Skrypt embrio Na podstawie ,,Embriologii'' Thomasa W. Sadlera Regulacja i przekazywanie sygnałów na poziomie molekularnym Genom – kompletna informacja konieczna do uwtorzenia organizmu Geny – kodują białka [mRNA], rRNA, tRNA, miRNA, lncRNA; w naszym organizmie około 23000 (liczba białek około 5 razy większa) Poziomy regulacji ekspresji genów: • transkrypcji podlegają różne geny • transkrypt może podlegać modyfikacjom • mRNA może podlegać wybiórczej translacji • produkt (białka) może być modyfikowany Transkrypcja Chromatyna – DNA + białka (głównie histonowe) Nukleosom – 140 p.z. + oktamer histonowy (2x[H2A, H2B, H3, H4]); między nimi DNA łącznikowy + H1 Forma aktywna to euchromatyna, nieaktywna – heterochromatyna. Struktura genu • • • • • • • Region promotorowy – wiąże polimerazę DNA; zawiera kasetę TATA Region inicjacji transkrypcji Miejsce inicjacji translacji (pierwszy aminokwas) Introny – odcinki kodujące Eksony – odcinki niekodujące Kodon terminacji translacji Sekwencja poli-A (3') -> stabilność mRNA w cytoplazmie Przyłączenie polimerazy – konieczność przyłączenia domeny wiążącej czynników transkrpcyjnych do promotora lub enhancera; domena transaktywacyjna zmienia aktywność genu. Transkrypcja: 5'->3' Enhancery – sekwencje wzmacniające, nie muszą występować przy promotorze; regulują timing i lokalizację ekspresji – białko PAX – trzy różne enhancery – rozwój trzustki, cewy nerwowej, oka; białko SSH Hamowanie transkrypcji – silencery. Metylacja cytozyny w regionie promotora – zahamowanie transkrypcji Metylacja odpowiada za imprinting genomu (trwałe wyciszenie jednego allelu) – podlega około 40-60 genów na etapie spermato/oogenezy. nRNA/preRNA -> splicing -> jedno białko nRNA -> alternatywny splicing -> kilka izoform (np. WT1 – rozwój gonad i nerek), poza tym modyfikacje potranslacyjne. Indukcja – jedna grupa komórkek lun tkanek oddziałuje na inną, zmieniając jej dunkcje i przenzacznie Sygnał przekazywany jest przez indutor do komórki docelowej, posiadającej zdolność odpowiedzi (kompetnecję), która jest zależna od obecności czynnika kompetencji. Przy indukcji przekaz następuje w obu kierunkach. Interakcje nabłonkowo – mezenchynatyczne: • nabłonek jelita (end) – mezenchyma -> tworzenie wątroby i trzustki • nabłonek ekt – mezenchyma zawiązka kończyn -> wzrost i różnicowanie kończyny • nabłonek zawiązka moczowodu – mezoderma metanefryczna -> powstanie nefronów Nabłonek – nabłonek: indukcja soczewki przez nabłonek kielicha ocznego Przekazywanie sygnałów międzykomórkowych Parakrynowe – dyfuzja białek na niewielką odległość LIGAND -> RECEPTOR – domena zewnątrzkomórkowa -> AKTYWACJA domeny cytoplazmatycznej*-> Aktywna KINAZA –>kaskada FOSFORYLACJI - > aktywacja CZYNNIKA TRANSKRYPCYJNEGO -> zmiania aktywności genu CZYNNIKI PARAKRYNOWE (wzrostu i różnicowania) • FGF (czynnik wzrostu fibroblastów) ◦ receptory – aktywność kinaz tyrozynowych ◦ Udział w: ▪ angiogenezie ▪ stymulacji wzrostu aksonu ▪ różnicowaniu mezodermy ▪ rozwój zawiązków kończyn i części mózgu – FGF8 • rodzina Hedgehog – geny Indian, desert, sonic ◦ szlak SSH (sonic) ▪ SHH -> zahamowanie białka Patched (Ptc) -> uwolnienie białka Smoothened (Smo) -> aktywacja rodziny GLI -> regulacja ekspresji genów docelowych ▪ do końca N białka przyłącza się cholesterol -> związanie z błoną komórkową -> uwolnienie przez białko Dispatched -> powstawanie gradientu stężenia SSH (podstawa działania jako mofrogenu) ▪ Udział w: • rozwój łoża naczyniowego • tworzenie osi ciała • powstawanie mezodermy pośrodkowej • różnicowanie: układu nerwoego, kończyn, mięśni gładkich, serca, jelita, gardła i od chuja innych rzeczy(Sadler str. 10) *receptor oprócz ww. posiada również domenę śródbonową • Białka WNT ◦ szlak niekanoniczny uczestniczy w reorganizacji komórek w płaszczyźnie tkanki (PCP) i wydłużaniu zbieżnym (neurulacja, gastrulacja, wydłużanie cz. odpływowej cewy sercowej, dośrodkowe przesunięcie fałdów bocznych). ▪ WNT -> receptor Frizzled, białka błonowe Celsr i Vangl -> [białka Prickle (Pk) i Diego (Dg)] -> białka Rho i Rac -> aktywacja kinazy c-Jun (JNK) -> zmiany cytoszkieletu, kontrola specyficznych czynników transkrypcyjnych ◦ Udział w: ▪ tworzeniu somitów ▪ powstawaniu układu moczowego i płciowego ▪ rozwoju kończyn i śródmózgowia Mutacje VANGL -> defekty cewy nerwowej • • • • • TGF-beta (30 białek) ◦ należą: ▪ TGF-beta właściwe • wytwarzanie macierzy międzykomórkowej • rozgałęzienia nabłonka (rozwój płuc, nerek, gruczołów ślinowych) ▪ białka morfogenetyczne kości (BMP) • indukuje powstanie tkanki kostnej • migracje, podziały, apoptoza komórek ▪ hormon antymullerowski (AMH) ▪ aktywiny serotonina -> receptory 5-HT -> białko G ◦ lateralizacja, gastrulacja, rozwój serca GABA epiferyna (adrenalina) norepiferyna (noradrenalina) – apoptoza Jukstakrynowe – bez udziału czynników uwalnianych komórka – komórka (kontakt bezpośredni) ◦ szlak Notch (4 białka, 5 ligandów Jagged1,2 i Delta1-3) ▪ ligand DSL (Delta/Serrate/LAG-2) -> receptor przezbłonowy Notch – odczepienie cytoplazmatycznego fragmentu -> połączenie z represorem Notch w jądrze -> zniesienie działania represora, ekspresja genów ▪ Udział (ogólnie: apoptoza, proliferacja, transformacja nabłonek-mezenchyma) • tworzenie somitów • różnicowanie komórek nerwowych • angiogeneza • tworzenie przegrody międzykomorowej • różnicowanie limfocywów T B • różnicowanie komórek rzęskowych ucha środkowego Mutacje JAG1/NOTCH2 – zespół Alagille'a; JAG1 – tetralogia Fallota (obie dotyczą serca). • ligandy macierzy komórkowej (kolagen, proteoglikany) – integryny (laminina, fibronektyna; połączenie z aktyną) • połączenia typu neksus Białko Notch nie jest morfogenem (pytanie z bazy) – morfogen z definicji jest ligandem (w szlaku NOTCH jest to DSL) • Gametogeneza • Gamety powstają z pierwotnych komórek rozrodzczych (PGC) ◦ epiblast (tydzień 2.) -> przez smugę pierwotną (gastrulacja) -> ściana pęcherzyka żółtkowego -> zawiązki gonad (5. tydzień); w czasie migracji liczne mitozy Z PGC lub komórek epiblastu (pluripotentnych) mogą powstać potworniaki (guzy zawierające struktury z trzech listków zarodkowych. Mitoza i mejoza (w dużym skrócie) • • • • mitoza (2n -> 2n) ◦ poprzedzona replikacją DNA (mejoza tak samo xddd) ◦ profaza – kondensacja (chromosomy profazowe: chromatydy siostrzane, połączone centromerem) ◦ metafaza – chromosomy metafazowe w płaszczyźnie równikowej ◦ anafaza – rozdział centromerów (wrzeciono kariokinetyczne) do biegunów ◦ telofaza mejoza (2n->1n) ◦ podział redukcyjny i ekwacyjny ◦ szczególnie długa profaza I ▪ leptoten – pojawienie się chromosomów ▪ zygoten – chromosomy homologiczne łączą się w pary za pomocą kompleksów synaptonemalnymi ▪ pachyten – crossing over ▪ diploten – rozdzielenie par, połączenie w miejscu wymiany ▪ diakineza – zanik otoczki jądrowej i jąderka 50% ciąż – spontaniczne poronienie, 25% - defekty chromosomalne Nieprawidłowości chromosomalne (10% wad) ◦ Liczbowe: poliploidia (3n,4n itd.), aneuploidia (nondysjunkcja mejotyczna, nondysjunkcja mitotyczna na wczesnym etapie rozwoju -przyczyna mozaikowatości, translokacje niezrównoważone, np. 14q + 17q -> dodatkowy chormosom 21) – trisomie, monosomie ▪ Zespół Downa (***21, głównie nondysjunkcja mej., rzadziej translokacja i mozaikowatość) – upośledzenie umysłowe, zmiany twarzoczaski, wday serca i hipotonia, białaczki, choroby tarczycy, przedwczesne starzenie ▪ Zespół Edwardsa (***18) – niedorozwój umysłowy, wady serca, kończyn, nerek, syndaktylia, zgięte palce – zazwyczaj poronienie, rzadziej śmierć do 2. miesiąca ▪ Zespół Pataua (***13) – niedorozwój umysłowy, rozszczep wargi i podniebienia, holoprozencefalia,wady oka; śmierć w 1. miesiącu ▪ Zespół Klinefeltera (XXY, może występować ciałko Barra) – niepłodność, niedorozwój jader, ginekomastia ▪ Zespół Turnera (X) – w większości przypadków spontaniczne poronienie; dysgenezja (brak) gonad (jajników), niski wzrost, płetwiasta szyja, szeroka KLP, brak ciałka Barra: gł. nondys.mejoztyczna plemników i mozaikowatość ▪ (47, XXX) – dwa ciałka Barra, niskie poczucie własnej wartości ◦ Nieprawidłowości strukturalne ▪ zespół kociego krzyku (delecja 5p) – dziwny płacz (p. nazwa), upośledzenie umysłowe, wady serca ▪ Zespoły przyleglych genów (mikrodelecje w kompleksach przyległych genów) • zespół Angelmana (cz.15q matki) • zespół Pradera-Willego (cz. 15q ojca) • zespół Millera-Diekera (cz. 17p/22q) zespół łamliwego chromosomu X (powtórzenia CGG Xq) – umiarkowany niedorozwój umysłowy Mutacje pojedynczych genów (fenyloketonuria,homocystynuria, galaktozemia) Metody diagnostyczne: FISH, mikromacierze, sekwencjonowanie eksomowe (S24-25) • • • Oogeneza* • • • • • • • • PGC oogonia – liczne mitozy, do 3 mies. otoczone przez płaskie komórki nabłonkowe – komórki pęcherzykowe oocyt I rzędu (diploten profazy I, zahamowanie tuż przed porodem pod wpływem OMI, wiele z nich ulega atrezji) + komórki pęcherzykowate -> pęcherzyk pierwotny kilka pęcherzyków ulega aktywacji komórki pęcherzykowe zmieniają kształt na sześcienny, dzielą się, wytwarzają wiele warstw – komórki ziarniste (na błonie podstawnej – osłonka pęcherzyka); pęcherzyk pierwszorzędowy komórki ziarniste i oocyt wytwarzają osłonkę przejrzystą (oba typy komórek łączą się przez nią mikrokosmkami); komórki torebki: osłonka wewnętrzna (wydzielnicza) i zewnętrzna (włóknista); wypełnione płynem szczeliny -> przestrzeń antralna; pęcherzyk antralny warstwa kom. ziarnistych przy oocycie – wzgórek jajonośny wyrzut LH -> dokończenie mejozy (I ciałko kierunkowe), dojście do metafazy II na 3h przed owulacją (oocyt II rzędu) -> pęcherzyk Graafa (zazwyczaj dojrzewa jeden) Spermatogeneza* • PGC (poprzedzona powstaniem kanalików nasieniotwórczych w okresie dojrzewania) • spermatogonia A • spermatogonia B • spermatocyty I rzędu (22 dni profazy I, dokończenie mejozy I) • spermatocyty II rzędu (mejoza II) • spermatydy LH -> komórki Leydiga -> testosteron -> spermatogeneza FSH -> komórki Sertolego -> płyn kanalikowy, akspresja receptorów dla androgenów Spermiogeneza* • ok. 74 dni • tworzenie akrosomu • kondensacja jądra – zamiast histonów protaminy • tworzenie szyjki, wstawki, witki • pozbycie się cytoplazmy – ciałka resztkowe, fagocytowane przez komórki Sertolego *Procesy są streszczane z Sadlera, znacznie dokładniejszy opis – Sawicki/Bez spójników Pęcherzyk może zawierać 2 lub trzy oocyty I rzędu (zazwyczaj degenerują); nieprawidłowe plemniki występują bardzo często (10%; olbrzymie, karłowate, złączone) Pierwszy tydzień • FSH i LH wydzielane przez przedni płat przysadki pod wpływem gonadoliberyny (GnRH) ◦ FSH ▪ stymuluje dojrzewanie 15-20 pęcherzyków (brak FSH – atrezja) ▪ stymuluje dojrzewanie komórek pęcherzykowych (później ziarnistych); proliferację tych komórek pobudza czynnik wzrostu i różnicowania 9 (GDF9, należy do nadrodziny TGF-beta) • Komórki ziarniste i komórki osłonki wewnętrznej wytwarzają estrogeny ◦ testosteron/androstendion (komórki osłonki wewnętrznej) -> estron/17-beta-estradiol i inne (komórki ziarniste) ◦ estrogeny powodują: ▪ wejście błony śluzowej macicy w fazę folikularną ▪ rozrzedzenie śluzu szyjki macicy (przygotowanie na przejście plemników) ▪ stymulację wydzielania LH Gwałtowny wyrzut LH w połowie cyklu -> aktywacja MPF – wejście w mejozę II; uwypuklenie powierzchni jajnika (znamię pęcherzyka) -> stymulacja kolagenazy przez LH, trawienie włókien pęcherzyka; wzorst poziomu prostaglandyn -> owulacja (komórki wzgórka – wieniec promienisty) -> oocyt przedostaje się do jajowodu (wychwyt – strzępki, transport – rzęski, skurcze); komórki ziarniste tracą kontakt z oocytem Podczas owulacji występuje ból (Mittelschmerz) i podwyższenie temperatury; przy zbyt niskim poziomie gonadotropin owulacja może nie nastąpić; środki stymulujące zwiększają ryzyko ciązy mnogiej. Ciałko żółte • • LH -> komórki ziarniste -> komórki luteinowe -> progesteron (oksytocyna, neurofizyna) LH -> komórki osłonki wewnętrznej –> komórki paraluteinowe -> relaksyna • • • ciałko żółte - > progesteron + estrogeny -> faza wydzielnicza (progesteronowa) zapłodnienie -> HCG (trofoblast) -> ciałko żółte ciążowe (prod. do 4 mies.) jeżeli nie dojdzie do zapłodnienia (24h od owulacji), następuje luteoliza i powstaje ciałko białawe (spadek stęż. progesteronu – przyspieszenie krwawienia) Zapłodnienie zachodzi w bańce jajowodu musi zajść: ◦ kapacytacja – usunięcie osłonki glikoproteinowej i białek płynu nasiennego z błony komórkowej przy akrosomie ◦ reakcja akrosomowa – uwolnienie enzymów (m. in. akrozyny i enzymów tryspynopochodncyh) • Zapłodnienie dzielimy na trzy fazy: ◦ penetracja wieńca promienistego ◦ penetracja osłonki przejrzystej (wiązanie plemnika* i uwolnienie enzymów, np. akrozyny i hialuronidazy – zależne od ZP3) -> uwolnienie enzymów z ziaren korowych oocytu -> reakcja korowa ◦ fuzja błon oocytu i plemnika (integryny i ich ligandy; wnika główka i witka) ▪ reakcja korowa i reakcja osłony – zapobieganie polispermii ▪ dokończenie mejozy II (powstaje przedjądrze żeńskie i ciałko kierunkowe II) ▪ aktywacja metaboliczna komówki jajowej ▪ jądro plemnika tworzy przedjądrze męskie; w obu przedjądrzach następuje replikacja, następnie zaś mitoza. *PH20 łączy się z ZP2, SKR z ZP3; fertylina z integrynami (Sawicki) • • Metody antykoncepcyjne: • metody mechaniczne:prezerwatywy, diafragma, kapturek naszyjkowy, gąbka dopochwowa hormonalne ◦ u kobiet hormony estrogenne i progestageny (hamowanie wydzielania FSH i LH; zagęszczanie śluzu szyjki macicy; czysty progesteron lub progesteron/estrogeny) ◦ u mężczyzn syntetyczny androgen (hamowanie FSH i LH; faza testowa) • antykoncepcja awaryjna: ◦ czysty progesteron/progesteron i estrogeny ◦ mifepriston – środek wykazujący działanie poronne, w większości krajów niedopuszczony lub ściśle kontrolowany (bardzo aktualny Sadler) ◦ octan uriprystalu • Metody chirurgiczne: wazektomia, salpingektomia Niepłodność • zwiększenie stęż. FSH – cytrynian klomifenu • techniki wspomaganego rozrodu – zapłodnienie pozaustrojowe, ICSI (zwiększone ryzyko ciązy mnogiej) • Bruzdkowanie 2 komórki -> seria podziałów mitotycznych (komórki – blastomery – zmniejszają objętość po każdym podziale) -> po 3. podziale maksymalizacja kontaktu – kompaktacja -> 16 komórek, wewnętrze niespolaryzowane (między nimi połączenia metaboliczne), zewnętrzne spolaryzowane -> morula (3. dzień) Blastocysta • • • • morula przedostaje się do jamy macicy, między komórkami wewn. zaczyna się gromadzić płyn, tworzy się jama blastuli (blastocel) -> kom. wewn. -> embrioblast; zewn. -> trofoblast osłonka przejrzysta zanika ok. 6. dnia implantacja (komórki trofoblastu na biegunie węzła zarodkowego) ◦ L-selektyny błony komórkowej trofoblastu + mucynopodobne ligandy nabłonka macicy ◦ dalsza penetracja: integryna trofoblastu + laminina (jej receptory pobudzają przyleganie) i fibronektyna (jej receptory pobudzają migrację) macierzy pozakomórkowej ◦ Embrionalne komórki macierzyste pozyskuje się za pomocą klonowania reprodukcyjnego (z zarodków in vitro) lub terapeutycznego (transfer jądra komórki somatycznej); w celach terapeutycznych można też wykorzystać dorosłe komórki multipotentne. Naturalne poronienia (patrz wyżej) zmniejszają częstość występowania wad wrodzonych. Badanie przesiewowe w kierunku wad wrodzonych – przy użyciu PCR. Zmiany w błonie śluzowej macicy • • • faza wzrostu (folikularna) pod kontrolą estrogenów, równolegle ze wzrostem pęcherzyków jajnikowych faza wydzielnicza (progesteronowa) – spiralizacja gruczołów i tętnic, błona trójwarstwowa, w tej fazie następuje implantacja faza miesiączkowa (złuszczania) – złuszczenie warstwy zbitej i gąbczastej (zostaje podstawna z tętnicami podstawnymi/prostymi), krwawienie Tydzień drugi (dwublaszkowa tarcza zarodkowa) Dzień ósmy • • • zróżnicowanie trofoblastu w okolicy ponad embrioblastem na dwie warstwy: ◦ `cytotrofoblast - wewnętrzna, komórki jednojądrowe; występują figury mitotyczne ◦ syncycjotrofoblast – zewnętrzna, liczne jądra, brak wyraźnych granic, brak figur zróżnicowanie embrioblastu: ◦ hipoblast – małe, sześcienne komórki pokrywające od góry jamę blastocysty ◦ epiblast – wysokie, walcowate komórki ▪ W obrębie epiblastu pojawia się jamka, która stworzy jamę owodniową ▪ komórki przylegające do cytotrofoblastu – amnioblasty ▪ komórki epiblastu i amnioblasty – wyściółka jamy owodniowej w miejscu implantacji błona śluzowa rozpulchniona, bogato unaczyniona, kręte gruczoły – śluz, glikogen Dzień dziewiąty • • • ubytek w błonie śluzowej -> skrzep na biegunie zarodkowym w syncycjotrofoblaście pojawiają się wakuole -> ich zlanie: lakuny (stadium lakunowe trofoblastu) na biegunie przeciwnym komórki hipoblastu tworzą błonę zewnętrznej jamy ciała (błonę Heusera) na wewnętrznej powierzchni cytotrofoblastu; błona wraz z hipoblastem wyścieła zewnątrzzarodkową jamę ciała (pierwotny pęcherzyk żółtkowy) Dzień jedenasty – dwunasty • • • • • blastocysta zanurzona w ścianie macicy, nabłonek pokrywa ubytek, niewielkie uwypuklenie w syncycjotrofoblaście sieć lakun dobrze rozwinięta (zwłaszcza biegun zarodkowy, przeciwny – głównie cytotrofoblast) ◦ syncycjotrofoblast wrasta w ścianę macicy i uszkadza śródbłonek naczyń zatokowych matki; krew wlewa się do lakun -> początek krążenia maciczno-łożyskowego nowy rodzaj komórek między wewnętrzną powierzchnią cytotrofoblastu i zewnętrzną powierzchnią pierwotnego pęcherzyka żółtkowego – mezoderma pozazarodkowa (pochodzenie: komórki pęcherzyka żółtkowego – część ogonowa smugi pierwotnej epiblastu*) ◦ mezoderma ta wypełnia przestrzeń między trofoblastem a błoną zewnątrzzarodkowej jamy ciała ◦ tworzą się w niej duże rozstępy -> pozazarodkowa (kosmówkowa) jama ciała, otacza pierwotny pęcherzyk żółtkowy i owodnię poza miejscem, gdzie znajduje się szypuła łącząca ◦ pozazarodkowa mezoderma trzewna – wyścieła cytotrofoblast i owodnię ◦ pozazarodkowa mezoderma trzewna – pokrywa pęcherzyk żółtkowy wzrost trofoblastu znacznie szybszy niż tarczy zarodkowej (0,1-0,2mm) błona śluzowa macicy – komórki wielokątne, wypełnione glikogenem i lipidami; zrąb ulega rozpulchnieniu, gromadzi się płyn przesiąkowy – reakcja doczesnowa *baza uwzględnia obie odpowiedzi Dzień trzynasty • • • • • błona śluzowa całkowicie zagojona pierwsze kosmki w trofoblaście – kolumny komórek cytotrofoblastu + pokrywające je syncytium -> kosmki pierwotne z hipoblastu powstają komórki wędrujące po wewnętrznej powierzchni pierwotnego pęcherzyka żółtkowego – w obrębie tej jamy tworzą nową jamę – wtórny (ostateczny) pęcherzyk żółtkowy (znacznie mniejszy). Duże fragmenty pęcherzyka odłączają się od niego i tworzą torbiele, często spotykane w jamie kosmówkowej. Jama pozazarodkowa (kosmówkowa) się powiększa – część mezodermy pokrywającej cytotrofoblast nosi nazwę blaszki kosmówki Mezoderma pozazarodkowa przechodzi przez jamę kosmówkową tylko w obrębie szypuły łączącej (brzusznej) – późniejszego sznura pępowinowego Syncycjotrofoblast wytwarza hCG (ludzką gonadotropinę kosmówkową), którą można wykryć testem radioimmunologicznym pod koniec 2. tygodnia. Z punktu widzenia układu immunologicznego matki zarodek jest ciałem obcym. Przed odrzuceniem chroni go zmniejszenie znaczenia odporności komórkowej na rzecz humoralnej (zwiększa ryzyko wystąpienia na przykład grypy [również wyższa śmiertelność], łagodzi natomiast objawy chorób autoimmunizacyjch komórkowcyh – stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów; objawy chorób związanych z odpornością humoralną [toczeń rumieniowaty układowy] nasilają się.\ Miejsca nieprawidłowej implantacji (prawidłowo: przednia/tylna ściana trzonu): • ujście wewnętrzne cieśni maciny -> zasłonięcie ujścia (łożysko przodujące) -> krawienie w drugiej połowie ciąży i podczas porodu • ciąża pozamaciczna (ektopowa): dowolne miejsce jamy brzusznej, jajnik, jajowód (2% ciąż, 9% zgonów związanych z ciążą) ◦ jajowód (95%, bańka – 80%) ◦ zatoka Douglasa (zagłębienie odbytniczo-maciczne) ◦ otrzewna ◦ jajnik (pierwotna ciąża jajnikowa) Wady blastocysty: • zaśniady groniaste -> rozwój trofoblastu i wytworzenie błony podobnej do łożyska mimo braku lub niewielkiej ilości tkanki węzła zarodkowego ◦ cały genom zaśniadów pochodzi od ojca (efekt zapłodnienia oocytu bez jądra i zduplikowanie materiały genetycznego plemnika – ojcowskie geny regulują powstawanie trofoblastu) ◦ zasniady wytwarzające dużą ilość hCG -> inwazyjny zaśniad lub rak kosmówki Często dochodzi do przedimplantacyjnych lub poimplantacyjnych niepowodzeń reprodukcyjnych – do momentu, w którym powinna wystąpić menstruacja, przeżywa ok. 42% zarodków. Niekiedy w dniu 13. występuje krwawienie – zwiększony dopływ krwi do lakun; może zostać uznane za krwawienie miesiączkowe (przesunięcie w czasie wizyty u lekarza, błędne określenie daty porodu). Schematy: LifeMap Discovery Hipoblast zwany jest też endodermą pierwotną, a epiblast ektodermą pierwotną; ta nomenklatura została zastosowana na poniższym rysunku. Tydzień trzeci (trójblaszkowa tarcza zarodkowa) Gastrulacja • • • • • • • • utworzenie smugi pierwotnej na powierzchni epiblastu (początek koło dnia 14., wyraźnie widoczny około 15.-16. dnia) – przednie wybrzuszenie (węzeł pierwotny) otacza dołek pierwotny migracja komórek epiblastu w kierunku smugi, przyjęcie butelkowatego kształtu, oddzielenie epiblastu i przejście pod niego – inwaginacja (obniżenie ekspresji Ekadheryny spajającej epiblast przez FGF8 – syntetyzowany przez komórki smugi) część komórek wypiera hipoblast (endoderma) komórki pozostałe w epiblaście – ektoderma między nimi mezoderma (kontorla specyfikacji: FGF8 -> regulacja ekspresji genu BRACHYURY) przedni koniec tarczy – błona ustno-gardłowa – mały obaszar silnie przylegających do siebie komórek endo i ektodermy (przyszły otwór jamy ustnej) międy błoną a przednim końcem struny grzbietowej – płytka przedstrunowa (mezoderma migrująca przez strunę grzbietową, patrz dalej) – powstaje z komórek wcześnie migrujących przez węzeł pierwotny w kierunku przednim (później rola w indukcji przodomózgowia) komórki listków zarodkowych (prawdopodobnie głównie mezodermy) zaczynają rozprzestrzeniać się na boki i do przodu, migrują poza granicę tarczy, omijają z dwóch stron płytkę przedstrunową i docierają do mezodermy pozazarodkowej (pokrycie woreczka żółtkowego i owodni) Formowanie struny grzbietowej komórki prekursorowe srouny grzbietowej -> wnikają przez węzeł pierwotny, docierają do płytki przedstrunowej -> interkalacja do hipoblastu (dwuwarstwowa płytka struny grzbietowej w linii pośrodkowej)-> hipoblast zastępowany przez komórki endodermy – oddzielenie komórek struny grzbietowej -> proliferacja komórek, utworzenie zwartego sznura (ostatecznej struny pierwotnej) • • • • • Położenie: pod rynienką nerwową; cendrum sygnalizacyjne dla indukcji szkieletu osiowego. Najpierw powstaje koniec przedni; struna rozciąga się od płytki przedstrunowej do dołka pierwotnego w miejscu wglębienia dołka jama owodni i woreczka żółtkowego połączone czasowo kanałem nerwowo-jelitowym w tylnej części taczny zarodkowej błona stekowa (przypomina ustno-gardłową) - ściśle połączona ekotderma i ektoderma tylna ściana woreczka żółtkowego tworzy mały uchyłek, wnikający do szypuły łączącej – omocznię (uchyłek omoczniowo-jelitowy) – ok. 16. dzień ◦ u człowieka szczątkowy, może mieć znaczenie w wadach rozwojowych pecherza moczowego ◦ Osie ciała • • inicjacja prawdopodobnie na etapie moruli (P-T i G-B wcześniej) oś przednio-tylna (P-T) ◦ ustanowiona na etapie blastocysty ◦ migracja (w kierunku głowy) komórek, które utworzą przednią endodermę trzewną (AVE) w dogłowowym końcu ednodermy dwublaszkowej tarczy zarodkowej -> • • ekspresja czynników transkrpycyjnych OTX2, LIM1, HESX1 i sekrecyjnych cerebrus i lefty1 (TGF-beta) -> hamowanie aktywności nodal (TGF-beta) ◦ z tyłu: brak ekspresji cerebrus i lefty1 -> ekspresja nodal -> powstanie i utrzymanie smugi pierwotnej (jeżeli jest, NODAL zwiększa ekspresję genów odpowiedzialnych za powstanie kezodermy grzbietowej i brzusznej, a także struktur głowy i ogona oś grzbietowo-brzuszna (G-B) ◦ BMP4 (TGF-beta)/FGF wydzielane w całej tarczy zarodkowej -> wentralizacja mezodermy (nerki [przyosiowa], krew, mezoderma ściany ciała [boczna]) ◦ aktywność BMP blokowana przez przez inne geny węzła pierowtnego (węzeł – organizator) ◦ CHORDYNA (aktywowana przez GOOSECOID)/noggina/folistatyna – dorsalizacja mezodermy -> powstanie struny grzbietowej, somitów i somitomerów; pózniej udział w indukcji układu nerwowego w okolicy głowowej ◦ HNF-3beta – utrzymuje węzeł pierwotny, indukuje regionalną specyficzność przodomózgowia i śródmózgowia (bez tego czynnika nieprawidłowa gastrulacja, brak śródmózgowia i przodomózgowia) ◦ gen BRACHYURY (T) (ekspresja w węźle, prekursorach struny grzbietowej i samej strunie, regulacja migracji przez smugę) -> specyficzne do sekwencji białko (domena wiążąca – T-box – rodzina T-box obejmuje ponad 20 genów) -> regulacja formowania mezodermy grzbietowej w regionach doogonowych środkowych (brak – dysgenezja ogonowa [skrócenie osi]) c Lateralizacja (L-P) ◦ FGF8 -> ekspresja NODAL ◦ lewa strona ▪ wysokie stężenie serotoniny (5-HT) -> MAD3 -> ograniczenie ekspresji NODAL do lewej strony (linię pośrodkową ustanawiają (i zapobiegają jej przekroczeniu przez NODAL geny ustanawiające linię pośrodkową: SONIC HEDGEHOG, LEFTY1 i ZIC3 [na chromosomie X, koduje czynnik transkrypcyjny z motywem palca cynkowego]) -> kaskada sygnałów z udziałem LEFTY2 -> zwiększenie ekspresji PITX2 (gen homeotyczny) -> ustanowienie lewostronności ◦ prawa strona ▪ ekspresja MAO -> degradacja serotoniny ▪ możliwy udział czynnika SNAIL ◦ gradient stężeń Nodal – prawdopodobnie rzęski lub połączenia typu neksus Przeznaczenie migrujących komórek • • • • • migrujące w części dogłowowej (n) ◦ struna grzbietowa ◦ płytka przedstrunowa przez węzeł i część przednią smugi (pm) ◦ mezoderma przyosiowa (somitomery i somity) środkową część sumgi (im) ◦ mezoderma pośrednia (układ moczowo-płciowy) bardziej doogonowo (lpm) ◦ mezoderma boczna (ściana ciała) najbardziej doogonowo (eem) ◦ mezoderma pozazarodkowa (kosmówka, patrz wyżej) Wzrost tarczy zarodkowej • rozwój od glowy (specyficzne różnicowanie w połowie 3. tygodnia) do ogona (pod koniec • 4. tygodnia) inwaginacja powierchniowych komórek smugi pierwotnej, migracja do przodu i na boki trwa do końca 4. tygodnia (następnie regres i zanik smugi) Rozwój trofoblastu • • • • • • kosmek pierwotny – cytotrofoblast (rdzeń) pokryty syncycjotrofoblastem kosmek drugorzędowy – penetracja rdzenia przez mezodermę w kierunku doczesnej kosmek trzeciorzędowy (ostateczny komsek łożyskowy) – różnicowanie komórek krwi i małych naczyń w kosmku, połączenie z naczyniami mezodermy płyty kosmówkowej i szypuły łączącej ◦ ww. naczynia wchodzą w kontakt z z wewnątrzzarodkowym układem krwionośnym (połączenie łożyska z zarodkiem) penetracja syncytium przez cytotrofoblast, dojście do endometrium; wejście pasm cytotrofoblastu w kontakt między sobą, utworzenie zewnętrznej pokrywy cytotrofoblastycznej; stopniowe otoczenie trofoblastu kosmki dochodzące od płyty kosmówki do doczesnej podstawnej – palowe/czepne ◦ od ich bocznej powierzchni odchodzą kosmki wolne/końcowe -> wymiana substancji około 19.-20. dnia jedyny kontakt zarodka z trofoblastem – szypuła łącząca Teratogeneza gastrulacji • duże dawki alkoholu (ok. 2. tygodnia od zapłodnienia) – niszczenie komórek w linii pośrodkowej przedniej części tarczy zarodkowej (holoprozencefalia; połączenie komór bocznych, oczy blisko siebie [hipoteloryzm]) • dysgnezja kaudalna (sirenomelia) – niewwystarczająca ilość mezodermy w odcinku ogonowym – hipoplazja i zrośnięcie kończyn dolnych, nieprawidłowe kręgi, agenezja nerek, zarośnięty odbyt, anomalie układu płciowego (korelacja z cukrzycą; u myszy nieprawidłowości BRACHYURY, WNT, ENGRAILED) Nowotwory związane z gastrulacja • Resztki smugi pierwotnej w odcinku krzyżowo-guzicznym -> proliferacja -> potworniaki okolicy krzyżowo-guzicznej (głównie płody żeńskie) Wady wrodzone przy lateralizacji – zaburzenia osi L-P (głównie związane z 5-HT; potencjalny teratogen – SSRI [kat. D]) • situs solitus – normalne położenie narządów • situs inversus – odwrócenie trzewi ◦ ryzyko współistnienia inncyh wad nie jest podwyższone (za to u potomstwa jest) ◦ niewielkie podwyższenie ryzyka wad serca ◦ 20% pacjentów – rozstrzenie oskrzeli i zespół Kartagenera (nieprawidłowość rzęsek prowadzi do chronicznego zapalenia zatok) • situs ambiguous (heterotaksja) – jeden lub kilka narządów w niewłaściwej pozycji (dekstrokardia), inwersja (np. komory serca po przeciwnych stronach), izomeryzm (np. dwa takie same przedsionki) ◦ lewostronna bilateralność – olisplenia (kilka śledzion) ◦ prawostronna – asplenia ◦ podwyższone ryzyko wad wrodzonych -malformacje linii pośrodkowej: wady cewy nerwowej, atrezja odbytu, rozszczep podniebienia ◦ mutacja ZIC3 -> heterotaksja powiązana z chromosomem X – wady cewy nerwowej, malformacje kończyn, przepuklina pępowinowa, malformacje serca Okres zarodkowy – 3.-8. tydzień Pochodne ektodermy • • • • • indukcja układn nerwowego ◦ FGF -> (ekspresja chordyny i nogginy) -> hamowanie aktywności BMP4 (pod wpływem tego czynnika następuje wytawrzanie naskórka z ektodermy i płytek boccznych i pośrednich z mezodermy) -> indukcja płytki nerwowej ◦ noggina, chordyna i folistatyna – znajdują się w węźle pierwotnym, strunie grzbietowej i mezodermie przedstrunowej -> hamowanie BMP; powstawanie z mezodermy struny grznietowej i mezodermy przyosiowej ◦ WNT3a, FGF -> indukcja struktur ogonowych płytki nerwowej (tyłomózgowie i rdzeń przedłużony) ◦ RA (kwas retinowy) -> modelowanie osi głowa – cz. ogonowe (regulacja ekspresji genów homeotycznych (p. dalej) zmiana segmentów głowowych w bardziej doogonowe neurulacja ◦ wydłużanie płytki nerwowej, uniesienie bocznych fragmentów – tworzenie rynienki nerwowej (dzień 20.-21.) ◦ fuzja fałdów nerwowych w linii pośrodkowej w okolicy 5. somitu (okolica szyjna, ok. 22.-23. dzień), fuzja podąża w obu kierunkach – powstanie cewy nerwowej, kontakt z jamą owodni – neuropor przedni (głowowy) i tylny(ogonowy) ◦ zamknięcie neuroporu przedniego – dzień 25. (18-20 somitów) ◦ tylnego – dzień 28. (25 somitów) – koniec neurulcji ◦ ogonowy fragment cewy – rdzeń kręgowy (długi, wąski), głowowy – szerszy, ma zgrubienia (pęcherzyki mózgowia). Komórki grzebienia nerwowego ◦ komórki bocznych krawędzi – grzebień neuroektodermy - (styku płytki nerwowej i powierzchniowej ektodermy) oddzielają się od sąsiednich komórek; ich populacja aktywnie przemieszcza się do mezodermy podścieliska, przekształcając w tkankę mezenchymatyczną (nie mylić z mezodermą) ◦ noggina i chordyna -> pośrednie stężenia BMP -> indukcja (razem z FGF i WNT) PAX3 i innych czynników transkrypcji -> druga fala czynników transkrypcji (SNAIL, FOXD3 -> swoistość grzenienia, SLUG -> pobudzenie migracji) ◦ drogi migracji (po zamknięciu cewy nerwowej): ▪ droga grzbietowa przez skórę: melanocyty ▪ droga brzuszna (przednia część każdego somitu): zwoje czuciowe, neurony współczulne, neurony jelita, lemocyty, komórki rdzenia nadnerczy ▪ komórki grzebienia fałdów nerwowych czaszkowych (przed zamknięciem cewy) -> szkielet czaszkowo-twarzowy, neurony zwojów czaszkowych, melanocyty etc. ◦ Komórki grzebienia czasami nazywamy czwartym listkiem zarodkowym ◦ Z grzebienia powstają (poza ww.): opony mózgowe (przodomózgowie), komórki glejowe, lemocyty, zwoje przywspółczulne przewodu pokarmowego, odontoblasty, przegroda stożkowo-pniowa serca, komórki C tarczycy, mięśnie gładkie naczyń krwionośnych twarzy i przodomózgowia, skóra twarzy i szyi w głowowej części zarodka powstają zgrubienia ektodermy -> plakody słuchowe (później pęcherzyki uszne) i plakody soczewki pochodzenie ektodermalne: CNS, PNS, nabłonek zmysłowy ucha, oka, nosa, naskórek i jego wytwory, przysadka mózgowa, szkliwo zebów Defekty cewy nerwowej (NTD) • • • niezamknięcie w części głowowej – brak mózgowia (anencefalia) w pozostałych -rozszczepienie kręgosłupa (spina bifida), najczęściej w części krzyżowolędźwiowej działania prewencyjne: suplementowanie kwasu foliowego: 400 mikrogramów, w pierwszym trymestrze ciąży i przed zapłonieniem 4000 mikrogramów. Pochodne mezodermy • • • • usytuowanie w pobliżu linii środkowej, proliferacja, pogrubiona płytka – mezoderma przyosiowa, położona bocznie cienka warstwa – płytka boczna ◦ płytka poczna dzieli się na dwie warstwy – somatyczną/ścienną (pokrywa owodnię) i trzewną (pokrywa pęcherzyk żółtkowy) – obie wyścielają jamę ciała wewnątrzzarodkową (zachowuje ciągłość z zewnątrzzarodkową połączenie mezoderma przyosiowa-płytka boczna -> mezoderma pośrodkowa mezoderma przyosiowa ◦ segmentacja rozpoczyna się na początku 3. tygodnia; od głowy doogonowo ◦ powstałe segmenty – somitomery – koncentrycznie ułożone zwoje dookoła środka ◦ zmiana struktury - epitelializacja – somity ◦ pierwszy koło 20. dnia (okolica podpotyliczna), następnie trzy (około) na dobę, do końca 5. tygodnia jest ich 42-44 (4 potyliczne, 8 szyjnych, 12 piersiowych, 5 lędźwiowych, 5 krzyżowych, 8-10 ogonowych) ▪ 1 somit i 5-7 ostatnich zanikają, pozostałe – szkielet osiowy ◦ regulacja molekularna: cykliczna ekspresja określonej liczby genów (Notch [stężenie wzrasta przed wytworzeniem somitu, po wytworzeniu spada] i WNT) ▪ Notch -> inne geny odpowiedzialne za segmentację ▪ granice somitu wytyczają FGF8, WNT3a (stężenie wyższe doogonowo), RA (stęż. wyższe w okolicy głowowej) ◦ różnicowanie somitów: ▪ komórki brzusznej i przyśrodkowej ściany -> utrata nabłonkowego charakteru -> sklerotom (kręgi, żebra) ▪ grzbietowo-środkowe + brzuszno-boczne -> prekursory komórek mięścniowych -> migracja pod dermatom (powstaje z części somitu pomiędzy ww.) -> dermomiotom -> skóra właściwa tylnej części ciała, mięśnie konczyn, tylnej cześci i ściany ciała ▪ brzuszno-boczne -> do warstwy pocznej płytki mezodermalnej -> muskulatura ściany ciała (mm. zewnętrzne, wewnętrzne, poprzeczne i skośne) ▪ każdy miotom i dermatom otrzymuje unerwienie z segmentu pochodzenia; każdy somit wytwarza swój skerotom, miotom i dermatom ▪ molekularna regulacja: • NOGGIN, SSH (struna grzbietowa, spodnia część cewy nerwowej)-> brzusznośrodkowy fragment somitu -> sklerotom -> PAX1 -> kość i chrząstka • WNT (grzbietowa część cewy nerwowej) -> PAX3 -> dermomiotom ◦ WNT -> grzbietowo-środkowa część somitu -> gen MYF5 -> primaksjalne (leżące dookoła cewy) prekursory mięśni ◦ zależność między BMP i WNT -> gen MYOD -> primaksjalne i abaksjalne (leżące poza cewą) prekursory mięśni ◦ NT-3 (neutrofina 3; grzbietowa część cewy nerwowej) -> skóra tylnej części ciała mezoderma pośrodkowa ◦ struktury moczwo-płciowe (okolica szyjna i górna piersiowa -> segmentowane nefrotomy; część doogonowa -> niesegmentowane pasmo nerkotwórcze mezoderma płytek bocznych ◦ wastwa ścienna i trzewna ◦ mezoderma trzewna + ektoderma -> fałdy bocznej ściany ciała -> razem z fałdami głowowymi i ogonowymi zamykają brzuszną ścianę ciała; z endodermą zarodkową tworzy ścianę jelita ◦ mezoderma ścienna: mostek, kończyny (skóra właściwa, tkanka łączna, kości, mięśnie), skóra właściwa ściany ciała; poza tym warstwa otaczająca wewnątrzzarodkową jamę ciała wytwarza błony mezotelialne (surowicze) • krew i naczynia krwionośne ◦ waskulogeneza – powstanie naczyń de novo ▪ FGF2 -> rozwój wysp krwiotwórczych (wytwarzanie hemangioblastów z komórek mezodermy; lokalizacja: mezoderma trzewna [otaczająca pęcherzyk żółtkowy], mezoderma płytek bocznych itp.) -> hemangioblasty* • HOXB5 -> FLK1 (receptor dla VEGF) -> przyłączenie VEGF -> powstanie komórek macierzystych hematopoezy z części środkowej wyspy, z części obwodowej powstają angioblasty (proliferacja i przejście w śródbłonek pod wpływem VEGF) -> ustalenie pierwotnego łoża naczyniowego (aorta, żyły zasadnicze) ◦ angiogeneza – tworzenie naczyń przez odgałęzienia istniejących (VEGF) ◦ modelowanie naczyń (ogólnie: PDGF [płytkopochodny czynnik wzrostu], TGFbeta) ▪ SHH -> VEGF -> szlak NOTCH -> ekspresja EFRYNY B2 (receptor: Eph, aktywność kinazy tyrozynowej) -> powstawanie tętnic, tłumienie powstawania żył ▪ NOTCH -> gen EPHB4 -> powstawanie żył ▪ czynnik transkrypcji PROX1 -> naczynia limfatyczne *właściwe komórki macierzyste hematopoezy wywodzą się z komórek otaczających aortę (okolica aorta-gonady-pranercze, AGM) -> kolonizacja watroby (narząd krwiotwórczy 2.-7. mies.); kolonizacja szpiku (od 7. mies. Funkcja krwiotwórcza • Naczyniaki włosowate - nienormalnie duże skupienia naczyń (czynnik: IGF2); najczęstsze guzy u dzieci; szczególnie często w obrębie twarzy – rozproszone (szereg powikłań: owrzodzenia, bliznowacenia, czopowanie dróg oddechowych) lub zogniskowane. Pochodne endodermy • • • powstaje głównie przewód pokarmowy wniknięcie znacznej części endodermy i wytworzenie cewy jelitowej jest z znacznej mierze spowodowane wzrostem zarodka w kierunku głowowo-ogonowym i zamknięciem bocznych fałdów ciała (17.-28. dzień) ◦ wybrzuszanie tarczy zarodkowej do jamy owodni ◦ wygięcie zarodka i przyjęcie pozycji płodowej wskutek fałdowania okolicy głowowej i ogonowej w stronę brzuszną ◦ fałdy boczne zamykają brzuszną ścianę ciała - wadliwe zamknięcie – defekty brzusznej ściany ciała ◦ zarodek zajmuje pozycje w jamie owodni ◦ w okolicy pępka – szypuła łącząca i przewód żółtkowy endoderma wytwarza cewę jelitową, która dzieli się na jelito przednie, środkowe i tylne ◦ jelito przednie – na głowowym końcu przejściowo zamknięte przez błonę ustnogardłową (rodzielenie: prymitywna ektodermalna jama ustna/gardło – część endodermalnego jelita przedniego), przerwanie w 4. tygodniu ◦ jelito środkowe – połączenie z pęcherzykiem żółtowym (przewód żółtkowy) • • • ◦ jelito tylne – górna część end. kanału odbytu oddzielona od dolnej (ekt.; proktodeum, prostnica) błoną stekową (przerwanie około 7. tygodnia) częściowe włączenie omoczni do ciała zarodka (stek/cloaca), reszta w szypule łączącej; do 5. tygodnia przewód żółtkowy, omocznia i naczynia pępkowe są tylko w okolicy pępka Rola pęcherzyka żółtkowego: dostarczanie komórek płciowych i pierwszych komórek krwi Z endodermy powstaje: ◦ nabłonek przewodów oddechowych, pęcherza moczowego, cewki moczowej, jamy bębenkowej i przewodu słuchowego ◦ miąższ tarczycy, przytarczyc, wątroby i trzustki ◦ zrąb siateczkowaty migdałków i grasicy Geny homeotyczne • • • • • posiadają homeodomeny – motyw wiążący DNA (homeoblok) występują w zgrupowaniach (clusters) kodują czynniki transkrpycyjne oś głowa-ogon (+powstawanie pochodnych listków zarodkowych) u ludzi: HOXA, HOXB, HOXC, HOXD – każde zgrupowanie na innym chromosomie, geny każdej grupy mają numery 1-13 grupa paralogiczna – geny o tym samym numerze, należące do różnych zgrupowań (HOXA1, HOXB1 etc.) Wygląd zewnętrzny w drugim miesiącu • • • około 28 somitów, łuki gardłowe pod koniec 4. tygodnia wiek określany somitami, od 2. miesiąca poprzez CRL (długość ciemieniowo-siedzeniowa) Zmiana wyglądu: ◦ pojawienie się kończyn (górnej – 26.-27. dzień, o wiosłowatym kształcie 31.-35.), dolnej (28.-30.) ▪ promienie palców (36.-42. dzień, rodzielenie 43.-49.) - rowki (pierwsze w zawiązkach ręki) ▪ inne przewężenia nadają trzyczęściowy charakter ▪ długie kończycy o wyodrębnionych palcach – 50.-56. dzień ▪ zawiązki kończyny górnej na poziomie 4. szyjny – 1. piersiowy somit – unerwienie przez plexus brachialis ◦ uszy (plakoda 24.-25. dzień, pęcherzyk 28.-30.), oczy (plakoda 28.-30. dzień, pigmentacja siatkówki – 43.-49.), nos ◦ twarz Płód i łożysko: od 3. miesiąca do urodzenia Rozwój płodu: • • • • • • • • • od 9. tygodnia do urodzenia -> okres płodowy długość płodu – ciemieniowo-pośladkowa (CRL) lub cieniemiowo-piętowa (CHL) zwiększenie długości – 3.-5. miesiąc; masy – 8. i 9. miesiąc dlugość ciąży: 280 dni/40 tygodni od ostatniej prawidłowej miesiączki lub 266 dni/38 tygodni od zapłodnienia zmiany w kolejnych miesiącach ◦ 3. miesiąc (głowa: 1/2 CRL) ▪ twarz nabiera ludzkiego wyglądu ▪ oczy przemieszczają się na stronę brzuszną ▪ kończyny osiągają długość proporcjonalną do reszty ciała (dolne słabiej rozwinięte) ▪ pierwotne punkty kostnienia w 12. tygodniu ▪ możliwość ustalenia płci ◦ 4. i 5. miesiąc – (głowa – 1/3 CHL) ▪ szybki przyrost długości ▪ CRL ok . 15 cm ▪ waga poniżej 500g ▪ płód pokryty meszkiem, brwi i włosy na głowie ▪ ruchy płodu w 5. miesiącu ◦ 6. miesiąc ▪ czerwona i pomarszczona skóra (prak podskórnej tkanki łącznej) ▪ ok. 6,5 mies. - CRL – 25 cm, 1100g ◦ miesiąc 8.-9. (okres urodzeniowy – głowa – 1/4 CHL) ▪ zaokrąglenie – odkładanie tłuszczowej tkanki podskórnej ▪ płód pokryty mazią płodową ▪ pod koniec życia wewnątrzmacicznego czaszka ma największą objętość, masa płodu 3000-3400g; CRL 36cm, CHL 50cm czas porodu – zazwyczaj w czasie 10-14 dni od wyznaczonej daty (znacznie wcześniej – wcześniaki, znacznie później - przenoszone) komplikacja w ustalniu ostatniej prawidłowej miesiączki – krwawienie podczas implantacji ocena wieku od 7. do 14. tygodnia – ultrasonograficzne badanie CRL od 16. do 30. tygodnia – wymiar dwuciemieniowy, obwód głowy i brzucha, długość kości udowej Niska masa urodzeniowa • średnia masa noworodka – 2500-4000g, długość 51cm • niska waga urodzeniowa LBW – waga poniżej 2500g bez względu na wiek ciąży • terminy uwzględniające wiek ciążowy – wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrostu płodu (IUGR), zbyt mały jak na wiek ciążowy płodu (SGA) • niemowlęta z IUGR -> patologicznie małe, niska przeżywalność, ryzyko problemów neurologicznych, wad wrodzonych, niedomogi oddechowej, hipoglikemii, hipokalcemii, a w życiu dorosłym zaburzenia metboliczne (hipoteza Barkera) • największe znaczenie: tryb życia matki, przebyte choroby, zaburzenia chromosomalne, ciąże mnogie • IGF1 -> promowanie mitozy i procesów metabolicznych • mutacja w genie kodującym IGF1 -> IUGR (w okresie wewnątrzmacicznym wydzielanie • IGF1 niezależne od GH [somatotropiny]) – objawy widoczne w rozowju prenatalnym i postnatalnym mutacja genu dla GH -> brak syntezy i wydzielania IGF1 -> karłowatość typu Larona (widoczna w rozwoju postnatalnym) Błony płodowe, łożysko • • • 9. tydzień rozwoju – zmiany w łożysku -> zwiększenie pola powierzchni kontaktu, większenie ilości płynu owodniowego -> zmiany w rozmieszczeniu błon płodowych zmiany w trofoblaście: ◦ połączenie naczyń włosowatych kory kosmków palowych z z naczyniami w blaszce kosmówki i szypule łączącej -> pozazarodkowy układ naczyniowy ◦ krew do łożyska dostarczana przez tętnice spiralne ▪ erozja ścian tętnic - komórki cytotrofoblastu (uwalniane z końców kosmków czepnych) -> migracja do końcowych części naczyń spiralnych, zastępowanie komórek środbłonka -> naczynia hybrydowe – przekształcenie z naczyń wysokooporowych o małej średnicy w naczynia niskooporowe o dużej średnicy (ziwększenie przepływu krwi) od kosmków palowych odgalęziają się do przestrzeni lakunarnych kosmki wolne (końcowe, rozgałęzione) ◦ początkowo ze wszystkich elementów, około 4 tygodnia z syncycjum i śródłbonka naczyń krwionośnych (zanika mezoderma pozazardokowa i cytotrofoblast) ◦ syncycjum może się odrywać i wypadać do krwi (zazwyczaj bezobjawowa degeneracja) Stan przedrzucawkowy -> przyczyna nieznana (prawdopodobny związek z zaburzeniami cytotrofoblastu) -> białkomocz, podwyższone ciśnienie -> opóźnienie wzrostu płodu, śmierć płodu lub matki Kosmówka kosmata, doczesna podstawna • • biegun zarodkowy -> kosmówka kosmata; przeciwzarodkowy – gładka doczesna – czynnościowa warstwa błony śluzowej macicy, złuszcza się w czasie porodu ◦ doczesna nad kosmówką kosmatą – doczesna podstawna (zbite komórki, zawartość klikogenu i tłuszczu) ◦ doczesna na biegunie przeciwzarodkowym – torebkowa (degeneracja wraz z rozwojem worka kosmówkowego) ◦ kosmówka gładka łączy się z położoną po przeciwnej stronie doczesną ścienną -> zamknięcie światła macicy ◦ kosmówka kosmata + błona podstawna doczesnej -> łożysko ◦ owodnia + kosmówka -> błona owodniowo-kosmówkowa (pęknięcie – odejście wód) Budowa łożyska • • • • ograniczenia: od strony płodu blaszka kosmówki; od strony matki doczesna podstawna strefa łącząca – komórki trofoblastu i doczesnej (komórki olbrzymie obu elementów, od strony płody głównie syncycjotrofoblast; strefa bogata w bezpostaciowy materiał zewnątrzkomórkowy) 4.-5. miesiąc -> przegrody doczesnowe -> wrastają do przestrzeni międzykomórkowych, nie dochodzą do kosmówki ◦ rdzeń – komórki matki, pokryte syncytium ◦ dzielą łożysko na liścienie o zachowanych połączeniach łożysko dojrzałe ◦ średnica: 15-25cm, grubość 3cm, 500-600g • • ◦ wydalone po 30 minutach od urodzenia dziecka jako popłód ◦ zbudowane z 15-20 liścieni ◦ powierzchnia płodowa – blaszka kosmówki ▪ naczynia kosmówkowe biegną w kierunku sznura pępowinowego ▪ kosmówka pokryta owodnią ▪ przyczep sznura – zazwyczaj mimośrodkowo (rzadziej poza łożyskiem – w błonę kosmówki – przyczep welonowaty) krążenie łożyskowe (krótko, bo wszystko było) ◦ łożysko – 150 ml krwi, wymieniana 3-4 razy/min ◦ powierchnia kosmówki – 4-14m^2 ◦ wymiana w kosmkach, w których nabłonek naczyń płodu styka się bezpośrednio z syncytium; w kosmkach często rąbek szczoteczkowy ◦ ludzkie łożysko – typ krwiokosmówkowy; krew matki i płodu raczej się nie miesza czynność łożyska ◦ wymiana gazów (tlen, tlenek węgla, dwutlenek węgla) -> dyfuzja bierna ◦ wymiana substancji odżywczych ◦ przekazywanie przeciwciał matczynych ▪ kompetencja odpornościowa płodu – koniec 3. tygodnia (wytworzenie układu dopełniacza) ▪ immunoglobuliny IgG -> transportowane od matki ok. 14. tygodnia ▪ wytwarzanie hormonów – prawdopodobnie w syncycjotrofoblaście • progesteron (koniec 4. miesiąca, zdolność łożyska do utrzymania ciąży) • estrogeny (głównie estriol – wzrost macicy, rozwój gruczołów sutkowych) • ludzka gonadotropina kosmówkowa – podtrzymywanie ciałka żółtego (do 2. miesiąca); wzkaźnik ciąży • somatomammotropina – podobny do hormonu wzrostu; daje płodowi pierwszeństwo w pobieraniu glukozy z krwi matki (u matki lekkie objawy cukrzycy), promuje rozwój gruczołu sutkowego Choroba hemolityczna płodu i noworodka • przedostanie się komórek krwi plodu do krwi matki -> izoimmunizacja -> odpowiedź matczyna atakuje komórki płodu -> choroba hemolityczna (nazywana wcześniej erytroblastozą płodową) • w rzadkich przypadkach powoduje silną anemię, która prowadzi do obrzęku płodowego • najcięższe przypadki: CDE (Rhesus) – matka – Rh-, płód Rh+ (zazwyczaj uczulenie podczas pierwszej ciąży; prewencja – podanie immunoglobuliny Rh w 28. tygodniu) • znacznie słabsza odpowiedź: antygeny AB0 Bariera łożyskowa • przez łożysko mogą swobodnie przechodzić leki i ich metabolity (w większości), znaczna liczba wirusów, hormony steroidowe (syntetyczny estrogen DES – rak jasnokomórkowy pochwy, nieprawidłowości szyjki macicy, zaburzenia rozwojowe jąder płodu) • kokaina lub heroina mogą spowodować nałóg u płpdu Owodnia i sznur pępowinowy • 5. tydzień – przez pierścień pępkowy pierwotny (połączenie owodniowo-ektodermalne) przechodzą: ◦ szypuła łącząca (owodnia, 2 tętnice i żyła pępkowa) ◦ szypuła pęcherzyka żółtkowego + naczynia krwionośne żółtkowe ◦ kanał łączący wewnątrzzarodkową i pozazarodkową jamę ciała • • • • • • pęcherzyk – w jamie kosmówkowej (między kosmówką a owodnią) dalszy rozwój -> owodnia pokrywa szypułę łączącą i szypułę pęcherzyka żółtkowego -> szunr pępowinowy pierwotny ◦ część dalsza – szypuła pęcherzyka żółtkowego, naczynia pępkowe ◦ część bliższa – pętle jelitowe, pozostałość omoczni 3. miesiąc – owodnia zarasta jamę kosmówkową, pęcherzyk żółtkowy stopniowo zarasta występuje fizjologiczna przepuklina pępkowa – pętle jelitowe okresowo wypchnięte do przestrzeni pozazarodkowej sznura pępowinowego, pod koniec 3. miesiąca wracają po zarośnięciu omoczni, jamy i przewodu żółtkowego (z naczyniami) w sznurze zostają naczynia otoczone galaretą Whartona (tkanka bogata w proteoglikany) tętnice pępkowe – typ mięśniowy Zmiany w łożysku pod koniec ciąży (możliwa zmniejszona wymiana substancji) • • • • zwiększenie ilości tkanki łącznej włóknistej w rdzeniu kosmka pogrubienie błony podstawnej naczyń włosowatych płodu zmiany zarostowe naczyń włosowatych kosmków odkładanie fibrynoidu na powierchni kosmków (białawy wygląd liścieni) Płyn owodniowy • • • • • • • • • pochodzenie: głównie krew matki, komórki owodniowe 30ml (10. tydzień) -> 450ml (20. tydzień) -> 800-1000ml (37. tydzień) funkcje: ◦ absorbcja wstrząsów ◦ zapobieganie przyleganiu zarodka do owodni ◦ umożliwienie ruchów płodu wymieniany co trzy godziny od 5. miesiąca płód wypija ok 400ml/24h wskaźnik AFI (wykład) -> wyliczenie wysokości słupa owodniowego (wartość 5-18 prawidłowa, poniżej małowodzie, powyżej wielowodzie) Nieprawidłowości sznura pępowinowego ◦ sznur po urodzeniu poskręcany (węzły rzekome) -> wyraz ruchu; zbyt krótki sznur – zaburzenia ruchu ◦ czasem brak jednej z tętnic – zwiększone ryzyko wad serca Pasma owodniowe – pasma po pęknięciu owodni, tworzą zaciśnięcia pierścieniowate -> amputacje, zniekształcenia twarzoczaszki Płyn owodniowy ◦ skąpowodzie – poniżej 400ml; powód: niewykształcenie nerek ◦ wielowodzie – 1500-2000ml; cukrzyca matki, zaburzenia OUN ◦ przedwczesne pęknięcie błon (PROM) – powszechna przyczyna przedwczesnego porodu Błony płodowe u bliźniąt • • dizygotyczne – osobne łożysko (mogą się zrosnąć), worek kosmówkowy (zrośnięcie – przyczyna mozikowatości erytrocytów), owodnię monozygotyczne ◦ rodzielenie w stadium dwóch komórek – własne łożysko i worek kosmówkowy ◦ stadium wczesnej blastocysty – wspólne łożysko i worek kosmówkowy, oddzielne jamy owodniowe ◦ rozdzielenie w stadium dwublaszkowym tarczy zarodkowej – wszystko wspólne Poród • • • • nieznany czynnik wywołujący – ,,wycofanie się z utrzymania ciąży'' bądź indukcja aktywna ostatnie 2-4 tygodnie – przygotwanie do porodu okresy ◦ zgładzenie i rozszerzanie szyjki macicy (wywołany skurczami) ◦ poród płodu (głównie zwiększone ciśnienie jamy brzusznej, wspomagane skurczami) ◦ poród łożyska i błon płodowych (skurcze macicy, wspomagane zwiększonym ciśnieniem w jamie brzusznej) skurcze ◦ początkowo co 10min, następnie częściej niż co 1min, trwają 30-90s Nieprawidłowości związane z ciązami bliźniaczymi • wysoki wskaźnik umieralności, zachorowalności, porodu przed czasem • bliźniak znikający • zespół przetaczania krwi – ciąże monozygotyczne jednokosmówkowe – nierównomierne zaopatrzenie (jeden bliźniak większy od drugiego), zazwyczaj śmierć obu płodów • bliźniaki zrośnięte (prawdopodobnie nieprawidłowa ekspresja GOOSECOID) ◦ thoracophagus (przednia część KLP) ◦ craniophagus (w obrębie czaszki) ◦ pygophagus (okolica grzbietowa) • pary bratersko-siostrzane: testosteron zaburza rozwój bliźniaka żeńskiego Wady wrodzone, diagnostyka prenatalna • • • opis wad wrodzonych – teratologia, dysmorfologia nieznaczne anomalie – 15% noworodków (małe uszy, znamiona pigmentowe i zbyt krótkie szczeliny powiekowe) okres największego ryzyka: 3.-8. tydzień ciąży Typy nieprawidłowości • • • • • malformacje -zachodzą podczas organogenezy; brak danego narządu, zaburzona konfiguracja; zazwyczaj 3.-8. miesiąc, heterotaksja (situs ambiquus) – 2. tydzień dysrupcje (przerwania) – wady już istniejących narządów deformacje – wynik działania sił mechanicznych (np. stopa końsko-szpotawa) zespół – kilka wad w charakterystyczym zestawieniu, o znanej przyczynie asocjacja (skojarzenie) – nielosowe pojawienie się kilku wad rozwojowych (VACTERL – wady kręgów, atrezja odbytu, wady serca, przetoka tchawiczo-przełykowa, wady nerek i kończyn) Prawa teratologii wrażliwość na teratogenezę zależy od gentoypu zarodka i jego interakcji z otoczeniem. Matczyny genom również ma znaczenie (odporność na infekcje, metabolizm leków etc.) • wrażliwość na teratogenezę jest uzależniona od stadium rozwojowego (patrz wyżej) • postawanie nieprawidłowości zależy od dawki i czasu ekspozycji • teratogeny wpływają specyficznie na komórki i tkanki, powodując zaburzoną embriogenezę (patogenezę) • nieprawidłowości rozwojowe manifestują się śmiercią, malformacjami, zaburzeniami funkcjonalnymi i zahamowaniem rozwoju Wady i teratogeny – tabela s. 132 Sadler, tego się nie da skrócić + do zapamiętania SSRI (patrz wyżej) + jeśli będzie pytanie o teratogeny na kolosie, proponuję radosne strzelanie • Prewencja wad rozwojowych: • sól wzbogacona jodem – zapobieganie kretynizmowi • soplementacja kwasu foliowego – zmniejszenie ryzyka wad cewy nerwowej (patrz wyżej) Teratogeneza związana z czynnikiem męskim: • ekspozycja na czynniki szkodliwe, zaawansowany wiek -> zwiększenie ryzyka mutacji komórek płciowych (ryzyko wczesnego poronienia, wad wrodzonych, niskiej wagi urodzeniowej, mutacji autosomalnych dominujących) Diagnostyka prenatalna • • • • • USG – możliwość oceny wieku (patrz wyżej) i rozwoju somatycznego (diagnozowanie defektów cewy nerwowej, anomalii brzusznej ściany ciała, wad serca i twarzoczaszki); badanie przezierności karkowej (NT) – wykrywanie zespołu Downa (wartość diagnostyczna w 11.-14. tygodniu) badanie biochemiczne krwi matki ◦ poziom AFP (alfa-fetoproteiny) – szczytowe stężenie ok. 14. tygodnia (wady cewy nerwowej, przeuklina pępkowa, wytrzewienie jelit, wynicowanie pęcherza moczowego, pasma owodniowe itd.- stężenie AFP wzrasta; zespół Downa, trisomia 13. chromosomu -> poziom AFP maleje) ◦ markery drugiego semestru (hCG, estriol, inhibina A) amniocenteza – pobranie z jamy owodniowej 20-30ml płynu, zwykle wykonuje się je do 14. tygodnia ciąży ◦ wykrywanie zaburzeń chromosomalnych, okerślenie kariotypu płodu ◦ badanie markerów biochemicznych (AFP, acetylocholinoestraza) biopsja kosmówki – pobranie fragmentu kosmówki kosmatej – analiza genetyczna, wada: częste zaburzenia chromosomalne komórek kosmówki Wskazania do badań prenatalnych ◦ wiek matki powyżej 35. roku życia ◦ choroby genetyczne w rodzinie ◦ choroba metaboliczna matki ◦ nieprawidłowy wynik USG i badań biochemicznych Terapia płodu • • • • transfuzja wewnątrzmaciczna – wprowadzenie krwi do sznura pępowinowego pod kontrolą USG (w przypadku np. niedokrwistości) leczenie płodu ◦ farmakoterapia pośrednia ◦ farmakoterapia bezpośrednia – wkłucie domięśniowe w okolicy pośladków lub sznur pępowinowy chirurgia płodu – np. operacje ex utero terapia genowa, komórki macierzyste – brak immunokompetencji do 18. tygodnia, brak ryzyka odrzutu komórek macierzystych; terapia genowa – choroby metaboliczne (TaySachsa, mukowiscydoza)