EXTERNAL READINGS FOR NEW MEDIA TRANSLATION r/Bangkok •6 days ago by Slownetter Just got hit with a 1,000,000 baht sinsod demand from fiance & her family. Completely shook and first instinct is to run for the hills. Is there an argument for staying? Please read OP post before replying, thanks! (cross-posted with the Thailand sub, since I'm casting a wide net on insightful help here) I'd prefer that this thread doesn't turn into a series of boasts by men declaring how little (or no) sinsod they paid. Rather, I'm looking for practical advice on how to navigate this delicate situation. Few facts of the matter: 1. I love this woman very much. I am American and she is from eastern Isan near the Laos border. 2. She is presently a university student and will likely not have much of an income-generating career upon graduation. 3. She and her parents apparently talked about sinsod (and the 1m #) quite extensively before it was brought up to me. 4. Her parents are nakhon rural people near the Laos border. Not farmers, they work for a shipping business, so I guess I'd say middle-class relative to the area. 5. My gf (fiance I suppose) swears to me up and down that 1m baht is the reasonable, expected amount to be displayed on the sinsod plate at the ceremony. 6. The parents informed us last night that half of the sinsod would be handed to my gf at the conclusion of the ceremony, while the other half would be held in perpetuity by them until my gf "has need of it". 7. The 1m baht figure is non-negotiable. 8. This is $28,000 USD, effectively $30k USD once exchange fees and transfer fees are accounted for (I don't use a thai bank account). Everything was going fine between my gf and I before this past week when all of this was sprung on me. Right now, my default gut reaction is to "run for the hills" and I'm presently looking at flights out of the country. Is there an argument to be made for me staying? On the one hand I don't want to do anything rash, but on the other hand I don't wish to be taken for a fool by these people. So basically I'm looking for insight more than anything. (Again, boast posts don't help) Thanks! Edit after receiving 165 replies: First off I'd like to thank everyone. The posts in this thread have been informative and added to my internal debate regarding the situation. My initial concern with making this thread was that it was just going to be 50 posts by UK/Aus guys boasting about not paying anything, and that wouldn't really help me reach my solution. I have two points of clarification: 1. I had previously (two weeks ago) agreed to 1m baht for the purposes of the "show plate", as a mix of gold and money, but that it would all be returned to me after the ceremony that evening once the guests have all left. This was expressed to me by my gf rather than her parents though. The parents informed us last night that they'd be holding half (about $15k USD) for "safe keeping". 2. I have to leave the country in two weeks for other matters (I do have a longstay visa, so that doesn't need to be part of the convo). So I'm considering simply not coming back and booking onward travel to the USA. All of my possessions (other than shared cooking appliances) would be packed up in my luggage anyway. I really am torn regarding this situation. https://www.reddit.com/r/Bangkok/comments/16gn0kf/just_got_hit_with_a_1000000_baht_sinsod_de mand/?rdt=46411 Nervous Recs: Listen to Music in a Language You Don't Understand Zoning out to incomprehensible lyrics makes your mind go silent, which may be exactly what we need right now. By Drew Schwartz BROOKLYN, US When I find myself in a state of utter panic, my anxiety at its peak, there’s one song I always turn to, one song I know will rescue me from my misery and hit the reset button on my brain: "Omohupa," by The Otarus. This has nothing to do with what the song is about. There’s no soothing refrain telling me that everything is going to be alright, no line reminding me how good I have it and how much worse off I could be. In fact, it’s the opposite: "Omohupa" calms me down, in large part, because I can’t understand a word of it. I have no idea what language that song was written in; after trying to figure it out for years, my best guess is that it might be Yoruba. When I listen to "Omohupa," I stop thinking in words: Absorbed by a language I can’t comprehend, incapable of even trying to process what’s being sung, my mind goes silent. That silence lasts for the song's three-and-a-half-minute runtime. Once it’s over, the tension in my shoulders has drained, the tightness in my chest has disappeared, and I feel okay again. As I went searching for other songs that might have that same effect on me, I discovered that the ones that really work are all sung in another language. French, Spanish, Portuguese, Igbo—it doesn’t matter, as long as I don’t know it. These songs give me a brief reprieve from constant thought. I’ve never felt anything more relaxing, or more cleansing, than that. At a time when we’re cooped up inside, tied to our screens, inundated with emails and texts and articles and Slack messages, there’s no better way to escape all those words than by listening to music in a language you don't understand. Try it sometime. Whether you’re burnt out at the end of a long workday, or overwhelmed by living with your mom for the first time in eight years, or freaking out because someone at Whole Foods just sneezed in your general direction, chances are you’ll feel a little bit better, even if only for a moment. If you're looking for someplace to start, give this Noisey playlist a spin: https://www.vice.com/en/article/884pd5/relaxing-songs-in-languages-other-than-english HEALTH AND HE ALTHC ARE To avoid the worst effects of ageing, we might need to exercise harder than we thought Participating in high levels of physical activities, such as swimming or a game of tennis, once a week helps stave off chronic musculoskeletal pain, a new study finds. Researchers found persistent pain was more common in women, possibly because of hormonal differences, and in those who were obese or overweight. Chronic pain is a significant societal problem and pain complaints are one of the main causes of work absenteeism and emergency room visits. Those hoping to avoid one of the worst side effects of aging—bone, joint and muscle pain that doesn’t go away—might need to exercise a lot harder and more often than previously believed. According to a new study, only high levels of activity at least once a week—playing tennis, running, swimming, digging with a spade, or doing hard physical labor as part of your job—appears to help ward off chronic musculoskeletal pain in the long-term. The study, led by Dr. Nils Niederstrasser at the University of Portsmouth, examined the data of 5,802 people aged 50 or more over ten years. Nearly half—just over 2,400—reported they suffered with musculoskeletal pain at the end of the tenyear period. Dr. Niederstrasser says that “chronic pain is a huge problem at any age, and one of the main causes for people calling in sick at work or visiting A&E. It is one of the most widespread and complex problems in the medical community and leads, for many who suffer with it, to a lower quality of life and poor wellbeing.” “It’s well known that pain tends to be more common as we age, so it’s vital we look at what might help prevent and reduce it.” “The lack of longitudinal studies among older adults of the risk factors for chronic pain is alarming.” “For many complex reasons, the solution to the problem of chronic pain in older people has proved elusive.” The study is the first to examine the experience of chronic pain alongside gender, BMI, age and wealth over a long time period. Report co-author Dr. Nina Attridge, also at the University of Portsmouth, said all activity helped lower the chances of suffering pain but, over time, only high levels of physical activity appeared to lower the risk of someone developing musculoskeletal pain. She said being poor, being female and being overweight or obese were all found to independently be risk factors for suffering musculoskeletal pain. She hopes the findings encourage those who design programs to help people avoid chronic pain to include regular vigorous physical activity, weight loss programs and find ways to address helping those on lower incomes. For the study, moderate exercise included activities such as dancing, walking, stretching and gardening. Mild activity included activities such as doing laundry, vacuuming and DIY. Dr. Niederstrasser says that “Such activity—any activity—does help people stay well and feel better than not exercising, but mild exercise does not appear to have a long-term effect on the development of chronic pain.” “Activity needs to not only be vigorous, it needs to be done at least once a week.” “A person who cycles, for example, once a month and whose only other activity was light housework would still be classed as sedentary.” The study found persistent pain was more common in women, possibly because of hormonal differences; in those who were obese or overweight, probably because extra weight adds a burden to the body’s joints; and in those who were less wealthy, possibly because higher disposable income may enable people to seek extra care, in addition to that covered by insurances or national health services, to treat ailments and injuries. https://www.weforum.org/agenda/2022/02/exercise-pain-chronic-musculoskeletal-ageing ทำไมคนยุคใหม่ "ไม่นย ิ มมีลก ู " เด็กเกิดใหม่นอ ้ ยลง ถึงจุดวิกฤติ 14 ม.ค. 2566 เวลำ 17:15 น.4.6k อ ย่ ำ งที่ รู้ กั น ว่ ำ ป ร ะเทศ ไทยก ำลั ง ก้ ำ ว เข้ ำ สู่ "สั งค ม ผู้ สู งอ ำยุ " โด ยส ม บู ร ณ์ แ ต่ นั่ น ไ ม่ ใ ช่ ป ร ะ เ ด็ น เ ดี ย ว ที่ ต้ อ ง เ ต รี ย ม พ ร้ อ ม รั บ มื อ เ พ ร ำ ะ ใ น อี ก มุ ม ห นึ่ ง ไ ท ย ยั ง พ บ ปั ญ ห ำ " เ ด็ ก เ กิ ด ใ ห ม่ " น้ อ ย ล ง เ พี ย ง 5 แ ส น ค น ใ น ปี 2565 ซึ่งถือเป็นอัตรำกำรเกิดที่อยู่ในจุดวิกฤติในสังคม "ท ำ ไ มคนไ ท ย มี ลู ก น้ อ ยล ง ?" ก ร ม อ น ำมั ย ร ะ บุ ถึ ง ส ำ เห ตุ เ ด็ ก เ กิ ด น้ อ ย ว่ ำ วิถีชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป คนรุ่นใหม่แต่งงำนช้ำลง เรียนสูงขึ้น มีค่ำนิยมอยู่เป็นโสด มีควำมหลำกหลำยทำงเพศ ควำมต้องกำรมีบุตรและจำนวนบุตรที่ต้อ งกำรเปลี่ยนไป ม อ ง เ ป็ น ภ ำ ร ะ อี ก ทั้ ง มำตรกำรที่จูงใจให้คนต้องกำรมีบุตรมีน้อยและมำตรกำรที่มีอยู่ไม่สำมำรถจูงใจให้ค นอย่ำงมีบุตรได้ ร ว ม ถึ ง ส ภ ำ พ สั ง ค ม เ ศ ร ษ ฐ กิ จ สิ่ ง แ ว ด ล้ อ ม แ ล ะ โ ร ค อุ บั ติ ใ ห ม่ ส่ ง ผ ล ใ ห้ ค น ช ะ ล อ ก ำ ร มี บุ ต ร แ ล ะ คนที่อยำกมีบุตรประสบปัญหำ ภำวะมีบุตรยำก และไม่สำมำรถเข้ำถึงบริกำรช่วยเหลือ ภำวะมีบุตรยำกได้ เมื่อเด็กเกิดน้อยลง จะกระทบอะไร ? ก่อนอื่นต้องมำดูอัตรำ "เด็กเกิดใหม่" ในช่วงที่ผ่ำนมำกันก่อน อัตรำเด็กเกิดใหม่ ปี 2556 อยู่ ที่ 780,000 คน ในปี 2563 พบว่ ำ อยู่ ที่ 569,338 คน อั ต รำเจริ ญ พั น ธุ์ ร วม ( TFR) อ ยู่ ที่ 1.24 และมีแนวโน้มจะลดลงไปอีก สัดส่วนประชำกรวัยเด็กและวัยทำงำนมีแนวโน้มลดลง ใ นขณะที่ประชำกรวัยสูงอำยุมีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้น ในปี 2564 เด็กเกิดใหม่ลดลงเหลือเพียง 544,570 คนอัตรำกำรเจริญพันธุ์ต่ำมำกอยู่ที่ 1.51 คน สวนทำงกับสังคมผู้สูงอำยุเพิ่มมำกขึ้น ในปี 2565 อัตรำเด็กเกิดใหม่อยู่ที่ 5 แสนคน และคำดว่ำปี 2566 จะมีอัตรำเด็กเกิดใหม่ 5 แสนกว่ำคน ข้ อ มู ล ชี้ ชั ด ว่ ำ อั ต รำกำรเกิ ด ลดลงไปถึ ง 35.7% และเป็ น อั ต รำกำรเกิ ด ใหม่ ต่ ำมำ 2 ปี แ ล้ ว สอดคล้ อ งกั บ ข้ อ มู ล จำก "กรมอนำมั ย " อั ต รำกำรเกิ ด ต่ ำกว่ ำ 6 แสนคน ถือเป็นอัตรำกำรเกิดที่วิกฤตในสังคม ผลกระทบที่ ต ำมมำ คื อ ปี 2564 วั ยแรงงำน 3.4 คนต่ อ ผู้ สู ง อำยุ 1 คน และคำดว่ ำปี 2583 วั ย แ ร ง ง ำ น 1.7 ค น ต่ อ ผู้ สู ง อ ำ ยุ 1 ค น ท ำ ใ ห้ จ ำ น ว น ผู้ เ สี ย ภ ำ ษี น้ อ ย ล ง งบประมำณในกำรดูแลประชำกรไม่เพียงพอ สภำพัฒนำเศรษฐกิจและสังคมแห่งชำติ คำดว่ำปี 2568 ไทยจะเข้ำสู่ “สังคมผู้สูงอำยุ” โดยสมบูรณ์ มีผู้สูงอำยุ 60 ปี มำกกว่ำ 14.5 ล้ำนคน หรือ 20.7% ของประชำกรทั้งหมด ข้ อ มู ล จำก จุ ฬ ำลงกรณ์ มหำวิ ทยำลัย คำดว่ ำประชำกรไทยจะเริ่มลดลงรำวปี 2566 2573 และ 2578 สำหรับสมมุติฐำนกำรแปรผันสูง ปำนกลำง และต่ำ โดยในกรณี แ ปรผั น สู ง ซึ่ ง ภำวะเจริ ญ พั น ธุ์ อ ยู่ ใ นระดั บ ที่ ล ดลงอย่ ำ งต่ อ เนื่ อ ง จ ะ ท ำ ใ ห้ ป ร ะ ช ำ ก ร ใ น ป ร ะ เ ท ศ ไ ท ย มี ป ร ะ ม ำ ณ 65.4 ล้ ำ น ค น ใ น ปี 2568 โดยจะลดลงต่อไปเป็นประมำณ 62 ล้ำนคน ในปี 2588 และเหลือเพียง 55.9 ล้ำนคน ในปี 2598 ซึ่งเป็นกำรลดลงเกือบ 10 ล้ำนคน ทำไมคนยุคใหม่ ไม่นิยมมีลูก ก่ อ น ห น้ ำ นี้ “พ ญ . อั ม พ ร เบญจพลพิทักษ์” อธิบดีกรมสุขภำพจิต ได้อธิบำยว่ำ เหตุผลที่ปัจจุบันคนไทยมีลูกน้อ ย ล ง ส่วนหนึ่งต้องยอมรับเนื่องมำจำกกำรเข้ำถึงกำรศึกษำที่เพิ่มมำกขึ้นในประชำกรบำงก ลุ่ม "ผู้ ห ญิ ง ที่ รั บ ก ำ ร ศึ ก ษ ำ แ ล ะ อ ยู่ ใ น ร ะ บ บ ก ำ ร ศึ ก ษ ำ จ น อ ำ ยุ ม ำ ก ขึ้ น ท ำ ใ ห้ ช ะ ล อ ก ำ ร มี ค ร อ บ ค รั ว แ ล ะ ช ะ ล อ ก ำ ร มี บุ ต ร ด้ ว ย ข ณ ะ ที่ วิทยำศำสตร์กำรแพทย์เรื่องกำรคุมกำเนิดและวำงแผนครอบครัวดีขึ้น ควำมประสงค์ ของผู้หญิงที่จะเข้ำสู่ควำมเป็นแม่ หรือตั้งใจมีบุตรถูกชะลอออกไปและลดจำนวนลง" อี ก ทั้ ง ควำมคำดหวั ง ต่ อ บทบำทของควำมเป็ น พ่ อ แม่ แ ละต่ อ คุ ณ ภำพของลู ก เ ป็ น สิ่ ง ที่ มี ก ำ ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง ใ น ร ะ ย ะ ห ลั ง โ ด ย พ่ อ แ ม่ ห ล ำ ย ค น ค ำ ด ห วั ง หำกจะต้ อ งเป็ น พ่ อ แม่ ค นก็ ต้ อ งมี ค วำมพร้ อ ม จึ ง ตั้ ง มำตรฐำนควำมพร้ อ มไว้ สู ง ก ว่ ำ จ ะถึ ง เวล ำที่ พ ร้ อ มจริ ง ค ว ำ มสำมำ รถใ นกำรมี บุ ต รก็ อ ำจถดถอยลงไป และควำมเครียดควำมจริงจัง ทำให้โอกำสต่อกำรเจริญพันธุ์ได้รับผลกระทบด้วย “ควำมคำดหวังต่อคุณภำพของเด็ก คำดหวังรูปแบบกำรเลี้ยงดูที่พ่อแม่จะมีให้กับลูก ท ำ ใ ห้ ห ล ำ ย ค น เ ริ่ ม รู้ สึ ก วิ ต ก กั ง ว ล ต่ อ บ ท บ ำ ท ค ว ำ ม เ ป็ น พ่ อ แ ม่ กว่ำจะพร้อมก็เลยเวลำของวัยเจริญพันธุ์ไปพอสมควรแล้ว” พญ.อัมพร กล่ำว สำหรับ แนวทำงในกำรแก้ไขปัญหำ "เด็กเกิดใหม่น้อย" ดร.สมชัย แนะดังต่อไปนี้ ประเทศไทยต้องมีงบประมำณที่เพียงพอในกำรดูแลเด็กเกิดใหม่ทุกคน ค ว ร มี ก ำ ร ข ย ำ ย เ งิ น อุ ด ห นุ น เ ด็ ก เ กิ ด ใ ห ม่ ตั้ ง แ ต่ ใ น ค ร ร ภ์ ข อ ง แ ม่ เ พ ร ำ ะ ใ ห้ เ งิ น อุ ด ห นุ น บุ ต ร ใ น ปั จ จุ บั น ค ง ไ ม่ เ พี ย ง พ อ เนื่องจำกแม่หลำยคนไม่มีงำนทำ ไม่มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูลูกให้ได้ ควรมีกำรขยำยควำมคุ้มครองในกำรดูแลเด็ก แม่ และครอบครัว ภ ำ ค รั ฐ ห รื อ สั ง ค ม โ ด ย ร ว ม ต้ อ ง ห ำ ง บ ป ร ะ ม ำ ณ หรือทรัพยำกรในกำรดูแลเด็กอย่ำงเต็มที่ ก ำ ร แ ก้ ปั ญ ห ำ เ ด็ ก เ กิ ด ใ ห ม่ น้ อ ย ต้ อ ง ร่ ว ม มื อ กั น หลำยภำคส่วนต้องบูรณำกำรกำรทำงำนร่วมกัน
