Judul Résénsi : Cara Bertahan Hirup Kulawarga Suzuki ti Musibah Pareum Listrik mangtaun-taun Idéntitas Judul : Survival Family / サバイバルファミリー Wanda : Drama Genre : Petualangan, Komedi, Sci-Fi, kulawarga Produksi : Fuji Television Network, Toho, Dentsu, Altamaria Pictures Sutradara : Shinobu Yaguchi Pamaén : Fumiyo Kohinata – Yoshiyuki (Bapa) Éri Fukatsu - Mitsué (Indung) Yuki Izumisawa - Kénji (cikal) Wakana Aoi - Yui (bungsu) Durasi : 114 menit Medal : 11 Pébruari 2017 Kulawarga Suzuki hirup di kota Tokyo nu mangrupa salah sahiji kota nu pang sibukna di dunya. Mun ngadéngé kecap “Tokyo” tangtu baé langsung kabayang patali marga (lalu lintas) nu ramé, apartemént-apartemént nu laluhur, lampu nu nyala ti beurang nepi ka peuting, jeung jelema-jelema na nu sararibuk waé. Tokyo siga/kawas kota nu pantrang kuleum. Sapertos jalmi-jalmi lain nu tinggal di Tokyo, kulawarga Suzuki hirupna gumantung pisan kana teknologi. Bapana, Yoshiyuki, damel unggal dinten ngagunakeun léptop, ka kantor naék(?) karéta listrik, jeung sok nongton tipi saban/tiap mulih ti kantor. Indungna, Mitsué, teu apal cara motongan lauk nu sageluntung kénéh jeung sieun ku serangga nu sok aya di sayuran nu dikirim ti lembur téh. Jadi anjeunna mah biasana ngolahna lauk nu atos dipotongan di supermarket atawa masak(?) makanan nu instan. Budakna, Kenji jeung Yui, duanana candu kana teknologi, yén leptop atawa hengpon. Hal éta nyebaban/matak/ngabalukarkeun budakna téh rada kirang hormat ka indung bapana. Putrana nu cikal gé hubunganana kirang alus jeung Bapana. Dina hiji poé, kota Tokyo ngalaman blackout. Tina lampu, lift, alarm, hengpon, karéta, mobil, sénter, mesin ATM, nepi ka pompa air, kabéhanana teu bisa dipaké. Nu dikirana listrik téh bakal nyala(hurung/murub) isukanana, eh geuningan henteu. Poé ka poé listrik téh teu hurung-hurung(?). Ti pameréntah ogé taya béja atawa guaran/wawaran da radio, internet, hengpon, jeung saluran TV na pareum kabéh. Ngilik/ningali hal ieu, kulawarga Suzuki makin/beuki khawatir/honcewang/hemar-hemir tuluy mutuskeun(?) pulang/balik/mulih ka mitohana. Dimimitian wéh petualangan/lalampahan/perjalanan pinuh tangtangan na kulawarga Suzuki ngaggunakeun sapedah ti Tokyo ka Kagoshima tur bertahan hirup Najan dua taun abdi atos nongton ieu pilem 4 kali, tapi pilem Survival Family suksés waé nyieun hanjleu/kagagas/sedih jeung betah pisan nongtonana. Teu heran pilem ieu berhasil dinominasikeun dina nominasi Best Film di International Film Festival & Awards Macao (2016), Best Achivement in Directing di Faro Island Film Festival (2018)) jeung berhasil menangkeun nominasi Best Ensemble di Faro Island Film Festival (2018). Dikutip ti morganwyong.org, dina interview na, sutradara Shinobu Yaguchi nga-highlight yén anjeunna dina nyieun carita téh teu kapangaruh ku naon nu keur trén, tapi fokus ka carita jeung pesen nu hayang ditepikeun anjeunna, pernyataan éta téh kabuktian di pilem ieu. Beda ti pilem-pilem musibah lain nu leuwih nganembongkrun kahancuran paburatak jeung porak poranda na bumi/dunya, pilem ieu justru leuwih fokus kana konflik hubungan/patali antar anggota kulawargana. Efek CGI jeung musik nu macu adrenalin nu biasana ngajamur dina pilem musibah gé teu aya di pilem ieu mah. Saban/unggal/setiap scene karasa nyata jeung realistis sapertos diambil/dicokot/dicandak dari pilem dokumentasi. Musik na ge minim pisan. Tapi kombinasi ieu suksés nyieun pilem na karasa nyata. Urang gé jadi tiasa leuwih asup kana caritana sapertos urang keur nyarios dina percakapan sapopoé nu pastina eweuh backsound na. Mun aranjeun mikirna “alah atuh mun saeutik backsound jeung éfékna mah bosen atuh nongton na gé” Éiitss…keheula! Justru pilem ieu nyieun abdi jadi takjub lantaran bisa nyulap carita drama nu biasana ngabogaan témpo lami/lelet/laun jeung buat/jieun/bikin ngantuk jadi carita nu ramé jeung lucu/kayungyun. Loba selingan-selingan humor nu bikin(?) seuri ku tingkah karakterna. Salian ti éta, aya ogé kajadian nu teu kaduga ku urang. Ti cara storytelling na gé alus. Urang tiasa ningali scene nu aya di awal-awal/mimiti téh pasti aya hubunganana/patalina sareng scene-scene selanjutnya/saterusna. Nu bikin leuwih salut deui, penggambaran karakter na, tingkah laku na, sipat-sipat na relatable jeung deket pisan ka kahirupan sapopoé. Pas pertama kali(kahiji?) ningali judul pilem ieu, abdi teu ngarasa katarik/kabetot/kabita hayang nongton da dikira téh plot carita na bakal biasa jeung standar sapertos pilem kulawarga nu lain. Éh tapi geningan caritana justru suksés nyieun abdi ngaasupkeun ieu pilem kana list film favorit jeung berkualitas nu pernah ditongton. Ayeuna justru abdi bakal ngarasa rugi pisan mun pas éta abdi ngaliwatan pilem ieu. Salian ti eta, abdi teu ningali aya kahengkeran deui di pilem ieu. Pesan moral nu ditepikeun pilem ieu loba pisan plus berguna/kapaké jeung karasa pisan di kahirupan urang sapopoé. Ti pesen ngeunaan kulawarga, tata krama, pamikiran/pangaweruh, harta, nepi ka tehnik-tehnik cara bertahan hirup teh diajarkeun ku film ieu. Alus pisan mun ditonton bareng-bareng sakaluarga.