Posisyong Papel
Ang Pananaw at Layunin ng Korporasyon sa Usapin ng
Pagmimina sa Pilipinas
Mayo 2017
Introduksyon
Detalyadong ipinapahayag sa posisyong papel na ito ang mga pananaw at layunin ng
organisasyon tungkol sa corporate social responsibility para sa usapin ng pagmimina sa bansa,
kabilang na ang mga aksyong dapat bigyang-pansin upang makamtan ang layunin at pananaw na
ito. Nagbibigay-daan ang papel na ito para sa upang makapagpahayag at mabigyan ng puna sa
posisyon nito para sa nasabing adbokasiya.
Kabilang ang papel na ito sa ilang posisyong papel na hinanda ng lupon ng kumpanya.
Ang mga ito ay tinipon at binuo upang malaman ang mga napagkasunduang dapat bigyan ng
pansin pati na rin ang mga pagkakaiba ng ilang mga argumento ng mga posisyong ito.
Naihambing rin ang papel na ito sa , na nilimbag noong . Makakatulong ang nasabing rebyu
upang mabigyang prayoridad ang iba’t ibang pagkakasundo sa usaping ito.
Posisyon
Taong 1995, nabagabag ang reputasyon ng Marcopper, isang kumpanyang taga-Canada
na kilala sa kanilang tanso, nang naganap ang isa sa pinakamatinding sakuna ng pagmimina sa
PIlipinas. Dahil sa kakulangan ng responsibilidad habang nangunguha ng tanso sa Marinduque
na nakita sa iniwan nilang kemikal na basura, nagbunga ang pagbaha ng ilang pook sa ilog ng
Makulapnit-Boac, paglikas ng halos dalawampung pamayanan, at pagkamatay ng mga halaman
at hayop. Namatay naman ang tig-tatlong minero sa Semirara sa Antique at sa Monkayo sa
Lambak Compostela dahil din sa kakulangan ng kaligtasan ng mga lugar na dapat pangunahan
ng gobyerno. At noong 2012, may
Talamak ang mga nangyayaring sakuna sa ating daigdig, at ang mga ito ay kadalasang
dulot ng pagpapabaya ng mga tao, partikular na ang mga korporasyong kinikilala ngayon sa
walang katapusang pagpapayaman at pagpapaunlad nang hindi nalalaman ang bunga ng kanilang
mga kilos. Dahil dito, napapatunayan ang kahalagahan ng pagtulong ng mga kumpanyang ito sa
pagtanaw ng utang na loob sa kapaligiran para sa mga likas-yaman na napapakinabangan nila
dito. Upang masiguro na makakatulong ang pribadong sektor sa adbokasiya ng pangangalaga sa
kapaligiran, kinakailangan ang suporta ng pamahalaan sa pagpapatupad nila ng mga batas upang
mapanatili ang magandang kalagayan ng mga anyong-lupa na pinagkukuhanan nito. Sa tulong ng
isang maayos na sistema, mapapatunayan na hindi kailangang ipawalang-bisa ang pagmimina sa
bansa kung ito ay isinasagawa alinsunod sa protokol.
Maraming salik ang binigyang-pansin sa usapin ng responsibilidad ng mga korporasyon.
Isa na dito ang argumento ng mga kumpanyang nasira ang imahe sapagkat kanilang ipinipilit na
ang mga hindi kanais-nais na pangyayari ay dulot ng hindi inaasahang sanhi o kalamidad katulad
ng mga bagyong napag-aalamang pangunahing dahilan sa pagkamatay ng mga apektado sa
insidente, na idinadahilan sa force majeure. Kahit na may katotohanan sa pinaglalaban nito,
kailangan pa rin na alam ng isang organisasyon ang mga disabentaheng maaring matamo ng
kalikasan at ng mga tao kapag ipinagpatuloy nila ang kanilang mga operasyon. Isa pang salik na
dapat isaalang-alang ay ang kalinisan ng tubig na gagamitin ng mga mamamayan sa kanilang
pang-araw-araw na gawain.
Sinasabi na ang corporate mining o ang pagkita ng tao mula sa likas na mineral ng isang
bansa ay hindi makatwiran, sapagkat hindi naman ito nakakatulong sa pagsagupa sa matinding
kahirapan na mayroon sa ating bansa ngayon. Ngunit para naman sa pinuno ng DENR na si Roy
Cimatu, posible ang pagkakaroon ng balanse sa pakikinabang sa minahan at pangangalaga sa
kabundukan. Kung ang konseptong ito ay naging posible sa ibang lugar dahil sa kagalingan ng
mga istratehiya natin, mangyayari rin ito sa Pilipinas sa kabila ng iba’t ibang kundisyong
bumabalakid dito. Isa pang dahilan na dapat nating tandaan hindi ang pagkuha ng ginto, pilak, o
kung ano pang mineral ang nagiging dahilan ng ating kahirapan, kundi ang hindi wastong
paggamit sa gintong ginagawa nating salapi. Ang pagmimina ay nagbibigay-daan para sa
paghahanapbuhay, at dahilan ng ating pagkalugmok sa ekonomiya ang kabi-kabilang scam sa
pamahalaan, kung saan nagagamit ang mga ibinabayad natin sa buwis para sa pansariling interes
ng mga nasa posisyon ng serbisyong pampubliko. Isa pang salik na dapat nating pagtuunan ng
pansin pagdating sa kahirapan ay ang takbo ng lipunan natin ngayon kung saan nagtutulungan
ang mga kapitalista na umikot ang pera sa kanilang mga kamay, at hindi man lang ito
mapakinabangan ng mga nasa laylayan. Bukod pa dito, unti-unti pa lang nating niyayakap ang
pagbabago papunta sa renewable energy, malaking tulong pa rin sa ating panahon ang nonrenewable energy na dapat lang matutunang tipirin nang husto.
Kung kaya, ginagabayan tayo ng Philippine Mining Act of 1995, kasama na ng ilang
reporma nito sa mga nagdaang administrasyon. Bukod pa dito, bilang sagot sa suliranin ng
pagmimina sa bansa, kinakailangang igalang ng pribadong sektor ang lupain na sa ilang
pagkakataon ay pagmamay-ari ng mga tribo at maliliit na grupo, pati na ang karapatan nila upang
pagpaalaman sa mangyayring operasyon sa kanilang pook. Isa pang rekomendasyon ay ang
pagkilala rin sa small-scale mining na maaring bigyan ng limitasyon ng DENR upang
masigurong makapakinabang din ang mga tribo nang hindi nag-aalala tungkol sa kalagayan ng
kanilang pangangatawan. Para naman sa malalaking korporasyon, kinakailangang tanggapin
lamang ang kanilang operasyon kung masisiguro nitong makakatulong siya sa paglago ng
pambansang ekonomiya. Kung sakaling hindi sila sumunod sa protokol, kinakailangan nilang
magbayad ng mataas na halaga.
UNANG PANGKAT (11ABM-20)
Abanador, Chloie U.
Alvarez, Jarissa Mae M.
Anenias, Ivan Luigi E.
Bacat, John Leedhol A.
Balatbat, Patricia L.
Bermas, Nica Vernice P.