Portfolio Stage: Jonas Vanbockryck
Klas: 11B
FALK Culinair.
Een inleiding met mijn gedachten.
Ik heb mijn stage gedaan bij FALK Culinair N.V in Haacht, omdat het een van de weinige
plaatsen was die mij wilde accepteren. Mijn stage zoektocht was moeilijk, ik heb veel te
lang gewacht om een plaats te vinden en toen ik begonnen was met zoeken heb ik veel
moeite gehad met de introducties en e-mails zelf.
Ik heb uiteindelijk naar 11 verschillende bedrijven mails gestuurd, en maar 2 ervan hebben
geaccepteerd. FALK Culinair en BORGInsole, waarvan ik allebei een interview en gesprek
mee had gedaan, ik heb uiteindelijk voor FALK gekozen omdat ik de persoon waar dat ik
mee ging interviewen (Jan Van Achter, eigenaar van FALK) heel positief vond vergeleken
met BORGInsole en ik denk dat ik de juiste keuze heb gemaakt.
Ik heb een verwachting van de stage, en dat is dat het absoluut vreselijk zal zijn. Allemaal
moeilijk hard werken in een fabriek voor 5 dagen? Zeker niet voor mij! Dit is iets wat ik
nooit zou doen als ik niet geforceerd werd om het te doen door de school, en ik ben echt
blij dat ik het waarschijnlijk nooit meer zou moeten doen.
Ik denk gewoon dat ik echt niet pas in zo een fabriek omgeving, met allemaal luide
machines en moeilijk handwerk, dat ik echt gewoon niet snap of kan. Het enige positieve
dat ik kan zien is dat het uiteindelijk maar 5 dagen van hard werk is voordat ik gewoon
weer normaal naar school kan gaan.
Ik heb ook echt geen zin om zo vroeg wakker te worden voor de stage, en zo lang te gaan
werken? Ik heb een alarm gezet voor 6:55 voor deze stage en ik kan pas om 16:30 naar huis
gaan, en dat vind ik echt gewoon barbaars. Oh well, ik 5 dagen zal ik zien hoe slecht dat
het allemaal is gegaan.
Een voorstelling en beschrijving van
Falk
Het gebouw zelf.
Zoals ik al hiervoor heb gezegd ik ben gaan werken bij de
het productiebedrijf FALK Culinair, dat koperen potten en
pannen produceert. Falk is eigenlijk een klein bedrijfje,
van buiten ziet het er niet zo groot uit en lijkt het
gewoon op een klein huisje ofzo.
Zodra je binnenkomt lijkt het ook niet zo veel, gewoon een klein kantoor en een nep
keuken. Dan kom je binnen en zie je de fabriek. In de ochtend is het donker, vol met
allemaal machines die nog niet zijn aangezet en een lamp of twee. Als je rondkijkt zie je
verschillende booren, een kantoor (waar onze baas vaak werkt) en een gigantische
hydraulische pers (die gebouwd is in 1958, fun fact) de hele plaats heeft natuurlijk veel
meer machines maar ik kan ze niet allemaal beschrijven en ik denk dat ik de helft ervan
zelfs niet een heb gebruikt.
In de ochtend ging ik altijd naar de refter met de rest van de werkers, totdat de werkdag
begon. Dan is het tijd om te werken, en gaan al de lichten aan terwijl dat alle machines
worden gestart (wel niet alle machines maar dat is niet zo belangrijk)
De hydraulische pers.
De workshop met alle lichten aan.
De mensen zelf
Ik werkte met 5 andere mensen in FALK, 3 mannen en 2 vrouwen. Er was een heel
vriendelijke sfeer tussen al de werkers, en ze lijken elkaar allemaal heel goed te kennen.
Ik was er maar 5 dagen dus ik heb iedereen niet zo goed kunnen kennen maar ze waren
allemaal heel vriendelijk en positief.
Een van mijn medewerkers (genaamd Wouter) was afwezig vanwege griepvorming na dag
2, en hij was de persoon die werkte met de hydraulische pers. Ik heb eigenlijk maar 4
mensen ontmoet, maar het ging allemaal wel goed.
Ik werkten voor de eerste twee dagen vooral samen met een lieve mevrouw genaamd
Sarah (yes I know) die mij een beetje de basis dingen heeft geleerd en verteld heeft welk
werk ik moest doen, terwijl ik op de volgende dagen vooral werkte met Ian een
vriendelijke 20-ish jarige jongen die zijn school niet heeft afgemaakt (ik heb een interview
met hem gedaan). Hij heeft mij vooral gewoon verteld en gewezen naar wat ik moest
doen, en ik deed het. Long story short, het ging allemaal wel goed.
De geschiedenis en realiteit zelf
De hele geschiedenis van FALK is lang, interessant en allemaal gedocumenteerd op hun
website (https://www.falkculinair.com/nl/geschiedenis-falk). Om een korte opsomming te
geven, in 1962 is het bedrijf FALK Culinair opgesteld door Piet Paul van Achter sr omdat hij
rijk was, in 1977 werd de bedrijf management overgenomen door zijn zoon Piet Paul van
Achter jr (die ik zelf heb ontmoet, hij leek vriendelijk) die de hele plaats een beetje heeft
ge 'moderniseert'. Dit ging allemaal wel goed, totdat Paul genoeg had en zijn zoon Jan van
Achter de job van manager heeft laten overnemen (iets wat hij best wel goed doet volgens
mij)
FALK zelf is een klein bedrijf, en Jan is vaak ook bezig met andere dingen. Er is eigenlijk
maar 1 rol in het bedrijf, werknemer (wel de baas zijn is ook een rol maar dat is Jan zijn
job). Natuurlijk is een beetje een volgorde die natuurlijk wordt gemaakt omdat sommige
mensen liever iets doen dan andere, maar dat is niet zo extreem. Natuurlijk zal een
iemand liever bij de hydrool werken dan bij de stralingmachine, maar dat is niet een deel
van het bedrijf maar gewoon mensen die mensen zijn.
De hele organisatie en brand van FALK is simpel om uit te leggen in een zin “Wij maken
pannen die niet stuk gaan” klinkt als een fantasie of droom, maar voor FALK is dat de
realiteit. Het heeft daardoor een beetje een paradox ingebouwd, omdat een bedrijf altijd
moet proberen om meer geld te verdienen. Maar zodra iemand 1 FALK pan heeft gekocht
gaan ze nooit een nieuwe vinden, dus moet FALK altijd blijven zoeken voor nieuwe klanten
die misschien een onverwoestbare pan zouden willen kopen. Ik weet niet ofdat ik een
bedrijf zou organiseren als ik de kan had, maar dat is meer opinie dan feit.
Toen dat ik begonnen was met de job, heb ik meteen veiligheidshandschoenen
een noise-cancelling koptelefoon en een veiligheidsbril gekregen. Ik werd ook
verteld dat het "Belangrijkste ding was dat ik naar huis ging met al mijn
"vingers". Ja, ze nemen veiligheid best wel serieus.
Geluk (of jammer genoeg hangt ervan af) ben ik niet ziek geworden tijdens
mijn stage, maar een van mijn medewerkers is wel ziek geworden. Volgens
mij gaat het nu goed met hem.
Een organigram.
De periode waarin ik werkte was ook een rustigere periode, er was minder werk dan bij
bijvoorbeeld een kerstmis periode dus ze hadden genoeg tijd om mij een beetje uitleg te
geven. Volgens mijn medewerkers is het echt chaos tijdens die tijden, en heb ik wel geluk
gehad met mijn periode keuze. Persoonlijk vond ik het al werk genoeg en ik kan me een
drukke periode wel echt niet voorstellen
Mijn werk zelf
Er zijn 2 dingen die ik echt heb gedaan, werken aan de handle’s en de pannen zelf. Voor
de hendels zijn er een paar stappen, vooral boren, ontbramen, vezelen (is denk ik de
naam), kuisen en vernissen (chemisch product spuiten). Dit is eigenlijk een heel saai
proces, en ik heb geen zin om het allemaal te beschrijven maar vertrouw mij als ik zeg dat
het een moeilijk en saai proces was. De sfeer was wel goed, iedereen was gefocust op hun
werk en ik was blijkbaar wel goed bezig volgens wat mijn medewerkers tegen mij zeiden.
Ik zou het wel liever nooit meer willen doen though.
Foto’s die ik ergens moest gebruiken.
Begeleiding zelf
Mijn eerste contact met het bedrijf was een e-mail die ik had gestuurd naar het officiële
info@falkculinair.be adres. Jan heeft snel geantwoord naar mijn mail, en ik had met hem
afgesproken op vrijdag 13/01/2023. Toen ik hem ontmoette, kreeg ik een heel positief
gevoel, waardoor ik hem heb gekozen in plaats van BORGinsole.
Tijdens de stage zelf heb ik Jan eigenlijk weinig gezien, hij was vooral bezig met zijn werk
en ik met dat van mij. Ik heb dus vooral begeleiding gekreg van mijn medewerkers, en dit
ging allemaal heel goed en het was allemaal voldoende voor mij
Het dagelijks verslag met je persoonlijke ervaringen.
Dag 1
Well… vandaag was het zeker uniek? Ik ben gewoon binnen gewandeld, rond gezocht voor
een rafter waar ik moest wachten? Dan heeft Sophia mij de stappen uitgelegd van boor en
pressen en stuff. Mijn handle op de eerste keer was super snel aan het draaien en weg
gevlogen.
Ik denk dat ik even mijn ogen heb dichtgedaan en alles ging super snel voorbij, en ik snap
nu die shit wel een beetje? De stappen van enkel panhandels zijn echt super complex en
lang en oh my god duurt dit lang. Like, Jesus.
Also, mijn voeten doen echt wel veel pijn. God, ik heb een bad nodig. En goed slapen, dat
heb ik ook nodig. Good night, tri-state area.
Dag 2
Ik heb net mijn tweede dag afgemaakt, nog 3 dagen te gaan. Wouter heeft mij
gewaarschuwd om niet mijn jasje zo snel aan te doen als Jan er is, maar dat wist ik al.
Ik denk dat ik het allemaal wel snap nu? Well, alles dat aan mij werd uitgelegd, er is
waarschijnlijk nog veel dat ik niet snap. Gisteren voelde echt super kort in het begin en
super lang aan het einde, vandaag was gewoon helemaal lang.
Ik ben vandaag met Sarah aan het werken, blijkbaar ga ik morgen ‘meer leren’ met Ian.
Das cool, I guess? Chemisch verspuiten is wel een beetje cool, maar ik wil het wel niet in
mijn longen krijgen.
Ik heb echt veel te weinig te zeggen hierover, maar ik wil gaan slapen. Ook mijn voeten
doen nog steeds pijn. Ik weet niet of dat komt door de schoenen of door het constant
rechtstaan.
Dag 3
Ik voel me echt wel jaloers, mijn zus is thuis rond 12:30 terwijl ik rond 16:30 pas vertrok.
Het is nu 17:40 en ik haat mijn leven. God dit is allemaal misschien niet 'interessant' en
‘uniek’ maar gosh darn it ik wil slapen. Ik haat portfolio opdrachten!
Ok praten over werk, ik heb vandaag met Ian gewerkt. Ik heb gewoon hetzelfde gedaan als
hiervoor maar nu is Ian constant aan het kijken wat ik moest doen. Ian is like 22 jaar oud
ofzo, heeft blijkbaar zijn school niet afgemaakt. Goed advies gegeven, maak gewoon uw
school af anders kunt ge echt geen job vinden. Gezocht voor meer dan 3 jaar voor een job
voordat Jan hem heeft laten opnemen enzo, so like… good idea?
Ik heb wel zeker iets geleerd, ik wil dit later niet worden. No offense aan iedereen die dit
doet omdat ze het willen, maar ik weet nu zeker dat ik dit niet wil.
Alweer, mijn voeten doen nog steeds pijn.
Dag 4
Vandaag heb ik enkel gestraald. Gewoon stralen, like oh my god, er is eigenlijk niks anders
te zeggen.
Ok, het begon allemaal heel simpel. Ik was begonnen met stralen, en toen was het
allemaal wel simpel. Tegen dat de pausen aankwamen was het allemaal eigenlijk niet
meer zo simpel, en voelde ik mij een beetje moe. Toen ben ik begonnen aan de moeilijke
pannen en man deze irriteerde mij. Ik denk dat ik ze nog steeds niet juist heb gedaan en
ik zit nu al thuis.
Ik heb ook geholpen met andere dingen die ik nog kon doen, zoals… potten tinnen? Wel
eigenlijk heeft Ian dat gedaan. Maar het ziet er wel cool uit, so ehh. Nog een dag, en ik
heb net mijn interview gedaan. Ik zou het met Jan doen maar hij is gewoon weg. Naar het
buitenland.
Dag 5
Wel, vandaag was een beetje awkward. Vrijdag is korter dan andere dagen voor iedereen,
2 uur korter. Plus, toen we begonnen aan de werkdag hebben wij allemaal iets gemerkt….
we hebben eigenlijk bijna niks meer te doen, want onze baas is weg en er komen geen
nieuwe orders meer binnen. Het was eigenlijk een beetje zoeken om dingen te vinden
voor mij om te doen.
Inderdaad, een heel rustige periode, I guess.
Ik heb geleerd hoe ik een snijmachine moet gebruiken? Om de potten te snijden? Das cool,
ook geleerd hoe dat ik de potten zelf een beetje mooi kunt maken. Dan heb ik meer
stralen gedaan, nog wat gewerkt aan de pannen handels en dan… was ik eigenlijk een
beetje klaar.
Dus toen heb ik gewoon een stofzuiger genomen, begonnen met opkuisen en gepraat met
mijn collega's. Ik had ook vroeger in de dag mijn interview gedaan met Ian, wat je later
zou moeten kunnen lezen?
Het resultaat van een interview.
Notitie nummer 1: Ik heb uiteindelijk maar een interview gedaan, omdat ik van plan was
om 1 te doen met een medewerker en 1 met mijn baas. Mijn baas heeft dan gewoon
gekozen om een paar dagen niet naar werk te gaan, en was volgens mijn collega’s gewoon
naar het buitenland vertrokken. Op de stage zelf, had ik toen gewoon gekozen om mijn
geplande interview te doen en niet proberen om een tweede te organiseren omdat mijn
collega’s eigenlijk wel echt werk hebben dat ze moeten doen, en ik niet in de weg wou
zitten... dus ja, oopsie.
Interview, start
JONAS: Dus uhh, basis. Wat is je naam?
IAN: Mijn naam is Ian Vandevenne (denk ik, moeilijk te verstaan)
JONAS: Hoe uit zijt gij?
IAN: Ik ben 21 jaar.
JONAS: Hoe lang werkt gij hier al?
IAN: Ik werk hier nu, iets langer dan een jaar.
JONAS: Waarom heeft u eigenlijk deze plaats gekozen?
IAN: Ja, hetgenen dat wij hier doen, dat is mij eigenlijk wel aan, want het is veel met
metaalwerken enzo, dus veel metaalbewerking en ik doe dat wel graag.
IAN: Dus, het is wel iets voor mij.
JONAS: Welke opleiding had gij hiervoor gevolgd?
IAN: Ik volgde op school eerst basismechanica, dus ook weer metaalbewerking, en dan in
het vijfde leerjaar(hij bedoelt middelbaar) lassen.
IAN: Uum, leerjaar Ian lacht
JONAS: Jonas lacht ook even, korte pauze.
JONAS: Dus hoe is uw relatie met u baas?
IAN: Mijn relatie met mijn baas is goed, wij kunnen wel goed praten enzo dus…
JONAS: Dus wat voor soort sfeer vindt ge dat ge hier hebt in de werkplaats, en de werkers
IAN: Ik vind dat het hier wel een rustige familiale sfeer is, want we zijn ook niet met
zoveel ofzo dus dat geeft wel wat plaats voor dan grappen te maken enzo.
JONAS: Kent gij iedereen hier dan ongeveer?
IAN: Ja, ik denk het wel.
JONAS: Wat vindt ge eigenlijk van het loon? Vergeleken met het werk.
IAN: Ja, ik ben daar eigenlijk nie… ik heb daar geen problemen mee, want iedereen die ik
alzo heb horen zeggen die zeggen dat dat een redelijk goede beginloon is enzo dus ik ben
er wel blij mee.
JONAS: Zijn er eigenlijk promotiekansen hier in het werk?
IAN: Ja, ik denk dat wel wij kunnen opslag vragen of als onze baas ziet van “ok hij doet
echt zijn moeite en hij wilt ervoor gaan” ofzo dan kan hij ons ook opslag geven.
JONAS: Welke capaciteiten denkt gij dat eigenlijk belangrijk zijn om hier te werken?
IAN: Uum hoest, het belangrijkste is eigenlijk leervermogen, en dat ge goe handelingen,
kunt leren enzo. (deze hele zin was moeilijk te verstaan)
IAN: Want hetgeen wat wij hier doen, dat het meeste leert gij eigenlijk niet op school dus
dat leert ge hier op de werkplaats gewoon. Dus [iets onverstaanbaar]
JONAS: Hoelang zou je dit nog blijven doen?
IAN: Uum, ja tot nu toe mijn hele leven? Ik vind het wel echt tof om hier te werken enzo
dus…
JONAS: Zijn er problemen in de werkplaats? Of vindt ge van niet?
IAN: Nee, geen problemen. Toch niet in mijn ogen.
[de camera viel even uit]
JONAS: Nu zou het weer moeten werken.
JONAS: Had je hiervoor een job?
IAN: Ik heb enkele weken nog gewerkt maar dat was dan eerder nog een proefperiode om
te zien of ze mij wouden aannemen of niet.
IAN: Maar deze[zijn FALK job] is eigenlijk mijn eerste vaste job.
JONAS: Ok, en waarom is dat zo?
IAN: Uum, tja omdat ik [ben] een schoolverlater [ik heb] geen diploma dus ja dan wordt je
niet gemakkelijk aangenomen.
JONAS: Is er advies ofzo dat ge zou willen geven rond deze baan?
IAN: Ja, hetgeen dat ik zou zeggen is eigenlijk… ja gewoon niet te rap willen werken ofzo
en neem voor alles goed uwe tijd want als ge te rap wilt werken dan maakt ge rap een
fout en dan moeten eigenlijk degene dat de stap na u doet, die moet het dan gaan
oplossen eigenlijk, dus….
JONAS: Ok… is er nog iets anders dat je zou willen zeggen?
IAN: Nee, eigenlijk niet direct?
JONAS: Ok, das het interview einde dan.
[Jonas zet dan de camera uit, en begint terug met werken]
Ahh, mijn interview. Ian was heel vriendelijk, maar soms moeilijk om te verstaan. Ik had
misschien de camera een beetje beter moeten plaatsen soms, dat is wel mijn fout.
De terugblik.
Is er veel veranderd voor mij? Niet echt, denk ik. Ik zie de wereld nu nogsteeds exact
hetzelfde, het enige dat verandert is dat ik nu een echte reden heb om te denken dat ik
nooit in een fabriek zou willen werken.
Het was allemaal wel echt moeilijk, pijnlijk werk dat ik nooit weer zou willen doen. Maar
ja, zoals Ian zei: “Maak u school maar af” en dat is wat ik zal doen. Ik zal mijn school
uiteindelijk afmaken, ik zal van jullie allemaal af zijn en dan… god knows what, maar
misschien zal het beter zijn dan dit? Of misschien zal het erger zijn, en zal ik in 5 jaar
wensen dat ik terug op school zat?
Who knows? Eerlijk gezegd, het maakt mij echt allemaal niet meer uit nu. Ik wil gewoon
klaar zijn hiermee, zodat ik kan slapen.
Misschien in de toekomst een richting kiezen die niet industrieel of metaal is? Dat lijkt mij
wel een goed idee?
Was de stage eigenlijk een zinvolle ervaring? Ik vind dat de stage zelf geen zinvolle
ervaring was, maar wat ik heb gedaan was wel zinvol. Ik heb kunnen praten met mensen
van een heel andere opvoeding en achtergrond, die levens hebben geleid die ik anders
nooit zou hebben kunnen ontmoeten. Mijn suggesties? Doe hiermee door, ook al haatte ik
het allemaal is het nog steeds goed omdat ik het haatte. Dat vind ik wel een goede
levensles, later zal je altijd geforceerd worden om dingen te doen die je echt wel haat.
Also, ik haat portfolio opdrachten zo veel. Zo veel, als ik klaar ben met school ga ik al
mijn oude portfolio’s verbranden en zal ik er nooit meer een schrijven. Dat is mijn wens,
om nooit meer een portfolio te moeten schrijven. Ik haat portfolio’s. Dat is nog een les die
ik heb geleerd, ik haat portfolio’s
Feedbackformulier van Jan hieronder.
Naam leerling: Jonas Vanbockryck
Naam stagebegeleider:Jan Van Achter, Falk Culinair NV
In je stage heb ik de volgende kwaliteiten kunnen waarnemen:
Stipt: Jonas was elke dag tijdig aanwezig.
Gemotiveerd: Jonas had elke dag een postieve en leergierige ingesteldheid.
Gedisciplineerd: Jonas luisterde goed naar de uitleg, tips en adviezen die werden gegeven
door de ervaren werkmensen om hem nieuwe technieken en handelingen te tonen en aan
te leren. Gedurende de hele werkdag heeft hij zich ijverig en productief opgesteld.
Beleefd: Jonas was uitermate beleefd, zowel naar mij toe als naar de andere werkmensen.
Hij werd unaniem aanzien als een aangename persoon om mee (samen) te werken.
Hoe had je deze stage nog beter kunnen benutten? Je voornaamste werkpunten zijn:
Zelfvertrouwen: Geloof in jezelf en met een postieve ingesteldheid kom je al een heel
stuk verder in het leven.
Wat ik je wil meegeven voor de toekomst:
Je bent een jongeman met veel capaciteiten en veel potentieel. Laat je niet van de wijs
brengen door één of andere aandoening, maar beschouw dit als een belangrijke vorm van
zelfkennis. Bouw verder op deze positieve ervaring en laat niemand je wijsmaken dat je
onhandig bent!
Durf fouten te maken, op voorwaarde dat je er iets uit leert. Veel succesvolle
zakenmensen zullen beamen dat men meer leert uit eigen fouten dan uit eigen successen.
Desondanks, veel succes gewenst!
Mijn Bedankbrief
Ik heb gewoon een email gestuurd, niet zo een fancy brief… ik ben echt slecht met
mensen bedanken ok…
Mail, I guess: