lOMoARcPSD|3959416 Recht samenvatting hoofdstuk 10 gezondheid Mens en Recht (Christelijke Hogeschool Ede) StudeerSnel wordt niet gesponsord of ondersteund door een hogeschool of universiteit Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 Mens en recht samenvatting hoofdstuk 10 gezondheid De rechten en plichten van mensen omtrent hen gezondheid staan in de: - Wet op geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhhuizen (Wet BOPZ) Wet kwaliteiten, klachten en geschillenzorg (Wkkgz) Uitgangspunten in het gezondheidsrecht Grondrechten en recht op zelfbeschikking een patiënt heeft het recht om beslissingen te nemen over zijn medische behandeling. Bijvoorbeeld of hij wilt worden behandeld en welke behandeling. Hij kiest ook of hij volledig wilt worden geïnformeerd. Dit alles heeft zelfbeschikking. Een patiënt kan zijn zelfbeschikking gebruiken door het opstellen van een wilsverklaring waaraan de zorgverlener zich moet houden: de euthanasieverklaring is een vorm van direct betrekking hebbend op het zelfbeschikkingsrecht. Grondrechten: de basis van het zelfbeschikkingsrecht. Het zelfbeschikkingsrecht vloeit voort uit twee verschillende rechten: 1. Art 10 GW: het recht op bescherming van persoonlijke levenssfeer 2. Art 11 GW: het recht op de aantastbaarheid van het lichaam Onaantastbaarheid van het lichaam: er mag geen onderzoek of behandeling aan het lichaam plaats vinden zonder toestemming van de persoon. De wil van een persoon kan alleen opzij gezet worden door een wettelijke regeling die bepaalt dat dat kan. Bijvoorbeeld: gedwongen opname of als dwangbehandeling nodig is. Het zelfbeschikkingsrecht houdt ook in dat een persoon met zijn lichaam kan doen wat hij wilt. Levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding Een bijzondere vorm van zelfbeschikking is het zelf kunnen bepalen wanneer je leven eindigt. In de wet toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (wtlvhz) staan de regels die nageleefd moeten worden bij euthanasie en hulp bij zelf doding. Gebeurt dit niet dan is degene die hierbij helpt strafbaar. Euthanasie: de arts dient middel toe Zelfdoding: de patiënt neemt middel in, die arts heeft gemaakt. Het beëindigen van iemand zijn leven kan strafbaar zijn wanneer dit niet gebeurd volgens de regels, je kunt dit niet zomaar doen. Een arts moet voldoen aan de voorwaarden uit art 2 en de gemeentelijke lijkschouwer mededelen. Zorgvuldigheidseisen: 1. Zorgvuldig en weloverwogen verzoek 2. Ondraaglijk en uitzichtloos lijden van de patiënt Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 De arts is niet verplicht dit te doen of de patient door te verwijzen. De wet bepaald dat de arts zich moet laten toetsten door de regionale toetsingscommissies euthanasie, deze stellen vast of de arts aan alle zorgvuldigheidsvoorwaarden heeft voldaan. (Wts) nieuwe wet die wordt ingevoerd, Wet toetsing stervenshulp. Verschil met (wtlvhz, wet) ouderen hoeven niet langdurig en eindeloos te lijden, ouderen hoeven niet te worden geïnformeerd over vooruitzichten en er hoeft niet naar een andere oplossing te worden gezocht. Sterven gebeurt op verzoek van patiënt. Zorgplicht van de overheid In de sociale grondrechten is het recht op gezondheidszorg vast gelegd. De grondrecht is een instructienorm die gericht is aan de overheid: een burger kan geen beroep doen op het recht op gezondheidszorg. De overheid heeft een inspanningsverrichting omdat zij ervoor moeten zorgen dat de zorg voor iedereen toegankelijk is en de kwaliteit is gewaarborgd Toegankelijkheid De overheid probeert de zorg op allerlei manieren toegankelijk te maken voor iedereen in Nederland: - De zorgverzekering biedt een basisverzekering met minimum aan basiszorg en verhoging van eigenrisico regeling. WLZ is alleen toegankelijk voor langdurig en chronische patiënten en dementerende, die 24 uurs toezicht nodig hebben. De WMO 2015 geeft mogelijkheden voor zorg en ondersteuning van burgers om ondanks ziekte en beperkingen te kunnen participeren in de samenleving. Kwaliteit en de Wet BIG De BIG wet zorgt ervoor dat beroepsbeoefenaren ook medische handelingen mogen verrichten wanneer de client dit goed vind. Voorheen mochten alleen beroepsbeoefenaren dit doen die daartoe bevoegd zijn. Voorbehouden behandelingen mogen wel alleen nog steeds uitgevoerd worden door beroepsbeoefenaren die hiervoor bevoegd zijn zoals: - Verloskundige handelingen Heelkundige handelingen waarbij de samenhang van het lichaamsweefsel wordt verstoord Het onder narcose brengen Kunstmatige bevruchting Wanneer je gekwalificeerd bent tot bepaalde handelingen kan je jezelf BIG registreren. Je beroepstitel wordt van beschermd. Je staat dan in het BIG register, en val je onder het medisch tucht recht. Opleidingstitelbescherming: wanneer je tijdens een deskundigheid opdoet waardoor je bepaalde handelingen leert dan heb je een opleidingstitel bescherming. Op grond hiervan mogen zij bepaalde handelingen doen. Wanneer een bevoegde beroepsbeoefenaar een fout maakt tijdens een voorbehouden handeling dan kan de patiënt hem voor de medische tuchtrechter aansprakelijk stellen. Zorginfrastructuur Het is sinds 2013 mogelijk dat via landelijke zorginfrastructuur (voorheen EPD, Elektronisch patiëntendossier) door zorgverleners, ziekenhuizen, apotheken etc. informatie en gegevens van Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 patiënten en hun medicijngebruik worden uitgewisseld. Zorgverzekeraars hebben geen toegang. Het wordt nog steeds het EPD genoemd. Patiënten moeten toestemming geven voor het delen van hun gegevens. Rechtspositie van patiënten Wetten die de positie van de patiënt ten opzichte van de hulpverlener regelen. - WGBO Wet BOPZ Wvggz WZD Wfz Geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) WGBO: de basis van de gezondheidswetgeving. Wet op geneeskundige behandelingsovereenkomst. Deze wet regelt de relatie tussen patient en zorgaanbieder. Wanneer een patient de hulp van een hulpverlener inschakelt dan ontstaat er een geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) patiënten zijn vrij om zelf hun zorgverlener te kiezen, afhankelijk van de zorgverzekering die zij hebben. Er wordt een overeenkomst gesloten tussen hulpverlener en persoon. De inhoud van de overeenkomst kan zijn, verrichten van onderzoek, diagnose stellen, het geven van raad etc. Het gaat meestal om een inspanningsverrichting. De rechten uit de WGBO worden patiënt rechten genoemd en gelden bij iedere geneeskundige behandelingsovereenkomst, zoals het recht om toestemming te geven voor een behandeling of om inzage in het dossier te hebben, zijn patiënt rechten. De WGBO is dwingend recht, dit betekend dat patiënt en hulpverlener geen onderlinge afspraken kunnen maken, het recht staat vast. Zorg en dwanghandelingen Wet Bopz, wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen: regelt de positie van de patiënt die gedwongen is opgenomen en biedt bescherming bij een onvrijwillige opname en dwangbehandeling. Deze wet geldt alleen voor mensen met een gebrekkige geestelijke ontwikkeling en alleen voor mensen die een gevaar voor zichzelf of andere zijn. Externe rechtspositie: heeft betrekking op het moment van gedwongen opname. Interne rechtspositie: speelt tijdens de behandeling die na opname volgt. Wvggz en de Wzrd zijn wetsvoorstelling voor verandering van de BOPZ. Deze wetten beschermen de bepaling voor mensen die gedwongen zijn opgenomen en gedwongen worden behandeld. Verhouding WGBO en Wet Bopz/Wvggz/Wzrd WGBO: vrijwilliger BOPZ, Wvzggz en Wzrd: gedwongen Bemoeizorg: is het aanbieden van ongevraagde zorg aan mensen die complexe, vaak psychische problematiek hebben en zorg mijden. Dit noem je zorgmijders. Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 Rechtsbescherming Patiënten hebben te maken met inbreuken of de persoonlijke levenssfeer en de onaantastbaarheid van het lichaam. Bij iedere behandeling wordt er opnieuw gekeken wat de noodzaak is. Wanneer een zorgverlener nalatig of fouten maakt dan kan hij voor de rechter gesleept worden dit kan: civiel, tuchtrechtelijk, strafrechtelijk of via geschillenregeling. Patiënten rechten in de WGBO De WGBO is tot stand gekomen om de onafhankelijke positie van de patiënt te versterken in zijn relatie tot de zorgverlener. In de WGBO staan rechten voor de patiënt die gelden binnen iedere geneeskundige behandelingsovereenkomst. - Recht op informatie In de WGBO staat aangegeven waar de hulpverlener de patient over moet informeren: Zijn gezondheidstoestand Het voorgenomen onderzoek en de resultaten De aard en het doel van de behandeling De gevolgen van de behandeling en risicos voor zijn gezondheid De alternatieven van onderzoek of behandeling die in aanmerking komen De vooruitzicht met betrekking tot zijn gezondheid. Voorwaarden voor het geven van informatie: Het moet begrijpelijk zijn. Wijze van informatie geven moet afgestemd zijn op de client. De informatie moet schriftelijk worden gegeven zodat deze ook na te lezen is. De zorgverlener moet controleren of de client de informatie of de vraag goed heeft begrepen. Om deze redenen hoeft een patient niet te worden geinformeerd: Wanneer een patient bewusteloos is Wanneer hij weigert informatie te ontvangen Wanneer de waarheid van de prognose de client erg kan beschadigen - Toestemmingsvereiste De toestemming die de client geeft moet gebaseerd zijn op de gegeven informatie, dit noem je: informed consent. Een patient mag de voorgestelde behandeling ook weigeren. Wilsverklaring: een verklaring die een patient aflegt wanneer hij wilsbekwaam is, deze verklaring kan gelden voor wanneer hij bijv in coma ligt. Dit kan zijn niet reanimeren, of geen bloedtransfusie. Verklaringen die aanzetten tot handelen kunnen zijn: de levensverklaring, de zorgverklaring, de euthanasieverklaring, en de crisiskaart. Soorten wilsverklaringen: - Non reanimatie Geen bloedtransfusie Behandelverbod: patiënt wilt niet meer behandeld worden Levenswensverklaring: patiënt geeft aan dat hij niet wilt dat er euthanasie wordt toegepast. Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 - Zorgverklaring: patiënt verteld in welke condities hij wel of niet wil worden behandeld in zijn laatste fase. Crisiskaart: hierin heeft een patiënt aangegeven welke medicatie en behandeling mag worden toegepast wanneer hij in een crisis opvang komt en wilsonbekwaam is geworden. Palliatieve sedatie: het opzettelijk verlagen van het bewust zijn van de patiënt die in de laatste levensfase verkeert, moet minder dan 2 weken zijn. De patient zelf, de naaste familie en/of betrokken hulpverleners moeten zelf om palliatieve sedatie verzoeken. - Inzagerecht Een patiënt heeft recht tot inzagen van zijn medische dossier. Hieronder vallen niet de gegevens van derde, deze moeten dus worden verwijderd of de persoonlijke aantekeningen van een zorgverlener. De zorgverlener, de personen die betrokken zijn bij behandeling en de patiënt mogen het dossier inzien. Wanneer studenten of stagiairs betrokken bij de behandeling het dossier willen zien dan moeten zij toestemming vragen. Wanneer een patiënt een andere visie heeft dan de zorgverlener, kan hij verzoeken het dossier te wijzigen of zijn visie toe te passen. Medische dossiers moeten 15 jaar worden bewaard, tenzij de patiënt zegt dat hij vernietigd moet worden, het dossier moet dan na 3 maanden van het verzoek worden vernietigd. Wanneer het dossier gegevens bevat over erfelijke ziektes die andere personen kan helpen, dan wordt het dossier niet vernietigd. - Recht op een second opinion Een patient heeft recht op een second opinion, een andere arts die een mening geeft. De meeste zorgverzekeraars verzekeren dit. - Voorstel voor wijzigingen in de WGBO Een aantal voorgenomen wijzigingen in de WGBO: - - - De positie van de betrokkenen wordt versterkt. De betrokkenen worden niet alleen geïnformeerd maar ook ingelicht. De hulpverlener bekijkt samen met de betrokkenen hoe zij geïnformeerd willen worden Er wordt met de betrokkene overlegd over de wijze van behandeling. De zorgverlener moet voortaan verplicht in het dossier vastleggen voor welke handelingen van ingrijpende aard de betrokkene toestemming heeft gegeven., voorheen was dit alleen op verzoek van betrokkene De bewaartermijn van het dossier wordt in plaats van 15 jaar, 20 jaar vanaf het moment dat de laatste wijziging in het dossier is opgenomen. Als de betrokkenen wilt dat het langer bewaard moet worden dan moet dat tenzij dit niet gevraagd kan worden van zorgverlener. Het verstrekken van gegevens mag niet zonder toestemming van de betrokkene, ook niet na dienst overlijden. Dit moet schriftelijk of digitaal zijn vastgelegd. Vertegenwoordiging Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 Vertegenwoordiging van een wilsonbekwame patiënt Een wilsonbekwame patiënt is een meerderjarigen patiënt die niet wilsbekwaam wordt geacht voor het nemen van beslissingen. Wanneer een persoon dit niet kan dan vind vertegenwoordiging plaats door de in de WGBO aangewezen personen. In de WGBO is aangegeven wie wanneer als vertegenwoordiger optreedt in een behandelingsovereenkomst en dus wie in welk geval een beslissing mag nemen. In deze volgorde vertegenwoordigen deze personen een wilsonbekwame patient: 1. Vertegenwoordigers, door de rechter benoemd De kanton rechter moet iemand eerst wilsonbekwaam verklaren en daarna een vertegenwoordiger aanwijzen. Eerst wordt er gekeken naar: - Partner Ouders Meerderjarige kinderen Broers en zussen Benoemd de kanton rechter een ander persoon dan geeft hij tijdens de rechtszaak aan waarom. Familie of hulpverleners kunnen verzoek tot mentorschap aanvragen bij de kantonrechter. Het verzoek tot mentorschap kan tijdelijk of blijvend zijn. De taak van mentorschap eindigt bij het opheffen van de maatregel op verzoek van de patiënt of de familie door de kantonrechter. 2. De schriftelijke gemachtigde Patiënten kunnen een schriftelijke volmacht geven waarin iemand wordt aangewezen. 3. De plaatsvervanger op de grond van de WGBO Wanneer er niemand is benoemd door een rechter of door de patiënt zelf, wordt er gekeken op deze volgorde: - Partner Ouders Meerderjarige kinderen Broers en zussen Vertegenwoordiging van een minderjarige tot 18 jaar Minderjarige zijn niet wilsbekwaam voor het maken van een beslissing. Wel worden de meningen van jongere vanaf een bepaalde leeftijd meegeteld: Minderjarigen jonger dan 12 jaar Ouders of voogd nemen een beslissing, zij sluiten een behandelingsovereenkomst met de zorgverlener en geven toestemming tot behandeling. Wanneer er geen tijd is om toestemming te vragen zal de hulpverlener er alles aan doen om ernstig nadeel bij de jongere te voorkomen. Wanneer ouders geen toestemming geven maar er is wel genoeg tijd, kunnen zij naar de kinderrechter voor toestemming. Dit gebeurt op verzoek van de gecertificeerde instelling voor jeugdbescherming. Andere mogelijkheid is het aanwijzen van een bijzonder curator. Sinds 2015 kan Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 de kinderrechter de gezinsvoogd de bevoegdheid geven om gezag uit te oefenen als het gaat om medische handelingen van een jongere die onder toezicht is gesteld. Is er onvoldoende tijd, dan kan de zorgverlener alleen in noodsituaties die levensbedreigend zijn handelen op grond van art.7 lid 4 BW en de wil van ouders negeren. Minderjarige 12 tot 15 jaar Zowel toestemming van de minderjarige als die van de ouders zijn nodig voor uitvoeren medische handeling. Wanneer de jeugdige wel toestemming geeft maar ouders niet en de jeugdige blijft bij zijn beslissing dan zal de hulpverlener doen wat de jeugdige wil, wanneer deze jeugdige instaat is om deze beslissing te maken. Wanneer er ernstig nadeel is voor het kind wanneer de medische handeling niet wordt verricht, dan is toestemming van de ouders ook niet nodig. Minderjarigen 16 jaar of ouder Een kind dat 16 jaar of ouder is neemt zelfstandig beslissingen en ondertekend zelfstandig de behandelingsovereenkomst. Dwang in de zorg Bopz is van toepassing op personen die, als gevolg van een psychische stoornis of gebrekkige geestelijke ontwikkeling, een gevaar zijn voor zichzelf en/of anderen, en zich tegen opname verzetten. De wet Bopz bepaalt wanneer het recht op zelfbeschikking van de patient opzij wordt gezet. Deze wet gaat vervangen worden door de Wvggz voor patienten met een psychische stoornis en de Wzd voor patienten met psychogeriatrische aandoening of een verstandelijke beperking. Werkingssfeer van de Wet Bopz Deze mensen vallen onder deze wet: - Psychiatrische patiënten Verstandelijke handicap Psychogeriatrische patiënten Eerst wordt er gekeken of er behandeling plaats kan vinden op andere manieren zoals: ambulante zorg. In de wet Bopz is opgenomen: - Op welke wijze iemand gedwongen kan worden opgenomen Wie het verzoek kan doen Welke gronden aanwezig moeten zijn en aan welke voorwaarden voldaan moet zijn Bij een gedwongen opname hanteert de Wet Bopz het gevaar criterium, waarvoor moet zijn voldaan aan de volgende voorwaarden: - De betrokken persoon heeft een geestelijke stoornis of een gebrekkige ontwikkeling van zijn verstandelijk vermogens. De betrokkene veroorzaakt door de geestelijke stoornis gevaar voor zichzelf, voor andere of voor de algemene veiligheid van personen en goederen. Door een psychiater is vastgelegd dat behandeling en begeleiding buiten een psychiatrisch ziekenhuis niet mogelijk is. Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 - Het gevaar kan niet door tussenkomst van personen of instellingen buiten een psychiatrisch ziekenhuis worden afgewend De betrokkene is niet bereid om zich te laten behandelen of laat dit niet blijken Het moet gaan om het gevaar dat een persoon: - Zichzelf of iemand anders van leven beroven of ernstige lichamelijke schade Zichzelf ernstig letsel aanbrengen Sociaal en maatschappelijk te gronde zal gaan Zichzelf ernstig verwaarloosd Met hinderlijk gedrag agressie van anderen zal oproepen en er een explosieve situatie zal ontstaan. De psychische gezondheid van een ander zal schade Voor psychogeriatrische patiënten (mensen met dementie) geldt een specifiek criterium, namelijk dat zij niet meer in de maatschappij zelfstandig kunnen functioneren. De rechter neemt beslissingen tot gedwongen opname, hij doet dit alleen wanneer er aan de voorwaarden is voldaan. Trajecten voor gedwongen opname In de wet staan 3 verschillende maatregelen waarlangs de gedwongen opname kan plaatsvinden: 1. 2. 3. 4. Opname via een rechterlijke machtiging Opname via een inbewaringstelling Opname via een art 60 Wet Bopz-procedure Mogelijkheid tot een zelfbindingsverklaring Opname via een rechtelijke machtiging De rechterlijke machtiging wordt gegeven door een burgerlijke rechter om iemand tegen zijn wil op te nemen. Er zijn verschillende rechterlijke machtigingen: De voorwaardelijke machtiging: de rechter kan een persoon dwingen zich aan voorwaarden te houden om zo een gedwongen opname te voorkomen. Het kan zijn dat de patiënt toch moet worden opgenomen ook al houdt hij zich aan voorwaarden, wanneer de patiënt verslechterd. De voorlopige machtiging: wanneer iemand toch moet worden opgenomen bij een voorwaardelijke machtiging dan wordt deze machtiging veranderd in een voorlopige machtiging. De procedure is hetzelfde als die van de voorwaardelijke machtiging. De psychiater moet de rechter een behandelingsplan geven waarin de therapeutische middelen staan genoemd. De voorlopige machtiging wordt gegeven wanneer er nog geen acuut gevaar is geweest maar wanneer dit wel gaat komen. De betrokkenen wilt niks aan de situatie veranderen en moet 12 jaar of ouder zijn. De rechter hoort de patiënt als hij dit wenst en wijst de patiënt een raadsman toe, de raadsman mag, namens de patiënt, reageren op alles wat door deze personen is gezegd. De voorlopige machtiging is zes maanden geldig en de patiënt dient na afgeven van de machtiging binnen twee weken te worden opgenomen. De machtiging tot voortgezet verblijf: de officier van justitie vordert de machtiging tot voortgezet verblijf als hij van mening is dat nog steeds aan de voorwaarden van het gevaar criterium wordt voldaan, terwijl de 6 maanden voorbij zijn. Zij moeten 5 a 6 weken voor het Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 - aflopen van de voorlopige machtiging een nieuwe verzoek indienen. Bij het verzoek moet worden toegevoegd: De geneeskundige verklaring opgesteld door de geneesheer-directeur van de psychiatrisch ziekenhuis. Een afschrift van het behandelingsplan Een toelichting over de uitvoering van het behandelingsplan De procedure verloopt hetzelfde als bij de voorlopige machtiging, de machtiging wordt gegeven voor een jaar en wordt telkens verlengt met een jaar. Duurt het verblijf in de inrichting al 5 jaar dan vind verlening met 2 jaar plaats. De machtiging op eigen verzoek: wanneer een patiënt zichzelf wilt laten opnemen om bijvoorbeeld af te kicken, zij mogen niet van terrein af zonder toestemming van directeur. De opname duurt minimaal een half jaar tot een jaar en er moet altijd sprake zijn van een geestelijke stoornis, het is niet van belang of het gevaar door de geestelijke stoornis is ontstaan. Opname via een inbewaringstelling Wanneer er dringende hulp nodig bied inbewaringstelling een oplossing. Een psychiater moet vast stellen dat deze persoon een groot gevaar dreigt voor zichzelf en andere om hem heen, voor een groot onderzoek is geen tijd. De burgemeester van de gemeente beslist over de IBS ( inbewaringstelling), dit op verklaring van psychiater. De patient moet binnen 24 uur van de last worden opgenomen, wanneer dit niet mogelijk is geeft hij een gewoon ziekenhuis het bevel. Tussen de acute opname en het verzoek van de officier van justitie tot ibs naar de rechter zitten een paar dagen. De rechter beslist over de duur van de voortzetting van een ibs, max 3 weken. In die drie weken moet de officier van justitie om een rechtelijke machtiging verzoeken als het gevaar er nog is. Opname via artikel 60-procedure Wet Bopz Dit is gedwongen opname voor mensen met een verstandelijke beperking en psychiatrische patiënten. Wat duidelijk moet zijn is dat patiënten buiten de instelling niet kunnen functioneren. Deze wet geldt wanneer een patient niet in staat is bezwaar te maken tegen de maatregel. Een speciale indicatie commissie besluit hierover, de rechter wordt niet ingeschakeld. Zelfbindingsverklaring Dit is een verklaring die mensen kunnen afleggen waarin staat dat zij behandeld willen worden, mensen hebben dit afgegeven toen zij nog normaal konden denken. Wanneer de persoon verslechterd en niet meer geholpen wilt worden, zij worden dan onder dwang geholpen vanwege de verklaring. Dit kan niet door mensen met een psychogeriatrische en verstandelijke beperking. 2 soorten : 1. Verklaring opname, verblijf, behandeling 2. Verklaring tot behandeling ( als de patiënt al op is genomen) Rechten en beperkingen in de Wet Bopz Behandelingsplan en dwangbehandeling Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com) lOMoARcPSD|3959416 Patient moet instemmen met plan, wanneer niet meer instaat doet vertegenwoordiger dit. Dwang behandelingen zijn alleen mogelijk wanneer deze noodzakelijk en onverwijld zijn. 2 groepen patienten: - Patienten in verpleeginstelling of een instelling voor ptiente met verstandelijke beperking Patienten, opgenomen in een andere psychiatrische instellingen. Dwangbehandeling nodig en zorgvuldig toegepast Bij elke dwanghandeling moet de inspecteur van gezondheidszorg op de hoogte gebracht, deze kijkt of de dwanghandeling wel echt nodig was. Middelen en maatregelen Voor het toepassen middelen en maatregelen moet er een dreigende situatie zijn ontstaan. 3 situaties mogelijk: 1. Wanneer er geen behandelingsplan is, kan gebruik worden gemaakt van middelen en maatregelen in een noodsituatie. 2. Er is wel een plan hierin staan de middelen en maatregelen die mogen worden toegepast. Met instemming van patient. 3. Er is een plan waarin de middelen en maatregelen niet staan opgenomen, dan mogen deze ook alleen noodzakelijk worden toegepast. Beperkingen van de rechten van de patiënt Samen in een instelling hebben rechter op fundamentele vrijheid. Bezoek, post versturen, telefoneren etc. dit kan gestopt worden wanneer: 1. De patiënt hier onder lijdt. 2. Het contact de orde verstoort in de instelling, wanneer andere worden lastiggevallen 3. Om strafbare feiten te voorkomen Verlof en ontslag Verlof kan alleen wanneer patient geen gevaar is voor maximaal 60 uur wanneer meer dan 60 uur mag dit maximaal per kalender jaar en niet langer dan 2 weken. Dit is om patient te laten wennen aan de maatschappij. Voorwaardelijk ontslag kan alleen wanneer het gevaar is verminderd. Om deze redenen wordt voorledig ontslag verleend: 1. Als het gevaar voorbij is en patient ambulant kan worden behandeld. Of niet langer lijdt aan de stoornis 2. Wanneer de termijnen zijn verstreken voor gedwongen opname en verlening niet mogelijk is Rechtsbescherming voor de patiënt Gedownload door Sanne-Romee Van Veluw (sanneromeevveluw@icloud.com)
