ATMOSFER (MOOD)
 Çalışmadaki duygudur. Yazarın oluşturduğu ortamdır.
 Okuyucunun okurken hissettiği duygulardır. Bazı metinler
sizi üzgün hissettirirken, bazıları neşeli hissettirir.
 Bazı şiirlerin yazılmasının ana nedeni belli bir atmosfer
oluşturmaktır.
 Yazarlar atmosfer yaratmak için imge, diyalog, zaman,
mekân, kurgu gibi birçok araç kullanırlar.
 Bazen yaratılan bir atmosfer metin boyunca korunur, bazen
de belli amaçlar doğrultusunda atmosfer değiştirilir.
Atmosfer değişikliği metni anlamada önemli bir ipucudur.
 Bazı atmosfer örnekleri: melankolik, duygusal, romantik,
neşeli, kasvetli, gerilimli, tedirgin edici, öfkeli, kederli,
gerilimli, ıssız, kuşku uyandırıcı, korkutucu, bıkkınlık
verici, iğrendirici…
TON (TONE) – Duyguların açıklanma yolu
 Metinde yazarın/şairin niyeti ve duygu aktarımıdır.
Tavrıdır.
 Sanatçı okuyucuda hayranlık, coşku, acıma, nefret gibi
duygular uyandırmak ister. Bunun için de metinde övme,
abartma, yerme, güldürü vb. unsurlar kullanır.
 Tonu yaratmak için sözcüklerden, karakter, mekân ya da
zamandan faydalanabilir.
 Ton, yazarın sözcükleri ve detaylarla ifade edilir. İçerikteki
ipuçları tonun belirlenmesine yardımcı olur.
 Edebiyatta olası tonlar duygular kadar çok olabilir.
 Ton (söyleme biçimi), söylediğinin anlamını değiştirebilir.
Kinaye, tariz, iğneleme tonu değiştirebilir.
 Eğlendirici, mizahi, komik, kötümser, öfkeli, laubali,
oyunbaz, ironik, resmi, iyimser, nükteli, dehşet verici,
tumturaklı, açık aydınlatıcı gibi tonlar sayılabilir.