ก่อนที่ฉนั จะรูจ้ กั แม็กซ์ เคย์ลาด้า ฉันก็พร้อมแล้วที่จะไม่ชอบเขา. สงครามเพิ่งจบลง ผูโ้ ดยสาร
การจราจรบนเรือเดินสมุทรแออัดมาก ที่พกั ยากที่จะหา. คุณต้องพัก
อะไรก็ตามที่ตวั แทนเลือกให้คณ
ุ คุณไม่สามารถคาดหวังที่จะอาศัยอยู่ในกระท่อมคนเดียว. ฉันขอบคุณ
รับที่น่งั ที่มีเพียงสองที่น่งั เท่านัน้ แต่เมื่อฉันได้รบั แจ้งชื่อของเพื่อนร่วมงานของฉัน
หัวใจ จม. ขอแนะนําให้ปิดหน้าต่างและห้ามอากาศในเวลากลางคืนอย่างเคร่งครัด แบ่งปั น
ที่ใช้ชวี ิตในกระท่อมกับใครสักคน 14 วัน (ฉันจะไปโยโกฮาม่าจากซานฟรานซิสโก) แต่ฉนั ควร
ถ้าชื่อผูร้ ว่ มเดินทางของฉันคือสมิธหรือบราวน์ฉนั ก็ดจู ะไม่หงุดหงิด
ตอนที่ฉนั ขึน้ เรือ ฉันพบว่ากระเป๋ าของคุณ เคย์ลาด้า อยู่ขา้ งล่างแล้ว. ฉันไม่ชอบลักษณะของมัน ; มีค่ะ
ฉลากบนกระเป๋ าเดินทางมากเกินไปกระเป๋ าเดินทางขนาดใหญ่เกินไป เขาเปิ ดเครื่องแต่งกาย,
ฉันสังเกตเห็นว่าเขาเป็ นผูอ้ ปุ ถัมภ์ท่ยี อดเยี่ยมของนายฮวางฟยอง; เพราะฉันเห็นเขาบนโต๊ะซักผ้า
น้ําหอม, น้ําล้างหัวของเขา และ น้ำมันใส่ผม ของเขา
แปรงของเคย์ลาดาเป็ นสีอฐู มีการผสมผสานตัวอักษรสีทองของเขา มันจะดีกว่าถ้าใช้ขดั . ฉันทํา
ไม่เหมือนนายเคย์ลาด้าเลย ฉันเดินเข้าไปในห้องสูบบุหรี่ ฉันขอถุงการ์ด. เริ่มได้
อดทน.
ตอนแรกฉันก็มีผชู้ ายคนนึง เดินมาหาฉัน และถามฉันว่า เขาคิดว่าชื่อฉันถูกต้องรึเปล่า
ดังนัน้ เพื่อให้
"ฉันเป็ นนายเคย์ลาด้า"เขากล่าวเสริมด้วยรอยยิม้ และเปิ ดเผยแถวของฟั นที่ส่องแสงและนั่งลง
"โอ้ใช่ฉนั คิดว่าเราอยู่ในห้องโดยสารเดียวกัน"
"ฉันเรียกมันว่าโชค. คุณไม่เคยรูว้ ่าคุณจะอยูก่ บั ใคร ฉันมีความสุขมากเมื่อได้ยินเสียงของคุณ
เป็ นคนอังกฤษ ถ้าคุณเข้าใจว่าฉันหมายถึงอะไรฉันเห็นด้วยอย่างเต็มที่กบั ความสามัคคีของเราชาวอังกฤษในต่างประเทศ "
ฉันกระพริบตา
"คุณเป็ นคนอังกฤษหรือไม่?" ฉันถามว่าบางทีกลยุทธ์ไม่เพียงพอ
" เพื่อให้ถกู ต้อง. คุณไม่คิดว่าฉันดูเหมือนคนอเมริกนั ใช่ไหม? ฉันเป็ นชาวอังกฤษที่แท้จริง"
เพื่อพิสจู น์เรื่องนีน้ ายเคย์ลาดาหยิบหนังสือเดินทางออกจากกระเป๋ าของเขาและเขย่าเบาๆภายใต้ดวงตาของฉัน
คิงจอร์จ
มีหวั ข้อแปลกๆมากมาย นายเกลดดา มีขนาดเล็กร่างกายแข็งแรงเคราสะอาดผิวเข้ม,
มีจมูกอินทรีอว้ นและดวงตาที่สว่างไสว ผมสีดาํ ยาวของเขาเรียบและหยิก
เขาพูดได้คล่องแคล่ว ไม่มีรสนิยมภาษาอังกฤษสักนิด และท่าทางของเขาก็อุดมไปด้วย. ฉันคิดว่ามันสวยมาก
แน่นอน ถ้าตรวจสอบหนังสือเดินทางอังกฤษเล่มนัน้ อย่างละเอียด จะพบว่าคุณเคย์ลาด้า
เกิดภายใต้ทอ้ งฟ้าสีคราม กว่าอังกฤษ.
"คุณต้องการอะไร?" เขาถามฉัน.
ฉันมองเขาอย่างงงงวย คําสั่งห้ามดื่มมีผล และจากสัญญาณต่างๆ เรือแห้งสนิท. เมื่อผม
ฉันไม่กระหายน้ํา ฉันไม่ทราบว่าขิงน้ําอัดลมและน้ํามะนาวที่ฉนั ชอบ แต่คณ
ุ เคย์ลาด้าเปิ ดเผย
ชาวตะวันออกยิม้ ให้ฉนั
"วิสกีก้ บั โซดา หรือมาร์ติน่แี ห้ง คุณแค่พดู อะไรสักคํา"
เขาหยิบขวดออกจากกระเป๋ าทุกก้นและวางไว้บนโต๊ะข้างหน้าฉัน ผมเลือกมาร์ติน่ี
เขาเรียกพนักงานเสิรฟ์ และขอถ้วยน้ําแข็งขนาดใหญ่และถ้วยไม่กี่แก้ว
"ค็อกเทลที่ดี"ฉันพูด
"ดีมีจาํ นวนมากจากที่น่นั และถ้าคุณมีเพื่อนใด ๆ บนเรือที่คณ
ุ บอกพวกเขา
เพื่อนของคุณมีไวน์ทงั้ หมดในโลก "
นายเกลดดาเป็ นคนพูดมาก เขาพูดถึงนิวยอร์คและซานฟรานซิสโก เขาพูดถึงละครภาพและ
การเมือง. เขาเป็ นคนรักชาติ ธงชาติองั กฤษเป็ นผ้าม่านที่น่าประทับใจ แต่เมื่อมันถูก
สุภาพบุรุษแห่งอเล็กซานเดอร์หรือเบรุต ฉันไม่สามารถไม่รูส้ กึ ว่ามันสูญเสียศักดิศ์ รี. คุณเคย์ลาด้าใช่
คุน้ ๆ. ฉันไม่อยากแกล้งทําเป็ นโมโหแต่ฉนั ไม่สามารถช่วยได้แต่คดิ ว่ามันเหมาะสมที่จะแกล้งทําเป็ นต่อหน้าคนแปลกหน้าอย่าง
สิน้ เชิง
เพิ่มชื่อของฉันเมื่อเขาเรียกฉัน นายเคย์ลาด้า, ไม่ตอ้ งสงสัยทําให้ฉนั ผ่อนคลาย ไม่ได้ใช้เช่นนี ้
รูปแบบ. ฉันไม่ชอบนายเคย์ลาด้า ฉันได้วางไพ่ไว้ขา้ ง ๆ ตอนที่เขานั่งลง แต่ตอนนีฉ้ นั คิดว่า
เป็ นครัง้ แรกที่การสนทนาของเรานานพอฉันยังคงเล่นเกมของฉัน
"สามต่อสี่"นายเคย์ลาด้ากล่าว
เมื่อคุณกําลังเล่นเกม อดทนอยู่ ไม่มีอะไรน่ารําคาญไปกว่า การถูกบอกให้วางไพ่ไว้ท่ไี หน
คุณได้ปรากฏตัวขึน้ ก่อนที่คณ
ุ จะมีโอกาสที่จะค้นหาตัวเอง
"มันออกมาแล้ว มันออกมาแล้ว" เขาตะโกน. "สิบเหรียญเดิมพันแจ็ค"
ด้วยความโกรธและความเกลียดชังในหัวใจฉันเสร็จแล้ว
จากนัน้ เขาก็เอาเป้ไป
"คุณชอบมายากลไพ่หรือไม่?"
"ไม่ฉนั เกลียดมายากลไพ่" ผมตอบ.
"ดีฉนั จะแสดงให้คณ
ุ เห็นสิ่งนี"้
เขาให้ฉนั ดู 3 อัน. แล้วฉันก็บอกว่าฉันจะไปที่รา้ นอาหารเพื่อหาที่น่งั ของฉัน
"โอ้ ไม่เป็ นไรหรอก" เขาพูด "ฉันได้จองที่น่งั ไว้ให้คณ
ุ แล้ว. ฉันนึกว่าเราอยู่เดียวกันซะอีก
เราอาจจะนั่งอยู่ท่โี ต๊ะเดียวกัน "
ฉันไม่ชอบนายเคย์ลาด้า
ฉันไม่เพียง แต่ อาศัยอยู่ใน กระท่อม กับเขา สามมือ้ ต่อวัน ในตารางเดียวกัน ที่จะกิน แต่ฉนั ไม่สามารถเดิน
ไม่มีเขาเข้าร่วมฉันบนดาดฟ้า เป็ นไปไม่ได้ท่จี ะทิง้ เขา เขาไม่เคยคิดว่าเขาไม่ใช่
ต้องการ.
เขาแน่ใจว่าคุณดีใจที่ได้พบเขาเช่นเดียวกับที่เขาได้พบคุณ ในบ้านของคุณเอง คุณอาจเตะเขาลงไปชัน้ ล่างแล้วกระแทกประตู
ใส่หน้าเขาโดยไม่เกิดความสงสัยว่าเขาไม่ใช่แขกที่ตอ้ นรับ เขาเป็ นมิกเซอร์ท่ดี ีและภายในสามวันก็รูจ้ กั ทุกคนบนเรือเขาวิง่ ทุก
อย่าง เขาจัดการกวาดล้าง จัดการประมูล เก็บเงินเพื่อรับรางวัลการแข่งขันกีฬา ตื่นนอนและแข่งขันกอล์ฟ จัดคอนเสิรต์ และจัด
บอลชุดแฟนซี เขาอยู่ทกุ ที่และตลอดเวลา เขาเป็ นคนที่เกลียดชังที่สดุ ในเรืออย่างแน่นอน เราเรียกเขาว่า Mr. Know-All
(ผูร้ ูผ้ ตู้ ื่นผูเ้ บิกบาน)แม้กระทั่งต่อหน้าเขาก็ตาม เขาถือเป็ นคําชม แต่ในช่วงมือ้ อาหารเขาทนไม่ไหวที่สดุ หนึ่งชั่วโมง กว่านัน้
พระองค์ทรงเมตตาเรา เขาเป็ นคนร่าเริง ร่าเริง พูดเก่งและชอบโต้แย้งเขารูท้ กุ อย่างดีกว่าใคร และเป็ นการดูหมิ่นความหยิง่
ยะโสจนเกินไปจนคุณไม่ควรเห็นด้วยกับเขา เขาจะไม่ละทิง้ เรื่องแม้จะไม่สาํ คัญก็ตาม จนกว่าเขาจะพาคุณไปสู่วิธีคดิ ของเขา
ความเป็ นไปได้ท่เี ขาอาจจะเข้าใจผิดไม่เคยเกิดขึน้ กับเขา เขาเป็ นผูช้ ายที่รู ้ เรานั่งที่โต๊ะของหมอ คุณเกลด้าคงจะจัดการทุก
อย่างเองอย่างแน่นอน เพราะหมอขีเ้ กียจและฉันก็เฉยเมยอย่างเยือกเย็น ยกเว้นผูช้ ายชื่อแรมเซย์ซง่ึ นั่งอยู่ท่นี ่นั ด้วย เขาเป็ นคน
ไม่เชื่อฟั งพอๆ กับนายเกลด้า และไม่พอใจอย่างขมขื่นกับความไม่ม่นั ใจของลิแวนติน การอภิปรายที่พวกเขามีรุนแรงและไม่
สิน้ สุดแรมซียอ์ ยูใ่ นกรมกงสุลอเมริกนั และประจําการอยู่ท่โี กเบ เขาเป็ นคนที่มีรา่ งกายหนักมากจากตะวันออกกลาง มีไขมัน
หลวมอยู่ใต้ผิวหนังที่รดั รูป และเขาก็โผล่ออกมาจากเสือ้ ผ้าสําเร็จรูปของเขา เขากําลังเดินทางกลับมาดํารงตําแหน่งต่อ โดยได้
บินไปนิวยอร์กเพื่อไปรับภรรยาที่ใช้เวลาอยู่ท่บี า้ นมาหนึ่งปี แล้ว นางแรมซียเ์ ป็ นเพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่น่ารัก มีมารยาทที่นา่
รื่นรมย์และมีอารมณ์ขนั การบริการกงสุลไม่ได้รบั ค่าตอบแทน และเธอก็แต่งตัวเรียบง่ายมากเสมอ แต่เธอรูว้ ิธีสวมเสือ้ ผ้าของ
เธอ เธอบรรลุผลแห่งความแตกต่างอันเงียบสงบ ฉันไม่ควรให้ความสนใจเธอเป็ นพิเศษ แต่เธอมีคณ
ุ สมบัติท่อี าจพบได้ท่วั ไปใน
ผูห้ ญิง แต่ในปั จจุบนั นีก้ ลับไม่แสดงพฤติกรรมที่ชดั เจน มันส่องแสงในตัวเธอเหมือนดอกไม้บนเสือ้ คลุมเย็นวันหนึ่งขณะ
รับประทานอาหารเย็น บทสนทนาก็ดาํ เนินไปโดยบังเอิญไปที่หวั ข้อเรื่องไข่มกุ มีการพูดคุยกันมากมายในหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับ
ไข่มกุ เลีย้ งที่ชาวญี่ปนุ่ เจ้าเล่หท์ าํ ขึน้ และแพทย์ตงั้ ข้อสังเกตว่าไข่มกุ แท้จะต้องลดคุณค่าลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาเก่ง
มากอยู่แล้วพวกเขาจะสมบูรณ์แบบในไม่ชา้ นายเกลด้ารีบเร่งประเด็นใหม่ตามนิสยั ของเขา เขาบอกเราทุกอย่างที่ตอ้ งรู ้
เกี่ยวกับไข่มกุ ฉันไม่เชื่อว่าแรมซียร์ ูอ้ ะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย แต่เขาไม่สามารถต้านทานโอกาสที่จะเหวี่ยงเลแวนไทน์ได้ และ
ภายในห้านาทีเราก็อยู่ทา่ มกลางการโต้เถียง อันดุเดือด ฉันเคยเห็นนายเกลดาโกรธจัดและโวยวายมาก่อน แต่ไม่เคยโวยวาย
รุนแรงเท่าตอนนีใ้ นที่สดุ บางอย่างที่แรมซียพ์ ดู ก็ต่อยเขา เพราะเขาทุบโต๊ะและตะโกน“ฉันควรจะรูว้ า่ ฉันกําลังพูดถึงอะไร ฉันจะ
ไปญี่ปนุ่ เพียงเพื่อดูธุรกิจไข่มกุ ของญี่ปนุ่ นี ้ ฉันอยู่ในการค้าขายและไม่มีใครในนัน้ ที่จะไม่บอกคุณว่าฉันทําอะไร พูดเกี่ยวกับ
ไข่มกุ ไป ฉันรูจ้ กั ไข่มกุ ที่ดีท่ีสดุ ในโลก และสิ่งที่ฉนั ไม่รูเ้ กี่ยวกับไข่มกุ ก็ไม่คมุ้ ค่าที่จะรู”้ มีขา่ วมาบอกเราด้วย เพราะคุณเกลด ด้วย
ความที่ปากดีไม่เคยเล่าให้ใครฟั งเลยว่าเขาทําธุรกิจอะไรเรารูเ้ พียงแต่คลุมเครือว่าเขากําลังจะไปญี่ปนุ่ เพื่อทําธุระเชิงพาณิชย์
เขามองไปรอบโต๊ะอย่างมีชยั “พวกเขาจะไม่มวี นั ได้ไข่มกุ เลีย้ งที่ผเู้ ชี่ยวชาญอย่างฉันไม่สามารถบอกได้ดว้ ยตาครึง่ เดียว” เขาชี ้
ไปที่โซ่ท่นี างแรมซียส์ วม “คุณรับคําของฉันนะ คุณแรมซีย ์ โซ่ท่คี ณ
ุ สวมอยู่นนั้ มีค่าไม่นอ้ ยไปกว่านีแ้ ม้แต่สตางค์เดียวเลย” นาง
แรมซียห์ น้าแดงเล็กน้อยด้วยความสุภาพเรียบร้อยและหลุดโซ่เข้าไปในชุดของเธอ แรมซียโ์ น้มตัวไปข้างหน้า เขามองเราทุกคน
และรอยยิม้ ก็ฉายแววในดวงตาของเขา“นั่นเป็ นเครือญาติท่นี ่ารักของนางแรมซียใ์ ช่ไหม” “ผมสังเกตเห็นทันที” นายเกลดดา
ตอบ “เอาน่า ฉันบอกตัวเองแล้วว่ามันคือไข่มกุ ” “ฉันไม่ได้ซือ้ เอง ฉันอยากรูว้ า่ คุณคิดว่ามัน ราคาเท่าไหร่” “โอ้ ในการซือ้ ขายที่
ไหนสักแห่งประมาณหนึง่ หมื่นห้าพันเหรียญสหรัฐ แต่ถา้ มันถูกซือ้ ที่ฟิฟท์อเวนิว ฉันก็ไม่ควรแปลกใจที่ได้ยินว่ามีเงินมากถึงสาม
หมื่นเหรียญเพื่อซือ้ มัน” แรมซียย์ มิ ้ อย่างเคร่งขรึม“คุณจะแปลกใจที่ได้ยินว่าคุณนายแรมซียซ์ ือ้ สายนัน้ ที่ห้างสรรพสินค้าหนึ่งวัน
ก่อนที่เราจะออกจากนิวยอร์กเป็ นเงินสิบแปดดอลลาร์” นายเกลดดาหน้าแดง“เน่า มันไม่ใช่แค่ของจริงเท่านัน้ แต่ยงั เป็ นเชือกที่
มีขนาดพอๆ กับที่ฉนั เคยเห็นมาด้วย” “คุณจะเดิมพันมันไหม ฉันจะเดิมพันคุณร้อยเหรียญมันเลียนแบบ” "เสร็จแล้ว." “โอ้ เอล
เมอร์ คุณไม่สามารถเดิมพันได้อย่างแน่นอนได้” นางแรมซียก์ ล่าวเธอมีรอยยิม้ เล็กน้อยบนริมฝี ปากของเธอ และนํา้ เสียงของ
เธอก็ดเู สื่อมลงอย่างอ่อนโยน
"ฉันไม่สามารถ? ถ้าฉันมีโอกาสทําเงินได้อย่างง่ายดายฉันไม่ยอมรับว่าเป็ นคนโง่"
"แต่จะพิสจู น์ได้อย่างไร?" เธอพูดต่อไป "นี่เป็ นเพียงคําพูดของฉันเกี่ยวกับนายเคย์ลาดา"
"ให้ฉนั ดูโซ่ ถ้ามันถูกเลียนแบบ ฉันจะบอกคุณเร็วๆนี.้ ฉันสามารถจ่ายเงินได้เป็ นร้อย
นายเกลดดากล่าวว่า.
"ถอดออก, ที่รกั . ให้สภุ าพบุรุษคนนีด้ เู ท่าที่ตอ้ งการ"
นางแรมซียล์ งั เล เธอวางมือบนแหวนหัวเข็มขัด
"ฉันไม่สามารถยกเลิกมันได้"เธอกล่าว"นายเคย์ลาด้าสามารถเชื่อคําพูดของฉันได้เท่านัน้ "
ฉันก็สงสัยว่ามีเรื่องโชคร้ายที่กาํ ลังจะเกิดขึน้ แต่ฉนั คิดไม่ออกว่าจะทํายังไง
พูดสิ.
แรมซียก์ ระโดดขึน้
"ฉันจะถอน"
เขาให้โซ่กบั คุณเคย์ลาดา เลบันเต้หยิบแว่นขยายออกจากกระเป๋ าและดูอย่างใกล้ชิด
ตรวจสอบแล้ว ใบหน้าสีดาํ เรียบของเขาแสดงรอยยิม้ แห่งชัยชนะ เขาคืนโซ่ ผูช้ าย
กําลังจะพูด ทันใดนัน้ เขาก็เห็นใบหน้าของนางแรมซีย ์ มันขาวมากและเธอดูเหมือน
แม้วา่ เธอกําลังจะเป็ นลม เธอจ้องมองที่เขาด้วยดวงตาที่หวาดกลัว พวกเขามีความสิน้ หวัง
การอุทธรณ์; มันเห็นได้ชดั เกินไป ฉันไม่รูว้ ่าทําไม สามีของเธอไม่เห็น.
นายเกลดดาหยุดปากของเขา เขาหน้าแดง คุณเกือบจะเห็นความพยายามของเขา
เปลี่ยนตัวเอง
"ฉันผิด"เขากล่าว "มันเป็ นการเลียนแบบที่ดีมาก แต่แน่นอน เมื่อฉันมองฉันผ่านกระจกของฉัน
และพบว่ามันไม่จริง ฉันคิดว่า18ดอลลาร์เกือบจะเป็ นมูลค่าของสิ่งนี ้ "
เขาหยิบกระเป๋ าสตางค์และหยิบธนบัตร100ดอลลาร์ออกมาจากด้านใน เขาส่งมันให้กบั แรมซียโ์ ดยไม่พดู อะไร
"บางทีน่นั อาจสอนคุณไม่ให้ม่นั ใจในตัวเองในครัง้ ต่อไป เพื่อนหนุม่ ของฉัน" แรมซียก์ ล่าว
บันทึก . . .
ฉันสังเกตเห็นมือของนายเกลดดาสั่น
เรื่องราวแพร่กระจายไปทั่วเรือ เหมือนเรื่องราว และในคืนนัน้ เขาต้องทนต่อการเยาะเย้ยมากมาย. มัน
นายทุกสิ่งทุกอย่างถูกมองเห็นเป็ นเรื่องตลกจริงๆ แต่คณ
ุ นายแรมซียก์ ลับไปที่ชนั้ เรียนพิเศษของเธอ
ปวดหัว.
เช้าวันรุง่ ขึน้ ฉันลุกขึน้ และเริ่มโกน นายเกลดดากําลังสูบบุหรี่อยู่บนเตียง อยู่ดีๆก็โผล่มา
เสียงขูดเล็กน้อยมาและฉันเห็นจดหมายถูกยัดลงไปใต้ประตู ฉันเปิ ดประตูและมองออกไปข้างนอก
ไม่มีใครอยู่ท่นี ่นั ฉันหยิบจดหมายขึน้ มาและพบว่ามันเขียนถึงแม็กซ์เคย์ลาด้า ชื่ออะไร
เขียนในรูปแบบการพิมพ์ ฉันส่งมอบให้เขา
"ใครส่งนี่มา?" เขาเปิ ดมัน "โอ้!"
เขาไม่ได้หยิบจดหมายจากซองจดหมายแต่เป็ นธนบัตร100ดอลลาร์ เขามองมาที่ฉนั และอีกครัง้ เขา
เป็ นสีแดง. เขาฉีกซองจดหมายให้ฉนั เป็ นชิน้ ๆ
"คุณจะรังเกียจที่จะโยนพวกเขาออกจากหน้าต่าง?
ฉันทําตามที่เขาขอ แล้วก็ยมิ ้ มองเขา.
"ไม่มีใครชอบที่จะถูกทําให้เหมือนคนโง่"เขากล่าว
"มุกเหล่านีเ้ ป็ นของจริงหรือไม่"
"ถ้าฉันมีภรรยาตัวน้อยแสนสวย ฉันจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ท่นี ิวยอร์คเป็ นปี ในขณะที่ฉนั อยู่ท่โี กเบ" เขากล่าว.
ในเวลานัน้ ฉันไม่ได้ไม่ชอบนายเคละด้าเลย เขาเอือ้ มมือไปหยิบกระเป๋ าสตางค์และใส่เงินร้อยเหรียญอย่างระมัดระวัง