John Claude L. Viloria
GED0116 – Section 47
Pagwaksi sa Nakasanayan
Totoo kaya ang kasabihang “History repeats itself”? Isang tanong na maaaring
magpakita kung mayroon bang pagbabago na nangyari sa ating bansa – pagbabagong
makabubuti hanggang sa hinaharap o pagbabagong ididirekta ulit tayo sa mga gawi ng
nakaraan. Sa pagsusuri ng kanta ni Rey Valera na Sa Aking Panahon, makikita natin ang
mga pangyayaring naganap sa ating bansa noong sinulat niya ang kantang ito. Marahil
laganap parin ang iba sa mga nabanggit sa kanta sa kasalukuyang panahon ngunit hindi
ito tulad sa paraan kung pano ito nangyari noon.
Kung ating pag-uusapan ang mga problemang nakapaloob sa kanta ni Rey Valera,
makikita dito ang ilang mga isyu tulad ng pangingnidnap, pornograpiya, pangre-rape,
pagtangkilik ng ibang bansa kaysa sa atin, at kurapsyon sa gobyerno. Totoo naman na
ang lahat ng nabanggit ay nangyayari parin magpasahanggang ngayon ngunit may ilan
na bumaba ang mga kaso tulad ng pangingidnap na umabot na 0 kada 100,000
populasyon ang naitala nong 2012. Sa mga natirang isyu tulad ng pornograpiya, lumala
ang mga kaso natin at mas tumindi ang mga taong sangkot sa gawaing ito. Noong 2017,
ayon sa UNICEF ang Pilipinas ay ang may pinakamataas na porsiyento pagdating sa
pinagkukuhanan ng pornograpiya (Pasion, 2017). Hindi lang ito bastang pornograpya
dahil mga bata ang nagiging biktima dito. Ayon naman sa naging istatistika na ginawa
noong 2014, sa kda 100,000 Pilipino, 10 ang nagiging kaso ng rape. Mapapansin na
dumarami at lumalaki ang kaso na umabot sa 19.08 porsiyento kada taon simula noong
taong 2005. Isa pa sa mga isyung makikita ay ang mas pagtangkilik ng mga Pilipino sa
mga banyagang gawi sa puntong nakakalimutan nilang may mas malalang nagaganap
sa ating sariling bansa. Masasabi ko na hanggang ngayon, may ilan paring hindi
ginagamit sa wasto ang kanilang pribilehiyo upang makatulong sa maraming
nangangailanagang mamayang Pilipino. Mas pinipili nialng isara ang kanilang mga mata
at tenga kaysa pagtuunan ng pansin ang mga aghihirap na kababayan. At kahulihan ay
ang kurapsyon, na hanggang sa ngayon ay hindi mawala-wala dahil sinasanto ng mga
pulitiko ang mga perang bayang napapasakanila.
Dito sa kantang ito, kung ating susuriin pang mas mabuti, ang lahat ng problemang
ito ay maituturo sa isang problema na lahat tayo ay magkakasundo dahil sa kasalakuyang
kondisyon ng ting bansa – ang kapabayaan ng pamamahala ng ating gobyerno. Kung
ang gobyerno sana ay nabibigay sa mga taong naghihirap ng kanilang pangangailangan
para sa araw-araw nang sa gayo’y malagpasan ang kahirapang kanilang dinadanas, hindi
sana nangyari ang pangingidnap at ang pagbebenta ng katawan sa malaswang paraan.
Kung ang gobyerno sana ay may parusang matindi para sa mga nangre-rape, hindi sana
nauulit ang mga ganitong problema. Kung ang ating gobyerno lamang ay mayroong
totoong pakialam at malasakit sa mga mamamayang Pilipino, hindi sana ganito ang
nangyayari sa ating panahon. Walang puwedeng gawing lusot ang mga nakaupo sa
puwesto dahil alam nila ang bigat ng posisyon at responsibilidad nilang kailangan
gampanan para mapabuti ang lagay ng ating bayan. Hanggang salita nalang ba?
Hanggang mga pangako nalang ba? Ngayong darating na eleksiyon, nalitaw na unti-unti
ang mga baho ng mga politiko dito sa ating bansa. Maaaring nagpapabango lamang ang
iba at nagpapaganda ng imahe kaya’t pilit nilang ibinababa ang kanilang mga kalaban.
Maganda na rin siguro iyon para malaman ng mga tao ang katiwaliang nangyayari sa
ating bansa. Ngunit ang mas mahalaga ngayon ay pagtuunan natin ng pansin ang mga
lider na maaaring makapagpabago ng kalagayan ng ating ansa. Suriin natin nang mabuti
ang mga kredensyal at mga pagpapatunay na may kakayahan silang mamahala ng isang
bansa, hindi tulad ng ibang pulitiko na namemeke ng kredensyal, nagsisinungaling, at
nagnanakaw ng pera ng bayan. Dapat tayong pumili ng mga lider na kayang maglingkod
para sa bayan, handang makinig sa hinanaing nga mga tao, at magbigay ng tamang
serbisyo na karapat-dapat sa mga tao.
Ang kantang ito ay tila naging isang panawagan para mamulat ang bawat isa sa
mga nagaganap sa ating paligid. Kung ating papakinggan ang kanta, ang tono nito ay
malumanay at para bang nananawagan sa bawat isa na “Ito ang nangyayari sa atin, bakit
parang walang may pakialam?”. Kapag may gusto siya bigyang diin, hindi niya ito
nilalakasan ang musika, sa halip ay tinitigil niya ito para maging malinaw ang pagkakasabi
at pagkakabigkas ng liriko. Hindi naman gumamit ang nagsulat ng matitinding salita para
ipahiwatig ang kanyang gustong iparating ngunit ang mensahe ng kanyang kanta ay
umaalingawngaw na parang nangungumbinsing makinig ang mga tao.
Binanggit ko kanina sa simula ang tanong kung totoo nga ba ang pag-uulit ng
kasaysayan, at masasabi kong ito ay possible hangga’t ginagawa natin ang tamang
desisyon. Ang desisyon na makabubuti para sa lahat at hindi lamang para sa sariling
kagustuhan. Mapapansin natin na sa kantang isinulat ni Rey Valera, hindi pa nawawaksi
ang mga isyung nakapaloob sa kanta, mayroon mang nabawasan ang kaso, ngunit
karamihan dito ay lumala. Ito na siguro ang tamang panahon para ayusin ang gusot na
ginawa ng kasalukuyan nang sa gayo’y maging tuwid na ang daang tatahakin ng bawat
isa sa hinaharap.
Sanggunian:
Kidnapping
rate.
(2012).
Crime
Statistics.
Knoema.
https://knoema.com/atlas/Philippines/topics/Crime-Statistics/Assaults-KidnappingRobbery-Sexual-Rape/Kidnapping-rate
Pasion P. (2017, December 13). Philippines top global source of child pornography Unicef. Rappler. https://www.rappler.com/nation/philippines-top-global-source-childpornography-unicef
Rape rate in the Philippines from 2003-2014. (2021, September 29). Statista Research
Department. Statista. https://www.statista.com/statistics/1170674/philippines-raperate/