D. J. Opperman
Klara Majola wou haar vader
toe die skemer sak, gaan haal
waar hy, die blinde, hout vergader;
maar Klara Majola het verdwaal
Klein Klara Majola lê verkluim
in die Bokkeveld se bros kapok,
haar arms en bene bruin
en kromgetrek soos wingerdstok.
Klara Majola, die koue geweld
sif stadiger oor my uit die ruim,
maar nooit sal ek in die Bokkeveld
so warm, Klara Majola, soos jy verkluim.






Klara se pa is blind en sy is ‘n jong dogtertjie
Klara se pa het gaan hout haal
Dit was ‘n baie koue nag
Klara Majola het haar pa gaan soek, maar het
verdwaal (got lost)
Klara Majola het verkluim (froze to death)
Klara was onselfsugtig (unselfish). She froze
to death warmly (contrast / refers to her
bravery and selfless act of courage). Sy was
braaf en het baie moed gehad om haar pa te
probeer help. The poet will never die such a
sacrificial death.



Rympatroon: abab
Die digter gebruik beeldspraak wat op die
plaas gevind word: haar bene en arms is
kromgetrek soos wingerdstokkies (vines)/
bros kapok (brittle snow).
Woordspeling (playing of words): Hy’s
Bokveld toe (dood) versus die Bokkeveld
Klara Majola wou haar vader
toe die skemer (dusk) sak, gaan haal
waar hy, die blinde, hout vergader (gather wood);
maar Klara Majola het verdwaal (got lost)
Klein Klara Majola lê verkluim (lying frozen)
in die Bokkeveld se bros kapok (brittle snow),
haar arms en bene bruin
en kromgetrek (bent) soos wingerdstok (vines).
Klara Majola, die koue geweld (cold violence)
Sif stadiger oor my (sieves slowly over me) uit
die ruim,maar nooit (never) sal ek in die
Bokkeveld
so warm, Klara Majola, soos jy verkluim (freeze).