บทที่ 1 : บทนำ
เว็บไซต์นดั ฆ่ำตัวตำย
แน่นอนว่ำคนที่ร้ ูจกั ก็คงรู้อยูแ่ ล้ วละมัง้ ง่ำยๆก็คือเป็ นเว็บที่รวบรวมวิธีกำรฆ่ำตัวตำยบ้ ำง หรื อไม่ก็เป็ นเว็บหำพรรคพวกมำ
ฆ่ำตัวตำยด้ วยกันบ้ ำง
ส่วนผมก็กำลังท่องเว็บทีว่ ำ่ อยู่
ไม่ใช่วำ่ ตังใจจะฆ่
้
ำตัวตำยเองเองหรอก
แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ วำ่ ไม่ได้ ร้ ูสกึ ถึงควำมดึงดูดจำกควำมตำยเลยแม้ แต่นิดเดียว
คือตอนนี ้ผมกำลังสิ ้นหวังกับโลกนี ้อยูน่ ิดหน่อย
ไปโรงเรี ยนก็เรี ยนไปแบบไม่คดิ อะไร ไม่ได้ ตงใจท
ั ้ ำอะไร เป็ นแค่คนที่ถกู เมิน
ทังในคำบเรี
้
ยน ทังพั
้ กกลำงวัน ทังตอนเดิ
้
นไปกลับก็อยูค่ นเดียวตลอด
เทียบกับตอนประถมที่โดนรังแกอย่ำงรุนแรงแล้ ว แบบนี ้อำจจะดีกว่ำเยอะก็ได้
ตอนนี ้ผมกำลังศึกษำเคนโด้ กบั ไอคิโด้ อยู่ เริ่ มตังแต่
้ ตอนที่ถกู รังแกสมัยประถมนัน่ แหละ
พอเริ่ มมีกำลังโต้ กลับได้ บ้ำงแล้ ว พวกที่รังแกผมก็คอ่ ยๆหำยไปเอง
เป็ นพวกที่นำ่ สมเพชจริ งๆ
ใช้ กำลังรังแกผู้ที่ออ่ นแอกว่ำ แต่พอสู้ไม่ได้ ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจำกเมินไม่สนใจ
อืม... จริ งๆทำงนี ้เองก็ดถู กู ฝั่ งนันอยู
้ แ่ บบนี ้เหมือนกัน คงจะคบกันดีๆไม่ได้ สนิ ะ
พ่อที่บ้ำนตอนนี ้ก็อยูใ่ นสถำนกำรณ์คล้ ำยๆกัน
ตังแต่
้ ตอนที่แม่ตำยไป ก็จะมีเข้ ำมำใช้ กำลังบ้ ำง แต่ตอนนี ้ก็กลัวจนไม่กล้ ำเข้ ำมำพูดด้ วยแล้ ว
โลกนี ้มันก็แบบนี ้แหละ
ถึงจะใช้ คำพูดกลบเกลือ่ นยังไง สุดท้ ำยก็ต้องใช้ กำลังคุยกันอยูด่ ี
ถ้ ำใช้ กำลังสู้ด้วยไม่ได้ ก็ไม่มใี ครกล้ ำมำทำอะไรซึง่ ๆหน้ ำ
ถึงจะพูดแบบนันก็
้ เถอะ ยังไงผมก็ใช้ กำลังอย่ำงเดียวพำตัวขึ ้นไปยังจุดสูงสุดไม่ได้
ช่ำงเป็ นโลกที่นำ่ รังเกียจจริงๆ
ก็คงเพรำะคิดแบบนันล่
้ ะมัง้
ตอนนี ้ผมก็เลยกำลังท่องเว็บไซต์ชวนฆ่ำตัวตำยที่เจอในเน็ตโดยบังเอิญอยู่
จริ งๆลองคิดดูแล้ ว ผมเองก็ไม่ได้ มีอะไรผูกพันอยูก่ บั โลกนี ้เท่ำไหร่
ครอบครัวที่พงึ่ พำได้ ก็ไม่มี คนรักก็ไม่มี กระทังเพื
้ ่อนยังไม่มี
นอกจำกนันก็
้ คงไม่มีอะไรแล้ วล่ะมัง้
ถ้ ำพูดผลกำรเรี ยนก็จะว่ำดีก็ไม่ได้
ถ้ ำยังโดนพ่อใช้ กำลังด้ วยอยูแ่ บบนี ้ จะเรี ยนต่อก็คงไม่ไหวหรอก
บ้ ำนผมจนน่ะ
จะแถมให้ ก็ได้ หัวหน้ ำพระที่สอนไอคิโด้ กบั เคนโด้ ให้ ฟรี ๆกับเด็กในแถวบ้ ำนน่ะ
ผมก็ร้ ูอยูน่ ะ
จริ งๆแกก็แค่อยำกจะมีโอกำศสัมผัสเด็กผู้หญิงที่ตดิ ใจอยูแ่ ค่นนเอง
ั้
โลกนี ้มันก็แบบนี ้แหละ เน่ำเฟะไปแล้ ว
ถ้ ำจะพูดถึงเรื่ องทีย่ งั ติดค้ ำงอยูล่ ะ่ ก็ นัน่ แหละ
พูดตำมตรง จริงๆอย่ำงน้ อยผมก็อยำกทิ ้งควำมบริ สทุ ธิ์ไป
ตำยทังๆที
้ ่ยงั ไม่มีประสบกำรณ์มนั น่ำเศร้ ำเกินไป
ถ้ ำพูดถึงนักเรี ยนชำย ม ปลำยที่อยูใ่ นวัยเก็บกดก็คงเรื่ องแบบนี ้แหละ
อืม.... ฆ่ำตัวตำยนี่นำ่ กลัวจริงๆด้ วย
ผมไม่ชอบเลย เรื่ องเจ็บๆ แล้ วก็เรื่ องน่ำกลัวด้ วย
แต่ก็แบบนี ้แหละเขำว่ำถึงกันว่ำ มนุษย์นะ่ ถ้ ำอยำกตำยขึ ้นมำแล้ ว จะทำอะไรขึ ้นมำก็เป็ นไปได้
ทังเคนโด้
้
ทงไอคิ
ั ้ โด้ ผมเองก็คอ่ นข้ ำงติดใจอยู่ ไม่มีอย่ำงอื่นจะทำด้ วยแหละ
ก็คอ่ นข้ ำงแข็งแรงอยูบ่ ้ ำง
บำงทีถ้ำบอกว่ำไม่แคร์ อะไรก็คงได้ มงั ้
ขณะที่ยงั ตัดสินในไม่ได้ เรื่ องฆ่ำตัวตำย ก็เหลือบไปเห็น ลิ ้งที่วำ่ [ก่อนจะตัดสินในฆ่ำตัวตำย]
อืม... นี่แหละ
เด็กหนุม่ ม 5 อย่ำงผมฆ่ำตัวตำยก็คงไม่ดี
ก็อยำกให้ ข้ำงในลิ ้งนันเขี
้ ยนแบบนันอยู
้ ่
ยังไงฆ่ำตัวตำยมันก็นำ่ กลัวจริ งๆ
ถึงจะเหมือนโฆษณำก็เถอะ ลองกดเข้ ำไปดูก่อนดีกว่ำ
.......อะไรวะเนี่ย?
ผมบ่นออกมำอย่ำงไม่ทนั คิดในขณะที่เปิ ดเพจนัน้
ถ้ ำให้ อธิบำยง่ำยๆ ข้ ำงในนันเขี
้ ยนทำนองว่ำ ถ้ ำไม่พอใจโลกนี ้ ก็ไปอยูโ่ ลกคูข่ นำนสิ
แล้ วก็ “โลกที่เหมำะกับคุณ” เขียนไว้ ตำมด้ วยตัวเลือกอะไรตำมมำ
โลกที่วิทยำศำสตร์ ก้ำวหน้ ำ, โลกที่โจรสลัดครองเมือง, โลกยุคเก่ำ, โลกของดำบและเวทมนตร์ ....
โลกที่มีเวทมนตร์ เนี่ยมีด้วยเรอะ
ยังไงก็เลือกๆไปก่อนแล้ วกัน
หลังจำกนันก็
้ มี โลกที่มีเพียงมนุษย์อย่ำงเดียว, โลกที่มีทงเอลฟ์
ั้
มนุษย์ แล้ วก็คนแคระ, โลกที่มีครึ่งคนครึ่งสัตว์ อะไรทำนอง
นี ้ออกมำให้ เลือกเต็มไปหมด
เข้ ำใจล่ะ นี่คือเกมออนไลน์สนิ ะ
สงสัยจะกดโดนลิ ้งโฆษณำเข้ ำมำนัน่ ล่ะ
คิดอะไรอยูก่ ็ไม่ร้ ู เอำลิ ้งมำติดไว้ ในที่ๆคนคิดจะฆ่ำตัวตำยเนี่ยนะ..... ช่ำงเถอะ เลือกต่อดีกว่ำ
เกมออนไลน์ก็ไม่เลวเหมือนกัน
อย่ำงน้ อยก็คงมีประโยชน์กว่ำคิดเรื่ องฆ่ำตัวตำยนัน่ แหละ
บำงทีคนคิดแบบนี ้อำจจะเยอะก็ได้ เลยติดลิ ้งก์ไว้ ตรงนันมั
้ ง้
ผมเองก็เคยเล่นเกมออนไลน์อยูค่ รัง้ หนึง่ ตอนสมัยเข้ ำ ม ปลำย ใหม่ๆ
ผมที่ไม่มีเพื่อนในโลกแห่งควำมจริ งนัน้ แม้ แต่ในเกมก็เล่นโซโล่ไปก็เถอะ...
ก็แบบนันแหละ
้
ไม่ได้ คิดมำก เล่นสนองตัณหำตัวเองไปเรื่ อยๆ
แต่ยงั ไงก็สนุกใช้ ได้ อยู่
ไม่ได้ เกลียดอะไรมำกมำยนักหรอก
หลังจำกเลือกไปเรื่ อยๆ พวกวัฒนธรรมหรื อจำนวนประเทศก็เลือกไปแล้ ว
มีเยอะๆน่ำจะน่ำสนใจกว่ำมัง้
พอเบื่อก็ไปประเทศอื่นก็เป็ นไปได้ ด้วย
หน้ ำต่อไปก็เป็ นเรื่ องสงครำม
จะเป็ นโลกที่มีสงครำมกันอยูเ่ รื่ อยๆ หรื อเป็ นโลกที่สนิทสนมต่อกัน ทำนองนัน้
ถ้ ำเป็ นเกมออนไลน์ก็คงเป็ นพวก เข้ ำกิลด์แล้ วทำสงครำมกันนัน่ แหละ
โซโล่แบบผมก็คงไม่เกี่ยวล่ะมัง้
ยังไงก็เลือกโลกที่สนิทสนมกันแบบเลยขีดกึง่ กลำงมำนิดนึง
หลังจำกนันก็
้ มใี ห้ เลือกว่ำจะเป็ นแบบดันเจี ้ยนหรื อเป็ นฟิ ลด์
เลือกยำกแฮะ เลือกทังคู
้ เ่ ลยละกัน
ทังๆไม่
้ ใช่แผนกจัดกำรแต่ได้ เลือกแบบนี ้ก็ยงั เป็ นปริ ศนำอยู่ สุดท้ ำยก็คงมีขึ ้นมำว่ำ “เกมที่เหมำะกับคุณ” ล่ะมัง้
แต่ยงั ไงก็เถอะ ตัวเลือกเยอะจริ งๆแฮะ
แม้ แต่กำรใช้ ภำษำยังมีให้ เลือก
ไม่ใช่วำ่ จะเป็ นภำษำญี่ปนหรอก
ุ่
แล้ วมันอะไรกัน ไอ้ ภำษำบรำฮิมเนี่ย
ไม่คอ่ ยเข้ ำใจมำกก็เลยตังเป็
้ นค่ำเริ่ มต้ นไปละกัน
ขณะที่กำลังเบื่อๆกับตัวเลือก ก็ไปถึงหน้ ำทีม่ ีโบนัสพ้ อยท์ท์ให้ เลือก
โอ้ ว
ค่อยดูเป็ นเกมหน่อย
พอคลิกใหม่ ค่ำที่ออกมำก็เปลีย่ นไปเรื่ อยๆ
ผมเป็ นพวกชอบเรื่ องแบบนี ้ด้ วย
ถ้ ำยังไม่ได้ คำ่ ดีๆผมไม่เลิก
ที่ชอบไอคิโด้ ก็เป็ นเพรำะแบบนี ้มัง้
ฝึ กท่ำทำงเดิมๆ ซ ้ำๆไปเรื่ อย มันก็สนุกดีอยูเ่ หมือนกัน
โบนัสพ้ อยท์เนี่ย ท่ำทำงจะออกแต่คำ่ ต่ำๆแฮะ
ส่วนใหญ่ก็แถวๆหลักสิบ ยี่สบิ หลักหน่วยก็ออกเยอะเหมือนกัน
ค่ำสูงสุดมันเท่ำไหร่กนั นะ
โอ้ ว.. 62...
จะว่ำเยอะ หรื อจะว่ำยังสูงกว่ำดีได้ ดีละ่ เป็ นตัวเลขแปลกๆ
ยังไงก็เอำใหม่ดีกว่ำ
หลักสีส่ บิ ห้ ำสิบมีออกมำบำงครัง้ บ้ ำงแล้ ว
น่ำจะหวังสูงกว่ำนี ้ได้ อีก...
71
ตัวเลขเปลีย่ นเป็ นสีเขียว
คงหมำยควำมว่ำพอใช้ ได้ ละ่ มัง้
แต่ยงั ไงต่ำสุดก็คือ 1 น่ะนะ
ถ้ ำสูงสุดคือ75 ก็โอเคอยูห่ รอก แต่ถ้ำมีถึง79ก็อยำกจะลองหวังดู
คิดได้ ก็เลือกสุม่ ต่อ
แต่หลังจำกนัน้ หลักเจ็ดสิบก็ไม่ออกมำอีก มำออกเยอะที่หลักหกสิบแทน
ล้ มเหลวเรอะ
คิดไปก็กดไป
หลักหกสิบก็คงพอทนมัง้
ขณะที่คิดอย่ำงนัน้ ก็เห็นเลข 8 แว้ บๆ ออกมำ
เมื่อกี ้หลักแปดสิบเรอะ?
แปดสิบสินะ?
ถึงตัวเลขข้ ำงบนมันจะหยุดที่ 19 ก็เถอะ
... แย่ละ่ ...
ดันเผลอกดเปลีย่ นไปอีกที......
ช่วยไม่ได้ แฮะ
กลับมำนัง่ กดต่อ
หลักหกสิบก็ออกมำไม่ร้ ูกี่ครัง้ แต่พอเห็นหลักแปดสิบครัง้ นึงแล้ วก็ไม่ตงใจจะหยุ
ั้
ดที่หลักหกสิบแล้ วแหละ
เวลำผ่ำนไปเท่ำไหร่แล้ วนะ
หลังจำกนันแม้
้ แต่หลักเจ็ดสิบก็ไม่ออกมำอีก
ช่วยไม่ได้ ผมก็กดต่อไป
เมื่อยก็เมื่อย เลขสูงๆก็ไม่ออกมำ ผมก็กดต่อไป
เพื่อไม่ให้ เป็ นเหมือนเมื่อไหร่อีก พอกดครัง้ นึงแล้ วก็ต้องตรวจสอบเลชให้ แน่นอนก่อน แล้ วก็เลือกสุม่ ใหม่
สุม่ ใหม่ ตรวจสอบ สุม่ ใหม่ ตรวจสอบ สุม่ ใหม่ ตรวจสอบ
จะว่ำไป ทำไมผมถึงมำนัง่ ทำเรื่ องอะไรแบบนี ้อยูเ่ นี่ย
เอำหลักหน่วยก็พอแล้ วมัง้
ขณะที่กำลังคิดๆอยู่ ก็กดต่อไปเรื่อยๆ
แบบนี ้ก็ต้องใช้ จิตวิญญำณสินะ
กด ตรวจค่ำออกมำ แล้ วก็กดอีกที
ผมก็กดต่อไปเรื่ อยๆ
กด กด กด กด กด
กด กด กด กด กด
99
ตัวเลขนันมั
้ นกลำยเป็ นสีทอง
ในที่สดุ ... ในที่สดุ ก็ออกมำ....
จะให้ มนั ออกมำเนี่ย ใช้ เวลำไปเท่ำไหร่แล้ วก็ไม่ร้ ู
ตัวเลขที่สดุ ท้ ำยมันก็ออกมำ
ยังไงคงไม่มีสำมหลักหรอกมัง้ นีน่ ำ่ จะสูงที่สดุ แล้ วล่ะ
99
พอมองตัวเลขนัน้ ก็ร้ ูสกึ ถึงควำมพอใจที่เอ่อล้ นออกมำ
หลังจำกใช้ เวลำอันยำวนำน มันก็ออกมำจนได้
หลังจำกใช้ ควำมรู้สกึ อันเปี่ ยมล้ น มันก็ออกมำจนได้
พอตอนนี ้แล้ วมำนึกถึงวันเวลำแห่งควำมยำมลำบำก ควำมอนทน แล้ วก็ควำมสิ ้นหวังแล้ วมันก็นำ่ คิดถึงจริงๆ
หลังจำกผ่ำนกำรต่อสู้นนมำได้
ั้
เกมนี ้มันจะเป็ นยังไงก็ชำ่ งแล้ ว....
ไม่ได้ ส.ิ . หลังจำกรับรู้ถึงควำมพอใจ ผมก็กดที่ตงค่
ั้ ำ
หลังจำกตังค่
้ ำโบนัสพ้ อยท์แล้ ว ก็เป็ นตังค่
้ ำตัวละครที่ตำมมำ
ทังๆที
้ ่ไม่มีกำรอธิบำยเรื่ องค่ำใช้ จำ่ ยนัน่ แหละ
คงจะเป็ นเกมที่เล่นบนบรำวเซอร์ ละ่ มัง้
อุตส่ำห์ให้ โบนัสพ้ อยท์สงู ๆมำแล้ ว คงยังไม่เลิกตอนนี ้หรอก
ยังไงก็คงต้ องไปต่อ
กำรตังค่
้ ำตัวละครนัน้ ก็มีพวกสเตตัสค่ำพลังกำย, เครื่ องสวมใส่โบนัส, เวทมนตร์ โบนัส, พวกโบนัสสกิลก็ใช้ คำ่ โบนัสพ้ อยท์
นัน่ แหละ
[คนแปล : ผมขอใช้ คำว่ำสเตตัสแทนพำรำมิเตอร์ ของต้ นฉบับละกัน เกมเมอร์ ไทยน่ำจะคุ้นกับแบบนี ้กว่ำ]
พอลองเซ็ตค่ำพลังกำยเป็ น 99 โบนัสพ้ อยท์ก็ลงมำเหลือที่ 0
ไม่มีอะไรมำกกว่ำนัน้
จำกประสบกำรณ์แล้ ว พวกสเตตัสมันมีประโยชน์แค่ตอนเริ่ มเกมแค่นนแหละ
ั้
ถ้ ำอัพเลเวลไปเรื่ อยๆแล้ วสุดท้ ำยก็ไม่ตำ่ งกันมำก
เอำพ้ อยท์ไปทำอย่ำงอื่นดีกว่ำ
พวกเครื่ องสวมใส่โบนัสจะเป็ นยังไงบ้ ำงนะ
จะได้ ของที่ดกี ว่ำของที่ดีที่สดุ ที่ได้ จำกในเกมรึเปล่ำนะ
บำงทีอำจจะเป็ นแค่ของที่ทำให้ เริ่มต้ นได้ งำ่ ยขึ ้นเองก็เป็ นไปได้
พวกโบนัสสกิลก็นำ่ จะใช้ ได้
พวกวำร์ ป แกมม่ำเรย์เบิร์ส อะไรทำนองนี ้
แต่จะเลือกอะไรดีละ่
บำงทีอำจจะมีเว็บบทสรุปที่ที่ไหนซักแห่งก็ได้ ... แต่จะว่ำไปแม้ แต่ชื่อเกมยังไม่ร้ ูเลยสินะ
ผมก็กำลังอยูใ่ นอำรมณ์อยำกเล่นเกมด้ วย
โบนัสพ้ อยท์ต์ก็อตุ ส่ำห์ได้ 99 แล้ ว ให้ เริ่ มใหม่วนั หลังนี่ไม่เอำด้ วยหรอก
บำงทีอำจจะเป็ นแผนของพวกบริษัทเกมก็ได้
จะทำยังไงดีละ่
ก็คิดแบบนันอยู
้ ห่ รอก แต่ช่องล่ำงสุดของโบนัสสกิล ล่ำงที่สดุ ของล่ำงที่สดุ “ตังค่
้ ำตัวละครอีกครัง้ ”
เจอปุ่ มพรรค์นนอยู
ั ้ ด่ ้ วย
ถ้ ำมีโบนัสสกิลอันนี ้ กำรตังค่
้ ำใหม่ก็นำ่ จะเป็ นไปได้
นี่มนั เพจตังค่
้ ำตัวละคร เพรำะงัน้ “ตังค่
้ ำตัวละครอีกครัง้ ” ก็นำ่ จะแปลว่ำตังค่
้ ำเพจนี ้ใหม่ได้
ถ้ ำเป็ นแบบนันก็
้ ไม่ต้องคิดอะไรมำก ตังๆไปแล้
้
วเริ่ มเลยก็ได้
หลังจำกคลิกที่ “ตังค่
้ ำตัวละครอีกครัง้ ” ก็ขึ ้นว่ำเช็คแล้ ว
โบนัสพ้ อยท์ : 98
หลังจำกนันก็
้ พวกโบนัสสกิลที่นำ่ จะใช้ ได้
“ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ น”
[คนแปล : ลด max exp ก่อนเลเวลอัพนัน
่ แหละ ให้ หลอดมันหด]
แน่นอนว่ำจำเป็ น
แต่ข้ำงๆก็มีสกิล “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับ” อยูด่ ้ วย
มันต่ำงกันยังไงล่ะเนีย่
ยังไงก็เลือกทังคู
้ ไ่ ปก่อนแล้ วกัน
พอเลือกที่ “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ น” แล้ ว โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 97 “ปุ่ ม ลดควำมต้ องกำรค่ำ
ประสบกำรณ์ที่จำเป็ น” ก็กลำยเป็ น “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสอง”
[คนแปล : ถ้ ำอยำกให้ เปลีย่ นเป็ น % บอกนะครับ]
พอคลิกอีกที โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 95 “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสอง” ก็กลำยเป็ น
“ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสำม”
พอคลิกอีกที โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 91 “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสำม” ก็กลำยเป็ น
“ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในห้ ำ”
พอคลิกอีกที โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 83 “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในห้ ำ” ก็กลำยเป็ น
“ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ”
โบนัสพ้ อยท์ลดไปที่ละเยอะพอสมควรเลยนะ
ดูทำ่ โบนัสพ้ อยท์ที่ใช้ จะเพิม่ ไปทีละเท่ำจำก 1,2,4,8 ไปเรื่ อยๆล่ะมัง้
พอลองคลิกอีกครัง้ โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 67 “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ทจี่ ำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ” ก็กลำยเป็ น
“ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในยี่สบ
ิ ”
83-67=16
ลดไปทีละเท่ำจริ งๆด้ วย
พอลองคลิกเอำติ ้กออก โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 83 “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในยี่สบิ ”
ก็กลับเป็ น “ลดควำมต้ องกำรค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ”
พอเอำออกอีกครัง้ โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 91 ค่ำประสบกำรณ์ทจี่ ำเป็ นก็กลำยเป็ นหนึง่ ในห้ ำ
แบบนี ้ก็คงเลือกกลับไปเป็ นหนึง่ ในสำมได้ สนิ ะ
ครำวนี ้ก็ลองติ ้ก ที่ “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับ” ดู
พอติ ้กที่ “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ทไี่ ด้ รับ” โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 90 “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับ” ก็กลำยเป็ น “เพิ่มค่ำ
ประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นเป็ นสองเท่ำ”
แพทเทิร์นเดียวกันสินะ
พอคลิกที่ “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นสองเท่ำ” โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 88 “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นสองเท่ำ”
ก็กลำยเป็ น “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นเป็ นสำมเท่ำ”
พอคลิกที่ “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นสำมเท่ำ” โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 84 “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นสำมเท่ำ”
ก็กลำยเป็ น “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับขึ ้นเป็ นห้ ำเท่ำ”
ไว้ แค่นี ้คงพอมัง้
นอกจำกนัน..
้ ก็
“อำชีพที่สอง”
[คนแปล : ผมแปลจ้ อบ=อำชีพนะครับ คนเล่นเกมคงคุ้นกันดี]
น่ำจะใช้ ได้ ไม่ต้องสงสัย
ปกติแล้ ว เกมที่แบ่งเป็ นอำชีพนัน้ ผู้เล่นจะสำมำรถใช้ สกิลแล้ วก็เวทมนตร์ ก็อำชีพนันๆได้
้
ถ้ ำมีอำชีพที่สองแล้ ว ก็จะสำมำรถใช้ สกิลและเวทมนตร์ ของทังสองอำชี
้
พได้ นนั่ เอง
ไม่นำ่ มำเป็ นโบนัสสกิลด้ วยซ ้ำ
ถ้ ำผู้เล่นที่ไม่ได้ ติดตังโบนั
้ สสกิลไว้ จะทำยังไงกัน
หลังจำกติ ้กที่ อำชีพที่สอง โบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 83 อำชีพที่สำม ก็โผล่ออกมำ
แพทเทิร์นเดิมแฮะ
อำชีพที่เลือกเป็ นได้ ตงแต่
ั ้ แรกคงมีไม่เยอะหรอกมัง้
หลังจำกอำชีพที่สำม คงไม่ต้องเลือกเพิ่มแล้ วล่ะ
ข้ ำงๆก็มีตงค่
ั ้ ำอำชีพด้ วย
มันต่ำงกันยังไงอีกแล้ ว
ถ้ ำตังค่
้ ำอำชีพไม่ได้ อำชีพก็คงโดนใส่มำแบบเลือกไม่ได้ ละ่ มัง้
ยังไงพวกนี ้เอำไว้ ตดิ ตังตอนกลั
้
บมำตังค่
้ ำอีกครัง้ แล้ วกัน
ฟื น้ ฟูMPเร็ วขึ ้น กับ ลดเวลำร่ำยสกิลก็นำ่ จะใช้ ได้ แต่จะมีเวทมนตร์ ใช้ แต่แรกหรื อเปล่ำก็ยงั ไม่ร้ ู
ไว้ ตงค่
ั ้ ำใหม่อีกทีแล้ วกัน
ส่วนลดตอนซื ้อของ ขำยของได้ เงินมำกขึ ้น
พวกนี ้ไว้ ตดิ ตังตอนจะซื
้
้อขำยอะไรซักอย่ำงก็ได้ มงั ้
สกิลตรวจสอบ
เล่นทังๆที
้ ่ไม่ได้ ดเู ว็บบทสรุปก็คงจำเป็ นล่ะมัง้
เอำยังไงดีละ่ ...
ไว้ ทีหลังละกัน
พวกเวทมนตร์ โบนัสก็วำ่ งไว้ ยำวๆเลย
บำงสกิลก็แปลกๆ Lv99 Death หรื อยิงMP ทังหมดออกไปเนี
้
่ย.... ไม่เป็ นไรแน่เรอะ
แต่ยงั ไงเวทมนตร์ ยงิ HP ทังหมดออกไปก็
้
คงไม่ได้ ใช้ แน่ๆล่ะ
กลับมำที่ของสวมใส่โบนัส
ถ้ ำแค่ตอนเริ่ มต้ น สิง่ ที่จำเป็ นก็คงจะเป็ นของสวมใส่นี่แหละ
ติ ้กที่อำวุธก่อน
โบนัสพ้ อยท์กลำยเป็ น 82 ส่วน “อำวุธ” ก็กลำยเป็ น “อำวุธขันที
้ ่สอง”
แม้ แต่ของสวมใส่ก็แพทเทิร์นนี ้เรอะ
พอติ ้กเรื่ อยๆไปจนถึง “อำวุธขันที
้ ห่ ก” โบนัสพ้ อยท์ก็เหลือ 20
คงได้ แค่นี ้ล่ะมัง้
หลังจำกนันก็
้ เลือก เครื่ องประดับโบนัส ทำให้ โบนัสพ้ อยท์เหลือ 17
แล้ วก็ เลือกที่ “ลดค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ” (เหลือโบนัสพ้ อยท์9)
แล้ วก็ “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับสิบเท่ำ”
เหลือโบนัสพ้ อยท์ 1
จะเลือกอะไรดีละ่ ของสวมใส่หรื อ เวทมนตร์ โบนัสหรื อ สกิลตรวจสอบก็ไม่เลว
ยังไงของสวมใส่ก็มถี ึงขัน้ 6น่ะนะ ขันแรกคงใช้
้
อะไรไม่ได้ มำกมัง้
สุดท้ ำยผมก็เลือกสกิลตรวจสอบไป
ใช้ โบนัสพ้ อยท์ไปหมดแล้ ว
ก็กดยืนยัน แล้ วก็จบกำรตังค่
้ ำเท่ำนี ้
หน้ ำจอก็เปลีย่ นไป
“คำเตือน
หลังจำกคุณได้ ทิ ้งโลกนี ้ และไปใช้ ชีวติ ที่โลกคูข่ นำนแล้ ว
คุณจะไม่สำมำรถกลับมำได้ เป็ นครัง้ ที่สอง
ต้ องกำรจะไปต่อไหม?”
[ใช่] [ไม่ใช่]
อะไรล่ะเนี่ย ไม่ใช่คำเตือนเรื่ องค่ำใช้ จ่ำยด้ วย
ถ้ ำไม่ใช่ก็ช่ำงมันเถอะ
ผมก็คลิก [ใช่] ไปโดยไม่คิดอะไรมำก
“คำเตือนครัง้ สุดท้ ำย
คุณจะไม่สำมำรถกลับมำได้ จริ งๆ
แต่ก็ยงั จะไปต่อไหม?”
[ใช่] [ไม่ใช่]
ตื๊อจริ งน้ ำ...... ผมก็คลิกที่ [ใช่] ไป
หืม?
อยูๆ่ ก็ร้ ูสกึ จริงๆแล้ ว... อำจจะเป็ น... ควำมคิดที่... ไม่ดีนกั ...
แต่ก็ไม่มเี วลำคิดแล้ ว ผมก็หมดสติไป.... รำวกับว่ำถูกดึงดูดไปยังที่ไหนซักที่ที่ไกลออกไป............
ตอน 2
พอรู้สกึ ตัวอีกที ผมก็นอนอยูบ่ นกองฟำงซะแล้ ว
ทำไมถึงต้ องบนกองฟำงก็ไม่ร้ ู
แต่ยงั ไงก็เป็ นกองฟำงไม่ผิดแน่
เหมือนจะเป็ นโรงเก็บของเล็กๆที่ไหนซักแห่งทีม่ ีกองฟำงกองไว้ ส่วนผมก็นอนอยูบ่ นนัน้
จะว่ำไปโตเกียวเนีย่ เป็ นที่ๆมีกองฟำงอยูด่ ้ วยเหรอ
ไม่สิ ต้ องถำมว่ำทำไมผมถึงมำนอนอยูบ่ นกองฟำงมำกกว่ำ
ลองนัง่ คิดนิดหน่อย...
เมื่อวำนทำอะไรไปบ้ ำงนะ
ถ้ ำจำไม่ผิด ผมกำลังจะเล่นอะไรที่เหมือนเกมออนไลน์อยู่
ระหว่ำงนันก็
้ หมดสติไป
พอรู้สกึ ตัวก็นอนอยูบ่ นกองฟำงซะแล้ ว
มีอะไรเกิดขึ ้นผมเองก็ไม่คอ่ ยเข้ ำใจ
หรื อนี่จะเป็ นเกม?
ที่วำ่ กันว่ำ Virtual Reality แบบสมบูรณ์นะ่
[คนแปล : เหมือน SAO]
คงไม่ใช่มง...
ั้
ไม่เคยได้ ยินด้ วย เรื่ องพรรค์นนั ้
แถมแค่คลิกก็เข้ ำมำอยูใ่ นเกมเนี่ยนะ
เป็ นไปไม่ได้
ฝั นอยูง่ นเหรอ
ั้
?
「ฮี่ ~ ~」
ก็มีเสียงดังขึ ้นมำ
โถ่เอ้ ย... ตกใจหมดเลย
มีอะไรอยูใ่ นโรงเก็บของนี ้แน่ๆ
ผมก็ลองมองไปรอบๆ
ม้ ำ
หือ?
อะไร?
ข้ อมูล “ม้ ำ” มันลอยเข้ ำมำในหัวผม
ไม่ผิดแน่.. มีม้ำอยูท่ ี่นี่
พอรู้สกึ ตัวขึ ้นมำ มองดูรอบๆ ก็มมี ้ ำหนึง่ ตัวอยู่
ดูจำกควำมอ้ วนของท่อนขำแล้ วก็ไม่นำ่ จะใช่พนั ธุ์ผสม เอำเป็ นว่ำเป็ นม้ ำแหละ
ไม่คอ่ ยรู้เรื่ องเกี่ยวกับชนิดของม้ ำซะด้ วย
โรงเก็บของนีก่ ็กว้ ำงประมำณห้ องเดีย่ วของแมนชัน่ หนึง่ ห้ องได้
อยูท่ ี่นี่ตวั เดียวนี่... หรูหรำไม่เลวเลยนะเนี่ย
อยำกจะให้ ขอโทษผมที่อยูก่ บั พ่อสองคนในห้ องขนำดสีเ่ สือ่ ครึ่งกับหกเสือ่ ซะตอนนี ้เลย
เอำเถอะ โมโหไปก็ไม่ได้ อะไรขึ ้นมำ เดินดูรอบๆดีกว่ำ
ถึงจะค่อนข้ ำงมืด แต่ก็มแี สงสีแดงๆส่องมำจำกข้ ำงนอกอยู่
เป็ นแสงพระอำทิตย์ขึ ้น หรื อพระอำทิตย์ตกก็ไม่ร้ ู
ไม่ร้ ูสกึ ถึงมนุษย์รอบๆเลย
หน้ ำต่ำงก็ไม่ใช่ทงแก้
ั ้ วทังบำนไม้
้
เปิ ดไว้ โล่งๆแบบนันเลย
้
ม้ ำก็อยูแ่ บบสงบๆของมัน
พอลองคิดว่ำทำไมกันนะ.. ว่ำแล้ ว “ม้ ำ” มันก็ลอยขึ ้นมำอีก
ขณะที่กำลังสงสัยว่ำนี่มนั อะไรกันเนี่ย จู่ๆก็ร้ ูคำตอบ
สกิลตรวจสอบ
ผมก็นกึ ถึงสกิลนันทั
้ นที
เป็ นสกิลที่ผมเลือกตอนท้ ำยสุดในช่องตังค่
้ ำตัวละคร
พอลองมองตัวเองโดยคิดถึงสกิลตรวจสอบดู...
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ 17
ชำวบ้ ำน Lv1
โอ้ ววว
ก็มีข้อมูลลอยเข้ ำหัวมำอยู่
ส่วนคำงะ มิชิโอะนี่คือชื่อผมเอง
แต่เป็ นไปได้ ยงั ไง...
ผมไม่ได้ ใส่ชื่อลงไปเลยนะ
ส่วนชุดที่ผมใส่อยูก่ ็เสื ้อเชิ ้ตตัวเดียวกับเมื่อวำน
ชุดลำลองธรรมดำๆน่ะ
แต่ทำไมมันแสดงผลในเกมได้ ละ่
ถ้ ำเป็ นเครื่ องสวมใส่ก็วำ่ ไปอย่ำง... แต่เสื ้อเชิ ้ตอ่ะนะ?
แถมยังไม่ใส่รองเท้ ำอีก
ถึงจะไม่ได้ ร้ ูสกึ หนำวหรื อร้ อนเป็ นพิเศษก็เถอะ
ให้ เดินไปข้ ำงนอกทังแบบนี
้
้น่ะขอเถอะ
แสงจำกข้ ำงนอกคือตอนพระอำทิตย์ขึ ้นสินะ เพรำะรู้สกึ เหมือนจะสว่ำงกว่ำเดิมนิดหน่อย
พอลองมองรอบๆดูอกี ที ก็เจออะไรคล้ ำยๆ รองเท้ ำแตะวำงอยู่
พอลองคิดว่ำนัน่ มันคืออะไร ข้ อมูลมันก็ลอยขึ ้นมำอีก
แซนเดิ ้ล บูทส์ เครื่ องสวมใส่ที่ขำ
ผมก็เลยใส่มนั ดู
ถุงเท้ ำก็ไม่มี ใส่ทงๆเท้
ั ้ ำเปล่ำนี่แหละ
ผูกเชือกให้ แน่นๆ ไม่ให้ หลุดง่ำยด้ วย
พอมองตัวเองอีกรอบ ข้ อมูลก็ลอยเข้ ำหัวมำ
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ 17
ชำวบ้ ำน Lv1 โจร Lv1
เครื่ องส่วมใส่ แซนเดิ ้ล บูทส์
เอิ่ม.....
โจร Lv1 เนี่ย... ไอ้ นนั่ สินะ
ผมผิดไปแล้ วครับ เพิ่งจะนึกออกนัน่ ว่ำรองเท้ ำแตะนัน่ มันไม่ใช่ของผม
มำได้ อำชีพที่สองในที่แบบนี ้ซะแล้ ว
ส่วนเสื ้อเชิ ้ตดูเหมือนว่ำจะไม่ได้ นบั เป็ นเครื่ องสวมใส่
เพรำะเอำมำจำกข้ ำงนอกเกมล่ะมัง้
จะว่ำไปแล้ ว มันควรจะมีเครื่ องสวมใส่โบนัสด้ วยสิ
คิดแล้ วก็ลองหำดู ก็เจอดำบวำงนอนอยูข่ ้ ำงๆกองฟำง
ดูรันดัล ดำบสองมือ
สกิล พลังโจมตีห้ำเท่ำ ดูดHP ดูดMP ยกเลิกกำรร่ำยเวทมนตร์ ไม่สนใจเลเวลที่จำเป็ นในกำรสวมใส่ ไม่สนใจพลังป้องกัน
สมเป็ นอำวุธโบนัสขันหกจริ
้
งๆ.....
ดูทำ่ ทำงจะมีพลังสุดยอดซ่อนอยู่
ข้ ำงๆดำบก็มีแหวนวำงอยูด่ ้ วย
แหวนแห่งกำรตัดสินใจ เครื่ องประดับ
สกิล เพิ่มพลังโจมตี เพิ่มควำมแข็งแรงส่วนตัว
สกิลในเครื่ องประดับก็งนๆล่
ั ้ ะมังนะ
้
แล้ วผมก็ใส่แหวน แล้ วหยิบดำบขึ ้นมำ...
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ 17
ชำวบ้ ำน Lv1 โจร Lv1
เครื่ องสวมใส่ ดูรันดัล แซนเดิ ้ล บูทส์ แหวนแห่งกำรตัดสินใจ
แน่นอนแล้ วว่ำนีค่ ือข้ ำงในเกมสินะ
สิง่ ยืนยันก็คอื เครื่ องสวมใส่โบนัสที่เลือกไว้ นนั่ แหละ
แต่ทำไมถึงมำอยูใ่ น Virtual Reality นี่ผมไม่ร้ ูหรอก
ผมก็ลองออกจำกโรงเก็บของดู
ระหว่ำงเสื ้อเชิ ้ตกับเข็มขัดมีช่องว่ำงอยูน่ ดิ หน่อย แขวนดูรัลดัลไว้ ให้ เหมือนนักดำบละกัน
ถ้ ำอยูท่ ี่นี่ตอ่ ไป แล้ วโดนเจอว่ำขโมยรองเท้ ำแตะไปคงแย่แน่
ส่วนวิวข้ ำงนอกก็เป็ นเหมือนบ้ ำนนอกที่ไหนซักแห่ง
มีพวกบ้ ำนไม้ กระท่อมอยูป่ ระปรำย ที่เหลือก็เป็ นสวนผัก
ทำงด้ ำนทิศตะวันออกทีม่ ีพระอำทิตย์อยูก่ ็เป็ นทุง่ ส่วนทำงเหนือก็เป็ นป่ ำทึบ
ทังๆที
้ ่พระอำทิตย์ยงั ไม่ขึ ้นเต็มดวง แต่ดทู ำ่ ชำวบ้ ำนทังหลำยจะเริ
้
่มตื่นกันแล้ ว
มีกลุม่ คนสองคนเดินมำทำงนี ้
ส่วนผมก็หลบอยูห่ ลังโรงเก็บของ
ทำไมถึงต้ องหลบผมก็ไม่ร้ ูหรอก
แต่นี่ที่ไหนผมก็ไม่ร้ ู
ระวังไว้ ก่อนน่ำจะดีกว่ำ
ขโมยรองเท้ ำแตะมำด้ วยสิ
แล้ วผมก็มองสองคนนันจำกที
้
ซ่ อ่ น
ไซยัน ชำย อำยุ 38
ชำวบ้ ำน Lv8
กำนัก ชำย อำยุ 35
ชำวบ้ ำน Lv7
ข้ อมูลของทังคู
้ ล่ ะ่
ก่อนอื่น... ไม่มีนำมสกุล
เพรำะเป็ น NPC ล่ะมัง้
เลเวลก็คอ่ นข้ ำงตำ่ สงสัยจะโดนตังค่
้ ำไว้ แบบนันมั
้ ง้
ผมเองก็เลเวล 1 น่ะนะ
ผมเคลือ่ นตัวจำกข้ ำงๆโรงเก็บของไปยังป่ ำ แล้ วลองมองหมูบ่ ้ ำนจำกที่นนั่ ดู
ถึงจะออกไปข้ ำงหน้ ำชำวบ้ ำนไปก็คงไม่มีปัญหำอะไรมัง้
หมูบ่ ้ ำนทำงด้ ำนตะวันตกเฉียงใต้ นนค่
ั ้ อนข้ ำงกว้ ำงเลยทีเดียว
น่ำจะมีบ้ำนอยูป่ ระมำณ 30-40 หลังได้
ส่วนตรงกลำงก็มี สิง่ ปลูกสร้ ำงสองชัน้ แม้ แต่บ้ำนสำมชันก็
้ ยงั มี
พอลองมองดูคนที่ออกจำกบ้ ำนมำ....
ชำวบ้ ำน Lv11
ชำวบ้ ำน Lv4
สำมัญชน Lv5
โอ้ .. คนนี ้ไม่ใช่ชำวบ้ ำนแฮะ
ส่วนที่อยูข่ ้ ำงๆคนน่ำจะเป็ นภรรยำ... ชำวบ้ ำน Lv6 น่ะ
แล้ วชำวบ้ ำนกับสำมัญชนมันต่ำงกันยังไง?
ถ้ ำเป็ นเกม มันก็นำ่ จะมี Tutorial อยูห่ รอก
ยิ่งถ้ ำไม่มีสกิลตรวจสอบเนีย่ ไม่ร้ ูอะไรแน่
พอลองมองต่อไป
สำมัญชน Lv2
ชำวบ้ ำน Lv7
ชำวบ้ ำน Lv25
ลุงคนนี ้เลเวลสูงที่สดุ แฮะ
ถ้ ำจะไปทัก ก็นำ่ จะไปทักคนที่เลเวลสูงสุดดีกว่ำ
หรื อจะไปทักคนที่เลเวลต่ำดีละ่ ?
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน Lv8
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนที่เลเวลต่ำแบบแปลกๆ ส่วนอำยุก็ 56
พ่อค้ ำ Lv6
เป็ นพ่อค้ ำเดินทำง หรื อว่ำมีร้ำนอยูใ่ นหมูบ่ ้ ำนกันนะ
มีคนออกมำจำกตึกสำมชันอี
้ กแล้ ว
พ่อค้ ำ Lv3
ครำวนี ้เป็ นผู้หญิงแฮะ
หลังจำกออกมำก็เข้ ำที่ๆมีกงั หันน ้ำไป
ถ้ ำทังคู
้ เ่ ป็ นสำมี-ภรรยำกัน ที่ๆอำศัยอยูก่ ็นำ่ จะเป็ นร้ ำนค้ ำล่ะนะ
ขณะที่กำลังคิดอยู่ จู่ๆก็มเี สียงดังออกมำจำกในหมูบ่ ้ ำน
ตอนที่ 3 โจร
มีเสียงดังรำวกับว่ำจะทำให้ คนทังหมู
้ บ่ ้ ำนตกใจดังขึ ้น
พอลองมองไปทำงต้ นเสียงแล้ ว
ก็พบผู้ชำยสองคนที่ออกไปจำกหมูบ่ ้ ำนเมื่อสักครู่รีบร้ อนกลับมำ
ดูเหมือนจะกำลังพูดอะไรอยูซ่ กั อย่ำง ผมเองก็ไม่ได้ ยิน
ระหว่ำงนัน้ ชำวบ้ ำนหลำยคนก็ถืออำวุธเดินออกมำจำกบ้ ำนของตน
มีหอกกับดำบ พวกนี ้น่ะ
อย่ำบอกนะ ว่ำผมโดนเจอแล้ วน่ะ.....
ถึงจะคิดแบบนัน้ แต่ดเู หมือนว่ำ ทุกคนจะไม่ได้ มงุ่ หน้ ำมำทำงผม
ชำวบ้ ำนส่วนใหญ่พำกันวิง่ ไปทำงตะวันออกของหมูบ่ ้ ำน
พอผมมองไปทำงทิศตะวันออก ก็พบควันทรำยกับชำวบ้ ำนหลำยคนที่กำลังออกันอยู่
โจร Lv7
เครื่ องสวมใส่ ดำบทองแดง รองเท้ ำหนังสัตว์
โจร Lv11
เครื่ องสวมใส่ ดำบทองแดง เกรำะหนังสัตว์ รองเท้ ำหนังสัตว์
โจร Lv4
เครื่ องสวมใส่ ดำบทองแดง
ถึงจะมองไม่เห็นชัดก็เถอะ ข้ อมูลของพวกโจรมันก็ลอยเข้ ำมำในหัวผมแล้ ว
สะดวกจริ งน้ ำ .. สกิลตรวจสอบ
ผมพอจะเดำได้ วำ่ มีอะไรเกิดขึ ้นอยู่
อีเว้ นท์โจรโจมทีหมูบ่ ้ ำนที่มกั จะพบตอนเริ่ มเกมสินะ
ถ้ ำยังซ่อนอยูใ่ นป่ ำแบบนี ้ต่อไป อีเว้ นท์อำจจะจบไปก่อนก็ได้
พวกเลเวลของพวกโจรก็ดแู ล้ วค่อนข้ ำงตำ่ ด้ วย
ถ้ ำเป็ นเลเวลหลักเดียว แม้ แต่ผมก็นำ่ จะสู้ไหว
ยังไงทำงนี ้ก็มีดำบศักดิ์สทิ ธิ์ดรู ันดัลอยูน่ ี่นะ
ดูแล้ วเอำไปเทียบกับพวกเครื่ องสวมใส่เริ่ มต้ นของชำวบ้ ำนไม่ได้ เลย
พวกชำวบ้ ำนนัน้ ได้ ใช้ โรงเก็บของที่ผมนอนอยูจ่ นถึงเมื่อกี ้นี ้เป็ นฐำนต่อสู้กบั พวกโจร
คงจะซุม่ โจมตีพวกโจรอยูต่ รงนันแหละ
้
ลุง LV25 เมื่อกี ้นันอยู
้ ต่ รงกลำงวงเลย
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน ก็อยูด่ ้ วย
อย่ำดีกว่ำมัง..
้ Lv8
ส่วนทำงด้ ำนโจรนัน......
้
โจร Lv41
เครื่ องสวมใส่ ดำบเหล็ก ผ้ ำพันหัวโจร เกรำะเหล็ก รองเท้ ำหนัง
สงสัยจะเป็ นหัวหน้ ำใหญ่แฮะ
เลเวลสูงอยูค่ นเดียวนี่นะ
แถมยังใส่ผ้ำพันหัวโจรที่เหมือนจะเป็ นเครื่ องประดับไว้ ด้วย
ส่วนข้ ำงๆ ก็มี โจร Lv19 และสำมคนเมื่อกี ้อยูด่ ้ วย
ที่เลเวลตำ่ ๆแบบนี ้คงเพรำะเป็ นอีเว้ นท์แรกล่ะมัง้
ถ้ ำระวังหัวหน้ ำโจรไว้ ผมเองก็ไม่นำ่ จะเป็ นอะไรมำก
หลังจำกพวกโจรมำถึงหมูบ่ ้ ำนแล้ ว ก็เข้ ำมำโจมตีทนั ที
พวกชำวบ้ ำนก็เล็งจักหวะนันแล้
้ วออกมำจำกที่ซมุ่
ต่อหน้ ำต่อตำผม มีกำรต่อสู้ที่แทบจะดูไม่ร้ ูวำ่ ใครเป็ นใคร
ตะโกนกันโหวกเหวก ใครพูดว่ำอะไรบ้ ำงก็ไม่ร้ ู
ส่วนสถำนที่ตอ่ สู้นนั ้ ก็หำ่ งจำกป่ ำที่ผมซ่อนอยูไ่ ปนิดหน่อย
ถ้ ำออกจำกป่ ำตอนนี ้ก็ไม่นำ่ จะมีใครรู้ตวั แล้ วล่ะนะ
คงเพรำะทังชำวบ้
้
ำนและโจรก็เลเวลไม่ตำ่ งกันมำก ก็เลยยังไม่มใี ครได้ เปรี ยบ ต่อสู้กนั อย่ำงสูสี
ส่วนโจร Lv41 ที่เป็ นหัวหน้ ำก็กำลังสู้กบั ลุง Lv25 อยู่
แต่เป็ นเพรำะว่ำเลเวลห่ำงกันเกินไปรึเปล่ำนะ เหมือนว่ำหัวหน้ ำโจรจะได้ เปรี ยบกว่ำอยูน่ ิดหน่อย
ทันใดนัน้ หัวหน้ ำโจรก็ผลักลุงล้ มไปแล้ วลงไปคร่อมทับ ลงไปปลุกปล ้ำสู้กนั ต่อบนพื ้น
ทำอะไรอยูก่ นั นะ
คงจะพยำยำมแทงดำบเข้ ำไประหว่ำงช่องว่ำงระหว่ำงเกรำะของลุงคนนันล่
้ ะมัง้
เคยได้ ยินว่ำเป็ นวิชำในสมัยก่อนที่ใช้ เวลำใส่เกรำะสู้กนั
ระหว่ำงที่ปลุกปล ้ำกับอยูน่ นั ้ แน่นอนว่ำสำยตำของหัวหน้ ำโจรก็ต้องมองไปยังลุงที่นอนอยูข่ ้ ำงล่ำง
หรื อนี่จะเป็ นโอกำส?
ถ้ ำเป็ นตอนนี ้ ผมน่ำจะไปถึงหัวหน้ ำโจรได้ โดยไม่ถกู จับได้
ถ้ ำแทงดำบศักดิ์สทิ ธิ์ดรู ันดัลเข้ ำไปจำกข้ ำงหลังแล้ ว น่ำจะทำควำมเสียหำยได้ มำกพอดูอยู่
หัวใจผมก็เริ่มเต้ นเร็ วขึ ้น
ผมก็จบั ด้ ำมดูรันดัลแล้ วค่อยๆ ดึงออกมำจำกเอว โดยใช้ สองมือพยุงไว้
ถึงดูรันดัลจะหนักกว่ำดำบไม้ อยู่ แต่ก็ไม่หนักถึงกับใช้ เป็ นอำวุธไม่ได้
ผมที่เป็ นเคนโด้ อยูแ่ ล้ วเรื่ องนี ้ไม่มปี ั ญหำเลย
แล้ วก็ถ้ำเป็ นอีเว้ นท์แรกแล้ ว ต่อให้ เป็ นอยูแ่ ค่ Lv1 ก็ไม่นำ่ จะมีศตั รูที่ผมสู้ไม่ได้ อยูห่ รอก
คงไม่มีทำงเลือกนอกจำกต้ องจำกที่ซอ่ นแล้ ว
สูดหำยใจลึกๆ
เสียงรอบๆตัวเพิม่ ก็เริ่มหำยไป
ใครจะพูดอะไรผมก็ไม่ได้ ยินแล้ ว
ผมวิ่งออกไปจำกป่ ำ โดยเล็งหัวหน้ ำโจรไว้ เป็ นเป้ำหมำย
ระหว่ำงนัน้ ก็มีโจรอีกคนที่ร้ ูสกึ ตัวแล้ วออกมำยืนทำท้ ำจะป้องกัน
ผมจึงฟำดดูรันดัลลงมำ กำจัดโจร Lv2 ลงไปในดำบเดียว
Lv2 ก็ได้ แค่นี ้ล่ะมัง้
หลังยกดึงดูรันดัลขึ ้นมำ ผมก็วิ่งต่อไปจนถึงที่ๆหัวหน้ ำโจรอยู่
ไม่ต้องใช้ กำลังมำกนัก ผมคลำยกำลังจำกแขน ตังท่
้ ำเกร็ งขำให้ มนั่ กับพื ้น แล้ วฟั นลงไป
เพียงดำบเดียวเท่ำนัน้ หัวของหัวหน้ ำโจรก็หลุดออกมำจำกบ่ำ
เลือดสีแดงๆก็พงุ่ ออกมำจำกส่วนคอที่ขำดไป
หวำ....
เอฟเฟคโรคจิตแนวไหนเนี่ย....
เกมกำกจริ ง
เอำเถอะ ดูเหมือนจะไม่มีเวลำมำคิดอะไรพวกนี ้แล้ ว
พวกโจรคนอื่นๆก็สงั เกตุเห็นผมและเข้ ำมำโจมตี
แต่แค่ฟำดดูรันดัลครัง้ เดียว เลือดก็พงุ่ ออกมำเต็มไปหมด
ผมกำจัดพวกโจรเลเวลต่ำที่อยูร่ อบๆหัวหน้ ำโจรทังหมดได้
้
ในดำบเดียวอีกแล้ ว
ต่อจำกนันผมก็
้
มองหำโจร Lv19 ที่มีเลเวลรองจำกหัวหน้ ำโจร
ระหว่ำงทีเ่ ก็บกวำดพวกโจรเลเวลต่ำใกล้ ๆ ผมก็ใช้ สกิลตรวจสอบเช็คพวกโจรไปทีละคนๆ
โจร Lv19 นัน้ กำลังต่อสู้กบั หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน หรื อก็คือใกล้ ๆนี่เอง
รอบๆหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน ก็มีชำวบ้ ำนหลำยคนคอยรุมโจร Lv19 อยู่
กำลังตะโกนอะไรอยูก่ ็ไม่ร้ ู
โจร Lv19 นัน้ มองมำทำงผม แล้ วก็ตระโกนอะไรซักอย่ำงต่อไป
พวกโจรที่เหลือก็หยุดสู้ แล้ วเริ่ มวิง่ หนีกนั ออกไป
คงเพรำะหัวหน้ ำโดนฆ่ำไปแล้ วเลยจะถอยทัพสินะ
แต่ช่วงนี ้พวกโจรหันหลังอยูน่ ี่แหละ เป็ นโอกำสดีเลย
ผมจึงเริ่มวิง่ ไล่ลำ่ พวกโจรที่กำลังหนี
หลังจำกฟั นพวกโจรจำกข้ ำงหลังไปสำมสีค่ น ผมก็พบโจร Lv11 ยืนขวำงอยู่ น่ำจะเป็ นหมำยเลขสำมต่อจำกหัวหน้ ำและ
Lv19 คนเมือ่ กี ้ล่ะมัง้
หลังจำกรับดำบที่ฟันมำจำกทำงด้ ำนซ้ ำยด้ วยดูรันดัล ผมจึงฟั นออกไปจำกด้ ำนขวำ แต่ก็ถกู ตังท่
้ ำรับรอไว้
อีกฝ่ ำยก็ใส่เกรำะด้ วยนี่นะ ถ้ ำฟั นที่เอว ก็ไม่นำ่ จะกำจัดได้ ในดำบเดียว
พอคิดได้ แบบนัน้ ผมจึงขยับมือเล็กน้ อย แล้ วเปลีย่ นวิถีดำบลงที่ทอ่ นแขนของโจรคนนัน้
ที่ทำได้ แบบนี ้ก็เพรำะเรี ยนเคนโด้ มำด้ วยน่ะ
แขนขวำของโจร Lv11 ก็ถกู ตัดขำดหลุดลงตรงนัน้ สมเป็ นดูรันดัล
ผมทำเป็ นเมินเลือดที่พงุ่ ออกจำกท่อนแขน รี บยกแขนขึ ้นมำแล้ วฟั นซ ้ำอีกครัง้
ถ้ ำมือขำดไปแล้ วก็ไม่นำ่ จะรับดำบได้ แล้ วแหละ
หัวของโจร Lv11 ก็ถกู ฟั นขำดลงไป ณ ตรงนัน้
พวกโจรที่เหลือก็เข้ ำสู้โหมดวิ่งหนีอย่ำงเต็มตัว
ส่วนโจร Lv19 นันวิ
้ ่งอยูห่ น้ ำสุดเลย น่ำสมเพชจริงๆ แต่ก็สมเป็ นโจรดีละ่ มัง้
หลังจำกนันผมก็
้
ไล่ลำ่ พวกโจรทีก่ ำลังหนี โจร Lv19 ก็โดนผมฟั นจำกข้ ำงหลัง
กับหลังที่ไร้ กำรป้องกันแล้ ว ต่อให้ Lv19 ก็เทียบดูรันดัลไม่ได้ หรอก
สุดท้ ำยพวกโจรที่เหลือก็ล้มเลวในกำรหลบหนี กลำยเป็ นค่ำประสบกำรณ์ของผมไปหมด
「ฟู่ ~~」
หลังจำกจัดกำรพวกโจรทังหมด
้
ผมก็ทิ ้งตัวลงไปบนพื ้นตรงนันเลย
้
ถึงจะบอกว่ำเป็ นเกมก็เถอะ ค่อนข้ ำงเหนื่อยเลยทีเดียว
สูดหำยใจลึกๆ ผมก็คอ่ ยๆใจเย็นลง
ค่อยๆได้ ยินรู้สกึ ถึงเสียงรอบตัวอีกครัง้
บนฟิ ลด์ที่มีกำรต่อสู้นนั ้ ก็มีศพแล้ วก็รอยเลือดของพวกโจรเต็มไปหมด
จริ งๆตรงนี ้ไม่ต้องทำให้ เหมือนจริ งมำกก็ได้ มงั ้
กว่ำศัตรูที่ตำยจะหำยไปคงจะต้ องให้ เวลำหน่อย
ตอนเบต้ ำเทสต์ไม่มีผ้ เู ล่นคนไหนบ่นเลยหรื อไงนะ
แต่ก็ไม่เคยได้ ยินเกมทีเ่ ป็ น Virtual Reality สมบูรณ์แบบนี ้เสียด้ วยสิ
หรื อที่ผมกำลังเล่นอยูม่ นั จะเป็ นเบต้ ำเทสกันหว่ำ
งันเดี
้ ย๋ วผมจะบ่นให้ เอง
พอนัง่ ลงแล้ ว หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็เข้ ำมำหำผม
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน Lv8 ที่เลเวลตำ่ แบบแปลกๆนัน่ แหละ
「××××××××××」
「พูดอะไรอยู่ ไม่ร้ ู เรื่ อง」
「ขอประทำนโทษ เป็ นผู้ใช้ ภำษำบรำฮิมนะสิขอรับ」
จะว่ำไปก็ได้ เซ็ตอะไรแบบนันไว้
้ ด้วยสินะ
「อืม」
「โอ้ ... สมแล้ ว.... เป็ นนักผจญภัยหรื อขอรับ」
มำสมล้ งสมแล้ วอะไร ก็พดู ได้ เหมือนกันไม่ใช่เรอะ
「นัน
่ สินะ เป็ นแบบนันแหละ
้
」
ตอบตำมน ้ำไปก่อนดีกว่ำ
「ขอขอบพระคุณมำกเลยขอรับ ที่ช่วยหมูบ
่ ้ ำนเรำไว้ 」
「อืม ช่ำงเถอะ」
ก็เป็ นอีเวนต์ประเภทนันนี
้ ่นะ
แต่ผมนี่ดหู ยำบคำยแปลกๆแฮะ
เป็ นเพรำะหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนทำท่ำนอบน้ อมเกินไปนัน่ แหละ
ถึงจะเลเวลต่ำก็เถอะ เป็ นถึงหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนแท้ ๆ
จะใช้ ภำษำสุภำพก็นำ่ รำคำญ เอำแบบนี ้ไปละกัน
「โปรดให้ พวกเรำตอบแทนเท่ำที่จะทำได้ ด้วยเถอะขอรับ」
「อืม... เอำสิ ไม่มีพกั แรมบ้ ำงเหรอ กำลังเหนื่อยพอดี」
ถึงจะเป็ นเกม แต่ถ้ำขยับร่ำงกำยมำกก็จะรู้สกึ เหนื่อยแฮะ
สมเป็ น Virtual Reality
อีกอย่ำง ไม่อยำกจะอยูใ่ กล้ ๆที่ทมี่ ีศพกองอยูเ่ ต็มไปหมดแบบนี ้ด้ วย รี บไปน่ำจะดีกว่ำ
「ถ้ ำงันก็
้ มำพักผ่อนที่บ้ำนพวกกระผมเถอะครับ กระผมเป็ นหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน โซมำล่ำขอรับ」
โซมำล่ำ ชำย อำยุ68
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน Lv8
เครื่ องสวมใส่ ดำบทองแดง เชือก แซนเดิ ้ล บูทส์ แหวนหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน
ท่ำทำงข้ อมูลจะไม่ผิดแฮะ
「ฝำกด้ วยแล้ วกัน ชันมิ
้ ชิโอะ」
พวกนี ้เหมือนจะไม่มีนำมสกุลกันด้ วย แต่มชิ ิโอะอย่ำงเดียวก็พอมัง้
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็เริ่มเดินนำไป ผมจึงรี บลุกขึ ้นตำมไป
「××××××××××」
「××××××××××」
ฟั งบทสนทนำของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนกับชำวบ้ ำนไม่ร้ ูเรื่ องเลย
เกมนี ้มันเป็ นอะไรของมันเนี่ย
「คนพูดภำษำบรำฮิมได้ มีไม่เยอะเรอะ?」
「ถ้ ำแค่ในหมูบ
่ ้ ำนนี ้ ก็มีแค่กบั ผมก็บิ ้กก้ ำที่เป็ นพ่อค้ ำ แล้ วก็คณ
ุ นำยเจ้ ำของโรงเรียนแค่นนแหละขอรั
ั้
บ」
「อย่ำงนันเหรอ
้
」
「ถึงท่ำนมิชิโอะจะยังดูหนุม
่ แน่นอยู่ แต่สำมำรถพูดภำษำบรำฮิมได้ นี่ ต้ องบอกแล้ วสมแล้ วขอรับ」
「อืมมมมมม」
อะไรสมแล้ วเรอะ
จะว่ำไปแล้ ว ภำษำบรำฮิมที่วำ่ ก็ดเู หมือนจะไม่ใช่ภำษำญี่ปนแฮะ
ุ่
เป็ นภำษำวิธีออกเสียงก็แปลกๆน่ะ
แน่นอนผมเองก็ไม่นำ่ จะพูดได้ หรอก แต่ทำไมสำมำรถเข้ ำใจได้ ก็ไม่ร้ ู แถมพูดได้ อีกต่ำงหำก
เป็ น Virtual Reality ที่เข้ ำใจยำกจริ งๆ
「ควำมจริ งก็มีอีกคนที่พด
ู ภำษำบรำฮิมได้ อยู่ แต่จำกกำรต่อสู้เมือ่ กี ้......」
เสียงของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็คอ่ ยๆเบำลง
คงจะเป็ นลุงชำวบ้ ำน Lv25 นัน่ แหละ แล้ วก็ถ้ำเป็ นนักเดินทำงเก่ำก็คงจะมีอำชีพอื่นๆที่ไม่ใช่ชำวบ้ ำนอยูห่ รอก แต่ไม่เห็น
ซักคนนี่นะ
จะเป็ นยังไงต่อไปกันนะ
ผมก็ลองมองตัวเองดู
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
ชำวบ้ ำน Lv2 โจร Lv2
เครื่ องสวมใส่ ดูรันดัล แซนเดิ ้ล บูทส์ แหวนแห่งกำรตัดสินใจ
โอ้
ดูเหมือนจะเลเวลอัพจำกกำรต่อสู้เมื่อกี ้แฮะ
เป็ นกำรต่อสู้ทดี่ เุ ดือดไม่เบำอยูห่ รอก แต่เลเวลอัพแค่1นี่นำ่ เศร้ ำอยูแ่ ฮะ
หลังจำกนันพวกผมก็
้
ตรงไปยังบ้ ำนของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน.....
「××××××××××」
「××××××××××」
「ต้ องกำรน ้ำร้ อนไหมขอรับ」
「รบกวนทีนะ」
แล้ วหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็พดู อะไรซักอย่ำงกับชำวบ้ ำน แล้ วพำผมเข้ ำบ้ ำนไป
บ้ ำนของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็เป็ นบ้ ำนสองชัน้ สร้ ำงจำกโคลน ได้ อำรมณ์ชนบทดี
ดูเหมือนจะเป็ นโลกที่ยงั ไม่คอ่ ยพัฒนำแฮะ น่ำจะซักประมำณยุคเก่ำถึงก่อนยุคกลำงได้
ไม่มีทงปื
ั ้ นทังธนู
้ ด้วย
พอผ่ำนระเบียงมำก็มีพื ้นดินกว้ ำงๆอยู่
ส่วนห้ องของผมก็อยูข่ ้ ำงๆนัน่
「โปรดใช้ ห้องนี ้เถอะขอรับ」
「เอำแบบนันละกั
้ น」
「ถ้ ำเช่นนันกระผมขอตั
้
ว」
ถึงในห้ องก็ยงั เป็ นพื ้นดินไม่เปลีย่ น แต่ข้ำงในลึกๆก็ห้องก็มีแผ่นไม้ แผ่นใหญ่วำงอยู่
ผมจึงนัง่ ลงบนแผ่นไม้ นนั ้
「ฟู่ ~~」
ถอนหำยใจนิดหน่อย
ล๊ อคเอำท์ก่อนดีกว่ำมัง้
.....
หือ?
แล้ วล๊ อคเอำท์เนี่ย... มันทำยังไงฟะ....
บทที่ 4 ทำควำมเข้ ำใจสถำนกำรณ์ปัจจุบนั
ล๊ อคเอำท์ไม่ได้ .....
ผมเริ่ มงง
ถ้ ำลองคิดดูดีๆแล้ ว ผมไม่เคยรู้วิธีล๊อคเอำท์ออกจำกเกมมำก่อนเลย
ทังค
้ ำอธิบำย ทัง้ Tutorial ก็ไม่มี
จะทำยังไงถึงจะกลับไปในโลกแห่งควำมจริ งได้ ละ่ ....
「ล๊ อคเอำท์......」
ลองกระซิบออกมำดู แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
「ล๊ อคเอำท์... จบ... หยุด... แอนด์... เมนู... โอเพ่น... เซฟ...」
ไม่มีอะไรเกินขึ ้น
「เมนูโอเพ่น... เมนเมนู... เมนูออกเกม... ออปชัน
่ เมนู... ออปชัน่ ... วินโดว์... วินโดว์โอเพ่น... เมนูวนิ โดว์... วินโดว์ปิดกำร
ทำงำน... บันทึก... รี เซ็ท... เคลียร์ ... กลับ... รี เทิร์น... จบเกม... จบสิ... จบแล้ ว....」
ลองพูดคำทังหมดดู
้
เท่ำที่คิดออกแล้ ว ก็ยงั ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
ถ้ ำเป็ นแบบนี ้ก็กลับไปยังโลกแห่งควำมจริงไม่ได้
จะว่ำไปแล้ วนี่มนั เป็ นเกมแน่เหรอ....
ควำมรู้สกึ มันบอกว่ำที่นคี่ ือควำมจริ งแน่ๆ
ไม่ผิดแน่
แล้ วก็คงไม่ใช่ควำมฝั นด้ วย
ตำมปกติ ถ้ ำนี่เป็ นเกม ก็คงเป็ นประเภท Virtual Reality แต่ผมไม่เคยได้ ยินเกี่ยวกับ Virtual Reality ที่สมบูรณ์ขนำดนี ้
เลย
นอกจำกนัน้ ทังหมดที
้
่ผมทำในตอนนันก็
้ แค่คลิกเม้ ำส์ในบรำวเซอร์
“คำเตือน
หลังจำกคุณได้ ทิ ้งโลกนี ้ และไปใช้ ชีวติ ที่โลกคูข่ นำนแล้ ว
คุณจะไม่สำมำรถกลับมำได้ เป็ นครัง้ ที่สอง
ต้ องกำรจะไปต่อไหม?”
นัน่ คือควำมทรงจำสุดท้ ำยของผมที่เหลืออยู่
ถ้ ำจำไม่ผิด มีข้อควำมแบบนี ้เด้ งขึ ้นมำแน่ๆ
นัน่ ไม่ใช่เรื่ องจริงใช่ไหม
อืม.... ถึงผมจะมีสกิลตรวจสอบ แล้ วก็อำวุธขันหก
้ ดูรันดัลแล้ ว ก็ยงั เชื่อไม่ได้ เต็มที่วำ่ ที่นี่คือโลกแห่งเกมจริ งๆ
ถ้ ำที่นี่คือโลกที่ผมตังค่
้ ำเองแล้ วล่ะก็ สิง่ ต่ำงๆในโลกก็ควรจะเป็ นเหมือนกับที่ผมตังค่
้ ำไว้ ตอนนัน้
「ขอประทำนโทษขอรับ」
ในระหว่ำงที่กำลังคิดอยู่ หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็เดินเข้ ำมำ
เอำน ้ำร้ อนในอ่ำงไม้ มำให้ ตำมทีผ่ มขอ
「อะ... อือ」
「โปรดใช้ น ้ำร้ อนนี ้เช็ดตัวเถอะค่ะ」
ป้ำที่ดเู หมือนกับเป็ นคนใช้ ก็วำงอ่ำงน ้ำ และยื่นผ้ ำเช็ดตัวให้ ผม
ถึงจะเหมือนเศษผ้ ำมำกกว่ำผ้ ำเช็ดตัวก็เถอะ
「โทษทีนะ」
「แล้ วก็ ได้ จดั เตรี ยมชุดเปลีย่ นไว้ ให้ แล้ วค่ะ เพรำะเสื ้อผ้ ำทีใ่ ส่อยู่ตอนนี ้ก็ดเู หมือนจะเปื อ้ นอยูด
่ ้ วย จะให้ เอำไปซักมัยคะ
้ 」
「ฝำกด้ วยละกัน」
แล้ วป้ำอีกคนก็วำงชุดไว้ บนแผ่นไม้ ที่อยูใ่ นห้ อง
อำยุ 66 เนี่ย... น่ำจะเป็ นภรรยำของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนล่ะมัง้
พอเสร็ จธุระแล้ ว ก็กลับออกไปพร้ อมกับหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน
พอเหลือตัวคนเดียว ผมก็ถอดเสื ้อเชิ ้ตออก แล้ วเอำผ้ ำมำเช็ดตัว
เสื ้อเชิ ้ตเปื อ้ นครำบสีแดงเต็มไปหมด
เลือดของพวกโจรน่ะ....
เช็ดยังไงก็ไม่มีทีทำ่ จะเช็ดออก
ถ้ ำนี่ไม่ใช่เกมแล้ วล่ะก็ ก็คงเช็ดไม่ออกหรอกสินะ
คงจะแน่แล้ วแหละ ที่นี่ไม่ใช่ในเกมแน่ๆ
ผมหำยใจเข้ ำออกลึกๆ
อย่ำงนี ้นีเ่ อง สกิลตรวจสอบก็มี อำวุธขันหกก็
้
มีอยู่
ตำมจริ งแค่นี ้ก็ควรจะรู้ได้ แล้ ว
“คำเตือนครัง้ สุดท้ ำย
คุณจะไม่สำมำรถกลับมำได้ จริ งๆ”
หลังจำกคำเตือนนัน้ กำรตังค่
้ ำทังหมดก็
้
เกิดเป็ นโลกนี ้ขึ ้นมำ
หรื อจะว่ำอีกอย่ำง ที่นี่ก็คือควำมจริ งนี่เอง
ควำมจริงที่เป็ นโลกคูข่ นำนตำมทีป่ ระกำศบอกไว้
ใช่แล้ ว ผมทำใจยอมรับมันจนได้
ผมเข้ ำใจมันจนได้ ผมก็แค่หนีจำกควำมจริ งอยูเ่ ท่ำนันเอง
้
หนีจำกควำมจริงอะไรงันเหรอ....
้
ฆำตกร
ถ้ ำนี่เป็ นเกมล่ะก็ ผมก็แค่กำจัดคำแรคเตอร์ ในเกมเท่ำนันเอง
้
แต่ถ้ำนี่ไม่ใช่เกมแล้ วล่ะก็ ผมก็ได้ ฆำ่ อะไรที่ไม่ใช่คำแรคเตอร์ ในเกมไปแล้ ว
ดังนัน้ ผมก็เลยพยำยำมคิดว่ำนีเ่ ป็ นเกมอยูน่ นเอง
ั้
นัน่ คงเป็ นควำมสิ ้นหวังที่ทำให้ ผมหนีจำกควำมจริ งสินะ
ผมก็แค่ตรวจสอบสิง่ ต่ำงๆโดยหวังว่ำมันจะเป็ นเกม
ผมทำใจยอมรับมันจนได้
เป็ นฆำตกรไปซะแล้ ว
ฆ่ำคนไปซะแล้ ว
ตอนฟั นพวกโจรก็จดจ่อกับอะไรที่เรี ยกว่ำอีเวนท์จนไม่ได้ คิดอะไรมำก แต่ตอนนี ้ดูรันดัลก็ยงั เหลืออยูใ่ นมือของผมอยู่
ผมแย่งชีวิตไปจำกคนๆอื่นเสียแล้ ว
แต่ถ้ำลองคิดดูดีๆ
ดูเหมือนว่ำนีเ่ ป็ นโลกที่พวกโจรโจมตีหมูบ่ ้ ำนจนเป็ นเรื่ องปกติ
ถ้ ำยังล๊ อคเอำท์ไม่ได้ แบบนี ้ต่อไปล่ะก็ ยังไงซักวันก็คงต้ องฆ่ำคนสินะ
คงหลีกเลีย่ งไม่ได้ หรอก
ถ้ ำหลีกเลีย่ งไม่ได้ จริงๆแล้ ว ฆ่ำตอนยังนึกว่ำเป็ นเกมอยูก่ ็ถือว่ำดีแล้ วล่ะมัง้
ฝั่ งตรงข้ ำมเป็ นโจร
นี่ไม่ใช่สถำนกำรณ์ทคี่ วรจะมำนัง่ กลุ้มใจหรื อสิ ้นหวัง
ถ้ ำไม่กระทำ ก็จะโดนกระทำ
ยังไงก็ต้องยอมรับควำมจริ งนี ้
ผมหำยใจเข้ ำลึกๆ แล้ วเตรี ยมใจตัวเองไว้
ที่นี่คือควำมจริง
แล้ วก็หลังจำกนี ้ ผมก็จะต้ องมีชีวติ รอดอยูบ่ นโลกแห่งนี ้ให้ ได้
เพื่อที่จะมีชีวติ รอด ต่อจำกนี ้มือก็คงต้ องแปดเปื อ้ นอีกรอบ จะกลัวไม่ได้
ถ้ ำเป็ นเรื่ องที่ทำได้ แล้ ว ไม่วำ่ อะไรก็ควรจะทำ
จะว่ำไปแล้ ว ถ้ ำทุกอย่ำงเป็ นไปตำมกำรตังค่
้ ำแล้ วล่ะก็ ก็ควรจะมีหลักฐำนอีกอย่ำงหนึง่
ผมจึงลองเรี ยกใช้ คำสัง่ “ตังค่
้ ำตัวละครอีกครัง้ ” ดู
แล้ วหน้ ำต่ำง ตังค่
้ ำตัวละคร ก็ลอยขึ ้นมำในจิตใจของผม
เคอร์ เซอร์ ก็ขยับได้ โดยใช้ ควำมคิด
สกิลตังค่
้ ำตัวละครก็ใช้ ได้ ตำมที่ตงค่
ั ้ ำไว้ สนิ ะ
ทุกอย่ำงเป็ นไปตำมที่ตงค่
ั ้ ำไว้ จริงๆด้ วย
ทังค
้ ำเตือนสุดท้ ำยนัน่ ก็เหมือนกัน.....
แต่ทำไมโบนัสพ้ อยท์ที่เหลือถึงกลำยเป็ น 1 ได้
ผมจำได้ วำ่ ใช้ หมดไปแล้ วแน่ๆ หรื อว่ำมองข้ ำมไปหว่ำ...
เอำเป็ นว่ำหยุดตังค่
้ ำตัวละครแค่นี ้ดูก่อนดีกว่ำ
แล้ วผมก็เปลีย่ นเสื ้อผ้ ำเป็ นชุดที่หวั หน้ ำหมูบ่ ้ ำนทิ ้งไว้ ให้
เสื ้อกับกำงเกงสีน ้ำเงิน โดยเฉพำะกำงเกงสีออกไปทำงเข้ มๆ
ถึงจะเป็ นเสื ้อผ้ ำทีเ่ นื ้อผ้ ำแข็งๆใส่แล้ วไม่คอ่ ยสบำยก็เถอะ แต่ก็ไม่ถึงกับใส่ไม่ได้ ผมก็ใส่ด้วยควำมรู้สกึ ขอบคุณ
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
ชำวบ้ ำน Lv2 โจร Lv2
เครื่ องสวมใส่ แซนเดิ ้ล บูทส์ แหวนแห่งกำรตัดสินใจ
ดูเหมือนจะไม่นบั เป็ นเครื่ องสวมใส่แฮะ
ที่ดรู ันดัลไม่อยูใ่ นนันด้
้ วย คงเป็ นเพรำะวำงพิงหนังไว้ ข้ำงๆล่ะมัง้
จะว่ำไปแล้ ว เอำเครื่ องสวมใส่โบนัสออกน่ำจะดีกว่ำ
ดูรันดัลนัน่ เป็ นดำบที่สดุ ยอดไม่ผดิ แน่ สุดยอดเกินไป รู้สกึ ตังแต่
้ ตอนสู้กบั พวกโจรแล้ ว
กำรที่ผมได้ แซนเดิ ้ล บูทส์ ที่ไม่ร้ ูวำ่ เป็ นของใครมำเป็ นของผมได้ แสดงว่ำ ดูรันดัลก็นำ่ จะกลำยเป็ นของคนอื่นได้ เช่นกัน
ซึง่ จะนำมำถึงควำมอันตรำยสองอย่ำง
หนึง่ ก็คือถ้ ำถูกแย่งดูรันดัลไปแล้ ว ก็หมำยควำมว่ำโบนัสพ้ อยท์ 63 ของผมก็จะโดนแย่งไปได้
โบนัสพ้ อยท์นนเป็
ั ้ นหนึง่ ในสิง่ ไม่กี่สงิ่ ที่ทำให้ ผมมีชีวิตอยูต่ อ่ ไปได้ งำ่ ยขึ ้น
ตอนนี ้จะว่ำมันเป็ นสิง่ เดียวก็ได้ (ถึงจะมี99พ้ อยท์ก็เถอะ)
จะสูญเสียมันไปไม่ได้
อันตรำยอีกอย่ำงคือถ้ ำถูกแย่งดูรันดัลไป ชีวิตของผมก็จะเป็ นอันตรำยไปด้ วย
โลกนี ้มันมี Death penalty อยูห่ รื อเปล่ำนะ
ที่เลเวลลดหรื อต้ องไปเกิดใหม่ที่โบถต์อะไรทำนองนี ้น่ะ... แต่ปกติตำยก็คือตำยสินะ
เอำเป็ นว่ำไม่ถือดูรันดัลเดินไปเดินมำน่ำจะดีกว่ำ
ถ้ ำจำเป็ นเมื่อใหร่คอ่ ยใช้ สกิลตังค่
้ ำตัวละครใหม่เอำออกมำก็แล้ วกัน
ถ้ ำโดนแย่งเอำไปมันจะหำยไปไหมนะ
ลองดูดีกว่ำ เปิ ดตังค่
้ ำทังๆที
้ ่ไม่ได้ สวมใส่ดรู ันดัลอยู่นี่แหละ
อำวุธขันที
้ ่หกไม่ได้ ถกู ติ๊กไว้
ตอนแหวนตอนนี ้ใส่อยู่ ก็เลยมีเครื่ องประดับขันที
้ ่สองอยู่
ว่ำแล้ ว ถ้ ำโดนแย่งดูรันดัลไป โบนัสพ้ อยท์ก็จะหำยไปด้ วย
ก่อนอื่นปิ ดกำรตังค่
้ ำแล้ วก็หยิบดูรันดัลที่วำงพิงผนังไว้ มำก่อน
แล้ วเปิ ดกำรตังค่
้ ำขึ ้นมำอีกรอบ
เอำอำวุธขันที
้ ่หกออก แล้ วโบนัสพ้ อยท์ก็กลำยเป็ น 67
จะเปลีย่ นไปใช้ อะไรดีละ่ ..
ผมก็เลือก “ค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ” กับ “เพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับสิบเท่ำ” เหลือโบนัสพ้ อยท์ 35
“ค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในยี่สบ
ิ ” เหลือโบนัสพ้ อยต์ 3
สกิลตังค่
้ ำอำชีพ กับ อำชีพที่สำม (ใช้ 2พ้ อย) แล้ วโบนัสพ้ อยท์ก็หมดไป
จบกำรตังค่
้ ำไว้ แค่นี ้ก่อน
ดูรันดัลที่ถืออยูก่ ็หำยไป
ผมลองเรี ยกใช้ คำสัง่ "ตังค่
้ ำอำชีพ" ดู
ข้ ำงในหัวก็มีอำชีพของผมอยู่
ชำวบ้ ำน Lv2 โจร Lv2 ผู้กล้ ำ Lv1
เพรำะเลือกอำชีพที่สำมไปรึเปล่ำนะ ถึงเพิ่มขึ ้นมำอำชีพนึง
พอเลือกอำชีพผู้กล้ ำ Lv1 แล้ ว ข้ อมูลก็ไหลเข้ ำหัวมำ
ผู้กล้ ำ Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มHPระดับกลำง เพิ่มMPระดับกลำง เพิ่มแรงแขนระดับกลำง เพิ่มควำมแรงกำยระดับกลำง
เพิ่มควำมฉลำดระดับกลำง เพิ่มจิตใจระดับกลำง เพิ่มควำมสำมำรถระดับกลำง เพิ่มควำมเร็วระดับกลำง
สกิล โอเวอร์ เอมมิ่ง
มีตงแต่
ั ้ แรกแล้ วรึเปล่ำนะ
ไม่นำ่ จะใช่มงั ้
เพรำะได้ อำชีพที่สองตอนขโมยแซนเดิ ้ล บูทส์มำ อำชีพผู้กล้ ำก็นำ่ จะได้ มำหลังจำกนันสิ
้ นะ
เพรำะปกป้องหมูบ่ ้ ำนจำกพวกโจรล่ะมัง้ เลยได้ อำชีพนี ้มำ
พอจะลองเปลีย่ น อำชีพแรก เป็ นผู้กล้ ำดู แต่ก็ทำไม่ได้
ทำไมอำชีพแรกถึงเลือกได้ แค่ชำวบ้ ำนกับโจรนะ
ผลพลอยได้ ของชำวบ้ ำนเหมือนจะเป็ นเพิม่ พลังกำยระดับต่ำที่สดุ ไม่มีสกิล... ห่วยจริ ง
ช่วยไม่ได้ ติดตังอำชี
้ พผู้กล้ ำ Lv1 เป็ นอำชีพที่สองก็ได้
ผลพลอยได้ ก็คอ่ นข้ ำงสุดยอดอยู่ อย่ำงน้ อยก็ดีกว่ำชำวบ้ ำนอย่ำงเทียบไม่ติด
อำชีพที่สำมก็ให้ เป็ นโจร Lv2
ผลพลอยได้ ของอำชีพโจรคือ เพิม่ ควำมว่องไวระดับต่ำ ไม่มีสกิลเหมือนกัน
อย่ำงน้ อยก็ดกี ว่ำชำวบ้ ำนล่ะนะ
ผมก็จบกำรตังค่
้ ำอำชีพแต่เพียงเท่ำนี ้ แล้ วลองดูสเตตัสตัวเองดู
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
ชำวบ้ ำน Lv2 ผู้กล้ ำ Lv1 โจร Lv2
เครื่ องสวมใส่ แซนเดิ ้ล บูทส์
ขอเปลีย่ น นักเดินทำง เป็ น นักผจญภัยนะครับ
บทที่ 5 ตรวจสอบ
「ขอประทำนโทษขอรับ 」
แล้ วหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็กลับมำอีกครัง้
「หือ..... มีอะไรเรอะ 」
อื ้อหือ..... ทำท่ำทำงหยิ่งๆออกไปอีกแล้ ว
ไม่สิ หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนต่ำงหำก ที่ทำท่ำทำงสุภำพจนเกินไป
ผมเป็ นแค่นกั เรี ยน ม ปลำยธรรมดำเองนำ
แต่ถึงจะบอกว่ำเป็ นนักเรียน ม ปลำยก็คงจะไม่เข้ ำใจล่ะนะ
เอำเป็ นว่ำผมก็เป็ นแค่ ชำวบ้ ำน Lv2 ที่ผำ่ นมำเท่ำนันเอง
้
「รวมรวบเครื่ องสวมใส่ของพวกโจรมำได้ ครบแล้ วขอรับ รบกวนตรวจสอบ... 」
ก็ใช้ ยืมพลังของดูรันดัลฆ่ำโจรไปเยอะขนำดนันนี
้ ่นะ เครื่ องสวมใส่ก็นำ่ จะมีเหลืออยูแ่ ล้ วแหละ
แต่จริ งๆไม่ต้องทำพินอบพิเทำถึงขนำดนี ้ก็ได้
จะใช้ กำลังกับคนทีช่ ่วยหมูบ่ ้ ำนไว้ ไม่ได้ แถมถ้ ำทำไม่ดดี ้ วยอำจจะโดนล้ ำงแค้ นได้ อกี
มองจำกจุดยืนของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนแล้ ว ผมก็คงเป็ นตัวอะไรทำนองนันล่
้ ะมัง้
เพรำะงันจึ
้ งเลือกแผนที่วำ่ สุภำพกับผมไว้ ก่อน เพื่อรอผมออกไปจำกที่นี่เองงันหรื
้ อ?
「เข้ ำใจล่ะ」
พูดไปงันๆแหละ
้
ไม่เข้ ำใจเฟ้ ย
ตรวจสอบเนีย่ มันอะไรเรอะ
ให้ ผมเก็บไว้ เป็ นของผมเองได้ เลยรึเปล่ำ หรื อยังไง?
ควำมจริงมันก็เป็ นของสวมใส่ของพวกโจรที่ผมกำจัดไปนี่นะ เพรำะงันก็
้ นำ่ จะเอำมำเป็ นของผมได้ แหละ
ยังไงจำกสำยตำพวกชำวบ้ ำนผมก็แข็งแกร่งอยูแ่ ล้ วนี่นะ ถึงจะทำยังไงก็คงไม่โดนทำอะไรหรอกมัง้
「นี่ขอรับ」
「พวกเครื่ องสวมใส่นี ้ เอำไว้ เป็ นของชันได้
้ เลยเหรอ？」
ตอนกำลังเดินตำมไปก็ลองถำมขึ ้นดู
「ขอรับ เครื่ องสวมใส่ของโจรทีท
่ ำ่ นมิชิโอะปรำบ ก็เป็ นของท่ำนมิชิโอะขอรับ」
「งันเรอะ
้
」
ท่ำทำงของๆพวกโจรนี่คือใครกำจัดได้ ก็เอำไปสินะ
ถ้ ำเป็ นยุคนี ้ที่ไม่มีทงต
ั ้ ำรวจทังศำลแล้
้
วล่ะก็ ก็คงเป็ นเรื่ องปกติ
「ครัง้ นี ้พวกกระผมชำวบ้ ำนก็ได้ กำจัดพวกโจรได้ สองคนด้ วย ถ้ ำเป็ นไปได้ ก็อยำกให้ สงิ่ ของของสองคนนันกั
้ บพวก
ชำวบ้ ำน แต่.....」
พวกชำวบ้ ำนกำจัดไปได้ แค่สองคนเนี่ยนะ
จะว่ำไปแล้ วตอนนัน้ พวกชำวบ้ ำนกับโจรก็ดไู ม่ได้ ส้ กู นั รุนแรงมำกนักนี่นะ
ผมที่มีดรู ันดัลโจมตีทเี ดียวก็กำจัดได้ แล้ วแท้ ๆ.....
「เอำสิ ไม่นำ่ จะเป็ นอะไรไม่ใช่เหรอ」
ไม่คอ่ ยจะรู้ธรรมเนียมของโลกนี ้ซะด้ วย ยอมรับไปก่อนดีกว่ำ
ถึงที่ชนะทังหมดมั
้
นจะเป็ นเพรำะผมก็เถอะ ถ้ ำจะทำจริ งๆ เอำเป็ นของผมหมดเลยก็นำ่ จะเป็ นไปได้
แต่อย่ำดีกว่ำ
ยังไงทำงนี ้ควำมจริ งก็เป็ นแค่ชำวบ้ ำน Lv2 อ่ะนะ
แถมตอนนี ้ไม่มดี รู ันดัลอยูด่ ้ วย ถ้ ำพวกชำวบ้ ำนทุกคนเอำจริงขึ ้นมำผมคงแย่
「ขอบพระคุณมำกขอรับ กระผมขอเป็ นตัวแทนหมูบ
่ ้ ำนในขอบคุณที่ช่วยหมูบ่ ้ ำนไว้ 」
ยังไงก็เป็ นกำรปฏิบตั ิที่ Lv2 อย่ำงผมไม่ควรได้ รับเลยจริ งๆ
「ช่ำงมันเถอะ」
ยังไงสกิลตรวจสอบก็เป็ นโบนัสสกิล หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนกับชำวบ้ ำนไม่นำ่ จะใช้ ได้ หรอก
ถ้ ำลองมองจำกชำวบ้ ำน เลเวลของผมก็คงจะอยูแ่ ถวๆ 30 ล่ะมัง้
ชำวบ้ ำนส่วนมำกอย่ำงดีก็ได้ แค่สสู กี บั พวกโจรเท่ำนันเอง
้
แม้ แต่ชำวบ้ ำน Lv25 ที่เลเวลสูงที่สดุ ก็โดนพวกโจรฆ่ำไปแล้ ว
เพรำะงันก็
้ คือในหมูช่ ำวบ้ ำน ไม่มีใครเทียบผมได้ แล้ วแหละ
เพรำะแบบนันล่
้ ะมัง้ ถึงได้ สภุ ำพกันขนำดนี ้
หลังจำกตำมหัวหน้ ำหมู่บ้ำนออกไปนองหมูบ่ ้ ำนซักพัก ก็เจอเครื่ องสวมใส่ของพวกโจรวำงรวมกันอยู่
แล้ วก็มชี ำยคนหนึง่ ยืนอยูข่ ้ ำงๆ
บิกก้ ำ ชำย อำยุ31
พ่อค้ ำ Lv6
เครื่ องสวมใส่ เกรำะไม้ รองเท้ ำหนัง
คงเป็ นพ่อค้ ำคนทีเ่ ห็นเมื่อเช้ ำล่ะมัง้
「นี่คือบิกก้ ำขอรับ เป็ นพ่อค้ ำเพียงคนเดียวในหมูบ
่ ้ ำน 」
「บิกก้ ำครับ ผมไม่อำจจะหำคำพูดมำแสดงแทนควำมขอบคุณได้ เลยที่ชว่ ยผมและหมูบ
่ ้ ำนเอำไว้ ....」
「ชันมิ
้ ชิโอะ แล้ วก็ไม่ต้องเว่อร์ ขนำดนันก็
้ ได้ 」
รู้สกึ ขอบคุณมันก็ดอี ยูห่ รอก แต่เป็ นแบบนี ้ซะทุกคนมันก็นำ่ รำคำญเท่ำนันเอง
้
「ครับผม ส่วนนี่คือเครื่ องสวมใส่ของพวกโจรครับ」
ผมก็ลองตรวจสอบเครื่ องสวมใส่ของพวกโจรดู
เกรำะหนัง ชุดเกรำะ
รองเท้ ำหนัง รองเท้ ำ
ดำบทองแดง ดำบสองมือ
จะอันไหนก็เหมือนจะเป็ นเครื่ องสวมใส่ธรรมดำๆ
「××××××××××」
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ ชำวบ้ ำนที่กำจัดโจรได้ คงดีใจแน่」
「เอำสิ」
เหมือนจะพูดถึงเรื่ องที่ผมไม่ต้องกำรเครื่ องสวมใส่ของโจรสองคนนันล่
้ ะนะ
ถ้ ำช่วยพูดภำษำบรำฮิมซักหน่อยก็จะดีมำกเลย
「ท่ำนมิชิโอะนี่ไม่สำมำรถสร้ ำงมิติเก็บของได้ หรื อครับ」
พ่อค้ ำถำมผม
「มิต?ิ 」
แย่ละ
ไอ้ มิติเก็บของนี่มนั อะไรล่ะเนี่ย
「เหมือนภำษำบรำฮิมของผมจะไม่ดีพอสินะ มิติที่สำมำรถเก็บพวกเครื่ องสวมใส่นะ่ ครับ」
「ไม่นำ่ จะ.. สร้ ำงได้ นะ...」
ไม่เข้ ำใจเฟ้ ย
「ท่ำนมิชิโอะไม่ได้ เป็ นนักผจญภัยหรื อครับ?」
「หือ... ก็ประมำณนันน่
้ ะนะ」
เป็ นนักผจญภัยนี่มีอะไรพิเศษด้ วยหรื อ
เหมือนจะเผลอโกหกอะไรแปลกๆไปซะแล้ ว
「ถ้ ำเป็ นนักผจญภัยแล้ วล่ะก็ จะมีสกิลที่สำมำรถสร้ ำงมิติขึ ้นเพื่อเก็บไอเท็มแล้ วเครื่ องสวมใส่ได้ นะ่ ขอ รับ ดำบที่ใช้ อยูเ่ มื่อ
กี ้ก็ไม่ได้ เก็บไปด้ วยวิธีนนหรื
ั ้ อขอรับ?」
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนช่วยไว้ พอดี
อย่ำงงันเหรอ
้
สะดวกดีนี่
เหมือนพวกอินเวนทอรี่ กล่องเครื่องมือหรื อไอเทมบ๊ อกซ์อะไรประมำณนันสิ
้ นะ
ดูรันดัลก็ทำให้ หำยไปด้ วยกำรตังค่
้ ำตัวละครซะด้ วย
ถ้ ำมองจำกหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนแล้ ว ก็คงเหมือนกับใส่มิติอะไรซักอย่ำงเข้ ำไปล่ะมัง้
「หมำยถึงอินเวนทอรี่ นะ่ เหรอ」
「เรี ยกว่ำอินเวนทอรี่ หรื อขอรับ?」
「อินเวนทอรี่ โอเพ่น, ไอเท็มบอกซ์ โอเพ่น, กล่องเครื่ องมือ โอเพ่น, ไอเท็มสเปซ โอเพ่น...」
ลองกระซิบออกมำดู แต่ก็ไม่มีอะไรเกินขึ ้น
ชื่อสกิลผิดหรื อเปล่ำนะ หรื อจะว่ำไม่มีสกิลตังแต่
้ แรกแล้ วดี
ยังไงซะตอนนี ้ผมก็ใช้ มนั ไม่ได้
แถมรู้สกึ ว่ำหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนกับพ่อค้ ำก็สง่ สำยตำแปลกๆมำด้ วยสิ
ผมที่บน่ อะไรแปลกๆออกมำนัน้ คงจะดูนำ่ สมเพชมำกในสำยตำของคนรอบข้ ำง
เหมือนคนป่ วยจูนเิ บียวเลย
.... อดทนไว้ ! มือซ้ ำยของข้ ำ!
[ผู้แปล: ใครเก็ทมุกมันรบกวนบอกทีครับ ผมคุ้นๆแต่นกึ ไม่ออก]
「……เป็ นยังไงบ้ ำงขอรับ」
「ดูเหมือนว่ำตอนนี ้มิตจิ ะเต็มอยูน
่ ะ่ 」
จริ งๆแล้ วใช่ไม่ได้ อะ่ นะ
แต่ถ้ำบอกแบบนันจริ
้ งๆ เดี๋ยวจะโดนถำมว่ำดูรันดัลหำยไปไหนอีก
จะว่ำไปแล้ วดูรันดัลมันหำยไปไหนหว่ำ
「ควำมจริ งแล้ ว พรุ่ งนี ้ผมจะไปเติมสินค้ ำทีเ่ มืองเบลน่ะครับ ถ้ ำต้ องกำรล่ะก็ จะใช้ รถม้ ำขนย้ ำยเครื่ องสวมใส่ไปไหมครับ
ถ้ ำเป็ นเมืองเบลก็จะมีพวกร้ ำนอำวุธหรื อร้ ำนเครื่ องป้องกันอยู่ น่ำจะนำไปขำยที่นนั่ นะครับ」
พ่อค้ ำว่ำ
จริ งๆอุตส่ำห์หวังว่ำจะหำซื ้อเครื่ องสวมใส่ได้ ในเมืองนี ้ แต่เหมือนจะไม่มีแฮะ
「เอำแบบนันก็
้ ได้ ขอบคุณมำก」
จริ งๆพวกเครื่ องสวมใส่นี่จะไม่ขำยแล้ วเก็บไว้ ใช้ เองก็ดีอยู่
ถุงมือหนังกับรองเท้ ำหนังอย่ำงละชิ ้นน่ะ
แต่ไม่ร้ ูวำ่ ดำบมันสำมำรถหักได้ รึเปล่ำด้ วย เอำไปสองเล่มดีไหมนะ
ดำบเหล็ก ดำบสองมือ
ดำบของหัวหน้ ำโจร... จะทำยังไงกับมันดี
ดูแล้ วน่ำจะเป็ นดำบที่สงู กว่ำดำบทองแดงหนึง่ ระดับ
แต่ถ้ำถือของดีๆไว้ ก็อำจจะเป็ นเป้ำหมำยของพวกโจรได้ ด้วย
แถมยังไงดูแล้ วก็ไม่นำ่ จะเป็ นของแรร์ ขำยดีกว่ำ
「ส่วนนี่คืออินเทลลิเจนซ์ กำร์ ดของพวกโจรครับ」
พ่อค้ ำก็ยื่นกำร์ ดขนำดพอๆกับเมโมมำให้ ผม
「อินเทลลิเจนซ์ กำร์ ด?」
อะไรล่ะนัน่ ?
ลองถำมดูดกี ว่ำ
「ในหมูโ่ จรก็นำ่ จะมีพวกที่มีคำ่ หัวอยูน
่ ะครับ ถ้ ำนำสิง่ นี ้ไปให้ กลุม่ อัศวินในเมืองเบลแล้ วล่ะก็ จะสำมำรถขึ ้นเงินรำงวัลได้
ครับ」
「อย่ำงนี ้... นี่เอง」
พอจะเข้ ำใจแล้ ว
ถ้ ำเป็ นโลกที่มีโจรเยอะแล้ วล่ะก็ เงินค่ำหัวก็นำ่ จะมีเหมือนกันสินะ
ส่วนกำร์ ดนีก่ ็คือสิง่ ยืนยันว่ำกำจัดโจรพวกนันไปแล้
้
วสินะ
ดูเหมือนจะเป็ นควำมรู้ทวั่ ไปในโลกนี ้
ยังไงก็ไม่อยำกถูกมองแปลกๆด้ วย
ดังนัน้ พอผมรับกำร์ ดมำแล้ ว ก็เก็บไปโดยไม่มอง แล้ วทำท่ำเป็ นดูเครื่ องสวมใส่ตอ่ ไป
ดำบทองแดง ดำบสองมือ
ดำบทองแดง ดำบสองมือ
หลังจำกไล่มองดูเครื่ องสวมใส่แล้ ว ก็พบเรื่ องแปลกๆอยูห่ นึง่ เรื่ อง
ดำบทองแดง ดำบสองมือ
สกิล ว่ำง
ไอ้ สกิลเนี่ย ดูรันดัลก็มีเหมือนกันนี่นะ
「มีอะไรหรื อขอรับ」
พ่อค้ ำถำมผมที่หยิบดำบทองแดงเล่มหนึ่งขึ ้นมำ
ไม่ใช่วำ่ มีสกิลทีเ่ รี ยกว่ำว่ำง แต่นำ่ จะหมำยควำมว่ำสกิลสล๊ อตว่ำงอยูส่ นิ ะ
「นี่ดเู หมือนจะเป็ นของดีนะ」
「ดูออกหรื อครับ?」
แต่จะติดสกิลลงไปยังไงผมก็ไม่ร้ ูหรอก
「สกิล สกิลสล๊ อต ติอตังสกิ
้ ล สร้ ำงสกิล」
แล้ วผมก็กระซิบค่อยๆโดยไม่มีอะไรเกิดขึ ้นอีกแล้ ว
ไม่มีอะไรเปลีย่ นไป
แต่ถึงจะพูดออกเสียงไปก็นำ่ จะมีอะไรเกิดขึ ้นสินะ
ทังตอนใช้
้
สกิลตรวจสอบ ทังตอนเรี
้
ยกใช้ ตงค่
ั ้ ำตัวละครก็แค่คิดเอำแค่นนั ้
「เคยได้ ยินมำว่ำช่ำงตีเหล็กจะสำมำรถนำมอนส์เตอร์ กำร์ ดไปผสมกับเครื่ องสวมใส่ เพื่อให้ มีสกิลเกิดขึ ้นอยู่ ดำบเล่มนัน้
มีสกิลอะไรอยูห่ รื อขอรับ?」
「เปล่ำหรอก ไม่มีนะ่ 」
「อย่ำงนันหรื
้ อขอรับ」
ดูเหมือนถ้ ำจะติดสกิลให้ ของสวบใส่ ต้ องมีอำชีพพิเศษสินะ
「แต่ยงั ไงดำบเล่มนี ้ก็ไม่เลวทีเดียว ชันจะใช้
้
มนั เอง」
「ทรำบด้ วยหรื อครับ ว่ำมีสกิลอยูห
่ รื อไม่?」
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนถำม
「ก็ประมำณนันแหละ
้
เรี ยกว่ำสัญชำติญำณของนักผจญภัยก็ได้ มงั ้ 」
ก็มีโบนัสสกิลตรวจสอบนี่นะ บำงทีคนที่มีสกิลนี ้อยูอ่ ำจจะมีไม่มำกก็ได้
อย่ำบอกไปว่ำมีอยูด่ ีกว่ำ
「ควำมจริ งมีดำบที่ชำวบ้ ำนที่เคยเป็ นนักเดินทำงพกอยู่ รบกวนช่วยดูให้ หน่อยได้ ไหมขอรับ ถ้ ำเป็ นของดีละ่ ก็ พวกที่
เหลืออยูก่ ็นำ่ จะอยูต่ อ่ ไปได้ ง่ำยขึ ้น」
「ถ้ ำชันมองออกล่
้
ะก็นะ」
「ขอบพระคุณมำกขอรับ เดี๋ยวกระผมจะนำมำให้ ด」
ู
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็ลกุ ขึ ้นแล้ วเดินออกไป
หลังจำกนันผมก็
้
ดเู ครื่ องสวมใส่ทเี่ หลือต่อ
แต่เหมือนจะไม่มีของที่มีสกิลสล๊ อตอยูแ่ ล้ ว
เกรำะเหล็ก ชุดเกรำะ
บันดำน่ำ หมวก
ของที่หวั หน้ ำโจรสวมไว้ ก็อยูท่ ี่นี่
หือ?
จะว่ำไปแล้ ว ที่หวั ของหัวหน้ ำโจรน่ะ ใช่บนั ดำน่ำเรอะ?
ขออภัยครับ ที่หวั หน้ ำโจรใส่อยูใ่ นบทที่ 3 ผมแปลว่ำผ้ ำพันหัวโจร ขอเปลีย่ นไป บันดำน่ำโจรนะครับ
ตอนแรกว่ำจะแปลไทยให้ หมดแต่หลังๆมันมีอำวุธที่ไม่มีชื่อไทยเยอะ เพรำะงันผมทั
้
บศัพท์ให้ หมดดีกว่ำ
แล้ วก็ขอที ชื่อในเรื่ องนี ้มันพิลกึ จริ งๆ ตังแต่
้ พระเอก นำงเอก ตัวประกอบ เมือง ฯลฯ - ผมติด ซัง คุง จัง ไว้ นะครับ ผมชอบส่วนตัว ไม่มีอะไรหรอก
บทที่ 6 ขโมย
ท่ำมกลำงเครื่ องสวมใส่ที่วำงเรี ยงกันอยูห่ น้ ำผมนัน้ มีบนั ดำน่ำอยู่
ไม่ใช่สิ
ของที่หวั หน้ ำโจรเคยใส่ มันไม่ใช่บนั ดำน่ำอันนี ้
ของที่หวั หน้ ำโจร Lv41 ใส่อยูน่ นมั
ั ้ นไม่ใช่บนั ดำน่ำ แต่คือบันดำน่ำ”โจร”
บันดำน่ำธรรมดำๆกับบันดำน่ำโจร
ถ้ ำสวมบันดำน่ำแล้ ว มันจะกลำยเป็ นบันดำน่ำงันหรื
้ อ?
คงไม่ใช่มงั ้
น่ำจะเป็ นของคนละชิ ้นกันมำกกว่ำ
แล้ วทำไมบันดำน่ำอันนี ้.....
「บันดำน่ำนี่มน
ั อะไร？」
「คิดว่ำเป็ นของที่พวกโจรใส่อยูน
่ ะ่ ครับ」
เหมือนพ่อค้ ำจะไม่ร้ ูเรื่ องแฮะ
หรื อว่ำเป็ นแผนที่ทงหมู
ั ้ บ่ ้ ำนรวมหัวกันสับเปลีย่ นนะ
ถ้ ำเป็ นอย่ำงนันลองซั
้
กไปเรื่ อยๆอำจจะดีกว่ำ
เท่ำที่ผมจำได้ ไม่มีโจรคนไหนที่ใส่บนั ดำน่ำธรรมดำๆอยูเ่ ลย
ส่วนบันดำน่ำโจรที่หวั หน้ ำโจร Lv41 ใส่อยูน่ นก็
ั ้ ไม่อยูท่ ี่นี่
เพรำะงันก็
้ มีควำมเป็ นไปได้ สงู ทีบ่ นั ดำน่ำจะถูกสับเปลีย่ น
ถ้ ำที่นี่เป็ นญี่ปนยุ
ุ่ คปั จจุบนั ล่ะก็ ผมก็คงจะยอมอยูแ่ ค่นี ้
ไม่อยำกเป็ นที่สะดุดตำด้ วย ไม่อยำกมีเรื่ องทะเลำะกับใครก็ด้วย
แต่ที่นี่ไม่ใช่ญี่ปนยุ
ุ่ คปั จจุบนั
ถ้ ำดูถกู โลกนี ้ ชีวติ อำจจะจบเอำง่ำยๆ
อุตส่ำห์มำถึงโลกนี ้ แล้ วก็ฆำ่ โจร ปกป้องหมูบ่ ้ ำนเอำไว้ (ถึงจะไม่ได้ ทำเพื่อปกป้องหมูบ่ ้ ำนก็เถอะ)
แบบนี ้มันโหดร้ ำยเกินไปแล้ ว
ผมอำจจะมองผิดไปเองก็เป็ นได้
ไม่สิ ที่หวั หน้ ำโจรใส่อยูต่ อนนัน้ เป็ นบันดำน่ำโจรแน่ๆ
「ที่ชำยคนนันใส่
้ อยูน่ ะ่ มันเป็ นบันดำน่ำโจร.....」
「นะ.... นัน
่ ก็แปลว่ำ....」
สีหน้ ำของพ่อค้ ำก็คอ่ ยๆเปลีย่ นไปเป็ นตกใจ
ดูเหมือนพ่อค้ ำจะไม่ร้ ูเรื่ องแฮะ แต่อำจจะเล่นละครอยูก่ ็ได้
「××××××××××」
「××××××××××」
หลังจำกนัน้ หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็กลับมำ
ดูจำกปฏิกริ ยำแล้ ว หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็คงไม่เกี่ยวข้ องด้ วย
「ปะ....เป็ นไปไม่ได้ .... จะเริ่ มกำรสืบสวนเดี๋ยวนี ้ขอรับ โปรดรอสักครู่」
แล้ วหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็ออกวิง่ ไป
อืม... จะเป็ นยังไงต่อกันนะ
ยังไงผมก็เป็ นแค่ชำวบ้ ำน Lv2 ด้ วย
ไม่อยำกจะให้ เป็ นเรื่ องใหญ่เกินจำเป็ น
ของที่โดนขโมยไปจะตำมหำได้ งำ่ ยขนำดนันเลยหรื
้
อ?
แถมถ้ ำเป็ นแผนที่ชำวบ้ ำนทุกคนร่วมมือกันแล้ วล่ะก็ ผมอำจจะโดนโจมตีจำกรอบด้ ำนก็ได้
ถ้ ำเป็ นแบบนันจริ
้ งๆ ผมก็คงไม่รอด
รี บตัดสินใจไปหน่อยงันหรื
้ อ.....
แต่จะให้ เงียบไว้ เรื่ องที่โดนขโมยมันก็ร้ ู สกึ แย่อยูเ่ หมือนกัน
จะให้ มำเก็บกดกับเรื่ องแปลกๆทีโ่ ลกนี ้มันก็ไม่ดีซะด้ วยสิ
เอำเป็ นว่ำเตรี ยมดูรันดัลไว้ ก่อนดีกว่ำ
คิดได้ เช่นนัน้ ผมก็สงั เกตุรอบๆตัว พบหญิงสำวคนหนึง่ ยืนถือดำบสำมเล่มอยู่
ดำบของคนที่เคยเป็ นนักผจญภัยสินะ
「ดำบนัน
่ สินะ」
ผมลองถำมพ่อค้ ำดู
「ใช่แล้ วครับ」
「ขอดูหน่อยได้ ไหม」
「××××××××××」
「××××××××××」
หลังจำกพ่อค้ ำพูดอะไรซักหย่ำง หญิงสำวคนนันก็
้ ยื่นดำบให้ ผม
ทิลลิช หญิง อำยุ31
ชำวบ้ ำน Lv12
เครื่ องสวมใส่ เรเปี ยร์ แห่งเปลวเพลิง
คงเป็ นแม่มำ่ ยภรรยำของนักผจญภัยเก่ำสินะ
ถึงจะดูชนบทไปหน่อย แต่ก็เป็ นหญิงสำวผมบลอนด์ หน้ ำตำออกค่อนไปทำงยุโรป
ถ้ ำมองจำกนักเรี ยน ม ปลำยอย่ำงผมก็คงเป็ นคุณป้ำชำวชนบทติดดิน แต่ก็ไม่เลวทีเดียว
ไม่คอ่ ยเข้ ำใจอำยุของชำวต่ำงชำติซะด้ วยสิ
ประเภทว่ำจะให้ ดแู ลไปตลอดชีวติ น่ะขอเถอะ แต่ถ้ำแค่คืนเดียวล่ะก็ ยินดีเลย
ถ้ ำดูจำกชำวบ้ ำนคนอื่นแล้ ว คนนี ้ก็ไม่ได้ เต็มไปด้ วยชำยหญิงหน้ ำตำดีด้วย ก็ไม่ใช่เกมนี่นะ ช่วยไม่ได้
ถ้ ำงันป
้ ้ ำคนนี ้ก็คงอยูจ่ ดั อยูใ่ นพวกค่อนข้ ำงหน้ ำตำดีละ่ นะ
เอำจริงๆแล้ วก็ เร้ ำอำรมณ์ไม่เบำเลย....
อยำกจะใช้ เวลำด้ วยซักคืน....
เป็ นแม่มำ่ ยด้ วยสิน้ำ....
ไม่เลวเลยน้ ำ....
ควำมเพ้ อฝั นของผมก็ระเบิดออกมำ
นี่เป็ นฮีโร่ที่ช่วยหมูบ่ ้ ำนไว้ นำ
เพื่อแสดงควำมขอบคุณ... อยำกอยูด่ ้ วยซักคืน..
ไม่มีอะไรแบบนี ้บ้ ำงเรอะ
เอำเป็ นว่ำตอนนี ้ทำเป็ นใจดีไปก่อน
แล้ วผมก็รับดำบมำ
เรเปี ยร์ แห่งเปลวเพลิง ดำบมือเดียว
สกิล ดำบเปลวไฟ
「ดำบนีใ่ ช้ ได้ เลยนี」
่
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ」
ผมจึงชูเรเปี ยร์ แห่งเปลวเพลงขึ ้นมำ
「ดำบเปลวไฟ！」
แล้ วฟำดเรเปี ยร์ ออกไป
.........
ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
ก็แค่ดำบถูกฟำดออกไป แค่นนั ้
ทำไปอีกซะแล้ ว
ทิลลิชซังกับพ่อค้ ำก็มองมำที่ผมด้ วยสำยตำแปลกๆ
โดนหักธงซะแล้ ว
แต่ยงั ไงก็ตำม เหมือนจะมีบทร่ำยเวทย์ลอยขึ ้นมำในหัวของผม
ให้ ร่ำยนี่ออกไปงันหรื
้ อ?
ไม่ผิดแน่ที่ดำบเล่มนี ้มีสกิลดำบเปลวไฟอยู่
เพรำะงันถ้
้ ำร่ำยสกิลออกไปตอนฟั นดำบเล่มนี ้ ก็ครำวจะมีเปลวไฟออกมำสินะ
「ที่เรี ยกออกมำนันคื
้ อหัวใจแห่งข้ ำ、ที่สมั ผัสได้ นนคื
ั ้ อปฏิธำนแห่งดำบ
จงไหลออกมำ、ดำบเปลวไฟ！」
ผมร่ำยเวทย์ แล้ วฟำดดำบออกไปอีกครัง้
พอทำเช่นนัน้ เรเปี ยร์ ก็ถกู เคลือบไปด้ วยเปลวเพลิง
โอ้ วว....
สุดยอดไปเลยนี่นำ
「……」
ทิลลิชซังเองก็มองดำบเล่มนันด้
้ วยสีหน้ ำตกใจ
ไม่ใช่วำ่ นี่ดำบสำมีเธอเรอะ
แต่ก็นะ ถ้ ำรู้อยูแ่ ล้ วก็คงไม่เอำมำให้ ผมตรวจสอบหรอก
พอลองมองออกไปไกลๆ ผมก็พบหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนคุยกับชำวบ้ ำนกลุม่ หนึง่ อยู่
ชำวบ้ ำนคนนันก็
้ คงเห็นตะกี ้นี ้เหมือนกันสินะ ถึงได้ มองมำทำงนี ้ด้ วยสีหน้ ำตกใจน่ะ
พอจะรู้บ้ำงรึยงั ว่ำกำรขโมยของคนอื่นน่ะ ผลมันจะเป็ นยังไง
ถึงผมจะขโมยแซนเดิ ้ล บูทส์ของคนอื่นมำเหมือนกันก็เถอะ...
「××××××××××」
「××××××××××」
เหมือนทิลลิชซังกับพ่อค้ ำจะคุยอะไรกันอยู่
อืมมมม
รู้สกึ ร่ำงกำยหนักๆแฮะ
ร่ำงกำยไม่ได้ เหนื่อย แต่เหมือนจิตใจจะล้ ำๆ
แบบว่ำอะไรจะเป็ นยังไงก็ชำ่ ง ทำนองนี ้
ไอ้ นนั่ สินะ
เพรำะใช้ สกิล MP ก็เลยลดสินะ
ท่ำทำงพลังเวทย์ของผมจะไม่คอ่ ยพอ
สำหรับชำวบ้ ำน Lv2 กำรใช้ เวทย์ติดกันนี่เป็ นไปไม่ได้ เลย
「น่ำจะขำยได้ รำคำแพงไหมครับ」
พ่อค้ ำถำมผม
「นัน
่ สินะ ขอโทษที ชันไม่
้ คอ่ ยรู้รำคำตลำดน่ะ มันจะประมำณไหนนี่เดำไม่ได้ เลย」
「ถ้ ำแบบนันท่
้ ำนมิชิโอะสนใจจะซื ้อไหมครับ?」
「ชันไม่
้ ร้ ูรำคำตลำดจริงๆน่ะ ลองเอำไปให้ ร้ำนอำวุธตัดสินรำคำดีกว่ำ ถ้ ำร้ ำนอำวุธยังไม่ร้ ูแล้ วล่ะก็ ค่อยเอำมำขำยให้ ชนั ้
แล้ วกัน」
อย่ำว่ำแต่รำคำตลำดเลย หน่วยเงินผมยังไม่ร้ ูด้วยซ ้ำ
「××××××××××」
「××××××××××」
พอพ่อค้ ำไปพูดอะไรซักอย่ำง ทิลลิชซังก็หนั มำทำงผมแล้ วก้ มหัวให้
ดีมำกดีมำก
เพื่อเป็ นกำรแลกเปลีย่ น คืนนี ้ก็...
ไม่ไหวแล้ ว.....
ผมจึงคืนเรเปี ยร์ แห่งเปลวเพลิงให้ มิลลิชซัง แล้ วก็รับดำบอีกเล่มมำ
ซิมิทำร์ ดำบมือเดียว
สกิล ว่ำง ว่ำง
มีสกิลสล๊ อตว่ำงอยูส่ องช่อง
เพรำะงันก็
้ คงเป็ นดำบที่คอ่ นข้ ำงดีละ่ มัง้
「ถึงจะไม่มีสกิลก็เถอะ แต่ก็เป็ นดำบที่ไม่เลวทีเดียว」
「เหมือนว่ำเป็ นดำบที่สำมีรักษำเอำไว้ อย่ำงดีนะ่ ครับ」
เขำจะรู้รึเปล่ำนะ ว่ำมีสกิลสล๊ อตอยู่
เป็ นสัญชำติญำณของนักผจญภัยรึเปล่ำนะ หรื อจะเป็ นเหตุบงั เอิญกัน
「ไม่ร้ ู รำคำตลำดซะด้ วย ลองไปถำมร้ ำนอำวุธดีกว่ำ ถ้ ำเหมือนจะรับรำคำตำ่ ค่อยมำขำยให้ ชนก็
ั ้ ได้ 」
「××××××××××」
「××××××××××」
แล้ วทิลลิชซังที่ก้มหัวอยูก่ ็ยื่นดำบอีกเล่มมำให้
แด็กเกอร์ ดำบมือเดียว
เล่มสุดท้ ำยดูเหมือนจะเป็ นดำบที่ไม่มีอะไรแฮะ
แค่แด็กเกอร์ ธรรมดำ
คงขำยไม่ได้ เท่ำไหร่หรอก
「นี่เป็ นแด็กเกอร์ ธรรมดำน่ะ ไม่ใช่ดำบไม่ดีอะไรหรอก แต่คงขำยไม่ได้ แพงมำก ถึงยังไงถ้ ำเป็ นดำบเล่มนี ้ล่ะก็ แม้ แต่
ผู้หญิงก็คงใช้ ป้องกันตัวได้ นะ เก็บไว้ ให้ ดีๆเป็ นของดูตำ่ งหน้ ำสำมีเถอะ」
แล้ วผมก็ยื่นแด็กเกอร์ ให้ ทิลลิชซัง
「××××××××××」
พอทิลลิชซังฟั งพ่อค้ ำพูด ตำก็เริ่มเป็ นสีแดงๆจะร้ องไห้ ออกมำ
หำ?
แย่ละ
ได้ ผลตรงกันข้ ำมงันหรื
้ อ
ทิลลิชซังที่ร้องไห้ อยูก่ ็รับดำบไปจำกผมแล้ วกลับบ้ ำนไป
ที่สดุ ท้ ำยเตือนใจถึงสำมีเนีย่ เหมือนธงจะโดนหักยังไงไม่ร้ ู
ค...คืนนี ้จะรออยูน่ ะครับ ทิลลิชซัง.....
แล้ วจำกทิลลิชซังลับตำไปแล้ ว ก็พำหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนชำยกลุม่ หนึง่ มำ
「ขอประทำนอภัยเป็ นอย่ำงสูงขอรับ ท่ำนมิชิโอะ ชำยคนนี ้คือคนที่สบ
ั เปลีย่ นบันดำน่ำขอรับ」
ชำยทีย่ ืนอยูห่ ลังหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนนัน้ ถูกใส่กญ
ุ แจมือที่ทำจำกไม้ อยู่
คนร้ ำยงันรึ
้ ? หรื อเป็ นแพะรับบำปกัน?
「××××××××××」
「××××××××××」
「ส่วนนี่คือของที่ถกู ต้ องขอรับ」
หลังจำกคุยกัน ชำยข้ ำงๆหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็ยืนบันดำน่ำมำให้ ผม
บันดำน่ำโจร หมวก
ดูเหมือนจะไม่มีสกิลแฮะ
「อืมม ท่ำทำงจะเป็ นอันนี ้แหละ」
「แล้ วก็.... บทลงโทษของชำยคนนี……」
้
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็สงั เกตุสหี น้ ำผมแล้ วถำมมำ
อืมมมม์ ที่อยำกจะพูดก็เข้ ำใจอยู่
จะให้ ลงโทษเบำๆหน่อยสินะ
ถ้ ำเรื่ องมันจบตรงนี ้ก็จะไม่กลำยเป็ นเรื่ องใหญ่ด้วย
「ในหมูบ
่ ้ ำนเองก็มกี ฏของหมูบ่ ้ ำนอยูส่ นิ ะ เอำตำมแบบนันชั
้ นก็
้ ไม่วำ่ อะไรหรอก」
สมบูรณ์แบบ
ผมเป็ นคนอ่ำนบรรยำกำศเป็ นน่ะ
「งะ.. งันหรื
้ อขอรับ」
เหมือนกับว่ำจะเห็นประกำยตำแห่งควำมสิ ้นหวังในตำของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำน
หือ?
ผมทำอะไรผิดไปอีกแล้ วหรื อ?
「××××××××××」
「××××××××××」
หัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็หนั ไปพูดอะไรซักอย่ำงกับชำวบ้ ำนคนนัน้
หลังจำกยกกุญแจมือขึ ้น ก็พดู อะไรซักอย่ำงออกมำ
「สำยธำรของปฏิธำนแห่งจิตวิญญำณ、จังหวะของลมหำยใจแห่งควำมรู้ ทงมวล
ั้
อินเทลลิเจนส์ กำร์ ด、โอเพ่น!」
หลังจำกหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนร่ำยเวทย์ออกมำ ก็มืออะไรซักอย่ำงพุง่ ออกมำจำกมือซ้ ำยของคนร้ ำย
โอ้ วววว
อะไรล่ะนัน่
สุดยอด
มันคืออินเทลลิเจนส์ กำร์ ดแบบเดียวกับที่ผมได้ รับมำเมื่อกี ้นี ้
กำลังมีอะไรเกิดขึ ้นอยูเ่ นี่ย
แล้ วหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนก็กระซิบอะไรซักอย่ำงกับกำร์ ด
「เมื่อกี ้ทำอะไรหรื อ？」
「แก้ อินเทลลิเจนส์ กำร์ ดของชำยให้ นี ้อยูใ่ นชนนันทำสน่
้
ะขอรับ เพียงเท่ำนี ้จนกว่ำชำยคนนี ้จะโดนให้ อิสรภำพหรื อโดนซื ้อ
ตัวกลับไป ก็จะอยูใ่ นชนนันทำสขอรั
้
บ」
「เข้ ำใจล่ะ」
ไม่เฟ้ ย ไม่เข้ ำใจเฟ้ ย
เอำเป็ นว่ำข้ อมูลสำคัญของชำยคนนันในอิ
้ นเทลลิเจนส์ กำร์ ดถูกแก้ อะไรทำนองนี ้
เพรำะเป็ นแบบนี ้สินะ ถึงสำมำรถใช้ กำร์ ดยืนยันเงินค่ำหัวของพวกโจรได้
「ตำมกฏของหมูบ
่ ้ ำนแล้ วล่ะก็ หำกมีคนร้ ำยเป็ นคนหำเงินเข้ ำครอบครัวแล้ ว คนร้ ำยจะถูกลดชนชันให้
้ เป็ นทำสแล้ วนำ
ออกขำย ส่วนเงินที่ได้ นนจะน
ั ้ ำมำให้ แก่ครอบครัวครึ่งหนึง่ ส่วนอีกครึ่งหนึง่ เป็ นค่ำชดเชยให้ ผ้ เู สียหำยขอรับ 」
เข้ มงวดจริ งน้ ำ
ทำสอะไรเนี่ยก็มดี ้ วยแฮะ
เข้ ำใจแล้ ว เข้ ำใจละ
ตอนแรกหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนอยำกให้ ผมบอกว่ำไม่ลงโทษสินะ
ถ้ ำผมที่เป็ นผู้เสียหำยไม่เอำโทษล่ะก็ ก็ถือว่ำเลิกต่อกัน
แต่ช้ำไปซะแล้ ว
「ถึงจะเป็ นกำรทำผิดครัง้ แรก ถ้ ำให้ อภัยมันจะเป็ นตัวอย่ำงที่ไม่ดด
ี ้ วยสินะ」
「ใช่อย่ำงที่วำ่ แหละขอรับ ขอประทำนอภัยด้ วย ชำวบ้ ำนเรำสร้ ำงควำมเดือดร้ อนให้ จริ งๆ」
「ไหนๆก็จบ
ั คนร้ ำยได้ แล้ ว ไม่มีเหตุผลที่หวั หน้ ำหมูบ่ ้ ำนต้ องขอโทษหรอก」
「ขอบคุณขอรับ ไม่ทรำบว่ำตรวจสอบเครื่ องสวมใส่เสร็ จหรื อยังขอรับ?」
「อืออม์」
「ถ้ ำเช่นนันโปรดพั
้
กที่บ้ำนกระผมเถอะ อำหำรเช้ ำก็เตรี ยมจะเสร็ จแล้ ว โปรดไปรับประทำนเถิดขอรับ」
「โทษทีนะ」
อยำกจะขอบคุณมำกที่ช่วยเปลีย่ นเรื่ องคุย
ผมอยำกจะหนีจำกที่นี่ไปซะเดี๋ยวนี ้เลย
บทที่ 7 มอนสเตอร์
「คืนนี้โปรดพักที่บา้ นกระผมก่อนเถิดครับ กระผมจะเตรี ยมอาหารเย็นไว้ให้」
หัวหน้าหมูบ่ า้ นบอกผมแบบนี้ ระหว่างทานอาหารเช้าอยู่
ส่วนอาหารเช้า ก็คือข้าวต้มข้าวโอ๊ตกับสลัดใส่ชีส
ถึงจะพูดไม่ได้เต็มปากว่าอร่ อยก็เถอะ แต่ก็ไม่ได้แย่อะไรเกินไปนัก
ถ้าทานได้ทานอาหารแบบนี้ตลอดแล้วล่ะก็ ผมเองก็น่าจะเอาตัวรอดในโลกนี้ได้
แต่อาหารเย็นก็น่าจะดีกว่านี้หน่อยล่ะนะ ยังไงนี่ก็เป็ นบ้านหัวหน้าหมู่บา้ น แถมยังเป็ นอาหารของผมที่ช่วยหมู่บา้ นไว้อีก
ต่างหาก
หรื อนี่จะถือว่าเป็ นอาหารชั้นดีแล้วกันนะ?
ไม่ได้พดู อะไรถึงอาหารกลางวันเลย คงเพราะปกติแล้วทานอาหารแค่วนั ละสองมื้อสิ นะ เคยได้ยนิ ว่าที่คนเริ่ มมาทานอาหาร
วันละสามมื้อเมื่อไม่นานมานี้เอง
「งั้นชั้นไม่เกรงใจละกัน」
「รถม้าของพ่อค้าที่จะไปเมืองเบลจะออกเดินทางพรุ่ งนี้เช้าน่ะขอรับ ถ้าหากจะติดตามไปด้วย กระผมขอแนะนาให้รีบ
นอนแต่หวั ค่านะขอรับ」
「จากที่นี่ไปเมืองเบลใช้เวลาประมาณเท่าไหร่ รึ?」
「ถ้ารถม้าก็ประมาณสามชัว่ โมงน่ะขอรับ」
สามชัว่ โมงเนี่ยที่วา่ เนี่ยน่าจะเท่ากับชัว่ โมงของโลกล่ะมั้ง?
ถ้าจะออกเดินทางตอนแปดโมงเช้าแล้วล่ะก็ คงจะถึงประมาณสิ บเอ็ดโมง แล้วก็ถา้ จะกลับมาถึงที่นี่ก่อนหกโมงเย็น ก็ตอ้ ง
ออกจากที่นู่นก่อนบ่ายสาม หรื อก็คือพ่อค้าตั้งใจจะอยูท่ ี่นนั่ ประมาณสี่ ชวั่ โมงนัน่ เอง
พ่อค้าบอกว่าไปเติมสิ นค้าสิ นะ ค่อนข้างเร็ วเลยทีเดียว
เพราะงั้นที่บอกว่าเช้าน่ะ ก็คงหมายถึงเช้ามากจริ งๆ หรื อก็คือเช้ามืดสิ นะ
ทาอารมณ์เหมือนอารมณ์ไปตกปลาตอนเช้าดีกว่า
「เอาแบบนั้นก็แล้วกัน」
「กระผมจะบอกพ่อค้าให้ขอรับ」
เอาล่ะ แล้วจะทาอะไรรอจนถึงตอนนั้นดีละ่
「ใกล้ๆหมูบ่ า้ นนี้มีมอนสเตอร์ไหม?」
「หมายถึงสัตว์เวทย์หรื อขอรับ?」
「อือ ไอ้นนั่ แหละ」
เรี ยกว่าสัตว์เวทย์ง้ นั หรื อ... มีอยูจ่ ริ งๆด้วยสิ นะ
[ผูแ้ ปล : ผมขอใช้สิทธิ์คนแปลเรี ยกสัตว์เวทย์วา่ มอนส์เตอร์นบั จากนี้และต่อไป]
「ลึกเข้าไปในป่ า จะมี Slow rabbit อาศัยอยูน่ ่ะขอระบ」
「อืมม์.... เป็ นมอนส์เตอร์ที่ไม่เคยเจอนะ」
ถึงจะเป็ นมอนสเตอร์ที่ท่าทางอ่อนแอตั้งแต่ชื่อก็เถอะ หาข้อมูลไว้ก่อนดีกว่า
ไม่ใช่วา่ จะเป็ นไปไม่ได้ดว้ ยที่อยูๆ่ เกิดไปเจอแล้วเป็ นมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ งขึ้นมา
อย่าทาเป็ นรู ้จกั ดีกว่า
「Slow rabbitเป็ นมอนสเตอร์ที่ไม่โจมตีมนุษย์ก่อน ถือว่าค่อนข้างง่ายในการล่าขอรับ」
「โฮ่.... อย่างนั้นหรื อ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวขอลองไปล่าดูดีกว่า」
ลักกี้
ยังไงก็Slow rabbitอ่ะนะ กระต่ายเชื่องช้าอ่ะนะ คงจะชนะได้ง่ายๆ
เวลาก็มีเหลือเยอะด้วย ไปล่าดูดีกว่า
「… จะไปล่าSlow rabbitหรื อขอรับ？」
เสี ยงหัวหน้าเหมือนบ้านเหมือนจะตกใจหน่อยๆ
เอ๋ ?
พูดอะไรผิดไปอีกแล้วหรื อ?
「ไม่ใช่บอกว่าล่าง่ายหรอกหรื อ?」
「ใช่ขอรับ ถ้ารวมรวมชาวบ้านแถวนี้สกั หลายคนแล้วพยายามดูก็น่าจะพอล่าไหวอยูข่ อรับ แต่ถา้ เป็ นท่านมิชิโอะล่ะก็คง
จะล่าได้โดยง่ายแน่ขอรับ」
「งะ... งั้นหรื อ」
เฮ้ยเฮ้ย.....
ใช้คนหลายคนมาพยายามล่าถึงจะสาเร็ จงั้นเรอะ แข็งแกร่ งขนาดไหนกันล่ะนั้น
「ถ้ากาจัด Slow rabbit ได้ล่ะก็ มันจะเหลือหนังกระต่ายทิ้งไว้ขอรับ นานๆทีก็จะเหลือเนื้อกระต่ายไว้แทนขอรับ」
ก็คือหนังกระต่ายคือของดรอปปกติ ส่วนเนื้อกระต่ายเป็ นแรร์ดรอปสิ นะ
แต่ทาไมถึงเรี ยกว่าเหลืออยูก่ ็ไม่รู้
「อืมม์.... จะทายังไงดีล่ะ..... ถ้าจะล่าก็คงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหม」
「การกาจัดมอนสเตอร์น้ นั แน่นอนว่าไม่มีปัญหาอะไรขอรับ」
อยากจะให้มีปัญหาซักหน่อยน้า....
ไอ้มอนสเตอร์ที่ตอ้ งใช้ต้ งั คนหลายคนในการล่าเนี่ยท่าจะแย่อยูแ่ ฮะ
แต่ถา้ จะใช้ชีวติ อยูใ่ นโลกนี้ ยังไงก็ตอ้ งออกล่ามอนสเตอร์ครั้งแรกอยูด่ ีสินะ แล้วก็ไม่มีประกันด้วยว่าจะได้พบกับมอน
สเตอร์ที่อ่อนแอกว่า Slow rabbit
ไหนๆก็ตอ้ งล่าอยูแ่ ล้ว รี บลองล่าดูจะดีกว่า
ยังไงก็ไม่ได้อยากกลับโลกเป็ นพิเศษอยูแ่ ล้ว ถึงอาจจะต้องตายที่นี่ ยังไงซักวันมนุษย์ก็ตอ้ งตายอยูแ่ ล้ว
ถ้าลองคิดดูดีๆ ที่ผมมาอยูท่ ี่นี่ได้กเ็ พราะท่องเว็บไซต์ฆ่าตัวตายอยูล่ ะ่ นะ
จะฆ่าตัวตายหรื อโดนมอนสเตอร์ฆ่าก็คงไม่ต่างกันมากหรอกมั้ง
แถมบอกไปแล้วด้วยว่าจะไป ก็คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปล่ะนะ
ยังไงก็กระต่ายเชื่องช้าเสี ยด้วยสิ ....
「ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวจะไปในป่ าซักหน่อยแล้วจะรี บกลับมาก่อนอาหารเย็นแล้วกัน」
ถ้าเอาดูรันดัลออกมาล่ะก็ คงไม่มีปัญหาอะไรล่ะมั้ง
หัวหน้าหมูบ่ า้ นก็บอกว่าคงชนะง่ายๆด้วย
「ท่านมิชิโอะ ในหมู่บา้ นก็มีคนหนุ่มที่อยากจะลองล่า Slow rabbit อยูด่ ว้ ย ถ้าเป็ นไปได้จะให้พวกเขาติดตามไปด้วยได้
ไหมขอรับ?」
「หื ม?」
「ถ้าได้ไปกับท่านมิชิโอะล่ะก็ คงเป็ นประสบการณ์ที่ดีกบั พวกเขาน่ะขอรับ」
จะทายังไงดีล่ะ
ถ้ามีพรรคพวกก็น่าจะปลอดภัยกว่าสิ นะ
แต่ถา้ ความแตกว่าผมอ่อนแอแล้วล่ะก็ เดี๋ยวจะเป็ นเรื่ องยุง่ ยากเอา
ผมเองก็ได้ทาให้คนในหมูบ่ า้ นกลายเป็ นทาสไปหนึ่งคนแล้ว ครอบครัวหรื อคนที่สนิทกับเขาก็อาจจะคิดแค้นผมอยูก่ ็ได้
「ไม่ดีกว่า ชั้นไม่เคยต่อสูก้ บั Slow rabbit มาก่อนด้วย ยังไงก็อาจจะปกป้ องพวกนั้นไม่ได้」
「นัน่ สิ นะขอรับ ก็อภัยที่ไม่ทนั ฉุกคิดขึ้นมาก่อนขอรับ」
หาเหตุผลดีๆแล้วปฏิเสธไป
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็ จ ผมก็เก็บการ์ดของพวกโจรและพกดาบทองแดงออกไปจากหมู่บา้ น
เข้าไปข้างในป่ าจนลึก
แต่แม้วา่ จะเข้าไปซักแค่ไหน ก็ไม่พบมอนสเตอร์เลย
ถ้าเป็ นเกมล่ะก็ แค่เดินออกไปจากหมู่บา้ นก้าวเดียวก็น่าจะมีมอนสเตอร์ออกมาแล้วแท้ๆ
แต่ลองคิดดูดีๆ คงไม่มีใครสร้างหมู่บา้ นในที่อนั ตรายแบบนั้นหรอกเนอะ
「Intelligence card open」
ไหนๆก็อยูค่ นเดียวแล้ว ผมก็ลองพูดดู
............
ว่าแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
อย่างน้อยก็พอเข้าใจว่าบทร่ ายเวทย์มนั ต่างกัน ฟังแค่ครั้งเดียวผมก็จาไม่ได้น่ะนะ
แล้วผมมีอินเทลลิเจนส์ การ์ดของตัวเองอยูห่ รื อเปล่าหว่า?
ช่วยไม่ได้ เดินต่อดีกว่า
พอผมเดินจนเริ่ มเหนื่อย ในที่สุดก็พบสัตว์แปลกอยูห่ นึ่งตัว
สัตว์สีขาวที่ร่ายกายถูกปกคลุมไปด้วยขน สูงประมาณห้าสิ บเซนฯ
นัน่ คือ Slow rabbit รึ เปล่านะ
พอลองคิดดูวา่ นัน่ มันคืออะไร ข้อมูลก็เข้าหัวผมมา
Slow rabbit Lv1
โฮ่...
ว่าแล้วว่าต้องใช้สกิลตรวจสอบได้
แต่เลเวลแค่น้ นั น่ะนะ
ไม่เข้าใจจริ งๆว่าแข็งแกร่ งขนาดไหน
เพราะงั้นเอาดูรันดัลไปด้วยดีกว่า
ผมก็เรี ยกใช้คาสัง่ ตั้งค่าตัวละครใหม่ แล้วลดค่าประสบการณ์ที่จาเป็ นลงเหลือหนึ่งในห้า และค่าประสบการณ์ที่ได้รับเหลือ
ห้าเท่า ก็เหลือโบนัสพ้อยท์อยู่ 64 แล้วก็เลือกอาวุธขั้นที่หกออกมา
โบนัสพ้อยท์เหลืออยู่ 1
จะใช้เลือกอะไรดีนะ
ลองใช้เวทมนตร์โบนัสดูดีกว่า
Meteor rush
เป็ นเวทย์ที่ดูท่าทางรุ นแรงดีนะ
พอเลือกเมเทโอ รัชเสร็จ ผมก็จบการตั้งค่าตัวละครไว้แค่น้ นั
ถ้าจะใช้เวทมนตร์ ดูรันดัลจะเอามาทาไมหว่า.... แต่ก็เป็ นไปได้วา่ จะไม่จบในครั้งเดียวนี่นะ
ผมก็หอ้ ยดูรันดัลไว้ที่เอว
คงเพราะไม่ชินล่ะมั้ง พกดาบสองเล่มนี่มนั เกะกะจริ งๆ
ผมเลยนาดาบทองแดงไปวางพิงไว้กบั ต้นไม้ก่อนแล้วชักดูรันดัลออกมาถือเตรี ยมไว้
ดูเหมือน Slow rabbit จะยังไม่รู้สึกตัว
ผมถึงหลบใต้เงาของต้นไป
ไปโลด!
「Meteor Rush！」
ตะโกนออกมาซะดัง
.......
.......
.......?
ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป
ที่เกิดขึ้นก็คือมีลมพัดมานิดหน่อยระหว่างผมกับ Slow rabbit เท่านั้นเอง
ถ้ามีใครเห็นล่ะก็ คงอายแย่
ควรจะดีใจที่เป็ นในป่ าลึกสิ นะ
บทร่ ายไงล่ะ บทร่ ายเวทย์
บทร่ ายเวทย์ของเมเทโอ รัชก็ลอยเข้ามาในหัวของผม
ลองร่ ายดูดีกว่า
「ผูท้ ี่มาจากอีกฝากของอวกาศ、ปฏิธานของท้องฟ้ าที่ลุกไหม้อย่างไม่หยุดหย่อน、จงทาลายให้เสี ยไป、Meteor Rush
！」
คราวนี้แหละ....
......
ถึงจะคิดแบบนั้นก็เถอะ ยังไงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยูด่ ี
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย
ข้าวก็กินไปแล้ว ไม่ได้รู้สึกเหนื่อยด้วย เพราะงั้น MP ที่ลดไปจากการใช้ดาบเปลวเพลิงก็น่าจะฟื้ นฟูหมดแล้วแท้ๆ
ถ้าเป็ น Meteor Rush ล่ะก็ แค่ MP ของ Lv2 คงจะทางานไม่ได้ละ่ มั้ง
ช่วยไม่ได้ ผมถือดูรันดัลขึ้นมาเตรี ยมโจมตีแทน
รู ้สึกเหมือนร่ างกายเบาขึ้นมานิดหน่อย สงสัยจะเป็ นผลพลอยได้จากอาชีพผูก้ ล้า Lv1 สิ นะ
Slow rabbit ก็ยนื จังก้าหันมาทางนี้
สมแล้วที่เป็ นมอนสเตอร์ ดูท่าจะไม่หนีไปแฮะ ถ้าต้องใช้ชาวบ้านหลายคนในการล่าแล้วล่ะก็ คงน่าจะแข็งแกร่ งกว่ามนุษย์
หนึ่งคนล่ะนะ
แต่วา่ ทางนี้มีดาบศักดิ์สิทธิ์ดูรันดัลอยู่
ลิ้มรสการฟันของดูรันดัลแล้วแพ้ไปซะเถอะ
ผมที่เข้าไปใกล้ Slow rabbit นั้น ก็ได้ฟันเข้าไปที่บริ เวณเหนือหัวไหล่ของมัน
แล้วดูรันดัลก็ได้ฟันมอนสเตอร์จากคอลงไปถึงส่วนเอว
Slow rabbit ก็โดนกาจัดไปทั้งๆแบบนั้น ในดาบเดียว
แล้วจู่ๆก็มีควันสี เขียวออกมาจากร่ างของมอนสเตอร์ ทาให้ร่างมันค่อยสลายหายไป
หลังจากควันจางลง ก็เหลือแผ่นหนังผืนเล็กๆสิ ขาวไว้
หนังกระต่าย
อย่างนี้นี่เอง
หัวหน้าหมูบ่ า้ นถึงพูดไว้สินะ ว่ามันจะเหลือ “เหลือ”หนังกระต่ายไว้
แล้วจากเก็บหนังกระต่ายแล้ว ผมจึงกลับไปยังที่ๆพิงดาบทองแดงไว้
เหมือนการใช้ดูรันดัลจะทาโอเวอร์คิล [1] เกินไปหน่อย แต่ยงั ไงลองล่าดูอีกซักสองตัวดูดีกว่า
บางที Slow rabbit ที่ผมเพิ่งกาจัดไปอาจจะอ่อนแอเป็ นพิเศษก็ได้
ผมจึงวางหนังกระต่ายไว้ขา้ งๆดาบทองแดงแล้วออกล่าต่อไป
หลังจากนั้นผมก็ล่า Slow rabbit ไปอีกสองตัว แล้วก็ค่อนข้างแน่ใจแล้วว่าการใช้ดูรันดัลดูเหมือนจะโอเวอร์คิลจริ งๆ
จะยังไงก็จดั การได้ในดาบเดียวจริ งๆ
แค่น้ ีก็มีหนังกระต่ายสามผืนแล้ว
ต่อไปลองใช้ดาบทองแดงดูดีกว่า
ผมจึงเรี ยกใช้ต้ งั ค่าตัวละคร เพื่อที่จะเก็บดูรันดัล
หื ม?
โบนัสพ้อยท์ที่เหลือกลายเป็ น 1
มันเพิ่มขึ้นมาตอนไหนกันนะ
แต่ยงั ไงก็ตาม ผมก็เอาติ๊กออกจากอาวุธขั้นที่หก แล้วเลือก ค่าประสบการณ์ที่จาเป็ นลดเหลือหนึ่งในยีส่ ิ บ กับ เพิ่มค่า
ประสบการณ์ที่ได้รับเป็ นสิ บเท่า แค่น้ ีโบนัสพ้อยท์ก็เหลือ 0 เพราะครั้งนี้เลือก Meteor Rush ไว้ดว้ ย ก็ไม่ตอ้ งสงสัยว่าโบนัส
พ้อยท์เพิ่มขึ้นมาแน่ๆ
พอผมเก็บดูรันดัลไปแล้ว ก็พกดาบทองแดงไปลองโจมตี Slow rabbit ดู
ผมฟันครั้งแรกลงไปที่หวั ไหล่ของมันอย่างสวยงาม
หื ม?
ดาบไม่ได้บาดเข้าไปในเนื้อของ Slow rabbit เลย
พอกระทบกับผิวของ Slow rabbit แล้ว ดาบของผมบาดเข้าไปเพียงนิดหน่อยแล้วเด้งออกมา
ผมจึงฟันครั้งที่สองต่อไปทันที แต่ดาบก็ถูกหยุดที่ผิวหนังของ Slow rabbit เหมือนเดิม
แทนที่จะบอกว่าบาด เรี ยกว่าแค่กดลึกลงไปนิดหน่อยจะดีกว่า
Slow rabbit ก็พงุ่ ตัวเข้ามาชนผม
เหวอ... อันตราย
ยังไงก็พอหลบทันอยู่
ผมสวนกลับไปอีกดาบหนึ่ง
ไม่ไหว ไม่รู้สึกว่าเกิดความเสี ยหายเลย
หรื อจะมีบา้ งนิดหน่อยนะ?
เอาเป็ นว่าหลังจากนั้น ผมก็คอยเฝ้ าดูการเคลื่อนไหวของ Slow rabbit แล้วฟันสวนกลับเมื่อมีโอกาส
การเคลื่อนไหวของมันก็ไม่ได้เร็ วอะไรมากนัก ช่วยได้เยอะเลย
ก็ Slow rabbit นี่นะ
ขณะกาลังคิดแบบนั้น ก็ถูกพุง่ ชนเข้าอย่างจัง
พอจะหลบส่วนหัวได้อยู่ แต่ก็โดนตัวของมันกระแทกเข้าไปแรงพอสมควร
อึก.....
แค่กระแทกก็เกิดแรงขนาดนี้แล้วเรอะ....
แย่ล่ะ เหมือนกับว่าร่ างกายจะแตกเป็ นเสี่ ยงๆเลย
แล้วผมก็ฟาดดาบใส่มนั อีกหลายครั้ง
Slow rabbit ก็หนั หน้ามาแล้วพุง่ เข้าใส่อีกรอบ
ผมหลบแล้วฟันมันได้พอดี
แล้ว Slow rabbit ก็พงุ่ ชนผมอีกรอบ
แต่ผมอ่านการโจมตีออกก่อน จึงหลบการโจมตีที่มาจากทางด้านขวา แล้วฟาดดาบลงไปอีกที
ชิ..... ยังไม่จบอีกเรอะ
หลังจากนั้นผมก็ฟันมันไปอีกสองสามที
พอเหนื่อยจากการโจมตี ผมก็โดนพุง่ เข้าชนอีกรอบ
โอ๊ย.....
พอตั้งใจโจมตีมากไปหน่อย ผมก็ลืมการป้ องกันไปเสี ยสิ้น
แย่ล่ะ... ถ้าโดนอีกไม่กี่ครั้งล่ะก็ ได้ตายจริ งๆแน่
ผมก็หลบการโจมตีครั้งต่อไป พร้อมกับยืนขึ้นมาตั้งท่าต่อสูอ้ ีกครั้ง
ฟันเข้าไปที่หวั กับท้องอีกอย่างละครั้ง กดลึกเข้าไปสมควร มีปฏิกริ ยาตอบกลับมาจากมันพอสมควร
หลับการพุง่ ชน ฟันเข้าไปอีกครั้ง
ยังกาจัดไม่ได้อีกเหรอ...
อีกครั้ง... อีกครั้ง... อีกครั้ง...
พอฟันอีกสามสี่ ที ในที่สุดมอนสเตอร์ก็ลงไปนอนอยูก่ บั พื้น
หลังจากกลายเป็ นควัน มันก็เหลือหนังกระต่ายไว้
「เฮ้อ……」
ผมก็ลดไหล่ลงพัก แล้วถอนหายใจออกมาดังๆ
เจ็บไปทั้งตัวเลย แค่จะหายใจยังยาก
เมื่อกี้เกือบไปแล้ว
ดูรันดัลกับดาบทองแดงนี่ต่างกันขนาดนี้เลยหรื อนี่
หรื อว่า Slow rabbit ตัวเมื่อกี้มนั แข็งแกร่ งกันนะ
จะว่าไปแล้ว Slow rabbit ก็มีเลเวลเหมือนกันสิ นะ
เมื่อกี้ไม่ได้ตรวจสอบดูดว้ ย ไม่ใช่ Lv1 งั้นหรื อ?
ยังไงก็ตาม ผมก็ตดั สิ นใจว่าหลังจากนี้การโจมตีท้ งั หมดของผมจะใช้ดูรันดัลทั้งหมด
ถ้าใช้ดาบทองแดงจะต้องโจมตีกี่รอบก็ไม่รู้
ดูรันดัลเองก็มีสกิล ดูด Hp อยูด่ ว้ ยนี่นะ
ถ้าใช้ดูรันดัลกาจัดศัตรู แล้วล่ะก็ ความเจ็บนี้อาจจะหายไปก็ได้
ผมจึงวางดาบทองแดงไว้กบั หนังกระต่ายที่รวบรวมมาได้ไว้ แล้วเอาดูรันดัลออกมาล่ามอนส์เตอร์ตอ่
Slow rabbit Lv1
เจอแล้ว
ผมวิง่ เหยาะๆไปหา Slow rabbit แล้วฟันดูรันดัลลงไป
Slow rabbit ก็หายไป เหลือหนังกระต่ายไว้
ความเจ็บปวดที่ผมมีก็ค่อยๆลดลง
ดูด Hp มาเท่าไหร่ กนั นะ หรื อคิดไปเองกัน
ผมจึงล่ามอนสเตอร์ที่ตวั สองตัว...
หายเจ็บโดยสมบูรณ์แล้ว....
โดยไปกลับระหว่างที่ๆผมวางดาบทองแดงกับเนื้อกระต่ายไว้ ผมก็ล่ามอนสเตอร์ต่อไปเรื่ อยๆ
Slow rabbit Lv1
ว่าแล้ว.. Lv1….
Slow rabbit นั้นทั้งไม่กลัวมนุษย์ แล้วก็ไม่โจมตีมนุษย์ก่อนด้วย ถ้าคิดดูดีๆก็เป็ นศัตรู ที่สูไ้ ด้ง่ายล่ะนะ เพราะส่วนใหญ่ผมจะ
เป็ นฝ่ ายโจมตีก่อน ประกอบกับดูรันดัลที่กาจัดมันได้ในทีเดียวแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรเลย
ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ฆ่ามอนสเตอร์ได้ในทีเดียว
แล้ว Slow rabbit ก็หายกลายเป็ นควันไป
แต่ครั้งนี้มนั ได้เหลืออะไรที่ไม่ใช่หนังกระต่ายไว้
เนื้อกระต่าย
นี่คือเนื้อกระต่ายงั้นรึ
ไหนๆโดนเลื้ยงอาหารมาแล้ว คราวนี้เอานี่ไปให้หวั หน้าหมู่บา้ นทาเป็ นอาหารเย็นดีกว่า
หนังกระต่ายก็ยงั มีอยูด่ ว้ ย ผมก็กลับหมู่บา้ นได้
เช็คสเตตัสก่อน
คางะ มิชิโอะ ชาย อายุ17
ชาวบ้านLv3 ผูก้ ล้าLv1 โจร Lv3
เครื่ องสวมใส่ ดูรันดัล Sandal boots
อรรถเพิ่มเติม
1. โอเวอร์คิล = ศัพท์ในเกมออนไลน์ของญี่ปุ่น ที่ใช้เรี ยกการใช้สิ่งที่ทาเดเมจที่มากเกินจาเป็ นกาจัดมอนสเตอร์ เช่น
ใช้เวทย์แรงๆตูลดาวน์นาน กับมอนสเตอร์ที่ Hp เหลือแค่หนึ่ง
ขออภัยอีกแล้ ว 農夫 ตอนแรกผมแปลว่ำสำมัญชน แต่จริ งๆมันแปลว่ำเกษตรกร (ผมจำผิด - -)
เพรำะงันผมเปลี
้
ย่ นจำก สำมัญชน เป็ นเกษตรกรเลยนะครับ
แล้ ว.... ก็ผมเพิ่งจะมำนึกภำษำไทยดีๆของหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนออก.... ผู้ใหญ่บ้ำน... ลืมไปได้ ยงั ไงเนี่ย - - เพรำะงันเปลี
้ ย่ นนะ
ครับ
(รู้ สกึ มีเรื่ องเปลีย่ นทุกตอนเลย เอำเถอะ หน้ ำด้ ำนได้ ผมก็จะเปลีย่ นไปเรื่ อยๆ ไปนำนๆแล้ วค่อยกลับไปแก้ ยกชุดทีเดียว)
บทที่ 8 ทำไร่ยำมบ่ำย
หลังจำกลองใช้ สกิลตรวจสอบดู เลเวลผมก็เพิม่ ขึ ้นจริงๆด้ วย
ว่ำแล้ ว.. จะอยำกจะให้ เลเวลขึ ้นเร็ วๆก็ต้องล่ำมอนสเตอร์ สนิ ะ
โบนัสพ้ อยท์ที่เพิ่มขึ ้นมำ 1 ก็อำจจะมำจำกกำรที่เลเวลเพิ่มขึ ้นก็ได้ ละ่ มัง้
ตอนที่เลเวลขึ ้นเป็ น 2 ก็ร้ ูสกึ จะเพิ่มมำครัง้ นึงแล้ วด้ วย
คงเป็ นระบบที่พอเลเวลอัพ โบนัสพ้ อยท์ก็ขึ ้นตำมไปสินะ
แล้ วแบบนี ้คนที่ไม่มีคำสัง่ ตังค่
้ ำตัวละครใหม่จะใช้ มนั ยังไงล่ะ....
เป็ นเกมที่ทเุ รศจริงๆ
ไม่สิ ชีวิตมันก็เป็ นเกมทุเรศๆเกมหนึง่ นัน่ แหละ
.......โหดร้ ำยจังน้ ำ....
เอำเป็ นว่ำตอนนี ้ก็ร้ ูวธิ ีเพิ่มเลเวลแล้ ว
ต่อไปก็วิธีเพิม่ อำชีพสินะ
อำชีพชำวบ้ ำนนันมี
้ มำตังแต่
้ แรก
อำชีพโจรก็ได้ มำด้ วย.. ไอ้ นนั่ แหละ...
อำชีพผู้กล้ ำก็คงได้ มำจำกกำรที่ปกป้องหมูบ่ ้ ำนนัน่ แหละ...
นอกจำกนันอำชี
้ พที่พบก็มี เกษตรกร พ่อค้ ำ แล้ วก็ผ้ ใู หญ่บ้ำนสินะ
เรื่ องจะไปถำมหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนว่ำทำยังไงถึงจะเป็ นหัวหน้ ำหมูบ่ ้ ำนได้ นี่อย่ำทำจะดีกว่ำ
ถ้ ำเป็ น NPC ธรรมดำก็ดีอยูห่ รอก
แต่ถ้ำใช้ คำพูดไม่ถกู เดี๋ยวจะกลำยเป็ นควำมหมำยว่ำ “แกน่ะล้ มเหลวในฐำนะผู้ใหญ่บ้ำน ชันจะเป็
้
นเอง”
ถ้ ำเป็ นพ่อค้ ำล่ะก็ อำจจะเข้ ำไปถำมแบบปกติได้
ส่วนเกษตรกร... จะทำยังไงดีละ่
จะว่ำไปแล้ ว อำชีพโจรก็ได้ จำกตอนที่ขโมย Sandal boots สินะ
ถ้ ำขโมยของแล้ วได้ อำชีพโจรมำได้ ละ่ ก็ ถ้ ำทำเกษตรกรรมก็อำจได้ อำชีพเกษตรกรมำล่ะมัง้
ทำเกษตรกรรมเหรอ...
จะสำมำรถทำได้ ที่หมูบ่ ้ ำนไหมนะ...
คิดได้ แบบนันผมก็
้
เก็บดูรันดัล แล้ วกลับหมูบ่ ้ ำนไป
ตอนเก็บดูรันดัลผมก็ลองคิดดูวำ่ แทนที่จะใช้ ดรู ันดัลเล่มเดียว ลองใช้ อำวุธตังแต่
้ ขนหนึ
ั ้ ง่ ถึงขันหกเลยน่
้
ำจะดีกว่ำ
แต่ถ้ำเป็ นแบบนันก็
้ มีโอกำศทีจ่ ะกำจัดไม่ได้ ในดำบเดียวด้ วย
ถ้ ำจะฟื น้ ฟู Hp สกิลของดูรันดัลก็ยงั จำเป็ นอยู่
แทนที่จะเปลีย่ นดำบไปเปลีย่ นดำบมำ ใช้ ดรู ันดัลเล่มเดียวน่ำจะเป็ นกำรฉลำดกว่ำ
ผมจึงเหน็บดำบทองแดงไว้ ที่เอว มือซ้ ำยถือหนังกระต่ำยห้ ำผืน มือขวำถือเนื ้อกระต่ำย
หนังกระต่ำยนี่แต่ละผืนก็คอ่ นข้ ำงเล็กเลยทีเดียว ถ้ ำจะใช้ หนังนี่ทำเสื ้อโค้ ตหนังกระต่ำยล่ะก็ จะใช้ กี่ผืนก็ไม่ร้ ู
หนึง่ ร้ อยผืน... สองร้ อยผืน... ดีไม่ดีอำจจะใช้ มำกกว่ำนันอี
้ ก
เพรำะงันแต่
้ ละผืนคงขำยได้ ไม่นำ่ แพง
ยังไงก็เป็ นมอนสเตอร์ สำหรับมือใหม่ด้วย ........ถ้ ำมีดรู ันดัลน่ะนะ
ดูรันดัล... เทพจริ งๆ...
เดินไปซักพักก็กลับไปถึงหมูบ่ ้ ำน แล้ วผมก็ตรงไปยังบ้ ำนผู้ใหญ่บ้ำนทันที
「เพิ่มไอ้ นี่ลงไปในอำหำรเย็นให้ ที」
ผมก็ยืนเนื ้อกระต่ำยให้ ผ้ ใู หญ่บ้ำน
「...จะดีหรื อขอรับ?」
「จะเป็ นมื ้อใหญ่ไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ไรหรอก」
「ขอรับ.... นะ..นี่มน
ั .... เนื ้อกระต่ำย!?」
ทำไมผู้ใหญ่บ้ำนถึงตกใจก็ไม่ร้ ู
ตัวเองพูดเองแท้ ๆ ว่ำนำนๆทีจะเหลือเนื ้อกระต่ำยอยู่
「ไม่ใช่วำ่ บำงทีก็เหลือไว้ หรื อ?」
「เนื ้อกระต่ำยนัน้ ถ้ ำไม่ลำ่ Slow rabbit สักประมำณสิบตัวก็จะไม่สำมำรถได้ มำเลยนะขอรับ」
「หืม...」
โอกำสดรอปสิบเปอร์ เซ็นว่ำงันสิ
้ นะ
「กำรได้ มำตังแต่
้ ตวั แรกที่ลำ่ เนีย่ ... ท่ำนมิชิโอะก็คงถูกรักจำกพระเจ้ ำเป็ นแน่แท้ ขอรับ...」
「ไม่ไม่ ไม่ใช่ได้ มำตังแต่
้ ตวั แรกหรอกนะ」
ผมจึงยื่นมือขวำที่ถือหนังกระต่ำยอยูใ่ ห้ ผ้ ใู หญ่บ้ำนดู
「หรื อว่ำ……」
ผู้ใหญ่บ้ำนก็กลืนน ้ำลำยอีกหนึง่ ครัง้
... ทำไมถึงตกใจล่ะ
ก็พดู เองนี่วำ่ ถ้ ำเป็ นผมล่ะก็ คงชนะได้ ไม่ยำก
「ได้ ยินว่ำไม่ใช่มอนสเตอร์ ที่แข็งแกร่ งขนำดนันนี
้ ่...」
「แน่นอนว่ำเป็ นมอนสเตอร์ ที่ไม่ครณำมือท่ำนมิชิโอะหรอกขอรับ แต่ตงแต่
ั ้ ที่ทำ่ นมิชิโอะออกไปนัน้ ยังผ่ำนไปได้ แต่
ประมำณครึ่งวันเลย...」
「งันหรื
้ อ?」
ตอนนี ้ยังเที่ยงอยู่ คงคิดว่ำจะมำกลับมำก่อนเย็นล่ะมัง้
「Slow rabbit เนี่ย เป็ นมอนสเตอร์ ที่พวกเรำชำวบ้ ำนต้ องรวมตัวกัน แล้ วก็ใช้ เวลำนำนในกำรกำจัดน่ะขอรับ」
「หืม」
จะว่ำไปดำบทองแดงก็แทบฟั นไม่เข้ ำเลยนี่นะ
ถึงดูรันดัลจะฟั นครัง้ เดียวจบก็เถอะ....
「นอกจำกนัน้ พอกำจัดได้ หนึง่ ตัวแล้ ว ก็ต้องรอจนกว่ำจะหำยเหนื่อย ถ้ ำมีผ้ บ
ู ำดเจ็บก็ต้องรักษำแผลกันก่อนอีก ปกติแล้ ว
กำรล่ำมอนสเตอร์ เป็ นอะไรที่แทบจะเป็ นไปไม่ได้ ที่จะทำติดต่อกันขอ รับ」
「อย่ำงนี ้นี่เอง」
ตอนผมใช้ ดำบทองแดง ก็โดนพุง่ ชนไปหลำยทีอยู่ แล้ วก็คอ่ นข้ ำงเหนื่อยเลยด้ วย
กรณีของผม ทัง้ Hp ทังควำมเหนื
้
่อยก็พงึ่ ดูรันดัลทังหมดเลยน่
้
ะนะ
「ท่ำนมิชิโอะแข็งแกร่ งเกินไปแล้ วขอรับ... แค่คนเดียว แต่สำมำรถล่ำ Slow rabbit ตังหลำยตั
้
วได้ ภำยในเวลำอันสัน...
้
อย่ำงน้ อยก็เป็ นไปไม่ได้ สำหรับคนในหมูบ่ ้ ำนนี ้ขอรับ」
「งันหรื
้ อ」
สำหรับชำวบ้ ำนคนอื่นก็อำจจะยำกสินะ
เอำแบบนันก็
้ ได้
โดนบอกว่ำแข็งแกร่งมันก็ร้ ูสกึ ดีไม่เบำ
「ถ้ ำเป็ นไปได้ ก็โปรดนำหนังกระต่ำยที่ได้ รับมำไปขำยที่พอ่ ค้ ำคนเมื่อกี ้เถิดขอรับ ในหมูบ
่ ้ ำนนี ้ก็มกี ำรนำมำใช้ ทอผ้ ำ
เหมือนกัน ถึงจะล่ำได้ ไม่มำกก็เถอะขอรับ」
「อืม เอำแบบนันก็
้ ได้ 」
Slow rabbit เป็ นมอนสเตอร์ ที่อยูใ่ กล้ ๆหมูบ
่ ้ ำนนี ้ด้ วย เพรำะงันหนั
้ งกระต่ำยก็คงเป็ นสินค้ ำเฉพำะของที่นี่สนิ ะ
อย่ำไปขำยที่อื่นนะ! กำลังพูดอะไรทำนองนันอยู
้ ร่ ึเปล่ำหว่ำ
「ขอบพระคุณมำกขอรับ บ้ ำนของพ่อค้ ำนันอยู
้ ห่ ำ่ งออกไปสำมหลังขอรับ」
「ถ้ ำงันขอตั
้ วไปก่อนละกัน」
「ก่อนหน้ ำนัน้ โปรดรอสักครู่ เถิดขอรับ」
ผู้ใหญ่บ้ำนก็เรี ยกผมที่ทำท่ำกำลังจะออกจำกบ้ ำน
「××××××××××」
「××××××××××」
หลังจำกพูดกับผู้ใหญ่บ้ำน หญิงที่เหมือนจะเป็ นภรรยำผู้ใหญ่บ้ำนก็ไปเอำอะไรสักอย่ำงมำ
「โปรดใช้ ถงุ นี่เถิดขอรับ」
「โอ้ ... โทษทีนะ」
ผู้ใหญ่บ้ำนก็ยื่นถุงให้ ผม
เป็ นถุงที่คล้ ำยๆย่ำมเล็กๆ ใช้ ด้ำยพันปิ ดถุง
「ถ้ ำเช่นนันก็
้ เชิญไปได้ ขอรับ」
ผมก็ไปบ้ ำนที่อยูถ่ ดั ไปสำมหลัง
ลืมถำมไปว่ำอยูด่ ้ ำนซ้ ำยหรื อขวำแฮะ....
นัน่ เรอะ
ถึงจะไม่มีของวำงกองไว้ ก็เถอะ ประตูทำงเข้ ำค่อนข้ ำงใหญ่เลยทีเดียว แลดูเป็ นร้ ำนค้ ำดี
ก่อนจะเข้ ำร้ ำนไป ลองสกิลโบนัส เจรจำขำยของดูดกี ว่ำ
ผมก็เลยเรียกใช้ กำรตังค่
้ ำตัวละครใหม่ขึ ้น
ผมถอด Meteor Rush ที่ยงั ไงก็ไม่ได้ ใช้ ... หรื อจะว่ำใช้ ไม่ได้ ดี ออกไปก่อน แล้ วก็เลือกสกิลเจรจำขำยของ
จำกคำว่ำเจรจำขำยของก็กลำยเป็ น ขำยของได้ รำคำเพิ่มขึ ้นสิบเปอร์ เซ็นไป
แพทเทิร์นนี ้อีกแล้ วเรอะ?
ผมจึงนำพ้ อยออกจำกสกิลค่ำประสบกำรณ์ที่ต้องกำรและค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับออก ได้ มำ 64 พ้ อยท์
ขำยของรำคำเพิม่ ขึ ้นนัน่ เริ่ มตังแต่
้ สบิ ไป สิบห้ ำ ยี่สบิ ยี่สบิ ห้ ำ แล้ วก็จบที่สำมสิบเปอร์ เซ็นต์
จะใช้ ได้ จริ งหรื อเนี่ย?
「รบกวนหน่อย」
ผมส่งเสียง แล้ วเข้ ำร้ ำนค้ ำไป
「ท่ำนมิชิโอะนี่นำ มีธุระอะไรหรื อครับ」
พ่อค้ ำคนเมื่อกี ้ก็ออกมำต้ อนรับจำกข้ ำงใน
「ที่นี่มีอะไรขำยบ้ ำงรึ?」
「ผมเป็ นพ่อค้ ำคนเดียวของหมูบ
่ ้ ำนนี ้น่ะครับ ผมปกติก็จะรับสัง่ สินค้ ำ แล้ วไปตลำดในเมืองเพื่อนำมำส่งขอรับ」
ไม่มีสนิ ค้ ำแสดงให้ ดเู ลยเหรอ
รู้สกึ แปลกๆ
หรื อสำหรับยุคนี ้แล้ วจะเป็ นเรื่ องปกติ?
「ไม่มีร้ำนแบบที่มีสน
ิ ค้ ำวำงโชว์ไว้ เลยหรื อ?」
「……ร้ ำนที่จำเป็ นต้ องมีสน
ิ ค้ ำวำงโชว์ภำยในร้ ำนก็มีเพียงแต่ร้ำนค้ ำทำสเท่ำนันแหละครั
้
บ」
พ่อค้ ำก็พดู ด้ วยท่ำทีสงสัย
ถ้ ำจำเป็ นต้ องใช้ ทำสก็ต้องมีในสต๊ อคตลอดเวลำสินะ
ส่วนร้ ำนค้ ำอื่นๆก็จะไม่วำงสินค้ ำไว้ .... แบบนี ้หรื อ?
หรื อผมจะโดนคิดว่ำมำซื ้อทำสกันล่ะเนี่ย...
「โทษที ถำมเรื่ องแปลกๆไปสินะ ยังไงชันก็
้ มำจำกบ้ ำนนอกล่ะนะ」
กลบเกลือ่ นไปก่อน
「แต่ยงิ่ ถ้ ำเป็ นบ้ ำนนอกแล้ วล่ะก็ ร้ ำนแบบนันก็
้ ยิ่งจะ.......」
「เปล่ำ หรอก แค่เคยได้ ยินว่ำมีร้ำนแบบนันในเมื
้
องน่ะ」
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ ถึงจะเป็ นเมืองเบลก็ไม่มีร้ำนค้ ำแบบนันหรอกครั
้
บ แต่ถ้ำเป็ นร้ ำนอำวุธหรื อเครื่ องป้องกันล่ะก็ อำจจะ
มีร้ำนที่วำงแสดงสินค้ ำอยูใ่ นเมืองใหญ่ๆก็ได้ 」
「ชันอำจจะเหมื
้
อนพวกบ้ ำนนอกก็ได้ อย่ำสนใจเลย.... พักเรื่ องนันไว้
้ ก่อน วันนี ้ชันมำขำยหนั
้
งกระต่ำยน่ะ」
เปลีย่ นหัวข้ อสนทนำอย่ำงด่วนเลย
「หนังกระต่ำยหรื อครับ?」
「ผู้ใหญ่บ้ำนบอกว่ำให้ มำขำยทีน
่ ี่นะ่ 」
ผมจึงนำหนังกระต่ำยออกมำจำกถุงแล้ วแสดงให้ พอ่ ค้ ำดู
「มะ.... มีเยอะพอสมควรเลยนะครับเนี่ย」
พอสมควรเนีย่ ก็แค่ห้ำผืนอ่ะนะ
ที่เพิ่งล่ำเมื่อกี ้เนี่ย ไม่ต้องบอกก็ได้ ละ่ มัง้
「อยำกจะให้ ชว่ ยซื ้อหน่อยน่ะ」
「รำคำรับซื ้อของหนังกระต่ำยคือผืนละยี่สบ
ิ นำลครับ」
「อืมม์」
เอำตรงๆ ถึงจะบอกว่ำยี่สบิ นำลผมก็ไม่เข้ ำใจเฟ้ ย
「แล้ วก็เป็ นกำรแสดงควำมขอบคุณที่อต
ุ ส่ำห์มำใช้ บริ กำรร้ ำนนี ้ ครัง้ นี ้ผมรับซื ้อเป็ นเงินจำนวนหนึง่ ร้ อยสำมสิบนำลแล้ ว
กันครับ」
ผืนละยี่สบิ นำล ห้ ำผืนก็เป็ นหนึง่ ร้ อยนำลสินะ
บวกไปสำมสิบเปอร์ เซ็นต์อย่ำงสวยงำมเลย
เอำเถอะ อุตส่ำห์ซื ้อแพงขึ ้น เพรำะงันไม่
้ บน่ มำกแล้ วกัน
「เอำแบบนันแล้
้ วกัน」
「เชิญครับ」
พ่อค้ ำจึงนับเหรี ยญสีขำวหนึง่ เหรียญกับเหรี ยญสีทองแดงจำนวนมำกมำตังบนโต๊
้
ะแล้ วยื่นให้ ผม
สีขำวๆคือเหรี ยญเงินสินะ หรื อก็คือมีคำ่ เป็ นเหรียญทองแดงหนึง่ ร้ อยเหรี ยญ
「...ยี่สบ
ิ หก ...ยี่สบิ แปด ...สำมสิบ... รับมำเรียบร้ อยแล้ ว」
พอลองนับเหรี ยญทองแดงดูก็มีอยูส่ ำมสิบเหรี ยญจริ งๆด้ วย
ผมจึงเอำถุงที่ใส่หนังกระต่ำยวำงบนถำดบนเค้ ำเตอร์ ของร้ ำน
「คิวปิ โกะในสวนของพวกผมกำลังออกผลพอดี เพื่อเป็ นที่ระลึกในกำรซื ้อขำย จะรับซักหน่อยไหมครับ?」
「คิวปิ โกะ？」
「ครับ เป็ นล๊ อตที่ไม่เลวเลยทีเดียว ตอนนี ้กำลังพิจำรณำเป็ นสินค้ ำประจำหมูบ
่ ้ ำนอยูค่ รับ」
โดนเมินเรื่ องที่วำ่ ไม่ร้ ูจกั คิวปิ โกะไปซะแล้ ว
มันดังขนำดที่ทกุ คนรู้จกั เลยงันหรื
้ อ?
「งันหรื
้ อ」
「เดี๋ยวผมจะไปเก็บมำให้ ครับ รบกวนรออยูต
่ รงนี ้เถอะครับ」
「ไม่ต้องดีกว่ำ ชันก็
้ อยำกเห็นตอนเก็บเหมือนกัน」
ผมก็ทำเป็ นสนใจแล้ วหยุดพ่อค้ ำที่กำลังจะเดินออกไปไว้
โอกำสทำเกษตรกรรมพอดี
「ท่ำนมิชิโอะน่ะหรื อครับ?」
「ยังไงก็เป็ นคนบ้ ำนนอกล่ะนะ ค่อนข้ องมีควำมสนใจในเรื่ องแบบนี ้อยู่」
「รับทรำบครับ ถ้ ำเช่นนันโปรดมำที
้
่สวนด้ วยกันเถอะครับ」
ผมกับพ่อค้ ำจึงออกไปข้ ำงนอกด้ วยกัน
「มีสวนด้ วยเหรอ?」
「เป็ นแค่สวนระดับที่ไม่วำ่ ใครในหมูบ
่ ้ ำนนี ้ก็มีนะ่ ครับ」
ลองชวนคุยในระหว่ำงเดินดู
กำรเก็บข้ อมูลเป็ นสิง่ สำคัญนะ
「ชันว่
้ ำในหมูบ่ ้ ำนก็มีเกษตรกรอยูน่ ี่」
「ใกล้ ๆหมูบ
่ ้ ำนนี ้พวกที่อยูก่ ิลด์เกษตรกรพักกันอยูน่ ะ่ ครับ」
「กิลด์เกษตรกร....」
มีของแบบนันด้
้ วยหรื อ?
「เกษตรกรแถวนี ้เป็ นสมำชิกของกิลด์เกษตรกรทังหมดทุ
้
กคนน่ะครับ」
ไม่คอ่ ยเข้ ำใจหรอก... แต่ฟังดุยงุ่ ยำกน่ำดู
แค่ทำเกษตรกรรมก็ไม่ได้ เหรอ
「จะว่ำไปแล้ ว.... บิกก้ ำทำอย่ำงไรถึงได้ มำเป็ นพ่อค้ ำล่ะ?」
ที่ต้องใช้ สกิลตรวจสอบดูชื่อพ่อค้ ำเนี่ย เป็ นควำมลับนะ
สะดวกจริ งๆ สกิลตรวจสอบ
「ผมเองก็อยูก่ ิลด์พอ่ ค้ ำน่ะครับ」
หรื อก็คือจะอยำกเป็ นเกษตรกรก็ต้องเข้ ำกิลด์เกษตรกร ถ้ ำอยำกเป็ นพ่อค้ ำก็ต้องเข้ ำกิลด์พอ่ ค้ ำสินะ
「ถ้ ำชันอยำกเป็
้
นพ่อค้ ำบ้ ำงล่ะก็ แค่เข้ ำกิลด์ก็พอสินะ」
「ท่ำนมิชิโอะตังใจจะเป็
้
นพ่อค้ ำหรื อครับ?」
「เปล่ำๆ ยกตัวอย่ำงดูนะ่ 」
รี บปฏิเสธไปก่อน
「ท่ำนมิชิโอะเองก็นำ่ จะเป็ นสมำชิดของกิลด์ที่ไหนสักที่ไม่ใช่หรื อครับ」
「ไม่ได้ เป็ นนะ」
น่ำจะเป็ นเช่นนัน้
「ไม่ใช่วำ่ ท่ำนมิชิโอะเป็ นนักผจญภัยหรื อครับ? ถ้ ำเป็ นนักผจญภัยล่ะก็ ปกติแล้ วก็จะต้ องอยูใ่ นกิลด์นกั ผจญภัย...」
「ไม่ได้ ถือว่ำเป็ นนักผจญภัยอย่ำงเป็ นทำงกำรหรอก」
แย่ละ่
กิลด์นกั ผจญภัยเนีย่ ก็มดี ้ วยเรอะ
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ ไม่ได้ เข้ ำกิลด์คงลำบำกแย่เลยนะครับเนี่ย」
เมินไปซะงัน้
「ก็แบบนันแหละ
้
」
「ทรำบไหมครับ? กิลด์นนสำมำรถเข้
ั้
ำได้ ทีละกิลด์ นอกจำกนันพอเข้
้
ำกิลด์แล้ ว จะออกจำกกิลด์จะมีกฏเข้ มงวดอยูค่ รับ
」
「อะ... อืม」
งันเรอะ
้
「ถ้ ำไม่ได้ อยูใ่ นกิลด์ไหนก่อนแล้ ว ก็นำ่ จะเป็ นพ่อค้ ำได้ ง่ำยๆนะครับ」
「แค่เข้ ำกิลด์ก็พอสินะ」
「แน่นอนว่ำ ไม่วำ่ เป็ นอำชีพไหนต้ องได้ รับกำรยอมรับจำกท่ำนเทพประจำกิลด์นนๆก่
ั ้ อนครับ」
「แน่นอนอยูแ่ ล้ วสินะ」
อะไรแน่นอน พูดเองผมก็ไม่เข้ ำใจเอง
ยังไงก็คงเป็ นเรื่ องวุน่ วำยน่ำดู
「ในสำยของกิลด์พอ่ ค้ ำ ก็ยงั มีกิลด์เศรษฐี อยูด
่ ้ วยครับ กิลด์นี ้ถ้ ำไม่ได้ เก็บประสบกำรณ์มำเป็ นเวลำนำนก็จะไม่ได้ รับกำร
ยอมรับจำก ท่ำนเทพครับ」
「งันหรื
้ อ」
ไม่คอ่ ยเข้ ำใจ แต่เศรษฐี ก็คงเป็ นอำชีพขันสู
้ งของพ่อค้ ำสินะ
เอำเป็ นว่ำรี บไปที่สวนดีกว่ำ
พอพ้ นหมูบ่ ้ ำนไปแล้ ว ก็มีพื ้นที่ที่เหมือนจะพบอยูท่ ี่ไหนก็ได้ แผ่กว้ ำงอยู่
「ที่นี่คือสวนของพวกกระผมเองครับ」
「กว้ ำงใช้ ได้ เลยนี」
่
สำหรับสวนของครอบครัวแล้ วค่อนข้ ำงกว้ ำงเลยทีเดียว แถมยังมีพนั ธุ์พืชมำกมำยหลำยชนิดงอกอยู่
ไม่วำ่ อันไหนก็นำ่ จะมีในโลกเหมือนกันมัง้
อ้ ะ... มีแครอทด้ วยแฮะ
ข้ ำงต้ ำยต้ นไม้ ที่สงู รำวๆหนึง่ เมตร ก็มีผลออกมำเป็ นแครอทสีแดง
เอ๋? แครอทเนี่ย ออกมำเป็ นผลแบบนี ้นี่เอง
เฮ้ ย!?
แครอทเนี่ยมันเป็ นผลเรอะ
「นัน
่ คือคิวปิ โกะขอรับ」
พ่อค้ ำชี ้ไปที่แครอท แล้ วบอกผมมำ
「โฮ่.....」
ไม่ใช่แครอท แต่เป็ นคิวปิ โกะรึ
แครอทเนี่ยมันอยูใ่ ต้ ดินสินะ ไม่มีทำงงอกออกมำเป็ นผลแน่ๆ
「ผลที่เป็ นสีแดงคือสำมำรถทำนได้ แล้ วครับ เชิญลองเถอะครับ」
「ใช้ มือได้ เลยหรื อ?」
พอลองถำมดู พ่อค้ ำก็
「.......ครับ?」
ผมจึงเด็ดแครอท... ไม่ใช่ส.ิ .. คิวปิ โกะออกมำประมำณสองผลออกมำ เพื่อเมินพ่อค้ ำไป
ได้ ยินว่ำอยำกทำเป็ นสินค้ ำประจำหมูบ่ ้ ำนด้ วยนี่นะ
「แถวนี ้ไม่มีแครอทบ้ ำงหรื อ？」
「หมำยถึงโสมทำงกำรแพทย์หรื อครับ ถ้ ำเข้ ำไปในป่ ำ.. ก็อำจจะ...」
[ผู้แปล : ภำษำญี่ปนโสมกั
ุ่
บแครอทเหมือนกันนะครับ]
ท่ำทำงในโลกนี ้จะไม่มีแครอทแฮะ
ไม่ใช่ของชอบซะด้ วย ช่ำงมันเถอะ
ไม่ใช่นะ ไม่ใช่วำ่ กินไม่ได้ ก็แค่ไม่ชอบเอง
โชคดีแล้ วที่ไม่มี
「หน้ ำตำคล้ ำยๆผักที่มีอยูใ่ นที่ๆชันอยู
้ ม่ ำก่อนน่ะ」
「ยังงันหรื
้ อครับ」
พ่อค้ ำมองมำทำงผมด้ วยสำยตำคำดหวัง
「ปะ.. เป็ นผลที่ดด
ู ีนะ」
「ถ้ ำไม่รังเกียจ ขอรับฟั งควำมเรื่ องรสชำติได้ ไหมครับ」
ยังไงก็ต้องกินเรอะ
ผมถึงเตรี ยมใจแล้ วกัดอะไรที่คล้ ำยๆแครอทนัน่ เข้ ำไป
อื ้อม์.....
อร่อยดีเดียว
รสชำติไม่เลว
เหมือนกับเชอร์ รี่ที่เปรี ย้ วนิดๆ
ถึงหน้ ำตำจะเหมือนแครอทก็เถอะ
รู้สกึ แปลกๆ
「……อืมม์.... รสชำติไม่เลว ถ้ ำแบบนี ้ล่ะก็นำ่ จะทำขำยได้ นะ」
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ ขอบคุณมำกครับ」
พ่อค้ ำขอบคุณมำด้ วยท่ำทำงโล่งใจ
ถ้ ำไม่ร้ ูจกั แครอทแล้ ว ไอ้ นี่ก็ไม่เลวเลย
ยังไงก็เหมือนพระอำทิตย์จะเริ่ มลับขอบฟ้ ำแล้ ว
ผมจึงรี บกลับมำ
ระหว่ำงกลับก็ลองเรี ยกใช้ คำสัง่ ติดตังอำชี
้ พดู
แล้ วเลือกเปลีย่ น อำชีพแรก ไปด้ วย
เกษตรกร Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มพลังแขนเล็กน้ อย
เจอด้ วย
ได้ มำอย่ำงง่ำยผิดคำด
อำชีพเกษตรกรเนี่ย ได้ มำจำกกำรเก็บเกี่ยวสินะ
ทำไมถึงใส่ในอำชีพแรกได้ นะ
อำชีพผู้กล้ ำทีเ่ คยใส่ไม่ได้ ครำวนี ้ก็ใส่ได้ เหมือนกัน
ยังไงก็ติดตังได้
้ แค่ถึงอำชีพที่สำมนี่นะ หมำยควำมกว่ำจะต้ องถอดอำชีพใดอำชีพหนึง่ ออก
ผลพลอยได้ ของชำวบ้ ำนคือ เพิ่มพลังกำรระดับต่ำสุด.... เพิ่มพลังแขนเล็กน้ อยของเกษตรกรน่ำจะดีกว่ำล่ะมัง้
ถ้ ำถอดค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในห้ ำกับเพิ่มค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ รับห้ ำเท่ำแล้ วล่ะก็ จะสำมำรถเลือก อำชีพที่สี่
ได้
ตอนสู้กบั Slow rabbit ที่ร้ ูสกึ ร่ำงกำยเบำขึ ้นก็แสดงว่ำผลพลอยได้ ของอำชีพจะทำงำนพร้ อมๆกับล่ะมัง้
(แต่ก็อำจจะแสดงผลที่อำชีพผู้กล้ ำ เพรำะเพิม
่ ให้ เยอะที่สดุ ก็ได้ )
เพรำะงันยิ
้ ่งติดตังอำชี
้ พเยอะก็ยงิ่ ดีสนิ ะ
แต่ปัญหำคือค่ำประสบกำรณ์เนีย่ แหละ
ถ้ ำเพิม่ อำชีพที่สี่ ไป ค่ำประสบกำรณ์จะเป็ ยงั ไงบ้ ำงนะ
กำรที่โจรที่เป็ นอำชีพที่สำมเลเวลอัพเป็ นสำม ก็แสดงว่ำแม้ จะเป็ นอำชีพที่สำมแต่ก็ได้ คำ่ ประสบกำรณ์สนิ ะ
แต่ก็ยงั ไม่แน่ใจว่ำค่ำประสบกำรณ์ที่ได้ จะแบ่งออกเป็ นสำมส่วนเท่ำๆกันให้ แต่ละอำชีพ หรื อจะได้ เท่ำๆกันโดนไม่แบ่งนะ
ถ้ ำถูกแบ่งแล้ วล่ะก็ เก็บเลเวลไปทีละอำชีพน่ำจะดีกว่ำ
แล้ วถ้ ำไม่แบ่งล่ะ...
ถึงจะเป็ นกรณีนนก็
ั ้ ติดตังไว้
้ จนถึงอำชีพที่สำมดีกว่ำ
ถ้ ำมีสำมอำชีพ ค่ำประสบกำรณ์สำมเท่ำ เพิ่มเป็ นสีก่ ็สเี่ ท่ำ
ค่อนข้ ำงจะเข้ ำใกล้ คำ่ ประสบกำรณ์ที่เพิ่มมำห้ ำเท่ำแล้ ว
ผมจึงปล่อยอำชีพที่ตดิ ตังได้
้ ไว้ ทสี่ ำม แล้ วสลับชำวบ้ ำนLv3 ออกจำกอำชีพแรกเพื่อใส่เกษตรกร Lv1 เข้ ำไปแทน
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
เกษตรกร Lv1 ผู้กล้ ำ Lv1 โจร Lv3
เครื่ องสวมใส่ ดำบทองแดง Sandal boots
อำชีพแรกกับอำชีพที่สำมมันต่ำงกันยังไงนะ
จะติดอำชีพทีเ่ ลเวลสูงอย่ำง โจร Lv3 เข้ ำไปแทนดีไหมนะ
แต่ยงั ไงไม่ติดอำชีพที่คนไม่นำ่ จะมีกนั อย่ำงผู้หล้ ำ หรื ออำชีพที่ไม่อยำกให้ คนเห็นอย่ำงโจรเข้ ำไปจะดีกว่ำ
หลังจำกกลับบ้ ำน อำหำรเย็นก็ทำเสร็ จพอดี
อำหำรเย็นคือสตูว์เนื ้อกระต่ำย กับปลำอะไรซักอย่ำงต้ ม
ทังสองอย่
้
ำงนันค่
้ อนข้ ำงอร่อยเลยทีเดียว
เหมือนอำหำรของโลกนี ้จะออกไปทำงของเหลวแฮะ
หลังจำกที่ผมพอใจกับข้ ำวเย็น ก็รีบเข้ ำนอนเพรำะวันพรุ่งนี ้จะได้ ตนื่ เช้ ำ...
เอ๋..... แล้ วทิลลิชซังล่ะ?
ชีวประวัติอนั น่ำเศร้ ำของลุงชำวบ้ ำน Lv25
อำยุ0
เกิดที่หมูบ่ ้ ำนชนบท
พ่อแม่เป็ นชำวบ้ ำน มีพี่ชำยที่อำยุมำกกว่ำสำมปี
อำยุ10
เนื่องจำกเป็ นลูกคนที่สอง เลยคิดว่ำอนำคตจะออกจำกบ้ ำนไป
ไม่จะไม่คอ่ ยชอบต่อสู้ แต่ดนั หัวไม่ดี ไม่มีควำมสำมำรถพิเศษ แต่มีแรง
เลยมุง่ หน้ ำสูก่ ำรเป็ นนักผจญภัย
อำยุ12
เข้ ำร่วมต่อสู้กบั มอนสเตอร์ ที่ปรำกฏตัวขึ ้นมำใกล้ ๆหมูบ่ ้ ำน
อำยุ17
ได้ เป็ นหัวหน้ ำในเรื่ องกำรต่อสู้ของหมูบ่ ้ ำน
และได้ เรี ยนรู้อะไรต่ำงๆจำกพ่อค้ ำที่เข้ ำมำในหมูบ่ ้ ำน
อำยุ18
มีมอนสเตอร์ ที่แข็งแกร่งมำโจมตีหมูบ่ ้ ำน
ถึงจะชนะแต่ก็มีชำวบ้ ำนตำยไปหลำยคน แถมฟำร์ มยังเสียหำยไปวงกว้ ำง
เนื่องจำกฟำร์ มเสียหำยทำให้ ขำดแคลนอำหำร ชำวบ้ ำนที่ร่ำงกำยอ่อนแอก็พำกันป่ วยล้ มตำยไป
อำยุ19
เสียครอบครัวไปด้ วยอำกำรป่ วย ทิ ้งหมูบ่ ้ ำนไว้ แล้ วเข้ ำเมืองไป
ก้ มหัวขอร้ องนักผจญภัยที่ร้ ูจกั ให้ เข้ ำร่วมปำร์ ตี ้ แต่ก็ไม่ได้ รับกำรปฏิบตั ิที่ดีนกั
ต้ องเปลีย่ นอำชีพให้ เป็ นนักผจญภัยก่อนจึงจะถูกยอมรับ
อำยุ33
ตกหลุมรักทิลลิชซัง (อำยุ17)
แต่เนื่องด้ วยควำมแตกต่ำงทำงฐำนะ จึงหำทำงเข้ ำใกล้ ไม่ได้
อำยุ35
หลังกำรเก็บเลเวลอย่ำงบ้ ำคลัง่ ก็ได้ เป็ นนักสำรวจ Lv50
ได้ รับกำรเปลีย่ นอำชีพจำกเทพของกิลด์นกั ผจญภัย และได้ เข้ ำกิลด์ไป
แล้ วหลังจำกนันก็
้ ได้ เริ่ มเข้ ำไปทำควำมรู้จกั กับทิลลิชซัง
เป็ นเวลำที่ที่ดีที่สดุ ของชีวติ เรเปี ยร์ แห่งเปลวไฟก็ได้ มำในช่วงนี ้
อำยุ37
แต่งำนกับทิลลิชซัง (อำยุ21)
แต่ทำงนักผจญภัยก็ไปได้ ไม่ดีนกั เนื่องจำกเป็ นเบ๊ อยูใ่ นปำร์ ตี ้เดียวเป็ นเวลำนำน
เครื่ องสวมใส่ก็ไม่คอ่ ยดี คนรู้จกั ก็ไม่คอ่ ยมี ในกิลด์ก็เป็ นมักจะเป็ นคนที่ถกู ลืม
อำยุ40
ทำเกินตัวจนบำดเจ็บจนได้
หลังจำกบำดเจ็บก็ออกจำกกิลด์นกั ผจญภัยโดยมีเงื่อนไขว่ำต้ องทิ ้งอำชีพนักผจญภัย กลับเป็ นชำวบ้ ำนเหมือนเดิม
ยอมรับจุดจบของอำชีพนักเดินทำง แล้ วกลับบ้ ำนเก่ำทีช่ นบทของทิลลิชซัง (อำยุ24) ไปด้ วยกัน
อำยุ41
ลูกชำยคนแรกเกิด
เพื่อหำเลี ้ยงชีพ จึงไปล่ำมอนสเตอร์ ใกล้ ๆหมูบ่ ้ ำน เนื่องจำกเลิกอำชีพนักผจญภัยแล้ วยังมีฝีมืออยู่ จึงใช้ ดำบเหล็กต่อสู้กบั
มอนสเตอร์ ไปเรื่ อยๆ
เพื่อภรรยำที่รัก เพื่อลูกๆที่รัก และเพื่อหมูบ่ ้ ำน จึงต่อสู้ตอ่ ไป แล้ วใช้ ชีวติ อย่ำงพึงพอใจในบันปลำย
้
อำยุ47
หมูบ่ ้ ำนโดนพวกโจรโจมตี และเสียชีวติ ในกำรต่อสู้
เห็นมีคนอยำกอ่ำน
ต่อไปตอนพิเศษ 8.5 นะครับ
บทที่ 8.5 รูท If END
เป็ นกำรเพ้ อฝั นเพื่อพระเอกของพระเอกที่กำลังจะเป็ นพระเอกครับ
เป็ นรูทที่จะเกิดขึ ้นเมื่อทิลลิชซังมำหำพระเอกในคืนนันครั
้ บ
ยังไงก็เป็ นควำมเพ้ อฝั นครับ ไม่เกี่ยวกับเนื ้อเรื่ องหลักแต่อย่ำงใด
เรื่ องเกี่ยวกับตัวละครหรื ออะไรอื่นก็อำจมีกำรเปลีย่ นแปลงได้ ครับ เป็ นแค่พรี ววิ นำงเอกเฉยๆ
เพรำะถึงจะชื่อเรื่ องฮำเร็ มก็เถอะ กว่ำนำงเอกจะออกมำก็ตอนที่ 11 นูน่
อ้ ะ ถ้ ำรวมตอนนี ้ไปก็เป็ นตอนที่ 12 สินะครับ
อะไรนะ? หยุดเขียนอะไรแบบนี ้แล้ วไปเขียนเนื ้อเรื่ องหลักต่องันเหรอ
้
?
เรื่ องอะไรไม่เร่งเป็ นกำรดีนะครับ
[ผู้แปล : ข้ ำงบนนี่ จำกผู้เขียนนะครับ จำกผู้แปลมีประโยคเดียวครับ บทโลลิกรู หำยปำยหนำยหมดดดดดดดด]
บทที่ 8.5 รูท if END
「ที่หมูบ
่ ้ ำนแห่งนี ้มีอะไรเหรอคะ นำยท่ำน」
มิเรี ยก็ถำมผมทังๆที
้ ่หแู มวตังอยู
้ อ่ ย่ำงนัน้
「อืม... ก็ไม่มีอะไรหรอก」
「นัน
่ สินะคะ ดูเหมือนจะไม่ใช่ทพี่ กั ผ่อนเพื่อสุขภำพด้ วย」
เซรี่ ก็หนั ซ้ ำยหันขวำมองดูรอบๆ
จะเรี ยกว่ำระวังตัวดี.... ไม่สิ คงสงสัยเกี่ยวกับที่นี่มำกกว่ำล่ะมัง้
「ก็แค่ที่ๆเคยมำในสมัยก่อนน่ะ」
ผมก็วำงมือลงบนหัวนันแล้
้ วลูบเบำๆ
ผมจึงพำพวกเธอเข้ ำหมูบ่ ้ ำนไป
ถึงจะคิดว่ำมีอะไรที่เปลีย่ นไปบ้ ำงก็เถอะ แต่ก็ยงั เป็ นหมูบ่ ้ ำนในควำมทรงจำที่ไม่เปลีย่ นแปลงไปเลย
ถ้ ำจำไม่ผิดพอเข้ ำหมูบ่ ้ ำนไป ก็จะมีคอกม้ ำอยูท่ ำงขวำ
บิกก้ ำ ชำย อำยุ41
พ่อค้ ำ Lv14
ข้ ำงหน้ ำคอกม้ ำนันก็
้ มีชำยคนหนึง่ อยู่
พอลองมองหน้ ำดูก็.... หน้ ำตำแบบนี ้เองสินะ จำไม่ได้ เลย
ถึงจะผ่ำนไปสิบปี แล้ วเลเวลก็ไม่ได้ เพิ่มขึ ้นมำกสินะ
「××××××××××」
ถึงจะเข้ ำมำพูดด้ วยก็เถอะ พูดอะไรก็ไม่ร้ ูไม่เข้ ำใจเหมือนเดิม
「××××××××××」
「××××××××××」
พอร๊ อกแซนด์ตอบอะไรไปซักอย่ำง พ่อค้ ำก็ก้มหัวลงเล็กน้ อยแล้ วกลับหมูบ่ ้ ำนไป
พ่อค้ ำคนนันไม่
้ ใช่วำ่ พูดภำษำบรำฮิมได้ หรอกเหรอ?
「นำยท่ำนมีธุระอะไรที่หมูบ
่ ้ ำนแห่งนี ้หรื อคะ」
「อื ้มม์.... ลองไปถำมชำยคนเมือ่ กี ้ดู ว่ำถ้ ำมีคิวปิ โกะล่ะก็ อยำกให้ แบ่งขำยมำซักนิดหน่อย」
ผมก็ฝำกให้ ร๊อกแซนด์ไป
หลังจำกร๊ อกแซนด์พำมิเรี ยวิ่งออกไป ผมก็เข้ ำไปใกล้ คอกม้ ำนัน้
ข้ ำงในคอกม้ ำก็มีม้ำอยูต่ วั หนึง่
「คอกม้ ำ... หรื อคะ?」
เซรี่ ก็มองไปทำงขวำแล้ วพูดออกมำเบำๆ
「นำยท่ำน คอกม้ ำนีม
่ นั ทำไมเหรอคะ？」
「เปล่ำหรอก ก็แค่คิดว่ำมันเป็ นอย่ำงนี ้นีเ่ องน่ะ」
ผมจึงมองเบสต้ ำที่ยืนอยูท่ ำงซ้ ำย แล้ วแหงนหน้ ำดูเพดำนของคอกม้ ำ แล้ วตอบเธอไป
จะว่ำคิดถึงก็คิดถึงอยูห่ รอก แต่จะว่ำจำไม่ได้ ก็จำไม่ได้ จริ งๆ
「ฮื่อม์...」
ผมก็ลบู หลังเบสต้ ำที่ทำหน้ ำสงสัยเบำๆ พร้ อมกับส่องดูข้ำงในของคอกม้ ำจำกทำงหน้ ำต่ำง
เป็ นคอกม้ ำที่ผมมำถึงเป็ นที่แรกบนโลกนี ้ เมื่อสิบปี ก่อน
กำรเดินทำงของผมนันเริ
้ ่ มต้ นจำกที่นี่
แต่ถึงจะพูดแบบนันก็
้ เถอะ ตังสิ
้ บปี แล้ ว จะเป็ นคอกเดิมอยูร่ ึเปล่ำก็ไม่ร้ ู
ถ้ ำพ่อค้ ำคนนันอยู
้ ท่ ี่นี่แล้ วล่ะก็ คอกม้ ำนี ้ก็คงเป็ นของพ่อค้ ำคนนันสิ
้ นะ
ถ้ ำลองคิดดูดีๆก็นำ่ จะคิดออกแท้ ๆ
ในหมูบ่ ้ ำนนี ้แทบจะไม่มมี ้ ำอยูเ่ ลย ถ้ ำจะมีก็คงเป็ นม้ ำลำกรถม้ ำตัวเดียวนัน่ แหละ
ส่วนรถม้ ำนันก็
้ เป็ นของพ่อค้ ำ ม้ ำลำกรถก็ควรจะเป็ นของพ่อค้ ำด้ วย คอกม้ ำทีเ่ ลี ้ยงม้ ำไว้ ก็ต้องเป็ นของพ่อค้ ำเหมือนกัน
หรื อก็คือ Sandal boots คูน่ นเป็
ั ้ นของพ่อค้ ำนัน่ เอง
「จำชันได้
้ มยั ้ 」
ผมจึงส่งเสียงไป แล้ วลูบหลังม้ ำเบำๆ
แต่ผำ่ นไปตังสิ
้ บปี อำจจะเป็ นม้ ำคนละตัวก็ได้
ถ้ ำเป็ นม้ ำตัวเดียวกันล่ะก็ นี่ก็คือสิง่ มีชีวิตแรกที่ผมเห็นหลังจำกมำยังโลกนี ้
「ได้ รับมำแล้ วค่ะ นำยท่ำน」
มิเรี ยก็วิ่งออกมำจำกอีกฝั่ งของถนน
มือทังสองก็
้
หอบผลไม้ สแี ดงมำเต็มไปหมด
「มีด้วยหรื อ?」
「ค่ะ นำยท่ำน」
หลังจำกมิเรี ยยื่นคิวปิ โกะให้ ผมสองลูก ก็รีบหันหลังวิ่งกลับไปทันที
「โอเน่จงั เร็ วเข้ ำ」
「ค่ะ」
มิเรี ยที่วงิ่ กลับไปหำร๊ อกแซนด์ ก็จบั มือเธอดึงมือเธอแล้ ววิง่ กลับมำ
ผมจึงแบ่งอะไรที่ดเู หมือนจะเป็ นแครอทให้ เซรี่ กบั เบสต้ ำ แล้ วยืนรอร๊ อกแซนด์ที่กำลังวิ่งมำ
「มีสน
ิ ะ」
「ค่ะ เหมือนจะเป็ นสินค้ ำประจำหมูบ
่ ้ ำนของที่ดิ」
「งันเหรอ...
้
」
เหมือนพ่อค้ ำคนนันจะท
้ ำสำเร็ จสินะ
「เชิญค่ะ นำยท่ำน」
ร๊ อกแซนด์ก็หยิบคิวปิ โกะออกมำจำกถุง แล้ วยื่นให้ ผมด้ วยรอยยิ ้มที่งดงำมเหมือนเดิม
รอยยิ ้มที่ไม่เปลีย่ นแปลงไปเลยในสิบปี ที่ผำ่ นมำ
ผมจึงรับคิวปิ โกะมำสองลูกจำกร๊ อกแซนด์แล้ วยื่นให้ ลทู ินำ่ ลูกหนึง่
「ขอบพระคุณค่ะ นำยท่ำน」
ลูทินำ่ ก็ก้มหัวให้ ผม
น่ำรักจังเลยนะ หูยำวๆที่เป็ นสัญลักษณ์ของเอลฟ์ ที่ยื่นออกมำจำกเรื อนผมสีทองนัน่ น่ะ
ระหว่ำงที่ผมกำลังเคลิ ้มกับลูทินำ่ มิเรี ยก็เหมือนจะมองมำด้ วยควำมคำดหวังอะไรซักอย่ำง
จะกินก่อนก็ได้ ไม่ได้ วำ่ อะไรหรอกนะ
ผมจึงกัดคิวปิ โกะเข้ ำไปคำหนึง่
อื ้มม์ คิวปิ โกะ
อะไรนะ จำได้ วำ่ รสชำติเหมือนเชอร์ รรี่ สนิ ะ
ผมเองนึกรสชำติของเชอร์ รี่ไม่คอ่ ยออกด้ วยสิ
「หวำนอร่ อยดีนะคะ」
「อืม.. อร่ อยดีนะ」
ผมก็เอำมือไปเล่นหูแมวของมิเรี ยแทน
พอจับแล้ วก็เป็ นอะไร ที่ทำให้ ใจเย็นลงแปลกๆ
พอออกไปรอบนอกหมูบ่ ้ ำน ผมก็เห็นแปลงผักตังอยู
้ ่
คิวปิ โกะเป็ นพืชแบบไหนกันนะ?
ในแปลงผักก็มีเด็กผู้ชำยผมดำคนหนึง่ กำลังทำงำนอยู่
น่ำยกย่องจังนะ เด็กชำยผมดำ
..........เด็กชำยผมดำ?
เด็กคนนันก
้ ำลังยืนอยูแ่ ถวพืชที่สงู ถึงหน้ ำอก กำลังปลูกอะไรอยูซ่ กั อย่ำงหนึง่
แถวนี ้มีคนผมทองกับน ้ำตำลเป็ นส่วนใหญ่....
ผมดำนันค่
้ อนข้ ำงจะไม่มเี ลย
ไม่สิ แถวนี ้ไม่ผ้ ชู ำยผมดำอยูด่ ้ วยหรื อ......
ผมจึงใช้ สกิลตรวจสอบดู
มิโอะ ชำย อำยุ9
ชำวบ้ ำน Lv1
............
มิโอะกับมิชิโอะ
อืม
ก็คงเป็ นอย่ำงงันมั
้ ง้
เป็ นอย่ำงงันสิ
้ นะ
บำงที.... ไม่สิ แน่นอน
ถึงจะไม่มีนำมสกุลก็เถอะ....
ผมจะทำอะไรเพื่อเด็กคนนี ้ได้ บ้ำงนะ
「ฮำนยำ……」
พอลูบหูตอ่ ไปเรื่ อยๆ มิเรี ยก็สง่ เสียงพิลกึ ๆออกมำ
ที่สง่ เสียงออกมำเนี่ย เพรำะโดนลูบหู หรื อเพรำะพอใจกับอะไรหวำนๆกันนะ
「ร๊ อกแซนด์ ช่วยเป็ นล่ำมที」
「ค่ะ นำยท่ำน」
ผมก็เดินเข้ ำไปยังแปลงผัก
「ร๊ อกแซนด์ ช่วยเป็ นล่ำมที」
「มีเวลำแป๊ ปนึงมัย้ 」
「××××××××××」
พอได้ ยินร๊ อกแซนด์ เด็กชำยคนนันก็
้ เงยหน้ ำขึ ้นมำจำกแปลงผัก
หน้ ำตำก็..... เหมือนกันรึเปล่ำนะ？
「ทำอะไรอยูเ่ หรอ?」
「××××××××××」
「××××××××××」
「เหมือนจะเป็ นคิวปิ โกะน่ะค่ะ」
เห็นก็พอจะเดำได้ อยู่
ผลก็ออกเป็ นสีแดงแล้ ว
「พ่อแม่สบำยดีมยั ้ ?」
「××××××××××」
「××××××××××」
「ทำงแม่สบำยดีคะ่ แต่ทำงพ่อเสียชีวิตไปตังแต่
้ ก่อนเกิดแล้ ว」
นัน่ สิ
นัน่ สินะ
ผมจึงนำดำบเล่มหนึง่ ออกมำจำกไอเท็มบ็อกซ์
Scimitar แห่งควำมโกรธ
สกิล พลังโจมตีห้ำเท่ำ ดูดHp
เป็ นดำบเก่ำๆที่ไม่ได้ ใช้ แล้ ว
เป็ น Passive สกิลพอดี เหมำะเลย
「เชื่อฟั งที่คณ
ุ แม่สอนรึเปล่ำ？」
「××××××××××」
พอได้ ยินร๊ อกแซนด์ เด็กชำยก็พยักหน้ ำเบำๆ
「เหมือนชันจะรู
้ ้ จกั คุณพ่อของเธอน่ะ」
「××××××××××」
「เอำดำบนี่ไปให้ คณ
ุ แม่เธอนะ ถ้ ำแม่อนุญำติก็ใช้ มนั ซะ ปกป้องคุณแม่ด้วย」
「××××××××××」
เด็กชำยก็มองมำทีด่ ำบ
ท่ำทำงจะสนใจอยู่
「ไม่ต้องเกรงใจหรอก」
「××××××××××」
เด็กชำยพยักหน้ ำอีกทีแล้ วก็รับไป
「ถ้ ำเกิดใช้ ดำบนี ้แล้ วรู้ สกึ แข็งแกร่ งขึ ้นมำล่ะก็ ก็ไม่ใช่วำ่ เธอแข็งแกร่ งขึ ้นมำหรอกนะ เป็ นดำบเล่มนี ้ต่ำงหำกทีแ่ ข็งแกร่ ง」
「××××××××××」
ก่อนรับไปก็สอนอะไรอีกซักหน่อย
จะเข้ ำหูไปซักแค่ไหนนะ
ถ้ ำทิ ้งแม่ไปแล้ วไปเป็ นนักผจญภัยล่ะก็คงจะแย่ แต่ก็เป็ นชีวิตของเด็กคนนี ้ล่ะนะ
รอจนร๊ อกแซนด์พดู เสร็ จ ผมจึงปล่อยมือจำกดำบไป
「××××××××××」
「บอกมำว่ำขอบคุณน่ะค่ะ」
เด็กชำยก็ก้มหัวตำ่ ลง แล้ วกอบดำบที่ผมให้ เหมือนเป็ นสิง่ สำคัญ วิง่ ออกไป
ท่ำทำงที่บ้ำนคงมีคณ
ุ แม่(ทิลลิชซัง)อยูส่ นิ ะ
ไปก่อนที่เธอจะมำดีกว่ำ
「ไม่ใช่วำ่ นัน
่ เป็ นดำบเก่ำที่เก็บไว้ อย่ำงดีเหรอคะ นำยท่ำน」
「โทษทีนะ ร๊ อกแซนด์ เป็ นดำบที่ให้ เธอเป็ นเล่มแรกซะด้ วย」
「ไม่เป็ นไรค่ะ จะว่ำไปแล้ ว สิง่ ที่ดิชนได้
ั ้ รับจำกนำยท่ำนเป็ นอย่ำงแรกก็คือ Scimitar สินะคะ」
นึกเรื่ องเก่ำๆขึ ้นมำได้ ละ่ มัง้ เลยยิ ้มออกมำ
อื ้ม ไม่วำ่ จะมองกี่ทกี ็นำ่ รัก
เป็ นรอยยิ ้มที่ผำ่ นมำสิบปี แล้ วก็ยงั มองได้ ไม่ร้ ูเบื่อ
「เอำล่ะ กลับกันเถอะ」
อำจจะกลับมำที่หมูบ่ ้ ำนนี ้อีกก็ได้
หรื ออำจจะไม่กลับมำอีกก็เป็ นได้
ผมจึงทิ ้งหมูบ่ ้ ำนไว้ ข้ำงหลัง แล้ วใช้ เวทย์เคลือ่ นย้ ำยผ่ำนมิตเิ พื่อเดินทำงออกไป.....
บทที่ 9 ทางด่วน
สุดท้าย.... คืนนั้น ทิลลิชซังก็ไม่ได้มา...
....ผมรู ้อยูแ่ ล้ว
แน่นอน ผมรู ้อยูแ่ ล้ว
ไอ้เรื่ องง่ายๆพรรค์น้ นั มันไม่มีหรอก
ถ้าจะมีก็จากัดแต่พวกหนุ่มหล่อเท่านั้นแหละ
ผมน่ะ นอนคนเดียวอย่างเงียบเหงา แล้วก็ตื่นขึ้นในห้อง
เหมือนจะฝันเห็นอะไรอยู่ แต่ก็นึกไม่ออก
ถ้าลืมตาขึ้นมาก็จะอยูท่ ี่อพาร์ทเม้นท์ในโตเกียว..... ผมก็หวังไว้อย่างนั้นหรอก แต่เหมือนจะไม่ไหวแฮะ
ทิลลิชซังก็ไม่มาด้วย เป็ นการตื่นนอนที่แย่ที่สุดเลย
ผมก็พยายามลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างยากลาบากแล้วก็หายใจเข้าช้าๆ
เตียงที่วา่ ก็เป็ นแค่เสื่ อที่วางบนแผ่นไม้ใกล้ๆพื้นดินในห้องเท่านั้นแหละ
ยังคิดอยูแ่ ล้วว่านี่มนั แย่เกินธรรมดารึ เปล่า แต่ก็ไม่รู้เกณฑ์ของโลกนี้ดว้ ย อาจจะปกติก็เป็ นได้
ส่วนความคิดที่วา่ ที่นี่คือ Virtual Reality น่ะผมทิ้งไปตั้งแต่เข้าห้องน้ าครั้งแรกไปแล้ว
ถ้าร่ างกายที่อยูใ่ นโรงพยาบาลไม่ได้ติดสายต่อกับกระโถนล่ะก็ คงจะเป็ นเรื่ องแย่มากๆไปแล้ว
หรื อก็คือไม่อยากจะตื่นขึ้นมาเลย
ที่นี่คือความจริ ง แล้วผมก็มีชีวติ อยูท่ ี่นี่
「อื้มมมม์」
อย่างน้อยก็ยดื แขนยืดขาซักหน่อย
「ขอประทานอภัยขอรับ」
เสี ยงผูใ้ หญ่บา้ นก็ลอยมา
「ผูใ้ หญ่บา้ นหรื อ?」
「ตื่นแล้วงั้นหรื อขอรับ จะถึงเวลาออกรถแล้วนะขอรับ」
「เข้าใจล่ะ」
ผมก็เก็บสัมภาระเดินออกไปจากห้อง
ถึงจะบอกว่าสัมภาระก็เถอะ มันก็มีแค่ดาบทองแดงกับถุงหนึ่งใบเท่านั้นแหละ ส่วนในถุงก็มีเงินหนึ่งร้อยสามสิ บนาลกับ
Intelligence card ของพวกโจรอยู่
นี่คือของทั้งหมดที่ผมมี
「อรุ ณสวัสดิ์ขอรับ」
「อื้อ... อรุ ณสวัสดิ์」
「นี่คือเสื้ อผ้าที่ใส่เมื่อวานขอรับ」
「เสื้ อเชิร์ทสิ นะ」
ลืมไปเลย
ผมไม่ได้มีแค่ดาบทองแดงกับถุงนัน่
ใกล้ๆทางเข้าห้องก็มีเสื้ อเชิร์ทของผมวางอยู่
ในห้องก็ยงั มืดอยูเ่ ลย แต่มีแสงออกมาจากข้างนอก แสดงว่าเริ่ มสว่างแล้วสิ นะ
ผมกาลังใส่เสื้ อที่ได้รับมาแทนเสื้อเชิร์ทอยู่
เอาเป็ นว่าขอเลยละกัน
「เสื้ อผ้าชุดนี้ทามาจากด้ายที่แปลกมากขอครับ ท่าทางเป็ นชุดชั้นสูงทีเดียว」
「ไม่ถึงขนาดชั้นสูงหรอก」
ก็แค่เสื้ อเชิร์ทถูกๆ
แต่โลกนี้ไม่มีเส้นใยโพลเอสเตอร์ซะด้วย
「ถ้าไม่เป็ นการรบกวนก็โปรดใช้ถุงนี้เถิดครับ」
ผูใ้ หญ่บา้ นก็ยนื่ ถุงขนาดใหญ่มาให้ผม
มีสายสะพายด้วย
กระเป๋ าเป้ ล่ะ
「โฮ่...」
「แล้วก็นี่คืออาหารเช้าขอรับ โปรดทานบนรถม้าเถิดขอรับ」
「ขอบคุณสาหรับหลายๆอย่างนะ」
ผมก็รับทั้งกระเป๋ าเป้ และอาหารเช้ามาอย่างซาบซึ้งนิดๆ
หลังจากลองใส่เสื้ อเชิร์ทกับถุงลงข้างในกระเป๋ าเป้ ผมก็ได้กลิ่นอาหารเช้าลอยออกมา
ขนมปังหนึ่งก้อนเรอะ เอาเถอะ ก็ใช่วา่ จะเลือกได้นี่นะ
「ส่วนนี้เป็ นของตอบแทนที่ช่วยหมู่บา้ นไว้ขอรับ」
แล้วผูใ้ หญ่บา้ นก็ยนื่ ถุงมาอีกถุงหนึ่ง
เป็ นถุงเล็กๆแบบเดียวกับเมื่อวาน
「หื ม?」
ผมก็รับมาแบบไม่ตะขิดตะขวงแล้วลองเปิ ดดู ข้างในก็มีเหรี ยญอยู่
เป็ นเหรี ยญที่ถา้ มีแสงซักหน่อยละก็น่าจะเห็นเป็ นประกาย เหรี ยญทองรึ มีมากกว่าสิ บเหรี ยญเสี ยอีก
「แม้วา่ มันอาจจะน้อยจนทาใจลาบากก็เถิดขอรับ...」
「ไม่มีหรอก เรื่ องแบบนั้น ขอรับไว้ดว้ ยความขอบคุณแล้วกัน」
「ยังไงก็เถอะ ที่พอจะเตรี ยมให้ได้มีเพียงเท่านี้เอง ขอประทานโทษอย่างสูงขอรับ」
พอลองคิดซักนิดผมก็รับมันมา
ถึงจะรับมาก็ไม่มีขอ้ เสี ยอะไร
เป็ นอีกฝั่งให้มาเองด้วย คงไม่โดนคิดว่าเป็ นพวกโลภแล้วถูกแทงจากข้างหลังหรอก
ถึงไม่รับมาก็ไม่มีขอ้ ดีอะไรด้วย
ยังไงก็เป็ นของที่ไม่แตะตาด้วย
ไม่มีเหตุผลที่จะต้องติดค้างบุญคุณกับหมู่บา้ นนี้ดว้ ย
ทิลลิชซังก็ไม่ได้มาซะด้วย
ผมจึงนามันใส่เข้ากระเป๋ าเป้ แล้วสะพายมันบนหลัง
แล้วผมก็ออกมาข้างนอกกับผูใ้ หญ่บา้ น
พอไปถึงนอกหมูบ่ า้ นแล้ว ก็พบพ่อค้ากาลังเตรี ยมการรถม้าอยู่
「อรุ ณสวัสดิ์ครับ」
「อืม อรุ ณสวัสดิ์」
แลกคาทักทายกับพ่อค้านิดหน่อย
「จะออกเดินทางทันทีเมื่อสว่างครับ รบกวนช่วยนัง่ ที่ขา้ งคนขับได้ไหมครับ?」
「เข้าใจล่ะ」
ผมก็ปีนขึ้นไปนัง่ รถม้า
ถ้าไม่สนั่ มากก็จะดีหรอก
ในเกวียนสัมภาระหลังรถม้านั้น ก็มีเครื่ องสวมใส่ของพวกโจร ดาบสองเล่มของทิลลิชซัง แล้วก็อะไรที่คล้ายๆบ้านหมาอยู่
เหมือนทิลลิชซังล้มเลิกที่จะขาย Dagger แล้วสิ นะ
กรงนั้นมีแผ่นไม้ปิดไว้ท้ งั สามทาง เปิ ดว่างไว้แค่ช่องเดียว
พอกาลังคิดว่านัน่ มันอะไรน่ะ ก็มีชายที่โดนควบคุมตัวมา แล้วเข้าไปข้างในกรง
นัน่ มันคนร้ายเมื่อวานนี่....
「เมื่อพาคนๆนี้ไปถึงเมืองเบลแล้วก็จะดาเนินการขายให้พอ่ ค้าทาสขอรับ」
ผูใ้ หญ่บา้ นอธิบาย
「งั้นหรื อ」
「เงินที่ได้จากการขายครึ่ งหนึ่งจะเป็ นเงินชดเชยให้ท่านมิชิโอะขอรับ」
「..จะ จริ งๆก็ได้ของคืนมาล้ว ไม่ตอ้ งทาขนาดนั้นก็ได้ม้งั 」
「ถ้าให้เงินทั้งหมดคืนแก่ครอบครัวแล้วล่ะก็ ก็เป็ นไปได้ที่จะถูกซื้อคืนในทันทีขอรับ ถ้าเป็ นแบบนั้นแล้วก็จะไม่เป็ น
บทลงโทษสิขอรับ」
อย่างนี้นี่เอง
พอจะมีเหตุผลอยู่
ผมถึงพนักหน้ายอมรับแต่โดยดี
「××××××××××」
「××××××××××」
มีชายคนหนึ่งมาคุยกับผูช้ ายที่ถูกขังในกรง คงจะเป็ นครอบครัวของคนร้ายล่ะมั้ง
ช่วยได้มากเลยที่ไม่มีลูกสาวเล็กๆวิง่ มาบอกว่า “อย่าไปนะป๊ ะปา”
ถึงจะไม่เข้าใจคาพูด ผมก็พอจะเดาได้จากบรรยากาศอยู่
ท่าทางคนในครอบครัวจะตัดใจได้แล้วล่ะมั้ง คุยกันอย่างค่อนข้างสงบทีเดียว
「เริ่ มสว่างแล้วครับ ออกเดินทางกันเถิด」
พ่อค้าก็กระโดดขึ้นมานัง่ ข้างๆผม
แล้วจึงจับบังเหี ยน เริ่ มเคลื่อนรถม้าออกไป
จริ งๆพระอาทิตย์ก็ยงั ไม่ข้ นึ เต็มที่ดีนกั แต่มนั ก็ไม่ไกลจากหมู่บา้ นมาก คงชินแล้วล่ะมั้ง
「รบกวนไว้หลายอย่างเลยนะ」
「ไม่หรอกขอรับ ทางนี้ตอ้ งขอบพระคุณมากกว่าที่อุตส่าห์ช่วยหมู่บา้ นไว้ 」
ร่ าลากับผูใ้ หญ่บา้ นเสี ยหน่อย
แล้วรถม้าก็วงิ่ ออกไปจากหมู่บา้ น
ถึงคิดว่าจะไม่กลับมาแล้วก็เถอะ แต่ยงั ไงนี่ก็เป็ นหมูบ่ า้ นแรกของผม
ผมก็หนั หลังกลับไป แล้วเก็บภาพนั้นไว้ในความทรงจา
เกวียนสัมภาระก็ใช้ผา้ ผืนใหญ่ครอบกรงแล้วก็เครื่ องสวมใส่ไว้
ชายที่ตกเป็ นทาสก็ดูเหมือนจะสงบดี
「เส้นทางนี้ปลอดภัยไหม？」
พอรถวิง่ ไปซักพักแล้ว ผมจึงลองถามดู
「เส้นทางรอบๆเมืองเบลนั้น จะมีการปราบมอนสเตอร์อยูเ่ ป็ นพักๆครับ」
「อย่างนี้นี่เอง」
「รวมแล้วก็ไม่อนั ตรายมากหรอกครับ」
พอรอบด้านเริ่ มสว่างขึ้น ความเร็วของรถม้าก็เพิ่มมากขึ้น
ข้างหลังรถก็เริ่ มสัน่ และส่งเสี ยงออกมา
จะว่าเส้นทางแย่หรื อรถม้าแย่ดีล่ะ ท่าจะทั้งคู่ล่ะมั้ง
รอบข้างทางนั้นก็เต็มไปด้วยป่ า
ถ้าเข้าไปลึกๆล่ะก็ไม่รู้หรอก แต่ตน้ ไม้ใกล้ที่ๆใช้เป็ นถนนนั้นสูงไม่มาก
ดูแล้วไม่น่าจะเป็ นป่ าลึกนัก
แค่เดินทางไปเรื่ อยๆในป่ านั้นก็ไม่มีทิวทัศน์อะไรสวยงามนัก
ถึงจะมีก็ไม่มีโอกาสชื่นชมทิวทัศน์หรอก สัน่ ขนาดๆนี้นี่นะ
ผมก็นงั่ เงียบโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากร่ างกายที่สนั่ ไปเรื่ อยๆ
พอจะลองกินขนมปังที่เป็ นอาหารเช้าแล้ว สัน่ ขนาดนี้ก็ลาบากเอาการ
ไม่มีอะไรอย่างอื่นทาด้วย ผมก็มองไปข้างหน้าต่อไปเรื่ อยๆ
อืมมมม์
ว่างจริ ง
แต่ถา้ ไม่เปลี่ยนท่านัง่ บ้าง มันจะเจ็บก้นเอา
ทันใดนั้น ก็มีเงาของอะไรซักอย่างที่เคลื่อนไหวอยูใ่ นป่ า
อะไรล่ะนัน่
Slow rabbit Lv1
「มี Slow rabbit ด้วยสิ นะ」
「ทราบด้วยหรื อครับ?」
「ก็เพิง่ ล่ามาเมื่อวานน่ะนะ」
ที่รู้วา่ เป็ น Slow rabbit ก็เพราะสกิลตรวจสอบนัน่ แหละ
ตัวเล็กเกินไป มองจากตรงนี้ไม่คอ่ ยเห็นหรอก
「สะ...สมแล้วครับ ถ้าเป็ น Slow rabbit ล่ะก็ไม่ตอ้ งห่วงหรอกครับ ไปด้วยความเร็ วขนาดนี้ตอ่ ไปล่ะก็ไม่น่าจะมีปัญหา
ครับ」
「อืม」
หลังจากนั้นก็รถม้าก็ค่อยๆห่าง Slow rabbit ออกไป
ถ้าเป็ นผมคนเดียวก็อยากลองล่าดูหรอก แต่ยงิ่ ไปถึงเมืองเบลเร็ วยิง่ ดีสินะ
「มะ.. มี Slow rabbit อยูจ่ ริ งๆด้วยสิ นะครับ」
พอมองไปไกลๆแล้วก็พบอะไรซักอย่างอยู่
ค่อนข้างไกลอยู่ ผมก็มองออกแค่วา่ มีอะไรซักอย่างอยูเ่ ท่านั้นเอง
Gummy Slime Lv1
สุดท้ายมอนสเตอร์ก็ปรากฏตัวออกมาสิ นะ
「Gummy Slime สิ นะ」
「Gu…. Gummy Slime เหรอครับ」
พ่อค้าก็ลดความเร็ วรถม้าลง
「เป็ นอะไรหรื อ?」
「Gummy Slime เป็ นมอนสเตอร์ที่ถา้ เห็นคนล่ะก็มนั จะเข้ามาโจมตีครับ นอกจากนั้นร่ างกายยังอ่อนุ่มอีก ทาให้การโจมตี
ทาอะไรมันไม่ค่อยได้」
「ถ้าอย่างงั้นไม่เป็ นไรหรอก」
ถ้ามีดูรันดัลล่ะก็ไม่เป็ นไรหรอกมั้ง
「ปะ...เป็ นศัตรู ที่แข็งแกร่ งที่สุดในแถวนี้เลยนะครับ ถ้าโดน Gummy Slime จับล่ะก็ ร่ างกายจะค่อยๆละลายไปครับ เป็ น
มอนสเตอร์ที่ถา้ ปรากฏตัวออกมาต้องใช้คนทั้งหมู่บา้ นในการต่อสูท้ ีเดียว」
พ่อค้าก็อธิบายถึงความน่าสะพรึ งกลัวของ Gummy Slime ให้ผมฟัง
หรื อมันจะแย่จริ งๆหว่า?
แต่ถา้ โดนมันจับจริ งๆ ถ้าไม่ยอมแพ้ก็คงออกมาได้ล่ะมั้ง Lv1 ด้วย
พูดออกไปแล้วว่าไม่มีปัญหาด้วย ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
ยังไงถือช้าหรื อเร็ วก็คงต้องสูก้ บั มันอยูด่ ีล่ะนะ
「ไม่เป็ นไร ตรงไปทั้งๆอย่างนี้แหละ」
ผมสัง่ พ่อค้า
「ร... รับทราบตนีบ」
พ่อค้าก็บงั คับรถม้าให้วงิ่ ต่อไป
พอผมจะเอาดูรันดัลออกมา ก็เรี ยกใช้คาสัง่ ตั้งค่าตัวละครใหม่
หื ม? โบนัสพ้อยท์ที่น่าจะเหลือ 2 กลายเป็ น 0 ไปแล้ว
ไม่สิ ตอนนี้มอนสเตอร์สาคัญกว่า ไว้ทีหลังแล้วกัน
ผมก็ลด เพิ่มราคาขายของสามสิ บเปอร์เซ็น ให้เหลือศูนย์ แล้วเลือกอาวุธขั้นที่หกแทน
จะว่าไปแล้ว อาชีพผูก้ ล้าก็มีสกิลอยูส่ ิ นะ ถ้าใช้ดูรันดัลจัดการไม่ได้ก็ตอ้ งใช้นนั่ สิ นะ
ผมจึงใช้คาสัง่ ตั้งค่าอาชีพเพื่อลองเช็คดี
สกิล Overwhelming[1]
ไม่ค่อยเข้าใจแฮะ
「Overwhelming？」
พอพูดออกมา ก็มีบทร่ ายเวทย์ข้ นึ มาในหัว
ให้ร่ายไอ้นี่สินะ
「……มีอะไรหรื อครับ?」
「ไม่หรอก ไม่มีอะไร ตรงต่อไปเลย」
「รับทราบครับ」
แล้วผมก็โดนนึกว่าป่ วยเป็ นจูนิเบียวอีกรอบ แต่ก็เมินไป
ผมจึงลดเป้ ลงมา แล้ววางดาบทองแดงไว้ทาให้ร่ายกายเบาขึ้น แล้วชักดูรันดัลออกมาจากฝัก
พอรถม้าเริ่ มเข้าไปใกล้ Gummy Slime ก็เริ่ มสนใจทางนี้ แล้วเคลื่อนตัวมาทางพวกผม
「เอาล่ะ หยุดได้」
「คะ...ครับ」
ผมก็กะเวลาที่ความเร็ วของลดม้าตกลง แล้วกระโดดลงมาจากที่นงั่ ข้างคนขับ
พอล่อมันออกไปจากใกล้ๆรถม้าแล้ว ผมก็พบกับมันซึ่งๆหน้า ผมจึงเงื้อดูรันดัลไปด้านซ้ายแล้วฟันเข้าไปสุดแรงเหมือนกับ
ตีเบสบอล ดูรันดัลก็บาดเข้าไปในร่ างกายสี น้ าเงินของ Gummy Slime และทะลุออกมาทางด้านขวา
ดูเหมือนจะไม่จบในดาบเดียวแฮะ
「ความกล้าหาญที่ขา้ รั...... อุบ๊ ส์」
Gummy Slime ก็หมุนตัวแล้วสะบัดอะไรซักอย่างออกจากร่ างกายมาทางผม
ท่าทางสูไ้ ปร่ ายสกิลไปเนี่ยจะไม่ไหวแฮะ
พอกาลังจะตั้งท่า Gummy Slime ก็พงุ่ เข้ามาอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมมองไว้แล้ว จึงใช้ดาบกับเอาไว้
พอมันตกลงถึงพื้นดินผมก็ใช้ดูรันดัลฟันตามลงมา ทะลุต้งั แต่หวั ลงไปพื้น โดนไปขนาดนี้แล้วก็น่าจะจบแล้วล่ะมั้ง แต่มีหวั
จริ งไหมนี่ผมไม่แน่ใจนะ
Gummy Slime ก็ค่อยสลายๆหายเป็ นควันไป
พอควันจางหายไปก็เหลืออะไรขาวๆไว้
Slime Starch
เป็ นไอเท็มดร๊ อบแปลกๆ
เอาเป็ นว่าเก็บไปก่อนแล้วกัน
ถ้าจะกาจัด Gummy Slime ต้องใช้ดูรันดัลโจมตีสองครั้งสิ นะ
แล้วก็ร่ายสกิลตอนต่อสูเ้ นี่ย เป็ นไปไม่ได้จริ งๆ มีสมาธิไม่พอ หรื อต้องใช้ในการโจมตีครั้งแรกนะ
ถ้าอยากใช้ในโอกาสคับขันจะทายังไงล่ะ
ท่าทางจะต้องฝึ กอีกหน่อย...
พอกลับไปตามทางที่ต่อสูก้ นั เมื่อกี้ ก็พบพ่อค้ากับรถม้าจอดอยู่
「กาจัดไปแล้วหรื อครับ?」
「อืม」
「ในเวลาอันสั้นขนาดนี้... สมแล้วครับ」
「ฮะๆ」
ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ใช้ดูรันดัลฟันสองทีเอง
ถ้าเป็ นดาบทองแดงจะต้องฟันกี่รอบไม่รู้ สงสัยจะโดนเล่นงานเอาซะก่อน
「หรื อว่าท่านมิชิโอะจะเป็ นผูใ้ ช้เวทมนตร์ครับ?」
พ่อค้าถามผม
「คิดว่าเห็นอยูน่ ะ ที่วา่ ใช้ดาบปราบน่ะ」
「นัน่ สิ นะครับ เมื่อวานก็ใช้ดาบเหมือนกันสิ นะครับ」
ตอนปราบพวกโจร ผมไม่ได้ใช้เวทมนตร์เลย
หรื อก็ใช้ไม่ได้ดว้ ยน่ะนะ
「ใช่ไหมล่ะ」
แล้วผมก็กระโดดขึ้นรถม้าอีกรอบ
โลกนี้มนั ก็ควรจะมีผใู ้ ช้เวทมนตร์อยูแ่ ล้ว ผมเลือกไว้เองนี่นะ
ถึงจะคิดว่ามันไม่ได้ธรรมดามากก็เถอะ คิดผิดไปงั้นหรื อ?
「นัน่ คือ Slime Starch หรื อครับ?」
「ใช่แล้ว」
「ได้โปรดขายให้ผมเป็ นการแสดงความขอบคุณที่ช่วยได้เถอะครับ」
ก่อนอื่นผมก็เรี บกใช้ต้ งั ค่าตัวละครก่อน
เอาอาวุธขั้นหกออก แล้วเลือกราคาขายของเพิ่มสามสิ บเปอร์เซ็น
พอขยับดูรันดัลไปในที่ๆพ่อค้าไม่เห็นแล้วจึงจบการตั้งค่า
ไม่อยากให้คิดว่าเป็ นคนแปลกๆด้วย
「นัน่ สิ นะ เอาแบบนั้นก็ได้」
ผมก็ยนื่ Slime Starch ให้พอ่ ค้า
ยังทันอยูส่ ิ นะ
「ถ้านา Slime Starch ไปละลายในน้ าแล้วล่ะก็ จะกลายเป็ นเหล้าที่เรี ยกว่าเหล้าสไลม์ครับ เป็ นสิ นค้ายอดนิยมทีเดียว」
「โฮ่...」
「ราคาซื้อขายปกติคือแปดสิบนาล ส่วนที่ช่วยปกป้ องรถม้าผมขอให้ราคาเพิม่ อีกสิ บเท่าครับ แล้วก็เพราะเป็ นท่านมิชิโอะ
ด้วย ขอรับซื้อทั้งสิ้นหนึ่งพันสี่ สิบนาลแล้วกันครับ」
「โทษทีนะ ไม่เกรงใจละกัน」
เพิ่มสิ บเท่าจากแปดสิ บเป็ นแปดร้อย แล้วก็เป็ นหนึ่งพันสี่ สิบสิ นะ
ดูเหมือนว่าสกิลเพิ่มราคาขายจะทางานได้ผล
ผมก็รับเหรี ยญเงินสิ บเหรี ยญและเหรี ยญทองแดงสี่ สิบเหรี ยญมาจากพ่อค้า
แล้วนามาใส่ในถุงในกระเป๋ าเป้
「แถวนี้มีผใู ้ ช้เวทมนตร์อยูด่ ว้ ยเหรอ?」
สนใจนิดหน่อยก็เลยลองถามดู
「นัน่ สิ นะครับ ผมเองก็ไม่รู้ เพื่อที่จะเป็ นผูใ้ ช้เวทมนตร์แล้วล่ะก็ ต้องดื่มยาพิเศษอะไรซักอย่างก่อนห้าขวบครับ ส่วนใหญ
ที่สามารถเป็ นผูใ้ ช้เวทมนตร์ได้กม็ ีแต่พวกขุนนางหรื อลูกหลานตระกูล ใหญ่เท่านั้นแหละครับ แถวนี้ผมไม่เคยได้ยนิ 」
「งั้นหรื อ」
ไม่นึกเลยว่าจะมีเงื่อนไขอะไรทานองนั้นอยู่
ผมคงจะเป็ นผูใ้ ช้เวทมนตร์ไม่ได้สินะ
ไม่สิ บางที....
ก่อนหน้านั้น มีอะไรที่น่าคิดมากกว่าอยู่
ในระหว่างที่สนั่ อยูบ่ นรถม้า ผมก็คิดถึงโบนัสพ้อยท์
โบนัสพ้อยท์คงเหลือตอนนี้ของผมคือ 0
ตอนนี้ที่ใช้อยูก่ ็คือ เพิ่มราคาขายของสามสิ บเปอร์เซ็น 63
ค่าประสบการณ์ที่จาเป็ นลดเหลือหนึ่งในห้า 15
เพิ่มค่าประสบการณ์ที่ได้รับห้าเท้า 15
เท่านี้ก็เป็ น 93
อาชีพที่ 3 อีก 3 เป็ น 96
พอรวมสกิลตรวจสอบ ตั้งค่าอาชีพ ตั้งค่าตัวละครใหม่ ก็เป็ น 99
คงเหลือ 0 ก็แปลว่าไม่ได้เพิม่ ขึ้นมาเลยแต่แรก
หลังจากการคานวณผมก็พอเข้าใจแล้ว
ตอนที่โบนัสพ้อยท์เพิ่มคือตอนที่เลเวลชาวบ้านเพิ่ม
ตอนนี้ผมถอดอาชีพชาวบ้านแล้วใช้อาชีพเกษตรLv1 แทน แล้วโบนัสพ้อยท์ก็กลับเป็ นค่าริ่ มต้น
เพื่อเป็ นการทดสอบ ผมจึงเรี ยกใช้ต้ งั ค่าอาชีพ แล้วเปลี่ยนอาชีพแรกกลับเป็ นชาวบ้าน Lv3
แล้วพอเรี ยกใช้ต้ งั ค่าตัวละครใหม่.....
เห็นไหมล่ะ โบนัสพ้อยท์คงเหลือเพิ่มเป็ นสองแล้ว
อรรถเพิ่มเติม
1. Overwhelming แปลว่าอย่างท้วมท้นนะครับ ตัวอย่างตรงที่สุดในที่น้ ีน่าจะเป็ น Overwhelming victory หรื อ
แปลว่าชัยชนะอย่างท้วมท้นนัน่ เอง
เป็ นบทที่ยำวเป็ นลำดับสองของทังหมดที
้
่ถกู เขียนมำ(ในภำษำญี่ปน)....
ุ่
บทที่ 10 เมืองเบล
หลังจำกแก้ ไขข้ อสงสัยเรื่ องโบนัสพ้ อยท์ไปได้ แล้ ว รถม้ ำก็เดินทำงต่อไปเรื่ อยๆ
ในที่สดุ รถม้ ำก็เริ่มพ้ นป่ ำทึบ และมองเห็นกำแพงเมืองอยูไ่ กลลิบๆ
「นัน
่ คือเมืองเบลรึ?」
「ใช่แล้ วครับ」
「ค่อนข้ ำงใหญ่เลยนี」
่
ควำมยำวของกำแพง หนึง่ ด้ ำนน่ำจะยำวเกินหนึง่ กิโลเมตรด้ วยซ ้ำ
แน่นอนว่ำนำมำเทียบกับญี่ปนยุ
ุ่ คปั จจุบนั ไม่ได้ แต่ถ้ำคิดจำกกำรก่อสร้ ำงแล้ วก็ไม่เบำทีเดียว
รอบๆ กำแพงเมืองก็เต็มไปด้ วยแปลงพืชจำนวนมำก สงสัยเป็ นของชำวเมืองล่ะมัง้
ที่จ่ๆู ป่ ำก็โปร่งขึ ้นมำก็คงเป็ นเพรำะเหตุนี ้มำก
พระอำทิตย์ยงั ไม่ขึ ้นถึงเหนือหัวเลย
หลังจำกล่ำ Gummy Slime กับอีกหลำยๆอย่ำง ก็รวมกันประมำณสำมชัว่ โมงสินะ
คิดว่ำชัว่ โมงนึงน่ำจะเท่ำกับของโลกนะ
「นี่เป็ นเมืองอันดับหนึง่ ของแถวๆนี ้เลยครับ」
พ่อค้ ำพูดด้ วยท่ำทำงภูมิใจ
รอบๆเมืองนันมี
้ รถม้ ำอยูเ่ ป็ นจำนวนมำก
รถม้ ำของพ่อค้ ำก็เข้ ำไปเป็ นหนึง่ ในนันแล้
้ วใกล้ เข้ ำสูเ่ มืองไป
ถึงจะมีกำแพงเมืองก็เถอะ.... แต่ไม่มียำมอยูห่ น้ ำประตูเลย
เหมือนจะไม่มีกำรตรวจสัมภำระด้ วย
「เมืองนี่เข้ ำออกได้ ตำมอิสระเลยหรื อ？」
「แน่นอนครับ เพรำะกำแพงเมืองเองก็ไม่ได้ สงู มำก ถึงจะควบคุมไปก็มีเวทมนตร์ เคลือ่ นย้ ำยอยูด
่ คี รับ」
มีเวทมนตร์ เคลือ่ นย้ ำยด้ วยสินะ
ก็คงแบบนันแหละ
้
ถ้ ำเดินทำงได้ โดยเวทมนตร์ ละ่ ก็ จะมียำมที่หน้ ำประตูก็ไร้ คำ่ สินะ
หืม?
แล้ วกำแพงนี่มนั เอำไว้ ทำอะไรกันล่ะ
แล้ วก็ถ้ำเดินทำงได้ โดยเวทมนตร์ ได้ ละ่ ก็ ไม่มีควำมจำเป็ นต้ องมำเมืองนี ้ด้ วยรถม้ ำเลย
「งะ งันหรื
้ อ」
มีคำถำมอยำกจะถำมเยอะอยู่ แต่ช่ำงมันก่อน
กำแพงเมืองนันคงมี
้ ไว้ ป้องกันตัวจำกมอนสเตอร์ ละ่ มัง้
ส่วนที่มำด้ วยรถม้ ำก็คงเป็ นเพรำะผมใช้ เวทมนตร์ ที่วำ่ ไม่ได้ สนิ ะ
แล้ วรถม้ ำก็เข้ ำไปในเมือง
「ก่อนอื่นไปที่ร้ำนค้ ำทำสกันก่อนเถอะครับ หลังจำกนันค่
้ อยไปทีท่ ำกำรกองอัศวิน แล้ วค่อยไปวนดูร้ำนอำวุธและเครื่ อง
ป้องกันดีกว่ำครับ」
「ฝำกด้ วยละกัน」
พอเข้ ำเมืองมำพ่อค้ ำก็บอกกำหนดกำรแก่ผม
รถม้ ำก็คอ่ ยๆแล่นไปในเมือง
ถนนนันปู
้ ด้วยหิน และค่อนข้ ำงกว้ ำง สิง่ ปลูกสร้ ำงซ้ ำยขวำก็สงู ประมำณสำมสีช่ นและถู
ั้
กทำด้ วยปูนปลำสเตอร์ ดีดทู ีเดียว
สำหรับควำมศิลไิ ลซ์ระดับที่ไม่มขี องวำงโชว์ในร้ ำนค้ ำแล้ วล่ะก็ ไม่เบำเลย
ถึงคนจะไม่แออัดกันมำก แต่ก็มคี นเดินไปมำอยูพ่ อสมควร
คงจะเรี ยกว่ำเป็ นเมืองที่สงบดี ได้ ละ่ มัง้
คนที่เดินอยูก่ ็มี ชำวบ้ ำน พ่อค้ ำ เกษตรกร นักสู้ นักดำบก็มี
ทังๆที
้ ่อยูใ่ นเมือง แต่ชำวบ้ ำนก็ยงั เป็ นชำวบ้ ำนแฮะ
「ที่ทำกำรเมืองจะอยูข่ ้ ำงหน้ ำนี่ ตรงใจกลำงเมืองครับ แต่ตอนนี ้เรำไปทำงขวำกันก่อนดีกว่ำ」
「เข้ ำใจล่ะ」
แล้ วรถม้ ำก็เลี ้ยวขวำไป
「ข้ ำงหน้ ำนี่เป็ นสถำนที่ที่ไม่คอ่ ยปลอดภัยน่ะครับ หอนำงโลมก็มีอยูแ่ ถวนี ้ด้ วย ไม่คอ่ ยแนะนำให้ เข้ ำไปลึกมำกครับ」
「จะระวังไว้ ละกัน」
หอนำงโลมเนี่ยอะไรว่ำ.... หอที่โสเภณีอยูก่ ็เป็ นหอนำงโลมนะ
เดอะ หอนำงโลม อุตสำหกรรมทำงเพศ ร้ ำนที่จะได้ ทำเรื่ องอย่ำงโง้ นอย่ำงงี ้ข้ ำงใน ช่ำงเป็ นโลกที่กระตุ้นตัณหำจริ งๆ
โลกนี ้ก็มีเรื่ องแบบนี ้ด้ วยสินะ
โลกนี ้จะมีอะไรทำนองอันธพำลครองสลัมมัยนะ
้
ท่ำทำงจะต้ องลองสังเกตุกำรณ์เรื่องนี ้ดู
ไม่ต้องสนดีเลวแล้ วต้ องลองทำดู
ถ้ ำอยำกจะอยูโ่ ลกนี ้ต่อไป ก็ควรจะรู้วำ่ จะมีอนั ตรำยแบบไหนบ้ ำง
ถ้ ำเป็ นสถำนที่ที่อนั ตรำยแบบนันล่
้ ะก็ ผมก็ต้องไปเพื่อรับรู้ถึงประสบกำรณ์จริงให้ จนได้
ไม่ใช่นะ ยังไงก็แค่ไปสังเกตุกำรณ์เอง
สังเกตุกำรณ์เรื่ องโลกคูข่ นำนไงล่ะ
ถ้ ำในกำรสังเกตุกำรณ์จะต้ องทำเรื่ องแบบนี ้แบบนันก็
้ เป็ นเรื่ องที่ชว่ ยไม่ได้ จริ งๆ
อืม เพื่อกำรสังเกตุกำรณ์แล้ วไม่ไปไม่ได้
ช่ำงหัวดีเลวมัน
ขณะกำลังคิดเรื่ องทำนองนี ้อยู่ รถม้ ำทีเ่ พิ่งเลี ้ยวขวำก็ไปอยูอ่ ยูท่ ี่สงิ่ ปลูกสร้ ำงหลังที่สองนับจำกทำงโค้ ง
ที่นี่คือร้ ำนค้ ำทำสงันหรื
้ อ? เป็ นอำครที่แดงสำมชัน้ ถ้ ำมองจำกข้ ำงนอกก็ดเู ป็ นบ้ ำนธรรมดำๆ
「มีธุระอะไรหรื อครับ？」
พอจอดรถม้ ำแล้ ว ก็มีชำยหนุม่ จำกข้ ำงในออกมำต้ อนรับ
พ่อค้ ำ Lv3 เลเวลต่ำแบบนี ้น่ำจะกำลังฝึ กหัดอยูล่ ะ่ มัง้
「วันนี ้ขนผู้กระทำผิดจนตกเป็ นทำสมำขำยน่ะ ฝำกตรวจสัมภำระด้ วยละกันครับ」
พอพ่อค้ ำของหมูบ่ ้ ำนพูดเช่นนัน้ ชำยคนนันก็
้ นำผ้ ำคลุมออกแล้ วตรวจสอบกรงดู
「เสร็ จแล้ วครับ ถ้ ำเช่นนันโปรดเข้
้
ำไปข้ ำงในเถิด」
ผมจึงเข้ ำไปข้ ำงในร้ ำนกับพ่อค้ ำ
「เรื่ องขำยทำสน่ะ ยกให้ ผมขำยดีกว่ำ」
ขณะเดินอยู่ ผมจึงพูดกับพ่อค้ ำ
ก็ผมมีสกิลขำยของเพิ่งรำคำสำมเท่ำอยูน่ ี่นะ
「รับทรำบครับ ถ้ ำเช่นนันโปรดรอตรงนี
้
้ซักเดีย๋ ว」
แล้ วพ่อค้ ำก็หยิบอะไรซักอย่ำงทีค่ ล้ ำยๆจดหมำยออกมำให้ ผม
「นี่คือ？」
「เป็ นจดหมำยแนะนำตัวจำกผู้ใหญ่บ้ำนน่ะครับ」
มีของแบบนันด้
้ วยหรื อ?
หลังจำกผมรับจดหมำยไป จึงเข้ ำมำในห้ องทีถ่ กู นำทำงมำ
พอนัง่ รอในโซฟำที่นงั่ สบำยใช้ ได้ อยู่ ก็มีชำยคนหนึง่ ออกมำ
อลัน ชำย อำยุ63
พ่อค้ ำทำส Lv44
มีอำชีพพ่อค้ ำทำสด้ วยเรอะ
แล้ วก็เป็ นเลเวลที่สงู ที่สดุ ทีเ่ คยเจอเลย ท่ำทำงจะมีฝีมือไม่เบำ
หรื อหมูบ่ ้ ำนนันมั
้ นจะบ้ ำนนอกเกินไปกัน?
「ผมเจ้ ำของร้ ำน อลันครับ」
「ชันมิ
้ ชิโอะ」
「ส่วนผมบิกก้ ำ จำกหมูบ
่ ้ ำนโซมำร์ ลำ่ ครับ」
「เชิญนัง่ เถิดครับ」
พอยืนทักทำยแล้ วก็โดนเชิญให้ นงั่ อีกรอบ
ที่โซฟำนัง่ สบำยขนำดนี ้น่ะ ก็แปลว่ำลูกค้ ำของพ่อค้ ำทำสเป็ นพวกชันสู
้ งขนำดนันเลยสิ
้
นะ
ต้ องเป็ นพวกที่มเี งินขนำดซื ้อทำสได้ ซะด้ วย
「ตลำดวันนี ้ดูจะประสบควำมสำเร็ จมำกเลยนะครับ」
พ่อค้ ำเริ่มพูดขึ ้นก่อน
เริ่ มจำกพูดคุยกันก่อนสินะ
「ไม่ทรำบหรอกหรื อครับ？ เมือ่ สองวันก่อนมีกำรค้ นพบดันเจี ้ยน[1] น่ะครับ」
「ดันเจี ้ยนงันหรื
้ อครับ?」
หืม ดันเจี ้ยนก็มีด้วยสินะ
จะว่ำไปก็เลือกทังฟิ
้ ลด์ทงดั
ั ้ นเจี ้ยนไปตนตังค่
้ ำไปด้ วยสินะ
ผมก็เงียบไว้ แล้ วเก็บข้ อมูลต่อไป
「ไม่ได้ พบมอนสเตอร์ ตำมทำงมำหรื อครับ?」
「ไม่ได้ เจอใกล้ ๆเมืองนี ้หรอกครับ แต่ระหว่ำงทำงมีเจอถึงสองครัง้ 」
「กำรทำงำนของดันเจี ้ยนอื่นก็อำจจะรุ นแรงมำกขึ ้นสินะครับ」
「แถมวันนี ้ยังเจอแม้ แต่ Gummy Slime ด้ วย」
「นัน
่ มัน... ไม่เป็ นอะไรหรอกหรื อครับ」
พ่อค้ ำทำสก็ทำหน้ ำห่วงใยแล้ วถำมมำทำงนี ้
「Gummy Slime นัน
่ ได้ ทำ่ นมิชิโอะทำงนี ้ช่วยกำจัดน่ะครับ」
「แค่เพียงคนเดียวหรื อครับ?」
「ท่ำนมิชิโอะเป็ นผู้ที่แม้ แต่โจรทีโ่ จมตีหมูบ
่ ้ ำนก็ตอ่ กรไม่ได้ เลยครับ」
ถึงจะถูกชมก็เถอะ รู้สกึ ไม่คอ่ ยดีเลย
เปลีย่ นหัวข้ อคุยดีกว่ำ
「แล้ วก็มชี ำยที่พยำยำมจะขโมยเครื่ องสวมใส่ของโจรแล้ วก็ตกเป็ นทำสตำมกฏของหมูบ
่ ้ ำนน่ะ」
「งันหรื
้ อครับ」
「ส่วนนี่เป็ นจดหมำยแนะนำจำกผู้ใหญ่บ้ำนน่ะ」
ผมก็ยื่นจดหมำยให้ พอ่ ค้ ำทำส
「ถ้ ำงันขออ่
้ ำนก่อนนะครับ」
「เงินที่ได้ จำกกำรขำยครึ่ งหนึง่ จะเป็ นของท่ำนมิชิโอะน่ะครับ」
ระหว่ำงที่อำ่ น พ่อค้ ำก็อธิบำยเพิม่ เติม
「อย่ำงนี ้นี่เอง เข้ ำใจแล้ วครับ」
「แล้ วจะรับซื ้อเท่ำไหร่ ละ่ 」
「หลังจำกตรวจสอบชำยคนนันดู
้ แล้ ว ก็เป็ นร่ำงกำยก็คนทำเงินอยู่ จะรับซื ้อไว้ ในรำคำตลำดที่ประมำณสำมหมื่นนำลครับ
」
ผมจึงมองไปที่พอ่ ค้ ำ
รำคำตลำดเนี่ยผมไม่ร้ ูหรอก
พ่อค้ ำจึงพยักหน้ ำเบำๆ
「เข้ ำใจล่ะ ก็ประมำณนันล่
้ ะมัง้ 」
「ขอบพระคุณครับ」
「ถ้ ำเช่นนันช่
้ วยแบ่งจ่ำยผมกับท่ำนมิชิโอะอย่ำงละครึ่งด้ วยครับ」
เหมือนสกิลเพิ่มรำคำขำยจะไม่ทำงำนนะ
ถ้ ำซื ้อขำยทำสจะใช้ ไม่ได้ งนหรื
ั ้ อ?
「คุณลูกค้ ำเพิง่ ใช้ บริ กำรร้ ำนเรำครัง้ แรกสินะครับ」
พ่อค้ ำทำสถำมผม
「ก็เพิง่ มำถึงเมืองนี ้ครัง้ แรกเองแหละ」
「งันหรื
้ อครับ เป็ นนักผจญภัยสินะครับ」
ทำไมถึงเป็ นอย่ำงงันไปล่
้ ะ...
หน้ ำผมเนี่ยดูเป็ นนักผจญภัยมำกเลยเรอะ
หรื อจะมีแต่นกั ผจญภัยพวกเดียวที่ทำอะไรแบบช่วยหมูบ่ ้ ำนที่โดนโจมตีอะไรแบบนี ้
「แต่ก็ไม่ได้ อยูใ่ นกิลด์หรอกนะ」
「แล้ วมีกำหนดกำรณ์ที่จะซื ้อทำสไหมครับ?」
หำ..... พูดอะไรออกมำน่ะ
「นักผจญภัย.... ที่ซื ้อทำสเนี่ย... มีอยูเ่ ยอะหรื อ?」
「เรื่ องนันแน่
้ นอนครับ」
ซื ้อทำส
ทำไมถึงไม่ได้ คิดเรื่ องแบบนันเลยนะ
้
สำหรับญี่ปนยุ
ุ่ คปั จจุบนั แล้ วก็เป็ นเรื่ องที่คิดไม่ถึงสินะ
ทำสน่ะ มีตวั ตนอยูบ่ นโลกนี ้
ถ้ ำสำมำรถขำยทำสได้ แล้ วล่ะก็ ก็ควรจะซื ้อทำสได้ ด้วย
จะซื ้อทำสผู้หญิงให้ มำรับใช้ ได้ มยนะ....
ั้
จะซื ้อทำสผู้หญิงให้ มำทำเรื่ องอย่ำงโง้ นอย่ำงี ้ได้ มยนะ...
ั้
จะซื ้อทำสผู้หญิงแล้ ว....
「งันหรื
้ อ อืม ชันก็
้ เพิ่งออกมำจำกกำรฝึ กจำกอำจำรย์นะ่ โดนขังไว้ ในเขำลึกตังนำน
้
อำจจะไม่ร้ ูเรื่ องไปบ้ ำง」
ระหว่ำงทีก่ ำลังคิดก็ลองพูดแก้ ตวั ไปก่อน
ถ้ ำบอกว่ำไปฝึ กอยูท่ เี่ ขำในบ้ ำนนอกอยูน่ ำน ก็จะเป็ นคำอธิบำยที่ไม่ร้ ูเรื่ องต่ำงๆในโลกนี ้ได้
ส่วนที่ผมแข็งแรงก็เป็ นเพรำะเรี ยกดูรันดัลออกมำได้ แค่นนแหละ
ั้
「งันหรื
้ อครับ ถ้ ำลองมองแล้ วก็ยงั ดูหนุม่ อยูจ่ ริงๆครับ ไม่ลองไปที่ดนั เจี ้ยนใกล้ ๆเมืองบ้ ำงหรื อครับ」
「นัน
่ สินะ เดี๋ยวจะลองคิดดู」
ถ้ ำมีดนั เจี ้ยนล่ะก็ เข้ ำไปก็ดีอยูเ่ หมือนกัน
ถ้ ำมีรูละ่ ก็ ต้ องเข้ ำไปให้ ได้ นัน่ ล่ะ สิง่ ที่เรี ยกว่ำผู้ชำย
「ถ้ ำเป็ นอย่ำงนันแล้
้ วล่ะก็ ถ้ ำมีโอกำสผมจะอธิบำยเรื่ องต่ำงๆให้ เองครับ」
「งันหรื
้ อ งันเดี
้ ๋ยวจะกลับมำที่นอี่ ีกแล้ วกัน」
รู้สกึ เหมือนโดนแผนทำกำรค้ ำทำงอ้ อมเข้ ำไปแบบแปลกๆ
หลังจำกนันพ่
้ อค้ ำทำสก็ลกุ ออกไปจำกห้ องและกลับมำพร้ อมเงิน
「นี่เป็ นเงินครึ่ งหนึง่ หนึง่ หมื่นห้ ำพันนำลครับ」
「ครับ」
แล้ วพ่อค้ ำก็รับเงินจำกพ่อค้ ำทำส
มีเหรี ยญทองเหรี ยญหนึง่ กับเหรียญเงินจำนวนมำก เหรี ยญทองก็คือเหรี ยญละหมื่นนำลสินะ
「สำหรับคุณลูกค้ ำขอให้ เป็ นบริ กำรพิเศษสำหรับกำรค้ ำในอนำคต หนึง่ หมื่นเก้ ำพันห้ ำร้ อยนำลครับ」
แล้ วพ่อค้ ำก็ยื่นถำดใส่เงินอีกถำดให้ ผม
เหรี ยญทองหนึง่ เหรี ยญแล้ วก็เหรียญเงินเยอะขึ ้นไปอีก
สกิลขำยได้ รำคำเพิ่มสำมสิบเปอร์ เซ็นทำงำนแค่ผมสินะ
ผมก็เหลือบมองไปหำพ่อค้ ำนิดหน่อย แต่ดเู หมือนจะไม่ติดใจสงสัยอะไร
แสดงว่ำสกิลนี ้ก็ใช้ กบั กำรซื ้อขำยทำสได้ สนิ ะ
「อืม」
แต่ยงั ไงก็เถอะ ผมอยำกจะให้ หวั ผมมันหยุดสร้ ำงข้ ออ้ ำงในกำรซื ้อทำสมำกเลย
ในควำมเป็ นจริ งแล้ ว กำรซื ้อทำสจะเป็ นยังไงบ้ ำงนะ
กำรซื ้อทำสเนี่ยมันผิดไม่ใช่เหรอ
ไม่สิ สำหรับโลกนี ้ก็ถือเป็ นเรื่ องปกติสนิ ะ
ถ้ ำลองคิดดูดีๆที่ผมมำที่นี่ก็เพื่อมำขำยทำส ถึงจะบอกว่ำเป็ นกฏของหมูบ่ ้ ำนก็เถอะ ถ้ ำขำยไปแล้ วจะซื ้อก็คงไม่เป็ นเรื่ อง
แปลกล่ะมัง้
งันสิ
้ นะ ขำยทำสเนี่ยมันก็เป็ นเรื่ องแย่ๆสินะ
เหมือนกับว่ำตัวเองแปดเปื อ้ นไปแล้ ว
อยำกจะหนีไปจำกที่นี่ซะเดี๋ยวนี ้เลย
「ถ้ ำเช่นนัน้ จะรอกำรกลับมำของท่ำนมิชิโอะอีกครัง้ นะครับ」
โดนจำชื่อได้ ซะแล้ ว
ถ้ ำแบบนี ้ก็หนีไม่ได้ แล้ ว
ช่ำงมันเถอะ มำอีกก็ได้
ยังไงก็อยำกจะฟั งเรื่ องดันเจี ้ยนด้ วย
ผมกับพ่อค้ ำจึงออกมำจำกร้ ำนค้ ำทำส
หลังจำกพ่อค้ ำยูเทิร์นถอยรถม้ ำออกจำกร้ ำน ผมก็กระโดดขึ ้นไปนัง่ ข้ ำงบนรถม้ ำ
หลังจำกกลับมำทีถ่ นนเส้ นเมื่อกี ้ ก็ตรงเข้ ำไปหลังใจกลำงเมือง
「นัน
่ คือตลำดหรื อ?」
สองข้ ำงทำงของถนนนัน้ ถูกรำยล้ อมไปด้ วยร้ ำนต่ำงๆมำกมำย
ทังร้้ ำนอำหำร ทังร้้ ำนเสื ้อผ้ ำ คนก็มำรวมกันมำกมำย
นักสู้ Lv41
นักดำบLv47
นักบวชLv35
คนทำอำหำรLv28
มีอำชีพแตกต่ำงกันเยอะแยะเลย
คนที่เลเวลสูงๆก็มีไม่น้อย
นักผจญภัย Lv13
มีอำชีพทีเ่ รี ยกว่ำนักผจญภัยจริงๆด้ วย
「นัน
่ คือที่ทำกำรกองอัศวินครับ」
พ่อค้ ำก็ชี ้ไปทำงใจกลำงเมือง
สงสัยเป็ นเพรำะใจกลำงเมืองล่ะมัง้ ถนนหลำยๆสำยก็มำบรรจบกันเป็ นวงเวียน ทำงซ้ ำยก่อนถึงวงเวียนก็มีสงิ่ ปลูกสร้ ำงที่
ทำด้ วยอิฐอยู่
แล้ วรถม้ ำของผมก็ไปจอดที่หน้ ำสิง่ ปลูกสร้ ำงนัน้
「××××××××××」
「××××××××××」
แล้ วก็มีอศั วินออกมำจำกข้ ำงในแล้ วคุยกับพ่อค้ ำ
อัศวิน Lv4
เลเวลตำ่ จริง
สงสัยยังฝึ กหัดอยู่
「ท่ำนมิชิโอะ โปรดเอำ Intelligence card ของพวกโจรออกมำด้ วยครับ」
พ่อค้ ำจึงหันมำบอกกับผม
「อืม」
อ๋อ อย่ำงนี ้นีเ่ อง
ผมเองเมื่อกี ้ก็ไม่ร้ ูวำ่ จะมำที่นี่ทำไมเหมือนกัน
ที่แท้ ก็มำรับเงินค่ำหัวของพวกโจรนี่เอง
ผมจึงลดกระเป๋ ำเป้ลง เปิ ดถุง แล้ วนำ Intelligence card ออกมำ
แล้ วก็ยื่นให้ คณ
ุ อัศวินฝึ กหัดไป
พ่อค้ ำก็ยื่นให้ สองใบเหมือนกัน เป็ นของสองคนที่ชำวบ้ ำนกำจัดได้ สนิ ะ
Intelligence card ของพวกโจรนัน้ ถึงจะมองดูก็ไม่เห็นจะเขียนอะไรไว้ เอง
แค่นี ้พอแล้ วเหรอ?
「ถ้ ำเช่นนัน้ ต่อจะไปทำกำรตรวจ Intelligence card」
「รบกวนด้ วยครับ」
อัศวิน Lv4 พูดแล้ วก็ยกแขนพ่อค้ ำขึ ้นมำ
พอแขนซ้ ำยของพ่อค้ ำมำอยูใ่ นระดับสำยตำอัศวิน
「สำยธำรของปฏิธำนแห่งจิตวิญญำณ、จังหวะของลมหำยใจแห่งควำมรู้ ทงมวล
ั้
Intelligence card, open!」
ก็นกึ ว่ำจะทำอะไร ตรวจ Intelligence card หรื อ? ของพวกผมสินะ
แย่ละ่
จะตรวจสอบของผมด้ วยสินะ
ผมเองจะมี Intelligence card อยูร่ ึเปล่ำนะ
ถ้ ำไม่มจี ะทำยังไงดี
แล้ วอัศวินก็ตรวจกำร์ ดของพ่อค้ ำเสร็ จแล้ วร้ อย
แล้ วอัศวินก็หนั มำทำงผม
เอำเถอะ ไม่มีทำงเลือกนี่นะ
ผมจึงยื่นแขนซ้ ำยให้ อศั วินทังๆที
้ ย่ งั รู้สกึ ไม่แน่ใจอยู่
พอยกแขนให้ อยูใ่ นระดับสำยตำของอัศวินแล้ ว
「แบบนี ้ใช่ไหม?」
「สำยธำรของปฏิธำนแห่งจิตวิญญำณ、จังหวะของลมหำยใจแห่งควำมรู้ ทงมวล
ั้
Intelligence card, open!」
ระหว่ำงที่ผมกำลังไม่สบำยใจอยูน่ นั ้ ก็มี Intelligence card พุง่ ออกมำจำกมือของผม
ถึงจะออกมำจริ งๆ ก็ยงั ไม่สบำยใจอยูด่ ี
จะเป็ นยังไงต่อไปนะ
「……เป็ นยังไงบ้ ำง？」
อัศวินก็เงียบแล้ วหันมำมองผมด้ วยสำยตำแปลกๆ
สำยตำนัน่ โคตรน่ำกลัวเลย
「……มีนำมสกุล？ ......อ๋อ เป็ นประชำชนอิสระสินะครับ โอเคครับ」
เหมือนจะผ่ำนไปได้ ด้วยดี
อัศวินก็กลับเข้ ำไปยังที่ทำกำร
ผมก็ลองมอง intelligence card ของตัวเองดู
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17 ชำวบ้ ำน ประชำชนอิสระ
มันถูกเขียนไว้ ด้วยคันจิกบั ตัวเลขอำรบิก
มีนำมสกุลเนีย่ ถือเป็ นเรื่ องแปลกสินะ
แล้ วก็ดเู หมือนผมจะเป็ นประชำชนอิสระ
นอกจำกทำสแล้ วก็ยงั มีประชำชนอิสระด้ วยสินะ อำจจะมีขนุ นำงด้ วยก็ได้
「ตรวจไปเพื่ออะไรหรื อ？」
「ดูวำ่ อำชีพไม่ได้ เปลีย่ นเป็ นโจรน่ะครับ จะให้ เงินรำงวัลกับโจรด้ วยกันก็ไม่ได้ ด้วย」
พ่อค้ ำจึงตอบผมมำ
ควำมจริงผมก็มีอำชีพโจรอยูห่ รอก
แต่อำชีพของผมทีเ่ ขียนไว้ บน Intelligence card คือชำวบ้ ำน
เหมือนจะแสดงผลอำชีพที่หนึง่ ออกมำสินะ
ดีแล้ วที่ตงไว้
ั ้ เป็ นชำวบ้ ำน
「งันหรื
้ อ」
ผมก็จึงหำยใจออกมำอย่ำงโล่งอก
ดูเหมือน Intelligence card นันจะดึ
้ งออกมำจำกมือไม่ได้ พอซักพักผ่ำนไปมันก็ลอยกลับเข้ ำไปเหมือนเดิม
อะไรของมันเนี่ย
「ขณะนี่กำร์ ดของพวกโจรกำลังรับกำรตรวจสอบอยูน
่ ะ่ ครับ น่ำจะรู้ผลในไม่นำน」
「Intelligence card ของพวกโจรน่ะ เก็บมำยังไงหรื อ?」
「พอคนเรำตำยไปสำมสิบนำที มันจะออกมำเองครับ」
พ่อค้ ำอธิบำย
ถ้ ำตอนที่ยงั เอำออกมำไม่ได้ ก็แสดงว่ำมีชีวติ อยูส่ นิ ะ
ทันใดนัน้ ก็มีหญิงสำวคนหนึง่ ออกมำจำกที่ทำกำร
รำเดีย แม๊ คซิแนนท์ ก๊ อตเซิล หญิง อำยุ28
อัศวิน Lv27
เครื่ องสวมใส่ Magical armor บูทส์แห่งควำมเร่ง
เลเวลก็ไม่ได้ สงู เท่ำไหร่ แต่ก็ใส่เครื่ องสวมใส่ที่ไม่เคยเห็นมำก่อน แถมชื่อยังแปลกๆอีกต่ำงหำก
คงจะมำจำกตระกูลดังล่ะมัง้
เป็ นสำวสวยที่มีร่ำงกำยเพรี ยวบำง.... แต่หน้ ำอกไม่คอ่ ยใหญ่นกั
ผมสีป่ำนนันก็
้ ถกู พันไว้ ข้ำงหลัง
「คนทีจ่ ด
ั กำรพวกโจรได้ คือเจ้ ำใช่ไหม?」
สำยนันก็
้ จ้องมำทำงผม
「ใช่แล้ ว」
「โจรนัน
่ จริ งๆเป็ นแล้ วโจรที่ปฏิกำรอยูใ่ นสลัมของเมืองนี ้ สงสัยคงจะหนีไปจำกกำรต่อสู้แย่งอำนำจตอนนี ้ล่ะมัง้ โจรที่เจ้ ำ
จัดกำรน่ะ มีคำ่ หัวอยูส่ องคน... แต่นอกจำกนี ้ก็ไม่มีคำ่ หัวแล้ ว」
พูดพร้ อมกับหันไปทำงมองพ่อค้ ำ
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ...」
ก็คือสองใบที่พอ่ ค้ ำยื่นไปน่ะไม่มคี ำ่ หัวสินะ
แล้ วอัศวิน Lv4 เมื่อกี ้ก็ออกมำจำกที่ทำกำร
พร้ อมกับยื่นถุงสีขำวๆให้ อศั วินสำวสวย
「นี่เงินรำงวัล เอำไปเถอะ」
แล้ วอัศวินสำวสวยก็โยนถุงมำให้ ผม
「หวำ..」
รับได้ แบบเฉียดฉิวพอดี
โหดร้ ำยไปมัยน่
้ ะ
「ถ้ ำรับแล้ วก็ไปได้ แล้ ว」
อัศวินสำวสวยก็พดู ทิ ้งไว้ แบบนันแล้
้ วเดินกลับไปในที่ทำกำร
เอ๋?
แค่เนี ้ยนะ?
แย่จริ งๆ อุตส่ำห์เกิดมำสวยทังที
้ แค่ชื่อบอกหน่อยก็ไม่ได้
「ขอบคุณครับ」
พ่อค้ ำพูดแล้ วก็กลับไปขึ ้นรถม้ ำเหมือนเดิม
แค่นี ้จริ งๆเหรอ...
หยำบคำยสิ ้นดี
เป็ นกองอัศวันแท้ ๆ หมูบ่ ้ ำนถูกโจมตีเนี่ยไม่มีอะไรจะพูดเลยเรอะ
ไม่สิ ผมรู้อยูแ่ ล้ ว
ผมรู้อยูแ่ ล้ ว...
พวกที่จะไปได้ ดกี บั สำวสวยน่ะ ก็มีแค่หนุม่ หล่อเท่ำนันแหละ
้
พวกที่ไม่เนื ้อหอมบนโลก ก็ไม่เนื ้อหอมที่นี่อยูด่ ี
เรื่ องที่พวกที่ไม่เนื ้อหอมบนโลก จูจ่ ะมำเนื ้อหอมที่นี่นะ่ ทำยังไงนะ
ไม่สิ ไม่มีนี่นะ.....
ผมจึงนำเงินรำงวัลใส่กระเป๋ ำเป้ไป ไม่ร้ ูวำ่ สกิลสำมสิบเปอร์ เซ็นทำงำนรึเปล่ำ
ไม่สิ เงินรำงวัลนี่นะ คงไม่หรอกมัง้
แล้ วก็ไอ้ ทำ่ ทีนนั่ ด้ วย
ชิ อยำกจะได้ เพิม่ สำมสิบเปอร์ เซ็นซักหน่อย
แล้ วก็อยำกจะให้ ทำดีด้วยอีกซักนิด
หลังจำกผ่ำนวงเวียบไปซักพัก ก็พบร้ ำนที่มีดำบวำงกองอยู่
นี่คือร้ ำนอำวุธสินะ
ดำบแห่งกำรบูชำ ดำบสองมือ
สกิล เพิ่มควำมฉลำดสองเท่ำ ดำบเปลวไฟ ชำระล้ ำง
กลำงร้ ำนนันมี
้ ดำบใหญ่วำงอยู่
มีสำมสกิล... น่ำจะเป็ นดำบที่ไม่ธรรมดำเลย
พอรถม้ ำหยุดลงผมก็กระโดดลงไป
แล้ วก็มชี ำยขึ ้นหนึง่ เดินมำหำ
พ่อค้ ำอำวุธ Lv21
มีอำชีพพ่อค้ ำอำวุธด้ วยแฮะ
「มีเวลำหน่อยไหม?」
「ยินดีต้อนรับครับ วันนี ้มีธุระอะไรมำหรื อครับ」
「อยำกขำยดำบน่ะ」
ผมจึงพำพ่อค้ ำไปดูดำบที่อยูใ่ นเกวียนสัมภำระ
「ดวงวิญญำณที่สงิ สถิตย์ในอำวุธเอ๋ย จงแสดงพลังนันออกมำ
้
ตรวจสอบอำวุธ!」
พ่อค้ ำอำวุธก็พมึ พำออกมำแล้ วมองดูดำบทองแดงของผม
หวำ....
น่ำอำยจริ งๆ
ตอน Intelligence card ผมก็คดิ อยูอ่ ยูห่ รอก แต่ไม่ขนำดนี ้เลย
น่ำจะเป็ นสกิลตรวจสอบอำวุธสินะ
ที่สกิลตรวจสอบของผมไม่มีบทร่ำยเวทย์นะ่ ช่วยได้ มำกเลย
「เป็ นยังไงบ้ ำง」
「ดำบทองแดงสิบแปดเล่มสินะครับ รำคำซื ้อของดำบทองแดงคือเล่มละสองร้ อยห้ ำสิบนำลครับ」
พอลองมองพ่อค้ ำดู พ่อค้ ำก็พยักหน้ ำเบำๆมำทำงผม
สองในสิบแปดเล่มก็เป็ นส่วนของชำวบ้ ำนสินะ
「เอำแบบนันก็
้ ได้ 」
「ส่วนรำคำของดำบเหล็กคือเล่มละหนึง่ พันนำลครับ」
「อืม」
「ส่วนทำงนี ้...」
พ่อค้ ำอำวุธก็คือเรเปี ยร์ แห่งเปลวเพลิงขึ ้นมำ
「เป็ นไงบ้ ำง？」
「เป็ นอำวุธติดสกิลด้ วยสินะครับ ....เรเปี ยร์ แห่งเปลวเพลิง.... ขอรับซื ้อในรำคำหนึง่ หมื่นแปดพันนำลแล้ วกันครับ」
สมเป็ นอำวุธติดสกิล ต่ำงชันกั
้ นจริ งๆ
พอลองมองดูพอ่ ค้ ำ ก็เห็นท่ำทำงตกใจอยู่ แต่ก็พยักหน้ ำกลับมำเบำๆ
「เข้ ำใจล่ะ？」
「ส่วนรำคำรับซื ้อของ Scimitar คือเล่มละห้ ำร้ อยนำลครับ」
พ่อค้ ำอำวุธก็ชำเลืองไปทำง Scimitar แล้ วบอกมำ
「นัน
่ เป็ นรำคำที่รวมสกิลสล๊ อตไปแล้ วหรื อ？」
「โปรดอย่ำล้ อเล่นเถอะครับคุณลูกค้ ำ อำวุธทำงนี ้ไม่มีสกิลติดอยูน
่ ะครับ」
พอผมถำมไป พ่อค้ ำอำวุธก็มองมำด้ วยสำยตำแปลกๆ
พ่อค้ ำอำวุธมองไม่เห็นสล๊ อตว่ำงแบบนันสิ
้ นะ
「ไม่ใช่... ไม่มีสกิลอยูห
่ รอก.... เอำเป็ นว่ำ นี่เท่ำไหร่ ？」
ผมจึงเอำดำบทองแดงที่ห้อยไว้ ทเี่ อวให้ พอ่ ค้ ำดู
「ดวงวิญญำณที่สงิ สถิตย์ในอำวุธเอ๋ย จงแสดงพลังนันออกมำ
้
ตรวจสอบอำวุธ!...... ดำบทองแดงธรรมดำ จะมีรำคำรับ
ซื ้อที่สองร้ อยห้ ำสิบนำลครับ」
พ่อค้ ำอำวุธเน้ นคำว่ำ “ธรรมดำ"ไว้ ด้วย
แต่จริ งๆดำบที่ผมยื่นให้ นนั่ มีสล๊ อตว่ำงอยู่
แสดงว่ำพ่อค้ ำอำวุธไม่ร้ ูจกั สกิลสล๊ อตสินะ
เอำเป็ นว่ำที่ไม่นำไปคิดรำคำน่ะ ไม่ผิดแน่
「เข้ ำใจล่ะ Scimitar น่ะชันจะรั
้ บไว้ เอง ส่วนที่เหลือช่วยซื ้อด้ วยล่ะกัน」
「ขอบพระคุณครับ เป็ นจำนวนเยอะไม่เบำทีเดียว เพรำะงันเงิ
้ นทังหมดเป็
้
นสำมหมื่นห้ ำร้ อยห้ ำสิบนำลนะครับ」
นัน่ เพิ่มสำมสิบเปอร์ เซ็นแล้ วหรื อยังน่ะ
ผมไม่ร้ ูจริ งๆ
พ่อค้ ำอำวุธจึงกลับเข้ ำไปข้ ำงในแล้ วออกมำพร้ อมกับถำดใส่เหรี ยญ
เหรี ยญทองสำมเหรี ยญ เหรี ยญเงินห้ ำเหรียญ แล้ วก็เหรี ยญทองแดงจำนวนมำก
เหรี ยญทองคือหนึง่ หมื่นนำลจริ งๆสินะ
ส่วนเหรี ยญทองแดงผมรับมำโดยไม่ได้ นบั เพรำะมันน่ำรำคำญเกินไป
「เรี ยบร้ อย」
「ขอบพระคุณมำกครับ」
ผมจึงเก็บเหรี ยญทองหนึง่ เหรี ยญ เหรี ยญเงิน กับเหรี ยญทองแดงลงในถุง
ส่วนเหรี ยญทองอีกสองเหรียญยืน่ ให้ พอ่ ต้ ำ
「ส่วนของชำวบ้ ำนแค่นี ้พอนะ」
「นี่มน
ั เกินมำนะครับ」
ดำบทองแดงสองเล่ม เรเปี ยร์ แห่งเปลวไฟ รวม Scimitar แล้ วก็เป็ น หนึง่ หมื่นเก้ ำพันนำล
「ส่วนที่เกินมำคือส่วนของ Scimitar ไง บอกแล้ วสินะว่ำจะรับซื ้อแพงขึ ้นน่ะ」
「รับทรำบครับ ขอบพระคุณมำกครับ」
พ่อค้ ำไม่ได้ พดู อะไรเกี่ยวกับส่วนที่เพิ่มมำสำมสิบเปอร์ เซ็นท์
เอำเป็ นว่ำผมเก็บไว้ เองแล้ วกัน
สกิลผมนี่นำ
แล้ วหลังจำกนันก็
้ ไปร้ ำนเครื่ องป้องกันต่อ
「พวกโจรทีช่ ำวบ้ ำนกำจัดได้ ไม่ได้ สวมเครื่ องป้องกันไว้ ครับ แล้ วผมก็ต้องไปเติมสินค้ ำด้ วย เพรำะงันผมขอตั
้
วแยก
หลังจำกถึงร้ ำนเครื่ องป้องกันเลยนะครับ」
「งันหรื
้ อ รบกวนไว้ หลำยอย่ำงเลยนะ」
「ไม่หรอกครับ ทำงนี ้ต่ำงหำกทีร่ บกวนไว้ หลำยอย่ำงเลย ขอขอบพระคุณอีกครัง้ ครับ ที่ช่วยหมูบ
่ ้ ำนไว้ ไม่มีคำพูดจะมำ
แทนได้ เลยครับ」
แต่ทิลลิชซังก็ไม่ได้ มำอยู.่ ..
ผมก็ลงจำกรถม้ ำหลังจำกถึงร้ ำนเครื่ องป้องกัน ส่วนรถม้ ำก็วงิ่ ต่อไป
ตรงกลำงของร้ ำนนี ้มี Magical armor ที่อศั วินสำวสวยคนตะกี ้ใส่อยูด่ ้ วย
Magical armor
สกิล ลดควำมเสียหำยจำกเวทมนตร์
เหมือนจะเป็ นเครื่ องป้องกันติดสกิลที่ไม่เลว
ผมจึงแยกเกรำะหนังกับรองเท้ ำหนังที่ดดู ีอย่ำงละอันออกมำ
แล้ วก็เรี ยกพ่อค้ ำ
「มีเวลำมัย้ ?」
「ยินดีต้อนรับครับ」
พ่อค้ ำเครื่ องป้องกัน Lv33
พ่อค้ ำเครื่ องป้องกันกับพ่อค้ ำอำวุธเป็ นคนละอำชีพสินะ
เพรำะงันร้
้ ำนเครื่ องป้องกันกับร้ ำนอำวุธเลยแยกกันสินะ
「อยำกจะขำยนี่หน่อย」
「ข้ ำจักมองในพลังทีซ่ อ่ นอยู่ จงออกมำ เหล่ำวิญญำณผู้พิทกั ษ์ ตรวจสอบเครื่ องป้องกัน!」
แล้ วพ่อค้ ำเครื่ องป้องกันก็ดเู ครื่ องสวมใส่ที่ผมยื่นให้
ยังไงก็นำ่ อำยจริ งๆ
ดูเหมือนตรวจสอบเครื่ องป้องกันกับตรวจสอบอำวุธก็เป็ นคนละสกิล
เพรำะงันพ่
้ อค้ ำอำวุธก็ใช้ ตรวจสอบเครื่ องป้องกันไม่ได้ ส่วนพ่อค้ ำเครื่ องป้องกันก็ใช้ ตรวจสอบอำวุธไม่ได้ สนิ ะ
「เป็ นยังไงบ้ ำง」
「Bandana โจรเป็ นห้ ำร้ อยนำล เกรำะเหล็กเป็ นหนึง่ พันแปดร้ อยนำล เกรำะหนังเป็ นสองร้ อยนำล ส่วนรองเท้ ำหนังเป็ น
ยี่สบิ นำลครับ」
「เข้ ำใจล่ะ」
ไม่ร้ ูรำคำตลำดด้ วย เพรำะงันก็
้ ไม่ร้ ูวำ่ ที่บอกมำถูกรึเปล่ำ
Bandana โจรนี่ถกู กว่ำทิ่คด
ิ แค่เงินแค่นนต้
ั ้ องตกเป็ นทำสเนีย่ มันคุ้มแล้ วเรอะ
「เกรำะหนังสองชิ ้น รองเท้ ำหนังเจ็ดชิ ้นสินะครับ ขอรับซื ้อทังหมดในรำคำสำมพั
้
นแปดร้ อยสิบสองนำลครับ」
「ฝำกด้ วย」
น่ำจะเพิม่ ไปสำมสิบเปอร์ เซ็นแล้ วล่ะมัง้
ผมก็ตกลงที่รำคำนัน้
แล้ วพ่อค้ ำเครื่ องป้องกันก็นำถำดใส่เงินมำให้
....เหรี ยญเต็มเลย
อรรถเพิ่มเติม
1.จริ งๆเป็ นคำว่ำเขำวงกตนะครับ แต่ผมชอบคำว่ำดันเจี ้ยนมำกกว่ำ lol
บทที่หลำยๆคนรอคอย...
บทที่ 11 ร๊ อกแซนด์
ธุระที่ต้องทำในเมืองเบลก็หมดไปแล้ ว
ตอนนี ้... ผมเป็ นอิสระแล้ ว
แถมนอกจำกเป็ นอิสระแล้ วยังเคว้ งคว้ ำงอีกต่ำงหำก
เหมือนเป็ นกำรแลกกับกำรที่จะทำอะไรก็ได้ ตอนนี ้ผมก็ไม่ร้ ูจะทำอะไรเลย
พอแยกกับพ่อค้ ำแล้ ว คนที่ร้ ูจกั ผมก็หมดไปอย่ำงสมบูรณ์
พอคิดอย่ำงนันแล้
้ วก็เหงำขึ ้นมำทันที
ในโลกนี ้ไม่มีใครรู้จกั ผมเลย
ผมมีชีวติ อยูค่ นเดียวบนโลกนี ้
ไม่สบำยใจเลย
อยูๆ่ ก็ไม่สบำยใจขึ ้นมำ
จะว่ำไปแล้ วก็เหลือคนหนึง่ สินะ
พ่อค้ ำทำส ถ้ ำเป็ นเขำล่ะก็ต้องยังรออยูแ่ น่
ถึงจะไม่ได้ อยำกให้ รอนักก็เถอะ
ยังไงก็จะอยำกจะหำข้ อมูล เพรำะงันลองไปดู
้
ดีกว่ำ
ต้ องถำมเรื่ องดันเจี ้ยนด้ วย
ผมก็ถือเกรำะหนังกับรองเท้ ำหนังเข้ ำเงำตึกไป
แล้ วสวมเกรำะหนังไว้ ส่วนรองเท้ ำหนังเก็บไว้ ในกระเป๋ ำเป้
ที่เอวก็เหน็บดำบทองแดงกับ Scimitar ไว้ สองเล่ม อืม.. ก็คนญี่ปนนี
ุ่ ่นะ เป็ นสำมูไรสไตล์แท้ ๆเลยล่ะ
พอแน่ใจว่ำไม่มคี นมองอยู่ ก็เปิ ดถุงเงินรำงวัลออกดู
ข้ ำงในมีเหรียญทองสิบหกเหรี ยญกับเหรี ยญเงินจำนวนมำกอยู่
ก็คือรำงวัลเป็ นเงินหนึง่ แสนหกหมื่นแล้ วก็อีกกี่พนั ไม่ร้ ูสนิ ะ
ผมไม่ร้ ูคำ่ ของมันหรอก แต่คำ่ หัวสองคนนี่เท่ำกันสินะ
ตอนนี ้เงินทังหมดที
้
ม่ ีคือ เหรี ยญทองสำมสิบสำมเหรี ยญ กับเหรี ยญเงินเหรียญทองแดงเยอะแยะ
ผมก็รวบรวมเหรี ยญทองแล้ วใส่เข้ ำถุงไป
ปิ ดกระเป๋ ำเป้ เอำขึ ้นมำสะพำยต่อ
เสร็ จแล้ วผมก็กลับไปยังที่ๆมีตลำดอยู่
พอลองมองดูดีๆ ก็พบเผ่ำพันธุ์ที่ไม่ใช่มนุษย์ปนกันอยูเ่ ต็มไปหมด
ผู้ชำยที่มีหสู ตั ว์ เด็กทีม่ ีหำง ผู้หญิงที่หชู ี ้ๆก็มี...
อะ.... เอลฟ์ ล่ะ... เอลฟ์
ถ้ ำมองมำกไปจะไม่ดเี อำ ผมเลยทำเป็ นมองสิ ้นค้ ำข้ ำงทำงแล้ วแอบหันไปดู
เจริ ก้ำ ฮำร์ ตมำร์ ♀ อำยุ37
นักดำบ Lv46
ถ้ ำไม่ใช่มนุษย์แล้ วดูเหมือนแทนที่จะเป็ น ชำย หรื อ หญิง จะเป็ น ♂ หรื อ ♀ แทนแฮะ
หน้ ำตำก็คอ่ นข้ ำงสวย หน้ ำอกก็พอใช้ ได้ ถึงจะอำยุ37 แต่ดยู งั ไงก็อำยุแค่รุ่นๆยี่สบิ
โอ๊ ะ... คนที่เหมือนจะเป็ นพนักงำนเดินมำแล้ ว
หนีก่อนโดนจับดีกว่ำ
ดูเหมือนมนุษย์จะเยอะที่สดุ แต่เผ่ำอื่นๆก็เยอะไม่เบำเลย
สมเป็ นโลกคูข่ นำนจริ งๆ
ผมเดินแล้ วมองตลำดไปเรื่ อยๆ
ยังจะเข้ ำไปดูอยูห่ รอก แต่ไม่มีป้ำยรำคำอยูซ่ ะด้ วย
ลูกค้ ำกับพ่อค้ ำส่วนมำกก็คยุ กันด้ วยภำษำที่ไม่ใช่ภำษำบรำฮิมอีก
ไอ้ ผลไม้ ที่ดเู หมือนจะเป็ นแครอทก็มี แต่ผมก็ไม่ร้ ูรำคำอยูด่ ี
พอออกจำกตลำด ผมก็ตรงไปที่ร้ำนค้ ำทำส
「มีเวลำซักนิดมัย้ 」
「อ๊ ะ... คุณคนเมื่อกี」
้
ผมก็สง่ เสียงเรี ยกพ่อค้ ำฝึ กหัดคนเดิมออกไป
「อยำกจะพบกับคุณอลันที่เป็ นเจ้ ำของร้ ำนหน่อย」
「ถ้ ำเช่นนันโปรดเข้
้
ำมำข้ ำงในแล้ วรอสักครู่ครับ」
พอเข้ ำไปผมก็ถกู พำไปที่ห้องที่อยูต่ ิดกับทำงเข้ ำ
เป็ นห้ องที่ตำ่ งจำกห้ องเมื่อกี ้อย่ำงสิ ้นเชิง
เป็ นควำมแตกต่ำงระหว่ำงผู้ที่มำซื ้อกับมำขำยงันหรื
้ อ?
ห้ องนันถู
้ กประดับไปด้ วยเครื่ องประดับ บนพนังก็แขวนรูปวำดทีด่ ทู ำ่ รำคำจะแพง ถึงจะไม่มีโซฟำแต่ก็มีเก้ ำอี ้กับโต๊ ะที่ดู
เหมือนจะเป็ นของชันสู
้ งอยู่
ดูแล้ วเหมือนจะเป็ นห้ องรับรองสำหรับชนชันสู
้ งสินะ
「ต้ องขอประทำนอภัยที่ให้ รอครับ ท่ำนมิชิโอะ」
พ่อค้ ำทำสก็มำในทันที
ผมยังไม่ทนั ได้ นงั่ เก้ ำอี ้เลยด้ วยซ ้ำ
「อืมม์」
「ถ้ ำเช่นนันเชิ
้ ญทำงนี ้ครับ」
แล้ วผมก็โดนนำทำงไปยังอีกห้ องนึง
เป็ นห้ องเดียวกับเมื่อกี ้นัน่ ล่ะ
「เมื่อกี ้บอกไว้ สน
ิ ะว่ำมีดนั เจี ้ยนน่ะ มันอยูไ่ หนหรื อ?」
ก่อนที่พอ่ ค้ ำทำสจะเริ่มโฆษณำสินค้ ำ ผมก็รีบถำมไปก่อน
「ถ้ ำเดินเข้ ำไปในป่ ำฝั่ งตะวันตกของเมืองก็จะเจอแทบจะทันทีครับ.. เชิญนัง่ เถอะครับ」
「ตะวันตกเหรอ... ตรงกันข้ ำงกับทำงที่ชนมำเลยสิ
ั้
นะ」
ตอนผมมำน่ะ หันหลังให้ พระอำทิตย์พอดี เพรำะงันก็
้ คงเข้ ำเมืองจำกทิศตะวันออกสินะ
พอผมนัง่ ลงที่โซฟำ ก็มีคนรับใช้ มำจัดเครื่ องดื่มให้ ผมและพ่อค้ ำทำสทันที
คนรับใช้ ? ไม่ส.ิ ... เมด?
ร๊ อกแซนด์ ♀ อำยุ16
นักสู้สตั ว์ป่ำ Lv6
เธอใส่ผ้ำกันเปื อ้ นสีขำวกับกระโปรงยำวสีดำ แล้ วก็วนั พีซที่น ้ำเงินอยู่
ชุดเมดล่ะ... โลกนี ้ก็ดเู หมือนจะมีเมดอยูด่ ้ วยแฮะ..
หน้ ำตำ...
....
สวย
สวยสุดยอดเลย..
เป็ นควำมสวยระดับที่แม้ แต่ในหมูน่ กั แสดงหรื อไอดอลก็ไม่ได้ เห็นกันง่ำยๆ
ไม่สิ ยิ่งกว่ำนันอี
้ ก... สุดยอด... สำวสวยของโลกนี่เนีย่ ชำวโลกเทียบไม่ติดเลย
ริ มฝี ปำกก็งดงำม ตำสีออกแดงๆนัน่ ก็สวย ผมสีคอ่ นไปทำงสีส้มแก่ก็ดมู ีสเน่ห์จริ ง
เธอสวมหมวกผ้ ำที่เหมือนจะเป็ นอะไรที่เมดใส่ไว้
「เชิญค่ะ」
สำวสวยคนนันก็
้ เดินมำหน้ ำผมแล้ ววำงถ้ วยเครื่ องดื่มบนฌต๊ ะ
ตอนวำงนี่หน้ ำอกกระเพื่อมด้ วย
สุดยอดเกินไปแล้ วครับ
「ขะ... ขอบคุณครับ」
เผลอวอกแวกตอนตอบไปซะแล้ ว
เสื ้อผ้ ำของโลกนี ้ส่วนมำกจะเป็ นแบบมีผ้ำห้ อยมำปั ดหน้ ำอกแบบหลวมๆ เพรำะงันจะดู
้ ขนำดหน้ ำอกของผู้หญิงค่อนข้ ำง
ยำก
ชุดเมดนี่ก็เหมือนกัน มีผ้ำกันเปื อ้ นปิ ดเอำไว้ ทำให้ กะขนำดไม่คอ่ ยออก
แต่เมื่อกี ้กระเพื่อมไปสินะ
กระเพื่อมแน่ๆ
ตำของผมจับภำพหน้ ำอกกระเพือ่ มได้
ถ้ ำกระเพื่อมได้ แสดงว่ำของข้ ำงในก็ต้องสุดยอดมำกแน่ๆ
「เพรำะเป็ นดันเจี ้ยนที่เพิง่ ค้ นพบเมื่อสองวันก่อน ถ้ ำจะฆ่ำมันก็คงต้ องใช้ เวลำหน่อยนะครับ」
「งันหรื
้ อ」
เรื่ องที่พอ่ ค้ ำทำสพูดไม่ได้ เข้ ำหูผมเลย
ก็ข้ำงๆผมมีหน้ ำอกคูน่ นอยู
ั ้ น่ ะ
ส่วนสูงก็ประมำณเตี ้ยกว่ำผมนิดหน่อย คงซักร้ อยหกสิบนิดๆมัง้
ไม่มีเนื ้อที่ยื่นออกมำให้ เห็นจำกเสื ้อผ้ ำเลย พอมองมือกับใบหน้ ำแล้ วก็คงตัดสินได้ วำ่ ไม่อ้วนสินะ
แล้ วก็ไอ้ กำรกระเพื่อมนัน่ ...
ถ้ ำเป็ น ♀ ก็แสดงว่ำร๊ อกแซนด์เป็ นเผ่ำพันธุ์ที่ไม่ใช่มนุษย์สนิ ะ
หูก็.... ใส่หมวกอยูเ่ ลยมองไม่เห็น
แล้ วร๊ อกแซนด์ก็นำถ้ วยอีกถ้ วยไปว่ำงหน้ ำพ่อค้ ำทำส
「เชิญดื่มเถอะครับ」
「……โทษทีนะ」
ถึงจะรบกวนมำจนป่ ำนนี ้แล้ วก็เถอะ
ผมจึงหยิบถ้ วยที่พอ่ ค้ ำทำสเตรียมไว้ ให้ ขึ ้นมำ
เหมือนจะเป็ นชำสมุนไพรอะไรซักอย่ำง
ผมก็ลองจิบดูนดิ หน่อย
หลังจำกนันร๊
้ อกแซนด์ก็โค้ งตัวเล็กน้ อยแล้ วออกจำกห้ องไป
「ดูเหมือนจะถูกใจสินะครับ」
「.... เอ๋? อ้ ะ」
พอจะตอบก็เผลอทำชำลวกปำกซะงัน้
「ถ้ ำเช่นนันก็
้ ดีแล้ วล่ะครับ」
「……ปะ เป็ นเครื่ องดืม
่ ที่ไม่เลวนะ」
「แน่นอนว่ำหมำยถึงเธอครับ」
อืม
ก็คงจะเป็ นแบบนันสิ
้ นะ
พ่อค้ ำทำสคงไม่แนะนำคนรับใช้ ให้ กบั ลูกค้ ำหรอก
เป็ นแบบนันหรอกหรื
้
อ
ร๊ อกแซนด์เป็ นทำสสินะ
「……จะว่ำไปแล้ ว นักผจญภัยนิยมซื ้อทำสกันสินะ」
แกล้ งเปลีย่ นเรื่ องคุยไป
จะซื ้อร๊ อกแซนด์ได้ หรื อ?
ผู้หญิงที่สวยขนำดนันเนี
้ ่ยนะ?
「นัน
่ สินะครับ... จะเริ่ มอธิบำยจำกไหนดีละ่ .... ท่ำนมิชิโอะคงเคยจับกลุม่ ปำร์ ตี ้กันใช่ไหมครับ?」
「อืม」
จริ งๆก็ไม่เคยหรอก แต่พดู เหมือนเป็ นเรื่ องปกติแบบนี ้มำ เพรำะงันเอำเป็
้
นว่ำเคยไปก่อน
จะซื ้อร๊ อกแซนด์คนสวยคนนันได้
้ หรื อ?
เลือดก็คอ่ ยๆสูบฉีดขึ ้นสูห่ วั ผม
ตอนนี ้ผมจะหน้ ำแดงอยูร่ ึเปล่ำนะ
โอย... ใจเย็นเข้ ำไว้
ถึงจะเป็ นทำสก็เถอะ ก็ใช่วำ่ จะทำอะไรได้ ทกุ อย่ำงเสียหน่อย
「ถ้ ำหำกจับปำร์ ตี ้กันแล้ ว ก็ต้องไปออกล่ำด้ วยกันใช่ไหมล่ะครับ? ควำมจริ งนักผจญภัยที่โซโล่เหมือนท่ำนมิชิโอะหรื อที่
ออกล่ำเป็ นคูก่ ็มีอยู่ หรอกครับ แต่สว่ นใหญ่แล้ วจะรวบรวมกลุม่ หกคนออกล่ำกันมำกกว่ำ」
「นัน
่ สินะ」
ดูเหมือนสมำชิกปำร์ ตี ้จะมีได้ ถงึ หกคนสินะ
จะว่ำไปแล้ ว ถ้ ำอยูด่ ้ วยกันยี่สบิ สีช่ วั่ โมงแล้ วละก็
อย่ำงน้ อยก็นำ่ จะนอนข้ ำงๆกันได้ แหละ
นอนข้ ำงๆ ร๊ อกแซนด์....
「แต่ถงึ กระนัน้ พอจับกลุม
่ หกคนแล้ วก็มกั จะมีปัญหำเกิดขึ ้นครับ เพรำะดันเจี ้ยนเป็ นที่ๆสำมำรถหำเงินได้ เป็ นจำนวนมำก
พอสมควร.... แล้ วจะแบ่งกันยังไงล่ะครับ？ ถ้ ำอยูๆ่ มีเหรี ยญทองคำขำวโผล่ออกมำ หรื อมีไอเทมที่ขำยได้ รำคำแพงตกจำก
มอนสเตอร์ ละ่ ?」
เหนือเหรี ยญทองคำยังมีเหรี ยญทองคำขำวอยูด่ ้ วยงันสิ
้
ถ้ ำได้ ของแบบนันมำล่
้ ะก็ แน่นอน ต้ องซื ้อร๊ อกแซนด์... ไม่ใช่ ไม่ใช่
ถ้ ำถำมว่ำเป็ นอย่ำงไรบ้ ำงล่ะก็ ถ้ ำมีไอเทมชันดี
้ ออกมำพวกที่อยำกจะเก็บไว้ คนเดียวก็ต้องมีแน่นอนสินะ
「แล้ ว？」
「ถ้ ำเป็ นของมีรำคำแล้ ว ก็คงจะมีคนที่พร้ อมจะทำอำชญำกรรมได้ ทกุ เมื่อครับ」
「อย่ำงนี ้นี่เอง」
จะสำมำรถซื ้อร๊ อกแซนด์ทงี่ ดงำมขนำดนันได้
้
โอ๊ ยยย หนวกหู
หนวกหู... แต่ในหัวผมก็เต็มไปด้ วยเรื่ องแบบนี ้แล้ ว
เป็ นผู้หญิงที่สวยถึงขนำดนันเลยแหละ
้
ขนำดที่ผมไม่เคยเห็นตังแต่
้ เกิดมำ
แล้ วถ้ ำผมสำมำรถซื ้อเธอให้ เป็ นของผมได้ แล้ วล่ะก็ กำรที่ผมจะเป็ นแบบนี ้มันก็ไม่แปลกเลย
「แน่นอนครับว่ำกำรตังปำร์
้ ตี ้นัน้ ต้ องเลือกคนที่ไว้ วำงใจได้ เท่ำนัน้ อย่ำงเช่นท่ำนมิชิโอะที่จบั ปำร์ ตี ้กับอำจำรย์ ก็อำจจะ
ป้องปั ญหำได้ แต่สว่ นใหญ่แล้ วจะกลำยเป็ นกำรวิวำทระหว่ำงคนในปำร์ ตี ้นันครั
้ บ」
ผมพยำยำมจะเอำร๊ อกแซนด์ออกไปจำกหัวแล้ วเริ่ มคิด
ถ้ ำเป็ นในเกมล่ะก็ เรื่ องทะเลำะกันในปำร์ ตี ้ก็คงไม่เป็ นเรื่ องใหญ่มำก
เพรำะเกมคำแรคเตอร์ ก็ไม่ทำเรื่ องแปลกๆด้ วย ต่อให้ เป็ นมนุษย์เหมือนกันก็โดนจำกัดจำกระบบของเกมออนไลน์อยู่
แต่ถ้ำนัน่ เป็ นโลกจริ งล่ะ
สมำชิกปำร์ ตี ้ที่ถงึ จะยังไงก็เป็ นคนอื่น แล้ วพอจับมือกับสมำชิกเหล่ำนันแล้
้ วมุง่ สูด่ นั เจี ้ยน แล้ วก็มีสมบัติล ้ำค่ำมหำศำล
ปรำกฏออกมำ
「อย่ำงเช่น.... ทำร้ ำยจำกข้ ำงหลังในดันเจี ้ยน？」
「ก็เป็ นไปได้ ครับ」
ว่ำแล้ ว มีสนิ ะ
ว่ำแล้ ว จะหรื อร๊ อกแซนด์ได้ สนิ ะ
「งันหรื
้ อ？」
「สิง่ ที่ใช้ แก้ ไขได้ ก็คือทำสครับ ถ้ ำมีทำสเป็ นสมำชิกในปำร์ ตี ้แล้ วล่ะก็ ของที่พบในดันเจี ้ยนทังหมดจะเป็
้
นของเจ้ ำของทำส
ทังหมดครั
้
บ」
ถ้ ำเป็ นทำสล่ะก็ไม่ต้องทะเลำะกัน.. หรื อ?
ของๆทำสก็คือของๆผม ของๆผมก็คือของๆผม... ไจแอนท์ซิสเต็มเรอะ
จริ งๆอยำกให้ ร๊อกแซนด์เป็ นของๆผมด้ วย
「แล้ วทำสจะไม่ทำร้ ำยจำกข้ ำงหลังบ้ ำงหรื อ？」
「ไม่มีหรอกครับ ในกรณีทเี่ จ้ ำของตำย ปกติแล้ วทำสก็จะตำยไปด้ วยครับ」
「ตะ.... ตำยเลยหรื อ?」
ถ้ ำร๊ อกแซนด์โดนใครก็ไม่ร้ ูซื ้อไป แล้ วเจ้ ำนัน่ ตำยขึ ้นมำ ร๊ อกแซนด์ก็จะตำยด้ วยงันรึ
้ ?
「อืมม์... ถ้ ำเป็ นกรณีนนก็
ั ้ สำมำรถเปลีย่ นพินยั กรรมได้ ครับ เช่นจะยกทำสให้ หรื อต่อ หรื อจะปล่อยทำสที่ทำงำนให้ ได้ ดี
เป็ นอิสระก็สำมำรถทำได้ ครับ」
「อย่ำงนี ้นี่เอง」
ถ้ ำผมตำยก็อยำกจะให้ ร๊อกแซนด์เป็ นอิสระน่ะนะ
「แต่คด
ิ จำกเรื่ องที่จะโดนฆ่ำในดันเจี ้ยนแล้ วไม่คอ่ ยแนะนำครับ อีกอย่ำงทำสก็อำจจะเหลิงได้ เมื่อทำแบบนัน้ 」
「ถ้ ำไม่ฆำ่ ล่ะก็... เช่นหนีไปล่ะ」
「นัน
่ สินะครับ ก็เป็ นไปได้ เหมือนกัน แต่ถ้ำทำสจะหนีละ่ ก็มีโอกำสมำกที่จะตกอยูใ่ นที่ๆแย่กว่ำที่จำกมำครับ ยังไงเจ้ ำนำย
ก็มีหน้ ำทีใ่ นกำรหำที่นอนกับอำหำรให้ ทำสครับ」
ผมเองก็อยำกจะเตรี ยมที่นอนและอำหำรให้ ร๊อกแซนด์เหมือนกัน
โดยเฉพำะที่นอนน่ะนะ
ไม่ได้ ละ่
ตังแต่
้ เมื่อกี ้แล้ ว มีอะไรแบบนี ้เต็มหัวไปหมดเลย
「แต่ถ้ำเป็ นสมบัตขิ นำดเที่ยวเล่นได้ ทงชี
ั ้ วติ ล่ะ?」
「ทำสที่หลบหนีจะตกเป็ นโจรครับ ถ้ ำฆ่ำทำสแล้ วก็มีโทสอยู่ แต่ถ้ำฆ่ำพวกโจรแล้ วก็จะสำมำรถนำของๆโจรมำเป็ นของๆ
ตนได้ ครับ ถ้ ำไม่มีเครื่ องสวมใส่ทดี่ ีมำกแล้ วล่ะก็ โอกำสที่จะโดนกดรำคำอย่ำงหนักก็มีมำกครับ」
ถ้ ำเป็ นโจรล่ะก็ ไม่มีคนใจดีที่จะมำคอยรับซื ้อของสินะ
โจรเนี่ย ต่ำกว่ำทำสอีกแฮะ
แต่เรื่ องต่ำกว่ำร๊ อกแซนด์เนี่ยแน่นอนอยูแ่ ล้ วแหละ
「ถ้ ำอย่ำงนันโอกำสหนี
้
ก็น้อยสินะ」
「ครับ เพรำะแบบนี ้นักเดินทำงที่ซื ้อทำสจึงมีมำกครับ」
「เข้ ำใจล่ะ」
ถ้ ำไม่มคี นที่เชื่อใจได้ แล้ ว จะตังปำร์
้ ตี ้ก็ยำกไปด้ วยสินะ
ผมมำจำกโลกเพียงตัวคนเดียว เรื่ องต่ำงๆในโลกนี ้ก็ไม่ร้ ู จะหำพวกพ้ องขนำดนันก็
้ คงยำกสินะ
จะหำวิธีกำรใช้ ชีวติ อย่ำงอื่นที่ไม่ใช่ดนั เจี ้ยนได้ ไหมนะ
ถ้ ำไม่ซื ้อร๊ อกแซนด์ละ่ ก็ คงต้ องเป็ นโซโล่เพลเยอร์ ไปเรื่ อยๆ
ไม่สิ จริ งๆไม่ใช่ร๊อกแซนด์ก็ได้ เหมือนกัน
แต่เธอเป็ นสำวสวยนี่นะ....
「เธอคนเมื่อกี ้เป็ นนักสู้สตั ว์ป่ำครับ สำหรับสมำชิกในปำร์ ตี ้แล้ วล่ะก็ต้องเป็ นประโยชน์แน่ๆ」
แล้ วพ่อค้ ำทำสก็แนะนำร๊ อกแซนด์ตอ่ ไป
「นักสู้สตั ว์ป่ำ....」
「รู้ จกั ไหมครับ? เธอเป็ นเผ่ำหมำป่ ำน่ะครับ ส่วนนักสู้สตั ว์ป่ำก็เป็ นอำชีพที่มเี พียงเผ่ำหมำป่ ำเท่ำนันที
้ ่เป็ นได้ ครับ」
「อืม」
ร๊ อกแซนด์ดจู ำกสกิลตรวจสอบแล้ วก็เป็ น ♀ นี่นะ
「คุณลูกค้ ำเคยซื ้อทำสไหมครับ?」
「ไม่เคยหรอก」
「ในร้ ำนนี ้เธอก็เป็ นคนสำวอันดับหนึง่ หรื ออันดับสองเลยครับ ทังหั
้ วดี นิสยั ก็ดี เหมำะกับคุณลูกค้ ำที่ไม่เคยซื ้อทำสมำกะบ
แล้ วยังเป็ นนักสู้สตั ว์ป่ำของเผ่ำหมำป่ ำอีก คิดว่ำเป็ นเหตุผลเพียงพอที่จะแนะนำเธอให้ คณ
ุ ลูกค้ ำได้ ครับ」
พ่อค้ ำทำสก็กดดันผมไปเรื่ อยๆ
ยังไงมันก็ต้องมีข้อเสียบ้ ำงแหละ
จะหลงเชื่อคำโฆษณำไม่ได้
ไม่สิ ร๊ อกแซนด์นะ่ สุดยอด
ไม่มีข้อเสียแน่ๆ ไม่ควรจะมี....
「เหตุผลที่แนะนำเผ่ำหมำป่ ำล่ะ?」
「คุณลูกค้ ำเคยได้ ยินข่ำวลือทีว่ ำ่ เอล์ฟเป็ นเผ่ำที่มชี ีวิตยืนยำวไหมครับ」
「เคยอยูน
่ ะ」
เรื่ องนันพบได้
้
บอ่ ยๆ
แม้ แต่โลกนี ้ก็เป็ นแบบนันหรื
้ อ?
「นัน
่ เป็ นเพียงแค่ตำนำนครับ」
「เอ๋？」
「ทังเอลฟ์
้
ทังมนุ
้ ษย์ ทังเผ่
้ ำหมำป่ ำก็มีอำยุขยั พอๆกันครับ แต่ที่กลำยเป็ นว่ำเอล์ฟมีอำยุยืนนัน้ เป็ นเพรำะว่ำเอล์ฟ
ส่วนมำกยังดูหนุม่ สำวอยูค่ รับ」
「อย่ำงนี ้นี่เอง」
ในเมืองก็เจอเอล์ฟที่ใช้ สกิลตรวจสอบว่ำอำยุสำมสิบเจ็ด แต่ดยู งั ไงก็อำยุรุ่นยี่สบิ อยูเ่ หมือนกัน
หน้ ำตำแน่นอนเทียบร๊ อกแซนด์ไม่ได้ แต่เธอก็สวยไม่เบำอยู่
แต่ร๊อกแซนด์หน้ ำอกใหญ่กว่ำเยอะ
「มนุษย์กบ
ั เผ่ำพันธุ์อื่นนัน้ สิง่ ที่แสดงอำยุเมื่อมองเห็นจะแตกต่ำงกันไปครับ เช่นถ้ ำลองมองสุนขั อำยุสองปี กับแปดปี แล้ ว
ก็แทบจะไม่แตกต่ำงกันเลย」
「นัน
่ สินะ」
「ถ้ ำอำยุถงึ หกสิบ เจ็บสิบแล้ วก็จะมีสว่ นที่มองแล้ วเห็นได้ ชด
ั อยู่ แต่ถ้ำเป็ นช่วงสีห่ ้ ำสิบแล้ วก็ยงั ดูเป็ นวัยรุ่นอยูค่ รับ เพรำะ
แบบนันเธอที
้
่เป็ นเผ่ำหมำป่ ำแล้ ว ถึงเวลำจะผ่ำนไปขนำดไหน เมื่อมองจำกมนุษย์อย่ำงคุณลูกค้ ำแล้ วก็จะสวยใสตลอดไป
ครับ」
「อย่ำงนันหรื
้ อ?」
ร๊ อกแซนด์จะเป็ นสำวตลอดไปงันหรื
้ อ
ร๊ อกแซนด์นนอำยุ
ั ้ น้อยกว่ำผมหนึง่ ปี
ถ้ ำมองจำกผมที่อำยุห้ำสิบเอ็ดแล้ ว ร๊ อกแซนด์ที่อำยุห้ำสิบก็คงดูยงั สำวอยูล่ ะ่ นะ
「นอกจำกนัน้ ที่เป็ นเผ่ำพันธุ์นอกจำกมนุษย์ก็ยงั มีข้อดีสำหรับคุณลูกค้ ำอยูอ่ กี ครับ」
「นัน
่ คือ？」
「มนุษย์จะไม่สำมำรถมีลกู กับเผ่ำพันธุ์อื่นได้ ครับ」
「นัน
่ มัน……」
หมำยควำมว่ำจะทำอะไรก็ไม่ต้องห่วงสินะ
ทำ...กับร๊ อกแซนด์... ไม่ไหวแล้ ววว
「แน่นอนว่ำเธอยังเป็ นสำวบริ สท
ุ ธิ์อยูค่ รับ」
งันหรื
้ อ
ร๊ อกแซนด์นะ่ นะ
「รำคำของสำวบริ สท
ุ ธิ์นนแตกต่
ั้
ำงกันมำกหรื อ?」
「ถ้ ำเป็ นสำวบริ สท
ุ ธิ์ก็ไม่ต้องกังวลเรื่ องโรคภัยไข้ เจ็บครับ จริ งๆเมืองนี ้ก็มีหอนำงโลมอยูเ่ หมือนกัน แต่ผมไม่คอ่ ยแนะนำ
หรอกครับ」
เกือบไปแล้ วสินะ...
โลกนี ้ก็มีพวกโรคภัยเหมือนกันหรอกหรื อ
ยังไงก็ดทู ำ่ จะไม่มียำปฏิชีวนะด้ วย
คงต้ องยกเลิกกำรสังเกตุกำรณ์ไว้ แล้ วล่ะ...
「เข้ ำใจล่ะ」
「แล้ วเธอยอมรับที่จะเป็ นทำสควำมใคร่ แล้ วด้ วยครับ」
「หะ..」
ร๊ อกแซนด์เป็ นทำสควำมใครงันเหรอ.....
้
「ในกรณีของเธอ เธอได้ ยืนยันว่ำจะยอมรับกำรรับใช้ เจ้ ำนำยบนเตียงไว้ เรี ยบร้ อยแล้ วครับ」
「……ฮืม...」
อะไรละเนีย่ เรื่ องแบบนัน้
เผลอนึกภำพร๊ อกแซนด์ที่คลำยสีข่ ำอยูบ่ นเตียงซะแล้ ว
ไม่ไหวจริ งๆละ
「แต่แน่นอนถ้ ำเป็ นทำสสำวๆล่ะก็ จะเป็ นทำสคนไหนก็เป็ นเหมือนกันแหละครับ」
「คงเป็ นแบบนันสื
้ นะ」
ในโลกนี ้ เวลำจะซื ้อทำสสำวๆก็ดเู หมือนจะมีเพียงเป้ำหมำยเดียวเท่ำนัน้
ดีจงั ที่ผมไม่ได้ แปลกอยูค่ นเดียว
「แต่สำหรับคุณลูกค้ ำแล้ วเป็ นเรื่ องที่มีควำมหมำยนะครับ」
「ทำไมล่ะ?」
「เพรำะคุณลูกค้ ำยังมีควำมคิดว่ำกำรมีอะไรเป็ นเรื่ องที่ขดั แย้ งกับจิตใจปกติอยูค
่ รับ」
มีอะไรกับร๊ อกแซนด์... ก็ไม่เชิงขัดกับจิตใจหรรอก แต่ถ้ำเป็ นทำสมันก็ร้ ูสกึ แปลกๆอยูน่ ะ...
เหมือนกับใช้ เงินบังคับให้ ทำนูน่ ทำนี่...
「อืม นัน
่ สินะ」
「คนหนุม
่ ส่วนมำกทีจ่ ะซื ้อทำสครัง้ แรกจะเป็ นแบบนี ้ทังนั
้ นแหละครั
้
บ แล้ วในนันก็
้ มเี หล่ำทำสที่ใช้ สงิ่ นันให้
้ เป็ นประโยชน์
อยูค่ รับ เช่นทำท่ำทำงต่ำงๆให้ ร้ ูสกึ แย่ แล้ วสุดท้ ำยก็ไม่ยอมยกร่ำงกำยให้ เสียที แต่ถ้ำเป็ นเธอที่ยอมรับตังแต่
้ แรกแล้ วไม่มี
ปั ญหำแน่นอนครับ」
「อย่ำงนี ้นี่เอง」
「สุดท้ ำยและท้ ำยสุด เธอยังสำมำรถพูดภำษำบรำฮิมได้ อีกด้ วยครับ 」
「จะว่ำไปแล้ วก็นน
ั่ สินะ」
ตอนนันผมที
้
่ได้ รับคำเชิญก็เผลอพูดขอบคุณไปซะแล้ ว สมเป็ นคนญี่ปนจริ
ุ่ งๆ
เจอกำรกระเพื่อมนัน่ รบกวนกำรทำงำนของสมองด้ วย
ไอ้ นนั่ น่ะสุดยอดมำก อยำกเห็นอีกรอบจริ งๆ
「แล้ วทังหมดนั
้
น่ ก็คือเหตุผลที่ผมแนะนำเธอให้ คณ
ุ ลูกค้ ำครับ」
พ่อค้ ำทำสก็จบกำรโฆษณำสินค้ ำแต่เพียงเท่ำนี ้
บทที่ 12 สัญญำซื ้อขำย
ร๊ อกแซนด์
เธอเป็ นเผ่ำหมำป่ ำที่ผมเจอที่ร้ำนค้ ำทำสน่ะ
เป็ นคนสวยขนำดที่ผมไม่เคยเห็นมำก่อน ที่มำกับแววตำสีแดงทีเ่ หมือนจะดูดผมเข้ ำไปข้ ำงในได้
จะซื ้อร๊ อกแซนด์ได้ หรื อ?....
ตอนนี ้วำงถ้ วยให้ ผม หน้ ำอกของเธอก็กระเพื่อมด้ วย
ผมจะได้ ทำอะไรกับหน้ ำอกคูน่ นก็
ั ้ ได้ งนหรื
ั ้ อ?
ถ้ ำทำให้ เธอเป็ นของผมได้ ผมจะดีใจมำกเลย
ถึงจะดีใจก็เถอะ แต่ยงั ไงกำรซื ้อทำสนี่มนั ก็ร้ ูสกึ แปลกๆอยูด่ ี
ถึงอย่ำงนัน้ ถ้ ำผมไม่ซื ้อเธอก็จะกลำยเป็ นว่ำจะมีคนซื ้อเธอไปแทน
แน่นอนว่ำในฐำนะทำสควำมใคร่
ผมไม่ยอมหรอกเฟ้ ย
ผมน่ะนะ ก็ไม่ได้ จะปฏิเสธกำรซื ้อขำยทำสของโลกนี ้หรอก
จะให้ เปลีย่ นอะไรที่มีมำจำกรำกเหง้ ำของสังคมแบบนันคงไม่
้
ไหว
ต่อให้ เป็ นโลกมนุษย์ยคุ ปั จจุบนั ระบบกำรซื ้อขำยทำสอย่ำงถูกกฏหมำยนันหำยไปแล้
้
ว ถึงอย่ำงนันกำรลั
้
กลอบซื ้อขำยทำส
ซื ้อขำยอวัยวะ หรื อซื ้อขำยบริ กำรจำกเด็กก็ยงั เป็ นปั ญหำอยู่
เป็ นปั ญหำที่แม้ แต่พวกผู้ใหญ่ที่ร้ ูอะไรมำกกว่ำผมก็ยงั แก้ ไขไม่ได้ แล้ วจะเอำอะไรกับผมที่เป็ นแค่นกั เรี ยน ม ปลำยที่โลกนู้น
ผมน่ะ ไม่มีทำงทีจ่ ะเปลีย่ นแปลงโลกคูข่ นำนนี ้ได้ เลย
บำงทีถ้ำมีประเทศมหำอำนำจจำกโลกมำค่อยป้อนข้ ำวป้อนน ้ำให้ ทรัพยำกรกับโลกนี ้ ล่ะก็ มันก็อำจจะเป็ นไปได้ อยู่ แต่
แม้ แต่ในโลกนู้นเอง กำรขำดแคลนก็ยงั เป็ นปั ญหำที่พบได้ เป็ นประจำ เพรำะงันก็
้ อีหรอบเดิมนัน่ แหละ
ผมเองก็ใช่วำ่ จะรู้วิธีกำรสร้ ำงคอมพิวเตอร์ เครื่ องบิน หรื อโซลำร์ เซลล์ซะด้ วย
ในหมูบ่ ้ ำนแรกก็เป็ นแบบนัน้ ในโลกนี ้น่ะกำรซื ้อขำยทำสกับกระบวนกำรยุติธรรมมันสอดคล้ องกันอยู่
ไม่ใช่วำ่ แค่ยกเลิกกำรซื ้อขำยทำสแล้ วจะแก้ ปัญหำทุกอย่ำงได้
เท่ำผมที่ร้ ู อย่ำงน้ อยก็นำ่ จะต้ องสร้ ำงคุกขึ ้นมำใช้ ละ่ นะ
กำรที่จะสร้ ำงคุก ภำษี ก็เป็ นสิง่ จำเป็ น ถ้ ำจะขึ ้นภำษี ละ่ ก็ ก็จำเป็ นต้ องฝึ กหัดอบรมข้ ำรำชกำรมำทำงำนกันอีก แล้ วผู้ที่มี
อำนำจก็อำจจะทำอะไรขึ ้นมำก็ไม่ร้ ู ปั ญหำมันใหญ่มำกขึ ้นเรื่ อยๆ
อำจจะมีอะไรมำกกว่ำนันก็
้ ได้ แต่ผมก็พอจะคิดออกแค่นี ้แหละ
ผมน่ะ ไม่มีควำมคิดที่จะเป็ นผู้เปลีย่ นแปลงโลกนี ้ แล้ วก็ไม่มีควำมคิดที่จะยกเลิกระบบทำสด้ วย
แต่ถึงอย่ำงนันก็
้ เถอะ.. จะให้ ซื ้อทำสเนี่ยมันจะดีเหรอ....
แต่ก็ขำยทำสไปซะแล้ วล่ะนะ
ร๊ อกแซนด์....
แล้ วผมก็นกึ ถึงใบหน้ ำอันสวยงำมนัน่ ขึ ้นมำอีกที
จะซื ้อร๊ อกแซนด์ไหม?
[ใช่] [ไม่ใช่]
ไม่ใช่ไม่ใช่ไม่ใช่
จะซื ้อร๊ อกแซนด์ไหม?
[ใช่] [ไม่ใช่]
แน่นอนว่ำผมก็ทำใจเลือก [ไม่ใช่] ไม่ได้
เคอร์ เซอร์ ของผมน่ะ ขยับออกจำกปุ่ ม [ใช่] ไม่ได้ เลย
เหมือนกับว่ำเครื่ องค้ ำงไปแล้ ว
จะซื ้อร๊ อกแซนด์ไหม?
[ใช่] [ไม่ใช่]
ลองคิดดูดีๆดีกว่ำ
ผมน่ะ ทังโดนเมิ
้
นจำกทิลลิชซัง แล้ วก็อศั วินสำวสวยคนนันด้
้ วย
ผมน่ะไม่มีคณ
ุ สมบัติของหนุม่ หล่อพอที่จะทำเรื่ องแบบนัน้
หรื อก็คือแบบนันแหละ
้
「ถ้ ำเป็ นทำสควำมใคร่ ละ่ ก็นำ่ จะแพงไม่ใช่หรื อ?」
อย่ำงน้ อยก็ลองถำมเป็ นเชิงไม่เห็นด้ วยดูก่อน
「ไม่หรอกครับ แทบจะไม่ตำ่ งกันเลย」
「ทำไมล่ะ?」
ถ้ ำคิดปกติก็นำ่ จะแพงสิ... หรื อว่ำไม่ใช่?
「เป็ นสิง่ ที่เรี ยกว่ำรำคำตลำดน่ะครับ ถ้ ำเป็ นผู้หญิงสำวๆแล้ วล่ะก็ แม้ จะอยำกเป็ นหรื อไม่อยำกเป็ น หน้ ำที่ที่ต้องทำก็
เหมือนกันครับ หำกงำนที่สำมำรถทำได้ เหมือนกันล่ะก็ รำคำก็จะตกอยูพ่ อๆกันครับ」
「ทำสสำวๆที่ไม่ใช่ทำสควำมใคร่ กบ
ั ทำสควำมใคร่ทำงำนแบบเดียวกันหรื อ?」
พ่อค้ ำทำสก็พยักหน้ ำแล้ วพูดต่อไป
「ถ้ ำพูดถึงควำมสำมำรถในกำรต่อสู้แล้ วล่ะก็ ผู้ชำยก็คงจะมีมำกกว่ำผู้หญิงใช่ไหมครับ? แต่วำ่ ทำสแรงงำนชำยนันจะมี
้
รำคำตลำดที่ประมำณหนึง่ แสนสองหมื่นนำล ถ้ ำเป็ นผู้หญิงรุ่นๆก็จะมำกกว่ำหนึง่ เท่ำ ถ้ ำหน้ ำตำค่อนข้ ำงสวยล่ะก็ รำคำก็
จะเพิ่มขึ ้นอย่ำงมำกครับ」
ถ้ ำคิดถึงเรื่ องทำงำนล่ะก็ รำคำของทำสชำยหญิงก็ไม่ได้ จะแตกต่ำงกันมำก
แต่ในควำมเป็ นจริ ง ทำสหญิงจะรำคำมำกกว่ำทำสชำยเยอะ
แน่นอนว่ำควำมต้ องกำรแบบนันมั
้ นก็สงู สินะ คงจะไม่ได้ ซื ้อทำสมำตังโชว์
้ อย่ำงเดียว
หรื อก็คือจะอยำกเป็ นทำสควำมใคร่ หรื อไม่เรื่ องจะให้ ทำก็เหมือนกัน... สินะ
เพรำะงันรำคำจึ
้
งไม่แตกต่ำงกันมำกงันสิ
้
คำพูดของพ่อค้ ำทำสมันก็เริ่ มชักจูงผมได้ บ้ำงแล้ ว...
ยังไงก็จะพูดต่อไปก็ยงั มีไอ้ นนั่ อยูส่ นิ ะ
ถ้ ำตังค่
้ ำไอ้ นนั่ ว่ำล่ะก็ มันกับยอมรับว่ำจะซื ้อแล้ วแหละ
แต่ผมก็ยงั ไม่ได้ ตดั สินใจซื ้อหรอกนะ แต่จะคุยต่อโดยไม่มีไอ้ นนั่ มันก็แปลกๆ
ผมจึงเรียกใช้ ตงค่
ั ้ ำตัวละครใหม่...
แล้ วก็เลือกที่ลดรำคำสินค้ ำทีซ่ ื ้อ
แล้ วมันก็เปลีย่ นเป็ น ลดรำคำสินค้ ำสิบเปอร์ เซ็น
ว่ำแล้ ว ว่ำต้ องมำแนวนี ้อีก
ผมจึงออก เพิ่มรำคำขำยสินค้ ำสำมสิบเปอร์ เซ็นออก แล้ วไปเลือกลดรำคำซื ้อสินค้ ำสำมสิบเปอร์ เซ็นแทน
สกิลกำรขำยก็แบ่งออกเป็ นหกขันเหมื
้ อนกำรซื ้อ พอเลือกถึงสำมสิบเปอร์ เซ็นแล้ วก็ไม่สำมำรถเลือกต่อได้ อีก
「ถ้ ำเป็ นเธอล่ะก็ น่ำจะแพงไม่ใช่หรื อ?」
「นัน
่ นะครับ……」
พ่อค้ ำทำสก็เริ่ มยิ ้มกว้ ำงออกมำ
สงสัยมองควำมอยำกซื ้อของผมออกแล้ วล่ะมัง้
「อืม」
「เอำจริ งๆ รำคำตลำดก็อยูป
่ ระมำณหกแสนนำลน่ะครับ แล้ วก็ถ้ำรวมเสื ้อผ้ ำชุดเมื่อกี ้ด้ วย.... อุตส่ำห์แนะนำมำขนำดนี ้
แล้ ว ผมขอตีรำคำที่สแี่ สนสองหมืน่ สองพันแปดร้ อยนำลแล้ วกันครับ」
พ่อค้ ำทำสก็บอกมำ
แล้ วผมก็ถอดหำยใจกับคำพูดนัน้
สีแ่ สนสองหมื่นหรื อ?
ไม่ใช่รำคำที่ผมในตอนนี ้จะซื ้อได้
ถ้ ำเป็ นรำคำทีซ่ ื ้อได้ ละ่ ก็ ผมก็อำจจะซื ้อไปก็ได้ คงซื ้อไปจริงๆ ไม่มที ำงเลือก
ดวงตำสีแดงของร๊ อกแซนด์นะ่ มีสเน่ห์ขนำดนันจริ
้ งๆ
แต่ผมมีเหรียญทองเพียงแค่สำมสิบสำมเหรี ยญเท่ำนัน้
ไม่เกี่ยวกับควำมถูกต้ องหรื อควำมอยำกของผม
ของที่ไม่มีก็คือไม่มี
「ก็จะน่ำเสียดำยก็เถอะ ชันไม่
้ มเี งินขำดนันหรอก
้
」
「อย่ำงนันหรื
้ อครับ」
พ่อค้ ำทำสก็ตอบผมด้ วยท่ำทำงที่ไม่แม้ แต่จะเสียดำย
แต่ผมก็เสียดำยอ่ะ
「ช่วยไม่ได้ นะ」
「ถ้ ำอย่ำงนันจะลองดู
้
ทำสคนอืน่ ก่อนไหมครับ?」
อย่ำงนี ้นีเ่ อง
ตอนแรกก็ให้ ดผู ้ หู ญิงที่สวยที่สดุ ก่อนเพื่อล่อให้ อยำกซื ้อ แล้ วตะล่อมขำยคนที่ถกู กว่ำสินะ
เหมือนกับถ้ ำเป็ นอำบอบนวดที่โฆษณำว่ำมีดำรำ AV ทำงำนอยู่ แล้ วเอำชื่อเธอออกมำหำกิน พอไปจริ งๆกลับกลำยเป็ น
เธอไม่วำ่ ง แล้ วเสนอหญิงสำวคนอื่นสินะ
ผมก็ไม่เคยไปอำบอบนวดจริ งๆหรอก แต่เป็ นเคยอ่ำนเจอในเน็ตน่ะ
นี่ก็เป็ นแผนเดียวกับ แต่ในกรณีนี ้ผมไม่ได้ ถกู หลอกนี ้นะ
ผมแค่ไม่มีเงินซื ้อ แค่นนั ้
เอำวะ เอำก็ได้ ...
「อืม เอำแบบนันก็
้ ได้ 」
「ขอบพระคุณครับ」
หลังจำกพ่อค้ ำทำสก้ มหน้ ำแล้ ว ก็พำผมไปยังอีกห้ องอีกห้ องหนึง่
พอเข้ ำไปยังข้ ำงในสุดของชันหนึ
้ ง่ แล้ วขึ ้นบันไดไปขันสำม
้
เป็ นบันไดที่แคบแปลกๆ
「ยินดีต้อนครับค่ะ」
ที่ชนสำมนั
ั้
นมี
้ ป้ำคนหนึง่ อยู่
ส่วนที่ติดกับบันไดก็ไม่ได้ มีอะไรไปนอกจำกพื ้นที่วำ่ งๆและประตูซ้ำยขวำ
「เรี ยกมำให้ ดท
ู ีส」
ิ
「รับทรำบค่ะ」
ป้ำคนนันจึ
้ งใช้ กญ
ุ แจเปิ ดประตูทำงขวำ แล้ วหำยเข้ ำไปในประตูนนั ้
「ชันสำมจะเป็
้
นที่พกั ของทำสหญิงครับ แล้ วก็กำรดูแลทังหมดจะเป็
้
นหน้ ำที่ของพนักงำนหญิงครับ」
「อืม」
「กำรตรวจสอบควำมบริ สท
ุ ธิ์ก็เป็ นหน้ ำที่ของพวกเธอเวยครับ」
พ่อค้ ำทำสก็อธิบำยต่อขณะที่กำลังยืนอยู่
ก็ให้ ผ้ ชู ำยทำไม่ได้ อยูแ่ ล้ วนี่นะ
ทันใดนันก็
้ มเี สียงของป้ำคนนันดั
้ งมำจำกห้ องข้ ำงใน
แล้ วก็มเี สียงคนตำมมำนิดหน่อย แล้ วป้ำคนนันจงกลั
้
บออกมำ
「เตรี ยมกำรเรี ยบร้ อยแล้ วค่ะ」
「เชิญครับ คุณลูกค้ ำ」
แล้ วพ่อค้ ำทำสก็นำทำงผมเข้ ำไปข้ ำงในห้ อง
ในห้ องนันก็
้ มีหญิงสำวจำนวนมำกยืนเรี ยงแถวหน้ ำกระดำนกันอยู่
ดูแล้ วก็ใช่วำ่ จะมีอะไรมำก กลิน่ ก็ไม่ได้ เหม็น เสื ้อที่ใส่อยูก่ ็ไม่ได้ โทรมมำก ดูเหมือนจะไม่ขำดอำหำรด้ วย
ก็เป็ นสินค้ ำนี่นะ
ท่ำทำงจะดูแลอย่ำงดีอยู่
「พวกเธอเหรอ?」
「ครับผม เชิญเดินดูเถอะครับ」
「อืม」
ผมจึงเดินดูหญิงสำวเหล่ำนันที
้ ละคน
ตอนซื ้อทำสเนีย่ ไม่ใช่วำ่ ต้ องแก้ ผ้ำก่อนถึงออกมำโชว์เหรอ? เหมือนจะไม่เป็ นแบบนันแฮะ
้
แต่ผมก็ยงั ไม่ได้ ตดั สินใจซื ้อหรอกนะ
ทำงนันก็
้ มองมำเหมือนกัน ตื่นเต้ นนิดๆแฮะ
แต่ก็ไม่ได้ อำยหรอก
แต่แทนที่จะเรียกว่ำโดนโดนมอง ใช้ กบั ว่ำโดนจ้ องอย่ำงไร้ อำรมณ์จะดีกว่ำ
ดวงตำทีม่ องเจ้ ำนำยของทำสที่จะโดนซื ้อมันก็ประมำณนี ้เหรอ?
ให้ ควำมหมำยกับคำว่ำซื ้อทำสได้ จริ งๆ
แต่สำหรับพวกเธอแล้ ว โดนเจ้ ำนำยดีๆซื ้อไปก็นำ่ จะดีกว่ำล่ะนะ
ไม่ได้ อยำกให้ ถงึ ขนำดมองด้ วยสำยตำปิ๊ งๆหรอก แต่ก็อยำกจะให้ มีอำรมณ์ขึ ้นมำซักนิดนึงนะ
「ที่นี่ก็จด
ั อำหำรให้ อย่ำงครบถ้ วนนะครับ เพรำะเป็ นสินค้ ำด้ วย ถ้ ำเทียบกับที่ๆพวกเธอจำกมำแล้ วคงจะนับว่ำดีกว่ำได้ นะ
ครับ」
พ่อค้ ำก็อธิบำยจำกข้ ำงหลังผมเหมือนกับจะเดำควำมคิดของผมได้
「อย่ำงนี ้นี่เอง」
หรื อก็คือที่นี่เป็ นที่ๆค่อนข้ ำงสบำยสินะ
ไม่มีงำนให้ ทำด้ วยสิ
ถ้ ำจะต้ องถูกขำยเป็ นทำสล่ะก็ อยูท่ ี่นี่แทนดีกว่ำสินะ
หญิงสำวคนแรกนันมองไปข้
้
ำงหน้ ำด้ วยสำยตำไร้ อำรมณ์สิ ้นดี
ไม่ได้ สนใจผมเลยแม้ แต่นดิ เดียว
หญิงสำวคนถัดไปดูแล้ วท่ำทำงจะขี ้โมโหแน่นอน
ปกติคนคงไม่คิดซื ้อแบบนันกั
้ นหรอกมัง...
้
「ผมก็บอกไปแล้ วนะครับว่ำถ้ ำไม่ถกู ซื ้อไปจะเป็ นยังไง แต่ก็ไม่จะยอมเข้ ำใจเลย」
「อืม」
เรื่ องแบบนันผมเองก็
้
ไม่อยำกเข้ ำใจเหมือนกัน
ถ้ ำอยูก่ ินอำหำรไปเรื่ อยๆพ่อค้ ำทำสก็คงลำบำกใจ
ถ้ ำไม่มใี ครซื ้อล่ะก็ สุดท้ ำยก็จะโดนลดรำคำ แล้ วขำยไปในที่ๆไม่คอ่ ยดีซกั เท่ำไหร่สนิ ะ
คนต่อไปก็..... ตำดูจะยังไม่ตำย แต่หน้ ำตำออกจะ..
ต่อไปก็..... ไม่สนิ ะ
คนต่อไปก็พอวัดไปวำได้ อยู่
หญิง อำยุ27 ชำวบ้ ำน... อำยุมำกกว่ำผมไปหน่อย
คนต่อไปก็หน้ ำตำน่ำรักอยู่
แต่ไม่มีหน้ ำอก
อีกคนข้ ำงๆก็โอเคอยูบ่ ้ ำง
อยูใ่ นระดับที่พอจะบอกได้ วำ่ น่ำรักน่ะนะ แต่....
ผมก็เดินไปจนสุดแถว
เป็ นควำมจริ งอยูท่ ี่ที่นี่ทกุ คนเป็ นทำสควำมใคร่สำวทังหมด
้
คนที่นำ่ รักก็พอมีอยู่
ไม่ได้ เลวร้ ำยอะไร
ถ้ ำไม่เห็นร๊ อกแซนด์ซะก่อนล่ะก็นะ...
ร๊ อกแซนด์นะ่ สวย สวยจนเกินไป จนพอนำมำเทียบแล้ วก็ร้ ูสกึ แปลกอย่ำงเลีย่ งไม่ได้
ดูเหมือนแผนของพ่อค้ ำทำสจะล้ มเหลวนะ
ก่อนอื่นควรจะให้ ดพู วกที่หน้ ำตำไม่คอ่ ยดีก่อน แล้ วค่อยปล่อยคนสวยๆออกมำให้ ดสู ิ
พอเดินดูจนครบแล้ ว ผมก็เดินกลับมำ
แล้ วออกจำกห้ องนันไปกั
้ บพ่อค้ ำทำสสองคน
ข้ ำงนอกห้ องนันมี
้ ร๊อกแซนด์กบั ป้ำอีกคนอยู่
กลับมำจำกชันแรกแล้
้
วสินะ
ยังไงก็สวยจริงๆน้ ำ...
แล้ วร๊ อกแซนด์จึงโค้ มศีรษะลง
อ้ ำ... หูหมำล่ะ หูหมำ
พอเปลีย่ นชุดแล้ วก็ถอดหมวกด้ วย ครำวนี ้ก็เห็นหูที่เป็ นสัญลักษณ์ของเผ่ำที่ไม่ใช่มนุษย์อย่ำงชัดเจนแล้ ว
ใบหูคใู่ หญ่นนก็
ั ้ พบั ลง เป็ นหูคล้ ำยๆหูของหมำพันธุ์โกลเด้ นรี ทริ ฟเว่อร์ นะ่
แต่ถ้ำไม่ลองมองดูดีๆแล้ วจะมองไม่เห็นเอำ ก็ขนที่หมู นั สีเดียวกับผมซะด้ วย
「เป็ นยังไงบ้ ำงครับ」
พ่อค้ ำทำสถำม
「……」
ร๊ อกแซนด์ก็มองผมโดยที่ไม่พดู อะไร
พอสำยตำเธอมำเจอผม ก็หน้ ำแดงและก้ มหน้ ำหลีกหนีสำยตำผมไป
เหมือนกับลำบำกใจนิดๆ
อะไรน่ะ เมื่อกี ้
น่ำรักโคตรรร
แต่ก็นะ สิง่ ที่ไม่ไหวก็คือไม่ไหวแหละ
ต้ องเดินต่อไปข้ ำงหน้ ำ
คนเรำมันก็มีบ้ำงที่ต้องยอมแพ้
「ถ้ ำซักสิบวันล่ะก็ ผมพอจะรอได้ นะครับ」
「หือ？」
「ตลำดนันห้
้ ำวันจะเปิ ดครัง้ หนึง่ ครับ แต่ภำยในห้ ำวันก็คงเตรียมกำรไม่ทนั สินะครับ ถ้ ำแบบนันผมจะรอจนถึ
้
งตลำดครัง้
ถัดไปในสิบวันครับ ในช่วงนันก็
้ รบกวนเตรี ยมสิง่ ทีจ่ ำเป็ นไว้ ด้วยครับ」
พ่อค้ ำทำสก็พดู ไปโดยไม่ได้ ถำมผมซักคำ
ให้ ดสู นิ ค้ ำชันยอด
้
แล้ ดสู นิ ค้ ำธรรมดำ แล้ วก็ทำให้ ผมคิดว่ำยังไงสินค้ ำชันยอดก็
้
ดีกว่ำสินะ
ผมคิดง่ำยไป...
「อะ... ปะ.. เปล่ำหรอก……」
「คุณลูกค้ ำก็เหมือนจะถูกใจเธออยูน
่ ะ แต่กระทันหันไปก่อนเลยเตรี ยมของไว้ ไม่พอ เพรำะงันรอสั
้ ญญำซื ้อขำยกันซักสิบ
วันแล้ วกัน」
พ่อค้ ำทำสก็หนั ไปพูดกับร๊ อกแซนด์แทน
「ขอบพระคุณค่ะ」
แล้ วร๊ อกแซนด์ก็ก้มหัวอีกรอบ
อะไรเนี่ย ร่วมมือกันแล้ วเรอะ
พอถึงขนำดนี ้ก็ปฏิเสธไม่ได้ แล้ วล่ะ
ผมยังสงสัยอยูว่ ำ่ โดนพ่อค้ ำทำสหลอกขำยของอยูร่ ึเปล่ำ แต่ถึงเป็ นแบบนันก็
้ ไม่ได้ เลวร้ ำยอะไร
ถ้ ำได้ คนสวยขนำดนี ้มำล่ะก็นะ
แล้ วถึงจะหลอกต้ มผมจริ งๆ ก็จะใช้ ร๊อกแซนด์หลอกอะไรผมงันหรื
้ อ?
จำกที่พอ่ ค้ ำยืนยันว่ำยังบริ สทุ ธิ์อยูเ่ พรำะงันก็
้ ไม่นำ่ จะเป็ นผู้หญิงแย่ๆด้ วย จะขำยผู้ซื ้อพร้ อมกันหลำยคนก็คงจะยำก
ถ้ ำเรื่ องที่นำ่ จะเป็ ฯเรื่ องโกหกก็คอื เรื่ องที่ถ้ำผมตำย ร๊ อกแซนด์จะตำยด้ วยล่ะมัง้
หรื อว่ำจะให้ ผมเตรี ยมเงินเสร็ จก็ฆำ่ ผม แล้ วเอำเงินไปนะ
แต่ถ้ำร๊ อกแซนด์จบั มือกับพ่อค้ ำทำสเพื่อที่จะขำยตัวร๊ อกแซนด์เองล่ะก็ สำหรับผมก็ไม่ได้ เป็ นเรื่ องเลวร้ ำยอะไร
「ชันไม่
้ ร้ ูหรอกนะว่ำจะเตรี ยมทันรึเปล่ำ」
「ถ้ ำเป็ นแบบนันผมก็
้
หำวิธีขำยเธอใหม่เท่ำนันเองครั
้
บ ด้ วยควำมสวยขนำดนี ้ก็ไม่นำ่ จะยำกอะไร」
「ในช่วงสิบวันก็นำ่ จะมีลกู ค้ ำที่เสนอเงินได้ ดีกว่ำให้ ไม่ใช่เหรอ?」
ลองถำมไปดู
「เรื่ องแบบนันคุ
้ ณลูกค้ ำไม่ต้องสนใจหรอกครับ」
「สำหรับเธอก็นำ่ จะมีเจ้ ำนำยทีด
่ ีกว่ำอยูน่ ำ」
「ถ้ ำเป็ นผมล่ะก็ รอได้ อยูแ่ ล้ วครับ」
เอ๋? อะไรเนีย่ พ่อค้ ำคนนี?้ โคตรเก่งเลย
แบบยังไงก็จะขำยให้ จงได้
แล้ วร๊ อกแซนด์ก็มองมำทำงผมแล้ วก็ยิ ้มมำเล็กน้ อย
ระหว่ำงริมฝี ปำกนันผมมองเห็
้
นฟั นขำวเรี ยงตัวกันอย่ำงสวยงำม
งดงำม
งดงำมมำก
「ถ้ ำงันก็
้ เคลือ่ นย้ ำยเธอไปห้ องรอส่งสินค้ ำที」
แล้ วพ่อค้ ำทำสก็สงั่ ป้ำคนนันไป
้
ตัดสินแล้ วสินะ
「ค่ะ ถ้ ำเช่นนันก็
้ .. ทำงนี」
้
แล้ วคุณป้ำก็นำทำงร๊ อกแซนด์ลงบันใดไป
「ค่ะ... เอ่อ... ขอฝำกตัวด้ วยค่ะ」
แล้ วร๊ อกแซนด์ก็ก้มหัวให้ ผมเป็ นครัง้ ที่สำม
หูหมำขยับด้ วยล่ะ
อืมมม
เอำเถอะ จะตัดสินไปแล้ วหรื ออะไรก็เอำเถอะ
「เชิญครับ」
แล้ วพ่อค้ ำทำสก็เริ่มเดินลงบันไดไป
บทที1่ 3 โรงแรมเบล
「... ชันไม่
้ ร้ ูจริ งๆนะว่ำจะเตรี ยมเงินได้ ทนั รึเปล่ำ」
ผมก็เดินตำมพ่อค้ ำทำสลงบันไดไป
「ไม่เป็ นไรหรอกครับ จำกที่ได้ ยน
ิ เรื่ องปรำบโจรมำ แค่เมื่อวำนกันวันนี ้คุณลูกค้ ำก็นำ่ จะมีรำยได้ ถงึ สองสำมแสนนำลแล้ ว
นี่ครับ」
ดูทำ่ พ่อค้ ำทำสจะเข้ ำใจสถำนภำพทำงกำรเงินของผมดีพอสมควรเลยทีเดียว
รำคำสีห่ มื่นสองนี่ก็คือ ตัดสินจำกข้ อมูลนันสิ
้ นะ
แต่ถึงอย่ำงนันก็
้ เถอะ พอตกลงกันไปแล้ วก็ต้องทำตำมอยูด่ ี
แต่พอ่ ค้ ำทำสเองก็ไม่มเี รื่ องที่ไม่ร้ ูอยูเ่ หมือนกัน
เรื่ องที่วำ่ ก่อนหน้ ำนี่ผมไม่ได้ มีเงินของโลกนี ้อยูแ่ ม้ แต่นำลเดียว
「ถึงจะร่ วมนัน
่ เข้ ำไปก็ยงั ไม่พอหรอก...」
「ต้ องไม่เป็ นไรอย่ำงแน่นอนครับ」
เอำควำมเชื่อมัน่ นัน่ มำจำกไหนก็ไม่ร้ ู
แล้ วผมก็จำกพ่อค้ ำทำสมำจนถึงห้ องเมื่อกี ้
ตอนที่วิธีกำรหำเงินของผมในโลกนี ้มีอยูส่ องวิธี
หนึง่ คือลงดันเจี ้ยนปกตินะ่ แหละ
ถ้ ำไอเทมทีด่ รอปขำยได้ ชิ ้นละหนึง่ ร้ อยล่ะก็ หนึง่ วันหนึง่ ร้ อยอันก็จะได้ เหรี ยญทองหนึง่ เหรี ยญ สิบวันก็เป็ นหนึง่ แสนนำล
แต่วำ่ ตำมตรงก็เป็ นไปได้ ยำกอยู่
หนังกระต่ำยก็แค่ผืนละยี่สบิ นำลเอง ชิ ้นละหนึง่ ร้ อยนำลเนี่ยคงเป็ นเรื่ องคิดเข้ ำข้ ำงตัวเองมำกกว่ำ
แล้ วก็วนั หนึง่ จะล่ำได้ ถึงหนึง่ ร้ อยตัวหรื อเปล่ำก็ไม่ร้ ู ถ้ ำล่ำได้ ครบร้ อยตัวแล้ วจะได้ ไอเทมดรอปครบร้ อยอันรึเปล่ำก็ไม่แน่ใจ
ถ้ ำเป็ นมอนสเตอร์ ที่แข็งแกร่งขึ ้นล่ะก็ของที่ตกก็นำ่ จะรำคำมำกขึ ้นไปด้ วย แต่มอนสเตอร์ พรรค์นนผมจะสู
ั้
้ ได้ รึเปล่ำก็ไม่ร้ ู
ส่วนอีกวิธีคือไล่ลำ่ โจรแล้ วรับเงินค่ำหัวมำ
ถ้ ำเงินค่ำหัวของโจรสองคนมีประมำณแสนหกหมื่นแล้ วล่ะก็ ลองล่ำอีกซักสองคนก็นำ่ จะพอ
ดูเหมือนว่ำควำมเชื่อมัน่ ของพ่อค้ ำทำสก็นำ่ จะมำจำกตรงนี ้ด้ วย
แต่ถึงอย่ำงนันควำมคิ
้
ดที่วำ่ มันเป็ นเรื่ องที่ผิด.... ก็ยงั มีอยู่
ตอนที่ส้ ทู ี่หมูบ่ ้ ำน ผมก็นกึ ว่ำมันเป็ นเกม หรื อจะเรี ยกว่ำกำรป้องกันตัวก็ได้ อยู่
แต่นี่คือกำรฆ่ำโจร.. ฆ่ำคนโดยทีไ่ ม่จำเป็ น แค่เพื่อเงินเฉยๆ
แล้ วก็ไม่ร้ ูวำ่ ในสิบวันจะหำโจรเจอบ้ ำงรึเปล่ำ
นอกจำกสองอย่ำงนี ้ก็มี... ใช้ ควำมรู้จำกโลกเดิม ใช้ สกิลตรวจสอบ... แล้ วเพิ่มเงินที่มใี ห้ มำกขึ ้น
ก็พอคิดออกแต่ทฤษฎี แต่จะให้ คดิ วิธีที่เอำมำใช้ ได้ นนั่ ผมเองก็คดิ ไม่ออก
「ถ้ ำเข้ ำไปในดันเจี ้ยนล่ะก็ คงจะหำเงินได้ บ้ำงใช่ไหม?」
พอนัง่ ลงบนโซฟำแล้ วผมก็ถำมพ่อค้ ำทำสทันที
จะปล่อยควำมไม่แน่ใจไว้ ไม่นอน เพรำะงันก็
้ ต้องรวบรวมข้ อมูลต่อ
「ก็พอจะรวบรวมได้ แต่ก็เป็ นเงินก้ อนไม่ใหญ่มำกหรอกครับ จะหวังลำภลอยเอำมำกกว่ำ」
「อืม」
ก็คงจะเป็ นแบบนันแหละนะ
้
ที่พดู ว่ำเป็ นเงินก้ อนไม่ใหญ่แสดงว่ำ กำรหำเงินจำกขำยไอเทมดรอปคงจะยำกพอตัวสินะ
「ส่วนไอเทมนันกิ
้ ลด์นกั สำรวจกับกิลด์นกั ผจญภัยก็รับซื ้ออยูค่ รับ ถ้ ำเป็ นของที่จำเป็ นกับกิลด์ๆนันๆก็
้ ยิ่งจะรับซื ้อแพงขึ ้น
ครับ」
「กิลด์เหรอ...」
「กิลด์นกั สำรวจนันต้
้ องอยูท่ ำงถนนใหญ่ฝั่งตรงข้ ำมครับ เป็ นตึกสีเหลืองถัดไปทำงขวำสองหลังครับ ส่วนกิลด์นกั ผจญภัย
นันอยู
้ ค่ อ่ นไปทำงกลำงเมืองฝั่ งตะวันตกครับ ทังสองกิ
้
ลด์นี ้ไม่คอ่ ยจะกินเส้ นกันนัก」
กิลด์นกั สำรวจกับกิลด์นกั ผจญภัยไม่คอ่ ยจะกินเส้ นกันงันหรื
้ อ?
แล้ วก็มีอำชีพนักสำรวจด้ วยสินะ
「เข้ ำใจล่ะ」
「แล้ วอีกวิธีก็มกี ำรล่ำเงินรำงวัลด้ วยครับ」
ควำมคิดของพ่อค้ ำทำสก็ดเู หมือนจะตรงกับผม
「นัน
่ สินะ」
「ถึงจะไม่คอ่ ยแนะนำ แต่ก็เป็ นวิธีกำรหำเงินครับ」
「ไม่ได้ หรอกหรื อ?」
「นัน
่ สินะครับ กิลด์ของนักล่ำเงินรำงวัลนันมี
้ เพียงแต่ในเมืองหลวงครับ」
「นักล่ำเงินรำงวัล...」
แม้ แต่อำชีพแบบนันก็
้ มีด้วยแฮะ
ผมจึงลองเรี ยกใช้ ตงค่
ั ้ ำอำชีพดู
พอขโมยของก็ได้ อำชีพโจร พอทำเกษตรกรรมก็ได้ อำชีพเกษตรกร เพรำะงันถ้
้ ำได้ เงินรำงวัลแล้ ว.....
ถึงจะคิดแบบนันก็
้ ไม่มีอะไรเพิ่มขึ ้นมำแฮะ
「นักล่ำเงินรำงวัลนันต่
้ อเป็ นนักสู้ที่มีประสบกำรณ์ถึงจะเป็ นได้ ครับ」
「งันหรื
้ อ」
เหมือนจะเป็ นเงื่อนไขกำรเปลีย่ นอำชีพแฮะ
เช่นนักสู้ Lv10 ทำนองนี ้น่ะ
「แล้ วก็ถงึ จะแข็งแกร่ งแค่ไหนก็ปกป้องทุกอย่ำงไม่ได้ ทงหมดครั
ั้
บ เพรำะสำหรับโจรแล้ วนักล่ำเงินรำงวัลเป็ นสิง่ ที่จะต้ อง
กำจัดให้ ได้ ครับ อย่ำงเช่นพอไปสร้ ำงกิลด์นกั ล่ำเงินรำงวัลนอกเมืองหลวงแล้ วก็จะโดนถล่มเรียบ ทุกที่ครับ」
ถ้ ำมองจำกโจรแล้ ว นักล่ำเงินรำงวัลก็คงเป็ นศัตรูคฟู่ ้ ำสินะ
ถ้ ำมีศตั รูแบบนันอยู
้ ก่ ็ต้องกำจัดให้ ได้ งนสิ
ั้
หรื อจะเป็ นกรณีล้ำงแค้ นก็เป็ นไปได้
แล้ วผมที่ฆำ่ พวกโจรไปแล้ วจะเป็ นอะไรไหมเนี่ย?
「ถ้ ำล่ำเงินรำงวัลมำกไปก็จะถูกเพ่งเล็งสินะ」
ที่ไม่แนะนำนี่ ดูเหมือนว่ำจะไม่ใช่ไม่อยำกให้ ฆำ่ คนแฮะ
ผู้ที่ฆำ่ ก็จะถูกฆ่ำ
เป็ นกฏข้ อหนึง่ ของโลกนี ้
「ใช่แล้ วครับ ส่วนเงินรำงวัลนัน้ ถ้ ำเปรี ยบเทียบกับโอกำสที่ครอบครัวหรื อคนใกล้ ชิดจะโดนทำร้ ำยแล้ ว ก็ไม่ได้ มำกมำย
อะไรนักครับ」
นัน่ เป็ นเหตุผลที่ได้ เงินค่อนข้ ำงเยอะมำจำกรำงวัลที่กำจัดโจรที่โจมตีหมูบ่ ้ ำนสินะ
ไม่สิ ก็คงปกติละ่ มัง้ พ่อค้ ำทำสก็พอเดำจำนวนถูกซะด้ วย
ยังไงก็ตำม กำจัดโจรเนีย่ ไว้ เป็ นทำงเลือกสุดท้ ำยดีกว่ำ
ก่อนอื่นลองเข้ ำไปหำเงินในดันเจี ้ยนดูก่อน
「เข้ ำใจล่ะ ขอถำมเรื่ องสุดท้ ำย อยำกจะหำที่พกั หน่อยน่ะ มีโรงแรมจะแนะนำบ้ ำงไหม ขอที่ไม่แพงแล้ วก็ปลอดภัยก็พอ」
「ตรงวงเวียนกลำงเมืองฝั่ งใต้ จะมีโรงแรมเบลอยูค
่ รับ เป็ นโรงแรมที่กิลด์โรงแรมเป็ นเจ้ ำของอยู่ครับ」
「อืม จะลองไปที่นน
ั่ ดูแล้ วกัน」
กิลด์โรงแรมคืออะไรผมก็ไม่ร้ ูหรอก แต่ถ้ำกิลด์เป็ นเจ้ ำของล่ะก็นำ่ จะปลอดภัยล่ะนะ
ผมจึงลุกขึ ้นมำ
กำหนดกำรณ์ก็เสร็ จเรี ยบร้ อย ไม่มีธุระกับที่นี่อีกแล้ ว
「ถ้ ำเช่นนัน...
้ ไว้ พบกันใหม่อกี สิบวันนะครับ」
แล้ วพ่อค้ ำทำสก็ออกมำยืนส่งผมที่หน้ ำตึก
พระอำทิตย์ยงั สูงอยูเ่ ลย
เพรำะถนนของเมืองนี ้แบ่งเป็ นสีท่ ิศด้ วย ก็เลยดูง่ำย ถ้ ำที่นี่เป็ นทิศตะวันตก.... ก็คือเลยเที่ยงมำนิดหน่อยสินะ
ก่อนอื่นก็ไปตำมที่พอ่ ค้ ำทำสบอก...
ข้ ำมถนนไปสองหลัง แล้ วลองเข้ ำกิลด์นกั สำรวจดู
นักสำรวจ Lv17
มีอำชีพนักสำรวจอยูด่ ้ วยจริ งๆ
ข้ ำงในกิลด์ลกึ ๆก็มีเคำน์เตอร์ ตงอยู
ั ้ ่ .....ให้ อำรมณ์เหมือนที่ทำกำรไปรษณีย์ตำ่ งจังหวัดเลย
แล้ วทันใดนันก็
้ มีคนกลุม่ นึงเดินไปที่เคำน์เตอร์ แล้ ววำงอะไรซักอย่ำงลงไป
「เอำนี่ไปที」
「ขำยของสินะคะ」
แล้ วพนังงำนที่เคำน์เตอร์ ก็ตอบรับ
ในขณะที่ผมยืมฟั ง ก็ลองมองไปที่กระดำนที่ตดิ อยูบ่ นพนัง
.....อ่ำนไม่ออก
เหมือนจะมีอะไรซักอย่ำงเขียนอยู่ แต่เขียนอะไรอยูผ่ มอ่ำนไม่ออก
ที่เขียนใน Intelligence card ก็เป็ นคันจิ... แต่เหมือนจะไม่ใช่ที่นี่
แล้ วกิลด์นกั สำรวจมันพิเศษหรื อ Intelligence card มันพิเศษกันนะ
「พี่ชำย อ่ำนไม่ออกหรอกเหรอ?」
แล้ วก็มใี ครซักคนส่งเสียงมำ
เป็ นเด็กสำวอำยุรุ่นรำวครำวเดียวกับผม
ชำวบ้ ำน Lv2 อำยุไม่ใช่รุ่นเดียวกับ แต่เท่ำกันเลยต่ำงหำก
「อืม」
「จะอ่ำนให้ ก็ได้ นะ หกนำทีสบ
ิ นำล」
อย่ำงนี ้นีเ่ อง
ในโลกที่กำรศึกษำนังไม่พฒ
ั นำมำก ก็มีงำนแบบนี ้ด้ วยสินะ
ร้ ำนอ่ำนออกเสียงล่ะ
「ฝำกด้ วยละกัน」
ผมจึงลดกระเป๋ ำเป้ลงมำแล้ วเปิ ดถุงหยิบเหรี ยญทองแดงออกมำสิบเหรี ยญ
ผมก็ไม่ร้ ูอีกว่ำสิบนำลมันแพงหรื อถูกกันแน่
แต่สกิลลดสำมสิบเปอร์ เซ็นเหมือนจะไม่ทำงำน
ถ้ ำเป็ นแค่เรื่ องที่คนอ่ำนหนังสือออกก็ทำได้ ก็คงแพงอยูม่ งั ้
「เชิญค่ะ」
แล้ วพนักงำนที่เคำน์เตอร์ ก็ยื่นเงินให้ แก่ลกู ค้ ำ
ถ้ ำแค่คำพูดอย่ำงเดียวก็ไม่ร้ ูวำ่ อะไรจะขำยได้ เท่ำไหร่ ท่ำทำงจะระวังตัวดีไม่เบำ
ถ้ ำส่งเงินเยอะๆ ก็อำจจะทำให้ โดนเพ่งเล่งได้ สนิ ะ
ผมก็ยื่นสิบนำลให้ เด็กสำวคนนันไป
้
หน้ ำตำก็นำ่ รักอยู่ หน้ ำอก.... จำกชุดก็เลยดูไม่ออก
แต่ยงั ไงก็ไม่เท่ำร๊ อกแซนด์หรอก
「งันก็
้ .. จนถึงเวลำในนำฬิกำนี ้จะหมด โอเคนะ?」
เธอก็ให้ ผมดูนำฬกิ ำทรำยที่คำดไว้ กบั เข็มขัด
ท่ำทำงจะมืออำชีพนะเนี่ย
แต่ไอ้ นำฬิกำทรำยนัน่ อำจจะหมดในห้ ำนำทีก็ได้ ใครจะไปรู้
แต่ถึงอย่ำงนัน้ หกนำทีในโลกนี ้อำจจะเป็ นห้ ำนำทีของโลกผมก็ได้ อย่ำเถียงดีกว่ำ
「เข้ ำใจล่ะ」
「ถ้ ำอย่ำงนัน...
้ อยำกได้ ข้อมูลอะไรเหรอ หรื อว่ำอยำกจะขำยอะไรกันล่ะ?」
เธอก็ถำมผมมำ
ถึงจะถำมแบบนี ้ก็เถอะ กระดำนนี ้มันเขียนข้ อมูลอะไรไว้ ผมยังไม่ร้ ูด้วยซ ้ำ
「นัน
่ สินะ... มีหนังกระต่ำยไหม」
「หนังกระต่ำยสินะ」
แล้ วเธอก็ชี ้มือไปยังฝำกหนึง่ ของกระดำน
「ฝำกด้ วย」
「นี่สน
ิ ะ.. หนังกระต่ำย บิกก้ ำจำกหมูบ่ ้ ำนโซมำล่ำ แล้ วก็ร้ำนดำชิเอล สองอันนี ้สินะ」
บิกก้ ำจำกหมูบ่ ้ ำนโซมำล่ำก็คือพ่อค้ ำที่ผมรบกวนไว้ เมื่อวำนกับวันนี ้
ผู้ใหญ่บ้ำนก็บอกให้ ขำยกับพ่อค้ ำด้ วยสินะ ปกติคงจะรับซื ้ออยูแ่ ล้ ว
ท่ำทำงจะส่งข้ อมูลมำทีก่ ิลด์เพื่อจะประกำศรับซื ้อสินะ
ว่ำแต่อำ่ นยังไงให้ กลำยเป็ นบิกก้ ำจำกหมูบ่ ้ ำนโซมำล่ำกันล่ะหว่ำ
「ไม่ได้ เขียนรำคำรับซื ้อไว้ เหรอ?」
「รำคำเป็ นสองเท่ำของรำคำขำยที่กิลด์นะ่ 」
งันหรื
้ อ
ถ้ ำอย่ำงนันรำคำที
้
ก่ ิลด์รับซื ้อก็เป็ นหนึง่ แผ่นสิบนำลสินะ
ถ้ ำไอเทมดรอปธรรมดำน่ำจะเก็บสะสมเงินยำกจริงๆด้ วย
「มีเนื ้อกระต่ำยไหม?」
「ถ้ ำเป็ นวัตถุดิบอำหำรก็เอำไปขำยให้ ร้ำนอำหำรก็ได้ นะ หรื อว่ำมีเยอะล่ะ?」
「อือ」
อย่ำงนี ้นีเ่ อง
วัตถุดิบอำหำรก็ไปที่ร้ำนอำหำร สินะ
「ดูเหมือนจะไม่มีข้อมูลของเนื ้อกระต่ำยอยูเ่ ลยนะ」
หลังจำกมองดูรอบๆกระดำนแล้ วเธอก็ตอบมำ
ถึงจะบอกว่ำรอบๆ แต่ที่เธอดูก็ประมำณสำมส่วนสีก่ ระดำนน่ะนะ
ฝั่ งประกำศรับซื ้อไอเทมมีแค่นนล่
ั ้ ะมัง้
「มีข้อมูลอะไรเขียนอยูน
่ อกจำกประกำศรับซื ้อบ้ ำงไหม」
「นี่ก็เป็ นประกำศหำงำนน่ะ ส่วนนี่ก็เป็ นข้ อมูลของดันเจี ้ยน สองวันที่แล้ วเพิง่ ค้ นพบดันเจี ้ยนใกล้ ๆเมืองนี ้น่ะ รู้ อยูแ่ ล้ วใช่
ไหม?」
พ่อค้ ำทำสบอกว่ำจะตังปำร์
้ ตี ้นันยำกอยู
้
แ่ ต่ก็มีในประกำศแฮะ
แต่เงื่อนไขอำจจะแย่ก็ได้
「ประกำศหำงำนแบบไหนล่ะ?」
「อยำกรู้ แบบไหนล่ะ」
「อ่ำนตังแต่
้ อนั แรกให้ ที」
「หัวหน้ ำอัศวินเนกิลบ้ ำ Lv70ขึ ้นไป หน้ ำที่ขนส่ง รำยละเอียดคุยกันอีกที... เป็ นงำนขนส่งที่พวกผู้สงู อำยุทำสินะ」
ไม่คอ่ ยเข้ ำใจเลย
ไม่ใช่วำ่ หำสมำชิกปำร์ ตี ้หรอกหรือ?
「ต่อไปล่ะ?」
「หัวหน้ ำอัศวินคุสโทฟ หน้ ำที่ขนส่ง สิบวันหนึง่ แปดร้ อยนำล มีแต่เรื่ องพวกนี ้แหละ」
「อืม」
หนึง่ วันแปดสิบนำลงันหรื
้ อ...
ดูจำกท่ำทำงของเธอแล้ ว ดูทำ่ จะไม่ใช่งำนที่ดเี ท่ำไหร่แฮะ
「อัศวินชำยดัสโทเนีย หน้ ำที่คนสัง่ สิบวันพันสองร้ อยนำล แต่ไม่รวมค่ำอำหำรนะ」
「อือ..」
ที่ข้ำงล่ำงให้ แพงกว่ำนี ้คือ ตัดรำคำข้ ำงบนใช่ไหมดนี่ย
ค่ำอำหำรสิบวันสีร่ ้ อยนำล หรื อก็คือวันละสีส่ บิ นำลสินะ
พอลองมองนี ้แบบนี ้แล้ วงำนทีม่ ำกับอำหำรเนี่ยอำจจะเป็ นเรื่ องปกติก็ได้
เป็ นอัศวินซะด้ วย เพรำะงันก็
้ คงมีที่ทำกำรหรื ออะไรซักอย่ำงอยูม่ งั ้
อำจจะมีทงที
ั ้ ่อยูแ่ ละอำหำรเลยก็ได้
พอลองมองดูบนล่ำง ตัวอักษรที่เหมือนกันก็คือ หน้ ำทีข่ นส่งสินะ
ไอ้ นี่แหละที่ไม่เข้ ำใจ
ระหว่ำงทีก่ ำลังคิด หกนำทีก็ผำ่ นไปซะแล้ ว
「หมดเวลำแล้ วนะ จะต่อไหม?」
ทรำยในนำฬิกำทรำยเหมือนจะตกไปหมดแล้ ว
「ขอบคุณมำก ได้ ข้อมูลมำเยอะเลย」
「งันก็
้ ไว้ เจอกันใหม่นะ」
เธอก็โบกมือแล้ วออกจำกกิลด์ไป
จริ งๆในช่วงหกนำทีนี ้ที่ให้ อำ่ นมันก็ได้ อำ่ นนิดเดียวเองนะเนีย่ แต่ชำ่ งเถอะ
ผมก็มงุ่ หน้ ำต่อไปยังกลำงเมืองฝั่ งตรงข้ ำมกับที่ทำกำรอัศวิน
เหมือนจะเป็ นตึกนันแฮะ
้
ตังอยู
้ ต่ รงกลำงเมืองด้ วย แถมเป็ นที่พกั ที่ดไู ม่นำ่ จะแพง
แต่ปลอดภัยรึเปล่ำก็ไม่อำจรู้ได้
ผมมีเหรี ยญทองอยูก่ บั ตัวตังสำมสิ
้
บสำมเหรี ยญ ไม่ไปพักที่แปลกๆคงจะดีกว่ำ
ผมก็เข้ ำไปข้ ำงในโรงแรม
ไม่ได้ ดถู ึงขนำดชันสู
้ ง แต่ก็สะอำดเรี ยบร้ อยดี
ไม่ร้ ูวำ่ เป็ นล๊ อบบี ้หรื อร้ ำนอำหำรกันแน่ ทังๆที
้ ่มีโต๊ ะวำงเรี ยงกันอยูแ่ ต่ไม่มีใครนัง่ อยูเ่ ลย
จะว่ำไปแล้ วก็เป็ นโลกที่ไม่กินอำหำรเที่ยงกันสินะ คงไม่ใช่เวลำทีม่ ีลกู ค้ ำแหละ
「ยินดีต้อนรับ」
ไปตรงไปทำงเคำน์เตอร์ ก็มีเสียงดังมำจำกข้ ำงใน
โรงแรม Lv28
มีอำชีพชื่อโรงแรมด้ วยเรอะ
ที่ออกมำเป็ นชำยอำยุแถวๆสำมสิบ ♂ ใส่เสื ้อหยำบๆแบบเดียวกันผม
ดูแล้ วคงไม่ใช่โรงแรมชันสู
้ งอะไรมำก
คิดถึงเรื่ องรำคำแล้ วแบบนันก็
้ ดี
「จะอยูน
่ ำนหน่อย ได้ ไหม」
「จะเข้ ำดันเจี ้ยนสินะ」
「อืม」
พอเจอดันเจี ้ยนแล้ ว พวกที่หมำยตำดันเจี ้ยนมำเข้ ำพักก็มเี ยอะขึ ้นสินะ
ตอนนี ้ก็เหมือนกับเป็ นฤดูทอ่ งเทียวเลยล่ะสิ
จะมีห้องว่ำงไหมนะ?
「เอำเป็ นห้ องเดี่ยวไหม? หรื อห้ องพักรวมล่ะ?」
「เอำห้ องเดี่ยว」
มีห้องพักรวมด้ วยแฮะ
เหมือนกับเรียวคังสมัยเอโดะเลย
ถ้ ำคิดตำมควำมศิวิไลส์ก็คงประมำณนันแหละ
้
เพื่อควำมปลอดภัยแล้ วจะพักกับคนอื่นไม่ได้
「เอำห้ องเกรดไหนดี?」
「เอำแบบปกตินะ่ ที่ไม่แพงมำก」
「อำหำรเย็นจะรวมด้ วยมัย้ จะบวกกับค่ำห้ องให้ 」
「เท่ำไหร่ ละ่ ?」
「หกสิบนำล ถ้ ำหำอำหำรที่คล้ ำยๆกับโรงแรมเรำเซิร์ฟแล้ วล่ะก็ จะรำคำประมำณแปดสิบถึงหนึง่ ร้ อยนำลเลยล่ะนะ ถึงจะ
หำอะไรที่ถกู กว่ำนี ้ได้ ก็เถอะ....」
ถ้ ำคิดจำกอำหำรของกลุม่ อัศวินวันละสีส่ บิ นำลแล้ วก็แพงดีเดียว
แต่ผมไม่คิดว่ำผมทีม่ ำจำกญี่ปนจะอยู
ุ่
ไ่ ด้ ด้วยอำหำรถูกๆของที่นี่ซะด้ วย
จะหำที่ถกู ๆกินก็ยงุ่ ยำก ให้ ที่กินกับที่พกั เป็ นที่เดียวกันก็สะดวกกว่ำด้ วย
「ถ้ ำงันก็
้ เอำอำหำรเย็นด้ วย」
「ที่นี่เป็ นโรงแรมของกิลด์นะ่ จะตรวจ Intelligence card ด้ วย เป็ นอะไรมัย้ ?」
「ไม่เป็ นไรหรอก」
ตรวจเพื่อไม่ให้ มีลกู ค้ ำแปลกๆเข้ ำมำงันสิ
้
สะดวกดีนะ
「ที่ไม่ให้ พกั ก็มีแค่โจรเท่ำนันเหรอ
้
?」
「นอกจำกนันจะมี
้ อะไรอีกล่ะ」
「ไม่ส.ิ . ก็คงงันแหละ
้
」
ดูเหมือนว่ำจะเป็ นทำสหรื อขุนนำงก็โอเคแฮะ
「อ้ อ แต่ถ้ำเป็ นมนุษย์ผสมล่ะก็โจรภูเขำ ถ้ ำเป็ นเผ่ำสัตว์ละ่ ก็จะเป็ นโจรสลัดสินะ แล้ วก็ถ้ำทำผิดร้ ำยแรงจริ งๆก็มขี ำ่ วลือว่ำ
จะกลำยเป็ นจอมโจรด้ วย ถึงจะไม่เคยเห็น แต่ก็เอำเป็ นว่ำไม่ได้ นะ่ 」
「เข้ ำใจล่ะ」
โจรก็มีอำชีพขันสู
้ งด้ วยสินะ
「ห้ องที่ถกู ที่สดุ คือสองร้ อยหกสิบนำล รวมอำหำรเย็นก็อกี หกสิบนำล.... จะอยูน
่ ำนสินะ เอำเป็ นว่ำคืนละสองร้ อยยี่สบิ สี่
นำลละกัน จ่ำยล่วงหน้ ำก่อนพักนะ แต่ทีละวันก็พอ」
สองร้ อยหกสิบบวกหกสิบก็เป็ นสำมร้ อยยี่สบิ พอลดไปสำมสิบเปอร์ เซ็นก็เป็ นสองร้ อยยี่สบิ สี่
สกิลยังทำงำนอยู่
「เข้ ำใจล่ะ」
ผมก็ลบกระเป๋ ำเป้แล้ วหยิบถุงเงินออกมำ
「ส่วนอำหำรไปกินที่โรงอำหำรตรงทำงเข้ ำนะ อำหำรเช้ ำรวมอยูใ่ นค่ำที่พกั แล้ ว ตอนเช้ ำเริ่ มเสิร์ฟตังแต่
้ พระอำทิตย์ขึ ้นมำ
สำมสิบนำที แต่จริ งๆจะเร็วกว่ำนันก็
้ ได้ ส่วนอำหำรเย็นจะเลิกเซิร์ฟตังแต่
้ พระอำทิตย์ลบั ฟ้ ำไปสำมสิบนำที ถ้ ำสำยก็ไม่ได้
กินนะ เวลำอำหำรเปิ ดแค่ครัง้ ละสองชัว่ โมง」
「โอเค」
ผมจึงวำงเหรี ยญเงินสีเ่ หรี ยญกับเหรี ยญทองแดงสีส่ บิ แปดเหรียญลงบนเคำน์เตอร์
ถ้ ำต้ องจ่ำยล่วงหน้ ำก็จ่ำยแค่วนั เดียวสินะ แต่ก็ดี
อยำกจะลดจำนวนเหรี ยญทองแดงลงหน่อย
แล้ วก็ในกรณีทำกระเป๋ ำเงินหำยล่ะก็ จ่ำยทิ ้งไว้ หนึง่ วันเป็ นกำรฉลำดทีเดียว
แล้ วชำยที่โรงแรมเริ่มก็นบั เหรียญ
「เป็ นส่วนของสองวันสินะ... ถ้ ำงันก็
้ ยื่นมือมำที」
「อืม」
「สำยธำรของปฏิธำนแห่งจิตวิญญำณ、จังหวะของลมหำยใจแห่งควำมรู้ ทงมวล
ั้
Intelligence card, open!」
ผมจึงยื่นมือซ้ ำยไปให้
「โอเคมัย้ ?」
「อือ.. มิชิโอะ คำงะ สินะ」
Intelligence card มันเขียนว่ำ คำงะ มิชิโอะ ไม่ใช่หรื อ หรื อจะเป็ นกำรอ่ำนแบบนำมสกุลอยูห
่ น้ ำก็ไม่ร้ ู
「อืม」
「ถ้ ำงันจะน
้ ำทำงไปที่ห้อง มำสิ」
ชำยคนนันจึ
้ งออกมำจำกเคำน์เตอร์ แล้ วออกเดินไป
ดูเหมือนจะไม่มีบริ กำรขนกระเป๋ ำไปให้ แฮะ...
「อืม」
แล้ วผมก็เดินตำมชำยคนนันไป
้
ขึ ้นบันไดไปสองครัง้ ดูเหมือนห้ องจะอยูช่ นสำม
ั้
「ถ้ ำจะเข้ ำดันเจี ้ยนล่ะก็ เรำรับซื ้อพวกวัตถุดิบอำหำรอยู่ แต่ถ้ำเยอะไปล่ะก็ไม่แน่นะ ถ้ ำน้ อยระดับเอำลงเมนูไม่ได้ ก็แย่อยู่
」
「งันหรื
้ อ」
「แล้ วก็ถ้ำอยำกได้ น ้ำร้ อนล่ะก็ บอกตอนกลับมำที ค่ำน ้ำร้ อนรำคำยี่สบ
ิ นำล จะพกไปให้ ชว่ งหลังอำหำรเย็น แล้ วจะมำเอำ
ถังกลับไปตอนเช้ ำ 」
「โอเค」
ระหว่ำงฟั งอยูก่ ็มำถึงห้ องพอดี
แล้ วชำยคนนันก็
้ ใช้ กญ
ุ แจเปิ ดประดูเข้ ำไป
「ที่นี่แหละ」
「หืม..」
ห้ องพักนันเป็
้ นห้ องเดีย่ วกว้ ำงประมำณสิบเสือ่
พอเข้ ำไปด้ ำนซ้ ำยก็มีต้ เู สื ้อผ้ ำ ข้ ำงๆก็มเี ตียง ลึกเข้ ำไปก็มีโต๊ ะกับเก้ ำอี ้อย่ำงละตัว ด้ ำนตรงข้ ำมก็มหี น้ ำต่ำงไม้ อยู่
เป็ นห้ องที่ไม่เลวเลย
แล้ วไอ้ ห้องที่บ้ำนผู้ใหญ่บ้ำนนัน่ มันอะไรกัน
แย่จริ งๆ
「ลิ ้นชักข้ ำงล่ำงตู้เสื ้อผ้ ำต้ องใช้ กญ
ุ แจเปิ ดนะ แล้ วก็ถงึ เรำจะใช้ ปนู ซีเมนต์ทำผนัง แต่ก็อย่ำวำงของมีคำ่ ไว้ มำกจะดีกว่ำ
ดูแลของๆตัวเองดีๆด้ วย ตอนเที่ยงจะมีคนเข้ ำมำทำควำมสะอำด ถ้ ำมีผ้ำซักหรื ออะไรก็บอกพนักงำนได้ แล้ วก็ตอนจะ
ออกไปล๊ อกกุญแจด้ วย สุดท้ ำยแล้ ว.. นี่ห้อง 311 นะ」
แล้ วชำยคนนันก็
้ ให้ ดกู ญ
ุ แจแล้ ววำงที่ไว้ บนตู้เสื ้อผ้ ำ
「เข้ ำใจล่ะ」
「ถ้ ำงันก็
้ .. เชิญตำมสบำย」
ผมก็ลองนอนบนเตียงดู
ไม่ได้ นิ่มอะไรเป็ นพิเศษ แต่ก็ไม่แข็ง
เป็ นเตียงที่ไม่เลว
แล้ วจึงลดเป้ลงมำ เอำสัมภำระออกมำกอง
เสื ้อเชิ ้ตวำงไว้ ในห้ องก็ได้ มงั ้ ถึงผู้ใหญ่บ้ำนจะบอกว่ำเป็ นของชันสู
้ งก็เถอะ จะโดนขโมยไปก็ไม่เห็นเป็ นไร
รองเท้ ำหนังถูกๆนีก่ ็ด้วย
ข้ ำงในเป้ของผมนัน้ มีถงุ ใส่เงินสองถุง กับถุงเล็กๆที่ใส่เงินรำงวัลอยูอ่ ีกถุง
จะอันไหนก็รวมกับดำบทองแดงแล้ วใส่เข้ ำไปในตู้เสื ้อผ้ ำ
ตอนฝึ กเคนโด้ ก็ใช้ ดำบสองมือซะด้ วยสิ ส่วนตอนสู้ใช้ ดรู ันดัลดีกว่ำ
เพรำะงันจะพกก็
้
ใช้ Scimitar ที่น ้ำหนักเบำนี่แหละดี
แล้ วก็ดทู ี่กญ
ุ แจห้ องต่อ
มีอะไรเขียนไว้ ซกั อย่ำง.. เบอร์ ห้องล่ะมัง้
มีเลขที่เหมือนกันสองตัว เลขหนึง่ สินะ
เอำล่ะ.. อยูน่ ี่ไปก็ไม่ได้ อะไรขึ ้นมำ
ไปดันเจี ้ยนดีกว่ำ
บทที่ 14 นักสำรวจ
พอใช้ กญ
ุ แจล๊ อกห้ องเสร็ จ ผมก็ออกจำกโรงแรมไป
ตลำดเริ่มซำลงแล้ ว ผมก็เดินไปเรื่อยๆจนถึงประตูเมือง
ที่ประตูเมือง.... ก็ยงั ไม่มียำมเฝ้ ำประตูอยูด่ ี
พอออกจำกประตูไปแล้ วก็มงุ่ หน้ ำไปทำงป่ ำ
ก่อนจะเข้ ำป่ ำไป ที่ต้นไม้ ทำงซ้ ำยผมก็มีสกี ำแพงสีดำปรำกฏขึ ้นมำ
นัน่ มันอะไรน่ะ?
พอผมสงสัย ก็มีคนค่อยๆทยอยเดินออกมำจำกกำแพง
นักผจญภัย Lv19
อัศวิน Lv14
นักดำบ Lv42
นักสำรวจ Lv41
นักบวช Lv39
ผู้ใช้ เวทมนตร์ Lv40
โอ้ ว.... ผู้ใช้ เวทมนตร์ ละ่ ผู้ใช้ เวทมนตร์
นัน่ คือเวทมนตร์ เดินทำงสินะ
สุดยอดดี
อยำกลองใช้ ดจู ริงๆ
ส่วนหกคนนี ้ก็เป็ นปำร์ ตี ้สินะ
「ทำงนี ้ครับ」
「อืม」
พอนักผจญภัยพูดแล้ วอัศวินก็พยักหน้ ำตอบ พำกันเดินเข้ ำไปในป่ ำ
ดูหยิ่งจริ งนะ
เป็ นอัศวินทีเ่ ลเวลตำ่ สุดแท้ ๆ
แล้ วผมก็เดินตำมทำงที่หกคนนันเดิ
้ นไป ตรงที่เลยถนนออกไปเล็กน้ อยก็มีเนินดินเตี ้ยๆอยู่
เนินดินนันมี
้ กำแพงสีดำเหมือนเมื่อกี ้ลอยอยูด่ ้ วย
นัน่ คือทำงเข้ ำดันเจี ้ยนสินะ
แทนที่จะบอกว่ำเนินดิน บอกว่ำเป็ นที่ๆดินมำรวมกัน เป็ นยอดของอะไรซะอย่ำงใต้ ดินที่โผล่ออกมำพ้ นดินมำกกว่ำ
ข้ ำงๆทำงเข้ ำนันก็
้ มีใครซักคนยืนอยู่
นักสำรวจ Lv18
「ไปถึงไหนแล้ ว」
「เพิ่งจะชันสำมครั
้
บ เพิ่งจะค้ นพบเองด้ วย」
นักสำรวจสองคนคุยกัน
ฝั่ งที่ถำมคือคนที่เพิง่ จะมำถึงน่ะ
「เอำยังไงดีครับ?」
「เอำตังแต่
้ ชนหนึ
ั ้ ง่ ก็ดเี หมือนกันนี่」
พอนักสำรวจถำมอัศวิน อัศวินก็ชี ้นิ ้วสัง่
ดูเหมือนอัศวินจะใหญ่ที่สดุ ในปำร์ ตี ้นันแฮะ
้
แล้ วทังหกคนก็
้
เข้ ำไปใกล้ กำแพงสีดำ หำยตัวเข้ ำไปข้ ำงใน
ก็คือต้ องเข้ ำจำกทำงนันสิ
้ นะ
ผมก็จะไปเลยดีมยนะ
ั้
พอเรี ยกใช้ ตงค่
ั ้ ำตัวละครขึ ้นมำ ก็เอำลดรำคำสำมสิบเปอร์ เซ็นออกแล้ วไปใส่ที่อำวุธแทน
ส่วนพ้ อยท์ที่วำ่ งๆอยู่ 2 พ้ อยท์ก็เอำไปเพิ่มที่ลดระยะเวลำกำรร่ำยเวทมนตร์ 1 พ้ อยท์
สู้ไปร่ำยสกิลไปด้ วยน่ะยำกมำก
พอเลือกเข้ ำไป สกิลลดเวลำร่ำยเวทมนตร์ ก็กลำยเป็ นเป็ นละกำรร่ำยเวทมนตร์
ช่วยได้ มำกเลย ที่ไม่ทำให้ เป็ นลดระยะเวลำกำรร่ำยสิบเปอร์ เซ็นต์อะไรทำนองนี ้
ส่วนอีกพ้ อยท์... เลือกเพิม่ โอกำสคริ ติคลั ดีกว่ำ
พอเลือกแล้ ว จำกเพิม่ โอกำสคริตคิ ลั ก็กลำยเป็ นเพิ่มโอกำสคริ ติคลั สิบเปอร์ เซ็น
ถ้ ำต่อไปเป็ นสิบเปอร์ เซ็นแล้ วมำกสุดก็นำ่ จะเป็ นสำมสิบเปอร์ เซ็นสินะ
แค่นี ้ก็ตงค่
ั ้ ำเรี ยบร้ อย
แล้ วเหน็บดูรันดัลไว้ ทเี่ อว เสร็ จก็เดินไปยังทำงเข้ ำ
ไม่ร้ ูวำ่ ที่ไม่สนใจนักสำรวจที่อยูข่ ้ ำงๆทำงเข้ ำจะเป็ นอะไรรึเปล่ำ แต่ไม่ได้ พดู อะไรมำก็คงไม่เป็ นไรล่ะมัง้
แล้ วผมก็เดินเข้ ำไปข้ ำงใน
ไม่ได้ ถกู ดูดนะ เดินเข้ ำไปปกติเลย
หลังจำกรอบข้ ำงมืดไป ผมก็ออกมำที่ดนั เจี ้ยนในชัว่ พริ บตำ
ที่ๆผมออกมำเป็ นห้ องเล็กๆที่ตดิ กับถ ้ำ หรื อจะว่ำเป็ นถ ้ำที่ติดกับห้ องเล็กๆดี
แต่ละฝั่ งกว้ ำงประมำณ สีห่ ้ ำเมตร เป็ นห้ องที่รูปร่ำงเหมือนสีเ่ หลีย่ มจัตรุ ัส
ถึงจะไม่สว่ำงมำก แต่ก็พอมีแสงส่องทัว่
แล้ วก็มีทำงแยกออกไปสำมทำง ข้ ำงหน้ ำ ทำงซ้ ำย และทำงขวำ
ส่วนข้ ำงหลังก็เป็ นกำแพงสีดำๆ คงเป็ นทำงที่ผมเข้ ำมำน่ะ
ทำงที่ตอ่ ไปจำกห้ องเล็กๆนี ้มันเหมือนกับว่ำจะเป็ นอุโมงค์อะไรซักแห่ง เป็ นทำงที่สว่ำงสลัวๆ
กว้ ำงไม่นำ่ จะถึงสำมเมตรด้ วยซ ้ำ ดูแคบๆ
เพรำะสว่ำงแค่นี ้ก็เลยมองข้ ำงหน้ ำไม่เห็นด้ วย
พอไปข้ ำงหน้ ำแล้ วก็ดเู หมือนจะเป็ นถนนตัดกันอีก
ซับซ้ อนจริงๆ
ไม่ได้ เตรี ยมแผนที่มำซะด้ วยสิ จะเป็ นอะไรมัยนะ
้
แล้ วถ้ ำข้ ำงในมันมืดสนิทผมจะทำยังไงหว่ำ
เอำเถอะ หกคนตะกี ้ก็ดเู หมือนจะไม่ได้ พกคบไฟหรื ออะไรไปด้ วยนี่นะ
แต่ผ้ ใู ช้ เวทมนตร์ อำจจะมีเวทย์ทที่ ำให้ สว่ำงก็ได้
ส่วนเรื่ องเส้ นทำง... เอำว่ำเดินตำมทำงกำแพงซ้ ำยไปแล้ วกัน
ถ้ ำเจอทำงแยกล่ะก็ กำรตัดสินใจตำมกำแพงฝั่ งใดฝั่ งหนึง่ ไปก็นำ่ จะทำให้ ไม่หลงล่ะนะ
ผมจึงเดินออกจำกห้ องๆนันไปยั
้ งทำงเดินด้ ำนซ้ ำย
ทำงเดินซ้ ำยนัน้ พอเดินไปซักพักก็แบ่งออกเป็ นสองทำงอีก แต่ดเู หมือนฝั่ งนันทำงเดิ
้
นมันจะพังลงมำแฮะ
ยังไงกำแพงกับพื ้นก็ยงั อยูใ่ นสภำพดีอยู่
แล้ วก็พอเหยียบพื ้นแล้ ว พื ้นที่เหยียบก็จะส่องแสงออกมำเล็กน้ อย
ถ้ ำเป็ นแบบนี ้ต้ องไม่ต้องห่วงเรื่ องไฟล่ะนะ
แต่ก็แอบคิดนิดหน่อยว่ำแบบนี ้จะทำให้ มอนสเตอร์ หำตัวเจอง่ำยขึ ้นเท่ำนันเอง
้
พอเดินไปซักพัก ผมก็ได้ ยินเสียงอะไรบำงอย่ำงจำกข้ ำงหลัง
พอหันกลับไป ก็เห็นกำแพงฝั่ งหนึง่ ของห้ องเล็กๆกลำยเป็ นสีดำ แล้ วมีคนกลุม่ หนึง่ เดินออกมำ
เป็ นปำร์ ตี ้ที่ประกอบไปด้ วยอัศวินห้ ำคนกับนักสำรวจหนึง่ คนน่ะ
แล้ วทังหกคนนั
้
นก็
้ เดินกลับเข้ ำไปยังทำงเข้ ำออกดันเจี ้ยน
ไม่ผิดแน่.... ไอ้ กำแพงสีดำๆนัน่ เป็ นเป็ นทำงออกของอะไรซักอย่ำง....
ผมจึงเรียกใช้ ตงค่
ั ้ ำอำชีพดู
พอเข้ ำดันเจี ้ยนแล้ วอำจจะได้ อะไรมำก็เป็ นได้
นักสำรวจ Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มพลังกำยเล็กน้ อย
สกิล จัดกำรไอเท็มบ็อกซ์ จัดตังปำร์
้ ตี ้ Dungeon Walk
มีด้วย
อย่ำงนี ้นีเ่ อง นักสำรวจก็คือผู้สำรวจดันเจี ้ยนเองสินะ
คงเป็ นอำชีพที่ได้ จำกกำรเข้ ำมำในดันเจี ้ยนน่ะแหละ
พอลองเปลีย่ นอำชีพดู ก็เปลีย่ นอะไรเข้ ำไปในอำชีพแรกไม่ได้ นอกจำกโจร Lv3 กับชำวบ้ ำน Lv3
ก็เหมือนครัง้ ก่อนล่ะ คงเป็ นเพรำะว่ำใช้ โบนัสพ้ อยท์หมดไปแล้ ว
ถ้ ำคิดเรื่ อง Intelligence card ล่ะก็ ไม่เลือกโจรเป็ นอำชีพแรกน่ำจะดีกว่ำ
เพรำะ Intelligence card จะแสดงออกมำเฉพำะอำชีพแรก แล้ วถ้ ำโดนเห็น Intelligence card ตอนตังไว้
้ ให้ เป็ นโจรล่ะ
ก็คงแย่
เพรำะงันอำชี
้ พแรกก็ให้ เป็ นชำวบ้ ำน Lv3 เหมือนเดิม
อำชีพที่สองก็ให้ เป็ นผู้กล้ ำ Lv1 ที่มีผลพลอยได้ เยอะ
ส่วนอำชีพสำมก็ใส่นกั สำรวจ Lv1 เข้ ำไปแทน
ลองร่ำยสกิลดูดีกว่ำ
「จัดกำรไอเท็มบ็อ....」
ก่อนจะพูดครบ ก็มีอะไรที่เหมือนกล่องเล็กๆโผล่มำบนมือผม
ถ้ ำมองจำกข้ ำงๆแล้ วจะเห็นไม่เห็นควำมลึกของกล่องเลย เห็นแค่ฝำเท่ำนัน้
คงเป็ นเวทมนตร์ มิติละ่ มัง้
กำลังจะพูดว่ำ จัดกำรไอเท็มบ็อกซ์ อยูห่ รอก แต่อยูๆ่ ก็โผล่ขึ ้นมำกลำงคันซะงัน้
ที่ไม่เกิดเป็ นคำร่ำยในหัว แต่ร่ำยสำเร็ จเลยก็เป็ นเพรำะสกิลลดระยะเวลำกำรร่ำยเวทย์สนิ ะ
ถ้ ำอยูๆ่ มันโผล่มำตอนพูดคุยอยูม่ นั จะเป็ นยังไงกันน่ะ
ค้ นพบจุดอ่อนแปลกๆของสกิลลดระยะเวลำกำรร่ำยละ
หรื อว่ำถ้ ำไม่ได้ คิดว่ำจะใช้ สกิล ถึงพูดออกมำมันก็ไม่ทำงำนหว่ำ
ผมก็ลองถอด Scimitar จำกเอวแล้ วใส่เข้ ำไป
ใส่เข้ ำไปจนลึกได้ โดยไม่มเี กิดอะไรขึ ้น
พอปล่อยมือจำกกล่อง ปำกกล่อง
พอร่ำยว่ำไอเท็มบ็อกซ์อีกครัง้ มันก็ปรำกฏออกมำใหม่
ข้ ำงในก็มี Scimitar ใส่อยู่
จำกทีเ่ ห็นแล้ ว Scimitar หนึง่ เล่มก็นำ่ จะทำให้ ไอเท็มบ็อกซ์เต็มซะแล้ ว
อยำกจะลองอะไรหลำยๆอย่ำงอยูห่ รอก แต่อย่ำทดลองอะไรแปลกๆในดันเจี ้ยนจะดีกว่ำ
ถ้ ำโดนมอนสเตอร์ โจมตีตอนไม่ระวังตัวล่ะแย่เลย
พอปล่อยมือจำกไอเท็มบ็อกซ์แล้ วก็ทดสอบสกิลต่อไป
จัดตังปำร์
้ ตี ้...... ตอนนี ้ผมอยูค่ นเดียว เพรำะงันช่
้ ำงมัน
「Dungeon walk」
พอลองร่ำยดู แล้ วผมก็เข้ ำใจทันทีวำ่ มันมีไว้ ทำอะไร
มันต้ องกำรสถำนที่ที่ๆจะไปซักทีน่ งึ
ผมจึงนึกถึงห้ องเล็กๆที่ผมเข้ ำมำเป็ นที่แรก
แล้ วกำแพงถ ้ำก็กลำยเป็ นสีดำไป
พอผมเข้ ำไปในกำแพงสีดำแล้ ว ผมก็โผล่ออกมำยังห้ องๆนัน้
ดูเหมือนจะเป็ นห้ องเดิมสินะ ประตูทำงเข้ ำดันเจี ้ยนก็มีด้วย
ส่วนกำแพงสีดำนัน้ พอผมเดินออกมำ มันก็กลับไปเป็ นกำแพงปกติในทันที
อย่ำงนี ้นีเ่ อง
นึงถึงสถำนที่ที่อยำกจะไป แล้ วก็ร่ำยเวทย์ออกมำสินะ
จำกชื่อสกิลแล้ วคงจะทำได้ แค่ในดันเจี ้ยนล่ะมัง้
ไม่สิ ก่อนเข้ ำดันเจี ้ยนมำผมก็เห็นกำแพงแบบนี ้อยูต่ รงทำงเข้ ำป่ ำนี่?
กำแพงทีม่ ีปำร์ ตี ้หกคนเดินออกมำน่ะ
「Dungeon walk」
พอนึกถึงป่ ำแล้ วร่ำยออกมำ
ข้ ำงหน้ ำผมก็มกี ำแพงสีดำโผล่ออกมำ แต่ก็เข้ ำไปข้ ำงในไม่ได้
ว่ำแล้ ว ใช้ ได้ ในดันเจี ้ยนอย่ำงเดียวสินะ
แต่แค่นี ้ก็ไม่ต้องห่วงเรื่ องหลงทำงแล้ ว
เรื่ องแผนที่ก็อำจจะบอกว่ำช่ำงมันได้ เลย
「Dungeon walk」
ร่ำยสกิลอีกครัง้ เพื่อที่จะกลับไปยังที่เดิม
นึกถึงทำงเดินที่เดิม แล้ วก็ร่ำยสกิล ผมจึงเดินเข้ ำไปในกำแพง....ไม่ได้
ล้ มเหลวอีกแล้ ว?
ทำไมล่ะ
MPไม่พอหรื อ ?
ไม่สิ ก็มีกำแพงสีดำโผล่ออกมำนีน่ ะ
ดูเหมือนว่ำจะมีข้อจำกัดในสถำนที่กำรใช้ แฮะ
เช่นที่ๆเป็ นห้ องแบบนี ้ หรื อที่ๆมีทำงเข้ ำออก อะไรแบบนี ้
ช่วยไม่ได้ แฮะ เดินเอำก็ได้
ที่อยำกลองต่อไปก็คือสกิล Overwhelming ของผู้กล้ ำล่ะนะ
แต่ผมก็คดิ เอำเองว่ำมันเป็ นสกิลที่ใช้ ตอนต่อสู้.. จะใช่รึเปล่ำก็ไม่ร้ ูนี่นะ
ถ้ ำลองคิดๆดีก็ไม่มีหลักฐำน
อำจจะเป็ นสกิล Passive ที่ทำงำนมำอยูต่ ลอดก็ได้
ไม่สิ ไม่ใช่สนิ ะ ก็มีบทร่ำยเวทย์นี่
พอเดินไปข้ ำงหน้ ำต่อ
ก็เห็นอะไรเลื ้อยมำซักอย่ำง
Needle Wood Lv1
พอเข้ ำไปดูใกล้ ๆก็เป็ นมอนสเตอร์ ที่มีหวั สีเขียวอยูบ่ นลำตัวสีน ้ำตำล โครงสร้ ำงคล้ ำยๆมนุษย์
แต่ก็ไม่ได้ ตวั ใหญ่มำก ผอมด้ วย
ดูรันดัลจะทำงำนได้ ดีขนำดไหนนะ
ผมก็ชกั ดำบออกจำกฝั กแล้ วตังท่
้ ำต่อสู้..
「Overwhelming」
แล้ วผมก็วงิ่ เข้ ำไปฟั นมันจำกไหล่สะพำยแล่งลงมำ
แล้ วลำตัวสีน ้ำตำลนัน่ ก็คอ่ ยๆล้ มลงไป
อืม
ดำบเดียวล่ะ
ถ้ ำดูจำกรอบข้ ำงแล้ วน่ำจะเท่ห์ใช้ ได้ ... ล่ะมัง้
เหมือนกับว่ำใช้ ทำ่ ไม้ ตำยออกไป...... ก็เป็ นได้
อยำกจะให้ ลองจินตนำกำรดูให้ ผมกำจัดมอนสเตอร์ สดุ แข็งแกร่งได้ ..
แน่นอนว่ำที่ครัง้ เดียวจบก็เป็ นเพรำะดูรันดัลนัน่ แหละ
แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
ไม่มีอะไรแปลกไป
ไม่สิ
MP ไม่พอ
สกิลไม่ทำงำนเพรำะ MP ไม่พอสินะ
Overwhelming เป็ นสกิลที่ได้ ตงแต่
ั ้ Lv1 เพรำะงันอำชี
้ พผู้กล้ ำ Lv1 ก็นำ่ จะใช้ ได้ สิ
ไม่มีเรื่ องแบบได้ สกิลมำแต่ MP ไม่พอหรอก... ผมอยำกจะคิดแบบนัน้
น่ำจะใช้ MP ไปกับ Dungeon Walk ซะเยอะล่ะมัง้ ถึงจะล้ มเหลวไปสองครัง้ ก็เถอะ
กิ่งไม้
พอ Needle Wood หำยไป ก็มกี ิ่งไม้ หลงเหลืออยู่
ตอนแรกก็จะลองใส่เข้ ำไปในไอเท็มบ็อกซ์อยู่ แต่ดทู ำ่ จะไม่ไหวแฮะ
เป็ นไอเท็มบ็อกซ์ที่ใส่ Scimitar เล่มเดียวก็เต็มแล้ ว
อะไรกันฟะ
ช่วยไม่ได้ เพรำะงันผมจึ
้
งเก็บกิ่งไม้ ไว้ ในกระเป๋ ำเป้
เป็ นกิ่งไม้ ผอมๆยำวไม่ถงึ สิบเซ็นต์ จะเป็ นเชื ้อเพลิงหรื ออะไรกันนะ?
แต่ดยู งั ไงก็ไม่นำ่ จะขำยได้ แพงหรอก
ผมจึงออกล่ำต่อไป
จำกสกิลดูด MP ของดูรันดัลแล้ ว MP ก็นำ่ จะฟื น้ มำบ้ ำงแล้ ว แต่เผื่อไว้ ก่อน ล่ำอีกซักสองตัวน่ำจะดีกว่ำ
ไอ้ กำรที่ไม่ร้ ูวำ่ มี MP อยูเ่ ท่ำไหร่เนี่ยลำบำกจริ ง
Needle Wood Lv1
ผมก็เข้ ำไปใกล้ มอนสเตอร์ ที่ปรำกฏตัวออกมำ
พอเข้ ำไปใกล้ แล้ ว Needle Wood ก็เหมือนจะฟำดกิ่งไม้ มำทำงนี ้ รำวกับว่ำรู้วำ่ จะถูกโจมตีก่อน
แต่ผมเร็ วกว่ำนัน้
ผมฟั นมันก่อนที่บริ เวณสีข้ำงซ้ ำยทะลุไปถึงขวำ ขำดครึ่งในดำบเดียว
แล้ ว Needle Wood ก็กลำยเป็ นควันหำยไป เหลือกิ่งไม้ ทิ ้งเอำไว้
ผมเก็บมันใส่กระเป๋ ำ แล้ วก็มงุ่ หน้ ำต่อ
ข้ ำงหน้ ำผมมีปำร์ ตี ้อีกปำร์ ตี ้หนึง่ ล้ อมรอบ Needle Wood แล้ วช่วยกันรุมสกรัมมันอยู่
ช่วยไม่ได้ ผมจึงปล่อยไว้ แล้ ววิ่งต่อไป
ตอนแรกที่ตงใจจะตำมก
ั้
ำแพงด้ ำนซ้ ำยไป สุดท้ ำยก็ไม่ได้ ทำ แต่คงไม่เป็ นไรหรอก
ถ้ ำมี Dungeon Walk ก็กลับเข้ ำไปยังห้ องทีม่ ีทำงเข้ ำออกได้
พอเลี ้ยงที่สแี่ ยกอันถัดไปแล้ ว
ผมพบอะไรซักอย่ำงเลื ้อยมำทันที
Needle Wood Lv1
ว่ำแล้ ว ที่มแี สงออกมำจำกทำงเดินเนี่ย ไม่คอ่ ยดีเลย
อำจจะจะโดนเล่นงำนตอนไม่ระวังตัวได้
แต่ผมก็ไม่ร้ ูอีกว่ำมอนสเตอร์ มนั อำศัยตำในกำรมองและเคลือ่ นที่รึเปล่ำ
「Overwhelming」
ผมจึงร่ำยสกิลระหว่ำงหลบมอนสเตอร์ ที่พงุ่ เข้ ำมำ
ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น...
ไม่ส.ิ . มีอะไรเปลีย่ นไป
กำรเคลือ่ นไหวของมอนสเตอร์ มนั ช้ ำลง
พริ บตำ แค่ชวั่ พริ บตำเท่ำนัน้ กำรเคลือ่ นไหวของมอนสเตอร์ มนั กลำยเป็ นสโลว์โมชัน่ ไป
ผมก็ใช้ จงั หวะนันเข้
้ ำไปใกล้ มอนสเตอร์
ก็มีควำมคิดทีว่ ำ่ ไม่อยำกจะทำอะไรผุดขึ ้นมำในหัวอยูห่ รอก แต่พยำยำมเมินมันแล้ วเงื ้อดูรันดัลขึ ้นไป
กำรเคลือ่ นไหวของมอนสเตอร์ มนั ช้ ำลงไปตังแต่
้ เมื่อไหร่..
ไม่ส.ิ .. กำรเคลือ่ นไหวของผมมันเร็ วขึ ้นตังแต่
้ เมื่อไหร่กนั นะ...
ผมก็ฟัน Needle Wood ที่ยงั คงโจมตีไม่เสร็ จลงมำ
แล้ วมันก็กลำยเป็ นควันหำยไป ส่วนผมรู้สกึ สงบลง
ดูเหมือนผลของสกิลคือ.. เร่งควำมเร็ ว...เร่งเวลำ... หรื อจะว่ำเร่งเวลำของร่ำงกำยผมดู หรื ออำจจะแค่เพิ่มสเตตัสควำมเร็ ว
ของผมก็ได้
ถ้ ำเป็ นสกิลที่ทำให้ ขยับได้ เร็ วกว่ำศัตรูแล้ วล่ะก็ น่ำจะเป็ นสกิลที่ใช้ ได้ อยู่
ส่วนที่ควำมรู้สกึ ผมกลับมำเป็ นแบบเก่ำก็คงเกี่ยวพันกับ MP สินะ
ถ้ ำ MP เหลือน้ อย แล้ วผมก็จะรู้สกึ จิตตกแบบแปลกๆ
ก็คือ MP ผมลดตอนร่ำยสกิล แล้ วกลับมำเป็ นปกติจำกสกิลดูด MP ของดูรันดัลสินะ
อำรมณ์เหมือนกับเพิง่ ลงมำจำกเจ็ตโคสเตอร์
รู้สกึ ไม่ดีตอ่ จิตใจเลย
ถ้ ำเจอบ่อยคงจะเป็ นโรคจิตอะไรซักอย่ำงเป็ นแน่แท้
จนกว่ำจะมี MP สมควรแล้ วไม่คอ่ ยใช้ จะดีกว่ำ
พอผมเริ่ มใจเย็นลงแล้ วก็มองดูแขนตนเองแล้ วใช้ สกิลตรวจสอบ
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
ชำวบ้ ำน Lv4 ผู้กล้ ำ Lv1 นักผจญภัย Lv1
เครื่ องสวมใส่ ดูรันดัล เกรำะหนัง Sandal boots
ทีเ่ ลเวลอัพก็มีแค่ชำวบ้ ำนแค่นนั ้
ส่วนเลเวลของอำชีพผู้กล้ ำกับนักสำรวจยังคงเหมือนเดิม
ผมจัดกำรมอนสเตอร์ ไปสีต่ วั
เพรำะจำกสกิลค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นลดลงเหลือหนึง่ ในห้ ำกับค่ำประสบกำรณ์ที่ ได้ รับเพิ่มขึ ้นห้ ำแล้ วก็รวมเป็ นยี่สบิ ห้ ำ
เท่ำ เพรำะงันผมก็
้
ควรจะได้ รับค่ำประสบกำรณ์ของมอนสเตอร์ หนึง่ ร้ อยตัวแท้ ๆ
ดูทำ่ เลเวลจะขึ ้นยำกไม่เบำเลย
ผมก็เริ่ มเข้ ำใจเรื่ องที่เลเวลในโลกนี ้โดยรวมนันไม่
้ คอ่ ยสูงมำก
ต่ำงจำกเกม มันต้ องใช้ เวลำในกำรตังใจเก็
้ บเลเวลเป็ นสิบปี สินะ
ถ้ ำล่ำหนึง่ ร้ อยตัวแล้ วเลเวลยังไม่ขึ ้นก็แสดงว่ำ ถ้ ำปกติลำ่ มอนสเตอร์ วนั ละตัวส ต่อให้ ผำ่ นไปสำมเดือนก็ยงั ไม่ขึ ้นเป็ น นัก
สำรวจ Lv2 สินะ
แต่ก็นำ่ จะใกล้ แล้ วแหละมัง้
หรื อว่ำสกิลค่ำประสบกำรณ์ของผมมันทำงำนไม่ดกี นั หว่ำ
หรื อว่ำอำชีพนักสำรวจจะขึ ้นยำกเป็ นพิเศษนะ ไม่สิ อำชีพผู้กล้ ำที่ได้ มำตังแต่
้ อำชีพชำวบ้ ำน Lv2 จนตอนนี ้ Lv4 ก็ยงั ไม่
เลเวลอัพแล้ ว เพรำะงันค่
้ ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นคงแตกต่ำงไปในแต่ละอำชีพสินะ
หรื อว่ำค่ำประสบกำรณ์มนั จะถูกแบ่งไปให้ อำชีพที่สอง และอำชีพที่สำมน้ อยก็เป็ นได้
หรื อว่ำพอติดตังไว้
้ สำมอำชีพแล้ วค่ำประสบกำรณ์จะเหลือหนึง่ ในสำมหว่ำ...
โอ้ ยยยย อยำกได้ หนังสือบทสรุ ปจริ ง
แต่สงิ่ ที่ไม่มีก็คือไม่มี ผมก็เอำกิ่งไม้ เข้ ำกระเป๋ ำเป้ไปอีกกิ่ง
แล้ วก็ลองเรียกตังค่
้ ำตัวละครขึ ้นมำอีกครัง้
ชำวบ้ ำนที่เป็ นอำชีพแรกก็เลเวลอัพมำแล้ ว เพรำะงันก็
้ มีพ้อยท์เหลืออยูห่ นึง่ พ้ อยท์
ผมก็ถอดสกิลเพิม่ โอกำสคริติคลั ที่ไม่ร้ ูวำ่ ทำงำนอย่ำงไร แล้ วไปเลือกสกิลละกำรร่ำยเวทย์แทน
หรื อจะเป็ นเพรำะผมโจมตีครัง้ เดียวจบนะ คริ ติคลั หรื อไม่ก็ไม่ตำ่ งกัน
แล้ วพ้ อยท์ที่เหลือก็กลำยเป็ นศูนย์ สกิลละกำรร่ำยเวทตร์ ก็ไม่มีอะไรเพิ่มมำอีก
ก็คือใช้ แค่3พ้ อยท์ก็ละกำรร่ำยเวทย์ได้ เลยรึ
ดีเกินไปแล้ ว
แต่ถ้ำมันลดทีละ สิบห้ ำเปอร์ เซ็นท์ อะไรแบบนี ้ก็คงไม่เข้ ำใจน่ะแหละ
ถ้ ำเป็ นสกิลลดระยะเวลำกำรร่ำยเวทย์แล้ วแค่พดู ชื่อสกิลก็พอ
ถ้ ำเป็ นละเวลำกำรร่ำยเวทย์แล้ วแค่คิดอย่ำงเดียวก็พอ
เพื่อเป็ นกำรทดลอง ผมก็คดิ ถึงไอเท็มบ็อกซ์... ทันใดนัน้ ปำกกล่องก็โผล่มำอยูท่ ี่อ้ งุ มือผม....
บทที่ 15 ห้ องมอนสเตอร์
ทำงตันอีกแล้ วเรอะ...
พอลองสำรวจดันเจี ้ยนดูแล้ ว ผมก็เจอแต่ทำงตันเอำเป็ นซะส่วนใหญ่
ถึงจะบอกว่ำเป็ นทำงรูปตัว T ก็เถอะ ฝั่ งซ้ ำยเข้ ำไปแค่สองเมตรก็กลำยเป็ นกำแพงไปแล้ ว
ดูเหมือนว่ำดันเจี ้ยนนี ้จะมีทำงตันเยอะแฮะ
ตังแต่
้ เมื่อกี ้ก็เจอแต่ทำงตันแบบเดิมๆ
จะบอกว่ำสมเป็ นดันเจี ้ยนดีมยนะ
ั้
หรื อว่ำวนอยูท่ ี่เดิมๆเองหว่ำ..
แต่ยงั ไงทำงตันอันนี ้ก็เพิง่ เจอครัง้ แรกน่ะนะ
เพรำะลึกแค่สองเมตร ผมก็เลยมองเห็นจำกทำงแยกได้ อำ่ งชัดเจน
เป็ นกำแพงที่ตงตระหง่
ั้
ำนปิ ดทำงอยูอ่ ย่ำงน่ำเกรงขำม
ก็เป็ นกำแพงแบบเดียวกับพนังนัน่ แหละ
ไม่ส.ิ ...
รู้สกึ แปลกๆ.....
เหมือนกับพลำดอะไรไปซักอย่ำง...
คิดได้ เช่นนัน้ ผมจึงเดินเข้ ำไปสูท่ ำงตัน
พอส่องสำยตำไปในกำแพงที่สว่ำงสลัวๆแล้ ว
จู่ๆก็มเี สียงอะไรดังขึ ้นมำซักอย่ำง
กำแพงกำลังขยับ...
แทนที่จะบอกว่ำขยับ เรี ยกว่ำตกลงไปดีกว่ำ
กำแพงสไลด์ตกลงไปทังๆอย่
้ ำงนันเลย
้
แล้ วอีกฝั่ งหนึง่ ก็มีห้องเล็กๆปรำกฏขึ ้นมำ
ห้ องลับเรอะ...
อย่ำบอกนะว่ำไอ้ ทำงตันทังหมดที
้
่ผำ่ นมำมันเป็ นแบบนี ้ทังหมดน่
้
ะ
ไม่ร้ ูสกึ ตัวเลย
ลองย้ อนกลับไปดูให้ หมดดีมยั ้
ดูทำ่ ข้ ำงในนันจะมี
้ แขกอยูก่ ่อนแล้ วแฮะ
อัศวินหกคน
สีค่ นกำลังนัง่ เฝ้ ำยำม ส่วนอีกสองคนนอนอยู่
คนที่นงั่ อยูต่ รงกลำงนัน่ ... อัศวินสำวที่ให้ เงินรำงวัลผมมำนี่หว่ำ...
ตอนที่ผมเข้ ำมำก็หนั มำมองอยูห่ รอก แต่ก็เหมือนกับหมดควำมสนใจแล้ วหันกลับไป
ผู้ชำยที่นงั่ อยูต่ รงกลำงก็เดินเข้ ำมำทำงนี ้
อัศวินฝึ กหัดที่อยูใ่ นที่ทำกำรสินะ
ดูทำ่ จะเป็ นอัศวินในเมืองทุกคนเลยแฮะ
「ดูเหมือนนี่ทจี่ ะไม่เป็ นไรนะครับ」
「งันหรื
้ อ」
อะไรไม่เป็ นไรล่ะ
「มำคนเดียวหรื อครับ?」
「อืม」
มองก็ร้ ูนี่
แทนที่จะเป็ นอัศวินฝึ กหัด อยำกจะคุยกับอัศวินสำวสวยคนนันมำกกว่
้
ำ
ดูเหมือนว่ำจะไปไหนก็ไม่มีโชคเรื่องผู้หญิงจริงๆ
「อยูท
่ ี่ดนั เจี ้ยนแบบนี ้ก็หำเงินยำกสินะครับ ลำบำกแย่เลย」
「นัน
่ สิน้ำ」
「ถ้ ำจะไปชันสองล่
้
ะก็ ดูเหมือนจะเป็ นทำงขวำจำกทำงเข้ ำนะครับ」
งันหรื
้ อ
จะตอบแบบนี ้อยู่ แต่เดีย๋ วจะกลำยเป็ นทำท่ำรำคำญไป เปลีย่ นเรื่ องคุยดีกว่ำ
「ที่นี่ก็มีแต่ Needle Wood นี่นะ」
「ก็ชนหนึ
ั ้ ง่ นีค่ รับ」
เอ๋?
เหมือนกับว่ำพูดอะไรแปลกๆไปอีกแล้ ว
ก่อนที่จะทำตัวน่ำสงสัยไปมำกกว่ำนี ้ เผ่นก่อนดีกว่ำ
「โทษทีที่รบกวนนะ」
「ไม่หรอกครับ ระวังตัวด้ วยนะครับ」
ผมจึงออกมำจำกห้ องทำงเดียวกับที่เข้ ำมำ
พอยืนอยูท่ ี่เดิม กำแพงก็ลอยขึ ้นมำปิ ดเหมือนเดิม
เหมือนประตูอตั โนมัติสนิ ะ
ถึงจะเห็นเป็ นทำงตัน แต่ก็มีโอกำสที่จะเป็ นแบบนี ้อยูด่ ้ วยสินะ
จะลองตรวจสอบทำงตันที่ผำ่ นมำดูอีกรอบดีมยหว่
ั ้ ำ?
พอเดินย้ อนกลับทำงเดิมมำ ก็คิดถึงเรื่ องที่คยุ กับอัศวินฝึ กหัดไปด้ วย
ที่บอกว่ำไม่เป็ นไร ก็หมำยควำมว่ำห้ องนันไม่
้ มีมอนสเตอร์ ออกมำสินะ เห็นนอนกันด้ วย
สุดท้ ำยก็ดนั เจี ้ยนนี ้หำเงินไม่ได้ ..
กับถ้ ำจะไปชันสองก็
้
ให้ เลี ้ยวขวำตรงห้ องแรกสินะ
ผมก็เช็คทำงตันไปเรื่ อยๆ..
อันแรกไม่มีอะไร
อันที่สอง... ประตูก็สไลด์เปิ ดแล้ วเจอห้ องอยูข่ ้ ำงใน
ว่ำแล้ วว่ำต้ องมีแบบนี ้อยูด่ ้ วยสินะ
พอคิดแบบนันก็
้ ลองเดินเข้ ำไปดู...
มีด้วย
ร่ำงกำยที่น ้ำตำลกับหัวสีเขียว...
ผมเลยใช้ เท้ ำขวำยันตัวไปข้ ำงหลังแล้ วฟั นเฉียงใส่มนั ...
แต่มนั ไม่ได้ มเี พียงตัวเดียว
มีกนั เพียบเลย
จะเรี ยกว่ำเป็ นพุม่ Needle Wood… หรื อจะว่ำเป็ นป่ ำ Needle Wood เลยก็วำ่ ได้
พอฟั นตัวที่มำจำกทำงขวำแล้ ว ก็ดงึ มือขวำกลับมำ
ยกศอกขึ ้นเล็กน้ อย แล้ วใช้ ดรู ันดัลรับกำรโจมตีที่มำจำกด้ ำนขวำ ฟั นกลับไป ขำดตังแต่
้ หวั จรวดเท้ ำเลย
ก็ลองร่ำย Dungeon Walk ดูอยูห่ รอก…. แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
ก็คิดไว้ อยูแ่ ล้ วนี่นะ
สงสัยจะใช้ ตอนทีเ่ จอมอนสเตอร์ อยูไ่ ม่ได้
น่ำจะลองตอนที่มีศตั รูตวั เดียวอยู่ แต่ก็สำยไปแล้ วแหละ
ศัตรูมีสบิ กว่ำตัว.... ไม่ส.ิ .หลำยสิบตัวเลยหรื อ... เอำเป็ นว่ำเยอะมำกแล้ วกัน
จำกกำรที่ผมยืนอยูต่ รงทำงเข้ ำห้ อง อย่ำงน้ อยก็ทำให้ ไม่โดนล้ อมอยู่
หนีมยั ้ ?
แต่คงไม่ไหวมัง้
ถ้ ำยังไงก็ต้องถูกไล่ตำมล่ะก็ สู้ที่นี่นำ่ จะดีกว่ำ
ผมก็ฟัน Needle Wood ที่อยูด่ ้ ำนขวำไปหนึง่ ตัว
ระหว่ำงทีช่ กั ดำบออกมำก็โดนโจมตีจำกทำงซ้ ำยซะแล้ ว
ควำมเจ็บที่ไหล่ซ้ำยมันก็วงิ่ ขึ ้นมำถึงหัวผม
ประตูทำงเข้ ำของห้ องนันเปิ
้ ดไว้ คอ่ นข้ ำงกว่ำง
ผมคนเดียวคงยืนบังได้ ไม่หมด
ถ้ ำโดนไล่ตำมแล้ วล่ะก็ จะกลำยเป็ นต้ องสู้รอบตัวสำมร้ อยหกสิบองศำแทน
อย่ำงน้ อยก็เอำหลังชนกำแพงไว้ ก่อนแล้ วกัน
ผมไม่สนใจมอนสเตอร์ ที่มำจำกทำงด้ ำนซ้ ำย แล้ วเริ่ มวิง่ ออกไปทำงขวำ
แล้ วก็ใช้ Overwhelming
พยำยำมเมินควำมคิดทีว่ ำ่ ไม่อยำกจะขยับเลย...... แล้ วผมก็ใช้ ดรู ันดัลปั ด Needle Wood ที่เกำะเท้ ำซ้ ำยผมอยู่ เสร็ จแล้ ว
ก็ฟันขึ ้นไประหว่ำงทีช่ กั เท้ ำซ้ ำยออกมำ แล้ วก็ในระหว่ำงที่ผมจะฟั นใส่มอนสเตอร์ อีกตัวที่อยูล่ กึ เข้ ำไป ผลของสกิลก็หมด
ก่อน
ยังไงก็ฟันไปก่อนแล้ วกัน
แต่พอเดินไปอีกก้ ำวก็โดน Needle Wood โจมตีเข้ ำมำจำกทำงขวำอีก
แค่นี ้ผมก็กลำยเป็ นว่ำเคลือ่ นไหวอยูก่ ลำงห้ องแล้ ว
ถ้ ำไปถึงกำแพงได้ ก็จะมีกำรโจมตีเหลือแค่ร้อยแปดสิบองศำ...
ควำมจริงถ้ ำไปที่มมุ ห้ องได้ ก็จะเหลือเก้ ำสิบองศำ แต่ดแู ล้ วไม่นำ่ จะเป็ นไปได้ ในตอนนี ้แฮะ
เพรำะอยูๆ่ ผมก็ใช้ สกิลเคลือ่ นไหว ศัตรูทำงซ้ ำยจึงโจมตีพลำดไป
ผมจึงอำศัยจังหวะนันปรำบมั
้
นอีกตัว
มอนสเตอร์ ก็คอ่ ยๆเข้ ำมำออกทำให้ ผมมีพื ้นที่น้อยลงทุกที
หลังจำกรี บเร่งฝี เท้ ำ ผมก็ได้ เอำหลังพิงกำแพง แล้ วยกดูรันดัลขึ ้นมำตังรั้ บได้ จนได้
ก่อนอื่นก็ใช้ ดำบรับกำรโจมตีที่มำจำกทำงด้ ำนซ้ ำยก่อน
....แล้ วไหล่ขวำก็รับกำรโจมตีอีกด้ ำนเข้ ำไปเต็ม
โอ้ ย...
ผมก็พลิกก็มือแล้ วกลับมำฟั น Needle Wood ทำงขวำ
แล้ วก็โดนทำงไหล่ซ้ำยอีกรอบ....
โอ้ ยยยยย
พอหันไปฟั นมอนสเตอร์ ด้ำนซ้ ำย...
ก็โดนไหล่ขวำเข้ ำไปอีกที
เจ็บว้ อย
รับกำรโจมตีไปซะละ
ตรำบใดที่ไม่ใช่หนึง่ ต่อหนึง่ ก็ชว่ ยไม่ได้ สนิ ะ
ผมจึงฟำดดูรันดัลฆ่ำมอนสเตอร์ ที่อยู่ทำงขวำไป
ผมมีดรู ันดัลอยู่
ถ้ ำ HP ที่ได้ จำกสกิลดูด HP ของดูรันดัลมำกกว่ำ HP ที่เสียไปจำกกำรโดนโจมตีแล้ วก็ไม่มีปัญหำ
แต่ตอนนี ้อย่ำงนี ้มำกกว่ำกันนัน...
้ จำกควำมรู้สกึ แล้ วผมก็ไม่ร้ ูเหมือนกัน
แล้ วดูรันดัลก็ยงั มีสกิลดูด MP อยูอ่ ีกด้ วย
ผมจึงใช้ Overwhelming อีกรอบ
ทำเป็ นเมินควำมไม่อยำกทำอะไร แล้ ววิง่ ไปปรำบมอนสเตอร์ ที่อยูข่ ้ ำงหน้ ำทังสองตั
้
ว
พอผลของสกิลหมด ผมก็กลับมำเอำหลังชนกำแพงเหมือนเดิม
อย่ำงน้ อยก็ต้องไม่โดนล้ อมจำกข้ ำงหลัง
คิดไป ผมก็หลบกำรโจมตีจำกกิ่งไม้ แล้ วฟั น Needle Wood ทิ ้งไปอีกตัว
ถ้ ำเป็ นไปได้ ก็อยำกต่อสู้อยูแ่ ถวมุมห้ องมำกกว่ำ
ถึงจะดูด MP ได้ จำกสกิลของดูรันดัลก็เถอะ ดูเหมือน Needle Wood ไม่กี่ตวั จะไม่พอแฮะ
เพื่อที่จะหลีกเลีย่ งอำกำรอยำกยอมแพ้ รอจน MP เต็มก่อนค่อยใช้ ก็แล้ วกัน
แต่ถ้ำเป็ นอย่ำงนี ้ต่อไป ก็มีโอกำสที่จะถูกล้ อมอยู่
เอำเป็ นว่ำพอใจจิตเริ่ มกลับเป็ นปกติ ใช้ อกี รอบดีกว่ำ
ถึงจะรู้สกึ แย่กบั กำรเปลีย่ นแปลกกระทันหันก็เถอะ นี่ไม่ใช่สถำนกำรณ์จะมำบ่น
ผมก็ใช้ ดรู ันดัลรับกำรโจมตีที่มำจำกทำงด้ ำนซ้ ำย แล้ วฟั นกลับไปอีกครัง้
แล้ วก็โดนโจมตีที่ไหล่ขวำอีกแล้ ว
เริ่ มเป็ นกำรต่อสู้แบบแลกกันโจมตีละ
จำกควำมรู้สกึ แล้ ว HP ที่เสียไปจำกกำรโดนโจมตีก็พอจะทดแทนได้ ด้วย HP ที่ดดู มำโดยดูรันดัลน่ะนะ
แต่ก็จะวำงใจไม่ได้
ถ้ ำโดนโจมตีอย่ำงต่อเนื่องล่ะ โอกำสที่จะตำยในทันทีก็มีอยู่
เพรำะงันตอนนี
้
้รักษำควำมสมดุลย์ร่ำงกำยให้ ดีๆก่อน
ผมคิดถึงควำมตำยของตัวเอง
ถึงจะเป็ นโลกคูข่ นำน แต่นี่ก็คือควำมจริ ง
ถ้ ำโดนมอนสเตอร์ ที่นี่จดั กำรก็หมำยถึงควำมตำย
อืมม
ผมรู้สกึ ถึงควำมตำยที่ใกล้ เข้ ำมำ
ถึงจะน่ำกลัว แต่ก็ไม่ขนำดที่กลัวจนตัวส่น
แล้ วก็ไม่ใช่ขนำดที่จะทำเป็ นหัวเรำะกลบเกลือ่ นได้ ด้วย
แล้ วก็ที่นี่คือสนำมรบ
แค่ควำมรู้สกึ ถึงควำมตำย ผมก็เย็นวำบไปถึงกระดูกสันหลัง
ผมก็ฟัน Needle Wood อีกตัวให้ มนั ไปกองอยูก่ บั พื ้น
แล้ วก็อำบกำรโจมตีจำกทำงด้ ำนข้ ำงครัง้ หนึง่
ผลัดกันตี ผลัดกันรับสินะ
พอผมหลบกำรโจมตีอกี ครัง้ หนึง่ ได้ ก็ฟันดูรันดัลกลับไป
ในระหว่ำงที่ระวังมอนสเตอร์ ผมก็หนั ไปดูที่มมุ ห้ อง
ตังแต่
้ เมื่อไหร่ก็ไม่ร้ ู มอนสเตอร์ ทอี่ ยูร่ ะหว่ำงมุมห้ องด้ ำนขวำกับผมก็เหลือเพียงสองตัว
โอกำสมำถึงแล้ ว
ผมจึงใช้ Overwhelming อีกครัง้
ก่อนอื่นฟั นตัวเกะกะข้ ำงหน้ ำก่อน แล้ วก็ไปจัดกำรมอนสเตอร์ อกี ตัวทำงด้ ำนแล้ ว แล้ วพอผลของสกิลหมด ผมก็วิ่งแล้ วฟำด
ดูรันดัลขึ ้นใส่มอนสเตอร์ ที่เหลืออยูอ่ ีกตัว แค่นี ้ก็จดั กำรมอนสเตอร์ ที่ขวำงผมกับมุมห้ องได้ แล้ ว
ระหว่ำงที่หนีกำรโจมตีของมอนสเตอร์ ในที่สดุ ผมก็มำอยูท่ ี่มถมห้ องจนได้
แค่นี ้ก็เหลือขอบเขตกำรป้องกันแค่เก้ ำสิบองศำ
ผมก็ยกดูรันดัลขึ ้นมำ แล้ วมองไปยังมอนสเตอร์ ที่เหลือ
จำนวนของศัตรูก็คอ่ ยๆลดลงแล้ ว
พอลองมองดูๆดีก็ร้ ูสกึ ขึ ้นมำเป็ นครัง้ แรก
ถึงจะบอกว่ำเหมือนกับมองควำมตำยอย่ำงใจเย็นก็เถอะ จริ งๆแล้ วไม่ได้ ใจเย็ฯเลย
ที่เหลือก็มีเพียงไม่กี่ตวั
จริ งๆไม่ต้องพยำยำมมำถึงมุมห้ องก็ได้
ควรจะทำใจให้ เย็นแล้ วต่อสู้ตอ่ ไปแท้ ๆ...
เหงื่อของผมชุ่มมือไปหมด
ถ้ ำไม่ระวังดีๆแล้ วทำดูรันดัลหลุดไปล่ะก็ จบแน่
ผมถึงสลับมือซ้ ำยขวำเพื่อถือดูรันดัล แล้ วเอำมือมำเช็ดกำงเกงก่อน
ช่วงนันก็
้ โดนโจมตีไปไม่ร้ ูกี่ครัง้ แต่ก็ชว่ ยไม่ได้
พอจับดูรันดัลขึ ้นมำตังท่
้ ำดีๆอีกครัง้ ผมก็วงิ่ ไปทำงขวำ
แล้ วฟำดใส่ Needle Wood ที่อยูใ่ กล้ ตวั ที่สดุ
ถ้ ำเหลือแค่นี ้ล่ะก็ รี บๆจัดกำรไปน่ำจะดีกว่ำ
หลังจำกดึงดูรันดัลออกจำกซำกของ Needle Wood แล้ ว ผมก็หนั หลังกลับมำฟั นใส่มอนสเตอร์ อีกตัว
จำกนันก็
้ ป้องกันกำรโจมตีจำกทำงด้ ำนซ้ ำย แล้ วฟั นดูรันดัลลงมำจำกแนวไหล่อีกรอบ
ผมจึงแข่งกันโจมตีกบั มอนสเตอร์
พอสวนกลับกำรโจมตีของ Needle Wood ทำงขวำได้ แล้ ว ผมก็เบี่ยงตัวหันกลับมำ
หลบกำรโจมตีไปอย่ำงหวุดหวิด
หลังจำกนันผมก็
้
ยกดูรันดัลขึ ้นแล้ วฟำดมันลงมำอีกที
เหลือแค่ตวั เดียวแล้ ว
แต่มอนสเตอร์ ก็ดทู ำ่ ไม่มีควำมติดจะหนี
ผมจึงตังรั้ บกำรโจมตีจำก Needle Wood แล้ วยกดำบขึ ้น ผ่ำมันขำดลงมำเป็ นสองเสีย่ ง
「ฟู่ ……」
ผมก็ถอนหำยใจออกมำดังๆ
มอนสเตอร์ ที่เหลืออยูต่ วั สุดท้ ำยกลำยเป็ นควันหำยไปแล้ ว
ผมก็หำยใจเข้ ำไปลึกๆ
ผมก็มองไปรอบๆห้ องนี ้อีกครัง้
ควำมกว้ ำงก็ประมำณสีห่ ้ ำเมตร ขนำดเท่ำห้ องทีม่ ีทำงเข้ ำออก
กิ่งไม้ ที่มอนสเตอร์ เหลือไว้ ก็หล่นอยูเ่ พียบเลย
นอกจำกกิ่งไม้ แล้ วก็ยงั มีอะไรอยูด่ ้ วย..
ใบไม้
ก็แค่ใบไม้ นะ่ นะ
มีสำมใบด้ วยกัน
ก็คือใบไม้ เป็ นแรร์ ดรอปสินะ
นอกจำกนันก็
้ ไม่มีอะไรแล้ ว
เรื่ องที่วำ่ กลำงห้ องจะมีหีบสมบัตติ งอยู
ั ้ ่ หรื อจะมีดำบในตำนวนอยูก่ ็ไม่มีทงนั
ั ้ น้
พอเก็บกิ่งไม้ เข้ ำกระเป๋ ำหมดแล้ วก็ลองไล่ดอู ีกรอบ แต่ก็ไม่มีอะไรจริ งๆ
เป็ นห้ องที่มีแต่มอนสเตอร์ งนสิ
ั ้ นะ
ผมตังอุ
้ ตส่ำห์ตงควำมคำดหวั
ั้
งไว้ ...
ถ้ ำไม่มดี รู ันดัลล่ะก็ ตำยแน่ๆ
ดันเจี ้ยนนันน่
้ ำกลัวกว่ำที่ผมคิดเยอะ
ถ้ ำเป็ นอัศวินหกคนเมื่อกี ้จะรับมือห้ องนี ้ไหวมัยนะ
้
แถมก็ใช่วำ่ เป็ นห้ องที่มีอะไรอยูด่ ้ วย
ใบไม้ เองก็ทำ่ ทำงไม่นำ่ จะแพง
ที่อศั วินฝึ กหัดบอกว่ำหำเงินยำกก็เป็ นเพรำะแบบนี ้สินะ
พอเก็บกิ่งไม้ ครบ ตรวจสอบห้ องดูอีกครัง้ แล้ วผมก็ใช้ สกิลตรวจสอบดูที่แขนตัวเอง
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
ชำวบ้ ำน Lv6 ผู้กล้ ำ Lv3 นักสำรวจ Lv4
เครื่ องสวมใส่ ดูรันดัล เกรำะหนัง Sandal boots
เลเวลขึ ้นมำทันทีเยอะเลย
โดยเฉพำะนักสำรวจ ขึ ้นมำตังสำมแน่
้
ะ
ตอนที่ใช้ Overwhelming ครัง้ สุดท้ ำยก็ร้ ูสกึ จิตใจจะไม่เป็ นอะไรมำกด้ วย เป็ นเพรำะเลเวลอัพสินะ
แต่ก็ไม่ได้ ร้ ูสกึ ว่ำมีกำรฟื น้ ฟูเลย เพรำะงันตอนเลเวลอั
้
พก็ไม่ได้ มีกำรเติม HP กับ MP ให้ สนิ ะ
แต่ยงั ไงก็ยงั มีสกิลดูด HP กับ MP ของดูรันดัลอยู่
จะลองไปต่ออีกนิดดีมยนะ
ั้ ?
ไม่สิ ไม่ไหวแล้ ว
ถ้ ำไปต่อท่ำจะแย่จริ งๆ
น่ำจะเหลืออำกำรเหนื่อยด้ วย
ถ้ ำใช้ ดรู ันดัลจนไม่ไหวจริ งๆแล้ ว... ไม่ลองดีกว่ำ
ผมจึงกลับโรงแรงไป
ร่ำย Dungeon Work แล้ วก็นกึ ถึงห้ องทีม่ ีทำงเข้ ำออก เสร็ จก็เข้ ำกำแพงที่โผล่ขึ ้นมำไป
พอกลับมำที่ห้องเดิมแล้ วผมจึงเดินเข้ ำกำแพงสีดำที่อยูล่ กึ ที่สดุ
รู้สกึ รอบๆมืดไปชัว่ พริ บตำ แล้ วก็ออกมำข้ ำงนอกดันเจี ้ยน
พระอำทิตย์เริ่ มลับขอบฟ้ ำไปแล้ ว
รู้สกึ เหมือนผ่ำนไปแค่หนึง่ ชัว่ โมงเอง แต่เหมือนว่ำจะหมกมุน่ ในดันเจี ้ยนนำนอยูเ่ หมือนกันแฮะผม
ก็จดจ่ออยูต่ ลอดเลยนี่นะ
ทีละระวังเรื่ องเวลำไว้ ดกี ว่ำ
ผมเรี ยกใช้ กำรตังค่
้ ำตัวละครใหม่ขึ ้นมำ ผมก็เก็บดูรันดัลแล้ วเลือกส่วนลดสำมสิบเปอร์ เซ็นแทน
มีพ้อยท์วำ่ งๆเหลืออยู่ 2 พ้ อยท์
ก็เป็ นชำวบ้ ำน Lv6 แล้ วนี่นะ
จะเอำไปทำอะไรดีหว่ำ...
เอำไว้ ตอนกลับโรงแรมไปค่อยคิดเหมือนกัน
ผมก็เรี ยกไอเทมบ็อกซ์ แล้ วหยิบ Scimitar ออกมำจำกข้ ำงใน
หือ?
ดูเหมือนกล่องที่ใส่ Scimitar จะมีพื ้นที่สำหรับใส่ของอย่ำงอื่นได้ เพิ่มขึ ้นมำ
เป็ นแบบนี ้แต่แรกรึเปล่ำนะ?
เอำเถอะ นี่ก็ไว้ กลับโรงแรมก่อนแล้ วกัน
ผมจึงเหน็บ Scimitar ไว้ ที่เอวแล้ วกลับไปโรงแรมเบลไป
บทที่ 16 ยำขวดแรก
ผมก็เดินกลับไปที่เมืองเบล
พอพระอำทิตย์เริ่ มคล้ อยตกดิน ตลำดก็ดเู หมือนว่ำจะหยุดไปแล้ ว
พวกร้ ำนแผงลอยต่ำงๆก็กำลังเก็บข้ ำวของกันอยู่
พอเดินไปซักพัก ผมก็กลับมำถึงโรงแรมเบลจนได้
ข้ ำงในก็มีโรงแรม Lv28 อยูเ่ หมือนเดิม
「โย่ ยินดีต้อนรับกลับ」
ดูยงั ไงก็ไม่เป็ นโรงแรมชันสู
้ งแฮะ ที่นี่
「ขอกุญแจด้ วย」
「นี่ครับ」
ผมจึงส่งกุญแจของห้ อง 311 กลับไป
「ข้ ำวเย็นนีก่ ินได้ รึยงั ?」
「อือ ไปเลือกที่เมนูในโรงอำหำรเลย」
「พอข้ ำวเย็นเสร็ จแล้ ว ขอน ้ำร้ อนด้ วย」
「ยี่สบ
ิ นำลนะ」
เอ๋?
ลดสำมสิบเปอร์ เซ็นล่ะ?
ช่วยไม่ได้ ผมจึงลดกระเป๋ ำเป้ลงมำแล้ วยื่นเหรี ยญทองแดงยี่สบิ เหรี ยญไป
「แล้ วก็..... ไอ้ นี่เอำไปใช้ ทำเชื ้อเพลิงได้ มยั ้ ?」
พอตังค่
้ ำตัวละครใหม่เอำส่วนลดสำมสิบเปอร์ เซ็นออก เปลีย่ นเป็ นรำคำขำยเพิ่มสำมสิบเปอร์ เซ็นแทน ผมก็หยิบกิ่งไม้ มำ
จำกกระเป๋ ำแล้ วยื่นให้ ชำยที่เคำน์เคอร์ ดู
「นัน
่ กิ่งไม้ ไม่ใช่เรอะ?」
「ใช่แล้ ว」
「ไฟมันแรงเกินไปสำหรับเรำน่ะ ไอ้ นน
ั่ น่ะเอำไว้ ให้ พวกช่ำงตีเหล็กเขำใช้ กนั แต่จะหำช่ำงตีเหล็กมำซื ้อน่ะยุง่ ยำกใช้ ได้ เลย
ขำยให้ กิลด์ดกี ว่ำ」
「ฮืม...」
ดูทำ่ จะต้ องขำยทีก่ ิลด์สถำนเดียว
「ดูที่ดน
ั เจี ้ยนนี ้ชันหนึ
้ ง่ จะเป็ น Needle Wood ที่เหลือกิ่งไม้ ไว้ สนิ ะ」
「ใช่แล้ วแหละ」
「แล้ วก็.. ชันสองเป็
้
น Green Caterpillar ชันสำมก็
้
เป็ น Cobalt เรอะ... เสียใจด้ วยละกัน」
ผมไม่เจออะไรนอกจำก Needle Wood เลย
พอเป็ นคนละชันมอนสเตอร์
้
ที่เจอก็ไม่เหมือนกันสินะ
แล้ วก็ถ้ำบอกว่ำ “ดันเจี ้ยนนี”้ ก็แสดงว่ำมอนสเตอร์ ในดันเจี ้ยนแต่ละที่ก็ไม่เหมือกันด้ วย
แล้ วก็ดจู ำกท่ำทำงกำรพูด ดูทำ่ จะไม่ใช่มอนสเตอร์ ที่ดซี กั เท่ำไหร่
「ก็ชว่ ยไม่ได้ ละ่ นะ」
「ก็คงงัน้ ยังอยูช่ นตื
ั ้ ้นๆอยูน่ ี่นะ พอลองมองดูแบบนันแล้
้ ว นำยก็ดแู กรง่ไม่เบำเลยนี่หว่ำ」
ยังอยูช่ นต
ั ้ ่ำๆอยูก่ ็ช่วยไม่ได้
>มีควำมเชื่อมัน
่ ที่จะลงไปชันลึ
้ กๆ
>แข็งแกร่ ง
แบบนี ้เรอะ?
เข้ ำใจผิดละนำย
「ก็คงจะไปถึงทีๆ่ ไปได้ นะ่ แหละ แล้ วก็.. กิลด์นกั ผจญภัยของเมืองนี ้น่ะ อยูไ่ หนหรื อ?」
「สีห
่ ลังไปทำงซ้ ำยน่ะ」
ชำยคนนันก็
้ ชี ้นิ ้วไป
จะว่ำไปก็เห็นตึกอะไรคล้ ำยๆแบบนันอยู
้ ด่ ้ วยสินะ
「อืม... จะไปดีไหมหว่ำ」
「ถ้ ำจะไปขำยของอย่ำงเดียวล่ะก็ แป๊ ปเดียวก็เสร็ จแล้ ว ลองไปดูสิ」
「เข้ ำใจล่ะ แล้ วก็ฝำกนี ้ด้ วย」
ผมจึงฝำกกุญแจห้ องที่เพิง่ จะรับมำให้ คนดูแลอีกรอบ แล้ วออกจำกโรงแรมไป
พอไปทำงด้ ำนซ้ ำยเลยไปสีห่ ลัง
แล้ วผมก็เข้ ำกิลด์นกั ผจญภัยไป
ข้ ำงในใหญ่กว่ำกิลด์นกั สำรวจประมำณหนึง่ เท่ำ.. คงเรี ยกเป็ นที่ทำกำรไปรษณีย์ทคี่ อ่ นข้ ำงใหญ่ได้ ละ่ มัง้
ข้ ำงในมีคนประมำณห้ ำหกคน
แล้ วข้ ำงในก็มีเคำน์เตอร์ อยูเ่ หมือนกิลด์นกั สำรวจ
「จะขำยของน่ะ」
ผมจึงไปยืนหน้ ำเคำน์เตอร์
ยังไงก็ลองซื ้อขำยกับกิลด์ดซู กั ครัง้ ดีกว่ำ
ข้ ำงในก็มชี ำวบ้ ำนสำวที่มีอำยุประมำณสำมสิบ
หน้ ำตำก็ประมำณนัน้
ถ้ ำเทียบกับร๊ อกแซนด์นะ่ นะ
「เชิญวำงที่นี่คะ่ 」
เธอก็ยื่นถำดใบใหญ่มำให้ ผม
「เนี่ย」
ผมจึงเอำไอเท็มออกมำจำกกระเป๋ ำ
เป็ นกิ่งไม้ ทงหมดสำมสิ
ั้
บสำมกิ่ง
แล้ วก็ใบไม้ สำมใบ
「ไม่ได้ เป็ นสมำชิกของกิลด์นกั ผจญภัยสินะคะ」
หญิงสำวก็ถำมผม
「ไม่ได้ เป็ นหรอก ทำไมหรื อ?」
「ใบไม้ เป็ นวัตถุดิบของยำแก้ พษ
ิ ค่ะ ถ้ ำเป็ นสมำชิกของกิลด์ละ่ ก็ หำกนำใบไม้ มำขำยก็จะได้ สทิ ธิพิเศษในกำรซื ้อยำแก้ พษิ
ในครึ่งรำคำตำมจำนวน ใบไม้ ที่นำมำขำยค่ะ... เพรำะยำแก้ พษิ เป็ นสินค้ ำจำเป็ นของนักผจญภัยด้ วย」
รอก่อนนะ
ถ้ ำมียำแก้ พิษก็หมำยควำมว่ำ มีพิษอยูด่ ้ วยสินะ ถ้ ำไม่มีพิษก็คงไม่มียำแก้ พษิ
แล้ วถ้ ำยำแก้ พิษเป็ นสินค้ ำจำเป็ นของผจญภัยแล้ ว.... ก็คือนักผจญภัยจะพบอันตรำยที่มำจำกพิษเป็ นประจำสินะ
หรื อก็คือผมที่เข้ ำดันเจี ้ยนมือเปล่ำไปเนี่ย... เป็ นกำรกระทำที่สิ ้นคิดมำก
「แล้ วจะซื ้อยำแก้ พษ
ิ ได้ ไหม?」
「ถ้ ำไม่ได้ เข้ ำกิลด์ละ่ ก็ จะคิดตำมรำคำจริ งนะคะ」
「เท่ำไหร่ ละ่ ?」
「หนึง่ ร้ อยนำลค่ะ」
「ฮืม...」
จะว่ำแพงก็แพง จะว่ำไม่แพงก็ไม่คอ่ ยแพงแฮะ
「แล้ วก็ถ้ำทำนใบไม้ เข้ ำไปก็จะสำมำรถแก้ พิษได้ เหมือนกันค่ะ รำคำรับซื ้อของใบไม้ จะเป็ นแปดสิบนำลค่ะ」
มันไม่ได้ ขดั แย้ งกันเรอะ
ต้ องขอบคุณพี่สำวเคำน์เตอร์ มำกที่บอกมำ
「เข้ ำใจล่ะ งันยกเลิ
้
กกำรขำยใบไม้ นะ」
「ค่ะ กรุ ณำรอซักครู่ นะคะ」
พอผมเอำใบไม้ ออกมำจำกถำดเสร็ จ คุณเธอยกถำดที่วำงกิ่งไม้ ขึ ้นแล้ วนำเข้ ำไปข้ ำงในกิลด์
แล้ วผมก็เดินดูรอบกิลด์รอเธอกลับมำ
จู่ๆกำแพงด้ ำนซ้ ำยก็กลำยเป็ นสีดำ
แล้ วก็มีคนเดินออกมำ
นัน่ มัน... Dungeon Walk?
ไม่ใช่วำ่ ใช้ ได้ แค่ในดันเจี ้ยนหรอกหรื อ?
ที่ออกมำจำกกำแพงคือนักเดินทำงสองคน.. ไม่มีนกั สำรวจ
「เมืองทำร์ เล่~~ มีคนไปขำเดียวมัย้ ~~~~」
แล้ วนักเดินทำงที่ออกมำก็ตะโกนเรี ยกคนรอบๆ
พอเห็นว่ำไม่มีใครตอบรับ นักเดินทองคนนันก็
้ ร่ำยอะไรซักอย่ำงออกมำแล้ วเดินหำยเข้ ำไปในกำแพงสีดำ
ได้ ยินแว่วๆว่ำไม่ใช่ Dungeon Walk แต่เป็ น Field Walk สินะ
ไม่ใช่สกิลเดียวกันงันสิ
้
จะว่ำไปแล้ วปำร์ ตี ้หกคนที่เดินออกมำจำกต้ นไม้ ใกล้ ทำงเข้ ำดันเจี ้ยนก็เป็ นกำแพงแบบนี ้เหมือนกัน
ก็คือนักสำรวจมี Dungeon Walk แล้ วนักผจญภัยมี Field Walk สินะ
แล้ ว Dungeon Walk ก็ใช้ ได้ เฉพำะในดันเจี ้ยน ส่วน Field Walk ก็ใช้ ไปมำระหว่ำงเมืองได้ สนิ ะ
ดูทำ่ สองคนนันจะไปเมื
้
องทำร์ เล่..
แล้ วจะมำที่นี่ทำไมกันนะ?
ขณะที่กำลังคิดอยู่ ก็มีกำแพงสีดำโผล่ขึ ้นมำอีกแล้ ว
ครำวนี ้เป็ นหกคน แล้ วก็มีนกั เดินทำงหนึง่ ในสองคนเมื่อกี ้อยูด่ ้ วย
จำกนันหกคนนั
้
นก็
้ ออกจำกกิลด์ไป
อืมมมม
อยำกจะทำอะไรกันแน่ ผมไม่เข้ ำใจ
「ขอประทำนโทษที่ทำให้ รอค่ะ.... เชิญค่ะ」
ผมหันกลับมำ หญิงสำวก็กลับมำแล้ ว
ข้ ำงบนถำดนันมี
้ เหรี ยญเงินหกเหรี ยญกับเหรี ยญทองแดงกี่เหรียญไม่ร้ ูวำงอยู่ พอลองนับดูก็เหมือนจะเป็ นสีส่ บิ สำมเหรียญ
หกร้ อยสีส่ บิ สำมนำลรึ?
สำหรับกิ่งไม้ แล้ วก็ไม่เลวอยูห่ รอก แต่ก็ไม่ได้ แพง
เพรำะงันกำรหำเงิ
้
นได้ วนั ละเหรี ยญทองนี่ก็เป็ นควำมฝั นเลยสินะ
จริ งๆถ้ ำมีเวลำมำกกว่ำนี ้แล้ วลงไปถึงชันลึ
้ กหน่อยๆล่ะก็ อำจจะทำได้ ก็ได้
ผมก็ถอดสกิลขำยได้ รำคำเพิ่มสำมสิบเปอร์ เซ็น แล้ วเลือกสกิลลดรำคำซื ้อสำมสิบเปอร์ เซ็นแทน
น่ำรำคำญจริ งๆ
「นอกจำกยำแก้ พษ
ิ แล้ วที่นี่ยงั มียำอะไรขำยบ้ ำงล่ะ?」
「นอกจำกยำแก้ พษ
ิ แล้ วก็มี.... ยำรักษำแผล ยำฟื น้ ฟูพลังกำย ยำแก้ สถำนะแข็ง ยำแก้ สถำนะชำ แล้ วก็ยำแก้ สถำนะ
ผิดปกติทกุ ชนิดค่ะ」
ดูทำ่ ยำรักษำแผลจะเป็ นยำฟื น้ ฟู HP ส่วนยำฟื น้ ฟูพลังกำยจะเป็ นยำฟื น้ ฟู MP สินะ
「ยำแก้ สถำนะแข็งกับยำแก้ สถำนะชำรำคำเท่ำไหร่ ?」
「ทังคู
้ ร่ ำคำหนึง่ ร้ อยนำลค่ะ」
รำคำเท่ำยำแก้ พิษสินะ
「ถ้ ำอย่ำงงันเอำมำอย่
้
ำงละสองขวดละกัน」
เอำเป็ นว่ำซื ้อไปอย่ำงละสองก่อนแล้ วกัน
จะได้ ใช้ รึเปล่ำก็ไม่ร้ ู คงไม่ต้องซื ้อตุนหรอก
「รับทรำบค่ะ」
พนักงำนก็ยืนขึ ้นแล้ วเดินเข้ ำกิลด์ไป แต่ก็กลับมำในแทบจะทันที
แล้ วก็เอำยำสีขำวกับเหลืองอย่ำงละสองขวดมำวำงบนเคำน์เตอร์
ยำแก้ สถำนะแข็ง
ยำแก้ สถำนะชำ
「อืม」
「สีขำวจะเป็ นยำแก้ สถำนะแข็ง ส่วนสีเหลืองจะเป็ นยำแก้ สถำนะชำค่ะ」
ใช้ สแี ยกเอำหรอกหรื อ?
แต่ผมมีสกิลตรวจสอบ เพรำะงันไม่
้ ต้องกลัวใช้ ผดิ หรอก
ผมจึงยื่นเหรี ยญเงินสีเ่ หรี ยญให้ เคำน์เตอร์
ยำแก้ สถำนะชำก็คงทำงำนตำมชื่อ เอำไว้ แก้ สถำชนะชำนัน่ แหละ
แล้ วยำแก้ สถำนะแข็งล่ะ?
เป็ นยำที่ไว้ ใช้ ตอนร่ำงกำยติดสถำนะแข็ง.... มีพวกเวทย์แปลงหินอะไรพวกนี ้ด้ วยหรื อ?
พอพนักงำนหญิงนับเหรี ยญเงินครบสี่เหรี ยญแล้ วก็ยื่นยำทังหมดมำทำงผม
้
อุตส่ำห์เตรียมไว้ แล้ วแท้ ๆ แต่ดเู หมือนสกิลลดรำคำซื ้อสำมสิบเปอร์ เซ็นต์จะไม่ทำงำนแฮะ
ผมจึงเอำใบไม้ กบั ยำเก็บไว้ ในถุงว่ำงๆแล้ วใส่กลับไปในกระเป๋ ำ
「เงื่อนไขกำรเข้ ำกิลด์นกั ผจญภัยคืออะไรหรื อ?」
「เงื่อนไขในกำรเข้ ำมีสองอย่ำงค่ะ หนึง่ คือต้ องเป็ นนักสำรวจ Lv50 ขึ ้นไป แล้ วก็ต้องไม่ได้ อยูใ่ นกิลด์นกั สำรวจหรื อกิลด์
อื่นๆค่ะ ต้ องกำรเข้ ำกิลด์มยคะ
ั ้ ? เดี๋ยวดิชนจะน
ั ้ ำทำงให้ 」
「ไม่ต้องหรอก」
พอผมปฏิเสธไปแล้ วก็นำกระเป๋ ำขึ ้นสะพำย แล้ วออกจำกกิลด์นกั ผจญภัยไป
นักผจญภัยคือนักสำรวจชันสู
้ ง เงื่อนไขคือต้ องเป็ นนักสำรวจ Lv50 ขึ ้นไปสินะ
ถ้ ำทำตำมเงื่อนไขได้ ก็จะได้ อำชีพมำรึเปล่ำนะ
จะว่ำไปแล้ วก็ได้ ยินว่ำกิลด์นกั ผจญภัยกับกิลด์นกั สำรวจไม่คอ่ ยจะกินเส้ นกันด้ วย
ก็คงงันแหละ
้
สำหรับกิลด์นกั สำรวจแล้ ว นักผจญภัยใช้ อำชีพนักสำรวจเป็ นแท่นหินเหยียบขึ ้นไปเท่ำนันเอง
้
ถ้ ำจะพูดดีๆก็คือ นักสำรวจเป็ นไข่ของนักผจญภัย หรื อถ้ ำเปลีย่ นมุมมองแล้ ว นักสำรวจก็คือเศษเหลือที่ไม่สำมำรถเป็ นนัก
ผจญภัยได้ สนะ
ผมเองถ้ ำอยำกจะเข้ ำกิลด์ไหนแล้ วล่ะก็ ระวังไว้ เป็ นกำรดีกว่ำ
พอผมกลับมำถึงโรงแรมและรับกุญแจเรี ยบร้ อยแล้ ว
ก็เข้ ำไปในโรงอำหำรทันที
ตรงโต๊ ะที่ทำงเข้ ำโรงอำหำรนัน้ มีอำหำรสีช่ นิดวำงเรียงกันอยู่
「โปรดเลือกอำหำรเย็นจำกหนึง่ ในนี ้ด้ วยค่ะ」
หญิงสำวพนักงำนก็บอกผมมำ
สงสัยเธอจะเป็ นผู้รับผิดชอบของโรงอำหำรนี ้
อย่ำงนี ้นีเ่ อง
ไม่ใช่เลือกจำกเมนู แต่เป็ นเลือกจำกอำหำรจริ งสินะ
สงสัยคงจะมีคนที่อำ่ นเมนูไม่ออกเยอะอยูเ่ หมือนกัน
แต่ยงั ไงก็ตำม ที่โต๊ ะมีตวั อักษรอะไรซักอย่ำงเขียนไว้ ด้วย
เคยกันที่ไหนกันนะ..... อ๋อ... เป็ นตัวอักษรตัวเดียวกับที่เขียนบนกุญแจนี่เอง
ถ้ ำเขียนบนกุญแจแล้ วก็คงจะเป็ นเลขที่ห้อง 311 นัน่ แหละ
เพรำะงันที
้ เ่ ขียนตรงนี ้ก็หมำยควำมว่ำ อำหำรจำนนี ้เป็ นที่หนึง่ สินะ
「เอำนี」
่
「รับทรำบค่ะ เครื่ องดืม
่ จะรับเป็ นอะไรดีคะ」
กรรม
นัน่ สินะ ตอนแรกก็นกึ ว่ำจะทวนออเดอร์ วำ่ “หนึง่ สินะคะ” แต่ก็โดนเมินไปเฉยๆ
ดูเหมือนผมจะคิดไปเองแฮะ
「เครื่ องดื่มมีอะไรบ้ ำงล่ะ」
「มีเบียร์ .. ไวน์.. กับชำสมุนไพรค่ะ ถ้ ำจะรับเป็ นเหล้ ำสไลม์จะต้ องจ่ำยเพิม
่ ค่ะ」
「งันเอำชำสมุ
้
นไพร」
「รับทรำบค่ะ เชิญนัง่ ในที่ที่วำ่ งอยูไ่ ด้ เลยค่ะ」
ตอนอยูญ
่ ี่ปนก็
ุ่ เคยดืม่ เหล้ ำมำบ้ ำงหรื อก แต่ไม่ร้ ูปริ มำณแอลกอฮอล์ของที่นี่ด้วย อย่ำดืม่ จะดีกว่ำ
ยังไงในกระเป๋ ำผมก็มีเหรี ยญทองสำมสิบสำมเหรี ยญอยู่
พอนัง่ ลงแล้ ว อำหำรก็มำเซิร์ฟทันที
มีขนมปั ง ซุบทีใ่ ส่ถ้วยมำ สตูว์ผกั รวม แล้ วก็เนื ้อย่ำง
ค่อนข้ ำงเยอะเลยทีเดียว คงเพรำะกินแค่วนั ละสองมื ้อล่ะมัง้
ขนมปั งก็นมุ่ ดี ซุบกับสตูว์ก็ไม่เลว
เนื ้อก็คล้ ำยๆเนื ้อวัว นี่ก็พอใช้ ได้ เหมือนกัน เหมือนจะใส่พริ กไทยมำด้ วย
ถ้ ำเป็ นที่ญี่ปนล่
ุ่ ะก็ อำหำรชุดนี ้น่ำจะแพงพอสมควร
ระดับสูงไม่เบำ
ถึงจะแพงหน่อยก็เถอะ ถือว่ำตัดสินใจถูกแล้ วที่เลือกรวมอำหำรเย็นด้ วย
พอทำนอำหำรเสร็ จ ผมก็กลับไปที่ห้อง
พระอำทิตย์เกือบจะลับฟ้ ำแล้ ว
แสงที่เข้ ำมำจำกหน้ ำต่ำงก็ออกเป็ นสีแดง
พอเข้ ำไป ก็มเี สียงเคำะประตูลอยมำทันที
「เชิญครับ」
「ขอประทำนโทษครับ นำน ้ำร้ อนมำให้ ครับ」
ผู้ชำยที่เพิง่ เคยเห็นครัง้ แรกก็นำกะละมังใส่น ้ำร้ อนเข้ ำมำให้ ในห้ อง
พอชำยคนนันวำงกะละมั
้
งไม้ ไว้ ก็เอำผ้ ำเช็ดตัวพำดไว้ กบั กะละมัง แล้ วก็ออกจำกห้ องไปทันที
ท่ำทำงจะไม่ต้องทิป
ผมจึงถอดเสื ้อผ้ ำแล้ วเช็ดตัว
ดูทำ่ โลกนี ้จะไม่มีอำ่ งอำบบน ้ำแฮะ
ถึงจะมีก็คงจะเป็ นของหรูหรำของพวกมีเงินล่ะนะ
แค่น ้ำร้ อนยังรำคำตังยี
้ ่สบิ นำลเลย
แต่จะให้ นอนทังๆที
้ ่เหงื่อชุม่ เนื่ย มันก็ร้ ูสกึ แย่เกินไป
พอเช็ดตัวเสร็ จ ผมก็เอำบ็อกเซอร์ ออกมำซัก
เป็ นชุดชันในตั
้ วเดียวที่ผมมี
ชุดชันในของโลกนี
้
้จะเป็ นยังไงผมก็ไม่ร้ ูหรอก แต่ก็ควรจะซื ้อมำในวันนี ้ที่มีตลำดสินะ
แย่ละ่
ถ้ ำมีพวกผงซักฟอกหรื อสบูก่ ็นำ่ จะซื ้อมำด้ วย
แต่ดจู ำกที่มนั ไม่ได้ มำกับน ้ำร้ อนแล้ ว อำจจะไม่มีก็ได้
แล้ วก็แปรงสีฟันกับยำสีฟันสินะ
นี่ก็ไม่ร้ ูวำ่ มีรึเปล่ำ
แล้ วก็อยำกจะได้ ถงุ เท้ ำด้ วย
จะซื ้อได้ ครัง้ ต่อไป... ห้ ำวันหลังหรื อ?
ไม่สะดวกเลย
อยำกจะได้ ร้ำนสะดวกซื ้อจริ งๆ
หลังจำกเรื่ องลิสของทีต่ ้ องซื ้อแล้ ว.. คิดเรื่ องไอเท็มบ็อกซ์ดีกว่ำ
ผมจึงเรียกไอเท็มบ็อกซ์ออกมำ
ก่อนอื่นเอำ Scimitar ใส่ไปก่อน... ดูเหมือนว่ำจะมีทเี่ หลือจริ งๆด้ วย
ลองยัดกระเป๋ ำเป้ลงไป แต่ก็ใส่ไม่ได้
อำจจะใหญ่ไปเพรำะงันผมก็
้
เลยใส่ถงุ เล็กๆเข้ ำไป นี่ก็ใส่ไม่ได้
เพรำะกระเป๋ ำกับถุงไม่ได้ เป็ นไอเท็มก็เลยใส่ไม่ได้ งนหรื
ั ้ อ?
ผมจึงเอำใบไม้ ออกมำจำกถุง แล้ วใส่ไปข้ ำงซ้ ำย Scimitar
ใส่ได้ ทงสองใบเลย
ั้
ส่วนยำแก้ สถำนะแข็งกับยำแก้ สถำนะชำใส่ไม่ได้
พอเปลีย่ นช่องทีใ่ ส่ใบไม้ ไปเป็ นช่องทำงด้ ำนขวำแล้ วก็เจอช่องว่ำงๆที่ใส่ยำแก้ สถำนะแข็งได้ ทงสองขวด
ั้
ถึงจะใส่ยำแก้ สถำนะชำไม่ได้ ก็เถอะ แต่พอเลือ่ นไปทำงช่องด้ ำนซ้ ำยก็ใส่ลงไปได้ ทงสองขวด
ั้
ส่วนทำงขวำของช่องที่ใส่ยำแก้ สถำนะชำนัน้ ก็เป็ นช่องทีใ่ ส่ Scimitar น่ะ
ผมจึงเอำยำแก้ สถำนะชำ ยำแก้ สถำนะแข็ง และใบไม้ ออกมำ
จะใส่เงินได้ มยนะ
ั้ ?
เหรี ยญเงิน
อ๊ ะ.. ใช้ สกิลตรวจสอบได้ ด้วย
ไม่เคยลองใช้ สกิลตรวจสอบกันเงินมำก่อนเลย
แค่นี ้ก็ไม่ต้องกลัวโดนขโมยเงินแล้ ว
จะลองตรวจสอบไปทีละอย่ำงก็ยงุ่ ยำกด้ วย
เหรี ยญเงินนันใส่
้ ลงไปได้ สเี่ หรี ยญ
ช่องข้ ำงๆก็ใส่ได้ อีกสีเ่ หรียญ
เหรี ยญทองแดงนันใส่
้ ไม่ได้
แน่นอนว่ำไม่ได้ ใส่ปกกัน ใส่ได้ ชอ่ งว่ำงๆก็ไม่ได้ ใช้ สกิลตรวจสอบก็ไม่ได้
ดูเหมือนเหรี ยญทองแดงจะไม่ใช่ไอเท็มแฮะ
ผมจึงเอำเหรียญทองออกมำ
ใช้ สกิลตรวจสอบได้ แล้ วก็ใส่ได้ สเี่ หรี ยญเหมือนกัน
แต่เหมือนจะเอำเหรี ยญทองกับเหรี ยญเงินไปปนกันไม่ได้
เหรี ยญทองสีเ่ หรี ยญ เหรี ยญเงินสีเ่ หรี ยญ.....
พอลองเอำ Scimitar ออกมำ ช่องนันก็
้ ใส่เหรียญทองได้ สเี่ หรียญเหมือนกัน
อย่ำงนี ้นีเ่ อง ใส่ของได้ สชี่ ่อง ช่องละสีอ่ นั สินะ
คงเพรำะเป็ นนักสำรวจ Lv4 แหละ
เพรำะตอน Lv1 ใส่ Scimitar อันเดียวก็เต็มแล้ ว
ผมจึงเอำเหรียญเงินกับเหรี ยญทองออก แล้ วก็ใส่ใบไม้ สองใบ กับยำทังสองอย่
้
ำงละสองขวดลงไปในไอเท็มบ๊ อกซ์
พวกยำ แทนที่จะใส่ในเป้ ใส่ในไอเท็มบ็อกซ์นำ่ จะช่วยได้ ในเวลำคับขันมำกกว่ำสินะ
ส่วนสกิลละเวลำกำรร่ำยนี่ก็สะดวกดีจริ งๆ
แถมโบนัสพ้ อยท์ที่ใช้ ไปก็แค่ 3 เท่ำนัน้
ถ้ ำอำชีพมีเลเวลมำกกว่ำ 4 ล่ะก็ ก็สำมำรถนำไปใส่ อำชีพแรก ได้ โดยไม่ต้องลบสกิลนี ้ทิ ้งไป
แล้ วตอนนี ้ นักสำรวจของผมก็อยูท่ ี่ Lv4
เพรำะงันเปลี
้ ย่ นจำกชำวบ้ ำน Lv6 เป็ นนักสำรวจ Lv4 น่ำจะดีกว่ำ
ข้ อดีของมันคือพอถอดชำวบ้ ำนออกไปก็จะสำมำรถติดอำชีพที่มีผลพลอยได้ ดีกว่ำชำวบ้ ำนได้
ถ้ ำคิดถึง Dungeon Walk แล้ วก็ไอเท็มบ็อกซ์แล้ ว จะถอดอำชีพนักสำรวจเนี่ย ลืมไปได้ เลย
แต่ข้อดีของกำรมีอำชีพชำวบ้ ำนก็คือมีเลเวลสูงกว่ำล่ะนะ
ถ้ ำเก็บเลเวลอำชีพชำวบ้ ำนจนถึง Lv8 แล้ วก็จะสำมำรถติด อำชีพที่สี่ กับละกำรร่ำยเวทย์ไปพร้ อมกันได้ ด้วย
อำชีพที่สองต้ องกำรพ้ อยท์ 1 อำชีพที่สำมต้ องกำรพ้ อยท์ 2 เพรำะงันอำชี
้ พที่สกี่ ็นำ่ จะต้ องกำรพ้ อยท์เพิ่มขึ ้นอีกเท่ำนึงเป็ น
4
หรื ออำจจะยอมทนกับสกิลลดเวลำกำรร่ำยแล้ วติด อำชีพที่สี่ ตอน Lv6 เลยก็ได้
มีโอกำสที่เลเวลของชำวบ้ ำนจะขึ ้นเร็ วกว่ำนักสำรวจด้ วย
ถ้ ำเก็บโบนัสพ้ อยท์ได้ จนถึง 16 แล้ วล่ะก็ จะเอำไปเพิม่ ค่ำประสบกำรณ์ที่จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ หรื อค่ำประสบกำรณ์
เพิ่มขึ ้นสิบเท่ำก็ได้ ด้วย
ถ้ ำเอำอำชีพที่เลเวลขึ ้นง่ำยเป็ นอำชีพแรกก็นำ่ จะดีกว่ำในระยะยำว
ถึงจะอย่ำงนัน้ 16 พ้ อยท์มนั ก็นำนอยู่
สำหรับอำชีพที่สแี่ ล้ ว ค่ำประสบกำรณ์ก็อำจจะแบ่งเหลือหนึง่ ในสีก่ ็ได้ จะใช้ ได้ ดีรึเปล่ำก็ไม่ร้ ู
เอำเป็ นว่ำเปลีย่ นอำชีพที่หนึง่ เป็ นนักสำรวจดีกว่ำ
ผมจึงเรียกใช้ ตงค่
ั ้ ำอำชีพขึ ้นมำ
นักสู้ Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มพลังกำยเล็กน้ อย เพิ่ม HP ระดับต่ำที่สดุ
สกิล Rush
นักดำบ Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มแรงแขนเล็กน้ อย เพิ่ม HP ระดับตำ่ ที่สดุ
สกิล Slash
พ่อค้ ำ Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มควำมฉลำดเล็กน้ อย เพิ่มจิตใจระดับตำ่ ที่สดุ
สกิล ตำรำงจัดกำร[1]
ผู้ปลูกยำ Lv1
ผลพลอยได้ เพิ่มควำมฉลำดเล็กน้ อย
สกิล ผสมยำ
อยูๆ่ อำชีพก็เพิม่ ขึ ้นมำทีเดียวสีอ่ ำชีพเลย
ทำไมเพิ่มมำขนำดนี ้นะ
พอลองนัง่ คิดดู ก็นำ่ จะเป็ นอำชีพที่มีเงื่อนไขว่ำต้ องเป็ นชำวบ้ ำน Lv5 แล้ วจะได้ มำล่ะมัง้
ผลพลอยได้ ของนักสู้ นักดำบ แล้ วก็พอ่ ค้ ำที่มีสองอัน แต่ก็ดไู ม่คอ่ ยดีเลย
ส่วนผู้ปลูกยำน่ำจะได้ มำจำกที่เก็บเกี่ยวยำมำงันหรื
้ อ
ถึงจะไม่ได้ เก็บเกี่ยวยำมำก็เถอะ ผมก็เก็บใบไม้ มำ
อืมมมม
อำจจะมีอำชีพที่มเี งื่อนไขว่ำต้ องเป็ นชำวบ้ ำน Lv10 หรื อ Lv20 ก็ได้
เพรำะงันเก็
้ บอำชีพชำวบ้ ำนไว้ ดีกว่ำ
แต่ถ้ำมีอำชีพที่มีเงื่อนไขว่ำชำวบ้ ำน Lv99 แล้ วล่ะก็คงแย่เลย
เอำเถอะ ตอนนันก็
้ เรื่ องของตอนนันล่
้ ะนะ
ผมก็เปลีย่ นอำชีพแรกเป็ นนักสำรวจ Lv4
อำชีพที่สองก็ให้ เป็ นผู้กล้ ำ Lv3 เหมือนเดิม แต่เปลีย่ นอำชีพพ่อค้ ำใส่อำชีพที่สำมแทน
อยำกจะลองใช้ สกิลดีนะ่
สกิล Rush ของนักสู้กบั Slash ของนักดำบก็นำ่ จะเป็ นสกิลโจมตีตำมชื่อ
แล้ วสกิลของพ่อค้ ำล่ะ?
ลองใช้ ด.ู ... แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น ไม่มีอะไรเปลีย่ นไป
ดูเหมือนจะใช้ อะไรไม่ได้ แฮะ
ผมก็ลองคิด 224*365 ดู
พอคิดเช่นนัน้ ตัวเลข 81760 ก็ลอยขึ ้นมำในหัวผม
นี่คือคำตอบของ 224*365 งันหรื
้ อ?
เป็ นสกิล Passive สินะ
ถ้ ำหนึง่ วันจะหำเงินได้ สองร้ อยยีส่ บิ สีน่ ำลแล้ วล่ะก็...คูณ365 วัน แล้ วก็คณ
ู 60ปี เข้ ำไป
4905600
ก็คือถ้ ำมีเหรียญทองห้ ำร้ อยเหรี ยญแล้ ว ผมก็จะอยูท่ ี่นี่ในจนตำยเลย
แต่จะถูกรึเปล่ำนะ
100 คูณ 100 ก็ได้ 10000 .....นัน
่ สินะ
1000000 คูณ 1000000 ก็ได้ 1000000000000....
... ผมผิดไปแล้ ว ผมเองก็ไม่ร้ ูวำ่ ถูกรึ เปล่ำ
ผมก็ถอดอำชีพพ่อค้ ำออก แล้ วติดตังอำชี
้ พผู้ปลูกยำเข้ ำไปแทน
สกิลที่จะใช้ คือผสมยำ
วัตถุดิบที่จะใช้ ก็คือใบไม้
ถึงพระอำทิตย์จะตกแล้ วค่อนข้ ำงมืด มองไม่คอ่ ยเห็นแล้ ว ผมก็เอำใบไม้ ออกมำจำกไอเท็มบ็อกซ์
พอกำใบไม้ แล้ วใช้ ก็ลองใช้ สกิลผสมยำดู....
ยำแก้ พษิ สิบขวดก็โผล่ขึ ้นมำ...
อรรถเพิ่มเติม
1.ตำรำงจัดกำรในที่นี ้หมำยถึง โปรแกรมชนิดทีเ่ ป็ นตำรำง แต่ Microsoft Excel หรื อ Lotus
บทที่ 17 บอส
ตอนผมเปิ ดตาขึ้นมา รอบๆตัวยังมืดสนิทอยูเ่ ลย
ก็เมื่อวานนอนเร็ วแบบผิดปกตินี่นะ
คงจะนอนไปประมาณเจ็ดชัว่ โมงล่ะมั้ง
จะว่าไปแล้วตอนที่อยูบ่ า้ นผูใ้ หญ่บา้ นก็ตื่นเช้าเหมือนกัน ในหนึ่งวันก็ทานู่นทานี่เยอะแยะเลย คงจะเหนื่อยแหละ
แล้วก็ในโลกนี้.. พอมืดขึ้นมาก็ไม่มีอะไรทา
ทั้งเครื่ องเกม ทีวี คอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ต การ์ตูน หรื อแม้แต่หนังสื อก็ไม่มี
ความจริ งอาจจะควรไปร้านเหล้าเพื่อไปหาข้อมูลก็ได้
แต่ขอ้ แรกเลย น่าราคาญ
อย่าดูถูกเด็กที่โดนรังแกนา
ถ้ามีสกิลในการปฏิสมั พันธ์กบั ผูอ้ ื่นสูงแล้วล่ะก็คงไม่โดนรังแกหรอก
ข้อสอง ไม่อยากจะพกเหรี ยญทองสามสิ บสามเหรี ยญไปที่ๆอันตรายด้วย
ถ้ามีเหรี ยญทองห้าร้อยเหรี ยญก็อยูท่ ี่นี่ไปได้ตลอดชีวติ เลย
ถ้าตีค่าเหรี ยญทองห้าร้อยเหรี ยญเป็ นร้อยล้านเยนแล้วล่ะก็ เหรี ยญทองสามสิ บสามเหรี ยญก็เป็ นหกล้านหกแสนเยน ถ้าตีเป็ น
สองร้อยล้านแล้วก็เป็ นสิ บสามล้านสองแสนเยน
ต่อให้เป็ นญี่ปุ่นที่ปลอดภัยก็คงไมมีคนพกเงินขนาดนั้นออกไปกินเหล้าหรอก
ข้อสาม ผมไม่รู้วา่ จะดื่มเหล้าได้ขนาดไหน
ถ้าจะไปหาข้อมูลที่ร้านเหล้าล่ะก็ คงต้องดื่มเหล้าใช่ม้ ยั ?
ถ้าเมาไปก่อนเดี๋ยวจะกลายเป็ นว่ารวบรวมข้อมูลไม่ได้อีก สัมภาระก็เป็ นอันตราย
แล้วก็ถา้ เมาแล้วพูดเรื่ องที่โลกขึ้นมาก็จะกลายเป็ นจุดสนใจด้วย
แล้วผมจะรับแอลกอฮอล์ได้ขนาดไหนนะ?
แอลกอฮอล์อาจจะไม่ใช่ของแบบเดียวกับที่โลกด้วย แล้วก็ตอนมาโลกนี้ร่างกายของผมอาจจะเปลี่ยนแปลงไปก็ได้ ยังไงก็มี
Intelligence card เด้งออกมาจากมือได้นี่นะ
ข้อสี่ ตอนนี้ที่ผมต้องการคือข่าวสารที่จะเอาไปหาเงินได้
ข้อมูลพวกความรู ้ทวั่ ไปของโลกนี้เดี๋ยวถามร๊ อกแซนด์เอาก็ได้ (แน่นอนว่าผมตั้งใจจะซื้อรอกแซนด์ให้ได้)
ซึ่งร้านเหล้าคงไม่มีขอ้ มูลประเภทนั้นอยู่
ถึงจะมีก็คงจะเป็ นอะไรอันตราย หรื อเป็ นพวกข้อมูลหลอกหลวงก็เป็ นไปได้สูง
สาหรับผมที่ไม่มีความรู ้ทวั่ ไปของโลกนี้แล้วไม่ใช่อะไรที่ควรจะไปเสี่ ยงเลย เหรี ยญทองสามสิ บสามเหรี ยญด้วยนี่นะ
เพราะงั้นจะไปรวบรวมข้อมูลแต่ตอ้ งเสี่ ยงอันตรายเนี่ย
เลือกนอนไปดีกว่า
ผมนอนกอด Scimitar แทนหมอนข้างแล้วหลับไป
เคยได้ยนิ ถึงพวกที่นอนกอบดาบญี่ปุ่นเหมือนกัน
แต่จะปลอดภัยขนาดไหนก็ไม่รู้
ตอนตื่นมาผมก็สดชื่นดี
ถึงรอบตัวจะยังมืดอยูก่ ็เถอะ
ถ้าผมนอนไปเจ็ดชัว่ โมงตั้งแต่สองทุ่มแล้วล่ะก็ ตอนนี้ก็ยงั ตีสามอยู่
เนื่องจากในห้องไม่มีหอ้ งน้ าในตัว ตอนไปห้องน้ าผมจึงต้องลงไปถึงล๊อบบี้
ระหว่างบันไดลงไปถึงชั้นล่างนั้นมีคบไฟอยูเ่ ป็ นพักๆ ถึงจะไม่สว่างมากนักแต่ก็ทาให้พอเดินได้
「จะไปดันเจี้ยนเรอะ?」
พอลงไปถึงล๊อบบี้ ผมก็ได้ยนิ เสี ยงจากข้างหลัง
「อ๊ะ.... อืม」
ตกใจหมด ขนาดคิดว่าหัวใจจะหยุดเต้นไปแล้ว
พอหันไป ผมก็เจอพนักงานโรงแรม Lv28 ยืนอยู่
「ระวังตัวด้วยล่ะ」
「ออกไปตอนกลางคืนก็ได้ดว้ ยเหรอ?」
「แน่นอน พวกที่ไปดันเจี้ยนตอนกลางคืนก็เยอะอยูเ่ หมือนกัน ถึงดันเจี้ยนนี้จะไม่ใช่แบบนั้นก็เถอะ ตอนกลางวันมันก็คน
เยอะอยูด่ ีนี่นะ」
อย่างนี้นี่เอง
ที่ดนั เจี้ยนไม่มีท้ งั กลางวันและกลางคืนสิ นะ
ถ้าพวกที่ไปดันเจี้ยนตอนกลางคืนมีเยอะ แล้วโรงแรมที่เป็ นที่พกั ของลูกค้าที่ไปดันเจี้ยนก็ตอ้ งให้ผทู ้ ี่มาพักเข้า ออกตอน
กลางคืนได้ตามใจชอบสิ นะ
「ทางานจนถึงกลางดึกเนี่ยเหนื่อยหน่อยนะ」
「พวกข้าเป็ นเผ่าเอมาโล่น่ะ พวกเผ่าเอมาโล่เนี่ยจะมีลกั ษณะพิเศษอยู่ คือนอนน้อยน่ะ ไม่สิ แทนที่จะบอกว่านอนน้อยจะ
เรี ยก..... อธิบายให้เผ่าอื่นยากจริ งๆ.... เอาเป็ นว่าแบ่งกันนอนทีละครึ่ งน่ะ」
「ทีละครึ่ งเนี่ย.. ซ้ายกับขวาหรื อ?」
ผมเคยเรี ยนในชัว่ โมงชีววิทยาอยู่
ถ้าจาไม่ผิด ปลาโลมาเนี่ย จะสลับเวลานอนกันระหว่างสมองซีกขวากับซ้ายสิ นะ ถ้านอนพร้อมกันล่ะก็จะจมน้ าเอา
「เข้าใจด้วยเหรอ?」
「ก็ไม่เชิงน่ะ」
「ที่มนุษย์เข้าใจเนี่ย เพิ่งจะเป็ นครั้งแรกเลย」
ดูเหมือนพนักงานชายคนนั้นจะดีใจอยู่
มนุษย์ในโลกนี้ที่รู้เรื่ องสมองซีกซ้ายกับขวาคงมีอยูไ่ ม่มากล่ะมั้ง
เผ่าเอมาโล่เนี่ย อาจจะวิวฒั นาการมาจากในน้ า
หรื อจะว่าเป็ นครึ่ งคนครึ่ งปลาดี
แต่เท้าก็เป็ นสองเท้าปกติ..
「งั้นหรื อ」
「เผ่าเอมาโล่น่ะ ไม่ค่อยจะชอบการตั้งรกรากอยูท่ ี่เดียวๆ เพราะงั้นส่วนใหญ่จึงเปลี่ยนเป็ นอาชีพโรงแรม ที่เป็ นพิเศษของ
เผ่าเราแล้วก็ทางานกับกิลด์ที่ยา้ ยไปเรื่ อยๆ เข้ากับพวกเราดี」
「อย่างนี้นี่เอง」
ถ้าวิวฒั นาการมาจากในน้ า นิสยั ไม่ชอบตั้งรกรากอาจจะปกติก็ได้
ผมจึงยืน่ กุญแจให้พนักงานโรงแรมไป
ยังไงตอนที่ออกจากห้องก็ลอ๊ คแล้วด้วย กระเป๋ าเป้ ก็สะพายอยู่
แล้วก็ไม่มีอะไรทาด้วย เพราะงั้นไปดันเจี้ยนก็ไม่เลว
「ไม่เอาคบเพลงเหรอ?」
「ไม่เป็ นไรหรอก」
ทาเท่แล้วก็เดินออกไป
.......
ไม่ใช่สินะ...
มืดสุดๆเลย
แม้แต่ขา้ งหน้าถัดไปหนึ่งเมตรยังมองไม่เห็น
มืดสนิทจริ งๆ
ไม่รู้วา่ โลกนี้ไม่มีพระจันทร์ หรื อคืนนี้ไม่ได้ออกมากันหว่า
พอลองมองขึ้นไป ฟ้ าก็เต็มไปด้วยแสงจากดวงดาว
แต่แสงจากดาวก็ส่องมาไม่ถึงพื้น
สาหรับผมที่โตมาในโตเกียวแล้ว ความมืดระดับนี้น่ะร้ายแรงมาก
จะกลับไปยืมคบไฟดีไหม...
แต่ถา้ มืดขนาดนี้แล้ว ต่อให้มีแสงสว่างนิดหน่อยก็ยงั กลัวอยูด่ ี
เหมือนกับว่าพวกวิญญาณจะออกมาเลย
ผมก็ไม่ได้เชื่อเรื่ องวิญญาณหรอก แต่ที่นี่เป็ นโลกคูข่ นาน จะมีวญ
ิ ญาณก็ไม่ใช่เรื่ องแปลก
แล้วจะทายังไงดี
ผมที่ไม่มีอาชีพนักผจญภัยก็ใช้ Field Walk ไม่ได้ซะด้วย
แต่ในสกิลโบนัสนั้นมีสกิลชื่อวาร์ปอยู่
จากชื่อแล้วก็น่าจะเป็ นสกิลเคลื่อนย้ายนัน่ ไม่ผิดแน่
ถึงจะมี MP ไม่พอใช้ Meteor Rush ก็เถอะ วาร์ปจะเป็ นยังไงนะ?
วาร์ปไม่ใช่เวทย์โจมตีเหมือน Meteor Rush แต่เป็ นเวทย์เคลื่อนย้ายเพราะงั้นคงกิน MP ไม่มาก.... แล้วอาชีพผูก้ ล้าของผมก็
Lv3 แล้วด้วย แถมเพิ่งตื่นอีก เพราะงั้นอาจจะใช้ได้ก็เป็ นได้
ผมถึงใช้คาสัง่ ตั้งค่าตัวละครใหม่ เอาสกิลลดราคาซื้อของออกแล้วเรี ยกดูรันดัลออกมา แล้วก็เอาคาสัง่ ตั้งค่าอาชีพที่ไม่ได้ใช้
ตอนนี้ออก ไปเลือกโบนัสสกิล วาร์ปแทน
แล้วผมก็หนั ไปทางกาแพงของโรงแรมเบล แล้วนึกถึงห้องที่มีทางเข้าออกในดันเจี้ยน
พอผมยืน่ มือออกไปใรที่ๆไม่ได้แม้จะเป็ นกาแพง.... มือของผมก็เข้าไปข้างในได้..
สาเร็ จ
สาเร็ จมันก็ดีอยูห่ รอก แต่ตอนนี้จิตใจผมรู ้สึกแย่มาก
แทนที่จะดีใจที่สาเร็ ๗ ผมกลับรู ้สึกเหมือนกับว่า “ทาสาเร็ จไปซะแล้ว” แล้วก็เสี ยใจอยู่
พอเข้าไปในห้องเล็กๆนั้น ในหัวก็เต็มไปด้วยความรู ้สึกที่วา่ ทาไมถึงต้องมาอยูท่ ี่นี่ดว้ ย
เป็ นห้องที่มีทางแบ่งออกเป็ นสามทาง ห้องที่มีทางเข้าออกดันเจี้ยนล่ะ
ห้องนั้นแม้แต่ในเวลากลางคืนก็มีแสงสว่างสลัวๆอยู่
ถ้ามืดสนิทก็ดีแล้วแท้ๆ
ไม่อยากจะใช้วาร์ปอีกครั้งเลย
ใช้ MP ไปมากกว่า Overwhelming เสี ยอีก
สมเป็ นโบนัสสกิล
รู ้สึกอึดอัดจริ งๆ
ในสถานการณ์แบบนี้คงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากใช้สกิลดูด MP ของดูรันดัล
ผมทาเป็ นไม่สนใจความรู ้สึกที่วา่ ไม่อยากจะต่อสู ้ แล้วเริ่ มออกเดินไป
จริ งๆเพื่อที่จะลงไปชั้นสองผมจะต้องไปทางขวา แต่ผมก็เดินตรงไป
ชั้นสองอะไรเนี่ยไม่อยากไป ผมไม่อยากไปไหนทั้งนั้น
ในที่สุด Needle Wood ก็ปรากฏตัวมาตรงหน้า
อัดอั้นความรู ้สึกที่อยากจะหนีไปแล้วก็ใช้ดนั รันดัลฟันไป
ถึงจะรู ้สึกว่าแพ้แน่ๆก่อนสูก้ ็เถอะ ยังก็จบในดาบเดียวเหมือนเดิม
มันก็กลายเป็ นควันหายไป และเหลือกิ่งไม้ทิ้งไว้
「โอยยยยย.... อึดอัด」
ในที่สุดหัวผมก็สงบลงเล็กน้อย
แล้วผมก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ
ตะกี้อึดอัดจริ งๆ จะแย่เอาจริ งๆ
การใช้ MP เยอะๆเนี่ยอึดอัดจริ งๆ
ถ้าเป็ นไปได้ก็ไม่อยากจะใช้อีกครั้งเลย
มิชิโอะ คางะ ชาย อายุ17
นักสารวจ Lv4 ผูก้ ล้า Lv3 นักสู ้ Lv1
เครื่ องสวมใส่ ดูรันดัล เกราะหนัง Sandal boots
เอาเป็ นว่าหลังจากผมล่ามอนสเตอร์ได้อีกตัว ผมก็ตรวจสอบตัวเอง
ถึงจะเอาคาสัง่ ตั้งค่าอาชีพออกไปแล้ว อาชีพที่ต้ งั ค่าไว้ก็ยงั อยูแ่ บบนั้น
ที่ผมใส่นกั สูเ้ ป็ นอาชีพที่สาม ก็เพราะว่าถ้าเก็บเลเวลให้มนั ผมอาจจะได้อาชีพนักล่าเงินรางวัลมา
พอกาจัดมอนสเตอร์ได้สองตัวแล้ว ผมก็ลองใช้สกิล Rush ของนักสูด้ ู
ไม่ค่อยจะเข้าใจหรอกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนว่าดูรันดัลจะฟันลงไปได้แรงขึ้นหน่อย
คงเป็ นสกิลโจมตีสินะ
แต่ยงั ไงถ้าใช้ดูรันดัล ผมก็กาจัดมอนสเตอร์ได้ในดาบเดียวอยูด่ ี เพราะงั้นก็เลยไม่รู้วา่ มันดีขนาดไหน
การจะเจอมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนี้น่ะ มีระยะเวลาห่างกันประมาณสิ บนาที
จะว่ามันเป็ นเหมือนกันทั้งโลกนี้ หรื อเป็ นเฉพาะดันเจี้ยนนี้ หรื อเหมือนกันแค่ในส่วนนี้ของดันเจี้ยนนี้ก็ไม่รู้
แต่อย่างน้อยมันก็เร็ วกว่าตอนที่ผมล่า Slow Rabbit ในหมูบ่ า้ น
แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่วา่ จะโผล่ออกมาเรื่ อยๆ
ถ้าเข้าดันเจี้ยนตั้งแต่ตีสามแล้วล่ะก็ กว่าพระอาทิตย์จะขึ้นก็อีกสามชัว่ โมงสิ นะ
ถ้าสิ บนาทีจะเจอมอนสเตอร์หนึ่งครั้งล่ะก็ หนึ่งร้อยแปดสิ บนาทีกจ็ ะเจอมอนสเตอร์สิบแปดตัว ซึ่งจริ งๆแล้วก็น่าจะเยอะกว่า
นั้นหน่อย
เพราะงั้น ผมก็เลยออกล่าจนกว่าจะได้ใบไม้มาสองใบ แล้วก็ออกจากดันเจี้ยนไป
เนื่องจากไม่อยากใช้วาร์ป ผมก็เลยใช้ Dungeon Walk ออกมาข้างนอก แล้วเดินกลับไป
ดูจากที่พระอาทิตย์กาลังขึ้นแล้ว การคาดการณ์ของผมก็ถูกต้องพอดี
พอกลับไปกินข้าวเช้าเสร็ จ ผมก็เข้าห้องไป
แล้วหลังจากที่ผมใช้สกิลเปลี่ยนใบไม้ที่เหลือจากเมื่อวานสองใบกับที่ล่าได้มาสองใบเป็ นยาแก้พิษ ผมก็นอนหลับไปซักพัก
เงินทั้งหมดที่ผมได้จากการขายของที่กิลด์นกั ผจญภัยคือหนึ่งพันแปดร้อยเจ็ดสิ บแปดนาล
ราคาขายของยาแก้พิษคือชิ้นละยีส่ ิ บห้านาล แต่ก็มีส่วนที่ผมเก็บไว้ในไอเท็มบ็อกซ์อยูไ่ ด้ เลยไม่ได้ขายไปหมด
อัตราราคารับซื้อของกิลด์คือหนึ่งในสี่ ง้ นั หรื อ... ก็คงประมาณนั้นแหละมั้ง
ไอ้การที่ผมซึ่งทาท่าจะซื้อยาแก้พิษเมื่อวาน เอายาแก้พิษไปขายวันนี้เนี่ย ไม่รู้วา่ พนังงานที่เคาน์เตอร์ของกิลด์จะรู ้สึกยังไง
จะคิดว่าแปลกรึ เปล่านะ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางหน้าด้วย ไม่ได้พดู อะไรออกมาด้วย
เอาเป็ นว่าคงจาไม่ได้ม้ งั ว่าใครจะขายอะไรไปบ้างน่ะ
หลังจากนั้น ผมก็เข้าดันเจี้ยนอีกครั้งในช่วงเช้า แล้วก็ออกไปในช่วงบ่ายอีกรอบ
เงินส่วนของช่วงเช้าคือสี่ ร้อยแปดสิ บเจ็ดนาล แต่ผมไม่ได้กลับโรงแรมไปเลยไม่ได้เปลี่ยนใบไม้เป็ นยา ขายไปแค่กิ้งไม้
ผมก็ออกไปล่าจนกว่าจะได้ใบไม้ครบสามใบ สรุ ปผมได้กิ่งไม้มายีส่ ิ บห้าอัน ส่วนช่วงเช้ามืดผมได้ใบไม้มาสองใบกับกิ่งไม้
ยีส่ ิ บสามอัน
กิ่งไม้ยสี่ ิ บห้าอัน*อันละสิ บห้านาล*เพิ่มสามสิ บเปอร์เซ็น ก็เป็ น สี่ร้อยแปดสิ บเจ็ดนาล
ถ้าสกิลตารางจัดการของพ่อค้าไม่ผิดล่ะก็นะ
ทั้งช่วงเช้าและช่วงบ่ายนั้น ผมก็สารวจแต่ดา้ นขวาของทางเข้า
Dungeon Walk นั้น ไม่ได้ไปได้แค่หอ้ งที่มีทางเข้าออก แต่ก็สามารถไปยังห้องเล็กๆคล้ายๆกันได้เหมือนกัน
ห้องที่มีอศั วินหกคนอยูเ่ มื่อวานก็ไปได้
แต่กลับไปห้องที่มีมอนสเตอร์จานวนมากอยูไ่ ม่ได้ ทั้งๆที่เป็ นห้องแบบเดียวกัน
มันต่างกันยังไงนะ
จากทางเข้าไปทางขวาก็มีหอ้ งที่ใช้ Dungeon Walk ไปได้อยูเ่ หมือนกัน ช่วงบ่ายผมจึงเริ่ มค้นหาจากตรงนั้น
ล่า Needle Wood ไป เดินไป
พอเดินไปเรื่ อย... (ระหว่างนั้นได้ใบไม้มาสองใบ) ผมก็เจอห้องเล็กๆหน้าตาเหมือนกันอีกแล้ว
พอกาแพงสไลด์ตกลงไป ผมก็ได้ยนิ เสี ยงออกมาจากห้องนั้น
ในนั้นมีแขกอยูก่ ่อนแล้ว เป็ นปาร์ต้ ีสองปาร์ต้ ี
เหมือนกับต่อแถวอะไรกันอยู่
ผมเลยไปนัง่ ลงข้างหลัง
ถึงจะต่อแถวอะไรกันอยูก่ ็ไม่รู้ก็เถอะ หรื อจะต่อแถวกันอยูจ่ ริ งๆรึ เปล่าก็ไม่รู้
ซักพัก หลังจากผมก็มีปาร์ต้ ีหกคนเข้ามาในห้อง
เป็ นปาร์ต้ ีที่ประกอบไปด้วย นักสารวจกับนักสู.้ . เลเวลต่าใช้ได้
「ไปต่อแถวข้างหลังดีๆสิ 」
พอหกคนนั้นทาท่าจะเดินต่อไปแล้ว ชายที่อยูห่ วั แถวก็กระโกนขึ้น ทาให้ปาร์ต้ หี กคนนั้นต้องไปนัง่ อยูข่ า้ งหลัง
แย่จริ งๆ
ถ้ามองก็น่าจะรู ้สิ ว่าต่อแถวกันอยูน่ ่ะ
หัดอ่านบรรยากาศซะมั้ง
บรรยากาศน่ะ
แล้วผมก็ชมตัวเองที่มองออก
ถึงผมจะคิดว่าสาหรับคนญี่ปุ่นแล้ว ผมเป็ นพวกที่อ่านบรรยากาศไม่ค่อยออก แต่ที่นี่ผมเป็ นพวกอ่านบรรยากาศออกสิ นะ
แล้วประตูขา้ งหน้าก็เปิ ดอีก ปาร์ต้ ที ี่อยูห่ น้าสุดก็เดินเข้าไป
รอนี่อยูส่ ิ นะ
「พวกเธอ เพิ่งเคยมาดันเจี้ยนครั้งแรกหรื อ?」
「ครับ」
ผูห้ ญิงที่อยูป่ าร์ต้ หี น้าผมก็ชวนนักสารวจที่อยูป่ าร์ต้ ีขา้ งหลังผมคุย
「อีกฝั่งนึงมีกาแพงที่จะสามารถไปสู่ช้ นั สองนี่นะ แต่จะเข้าไปได้แค่ทีละปาร์ต้ เี ท่านั้น ในนั้นน่ะมีบอสอยู่ ถ้าปราบมันได้ก็
จะเข้าไปสู่ช้ นั สองได้」
「ครับ ขอบคุณมากครับ」
อย่างนี้นี่เอง เพราะงั้นก็เลยต่อแถวกันอยูส่ ิ นะ
เป็ นผูห้ ญิงที่ใจดีจริ งๆ
ขอเรี ยกว่าพี่สาวแล้วกัน
「ในกรณี ที่ปาร์ต้ ีขา้ งหน้าโดนกาจัดหมด ก็จะได้พวกเครื่ องสวมใส่มาด้วยนะ... นี่ก็เป็ นโชคแหละ」
แล้วพี่สาวก็มองมาทางผมแล้วหัวเรอะ
ขอถอนคาพูด
ไม่ได้ใจดีเลยว้อย
ก็คือถ้าผมตายข้างใน เครื่ องสวมใส่ของผม... ดูรันดัลก็จะกลายเป็ นของปาร์ต้ ีขา้ งหลังสิ นะ
เอาเถอะ.. ถ้าพวกปาร์ต้ ีของพวกพี่สาวโดนกาจัดข้างในล่ะก็ เครื่ องสวมใส่ของพี่สาวก็จะกลายเป็ นของผมสิ นะ
「เข้าใจแล้วครับ」
「บอสข้างในน่ะ แข็งแกร่ งกว่า Needle Wood เยอะนะ ถ้าไม่มนั่ ใจล่ะก็อย่าดีกว่า」
「ไม่เป็ นไรหรอกครับ」
แล้วนักสารวจ Lv5 ข้างหลังผมก็ยดื อกตอบด้วยความภูมิใจ
เป็ นแค่ Lv5 แท้ๆ...
แล้วประตูขา้ งหน้าก็เปิ ดขึ้นอีก ปาร์ต้ ีของพวกพี่สาวก็เข้าไปข้างใน
ปาร์ต้ ีพวกพี่สาวน่ะ มี Lv โดยรวมสูงกว่าพวกปาร์ต้ ีขา้ งหลังผมเยอะ คงไม่โดนกาจัดหมดหรอก
แล้วผมจะเป็ นอะไรมั้ยนะ
แต่ก็ผมก็ยงั มีดูรันดัลกับ Overwhelming อยู่
คงไม่เป็ นไรมั้ง
เรื่ องที่ช้ นั หนึ่งน่ะ หาเงินไม่ได้เป็ เรื่ องแน่นอนแล้ว
ยังไงก็ตอ้ งลงไปข้างล่าง
ดูเหมือนปาร์ต้ ขี องพี่สาวจะไปต่อเรี ยบร้อยแล้ว ประตูขา้ งหน้าผมก็เปิ ดออก
ผมจึงหยิบดูรันดัลขึ้นมา แล้วเข้าไปข้างใน
หลังจากผมเข้าไป ประตูขา้ งหลังผมก็ปิดลง
ก็ยงั เป็ นห้องเล็กๆกว้างด้านละสี่ หา้ เมตรเหมือนเดิม
ดูเหมือนพวกพี่สาวจะไม่ได้โดนกาจัด
ไปต่ออย่างปลอดภัยสิ นะ
แล้วในส่วนที่ลึกที่สุดของห้องก็มีควันมารวมตัวกัน กลายเป็ นรู ปร่ างของมอนสเตอร์
Udo Wood Lv1
เป็ นมอนสเตอร์ที่ตวั ใหญ่กว่า Needle Wood เท่านึง
ส่วนสูงนั้นสูงกว่าผม แล้วก็เป็ นสี เขียวจนถึงลาต้นเลย ส่วนที่น่าจะเป็ นมือเท้าก็ถุกแทนที่ดว้ ยกิ่งไม้
ระหว่างที่กาลังมอง Udo Wood อยูๆ่ ก็มีแสงสี ฟ้าลอยขึ้นมาจากส่วนเท้าของมัน...
วงแหวนเวทย์ล่ะ...
แย่แล้ว
ที่มองเห็นมีแสงสี ฟ้าขึ้นมาเนี่ย แสดงว่ามันกาลังทางานอยูส่ ิ นะ
เพิ่งเห็นเป็ นครั้งแรกด้วย จะใช้ออกมาแบบไหนก็ไม่รู้หรอก แต่รู้สึกจริ งๆว่าแย่แล้ว
จะยิงเวทมนตร์ออกมาหรื อ?
อาจจะเป็ นเวทย์สนับสนุนหรื อเวทย์ป้องกันก็ได้ แต่ยงั ไงก็ไม่อยากจะให้ใช้เลย
ไม่ใช่เวลาจะมาสังเกตุการณ์แล้ว
ผมจึงชักดูรันดัลออกมา แล้ววิง่ เข้าใส่มนั
เรี ยกใช้สกิล Rush แล้วฟันลงไป
ดูรันดัลก็ฝังเข้าไปในไหล่ขวาของมอนสเตอร์ประมาณไม่กี่เซนติเมตร แล้วก็หยุดลง ดูท่าถึงจะใช้ Rush ก็ไม่จบในดาบเดียว
แฮะ
แต่ยงั ไงก็ตาม วงแหวนเวทย์หายไปแล้ว
มาจากสกิลยกเลิกการร่ ายเวทมนตร์ที่[1]ดูรันดัลมีอยูส่ ิ นะ
เนื่องจากมอนสเตอร์ที่ไม่มีปากนั้นร่ ายเวทย์ไม่ได้ ก็เลยใช้วงแหวนเวทย์แทนงั้นสิ แล้วสกิลยกเลิกการร่ ายของดูรันดัลก็เลย
ทางานกับวงแหวนเวทย์ของมอนสเตอร์แทน สิ นะ
หลังจากที่โดนยกเลิกการร่ ายเวทมนตร์ Udo Wood ก็ใช้กิ่งไม้ฟาดมาหาผม
เนื่องจากดาบผมติดอยูก่ บั ไหล่ของมัน ก็เลยรับไว้ไม่ได้
ถึงจะดึงดาบออกมาจนได้ก็เถอะ ยังไงก็โดนโจมตีไปซะแล้ว
พอโดนโจมตี ลมหายใจของผมก็เริ่ มช้าลง
ดูเหมือนว่า Udo Wood จะมีการโจมตีที่แรงกว่า Needle Wood และ Slow Rabbit พอสมควรเลย
ถึงการโจมตีของ Needle Wood จะไม่ได้เบาขนาดนั้นก็เถอะ
หลังจากมันฟาดมาอีกครั้ง ผมก็เริ่ มได้ยนิ เสี ยงกิ่งไม้ฟาดผ่านลม
ครั้งนี้ผมใจเย็นลงแล้วเอาดูรันดัลรับไว้ได้
หลังจากนั้นผมก็เบี่ยงตัวหลบกิ่งไม้จากทางนั้นขวา
หลังจากมันโจมตีเสร็จ ก็เปิ ดช่องว่างขึ้นมาเล็กน้อย ผมจึงอาศัยจังหวะนัน่ โจมตีเข้าไป
แล้วก็หลบกิ่งไม้ที่กลับมาโจมตีดา้ นซ้ายได้อย่าทันท่วงที
ดูเหมือนจะเป็ นศัตรู ที่ถา้ มองการเคลื่อนไหวดีๆแล้ว ก็ไม่ถึงกับสูไ้ ม่ได้
แต่ทนั ใดนั้น Udo Wood ก็เข้ามาประชิดตัวผม
กิ่งที่มาจากทางด้านขวานั้นผมรับไว้ได้ดว้ ยดูรันดัล
แต่มนั ยังไม่จบแค่น้ นั มันเอากิ่งไม้อีกข้างที่ฟาดลงมาจากทางซ้าย
โถ่วอ้ ย.
กิ่งที่มาจากทางด้านขวาเป็ นท่าลวงหรอกเรอะ
ครั้งนี้หลบไม่ได้แน่
ผมจึงใช้ Overwhelming แล้วฟาดมันไปอีกที
ในจังหวะที่มนั กาลังเคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า ผมก็เบนตัวจนมัน่ ใจว่าหลบพ้น ผลของสกิลก็หมดพอดี
หายใจลึกๆ รอการโจมตีมนั ผ่านไปก่อน
แล้วผมก็ผา่ Udo Wood ที่เพิง่ จะโจมตีเสร็จออกเป็ นสองเสี่ ยง
แล้ว Udo Wood ก็ลม้ ลงไปกองกับพื้น
ดูเหมือนจะกาจัดได้แล้ว
แล้วร่ างกายของมันก็เริ่ มละลายหายเป็ นควัน
Wand ไม้เท้า
ก็เหลืออยูก่ ็คือกิ่งไม้
ไม่สิ จะเรี ยกว่ากิ่งไม้หรื อท่อนไม้ดีล่ะ... ใหญ่กว่ากิ่งไม้เยอะอยู่
ถ้าเป็ นไม้เท้าล่ะก็.. อาวุธสิ นะ
นอกจาก Wand แล้วก็ไม่มีอะไรแล้ว
ทั้งๆที่เป็ นห้องบอสแต่ก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีสมบัติแฮะ
ถ้ามีก็คงจะเป็ นของๆปาร์ต้ ีก่อนหน้าที่โดนกาจัดสิ นะ
คงเป็ นเพราะกาจัดบอสเสร็จแล้ว ประตูที่ไม่เหมือนประตูที่เข้ามาก็เปิ ดขึ้น
ผมจึงหยิบ Wand ใส่ไอเท็มบ็อกซ์ไว้
หลังจากตรวจสอบดูอีกทีวา่ ไม่มีอะไรเหลือแล้ว ผมก็ไปสู่หอ้ งถัดไปน่าจะที่มีบนั ไดลงสู่ขา้ งล่าง
อรรถเพิ่มเติม
1. ผมแปลตอนแรกว่ายกเลิกเวทมนตร์ แต่จริ งๆเป็ นยกเลิกการร่ ายเวทมนตร์นะครับ
ผมมำนัง่ คิดไปคิดมำ ผมขอเปลีย่ นชื่อสกิลเป็ นผสมยำเฉยๆเลยนะครับ เพรำะทำงต้ นฉบับใช้ ศพั ท์ทคี่ ือผสมยำแบบหยำบๆ
แล้ วไอ้ แบบหยำบๆนี่ผมไม่ร้ ูวำ่ มันหมำยถึงวิธีกำรผสมว่ำหยำบ หรื อเป็ นกำรผสมมือโดยไม่ใช้ เครื่ องจักร
บทที1่ 8 ชันสอง
้
ห้ องที่อยูต่ ิดกับห้ องที่ผมปรำบบอสไปนัน้ มีประตูสนี นั่ อยู่
พอเข้ ำประตูสดี ำนันผม
้ ผมก็ถกู ล้ อมรอบด้ วยควำมมืดอยูเ่ สี ้ยวพริ บตำ แล้ วก็ออกมำอยูท่ ี่ห้องเล็กๆที่เหมือนกับห้ องที่มี
ทำงเข้ ำออกทีช่ นหนึ
ั ้ ง่
ควำมกว้ ำงก็ประมำณสีห่ ้ ำเมตร ข้ ำงหน้ ำ ซ้ ำย และขวำก็มเี ส้ นทำงอย่ำงละเส้ นทำงเหมือนกับชันหนึ
้ ง่
ข้ ำงหลังผมเองก็มีประตูสดี ำเหมือนกับชันหนึ
้ ง่
ถ้ ำผมถูกปิ ดตำแล้ วพำมำที่นี่ละ่ ก็ คงจะแยกไม่ออกเป็ นแน่แท้
ลองใช้ Dungeon Walk เช็คดูดมี ยนะ
ั้ ?
ไม่สิ ถึงลองเช็คดูก็ไม่ร้ ูวำ่ ที่นเี่ ป็ นชันสองจริ
้
งๆรึเปล่ำ
แล้ วถ้ ำกลับเข้ ำกำแพงสีดำไปล่ะ จะกลับไปยังสถำนที่เมื่อกี ้ได้ มยนะ
ั้ ?
ลองนี่ดีกว่ำ
ผมก็เข้ ำไปยังประตูสดี ำข้ ำงหลัง
พอผ่ำนควำมมืดมิดไป ผมก็กลับมำยังที่ๆมีแสงสว่ำง
ทำงเข้ ำดันเจี ้ยนล่ะ
มีนกั สำรวจคนเดียวกับเมื่อวำนยืนอยูด่ ้ วย
ถึงตำจะยังไม่ชินเท่ำไหร่ แต่ดเู หมือนว่ำกว่ำจะเย็นยังมีเวลำอีกเล็กน้ อย
ยังไงก็ออกมำแล้ วซะด้ วย วันนี ้พอแค่นี ้ก่อนดีกว่ำ
ทันใดนัน้ ปำร์ ตี ้หกคนก็มำจำกถนนฝั่ งตรงข้ ำม
แล้ วนักสำรวจของปำร์ ตี ้นันก็
้ ชวนนักสำรวจทีย่ ืนอยูห่ น้ ำดันเจี ้ยนคุย
「ไปถึงไหนแล้ ว」
「ชัน้ 4 ครับ」
ผมก็ออกไปจำกถนนแล้ วทำท่ำเป็ นตรวจสอบของในกระเป๋ ำเป้ขณะแอบฟั ง
ข้ อมูลมันสำคัญนะ
แล้ วนักสำรวจในปำร์ ตี ้ก็มองอัศวินแบบเหนียมๆ
ปำร์ ตี ้นี ้ดูทำ่ อัศวินก็ใหญ่เป็ นอันดับหนึง่ แฮะ
ดูเหมือนจะเป็ นอย่ำงนัน้
「ที่ชนสี
ั ้ ม่ ีอะไรบ้ ำง」
อัศวินก็ถำมนักสำรวจที่ยืนอยูห่ น้ ำดันเจี ้ยน
「Mino ครับ จำกชันหนึ
้ ง่ ก็มี Needle Wood, Green Caterpillar, Cobalt ครับ」
「ไม่เอำ Cobalt ที่ชนสำมด้
ั้
วยหรอก เอำจำกชันสี
้ แ่ ล้ วกัน」
ดูเหมือนว่ำมอนสเตอร์ ที่ดนั เจี ้ยนนี ้จะไม่คอ่ ยดีจริ งๆ
แล้ วอัศวินก็มองนักสำรวจของปำร์ ตี ้ แล้ วพยักหน้ ำ
「สมบัติทงแปดแสนห้
ั้
ำร้ อย และเงินทองทีถ่ กู เก็บไว้ ไอเท็มบ็อกซ์ โอเพ่น!」
นัน่ คือคำร่ำยของไอเท็มบ็อกซ์งนหรื
ั้ อ
แล้ วนักสำรวจของปำร์ ตี ้ก็หยิบอะไรออกมำซักอย่ำง
เหรี ยญเงิน
ถึงจะมองไม่คอ่ ยเห็นก็เถอะ ที่เอำออกมำคือเหรี ยญเงินแน่
สมเป็ นสกิลตรวจสอบ มีประโยชน์จริ งๆ
แล้ วนักสำรวจที่อยูห่ น้ ำดันเจี ้ยนก็รับไว้ เปิ ดไอเท็มบ็อกซ์ขึ ้นมำใส่เหรี ยญเงินแล้ วก็ปิดไป
「ควำมเชื่อมัน
่ ในพวกพ้ อง และหัวใจทีซ่ ื่อบริ สทุ ธิ์ จัดตังปำร์
้ ตี ้!」
แล้ วนักสำรวจที่อยูห่ น้ ำดันเจี ้ยนก็ร่ำยอะไรซักอย่ำง
ทีค่ ือคำร่ำยของจัดตังปำร์
้ ตี ้สินะ
พอผมคิดว่ำจัดตังปำร์
้ ตี ้ขึ ้นมำทำไม นักสำรวจที่อยูใ่ นปำร์ ตี ้ก็หำยเข้ ำไปในดันเจี ้ยนกับนักสำรวจที่อยูห่ น้ ำดันเจี ้ยน
แล้ วก็กลับมำในทันที
แล้ วนักผจญภัยที่อยูใ่ นปำร์ ตี ้ก็ร่ำยเวทย์จดั ตังปำร์
้ ตี ้ขึ ้นอีกครัง้
「เอำล่ะ ไปตังแต่
้ ชนสี
ั ้ เ่ ลยนะ」
หลังจำกอัศวินพูดขึ ้น ทังหกก็
้ เข้ ำไปในดันเจี ้ยนด้ วยกัน
แต่ผมก็กลับไปโดยไม่รอให้ คนเข้ ำไปจนครบเสียก่อน
พวกนันท
้ ำอะไรกันน่ะ
นักสำรวจสองคนนันน่
้ ำจะไปดันเจี ้ยนชันสี
้ ม่ ำสินะ
สกิล Dungeon Walk ของนักสำรวจน่ะ จะไปยังสถำนที่ๆเคยไปแล้ วครัง้ หนึ่งในดันเจี ้ยนได้
ผมก็เห็นกลุม่ คนออกมำจำกเวทย์นนหลำยครั
ั้
ง้ แล้ วด้ วย เพรำะงันไม่
้ นำ่ จะมีเพียงคนร่ำยที่ใช้ ได้ สมำชิกในปำร์ ตี ้ก็นำ่ จะ
ใช้ ได้ ด้วย
ส่วนนักสำรวจที่อยูห่ น้ ำดันเจี ้ยนนัน้ ก็นำ่ จะทำหน้ ำทีเ่ ป็ นคนนำทำง แล้ วก็เคยไปดันเจี ้ยนชันสี
้ แ่ ล้ วสินะ
ถ้ ำตังปำร์
้ ตี ้สองคนแล้ วล่ะก็ คนนำทำงจะพำนักสำรวจที่ไม่เคยไปยังชันสี
้ ไ่ ปยังชันสี
้ ไ่ ด้
แล้ วก็หลังจำกที่ไปมำครัง้ หนึง่ แล้ ว นักสำรวจที่ไม่เคยไปยักชันสี
้ ก่ ็จะพำสมำชิกในปำร์ ตี ้ของตนเองไปยังชันสี
้ ไ่ ด้
แล้ วก็ถ้ำเป็ นปำร์ ตี ้ที่มีห้ำคนลงมำ ก็จะให้ นกั สำรวจที่ทำหน้ ำที่นำทำงใช้ Dungeon Walk พำลงไปทังปำร์
้ ตี ้เลยก็ได้
เป็ นควำมคิดที่ไม่เลวเลย
พอห่ำงจำกทำงเข้ ำดันเจี ้ยนมำนิดหน่อยแล้ ว ผมก็ใช้ คำสัง่ ตังค่
้ ำตัวละครใหม่เก็บดูรันดัลไป
ที่โบนัสพ้ อยท์เหลือ 1 ก็แสดงว่ำเลเวลอัพไปครัง้ หนึง่ สินะ
แล้ วผมก็เอำสกิลเพิ่มคริ ติคลั กับเพิ่มกำรฟื น้ ฟู MP ออกได้ พ้อยท์มำอย่ำงละ 1 แล้ วก็เอำวำร์ ปออกด้ วยอีก 1 แล้ วจึงใช้ 4
พ้ อยท์ที่ได้ มำในกำรเลือกอำชีพทีส่ ี่
แล้ วผมก็ใช้ คำสัง่ ตังค่
้ ำอำชีพ
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
นักสำรวจ Lv8 ผู้กล้ ำ Lv6 นักสู้ Lv5 นักดำบ Lv1
เครื่ องสวมใส่ Scimitar เกรำะหนัง Sandal boots
สำหรับหนึง่ วันแล้ วก็ต้องชมตัวเองว่ำทำได้ ไม่เลวเลย
ก่อนอื่นกลับไปที่โรงแรมไปใช้ สกิลผสมยำไปขำยก่อน ยอดขำยช่วงบ่ำยนันได้
้ หนึง่ พันเก้ ำร้ อยสิบเอ็ดนำล
ก็คือวันนี ้ทังวั
้ นหำเงินได้ ทงสิ
ั ้ ้นสีพ่ นั สองร้ อยเจ็ดสิบหกนำล
จริ งๆก็มีใบไม้ ทเี่ หลือจำกเมื่อวำนด้ วย แต่ยงั ไงผมก็ยงั ไม่ได้ ขำย Wand เพรำะงันยอดก็
้
คงไม่คลำดเคลือ่ นมำกหรอก
ส่วน Wand นันมั
้ นไม่ใช่ไอเท็ม แต่เป็ นเครื่ องสวมใส่ เพรำะงันผมว่
้ ำเก็บไว้ ขำยพ่อค้ ำอำวุธดีกว่ำ
ถึงจะไม่ถึงเหรี ยญทองหนึง่ เหรี ยญก็เถอะ สำหรับรำยได้ หนึง่ วันแล้ วผมว่ำก็ใช้ ได้ อยู่
แต่ถ้ำจะเปลีย่ นเครื่ องสวมใส่ ซื ้อเสื ้อผ้ ำกับพวกของใช้ ในชีวิตประจำวันแล้ วล่ะก็ อำจจะต้ องใช้ เงินมำกกว่ำนี ้ก็ได้
ตอนนี ้เงินที่ผมใช้ อยูก่ ็คือค่ำที่พกั สองร้ อยยี่สบิ สีน่ ำลกับค่ำน ้ำร้ อนยี่สบิ นำล
แต่ก็ยงั เป็ นปริ ศนำอยูว่ ำ่ ทำไมสกิลลดสำมสิบเปอร์ เซ็นถึงไม่ทำงำนกับน ้ำร้ อน
พอกินข้ ำวเย็นเสร็ จ ผมก็นอน
เหมือนว่ำผมจะชินกับวิถีชีวิตดีตอ่ สุขภำพแบบนอนเร็ วตื่นเร็ วไปซะแล้ ว
ถ้ ำนอนเร็วล่ะก็ จะสำมำรถตื่นเร็วได้ ด้วย
เพรำะงันวั
้ นถัดไปผมก็ไปดันเจี ้ยนแต่เช้ ำมืดเหมือนเดิม
ด้ วยพอถอดติดตังอำชี
้ พออก ผมก็ใช้ วำร์ ปไปยังทำงเข้ ำดันเจี ้ยนชันสอง
้
ถึงมองดูแล้ วไม่ร้ ูวำ่ มันต่ำงกับชันหนึ
้ ง่ ยังไงก็เถอะ คงจะเป็ นชันสองแหละ
้
วำร์ ปครัง้ นี ้ไม่คอ่ ยทำให้ ผมรู้สกึ แย่มำกเท่ำไหร่
เป็ นเพรำะเลเวลอัพไปสินะ
ถึงจะอย่ำงงันผมก็
้
ยงั ไม่มีควำมคิดจะใช้ มนั ติดต่อกันอยูด่ ี ตอนนันมั
้ นแย่จริงๆ
เพรำะทำงไปชันสองอยู
้
ท่ ี่ทำงขวำของชัน้ หนึง่ ครำวนี ้ผมเลยไปทำงซ้ ำยของชันสอง
้
พอเข้ ำทำงซ้ ำยไป ผมก็เจอทำงแยกทันที
ชันหนึ
้ ง่ ไม่ได้ เป็ นแบบนี ้ เพรำะงันนี
้ ่คือชันสองแน่
้
ไม่ต้องสงสัย
Needle Wood Lv2
มอนสเตอร์ ตวั แรกที่ผมเจอ ก็เป็ น Needle Wood เหมือนชันหนึ
้ ง่
ไม่ใช่วำ่ ชันสองแล้
้
วจะมีมอนสเตอร์ ใหม่ๆมำบ้ ำงหรอกเหรอ?
ที่เป็ น Lv2 ก็เพรำะว่ำอยูช่ นสองล่
ั้
ะมัง้
แล้ วผมก็ใช้ ดรู ันดัลฟั นมันตำยในดำบเดียว
Needle Wood นัน้ แม้ วำ่ ใน Lv2 อำจจะแข็งแกร่ งขึ ้นมำบ้ ำง แต่ถ้ำใช้ ดรู ันดัลล่ะก็ดำบเดียวเหมือนเดิมแฮะ
อืมม์ คงเพรำะผมเลเวลอัพไปด้ วยแหละมัง้
หรื อว่ำเป็ นผลจำกกำรติดตังอำชี
้ พที่สี่
ผมอยำกจะคิดเช่นนัน้
Green Caterpillar Lv2
ที่เจอต่อมำคือ Green Caterpillar
ใช่ๆ ที่อยูใ่ นชันสองคื
้
อ Green Caterpillar
เพรำะว่ำเป็ นชันสองก็
้
เลยมีมอนสเตอร์ สองชนิดงันล่
้ ะมัง้
เป็ นหนอนแมลงยักษ์ สเี ขียวๆ
พูดตำมตรง หน้ ำตำน่ำเกลียดมำก
เป็ นหนอนดึกดืย๋ ที่มีขนำดใหญ่พอๆกับหมำขนำดกลำงน่ะ
พอสังเกตุกำรณ์เสร็ จผมก็วิ่งเข้ ำไปฟั นดูรันดัลจำกด้ ำนบน
นี่ก็ดำบเดียวเหมือนกัน
พอหำยไปกับควันสีเขียวแล้ ว ก็เหลือด้ ำยอยู่
หลังจำกนันผมก็
้
ลำ่ ไปกี่ตวั ไม่ร้ ู แต่ที่โผล่ออกมำก็คือ Green Caterpillar Lv2 กับ Needle Wood Lv2 เท่ำนัน้
ท่ำทำงชันสองจะเจอตั
้
วใดตัวหนึง่ สินะ
พอคิดเช่นนัน้ ผมก็เจอทังคู
้ อ่ ยูพ่ ร้ อมกัน
Needle Wood Lv2
Green Caterpillar Lv2
เจอสองตัวงันหรื
้ อ? จะเจอแค่บำงครัง้ สินะ
ถ้ ำไม่นบั ห้ องทีเ่ ต็มไปด้ วยมอนสเตอร์ ตอนนันแล้
้ วล่ะก็ กำรที่เจอมอนสเตอร์ หลำยตัวพร้ อมกันก็เป็ นครัง้ แรก
ก่อนอื่นผมก็ฟัน Needle Wood ที่พงุ่ เข้ ำมำก่อน
ต่อจำกนันพอผมมอง
้
Green Caterpillar ก็เห็นวงเวทย์สส
ี ้ มข้ ำงใต้ ตวั มัน
แล้ วก็วงเวทย์ก็หำยไป Green Caterpillar ก็พน่ อะไรซักอย่ำงออกมำ
ด้ ำยล่ะ
หลังจำกเห็นด้ ำยที่พงุ่ ออกมำ พูดตำมตรงว่ำผมหนำวไปถึงสันหลังเลย
ด้ ำยที่พงุ่ ออกมำนันแผ่
้ กว้ ำงเข้ ำมำจำกทุกทิศทำง
ผมพยำยำมใช้ ดรู ันดัลปั ดไปอยู่ แต่ก็ป้องกันได้ ไม่ทงหมด
ั้
ใยที่ป้องกันไม่ได้ ก็เข้ ำมำพันรอบมือเท้ ำและหัวของผม
ขยะแขยงจริ งๆ แต่ไม่ใชค่นนั ้ ตอนนี ้ผมแค่จะขยับมือหรื อเท้ ำยังยำกเลย
เหมือนกับโดนเทปกำวพันไว้ ทวั่ ร่ำงยังไงยังงัน้
ระหว่ำงทีก่ ำรเคลือ่ นไหวของผมนุง่ เหยิง Green Caterpillar ก็พงุ่ ชนใส่ผมโดนจนได้
ถึงจะขยับมือยำกก็เถอะ ผมก็ใช้ ดรู ันดัลฟั นมันไปจนได้
ไอ้ ที่คล้ ำยๆด้ ำยนี่มนั ไม่ได้ ลดพลังโจมตีสนิ ะ หรื อว่ำต้ องโดนโจมตีอีกครัง้ ก่อนถึงจะแสดงผลนะ แต่เอำเป็ นว่ำผมก็กำจัด
Green Caterpillar ในดำบเดียว
ด้ ำย
ด้ ำยที่พนั รอบตัวผมก็คลำยไปพร้ อมๆกับมอนสเตอร์ ที่หำยไป
เหลือแค่ด้ำยที่เป็ นไอเทมดรอปธรรมดำๆ ไว้
ดูเหมือนว่ำ Green Caterpillar จะมีเงื่อนไขในกำรใช้ กำรโจมตีพเิ ศษต่อศัตรูทถี่ กู ด้ ำยพันสินะ
ถ้ ำเป็ นตัวสองตัวก็ไม่เป็ นปั ญหำหรอก แต่ถ้ำเจอเป็ นจำนวนมำกล่ะ
เหมือนกับห้ องนันในชั
้ นหนึ
้ ง่ 11111
แย่ละ่
ผมนึกออกแต่ผลลัพธ์แย่ๆ
ถ้ ำโดน Green Caterpillar ล้ อมแล้ ว โดนพ่นด้ ำยใส่จำกทุกทิศทำงล่ะก็ กำรเคลือ่ นไหวของผมจะช้ ำลงมำกแน่ๆ
แล้ วก็ถ้ำผมเคลือ่ นไหวช้ ำลงแล้ ว ไม่เพียงผมจะกำจัดมันได้ ช้ำลง HP ที่ได้ จำกดูรันดัลก็จะช้ ำลงเช่นกัน
จะทนกำรโจมตีจำกศัตรูได้ มยนะ
ั้ ?
ลองคิดแผนอะไรน่ำจะดีกว่ำ
แน่นอน จะไม่คิดอะไรเลยก็ได้
แต่ลองคิดดูก่อนดีกว่ำ
ดูเหมือนว่ำห้ องที่ผมเจอมอนสเตอร์ จำนวนมำกในชันหนึ
้ ง่ จะค่อนข้ ำงแรร์ เลยทีเดียว
ที่ชนหนึ
ั ้ ง่ ผมเจอปำร์ ตี ้อัศวินหกคน กับปำร์ ตี ้ที่เลเวลค่อนข้ ำงตำ่ ในห้ องบอส
ถ้ ำเป็ นเขำเหล่ำนันจะรั
้ บมือกับห้ องที่มีมอนสเตอร์ ขนำดนันได้
้ ไหมนะ
ที่ผมรอดมำได้ นี่ก็เป็ นเพรำะดูรัลดัลล้ วนๆ ผมไม่คิดว่ำปำร์ ตี ้เลเวลต่ำจะรอดจำกห้ องพรรค์นนได้
ั ้ เลย
แสดงว่ำที่พวกเขำอยูใ่ นดันเจี ้ยนนี ้ก็แสดงว่ำกำรเจอมอนสเตอร์ จำนวนมำกนันมี
้ โอกำสค่อนข้ ำงน้ อยสินะ
ถ้ ำกำรเจอมอนสเตอร์ แบบนันมี
้ ขึ ้นบ่อยล่ะก็ ปำร์ ตี ้เลเวลต่ำคงไม่อยูใ่ นดันเจี ้ยนหรอกมัง้
หรื อก็คือกำรที่พวกเขำอยูใ่ นดันเจี ้ยนก็แสดงว่ำโอกำสเจอมอนสเตอร์ ขนำดนันมั
้ นมีน้อย
ดูเหมือนจะคิดเข้ ำข้ ำงตัวเองไปหน่อย แต่ควำมจริ งอำจจะเป็ นแบบนันก็
้ ได้
ปำร์ ตี ้นันก็
้ มำที่ชนสองสิ
ั้
นะ ถ้ ำปำร์ ตี ้นันท
้ ำได้ ผมเองก็ได้ ต้องทำได้
ถึงจะพูดแบบนัน้ กำรจะทำเป็ นไม่สนอันตรำยน่ะไม่ดีแน่
พวกที่ดถู กู ว่ำดันเจี ้ยนเป็ นที่ปลอดภัยล่ะก็ ตำยแน่
ถ้ ำมีครัง้ แรกก็ต้องมีครัง้ ที่สอง
ถ้ ำเจอห้ องทีม่ ีมอนสเตอร์ จำนวนมำกอยูแ่ ล้ ว จำกนี ้ก็คงต้ องเตรี ยมใจจะเจออีก
มีแผนแบบไหนบ้ ำงนะ
แผนแรกก็คือ.... คอยเลเวลอัพไปเรื่ อยๆ
ถ้ ำเพิม่ เลเวลไปเรื่ อยๆกำรกำจัดมอนสเตอร์ ก็นำ่ จะเร็ วขึ ้น HP และพละกำลังก็นำ่ จะมำกขึ ้นด้ วย
ถ้ ำถึงระดับที่รับกำรโจมตีของ Green Caterpillar แล้ วไม่ร้ ูสกึ เจ็บคันล่ะก็ ไม่มีปัญหำ
แต่ถึงอย่ำงนัน้ กว่ำจะได้ ระดับนันต้
้ องเก็บเลเวลซักเท่ำไหร่ก็ไม่ร้ ู
แล้ วก็จะระดับไหนถึงจะโดน Green Caterpillar ล้ อมแล้ วไม่เป็ นไรก็เป็ นปั ญหำที่ต้องคิดเหมือนกัน
ยังไงก็มีกำหนดเวลำที่จะสำมำรถซื ้อร๊ อกแซนด์ได้ อยู่ จะมำมัวเก็บเลเวลอย่ำงสบำยใจไม่ได้ ต้ องรีบลงไปยังชันล่
้ ำงๆเก็บ
เงิน
แผนที่ทำได้ อีกแผนก็คือกำรโจมตีศตั รูหลำยตัวพร้ อมๆกัน
ถ้ ำโดนล้ อมแล้ วแย่ละ่ ก็ รวมไว้ ให้ เป็ นกระจุกเดียวแล้ วค่อยโจมตีก็ได้
แต่ Overwhelming กับ Rush นันไม่
้ ได้ เป็ นสกิลโจมตีหมู่
พอลองใช้ Slash ดูแล้ วก็เหมือนจะไม่ตำ่ งจำก Rush สักเท่ำไหร่ หรื อจะว่ำ Slash เป็ น Rush เวอร์ ชนั่ นักดำบก็ยงั ได้
แล้ วก็ในควำมเป็ นจริ ง กำรจะใช้ ดำบโจมตีศตั รูหลำยตัวนันน่
้ ะยำกมำก
ถ้ ำไม่มีสกิลแยกร่ำง ผมก็คดิ ว่ำมันแทบจะเป็ นไปไม่ได้ เลย
แต่ถ้ำดำบทำไม่ได้ ละ่ ก็ ใช้ เวทมนตร์ ก็ได้
ถ้ ำใช้ เวทมนตร์ แล้ วกำรโจมตีศตั รูทกุ ตัวก็นำ่ จะเป็ นไปได้
พ่อค้ ำที่หมูบ่ ้ ำนนันบอกว่
้
ำถ้ ำจะเป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์ แล้ วล่ะก็ ต้ องดืม่ ยำพิเศษก่อนห้ ำขวบถึงจะเป็ นได้
นัน่ คงจะเป็ นไอเท็มอะไรซักอย่ำงล่ะมัง้
แต่ถ้ำอำยุเกินห้ ำขวบแล้ วจะเป็ นไม่ได้ งนหรื
ั้ อ
จำกควำมเป็ นไปได้ แล้ วล่ะก็ ลองใช้ เวทมนตร์ ดดู ีกว่ำ
ขโมยของก็เป็ นโจร ทำเกษตรกรรมก็เป็ นเกษตรกร ลงไปดันเจี ้ยนก็ได้ อำชีพนักสำรวจมำ ผู้ปลูกยำก็ได้ มำเพรำะเก็บยำมำ
ใช่ไหมล่ะ
เพรำะงันถ้
้ ำใช้ เวทมนตร์ ก็อำจจะเป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์ ได้ ไม่ใช่หรื อ?
แต่อย่ำงไรก็ตำม ผู้ใช้ เวทมนตร์ ไม่ได้ ได้ มำด้ วยเวทมนตร์ มติ ิกบั เวทมนตร์ เคลือ่ นย้ ำย
ถ้ ำลองคิดดูๆแน่นอนแหละ ถ้ ำใช้ Dungeon Walk แล้ วเป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์ ได้ ละ่ ก็ ไม่วำ่ ผู้สำรวจคนไหนก็เป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์
ได้ แล้ ว
เพรำะงันต้
้ องใช้ เวทมนตร์ ที่ไม่ใช่เวทมนตร์ มติ ิกบั เวทมนตร์ เคลือ่ นย้ ำย หรื อก็คอื เวทมนตร์ โจมตีนนั่ เอง
ถ้ ำจะเป็ นพ่อค้ ำก็ต้องขำยอะไรซักอย่ำง ถ้ ำเป็ นนักสู้ก็ต้องสู้อะไรซักอย่ำง ถ้ ำเป็ นนักดำบก็ต้องฟั นดำบสินะ
ผมทำมำหมดแล้ ว
ถ้ ำเป็ นแบบนัน้ เพื่อที่จะเป็ นนักเวทย์แล้ ว ผมจะต้ องใช้ เวทมนตร์ โจมตี
ไก่กบั ไข่อะไรจะเกิดก่อน?
ถ้ ำเป็ นนักเวทย์ละ่ ก็จะสำมำรถใช้ เวทมนตร์ โจมตีได้ อยู่ แต่ยงั ไงก็ต้องใช้ เวทมนตร์ โจมตีเพือ่ ที่จะเป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์
เพรำะงันล่
้ ะก็ เลยต้ องใช้ ไอเท็มพิเศษสินะ
แต่ผมมีเวทมนตร์ โบนัสอยู่
ถ้ ำเป็ นเวทมนตร์ โบนัสล่ะก็ ต่อให้ ไม่ได้ เป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์ ก็สำมำรถใช้ ได้
ตอนนี ้ผมก็ใช้ วำร์ ปอยู่
ถ้ ำใช้ เวทมนตร์ โจมตีจำกเวทมนตร์ โบนัสแล้ วล่ะก็ น่ำจะได้ อำชีพผู้ใช้ เวทมนตร์ มำสิ
ดูเหมือนจะถึงคิวของเวทมนตร์ ที่ตอนผู้กล้ ำ Lv1 ใช้ ไม่ได้ เพรำะ MP ไม่พอแล้ วสิ
บทที่ 19 ผู้ใช้ เวทมนตร์
Meteor Rush
เป็ นเวทมนตร์ โบนัสที่ผมลองใช้ ตอนเป็ นผู้กล้ ำ Lv1 แต่ MP ไม่พอใช้
ตอนนี ้ผมที่มีอำชีพถึงสีอ่ ำชีพ แล้ วก็เก็บเลเวลผู้กล้ ำมำจนถึง Lv6 แล้ วจะใช้ ได้ ไหมนะ?
ถ้ ำใช้ Meteor Rush แล้ วได้ อำชีพผู้ใช้ เวทมนตร์ มำล่ะก็ แค่นนก็
ั ้ บญ
ุ แล้ ว
ถึงจะใช้ Meteor Rush แล้ วไม่ได้ อำชีพผู้ใช้ เวทมนตร์ มำ ยังไงถ้ ำ Meteor Rush เป็ นเวทย์โจมตีหมูล่ ะ่ ก็ ผมก็จะบรรลุ
เป้ำหมำยทีว่ ำ่ อยำกจะโจมตีมอนสเตอร์ ที่เป็ นกลุม่ อยูด่ ี
ผมจึงเรียกใช้ ตงค่
ั ้ ำตัวละครใหม่ขึ ้นมำ
โบนัสพ้ อยท์ขึ ้นมำอีกหนึง่ แล้ ว เหมือนอำชีพนักสำรวจจะเลเวลอัพขึ ้นมำอีกครัง้
ผมจึงถอดวำร์ ปออกแล้ วเลือกตังค่
้ ำอำชีพ ส่วนพ้ อยท์ที่เพิม่ มำก็เอำไปใส่โบนัสสกิล Meteor Rush
เพื่อควำมมัน่ ใจ ผมก็ใช้ Dungeon Walk กลับมำที่ชนหนึ
ั ้ ้ง
แล้ วก็ลำ่ Needle Wood สองตัวเพื่อให้ MP กลับมำเต็ม
แล้ วผมก็เจอมอนสเตอร์ ตวั ต่อไป
เอำไปกินซะ
Meteor Rush
………
ลองเรี ยกใช้ ดู แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
ไม่ได้ หรอกเรอะ
แล้ ว Needle Wood ก็คอ่ ยๆขยับมำทำงนี ้แล้ วเอำกิ่งไม้ ฟำดโดนผมจนได้
ก็เลยเอำดูรันดัลฟั นซะให้ ตำย
แม้ แต่ผ้ กู ล้ ำ Lv6 ก็ยงั MP ไม่พอหรอกหรื อ?
จะใช้ เยอะขนำดไหนกันนะ
ถ้ ำ MP ไม่พอแล้ วก็แปลว่ำมันเป็ นเวทย์ที่ทรงพลังขนำดนันเลยสิ
้
นะ
อย่ำงน้ อยก็คดิ ปลอบใจตัวเองหน่อย
รอตอนที่จะใช้ ได้ ไม่ไหวจริงๆ
แล้ วก็ถงึ ผมจะใช้ Meteor Rush ไม่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้ เสียใจแต่อย่ำงไร
ยังอยูใ่ นกำรคำดกำรณ์
ถ้ ำมีสถำนกำรณ์แบบนี ้ล่ะก็...
ผมจึงเรียกใช้ ตงค่
ั ้ ำตัวละครอีกครัง้
ปลดปล่อย MP ทังหมด
้
นี่แหละ
ก็คงจะเป็ นสกิลตำมชื่อ หรื อก็คือใช้ MP ทังหมดโจมตี
้
ออกไปสินะ
ถ้ ำเข้ ำใจถูกต้ องล่ะก็ มันก็ไม่นำ่ จะเกี่ยวข้ องกับ MP ปั จจุบนั ของผม
กำรจะทำให้ MP เป็ น 0 เฉยๆมันก็ไม่ได้ เกี่ยวกับว่ำ MP ของผมจะเหลือหนึง่ หรื อหนึง่ ร้ อยหรื อหนึง่ ล้ ำนซะหน่อยนี่นะ
เพรำะงันคงไม่
้
มีกรณี MP ไม่พอ
ปั ญหำก็คือกำรที่ MP เหลือศูนย์นี่แหละ
MP เนี่ยเป็ นศูนย์มน
ั จะเป็ นอะไรมัยนะ
้ ?
อย่ำงน้ อยก็นำ่ จะจิตตกถึงขนำดที่ไม่เคยเป็ นมำก่อน
ไม่เหมือนกับสกิลปลดปล่อย HP ทังหมด
้
ไม่นำ่ จะถึงชีวิตนะ
เอำเป็ นว่ำไปทดลองที่ใกล้ ๆห้ องพักที่พวกอัศวินคนสวยเคยพักดีกว่ำ
ถ้ ำมีอะไรเกิดขึ ้นจะได้ หนีทนั
ที่นนั่ เหมือนจะไม่มมี อนสเตอร์ ออกมำ เพรำะงันก็
้ คงเป็ นทำงหนีทดี่ ีละ่ นะ
ควำมจริงก็คดิ ถึงห้ องที่มีทำงออกอยูห่ รอก แต่ไม่อยำกจะลองในทีๆ่ มีคนผ่ำนไปมำเยอะๆด้ วย
ถึงจะสำมำรถหนีไปข้ ำงนอกได้ ก็เถอะ ข้ ำงนอกตอนนี ้มันก็มดื สนิทเลยด้ วย คงไม่ตำ่ งกันมำก
ผมก็ลองหำมอนสเตอร์ แถวๆห้ องนันดู
้
หรื อว่ำเงื่อนไขว่ำใกล้ ห้องพักมันจะยำกเกินไปนะ ไม่เจอมอนสเตอร์ ซกั ตัวเลย
กว่ำผมจะเจอ Needle Wood ตัวแรกก็หำ่ งจำกห้ องนันพอสมควร
้
จะล่อมันไปดีมยนะ
ั้ ?
ผมจึงหันหลังให้ มอนสเตอร์ แล้ ววิ่งเต็มแรงไปถึงห้ องพัก
แต่พอวิง่ ไปนิดหน่อย ผมก็โดนโจมตีที่หลัง
เหมือน Needle Wood จะขยับตัวได้ เร็วกว่ำที่คดิ แฮะ
ผมจึงหันหลังไป
แล้ วก็ใช้ สกิลปลดปล่อย MP ทังหมด
้
รู้สกึ เหมือนกับอะไรถูกสูบไปจำกร่ำงกัน
ในขณะเดียวกัน ก็ร้ ูสกึ เหมือนกับว่ำถูกควำมรู้สกึ แย่ๆรุมโจมตี
MP ของผม.... ควำมแข็งแกร่ งของจิตใจของผมถูกดูดอกไป
สำเร็ จแล้ ว
ไม่สิ สำเร็ จไปซะแล้ ว
ถ้ ำล้ มเหลวไปก็ดีแล้ วแท้ ๆ
Needle Wood ตัวที่อยูห
่ น้ ำผมก็ล้มลง
กลำยเป็ นควันแล้ วหำยไป
ผมทำเรื่ องอะไรลงไปแล้ วเนี่ย
ถ้ ำเจอมอนสเตอร์ ในที่แบบนี ้ล่ะก็ โดนฆ่ำแน่
ผมมันอ่อนแอ ไม่มีพรสวรรค์ โง่ ข้ อดีก็ไม่มี เป็ นมนุษย์สดุ เลว
จะมีชีวิตอยูใ่ นโลกคูข่ นำน? คิดก็ร้ ูสกึ แย่ขึ ้นมำแล้ ว
แค่ที่โลกก็ยงั หำทำงในชีวติ ตัวเองไม่ได้ ด้วยซ ้ำ
คนอย่ำงผมเนี่ย แค่ไปตำยที่ไหนซักที่ก็สดุ ควำมสำมำรถแล้ ว
จะได้ คนสวยอย่ำงร๊ อกแซนด์มำเรอะ เธอไม่มีทำงทำอะไรให้ ผมหรอก
นัน่ น่ะเป็ นกับดักของพ่อค้ ำทำส เป็ นกำรต้ มตุ้น หลอกลวง โกหก
ผมก็เก็บกิ่งไม้ ขึ ้นมำ แล้ ววิ่งเข้ ำไปในห้ องเล็กๆ
แค่กิ่งไม้ แค่นี ้ยังจะเก็บ งก งกเกินไปแล้ ว
เป็ นคนที่งกจนเข้ ำขันเลวร้
้
ำยไปแล้ ว
พอเข้ ำมำผมก็หำยใจเข้ ำเบำๆ
พวกที่ตวั สัน่ อยูท่ ี่ปลอดภัยแบบผมเนี่ยน่ำสมเพชที่สดุ
ข้ ำงในห้ องนี ้น่ะปลอดภัยใช่ไหม?
หำทำงหนีไว้ ก่อนเนีย่ ผมช่ำงเป็ นมนุษย์ที่ขี ้ขลำดอะไรเช่นนี ้
คิดสิคิด
สถำนกำรณ์นี ้เกิดขึ ้นเพรำะ MP ผมหมด
แล้ วถ้ ำจะทำให้ มนั เพิ่มจะทำยังไง
ต้ องใช้ สกิลดูด MP ของดูรันดัลสถำนเดียวเท่ำนัน้
แล้ วผมที่หนีมำยังที่ๆไม่มมี อนสเตอร์ จะทำยังไงล่ะ
ผมควรจะเตรี ยมที่ๆต้ องสู้กบั มอนสเตอร์ ทงๆที
ั ้ ่ไม่อยำกเอำไว้ แท้ ๆ ไม่ใช่ทำงหนี
ถ้ ำเป็ นช่วงที่จิตใจเป็ นปกติแล้ วจะพักที่นี่ก็ไม่มเี รื่ องน่ำกลัว
แต่ถ้ำหนีมำตอน MP หมดล่ะก็จะเป็ นสภำพแบบนี ้แหละ
ถ้ ำงันออกไปข้
้
ำงนอกน่ำจะดีกว่ำสินะ
คิดอะไรอยูเ่ นี่ย บ้ ำหรื อผม หัวช้ ำ โง่ โง่ โง่
ออกไปตอนนี ้ก็ไม่มีทำงสู้กบั มอนสเตอร์ ได้ หรอก
ไก่ออ่ นโง่อย่ำงผมน่ะ นัง่ ตกตำ่ อยูใ่ นห้ องที่ไม่มีมอนสเตอร์ โผล่มำน่ะดูแล้ ว
ไม่สิ ที่นี่นะ่ ไม่มีมอนสเตอร์ จริ งๆหรื อ?
เรื่ องนันใครเป็
้
นคนตัดสิน
มันก็แค่กำรเดำ
เป็ นกำรคิดเข้ ำข้ ำงตัวเองของพวกโง่อย่ำงผม
ใช่แล้ ว ที่นี่ก็ใช่วำ่ จะปลอดภัย
หนีเถอะ
หนีกนั
ไปที่ไหนล่ะ?
จะไปมีหรื อที่ๆปลอดภัย
ถึงจะไปที่ไหนก็อนั ตรำย จะไปที่ไหนก็มีแต่ศตั รูเท่ำนันแหละ
้
ที่หนีก็ไม่มี ที่จะให้ หำยใจก็ไม่มี
ผมจะต้ องตำยที่นี่อย่ำงแน่นอน
บ้ ำเอ้ ย บ้ ำเอ้ ย บ้ ำเอ้ ยยยยยย
ผมพยำยำมฝื นตัวเอง แล้ วออกมำข้ ำงนอกห้ องนันจนได้
้
กลับไปสิ อยำกตำยเรอะ
ไม่สิ กลับไปก็เหมือนกันแหละ
มอนสเตอร์ มนั จะโจมตีผมตอนอยูใ่ นห้ องนันใช่
้ ไหมหล่ะ
ยังไงผมก็ส้ มู อนสเตอร์ ไม่ได้ หรอก
ใช่แล้ ว
ที่นี่แหละคือหลุมศพของผม
ผมก็ลำกตัวเองเดินไปเรื่ อยๆ
อย่ำงน้ อยก็นำ่ จะซื ้อยำฟื น้ ฟู MP มำแท้ ๆ
ผมมันโง่เองที่ไม่ร้ ูสกึ ตัวก่อน
น่ำจะตำยซะให้ จบๆเรื่ อง
ลึกๆในถ ้ำนัน้ ผมก็เจอ Needle Wood
หนีส!ิ
ยังทันอยู่
วิ่งกลับไปที่ห้องเมื่อกี ้สิ
ไม่ใช่สิ ไม่ทนั แล้ ว
ผมไม่มีทำงกลับไปสิหรอก
ระหว่ำงทีก่ ำลังสับผม Needle Wood ก็คอ่ ยๆเข้ ำมำ
ที่ผมฟำดดูรันดัลลงไปเนีย่ ครึ่งหนึง่ เป็ นเพรำะสัญชำติญำณแท้ ๆ
เป็ นสัญชำติญำณกำรเอำตัวรอด หรื อจะว่ำเป็ นเรื่ องที่ร่ำงกำยของผมจดจำจำกกำรต่อสู้ที่ผำ่ นมำดี
ปลำยดูรันดัลนัน่ มีมอนสเตอร์ นอนกองอยู่
Needle Wood นัน
่ ถูกฟั นขำดครึ่งไปแล้ ว
ถึงจะเป็ นสภำพนี ้ ก็ยงั จบในดำบเดียวอยูส่ นิ ะ
ต่อให้ จิตตกแค่ไหน พลังโจมตีก็ดเู หมือนจะไม่เปลีย่ น
จะว่ำปกติก็ปกติแหละ
ผมลดไหล่ลง แล้ วสูดหำยใจเข้ ำลึกๆ
รู้สกึ แย่จริ งๆ
ถึงจะไม่เต็มก็เถอะ MP ของผมก็ฟืน้ ขึ ้นมำส่วนหนึง่
ควำมคิดแย่ๆแบบเมื่อกี ้ก็คอ่ ยๆหยุดลง
เกือบแย่แล้ ว
เกือบจะแย่จริงๆแล้ ว
รู้สกึ แย่จนไม่อยำกจะมีชีวิตเลย
นี่คือควำมน่ำกลัวของ MP เป็ น 0 สินะ
ไอ้ เรื่ องแบบนี ้อีกครัง้ น่ะขอเถอะ
ไม่เป็ นไรหรอก ผมเป็ นคนที่ถ้ำจะทำก็ทำได้
พูดเองผมก็ตอบเอง
หลังจำกนันผมก็
้
มองหำมอนสเตอร์ รอบๆ แล้ วใบไม้ ก็ดรอปมำเหมือนกับเป็ นคำอวยพรกับผม
หลังจำกล่ำ Needle Wood ไปอีกสำมตัว MP ผมก็เต็ม
ควำมคิดแย่ตอนแรกก็หำยไปเหมือนโกหก
ตังอำอำชี
้
พ
ผู้ใช้ เวทมนตร์
ผลพลอยได้ เพิ่มควำมฉลำดเล็กน้ อย เพิ่ม MP ระดับน้ อยที่สดุ
สกิล เวทย์ไฟขันต้
้ น เวทย์น ้ำขันต้
้ น เวทย์ลมขันต้
้ น เวทย์ดินขันต้
้ น
มีด้วย
ถึงจะมีก็เถอะ
แต่ที่เป็ นเวทย์ไฟขันต้
้ นเนี่ย ไม่คอ่ ยจะน่ำดีใจนัก
จะใช้ ได้ มยนะ
ั้
ผมจึงเปลีย่ นอำชีพนักดำบ Lv2 ให้ เป็ นผู้ใช้ เวทมนตร์ Lv1
แล้ วก็ไปยังชันสอง
้
ไม่ร้ ูวำ่ ได้ เวทย์โจมตีหมูม่ ำรึยงั แต่ถ้ำไม่ไปเพ่นพ่ำนแถวห้ องลับก็ไม่นำ่ จะเป็ นไร
ระหว่ำงเดินในดันเจี ้ยน ผมก็ลองใช้ เวทย์ไฟขันต้
้ นดู
ไม่มีอะไรเกินขึ ้น
ไฟ..เพลิง...เปลวเพลิง..เวทย์ไฟ....Fire... Fire ball
หลังจำกลองคิดอะไรหลำยๆอย่ำงดู อยูๆ่ เหนือหัวผมก็สว่ำงขึ ้นทันที
พอลองมอง ก็พบบอลไฟอยู่
โอ้
ดูแหละ
Fire ball รึ
แล้ วบอลไฟผมพุง่ ไปข้ ำงหน้ ำผม
สำเร็ จ
ได้ รับเวทมนตร์ มำแล้ ว
ผมก็ลองมองไปที่ปลำยทำงของบอลไฟ
กำรใช้ เวทย์มนตร์ ได้ เนี่ย รู้สกึ ประทับใจจริงๆ
บอลไฟลูกนันน่
้ ะผมยิงไปเอง
รู้สกึ ว่ำมำที่โลกที่สดุ ยอดซะแล้ วสิ
ถึงจะใช้ เวทย์เคลือ่ นที่กบั เวทย์มติ ิไปแล้ วก็เถอะ มันก็ไม่เหมือนกับเวทย์ไฟ
ผมใช้ พลังของตัวเองเปลีย่ นแปลงธรรมชำติได้
ประทับใจจริงๆ
เรื่ องที่จิตตกนันผมก็
้
เริ่ มรู้สกึ ว่ำช่ำงมันเถอะแล้ ว
ถ้ ำสำมำรถใช้ เวทมนตร์ ได้ แบบนี ้ล่ะก็ ไม่ใช่รำคำที่แพงซักเท่ำไหร่นกั
บอลไฟนัน้ ส่องแสงให้ ควำมสว่ำงแก่ดนั เจี ้ยนสลัวๆ แล้ วก็หำยไป
ผมก็ซมึ ซับควำมรู้สกึ ดีที่ได้ เป็ นนักเวทย์อยูซ่ กั พัก
จริ งๆก็ไม่มีอะไรเปลีย่ นไปมำกหรอก ผมก็คือผม
แต่กำรที่ผมใช้ เวทย์ได้ นนมั
ั ้ นก็เป็ นควำมจริ ง
เพื่อที่จะฟื น้ ฟู MP ผมจึงใช้ ดรู ันดัลปรำบ Green Caterpillar ที่โผล่มำตัวต่อไป
ส่วน Needle Wood ตัวถัดมำนันผมใช้
้
Fire Ball ยิงใส่มน
ั
แล้ วมอนสเตอร์ ทเี่ ป็ นไม้ ก็ไหม้ ไปด้ วยไฟ
โอ้ ว
สุดยอด
สมเป็ นเวทมนตร์
แล้ วซักพัก ไฟก็ดบั ลง
ดูเหมือนจะปรำบในครัง้ เดียวไม่ได้ แฮะ
พอควันจำงลง มอนสเตอร์ ก็ใช้ มำ
เอำเถอะ เวทย์ขนต้
ั ้ นนี่นะ เลเวลก็ยงั ต่ำด้ วย ส่วนที่กำรเคลือ่ นไหวของมอนสเตอร์ มนั ช้ ำลงคงจะเป็ นเพรำะควำมเสียหำย
ล่ะมัง้
ผมก็ใช้ ดรู ันดัลปรำบ Needle Wood ตัวนันแทน
้
ถ้ ำเวทย์ไฟขันต้
้ นเป็ น Fire Ball ล่ะก็ เวทย์น ้ำขันต้
้ นก็คงเป็ น Water Ball ]jt,yh’
พอผมล่ำมอนสเตอร์ ไปอีกตัสแล้ ว ผมก็ลองใช้ ดู
บนหัวผมก็มีบอลน ้ำปรำกฏขึ ้นมำ แล้ วลอยไปข้ ำงหน้ ำ
นี่คือเวทย์น ้ำสินะ
พอล่ำ Green Caterpillar เก็บ MP ไปอีกตัว ผมก็ใช้ Water Ball ยิงใส่ Needle Wood ดู
รู้สกึ มันจะชะงักไปนิดหน่อยหลังจำกโดนบอลน ้ำไป แต่ก็กลับมำเป็ นเหมือนเดิมทันที
ไม่ร้ ูสกึ ว่ำเกิดควำมเสียหำยเลย
ไม่รอช้ ำ ผมก็ใช้ ดรู ันดัลฟำดมันตำยในดำบเดียว
Needle Wood เป็ นมอนสเตอร์ พืช เพรำะงันเวทย์
้
ไฟน่ำจะได้ ผลกว่ำเสทย์น ้ำล่ะมัง้
เรื่ องนันก็
้ ต้งทดลองดูละ่ นะ
ต่อจำกเวทย์น ้ำก็เวทย์ลมล่ะ
ก็เป็ นลมก็นำ่ จะ Wind Ball ล่ะมัง้
ถึงจะลองใช้ Wind Ball ดูก็เถอะ ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
Wind Arrow….Wind Storm….Wind Cutter
จะอันไหนก็ผิดแฮะ
เวทย์ไฟเป็ น Fire Ball เวทย์น ้ำเป็ น Water Ball เวทย์ลมก็ควรจะเป็ นอะไรซักอย่ำงBall ด้ วยสิ
Wind Ball….Air Ball….Blast Ball…Gale Ball…Typhoon Ball…Tornado Ball….Breeze Ball
นี่แหละ
พอลองใช้ Breeze Ball ดู บนหัวผมก็มีอะไรซักอย่ำงออกมำแล้ วพุง่ ไปข้ ำงหน้ ำ
คงจะเป็ นบอลลมล่ะมัง้ ใช้ ตำมองไม่เห็น
แต่ก็ได้ ยินเสียงลมอยู่
Breeze (ลมเบำๆ) หรื อ... ก็เวทย์ขนต้
ั ้ นแหละน้ ำ
ขันต้
้ นคงไม่เป็ น Tornado หรอก
พอผมคิดจะล่ำมอนสเตอร์ เก็บ MP ต่อ.... มอนสเตอร์ ตอ่ ไปที่เจอก็อยูด่ ้ วยกันสองตัว
Needle Wood Lv2
Needle Wood Lv2
เหมือนตังแต่
้ ขนสองจะเจอมอนสเตอร์
ั้
สองตัวได้ จริงๆ
ผมจึงลองว่ำ Fire Ball มันสำมำรถโจมตีมอนสเตอร์ หลำยตัวได้ ไหมดู
พอมองมอนสเตอร์ ทงสองแล้
ั้
วใช้ Fire Ball
บนหัวผมก็มีบอลไฟลอยออกมำ.... แล้ วพุง่ ไปที่ตรงกลำงของมอนสเตอร์ สองตัวนัน้
......อืม ก็คงงันแหละ
้
ถึงจะเล็งมอนสเตอร์ สองตัวแล้ ว Fire Ball ก็คงมำพุง่ ออกมำสองลูกหรอก
ถ้ ำจะยิงบอลไฟออกไปให้ โดนแล้ ว คงต้ องกำหนดเป้ำหมำยดีๆเพียงตัวเดียว
เพรำะเมื่อกี ้ตังเป
้ ้ ำหมำยเป็ นสองตัว Fire Ball มันก็เลยลอยไปตรงกลำงสินะ
ผมจึงเตรี ยมดูรันดัลออกมำ แล้ วฟำดวงสวิงใน Needle Wood ตัวซ้ ำย
ดำบศักดิ์สทิ ธิ์ก็ผำ่ Needle Wood ไปอย่ำงไม่ยำกเย็ฯ
จำกนันผมก็
้
เอำดำบออกมำรับกิ่งไม้ ของมอนสเตอร์ ทำงขวำ แล้ วยกดำบขึ ้นฟำดลงมำให้ มนั ขำดเป็ นสองเสีย่ ง
เก็บกิ่งไม้ ขึ ้นมำ แล้ วก็ใส่กระเป๋ ำไป
ดูเหมือนว่ำ Fire Ball จะไม่ใช่เวทย์โจมตีหมู่
ถึงจะใช้ กบั มอนสเตอร์ หลำยตัวได้ แต่เป้ำหมำยก็กำหนดได้ ตวั เดียว
แล้ วไม่มีเวทย์โจมตีหมูบ่ ้ ำงเหรอ...
Fire Arrow… Fire Wall
พอลองคิดดู ก็มีกำแพงไฟปรำกฏมำตรงหน้ ำผม
ตังแต่
้ บนจรดล่ำง กว้ ำงประมำณหนึง่ เมตร สูงประมำณสองเมตร ถูกล้ อมรอบไปด้ วยไฟ
พอเผำไหม้ ไปซักสิบกว่ำวินำที กำแพงก็หำยไป
Fire Wall เรอะ
แทนที่จะบอกว่ำเป็ นเวทย์โจมตีหมู่ มันเหมือนเวทย์ป้องกันมำกกว่ำ
ถ้ ำใช้ ตอนโดนมอนสเตอร์ หลำยๆตัวล้ อมอยูก่ ็นำ่ จะมีประโยชน์
แล้ วไม่มีเวทย์โจมตีหมูเ่ รอะ..
Hell Flame…Burn Attack…Volcano Erupt
ไม่สิ ถ้ ำเป็ น Fire Ball กับ Fire Wall แล้ วก็คงจะเป็ น Fire อะไรซักอย่ำงมำกกว่ำ
Fire Strike…Fire Attack…Fire Storm
แล้ วร่ำงกำยผมก็ร้ ูสกึ ถึงอะไรบำงอย่ำง
MP ลดลงไปสินะ
หลังจำกลองร่ำย Fire Storm เมือ่ กี ้นี ้ไปนัน่ แหละ
แต่ถึงจะรู้สกึ ว่ำ MP ลดไปก็เถอะ ไม่มีอะไรเกิดขึ ้นเลย
ล้ มเหลวงันหรื
้ อ?
ไม่นำ่ ใช่ น่ำจะเป็ นเพรำะที่นี่ไม่มมี อนสเตอร์ มำกกว่ำ
เป็ นเวทมนตร์ ที่ทำงำนต่อกำรมีอยูข่ องมอนสเตอร์ สนิ ะ
ผมก็ลำ่ มอนสเตอร์ อีกสองตัวเพื่อฟื น้ ฟู MP กลับมำ
แล้ วก็ใช้ Fire Storm ใส่ Green Caterpillar ที่โผล่มำตัวถัดไป
แล้ วในดันเจี ้ยนสลัวๆนีก่ ็มีสะเก็ดไฟออกมำ... รำวกับว่ำกำลังดูหิ่งห้ อยอยูอ่ ย่ำงนันแหละ
้
สะเก็ดไฟเหล่ำนันก็
้ ไปรวบรวมที่ Green Caterpillar
แมลงสีน ้ำเงินนันถู
้ กย้ อมเป็ นสีแดง
มอนสเตอร์ นนั่ ดูเหมือนจะล้ มลงไป แต่ก็ยงั ยืนอยูจ่ นพำยุหำยไป
ดูเหมือน Fire Storm ก็ล้มไม่ได้ ในครัง้ เดียวแฮะ
แล้ วผมก็ใช้ ดรู ันดัลปั ดกำรโจมตีของมอนสเตอร์ ออกไป แล้ วล้ มมันในดำบเดียว
มันตังเป
้ ้ ำหมำยยังไงกันหว่ำ หรื อว่ำถ้ ำมีมอนสเตอร์ มนั จะเล็งอัตโนมัติ?
แล้ วก็จะรู้ได้ ยงั ไงว่ำเป็ นเวทย์โจมตีหมูล่ ะ่ ...
ลองกับมอนสเตอร์ ที่โผล่มำพร้ อมกับครัง้ ต่อไปน่ำจะดี
ถึงจะคิดแบบนันก็
้ เถอะ ดูเหมือนว่ำจะน่ำจะถึงเวลำแล้ ว
ผมจึงออกมำนอกดันเจี ้ยน
ข้ ำงนอกดันเจี ้ยนนันยั
้ งมืดอยู่ พอมองจำกตรงนี ้ไปยังเมืองเบลแล้ ว มันก็ดเู หมือนจะมีแสงสีฟ้ำอ่อนๆออกมำ
ดูทำ่ พระอำทิตย์จะเริ่ มขึ ้นแล้ ว
ตรงเป๊ ะเลย
ถึงโลกนี ้จะไม่มีโทรศัพท์มือถือหรือนำฬิกำข้ อมือ แต่พอมำอยูซ่ กั พักแล้ วก็เหมือนร่ำงกำยผมจะกะเวลำได้ แม่นยำขึ ้น
พอผมกลับไปกินข้ ำวเช้ ำที่โรงแรมแล้ ว ก็เข้ ำดันเจี ้ยนไปอีกรอบ
ไปที่ชนสอง
ั้
แล้ วก็ใช้ ดรู ันดัลฟื น้ MP สลับกับทดสอบเวทมนตร์ ไปเรื่ อยๆ
Green Caterpillar ตัวแรกที่โผล่มำผมก็ใช้ Breeze Ball ยิงใส่
ยังไงก็ไม่จบในครัง้ เดียวสินะ แต่ดเู หมือนมันจะแผลเกิดขึ ้นนิดหน่อย เพรำะงันคงเกิ
้
ดควำมเสียหำยล่ะมัง้
แล้ วก็ใช้ ดรู ันดัลฟื น้ MP กับ Needle Wood ผมก็ลองใช้ Water Wall ดู
ข้ ำงหน้ ำผมก็มกี ำแพงน ้ำออก
ควำมใหญ่ก็ประมำณ Fire Wall หรื อก็คือ Fire Wall เวอร์ ชนั่ ที่เป็ นน ้ำนี่เอง
พอเวลำผ่ำนไปซักพัก กำแพงนันก็
้ หำยไป น ้ำก็ร่วงลงสู้พื ้น
รอบๆผมเปี ยกนองไปหมดเลย
กำงเกงผมก็เปี ยกไปด้ วย
ดูเหมือนน ้ำจะไม่เหมือนไฟ ที่ไม่หำยไปหลังจำกเวทย์หมดล่ะมัง้
แน่นอนอยูแ่ ล้ ว....
ก็ไม่ได้ แน่นอนนักหรอก ใช้ อะไรตัดสินกันนะ ไม่คอ่ ยเข้ ำใจ
จะใช้ ทำน ้ำได้ จริ งหรื อ? ผมจึงลองยิง Water Ball ใส่กำพข้ ำงๆดู
บอลน ้ำก็พงุ่ ใส่กำแพง แล้ วหยดน ้ำก็คอ่ ยๆไหลลงมำ
ดูทำ่ จะผลิตน ้ำได้ จริ งๆด้ วย
เหมือนจะมีประโยชน์อยู่
แบบตอนคอแห้ งอะไรก็ใช้ ได้
แต่จะเป็ นน ้ำเปล่ำจริ งๆรึเปล่ำก็ไม่ร้ ู
พอล้ ม Needle Wood ด้ วยดูรันดัลแล้ ว ต่อไปผมก็ลองใช้ Breeze Wall ดู
เหมือนจะมีกำแพงลมออกมำ
ได้ ยินเสียงอยู่
แต่เพรำะไม่มีสี มองเฉยๆผมก็มองไม่เห็น
ถ้ ำมองไม่เห็นก็ต้องลองใช้ ดู เพรำะงันผมเลยใช้
้
มนั ใส่ Green Caterpillar ตัวต่อมำ
เอำ บินไปซะ
ขณะที่ผมกำลังรอ มอนสเตอร์ ก็ไปหยุดที่หน้ ำ Breeze Wall
แล้ วข้ ำงล่ำงมันก็มวี งเวทย์สสี ้ มออกมำ
ล้ มเหลวแฮะ
ถึงมองจะตำผมจะไม่เห็นว่ำมี Breeze Wall อยูก่ ็เถอะ แต่มอนสเตอร์ ดแู ล้ วเหมือนจะรู้แฮะ
แถมถ้ ำจะไปโจมตีตอนนี ้ยังมีกำแพงลมบังผมอยูอ่ ีก
พอผ่ำนไปซักพัก มอนสเตอร์ ก็พ้นเส้ นด้ ำยออกมำ
เหมือนกับว่ำรู้อยูว่ ำ่ Breeze Wall จะหำยไปเมื่อไหร่
นี่ก็ล้มเหลวเหมือนกัน
น่ำจะหนีไปตังแต่
้ กำแพงลมยังไม่หำยไปแท้ ๆ
แล้ วเส้ นด้ ำยก็คอ่ ยๆพันเข้ ำมำ
พอผมจะเอำมันออก ก็โดน Green Caterpillar พุง่ เข้ ำชนซะแล้ ว
ระหว่ำงทีก่ ำลังจะโดนพุง่ เข้ ำชนอีกรอบผมก็ฟันดูรันดัลลงมำ
ปรำบมอนสเตอร์ ลงได้ เหลือด้ ำยทิ ้งไว้
เพรำะปรำบได้ ในดำบเดียวก็เลยหลบเรื่ องใหญ่ไปได้
ดูเหมือนเวทย์กำแพงจะใช้ ยำกไม่เบำ
จะใช้ มนั ยังไงนะ
หรื อว่ำตอนทีม่ อนสเตอร์ กำลังจะพ้ นด้ ำยออกมำ ควรจะใช้ Fire Wall กันมันงันหรื
้ อ?
ล้ มเหลวแฮะ
เวทย์กำแพงนันกว้
้ ำงแค่ประมำณหนึว่ เมตร เพรำะงันแค่
้ ขยับนิดเดียวมันก็โจมตีมำได้ แล้ ว
ถ้ ำจะบังทำงเดินล่ะก็ อย่ำงน้ อยก็ต้องใช้ กำแพงสองอันสินะ
ไฟ น ้ำ ลม... ก็ทดสอบไปแล้ ว หลังจำกนันก็
้ เวทย์ดินล่ะ
ดินใช่ไหม?
Sand Ball
โอ้ ... สำหรับในครัง้ เดียว
บนหัวผมก็มีบอลดินปรำกฏขึ ้นมำ แล้ วพุง่ ออกไป
แต่เป็ น Sand Ball เพรำะงันก็
้ ต้องเป็ นบอลทรำยสินะ
พอลองล่ำมอนสเตอร์ ไปอีกตัว ผมก็ลองใช้ Sand Wall ดู
ก็เป็ นกำแพงดิน Fire Wall เวอร์ ชนั่ ดิน
พอผ่ำนไปซักพัก ก็เหลือทรำยทิ ้งไว้ เหมือนกับ Water Wall
แต่ที่ทรำยนัน..
้ ถึงจะใช้ เวทยมนตร์ เอำออกมำได้ แต่ก็ดทู ำ่ จะไม่มวี ิธีเอำไปใช้ แฮะ
Green Caterpillar Lv2
Green Caterpillar Lv2
หลังจำกล่ำมอนสเตอร์ เก็บ MP ไปอีกตัว ผมก็เจอ Green Caterpillar สองตัวอยู่
พอดีเลย
ผมจึงใช้ Fire Storm ออกไป
แล้ วสะไฟก็ลอยไปหมุนรอบๆมอนสเตอร์ ทงสองตั
ั้
วนัน้ ย้ อมบริเวณรอบๆให้ กลำยเป็ นสีแดง
ดูทำ่ จะเป็ นเวทย์โจมตีหมูอ่ ย่ำงไม่ต้องสงสัย
แต่แค่ Fire Wall อย่ำงเดียวก็ปรำบไม่ได้ ละ่ มัง้
ยังไงก็ต้องปรำบก่อนมันจะพ้ นด้ ำยมำด้ วย
ผมจะใช้ ดรู ันดัลปรำบมอนสเตอร์ ที่โดนไฟล้ อมรอบไปก่อนตัวนึง
แล้ วพอไฟจำงหำยไปผมก็ปรำบอีกตัวนึงเสร็ จพอดี
บทที2่ 0 ไฟเขียว
สรุปแล้ ว เวทมนตร์ ทใี่ ช้ ได้ ก็มีสสี่ ำย สำยละสำมอย่ำงรวมเป็ น 12 เวทย์
อำจจะมีอย่ำงอื่นก็ได้ แต่ผมไม่ร้ ู
Fire Hit, Fire Shoot, Fire Tornedo แล้ วก็อีกหลำยๆอย่ำงก็ลองแล้ ว แต่ก็ไม่เจอ
ที่ผมใช้ ได้ ก็มี เวทย์โจมตีเดีย่ ว Ball เวทย์ป้องกัน Wall แล้ วก็เวทย์หมู่ Storm สำมอย่ำง
แล้ วก็ถ้ำเป็ นเวทย์ไฟก็ Fire เวทย์น ้ำก็ Water เวทย์ลมก็ Breeze เวทย์ดินก็ Sand
เพรำะงันเรื
้ ่ องทีเ่ วทย์น ้ำจะเป็ นเวทย์ฟืน้ ฟูหรื อเวทย์ลมจะเป็ นเวทย์เดินทำงก็ไม่นำ่ จะมี
ลองพวก Water Heal หรื อ Wind Wing ดูแล้ วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ ้นด้ วย
แต่ยงั ไงถ้ ำใช้ ได้ แค่นี ้ก็พอแล้ ว
สิง่ ที่จะลองต่อไปก็คือ... กำรกำจัดมอนสเตอร์ โดยเวทมนตร์ เพียงอย่ำงเดียว
Needle Wood Lv2
ผมจึงใช้ Fire Storm ใส่มอนสเตอร์ ที่เจอเป็ นตัวต่อไป
ถึงจะเป็ นตัวเดียวก็เถอะ แต่ถ้ำไปสู้กบั ศัตรูหลำยตัวโดยไม่ลองท่ำจะแย่
แล้ วผมก็ร้ ูสกึ ถึง MP ที่ลดลงไป..... ดูเหมือนเวทย์หมู่ Storm จะกิน MP มำกกว่ำเวทย์เดี่ยว Ball สินะ
แล้ วสะเก็ดไฟมำล้ อมรอบ Needle Wood แล้ วเผำมัน
เพรำะกำจัดไม่ได้ ในครัง้ เดียว ผมจึงใช้ ไปอีกรอบ
ครัง้ ที่สองก็ไม่ได้ งนหรื
ั ้ อ...
มอนสเตอร์ เริ่ มใกล้ เข้ ำมำแล้ ว
แต่ก่อนจะยิงครัง้ ที่สำมไป มอนสเตอร์ ก็โจมตีมำจนได้ ผมจึงใช้ ดำบรับเอำไว้
กำรที่มอนสเตอร์ ขยับมำทำงนี ้ขณะที่โดนเผำไปด้ วยไฟเนี่ย....น่ำกลัวจริ งๆ
ผมก็ไล่ควำมรู้สกึ ที่วำ่ อยำกจะหนีไปไกลๆออกจำกหัว แล้ วยิง Fire Storm ครัง้ ที่สำมออกไป
ไม่คิดว่ำจะชนะได้ เลย แต่ก็ถ้ำใจเย็นๆแล้ วมองดีๆก็นำ่ จะพอไหว
ถ้ ำยังไงใช้ ดรู ันดัลเอำก็ได้
แล้ วผมก็หลบกำรโจมตีของมอนสเตอร์ อย่ำงเฉียดฉอว
เหมือนว่ำครัง้ ที่สำมก็ยงั จะปรำบไม่ได้ แฮะ
ผมจึงใช้ Fire Storm ครัง้ ที่สอี่ อกไป
ไม่ใช่วำ่ จะปรำบไม่ได้ ไปตลอดกำลหรื อ?
ระหว่ำงที่หลบกำรโจมตี หัวผมก็เต็มไปด้ วยควำมรู้สกึ ด้ ำนลบ
แม้ แต่ในกองเพลิง มอนสเตอร์ ก็ยงั ไม่หยุดกำรโจมตี
ผมคงจะหลบมันไปตลอดไม่ได้
ถ้ ำเป็ นแบบนี ้ล่ะก็ ตำยแน่
ถ้ ำไม่หนีละ่ ก็....
ระหว่ำงที่ผมกำลังจะหันหลังหนี Needle Wood ก็ล้มลงไปจนได้
กิ่งไม้
ถึงจะใช้ ไฟไหม้ มอนสเตอร์ ไป แต่ไอเท็มก็ดเู หมือนจะไม่เป็ นไร
ผมจึงหยิบกิ่งไม้ ใส่กระเป๋ ำ
ดูทำ่ ถ้ ำจะล้ ม Needle Wood Lv2 แล้ วจะต้ องใช้ Fire Storm สีค่ รัง้ สินะ
สภำพจิตใจก็คอ่ นข้ ำงแย่ ยิงไปตังสี
้ ค่ รัง้ นี่นะ
จะทนได้ อีกรึเปล่ำก็ไม่ร้ ู
สีค่ รัง้ ล่ะก็ยงั พอได้ อยู่ แต่ถ้ำเจอมอนสเตอร์ สองชุดติดกันล่ะก็อนั ตรำยแน่
หรื อว่ำ Fire Storm ถ้ ำเจอมอนสเตอร์ สองตัวแล้ วมันจะกิน MP เป็ นสองเท่ำไหมนะ
จะเป็ นยังไงหว่ำ?
ไม่ใช่ ไม่ใช่
ควำมคิดของผมก็เริ่ มติดลบขึ ้นเรื่อยๆ
มันจะเป็ นควำมจริง หรื อผมแค่คดิ ไปเอง ตัดสินยำกจริงๆ
หลังจำกล่ำมอนสเตอร์ ไปอีกสองตัวด้ วยดูรันดัล ผมก็เริ่ มสงบลง
ผมไม่เคยเจอมอนสเตอร์ ตดิ ๆกันสองชุดเลย
ที่เจอในห้ องเล็กๆนัน่ ก็ถือว่ำเป็ นชุดเดียว ส่วนในถ ้ำก็ไม่เคย
ระยะระหว่ำงมอนสเตอร์ นนมี
ั ้ พอสมควร
ถึงจะเมินไปไม่ได้ ก็เถอะ แต่ก็นำ่ จะคิดได้ วำ่ โอกำสเจอมอนสเตอร์ สองชุดติดกันน่ะ มีน้อยมำก
นอกจำกนัน้ Fire Storm น่ะ กิน MP มำกกว่ำ Fire Ball ค่อนข้ ำงเยอะ
จนถึงขนำดที่มนั ไม่นำ่ จะใช้ MP มำกกว่ำนี ้เมื่อศัตรูเยอะขึ ้น
หรื อว่ำถึงจะเพิ่มก็ไม่นำ่ จะเพิ่มเยอะมำก
พอลองคิดดูดีๆ Fire Storm สีค่ รัง้ เนี่ย อำจจะใช้ ได้ ก็ได้
Needle Wood ก็คงไม่ตำ่ งจำก Green Caterpillar มำกเท่ำไหร่ คงจะต้ องใช้ ถงึ สิบครัง้ หรอก
ทีนี ้ก็จะสำมำรถเล็งมอนสเตอร์ ทอี่ ยูก่ นั เป็ นกลุม่ ใหญ่ได้ ....
สิง่ ที่จะคิดต่อไปก็คือ หลังจำกนี ้จะลองใช้ เวทมนตร์ เป็ นหลักในกำรต่อสู้ดีไหม?
ถ้ ำจะใช้ จริ งแล้ วล่ะก็ จะเก็บดูรันดัลไปได้
แล้ วก็ถ้ำเก็บดูรันดัลล่ะก็ จะเอำโบนัสพ้ อยท์ทำใช้ กบั อำวุธขันหกมำเพิ
้
่มที่สกิลเกี่ยวกับค่ำประสบกำรณ์ได้
ตอนนี ้พ้ อยท์ที่ใช้ ไปกับดูรันดัลคือ 63 พ้ อยท์
ถ้ ำเอำดูรันดัลออกล่ะก็ จะแบ่ง 16 พ้ อยท์ไปที่ลดค่ำประสบกำรณ์จำเป็ นเหลือหนึง่ ในสิบ กับเพิ่มค่ำประสบกำรณ์สบิ เท่ำได้
แล้ วก็ 32 พ้ อยท์ไปเลือกเพิ่มสกิลใดสกิลหนึง่ ให้ เป็ นยี่สบิ เท่ำ
ถ้ ำคิดดูแล้ วก็นำ่ จะต่ำงจำก ลดค่ำประสบกำรณ์จำเป็ นเหลือหนึง่ ในห้ ำ กับเพิ่มค่ำประสบกำรณ์ห้ำเท่ำอยูถ่ งึ แปดเท่ำ
แต่พดู ตำมตรงกำรจะเก็บดูรันดัลน่ะ น่ำกลัว
ดูรันดัลนันมี
้ ทงพลั
ั ้ งทีจ่ ะปรำบมอนสเตอร์ ในดำบเดียว แล้ วก็สกิลดูด HP และ MP ด้ วย
ถ้ ำมีดดู HP ล่ะก็แม้ วำ่ จะถูกโจมตีเท่ำไหร่ก็ไม่มีปัญหำ แล้ วก็ใช้ สกิลกับเวทมนตร์ ได้ เรื่ อยๆด้ วย
ตรำบใดที่ยงั มีดรู ันดัลอยู่ ผมก็ไม่คิดว่ำจะตำยในชันนี
้ ้เลย
แล้ วก็กำรจะถอดดูรันดัลนันไปน่
้ ะ น่ำกลัวมำก
ทำใจให้ สบำยไม่ได้ เลย
จะเลือกควำมปลอดภัย หรื อแปดเท่ำดีละ่ ...
ถ้ ำจะเลือกควำมปลอดภัย ก็คงใช้ ดรู ันดัลต่อไป
ยังไงในเวลำขับคับดูรันดัลก็นำ่ จะพอใช้ ได้
แต่ถ้ำจะถำมว่ำไอ้ เวลำไหนเนี่ย มันคืออะไรผมก็ตอบไม่ได้
ผมก็นงั่ คิดถึงควำมเป็ นไปได้ หลำยอย่ำงๆ
เช่นอยูๆ่ ก็มีบอสที่แข็งแกร่งมำกโผล่ออกมำ
แต่นนั่ ก็ไม่นำ่ จะต้ องห่วงหรอกมัง้
ดันเจี ้ยนน่ะคือสนำมรบ แล้ วก็ตรำบใดทีเ่ ป็ นสนำมรบ ก็ไม่ปลอดภัยแน่ๆ
ห้ ำมคิดว่ำอย่ำห่วง ต้ องคิดว่ำเป็ นสนำมรบที่จะเกิดเรื่ องอะไรขึ ้นก็ได้
แต่ถ้ำลองมองมุมกลับกันแล้ ว ตรำบใดทีย่ งั อยูใ่ นสนำมรบ ยังไงก็กำจัดควำมอันตรำยออกไปไม่ได้
ถ้ ำไม่ลงทุน ก็จะไม่ได้ กำไร
ถ้ ำลองคิดดูอย่ำงมีเหตุผลแล้ วล่ะก็ น่ำจะเลือกค่ำประสบกำรณ์เพิม่ ขึ ้นแปดเท่ำมำกกว่ำ
คิดแบบมองกำรณ์ไกลว่ำ ถ้ ำเลเวลสูง ควำมอันตรำยก็จะลดน้ อยลงได้ ด้วย
ยังไงซะก็ตรวจสอบแล้ วว่ำเป็ นไปได้ ที่จะล้ มมอนสเตอร์ ด้วยเวทมนตร์ อย่ำงเดียวได้
เพรำะงันท
้ ำใจเย็นแล้ วคิดดู ดูรันดัลก็ไม่จำเป็ นอีกแล้ ว
ถ้ ำใช้ เวทมนตร์ อย่ำงเดียวแล้ วล้ มมอนสเตอร์ ได้ ละ่ ก็ ดูรันดัลก็เป็ นแค่ของหรูหรำ
ตัดสินใจแล้ ว หำยใจลึกๆ
ผมก็ถอดอำวุธขึ ้นหกออก
ถ้ ำลองคิดดีๆแล้ ว ถึงจะใช้ เวทมนตร์ เป็ นหลัก ก็ใช้ วำ่ จะไม่ใช้ ดรู ันดัลเลยได้
ยังไงถ้ ำ MP หมดก็ต้องพึง่ สกิลดูด MP ของดูรันดัล
ถ้ ำซื ้อยำเพิ่ม MP มำมันก็เป็ นอีกเรื่ อง แต่ออกจะน่ำเสียดำยไปหน่อย
ถ้ ำโชคดีก็อำจจะเจอเรื่ องคับขันตอนที่ถือดูรันดัลอยูด่ ้ วย
โบนัสพ้ อยท์ก็เพิ่มมำหนึง่ แล้ ว มีพอที่จะเลือกค่ำประสบกำรณ์ทจี่ ำเป็ นเหลือหนึง่ ในยี่สบิ กับได้ คำ่ ประสบกำรณ์มำกขึ ้นสิบ
เท่ำพอดี
แล้ วก็ถอดสกิลปลดปล่อย MP ทังหมดออก
้
ไปเลือกสกิลเร่งกำรฟื น้ ฟู MP แทน.. แล้ วมันก็กลำยเป็ นเร่งกำรฟื น้ ฟู MP สอง
เท่ำ
น่ำจะมีประโยชน์นะ
แล้ วก็เอำ Scimitar ออกจำกไอเท็มบ็อกซ์
เพรำะก่อนหน้ ำนี ้ใช้ แต่ดรู ันดัลก็เลยไม่ได้ ใช้ แต่ถ้ำจะใช้ เวทมนตร์ ละ่ ก็ Wand น่ำจะมีประโยชน์กว่ำ
เพิ่มพลังโจมตีเวทมนตร์ ก็นำ่ จะมีประโยชน์แน่ๆ
เพรำะไม่งนก็
ั ้ คงไม่มีอำวุธประเภทไม้ เท้ ำหรอก ถึงจะมีก็คงไม่มีคนใช้
แน่นอนว่ำพลังโจมตีกำยภำพนันเที
้ ยบดำบไม่ได้
แต่กำรทีม่ ีเครื่ องสวมใส่ประเภทไม้ เท้ ำอยู่ ก็แสดงว่ำมันต้ องมีอะไรดีชดเชยกับพลังโจมตีทำงกำยภำพที่ต่ำด้ วย
แต่ถ้ำข้ อชดเชยนันเป็
้ นกำรที่ไม่ต้องร่ำยเวทย์หรื อร่ำยเร็ วขึ ้นมันก็ไม่เกี่ยวกับผมน่ะนะ
ผมห้ อย Scimitar ไว้ ที่เอว
เผื่อไว้ ก่อนน่ะ
Needle Wood Lv2
ผมจึงใช้ Fire Ball ใส่ Needle Wood ตัวที่โผล่มำถัดไป
คิดไปเองรึเปล่ำไม่ร้ ู แต่เหมือนบอลไฟจะใหญ่ขึ ้นนิดหน่อย Wand คงจะได้ ผลล่ะมัง้
แล้ วบอลไฟก็ลอยไปตรงกลำงถ ้ำ
มอนสเตอร์ ก็ขยับไปทำงกำแพง หลบบอลไฟลูกนันไป
้
กรรม
นัน่ สินะ กำรที่มอนสเตอร์ จะหลบก็เป็ นเรื่ องธรรมดำสินะ
ถ้ ำรู้วำ่ มอนสเตอร์ จะไม่ตำยในทีเดียวแล้ วล่ะก็ กำรจะยิงหลังจำกเจอทันทีนะ่ ผิดไปแล้ ว
มันไม่เหมือน Fire Storm ที่เล็งเป้ำอัตโนมัตดิ ้ วย เพรำะงันคงต้
้ องเล็งฉลำดๆหน่อย
ผมจึงรี บใช้ Fire Ball อีกรอบ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ ้น
ถึงจะละเวลำร่ำยเวทย์ไปแล้ วก็ดทู ำ่ จะใช้ เวทย์ตอ่ เนื่องไม่ได้ แฮะ
ในที่สดุ Needle Wood ที่เข้ ำมำใกล้ ก็โดนเข้ ำไปหนึง่ ดอกจนได้
เหมือนกำรยิงเวทย์เนี่ย มีดีเลย์อยูห่ ลำยวิทเี ดียว
กว่ำบอลจะมำที่เหนือหัวแล้ วลอยออกไป
พอยิงมันโดนครัง้ ต่อไปเสร็ จ กิ่งไม้ ก็ฟำดมำทำงผมแล้ ว
ผมใช้ Wand รับไว้ แล้ วยิงมันไปอีกที
แล้ วผมก็หลบกิ่งไม้ ทถี่ กู ฟำดมำอีกครัง้ กิ่งไม้ ที่ถกู เผำอยูเ่ นีย่ ส่งเสียงดังออกมำไม่เบำเลย
พอหลบกำรโจมตีเสร็ จ ผมก็ยงิ ไปอีกรอบ
แล้ วก็มเี สียงเผำใหม้ อีกขึ ้น มอนสเตอร์ ก็ล้มลงไปทังอย่
้ ำงนัน้
แม้ แต่ Fire Ball ก็ต้องสีค่ รัง้ รึ?
หรื อก็คือ Fire Ball กับ Fire Storm มีพลังต่ำงกันไม่มำกสินะ
ก็เป็ นเวทย์ขนต้
ั ้ นทังคู
้ น่ ี่นะ
ถึงจะใช้ Wand ก็ไม่ลดจำนวนครัง้ ลงเนี่ย แสดงว่ำไม่ใช่อำวุธที่ดเี ด่อะไรสินะ
จิตใจก็... รู้สกึ แย่เล็กน้ อย
Fire Ball นันใช้
้ MP ในกำรทำงำนน้ อยกว่ำ Fire Storm
แต่ถึงยิง Fire Storm อีกสีค่ รัง้ ก็นำ่ จะพอไหวอยู่
Green Caterpillar Lv2
ผมรอเวลำเล็กน้ อย แล้ วใช้ Fire Ball ยิงไปที่ Green Caterpillar ที่ออกมำเป็ นตัวถัดไป
ถึงมอนสเตอร์ ทำท่ำจะหลบก็เถอะ ยังโดนอยูด่ ี
Green Caterpillar ก็เป็ นหนอนเหมืองอย่ำงที่เห็น จะขยับไปด้ ำนข้ ำงทีมน
ั ยุง่ ยำก
ระหว่ำงทีม่ นั กำลังมำทำงนี่ ผมก็ยิงมันไปอีกที
พอมันโดน ข้ ำงใต้ Green Caterpillar ก็มีวงเวทย์สสี ้ มโผล่ออกมำ
ระหว่ำงทีม่ นั กำลังจะพ่นเส้ นด้ ำบออกมำ ผมก็ใช้ Fire Wall
กำแพงไฟที่ตงระหว่
ั้
ำงผมกับมอนสเตอร์ นนั ้ เผำเส้ นด้ ำยที่พงุ่ ออกมำจำก Green Caterpillar
ถึงจะลองใช้ Fire Ball จำกข้ ำงๆก็เถอะ มันก็ไม่ทำงำน
ผมจึงใช้ Wand ที่ถืออยู่ ตีหวั มอนสเตอร์ เข้ ำไป
แต่ Green Caterpillar ก็พงุ่ เข้ ำใส่ Wand ของผมก่อน
ดูเหมือนจะยังยิง Fire Ball อีกรอบไม่ได้ แฮะ
แล้ วผมก็โดนมอนสเตอร์ พงุ่ ใส่เข้ ำไปเต็มเปำ
ในที่สดุ ก็ใช้ Fire Ball ได้
พอบอลไฟลอยไปหำ มอนสเตอร์ ก็พงุ่ มำ
ผมจึงใช้ Wand ดันป้องกันไว้
ระหว่ำงที่ Green Caterpillar หยุดลง ผมก็ยงิ Fire Ball ลูกที่สี่ออกไป
แล้ วมอนสเตอร์ ก็ตำยไปในกองไฟ
ดูเหมือน Green Caterpillar ก็ต้องใช้ Fire Ball สีล่ กู แฮะ (กับใช้ Wand ฟำดไปอีกสองครัง้ )
พอไม่ใช้ ดรู ันดัลแล้ ว รู้สกึ กำรต่อสู้นนยำกขึ
ั้
้นเยอะ
จะกลับมำใช้ ดรู ันดัลดีไหมนะ...
จุดมุง่ หมำยของผมตอนนี ้ไม่ใช่กำรเลเวลอัพ
แต่เป็ นกำรหำเงินเพื่อทีจ่ ะได้ ร๊อกแซนด์มำ
แต่เพื่อกำรนันก็
้ ต้องรี บลงไปยังชันลึ
้ กๆ
ถ้ ำกำรใช้ เวทมนตร์ ตอ่ สู้ใช้ เวลำมำกกว่ำดูรันดัลหนึง่ นำทีแล้ วล่ะก็ ตีซะว่ำหนึง่ วันเจอมอนสเตอร์ หกสิบรอบ ก็จะช้ ำลงหนึง่
ชัว่ โมง
ถ้ ำเจอเก้ ำสิบรอบก็เป็ นชัว่ โมงครึ่ง
แล้ วก็ถ้ำใช้ ดรู ันดัลล่ะก็ น่ำจะไปต่อชันต่
้ อไปได้ เร็วขึ ้น
จะหลงเป้ำหมำยไม่ได้
แล้ วก็ถ้ำเอำดูรันดัลออกมำแล้ วก็ปลอดภัย..
ไม่ได้ ไม่ได้
จะคิดแบบนันไม่
้ ได้
ผมจึงเรียกใช้ กำรตังค่
้ ำตัวละครใหม่
โดนโจมตีไปแล้ วด้ วยนี่นะ
จริ งๆน่ำจะใช้ Fire Ball ได้ อีกสีค่ รัง้ แต่ไม่นำ่ จะใช้ Fire Storm ได้ ครบ..
ที่ไม่แน่ใจนี่อำจจะเป็ นเพรำะ MP เหลือน้ อยก็เลยมีควำมคิดแย่ๆก็ได้ แต่ก็เอำเถอะ
เหลือโบนัสพ้ อยท์อีก 1 แล้ ว
เร็ วดีจริ งๆ
ดูเหมือนจะคิดไม่ผิดทีเ่ หลือค่ำประสบกำรณ์
ผมก็เลือกดูรันดัล แล้ วเลือกเร่งกำรฟื น้ ฟู MP สองเท่ำ.. ดูเหมือนว่ำต่อไปจะเป็ นสำมเท่ำ
ถ้ ำเหมือนกับสกิลเพิ่มค่ำประสบกำรณ์ ต่อไปก็นำ่ จะเป็ นห้ ำเท่ำ สิบเท่ำ แล้ วก็ยี่สบิ เท่ำสินะ
ถ้ ำเยอะๆไปอำจจะเอำมำใช้ แทนดูรันดัลก็ได้
หรื อจะถอดอำชีพที่สไี่ ปเพิ่มเร่งกำรฟื น้ ฟู MP สำมเท่ำนี่ละ่
เอำเถอะ คงยังไม่ต้องใช้ ถึงขนำดนัน้
ใช้ ดรู ันดัลก็ปลอดภัยกว่ำด้ วย
เอำแค่สองเท่ำก็พอ
ผมก็ลำ่ มอนสเตอร์ ฟืน้ ฟู MP ไป
2 ตัว
น่ำจะมีมอนสเตอร์ ชดุ สองตัวโผล่มำตอนนี ้นะ
แล้ วผมก็ถอดตังค่
้ ำอำชีพกับดูรันดัลออก
ถ้ ำลองคิดดีๆแล้ วก็มวี ิธีจำ่ ยเงินให้ นกั สำรวจที่หน้ ำดันเจี ้ยนแล้ วลงไปยังชันล่
้ ำงๆอยู่
แต่ยงั ไงเลเวลผมก็เท่ำเดิมอยูด่ ี
แล้ วก็แค่เสียไปหนึง่ ชัว่ โมงก็ไม่นำ่ จะมำกมำยอะไร
เอำเป็ นว่ำใช้ เวทมนตร์ ตอ่ ไปดีกว่ำ
Green Caterpillar Lv2
แล้ วผมก็ยงิ Fire Ball ใส่มอนสเตอร์ ที่โผล่ขึ ้นตัวถัดมำ
เพรำะสู้ไปเมื่อกี ้ ผมก็เลยพอจะเข้ ำใจว่ำจะยิงลูกที่สองได้ เมื่อไหร่แล้ ว
ระหว่ำงที่ไฟยังเผำแรงอยูน่ นั ้ จะยิงเวทมนตร์ อกี ทีไม่ได้
แล้ วก็นำ่ จะใช้ เวทมนตร์ ได้ ทีละอย่ำงด้ วย
ก็คือถ้ ำเวทมนตร์ เก่ำยังแสดงผลไม่เสร็ จ ก็จะไม่สำมำรถใช้ เวทมนตร์ ใหม่ออกไปได้
พอยิงลูกที่สองเสร็ จ ก็จะโดนโจมตีก่อนจะยิงลูกที่สำม
แล้ วก็มวี งเวทย์สสี ้ มโผล่ขึ ้นมำข้ ำงล่ำงมอนสเตอร์
กะเวลำดีๆ แล้ วก็ปล่อย Fire Wall ออกไป
แล้ วก็ได้ ยินเสียงเส้ นด้ ำยเผำไหม้ ขึ ้นมำ
ผมจะลองดูเรื่ องเวทมนตร์ วำ่ จะยิงออกไปทีละสองอย่ำงได้ ไหม?
....ว่ำแล้ ว ระหว่ำงที่กำแพงไฟยังอยู่ ผมก็ใช้ เวทย์อื่นไม่ได้
ตอนใช้ Fire Ball อยูก่ ็ยงิ Fire Ball ลูกที่สองออกไปติดๆกันไม่ได้
ไม่ใช่แค่เวทย์ไฟ แม้ แต่ Water Ball, Breeze Ball, Sand Ball ก็ยิงออกไปไม่ได้
แล้ วก็ฟำด Wand ลงไปที่มอนสเตอร์
โดนเสร็ จมันก็พงุ่ เข้ ำมำ
พอ Fire Wall แสดงผลหมด ผมก็ยิง Fire Ball ลูกที่สำมออกไป แล้ วก็ตอ่ ด้ วยลูกที่สี่
แล้ วก็ปรำบ Green Caterpillar ลงได้
ทำงเดินของดันเจี ้ยนนันกว้
้ ำงประมำณสำมเมตร
ส่วน Fire Wall นันกว้
้ ำงประมำณเมตรครึ่ง
ถ้ ำใช้ ได้ ครัง้ ละเวทย์แล้ ว ผมก็ใช้ มนั กันทำงเดินไม่ได้
แล้ วก็หลังจำกใช้ ผมก็จะไม่สำมำรถใช้ เวทย์อื่นได้ อีกประมำณสิบกว่ำวินำที
เวทย์กำแพงเนี่ยยังไงก็ใช้ ยำกแฮะ
Needle Wood Lv2
แล้ วก็มอนสเตอร์ ตวั ต่อไปก็เลื ้อยมำ
ผมก็รอมันเข้ ำมำใกล้ แล้ วก็ยงิ Fire Ball ออกไป
พอไฟเริ่ มหำยไปผมก็ยิงออกไปอีกลูก
ก่อนจะยิงลูกที่สำมก็ถกู โจมตีมำ
พอผมตังท่
้ ำรับเสร็ จ ก็ยงิ ลูกที่สำมออกไป
ถ้ ำยิงครบสีล่ กู ก็จะโดนเข้ ำมำประชิดตัวล่ะก็ ผมก็จะปรำบมันได้ โดยไม่ถกู โจมตี แต่จะยิงได้ เร็ วขนำดนันรึ
้ เปล่ำน่ะคือ
ปั ญหำ
แล้ วผมก็ใช้ Wand รับกำรโจมตีที่มำทำงด้ ำนขวำ แล้ วก็หลบกำรโจมตีตอ่ เนื่องอีกครัง้ เสร็ จแล้ วก็ยิงลูกที่สอี่ อกไป
แล้ วมอนสเตอร์ ก็ล้มลงไปในกองเพลิง
รู้สกึ เหมือนจิตใจจะแย่ลงนิดหน่อย แต่อีกตัวน่ำจะพอไหวล่ะมัง้
Green Caterpillar Lv2
แล้ วผมก็ยงิ Fire Ball ใส่ Green Caterpillar
พอไฟดับลงก็ยิงลูกที่สอง แล้ วต่อด้ วยลูกที่สำม
เพรำะ Green Caterpillar ที่อืดอำดในกำรเคลือ่ นที่หลบ จึงทำให้ โจมตีจำกระยะไกลได้ เพรำะงันถ้
้ ำกะเวลำดีๆก็จะ
สำมำรถยิงได้ ถึงสำมลึก
พอผมกำลังจะตังค่
้ ำรับกำรโจมตีของมัน มอนสเตอร์ ก็ตำยไปทังๆที
้ ่ยิงไปแค่สำมลูก
มันจะเป็ นเฉพำะตัวนี ้หรื อผมเลเวลอัพไปก็เลยจัดกำรได้ นะ
ถ้ ำเป็ นเพรำะเลเวลอัพก็ดีอยูห่ รอก แต่ตอนนี ้จิตใจผมกำลังแย่ได้ ทกี่ ็เลยดีใจไม่คอ่ ยจะออก
ดูเหมือนแค่เร่งกำรฟื น้ ฟู MP สองเท่ำจะมำแทนดูรันดัลไม่ได้ แฮะ
ผมจึงเรียกใช้ ตงค่
ั ้ ำตัวละครใหม่เพื่อที่จะเอำดูรันดัลออกมำ
แล้ วก็มีโบนัสพ้ อยท์พ้อยขึ ้นมำอีก 1 แล้ ว
ระหว่ำงที่ผมตังค่
้ ำ ก็ลองคิดดู
กำรใช้ เวทมนตร์ นนมี
ั ้ อนั ตรำยอยูห่ นึง่ อย่ำง
ถ้ ำโดนเห็นตอนใช้ เวทมนตร์ จะไม่เป็ นไรเหรอ?
ทังอำชี
้ พที่สอง ทังตั
้ งค่
้ ำอำชีพก็เป็ นโบนัสสกิลทังคู
้ ่
ผมไม่คิดว่ำจะมีคนในโลกนี ้ที่เป็ นทังผู
้ ้ ใช้ เวทมนตร์ และนักสำรวจไปพร้ อมๆกันได้
แล้ วผู้ใช้ เวทมนตร์ เนี่ย จะมีเวทย์มิติรึเปล่ำนะ
เวลำใช้ วำร์ ปหรื อ Dungeon Walk แล้ วมำเห็นตอนใช้ เวทมนตร์ อีกทีคงโดนคิดว่ำแปลกแน่ๆ
แล้ วก็ถ้ำโดนเฝ้ำมอง ก็อำจจะควมแตกเรื่ องที่ไม่ได้ พดู ค่ ำร่ำยอะไรออกมำเลยด้ วย
โดยเฉพำะอัศวินฝึ กหัดทีเ่ ห็น Intelligence card ของผมไปแล้ วยิง่ ตัวระวัง
หรื อว่ำจะเลิกใช้ เวทมนตร์ แล้ วใช้ ดรู ันดัลดี...
ถ้ ำมีดรู ันดัลก็ปลอดภัยด้ วย
ไม่ได้ ส.ิ ..
ทำตัวอ่อนแออีกแล้ ว
คิดแต่จะใช้ ดรู ันดัลอยูน่ นั่
ผมก็ใช้ ดรู ันดัลล่ำมอนสเตอร์ แล้ วฟื น้ ฟู MP กลับมำ
แต่ผมก็ยงั ไม่ได้ เจอใครที่ชนสองเลย
ั้
เพรำะงันก็
้ คงคิดได้ วำ่ ที่นี่ไม่คอ่ ยมีคนเท่ำไหร่ละ่ นะ
ดันเจี ้ยนทุกที่จะเป็ นแบบนี ้รึเปล่ำนะ หรื อว่ำจะเป็ นเพรำะดันเจี ้ยนนี ้เพิ่งจะคนพบ หรื อว่ำจะเป็ นเพรำะมอนสเตอร์ ใน
ดันเจี ้ยนนี ้มันไม่คอ่ ยดี.... หรื อว่ำจะเป็ นแค่ชนสองไม่
ั้
เป็ นที่นยิ มก็ไม่ร้ ู
พวกอัศวินฝึ กหัดก็เพิ่งจะเข้ ำชันหนึ
้ ง่ ไปเอง คงยังไม่มำทีช่ นสองหรอกมั
ั้
ง้
แต่ยงั ไงก็ต้องรับควำมเสีย่ งนันไว้
้ นะ่ นะ
Low risk low return, High risk high return[1] นัน
่ คือกฏของโลกนี ้
ไม่มีทำงที่ผมจะเลิกใช้ เวทมนตร์ ที่อตุ ส่ำห์ได้ มำกหรอก
ส่วน Dungeon Walk กับไอเท็มบ็อกซ์ก็ใช้ ระหว่ำงที่รอบๆไม่มคี นก็ได้
แล้ วพอผมเก็บดูรันดัล ผมก็เลิกใช้ อำชีพที่สี่ แล้ วไปเลือกเร่งกำรฟื น้ ฟู MP สำมเท่ำแทน
อำชีพคือ นักสำรวจ ผู้กล้ ำ ผู้ใช้ เวทมนตร์ แค่สำมอย่ำงนี ้ก็นำ่ จะพอแล้ วล่ะมัง้
คำงะ มิชิโอะ ชำย อำยุ17
นักสำรวจ Lv12 ผู้กล้ ำ Lv8 ผู้ใช้ เวทมนตร์ Lv5
เครื่ องสวมใส่ Wand เกรำะหนัง Sandal boots
เลเวลขึ ้นมำอย่ำงเร็ วเลย
อำชีพผู้ใช้ เวทมนตร์ ทเี่ พิ่งจะได้ มำก็ Lv5 แล้ ว
ตอนนี ้พ้ อยท์ที่ใช้ ทงหมดคื
ั้
อ
ค่ำประสบกำรณ์ทจี่ ำเป็ นเหลือหนึง่ ในยี่สบิ 63 พ้ อยท์
ได้ รับค่ำประสบกำรณ์เพิ่มขึ ้นสิบเท่ำ 31 พ้ อยท์
เร่งกำรฟื น้ ฟู MP สำมเท่ำ 7 พ้ อยท์
ละเวลำกำรร่ำยเวทย์ กับอำชีพทีส่ ำม อย่ำงละ 2 พ้ อยท์
สกิลตรวจสอบ ตังค่
้ ำอำชีพ ตังค่
้ ำตัวละครใหม่ รวมเป็ น 3 พ้ อยท์
ทังหมดก็
้
เป็ น 110 พ้ อยท์
อรรถเพิ่มเติม
1.แปลว่ำเสีย่ งน้ อยก็ได้ น้อย เสีย่ งมำกก็ได้ มำก