Pangalan: Bianado, Trisha Mae A.
Petsa: January 11, 2022
Seksiyon: STEM 11-Hyperion
RTPM Dumaguete Science High School
Kasaysayan ng Wikang Pambansa sa Panahon ng Hapon
Ang wika ay may kaugnayan sa lahat ng aspekto ng ating lipunan - politikal, sosyal,
kultural at ekonomikal. Hindi uusbong ang isang bansa kung hindi dulot ng mga iba’t ibang
penomena na nag-iimpluwensya sa ating wika. Sa ganitong pananaw ay mahihinuha natin na lahat
ng kaganapan sa ating bansa mabuti man o hindi ay nag-uugat sa wika.
Ang Panahon ng Hapon sa Pilipinas ay nagsimula sa taong 1942 hanggang taong 1945.
Ang kanilang pananakop ay sumunod pagkatapos ng mga Amerikano na kung saan ay sinakop ng
mga Hapones ang Pilipinas at pinagbawalan nila ang mga Pilipino sa paggamit ng wikang banyaga
partikular na Ingles sapagkat nais ng mga Hapones na mawala at makalimutan ng tuluyan ng mga
Pilipino ang impluwensiyang iniwan ng mga Amerikano at Europeo. Kaya sa panahong ito ay
naging layunin na ng mga hapon na burahin sa mga Pilipino ang anumang kaisipang pangAmerikano at mawala ang impluwensiya ng mga ito. Mula rito ay nagdulot ito ng pagkahinto ng
literaturang Ingles at pagbalik ng mga Pilipino sa pagsusulat ng mga panitikan na nasa wikang
Filipino. Isinabatas din ng mga Hapones na gawing opisyal na wika ang Tagalog at Nihonggo sa
Pilipinas na kung saan ay nakapaloob ito sa Ordinansang Militar Blg. 13. Gayundin ang pagkatatag
ng Philippine Executive Commission na kung saan ay pinamumunuan ito ni Jorge Vargas. Sa
panahon din na ito, muling napagbigyan ng pagkakataong mabigyang edukasyon ang mga Pilipino at
binuksan ang paaralang bayan sa lahat ng antas. Itinuro din ang wika ng mga Hapon na kung saan ang
Gobyerno-Militar mismo ang nagtuturo sa mga guro, ngunit mas pinagtutuunan parin ng pansin ang
paggamit ng wikang Tagalog. Kahit na sapilitang itinuro ang wikang Hapon sa ating mga ninuno noon ay
hindi ito gaano niyakap ng mga Pilipino, kung kaya’y mas pinatuloy ang pagsusulat gamit ang wikang
sariling atin. Dahil dito, umunlad ang panitikang rehiyunal at mga lokal na publikasyon sa bansa. Ang
panahong ito sa kasaysayan ng bansa at ng panitikan ang tinaguriang “GINTONG PANAHAON
NG PANITIKANG TAGALOG” dahil higit na malaya ang mga Pilipino sa pagsulat ng panitikan
at pagsanib ng kultura, kaugalian at paniniwalang Pilipino sa mga ito.
Ang mga akdang
pampanitikan na umiiral sa panahong ito ay ang mga haiku at tanaga at mga akda tulad ng Lupang
Tinubuan ni Narciso Reyes at lungsod Nayon at Dagat-Dagatan ni NVM Gonzales. Ang mga
pinapaksa ng mga akda nito ay ang buhay ng mga Fiipino noong panahon ng mga hapon at mga
buhay probinsya.
Kaya sa kabuuan, kung ang pag-unlad ng sariling wika ang pag-uusapan, ang panahon ng
pananakop ng mga Hapon ay ang nagbigay daan sa mga Pilipino upang higit nilang mayakap at
gamitin ang sariling wika. Ito ay sa kadahilanang tutol ang mga hapon sa pagtuturo sa wikang
Ingles at naging mahigpit na ipinagbabawal ang paggamit ng wikang ito at maging ang paggamit
ng mga aklat o anumang peryodikong may kaugnayan sa Amerika. Sa panahong ito ay ipinagamit
ng mga Hapones ang mga katutubong wika sa pagsulat ng mga akdang pampanitikan na kung saan
ay namayagpag ang panitikang Tagalog. Kaya ang panahon ng pananakop ng mga Hapon ay
tinaguriang “Gintong Panahon ng Panitikang Tagalog” ito ay sa kadahilanang ang panahon ng
Hapon ay ang panahon na kung saan sumibol nang lubusan ang panitikang Pilipino ng bansa. Ito
ay kung saan ipinagbawal ng mga Hapon ang pagsalita at pagsulat ng wikang banyaga partikular
na ang Ingles kaya naging malaya ang mga Pilipino sa pagsulat ng kanilang panitikan kasama na
ang kanilang mga kultural, kaugalian, at mga paniniwala. Dahil dito ay nahasa ng mga Pilipinong
manunulat noong ang katutubong wika ng bansa at nabigyang siglang muli ang wikang Pambansa.