Evolyutsiya jarayonini harakatga keltiruvchi omillar va mehanizmlar Rеja: 2. Evolyutsiya nazariyasi. 1. Hayvon organizmining tuzilish xususiyaglari. 3. Ontogеnеzva filogеnеz. Biogеnеtik qonun. Evolyutsion taʼlimot, evolyutsiya nazariyasi — tirik organizmlar evolyutsiyasi sabablari, harakatlantiruvchi kuchlari, mexanizmlari va umumiy qonuniyatlari toʻgʻrisidagi fan. Evolyutsion taʼlimot biologiyaning nazariy asosi, xususiy biol. fanlaridan olgan natijalarni umumlashtiradi. Evolyutsion taʼlimot rivojlanishining mushohidaga asoslangan 1-davri qadimiy dunyo faylasuflari Geraklit, Empedokl, Demokrit, Lukretsiy va boshqalarning ishlari bilan bogʻliq. Ular birinchi boʻlib butun borliqning , jumladan, organizmlarning tarixiy oʻzgarishi toʻgʻrisida fikr bildirishgan. Bunday qarashlar 17— 19asrlar boshlarida yashagan transformizm tarafdorlari R.Guk, E.Darvin, D.Didro, J.Byuffon, E.Joffrua SentIler, I.V.Gyote va K.F.Rulye ishlarida yanada rivojlantirildi. Transformistlar yagona sistemaga ega boʻlgan taʼlimot yarata olmagan boʻlsalarda, Evolyutsion taʼlimot oʻrganadigan asosiy muammolarni koʻrsatib berishdi. Bu muammolar organizmlar tuzilishi va xilmaxilligi, turlar oʻrtasidagi oʻxshashlik va tafovutlar, tiriklikning progressiv evolyutsiyasi bilan bir qatorda turli tuzilish darajasiga ega boʻlgan organizmlarning yashab kelayotganligi; ayrim turlar va guruxdarning qirilib ketishi sabablarini aniqlashdan iborat. Bu muammolarning tushunib olinishi va ilmfanning rivojlanishi Evolyutsion taʼlimotning yangi tarixiy davri — evolyutsiyaning dastlabki konsepsiyalari shakllanishiga zamin tayyorladi. Bu konsepsiyaning birinchisini J.ʼ.Lamark yaratdi (1809). Keyinchalik lamarkizm deb atalgan konsepsiyada ham progressiv rivojlanish va moslanuvchanlikka organizmlarning oldindan belgilab berilgan xususiyati sifatida teleologik va metafizik nuqtai nazardan qaraladi. Ch.Darvin yaratgan evolyutsiya nazariyasi (1859) Evolyutsion taʼlimot uchun ilmiy zamin boʻldi. Darvin organizmlar evolyutsiyasining harakatlantiruvchi kuchlari — yashash uchun kurash va undan kelib chiqadigan tabiiy tanlanish ekanligini koʻrsatish orqali birinchi boʻlib Evolyutsion taʼlimotning asosiy muammolarini ilmiy nuqtai nazardan hal etdi. Darvinizmning paydo boʻlishi bilan bir vaqtda uning dushmanlari — idealistik va teleologik konsepsiyalar tarafdorlari 20-asrning 2-yarmida lamarkizmning ayrim aqidalarini yana qaytadan tiklashdi (qarang Neolamarkizm). Ammo yangi dalillar toʻplanishi tufayli darvinizm tobora keng yoyilib, deyarli barcha ilm ahillari tomonidan tan olindi. Evolyutsion taʼlimotning Ch.Darvindan keyingi rivojlanishi evolyutsiya mexanizmlari va qonuniyatlarini taxlil qilishdan iborat boʻldi. Zamonaviy nuqtai nazardan mutatsiya va tabiiy tanlanish evolyutsiyaning eng asosiy omili hisoblanadi. Bu omillarning birgaliqsagi taʼsiri evolyutsiya jarayoni amalga oshirilishining asosiy sharti hisoblanadi. Tabiiy tanlanish bevosita organizmlar fenotipiga taʼsir etadi; natijada ayrim genlar yoki allellar emas, balki muayyan reaksiya meʼyoriga ega boʻlgan bir butun genotiplar tanlanadi. Evolyutsiyaning elementar birligi populyatsiyalar hisoblanadi. Genetik jihatdan evolyutsiya populyatsiya genofondining muayyan yoʻnalishda oʻzgarishi (mikroevolyutsiya) dan iborat. Tashqi muhit sharoiti oʻzgarishi xususiyatiga qarab populyatsiyaga harakatlantiruvchi, turgʻunlashtiruvchi yoki dizruptiv tanlanish taʼsir koʻrsatishi mumkin. Tanlanish tur individlar ontogenezining (qarang Ontogenez) hamma davrida ham taʼsir etishi mumkin; filogenez ontogenozning genetik qatorlaridan iborat. Makroevolyutsiya — turdan yuqori guruhlar ichida kechadigan mikroevolyutsion jarayonlar integratsiyasidan iborat evolyutsion jarayon. Makroevolyutsiyada filogenezning umumiy qonuniyatlari va yoʻnalishlari namoyon boʻladi. Organizmlar muayyan guruhlari evolyutsion oʻzgarishlarining yoʻnalishlari tabiiy tanlanish bilan bir qatorda muayyan turning tuzilishi (genetik sistemasi, ontogenezi va fenotipi) xususiyatlari bilan bogʻliq boʻlgan evolyutsion cheklanish va taqiqlar orqali ham belgilanadi. 20-asrning 30- yillarida shakllangan mikro va makroevolyutsiya toʻgʻrisidagi tasavvurlar evolyutsiyaning sintetik nazariyasi deyiladi. Zamonaviy Evolyutsion taʼlimot fan sifatida evolyutsion qarashlarning rivojlanishi, har xil yangi evolyutsion farazlar va konsepsiyalar (jumladan, tabiiy tanlanishni evolyutsiyaning bosh omili sifatida tan olmaydigan konsepsiyalar)ni oʻz ichiga oladi. Hozirgi Evolyutsion taʼlimot oʻz taraqqiyotining yangi davriga qadam qoʻydi. Bu davrning asosiy vazifasi evolyutsion jarayonlar mexanizmini ochish orqali organizmlarning evolyutsion oʻzgarishini oldindan aytib berish va ana shu asosda evolyutsiya jarayonini boshqarishdan iborat (yana q. Darvinizm, Progress). Hayvon tanasi oqsil, uglеvod, linidlar (yoglar) va boshqa organik Moddalardan tuzilgan bo’lib, uning tarkibiga turli xil anorgannk va suv birikmalari kiradi. Tirik organizmda kimyoviy almashuvida oqsillar alma-shimuvi muhim rol o’ynaydi. Bunda fеrmеntlar katalizator vazifasini bajaradi. Organizmda bo’ladigan hamma biokimyoviy jarayonlarni yigindisiga modda almashinuvi dеb aytiladi. Bu jarayonlar assimilyatsiya va dissimilyatsiyalardan tarkib topgan. Assimilyatsiya - murakkab organik moddalarni sintеziga aytiladi. Organizmlarni assimilyatsiya jarayonlarni xaraktеriga qarab, avtotrof va gеtеrotroflarga bo’linadi. Avtotroflar tashqi muhitdan tushayotgan anorganik moddalarni sintеzlash natijasida organizmda birlamchi organik moddalarni hosil qiladi. Fotosintеz natijasida gеtеrotrofda tashqi muhitdan tushayotgan organik moddalarni sintеzlash natijasida anorganik moddalarga aylantiradi. Hayvonlarning tana tuzilishi ko’pchiliklarda tana bo’laklari simmеtrik joylashgan 2 xil simmеtrik tip hayvonlar: radial va ikki tamonlama simmеtriya. Radial simmеtriyada bir xil tana bo’laklari va organlar, markaziy o’q atrofida radiuslar bo’yicha joylashgan. Misol: gidra, mеduza va dеngiz yulduzlarda. Ikki tomonlama simmеtriya Evolutsiya, biologiyada tirik organizmlarning tarixiy oʻzgarishi. Evolutsiyada tabiiy tanlanish taʼsirida mutatsiyalardan organizmlarning tashqi muhit sharoitiga moslanishiga olib keladigan belgilar va xususiyatlar kombinatsiyasi shakllanadi. Evolutsion oʻzgarishlar dastlab yoʻnaltirilgan oʻzgarishlar tarzida populyatsiyalarda namoyon boʻladi. Evolutsiyaning elementar omillari qatoriga mutatsiya va tabiiy tanlanish bilan birga populyatsiyalardagi individlar sonining oʻzgarib turishi va populyatsiyalarning alohidalanishi (qarang Genlar dreyfi), shuningdek, meyotik drayv (geterozigotalarning ajralishida genlar chastotasiga nisbatan tasodifan taqsimlanishning buzilishi) ham kiradi. Populyatsiyalardagi evolutsion oʻzgarish yangi turlarning hosil boʻlishiga (qarang Tur hosil boʻlishi) yoki turining oʻzgarishiga olib keladi. Evolutsiya sabablari, harakatlantiruvchi kuchlari, mexanizmlari, tezligi va uning umumiy qonuniyatlari evolutsion biologiya oʻrganadi (qarang Evolyutsion taʼaimot). Baʼzan "Evolutsiya" terminining filogenez termini sinonimi sifatida ham qoʻllaniladi. "Evolutsiya" soʻzi birinchi marta Shveysariya tabiatshunosi va faylasufi Sh. Bonne (1762) tomonidan embriologiyaga oid ishlarda qoʻllangan. Biologiyada evolutsiya (lotincha: evolution — „avj olish“) atamasi ostida organizmlar guruhi ichidagi irsiy belgilardagi farqlar kelib chiqishi tushuniladi. Bu belgilar nasl qoldirish oqibatida ajdodlardan avlodlarga koʻchirulivchi genlar ifodalanishidir. Shu genlardagi mutatsiyalar oʻzgargan yoki yangi belgilar keltirib chiqarib, organizmlar orasidagi farqlarni paydo qila oladi. Yangi belgilar, shuningdek, organizmlar guruhlari yoki turlar orasida (gorizontal gen koʻchishi oqibatida) ham kelib chiqishi mumkin. Biologiyada, evolutsiya ushbu belgilarning tabiiy tanlanish va/yoki genetik dreyf oqibatida tayinli bir guruh ichida keng tarqalishi yoki aksincha, yoʻqolib ketishida namoyon boʻladi, deb qabul qilingan. Tabiiy tanlanish yashab qolish va nasl qoldirish uchun foydali belgilarning saqlanib qolishi va yoyilishi, zararli belgilarning esa kamayishiga sabab boʻluvchi jarayondir. Bu hodisa foydali belgilarga ega organizmlarning nasl qoldira olishi qobiliyati kuchayib, shu belgilarning keyingi avlodlarga qoldirilishi tufayli yuz beradi. Koʻp avlodlar davomida belgilarning kichik, tasodifiy va omadli oʻzgarishlari oqibatida moslashuvlar roʻy berib, shu belgilarga ega organizmlar tabiiy tanlanadi.[1] Genetik dreyf esa irsiy belgilar chastotasida tasodifiy oʻzgarishlar hosil qiladi. Genetik dreyf oqibatida paydo boʻlgan oʻzgarishlar saqlanib qolishi berilgan individ yashab qolib, nasl qoldirish yoki qoldirmasligiga bogʻliq boʻladi. Turlarning bir taʼrifi ularni oʻzaro qoʻshilib, nasldor avlod qoldira oladigan organizmlar guruhidir, deydi. Biroq, turlar oʻzaro koʻpayishdan xoli guruhlarga ajralganida, mutatsiya, genetik dreyf va yangi belgilarning tabiiy tanlanishi avlodlar davomida farqlar yigʻilishiga va yangi turlar paydo boʻlishiga olib kelishi mumkin. Organizmlar orasidagi oʻxshashliklar ular shunday jarayon orqali umumiy ajdoddan (yoki umumiy genofonddan) kelib chiqqanligidan guvohlik beradi. Yerdagi turlarning vaqt oʻtishi bilan oʻzgargani 19-asr boshlaridayoq maʼlum boʻlsa-da, bu qanday qilib yuz bergani noaniq edi.[2] Evolutsiyaning tabiiy tanlanish vositasida roʻy berishi haqidagi nazariya shu oʻzgarishlar yuz berishi mexanizmini izohlab berdi; bu Charles Darwin va Alfred Russel Wallace tomonidan oʻrtaga tashlangandi va Darwin'ning 1859-yilda yozilgan Turlarning kelib chiqishi haqida kitobida yoritilgandi.[3] Bu nazariya odamlar ilohiy kuch tomonidan hayvonot olamidan ajratilganiga ishonuvchi diniy peshvolar qarshiligiga uchradi. 1930-larda Darwin tabiiy tanlanishi Mendel'ning nasldorlik nazariyasi bilan qoʻshilib, zamonaviy evolutsion sintez shakllandi; u evolutsiya birliklari (genlar) va mexanizmi (tabiiy tanlanish) orasida aloqa oʻrnatdi. Bu nazariya koʻp narsani izohlovchi va bashorat qila oluvchi boʻlib chiqib, zamonaviy biologiyaning asosiy tashkillashtiruvchi prinsipiga aylandi va Yerdagi hayot shakllari orasidagi farq va oʻxshashliklarni tushuntirib bera old.Evolutsiya eng avvalo insonlar va barcha tirik organizmlaring kelib chiqish tarixini oʻrganadi. Evolutsiya faqatgina tirik organizmlarda balki barcha narsalarni kelib chiqish jarayonini oʻrganadi. AROGENEZ Bu jarayon imkon aromorphosis shakllanishi natijasida tashkilotning umumiy darajasini oshirish imkonini beradi. Biz bu muddat ma'nosini topish uchun taqdim etamiz. Shunday qilib, aromorphosis - ularning ortib murakkabligi va adaptiv xususiyatlarini oshirish bilan birga tirik organizmlar sifatli o'zgarish, etakchi evolyutsiya yo'nalishini. tarkibida o'zgarishlar natijasidir shaxslar ko'proq qizg'in faoliyat bo'lib, ular yangi, ilgari ishga solinmagan resurslarni foydalanish imkoniyatiga ega. Shunday qilib, bir organizmlar ayrim ma'noda atrof-muhit sharoitlari dan bepul. ularning moslashish tashkil yuqori darajada mustaqil atrof-muhit sharoitlarini ishlab chiqish qobiliyatini berib, asosan universal bo'ladi. Yaxshi misol aromorphosis - katta va kichik qalbida to'rt palatalari paydo, va ikki aylanishi ajratish: qon aylanish umurtqali tizimini aylantirish uchun. o'simliklarning evolyutsiya chang naychasidan va urug'icha shakllanishi natijasida oldinga muhim qadam bilan xarakterlanadi. sinflar, idoralar, turlari va olamlarini: Aromorphoses yangi taksonomik birliklar paydo bo'lishiga olib keladi. ALLOGENEZ o'zgarishlar kamroq hosil va biologik taraqqiyot albatta global tabiati bor. Ular allogenez mohiyati bor. evolyutsiya, bu yo'nalishda aromorphosis uchun muhim farq bor (quyidagi jadvalga qarang). Bu tashkilotning darajasini oshirish emas. allogenez asosiy natija - uni idioadaptation. qaysi tana ma'lum shartlarga moslashtirish tayyorlangan tufayli Aslida, u qisman o'zgarish ifodalaydi. Organik evolyutsiya, bu chiziq o'xshash turlari juda turli geografik joylarda istiqomat beradi. Bunday jarayon misol kelajakdagi - bo'rilar bir oila. Uning turlari, turli iqlim zonalarida joylashgan. sezilarli darajada tashkil darajada har qanday boshqa turdagi oshmaydigan esa har bir, ularning atrof-muhitga moslashish uchun ma'lum bir majmuini bor. Olimlar bir necha turlari idioadaptatsy aniqlash: shaklida (masalan, bir aerodinamik tanasi suvda suzuvchi); rang (bu erda mimicry, profilaktika va anglatadi himoya bo'yash) ; naslchilik; harakati (membrana suvda suzuvchi qushlar havo yostig'i) bo'yicha; atrof-muhit sharoitlariga moslashish. INSONIYATNING EVOLYUTSIYA YO'NALISHI Zamonaviy inson ajdodlarimizning kelib chiqishi va evolyutsiyasi savol to'la qadar o'rganib. paleontologiya va qiyosiy genetika kashfiyotlari sharofati bilan bizning allaqachon belgilangan g'oyalar o'zgardi "oila daraxti". hominidlerin evolyutsiyasi, ya'ni ketma-ket yanada rivojlangan shakllaridan bir ketma-ketlikda iborat, bir chiziqli turi bo'ylab yurar, bu 15 yil oldin, uni tasvirlash xonasi: Australopithecus, Homo habilis, archanthropines, Neandertal (paleanthropic) neanthropines (zamonaviy inson). ishi boshqa organizmlar bilan bo'lgani kabi, inson evolyutsiyasi asosiy yo'nalishlari, tashkilot ko'tarib, yangi moslashish shakllanishiga olib keldi.