“Kabataan sa Kasalukuyang Panahon”
Ika nga ng ating pambansang bayaning si Dr. Jose Rizal, “Kabataan ang pag-asa ng
bayan”, ngunit pag-asa pa rin bang maituturing ang mga kabataang maagang
nabubuntis? Sa ating kasalukuyang panahon na ginagalawan ay marami tayong
naririnig na isyung pumapatungkol sa maagang pagbubuntis ng mga kabataan. Sa
napakamurang edad pa lamang ay mapapansing may karga-karga na silang mga anak
o ‘di kaya’y sapo-sapo ang papaumbok na tiyan. Ang maagang pagbubuntis ay hindi
dapat gawing normal lalo na sa mga kabataan.
Ayon sa nasyonal na estadistika ng bansa, humigit kumulang 200,000 ang kaso ng
teenage pregnancy sa Pilipinas. Ang maagang pagbubuntis ay maraming masamang
epekto hindi lamang sa kabataan, kundi pati sa kanilang mga magulang, at maging ng
buong komunidad. Ito ay maaaring makaapekto sa kanilang pag-aaral. Gayundin ang
pagdagdag ng kaso ng mga mahihirap at walang trabaho sa ating bansa. Bukod pa sa
mga ito ay ang kanilang mga magulang ang labis na mahihirapan.
Alam nating lahat na ang edukasyon ay isa sa mga pinakamahalagang aspeto ng
buhay nating mga tao lalong lalo na sa mga kabataang naturingang “pag-asa ng
bayan”. Ngunit sa kabilang banda, kung ang mga kabataang ito ay maagang
nagkakaroon ng responsibilidad ay may posibilidad na huminto sila sa kanilang pagaaral. Bukod pa dito ay ang pagbubuntis ng maaga ay nakakaapekto sa patuloy na
pagtaas ng ating populasyon dahil ayon sa pag-aaral, isa ang Pilipinas sa mga
bansang kabilang sa ASEAN member states na may pinakamataas na kaso ng
maagang pagbubuntis ng mga kabataan . Dumarami ang mga walang trabaho dahil
karamihan sa mga nabubuntis ng maaga ay hindi na nakakatapos ng kanilang pagaaral. Liban pa dito ay kung iyong papansinin, ang mga magulang ang siyang nagaalaga sa kanilang mga apo. Sila ang nagtatrabaho upang mapakain maging ang
nakabuntis sa kanilang mga anak kung kaya’t doble doble ang kanilang pagod.
Ang usaping ito ay kailangang bigyang-pansin ng mga nakatataas dahil kung patuloy
ang pagtaas ng kasong ganito ay lalo lamang tataas ang populasyon at lalong
maghihirap ang bansa. Imbes na mag-aral at makatapos ang mga kabataan ay nagaalaga sila ng kanilang mga anak sa murang edad. Hindi ito dapat gawing normal
sapagkat nakakaapekto ito sa edukasyon ng bata, nakakadagdag sa problema ng
magulang, at nakakapagpahirap sa bansa. Sa unahan ng teksto ay binanggit ko ang
kataga ni Rizal na “kabataan ang pag-asa ng bayan”, nais ko sanang itama ang
pahayag niyang iyon ng, “Ang kabataang nag-aaral ng mabuti, ang siyang tunay na
pag-asa ng bayan”.