Nokia dhe Ericsson u përballën me sfida të ndryshme gjatë periudhës së zjarrit në fabrikën e
Philips. Në historinë e konkurrencës midis Nokia-s dhe Ericsson-it, dy kompani të ndryshme
u përballën me sfida të ndryshme në industri. Për të identifikuar problemet e tyre dhe
trajtimin e tyre nga menaxherët, duhet të shohim në disa aspekte kyçe:
Nokia:
Nokia u përpoq të përshtatej me situatën duke marrë vendime të shpejta për të zgjidhur
problemet.
Menaxherët e Nokia u përqendruan në monitorimin e situatës dhe bashkëpunimin e ngushtë
me furnitorët për të gjetur zgjidhje alternative.
Aplikimi i një strategjie të përshtatshme, duke investuar në R&D, nuk u prek nga problemi i
furnizimit.
Nokia kishte një reagim të shpejtë për të siguruar furnizim alternativ të komponentëve.
Ericsson:
Ericsson nuk arriti të përballonte mungesën e komponentëve në mënyrë efikase, duke
shkaktuar një humbje të konsiderueshme financiare.
Neglizhon informimin eprorëve dhe nuk merrte masa të nevojshme për të zgjidhur problemet
e furnizimit.
Nuk kishte një strategji të përshtatshme për të trajtuar situatën e emergjencës, duke pësuar
humbje të mëdha financiare.
Rezultati ishte humbja e një pjese të rëndësishme të tregut për Ericsson.
Nokia arriti të mbante një performancë relativisht të mirë pas problematikave të furnizimit,
duke e trajtuar situatën me shpejtësi dhe fleksibilitet. Në anën tjetër, Ericsson nuk arriti të
trajtonte sfidat me të njëjtin nivel efikasiteti dhe fleksibiliteti, duke pësuar humbje të mëdha
financiare dhe tregu.
Nëse analizojmë vendimet e secilës kompani, mund të evidentohet se:
Nokia u përpoq të koordinojë një aksion të koordinuar për të përballur problemet, duke
dërguar inxhinierët e tyre për të ofruar ndihmë në riparimin e dëmeve. Kjo ndihmoi në
menaxhimin e situatës dhe minimizimin e pasojeve negative. Menaxherët e Nokias
komunikuan hapur me furnitorët dhe morën masa proaktive për të gjetur zgjidhje të
ndryshme, duke u përpjekur të ndikojnë në situatën për të mbajtur prodhimin e tyre.
Në anën tjetër, Ericsson nuk ishte në gjendje të planifikonte përpara dhe nuk u përgatit për
sfidat e mundshme të furnizimit. Nuk komunikuan situatën e vështirë me klientët e tyre, duke
çuar në mungesë të transparencës dhe mungesë të besimit. Mungesa e planifikimit të duhur
për të zgjidhur situatën e bëri ato të pësojnë një humbje të rëndë financiare.
Fazat e marrjes së vendimeve te Nokia ishin më të strukturuara dhe të koordinuara.
Menaxherët e Nokia ishin në gjendje të koordinojnë veprimet e tyre, duke konsideruar
zgjidhje alternative dhe duke bërë bashkëpunimin e tyre me furnitorët si një prioritet. Ata
arritën të ndërtojnë marrëdhënie të mira me furnitorët e tyre për të garantuar furnizimin e
duhur edhe në kohët e vështira.
Në anën tjetër, Ericsson nuk arriti të përgatitet për situatën e vështirë, duke dështuar në
koordinimin e veprimeve dhe në gjetjen e zgjidhjeve alternative. Kjo çoi në humbjen e
besueshmërisë së klientëve dhe dëmtimin e pozicionit të tyre në treg. Në mungesë të
koordinimit të duhur, ata humbën shumë në të ardhurat dhe kuotën e tregut.