ST
There were arguments that the Philippine
government should not have solely relied
on international courts to manage the
country’s most pressing national security
concern: the maritime disputes in the
West Philippine Sea.
Some commentators pointed out that the
Philippines depended heavily on other
countries (particularly the United States),
that the government seemed complacent
and lax in handling the disputes, that
Filipinos could never retrieve the West
Philippine Sea, and that the country was
lacking external security and losing in its
strategy.
However, what these commentators
missed was that filing an arbitration case
against China formed only one part of a
broader strategic framework.
Indeed, the legal approach was not out of
desperation but a deliberate component
of the Philippine strategy on the West
Philippine Sea.
Worksyap#1: Pagkomento sa Pagsasalin
TT
Mayroong mga pangangatwiran na ang
Pilipinas ay hindi dapat umasa lamang sa
mga internasyonal na korte upang
pamahalaan ang pinakamainit na sigalot sa
seguridad ng bansa: pagtatalo sa Dagat
Kanlurang Pilipinas.
Ang ilang mga komentarista ay nagpahayag
na ang Pilipinas ay lubos na nakabatay sa
ibang mga bansa (lalo na sa Estados
Unidos), na ang gobyerno ay tila kampante
at malubay sa pangangasiwa sa naturang
hidwaan, na ang Dagat Kanlurang Pilipinas
ay hindi na mababawi ng mga Pilipino, at
kulang ang bansa sa panlabas na seguridad
at natatalo sa diskarte nito.
Gayunpaman, ang napalampas ng mga
komentarista na ang pagsasampa ng kasong
pangarbitrasyon laban sa Tsina ay paunang
hakbang ng mas malawak na istratehikong
balangkas.
Sa katunayan, ang legal na pamamaraan ay
hindi dahil sa pagkabagabag ngunit sadyang
sangkap ng diskarte ng Pilipinas.
Komento/Puna