SAHA-USAHA MENGGALAKKAN AMALAN KITAR SEMULA
Dalam keghairahan menghambat kemewahan dunia, masyarakat sering alpa dengan isu
pembuangan sampah. Akhbar Utusan Malaysia bertarikh 16 Januari 2018 telah melaporkan bahawa
setiap rakyat Malaysia secara purata telah membuang 0.8 kilogram sampah setiap hari. Jumlah ini
cukup untuk memenuhi Menara Berkembar Kuala Lumpur (KLCC) dalam tempoh sembilan hari
setengah sahaja. Salah satu cara untuk mengatasi masalah ini ialah menerusi aktiviti kitar semula. Di
Malaysia, program kitar semula telah bermula dengan Kempen Kitar Semula 1993. Walau
bagaimanapun menurut Persatuan Pengguna Pulau Pinang, kempen ini hanya mendapat
sokongan lima peratus penduduk Malaysia. Satu anjakan paradigma perlu dilakukan demi
menjayakan hasrat murni kerajaan. Rakyat perlu disedarkan bahawa pelbagai maslahat akan
diperoleh daripada kempen kitar semula ini. Persoalannya, apakah usaha-usaha yang boleh
dilakukan untuk menggalakkan amalan kitar semula?
Antara prakarsa bagi menggalakkan program kitar semula ialah menerusi didikan ibu bapa. Menurut
hadis Nabi Muhammad SAW, anak-anak ibarat kain putih yang akan dicorakkan oleh ibu bapanya.
Dalam hal ini, ibu bapa wajar memberi didikan tentang kemaslahatan amalan kitar semula sejak
anak-anak masih kecil. Sebagai contoh, anak watan hendaklah dilatih tentang mekanisme yang
betul untuk melupuskan sampah sarap. Ibu bapa juga harus menjadi suri teladan dengan tidak
membuang sampah merata-rata dan mengumpul barang-barang yang boleh dikitar semula mengikut
kategori. Gerak geri ibu bapa ini pasti akan diwarisi oleh anak-anak kerana bagaimana acuan
begitulah kuihnya. Jelaslah bahawa, ibu bapa merupakan model anak-anak yang berusia setahun
jagung dalam mempraktikkan amalan kitar semula.
Pada masa yang sama, pihak sekolah turut memikul obligasi untuk memberi kesedaran dan
menggalakkan para pelajar mengamalkan kitar semula. Sebagai contoh, pihak sekolah hendaklah
mengadakan kempen kesedaran seperti ceramah dan pameran tentang kitar semula kepada pelajar.
Nilai-nilai murni juga mesti disemai dalam sanubari pelajar-pelajar pada waktu Pendidikan Moral
atau Pendidikan Sivik. Penubuhan Kelab Alam Sekitar juga prakarsa mapan bagi membantu usaha ini.
Misalnya, kelab ini boleh menganjurkan pertandingan mengumpul barang-barang yang boleh dikitar
semula atau mereka cipta barangan kitar semula. Natijahnya, para pelajar akan didedahkan dengan
amalan kitar semula sekali gus dapat membantu penjagaan alam sekitar. Pendek
kata, komitmen pihak sekolah merupakan usaha yang signifikan dalam menjayakan amalan kitar
semula kerana hendak seribu daya tak hendak seribu dalih.
Manhaj seterusnya ialah kerajaan perlu menggubal polisi tentang pembuangan sampah sarap dan
kitar semula. Sebagai contoh, kerajaan boleh menetapkan peraturan pembuangan sampah mengikut
kategori. Sehubungan dengan itu, pihak berkuasa tempatan pula wajar memperbanyak tong-tong
kitar semula dan pusat kitar semula. Hal ini akan memudahkan orang ramai untuk menguruskan
sampah mereka. Selain itu, pihak kerajaan juga boleh mengadakan kempen untuk meningkatkan
kesedaran rakyat tentang amalan kitar kitar semula. Kempen ini seharusnya disokong oleh media
massa bagi memastikan mesej kitar semula ini tersebar luas.Tegasnya, kerjasama kerajaan dan
pelbagai pihak amat perlu dalam menjayakan sesuatu misi kerana muafakat membawa berkat.
Akhir kalam, semua pihak haruslah seia sekata untuk istiqamah dalam mengamalkan kitar semula
demi kepentingan alam sekitar. Masyarakat tidak boleh memandang enteng perkara ini supaya alam
ini selamat untuk didiami oleh generasi sekarang dan akan datang. Mantan Perdana Menteri
Malaysia, Tun Dr. Mahathir Mohammad pernah menyatakan bahawa rakyat yang sihat bergantung
kepada persekitaran alam yang bersih dan indah. Masyarakat harus berusaha mengamalkan kitar
semula kerana alah bisa tegal biasa. Oleh yang demikian, rakyat Malaysia diseru untuk terus
mengamalkan amalan kitar semula dan berupaya meluaskan horizon pemikiran masyarakat untuk
melahirkan generasi yang cinta akan alam sekitar.