FUTURE
FICTIONS
Perspectives on world-building
FUTURE
FICTIONS
Perspectives on world-building
Karen Verschooren
September 11, 2014
Future visions are everywhere. Politicians
promise us a better future – certainly in
times of elections –, scientists and techno­
logists work towards it, companies try to
shape a version of the future in which their
products and services become necessities,
and you and I sometimes think about our
future, or our children’s and grandchildren’s.
But can we find our way in the midst of all
those visions? Can we read and appraise
them? Which parameters are important
in order to do so?
With Future Fictions, Z33 explores how
contemporary artists, designers and
architects relate to future thinking and
imaging: from mapping, questioning and
criticizing, to developing complex visions
about the structures and systems that
may shape our life in the future. In this,
criticism of what is and the suggestion of
an alternative are two sides of the same
coin: every complex future vision/fiction
is an evaluation of the now, and every
critical assessment of current systems
implicitly hints at how things could be
done differently.
6 — en
Toekomstvisies zijn alomtegenwoordig.
Politici beloven ons betere vooruitzichten
– zeker in verkiezingstijd -, wetenschappers
en technici bouwen aan een toekomst,
bedrijven proberen toekomsten te ontwerpen waarin hun producten en diensten
een plaatsje krijgen, en u en ik denken
misschien wel eens aan onze toekomst
of die van de kinderen en kleinkinderen.
Maar, geraken we nog wel wijs uit al die
visies? Kunnen we ze ook allemaal lezen
en naar waarde schatten? Welke para­
meters zijn hiervoor belangrijk?
Met Future Fictions kijkt Z33 hoe hedendaagse kunstenaars, designers en architecten zich verhouden tot toekomstbeelden:
van het in kaart brengen, in vraag stellen
en bekritiseren van aangereikte ficties, tot
het creëren van eigen complexe visies over
de structuren en systemen die vorm kunnen geven aan ons leven in een toekomst.
Daarbij zijn kritiek op dat wat is en de
suggestie van iets anders twee kanten
van dezelfde medaille: in elke complexe
toekomstvisie/fictie zit een evaluatie van
het nu, in elke kritische benadering van
het nu zit in mindere of meerdere mate een
hint of verwijzing naar hoe het anders kan.
nl — 7
“(…) we can choose to be recruited
into each other’s visions or we
can reject or re-configure these,
and other, hopes, expectations
and promises. After all, the future
still has to be made today.”
— Anne Galloway1
“The best attitude for a serious
futurist is not pessimism or
optimism, but a deep sense
of engagement.”
— Bruce Sterling2
Horizons of values
The complex future visions of Future Fictions offer horizons instead
of blueprints. They avoid a pragmatic solutionist approach to future
thinking, giving space to that which is essential as a precondition.
The question whether something is desirable or not thus becomes
more important than whether a scenario is possible, plausible or
probable. At the core of the debate, therefore, are the values that
are defended, questioned or challenged in these future visions.
The visions themselves are fictions, and are meant to stay that way.
Realistic fiction or fact/fictions
However, the fictions are of course not completely out of touch,
nor are they pure fantasies. The visions explore and/or extrapolate
certain societal, economic, political, cultural or scientific evolutions.
Based on these extrapolations, artists, designers and architects create
a world, each in their own way: from drawings, models and photo­
montages, speculative objects and stories, to data visualizations,
sculptures, installations and film.
In context
Future Fictions mainly presents the visions/fictions of artists,
designers and architects. Even so, it acknowledges that thinking and
communicating about the future is not a practice that is exclusive to
artists, designers and architects. Historically the privilege of a small
group of public figures, today a number of professions are involved in
future thinking and imaging: scientists, philosophers, entrepreneurs,
risk assessors, trend forecasters, policy makers and politicians, not to
forget futurists, futurologists, future consultants and future strategic
planners. All, driven by their agendas, have made thinking about the
future their business to a greater or lesser extent, implicitly or explicitly.
The visions the artists, designers, and architects present in Future
Fictions therefore unquestionably relate to, or are inspired and
informed by, and often developed in close relationship with these
players outside of the field of art, design and architecture.
8 — en
Horizonten van waarden
Wars van een probleemoplossende pragmatische aanpak en inkadering
van toekomstdenken bieden de complexe toekomstvisies in Future
Fictions horizonten in plaats van blauwdrukken. Zo wordt de vraag of iets
wenselijk is of niet belangrijker dan de vraag of een scenario wel mogelijk, realistisch of aanneembaar is. Met andere woorden de waarden
die in de toekomstvisies verdedigd, bevraagd of uitgedaagd worden,
staan centraal. De visies zelf zijn fictie en horen dat ook te blijven.
Realistische fictie of feit/ficties
Maar de ficties zijn natuurlijk niet uit de lucht geplukt. Het zijn geen
zuivere fantasieën. De visies gaan in op bepaalde trends en/of
vergroten bepaalde maatschappelijke, economische, politieke,
culturele of wetenschappelijke evoluties uit. Aan de hand van die
extrapolaties wordt een wereld opgeroepen en dat doen kunstenaars,
designers en architecten elk op een eigen manier: van tekeningen,
modellen, fotomontages, speculatieve objecten en verhaallijnen, tot
datavisualisaties, sculpturen, installaties en film.
In context
Terwijl in Future Fictions vooral de visies/ficties van kunstenaars,
ontwerpers en architecten aan bod komen, erkennen we dat het
nadenken over de toekomst en het communiceren van visies/ficties
niet uitsluitend een praktijk van kunstenaars, ontwerpers en archi­
tecten is. Historisch gezien het voorrecht van een kleine groep
prominenten, zijn er vandaag de dag een reeks beroepen opgetrokken rond toekomstdenken en visualisatie. Wetenschappers, filosofen,
ondernemers, verzekeraars, trendonderzoekers, beleidsmakers,
politici en niet te vergeten futuristen, futurologen, toekomstadviseurs
en strategische toekomstplanners hebben allen, gedreven door hun
agenda, van het nadenken over de toekomst hun job gemaakt,
parttime of fulltime, impliciet of expliciet. De voorgestelde visies van
kunstenaars, ontwerpers en architecten in Future Fictions verhouden
zich tot deze praktijken, ze zijn er door geïnformeerd, soms door
geïnspireerd, en vaak zelfs ontwikkeld in nauwe samenwerking met
deze toekomstdenkers die opereren buiten het veld van kunst,
design en architectuur.
nl — 9
Accountability
Autonomy
Collaboration
Communal life
Connectivity
Efficiency
Happiness
Individuality
Money
Power
Privacy
Progress
Reproduction
Resilience
Safety
Survival
Sustainment
Transparency
Trust
…
About future literacy
In the face of this multitude of future visions, we are presented with
the crucial question: can we address these visions with a critical eye?
In order to better understand and assess the different prevailing
future visions and messages, one needs a more elaborate context,
a research into what it means to think about and visualize the future,
who is involved in this practice, what tools they use, what agendas
they have and if and how these agendas reverberate in their practice.
Future Fictions, in that sense, encourages the search for future literacy.
Who sponsors the think tanks for the future and why?
What does it mean when science fiction writers are granted access to
a large technology company’s most recent research, so that it may be
incorporated into their fiction? Whose agendas are being served when
people are recruited via crowdsourcing techniques to voluntarily
participate in just about anything, ranging from image recognition
software to space research?
But also: how can we compare reports from trend forecasters to
critical future scenarios coming from speculative design or architecture?
What is the effect and the scope of their visions/fictions?
Future Fictions mainly offers visions/fictions from a Western
perspective as these are the visions that we are confronted with
the most. Of course, this does not mean that Future Fictions disclaims
the existence of other perspectives, merely that it does not pretend
to be encyclopedic in scope.
So what?
Future visions/fictions that intend to spark debate (ask questions),
rather than provide a concrete blueprint (offer answers) are often
criticized because they supposedly ignore the problems of today
which require solutions in the near future. However, these visions/
fictions play their role at another level: indeed, they investigate if we
are still asking the right questions or they prepare us for a different
way of thinking, a mental benchmark shift.
Which contemporary visions of the future carry in them the
promise of such a one effect? From the past we have learned that
oftentimes, it is the images that look completely out of place, that are
outrageously audacious or absurd that can generate a mental reboot.
They have the power to bend perception into a certain direction.
In other words, they create a new mental benchmark. Or, alternatively,
10 — en
Over toekomstgeletterdheid
In confrontatie met een veelheid aan toekomstvisies wordt de
centrale vraag: kunnen we deze toekomstvisies kritisch benaderen?
Het onderzoeken van wat nadenken over en het visualiseren van een
toekomst betekent, wie dit doet, welke middelen hiervoor gebruikt
worden, waarom ze dat doen, en welk effect dit dan heeft, biedt een
ruimere context waarin we de verschillende toekomstvisies en
boodschappen die circuleren beter kunnen begrijpen en naar
waarde schatten. Het gaat met andere woorden over een zoektocht
naar future-literacy of toekomstgeletterdheid.
Wie sponsort de denktanken rond de toekomst en waarom?
Wat betekent het als een groot technologiebedrijf sciencefiction­
schrijvers toegang verleent tot hun meest recente onderzoek
om er vervolgens verhalen over te schrijven? Welke agenda’s
worden gediend wanneer via crowdsourcingtechnieken mensen
vrijwillig meewerken aan alles van beeldherkenningssoftware
tot ruimteonderzoek?
Maar ook: hoe kunnen we de rapporten van trend forecasters
vergelijken met de kritische toekomstscenario’s uit speculatief
design of architectuur? Wat is het bereik van hun visies/ficties?
Future Fictions biedt vooral visies/ficties vanuit een westers
perspectief; het zijn de visies waar we het vaakst mee geconfronteerd
worden. Dit betekent uiteraard niet dat er geen andere perspectieven
zijn; Future Fictions heeft niet de pretentie allesomvattend te zijn.
So what?
Een vaak gehoorde kritiek op toekomstvisies/ficties die bedoeld zijn
om discussie te genereren (vragen te stellen) eerder dan een concrete
blauwdruk af te leveren (antwoorden te geven) is dat ze de problemen
van vandaag die oplossingen vereisen op korte termijn, uit de weg
gaan. Echter, ze spelen hun rol op een ander terrein: ze vragen
immers of we nog wel de juiste vragen stellen, of ze bereiden ons
voor op een ander gedachtenpatroon.
Welke hedendaagse toekomstvisies hebben kans op een dergelijk
effect? Uit het verleden kunnen we afleiden dat het vaak gaat om de
beelden die compleet buitenwerelds lijken, ongehoord stoutmoedig
zijn, of absurd. Ze genereren een mentale heropstart. Ze hebben
de kracht om perceptie in een bepaalde richting om te buigen.
Ze creëren met andere woorden een nieuw mentaal ijkpunt. Of ze
nl — 11
“As new design fictions come
flickering across our screens,
we need to judge them not
just in terms of the appeal or
plausibility of their story-telling,
but in terms of the quality of
their thinking.”
— Anne-Marie Willis3
they encourage a completely opposite direction of thought.
Either way, they have an impact that cannot be ignored; they are
a catalyst for change.
What role then, does a future thinker play? And what is or should
be his relation to policy making? Or, to put it differently, what is the
responsibility of the designer, artist, architect, or trend forecaster,
futurist, scientist, risk assessor and insurance agent who authored
these future visions/fictions?
Future Fictions in the Z33
context: Studio Future
Future Fictions results from Z33’s Studio Future, a research studio
dedicated to the wide field of future thinking from the disciplines of
art, design and architecture. Exhibition projects such as The Machine,
Design beyond Production and Atelier à Habiter shed light on
concrete aspects and trends in the changing relationship between
designer/architect, producer and consumer. In the spring of 2015, Z33
will foreground the work of designer Konstantin Grcic in the exhibition Panorama. In this context, Future Fictions takes a step back: from
a critical point-of-view, it researches who formulates which visions
and why, as well as the various roles artists and designers may
assume in this process. Future Fictions thus investigates the process
itself of future thinking and places it against a backdrop of values,
wishes and ideals, and in doing so, connects to Z33’s exploration of
our relation to another space, outer space, in Space Odyssey 2.0.
12 — en
moedigen net een omgekeerde denkrichting aan. Hoe dan ook,
ze hebben impact, ze zijn een katalysator voor verandering.
Welke rol speelt een toekomstdenker dan? En wat zou zijn/haar
verhouding tot beleid moeten of kunnen zijn? Of om het anders
te formuleren: wat is de verantwoordelijkheid van de designer,
kunstenaar, architect of trend forecaster, futurist, wetenschapper,
risico-analist en verzekeringsagent die optreedt als auteur van de
toekomstvisie/fictie?
Future Fictions in de Z33
context: Studio Future
Future Fictions komt voort uit Z33’s Studio Future; een onderzoeksstudio
die zich vanuit de disciplines kunst, vormgeving en architectuur
toespitst op het brede veld van toekomstdenken. In tentoonstellingsprojecten zoals The Machine, Design beyond Production en Atelier à
Habiter kwamen concrete aspecten en tendensen in de veranderende
relatie tussen ontwerper/architect, producent en consument aan bod.
In de lente van 2015 zet Z33 in de tentoonstelling Panorama het werk
van ontwerper Konstantin Grcic in de kijker. Future Fictions zet in
die context een stap terug: met kritische blik onderzoekt het wie wat
formuleert, waarom en welke rol kunstenaars en ontwerpers in dit
proces van toekomstmaken kunnen opnemen. Future Fictions neemt
het proces van toekomstdenken zelf onder de loep en plaatst het
tegen een horizon van waarden, wensen en idealen. Het tentoonstellingsproject sluit op die manier aan bij Z33’s exploratie van onze verhouding
tot een andere ruimte, dé ruimte, in Space Odyssey 2.0.
nl — 13
“Design (…) is a conscious practice,
and we should feel guilty if we are
unconscious of the impacts that we are
having. (…) We have the capacity to
make things compelling; what should
we use that for?” — Bruce Mau4
“If you really want to change the city,
(…), then it would require engaging
with things like public planning, go­
vernment, large-scale institutionalised
developers. I think that’s where the real
struggles lie. (…). I do believe that architecture and design as a combination
of pure speculation, rhetorical poetics
and technical capacity could play a role
in politics. It could reshape certain discussions and therefore create its own
inevitability.”
— Wouter Vanstiphout5
“We are very suspicious of the idea
that designers should think on behalf
of people (…). Historically there has
always been the master architect or
designer, showing us what the world
should be. But we see our role as
sparking thinking about the future.”
– Anthony Dunne6
“My vision of what a futurist can and
should be does not primarily entail
telling people what the future can or
should be, but consists in encouraging
and enabling as many as possible to
make such discoveries for themselves.”
– Stuart Candy7
Theo Deutinger
Believe, Know & Feel.
A timeline highlighting the
main periods of future fictions
— Z33 commission, 2014
16
Theo Deutinger in collaboration with Stefanos Filippas.
Image: Believe, Know & Feel. A timeline highlighting the main periods of future fictions,
Z33 commission 2014.
17
Bureau Europa / Lara Schrijver
Docutopia — 2014
18
— nl
Docutopia is de filmische
her­­interpretatie van een script
geschreven door architectuurhistorica Lara Schrijver op
uitnodiging van Bureau Europa.
In het script komen het ontwerp,
de blauwdruk, het masterplan
en het verbeelde in relatie tot
architectuur uitgebreid aan bod.
De documentaire is een inleiding
op de evolutie van het ontwerp
en de onderliggende structuren
die vernieuwing mogelijk maken
en alternatieven verbeelden.
Het narratief is opgebouwd uit
fragmenten van film en retrofuturistisch documentatiemateriaal uit de 20e eeuw. Het verhaal
en de geschiedenis van Utopia
worden in Docutopia verteld
via thema’s als de relatie tussen
mens en machine, tussen
maak­bare orde en disruptieve
chaos, tussen technologische
processen en sociale fragmentatie.
Met Docutopia betrekt Future
Fictions op die manier de beelden
uit de architectuur- en film­
geschiedenis die vandaag zowel
als bron, referentie en middel
gebruikt worden in heel wat
praktijken van toekomstdenken
en – visualisatie.
Single screen video, color, sound, 19 minutes 03 seconds.
Images: video stills docutopia.
— en
Docutopia is the filmic reinterpretation of the script written
by architectural historian Lara
Schrijver at the invitation of
Bureau Europa. The script
explores the roles that design,
the blueprint, the master plan,
and the imaginary play in relation
to architecture. The documentary
is an introduction to the evolution
of design and the underlying
structures that facilitate innovation and depict alternatives.
The narrative is composed of
film excerpts and retro-futuristic
documentation material, mainly
from the 20th century. Docutopia
relates the story and history of
Utopia through different themes,
such as the relationship between
man and machine, malleable
order and disruptive chaos,
tech­no­­logical process and
social fragmentation.
With Docutopia, Future
Fictions draws in those images
from the history of architecture
and film, which serve both as a
source, reference and tool for
numerous present-day practices
of future thinking and imaging.
19
Liam Young
New City
— Z33 commission, 2014
“At the core we are interested in the roles of futures and fiction to pose
questions, not just to find solutions to problems, but to identify new
spaces for operation. They are narrative scenarios, positioned in such a
way that the audience can develop an emotional and critical response
to them, rather than just dealing with ideas in an abstract way.
It’s all about prototyping culture, and prototyping new rules, not
predicting the future.” —
Liam Young8
— nl
New City is een verzameling
skylines uit de nabije toekomst.
Op zeer gedetailleerde wijze
wordt een speculatief urbanisme
weergegeven, een uitvergrote
versie van het heden waarin we
nieuwe culturele trends en
politieke, economische en
ecologische krachten kunnen
projecteren. Foto’s van wereldwijde expedities waarin men op
zoek ging naar deze opkomende
fenomenen en zwakke signalen,
werden nauwkeurig aan elkaar
gebreid en verder ontwikkeld
om zo elke skyline vorm te geven.
Op die manier balanceert New
City tussen het reële en imaginaire, het documentaire en
visionaire, daar waar speculatieve
ficties een manier worden om
een wereld te verkennen die
het heden moeilijk kan vatten.
De auteurs Jeff Noon, Pat Cadigan
en Tim Maughan werden uitgenodigd om de skylines te
bewonen, de personages en
culturen leven in te blazen, en
de straten en ruimtes vorm te
geven aan de hand van een
suggestief verhaalfragment.
20
— en
New City is a series of animated
skylines of the near future. In intricate detail they depict a speculative urbanism, an exaggerated
version of the present, in which
we can project new cultural trends,
environmental, political and economic forces. Photographs taken
on expeditions around the world
documenting these emerging
phenomena and weak signals
have been meticulously stitched
together and extrapolated to
form each city skyline. In this
way New City slips between the
real and the imagined, between
the documentary and the visionary, where speculative fictions
become a way of exploring a
world that the everyday struggles to grasp. To accompany the
animations, the authors Jeff Noon,
Pat Cadigan and Tim Maughan
have been invited to inhabit
each skyline, to breathe life into
its characters and cultures and
give form to its streets and
spaces through a suggestive
narrative fragment.
Multiple channel video installation.
New City soundscapes developed by Coldcut.
Images: Catalogue photography by Richard John Seymour on Unknown Fields China Expedition 2014.
21
El Ultimo Grito
A Rematerialisation of
Systems: Industries — 2013
— nl
A Rematerialisation of Systems:
Industries zijn een reeks fictieve
industriële ruimtes: de vier
composities representeren een
chemische fabriek (Chemical
Plant), een mijnschacht (Mine
Shaft), een deeltjesversneller
(Super Collider) en een gas­depot
(Gas Depot). Het zijn voor El
Ultimo Grito ‘collapscapes’,
geografische entiteiten ontstaan
door het artificieel samenbrengen,
inkorten of verdichten van tijd
en ruimte van, in dit geval,
pro­ductie­processen. De modellen
passen in en bouwen ver­der op
de Imaginary Architectures
reeks, ruimtelijke­uitdrukkingen
die herkenbare elementen van
gekende plaatsen bevatten en
die de vraag stellen hoe het zou
zijn om in die ruimtes te bewegen
en te leven.
— en
A Rematerialisation of Systems:
Industries is a series of fictional
industrial spaces: the four
compositions represent a
chemical plant, a mine shaft, a
super collider and a gas depot.
They are what El Ultimo Grito
has coined ‘collapscapes’;
geographical entities that result
from artificially compressing
time and space of, in this case,
production processes. The models
are part of and continue to build
on the Imaginary Architectures
series; spatial expressions which
contain commonplace elements
of familiar spaces that call upon
us to imagine what it would
be like to navigate and inhabit
their interiors.
“One of the most beautiful recent examples of model aesthetics is
El Ultimo Grito’s Imaginary Architectures (2011). The project consists of
glass models of imaginary architectural schemes, semiformed physical
‘propositions for the social, material and spiritual elements of cities.’
The objects represent a house, a station, a cinema, an airport, and a
love hotel. They are like a physical version of John Hejduk’s drawings
– imprecise, evocative, metaphorical, sensual anchors for a poetic vision
of how a city could be. (…). These capture the full potential of the
aesthetics of unreality through their unabashed celebration of the prop
as something coexisting in physical space and in the viewer’s
imagination at the same moment. Is it a coincidence that the subject
is architecture, again?” — Dunne & Raby9
22
Courtesy: private collection Brussels.
Image: A rematerialisation of systems, Chemical Plant, El Ultimo Grito. Photo: POI.
23
In A Rematerial­isation of Systems:
Industries staat de industriële
architectuur centraal. De glazen
composities maken de typologische kenmerken van een bepaald
model van industriële architectuur zichtbaar. Ze bevragen zo de
fysieke taal van de systemen die
ze vertegenwoordigen; systemen
waarin productiesites samen­
gevoegd werden in een mechanisch proces dat het nieuwe
model voor efficiëntie werd.
In A Rematerialisation of Systems:
Industries El Ultimo Grito focuses
on industrial architecture.
The glass compositions depict
the typological characteristics of
a model of industrial architecture.
In so doing, they question the
physical language of the systems
they represent; systems in which
production sites were merged in
a mechanized process that
became a new model of efficiency.
“What is interesting for us when designing
a new concept, is not only its ability to aid
our understanding of a situation, but also
its potential as a creative medium.”
—
El Ultimo Grito
10
24
Images: A rematerialisation of systems, Mine Shaft, El Ultimo Grito. Photo: POI.
25
Speedism
Horse Pig Eulology — 2014
26
Image: Horse Pig Eulology, 2014. Speedism
27
Hans Op de Beeck
Staging Silence (2), 2013
— nl
In een schijnbaar eindeloze
stroom van constructie en deconstructie verrijzen wisselende
modellen die gecreëerd worden
aan de hand van alledaagse
gebruiksvoorwerpen. Ze suggereren een veelheid aan landschappen, van een besneeuwd bos tot
een modernistisch appartement
en een futuristisch landschap;
structuren voor een samenleving
in transitie – symbolen van
de tijdelijkheid.
— en
From a seemingly endless stream
of construction and deconstruction arise various models created
with everyday objects. They
suggest a multitude of landscapes,
from a snow-covered forest to a
modernist apartment and a
futuristic landscape; structures
for a society in transition
– symbols of impermanence.
“Hans Op de Beeck’s film ‘Staging Silence (2)’ is based around
abstract, archetypal settings that lingered in the memory of
the artist as the common denominator of the many similar public
places he has experienced. (…). Memory images are disproportionate
mixtures of concrete information and fantasies, and in this film
they materialize before the spectator’s eyes through anonymous
tinkering and improvising hands. Arms and hands appear and disappear
at random, manipulating banal objects, scale representations and
artificial lighting into alienating yet recognisable locations. These places
are no more or less than animated decors for possible stories, evocative
visual propositions to the spectator.” — Studio Hans Op de Beeck11
28
Courtesy of the artist and of Galleria Continua, San Gimignano / Beijing / Le Moulin; Galerie
Krinzinger, Vienna; Marianne Boesky Gallery, New York; Galerie Ron Mandos, Amsterdam.
Full HD video, black and white, sound, 20 minutes 48 seconds.
Images: videostill of Staging Silence (2), 2013. Hans Op de Beeck.
29
Atelier Van Lieshout
New Tribal Labyrinth
— 2010 - ongoing
“As an artist, I don’t have any solutions;
I am just a mirror on the world.”
“I often feel like I am creating a labyrinth.
My work is split between a rational
and irrational side. Utopia and dystopia
are merged together.”
“I see my work as a cynical continuation
of utopian thinking.”
“My primary aim is to combine art,
power and science.”
— Joep van Lieshout12
— nl
New Tribal Labyrinth is een reeks
van werken waarin thema’s zoals
arbeidsorganisatie, machtsstructuren en revolutie gelinkt worden
aan de eindigheid van de grond­­stoffen op aarde en de daaruit
voortvloeiende nood om zelfvoorzienend te zijn. Het werk
suggereert een nieuwe wereldorde, een samenleving bevolkt
door ingebeelde stammen.
In deze wereld zien we een
terugkeer naar landbouw en
industrie en een opnieuw aanhalen van onze relatie tot materie
en materialen. Rituelen worden
geherwaardeerd en spelen
opnieuw een belangrijke rol in
30
Courtesy: Atelier Van Lieshout.
Image: New Tribal Labyrinth: Drill Nouveau, 2014.
— en
New Tribal Labyrinth is a series
of works in which themes such
as the organization of labour,
the structures of power and
revolution are linked to the
depletion of the world’s
resources and the subsequent
need for self-sufficiency.
It suggests a new world order,
a society inhabited by imaginary
tribes. This world will see a
return to farming and industry,
and a re-establishment of our
relationship to matter and
materials. Rituals will be
revalued and will play an
important role in society
once more.
31
de samenleving. Het ‘Gesamt­
kunstwerk’ New Tribal Labyrinth
wordt dan ook opgebouwd aan
de hand van objecten voor
landbouw, industrie en rite.
Industrie
New Tribal Labyrinth wil de
fabrieken en installaties van de
Industriële Revolutie opnieuw
interpreteren en herwaarderen
door het creëren van sculpturale/
technische installaties op grote
schaal, gemaakt op een geïmproviseerde manier met
hedendaagse materialen:
hoogovens, metaalgieterijen en
chemische installaties, textielmolens en keramische werkplaatsen. Drill Nouveau, 2014;
Mondriaan, 2012 en Donut 2012
zijn enkele voorbeelden van
deze industriële monumenten.
Op het eerste gezicht is het niet
meteen duidelijk of deze objecten
deel uitmaken van een postapocalyptische overlevings­
strategie, of dat ze daarentegen
een nieuwe utopische manier van
duurzaam produceren voorstellen.
Thus, objects for farming,
industry and rituals are the
three main bodies of work of
this huge ‘Gesamtkunstwerk’.
Industry
New Tribal Labyrinth wants to
reinterpret and revalue the
factories and installations of the
Industrial Revolution by creating
large scale sculptural/technical
installations, made in an improvised style and with contemporary
materials: blast furnaces and
foundries, refineries and chemical
installations, textile mills and
cera­mics workshops. Drill
Nouveau, 2014; Mondriaan, 2012
and Donut 2012 are examples
of these industrial monuments.
At first sight, it is not immediately
clear if these are part of a postapocalyptic survival strategy, or
instead represent a new utopian
way of durable production.
“I think factories are an important part of life, this is what we are
and we consume, so we also have to deal with the production of it (…).
It’s a kind of relationship with Arts and Crafts movement, more than
100 years ago, when this movement was against industry to save
manual labour and craftsmanship; now, we are steps further and
I fight like Arts and Crafts to keep the industry in our society.”
— Joep van Lieshout13
32
Landbouw
Landbouw is een tweede belangr­ ijke pijler van New Tribal
Labyrinth. Atelier Van Lieshout
creëert boerderijen voor de
toekomst, maar ook van de pre­historie, het jaar nul, de Middel­
eeuwen, de Gouden Eeuw en de
naoorlogse moderne utopieën.
Het uiteindelijke doel is om een
megaboerderij te creëren die
alle individuele boerderijen met
elkaar verbindt via tunnels,
gangen, deuren en luikjes.
Wanneer de bezoeker deze
ultieme boerderij binnenwandelt,
begint hij zo aan een reis door­heen een labyrint van tijden,
vergeten geschiedenis, hoop,
familie, utopie, zelfvoorzienend
zijn, ontwerp en deviatie.
De eerste in de reeks was
Hagioscoop, gedateerd in het
jaar nul. Parallel hieraan werd
een hoogtechnologische boerderij van de toekomst ontworpen:
Insect Farm, waarin insecten als
voedzame en kostenefficiënte
voedselbronnen met een
beperkte ecologische voetafdruk centraal staan.
Insect Farm werd als commissieopdracht gemaakt voor REcentre
(centre for sustainable design)
en Z33 - KUNST IN DE OPEN
RUIMTE.
Food Reaktor is een object dat
een reactorvat toont waarin organische substanties zoals algen,
insecten, vetten en dergelijke
vermengd worden tot nieuwe en
Farming
Farming is a second pillar of New
Tribal Labyrinth. Atelier Van
Lieshout creates farms for the
future, but also farms from the
pre-history, the year zero, the
Middle Ages, the Golden Age,
and post-war modernist utopia.
The final goal is to create a farm
larger than life, a compilation
made up of all the individual
farms, and connected by tunnels,
corridors, doors and hatches.
By entering this farm, visitors
will engage in labyrinth-like
time-travel through the ages,
past history, hope, family, utopia,
self-sufficiency, design and
deviancy. Hagioscoop is the first
of this series, a large cross-shaped
diorama set in the imaginary
date of ‘year zero’. In parallel,
a highly technological farm of
the future was created: Insect
Farm, which focuses on insects
as a nutritious and cost-effective
food source with a small
ecological footprint.
Insect Farm was a commission
of REcentre (centre for sustainable
design) and Z33 – ART IN PUBLIC
SPACE.
Food Reaktor is an object
representing a reactor where
organic substances such as
algae, insects, fats and so on can
be mixed into new and edible
products. Food Reaktor at the
same time also functions as an
image of worship. The size and
organic shape lend it the status
33
eetbare producten. Het werk is,
naast een voorstel op vlak van
voedselvoorziening, tegelijkertijd een soort afgodsbeeld. De
grootte en organische vorm van
het werk geven het de status van
een icoon of heiligdom, waarin
offers gebracht kunnen worden.
of an icon or a place of sanctity
where sacrifices can be offered.
Rites en rituelen
Rites and rituals
Een derde belangrijke pijler
van New Tribal Labyrinth is het
domein van rites en rituelen.
Joep van Lieshout beschrijft in
een interview met Marcel Mauer
in Abitare #523:
A third important pillar of New
Tribal Labyrinth is the domain of
rites and rituals. In an interview
with Marcel Mauer in Abitare
#523, Joep van Lieshout
explains:
“Once supplies are exhausted, society will see a worsening of the
relations between people and an increase of their survival instincts. The
question to me is whether such radical changes, which are coupled with
violence but which may also lead to a new and improved society are
good or bad. Possibly, groups of people will start organizing themselves
into tribes instead of via countries and nationalities. A new tribal order
will form; in the meantime, Atelier Van Lieshout is already working on
objects for these imaginary tribes: monuments to be worshipped,
cannibalistic sacrificial equipment, and equipment for daily use.”
— Joep Van Lieshout14
Een van deze tribale beelden is
Lebensborn, ook wel Lebens­
brunnen (een bron van eeuwige
jeugd) of Lebensraum (levensgebied – habitat) genoemd. Het
toont een offerplaats waar nieuwe
rituelen worden bedacht die de
reeds bestaande grenzen kunnen
doorbreken, en zo een werkelijk
vrij volk kunnen creëren.
34
One of these tribal sculptures is
Lebensborn. Also called Lebensbrunnen (a source of eternal
youth) or Lebensraum (habitat),
the sculpture represents a
sacrificial site where new rituals
that transcend existing barriers
can be developed in order to
create a truly free people.
Image: New Tribal Labyrinth: Insect Farm Process Unit, 2012. Photo: Kristof Vrancken/Z33.
35
Neïl Beloufa
Nice seats and projection
People’s passion, lifestyle,
beautiful wine, gigantic glass
towers, all surrounded by
water — 2013 (video: 2011)
— nl
Voor People’s passion, lifestyle,
beautiful wine, gigantic glass
towers, all surrounded by water,
vroeg Neïl Beloufa een selectie
mensen in Vancouver om hun
ideale levensomstandigheden te
omschrijven. De geïnterviewden
waren vrij om een antwoord te
geven, zolang ze dit maar deden
vanuit een positieve en optimistische stemming. We zien highrise appartementen, keurig
verzorgde tuinen, kronkelende
paden; een schijnbaar paradijs
van zon, joggers en fietsers. De
interviews lijken zo wel reclamefilmpjes voor een nieuwe wereld;
eentje waar vooral ingespeeld
wordt op de waarden en wensen
van de gegoede middenklasse.
— en
For People’s passion, lifestyle,
beautiful wine, gigantic glass
towers, all surrounded by water,
Neïl Beloufa asked a group of
people in Vancouver to describe
their ideal life circumstances.
The interviewees were free to
respond whatever they wished,
as long as they did so with a
cheerful disposition. The video
installation presents us with
images of high rise apartments,
clean cut lawns, meandering
passages; to all appearances, a
paradise of sun, joggers and
bikers. The interviews are
suggestive of commercials for
a new world; one which caters
primarily to the values and
needs of the well-off upper
middle-class.
“a pitiless condemnation of Vancouver disguised as a promotional video
for the city. (…). The interviewees’ meandering zeal for their utopian
home paints the ideal of outdoorsy, cosmopolitan ‘quality of life’ as
a nebulous and narcissistic purgatory, and the film ends in a horrific
display of fireworks over a glittering cityscape.” — Kevin McGarry15
Naar aanleiding van zijn solo­tentoonstelling in de zomer van
2013 omschreef Los Angeles
Hammer Museum curator
Ali Subotnik de praktijk
van Beloufa als volgt:
In the context of Beloufa’s solo
exhibition at the Los Angeles
Hammer Museum in the summer
of 2013, curator Ali Subotnik
described his practice as follows:
“Neil Beloufa’s films focus on the slippery line between fiction and reality.
He sets up situations in which both amateurs and professional actors
explore enigmatic subjects ranging from extraterrestrials to nationalism,
terrorism, and the future.” —
Ali Subotnik16
36
Video sculpture, 10 minutes loop HD. Collection of Sandra and Giancarlo Bonollo, Italy.
Courtesy: Neïl Beloufa and ZERO…, Milan.
Images: Nice seats and projection. People’s passion, lifestyle, beautiful wine,
gigantic glass tower, all surrounded by water. 2013 (video: 2011). Neïl Beloufa.
Installation view, “Beloufa, Binet, Bourouissa”, ZERO…, Milan, 2013. Photo: Filippo Armellin
37
Shane Hope
Compile-A-Child series
“My work is foremost
a form of Future Studies. (…)
How can the future’s futures be
foreseen/forecast? Can we really depict
the runaway imaginings of accelerated
artificial intelligence? What would it look
like if and after our overclocked-offspring
(quicker-thinking posthuman descendants)
decide to disassemble everything
we know for spare parts?”
—
Shane Hope
17
“Oblique to most who seek
to envision possible futures in the form
of architecture or products / services,
I choose to chase futures that precisely
problematize or defy such depictions.
Compile-a-child drawings are not only
faux-naïf speculative-vernacular picture-text
descriptions of further futures, but also
allude to fictional perspectives and
experiences of transhuman mind-children
that haven’t been built yet. So, as innocent
as they appear, it’s strictly from
contemporary technoprogressive,
transhumanist, H+, hard sci-fi and
singularitarian ideas that I’m filtering-out
all the fodder for them.”
— Shane Hope
18
38
Image: Compile-a-child. Grey goo defleshed us, 2068, Shane Hope.
39
— en
— nl
Compile-a-child is een reeks
van 34 kindertekeningen en
verhalen die ons naar een trans­humane, technoprogressieve
wereld leiden. Variërend tussen
het jaar 2022 en 2092, geven de
tekeningen en tekstjes inzicht in
een wereld waarin woorden zoals
singulariteit, grey goo en copylutie deel uitmaken van de
standaardvocabulaire. Een wereld
waarin je niet je geboortedag,
maar je bouwdag viert, waarin
dingen en niet-dingen kunnen
versmelten, waarin niet-dingen
kunnen doodgaan en ge-reboot
worden, etc.
40
Compile-a-child is a series of 34
children’s drawings and stories
that lead us to a transhuman,
technoprogressive world.
Dated between 2022 and 2092,
the drawings and texts are a
window onto a world where
words such as singularity, grey
goo and copylution are part of
the standard vocabulary. It is a
world in which you celebrate
your builtday instead of your
birthday, in which things and
non-things can merge, and in
which non-things can die and
be rebooted.
Image: Compile-a-child. jupt out of my meatbody, 2068 Shane Hope.
Image: Compile-a-child. Infomorph, 2064, Shane Hope.
How to make a better human, 2045
grey goo defleshed us, 2068
mindchild, 2061
my me, 2065
make microbes make, 2034
Printed a Printer, 2058
jupt out of my meatbody, 2063
infomorph, 2064
deep empathy engine, 2055
singularity came too soon, 2069
my very own exocortices, 2035
dying is illegal, 2082
substrate-colocation, 2057
Foglets and Me, 2048
To be Imortel, 2081
potential-me-space, 2091
percept pus ports, 2056
impervium, yes | sunstrokers, no, 2078
copylution, 2063
uplifted or perv’d, 2057
halting states still suck, 2072
diff’n’merge, 2084
got all glitchy, 2062
nekid dumb matter, 2057
Spelling Pretest, 2022
my builtday, 2092
your mom is open source, 2059
Singularity, 2073
restor me from backup, 2047
splaced Hr home in Hardphysics, 2091
programmable matter, 2067
bi species -> spend species, 2074
P. O. V. VAPOR, 2082
spendt him lik monay, 2066
41
The Xijing Men
I Love Xijing—The Daily Life
of the Xijing Presidents
— 2009
42
— nl
The Xijing Men is een collectief
van drie kunstenaars: Tsuyoshi
Ozawa uit Japan, Chen Shaoxiong
uit China en Gimhongsok uit
Zuid-Korea.
Samen vormen ze de culturele
delegatie van de fictieve stad
Xijing, een ingebeelde politieke
entiteit in Oost-Azië. De Chinese
karakters verduidelijken de naam:
‘xi’ betekent westers, en ‘jing’
staat voor hoofdstad. Xijing staat
zo voor ‘westerse hoofdstad’ en
speelt in op het feit dat er
historisch gezien belangrijke
‘hoofdsteden’ zijn in het noorden
(Beijing), zuiden (Nanjing) en
oosten (Tokyo of Dongjing in het
Chinees), maar niet in het westen.
The Xijing Men gebruiken
humor, satire, sarcasme en
absurditeit om in uitgebreide
performances, tekeningen, foto’s
en objecten vorm te geven aan
de ingebeelde geschiedenis,
politiek, economie en cultuur
van Xijing.
Hun oeuvre bestaat uit 5
hoofdstukken, waarvan de eerste
4 gerealiseerd zijn: Do You know
Xijing?, This is Xijing (Journey to
the West-Seoul, Liverpool, Nagoya
version), Welcome to Xijing
(Xijing Olympics en Xijing
Immigration Service) en I love
Xijing (the Xijing School en The
Daily Life of the Xijing Presidents).
— ­en
The Xijing Men is a collective of
three artists: Tsuyoshi Ozawa
from Japan, Chen Shaoxiong
from China and Gimhongsok
from South Korea.
Together they form the cultural
delegation of the town of Xijing,
an imaginary political entity in
South-Asia. As the Chinese
characters explain, ‘xi’ means
Western, and ‘jing’ means capital.
Combined, Xijing - ‘Western
capital’ - refers to the fact that,
historically speaking, important
‘capitals’ are situated in the North
(Beijing), South (Nanjing), and
East (Tokyo or Dongjing in
Chinese), but not in the West.
The Xijing Men use humor,
satire, sarcasm and absurdity to
develop their intricate performances, drawings, photos and
objects that shape the imaginary
history, politics, economics and
culture of Xijing.
Their work consists of 5
chapters of which 4 have been
realized so far: Do You know
Xijing?, This is Xijing (Journey to
the West-Seoul, Liverpool,
Nagoya version), Welcome to
Xijing (Xijing Olympics and
Xijing Immigration Service)
and I love Xijing (the Xijing
School and The Daily Life of
the Xijing Presidents).
Single channel video, DVD, color, sound, 17 minutes.
Courtesy: Xijing Men.
Images: videostill of I Love Xijing—The Daily Life of the Xijing Presidents, 2009. The Xijing Men.
43
In Hoofdstuk 4: I Love Xijing
– The Daily Life of the Xijing
Presidents traceren de Xijing
Men de historische iteraties van
de term ‘westerse hoofdstad’,
geven ze een inzicht in de
voornaamste nationale ondernemingen op vlak van agricultuur
(tomaten in een kast laten
groeien), wetgeving (het recht
om samen een biertje te drinken),
ruimtelijke planning (wegsnijden
van stukken uit een watermeloen
– in het Chinees ‘xigua’ of ‘western
melon’; een woordspeling op
Xijing) en defensie. De video
eindigt met de productie
van Xijing geld (XIP), geprint
op Kleenex.
In Chapter 4: I Love Xijing –
The Daily Life of the Xijing
Presidents they trace the
historical iteration of the term
‘western capital’, offer insight
into major national schemes
such as agricultural production
(growing tomatoes in a closet),
legislation (the right to enjoy a
beer together), urban planning
(slicing up a watermelon
– translated as ‘xigua’ in Chinese,
or also referred to as ‘western
melon’, and as such, a pun on
Xijing) and defense. The video
concludes with the Xijing Men
producing Xijing currency (XIP)
printed on sheets of Kleenex.
“(…) what Xijing represents is that elusive
human ‘something’ that all of us seek, from
the most luxurious and industrialized cities,
to the humblest favelas and desert entrepots: Xijing is a community, even if the only
common language is laughter.”
— Olivier Krischer
19
44
Images: videostill of I Love Xijing—The Daily Life of the Xijing Presidents, 2009. The Xijing Men.
45
Chris Woebken
Icky Futures II — 2014
— nl
Chris Woebken’s Icky Futures II
is de tweede verzameling
toekomstverbeeldingen uit de
bedrijfswereld. Welke wereldbeelden en waarden stellen de
grote telecommunicatiebedrijven wereldwijd voor? Hoe zullen
we volgens deze ficties in de
toekomst samen leven en met
elkaar communiceren? Hoewel
ze zeer recent geproduceerd
zijn, voelen de meeste van de
voorgestelde scenario’s bij
voorbaat al gedateerd aan en
lijken ze ver verwijderd van hoe
we werkelijk zijn, als mens en
als maatschappij.
— en
Chris Woebken’s Icky Futures II
is the second collection of
corporate imaginings of the
future. What world views and
values do large telecommunications companies around the
globe propose? How do these
futures suggest we might live
and interact with each other?
Though recently produced, the
proposed scenarios have a
distinctly outdated feel about
them and they appear quite
disconnected from how we really
are as people and as a society. 2009 Samsung, Future Life Style 2015 (14:02)
2009 Microsoft, Productivity Future Vision (5:45min)
2011 Corning, A Day Made of Glass...
Made possible by Corning. (5:23min)
2011 Microsoft, Productivity Future Vision (6:18min)
2011 Ericsson, The Social Web of Things ( 4:08min)
2012 Cisco, Better than being there experiences ( 2:52min)
2012 Google, Project Glass “One Day...” ( 2:30min)
2012 Corning, A Day Made of Glass 2 Same Day,
Expanded Corning Vision (5:58min)
2013 Microsoft, Future Vision Live, Work, Play ( 2:07min)
2014 Intel, CES Keynote (3:39min)
2014 Samsung, Welcome To The Future ( 3:27min)
2014 Telstra Innovation, Our Connected Future
Future Technology Vision (2:51min)
46
Courtesy: Chris Woebken.
Image: screenshot from the design fiction film by Samsung, Welcome To The Future, 2014.
Image: screenshot from a design fiction film by Corning, A Day Made of Glass, 2011.
47
Nicolas Nova
(Near Future Laboratory),
Nancy Kwon
Curious Rituals.
A Digital Tomorrow — 2012
Near Future Laboratory over
Icky Futures I, een verzameling
bedrijfsfilmpjes over de toekomst
uit de jaren 1980 en 1990, verpakt
in een originele BTTF VHS tape:
Near Future Laboratory on Icky
Futures I, a collection of corporate visions of the future of the
1980s and 1990s, packaged in
an original BTTF VHS tape:
“These sorts of things should be required viewing for anyone who
gets into the racket of trying to communicate their vision of possible
near futures. Observing tried techniques for expression of sometimes
tricky ideas is a quite useful approach to the communication craft.
Talking heads combined with described scenarios? Or acted scenarios?
Do you show the technology in its prototype form? Or do [you show]
some visual special effects to make it seem as though it is working?
What kind of people? What fields of trade?
Business people? Cops? Etc.”
— Near Future Laboratory20
48
Image: screenshot from a design fiction film by Intel, CES Keynote, 2014.
Single screen video, color, sound, 9 minutes 35 seconds.
Image: Curious Rituals. Brain Interface & Phone Charger.
Nicolas Nova & Nancy Kwon, 2012. Collection and courtesy of the artists.
49
“Clarify today, design tomorrow”
“We explore futures,
chart the unexpected and transform
opportunities into new and
tangible forms”
— N ear Future Laboratory
21
— nl
Curious Rituals is een onderzoeksproject over de non-verbale
handelingen, houdingen en
digitale rituelen die ontstaan zijn
door gebruik van digitale technologieën zoals computers, mobiele
telefonie, sensoren en robots:
handelingen zoals het her­
calibreren van je smartphone
door een horizontale 8 te maken,
het ‘swipen’ van je portefeuille
met RFID kaart in openbaar
vervoer, etc. Deze praktijken
kunnen begrepen worden als
het resultaat van een co-constructie tussen technische en
fysieke beperkingen, context­
variabelen, de opzet van de
ontwerpers en hoe mensen dit
begrijpen. Curious Rituals
brengt de huidige ‘collectie’
non-verbale handelingen en
rituelen in kaart in het boek
Curious Rituals en speculeert
over de toekomst ervan
in de design fictie film:
A Digital Tomorrow.
50
— en
Curious Rituals is a research
project about gestures, postures
and digital rituals that emerged
with the use of digital technologies such as computers, mobile
phones, sensors and robots:
gestures such as recalibrating
your smartphone by making an
horizontal 8 sign (with your
hand), swiping your wallet with
RFID card in public transport,
etc. These practices can be seen
as the results of a co-construction between technical/physical
constraints, contextual variables,
designers’ intents and people’s
understanding. Curious Rituals
maps the current ‘collection’ of
non-verbal gestures and rituals
in the book Curious Rituals and
speculates about the future of
gestural interaction in the design
fiction film: A Digital Tomorrow.
Het onderzoeksproject werd
uitgevoerd aan het Art Center
College of Design (Pasadena) in
juli-augustus 2012 door Nicolas
Nova (Near Future Laboratory /
HEAD-Genève) en Katherine
Miyake, Nancy Kwon en Walton
Chiu van het media design
programma.
Het bestaat uit het boek
Curious Rituals: gestural interaction in the digital everyday
(Nicolas Nova, Katherine Miyake,
Walton Chiu en Nancy Kwon,
2012) en de video A Digital
Tomorrow (Nicolas Nova,
Nancy Kwon, 2012).
The research project was con­ducted at Art Center College of
Design (Pasadena) in July-August
2012 by Nicolas Nova (Near
Future Laboratory / HEADGenève) and Katherine Miyake,
Nancy Kwon and Walton Chiu
of the media design program.
It consists of the book Curious
Rituals: gestural interaction in
the digital everyday (Nicolas
Nova, Katherine Miyake, Walton
Chiu and Nancy Kwon, 2012)
and the video A Digital Tomorrow
(Nicolas Nova, Nancy Kwon, 2012).
“Design Fiction was never just
about speculation, nor only about
creating film and video representations
using green screen special effects and
planar tracking plug-ins. More importantly,
whatever form or genre of representation
one uses, Design Fiction is about creating
provocations, about prodding ideas to make
them thorough, considered, alive and
in-the-world. It is about activating the
imagination, providing seeds of inspiration
and insight. Design Fiction is about shifting
one’s sense of what is possible by making
the extraordinary feel ordinary.”
— Near Future Laboratory
22
51
Dunne & Raby
Not Here, Not Now — 2014
“Most of us aren’t used to a design that
doesn’t do all the imaginative work and requires
us to think. Yet, we live in a time when consumers
moonlight as producers, rediscovering craft,
3D-printing at home or self-publishing porn fiction.
So why shouldn’t we also be stimulated
(by design or other creative disciplines)
to produce our own dreams, our own ideas
about a future that should or shouldn’t be?”
— Regine Debatty23
— nl
In Not Here, Not Now presenteren
Dunne & Raby verschillende
portalen of interfaces uit een
alternatieve wereld. De interfaces
komen uit de wereld van de
‘digitarians’, één van de koninkrijken uit hun United Micro
Kingdoms project. Die wereld
wordt gekenmerkt door neoliberalisme en de centrale rol
van digitale technologieën.
De titels van de grote prints
geven een hint over de functie
en het doel van de voorgestelde
interface in die samenleving.
Op die manier zijn de interfaces
zelf een portaal, een startpunt
om de alternatieve wereld van
de digitarians te begrijpen.
Het werk gaat dus niet zozeer
over de interfaces zelf, of de
handelingen die men ermee
doet, maar over de wereld waar
ze deel van uitmaken, de wereld
die ze oproepen en de waarden
die in die wereld gangmaker zijn.
52
— en
In Not Here, Not Now Dunne &
Raby present different interfaces
for an alternative world. The interfaces belong to the digitarian
world; one of the kingdoms of
the United Micro Kingdoms
project, characterized by neoliberalism and digital technology.
The titles of the large prints hint
at the function and purpose of
these interfaces in that given
society. The interfaces act as
portals to the digitarian world:
the work as such is not so much
about the interfaces themselves,
nor about the actions one
performs with them, but rather
about the society of which they
are an integral part, the world
they evoke and the values and
mores that make that world
go round.
Design assistance: Lukas Franciszkiewicz.
Image: Dunne & Raby. Not Here, Not Now, Interface 1: Ethiculator, 2014.
53
The United Micro Kingdoms (UmK) is divided into four super-shires
inhabited by Digitarians, Bioliberals, Anarcho-evolutionists and
Communo-nuclearists. Each county is an experimental zone, free to
develop its own form of governance, economy and lifestyle. Digitarians
depend on digital technology and all its implicit totalitarianism —
tagging, metrics, total surveillance, tracking, data logging and 100%
transparency. Their society is organised entirely by market forces; citizen
and consumer are the same. For them, nature is there to be used up as
necessary. They are governed by technocrats, or algorithms — no one is
entirely sure, or even cares — as long as everything runs smoothly and
people are presented with choices, even if illusionary.
“We find the idea of creating fictional worlds
and putting them to work fascinating. (...)
rather than thinking about architecture, products,
and the environment, we start with laws, ethics,
political systems, social beliefs, values, fears,
and hopes, and how these can be translated
into material expressions, embodied in material
culture, becoming little bits of another world
that function as synecdoches.” — Dunne & Raby
24
Dunne & Raby onderzoeken hoe
designtalen die gebruikt worden
om de toekomst te visualiseren,
soms hun potentieel om de
verbeelding van de kijker te
activeren, beperken. Dit doordat
ze de waarden van die alternatieve toekomstscenario’s in zeer
specifieke hedendaagse culturele
kaders plaatsen. De beelden van
Not Here, Not Now experimenteren daarom met vervreemding,
ambiguïteit en openheid.
Ze exploreren hoe verschillende
realiteitslagen geconceptualiseerd, vormgegeven, gepresenteerd en waargenomen worden.
54
Dunne & Raby are interested in
how design languages used to
visually represent futures can
sometimes reduce and limit their
potential to engage the viewer’s
imagination by locating the values
contained in these alternative
future scenarios within very
specific contemporary cultural
frameworks. The images of Not
Here, Not Now therefore experiment with estrangement, ambiguity and openness. They explore
how different layers of realism
are conceptualized, crafted,
presented and perceived.
Image: Dunne & Raby. Not Here, Not Now, Interface 3: Publi-voice Device, 2014.
55
Design Interactions Research
Lab, Royal College of Art,
European art-science
program Studiolab
Blueprints for the Unknown
— 2014
56
— nl
In Blueprints for the Unknown
worden zeven projecten gepresenteerd van Superflux, Tobias
Revell, Raphael Kim, Koby Barhad,
Cohen Van Balen, Studio NAND
en David Benqué. Alle projecten
stellen scenario’s voor waarin
nieuwe (en nog onbestaande)
evoluties in biotechnologie op
structurele wijze ingebed zijn in
het financiële, politieke, culturele,
sociale en economische weefsel
van een imaginaire samenleving.
Ze bevragen daarmee de huidige
en toekomstige ideeën en idealen
die onze samenleving en ons als
menselijke soort daarbinnen,
vormgeven.
Recente ontwikkelingen in de
synthetische biologie maken het
ontwerpen van nieuwe levensvormen tot een steeds reëlere
mogelijkheid. De wetenschapper/
ontwerper van de toekomst benadert biologie als een ingenieur en kan daarom gezien worden
als een architect van het leven
die vanuit een archief van gestandaardiseerde en reproduceerbare onderdelen levende organismen weet te creëren.
Maar, is de natuur het wel eens
met het industriële paradigma
waar wij ons als mensen prettig
bij voelen? Levende organismen
zijn instabiel, veranderlijk en
context-specifiek. Ze worden
gevormd door evolutie, mutatie
en symbiose. Bovendien wordt
wetenschap, zodra het buiten de
— en
Blueprints for the Unknown
presents projects by 7 designers
or collectives: Superflux, Tobias
Revell, Raphael Kim, Koby Barhad,
Cohen Van Balen, Studio NAND
and David Benqué. Each of these
projects propose scenarios in
which new (and as yet non-exis­
ting) evolutions in biotechnology
are structurally embedded in the
financial, political, cultural, social
and economic fabric of an imaginary society. They question the
current and future ideas and
ideals that shape our society and
us as human beings within.
Recent advances in synthetic
biology are making the design
of new life forms an increasingly
real possibility. Driven by an
engineering approach to biology,
the future scientist/designer is
envisioned as an architect of life,
creating living organisms from a
library of standardized and
replicable parts.
However, life may or may not
agree with the industrial para­
digm we feel comfortable with.
Living organisms are unstable,
mutable and context specific.
They are subject to evolution,
mutation and symbiosis.
Additionally, once science gets
out of the lab and into the world,
it becomes part of much more
substantial systems such as
economics, politics and human
beliefs – with surprising
outcomes for better or for worse.
57
muren van het laboratorium komt,
onderdeel van veel grotere systemen, waaronder de economie,
de politiek en de menselijke
geloofswereld. Dit heeft verrassende uitkomsten, zowel in
positieve als negatieve zin.
Blueprints for the Unknown is a project by Design Interactions
Research at the Royal College of Art in London, as part of the
European art-science programme Studiolab.
58
Image p56: Blueprints for the Unknown. Graphic: Protoplot.
Image p58: Koby Barhad - A series of Reasonable Intentions, 2014. Photo: Simon Scheiber.
Image: Cohen Van Balen - Without Once Awakening, 2014. Photo: Simon Scheiber.
Image: Superflux - Dynamic Genetics vs Mann, 2013. Photo: David Benqué.
Image: Raphael Kim - Microbial Money, 2014. Photo: Raphael Kim.
Image: David Benqué - The New Weathermen, 2013. Photo: David Benqué.
Image: Studio NAND - The Phosphate Standard, 2014. Photo: Simon Scheiber.
Image: Tobias Revell - Into your hands are they delivered, 2013. Photo: Tobias Revell.
59
Nelly Ben Hayoun
Disaster Playground
— Z33 co-production 2014-2015
60
— nl
Disaster Playground is een
platform dat onderzoek doet
naar toekomstige ruimtecatastrofes en het ontwerp van
de procedures die de risico’s op
dergelijke catastrofes moeten
bepalen en het beantwoorden
ervan in goede banen moeten
leiden. Ben Hayoun werkte voor
dit project samen met experts
van het NASA, Near Earth Objects
(NEO) team, het Disaster and
Rescue Assistance team (TEEX)
in Disaster City, het Search for
Extraterrestrial Intelligence (SETI)
Instituut en een sterrencast van
componisten en schrijvers. Ze
verzamelde verschillende voorbeelden van rampbemiddelingen,
onverwachte systeemfouten en
tegenslagen in het ruimteprogramma. Ben Hayoun ging
op zoek naar die momenten
waar mens en technologie op
schitterende wijze ‘falen’, de
momenten die ons doen
nadenken over het maakproces en de personen achter
onze ontdekkingen.
De langspeeldocumentaire
Disaster Playground (release in
maart 2015) traceert de huidige
procedures die gevolgd zouden
moeten worden wanneer een
asteroïde de aarde dreigt
te raken. Via interviews, denk­
experimenten en re-enactments
met een team ruimte-experts
worden we voorgesteld aan de
spelers in de beslissingsketen
— en
Disaster Playground is a platform
investigating future outer space
catastrophes and the design of
procedures that allow us to
manage these catastrophes and
assess the risks involved.
Working with experts in NASA
Near Earth Objects (NEO),
Disaster and Rescue Assistance
Team (TEEX) at Disaster City, the
Search for Extraterrestrial
Intelligence Institute (SETI) and
with an all-star team of compo­
sers and writers, designer of
experiences Nelly Ben Hayoun
collected disaster mitigation
responses, unexpected failure
systems and instances of
adversity in the space program:
those points exactly where
technology and humans could
beautifully ‘fail’ and cause us to
reflect on the making of and the
actors behind our discoveries.
The feature length documentary
Disaster Playground (release
March 2015) follows the real-life
procedures in place in the event
of an asteroid collision with the
earth. Through interviews,
reflections and re-enactments by
a team of casted space experts
the audience is introduced to the
main players in a chain of
command that runs from the SETI
Institute and the NASA Head­
quarters to the United Nations.
Hollywood relied on Bruce Willis
and a jumbo drill to save the
world in Armageddon, but who
Image: Disaster Playground by Nelly Ben Hayoun, photo By Nick Ballon © Nelly Ben Hayoun.
61
die gaat van het SETI instituut en
het NASA-hoofdkwartier tot de
Verenigde Naties. Hollywood kon
vertrouwen op Bruce Willis en
een grote drilboor om de wereld
te redden in Armageddon maar
wie zijn de echte helden die onze
samenleving moeten behoeden
voor een volgende grote botsing
met een asteroïde?
are the real-life heroes seeking
to save our civilization from the
next major asteroid impact?
Disaster Playground is
a platform of punks, its main characters
have the ability to produce epic and
surreal experiences.
Een tentoonstellingsversie van
de film Disaster Playground
wordt in Future Fictions gepresenteerd in dialoog met een
landschap van sets en props die
essentieel zijn in de procedures
in geval van een ruimte­ramp.
Met Baudrillard’s tekst ‘America’
als vertrekpunt, gaat Ben Hayoun
op zoek naar de betekenis van
‘the American Dream’ en de
behoefte om die laatste grens te
bereiken in de organisatorische
psyche van NASA.
An exhibition version of the film
Disaster Playground is presented
in Future Fictions, in dialogue
with a landscape of sets and
props essential in the procedures deployed in the event of
a space emergency. Taking
Baudrillard’s text ‘America’ as
a starting point, Ben Hayoun
investigates the role of the
American Dream and the need
to reach the final frontier in the
organizational psyche at NASA.
“Nothing evokes the end of the world more than a man running
straight ahead on a beach, swathed in the sounds of his walkman,
cocooned in the solitary sacrifice of his energy, indifferent even to
catastrophes since he expects destruction to come only as the fruit of
his own efforts, from exhausting the energy of a body that has in his
own eyes become useless.”
— Jean Baudrillard25
62
Disaster Playground Essentials:
- 2 phones retro ‘70s
- 1 office space
- table for about 20 people with a hilly
landscape and about 6 chairs
- small flags for table
- 3 large flags embroidery
- conference lecture stand
- 1 curtain
- asteroid Itokawa
- 1spaceship model
- 1 miniature Arizona desert with cactus
- 1 sign Road 66
- 1 miniature model with freeways and car
- 1 living goldfish in a bowl
- 1 large dinosaur model
- 1 entrance curtain
- 1 “Must Exit” road sign
- 1 clock
- series of earth balls planets
-costumes
- a few name tags
- red carpet
- Baudrillard, the America book
63
Z33 - FoAM
FoAM in the Futures Lab
Futures Lab.
A laboratory for experimental
world construction — ongoing
— nl
Futures Lab is een onderzoeksarchief, workshop- en leesruimte
waarin verschillende toekomsten
te verkennen zijn. Verspreid in
het lab kunnen bezoekers sporen
terugvinden van verschillende
futuristen en hun onderzoek:
onderzoeksmaterialen en nota’s,
een kleine bibliotheek en een
verzameling work-in-progress.
Een video geeft je meer achtergrondinformatie over de unieke
werelden van Future Fictions, de
projecten en de mensen erachter.
Het lab biedt daarnaast plaats
aan een programma van toekomstgerelateerde interventies, workshops en conversaties van o.a.
FoAM, Arne Hendriks en Monnik,
The Extrapolation Factory,
Pantopicon, Pieterjan Ginckels
en de Universiteit Hasselt.
— en
Futures Lab is a research archive,
workshop and reading room
where one may explore possible
futures. Scattered throughout this
lab visitors can discover traces
of a wide range of futurists and
their investigations: research
materials and working notes,
a small library collection and
a range of works in progress.
On display is a video feed with
background information on the
unique worlds of Future Fictions,
the projects and the people
behind them.
The Lab hosts a programme
of futures-related interventions,
workshops and conversations
from a.o. FoAM, Arne Hendriks
and Monnik, The Extrapolation
Factory, Pantopicon, Pieterjan
Ginckels and the University
of Hasselt.
Futures Lab reading references:
http://lib.fo.am/future_fabulators/future_fictions_references
http://z33research.be/studio-future/
64
Gedurende de tentoonstelling
neemt FoAM het Futures Lab in.
FoAM nodigt de bezoekers uit
om er te ontdekken wat het
betekent om toekomstmogelijkheden in het heden te ontwerpen
en te oefenen. Terwijl ze in
residentie is, verzamelt en deelt
FoAM materialen voor en van
de Futurist Fieldguide, een
handleiding voor wie interesse
heeft in scenarioconstructie,
design fiction en andere wereldopbouwpraktijken. Naast lopende
onderzoeksactiviteiten biedt
FoAM een aantal participatieve
evenementen aan die speciaal
voor Future Fictions ontworpen
zijn, waaronder een experimenteel Food Futures-menu voor de
opening van de tentoonstelling
en een workshop en ‘preenactment’ rond het thema
Futures of Doing Nothing.
FoAM is een netwerk van
transdisciplinaire labs voor
speculatieve cultuur. Geleid door
het motto ‘grow your own worlds’
verkent FoAM toekomstmogelijkheden op de grens van kunst,
wetenschap, natuur en het leven
van alledag. Ze zoekt de dialoog
met heel verschillende individuen en spoort aan de toekomst te
erkennen als een gedeelde
‘commons’. FoAM’s bijdrage aan
de tentoonstelling maakt deel uit
van het Future Fabulators-project,
waarbij ze met een breed en
divers publiek werken om het
For the duration of the exhibition,
FoAM occupies the Futures Lab
where they invite visitors to
explore what it might mean to
prototype and rehearse possible
futures in the present. While in
residence, FoAM collects and
shares materials for and from
their Futurist Fieldguide,
a manual for those interested
in trying their hands at
scenario building, design fiction
and other world-construction
practices. Alongside its ongoing
research activities, FoAM offers a
selection of participatory events
specially designed for Future
Fictions, including an experimental Food Futures menu for
the exhibition opening, as well
as a workshop and pre-enactment on the theme of Futures
of Doing Nothing.
FoAM is a network of transdisciplinary labs for speculative
culture. Guided by their motto
‘grow your own worlds’, FoAM
explores possible futures at the
edges of art, science, nature and
everyday life. Fostering dialogue
with a diverse range of individuals, they encourage an appreciation of the future as a shared
‘commons’. FoAM’s contribution
to the exhibition is part of the
Future Fabulators project, in
which they work with diverse
audiences to imagine, experience and investigate life in a
range of possible futures that
65
leven in een resem toekomstmogelijkheden, ontworpen
als artistieke experimenten
vandaag, te verbeelden,
beleven en onderzoeken.
have been designed as artistic
experiments here and now.
With the support of the Culture
Programme (2007 – 2013) of
the European Union.
Met de steun van het
Cultuurprogramma (2007-2013)
van de Europese Unie.
66
Image: FoAM Futures Lab, postcards. Graphic: David Delander.
Arne Hendriks and Monnik in the Futures Lab
Het uiteindelijke, meest extreme,
logische gevolg van de huidige
verstedelijkingspatronen is het
ontstaan van één stad voor de
hele wereldpopulatie. Maar,
terwijl we onbewust die eindvorm wensen, lijken we blind
en onbeholpen in het proces
ernaartoe. Wat als we met z’n
allen, de hele wereldbevolking,
vrijwillig en bewust naar die ene
stad toe bewegen? Wat als we
vandaag zouden starten met
het plannen van die grote reis?
Kunstenaar Arne Hendriks en
het Monnik collectief raken met
dit onderzoek verschillende
bestaande trends aan op vlak
van migratie, groeiende wereldbevolking en urbanisatie. Samen
met een team experten in het
Futures Lab onderzoeken, verbeelden en visualiseren ze een
evacuatieplan voor de stad Hasselt.
Dit nieuwe onderzoek kan
begrepen worden als de
proloog op 8 billion city: een
speculatief onderzoek naar de
condities voor en voorwaarden
van het creëren van één stad
voor de hele wereldpopulatie
in 2025.
Image: logo meeting point.
The ultimate logical extreme of
present urbanization patterns is
the emergence of one city for
the entire world population.
But while humanity unconsciously yearns for this ultimate state of
being, we are heading towards it
in a clumsy, blind way. What if all
of us, the whole world population,
were to – voluntarily and consciously - move towards such a
city? What if we start to plan our
journey today?
Touching upon and extrapolating existing trends of migration flows, the growing world
population and urban development, artist Arne Hendriks and
the Monnik collective bring
together a team of experts in the
Futures Lab to research, imagine
and visualize an evacuation plan
for the city of Hasselt.
This new body of research can
be understood as the preface to
8 billion city; a speculative
research into the premises of
creating one city for the entire
human population in 2025.
67
The Extrapolation Factory in the Futures Lab
“Popular notions of the future often get stuck in a kind of glossy rut
- gleaming buildings and whiz-bang inventions – (…) it’s not often that
we see the futures of everyday life brought into focus.” — Stuart Candy26
Hoe zullen we leven binnen 30,
50 of 100 jaar? Van welke nieuwe
voordelen zullen we kunnen
genieten en wat zullen we moeten
opgeven? Wat zullen de ontworpen voorwerpen en objecten
vertellen over ons als mens en
als cultuur? The Extrapolation
Factory neemt het Futures Lab in
met een tweedaagse workshop
rond deze vragen.
How will we live 30, 50, or 100
years into the future? What new
benefits will we enjoy, and what
sacrifices will we have to make?
How will our designed artifacts
represent us as people, as a
culture? The Extrapolation
Factory occupies the Futures Lab
to hold a two-day workshop
centered around these questions.
The Extrapolation Factory,
opgericht door Chris Woebken
en Elliott P. Montgomery, is een
onderzoeksstudio die zich
toelegt op het nadenken over de
toekomst via design; ze ontwikkelen toekomstscenario’s die
vertaald worden in objecten in
herken­bare settings van vandaag.
Hun methodiek is gestoeld op
het gezamenlijk bedenken en
verbeelden van mogelijke toekomsten met een diverse groep
participanten, experten en nonexperten, en op verschillende,
doch toegankelijke manieren.
Eerdere projecten van de studio
zijn 99¢ Futures, Futurematic,
Junk Mail Machine, Futures
Capsules en Pawn Tomorrow.
Met hun werk onderzoekt The
Extrapolation Factory de waarde
van snel verbeelde, ontwikkelde,
toegepaste en geëvalueerde
visies op mogelijke toekomsten,
dichtbij of veraf.
The Extrapolation Factory,
co-founded by Chris Woebken
and Elliott P. Montgomery, is a
design-led futures research
studio which focuses on develo­
ping future scenarios, embodied
by artifacts in familiar, presentday contexts. They propose a
method for collaboratively
envisioning possible futures with
diverse participants, experts and
non-experts alike. The strategies
they employ, however diverse,
remain accessible at all times.
The studio’s previous projects
include 99¢ Futures, Futurematic,
Junk Mail Machine, Futures
Capsules and Pawn Tomorrow.
With this work, the Extrapolation
Factory explores the value of
rapidly imagined, prototyped,
deployed and evaluated visions
of possible futures on an
extended time scale.
“We’re not asking people to predict,
but more to dream,” said Montgomery.
“Or produce nightmares, if that’s what
will help us make decisions in the present.”
— Elliot Montgomery
27
68
Image: The Extrapolation Factory schematic logo.
69
Speedism — Pieterjan Ginckels in the Futures Lab
In samenwerking met de
publieke school voor architectuur brussel organiseert
Pieterjan Ginckels een Speed
Trip doorheen de Brusselse
parkeergarages.
In the context of Futures Lab and
in collaboration with the public
school for architecture brussels,
Pieterjan Ginckels organizes a
Speed Trip through the car parks
of Brussels.
“In our time, and especially in our city, parking garages are both hated
and loved, booming and going extinct. Black holes, back rooms.
Invisible monsters and aggressively inspiring architectural artefacts.
Air pockets and sign systems. Panoramic in oblivion.” — Pieterjan Ginckels
Met deze Speed Trip plaatst hij
de ideeën en concepten achter
Speedism in de praktijk en in de
wereld: de waarde van snelheid
– en oppervlakkigheid in ervaring
– wordt tot het uiterste gedreven,
resulterend in een copy-paste
landschap van iconen en
elementen, bouwsteentjes van
een megalomane beeldconstructie; een ver doorgedreven
collapscape.
In de woorden van Pieterjan
Ginckels: “Deze SPEED TRIP is
deel van een onderzoeksproject
SPEED SPACE waarin ik kijk naar
de relatie tussen snelheid en de
manier waarop de praktijk en de
architectuur vorm krijgen en
beïnvloed worden door een in toenemende mate gethematiseerde,
spectaculaire en versnellende
maatschappij. De veranderingen
die ik bestudeer situeren zich op
het vlak van mediatie (blogcultuur, archi-pornografie) en theorie,
evenals stijl en vorm (non-stop
remix, microtoekomsten, het
70
hyperreële). [Ze komen tot uiting
in] gebouwen en realiteiten (…)
die een belangrijke rol spelen of
op een bepaald moment geraakt
zijn door dit begrip van snelheid
en ondertussen alweer ‘afgekoeld’
of ‘minder hot’ zijn.”
Eerdere Speed Trips werden
gehouden in Los Angeles, Las
Vegas en Peking.
that (…) play an important role
in, or have at one point been
touched by speed and are
already ‘cooled down’ again.”
Previous Speed Trips were
held in Los Angeles, Las Vegas
and Beijing.
With this Speed Trip, Ginckels
puts the ideas and concepts
behind Speedism into practice
and into the real world: the value
of speed – and superficiality in
experience – is pushed to the
limit, resulting in a copy-paste
landscape of icons and elements,
building bricks of a megalomaniac image construction; a collapscape pushed to the extreme.
In the words of Pieterjan
Ginckels: “This SPEED TRIP is
part of a research project called
SPEED SPACE in which I look at
the relation between speed and
the way the practice and its
architecture are shaped and
informed by an increasingly
theme-based, spectacular, and
accelerated society. The changes
I look into occur both at the level
of mediation (blog culture,
archi-pornography) and theory
as well as styles and form
(non-stop remix, microfutures,
the hyperreal). [They are exemplified in] buildings and realities
Image: BRUSSELS PARKING GARAGE DERIVE © Pieterjan Ginckels 2014.
71
Pantopicon in the Futures Lab
Wat als politieke partijen niet
langer het organiserend principe
zijn en bestuur- en regeerperiodes niet langer een lineair gegeven? Wat als lokaal en globaal
bestuur vervlechten? Wat als een
participatieve democratie meer
van burgers vraagt dan enkel
een stem? … In Agoras, een tweedaags werkatelier zal een multidisciplinair gezelschap zich
o.l.v. Nik Baerten (co-founder
Pantopicon) een duik wagen in
de toekomst van politiek en democratie. Vanuit verre fictieve toekomsten zal worden teruggeblikt op de komende decennia.
Deelnemers zullen op basis van
hun kennis en verbeelding
objecten en verhalen ontwerpen
als getuigenissen van fictieve
bestuurssystemen van morgen:
dromen en nachtmerries, tastbaar gemaakt, als katalysatoren
voor verder debat.
Ruim 10 jaar ondersteunt
Pantopicon publieke en private
organisaties in het verkennen
van hun lange termijn toekomsten.
Op speculatieve en analytische
basis ontwerpt ze tools en
processen om veranderingsgericht debat te stimuleren en te
vertalen naar visies, strategieën,
producten en diensten. De
studio werkt vanuit de overtuiging dat niet enkel onze keuzes
vandaag de wereld van morgen
bepalen, maar onze beeldvorming over morgen tevens onze
keuzes vandaag.
72
What if political parties no
longer constitute the organizing
principle? What if governing
periods are no longer a linear
given? What if the local and
global administrations become
intertwined? What if participative democracy demands more
of its citizens than just a vote? …
In Agoras, a two-day work atelier,
Nik Baerten (co-founder of
Pantopicon) will take a multidisciplinary group on a trip into the
future of politics and democracy.
From distant fictional futures,
they will look back on the
coming decades. Using their
knowledge and imagination,
participants will design objects
and stories that bear witness to
the fictional governing systems
of tomorrow: dreams and
nightmares, made tangible, as
catalysts for further debate.
For more than 10 years,
Pantopicon has supported
public and private organizations
in their search for long term
futures. With a speculative and
analytical approach, they design
tools and processes to stimulate
change focused debate, which
translates into visions, strategies,
products and services. The studio
is convinced that our choices
today determine the world of
tomorrow, but also that – by the
same token - our future imaging
affects the choices we make today.
Image: AGORAS © Pantopicon 2014.
73
UHasselt in the Futures Lab
Tijdens de herfst van 2014 gaan
Prof. dr. ir. Oswald Devisch en
doctoraatstudente Sarah Martens
op zoek naar nieuwe methoden
om diverse actoren te betrekken
in het ruimtelijk beheer van
een wijk. In het nabijgelegen
Godsheide verkennen ze samen
met bewoners welke toekomst
de huidige veranderingen
kunnen brengen. Ze gaan na wat
die veranderingen precies zijn,
hoe men hierover denkt en
welke rol men hierin kan spelen.
Ze formuleren geen toekomst­
visie als in een plan of beleidsdocument, maar verkennen de
toekomst vanuit wat nu speelt.
Ze bedenken samen met
bewoners wat nu kan veranderen en welke rol zij hier zelf
vandaag in kunnen opnemen.
Samen visualiseren en testen ze
deze nieuwe ideeën of andere
mogelijkheden. Prof. dr. ir. Oswald Devisch en
Sarah Martens maken deel uit
van de onderzoeksgroep ArcK
van de Faculteit Architectuur en
Kunst aan de Universiteit Hasselt.
Ze voeren fundamenteel en
toegepast onderzoek uit waarbij
de slogan van de faculteit,
‘Design for Life’, de leidraad
vormt: met een multidisciplinaire
aanpak en de mens als centraal
element richten ze zich op
maatschappelijk belangrijke
thema’s. Kernbegrippen voor
de onderzoeksgroep zijn:
74
In the fall of 2014 Prof. dr. ir.
Oswald Devisch and PhD student
Sarah Martens will go in search
of new methods to involve a
diverse range of agents in the
spatial management of a district.
In the nearby village of
Godsheide, they will explore,
together with the community
residents, to which future the
current transformations might
lead. They will gain insight in
these (spatial) transformations,
how they are perceived and the
various roles one could assume.
The idea is not to formulate a
future vision in the format of a
plan or a policy document, but
to explore the future by building
upon ongoing transformations.
In collaboration with the community residents they will reflect
on what can change now, and
which role they could play today.
Together, they will visualize and
test envisioned futures. Prof. dr. ir. Oswald Devisch
and Sarah Martens are members
of the research group ArcK of the
Faculty of Architecture and Art at
Hasselt University. The group
conducts fundamental and
applied research modelled on
the Faculty’s slogan ‘Design for
Life’: adopting a multidisciplinary and human centered
approach, the group addresses
important societal topics. Key
concepts for the research group
are: design for experience,
belevingsgericht ontwerpen,
capaciteitsopbouw, duurzaamheid, herbestemming, ontwerpend onderzoek, participatie,
retail design, scenografie en
universeel design.
Image: Godsheide, theater op de markt 2014 © razziphoto.
capacity building, sustainability,
adaptive reuse, research by
design, participation, retail
design, scenography and
universal design.
75
1 — Anne Galloway in Sentient
City. Ubiquitous computing,
architecture, and the future of
urban space, p.223.
9 — Speculative Everything.
Design, Fiction, and Social
Dreaming, by Anthony Dunne
and Fiona Raby, p.120.
2 — Bruce Sterling in interview
with Jennifer Leonard: Bruce
Sterling on the Next 50 Years:
www.renegademedia.info/
books/bruce-sterling.html
10 — El Ultimo Grito POI Collapscapes. Dedicated to
the Industry. Published by
Shopwork in 2013.
3 — Anne-Marie Willis: (new)
Design Fictions: have they got a
future?: designphilosophypolitics.informatics.indiana.
edu/?p=152
4 — Bruce Mau in Future
Practice: Conversations from the
edge of Architecture, p. 35.
5 — Wouter Vanstiphout in Future
Practice: Conversations from the
edge of Architecture, p.96-97.
6 — Anthony Dunne in Are
nuclear trains and cars made
of skin the future of Travel?
By Oliver Wainwright, April 30,
2013, The Guardian:
www.theguardian.com/artanddesign/architecture-design-blog/2013/apr/30/
united-micro-kingdomsdesign-museum.
7 — Stuart Candy. The Futures
of Everyday Life (2010).
8 — Liam Young in Future Practice:
Conversations from the edge of
Architecture, pp.230-231.
11 — Studio Hans Op de Beeck:
www.hansopdebeeck.com
12 — Joep van Lieshout in
conversation with Marcel Mauer,
Everything may change,
Abitare # 523.
13 — Joep van lieshout in
press text of Naptha Cracker,
a commission by F93 for the
Mirages exhibition, 2012.
18 — Shane Hope –
email conversation.
19 — Olivier Krischer.
Xijing Men: The Capital of
Absurdia. ArtAsiaPacific vol. 79.
20 — Near Future Laboratory
Blogpost, August 2009:
blog.nearfuturelaboratory.com/
tag/near-future-imaginaries/
21 — Near Future Laboratory:
nearfuturelaboratory.
com/#whatwedo
22 — Near Future Laboratory,
TBD Catalog, Volume 9
Issue 24, p. 100.
14 — Joep van Lieshout in
conversation with Marcel Mauer,
Everything may change,
Abitare # 523.
23 — Regine Debatty.
Book Review: Speculative
Everything. Design, Fiction,
and Social Dreaming by Anthony
Dunne and Fiona Raby.
We Make Money not Art
blogpost Feb 5, 2014.
15 — Kevin McGarry. Out There.
Neïl Beloufa’s Brave New World.
The New York Times,
December 13, 2011.
24 — Speculative Everything.
Design, Fiction, and Social
Dreaming, by Anthony Dunne
and Fiona Raby, p.70.
16 — Ali Subotnik, Hammer
Projects: Neil Beloufa: hammer.
ucla.edu/exhibitions/2013/
hammer-projects-neil-beloufa/
25 — Jean Baudrillard,
America, p.38. Courtesy of
Verso Books.
17 — Shane Hope in 3D-printed
quilt of biological molecules is
a transhumanist dystopia. By Liat
Clark, WIRED. 24 juli 2013.
78 — endnotes
27 — Elliot Montgomery in
Sheena McKenzie. Animal DNA
and Mars kits: Christmas gifts
of the future?
CNN, December 11, 2013.
26 — Stuart Candy about The
Extrapolation Factory in Sheena
McKenzie. Animal DNA and Mars
kits: Christmas gifts of the
future? CNN December 11, 2013.
eindnoten — 79
za 4 okt
19u30 wo 8-9 okt
10-17u
Opening Future Fictions met o.a. speeches,
een drankje en een speciaal hiervoor
door FoAM ontworpen experimenteel
Food Futures menu
— gratis, geen inschrijving vereist
FoAM: The Future of Doing Nothing,
scenario workshop en pre-enactment (Futures Lab) — besloten
do 9 okt
d
o 20 nov
17-19u
vrij 28 nov
10-18u Speedism/Pieterjan Ginckels:
Brussels Parking Garage Drive (Futures Lab)
— gratis, inschrijven noodzakelijk
d
o 4-5 dec
d
i 9-12 dec
17-19u FoAM Apero: The Future of Doing Nothing (Futures Lab)
— gratis, geen inschrijving vereist
do 16 okt
vrij 12 dec
20u Lezing Future Fictions in KASK Karen Verschooren
— gratis, geen inschrijving vereist
zo 19 okt
14-16u
Kiss the Curator met Karen Verschooren
— 2 euro pp, inschrijven noodzakelijk
d
i 28-31 okt 10u-16u
Workshop KNUTS en Kunstenaar voor 1 dag
— prijs per dag, inschrijven noodzakelijk
ma 3-7nov
09-17u
m
a 3-7 nov
Cross-over workshop week Public Space (MAD-Faculty & UHasselt, FAK) — besloten
Werkatelier Arne Hendriks / Monnik (Futures Lab) — besloten
zo 16 nov
14u-16u Kiss the Curator met Nik Baerten (Pantopicon)
— 2 euro pp, inschrijven noodzakelijk
di 18 nov
FoAM Apero (Futures Lab)
— gratis, geen inschrijving vereist
Werkatelier Pantopicon:
Agoras (Futures Lab) — besloten
Oswald Devisch, Sarah Martens & FoAM: Pre-enactment Godsheide (Futures Lab) — besloten
17-19u FoAM Apero (Futures Lab)
— gratis, geen inschrijving vereist
zo 14 dec
14u-16u Kiss the Artist met Speedism
— 2 euro pp, inschrijven noodzakelijk
di 16 dec
20u A-Z lezing FoAM
— 5 euro, 3 euro voor studenten incl. 2 drankbonnen,
d
i 23-26 dec d
i 30-2 jan za 3-4 jan zo 4 jan 17-19u
inschrijven noodzakelijk
kerstvakantie scholen (Kerstmis gesloten,
aangepaste uren op 24/12 en 26/12)
kerstvakantie scholen (nieuwjaar gesloten,
aangepaste uren op 31/12)
Laatste weekend
FoAM Last Afternoon Tea (Futures Lab) — gratis, geen inschrijving vereist
20u Lezing The Extrapolation Factory
in Studium Generale, HoGent
— gratis, geen inschrijving vereist
wo 19-20 nov
Workshop The Extrapolation Factory (Futures Lab)
— gratis, inschrijven noodzakelijk
80 — calender
kalender — 81
Deze minicatalogus werd gemaakt voor
de tentoonstelling Future Fictions van
5 oktober 2014 tot 4 januari 2015 in
Z33 — huis voor actuele kunst.
Z33 — huis voor actuele kunst
Zuivelmarkt 33, Hasselt be
+32 (0)11 29 59 60
info@z33.be www.z33.be
Neïl Beloufa fr
Nelly Ben Hayoun fr
Blueprints for the Unknown uk
Bureau Europa nl / Lara Schrijver nl
Dept. Architectuur UHasselt b
Theo Deutinger at
Dunne & Raby uk
FoAM be
El Ultimo Grito es
Arne Hendriks nl / Monnik nl
Shane Hope us
Speedism b/de
Near Future Laboratory ch/sp/us
Hans Op de Beeck b
Pantopicon b
The Extrapolation Factory de/us
Atelier Van Lieshout nl
Chris Woebken de
The Xijing Men jp/cn/kr
Liam Young au
Curator: Karen Verschooren Z33
This mini catalogue was created for
the exhibition Future Fictions, from
5 October 2014 to 4 January 2015 at
Z33 — house for contemporary art.
Met dank aan / Thanks to
Tekst / Text
Karen Verschooren
Vertaling / Translation
Liesbet Piessens
Karen Verschooren
Vormgeving / Design
Laura Bergans
Beeld cover / Image cover
Laura Bergans
V.U. / Publisher
Jan Boelen, Zuivelmarkt 33, 3500 Hasselt
Wettelijk Depot / Legal Depot
D/2014/5857/096
All images are courtesy of the artists
unless noted otherwise.
Z33 is een initiatief van de Provincie Limburg,
gedeputeerde van Cultuur Igor Philtjens en
wordt gesteund door de Vlaamse Overheid.
Z33 is an initiative of the Province of Limburg,
Culture delegate Igor Philtjens and is supported
by the Flemish Community.
© Z33 — All rights reserved. Nothing from this publication may be multiplied, saved in an automated data
file or published, in any form or way (electronically, mechanically, by copying, recording, photographing or in
any other way) without prior written authorization from the publisher.