Babilonia i Asyria:
1. Po upadku imperium akadyjskiego najważniejszą rolę w Mezopotamii zaczęło
odgrywać położone nad rzeką Eufrat miasto Babilon. Po objęciu w nim tronu
przez Hammurabiego, który rządził w XVIII w. p. n. e., Babilonia stała się
główną potęgą w regionie.
2. Hammurabi stopniowo podporządkowywał sobie kolejne tereny, stworzył
królestwo leżące od Zatoki Perskiej do Syrii. Z jego rozkazu spisano kodeks,
nazwany Kodeksem Hammurabiego.
3. Po śmierci przywódcy Babilonia zaczęła tracić pozycję i stała się
podporządkowana Asyrii. (Ponowny rozkwit polityczny nastąpił w VII – VI w.
p. n. e., intensywny rozwój przypada na czasy Nabuchodonozora II, z tego
okresu pochodzą ogrody Semiramidy) Kres imperium położyli Persowie, którzy
zdobyli Babilon w 539 r. p. n. e.
4. Stolica Asyrii znajdowała się w Aszur, później w Niniwie. Król panujący w
połowie VII w. w Asyrii – Asurbanipal, potrafił już pisać i czytać. Po jego śmierci
królestwo zostało zniszczone przez Medów i Babilończyków. W 614 r. p. n. e.
ich wojska dotarły do Aszuru i Niniwy. Stawiano opór do 609 r. p. n. e.
5. We wszystkich społeczeństwach zamieszkujących Mezopotamię panował
podział na przywódców, ludzi pracujących i wolnych. Najwyższą władzę pełnił
król (jak wierzono – z woli bogów). Najlepiej poznano społeczeństwo z okresu
starobabilońskiego. Składało się ono z obywateli, „ludzi królewskich”, i
niewolników. Do pierwszej grupy należeli zarówno biedni jak i bogaci, byli to
np. urzędnicy wysokiego szczebla, dowódcy, oficerowie, kapłani. Mieli wolność
osobistą, jednak zazwyczaj decydowali się na służbę u króla. W zamian
dostawali ziemie państwową.
6. Religia w Mezopotamii miała duże znaczenie. Na cześć licznych bogów
budowano świątynie, składano ofiary, urządzano modły, itp. Do
najważniejszych bóstw należeli: Isztar, Marduk, Aszur, Anu, Enlin, Tammuz,
Nergal i Ninurta, (każdy bóg był „patronem” określonego miasta, krainy lub
np. czynność, pojęcia). W kulturze Babilończyków zrodziło się wiele przesądów
(np. o pechowej 13, czarnym kocie).
7. Wiemy o istnieniu monumentalnych świątyń i pałaców, które budowano w
starożytności. Największa babilońska budowla to Etemenantka, pierwowzór
biblijnej wieży Babel. W prehistorycznych pałacach znajdowały się warsztaty
rzemieślnicze, magazyny, ogrody, sale reprezentacyjne. Wszystko to otoczone
było murami.