My Unwanted Existence (Game of Love Series #1)
🌙 Maria C. Herrer
Published: 2021
Source: https://www.wattpad.com
Prologue
He freaking hates me. From head to toe.
Sa kabila ng napakagwapo niyang mukha ay ang kakaibang tabas ng
kanyang dila.
Ang perpektong hubog ng kanyang katawan ay sinisigawan akong hindi
nababagay para sa kanya.
Ang mapula at manipis niyang labi ay walang alam sambitin kundi ang
"Lumayo ka!"
Ang lalim ng kanyang mga mata ay sumisimbolo ng kanyang pagiging
istrikto. Walang nakikita kundi ang aking mga pagkakamali at mga
kapintasan.
Naturingan nga siyang matalino. Pero para sa akin, isa siyang
napakagwapong tanga! Kasi ayaw niya sa akin, pinalalayo niya ako, nilalait
niya ako, iniiwasan, at minsan ay sinisigawan.
Para akong may nakahahawang sakit kung layuan niya ako. Ang pagtira
ko sa kanilang masayang tahanan ay parang isang napakalaki at kapinsapinsalang pagguho ng kanyang mundo.
He is Lucas Eion Jimenez and I am Cara Isabelle Mendez. This is the
story of my unwanted existence.
Chapter 1
"Cara, anak, kakain na tayo," tawag sa akin ni Tita Samantha mula sa labas
ng aking kwarto.
Mabilis kong isinara ang kurtina ng aking bintana saka ako tumakbo
patungo sa pintuan. Isang matamis na ngiti ang isinalubong ni tita sa akin
pagkabukas ko ng pinto.
"Sige po, Tita. Susunod na po ako," nakangiting paninigurado ko.
"Sumunod kaagad, anak ha, habang maiinit pa ang pagkain," paalala niya
na kaagad ko rin namang tinanguan.
Kaagad kong isinara ang pinto pagkaalis nito. Muli akong bumalik sa
may bintana at tinanaw ang malaki nilang swimming pool. Wala na pala si
Lucas; marahil ay nakapasok na sa loob ng bahay.
Simula pa noon, palagi ko na siyang pinanonood mag-swimming. Ang
swerte ko nga dahil sisilip lang ako sa bintana ng kwarto ko ay makikita ko
na siya. Hindi naman pwedeng doon ako mismo sa baba manood dahil
paniguradong mapapaso na naman ang tainga ko sa mga maaanghang na
salitang sasabihin niya sa akin.
Pagkatapos mag-ayos ay kaagad din naman akong bumaba sa may
dining. Nandoon na sina Tito Luke at Suzy, ang kakambal ni Lucas.
"Daddy, can I go?" malambing na tanong ni Suzy sa ama.
"Hija, kain na," ani Tita Sam.
Kaagad akong umupo sa tabi ni Suzy na hanggang ngayon ay hinihintay
pa rin ang sagot ni Tito Luke.
"Saan ba ang tungo niyo?"
"Sa mall lang po, Daddy. Kasama si..." Sandaling napahinto si Suzy at
nagdadalawang-isip pa kung itutuloy niya ang kanyang sasabihin.
Nagtaas ng kilay si tito. "Kasama sino?"
Napakagat-labi si Suzy. "Sina Ate Zena po," sagot niya, tukoy sa
pangatlong anak nina Tito Matteo at Tita Zyrene. Mga kaibigan ni Tito
Luke.
"Sino pa?" muli pang tanong ni Tito Luke, maging si Tita Samantha ay
naghihintay na rin ng sagot. Napalingon naman ako sa may entrance ng
dining, nagtataka pa rin kung bakit hindi pa bumababa si Lucas.
"Ba-baka po sumama rin sina Zafara at Tammarie. Nagpapatulong po
kasi sila para sa prom," sagot ni Suzy rito.
Si Zafara ay ang bunsong anak ni Tito Zach. Samantalang si Tammarie
naman ay anak nina Tito Timothy at Tita Tine. Halos ang mga kabarkada
namin ay anak din ng mga kabarka ni Tito Luke kaya naman halos
magkakapatid na rin ang turingan ng mga ito.
"Sina Zafara at Tammie lang? How about Kendall?" Si Tita Samantha
naman ngayon ang nagtanong. Si Kendall naman ay ang nag-iisang anak na
babae nina Tito Kervy at Tita Grace.
"Maybe?" alanganing sagot ni Suzy.
"If kasama si Kendall, siguradong kasama rin si Ken. It's a no, Suzy,"
biglang singit ng kararating lang na si Lucas.
Napanganga na lang ako dahil sa kanyang pagdating. Basa pa ang buhok
nito, mas lalo siyang gumwapo. Kahit ano naman yata ang ayos niya,
ganoon na talaga siya. Gwapo.
"Daddy..." tawag ni Suzy rito, humihingi ng tulong.
"Suzy, wag nang makulit," ma-awtoridad na sabi ni Lucas sa kapatid
habang abala sa pagkuha ng pagkain.
Hindi na nakaimik pa si Suzy, napayuko na lamang at itinuon ang buong
atensyon sa kanyang pagkain.
Ang aking buong atensyon ay nasa kay Lucas. Ganoon talaga siya
pagdating kay Suzy. Kahit nga yata lamok ay hindi niya hahayaang
makalapit sa kapatid. Nagrereklamo si Suzy minsan sa akin dahil sa
sobrang higpit sa kanya nito. Imbes naman na sumang-ayon ay
nakararamdam ako ng inggit minsan.
Nanlaki ang aking mga mata nang makitang kong matalim ang tingin ni
Lucas sa akin. Nakabusangot na naman ang kanyang mukha at para bang
ako na naman ang may kagagawan kung bakit masisira ang araw niya.
"Stop staring at me," matigas na utos niya. "Damn it," dugtong pa niya.
Maging ako ay napayuko na lang din. Sanay naman na ako sa kanya.
"Lucas, may lakad ka ba ngayon?" tanong ni Tita Sam.
Hindi ko na sinubukan pang muling tumingin sa kanya. Nakuntento na
lang ako sa pakikinig.
"Yes, Mom. Sasama ako kina Tito Axus at Eroz," magalang na sagot niya
rito.
"Magkakarera ka na naman," may bahid ng pag-aalalang pahayag ni tita.
Nakita ko kung paano hinawakan ni tito ang kamay nito para
pakalmahin. "Baby, sina Axus naman ang kasama. Nothing to worry about,"
nakangising sabi nito.
Si Tito Axus naman ay ang asawa ni Tita Elaine na kapatid ni Tito Luke.
Sikat na racer ito kaya naman gustong gusto ni Lucas na sumama pag
tinuturuan din nito ang anak na si Eroz tungkol sa pagkakarera at sa mga
sasakyan.
"Just be careful," paalala ni tita. Kahit pumayag na ay ramdam pa rin ang
pag-aalala sa kanyang boses.
"Aryt," tipid na sagot ni Lucas.
Bumalik na ako sa aking kwarto pagkatapos kumain. Kailangan ko pa
kasing mag-review para sa exams namin. Nasa kalagitnaan na ako ng
pagme-memorize nang bigla na lang pumasok si Suzy sa aking kwarto,
nagdadabog.
"Nakaiinis talaga si Lucas!" pagmamaktol niya.
Napangisi ako. "Nasaan na yung kuya?" pang-aasar ko sa kanya.
Humalukipkip ito at inirapan ako. Kuya ang turing niya sa kakambal
dahil na rin sa kung ituring siya nito ay parang hindi sila magkaedad, mas
mature mag-isip si Lucas.
"Hayaan mo na lang, sundin mo," payo ko sa kanya.
"Naku, Cara! Hindi ko alam kung sino ba talaga ang best friend mo sa
amin ni Kuya, eh. Palagi mo na lang siyang kinakampihan. Palibahasa,
crush mo siya," pagtatampo niya.
"Eh wala naman kasi tayong magagawa. Alam mo naman iyon, kung ano
ang sinabi niya, 'yon ang masusunod."
Hindi na siya sumagot pa. Halos tumalon na lang ito pahiga sa aking
kama."Pinayagan niya ako. Ang kaso ay dapat kasama ko raw siya," kwento
niya habang nakatulala sa may kisame.
Dahan-dahan kong nabitawan ang hawak kong reviewer. Tumayo ako
mula sa aking study table papunta sa kanya. Mukhang napansin niya iyon
kaya naman bumangon siya.
"Ikaw ha! Gusto mo siyang mapanood no?!" pang-aasar niya sa akin.
Walang pagdadalawang-isip akong tumango.
"Pero nagre-review ka," paalala niya sabay turo pa sa reviewer ko.
Mabilis kong binitawan iyon. "Pwede naman mamaya, pagkauwi natin."
Nginisian niya ako at pabiro pang inirapan. "Ewan ko sa 'yo, magbihis ka
na nga." Pagkatapos sabihin iyon ay lumabas na siya sa aking kwarto.
Wala na akong sinayang na oras. Kaagad akong nagtungo sa aking walkin closet para makapagbihis. Simpleng baby pink na polo at faded jeans ang
sinuot ko. Alanganin ko pang tiningnan ang sarili ko sa salamin. Hindi ako
katulad ni Suzy na pang-model ang katawan at artistahin ang mukha. Kahit
anong isuot niya ay siguradong babagay sa kanya. Ako hindi. Walang wala
ako kung itatabi sa kanya.
"Saan ka pupunta?" malamig na tanong sa akin ni Lucas. Pababa pa
lamang ako ng hagdan ay iyon na kaagad ang bungad sa akin.
Dahan-dahan kong inangat ang tingin ko sa kanya. Sumalubong kaagad
sa akin ang matalim niyang tingin. Ganyan naman siya palagi sa akin,
palaging galit.
"Sa...sasama kay Suzy," nauutal pang sagot ko dahil sa kaba.
Mas lalo kong naramdaman ang lamig sa kanyang boses. "Hindi ka
pwedeng sumama." Matapos akong irapan ay sinangga pa niya ako nang
madaanan ako.
"Pero Lucas..." pigil ko sa kanya.
Masungit niya akong nilingon. "Si Suzy lang naman ang niyaya kong
manood. Wala akong natatandaan na sinabi kong isama ka."
"Manonood lang naman ako, eh. Hindi naman ako manggugulo,"
paninigurado ko.
Mas lalong naglapat ang kanyang mga labi, halatang inis na. "Pagsinabi
kong ayoko, ayoko! Naiintindihan mo ba 'yon!?" Tumaas na ang kanyang
boses dahil sa inis.
Parang may kung anong bumara sa aking lalamunan dahil sa
nagbabadyang pagluha. "Sabi kasi ni Suzy, pwede raw."
Kinain nito ang distansiya namin. "Kaunting kaunti na lang talaga, Cara.
Wag mo akong sagarin, naiintindihan mo!? Akyat!" sigaw niya sa
pagmumukha ko.
Hindi ko na napigilan ang paghikbi. Tumakbo na ako paakayat at
nagkulong sa aking kwarto. Ilang beses akong kinatok ni Suzy. Sinabi ko na
lang na sumama ang pakiramdam ko kaya hindi na ako sasama. Hindi pa
siya naniwala nung una. Tumigil lang siya nang marinig ko rin ang
pagtawag sa kanya ni Lucas dahil aalis na sila.
Buong araw na lang akong nag-review, hindi ko rin alam kung anong
oras sila nakauwi. Maaga akong gumising kinaumagahan dahil may pasok.
"Girls, na kay Lucas na ang mga allowance niyo. Kunin niyo na lang,"
ani Tito Luke. Handa na rin siyang umalis para pumasok sa office. Mayroon
silang sariling kompanya. More on sa construction and real estate.
Naunang umalis si Lucas, maaga talaga siya laging pumapasok. Ahead
siya sa amin ng isang taon; na-accelerate kasi siya kaya naman mas nauna.
Nasa kanyang pre-med course na siya dahil ipu-pursue niya ang medicine
kahit pa nung una ay gusto sana ni tito na sumunod ito sa yapak niya—
mag-manage ng kanilang kompanya. Masyadong matalino si Lucas, kahit
mga higher years ay nasasabayan niya. Minsan napatatanong si Tita Sam
kung normal pa ba ang anak niya.
"Cara, kay Kuya ka na lang sumabay mamaya pag-uwi, ha," bulong ni
Suzy sa akin. Kahit ang driver ay ayaw niyang marinig iyon.
Kumunot ang noo ko. "At saan ka na naman pupunta?" tanong ko.
"Susunduin ako ni Ken," bulong pa niya at kinikilig pa.
"Pag 'yan nalaman ng kuya mo, lagot ka na naman," suway ko sa kanya.
"Sus, kunwari ka pa. Solo mo naman si Kuya mamaya," asar niya at
tumili pa. Hindi pa siya nakuntento at tinusok pa ako sa tagiliran.
Nailing na lamang ako at itinuon ang atensyon ko sa may kalsada. Ilang
beses na kasing ginawa ni Suzy na iwanan kaming dalawa ni Lucas. Buong
akala niya ay sinasabay talaga ako nito sa pag-uwi pero ni minsan hindi
nangyari iyon.
"Basta hintayin mo na lang siya sa quadrangle. Alam mo naman 'yon,"
paalala pa niya.
Pareho naman silang matalino, ito nga lang si Suzy ay madalas atakihin
ng katamaran. Minsan nga sa mga quiz namin eh mas mataas pa siya sa
akin gayong hindi naman siya nag-review. Samantalang ako itong kulang na
lang ingudngod yung nguso ko sa libro ay hindi pa makapasa.
Gusto ni Lucas maging doctor. Sabagay, walang problema. Matalino at
mayaman siya kaya walang hahadlang para maging ganap siyang doctor.
Gusto ko rin sanang kumuha ng course related sa medical profession pero
maging si Lucas ay sinabihan akong wag nang magtangka pa dahil sigurado
raw na babagsak ako at sasayangin ko lang ang pera ng mga magulang niya.
Bata pa lang kami ay kinupkop na ako nina Tita Sam, at hindi nila ako
kailanman itinuring na iba.
Pagkatapos ng unang subject ay nakaramdam ako ng gutom ilang minuto
pagkaalis ni Suzy. Hindi ko tuloy natanong kung nakuha na niya yung
allowance niya kay Lucas. Kinuha ko ang wallet ko at nakitang kulang
isang daan na lang ang laman n'on. Last week pa kasi ito na allowance.
Minsan kasi ay hindi ko nakukuha yung allowance ko kay Lucas. Ang
sungit kasi niya, iaabot na lang sa akin, kung ano-ano pa ang sasabihin.
"Anong pwede kong mabili rito?" Pamomroblema ko. Dito pa naman sa
cafeteria namin ay kulang na lang ginto ang kainin mo para masabi mong
worth it yung binayaran mo.
Nagbilang ako ng barya nang may tumabig sa akin. Nahulog ang mga
barya ko dahil sa nangyari. "Ang laking harang kasi," inis pang sabi ni
Lucas. Akala mo talaga may nagawa akong kasalanan sa kanya.
Hindi na lang ako kumibo at lumuhod para pulutin ang mga barya ko.
"Nag-text si Suzy sa akin na isabay raw kita. Ilang beses ko bang sasabihin
sayong wag mong utusan yung kapatid ko," reklamo niya.
Tiningala ko siya. "Wala akong inuutos," depensa ko.
Hindi ito nagpakita ng kahit anong emosyon. Yumuko na lang ulit ako
para pulutin ang natitirang barya. "Excuse..." sabi ko nang makitang may
limang piso na naaapakan siya.
"Lucas..." tawag ko sa kanya nang hindi man lang ito gumalaw.
"Hanggang kailan ka ba kailangan supportahan ng pamilya ko? Eh ang
sarap ng buhay mo, ah! Wala kang iniintindi. Libre lahat sa 'yo kaya ka
lumalapad, eh!" pang-iinsulto niya sa akin. Nasaktan ako pero nasanay na.
Araw araw naman 'yan, eh.
Hindi ko siya pinansin. Pinilit kong dukutin yung limang piso sa ilalim
ng sapatos niya kahit mahirap. "Alis nga diyan." Bahagya niyang pagtulak
sa akin saka niya inangat ang paa niya bago sipain yung pera ko kung saan.
Naawa ako para sa aking sarili. Pero wala naman akong magagawa, totoo
naman lahat ng sinabi niya.
Hindi ibinigay ni Lucas ang allowance ko para sa buwan na ito. Wala na
talaga akong pera, buti na nga lang may alkansya ako. Nabasag ko na iyon
nung nakaraang araw, 'yon ang sumuporta sa pang-araw-araw ko. Matagal
pa ang susunod na buwan para sa allowance na naman. Hindi pwedeng
tumunganga lang ako.
Ayoko namang humingi ng extra kina Tita Samantha. Kahit sinabi nito na
kung kukulangin kami ay wag mahihiyang magsabi sa kanila.
"Saan ka?" tanong ni Suzy sa akin nang magpaalam ako sa kanyang
hihiwalay ako sa kanya nung mag-uwian.
"Gagawa kami project ng mga classmate ko. Ako na lang uuwi mag-isa,"
paalam ko rito.
Balak kong mag-apply kahit sa fastfood o kahit casier sa mga grocery.
Nahihiya na rin naman kasi ako na kina Tito Luke at Tita Samantha. Kahit
wala akong narinig na kahit na anong reklamo mula sa kanila ay alam ko
naman at naiintindihan ko ang sinasabi sa akin ni Lucas.
Nilakad ko ang halos tatlong kanto bago makarating sa hilera ng mga
fastfood at maliliit na tindahan. Punuan karamihan dahil maraming nagwoworking student.
Napagpasyahan kong ituloy na lang ang paghahanap ko bukas
pagkatapos ng klase. Ayokong gumastos kaya naman sinubukan kong
maglakad. Sa kalagitnaan ng paglalakad ko ay may humintong kulay itim
na Mustang sa gilid ng kalsada at kaagad itong bumusina. Alam ko kung
kanino iyon.
"Lucas..." tawag ko sa kanya.
"Ang alam ni Mommy kasama kita pauwi. Pag tinanong ka mamaya,
sabihin mo sinabay kita," utos niya sa akin na kaagad kong tinanguan.
Nadismaya na naman tuloy ako. Akala ko naman ay isasabay na rin niya
ako. Bago pa man ako umalis ay tinawag niya ulit ako. Nagulat na lang ako
nang binato niya ako ng pera, nahulog iyon sa lupa.
"Oh ayan, pamasahe," mayabang na sabi niya bago pinaharurot ang
kanyang sasakyan palayo sa akin.
Napabuntonghininga na lamang ako. Pikit mata kong pinulot ang perang
ibinato niya.
Chapter 2
Nagkakatuwaan silang lahat sa may student lounge. Para itong open cottage
kaya naman libreng libre ang mag-ingay. At wala rin namang susubok na
sumita sa kanila dahil sina Tito Zach ang may-ari ng university. Wala ring
palag ang iba sa kung ano ang gustong gawin nina Zeus at Zafara na mga
anak nito.
"Iba na naman, brad!?" kantiyaw ni Mikhael sa kuya niyang si Kuya
Matthew.
Mayabang na ngumisi ito sa kapatid at nagkibit-balikat. "Ilugar mo nga
'yang pambabae mo, Matthew. May kapatid kang babae," suway sa kanya ni
Ken. Manang mana ito sa amang si Tito Kervy.
Ramdam ko naman ang pinipigilang kilig ng katabi kong si Suzy. "Ang
galing talaga ni Ken, 'no?" pagbida niya sa akin.
Tinanguan ko siya. "Oo, magaling. Wala kasing-sakit," pang-aasar ko na
kaagad din naman niyang ikinasimangot bago ako hinampas sa braso.
Natawa na lamang ako bago ko muling binalingan ang assignments ko.
Buti pa ang mga kasama ko ngayon, walang problema sa pag-aaral.
Palibhasa ay mga matatalino.
"Ate Zena, samahan mo kami sa mall, ha," sabi ni Kendall. Kasama niya
sina Tammarie at Zafara na kapwa graduating na sa high school. May
graduation ball kasi sila kaya naman kay Zena sila humingin ng tulong. Si
Zena ay kapatid nina Kuya Matthew at Mikhael.
"Sure, sweetie," malambing na sagot nito kay Kendall.
Muli kong sinuyod ang buong cottage. Nagkaroon tuloy ako ng
kakaibang pakiramdam. Pakiramdam na hindi naman dapat ako nandito sa
lugar na ito. Pakiramdam na hindi ako nababagay sa kanila. Kung titingnan
mo silang lahat, alam mong mga may sinabi sa buhay at hindi basta basta.
Sina Kuya Matthew, Mikhael, at Zena na mga anak nina Tito Matteo ay
halata mo ang pagiging ma-awtoridad. Sila yung tipo na hindi pinanganak
para utusan o pumangalawa sa kahit na sino. Sina Kenneth, Kendall, at
Keanu na anak ni Tito Kervy ay ganoon din, ngunit lamang lang sa kanila
lalong lalo na kay Ken yung matinong pag-uutak na para bang siya ang
tumatayong kuya ng lahat. Iniisip niya ang makabubuti para sa lahat,
walang maiiwan at wala ni isa sa kanila ang maaagrabyado.
Sina Thomas, Tammarie, at Theo na anak ni Tito Timothy ay lamang
naman pagdating sa pagiging reliyoso, nagmana raw kasi kay Tita Tine.
Sina Zeus at Zafara naman ay masyadong spoiled ni Tito Zach pero takot
sila sa salita nito. Ang magkapatid na Lucas at Suzy lang ang may
pagkakaiba. Naturingan pa namang kambal. Si Suzy mukhang mahaba haba
pa ang buhay, ewan ko na lang kay Lucas na lahat na yata ng problema ng
mundo ay makikita mo sa busangot niyang pagmumukha na hindi ko naman
malaman kung saan niya hinuhugot.
"Ito na ang pizza," anunsyo ni Ken na may dalang tatlong box ng pizza.
Natawa siya nang makitang hindi gumalaw ang tatlong pinakabata sa
amin dahil sa nalalapit nilang graduation ball. "Eat up, girls," yaya niya sa
mga ito.
"Hindi pwede, Kuya. Bawal kaming tumaba," pagtanggi ng kanyang
kapatid na si Kendall.
"No baby, eat," ma-awtoridad pero nasa lugar na sabi niya sa kapatid.
Tinawanan na lang ulit niya ang kapatid nang sumimangot ito.
"Kuya Zeus, kailangan ko rin bang kumain?" tanong ni Tammarie kay
Zeus na matagal na niyang crush.
"Pati ba naman pagkain mo poproblemahin ko pa?" masungit na tanong
ni Zeus dito.
"Si Kuya, ang sungit!" suway sa kanya ng kapatid na si Zafara.
"Wag mo ngang tanungin 'yang mga taong dala ang problema ng buong
mundo. Kumain ka na riyan, Tammarie. Hindi ka tataba sa isang slice lang,"
pangaral sa kanya ng kanyang Kuya Thomas.
"Suzy, here." Baling naman ni Ken kay Suzy sabay lahad ng box ng
pizza.
Ramdam ko na naman ang pinipigilang kilig ni Suzy. Mag-aangat na
sana siya ng kamay nang bigla na lang sumingit ang kararating lang na si
Lucas.
"Don't you dare eat pizza, Suzy Laine. Gusto mo bang lumapad?"
makahulugang tanong ni Lucas sa kapatid bago bumaling sa akin.
Napayuko na lamang ako. Lalo ko tuloy hindi naintindihan yung pinagaaralan ko.
Naiinggit tuloy ako sa kanila. They are all princesses, mga nag-iisang
anak na babae na may mga protective at mapagmahal na mga kuya. I was
once a princess too. Pero nawala lahat ng iyon nang mawala rin sina
mommy at daddy.
Halos lahat ng estudyante ay napatitingin sa aming gawi. Sino ba naman
kasing hindi makapapansin sa kanila. Pag magkakasama sila ay parang
nakita mo na yung pinakagwapo at maganda sa buong campus. Sikat pa ang
mga ito dahil sa excellence nila sa extracurricular activities nila.
Natigilan ako sa pag-iisip nang makatanggap ako ng text mula sa aming
class president. Wala kaming klase sa susunod na subject dahil wala ang
aming professor. Mabilis kong isinara ang librong kanina ko pa tinititigan.
Tamang tama dahil may kailangan akong lakarin.
"Saan ang punta mo?" tanong ni Suzy nang makita niyang nagmamadali
ako sa pag-aayos ng gamit.
"Gagawa lang ako ng project," palusot ko.
"Ikaw lang mag-isa?" tanong niya sa akin.
Medyo napahinto pa ako para siguraduhin ang susunod kong isasagot.
"Hindi, madami kami."
"Paano ka uuwi mamaya?" Siguradong madami pa siyang susunod na
mga tanong kaya naman kaagad na akong naghanda para umalis.
"Ako na lang mag-isa ang uuwi mamaya. Wag mo na akong hintayin,"
sabi ko pa.
Hindi na siya nakapagsalita pa kaya naman mabilis na akong nagpaalam
at umalis doon. Hindi ko na rin nagawang magsabi pa sa iba dahil abala
naman sila sa kanya-kanya nilang mundo.
"Cara!" sigaw na tawag ng aking kaklase.
Mariin akong napapikit. Isa rin kasi siya sa mga iniiwasan kong makita
sa school, kaya nga nakahinga ako nang maluwag kanina nung nag-text
yung class president namin na wala nang klase pero ito at magtatagpo pa rin
pala ang aming landas.
Matamis ko siyang nginitian para hindi niya mahalata na hindi ako
natutuwa sa pagkikita namin.
"Kailangan ko na nga palang kuhanin yung mga contribution niyo para sa
pagpapa-book bind natin. Dalawa na lang kasi kayong hindi pa
nagbabayad," kwento niya sa akin.
Ang bigat sa dibdib na kumuha ng pera sa aking wallet. Wala na akong
pera at wala rin yatang balak si Lucas na ibigay sa akin ang allowance ko
para ngayong buwan.
"Magkano nga ulit iyon?" nangingiting tanong ko sa kanya kahit kanina
ko pa gustong maiyak sa harapan niya.
"200 pesos," nakangiting sagot pa niya sa akin na para bang akala mo
piso lang ang hinihingi niya.
Saktong tatlong daan ang natira sa wallet ko. Huling pera mula sa
alkansya ko. "Ito, sorry kung ngayon lang," paghingi ko pa ng paumanhin
sa kanya.
"Okay lang. Sige, salamat, ha," paalam niya sa akin.
Halos lumupaypay ang balikat ko habang tinitingnan ko siya palayo sa
akin. Sayang yung 200 ko, kasya pa 'yon kahit tatlong araw pa.
Mangiyak-ngiyak ako habang tinatahak ang daan palabas ng university.
Doon ko nakita si Lucas na may kausap sa kanyang cellphone. Mukhang
importante pa nga dahil nakakunot na naman ang kanyang noo.
Sandali akong napahinto sa paglapit sa kanya nang makita kong may
lumapit na batang nanlilimos. Bumunot siya ng pera sa bulsa at ibinigay sa
bata. Sandali pa niyang inilayo ang phone para may sabihin sa bata. Kaagad
na naglakad ang mga paa ko palapit sa kanya. Sakto nung malapit na ako ay
kaagad na natapos ang kanyang tawag.
"Lucas..." tawag ko.
Kaagad nagbago ang kanyang mukha. Galit na naman at nakasimangot.
"Ano!?" iritadong tanong niya sa akin.
"Pwede ko na bang makuha yung allowance ko? Namumulubi na kasi
ako, eh. Ang daming bayarin, madaming project," kwento ko. Gusto ko kasi
sanang makipag-usap sa kanya nang parang normal lang, para yung
makikipag-usap ako kay Suzy at sa iba pa naming kaibigan.
Nginisian ako nito na para bang may mali akong nasabi at hindi niya
nagustuhan. "Matagal ka naman na talagang pulubi. Thanks to my mom and
dad, may bahay, nakakain, at nakapag-aaral ka ngayon," sumbat na naman
niya.
"Sisikapin ko namang bayaran lahat ng itinulong sa akin ng mga
magulang mo pag naka-graduate at nagkatrabaho na ako," sabi ko sa kanya.
Lalo itong napangisi. "Really?" Ramdam ko ang panunuya at
pangmamaliit niya sa akin.
"Kaya nga nag-aaral, eh. Bakit matalino ka na ba nung pinanganak ka?
Hindi naman, di ba?" laban ko sa kanya.
"Still, hindi ako katulad mong bobo. Naiintindihan mo ba 'yon?" madiing
sabi niya.
Natahimik ako. "Sige, kung hindi mo naman ibibigay sa akin yung pera,
wag na lang..." Tatalikod na sana ako pero nagulat ako ng kaagad niya
akong hinigit sa braso paharap sa kanya.
"Oh ayan. Dahil lang sa pera dadramahan mo ko, nakaiinis ka," inis na
sabi niya bago may inabot na pera sa akin at tinalikuran ako.
Napatingin ako sa paligid. Maraming nakatingin pero wala naman akong
magagawa kundi ang pulutin ang ilang nahulog na pera.
Ang pakitunguhan ako nang maayos ay parang isang napakalaking
kasalanan para sa kanya. Hinding hindi niya gagawin.
Sobra pa sa allowance namin ang nakuha ko mula sa kanya. Pero hindi
pa rin ako titigil na makahanap ng part-time job. Muli akong nagbakasali sa
nakahilerang mga fastfood chain hindi naman kalayuan sa aming university.
Hindi rin kasi pwedeng doon ako malapit sa eskwelahan dahil baka
mamaya niyan ay makita ako ni Suzy at mabanggit kina tita.
"Kung ganoon, saan mas applicable ang schedule mo?" tanong ng branch
manager ng pinasukan kong fastfood.
"Pwede po tuwing hapon, alas tres naman po ang pinakamatagal kong
klase at tuwing Martes at Biyernes lang 'yon. Sa ibang araw ay ala una,
tapos na po ang klase ko," paliwanag ko rito.
Napatango ito. Muli niyang tiningnan ang form na sinagutan ko kanina.
"Sige, pwede ka nang magsimula sa Lunes," sabi niya na ikinatuwa ko.
Thursday pa lang naman ngayon, may ilang araw pa ako para
makapaghanda.
Nang pauwi na ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Tita Samantha.
Tinatanong kasi ako nito kung nasaan na ako. Hindi kasi sila sanay na magdinner pag hindi kumpleto.
Sinabi ko na lang na hindi ako makaaabot dahil marami pang kaming
ginagawa ng mga kaklase ko. Naintindihan naman niya iyon kaya
nakaramdam ako ng guilt dahil sa pagsisinungaling ko. Pero mas kinabahan
ako sa sumunod niyang sinabi sa akin.
"Sabihin mo kung uuwi ka na, i-text mo sa akin ang address. Ipasusundo
kita kay Lucas."
Nanlamig na kaagad ako sa ideyang iyon. Ilang beses ko ring sinabing
wag na lang at kaya ko naman pero ayaw niya dahil delikado na raw at
masyado nang gabi.
Dumrretso ako sa may convinience store sa labas ng exclusive village
nila. Doon na rin ako kumain ng dinner nang makaramdam ako ng gutom.
Cup noodles at tinapay na lang ang in-order ko. Kailangan kong magtipid,
may kailangan kasi akong bilhin.
Ilang minuto bago mag-alas nuebe ay nag-text na ako kay tita kung
nasaan ako. Sinabi ko na lamang na nadaan ako sa convenience store at
doon na lamang ako sunduin ni Lucas.
Umiinom ako ng juice nang makita ko ang pagdating ng kanyang itim na
Mustang. Huminto iyon sa aking harapan. Matalim niya akong tiningnan
pero imbes na lumapit sa akin ay dumeretso siya sa loob ng convinience
store.
Naghintay lang ako sa labas. Nagtagal ang tingin ko sa madilim na langit,
nakalulungkot lang dahil wala masyadong bituin.
Nang muli akong mapatingin sa convinience store ay nakita kong
nakapila na si Lucas sa may cashier. Matapos doon ay napatingin ako sa
magara niyang sasakyan. May sarili na kasing pera, nagtatrabaho rin siya sa
kompanya nila kaya naman bukod sa allowance ay may extra income siya.
Kaya nga kahit sino ay bilib pag nalamang ganoon siya. Napagsasabay niya
lahat kahit pa masyadong abala minsan sa pag-aaral.
Lumabas siya na may dalang ice cream. May hawak din siyang plastic at
nakita ko kaagad kung ano ang laman noon. Napkin.
"Meron ka ngayon?" tanong ko sa kanya. Sinubukan kong makipagbiruan
kahit alam kong medyo impossible.
Sumama na naman ang tingin niya sa akin. "Stupid! Kay Suzy ito."
Sandali niyang nilagay ang dalang plastic sa loob ng sasakyan bago
muling lumabas at humilig sa nguso ng kanyang sasakyan. Para siyang bata
kung kumain ng ice cream, walang pakialam sa mundo.
"Nasaan na yung pera ko? Ubos na?" pagbasag niya sa katahimikan.
Napanguso ako. "Akin na 'yon. Kasi binigay mo na, di ba? Ay oo nga
pala, binato mo na, di ba?" paalala ko sa kanya.
Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga. "Wag mo akong masagot nang
ganyan, Cara," seryosong suway niya.
Matagal siyang kumain ng ice cream kaya naman sinubukan ko ulit
makipag-usap sa kanya. Minsan lang ito.
"Death anniversary nina Mommy at Daddy bukas, pupunta ka ba? Pwede
bang sabay na tayo?" tanong ko sa kanya.
"At sino ka naman para isabay ko?" masungit na tanong niya.
"Hindi ba pwedeng kahit minsan ituring mo rin akong parang kapatid
mo? Tutal magkasama naman na tayong lumaki. O kung ayaw mo naman,
kahit kaibigan na lang."
Napaayos ito ng tayo at naglakad palapit sa akin. Nakaramdam tuloy ako
ng kaba. "At sino ka naman para utusan ako?" mapanuyang tanong niya sa
akin.
"Si Suzy lang ang nag-iisang kapatid ko, wala nang iba. At kung
hinihingi mo naman na ituring kitang kaibigan, asa ka pa! Mag-isip ka nga
Cara, ni hindi ko nga gustong nandito ka."
Chapter 3
"Cara anak, anong gusto mong meryenda?" tanong ni Tita Samantha sa akin
kinaumagahan nang labasin niya ako sa mga cottage sa tabi ng pool. Doon
ko naisipang mag-aral.
Midterms na namin this week kaya naman kailangan ko na talagang magreview nang maaga. Ayokong maghabol ng oras at mas lalo akong walang
matatandaan.
Nakangiti akong umiling. "Ayos lang po ako, Tita."
"May dalang blueberry cheesecake ang tito mo, dadalhan kita rito."
Muli akong umiling. "Ayos lang po talaga ako, Tita."
Tumango na lamang siya bilang pagsang-ayon. Aalis na sana siya nang
bumalik siya sa aking harapan. May nakalimutan yatang sabihin.
She handed me a new ATM card. "Nasa table mo ito sa room. Nakita ko
kanina nung nagpasok kami ni Manang ng mga bagong laundry. Baka kako
hindi mo napansin," sabi ni tita na hindi ko kaagad naintindihan.
"Po?"
"Kinuha na namin kayong dalawa ni Suzy ng ATM card para naman
hindi niyo na kailangang humingi pa kay Lucas ng allowance niyo and mas
safe ito. Tell me if kulang ha, wag kang mahihiyang magsabi," bilin pa niya.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi ni tita. Itong card? Allowance
ko? Tapos nanghingi ako kay Lucas. Bago sumakit ang ulo ko kaiisip doon
ay ibinalik ko na lamang ang buong atensyon ko sa binabasa kong libro.
Mula sa pagbabasa ay napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang
boses ni Lucas.
"Later, Mom."
Naka-swimming trunks siya, lalangoy na naman. Bigla na namang
nagbago ang mood niya nang mapansin niya na ang aking presensiya. Dahil
sa talim ng tingin niya sa akin ay nag-iwas na lamang ako ng tingin sa
kanya.
"Pumasok ka nga. I don't want you here," pagtataboy niya sa akin.
Napanguso ako. "Pero nauna ako rito, Lucas," mahinahong laban ko.
"Bobo ka bang talaga o talagang bobo ka lang?" Huh? Ano raw? Pareho
lang naman 'yon, ah?
Hindi pa siya nakuntento, dinuro pa niya ako. Wala sa sariling tinabig ko
ang kamay niya, kung saan-saan tumuturo, eh. "Wag ka nga, baka mamaya
ay manuno ka niyan," concerned na sabi ko sa kanya.
Nag-igting ang kanyang panga na para bang ano mang oras ay gusto niya
nang paliparin ang kanyang kamao sa kahit anong mang parte ng aking
mukha.
"Wala akong pakialam kung nauna ka rito, basta ang gusto ko ay umalis
ka," matigas na utos niya.
"Eh dito lang naman ako, ah. Para namang masyado akong nakaaabala sa
paglalangoy mo," laban ko pa.
Nanginig pa ang labi nito dahil sa sobrang panggigigil. "Matuto ka ngang
lumugar, Cara. Sampid ka lang dito, wala kang karapatan sa kahit na anong
sulok ng bahay na ito. Mahiya ka nga!" sumbat na naman niya sa akin.
Gusto ko na namang maiyak. Pero nakapapagod na rin naman. Natahimik
na lang ako at napayuko.
"Alis na!" sigaw pa niya dahil sa pagkainip.
"Anong aalis?" biglang singit ng kalalabas lang na si tita. May dala itong
tray ng pagkain.
"Ano na naman ba iyan Lucas?" tanong niya sa anak.
"Mom, ayoko siya rito! Kaya please, naman..." parang batang
pagsusumbong nito sa ina.
"Nauna si Cara dito, saka nag-aaral siya. Hindi ka naman niya maaabala
sa paglangoy mo, Lucas," paliwanag ni tita.
Kumunot ang noo nito na para bang may maling sinabi ang kanyang Ina.
"Why are you always like this, Ma? Ako ang anak niyo at hindi ang sampid
na 'yan," himutok niya.
Kita ko ang gulat at galit sa ekspresyon ni tita."Lucas, hindi ko na
nagugustuhan 'yang lumalabas sa bibig mo, ha," suway niya rito pero
ramdam mo pa rin yung pagiging mahinahon niyang tao.
"It's true, Mom. Palagi na lang kayong nakapabor sa ibang tao na hindi
niyo naman kaano-ano," laban pa ni Lucas.
Nasaktan ako. Masakit na marinig iyon.
"Look, anak, ikaw ang lalaki rito. Ikaw dapat ang mas higit na
nakaiintindi. You should also treat Cara as your sister, just like Suzy," ani
Tita Sam.
Napabuntonghininga si Lucas at nag-iwas ng tingin. Kulang na lang ay
sumabog ang kung anong tinitingnan niya ngayon dahil sa talim ng kanyang
tingin. Ganyan kagaspang ang ugali niya pero ni minsan hindi niya binastos
ang mommy niya, mahal na mahal niya ito.
Masyado siyang protective sa mga taong mahal niya. I wish, sana ako rin.
Sana sa akin din.
"Isa lang ang kapatid ko, Ma. Si Suzy lang."
Wala ng nagawa pa si tita nang umalis sa harapan niya ang anak para
ituloy ang paglangoy nito. Alanganing ngiti ang ibinigay ni tita sa akin nang
muli niya akong binalingan. "Pagpasensyahan mo na, anak, baka meron,"
natatawang sabi nito sa akin sabay lapag ng meryenda sa table ko.
Napangiti na lang din ako at tinanggap ang ibinibigay niya sa akin. "Sabi
ng Tito Luke mo kumain ka raw," natatawang sabi niya.
"Salamat po," medyo nahihiya pang sabi ko.
"Si Suzy walang ginawa kundi ang matulog."
Tumango na lamang ako. Kung matalino lang siguro ako kagaya nila ay
hindi ko na kailangan pang magsunog ng kilay rito ngayon. Tanging tunog
ng tubig na nanggagaling sa paglangoy ni Lucas ang aking naririnig.
Kumakain ako ng cheesecake habang paminsan-minsang nanonood sa
kanya.
Gustong gusto ko siyang pinapanuod lumangoy dahil naaalala ko sa mga
galaw niya sina mommy at daddy. Hindi nagtagal ay umahon na ito, kaagad
napako ang aking mga mata ko sa ganda ng kanyang katawan. Sabayan mo
pa ng pagtulo ng tubig na nagmumula sa kanyang buhok.
"Stop staring! Damn it!" matigas na suway niya sa akin kaya naman
napayuko ako pabalik sa aking mga handouts.
Kita ko pa rin sa peripheral vision ko ang kanyang ginagawa. Tinutuyo
niya ang buhok gamit ang tuwalya. Umupo rin siya sa isang beach bench
malapit sa pool bago inisang tungga ang kanyang juice.
"Kids, nagmemeryenda na ba kayo?" malakas na tanong ni Tito Luke na
kalalabas lang.
Sumimangot si Lucas dahil sa narinig."I'm not a kid, Dad!" iritadong sabi
niya rito.
"Your mouth, Lucas! I'll cut your tongue," suway ni Tito Luke dito kahit
alam naman niyang hindi matatakot si Lucas doon.
Lalo itong sumimangot at nag-iwas ng tingin sa ama. Ngumiti naman si
tito ng bumaling siya sa akin.
"Nagmeryenda ka na ba, Cara?" tanong niya at nakiupo sa loob ng
cottage kung nasaan ako.
"Opo, Tito," magalang na sagot ko rito.
Tumango ito bago muling binalingan ang anak para inisin. "Lucas, baby,
come here!" malambing na tawag niya rito.
"Damn it, Dad," inis na singhal ni Lucas.
Dahil doon ay mas lalong natawa si Tito Luke. Nakitawa na rin ako dahil
nakahahawa ang tawa nito. Bahagya lang siyang tumigil nang makita ang
paglabas ni Tita Sam.
"Luke, mag-grocery na tayo," yaya nito sa kanya.
"Come here, baby," tawag ni tito habang tinatapik ang katabing upuan.
Lumapit ito kay tito at tumabi sa kanya. Nagtagal ang tingin ni tita kay
Lucas nang mapansin nitong nakasimangot na naman ito.
"Ano na naman ang ginawa mo sa anak mo?" tanong niya, alam na
kaagad kung sino ang dahilan.
Napangiti si Tito Luke bago hinila si tita para mas lalong malapit sa
kanya. "I just called him baby... Ayaw niya," natatawang kwento nito.
Nakita ko kung paano niya hinalikan sa ulo si tita, puno ng lambing.
"Ikaw naman kasi, alam mo namang binata na 'yang anak mo, eh."
Their position is a bit intimate for me kaya naman nahihiya tuloy akong
tumingin sa kanila. Ang sweet nila.
"Ang bilis nga, eh," may halong lungot pang sabi ni tito.
Natawa si tita na para bang biglang may naalala. "Na-miss mo na bang
makipag-away sa ibang nanay para lang sa gustong laruan ni Lucas?"
Napangiti si tito. "Alam mo kung anong na-miss ko?" May bahid ng
pang-aasar sa boses nito.
"Ano?"
Ngumisi si Tito Luke at humilig para bumulong kay tita.
"Luke!" sigaw na suway ni tita sa kanya matapos ang bulong.
Tuwang tuwa si tito dahil sa naging reaction nito. "Mag-grocery pa
tayo!" sita ni Tita Sam.
"Sina Lucas na lang at Cara." Baling niya sa akin sabay kindat.
"Nagre-review si Cara," laban ni tita.
Mabilis kong isinara ang hawak kong libro. Wala namang kaso iyon sa
akin, gusto ko rin namang makatulong.
"Ayos lang po sa akin."
"See?" pagbida pa ni tito.
Alanganing napatingin si tita sa akin, may bahid ng pag-aalala sa
kanyang tingin. "Baka awayin na naman ni Lucas si Cara" sabi nito na kung
tingnan kami ay parang mga bata pa.
"Alam mo, mas maganda ngang palagi silang magkasama ni Cara para
naman maging close sila," suhestiyon ni tito.
"Sa tingin mo?" ani Tita
Nakangiting tumango si Tito Luke. Hindi nagtagal ay pumayag na rin si
tita.
"Lucas," tawag ni tito sa anak.
Tamad na naglakad si Lucas palapit sa amin. "What now?"
"Pagod na ang mommy mo. Mag-grocery muna kayo ni Cara," utos niya
rito.
"No way!" matigas na sabi niya.
Napaayos ng upo si Tito Luke habang nakaalalay naman sa kanya si tita.
"Anong problema roon, Lucas? Mamimili lang naman kayo."
Bumaling ito sa akin at sinamaan ako ng tingin. Iniisip niya yatang ako
ang nagplano nito, eh. Gusto ko lang namang makatulong. Gusto ko sanang
sabihing wala akong kinalaman doon pero hinayaan ko na lang. Tahimik na
lang akong yumuko.
"Sige na, Lucas. Kaunti lang naman ito," paglalambing ni Tita Sam sa
anak.
Wala nang nagawa si Lucas kundi ang mapairap na lang. "Give me a
minute," tamad na sabi nito bago kami iniwan doon para makapag-ayos.
Napangisi si tito bago muling hinigpitan ang yakap sa baywang ni
tita."Kaunting lambing mo lang talaga sa mga anak mo."
"Palagi mo kasing niloloko ang anak mo kaya tuloy inis sa 'yo. Pareho pa
naman kayong topakin," balik na pang-aasar ni tita sa asawa.
Batid kong maglalambingan na naman sila kaya para hindi maka-istorbo
ay nagpaalam na akong papasok na rin muna ako para makapag-ayos.
Pang-itaas ko lang ang pinalitan ko. Naka-maong akong shorts at kulay
gray na t-shirt. Kaunting suklay sa aking buhok at pulbos sa mukha ay
kaagad na akong bumaba sa may sala.
"Here's my card, Lucas," ani Tito Luke.
Dark pants at white t-shirt ang suot ni Lucas. Kahit simple ang kanyang
porma ay malakas pa rin ang kanyang dating.
Tamad siyang bumaling sa akin ng tuluyan akong makababa ng hagdan.
"Kailangan pa bang kasama to?" inis na tanong niya, tukoy sa akin.
"Pasalamat ka nga at sasamahan ka ni Cara," sabi ni tito sa kanya.
"Tsk. Nahiya naman ako," mapanuyang sabi niya at nauna nang lumabas.
"Alis po muna kami, Tito," paalam ko.
"Ingat kayo, lalo ka na. Don't worry, hindi ka naman kakainin niyang si
Lucas..." biro pa niya sa akin.
Nabuksan na ng guard ang gate, umaandar na rin ang makina ng kanyang
itim na Mustang. Pinagmasdan ko ito, hindi ko kasi alam kung kailangan ko
na bang pumasok. Napabalikwas na lang ako nang bumusina ito kasabay ng
pagbaba ng salamin sa binta ng passenger seat.
"What the hell are you waiting for!?" sigaw niya sa akin.
Sa pagkataranta ay mabilis akong pumasok doon. "Pa-importante,"
pagpaparinig niya.
Tahimik kami hanggang sa makalabas sa subdivision. Bubwelo pa lang
sana ako para magsalita nang kaagad na itong kumontra.
"Just fuckin' shut up," matigas na Ingles na sabi nito na damang dama
mo.
Pero makulit talaga ako. "Gusto ko lang naman sanang itanong kung saan
galing yung pera na ibinigay mo sa akin. Kanina ko lang kasi nalaman na
may sarili na kaming ATM card," malumanay na tanong ko.
"Ano naman ngayon sa 'yo?" tamad na tanong niya.
"Ibig sabihin ba, pera mo iyon?" tanong ko.
Napangisi siya. "Don't mind it. Barya lang naman 'yon. Hindi mahalaga,
parang ikaw," mapanuyang sabi niya at bahagya pa akong sinulyapan.
"Kung ganoon, salamat pala. Babayaran ko na lang..." Hindi ko na
natuloy ang sasabihin ko nang kaagad niya akong pinigil.
"Whoa... Anong ibabayad mo sa akin? Pera na nanggaling din sa mga
magulang ko? Ang kapal talaga ng mukha mo eh, ano?" pang-iinsulto pa
niya.
Mabilis akong napailing. Gusto ko sanang sabihing magpa-part-time job
ako pero hindi ko alam kung tama bang malaman pa niya. Baka kasi
mamaya ay akalain nitong nagpapaawa lang ako sa kanya.
Hindi na lang ulit ako sumubok na kausapin pa siya. Hindi naman ako
kailanman mananalo sa kanya. Lagi siyang may panlaban sa akin.
Naghanda ako sa pagbaba nang makapasok na kami sa parking space ng
mall nina Lucas. Sila ang may-ari ng mall na iyon at sa kanila ang
supermarket sa loob.
Ang mga guard at employee ay kaagad na nagbibigay daan sa kanya at
bumati. Ang kanyang magkabilang kamay ay nakapasok sa loob ng
kanyang bulsa na para bang kung sinong hari.
"Good afternoon, Mr. Jimenez. Ipaa-assist ko na lamang po kayo sa isa sa
mga staff," sabi ng isa sa mga employee na pinutol ni Lucas.
"No need. May kasama akong katulong," sabi niya sabay baling sa akin.
Chapter 4
"Okay po, Sir," paalam nung staff kay Lucas sabay alis.
Bumaling siya sa akin. "Ito ang listahan." Inilahad niya ito sa akin kaya
naman aabutin ko na sana nang kaagad niya binitawan iyon at saka
bumagsak sa lupa.
"Make it fast," masungit na utos pa niya.
"Yes, Sir," bulong ko sabay irap.
Mabilis kong itinulak ang push cart na dinala ng isa sa mga staff kanina.
Tiningnan ko ang listahan na kapupulot ko lang sa sahig.
Mga condiment and ilang ingredients lamang iyon. At ilang pang
personal hygiene.
"Gatas, kape, creamer, asukal..." basa ko sa listahan habang ibinabato ang
mga iyon sa may push cart.
Napaiktad ako nang bigla na lang suminghal si Lucas sa aking likuran.
"Bagal!"
Nakatingin ito sa kung saan habang kinakain ang hawak na hotdog on
stick. "Eh sana naman kasi tumutulong ka..." bulong ko sabay tulak ulit sa
push cart.
"May sinasabi ka?" masungit na tanong niya sa akin.
"Wala po, Senyorito," pilit na ngiting sagot ko, pero mukhang lalo siyang
nainis.
"Ako na nga. Umalis ka na nga riyan," sabi niya at tinulak ang push cart
palayo sa akin.
Hinayaan ko na lamang siya. "Hay naku, Lucas. Wag sanang mamatay ka
nang maaga dahil sa stress. Papakasalan pa kita" ramdam ko ang kilig
habang tinatanaw ang paglayo niya.
Alam ko namang hindi papayag iyon na makasama ako ng matagal kaya
naman naglibot na lang ako at sinadyang humiwalay sa kanya.
"Free taste," tagumpay na sabi ko sa mga nakahilerang stall.
Dinadala kasi kami dati ni Tita Samantha rito tuwing naggo-grocery siya.
Kaagad akong lumapit doon at tinikman ang mga ino-offer nila. Marami rin
naman ang tumitikim. Nakatusok lamang iyon sa toothpick.
"Hoy babae!" sigaw ni Lucas sa tapat mismo ng aking tainga.
"Aray naman," daing ko.
"Aalis na ako. Ano, papaiwan ka na rito? Mabuti nga siguro kung
gano'n," galit na sabi nito sa akin habang nakatingin sa toothpick kong may
hotdog.
Sinubo ko muna iyon bago siya nilagpasan. "E di aalis na," sabi ko sabay
punta roon sa limang plastick bag ng pinamili niya. Mabilis din talagang
kumilos ang isang ito. Pero feeling ko tinamad at nagpatulong na rin iyan sa
mga staff.
"Lucas..." Tatawagin ko na sana siya pero nakita kong nakatayo siya roon
at kumakain na rin.
Halos mangisay yung mga babae sa harapan niya pero mukha namang
wala lang sa kanya iyon.
"Lucas..." tawag ko na rito at sinadya ko pa siyang lapitan.
"What!?" galit na tanong niya sa akin.
"Akala ko ba uuwi na?" tanong ko.
"Pakialam mo ba? E di mauna ka na. Layas nga riyan," pagalit na sabi
nito at bahagya pa akong tinulak palayo sa kanya. Napatingin tuloy ako sa
mga babaeng kanina pa nagpapapansin sa kanya. Hindi ko alam kung nangaasar ba sila o ewan. Bahala sila riyan.
Wala na ang limang plastick ng grocery doon malamang ay nailagay na
nila sa sasakyan ni Lucas. Iba na talaga pag mayaman ka. Lahat pwedeng
gawin para sa 'yo.
"Salamat po," sabi ko sa isang staff nang siya mismo ang naglagay ng
mga pinamili namin sa compartment.
Hindi pa rin lumalabas si Lucas kaya naman naghintay pa ako.
Kuya Matthew Calling...
Kumunot ang noo ko sa pagtataka kung bakit siya tumatawag sa akin.
Hindi ko ito inaasahan.
"Hello..." bati ko.
Tahimik sa kabilang linya. "Hello, Kuya Matthew?" sabi ko ulit.
Hanggang sa narinig ko ang kanyang pagbuntonghininga. "Cara," tawag
niya sa akin.
"Ako nga po. May maitutulong po ba ako sa inyo?" tanong ko.
"Are you busy?" tanong niya.
"Hindi naman po," sagot ko kahit medyo nagtataka pa rin ako.
Matagal na natahimik ang kabilang linya. "Kuya Matthew?"
Sinigurado ko pa kung on call pa siya bago ko siya muling tinawag. Saka
lang ulit siya nagsalita.
"Can I ask you out for dinner?"
Hindi kaagad ako nakapagsalita. Hindi ko alam ang sasabihin ko
hanggang sa halos mapatalon ako nang biglang bumusina ng matagal si
Lucas. Ni hindi ko namalayang nandoon na siya.
Napasigaw ako dahil sa gulat. Nang tumingin ako sa kanya ay nakangisi
pa ito. Halatang natuwa dahil sa naging reaction ko.
"Pasok!" utos niya sa akin kaya mabilis akong pumasok sa kanyang
sasakyan.
Isusuot ko na sana ang seatbelt nang maalala kong kausap ko nga pala si
Kuya Matthew kanina. Huli na nang tingnan ko ulit ang phone ko. Nakaend na ang call.
Tahimik kaming dalawa buong biyahe. Pagkadating sa bahay ay mabilis
akong bumaba. Nakaabang na kaagad ang mga kasambahay para kuhanin
ang mga pinamili namin.
"Cara!" tawag sa akin ni Suzy. Nasa may garden siya at kumakain ng ice
cream.
Dumeretso ako papunta sa kanya. "Uy, nag-date sila ni Kuya," pangaasar niya.
"Hindi ah..." pagtanggi ko.
"Ang sakit ng puson ko. Tinatamad tuloy akong pumasok bukas."
Ngayon alam ko na kung bakit kumakain siya ng ice cream eh hindi
naman siya mahilig sa matatamis.
Nilingon ko siya nang maalala ko si Kuya Matthew. "Paano pag niyaya
ka ng lalaking mag-dinner?" tanong ko.
Nakita ko bigla ang excitement sa mukha niya. "Niyaya ka ni Kuya?"
"Hindi ah!"
Kumunot ang noo niya."May ibang nanliligaw sa 'yo?" Ramdam kong
hindi niya gusto ang ideyang iyon. Number one fan daw kasi namin siya ni
Lucas.
"Wala." At impossible namang may magkagusto sa akin lalo na si Kuya
Matthew.
Tumikhim siya. "Dinner means date."
Napaawang na lang ang labi ko. Ni hindi na ako nakasagot pa. Hindi
naman siguro ganoon ang intensyon ni Kuya Matthew. Impossible.
Naging maingay ang hapag kainan kinaumagahan dahil sa kambal.
"Papasok ako mamayang hapon, Kuya," laban ni Suzy.
"Wag na. Pareho lang 'yon. You better rest for now" payo nito sa kapatid.
"Your Kuya is right, princess. Rest for today," pagsang-ayon ni tito.
"Kung gano'n, isabay mo na si Cara, Kuya," suhestiyon ni Suzy. Ayan na
naman siya sa pang-aasar sa amin.
Nakisali rin si Tito at ibinaba pa ang hawak na diyaryo. "Tama, isabay
mo na si Cara."
"No way," inis na sabi ni Lucas. Mabilis siyang tumayo at umambang
aalis na. Ayaw niya talaga.
"I'm going," paalam niya.
Wala nang nakapigil pa sa kanya nang tuluyan na siyang naglakad
palabas.
"Come on, Cara. Sundan mo na." ani Tito Luke.
Sinunod ko ang sinabi niya dahil sa pagkataranta. Saktong paglabas ko
ay nakalabas na rin ang kanyang Mustang.
"Lucas!" tawag ko pa. Pero huli na.
Nilakad ko na lamang ang daan palabas ng malaking subdivision. Doon
ay sumakay na ako ng jeep papuntang university.
Pagkarating sa school ay sinalubong ako ng bati nina Kendall, Tammarie,
at Zafara. Nagpaalam din kaagad ako sa kanila para dumeretso sa cafeteria
at bumili ng tubig.
Pagkabalik ko ng student cottage ay sinalubong nila ako ng tanong kung
bakit wala si Suzy. Sinabi ko ang dahilan, masama ang pakiramdam dahil sa
kanyang dysmenorrhea.
"Anong oras klase mo?" tanong ni Zena sa akin.
"Mamayang 11:30 pa."
Lumaki ang ngiti niya. "Can I ask for a favor?"
"Sige, ano 'yon?"
Nagpatulong si Zena sa akin para sa nalalapit na grad ball. Isa siya sa
mga organizer ng event. Nang dumating ang kapatid na si Mikhael ay
nilambing pa niya ito. Nag-request siya ng meryenda para sa aming dalawa
na hindi naman tinanggihan ni Mikhael. Matapos sabihin ni Zena kung ano
ang gusto niya ay umalis na rin ito.
Nagpapatulong siya sa kung anong magandang idea para sa design ng
magiging invitation. Nasa kalagitnaan kami ng brain storming nang biglang
dumating si Kuya Matthew.
"Here's your order," nakangiting sabi niya sa amin pero mas nagtagal ang
tingin niya sa akin.
May klase na si Mikhael kaya naman siya na ang nagdala nung meryenda
para sa amin.
Ngayon lang ako nailang sa presensiya ni Kuya Matthew. Hindi ko tuloy
magawang suklian yung mga tingin at ngiti niya sa akin. Nahihiya ako.
Mas lalong umingay ang cottage nang dumating ang iba pa.
"Come on, Kuya Ken. Isang game lang!" kantiyaw nina Zeus at Thomas
dito.
"Next timem guys. I need to fetch Keanu sa piano class," pagtanggi nito.
Napadaing na lang ang dalawa dahil sa pagtanggi nito.
"Excited ka na ba sa retreat next week?" tanong ni Zena sa aking kaya
naman nawala ang atensyon ko kina Zeus.
Tipid akong ngumiti. "Medyo."
Napagdesisyunan kasi ni Tito Matteo and friends na once a year ay
magkaroon kami ng retreat. Sa isang retreat din kasi nagkakilala sina Tito
Matteo at Tita Zyrene. We could at least reconcile daw.
"Sabi ni Tito Kervy, Bulacan daw. Tinatakot nga kami, eh. Liblib na lugar
daw iyon at walang signal kaya useless magdala ng phones and gadgets,"
kwento niya.
They'll be dead. Ito pa naman ang mga taong hindi mabubuhay nang
walang connections. Excited na tuloy akong makita ang mga busangot
nilang mukha pagdating ng retreat.
"Hindi naman ganoon kaganda," sabi ni Kendall pagkarating nilang tatlo.
Best friend talaga ang tatlong ito. "Pwede na rin!" hiit ni Tammarie.
"I think she will stay here for good though," ani Zafara.
Napansin din ni Zena ang pinag-uusapan nila kaya nagtanong na siya,
"Anong tea?"
"Amiella Cassandra Viazo," sagot ni Kendall.
Nagtaas ng kilay si Zena. "The Vogue mag featured model?"
paninigurado pa niya.
Halos hindi ko masabayan ang pinag-uusapan nila. Sila lang naman kasi
ang kilala ko sa school, wala ko masyadong kilalang ibang student.
"Everyone is fond by her presence..." pahayag ni Zafara.
Biglang nanlaki ang mata ni Kendall. "Please, Ate Zena. Don't tell me
she's invited sa prom!"
Nagkibit-balikat ito. "We'll see, baby. Hindi natin alam kung anong plano
ng ibang organizers," sagot nito.
Bumagsak ang magkabilang balikat ni Kendall. Nawala lang ang
atensyon ko sa kanya nang magsalita si Zena.
"Ito na pala si Doctor Lucas."
He arrived with his usual look. Matalim na naman ang tingin nito sa akin.
"I want water..." sabi niya.
Ako lang ang pumansin sa kanya dahil busy ang iba. "Buy me some,"
utos niya.
"May ginagawa ako," laban ko.
Tumaas ang isang sulok ng labi nito. "Uutusan ka lang, ganyan ka? Wala
pa nga iyan sa mga naitulong..." Hindi ko na siya pinatapos, kaagad akong
nagpaalam kay Zena para bumili.
Susumbatan na naman niya ako. Bakit kaya hindi na lang niya ako
deretsuhin at sabihing magkatulong na lang ako sa kanila para mabayaran
yung lahat ng nagastos ng mga magulang niya sa akin. 'Yon naman yata ang
plano niya ngayon—ang gawin akong katulong.
Maingay sa loob ng cafeteria. Pero iisa lang ang center of attraction ng
lahat.
"That's Amiella, right? Ang ganda niya talaga," sabi ng isang lalaki.
Kahit ako ay napatulala sa kanyang ganda. She had this shoulder lenght
hair. Mas lalo lang n'on pinakikita ang ganda ng hugis ng kanyang mukha.
She's petite in a sexier way, maputi at makinis. Matangos din ang ilong.
Binili ko ng tubig si Lucas. Hanggang paglabas ng cafeteria ay hindi rin
maalis ang tingin ko sa bagong babae.
"Someone is happy!" malakas na sambit ni Kuya Matthew na sinabayan
pa nina Zeus at Thomas.
"Shut up," tamad na suway ni Lucas.
Hindi pa ako tuluyang nakapasok sa cottage ay narinig ko na naman ang
matunog na pangalan. "Amiella Cassandra Viazo is back..." ani Thomas.
Humakbang ako nang kaunti, napatingin tuloy sa akin si Kuya Matthew.
Hindi ko alam pero mas lalong lumaki ang ngisi niya habang nakatingin sa
akin.
"Lucas Eion Jimenez' first love," sabi niya pa.
Mabilis na naghiyawan sina Zeus at Thomas. Nabitawan ko tuloy ang
hawak kong mineral water. Wala akong alam na ganito.
Chapter 5
Gusto kong umiyak habang naglalakad ako pauwi sa bahay. Bata pa lang ay
crush ko na si Lucas pero ni minsan hindi ko narinig ang tungkol kay
Amiella. Ngayon lang.
Tahimik ang buong bahay kaya naman dumeretso na lang ako sa aking
kwarto. Doon ako tuluyang naiyak nang pagmasdan ko ang huling family
picture na meron ako. Sana kasi hindi na lang ako naiwan.
(Flashback)
"Cara, don't go near the pool," paalala sa akin ni mommy.
Tinanguan ko siya habang kumakain ng aking meryenda. Nag-angat ako
ng tingin nang makita ko ang bagong dating na student nina mommy.
"Hi Lucas," pagbati ni mommy sa kanya.
Kasama niya ang kanyang parents at isang babaeng kamukha niya.
Kambal sila. Nang ilibot ni Lucas ang kanyang paningin ay napatingin siya
sa akin kaya naman nakaramdam ako ng kung ano.
"Hi," nakangiting bati ko sa kanya at kumaway pa.
Tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa bago ako inirapan. Ang sungit
naman ni pogi!
Sinamahan siya ni daddy papunta sa locker room nang umalis na ang
parents niya.
"Mommy, new student?" tanong ko kahit alam ko naman na ang sagot.
"Yes, baby, si Lucas."
Mas lalong lumaki ang ngiti ko. Kahit apleyido tunog gwapo. "Jimenez."
"Cara Jimenez," kinikilig pang sabi ko bago muling kumagat sa aking
sandwich.
Hindi nagtagal ay lumabas na si Lucas suot ang kulay blue niyang trunks.
Hindi naalis ang tingin ko sa kanya. Hanggang sa lapitan ako ni daddy.
Ipakikilala niya raw ako rito.
"Come, ipakikilala kita kay Lucas."
Binitawan ko ang hawak kong sandwich. Natuwa pa ako sa suot kong
pink floral swimsuit.
"Hi Lucas, this is Cara. Anak namin siya," ani daddy. Sobrang laki ng
ngiti ko sa kanya.
"Hi Lucas!" sabi ko sabay lahad ng kamay.
Naningkit ang mata nito. Hanggang sa maalala kong natanggal ang
ngipin ko sa gitna.
"May test ba riyan sa bibig mo?" masungit na tanong niya.
"Ha eh, bakit?" pagpapa-cute na tanong ko pa. Pick up line ba ito?
"Eh kasi naka-one seat apart 'yang mga ngipin mo, eh," poker face na
sagot niya.
Gusto kong mangiti pero mukha namang pang-aasar 'yon, eh. "Nangaasar ka ba?" tanong ko.
"Ano sa tingin mo?" pagsusungit niya.
Nagkibit-balikat ako. "Hindi ko alam, eh," nakangiting sagot ko na mas
lalong niyang ikinainis.
"Stupid," akusa niya sa akin sabay alis.
Naglakad siya sa gilid ng pool kaya naman sinundan ko siya. Habang
naglalakad ay hindi maalis ang tingin ko sa kanyang may kalakihang pangupo. Fluffy.
"Alam mo bang favorite ko yung mamon," kwento ko.
"No one cares," tamad na sabi niya.
"Matanda ka na ba? Para kasing hindi ka bata, eh," puna ko.
Sinimangutan niya ako. "Ikaw, tanga ka ba? Para kasing wala kang alam,
eh," laban niya.
Hindi ko na lang pinansin, bagkus ay nginitian ko pa siya. "Pwede tayong
friends?" tanong ko.
Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago niya ako inirapan at
tinalikuran. Dahil sa pagkabigla ay nahawakan ko ang pwet niya.
"Fluffy!" sabi ko pero ganoon na lamang ang gulat ko nang sumigaw ito.
"Leave me alone!" sigaw niya bago ako itulak sa pool.
"Mommy!" sigaw ko. Hirap kong sinigaw ang pangalan nila ni daddy.
Both parents ko ay swimming coach pero ako, I can't swim.
Si daddy ang tumalon sa pool para iligtas ako. Mahigpit niya akong
niyakap nang mahawakan niya ako.
"She touched my butt..." pahayag ni Lucas.
Kinulong ng malalaking palad ni daddy ang magkabilang pisngi ko.
"Everything's fine now," pag-aalo niya sa akin.
Napatango na lamang ako habang habol pa rin ang aking hininga.
"My Mom told me not to hurt a girl, but this one is kind a weird." Turo ni
Lucas sa akin.
"I'm sorry dahil sa ginawa ni Cara sa 'yo," ani Daddy kahit ramdam kong
gusto niyang pagalitan ito. Kasalanan ko naman talaga.
"It's fine," sagot ni Lucas na nakapamaywang pa.
Hinatid ako nina daddy at mommy sa locker room para makapagbihis.
"Daddy, pwede bang si Lucas na lang ang maging boyfriend ko?" tanong ko
na ikinatawa nilang dalawa.
"You're too young for that, Cara," sagot ni Mommy.
"Eh, paglaki ko po?" pamimilit ko.
Ginulo ni daddy ang buhok ko. "Alright, ipakakasal kita kay Lucas
paglaki mo," sabi sa akin ni daddy para lang tumigil na ako.
Hinalikan ni daddy ang ulo ko. "Kung saan ka sasaya, Cara," pagsuporta
niya.
(End of flashback)
Naalimpungatan ako nang makarinig ako ng malakas na hampas ng
tubig. Palubog na ang araw nang mapatingin ako sa may bintana. Lumapit
ako sa may bintana at nakumpirma kong lumalangoy si Lucas. Kita ko ang
galit sa bawat paghampas ng tubig dahil sa mararahas niyang galaw.
Mas lalo akong nag-alala nang makita kong may ilang can ng beer sa
gilid ng pool. Hindi na ako nagdalawang-isip pa at bumaba na para
puntahan siya. Naka-uniform pa ako. Saktong paglabas ko ay siyang pagahon ni Lucas.
"Nakainom ka?" nag-aalalang tanong ko.
"Pumasok ka. Ayaw kitang makita rito," pagtataboy nila.
Hindi ako sumunod, mas lalo pa akong lumapit sa kanya."Pero bawal
'yan, delikadong lumangoy nang nakainom. Baka kung anong mangyari sa
'yo," pag-aalala ko.
"Ano bang pakialam mo!? Sabi ko umalis ka!" sigaw niya.
"Nag-aalala lang naman ako sa 'yo."
"Wala akong pakialam!" sigaw pa rin niya.
Lumayo siya sa akin para kumuha na naman ng isang can ng beer.
Lumapit ako para subukang kuhanin iyon nang bigla siyang mag-burst out.
"Sabing lubayan mo ako!" galit na sigaw niya.
Nakaramdam ako ng takot pero hindi pa din ako tumigil.
"Akin na 'yan, Lucas!" sabi ko at sinubukang agawain ang beer sa kanya.
Nakipag-agawan ako sa kanya kahit paulit-ulit niya akong tinaboy.
Hanggang sa hindi sinasadyang naitulak niya ako sa pool dahil sa pagaagawan namin.
"Tulong!" hirap na sigaw ko dahil sa tubig.
Paulit-ulit akong sumigaw kahit pa halos makainom na ako ng tubig sa
pool.
"Daddy! Mommy!" tawag ko sa mga ito. It's like deja vu.
Hindi ko na natuloy ang sumunod kong sigaw nang kaagad kong
naramdaman ang pagpulupot ng isang matigas na braso sa aking baywang.
Wala akong nagawa kundi ang maubo at maghabol ng hininga pagkaahon
sa pool. "Damn it!" galit na hiyaw ni Lucas sabay hampas sa tubig.
Mabilis siyang umahon sa pool at padabog na pumasok sa loob ng bahay.
Tahimik na lamang akong umiyak at tinulungan ang aking sarili.
"Cara, anak," malambing na paggising ni Tita Sam sa akin.
"Tita," sambit ko. Naramdaman ko kaagad ang pagsakit ng ulo ko nang
sinubukan kong gumalaw. Mabigat ang aking pakiramdam.
"Ginigising kita kagabi para maghapunan pero ang himbing ng tulog
mo," kwento niya.
Pagkaakyat ko kagabi sa kwarto ay nagbalot lamang ako ng tuwalya sa
katawan at nakatulog nang ganoon. Natuyo na rin pala ang basa kong damit
sa aking katawan.
"Nilalagnat ka," nag-aalalang sabi niya at nag-panic na.
Napailing ako. "Ayos lang po ako."
Mariin siyang umiling. "Wag ka na lang pumasok," suhestiyon niya.
"Hindi po pwede, Tita. May reporting po kami ngayon," sabi ko at pinilit
kong bumangon kahit napakasakit ng ulo at buong katawan ko.
"Pero, Cara..."
Nginitian ko siya kahit mahirap. Nanghihina ako pero gusto kong
mapanatag si tita. "Ayos lang po ako. Uuwi po ako pag hindi ko na kaya."
Sandali itong natahimik saka sumang-ayon kahit halatang labag sa
kanyang loob. "Sige at patitingnan tingnan kita kina Suzy at Lucas."
Nag-half bath lang ako dahil sa ginaw. Nagsuot lang din ako ng kulay
gray na cardigan para maibsan kahit papaano ang lamig.
Aligaga si Tita Sam sa akin nang nasa hapagkainan na kami. Wala siyang
ibang inisip kundi ang kailangan ko.
"Namumula at sobrang dry ng lips mo. Mataas talaga ang lagnat mo, ah,"
puna ni Suzy, nag-aalala rin.
Hindi ako nakapagsalita, muli lang bumaba ang tingin ko sa aking plato.
Wala rin akong ganang kumain. Napabalikwas ako nang hampasin ni Lucas
ang lamesa.
"Mommy, pwede ba, don't stress yourself para sa kanya."
Buti na lamang at wala si Tito Luke. Kung nagkataon kasi ay
mapagagalitan na naman ang isang ito.
"Lucas, kung ikaw o si Suzy man ang magkaganito, aasikasuhin ko rin
kayo. Let me do this for Cara," sagot ni tita.
Kahi hindi ko tingnan si Lucas ay ramdam ko na ang tingin niya sa akin.
Iniisip siguro niyang pa-importante na naman ako.
"Kuya naman..." suway sa kanya ni Suzy.
Naunang umalis si Lucas. Hindi pa rin mawala ang pag-aalala ni Suzy
kahit nasa biyahe na kami papasok. Panay ang paalala niya sa akin na
tawagan siya kaagad pag hindi ko na kaya.
Nakayuko ako sa armrest habang hinihintay ang pagdating ng prof
namin. Kailangan kong mag-report dahil naghahabol din ako ng grades.
Nanginginig ang tuhod ko habang nilalakad ang distansya ng isang open
cottage sa likod ng building namin. Class hours pa kaya naman wala
masyadong estudyante sa labas. Nagpaalam ako sa prof namin pagkatapos
kong mag-report na pupunta ako sa clinic. Pero pagbukas ko pa lamang ng
pinto roon ay kaagad na akong gininaw.
"Cara?" tawag sa akin.
Hindi ko nagawang tingalain ito. Sobrang bigat ng aking ulo.
"Cara, what happened?" nag-aalalang tanong niya.
Hindi ko kaagad nabosesan, hanggang sa nagtagal ay nakilala ko na siya.
Si Kuya Matthew.
"Kuya Matthew," tawag ko para makasiguro.
"May sakit ka?" nag-aalalang tanong niya.
"Opo."
Nakaramdam ako ng pagkailang nang maramdaman ko ang hawak niya
sa aking ulo. Kahit nakayuko ako ay sinubukan niya pa ring hawakan ang
noo ko. Narinig ko pa ang pagmumura niya nang makumpira iyon.
"Ayos lang po ako." Ayokong mag-alala rin siya.
"Wait, ibibili kita ng makakain," paalam niya sa akin. Hindi ko na siya
nagawang pigilan dahil sa aking panghihina.
Hindi ko alam kung gaano katagal siyang nawala. Naramdaman ko na
lang ang pagdating niya at pagtawag niya sa akin.
"Kumain ka muna para makainom ka ng gamot," marahang sabi niya.
Dahan-dahan akong nag-angat ng ulo. Ramdam ko na rin ang pagsusugat
ng labi ko dahil sa sobrang pagka-dry.
Muli niyang sinalat ang leeg ko at napa-tsk dahil sa init n'on.
"Thank you po," naluluhang sabi ko.
Gusto niya akong ngitian pero hindi maalis ang kanyang pag-aalala.
"Here, susubuan kita." Nagulat ako at sinubukan siyang pigilan pero hindi
siya nagpapigil.
"Kaya ko po."
Napaiwas ito ng tingin. Uminom muna ako ng tubig para mabasa ang labi
kong sobrang dry.
"Thank you po ulit dito," sabi ko. Binilhan niya ako ng maiinit na sopas
at sandwich pa.
"Wala iyon," nakangiting sabi niya sa akin. Nanigas ako sa kinauupuan
ko nang hinawi niya ang ilang hibla ng buhok na humaharang sa mukha ko.
"Magpagaling ka, ayokong ganyan ka." Deretso ang tingin niya sa akin.
Ramdam ko ang sinseridad doon.
Muli ko siyang nginitian at tumango. Itinuon ko na lang ang buong
atensyon ko sa pagkain kahit nakaiilang dahil nakatutok talaga siya sa akin.
"After that, I'll take you home," sabi niya.
"No need, ako na," biglang singit ng nakasimangot na si Lucas.
"Wag na, Lucas. Ako na," laban ni Kuya Matthew.
Hindi ito pinansin ni Lucas, matalim ang tingin sa akin. "Tumayo ka na
riyan, tara na," malamig na utos niya.
"She can't walk. Nakikita mo namang nanghihina pa siya," suway ni
Kuya Matthew sa kanya.
Hindi ito nakinig. Hindi pa siya nakuntento at nilapitan pa ako. Marahas
niyang hinatak ang kamay ko patayo.
"Aray," mahinang daing ko. Masakit iyon.
Wala siyang pakialam. Itinuloy niya ang marahas na paghila sa akin.
"Lucas, masakit," daing ko.
"Wag kang mag-inarte!" suway niya sa akin sabay hila.
Hindi ko nakitang may dalawang hakbang pala roon kaya tuloy nasubsob
ako sa lupa nang wala sa oras.
"Tangina, Lucas!" galit na sigaw ni Kuya Matthew sa kanya.
Chapter 6
"Aray," mahinang daing ko. Kaunting kaunti na lang ay mahahalikan ko na
yung lupa.
"Damn, Lucas. Ano bang problema mo?" mariing tanong ni Kuya
Matthew.
Naramdaman ko na lamang ang marahang pag-angat nito sa akin.
Pagkatayo ay napasubsob pa ako sa napakabango at matigas niyang dibdib.
"I'll take her home," pinal na sabi ni Kuya Matthew kay Lucas.
Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko. "May masakit pa ba?" nagaalalang tanong niya sa akin.
Marahan akong umiling. Nilingon ko si Lucas, masama pa rin ang tingin
niya sa akin. Bukod sa galit ay may kakaiba pa sa tingin niya, hindi ko
mapaliwanag.
"Hindi mo dapat ginawa iyon, Lucas. May sakit si Cara," pangaral ni
Kuya Matthew.
Bago sumagot ay inirapan muna ako nito. "Nakarating nga siya rito magisa, for sure she can also go home alone."
"She needs help," giit ni Kuya Matthew.
Muli akong tumingin kay Lucas, mas lalo siyang nainis. Para bang gusto
niya akong tirisin dito mismo sa kinatatayuan ko. Nakita ko rin kung paano
bumaba ang tingin niya sa kamay kong nakahawak sa braso ni Kuya
Matthew. Dahil sa hiya ay bumitaw na lang ako.
"Let's go," ani Kuya Matthew.
Marahan naman aking tumango at hahakbang na sana kami paalis nang
muling magsalita si Lucas.
"Why do you want to waste your time for her? Wala namang kwenta
'yan, eh," pang-iinsulto niya at bahagya pang natawa sa huling sinabi.
Nakita ko kung paano naikuyom ni Kuya Matthew ang kanyang kamao
dahil sa galit.
"Wala palang kwenta, eh, so why do you care?"
Imbes na matakot ay napangisi pa si Lucas. "She's just taking advantage
of you. As you can see, ginagawa niya na iyon sa parents ko. Ngayon ay
hindi pa yata kuntento."
Bahagya akong humakbang palayo kay Kuya Matthew. Masama na
palang humingi ng tulong ngayon. Gusto kong maiyak dahil sa halo-halong
emosyon at nararamdaman. Ito namang si Lucas ay walang pinipiling
panahon sa panlalait sa akin.
"What now, bitch!? Do you want a big catch, huh!?" nakangising asik
niya sa akin.
Nanlaki ang aking mata sa kanyang tinawag sa akin. Tuluyan nang
tumulo ang aking luha.
"You jerk!" galit na tawag sa kanya ni Kuya Matthew. Susugurin sana
niya ito ng mabilis akong tumakbo paalis doon.
Narinig ko pa ang tawag ni Kuya Matthew sa akin pero hindi ko na
pinansin. Tumakbo ako kahit sobrang sama ng pakiramdam ko.
Pinagtitinginan na rin ako ng mga estudyanteng nakasasalubong ko.
Dumeretso ako sa lumang building. Tumakbo ako patungo sa CR at doon
nagkulong.
"What now, bitch!? Do you want a big catch, huh!?"
Tinawag niya ako ng ganoon. Akala siguro niya lumalapit ako kay Kuya
Matthew dahil sa mayaman din ito.
Ikinalma ko ang aking sarili, mas lalo kasing sumasama ang pakiramdam
ko dahil sa pag-iyak. Lalabas na sana ako sa cubicle nang mapahinto at
marinig ko kung sino ang kapapasok lang sa banyo at narinig ko pa ang
pag-lock nila ng pinto nito.
"What the hell, Lucas!?" rinig kong sigaw nung babae.
Napaatras ako at napatakip ng bibig. Ayokong malaman nila na nandito
ako sa loob.
"Watch your words, Amiella," ma-awtoridad na suway nito.
Mariin akong napapikit. Napakalupit talaga ng tadhana sa akin.
Kailangan ba talagang masaktan ako nang ganito araw-araw?
"I said I need space," ani Amiella.
"I already gave you your space. Damn it, Amiella. I waited for how many
years!" sumbat ni Lucas dito.
"But Lucas..."
Hindi na natuloy ni Amiella ang sasabihin niya nang kaagad akong
makarinig ng daing nito na para bang napasandal siya sa may pader. Parang
unti-unting napupunit ang puso ko nang makumpirma kong naghahalikan
sila. Gusto kong humagulgol pero pinilit kong takpan ang bibig ko.
"Lucas," dinig kong hinihingal na daing ni Amiella.
Gusto kong tumakbo palabas. Ayoko na kasi roon, para akong
mamamatay sa loob. Pero wala na rin akong lakas.
"Ihahatid na kita sa susunod mong klase," rinig kong sabi ni Lucas bago
narinig ang kanilang paglabas.
Bigo ako habang palabas ng cubicle. Tumambad sa akin ang malaking
salamin, nakita ko ang pagmumukha ko. Ano nga naman ba ang laban ko?
Napakapangit ko, hindi kagaya ni Amiella. Hindi maganda ang katawan ko
katulad ng sa kanya. Hindi rin ako matalino.
"Bakit kasi ganyan ka, Cara?" tanong ko sa aking sarili.
Dumeretso ako sa library. Nakuha ko ang atensyon ng iba dahil sa
namumugto kong mga mata. Maging ang buhok ko ay hindi maayos.
Dagdag mo pa ang uniform kong puti na nadumihan ng madapa ako kanina
at ang ankle ko na medyo masakit.
"Ano ba 'yan?" pandidiri ng isang babae habang nakatingin sa akin.
Napabaling ako sa kanila pero tinawanan lang nila ako. Matutulog muna
ako kahit na isang oras lang. Gusto kong magpahinga kahit sandali lang.
"Walang magsasalba sa sarili mo kundi ikaw lang, Cara. Ikaw lang magisa..." paulit-ulit kong sabi sarili ko.
Ngayon ang start ng part-time job ko sa isang fast food. Alas tres y
medya pa naman iyon sana naman ay bumaba na ang lagnat ko.
"Dito ka na muna sa paghuhugas ng mga plato. Madami kasing customer
sa labas. Pag medyo humupa na, simulan mo nang linisin yung mga banyo,"
sabi sa akin nung manager.
Wala akong nagawa kundi ang tumango at sumunod sa kanyang utos.
Tumindig ang balahibo ko nang mababad ang mga kamay ko sa tubig dahil
sa paghuhugas ng plato.
"Make it fast, everyone!" may sumigaw.
Nabigla ako dahil dumoble ang galaw ng mga empleyado. Kaya naman
sinubukan kong bilisan din ang paggalaw ko pero bigla kong nabitawan ang
isang baso.
"Ano ba yan!?" hiyaw ng isa.
"Pasensya na po," paghingi ko ng paumanhin. Buti na lang at hindi iyon
nabasag.
Nagtutuyo pa lang ako ng kamay nang kaagad na pumasok ang manager.
"Madumi na yung CR."
Napanganga ako. "Go now!" utos pa niya kaya naman binilisan ko ang
kilos ko.
Kinuha ko ang balde at panlinis ng banyo. Hindi ko alam kung kaya ko
bang tumuloy roon sa loob. "Kaunting tiis lang..." pagpupursigi ko.
Para akong inilagay sa oven pagkalabas ko sa huling cubicle. Mainit pa
rin kasi ang pakiramdam ko kaya naman ngayon ay para na akong naliligo
sa sarili kong pawis.
"You can now take your break," salubong sa akin nung manager. Mukha
namang mabait siya.
"Thank you po," pagpapasalamat ko.
May libreng burger at softdrinks. Nakaramdam na rin ako ng gutom kaya
naman kinain ko na iyon. Pagkatapos ng ilang minuto ay nagpaalam na rin
ako dahil tapos na ang trabaho ko sa araw na ito.
Sumakay ako ng jeep pauwi. 7:30 na rin ng gabi, siguradong nag-dinner
na sila sa bahay. Dumaan ako sa convinience store bago pumasok sa
subdivision.
Bumili ako ng cup noodles. Kailangan kong kumain bago ako uminom
ng gamot. Doon na rin ako kumain. Gusto kong mainitan ang sikmura ko
kaya naman dahan-dahan kong hinigop ang sabaw n'on.
Mula sa aking pwesto ay kita ko ang mga sasakyang naglalabas-masok sa
subdivision. Dahan-dahan na naman akong humigop ng mainit na sabaw sa
cup noodles ko nang mapadaing ako ng mapaso ang dila ko dahil sa
lalaking nakasakay sa kanyang itim na big bike na huminto roon mismo sa
aking harapan.
Napaiwas ako ng tingin sa kanya pero ramdam ko ang talim ng tingin
nito sa akin. Pumasok siya sa convenience store at dumeretso sa may mga
refrigirator. Nakatalikod siya sa akin kaya naman binalingan ko siya at doon
ko nakita ang pag-flex ng muscle niya nang abutin niya ang can ng beer.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong niya sa akin pagkalapit niya.
Tinitigan ko na lamang ang cup noodles ko. "Kumakain," mahinang
sagot ko.
Hindi ko siya magawang tingnan. Naalala ko na namang nakipaghalikan
siya kay Amiella.
"Ang kapal talaga ng mukha mo. Alam mo bang nag-aalala si Mommy sa
bahay dahil sa 'yo!? Nagawa mo pang tumambay rito at kumain!?" singhal
niya sa akin.
Napatingin ako sa paligid. Iilan na lang ang tao pero nakuha namin ang
atensyon nila.
Napatingala ako sa nanlilisik na mata ni Lucas. "Tatapusin ko lang 'tong
pagka..." Hidi ko na natuloy ang sasabihin ko nang kaagad niyang tinabig
ang kamay kong may hawak ng cup noodles kaya naman kaagad na natapon
iyon.
"Umuwi ka na!" singhal niya.
Naikuyom ko ang aking kamao dahil sa galit. "Uuwi naman ako, eh."
"Sana nga hindi! Kailan ka ba kasi aalis sa bahay namin!?" galit na
tanong niya.
"Malapit na!" sigaw ko sa pagmumukha niya bago ako tumayo at mabilis
na lumabas.
Tuloy lang ang pagtulo ng luha ko habang naglalakad nang mabilis.
Hindi nagtagal ay narinig ko na ang parating na motor ni Lucas.
"Sino ka para sigawan ako ha!?" sigaw niya habang sinasabayan ng
motor niya ang paglakad ko.
Hindi ko siya sinagot. Nagtuloy ako sa paglakad habang pinupunasan ang
aking mga luha.
"Hindi ka na nahiya! Ni hindi nga namin pinag-aalala si Mommy tapos
ikaw tong sampid lang akala mo kung sino! Masyado kang pa-importante!"
pangaral pa niya.
Mas lalong bumaha ang luha sa pisngi ko. "Tama na muna, Lucas..."
pakiusap ko sa kanya dahil gusto ko na talaga munang magpahinga para na
akong matutumba.
"Aba't ang kapal naman talaga ng mukha mo para utos-utusan ako!"
"Tama na!" sigaw ko sabay upo sa lupa.
Kaagad kong isinubsob ang mukha ko sa aking mga palad. Narinig ko
pagkamatay ng makina ng kanyang motor.
"Anong drama mo ngayon ha!?" singhal pa rin niya pagkalapit sa akin.
Hindi ko na napigilan ang paghikbi ko. "Hindi mo naman kailangang
ipamukha sa akin na sampid lang ako sa bahay niyo."
Rinig ko ang pagngisi niya. "Eh sa iyon ang gusto ko, eh."
"Aalis din naman ako, eh," umiiyak na sabi ko pa rin.
Hindi siya umimik. "Nag-iipon lang ako. Balak ko naman na talagang
umalis sa inyo," dugtong ko pa.
"Nag-iipon ng ano? Pera ng mga magulang ko?" tanong niya kaya naman
napatingala ako.
"Hindi ko magagawa yon sa inyo, para ko na rin kayong pamilya,
Lucas," pagpapaintindi ko sa kanya.
Napailing ito at napangisi. "So na-guilty ka pala, kaya kay Matthew ka
dumidikit ngayon."
"Tumutulong lang si Kuya Matthew sa akin," laban ko.
"Remember this, Cara. Hindi ka niya magugustuhan, malayong malayo
ka sa mga babaeng tipo niya."
Napatayo ako. "Alam ko, paano ko naman makalilimutan kung arawaraw mong ipinamumukha sa akin 'yan," matapang na sabi ko pa.
"Good to hear," mapanuyang sabit niya.
Tinalikuran ako nito at pabalik na sana sa kanyang motor ng magsalita
ako. "I wanted to be a part of your family Lucas," kwento ko sa kanya.
Napatigil siya sa paglalakad pero hindi niya ako nilingon. "You hate me
so much. Why? Ano bang nagawa ko sa 'yo? Mahal lang naman kita,"
sumbat ko pa sa kanya.
"No, you don't. Hindi mo ako mahal, Cara. You only want everything I
have, that's it," mariing pagpaintindi niya.
Napailing ako. "Nasa CR ako kanina, alam ko kung anong ginawa niyo
ni Amiella..." may hinanakit na sabi ko.
Nilingon niya ako at dahan-dahan siyang lumapit sa akin. "So what? Do
you want to blackmail me?" hamon niya.
"Iniwan ka ni Amiella. Ako, hindi. Palagi lang akong nasa tabi mo kahit
palagi mo na lang akong pinalalayo. Bakit ako hindi mo kayang mahalin?"
tanong ko.
Napairap ito at napatingin kung saan. "She's worth the wait,"
pagpapaintindi niya sa akin.
Nilunok ko ang pride ko tutal nandito naman na ako. "Ako ba hindi
worth it para makuha ang pagmamahal mo?" matapang na tanong ko sa
kanya.
"There's nothing special about you, Cara."
Chapter 7
Madilim pa sa labas paggising ko kinaumagahan. Malamig pa rin ang
simoy ng hangin dahil halos mag-aala singko pa lang ng umaga. Dahandahan akong bumaba. Naririnig ko ang kalampag ng mga kaldero sa kusina.
"Sige, paki-prito na lang 'yan, Manang. Aasikasuhin ko lang si Luke,"
sabi ni Tita Samantha.
Napahinto ako nang tuluyan itong lumabas sa may kusina. Maging ito ay
nagulat din nang ako'y makita kaya naman kaagad siyang tumingin sa
malaking wall clock sa may sala.
"Aalis ka na kaagad? Maaga pa ah..." pagtataka nito.
Lumapit siya sa akin at saka niya sinalat ang leeg ko. "Maayos na ba ang
pakiramdam mo? Uminom ka na ba ng gamot?" magkasunod na tanong
niya sa akin na kaagad ko namang tinanguan.
"Ayos na po ako, Tita Samantha. Salamat po," sabi ko.
Hinawakan nito ang braso ko. "Bakit yata ang aga ng alis mo ngayon?"
tanong niya.
Napakamot ako ng ulo. "May gagawin po kasi kami sa school,
kailangang maaga," palusot ko na tinanguan na lang niya.
"Sige po, aalis na po ako," paalam ko na sana pero kaagad siyang
umiling.
"Kumain ka muna, anak. Hindi maganda kung aalis ka nang hindi pa
kumakain."
"Naku hindi na po, Tita. Sa school na lang po," pagtanggi ko.
"Kahit kaunti lang. Sige na, anak," paglalambing nito sa akin.
Napangiti ako. Dahil doon ay nahila na niya ako nang tuluyan papunta sa
may kusina. Abala ang mga kasambahay sa pagluluto ng almusal. Pinaupo
ako ni Tita Samantha sa kitchen counter.
"Pero kailangan niyo pa pong asikasuhin si Tito Luke, di ba?" tanong ko.
Abala siya sa paglalagay ng pagkain sa harapan ko.
"Malaki na ang Tito Luke mo, kaya na n'on ang sarili niya," natatawang
sagot niya.
Natahimik ako dahil sa dami ng pagkain ng inilagay niya sa plato ko.
"Naku, Tita, ang dami naman po nito."
Umiling siya. "Kailangan mo iyan, anak. Sige na, kain na."
Ang swerte ko pa rin kahit magkasabay na nawala sina mommy at daddy
ay napunta naman ako sa napakabuting sina Tita Samantha at Tito Luke.
Tinanggap nila ako na parang miyembro talaga ng kanilang pamilya.
Sobrang saya ko, ramdam ko ang pagmamahal nila sa akin. Hindi ako nagiisa.
Hanggang ngayon kasi ay umaasa pa rin akong isang araw ay makikilala
ko ang ibang kamag-anak ko at kukupkupin ako. Pero sa araw-araw na
kasama ko ang pamilya nila Tita Samantha, nawala ang pag-iisip kong
makita pa ang posibleng kamag-anak ko dahil nararamdaman kong parte
ako ng pamilya nila.
Parang may bumara tuloy sa lalamunan ko habang iniisip na darating ang
araw na aalis na ako sa poder nila. Para na naman tuloy akong nawalan ng
mga magulang na tunay na nagmamahal sa akin.
"Umiiyak ka ba, anak?" nag-aalalang tanong niya.
Napabalik ako sa realidad. Doon ko lang naramdaman ang pagtulo ng
luha sa aking pisngi. Sinubukan ko pa ring tumanggi kahit halata naman na.
Lumapit pa sa akin. "May problema ba, Cara? Nandito lang ako, pwede
kang mag-share sa akin. Promise, hindi ko ipagsasabi."
Hindi ko na napigilan at kaagad na niyakap si Tita. Natawa ito dahil sa
gulat pero kaagad din niyang marahang hinagod ang aking likuran. "Tita
Samantha, maraming salamat po," umiiyak na sabi ko.
"Ha... para saan?" tanong niya.
"Para po sa lahat, Tita, sa pagkupkop sa akin. Kundi po dahil sa inyo,
wala ako sa kinatatayuan ko ngayon," paliwanag ko.
Humiwalay siya sa akin at marahang hinaplos ang aking pisngi. "Cara,
para ka na rin naming anak. Naiintindihan mo ba 'yon? Pamilya ka namin
kaya deserve mo lahat ng meron ka ngayon." pagpapaintindi niya.
Napailing ako. "Hindi po, Tita. I don't deserve all of this," pagtanggi ko.
Pinunasan niya ang mga luha ko. "You are part of this family, Cara. You
deserve all of this," madiing pagpapaintindi niya.
Nakahinga ako nang maluwag nang makaalis ako sa bahay nang hindi
naaabutan ni Lucas. Nilakad ko palabas ng subdivision dahil maaga pa
naman. Kahit nakasuot ng jacket ay ramdam ko pa rin ang lamig.
Napabalikwas ako nang tumunog ang cellphone ko. Nakita kong si Suzy
iyon.
"Where are you? Don't tell me naglakad ka na naman," panimula niya.
"Kailangan ko kasing pumasok nang maaga, eh," palusot ko.
"Hmp! Palagi ka na lang nang-iiwan," pagmamaktol nito.
"Sus! Para namang siya hindi. Sige na, maligo ka na at baka nandiyan na
si Ken mamaya sa labas ng bahay niyo," pang-aasar ko sa kanya.
Kaagad kong ibinaba ang tawag nang makakita ako ng jeep. Maaga pa
kaya nakaupo ako nang maayos. Pagkadating sa university ay dumeretso
ako sa open cottage. Yumuko ako sa lamesa para pumikit, inaantok pa rin
ako.
"Pumasok ka ba rito para mag-aral o para matulog?"
Mabilis akong napaayos ng upo dahil sa nagsalita. Bigla akong
nakaramdam ng hiya nang makita kong si Kuya Matthew iyon.
Ngumisi siya, ibinaba ang backpack, at umupo sa aking tabi.
"May masakit pa ba sa 'yo?" tanong niya.
Umiling ako. "Salamat nga po pala sa pagtulong niyo sa akin kahapon,"
nakangiting sabi ko.
Nagulat ako nang hawakan niya ang buhok ko at ginulo iyon. "Wala 'yon.
Ikaw pa, malakas ka sa akin."
"Paano po kaya kita mababayaran?" tanong ko.
"That's fine. I want to take care of you," seryosong sabi niya.
Nagulat ako, hindi makapaniwala. "Ako po?"
Natawa siya. "Sino pa ba? May iba pa ba akong kasama rito?" tanong
niya sa akin. Bahagyang humaba ang nguso ko dahil doon.
"Ayoko lang naman pong isipin niyo na inaabuso ko ang kabaitan niyo,"
nahihiyang sabi ko. "At ayoko rin pong masanay na umasa sa iba..."
dugtong ko pa.
"Bakit? Pinaasa ka na ba?" nakangising tanong niya sa akin.
Sandali akong napatitig sa kanya. Mukha namang mapagkakatiwalaan
siya.
"Gusto ko lang pong patunayan sa lahat, lalo na kay Lucas na wala akong
ibang intensyon sa pakikipagkaibigan ko sa inyo," sabi ko.
Nagtaas siya ng kilay. "Hindi naman ako naniniwala kay Lucas. Kahit
ano pang sabihin niya tungkol sa 'yo. Sa 'yo lang ako maniniwala, Cara,"
paninigurado niya.
"Aawayin ka ni Lucas, Kuya Matthew," natatawang pananakot ko sa
kanya.
Ngumisi siya. Nakaramdam ako ng kung ano nang mapansin kong mas
lalo siyang nagiging attractive pag tumatawa. "Wala akong pakialam. Sa
tingin ko, mas mabuting iwasan mo na muna siya," sabi niya na kaagad ko
namang sinang-ayunan.
Malungkot akong ngumiti at tumingin sa malayo. "Kahit matagal nang
ganoon si Lucas, hindi ko alam kung bakit gustong gusto ko siya," kwento
ko. Bahala nang malaman ni Kuya Matthew. Alam naman na yata nilang
lahat.
Nagulat ako nang maramdaman ko ang mainit niyang kamay na
humawak sa akin.
"You don't deserve that kind of treatment, Cara. You deserve more," he
said sincerely.
Napaawang ang aking bibig. Hindi ko alam kung anong dapat sabihin.
"Can I ask you out for dinner?"
Dahil sa pagiging lutang ko at pagkabigla ay napa-oo na ako kaagad.
Lumaki ang ngiti niya. "Wala nang bawian!" pang-aasar pa niya sa akin.
He seemed so happy.
Tahimik akong nakinig sa lecture namin pero kahit anong pilit ko ay wala
akong maintindihan. Pwede pala 'yon?
After class ay dumeretso ako sa cafeteria. Hindi pa man tuluyang
nakapapasok ay naririnig ko na ang usapan ng ilang mga babae tungkol kay
Amiella. Hinayaan ko na lang at hindi na pinansin. Kahit maganda ka ay
may mga taong aayaw rin pala sa 'yo.
Dederetso na sana ako sa isa sa mga stall nang magulat ako dahil sa
sigaw na tawag ni Suzy sa akin. Hindi ko alam na nandito rin sila.
Pinandilatan ko siya ng mata, agaw atensyon talaga ang bunganga ng isang
ito. At wala siyang pakialam doon. Sumenyas siyang lumapit ako sa kanila
kaya naman lumapit ako.
Kumpleto silang magbabarkada sa isang mahabang lamesa. Medyo
bumagal pa ang lakad ko nang mapansin ko kaagad ang matalim na tingin
ni Lucas sa akin. Nang muli kong ilibot ang tingin ko ay napansin kong
wala pala si Kuya Matthew.
Ilang hakbang na lang ang layo ko nang magulat ako dahil sa biglaang
pagsulpot nito sa aking tabi. Hindi lang iyon dahil hinawakan pa niya ako
sa braso at sabay kaming naglakad palapit sa mga ito.
"Bakit ang aga mong umalis ng bahay?" tanong ni Suzy sa akin.
"May kailangan kaming gawing project," pagsisinungaling ko.
Nagtaas siya ng kilay na para bang duda pa rin siya sa sagot ko. Nawala
lang ang atensyon niya sa akin ng tumayo si Lucas.
"Tapos ka ng kumain, Kuya?"
"May bibilhin lang," tamad na sagot niya sa kapatid.
Nagulat na lang ako ng bigla akong tinulak ni Suzy. "Sumabay ka na kay
Kuya."
Hindi ako gumalaw nakagalaw kaagad pero sa huli ay sinunod ko ang
sinabi niya sa akin. Naglakad ako papunta sa mga stall. Hindi ko na nayaya
pa si Kuya Matthew nang maging abala ito sa paglapit sa kanya ng isang
kakilala.
Nakita ko ang makailang beses na paglingon sa akin ni Lucas habang
nakapila na siya ngayon sa isa sa mga stall. Lalapit na sana ako nang muli
na naman akong mapahinto dahil sa pagsunod ni Kuya Matthew.
"Sabay na tayo," nakangiting sabi niya sa akin.
Nang lingunin ko si Lucas ay sinamaan niya lang ako ng tingin at hindi
na muling lumingon pa sa akin.
Sa stall kung saan nakapila si Lucas kami pumunta ni Kuya Matthew.
"Ayaw mo sa iba?" tanong ko. Hindi lang ako kumportable na kasama
namin si Lucas sa isang pila.
Kumunot ang noo niya kaya nagisip na naman ako ng palusot. Sinabi ko
na lang na mahal doon ay hindi ko kaya.
"It's on me. Don't worry," sabi niya kaya naman wala na akong nagawa.
Wala nang kawala.
I also insisted na magshe-share ako ng bayad pero tinanggihan niya.
Natigil lang ang pangungulit ko sa kanya nang tumunog ang phone niya at
pinakitang si Tito Matteo ang tumatawag. Sandali siyang nagpaalam sa akin
para sagutin iyon.
Inabala ko ang sarili ko sa pagtinggin sa menu. Nasa harapan ko pa rin
ang tahimik na si Lucas. Mas ayos yung ganito. Walang pansinan.
Nagbilang ako ng pera, medyo napangiwi pa nang maalala kong puro
barya na ang pera ko dahil nautusan akong magpa-xerox kanina para sa
buong klase namin. Nagulat ako at napahinto nang mapansin kong may
nanonood sa ginagawa ko. Si Lucas.
Nahihiya kong inilayo sa kanya ang wallet ko.
Nagtaas siya ng kilay. "Wallet mo 'yan?" mapanuyang tanong niya.
Hindi ko siya sinagot. Ano naman sa kanya kung gamit ko pa rin ang
Hello kitty wallet ko?
"You're too old for that," pagpaparinig niya.
Matapos akong irapan ay muli siya tumalikod sa akin.
"Bigay to sa akin ni Mommy. Matagal na ito," kwento ko. Masyado
iyong memorable para sa akin.
"Nung bata ka pa, matanda ka na ngayon. Move on," laban niya.
Napairap na lang ako sa kawalan. Siya nga rin, eh, hindi maka-move on
kay Amiella. Narinig ko kaya yung usapan nila. Kung makapagsalita 'to!
"Aalis na ako. Nakahihiya naman kausapin ng isang walang kwentang
katulad ko ang napakagaling na tulad mo," matapang na sabi ko at
nagtangkang aalis na ng may pahabol pa siya.
"Good. Buti naman at alam mo na kung saan ka dapat lumugar. Layuan
mo si Matthew, hindi ka nababagay sa kanya," paalala pa niya sa akin na
hindi ko na pinansin pa.
Matapos naming kumain nang sabay ni Kuya Matthew ay nagpaalam na
rin ako sa kanya. May kanya-kanya rin kasi kaming kailangang gawin after
ng class.
Mabigat ang dibdib ko habang naglalakad papunta sa part-time job ko.
Pagod na ako, pero kailangan. Paulit-ulit kong sinabi sa sarili ko na
kailangan kong gawin iyon.
Una akong naglinis sa restroom ng babae. Kaunting mop at linis lang,
hindi naman kasi ganoon karumi. Pansin ko kaagad ang pagkakagulo ng
ilang staff pagkalabas ko.
"Palinis nung isang table, natapos ng yung order," sabi sa akin ng isa sa
mga crew.
Mabilis akong tumango at nagtungo roon. Wala namang kaso sa akin,
ngunit bumagal ang lakad ko nang makita ko kung sino ang customer.
Blangko ang kanyang ekspresyon, nasundan ko rin kung paano bumaba ang
tingin niya sa hawak kong mga panlinis.
Napabuntong hininga na lamang ako at itinuloy ang paglapit sa kanya.
Bahala na. Lumuhod ako sa harapan niya para linisin ang kalat sa sahig.
Hindi na din ako sumubok na tingalain siya dahil ramdam ko ang tingin
niya sa akin.
Tipid ko siyang tinanguan nang matapos ang trabaho ko. Mabilis ang
lakad ko pabalik sa pwesto ko ng magulat ako ng may humaklit sa aking
braso.
"What the hell are you doing here?" matigas na tanong niya.
Mabilis kong binawi ang braso ko mula sa hawak niya. "Nag-iipon ako.
Kasi nga di ba pinalalayas mo ako sa bahay niyo," deretsahan kong sagot.
"Umalis ka rito," utos niya.
"Marangal ang trabaho ko rito at wag mo na lang akong pakialaman,"
payo ko sa kanya at tangkang tatalikuran ko siya nang itinulak niya ako
pasandal sa may pader.
"Umalis ka rito, Cara. Bigyan mo ng kahihiyan ang parents ko. Ang mga
magulang mo!"
"Anong iisipin ng iba pag nalaman nila ito? Na pinababayaan ka ng mga
magulang ko?" pagdadahilan niya.
"Desisyon ko ito at walang masama rito," giit ko.
Sinuntok niya ang pader sa aking gilid.
"Ikaw ang may kasalanan kung bakit sila namatay. Kasalanan mong lahat
'to," akusa niya.
Chapter 8
Umiyak na lang ako sa loob ng locker room matapos ang tagpong iyon.
Hindi ko alam kung bakit nasabi iyon ni Lucas, pero nasaktan ako nang
sabihin niyang kasalanan ko kung bakit nawala ang parents ko. Nanlulumo
akong lumabas sa fastfood chain, pasado alas otso na rin. Marami pang
customer at abala pa rin ang lahat.
Naglakad ako patungo sa may sakayan ng jeep. Malamig ang gabing iyon
para sa akin, ramdam ko na rin ang gutom. Natigilan ako nang huminto sa
aking tabi ang itim na Mustang ni Lucas.
"Sakay," utos niya.
Nilabanan ko siya ng tingin. "Hindi na." Tutuloy na sana ako sa
paglalakad nang hindi na siya nakapagpigil pa at lumabas na sa kanyang
sasakyan.
"Aray!" daing ko nang hinaklit na naman niya ako sa aking braso.
"Pag sinabi kong sumakay ka, sumakay ka na! Wag mo na akong
aartehan," asik pa niya.
Sa panghihina ay malaya niya akong nahila papasok sa kanyang
sasakyan. Marahas niya akong binitawan papasok sa loob. Padabog pa
niyang isinara ang pintuan bago umikot papuntang driver's seat.
Nakadungaw lang ako sa may bintana buong biyahe.
Napamura si Lucas nang makita niyang mahaba ang traffic dahil sa isang
aksidente. Hindi ko siya pinansin hanggang sa makita ko ang bukas na
ihawan. Tuwing gabi lang sila nandoon. Mas lalo kong naramdaman ang
gutom.
"Dito na ako bababa. Sasakay na lang ako sa jeep pauwi," paalam ko kay
Lucas. Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at mabilis akong bumaba. Sa
takot na mahaklit na naman nang biglaan ay nilingon ko pa siya. Nanatili
siya sa loob ng kanyang sasakyan habang nakatingin sa akin. Bahala siya.
"Magkano po rito?" tanong ko sa isaw.
"Lima," sagot nung ale.
Pumili ako ng mga pagkaing gusto ko. Mas makatitipid ako rito kaysa
roon ako kumain sa convinience store sa labas.
Medyo nainis pa ito sa aking sa paulit-ulit kong pagtatanong ng presyo.
Imbes na sabayan ang inis niya ay hinayaan ko na lang.
"Alam mo kanina ka pa, hindi mo naman bibilhin," sita niya sa akin.
Napabulong na lang ako na ang sungit niya. Parang nagtatanong lang, eh.
"Pakidagdagan na lang po ng dalawang isaw, saka kanin," sabi ko at
nagbayad gamit ang barya na kanina pa mabigat sa wallet ko. Mas lalo
siyang nainis dahil doon. Buti nga nagbayad, eh. Yung iba nga eat and run.
Naghanap na lang ako ng lamesa.
Kasabay ng pagdating ng mga order ko ay ang paglapit sa akin ni Lucas.
Nagulat ako nung una dahil sa presensiya niya. Akala ko ay umuwi na
talaga siya. Nagtuloy na rin ang daloy ng mga sasakyan kaya hindi ko na
nakita ang sasakyan niya kanina.
"And now, you'll eat dirty," puna niya sa kinakain ko.
Nagtaas ako ng kilay ng umupo ito sa harapan ko. "Bakit?" tanong ko.
"Kakain din ako," tamad na sagot niya sa akin.
Hindi na siya nagsalita pa ulit. Tahimik siyang sumimsim sa kanyang
softdrinks. Halos hindi ako makakain nang maayos. Gulat pa rin ako sa mga
ginagawa nito.
"Pogi! Ito na ang order mo," nakangiting sabi sa kanya nung masungit na
tindera. Sa akin masungit siya, pero kay Lucas ang bait niya. Sabagay
pareho kasi sila ng ugali.
Mahal ang binayaran ni Lucas kaysa sa akin dahil yung mga laman ang
inorder niya. Natakam ako sa hita ng manok na inorder niya kaya nag-iwas
na lang ako ng tingin doon. Walang binatbat ang apat na piraso ng isaw ko.
Kita ko kung paano siya ngumiwi nang mapatingin ulit sa pinggan ko.
"Chicken intestine," pag-iinarte niya.
Magana siyang sumubo na para bang gustong gusto niya ang kinakain
niya.
"Isaw 'to. Masarap na, mura pa," pagtatanggol ko sa isaw.
Inirapan niya ako. "Pagkaing mahirap? Ah oo, bagay sa 'yo 'yan," akusa
niya.
Tahimik na lang akong kumain. Tumayo ako sandali para kumuha ng
tubig sa water jug nila. Doon ako sa libre, hindi yung magso-softdrinks pa.
Sinabay naman ako ni Lucas pauwi ng gabing iyon. Hindi lang kami nagimikan hanggang makarating sa bahay.
"Cara, anak, bakit palaging napapagabi ang uwi mo?" tanong ni Tita Sam
sa akin kinaumagahan.
Inubos ko muna ang pagkain sa bibig ko bago sumagot. "Marami po kasi
kaming project, Tita."
Tinanggap nila ni Tito Luke ang paliwanag ko pero hindi ni Lucas. Kung
makatingin siya sa akin ay para bang alam niyang nagsisinungaling ako.
Paalis na sana kami ni Suzy ng sandali siyang magpaalam sa akin na may
kukuhanin sa kanyang kwarto. Mauuna na sana akong pumasok sa sasakyan
nang may pumigil sa akin.
"Bakit? Anong ginawa ko sa 'yo?" tanong ko sa kay Lucas.
"Nagawa mo pa talagang lokohin ang parents ko kahit alam mong alam
ko naman ang totoo!" galit na sabi niya sa akin. "Anong tingin mo sa mga
magulang ko? Kaibigan mo lang na kinakaya-kaya mo?"
"Ayoko lang na mag-alala sila," laban ko.
"Hindi ka nag-iisip. Sana sinabi mo 'yan sa sarili mo bago ka
nagdesisyong magtrabaho roon!" pinal na sabi niya bago ako tuluyang
iniwan.
Nakapapagod na mag-isip. Kahit ano naman yatang gawin ko ay may
masasabi siya.
Matapos ang pangalawa kong klase ay dumeretso ako sa cafeteria dahil
nandoon si Suzy. Malapit na sana ako nang kaagad akong lumiko papunta
sa may malapit na comfort room. Dahil sa pagmamadali ay hindi na ako
nakaatras pa nang makita kong nagkakagulo roon. Huli na ang lahat para
makaalis pa, nakita na nila ako.
"Please, Stop!" sigaw ng babaeng pilit nilang nilulublob sa drum ng
tubig.
"Anong ginagawa niyo!?" sigaw ko.
"Hoy taba! Wag kang mangialam dito. Labas!" pagtataboy nila sa akin.
Mas lalo akong nagulat nang makita ko kung sino ang pinagtutulungan
nila.
"Amiella!" tawag ko sa kanya.
Hindi ako nagatubiling lumapit ngunit napahinto ako nang salubungin
niya ako ng sampal.
"Walanghiya ka!" akusa niya sa akin bago hinila ang aking buhok.
Nagsigawan ang tatlong babae na nananakit sa kanya kanina. Natuwa pa
ang mga ito dahil sa nangyari.
"Amiella, nandito ako para tumulong," paliwanag ko. Hindi siya nakinig.
Nagpatuloy siya sa pananakit sa akin.
Tinulak niya ako nang mahusto siya kaya naman napasubsob ako sa
sahig. Nagawa pang magkapustahan ng mga babae kaysa pigilan kami. Sa
huli, silang tatlo ay kumampi kay Amiella na para bang nanonood sila ng
sabong.
Nagulat ako nang lumapit ang dalawa. Hinawakan ang aking
magkabilang braso para iharap sa galit na si Amiella.
"Wala akong ginagawa, ano ba!?" laban ko sa kanila. Nagpumiglas ako,
pero apat sila, isa lang ako.
"Amiella... tutulungan lang kita," pag-ulit ko. Hindi ko alam kung bakit
biglang ako yung naging kaaway niya.
"Ikaw yung nagpakalat ng video!" akusa niya.
"Ikaw 'yon?" namamanghang tanong nung tatlong may hawak sa akin.
Kumunot ang noo ko. "Ang alin?" naguguluhang sabi ko.
Sabay silang tumawa na tatlo. "Ano, Amiella? Gantihan mo na 'to!"
panghihikayat pa nila rito na mas lalo akong saktan.
Hindi kaagad kumilos si Amiella. Sandaling nagtagal ang matalim
niyang tingin sa akin. Patuloy pa rin ang mga babae sa panghihikayat sa
kanya.
"Sampalin mo na!" sigaw pa ng isa. Dahil doon ay parang bumalik ito sa
kanyang wisyo at sinampal nga ako. Hindi siya nakuntento sa isa, sunodsunod pa ang ginawa niya.
"Tama na!" sigaw ko. Sobra na akong nasasaktan.
Nagkagulo na rin sa labas. Sumigaw na ako at humingi ng tulong.
"Ano, Amiella! 'Yan lang na ang kaya mo!?" tukso nila rito.
"Sige ilublob 'yan! Doon!" nauutal na sabi niya.
Mas lalo akong nagpumiglas. "Ayoko!" sigaw ko pero mas lalo lang
silang natawa.
Nakatulala lang si Amiella sa amin. Ni wala talaga siyang balak na
tumulong. Hahayaan niyang gawin iyon sa akin. Ilang beses akong
nagmakaawa pero hindi sila nakinig.
Natigilan ang mga ito nang may sumipa sa pinto. Halos masira iyon.
"Amiella!" sigaw ni Lucas.
Sisigaw sana ulit ako ng tulong pero nagulat ako ng mas naunang
sumigaw si Amiella sa akin. Sumigaw siya at humingi ng tulong kay Lucas
na para bang sinasaktan siya. Nnapahiyaw ako nang itulak ako ng tatlong
babae papunta sa kanya kaya naman sabay kaming tumumba sa lupa.
"What the hell are you doing!?" galit na sigaw ni Lucas.
Dahil sa takot ay kumaripas ng takbo ang tatlo. Napatingin ako sa katabi
ko, umiiyak ito habang nakatakip ang kanyang mukha. Lumipat ang tingin
ko kay Lucas pero parang hindi niya ako nakikita. Parang si Amiella lang
ang nandoon.
"Shh Amie," pag-aalo niya rito at niyakap.
Naramdaman ko ang pagkirot ng aking dibdib. Mas naiyak ako sa
tagpong ito kaysa kanina. Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa.
"Lucas, tinakot lang nila ako," pagsusumbong nito.
Napasandal ako sa pader. Gusto kong umalis doon pero nang sinubukan
kong tumayo ay napangiwi ako dahil sa sakit ng aking likuran.
May dumating na isang babaeng nagpakilalang kaibigan ni Amiella.
Alalang-alala rin siya at tumulong pa. Kilala rin siya ni Lucas kaya naman
kinausap niya itong dalhin si Amiella sa clinic.
May kung ano pang ibinulong si Lucas dito para patahanin siya. Lalabas
na rin sana si Lucas ng mapahinto siya nang maalala niyang nandoon din
ako. Nagtubig ang gilid ng aking mga mata. Gusto ko na lang talagang
umiyak.
Nag-angat ako ng tingin ng bigla nitong sinara ang pintuan.
"Lucas..." tawag ko sa kanya.
Galit na naman siya."Ano 'tong ginawa mo?" mariing tanong niya.
Nakaupo pa rin ako sa sahig kaya naman nakatingala ako sa kanya.
"Naabutan ko na lang na inaaway siya nung tatlong babae. Tutulungan ko
sana siya." Hindi niya tinapos ang sasabihin ko nang halos mabingi ako ng
maramdaman ko ang paglipad ng palad niya sa pisngi ko.
Sobra akong nagulat. Bata pa lang ay masakit na talaga siyang magsalita
laban sa akin pero hindi ko naisip na masasaktan niya ako nang ganito. Ito
ang unang beses. Nagtuloy-tuloy ang pagtulo ng aking mga luha. Masakit
ang sampal, pero mas masakit ang nararamdaman ko ngayon.
"Enough with your lies! Gusto mong gumanti sa akin kaya pinakalat mo
yung video namin!" akusa niya.
Mabilis akong umiling habang umiiyak. "Hindi 'yan totoo... Aray!" daing
ko nang marahas niya akong itayo. Namanhid ang balakang ko dahil sa
sakit.
"Aray," daing ko ulit at napahawak na sa balakang ko.
"Inamin mo sa akin na nandoon ka at nakita mo kami. You took a video!"
pagpapatuloy niya.
"Hindi! Wala akong ginawang gano'n!" balik na sigaw ko.
Halos pumutok ang ugat sa leeg ni Lucas dahil sa sobrang galit. "Wala
akong pakialam kung gaano kalaki yang galit mo sa akin. I don't give a
damn, pero wag mong sasaktan si Amiella dahil kahit babae ka pa at kahit
sabay tayong lumaki, ako ang makalalaban mo Cara, at hindi mo
gugustuhing makalaban ako," madiing banta niya.
"Magkano ba ang kailangan mong ipunin para makaalis ka na sa bahay
namin? Sabihin mo kung magkano, dodoblehin ko pa," pinal na sabi niya
bago ako iniwang mag-isa.
Pagod na ako. Pagod na ako sa lahat, lalong lalo na kay Lucas.
Ang nangyaring iyon ang naging usapan sa buong campus. Kahit nga sa
mga kaibigan namin ay nakaabot iyon.
"May video sila ni Kuya Lucas! Sino naman kaya ang nagpakalat n'on?"
tanong ni Zafara.
Tahimik lang ang katabi kong si Suzy, walang pakialam sa mga
nangyayari. Walang may alam kung sino talaga ang gumawa. Pero para kay
Lucas, ako ang salarin. Kahit walang matibay na ebidensya, para sa kanya,
ako ang may kasalanan.
"'Yan naman ang gusto niya, sikat siya," malamang sabi ni Kendall.
Ayaw niya talaga kay Amiella.
Dahil wala akong pasok sa part-time job ko ay sabay kaming umuwi ni
Suzy. Matapos kong makapagpalit ng damit ay nagtungo kaagad ako kay
Tita Sam. Panahon na siguro para harapin ko ang katotohanan na dapat ay
nasa poder ako ng aking mga kamaganak.
"Come in, anak."
Tinigil niya ang ginagawa niya para pakinggan ako. "May problema ba?"
tanong niya sa akin.
Nakaramdam ako ng pagkailang. "Tita, yung tungkol po sa address two
years ago."
Kita ko ang pinaghalong gulat at pag-aalinlangan sa kanyang mukha.
Two years ago, may nakuhang information ang mga private investigator
nila sa posible pang mga kamag-anak ko. Nahirapan silang mahanap ito
dahil palipat-lipat daw ng bahay at hindi ganoong kilala.
Masaya na ako sa pamilyang ito kaya naman hindi ko na hiniling na
makilala pa ang mga nasabing kamag-anak ko. Pero iba na kasi ang
sitwasyon ngayon.
"Nakapagdesisyon ka na?" malungkot na tanong niya sa akin. Hindi na
rin siya nakapagpigil ay niyakap na ako.
"Gusto ko po silang makilala, Tita. Gusto ko pong makilala yung mga
kamag-anak ko at kung may pagkakataon, gusto ko rin silang makasama."
Chapter 9
Tanghali na ako gumising nung araw ng Linggo. Inayos ko muna ang
higaan ko bago ako bumaba sa may kitchen nang makaramdam ako ng
gutom.
"Ate Des, sina Tita po?" tanong ko sa isang kasambahay.
Nasabi nitong maagang umalis sina tita at tito. Ang kambal naman ay
hindi pa lumalabas sa kani-kanilang mga kwarto.
Marami ng pagkain ang nakahain sa may dining. Uupo na sana ako nang
marinig ko ang pagbati ng isang kasambahay sa pagbaba ni Lucas. Narinig
ko pang sumagot din siya pabalik dito.
Imbes tuloy na umupo ay kumuha na lang ako ng tray para kumuha ng
pagkain. Sa may kitchen na lang ako kakain. Alam kong hindi rin gusto ni
Lucas na magkasabay kami sa may dining.
"Better," he murmured.
Nasa kalagitnaan ako ng pagkain nang maramdaman ko na naman ang
pag-init ng gilid ng aking mga mata. Nawala ang sakit ng pamimisikal niya
sa akin. Pero nandito pa rin yung sakit sa dibdib ko. Hindi ko inakalang
makakaya niya akong saktan nang ganoon. Kaya niya akong saktan para sa
mga taong mahal niya at nakalulungkot isiping hindi ako kabilang sa mga
iyon.
Wala na siya sa dining nang matapos akong kumain. Umakyat na lang
ulit ako sa aking kwarto. Pero nagulat ako nang makita ko siya sa loob,
hawak ang phone ko.
"Anong ginagawa mo rito?"
Hindi man lang siya nagulat o natakot na nahuli ko siyang
pinapakialaman ang gamit ko.
"Nasaan yung video?" tanong niya.
"Wala akong video. Akin na ang phone ko," sabi ko at pilit na kinuha
iyon sa kanya pero inilayo niya lang sa akin.
Nang mapansin niyang masyado na kaming malapit dahil sa pakikipagagawan ko sa kanya ay mabilis niya akong tinulak palayo sa kanya.
Padabog niyang inabot sa akin ang phone ko. Hindi ko iyon nasalo kaya
naman nahulog iyon sa sahig.
"Hindi ko inakalang gagawa ka ng ganito. Tigilan mo," pagbabanta niya
sa akin.
Gusto ko pa sanang magsalita pero hindi na natuloy ng kaagad niya
akong tinalikuran at lumabas na sa aking kwarto.
Ramdam ko pa ang panginginig ng kamay ko nang pulutin ko sa sahig
ang phone ko. Mariin akong napapikit nang makita kong basag ang screen
nito.
"Ang sama mo talaga, Lucas! Bakit ba ikaw pa ang nagustuhan ko!?" inis
na sabi ko sa kawalan.
Nang maghapon ay pumasok sa kwarto ko si Suzy para lang ikwento
kung gaano siya kasaya na last week na ng class namin next week. Nakapajama pa rin ito at hindi pa naliligo.
"Bakasyon!" sigaw niya at tumalon pahiga sa aking kama.
"May final exam pa!" paalala ko sa kanya. Nasa bakasyon kaagad ang
isip niya pero ako ay namomroblema pa sa exam. Palibhasa ay wala siyang
problema sa grades.
"Madali lang iyon. Pinaghalong prelims at midterms saka new lessons,"
paliwanag niya.
"Matalino ka kasi..." sabi ko.
Umiling siya. "Nagpapaturo nga lang ako kay Kuya, eh!" sagot niya.
Kaagad siyang tumayo at yumakap sa akin. "Magpaturo ka rin kay Kuya.
Gusto niya 'yon," pang-aasar niya sa akin.
"Naku, hindi na," pagtanggi ko.
May sasabihin pa sana siya nang bigla tumunog ang phone niya.
Kumunot ang kanyang noo, ipinakita sa akin ang pangalan ng tumatawag.
"Bakit?" tanong niya ng makitang si Kuya Matthew ang tumatawag.
Sinagot ni Suzy ang tawag. Tahimik lang akong nakinig sa kanya.
Nagtaas ako ng kilay nang makita ko ang pagkabigla sa mukha nito, nagtaas
ng kilay bago mapang-asar na tumingin sa akin habang nakikinig sa
sinasabi ni Kuya Matthew sa kabilang linya.
Hind nagtagal ay inabot niya sa akin ang phone niya. Tinanggap ko, at
doon ko nalamang gusto lang nitong ipaalala sa aking ang dinner na
matagal ko nang naipangako sa kanya.
"Umamin ka nga sa akin, Cara Isabelle Mendez!" ani Suzy. Hindi niya
ako tinigilan ng tanong pagkatapos ng tawag. Panay ang pagtanggi ko sa
kanya pero hindi siya naniniwalang simpleng dinner lang iyon at hindi
nanliligaw sa akin ito.
"Mabait lang talaga si Kuya Matthew sa akin. At tingnan mo nga yung
mga naging girlfriend n'on, hindi ako tipo n'on," pagpapaintindi ko sa
kanya.
"Eh para saan ang dinner? 'Yan ang simula niyan, ligaw ang next niyan,"
laban niya.
Inirapan ko siya. "Ang advance mo mag-isip. Magbibihis na nga ako,"
natatawang sabi ko.
Humalukipkip siya sa harapan ko at sinamaan din ako ng tingin. "Paano
na yung itatayo kong fans club para sa inyo ni Kuya?" pang-aasar niya sa
akin.
"Tumigil ka na at walang gano'n," suway ko sa kanya.
Matapos ipaglaban ang fans club niya ay inasar naman niya ako kay
Kuya Matthew sa huli. Nahirapan akong mahanap ng susuoting damit.
Kakain lang naman kami sa labas kaya okay na siguro ang black off
shoulder dress.
Hindi pa ako nakapagpapaalam kina Tita Sam ay naunahan na ako ni
Suzy. Kahit nasa harapan ng mommy niya ay hindi pa rin siya tumigil na
asarin ako.
Natuwa si tita sa ideyang iyon. "Dalaga na talaga kayo." Magkahalong
saya at lungkot iyon. Siya na rin ang nagsabi kay Tito Luke tungkol sa
dinner. Mukhang mas excited pa sila ni Suzy para sa akin.
"Ang ganda ni Cara ngayon, mas lalong mai-in love si Kuya Matthew,"
pang-aasar pa rin ni Suzy kaya naman pinanlakihan ko siya ng mata.
Hiyang hiya na talaga ako, kanina pa niya ako inaasar.
Yumakap si tita kay Tito Luke para magsumbong. "Dalaga na ang mga
anak natin," malungkot na sabi niya. Gusto yata niya ay forever kaming
bata.
"Kaya nga sundan na natin, eh," pang-aasar ni Tito.
Sinamahan nila akong maghintay sa pagdating ni Kuya Matthew. At nang
dumating na ay hinatid pa nila ako palabas. Ramdam ko ang pagmamahal at
suporta nila sa aking sa mga ganitong simpleng bagay. Ang swerte ko talaga
sa kanila.
Nang buksan namin ang pinto ay sabay pa kaming nagulat ng makita
namin si Lucas. Tamad siyang tumingin sa akin bago niya iginala ang tingin
sa aking kabuuan.
"Anong meron?" tamad na tanong niya. Nagtaka siguro kung bakit
kasama ko ang buong pamilya niya.
"May date sila ni Kuya Matthew." Si Suzy na ang sumagot para sa akin.
Inirapan niya ako. "And so?" sabi niya bago ako nilagpasan.
Malaki ang ngiti ni Kuya Matthew pagkalabas ko. Bumati siya kina tito
at tita at ipinagpaalam pa ulit ako. Hindi ko alam kung saan kami pupunta
kaya naman hinayaan ko na lang.
"Thank you," sabi ko nang pagbuksan niya ako ng pintuan ng sasakyan.
"Mas lalo kang gumanda," puri niya sa akin pagkapasok niya ng
sasakyan.
Nahihiya ko siyang nginitian. Hindi ako sanay na may pumupuri sa akin.
Nilingon niya ulit ako ng mapansin niyang nahihiya ako sa kanya. "Don't
be shy. Maganda ka, Cara," pag-ulit niya.
"Let's eat first, tapos nood tayo ng movie?" tanong niya na kaagad kong
sinang-ayunan.
Kumain kami sa isang fine dining restaurant sa loob ng mall. Sanay
naman ako sa mga ganoon dahil kung saan-saang high end fine dining din
kami kumakain nina Tita Sam. Ang hindi lang ako sanay ay iba ang kasama
ko.
"Retreat na after finals," pag-uumpisa niya.
Tipid ko siyang nginitian. Pareho sila ng hinihintay, bakasyon. Wala lang
talaga sa kanila ang finals exam. Palibhasa ay mga matatalino.
"Pinoproblema ko pa po ang finals," pag-amin ko sa kanya.
Sinabi ko sa kanyang medyo hirap talaga ako sa studies pero sa lahat ng
iyon isa lang ang nasabi niya.
"Kaya mo 'yan."
Malaki ang impact n'on sa akin. Masarap talaga sa pakiramdam pag may
taong nagtitiwala sa 'yo. Naniniwalang kaya mo.
Natigilan ako nang hawakan ni Kuya Matthew ang kamay kong nasa
ibabaw ng lamesa.
"You can do it. I will help you," paninigurado niya sa akin.
Natahimik na lamang ako at saka pinagpatuloy ang pagkain ko.
"Tuturuan na lang kita para sa finals niyo," basag niya sa katahimikan na
ikinalaki ng mata ko.
"Talaga po?" tanong ko na kaagad niyang tinanguan.
"Pero baka maka-istorbo lang po ako sa inyo."
Marahan siyang umiling."Hindi ka makaiistorbo, Cara. Always remeber
that you are my priority." Sa sobrang saya ay hindi ko na napigilang tumayo
para yakapin siya.
"Promise po, makikinig akong mabuti," paninigurado ko.
Dahil sa nangyari ay unti-unting napalagay ang loob ko sa kanya. Nawala
ang nararamdaman kong pagkailang, mas naging komportable kami sa isa't
isa.
Isang oras pa kami maghihintay bago ang susunod na showing. Para
hindi masayang ang oras ay nagpasama si Kuya Matthew sa akin sa pagbili
ng damit na gagamitin niya sa office.
"Bagay po 'yan," suggestion ko.
"Can you please drop the po?" natatawang tanong niya.
"Pero po..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng natawa na lang siya
sa akin.
"Matthew na lang, Cara," pag-uulit niya. Tipid akong tumango,
masasanay rin naman siguro ako.
Lahat ng sabihin ko sa kanyang bagay sa kanya ay binili niya. Nagugulat
na lang ako sa tuwing sasang-ayon siya at hindi man lang titingin sa price.
Wala lang talaga iyon sa kanila.
"Pag okay sa 'yo, okay na rin sa akin," nakangising sabi niya at
kinindatan pa ako.
Habang nagbabayad si Kuya Matthew ng mga pinamili niya ay naglibot
na muna ako. Natuwa ako sa isang bilog na figurine. May tubig sa loob,
may mermaid sa gitna at may lumilipad na mga star fish sa tuwing inaalog
mo iyon. Tumutunog din at may ilaw pa.
Mabilis kong binitawan iyon nang lumapit si Kuya Matthew sa akin at
sinabing tapos na siyang magbayad. Sabay kaming naglakad palayo roon,
hawak niya ang ilang paper bags na may lamang mga damit niya.
Pagkarating sa tapat ng sinehan ay nagpaalam siya sa aking dadalhin sa
sasakyan ang mga paper bag na hawak niya para hindi namin iyon bitbit sa
loob. Pumayag naman ako at hinayaan na lang siya.
Habang naghihintay ay muli kong kinuha ang cellphone ko sa aking bag.
Napangiti ako nang makita ko ang family picture namin na wallpaper n'on.
Siguro ay masaya rin sina mommy at daddy para sa akin kung nandito sila
ngayon.
Napanguso ako nang mapansin ang basag sa screen. "Multuhin niyo nga
po si Lucas, Mommy at Dadd. Ang sama ng ugali," sumbong ko.
"What are you doing here?" matigas na tanong ni Lucas?
Kaagad ko siyang nilingon. Siya nga, at kasama niya si Amiella.
"Lucas. Anong ginagawa mo rito?' tanong ko rin sa kanya.
With his usual look ay nakasimangot na naman siya sa akin. "Bakit sa 'yo
'tong mall?" masungit na tanong niya na kaagad kong inilingan.
"Hindi naman pala eh, so wala kang pake," masungit na sabi pa niya.
"Pumasok na tayo, Lucas," yaya sa kanya ni Amiella.
Nawala ang atensyon ko sa kanilang dalawa nang marinig ko ang
pagdating ni Kuya Matthew. Naramdaman ko ang kamay niya sa aking
likuran nang tuluyan siyang makalapit. Kagaya ko ay nagulat din siya sa
presensiya ng dalawa.
"Nandito rin kayo," sabi niya na hindi pa rin makapaniwala.
"Manonood kami ng movie," masungit na sabi ni Lucas dito. Lahat na
lang talaga ay inaaway niya.
Napanguso ako. Hanggang dito ba naman ay hindi pa rin nila ako
tatantanang dalawa?
"So double date pala tayo," nakangiting sabi ni Kuya Matthew habang
naglalakad kami kasunod nila.
Nakangisi kaming nilingon ni Lucas. "Date?"
Nagtaas pa siya ng kilay. "Bakit kayo ba?" mapanuyang tanong niya sa
amin.
Chapter 10
Nakahanap kami ng magandang pwesto dahil hindi naman gano'n kadami
ang mga tao. Si Kuya Matthew ang pumwesto sa may gilid. Ayoko kasi
roon, nakatatakot pag patay na ang ilaw. Hindi ko naman inaasahang tatabi
sa akin si Lucas. Marahil ay ayaw ni Amiella na katabi ako.
Hindi ko siya nilingon. Ang big screen at si Kuya Matthew lang.
"Gusto mo ng popcorn?" tanong nito sa akin.
Tumango ako. "Ako na ang bibili para sa atin," sabi ko pero kaagad niya
akong pinigilan.
"Ako naman ang manlilibre. Nakahihiya naman sa 'yo kanina ka pa
gastos nang gastos," laban ko.
"Ayos lang 'yon. I don't let girls pay for food," nakangiting sabi niya
sabay kindat.
Napanguso ako. "Wag na lang, wag na mag-popcorn." Nahihiya na talaga
ako.
"Okay, you win," pagsuko niya na ikinatuwa ko.
Kumuha ako ng pera sa wallet at inabot sa kanya. Bumaling siya sa mga
katabi namin na tahimik lamang na naghihintay.
"Kayo Lucas?" tanong niya sa mga ito.
"Do you want popcorn, Amie?" tanong niya sa kasama.
"No, thanks. Water will do," sagot nito.
Tatayo na sana si Lucas nang pigilan siya ni Amiella. "Ako na. Comfort
room lang din ako," paalam niya rito.
Bigla akong kinabahan nang maisip na kaming dalawa ang maiiwan dito.
Bumaling ako kay Kuya Matthew at kaagad ko siyang hinawakan sa may
siko.
"Sandali ka lang po?" tanong ko sa kanya.
Matamis niya akong nginitian. "Opo, sandali lang po," sagot niya sa akin
kaya naman kaagad akong napabitaw.
Tahimik ako. Halos hindi na nga rin ako gumalaw para lang wala siyang
mapuna sa akin. Pero napaayos ako ng upo nang may makita akong
naghahalikan sa may dulong parte ng sinehan.
Kinilabutan ako sa nakita. This is a public place for goodness' sake!
Hindi ko na mamalayang napaaatras na ako papalapit kay Lucas at ang
masama pa ay nahawakan ko ang kamay niyang nakalagay sa may armrest.
"Ano ba!" Tabig niya sa akin.
"Kung makatulak ka naman," sita ko.
"Wag ka kasing lalapit sa akin," masungit na sabi niya.
Napayuko ako. Siya kaya 'tong tumabi sa akin. Sobrang awkward kaya
naman naghanap na lamang ako ng pagkakaabalahan. Kukuhanin ko na
sana ang phone ko sa bag nang mapaiktad ako dahil nakatatakot at malakas
na tunog para sa isang commercial.
Trailer iyon ng isang horror movie. "Shit, yung phone ko," daing ko nang
nabitawan ko iyon.
Yumuko ako para hanapin iyon. "Hala, nasaan na..."
"Ano ba? Paa ko na 'yan, eh!" inis na sabi niya nang hindi sinasadyang
nahawakan ko ang paa niya sa dilim.
"Sorry..." paumanhin ko.
Sa inis niya ay hinila niya ako pabalik at siya ang yumuko para hanapin
iyon.
"Ang tanga tanga kasi, eh," inis na sabi niya habang patuloy pa rin sa
ginagawa.
"Nakagugulat kasi yung tunog, eh," pagdadahilan ko.
Hindi nagtagal ay nakuha na rin niya iyon. Bago ibalik sa akin ay
napatitig pa siya sa basag kong screen at sa wallpaper ko na family picture
namin.
"Yung phone ko."
Mukha namang natauhan siya at padabog na ibinalik sa akin.
"Istorbo," inis na parinig niya.
"Sorry ulit at salamat."
Napabaling ako sa kanya nang bumaling din siya sa akin. "Hindi na
mababalik ng sorry mo ang lahat, Cara," seryosong sabi niya. Hindi ko
naintindihan.
"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko pero hindi na niya nasagot dahil
biglang dumating sina Kuya Matthew at Amiella.
Ramdam kong iba siya pagdating kay Amiella. Nagagawa niyang
ngumiti rito. He's sweet also, yung side ni Lucas na never ko pang nakikita.
"Ayan na," pagkuha ni Kuya Matthew sa atensyon ko.
Ipinagsawalang bahala ko na lamang ang kaninang sinabi ni Lucas.
Matalino kasi iyon at bobo ako kaya hindi ko talaga alam kung saan niya
kinukuha yung mga pinagsasabi niya.
Ang movie ay nagsimula sa dalawang taong naghahalikan. Napaayos
tuloy ako ng upo ko. Naalala ko kasi muli yung dalawang naghahalikan sa
may kabilang dulo.
Rinig na rinig namin ang ungol ng babaeng nasa screen. Naiilang ako
pero ang mga katabi ko ay seryosong nanonood.
"Papunta na sa kama," bulong ko.
Hindi ko pinanood ang scene na iyon. Nalaman ko lang na tapos na ng
sabihin iyon ni Kuya Matthew sa akin.
Napakagat ako sa aking labi, nahiya tuloy ako sa kanya. "I forgot, you're
too young for that," natatawang sabi niya.
Napasulyap ako sa big screen at nakitang wholesome na ang scene.
Actually, comedy naman kasi talaga ang movie, may nasama lang na scene
na gano'n. "Here, eat some..." sabi nito kaya naman napabaling ako at
nagulat nang subuan niya ako ng popcorn.
Nginitian ko siya at tinanggap iyon kahit nabigla ako. Tumingin muli ako
sa screen at nanood pero nagulat ako ng humilig nang bahagya sa akin si
Kuya Matthew.
"Wag kang titingin sa kanan, bawal sa bata," bulong niya.
Kumunot ang noo ko. "Po? Bakit?" tanong ko sabay tingin doon sa
kanan.
Hindi ko pa man tuluyang nakikita ay tinakpan na niya ang mata ko.
"Kulit, sabing wag titingin, eh," natatawang sabi niya.
"Can you both shut up?" madiin at inis na suway sa amin ni Lucas.
Napaayos ako ng upo at napatingin sa kanya. Galit itong nakatingin sa
akin. Pagkatapos no'n ay hindi na ulit siya nagsalita pa, hindi na rin naman
niya kami napigilan.
Magkakasabay kaming lumabas pagkatapos ng movie. "May lakad pa ba
kayo bukod dito?" tanong ni Kuya Matthew sa kanila.
Nilingon ni Lucas ang kasama. "Do you want to go somewhere?" tanong
niya.
Napangiwi si Amiella. "I want to rest. Iuwi mo na ako, please..."
pakiusap nito. Halata ngang pagod siya.
Tumingin si Amiella kay Kuya Matthew. Hindi man lang siya nagabalang tapunan ako ng tingin. "Sorry... Wala kasi talaga ako sa mood
today. Pinilit lang ako ni Lucas na manood ng movie," sabi niya na
ikinabigla ko.
Napatingin ako kay Lucas pero naka-poker face lang ito na para bang
wala siyang pakialam sa mga nangyayari.
Tinanguan sila ni Kuya Matthew. "Ingat kayo pauwi," sabi nito bago
hinawakan ang kamay ko.
Nakita ko ang pagbaba ng tingin ni Lucas doon. "Hindi pa kayo uuwi?"
tanong niya.
Umiling si Kuya Matthew. "Hindi pa," tipid na sagot niya.
Kumunot ang noo ni Lucas. "Isasabay ko na si Cara. Tara na," utos niya
sa akin.
Nagulat ako at hindi nakasagot. Mas lalong humigpit ang hawak ni Kuya
Matthew sa akin.
"Sa seaside kami, may fireworks display ro'n" sabi niya rito.
Bigla naman akong na-excite. "Gusto kong manood," nakangiting sabi
ko.
Natuwa siya nang makita niyang excited ako. "Una na kami," paalam
niya kina Lucas at Amiella bago ako hinila palayo roon.
Nang makalabas ay sandali niya akong iniwan. Marami ring taong
naghihintay para sa fireworks display. Nagulat na lang ako nang makita ko
na naman si Lucas.
"Let's go home," sabi niya at tangkang hihilahin ako palayo.
"Bakit ka pa nandito?" nagtatakang tanong ko. Binawi ko ang kamay ko
sa pagkakahawak niya.
"Umuwi ka na!" sigaw niya nang hindi na nakatiis.
"Ba...bakit ba? Wag kang mag-alala, uuwi naman ako," sabi ko pa.
Nginisian ako nito. "Hindi ako nag-aalala. Why would I care, sa 'yo? No
way."
"Oh eh anong pakialam mo kung hindi pa ako uuwi?" laban ko.
Dahil sa narinig ay naningkit ang mga mata nito. "Alam mo ikaw, ang
kapal din talaga ng mukha mo. Nakuha mo pang makipag-date pagkatapos
ng ginawa mo sa amin ni Amiella!" akusa niya.
"Wala nga sabi akong alam doon, Lucas," giit ko.
Nakipaglaban siya ng tingin sa akin. "Alam mo kung ano dapat ang
ginagawa mo ngayon?" mapanuyang tanong niya.
"Dapat nag-aayos ka na ng mga gamit mo at simulan mo nang maghanap
ng malilipatan! Isa ka talagang problema sa pamilya naming," pagpapatuloy
niya.
Bumagsak ang balikat ko. "Kailan ba ako naging problema sa inyo?
Ginawa ko naman ang lahat," sabi ko.
"Alam mo kung paano matatahimik ang pamilya namin," sumbat niya sa
akin.
"Ang umalis ako?" tanong ko kahit alam ko namang 'yon ang sagot.
"Exactly!" sagot niya.
"Pag ba umalis na ako, matatahimik na yung pamilya niyo o ikaw?"
Nainis ito. "Umalis ka na lang. Ang dami mo pang arte," pinal na sabi
niya bago ako iniwan doon.
Panira talaga ng mood si Lucas. Maging ang saya ko ay naapektuhan.
Nahiya tuloy ako kay Kuya Matthew dahil maging siya ay nadamay.
"Pupuntahan kita tomorrow afternoon para maturuan kita sa finals niyo,"
sabi niya sa akin nang nasa tapat na kaming ng bahay.
"Salamat po talaga," tipid na ngiting sabi ko.
"Pagod ka na siguro. Sige, magpahinga ka na," sabi niya sa akin na
kaagad kong tinanguan.
Bababa na sana ako ng kaagad niya akong pigilan. "I have something for
you," sabi niya at inabot sa akin ang isang paper bag.
"Naku, nag-abala ka pa Kuya Matthew," sabi ko. Kaagad kong tiningnan
iyon at sobrang saya ko nang makitang yung figurine na mermaid ang
laman n'on.
"Nakita ko kasing gusto mo siya kanina," kwento niya sa akin.
"Thank you po talaga, Kuya Matthew, sa lahat. Sobra po talaga akong
nag-enjoy ngayong araw," pasasalamat ko sa kanya.
"'Yon naman ang balak ko, Cara. Ang araw-araw kang pasiyahin."
Hindi ako nakaimik. Nahalata niya marihil iyon kaya naman ginulo niya
ang buhok ko.
"Go, rest now."
Madaling araw pa lamang ay gising na ako kinaumagahan. Nanatili lang
akong nakatitig sa kisame hanggang sa tumunog na ang alarm clock ko.
Nilagay ko sa study table ko yung bigay sa akin ni Kuya Matthew.
Panay ang tanong ni Suzy sa akin tungkol sa nangyari ng magkita kami
sa dining. Ramdam kong masaya talaga siya para sa akin.
"Cara! Nandiyan na si Kuya Matthew!" sigaw na tawag niya sa akin
pagdating ng hapon.
Siya pa mismo ang humila sa akin papunta sa may living room kung saan
ito naghihintay. Naabutan kong inaasikaso na siya ni Tita Sam.
Napagpaalam ko na rin ito sa kanila. Wala naman daw kaso dahil hindi
naman na iba sina Kuya Matthew sa kanila.
"Saan ba kayo mag-aaral?" tanong ni Tita.
"Sa garden na lang po siguro, Tita." Si Kuya Matthew na ang sumagot.
Mabilis akong bumalik sa aking kwarto para kuhanin ang mga gamit ko.
Sa garden na ako dumeretso pagkababa ko. Nagsimula na kaming mag-aral.
Mabilis ko namang naintindihan iyon dahil magaling siyang magturo;
magaling siyang magpaliwanag.
"Ang sarap talagang mag-bake ni Tita Sam," puri niya habang kumakain
kami ng meryenda at review break na rin.
Natigilan kami nang sumigaw si Suzy, patakbong lumapit sa amin dala
ang isang gitara.
"Kuya Matthew di ba marunong kang maggitara? Kantahan mo naman
kami oh, kahit isa lang," pamimilit ni Suzy.
Natatawang tinanggap ni Kuya Matthew ang gitara.
"Ano bang gusto mong kanta?" tanong niya rito.
"Yung kanta mo para kay Cara," nakangiting sagot ni Suzy.
Hinampas ko siya sa braso. "Anong kanta ka riyan!" suway ko.
Hindi niya ako pinansin. Nahihiya naman akong tumingin kay Kuya
Matthew pero nakangiti na naman ito sa akin na para bang naaaliw siyang
nahihiya ako sa kanya.
Umayos na siya ng pwesto. "Okay sige, kakantahan ko si Cara," anunsyo
niya at kakalabitin na sana niya ang gitara nang kaagad na may umepal.
"Hindi pwede," kaagad na singit ni Lucas.
"Bakit naman, Kuya!?" inis na pagmamaktol ni Suzy.
Nakapamaywang itong humarap sa amin. "Pamamahay ko 'to. Ayoko ng
maingay sa pamamahay ko."
Chapter 11
Kaagad na tumayo at nagpamaywang din si Suzy. "E di pumasok ka sa
loob, Kuya!"
Mariing naglapat ang mga labi nito. Halatang inis na.
"Join us here, Lucas," yaya sa kanya ni Kuya Matthew.
Umirap si Lucas dito. "No thanks."
Naglakad siya patungo sa may poolside at doon naupo. Inabala niya ang
sarili sa phone niya kaya hinayaan na namin.
"Go Kuya Matthew!" ani Suzy.
"Let's think of a song for Cara," nakangiting sabi nito at tumingin sa akin
na para bang nasa mukha ko ang sagot.
Ngumuso naman si Suzy. "Wala ka bang kanta para sa kanya?"
Muli ko siyang siniko. "Hoy, ano ka ba?" suway ko.
Tinaasan niya ako ng kilay. Napahinto kami nang biglang nag-strum ng
gitara si Kuya Matthew. Napunta sa kanya ang atensyon namin ni Suzy.
"Minamasdan kita, nang hindi mo alam, pinapangarap kong ikaw ay
akin... Mapupulang labi, at matinkad mong ngiti, umaabot hanggang sa
langit..." Halos ma-estatwa ako habang pinanonood ko siyang kumanta.
Maganda ang boses nito at ramdam mong ramdam din niya ang kanta.
Nang tumagal ay nasanay na siyang tumingin sa akin habang kumakanta.
Napansin naman iyon ni Suzy kaya nang-asar na naman.
Sinamaan ko siya ng tingin. Sandali akong napalunok nang pumikit si
Kuya Matthew habang kumakanta. Nagkaroon tuloy ako ng chance na
dahan-dahang lingunin ang kinalalagyan ni Lucas.
"Minamahal kita nang di mo alam. Huwag ka sanang magagalit.
Tinamaan yata talaga ang aking puso. Na dati akala ko'y manhid..."
pagpapatuloy ni Kuya Matthew.
Kagaya kanina ay nakaupo pa rin siya sa may pool side. Nakahilig ito at
nakasuporta ang magkabilang kamay niya sa kanyang likuran.
"Lucas..." mahinang sambit ko.
Napakislot ako nang kurutin ako ni Suzy sa tagiliran. "Hoy, nandito si
Kuya Matthew sa harapan mo," paalala niya.
Napaayos ako ng upo. Nakita kong nakatanaw rin si Kuya Matthew sa
tinitingnan ko. Nakatingin din siya kay Lucas.
Binalik niya ang tingin sa akin. Ngumiti siya pero hindi katulad ng mga
ngiti niyang umaabot hanggang sa kanyang mga mata.
"Whoa! Ang galing mo talagang kumanta, Kuya Matthew! Kakanta ka sa
prom, di ba?" tanong ni Suzy.
Nagkibit balikat ito. "Zena wants me to..." sagot niya pagkatapos ay
bumaling sa akin.
"Ikaw Cara, do you want me to sing?" tanong niya sa akin na parang
bang humihingi siya ng permiso.
"Siyempre naman po," sagot ko.
"Then will you be my date?" tanong niya na ikinagulat ko.
Dahil sa pagkagulat ko ay si Suzy na ang nag-celebrate para sa akin.
"Yes! Yehey!" Tuwang tuwa ito para sa akin.
Malungkot na ngumiti si Kuya Matthew sa akin. "Okay lang, may four
days pa naman bago ka sumagot," pag-aalo niya sa akin.
Bigla akong napaisip. After ng last day ng final exam gaganapin ang
prom. Wala naman na dapat kaming pakialam do'n dahil college na kami
ang kaso ay isa sa organizer si Zena at nandoon din sina Kendall, Zafara, at
Tammarie. Seniors na kasi ang mga ito kaya napagdesisyunan nila na
bigyan ng memorable na prom yung tatlo.
Bumalik kami sa pag-aaral. Umalis na rin naman si Suzy dala ang
kanyang gitara.
"Galingan mo sa exam bukas," nakangiting sabi nito sa akin habang
tinutulungan niya akong mag-ayos ng mga gamit ko.
"Opo. Tatandaan ko po lahat ng itinuro niyo sa akin," paninigurado ko.
Sabay kaming pumasok sa bahay at naabutan naming naghahanda na ng
dinner. "Dito ka na mag-dinner Matthew," yaya ni Tito Luke.
"I would love to but dumating po kasi si Tito Xavier galing France. May
dinner po sa bahay nina Lolo."
Napatango naman si Tito Luke. Bumaling naman si Kuya Matthew kay
Tita Sam para magpaalam na rin at purihin ang cupcake na ginawa nito.
Ako ang naghatid kay Kuya Matthew palabas ng bahay. "Thank you po
ulit sa pagtuturo sa akin,"sabi ko.
"Wala iyon, Cara. I'm very willing to be with you," deretsahang sabi niya.
Kinawayan ko siya habang tinatanaw ko ang paglayo ng kanyang
sasakyan. Nang mawala na ito sa paningin ko ay kaagad na akong pumasok
sa gate.
"Umalis na yung bisita mo?" mapanuyang tanong ni Lucas.
"Oo," tipid na sagot ko.
Lalagpasan ko na sana siya nang kaagad niya akong hinigit sa braso.
"Ang kapal naman yata ng mukha mo para mag-imbita pa rito sa
pamamahay naming," akusa niya.
Pinilit kong tanggalin ang kamay niya sa braso ko pero lalo lamang niya
iyong hinigpitan. "Nagpaalam naman ako kina Tita. Saka nagpaturo lang
naman ako kay Kuya Matthew," laban ko.
Ngumisi siya."Ganon ka ba kabobo ha?" sigaw na tanong niya.
Hindi ko siya sinagot. Ayoko siyang sagutin.
"Gusto mo bang magpaturo o gusto mo lang makipaglandian?"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko. "Bobo ako! Ano masaya ka na?
Kailangan ko ng tulong kasi bobo ako! Tanga! Walang alam! Walang
kwenta! Kaya nga gustong gusto ko nang umalis dito!" sigaw ko sa kanya.
"Bakit ba ayaw na ayaw mong nagiging masaya ako?" umiiyak na tanong
ko habang tinatahak ang daan papasok sa loob ng bahay.
Tahimik sa hapag kainan. Sina tito at tita lang ang halos nagsasalita.
Hindi ko rin sinubukang tumingin sa gawi ni Lucas. Pinagpatuloy ko lang
ang pagkain ko.
"Next month na ang birthday ni Cara," anunsyo ni tita.
"Saan tayo magbabakasyon, Daddy?" tanong ni Suzy.
"Saan mo gustong pumunta, Cara?" tanong ni tito sa akin.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Batid kong nakatingin din sa akin si
Lucas. Isang maling sagot ko lamang ay gagamitin na naman niya iyon
laban sa akin.
"Ayos lang po ako rito sa bahay, Tito," sagot ko.
"Maghanda na lang tayo, party," suhestiyon niya.
Hindi ako sumagot. Ayoko rin namang gumastos na naman sila para sa
akin.
"Ano bang mas maganda, baby? Mag-rent tayo ng pavilion o sa resort na
lang nina Kervy?" tanong niya kay tita.
Hindi ko na hinayaang sumagot si tita. Nagsalita na ako. "Hindi na po
kailangan, Tito," sabi ko.
"Then anong gusto mong regalo?" tanong niya sa akin na para bang kahit
anong hingin ko ay ibibigay niya.
Umiling ako. "Ayos na po ako, Tito. Wala naman po akong gusto," sagot
ko.
Nakita ko ang tingin nito kay tita na parang humihingi siya ng tulong.
"But we should at least have a family bonding," sagot na lang ni Tita Sam
na kaagad tinanguan ni Suzy.
Buti na lamang at nag-change topic na. Pinag-uusapan nila ngayon ang
tungkol sa magiging retreat namin. Halos every summer ay may retreat
kami. Sina Tito Luke at ang mga kaibigan pa talaga niya ang nakaisip n'on.
"Los Arcos in Bulacan. Sina Matteo at Timothy ang nakaaalam," kwento
naman ni Tito Luke.
"You kids behave?" Baling nito sa aming tatlo.
Maaga kaming pumasok sa kanya-kanya naming kwarto. Nag-aayos na
ako nang sinadya ako ni Tita Sam.
"Kauusapin ko pa lang ang tito mo. Sigurado ka na ba?"
Tumango ako. "Handa na po akong makilala sila, Tita," paninigurado ko.
Nasa may cafeteria kami ni Suzy kasama si Zena kinaumagahan. Maaga
pa kasi para sa alas diyes na oras ng exam namin.
"Ano pupunta ba kayo ni Kuya Ken sa Friday?" tanong ni Zena dito.
Nagkibit balikat ito. "Ewan ko, busy iyon sa kompanya nila, eh," inis na
kwento niya.
"Sus! hindi ka naman matitiis n'on, eh," ani Zena.
Umirap na lamang si Suzy at saka nanahimik. Muli kong ni-review yung
mga tinuro sa akin ni Kuya Matthew kahapon. Bigla kaming napatingin sa
paparating na sina Kendall, Zafara at Tammarie. Hindi talaga
mapaghihiwalay ang tatlong ito.
"Sabi na nga ba, eh!" inis na sambit ni Kendall.
"Anong balita na naman ang nasagap niyong tatlo?" nakangising tanong
ni Zena.
"Nalaman na kung sino yung nagpakalat ng video nina Kuya Luke at
Amiella," kwento ni Tammarie.
"Si Amiella ano?" tamad na tanong ni Suzy na para bang hindi na siya
nagulat.
"Hala, paano mo naman nasabi Ate Suzy?" tanong nung tatlo.
"I just know, sister instinct," pagbibida niya.
Nagsimula na ang exam pero iniisip ko pa rin kung paano naging si
Amiella ang mismong nagpakalat ng video nila ni Lucas. Is that even
possible?
Ipinagsawalang bahala ko muna iyon at nag-focus sa exam ko. Naging
madali para sa akin na sagutan iyon dahil halos lahat ng nandoon ay naituro
sa akin ni Kuya Matthew. Ako tuloy ang unang nagpasa; proud na tuloy ako
sa sarili ko.
Para namang nawala bigla ang pagka-proud ko sa sarili ko nang makita
ko sila sa may student cottage. Kumpleto na silang lahat doon.
"Cara, ang tagal mo," puna ni Suzy.
Seriously! Ako na ang unang nakatapos sa klase namin. "Kanina pa kayo
tapos?" tanong ko.
"Oo, ang dali dali naman ng exam," sagot ni Suzy.
"Ayoko!" Nagulat kami nang sumigaw si Zafara.
"No! Ako ang date mo sa prom niyo," sabi ng Kuya Zeus niya.
Ang tatlo ay parang mga nalugi dahil sa mga kuya na kaagad na
bumakod sa kanila.
Naiilang na natawa na lang si Zena.
Nakuha naman ang atensyon ko sa pag-uusap nina Mikhael at Thomas.
"Galit na galit si Lucas," kwento nito.
Muli kong naalala ang tungkol sa video. Mabilis akong nagpaalam kina
Suzy. Sa hindi ko malamang dahilan ay tumakbo ako patungo sa medicine
building. Marami na rin ang naglalabasan sa kani kanilang room.
"Yes! Na-beat mo si Lucas pare!" kantiyawan ng mga lalaki.
Sa department nina Lucas lumalabas kaagad ang result ng exam one hour
after. Six ng umaga kanina ay nagsimula na sila kaya naman ngayon ay
nakapaskil na ang result sa bulletin board.
Hinanap ng mata ko si Lucas sa mga nagkukumpulang mga medicine
students pero wala siya kaya naman mas pinili kong tingnan na lang din
kung anong tinitingnan nila.
Pangalawa na lamang si Lucas sa standing. Hindi kagaya ng mga
nakaraang exam ay unang araw pa lang ay nangunguna na siya. Mas lalo
tuloy na gusto ko siyang makita.
"Damn it!"
Napaakyat ako sa may rooftop nang marinig ko ang pamilyar na boses ni
Lucas.
"Lucas, I'm sorry," umiiyak na sabi ni Amiella.
"You used me Amiella! For the sake of your new upcoming
endorsement!" galit na sigaw ni Lucas dito.
Mabilis akong nagtago sa takot na makita nila ako. "I'm sorry. Hindi ko
naman alam na gagawin iyon ng mga kaibigan ko," pagdadahilan ni
Amiella.
"Pero alam mo ang tungkol doon!?"
Napailing na lamang si Amiella at mariing napapikit. "I'm sorry. I'm so
sorry, Lucas," paulit-ulit na paghingi niya ng tawad dito.
"You've changed. Simula ng bumalik ka galing US, nagbago ka na!"
akusa ni Lucas.
Hindi makapagsalita si Amiella dahil sa pag-iyak. "Hindi lang naman ako
ang nagbago, Lucas," mahinahong sabi ni Amiella na para bang isang
bombang tinaggap ni Lucas.
Kita ko silang dalawa sa kinalalagyan ko. "What do you mean?" mariing
tanong ni Lucas.
Sandaling kinundisyon ni Amiella ang sarili bago matapang na hinarap si
Lucas.
"Nagbago ka na rin Lucas! I know! I feel it!" May hinanakit na sabi ni
Amiella rito.
Naningkit ang mga mata ni Lucas dahil sa sinabi nito. "Seriously?
Amie!"
"Ginagamit mo lang din naman ako, ah! Naggagamitan lang tayo!" pagburst out ni Amiella. Hindi ko alam na may side din pala siyang ganito.
"Calm down, Amiella."
"No! May mahal ka nang iba! May gusto ka nang iba! At sa oras na
makumpirma kong totoo ang hinala ko, humanda siya sa akin," banta ni
Amiella.
Chapter 12
Pagkagaling ko sa fastfood chain, deretso akong uwi. Alas kwatro lang ay
natapos na ako kaya naman makapag-aaral pa kami ni Kuya Matthew.
"Solve mo 'to," nakangiting utos niya sa akin.
Kinuha ko ang bond paper na may mga problem. Hirap kasi talaga ako
pagdating sa mga problem solvings. Pero dahil sa pagtuturo niya, mas
naiintindihan ko.
"Wait, ito munang unahin mo," pigil niya sa akin at muli niya akong
tinuruan.
Walang naging istorbo sa amin ngayon. Mabilis kaming natapos dahil
do'n. "Sabi po ni Tita Sam, dito ka na mag-dinner," kabadong yaya ko sa
kanya.
Nginitian niya ako. "Sure."
Naabutan naming nag-aayos na sa may dining kaya naman nagpaalam
ako sa kanyang iaakyat ko muna sa kwarto ang mga gamit ko. Nasa may
hallway pa lang ako nang tumunog ang door knob ni Lucas. Hindi ko tuloy
alam kung hihinto ako o bibilisan ko ang paglalakad ko.
Kalaunan ay napagpasyahan kong hintayin na lamang ang kanyang
paglabas. Hindi man lang nagbago ang itsura nito o nagulat.
"Lucas," nag-aalangang tawag ko sa kanya.
Tamad itong tumingin sa akin habang nasa magkabilang bulsa ang
kanyang mga kamay. "What?" iritadong tanong niya.
"Tungkol do'n sa video."
Ngumisi ito bago humakbang palapit sa akin. "What? Do you want me to
say sorry dahil pinagbintangan kita? Do you want me to comfort you
because of the slap?" mapanuyang tanong niya sa akin. Kaagad ko rin
namang inilingan.
"Hindi naman sa gano'n."
"Hindi porket nalaman kong wala kang kinalaman sa video eh ayos na
tayo. We're still the same, Cara. Not friends, nor enemies, just strangers,"
mariing pagpapaintindi niya.
Dahil akala niya ay wala na akong sasabihin ay tinalikuran na ako nito.
Pero napahinto siya nang muli akong magsalita.
"Mahal pa rin kita, Lucas. Kagaya ng dati, wala namang nagbago," sabi
ko.
Nakatalikod na ito sa akin. "Ikaw pa rin yung Lucas na masungit na
gustong gusto ko..." pagpapatuloy ko.
Bakit ba ako nagkakaganito?
"Maybe something didn't change. Isa na riyan ang sagot ko sa lahat ng
pinagsasabi mo," baling niya sa akin.
"It's still the same, Cara. Ayoko sa 'yo," sabi niya at tinalikuran ako.
"Ano, Cara? Umaasa kang ikaw 'yon?" galit na tanong ko sa aking sarili.
Alam ko na kung bakit ako nagkakaganito. Because deep inside me,
umaasa akong baka ako yung mahal ni Lucas? Pwede kaya? Pero
imposible, sobrang imposible.
Parang ayoko nang bumaba at kumain. Pero niyaya ko si Kuya Matthew.
Kaya naman pinilit kong ayusin ang aking sarili.
"Ayos ka na?" salubong na tanong niya sa akin.
Ngumiti ako pabalik. "Opo," sagot ko.
"Sa tabi ka na ni Cara umupo, Matthew," ani Tito Luke. Nasa kitchen pa
si Tita Samantha at mukhang may idadagdag pa sa mga nakahaing pagkain
sa lamesa.
"Hindi pa pala ako nakapagte-thank you sa 'yo, Matthew. Salamat sa
pagtuturo mo rito sa isa pa naming dalagang si Cara," pasasalamat sa kanya
ni Tito Luke.
Napangiti na lamang ako. Pero nang hindi sinasadyang napatingin ako sa
gawi ni Lucas ay muli na namang napawi ang ngiti sa aking labi. Masama
na naman kasi ang tingin nito sa akin.
"Wala po iyon, Tito Luke. And also, gusto ko po sanang magpaalam,"
singit nito dahilan para mapunta sa kanya ang aming atensyon.
"Ano iyon?" tanong ni tito.
Dumating na rin si Tita Sam at maging ito ay naghihintay na rin sa
sasabihin ni Kuya Matthew.
"Pwede ko po bang yayain si Cara na maging date ko sa prom this
coming Friday? Invited po kasi ako para kumanta," paalam niya.
Nahihiya akong napatingin kina tito. Pero nakangiti lamang ito, gano'n
din si Tita Sam.
"Of course, Matthew! Siyempre naman pwedeng pwede mong isama si
Cara," pagpayag ni tita.
Kung saan na napunta ang usapan habang kumakain ng dinner. Hindi rin
maalis na mapag-usapan ang tungkol sa negosyo.
"Si Ken na ngayon ang humahawak sa ibang negosyo ni Kervy. Alam mo
na, may mga edad na kami. Kaya nga I'm looking forward na someday
magka-interest din diyan si Lucas," parinig nito sa anak.
Seryoso lamang na tumingin si Lucas sa ama. "I'm still studying," tamad
na sabi niya.
Napangiti naman si Tito Luke. "I know. Hindi talaga namin naisip na
gusto mong maging doctor," kwento ni tito.
Hindi na lamang sumagot si Lucas.
"It's okay, Tito. Pwede ko naman turuan si Lucas about bussiness
paminsan-minsan," sagot ni Kuya Matthew.
Nagulat kami nang padabog na binitawan ni Lucas ang kanyang hawak
na kubyertos. "Hindi ko alam na pangarap mo palang maging teacher,"
mapanuyang sabi nito bago nag-walk out.
Nagalit si Tito Luke dahil daw sa kabastusang ipinakita ni Lucas pero
kaagad ding nawala ang atensyon namin sa kanya at napunta sa ibang
issues.
"Okay ka lang?" bulong ni Kuya Matthew sa akin. Napansin yata nitong
bigla akong nawalan ng gana.
"Opo," sagot ko naman sa kanya.
Kagaya ng nakagawian ay muli ko siyang hinatid palabas ng bahay.
"Pinagpaalam na kita kina Tito, yung sagot mo na lang yung hihintayin ko,
ha," biro niya sa akin.
Napayuko naman ako. "Hindi pa po kasi ako..." Hindi niya ako
pinatapos.
"It's okay," paninigurado niya sabay angat sa aking baba.
"I love to see you blushing..." kagat labing sabi niya.
Napalunok tuloy ako sa sobrang kaba. "Po?" 'Yon na lamang ang
lumabas sa aking labi. Damn, hindi ko talaga alam ang sasabihin ko.
Umiling na lamang ito bago ginulo ang aking buhok. "Matulog ka nang
maaga. Galingan mo bukas sa exam," payo pa niya na sinagot ko ng tango.
Sasakay na sana siya ng kaagad ko siyang pigilan.
"Kuya Matthew..." tawag ko.
"Ano 'yon?" tanong niya.
"Uhm... Gusto ko lang sanang mag-sorry sa ginawa ni Lucas," paguumpisa ko.
"Don't worry, Cara. Sanay na ako," natatawang sagot niya.
"Mukha kasing may problema siya ngayon kaya ganyan siya," dugtong
ko pa.
"Yeah, I heard about sa issue nila ni Amiella," pagsang-ayon niya sa akin.
Tuluyan nang nagpaalam si Kuya Matthew sa akin. Muli ko na namang
tinanaw ang sasakyan niya hanggang sa mawala na ito sa aking paningin.
"Aray..." daing ko nang may humawak sa braso ko para paharapin ako sa
kanya.
"Lucas," tawag ko.
Galit na naman ito. Halos mapadaing ako nang hinila ako nito patungo sa
likod bahay.
"Lucas, bakit ba?" tanong ko sa kanya saka ko sinubukang tanggalin ang
mahigpit niyang pagkakahawak sa aking braso.
Pagkahinto ay mabilis niya akong binitawan sa may pader dahilan para
mapadaing na naman ako dahil sa pagtama ng aking likod doon.
"Anong akala mo sa sarili mo ha!?" bulyaw niya sa akin.
Nanatiling nakakunot ang aking noo dahil hindi ko alam kung ano ang
kanyang tinutukoy. "Ano bang..."
"Damn it! Don't act na akala mo inosente ka palagi!" sigaw pa niya ulit.
"Sino ka para mag-sorry kay Matthew sa ginawa ko kanina!? I mean it!
Hindi ko pinagsisisihan 'yon! What do you think of yourself ha?" asik niya
sa akin.
Nanatiling nakaawang ang aking bibig. Takot akong sumagot o sabayan
man lang ang pagsasalita niya. Galit kasi ito ngayon at natatakot akong
masampal na naman.
"Akala mo kung sino ka! Wag mo akong pakialaman, pwede ba!"
pagpapatuloy niya. Halatang gigil na gigil.
"Gu...gusto ko lang naman humingi sa kanya ng dispensa, lalo na't bisita
ko siya. Aray!" daing ko nang mahigpit nitong hinawakan ang magkabilang
balikat ko.
"Hindi ako bobo! Hindi ako tangang kagaya mo para magpaturo sa
kanya! Humingi ng dispensa dahil bisita mo siya? Ano naman ngayon?
Pamamahay ko 'to!" laban pa rin niya.
Hindi ko na napigilang maiyak. "Ano? Iiyakan mo na naman ako!?" inis
na tanong niya sa akin.
"Gusto ko lang naman tulungan ka, Lucas," sabi ko sa kanya.
"I don't need your help," matigas na sabi pa niya bago niya ako padabog
na binitawan at iniwan do'n.
Pinahiran kong muli ang mga luha kong hindi nagsasawang tumulo para
kay Lucas. Pagkapasok ko ng bahay ay doon ko naabutan sina Tito Luke at
Tita Samantha sa may sala. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan.
"Cara anak, come here," tawag sa akin ni tita.
Lumapit ako sa kanila. Umupo ako sa kaharap nilang sofa.
"Nasabi sa akin ng Tita Samantha mo ang tungkol sa plano mo, Cara.
Hindi ka na ba masaya rito sa amin?" malungkot na tanong ni Tito Luke.
Nanlaki ang aking mata at napailing. "Hindi po sa gano'n, Tito. Sobrang
saya ko nga po rito sa inyo, pero nahihiya na rin po kasi ako," paliwanag
ko.
"Why? Hindi mo kailangang mahiya, Cara. Anak ka namin," giit ni Tita
Samantha.
"Alam ko naman po iyon, Tita. Pero hindi pa rin po natin maaalis na
hindi niyo naman po talaga ako kaano-ano," naiiyak na sabi ko sa kanya.
Sandaling naghari ang katahimikan sa pagitan namin. "Kailan mo sila
gustong makilala?" tanong sa akin ni Tito Luke. Si tita ay hindi na
nakapagsalita dahil sa pagiging emosyonal.
"Sa lalong madaling panahon po sana," sagot ko sa mga ito.
Naging mabilis ang araw para sa aming lahat. "Whoo! Tapos na rin sa
wakas ang finals! Party party na mamaya!" sigaw ni Mikhael.
"Ano ka! Junior and senior high school lang ang may party mamaya!
High school ka!?" mapanuyang tanong ni Zena sa kanya.
Maagang umuwi sina Kendall, Tammarie at Zafara para sa kanilang prom
mamayang gabi. Nasagot ko na rin naman si Kuya Matthew na payag akong
maging date niya mamaya.
"Cara! Pinabibigay nga pala ni Kuya," sabi niya sabay abot sa akin sa
tatlong paper bag.
"Gusto niya sanang siya ang magbigay niyan sa 'yo ang kaso ay may
meeting siya ngayon. Sunduin ka na lang daw niya around six," sabi ni
Zena sa akin at nang-asar pa.
Napatingin din ako kay Mikhael at mapang-asar lamang din ako nitong
nginitian. "See you later, sister," pang-aasar niya sa akin. Tinawanan na
lamang namin iyon.
"Wow ang ganda nito, Cara," puri ni Suzy sa cocktail dress na bigay ni
Kuya Matthew.
Isang itim laced, off shoulder ito. Bagay rito ang kulay gold silk na may
bahagyang slit sa kabilang gilid.
Sa sobrang supportive ni Tita Sam ay kumuha pa talaga siya ng make up
artist para ayusan ako. Sa pagkakaalam ko ay kumpleto silang lahat
mamaya sa prom. Alam mo na mga gate crashers din kasi ang mga ito.
Pareho kaming inayusan ni Suzy. Maganda rin ang suot nitong kulay beige
na dress.
"Mauna ka na. Hintayin ko lang si Ken," sabi nito sa akin. Narinig na
namin ang pagdating ni Kuya Matthew.
Maya-maya ay pumasok na rin ito. Ang gwapo niya sa kanyang suot na
tuxedo. "You're so beautiful tonight, Cara," puri niya sa akin.
May kasama siyang driver kaya naman pareho kaming nakaupo sa
backseat. Madami-dami na ring tao sa school pagkarating namin.
"Bakit hindi ka pa pumapasok?" tanong ni Kuya Matthew kay Mikhael
nang makita namin siya sa labas ng auditorium.
"May hinihintay ako," sagot nito.
Nangingiti at napailing na lang si Kuya Matthew. Hindi ka rin pala basta
basta makapapasok kung wala kang invitation.
Dumeretso kami sa isang malaking round table na nakalaan para sa mga
special guest. "Kuya! Maghanda ka na ha, galingan mo," ani Zena.
Nginitian ko siya. "Ang ganda mo, Zena," puri ko sa kanya.
"Ikaw rin!" nakangiting sabi niya.
Naiwan kaming dalawa roon ni Kuya Matthew, nailang tuloy ako sa
pagtitig niya. "Do you like the dress?" tanong niya.
Kaagad akong tumango. "Sobrang ganda, hindi ko na po talaga alam
kung paano ka mababayaran," sabi ko pa.
Nagulat ako nang hinawakan nito ang aking kamay. "You don't need to
repay me, Cara. It's all for you," sabi niya bago niya hinalikan ang likod ng
kamay ko. Nanigas ako sa gulat pero nakabawi rin naman kaagad nang
maghiyawan ang mga lalaki.
"The controversial model and her date are here," naiiling na anunsyo ni
Kuya Matthew.
Napatingin ako sa may entrance at ganoon na lamang ang gulat ko nang
makita si Amiella na nakakapit kay Lucas. Akala ko wala na sila?
Nakatingin lamang ako sa kanila hanggang sa naglakad na ito papalapit
sa aming table. "Good evening," bati ni Kuya Matthew.
Hindi naman ako nito pinansin dahil nailang din ako sa presensiya ni
Lucas. "Are you drunk?" tanong ni Kuya Matthew kay Lucas.
"Me? Of course not!" sagot nito sabay tawa.
Kumuha pa siya ng wine ng may dumaang waiter. "Lucas, can you
stop!?" naiiritang suway ni Amiella bago nagpaalam na pumunta sa banyo.
Umalis din naman si Lucas sa table namin. Halata ngang lasing na ito.
Gusto ko sana siyang sundan pero katabi ko ngayon si Kuya Matthew. At
siya ang date ko kaya siya dapat ang kasama ko.
Ilang minuto ang lumipas nang makatanggap ako ng message mula kay
Suzy na nakarating na rin sila. Kaya naman nagpaalam ako sandali kay
Kuya Matthew na pupuntahan ko muna ito. Nagtaka ako nang sa garden
niya ako pinapunta.
"Let go of me!" dinig kong daing ni Lucas kaya naman napatakbo na ako.
Naabutan kong nakaupo na ito sa lupa habang inaalalayan ni Ken. "Suzy,
anong nangyari?" tanong ko.
"Ewan ko ba rito kay Kuya. Kanina pa iyan naglalasing, eh," inis na
sagot ni Suzy.
"Pahigain na lang muna natin siya sa clinic," suhestiyon ni ken na kaagad
naman naming tinanguan.
Muli niyang inakay si Lucas, nakasunod lang kami. Sa gitna ng aming
paglalakad ay muli itong nagsalita.
"Do you know how to protect someone you love?" nauutal na tanong
niya kay Ken dahil sa kalasingan.
Hindi naman na kami nagsalita. Pero parang may kung ano na naman
akong naramdaman sa kanyang sinabi.
"You need to hurt her," sagot niya sabay tawa.
Chapter 13
(Flashback)
"Happy birthday, Lucas..."
"Thank you, Cara!" nakangiting sagot sa akin ni Suzy.
Nginitian ko na lamang siya. Nagtatatalon naman itong umalis sa harap
ko kaya naman naiwan kami ni Lucas sa may sala. Nakaupo ito sa sofa
habang nilalaro ang iPad niya.
"Lucas..." tawag ko sa kanya pero kaagad niyang itinaas ang kamay niya
para pigilan ako.
Maya-maya ay inis na inis nitong ibinaba ang iPad niya sa tabi bago
ininom ang orange juice. Pinanonood ko siya habang ginagawa iyon, pero
napangiti ulit ako nang binalingan niya ako ng tingin
"Malas ka talaga," akusa niya sa akin. Kumunot ang noo nito nang mas
lalong lumawak ang ngiti ko.
"Salamat," nahihiyang sabi ko pa bago ko inilagay sa likod ng tainga ko
ang iilang tikas ng buhok.
"You know what? Abnormal ka talaga," inis na sabi pa nito.
"Uhm. Lucas, happy birthday sa 'yo," nakangiting bati ko.
Tinaasan ako nito ng kilay. "Anong masaya sa birthdays?" masungit na
tanong niya.
Nag-iisip pa lamang ako ng sagot sa kanya nang muli na itong magsalita
"Kung hindi lang para kay Suzy, hindi ako papayag na maghanda sina
Mommy," sabi niya na ipinagtaka ko.
"Bakit naman?" tanong ko habang pinaglalaruan ang dulo ng buhok kong
naka-pigtail.
Dinampot nito ang iPad at saka ang baso. "None of your business," tamad
na sabi niya at tinabig pa ako pagkadaan niya.
Nakatingin lang ako sa kanya habang naglalakad siya palayo pero muli
itong bumaling sa akin. "Pangit ka!" pahabol na sigaw niya.
(End of Flashback)
Mapait akong nakatingin sa repleksyon ko sa malaking salamin ng
restroom habang naglalagay ng lipgloss. Pangit ako, simpleng salitang wala
naman sanang epekto sa 'yo kung hindi lang dahil sa taong mahal mo yung
nagsabi.
Ilang beses na nga ba? Simula bata pa lamang kami ay hindi ako
naglihim kay Lucas na gusto ko siya. Mas lalo pa ngang lumalim ang
pagkagusto ko sa kanya nang tumira na ako sa kanila.
"Cara, hurry up! Kakanta na si Kuya Matthew!" sigaw sa akin ni Suzy
mula sa labas.
"Wala naman sa akin ang microphone!" natatawang asar ko sa kanya.
"Baliw! Hindi kakanta iyon pag hindi ka nakita, ikaw rin!"
pangongonsensya niya.
Binilisan ko na lamang ang ginagawa ko. Naabutan kong abala siya sa
phone niya pagkalabas ko.
"Tara na," yaya niya.
"Teka, paano ang kuya mo?"
"Hayaan mo muna siyang mag-isa ro'n sa clinic. Wala namang tao ro'n, at
nag-text na ako sa driver para masundo siya," sagot niya na ikinabahala ko
pero hindi na ako nakapalag pa nang hinila na niya ako patungo sa venue.
Kumakain na ang iba. Kaagad akong hinila ni Suzy patungo sa lamesa
namin kanina. "Suzy, nakita mo ba yung kuya mo?" salubong na tanong ni
Amiella sa amin. Mukhang kanina pa ito naiirita.
"Hala hindi. Bakit, hindi ba nagpaalam?" sagot ni Suzy rito na para bang
nag-aalala rin siya at walang alam.
"Nasaan na ba yung lalaking 'yon!?" inis na tanong ni Amiella at parang
kulang na lang ay magpapadyak siya sa kinatatayuan niya.
Tawang tawa si Suzy nang nagdadabog itong nagmartsa paalis.
"Ikaw talaga," suway ko sa kanya.
Tinaasan lamang ako nito ng kilay. "Ako yata ang bida sa play namin
nung elementary," pagayayabang pa niya na inirapan ko na lamang.
"Oh, saan ba kayo nanggaling?" salubong sa amin ni Zena.
"Sa tiyan ni Mommy," sagot ni Suzy rito kaya naman kaagad siyang
nakatanggap ng batok mula rito.
Nakitawa na lang ako sa kanilang dalawa. Natigil lang nang bumaling si
Zena sa akin. "Kanina ka pa hinahanap ni Kuya. Saan ka nanggaling?"
tanong niya sa akin.
Hindi pa ako nakasasagot nang biglang umilaw ang spotlight sa stage.
"Tinakot ko lang si Kuya para umakyat sa stage. Ayaw pa sana niya kasi
wala ka," kwento nito sa akin.
Narinig namin ang sigaw ng juniors nang makitang si Kuya Matthew
iyon. Nakangiti siya habang may hawak na gitara.
"Kuya!" tawag ni Zena rito saka itinaas ang kamay dahilan para
mapatingin sa gawi namin si Matthew. Tinawag niya ito para lang sabihing
nandito na ako at mapanonood ko siya. Mas lalong lumakit ang ngiti ni
Matthew.
Natahimik ang lahat nang magsalita siya. "I want to dedicate this song
for someone who is very special to me," pag-uumpisa niya dahilan para mas
lalong maghiyawan ang crowd.
"Sino, sino, sino!?" tanong ng crowd.
Nakisabay si Suzy sa chant pero mapang-asar na nakatingin sa akin.
Kinindatan pa niya ako.
"Secret," natatawang sagot ni Kuya Matthew.
Mabuti na lamang at madilim ang buong lugar; hindi makikita kung
gaano na kapula ang mukha ko.
"Okay, magsisimula na ako," pagpigil niya sa mga ito. Ramdam ko ring
kinakabahan siya.
"Sino muna!?" patuloy na tanong ng lahat. Buong akala ko ay hindi na
niya papansinin iyon, ngunit ngayon ay sumagot na siya.
"Si Cara," maiksing sabi niya bago siya may isinenyas kung saan.
"Ang sweet!" pang-aasar ni Suzy sa akin. Maging si Zena ay nakisali rin
sa pang-aasar.
"Our little conversations are turning into little sweet sensations. And
they're only getting sweeter every time. Our friendly get-togethers are
turning into visions of forever. If I just believe this foolish heart of mine. I
can't pretend that I'm just a friend, Cause I'm thinkin' maybe we were meant
to be..." sabay na kanta ni Suzy rito habang inaasar ako.
"Totoo ba?" tanong niya sa akin.
"Ang alin?"
"That to protect someone you love, you need to hurt them?"
makahulugang tanong niya sa akin. May kakaiba sa kanyang ngiti. Ngiting
nagbibigay pag-asa?
"Ewan ko?" naguguluhang tanong ko sa kanya.
Nakangiting tumungga si Suzy ng juice bago nagsalita. "Baka naman
kasi may dahilan?" sabi niya.
"Pa...paano mo naman nasabi?" tanong ko sa kanya.
Nagkibit-balikat ito. "Sister instinct?"
Pagkasabi niya n'on ay kaagad na akong tumayo. Hindi pa tapos kumanta
si Kuya Matthew pero hindi ko mapigilan ang sarili kong hindi siya
puntahan.
Natakot pa akong dumeretso sa clinic dahil sa dilim ng lugar pero
nilakasan ko ang loob ko. Para akong tangang tumakbo habang nakatakip
ang magkabilang kamay sa aking tainga. At nakahinga lang ako nang
maluwag nang makarating na ako sa clinic.
"Lucas?" tawag ko sa kanya.
Baka kasi mamaya ay multo lamang ito na nagpapanggap na si Lucas
tapos paglumapit ako eh kakainin ako. Damn it! Hilig kasing magyaya ni
Suzy na manood ng horror movies, eh.
"Lucas!?" malakas na tawag ko pa rin.
Napanatag ako nang sumigaw ito. "Ano?!" galit na sigaw niya.
"Si Lucas ka nga, hindi ka multo," nakangiting sabi ko at lalapit na sana
ako sa kanya nang magsalita siyang muli.
"Hanggang dito ba naman?" nauutal na sabi pa niya.
"Ba...bakit?" tanong ko.
"Hanggang sa panaginip ba naman? Damn you! Damn!" sigaw niya sa
akin habang dinuduro ako bago tumawa.
Nilapitan ko na lamang siya. Nakapikit ito at namumula, basang basa na
rin siya ng pawis kahit may aircon naman dito sa clinic. Ibinaba ko ang
hawak kong purse sa lamesa bago ko siya tinulungang mahubad ang suit
niya.
"Sino ka ha!?" tanong niya sa akin. Tsk. Lasing na lasing talaga siya.
"Si Cara," sagot ko.
"Bakit mo ako hinuhubaran ha!? Anong binabalak mo!?" sigaw nito sa
akin tapos ay tatawa na naman.
"Kakaiba ka namang malasing Lucas, para kang abno," sita ko sa kanya.
Okay lang 'yan, lasing naman 'yan, eh. Makagaganti na rin ako sa lahat ng
masasakit na salitang sinabi niya sa akin.
"Maiinit!" daing niya.
"Kaya nga hinuhubaran kita, eh! Tanga ka ba!?" sigaw ko sa kanya at
sobrang sarap n'on sa pakiramdam.
"Sinisigawan mo ako!?" nauutal na sigaw niya sa akin.
"Oo bakit!?" laban ko sa kanya nakapamaywang pa sa harapan niya.
Nagalit ito. Itinaas niya ang kamay niya at balak na naman sana niyang
higitin ang braso ko nang kaagad akong umiwas dahilan para muntik na
siyang mahulog sa higaan.
"Tsk. Ang tanga tanga mo, Lucas! Wala kang kwenta! Bobo ka!" asar ko
sa kanya sabay tawa.
Pagkakataon na 'to, siguradong pag maayos na siya bukas ay tiklop na
naman ako sa kanya. Kaya naman napagpasyahan ko nang itodo ito.
"Pangit ka! Akala mo gwapo ka!? Hindi kaya! Mayabang! Ang sama ng
ugali mo," sabi ko pa.
"Anong sinasabi mo ha!" Baluktot na ang dila nito.
Lumapit na ako sa kanya nang makitang nanghihina na siya sa
kalasingan. Hinawakan ko siya sa balikat. Yukong yuko na ito, at kung
hindi siya makasusuporta ay bulagta na.
"Bully ka, I hate you..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang
magulat ako nang kabigin niya ang aking batok.
Hindi ako nakagalaw kaagad. Nanlaki ang mga mata ko. Halos maduling
ako sa lapit ni Lucas sa akin, pero hindi lang iyon. Yung labi ko! May
malambot na bagay sa labi ko. Nanginig ang tuhod ko at nanlambot ito pero
napaiktad ako dahil sa pagkakilabot nang maramdaman ko ang dila niyang
balak pasukin ang bibig ko.
"Bastos ka!" hiyaw ko sabay tulak sa kanya.
"Aray!" daing nito nang dahil sa pagkakauntog ng ulo niya sa headboard
ng kama.
"First kiss ko 'yon..." sabi ko sa sarili ko.
Napahawak ako sa labi ko. Sa labi ko na hanggang ngayon ay ramdam pa
rin ang dila niya.
"Ahhh!" hiyaw ko sa sobrang kilabot.
Halos sumakit ang batok ko kayuyuko kinabukasan. Hirap tuloy sumubo
ng pagkain.
"Itong kape mo, anak..." ani Tita Sam kay Lucas.
"Bakit naman kasi naglasing ka kagabi, Kuya?" inis na tanong ni Suzy
rito.
"Nag-celebrate yung classmate ko, inimbita ako," tamad na sagot niya.
"Bakit?" si Suzy.
"Because he got the first spot in the standing. Second lang ako," tamad na
kwento niya. Itong isang ito nakipag-celebrate pa sa tumalo sa kanya.
"Okay lang sa 'yo?" gulat na tanong ni Suzy.
"So what? Ikinagwapo ba niya yung place niya?" mayabang pang sabi
nito.
Napakagat-labi ako habang pinagmamasdan siya. Napakurap naman ako
nang bumaling siya sa akin hanggang sa bumaba iyon sa labi kong naka-lip
bite pa. Dahan dahan kong inalis iyon at saka na siya nag-focus sa pagkain
niya. Mukhang wala naman siyang naaalala tungkol sa kagabi.
"Mag-enroll na kayo bago kayo mag-retreat para wala na tayong
problema," sabi ni Tito Luke.
"Yehey! Excited na ako," masayang sabi ni Suzy.
Ibinaba ni Tito Luke ang binabasang newspaper. "Lucas, bantayan mo
'yang kapatid mo," bilin pa ni Tito dito.
"Of course, Dad. Walang makalalapit," dagdag na pang-aasar ni Lucas na
ikinasimangot ni Suzy.
Tumingin siya sa akin pero dinilaan ko lang siya kaya naman mas lalo
itong nagmaktol. Natatawa naman akong napabaling kay Lucas at nagulat
ako nang nakatingin ito sa aking labi.
Dahil first day ng semestral break ay nagyaya na namang manood ng
movie si Suzy sa kanilang theather room. May malaking sofa bed doon.
"Horror movie, ah!" sabi niya sa akin.
Niyakap ko na lamang ang unang hawak ko. Wala naman na akong
magagawa sa pipiliin niya, eh. Maya-maya ay nagulat kami nang bumukas
ang pintuan at pumasok si Lucas.
"Himala," ani Suzy.
Kaagad itong sumalampak sa sofa bed at nagtakip ng mata. "Sakit ng ulo
ko," daing nito.
"Bakit hindi ka magpahinga sa kwarto mo?" nag-aalalang tanong ko.
Ibinaba nito ang kamay sa mata at masama na naman akong tiningnan.
"Pake mo?" asik niya sa akin.
"Kuya, ang rude mo! Concerned na nga si Cara, eh," suway ni Suzy
habang pumipili pa rin ng movie.
Sinamaan na lang ulit ako nito ng tingin kaya naman nanahimik na
lamang ako. Nanood na lamang ako ng kung anuman ang palabas. Tatakpan
ko sana ang mata ko dahil sa dalawang taong naghahalikan sa screen.
"Ay pa-inosente!" suway ni Suzy sa akin.
Kaagad kong ibinaba ang aking kamay. Muli na naman niya akong
kinalabit. "Alam mo ba kung anong tawag diyan?" pagmamayabang niya.
Kumunot ang noo ko. "Saan?"
"French kiss 'yan," deretsahang sabi na lamang niya.
Ayoko sana pero hindi ko na napigilang panoorin iyon.
"Ah..." sabi ko sabay tango. Mukhang nakuha ko tuloy yung atensyon
nilang dalawa.
"Bakit?" tanong ni Suzy.
"French kiss pala dapat 'yon," na-amaze na sabi ko.
"Ang alin?" tanong pa rin ni Suzy.
Bumaling ako kay Lucas na nakakunot din ang noo habang nakatingin sa
akin.
"Yung kagabi..." nakangiting sabi ko pa at huli na ng ma-realize ko ang
katangahan ko.
Chapter 14
"Anong kagabi?" sigaw na tanong ni Suzy.
Napatingin ako kay Lucas pero inirapan lang ako nito.
"Hoy!" Si Suzy pa rin. Mukhang hindi na naman niya ako titigilan.
"Aray naman," daing ko sa paghampas nito sa aking braso.
"Tigilan mo ako, ano yung sinasabi mo tungkol sa kagabi? May humalik
sa 'yo!? Nag-French kiss kayo? Ano? Masarap ba?" dere-deretsong tanong
niya sa akin.
Imbes na magulat sa kanyang sunod-sunod na tanong ay mas nagulat ako
ng binato siya ni Lucas ng throw pillow.
"Can you shut your mouth?" galit na suway ni Lucas sa kapatid.
Nagsukatan ng tingin ang mga ito. Parehong lalaban sa isa't isa.
"Wala. Suzy. Wala... Uhm ano nanood kasi ako ng teleserye kagabi,
'yon!" magulong palusot ko.
Masama ako nitong tiningnan. "Ikwento mo 'yan sa akin mamaya! Pag
hindi, lagot ka sa akin," pagbabanta niya sabay irap.
"Wag nang maingay! Manood na tayo," sabi pa niya na ikinairap na
lamang ni Lucas.
Sa sobrang hiya, pati paghinga ay nahiya na rin akong gawin. Kaya
naman bago pa ako mamatay doon dahil sa ay nagpaalam muna akong
pupunta ng restroom.
"Banyo lang..." paalam ko sa kanila. Hindi naman nila ako pinansing
pareho kaya naman tahimik akong lumabas sa theater room.
"Oh hija, saan ang punta mo?" tanong ni Tita Samantha nang
makasalubong ko siya.
"CR lang po, Tita," sagot ko.
Nakita kong bihis na bihis ito. "Aalis po kayo?" tanong ko.
"Oo, may pupuntahan lang kami sandali ng Tito Luke mo," nakangiting
sagot niya.
"Ingat po kayo."
Dumeretso na lamang ako sa kusina para uminom ng tubig imbes na sa
banyo. Halos mabilaukan naman ako nang makita ko ang pagpasok ni
Lucas.
"Anong ginagawa mo rito?" tanong ko dahil sa gulat.
Kumunot ang noo nito. "Pakialam mo? Pamamahay ko 'to," asik niya sa
akin sabay tungo sa ref kaya naman napaatras ako.
Mas lalong kumunot ang noo nito. "Problema mo? Kung makaiwas ka
parang diring diri ka, ah! Nahiya naman ako sa 'yo!" Himutok niya.
"Hindi naman sa gano'n," nakayukong sagot ko sa kanya.
Batid ko ang nanlilisik na mata nito sa akin. "Umalis ka na nga! Panira
ka ng araw, eh," masungit na utos pa niya.
Nakayukong umalis na lamang ako roon at sinamahan si Suzy sa
panonood. "Sino humalik sa 'yo?" seryosong tanong nito pagkapasok ko.
Akala ko pa naman nakaligtas na ako sa kanya hindi pa rin pala.
"Wala nga," sagot ko.
Naningkit ang mga mata nito. "Hindi mo ba alam na malakas ang sister
instinct ko?" banta niya.
Mariin akong napapikit. "Oo na, oo na!" Hindi malinaw na pag-amin ko
pero napahiyaw si Suzy habang pumapalakpak pa.
"Yehey! Dalaga na si Cara!" masayang sigaw nito sabay yakap sa akin.
"Tigilan mo nga ako!" suway ko sa kanya.
Kinahapunan ay nag-ayos kaming tatlo para sabay na mamili ng mga
kakailanganin namin para sa retreat. "Kuya, nag-text si Mommy. Gagabihin
daw sila ni Daddy," sabi ni Suzy rito habang binabasa ang text ni Tita
Samantha sa cellphone niya.
Tinanguan lamang siya ni Lucas. "Let's go," yaya nito sa amin.
Palabas pa lamang kami ng bahay ay kaagad ng kumapit si Suzy sa
kanyang kuya. "Treat mo kami ni Cara ng dinner ha!" pamimilit nito.
"Ayoko!" masungit na sagot nito.
Napanguso tuloy si Suzy habang naglalakad na kami papuntang garahe.
"Si Kuya naman ang damot! Yaman yaman, eh!" pagmamaktol pa nito.
"Umayos ka nga! Ang laki laki mo na, eh," suway ni Lucas sa kapatid.
Binuksan nito ang passenger seat para papasukin si Suzy.
"Pero ako ang pinaka-favorite mong kapatid, di ba!?" Paglalambing ni
Suzy rito sabay yakap sa kuya niya.
Kita ko ang pag-irap ni Lucas pero tuwang tuwa naman sa kapatid. "Ikaw
lang naman ang kapatid ko," sagot sa kapatid.
Hinampas ni Suzy ang braso nito. "Basta ha! Treat mo kami ng dinner,"
sabi pa nito bago kusang isinara ang pintuan ng passenger seat kaya naman
naiwan na kami ni Lucas sa labas ng sasakyan.
Napawi ang ngiti sa labi nito ng napatingin sa akin. "Ano? Bubuksan ko
pa ang pintuan para sa 'yo?" mapanuyang tanong niya sa akin.
Malungkot na lamang ako umiling. "Ano!? Mag-iinarte ka pa riyan!?"
bulyaw niya sa akin.
Mabilis ko na lamang binuksan ang back door at pumasok na sa loob.
Mabilis namang umikot si Lucas patungo sa driver's seat.
"Kuya! Lipat na lang pala ako sa tabi ni Cara!" pigil ni Suzy rito nang
palabas na kami sa gate.
"Damn it. Suzy naman," daing ng kuya niya sa gulat dahil bigla na
lamang itong tumili kaya biglang preno si Lucas.
"Sareh na! Sareh!" maarteng sabi ni Suzy rito at mabilis na tumayo para
tabihan ako.
Nginitian ako nito at saka niyakap. "Si Cara talaga ang best friend ko, eh!
Kaya nga gustong gusto ko tong maging sister-in-law!" pagpaparinig niya
sa kuya niya.
"Bakit sister-in-law pa? E di kayong dalawa magpakasal niyan," tamad
na sabi nito na hindi man lang magawang banggitin ang pangalan ko.
"Ikaw ang lalaki, Kuya!" bulyaw niya sa kapatid.
"Para kang may megaphone sa bunganga. Manahimik ka nga!" inis na
suway nito sa kapatid.
Halos mawala ang itim sa mata ni Suzy sa pag-irap. "Kung ayaw mo, e di
wag!" pahabol pa niya.
Bumaling ito sa akin nago kumapit sa aking braso. "Kay Kuya Matthew
ka na lang magpakasal." Baling sana niya sa akin pero napahinto siya sa
gulat ng biglang pumpreno si Lucas.
"Damn it, Suzy! Tatahiin ko talaga 'yang bunganga mo," banta niya sa
kapatid pero walang isinukli si Suzy kundi halakhak. Baliw talaga ang
kambal na ito.
Walang tigil ang bunganga ni Suzy kadadaldal habang kumakain kami ng
ice cream na libre ni Lucas. Lumilibot kami sa mall para maghanap ng mga
kailangan namin. Hawak ni Suzy ang kamay ko kaya naman sabay kaming
maglakad samantalang nasa likuran naman namin si Lucas.
"Suzy, sa supermarket," sabi nito kaya naman sumunod kami sa kanya.
Kumuha ito ng pushcart. "Ilagay niyo na lahat ng kailangan niyo riyan,"
tamad na sabi niya.
Nahihiya akong kumuha tapos ilalagay sa push cart na tulak tulak ni
Lucas.
"Cara, palagay naman 'to kay Kuya," pakisuyo niya sa akin.
Lahat ng kinukuha niya ay dalawa na, para daw tig-isa na kami. Naiilang
akong lumakad papalapit kay Lucas dahil seryoso itong nakatingin sa
paglapit ko.
Napaangat ako ng tingin nang ngumisi ito. "Bagay sa 'yo," sabi niya na
ikinakunot ng noo ko.
"Ang alin?" tanong ko.
"Ang maging katulong. Dalian mo riyan," sagot at pagtataboy sa akin
para makadaan ang push cart na tulak niya.
"Ang sungit talaga ng lalaking 'to," bulong ko.
Hindi ako sumunod kaagad kaya naman nilingon niya ako. "Ano pang
tinatayo tayo mo riyan!?"
"Nandiyan na! Ikaw 'tong may megaphone sa bunganga, eh," mahinang
sabi ko. Ayoko nang palakihin pa ang gulo.
Nakapila kami sa counter nang pinalabas ang bagong shampoo
commercial ni Amiella sa maliit na screen kada counter.
"Haba ng hair..." natatawang pang-aasar ni Suzy.
Pinigilan ko ang tawa ko dahil sa masamang tingin ni Lucas. Si Suzy kasi
eh, ginagaya yung ginagawa ni Amiella sa commercial, para tuloy siyang
tanga.
"Pizza!" hiyaw nito pagkalabas namin ng supermarket.
"Dinner, Suzy," banggit ng kuya niya saka siya lumakad sa kung saan.
Sumunod na lang kami.
Nilapitan niya ang naghihintay na waiter sa labas ng isang Italian
restaurant. Kinausap niya ito bago kami iginaya sa loob at pinaupo.
"Pasta lang sa akin, Kuya. Saka ito, ito rin, at ito pa." Turo ni Suzy sa
menu.
"Lahat 'yon." Baling pa niya sa waiter.
Nakahawak lang ako sa menu. Nahihiya kasi akong magturo, baka
sabihin nito feeling close ako at gustong gusto ko talaga ang libre niya.
"Ikaw?" tamad na tanong niya sa akin.
"Ito na lang." Turo ko sa roasted chicken with kung anong side dish.
"Idagdag mo na rin 'yon." Baling ni Lucas sa waiter.
Inulit ng waiter ang order namin para masigurado. Nang maayos na ang
lahat ay umalis na rin ito. Naging abala sila pareho sa kanilang mga phone.
"CR lang ako..." paalam ni Suzy sa amin. Kaagad na naman akong
nakaramdam ng kaba nang kami na lang ni Lucas ang naiwan sa lamesa.
"Lucas," nag-aalangang tawag ko sa kanya.
Sandali ako nitong tiningnan saka niya muling ibinalik ang tingin sa
kanyang hawak na phone.
"Thank you," sabi ko.
"For what?" tamad na tanong niya sa akin. This time, nasa akin na ang
buong atensyon niya.
"Dito, sa pakain..." Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng pinutol niya
iyon.
"Kung inaakala mong ginusto ko ito, nagkakamali ka. Iniisip ko lang si
Suzy dahil iyon ang gusto niya. Pero kung ako lang..." nakangising sabi
niya.
Natahimik ako. Siya naman ang bumasag sa katahimikan. "But anyways,
ayos lang treat ko na rin 'yan. Malay mo last na 'to. Kasi baka yung iba
riyan tubuan na ng hiya at maisipan nang umalis sa bahay naming,"
pagpaparinig niya sa akin.
Ngumiti ako sa kanya kahit gusto ko ng maiyak. "Oo nga, baka last na
ito," pagsang-ayon ko sa kanya.
Tinaasan naman ako nito ng kilay. Pinilit ko na lamang na maging normal
sa harapan niya. "Sagot mo na rin ba ang despidida party ko?" biro ko.
Sinimangutan niya ako. "Bakit close tayo?"
Napayuko ako. "Wag mo akong kausapin na parang close tayo dahil
hindi," sabi pa niya bago siya tumayo at iniwan akong mag-isa roon.
Nagsimula nang mag-ayos ng gamit si Suzy kinaumagahan. Samantalang
ako, nagsimula nang mag-empake ng lahat ng gamit ko.
Kalalabas ko lang ng banyo nang maabutan ko si Suzy na nakaupo sa
kama ko at nakakunot ang noo habang nakatingin sa mga maleta kong nasa
gilid ng kama.
"Excited ka ata masyado ha! Lahat ng gamit mo, dadalhin mo," biro niya
sa akin na nginitian ko na lamang.
"Baba na raw. Kakain na sabi ni Mommy tapos magsisimba," yaya niya
sa akin.
Hindi ko pa rin sinasabi sa kanila. Kaming tatlo lang nina tita at tito ang
nakaaalam ng mga susunod na mangyayari.
Bukas ng umaga ay sabay-sabay kaming pupunta sa school. Silang lahat
ay mag-e-enroll na para wala nang problema habang nasa retreat.
Samantalang ako ay kukuha muna ng grade. Hindi ko pa kasi alam kung
doon pa rin ako papasok o baka sa iba na.
"Kain na tayo, anak," nakangiting salubong ni Tita Sam sa akin.
"Mommy, bakit parang may iba sa 'yo ngayon?" tanong ni Suzy.
"Masaya lang ako dahil magkakasama tayo ngayon. Sana palagi tayong
ganito," nakangiting sabi pa nito pero ramdam ko ang lungkot doon kaya
naman maging ako ay nalungkot din.
"Palagi naman tayong magkakasabay kumain, ah," puna pa ni Suzy.
Hindi na sumagot si tita. Nginitian na lamang nito ang anak.
"Pagkatapos magsimba, sa mall na tayo mag-lunch," anunsyo ni Tito
Luke pagkasakay namin sa sasakyan.
Nasa driver's seat ito, si Tita sa tabi niya, at kaming tatlo sa backseat.
"Ano ba 'yan, ang sikip naman," reklamo ng reklamador na si Lucas.
"Masaya naman Kuya, eh!" sabat ni Suzy.
"Kung tayong dalawa lang kasi sana at walang nakikisawsaw."
Pinigil siya ni tita. "Lucas, please, don't ruin our day," pakiusap niya sa
anak.
"And now ako pa talaga ang panira? Just wow!" inis na sabi nito bago
nagkabit ng earphones.
Kaunting tiis na lang, Lucas...
Dumeretso kami sa mall matapos ang misa.
"Parang dati, nag-uunahan pa itong mga to para dumeretso sa mga
laruan," pag-alala ni Tita Sam.
Nginitian siya ni Tito Luke at inakbayan. "Wag kang mag-alala, baka
mamaya niyan eh maghabol ka na rin ng mga apo mo," pang-aasar niya
rito.
Hinampas siya ni Tita Sam. "Mga baby pa rin naman 'yang tatlong anak
natin," sabi nito kay Tito Luke.
Tawa lang kami nang tawa habang nag-aasaran silang dalawa sa harapan
namin habang hinihintay i-serve ang mga pagkain.
"Ang mommy niyo talaga ang nanligaw sa akin," pagbibida ni Tito Luke.
"Hmp! Ang yabang mo talaga!" daing ni tita rito.
Nagsimula na kaming kumain. Kita ko ang saya sa mga mata ni Tita
Samantha. Halos kami namang lahat. Pwera na lang siguro kay Lucas.
"We should always do that, family time." Baling nito sa aming tatlong
nasa backseat habang pauwi na kami.
Mabilis na bumaba ang mga ito pagka-park ng sasakyan sa garahe.
Papasok na rin sana ako nang pinigilan ako ni Tita Sam.
"Habang nasa retreat kayo, kami na ang bahala ng Tito Luke mong
kumausap sa mga kamag-anak mo. Iche-check na rin namin ang buong
lugar," sabi nito.
"Don't stress yourself too much, Tita. Magiging ayos lang po ako,"
pagpapagaan ko ng loob niya.
Hinaplos nito ang aking pisngi. "Baby kita, gusto kong masigurong
magiging maayos ka roon," malambing na sabi niya.
Hindi ko na napigilan ang luha ko at mabilis na yumakap nang mahigpit
sa kanya.
"Kailan mo balak umuwi sa kanila?" Batid kong nahihirapan at
malungkot na tanong niya.
"Baka doon na po ako dumeretso pagkatapos ng retreat, Tita."
Chapter 15
"Cara!" sigaw ni Suzy mula sa labas ng aking pintuan. Napangiti pa ako
nang marinig kong ginagaya niya ang tunog ng tilaok ng manok.
Sinadya kong hindi lumabas ng kwarto nang maaga. Magtataka kasi
sigurado si Suzy pag nalaman niyang hindi pa ako mag-e-enroll.
Habang nasa retreat kami ay sina Tita Samantha na ang bahala sa lahat.
Pupuntahan nila ang mga kamag-anak ko. Titingnan kung gaano ito kalayo
sa school, kung malayo man baka ilipat nila ako ng ibang university para
hindi raw ako mahirapang bumiyahe.
"Suzy, baka natutulog pa si Cara. Kumain ka na sa baba," rinig kong
suway sa kanya ni Tita Samantha.
"Mamayang one nandito na ang shuttle. Baka ma-late si Cara,"
pagmamaktol nito.
"Don't worry, ako na ang gigising sa kanya. Sige na, sumabay ka na sa
kuya mo," utos pa ni tita na sinunod din naman ni Suzy.
Naligo na rin ako at nagbihis. Kukuhanin ko lang ang mga grade ko
ngayon. Pagkatapos ay uuwi na dahil darating ang shuttle bus na susundo sa
amin mamayang hapon.
"Kumain ka na. Hihintayin ka raw ni Suzy sa school. Hindi raw siya
uuwi pag hindi ka kasabay," natatawang sabi sa akin ni tita.
"Tinakot po ba kayo?" natatawang tanong ko naman na kaagad niyang
tinawanan.
"Alam mo naman ang isang iyon," nakangiting dugtong pa niya.
Pinahatid ako ni tita sa driver. Hindi naman gaanong traffic kaya naman
mabilis akong nakarating sa university.
"Thank you po," sabi ko sa driver pagkababa ko.
Pumunta ako kaagad sa registrar. Text na kasi nang text si Suzy sa akin
kung nasaan na raw ba ako. Nagpapa-enroll na raw sila at kung bibilisan ko
ay makasasabay ako.
"Kukuha lang po ako ng grades," sabi ko sa registrar. Kaagad naman
siyang nag-print ng kopya ng mga grade ko.
"Kukuha ka na rin ba ng form?" tanong nito tukoy sa enrollment form.
"Hindi na po muna," pagtanggi ko at nagpasalamat bago ako lumabas.
Nag-stay muna ako sa cafeteria. Pinuntahan ko lang siya nung nag-text
siyang nasa school cottage na sila.
"Saan ka ba galing?" salubong na tanong ni Suzy sa akin.
"Sa registrar. Kaso mahaba pila, kaya after retreat na lang ako magpapaenroll," palusot ko.
Nakatanggap na naman ako ng hampas mula rito. "Kasi eh, late kang
gumising," paninisi niya pero hinila pa rin ako paupo sa tabi niya.
Nandoon silang lahat. "Aalis na kami ni Zafara," paalam ni Zeus sa amin.
"Pustahan tayo, ngayon pa lang mag-aayos 'yon!" natatawang sabi ni
Thomas.
"Baka dadalhin buong bahay nila," dagdag pa ni Mikhael.
Nagtawanan ang mga ito kaya naging maingay na naman kami roon.
"Okay na yung mga gamit mo?" tanong ni Ken kay Suzy at tumabi pa rito.
Tumango si Suzy. "Mamaya ko na sa 'yo ibibigay yung binili kong
couple hoodie, ha," sabi nito na ikinatawa ko.
Lumaki rin ang ngiti ni Ken na halatang nagpipigil ng tawa. Sumimangot
naman kaagad si Suzy sa aming dalawa.
"May nakatatawa ba?" tanong niya. Para bang anong oras ay iiyak na.
Marahang hinawakan ni Ken ang baba nito para iharap sa kanya.
"Natutuwa lang ako sa 'yo. Ang cute mo kasi," paglalambing nito kay Suzy.
"Naku! Nambobola ka lang, eh," laban naman ni Suzy rito.
"Alam mo namang kahit anong ipasuot mo sa akin, susuotin ko, di ba?
Kahit nga paghubarin mo pa ako sa harapan mo," sabi ni Ken at kinindatan
pa siya.
Bago ko pa masaksihan ang pangingisay ni Suzy sa kilig ay tahimik na
akong umalis. Nakahihiya naman kasi sa lambingan nila.
"Matthew naman!" rinig kong singhal ng isang boses ng babae.
Natanaw ko ang dalawang bulto ng tao sa may garden kung saan may
nagtataasang puno. Doon ko nakita si Kuya Matthew. Nakatalikod ito sa
aking gawi. Kaharap nito ang isang babaeng matangkad, balingkinitan ang
katawan. Mahaba ang buhok at maputi.
"What? Tapos na tayo, Erica. Don't act like a jealous girlfriend cause
you're not. And will never be," matigas na sagot ni Kuya Matthew rito.
Kita ko ang galit sa mata ng babaeng tinawag niyang Erica. "Nangiinsulto ka ba ha!? Itatapon mo na ako dahil sa panget, bobo at matabang
Cara na 'yon!? Tell me, Matthew, are you just playing around or what!?"
Galit na ito na para bang gustong gusto nang mapatid ng mga ugat sa
kanyang leeg.
Hindi sumagot si Kuya Matthew pero kita kong nanginginig na ang
kanyang kamao.
"C'mon, Matthew, tell me you're just playing around," pakiusap nung
babae.
"Let's stop this nonsense..." galit at pinal na sabi ni Kuya Matthew.
Hahakbang na sana ito paalis nang kaagad na kinabig ng babae ang batok
nito.
They were kissing in front of me.
Nabato ako sa aking kinatatayuan kahit gustong gusto ko ng tumakbo
palayo roon. Hindi nagtagal ay halos madapa ako nang may humila sa akin
palayo roon.
"Ano ba?" suway ko rito at pinilit kong bawiin ang braso ko sa
pagkakahawak niya.
Tiningala ko ito. Ang matalim at nanlilisik niyang mata ang sumalubong
sa akin. "Ano na naman ba ang problema mo sa akin?" tanong ko kay
Lucas.
"You're really stupid. Nakaiistorbo ka sa kanila," akusa nito sa akin na
ikinagulat ko.
Nilabanan ko ang matalim na titig niya sa akin. "Salamat sa paghila mo,"
sabi ko saka ko siya kaagad na tinalikuran.
Mabilis akong naglakad palayo kay Lucas. Hindi ko alam kung bakit
bigla na lamang ito susulpot sa kung saan tapos magagalit na naman sa
akin.
"Cara!" tawag sa akin ng apat na babae hindi kalayuan.
Hindi ko sila kilala sa pangalan pero namumukaan ko sila. Kung hindi
ako nagkakamali ay tourism student ang mga ito.
"May kailangan kayo sa akin?" tanong ko.
Lumapit silang apat sa akin. "Bilhan mo kami ng tubig," utos niya sabay
abot ng isang libo.
Kumunot ang noo ko sa gulat. "Ano ulit?" muli ko pang tanong sa kanila
dahil baka nagkakamali lang ako ng dinig.
"Wala ka talagang kwenta, bingi ka na rin pala ngayon. Ang sabi ko
bilhan mo kami ng tubig," mariing ulit niya.
"At bakit ko naman gagawin iyon ha!?" laban ko sa kanila. Hindi ako
natatakot kahit na apat sila.
Tumaas ang kilay nito. Ang mga babae sa likuran niya ay natatawang
napailing. "Mayabang ka na ngayon? Akala mo kung sino ka na dahil lang
sa pagkanta ni Matthew para sa 'yo... Ganoon ba iyon, Cara?" pang-aasar
nito at may kasamang insulto.
"May mga paa kayo, malapit na ang cafeteria, kayo ang bumili ng sarili
niyong tubig," sabi ko saka sila tinalikuran.
Hahakbang na sana ako nang hinila nila akong apat para matumba ako sa
lupa. "Ouch, Cara is finally home! Sa putikan kung saan siya nababagay,"
sabi ng isa saka sila sabay na nagtawanan.
Naikuyom ko ang kamao ko. Mabibigat at mabibilis na rin ang paghinga
ko. Gustong gusto ko nang lamutakin ang mga mukha nila.
"Hoy! Anong ginagawa niyo kay Cara!?" sigaw ni Suzy.
Kaagad na nagbago ang ekspresyon ng mga babaeng iyon. "Anong
ginagawa niyo ha?" matapang na tanong nito. Sa tabi niya ay si Zena.
"Tayo ka na riyan, Cara." Pagtulong sa akin ni Mikhael.
"Salamat," sabi ko sa kanya.
"Isusumbong ko kayo sa mga kuya namin! Humanda kayo!" banta ni
Zena.
Nanlisik ang mata ng babaeng nasa harapan ko at padabog silang
nagmartsa palayo sa amin.
Sinabi ko naman sa kanilang ayos lamang ako at wala naman iyon. Sanay
na ako, bata pa lang ay marami na talagang ganyan. Mapagpintas na akala
mo kung sinong mga perpekto.
Nakaalalay sa akin si Mikhael pabalik sa student cottage. Sinalubong
kami ng blangkong ekspresyon ni Lucas. Tamad lamang siyang nakatingin
sa akin.
"Anong nangyari?" nag-aalalang salubong ni Kuya Matthew sa amin.
"Saan ka ba galing, Kuya?" mataray na tanong ni Zena rito.
"Just, somewhere," magulong sagot niya.
"Hindi mo tuloy natulungan si Cara. Binully siya ng mga mean girls at
kung hindi ako nagkakamali, mga tuta mo 'yon," akusa sa kanya ni Zena.
"Anong tuta?" takang tanong ni Suzy rito.
"Tuta, parang mga asong sunod nang sunod dito kay Kuya. In short mga
manliligaw niya," inis na sagot nito.
Pero hindi nakikinig si Kuya Matthew sa kapatid dahil nanatili ang
atensyon nito sa akin.
"I'm so sorry about that." Ramdam ko ang guilt sa boses niya na para
bang sinisisi niya din ang sarili dahil sa nangyari.
"Ayos lang ako, wala 'yon," nakangiting sagot ko.
Magsasalita pa sana ito nang biglang sumingit si Lucas. "Umuwi na tayo.
Kailangan na nating mag-ayos. Darating ang shuttle bus nina Tito Axus ng
one," masungit na sabi niya.
"Ako na ang maghahatid kay Cara," pigil ni Kuya Matthew rito.
Masama siyang tiningnan ni Lucas. "Mas importante pa bang
makapaglandian kayo kaysa makapag-ayos tayo para sa retreat?" seryosong
tanong nito.
Nag-igiting ang panga ni Kuya Matthew. Lumapit ang kapatid na si
Mikhael sa kanya at saka siya hinawakan sa balikat para pakalmahin.
"Mabuti pa siguro magsiuwi na tayo," sabi niya at maging si Zena ay
hinila palayo sa amin.
Tahimik lang ako habang nasa biyahe kami pauwi. Nasa passenger seat si
Lucas at sa backseat kami ni Suzy.
Isang shuttle bus ang gagamitin namin papuntang Bulacan. Pinahiram
iyon nina Tita Elaine at Tito Axus. Marami kasi itong iba't ibang klase ng
sasakyan.
Pagdating sa bahay ay nagbihis na lang kami at kumain. Ibinaba na rin
namin ang mga gamit na dadalhin. "Sa dami ng inempake mo, 'yan lang ang
dadalhin mo?" puna ni Suzy sa dala kong traveling bag at isang backpack.
Nginitian ko na lamang siya. "Abnormal ka rin minsan, eh," akusa nito sa
akin bago tinabi ang maleta niya sa mga gamit ko.
Nagpaalam ako sandali kay Suzy para bumalik sa aking kwarto. Dahandahan kong binuksan ang pintuan. Dalawang malaking maleta at ilang
karton na lamang ang natirang kalat doon. Wala nang laman ang mga
cabinet ko. Maging ang vanity mirror ko ay malinis na rin.
Maingat akong umupo sa kama ko nang nagdaang ilang taon. Ito ang
nakasaksi sa lahat ng pag-iyak ko. Sa lahat ng tuwa at sa lahat ng hinagpis.
Inilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto. Ang pinakamami-miss ko rito
sa kwarto ko ay ang bintanang tanaw ang malawak na swimming pool kung
saan ko palaging pinanonood na lumangoy si Lucas.
"Nandiyan na ang sundo natin!" sigaw ni Suzy mula sa baba.
Mabilis akong kumilos. Bago buksan ang pintuan ay muli kong
pinasadahan ng tingin ang aking buong kwarto.
"Baka gusto mong bilisan," mapanuyang sabi ni Lucas ng makita niya
ang dahan-dahang pagsara ko sa pintuan.
"Ah, sorry." 'Yon na lamang ang nasabi ko at mabilis nang bumaba.
Maraming bilin sina Tita Samantha at Tito Luke sa amin. Kahit na taontaon naman naming ginagawa ito ay hindi pa rin sila nawawalan ng mga
bilin.
"Susunduin ka namin sa last day. Kami ang maghahatid sa 'yo sa mga
kamag-anak mo," mahinang sabi ni tita sa akin.
Alam kong nalulungkot siya dahil aalis na ako. Ganoon din naman ako,
pero kahit hindi na kami sa iisang bahay nakatira, siya pa rin ang second
mom ko. Sila pa rin ang pangalawang pamilya ko.
"Wow! Ibang klase talaga sina Tito Axus," puri ni Suzy pagkapasok
namin sa shuttle. Kasya ang labinlima sa loob. Air conditioned at malalaki
ang upuan kaya hindi ka mahihirapan. Kumportable ang magiging upo mo.
Sinundo namin ang iba sa kani-kanilang mga bahay.
"No phone, no porn... I'm dead," frustrated na sabi ni Mikhael nang
tamad na tamad siyang pumasok sa shuttle.
"Kadiri talaga si Kuya!" inis na sabi ni Zena.
Magkatabi kami ni Suzy kahit alam kong gusto niyang katabi si Ken.
"Kay Ken lang ako, ha," paalam nito sa akin sabay kindat. Inirapan ko na
lamang siya. Wala na tuloy akong katabi ngayon.
"Tabi!" biglaang sabi ni Lucas.
"Ha?" pagtataka ko.
"Tabi sabi!" sabi niya at may patulak pa.
Mabilis akong umusog papunta sa may bintana. Nagulat ako nang tumabi
siya sa akin.
"Tatabi ka sa akin?" Gusto ko talagang ngumiti buti na lamang at
napigilan ko.
Sinamaan ako nito ng tingin. "So what? Not a big deal," tamad na sagot
nito sa akin bago pumikit.
Nanlaki ang mata ko nang makita ko si Kuya Matthew. Malungkot itong
nakatingin sa akin. "Saan ka po pupunta?" tanong ko sa kanya kahit
kinakabahan ako sa hindi ko malamang dahilan.
Nginitian niya ako kahit halatang pilit iyon. "Tatabihan sana kite pero
dito na lang ako sa harapan mo," sabi niya at saka umupo sa unahan naming
upuan.
Ngayon alam ko na kung bakit bigla na lamang lumipat si Lucas sa aking
tabi. Napakakontrabida talaga ng lalaking ito.
"Cara, try mo ito." Abot sa akin ni Kuya Matthew ng iba na namang
pagkain. Kanina pa kami panay kain. Umiikot ang iba't ibang pagkain sa
loob ng shuttle.
"Soundtrip naman diyan!" request nina Zeus at Thomas.
"Magsitahimik kayo!" sigaw ni Mikhael mula sa likuran. Kanina pa ito
tulog, mukhang puyat na puyat.
Kinuha ko sa bag ang ginawa kong graham polvoron nung isang araw.
Sinubukan namin ni Suzy magluto ng kung ano. Tinry din naming magbake at gumawa ng mga dessert.
"Kuya Matthew, ako po ang gumawa nito," sabi ko sabay abot sa kanya
ng lagayan ng polvoron.
"Talaga? Mukhang masarap." Nakangiting tanggap niya rito.
Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi habang hinihintay ang
reaksyon niya. Nawala ang focus ko sa kanya nang mapansin ko ang untiunting paghilig sa akin ni Lucas.
"Anong?" Kinakabahang tanong ko. Masyado nang malapit ang mukha
niya sa akin. Naalala ko tuloy yung kiss nung prom night.
Sa sobrang lapit na ng mukha nito at napapikit na lamang ako. Hinihintay
ko ang malambot na labi nito ng bigla akong napadilat dahil sa pag ngisi
niya. Nagtaas siya ng kilay sa akin.
"Sinara ko, nakasisilaw," masungit na sabi niya sabay turo sa kurtina.
Gusto kong iuntog ang ulo ko sa salamin. Pero nanahimik na lamang ako.
"Cara, masarap. Magaling ka palang gumawa ng ganito." Naling ni Kuya
Matthew sa akin.
Ramdam ko ang pag-init ng aking magkabilang pisngi dahil sa puri niya
"Oy, kinikilig siya," mapanuyang bulong ni Lucas doon mismo sa tainga
ko.
"Ano bang..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sa sumunod
nitong sinabi.
"Pero pustahan tayo, mas kinilig ka nung natikman mo yung labi ko."
Chapter 16
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 17
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 18
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 19
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 20
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 21
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 22
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 23
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 24
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 25
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 26
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 27
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 28
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 29
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 30
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 31
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 32
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 33
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 34
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 35
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 36
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 37
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 38
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 39
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 40
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 41
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 42
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 43
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 44
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 45
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 46
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 47
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 48
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 49
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 50
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 51
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 52
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 53
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 54
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 55
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 56
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 57
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 58
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 59
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Chapter 60
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Epilogue
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Special Chapter 1
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Special Chapter 2
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Bonus Chapter 1
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.
Bonus Chapter 2
This story is part of the Paid Stories program, a selection of exclusive
stories that help support Wattpad writers. Click here to continue reading on
the Wattpad app.
Esta historia pertenece al programa de Historias Pagadas, una selección
exclusiva de historias con las que apoyas a escritores de Wattpad. Da click
aquí para seguir leyendo en la aplicación.