AN AFFAIR WITH PRINCE CHARMING ✅
by dsheenx
R-18 Completed He's a student, she is a college instructor. He's the campus resident Prince Charming, she is a woman with a dark past. He wants her, she can't resist him... So let the affair begin.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
One
Enrique
Hell. The day I'd been dreading for weeks had arrived. Ang araw na lilisanin ko ang France. Bakit ba ako pumayag sa kagustuhan ng biological mother ko na sa Pilipinas ko ipagpatuloy ang college studies ko?
Bumangon ako sa kama. Hindi ko kinalimutang ayusin uli iyon, isang bagay na nakasanayan ko na tuwing umaga. Nang maliit kasi ako ay si Tita Sophie ang nag-aayos ng pinaghigaan ko. I loved that woman so much, ayoko siyang nahihirapan kaya pinag-aralan kong ligpitin ang sarili kong kama at mga kalat.
Nagsuot ako ng T-shirt at jeans bago bumaba sa unang palapag ng chateau na tahanan namin sa Bordeaux, France. Pumunta ako ng kitchen. There she was. Sophie Saavedra Delhomme. My father's beautiful wife. My wonderful stepmom. Binibigyan niya ng grape juice sina Elford, Ellis at Essex.
I hugged Tita Sophie from behind around her waist. "Morning, Tita Sophie."
"Morning. Nakahanda na ba ang baggage mo, Rique?"
"Yeah." But I don't really feel like going to the Philippines, Tita. Pinigilan kong sabihin iyon sa kanya.
My biological mother didn't want me. Tanggap ko na iyon and honestly, it didn't bother me much any more. How could it? I already had a very loving family in France.
Ang hindi ko maintindihan ay kung bakit biglang tumawag si Mommy two months ago at pinilit akong tumira at mag-aral sa Pilipinas. Hindi ako naniniwalang gusto na niyang gampanan ang papel bilang tunay na ina ko. Still, pumayag ako sa demand ni Mommy. Hindi ako pinilit nina Dad at Tita Sophie, hinayaan nila akong magdesisyon sa sarili ko. Although I'd long given up on building a good relationship with my mom, hindi pa rin nagbabago ang katotohanan na biological mother ko siya. Wala ako sa mundo ngayon kung hindi dahil sa kanya, and if only because of that, pinagbigyan ko siya kahit hindi bukal sa loob ko.
"I'll miss my Enrique." Tita Sophie patted my cheek affectionately.
"I'll miss you too, Tita." Smiling, I hugged her tighter to me and kissed the side of her neck.
"Palagi mo na lang niyayakap at hinahalikan si Mommy, Kuya Rique. She's not your girlfriend, you know," sabi ni Samantha.
"I just like how she smells, sis. Wala pa akong nakikilalang babae na kasimbango ni Tita Sophie."
"One day, you'll meet a special girl and you'll get addicted not just to her scent, but everything about her, Rique," my father, Ezequiel Delhomme, said. "Gaya ng nangyari nang makilala ko ang Tita Sophie mo. Naging adik ako sa kanya," he half-jokingly added.
Filipina rin kaya ang magiging special someone ko? I wondered to myself.
Ihinatid ako ng family ko sa Charles de Gaulle Airport sa Paris. Panggabi ang flight ko to Manila. May private jet ang Delhommes pero mas pinili kong mag-commercial flight. Hindi naman ako pa-VIP o pa-impress na tao. Isang malaki at pahabang backpack lang ang dala ko na puwedeng hilahin dahil may mga gulong iyon.
"Mag-aral ka pa ring mabuti kahit wala ako, angel. Huwag puro boy bands," bilin ko kay Samantha.
She pouted. "Bakit kay Mommy, palagi kang sweet, Kuya Rique? Pero sa akin, istrikto ka."
"Because you're my little sister. Nag-promise ako noon kina Dad at Tita Sophie na poprotektahan kita. Now give me a goodbye kiss."
She kissed me in the cheek. "Mami-miss ka ng friends ko na may crush sa iyo, Kuya Rique."
Natatawa lang na hinaplos ko ang pisngi ni Samantha. Kahit napakabata pa ay takaw-atensiyon na ang gandang taglay niya. She had golden brown curly hair. Maputi siya at napakapula ng mga labi. Like an angel indeed.
Bumaling ako sa triplets. "Magpapakabait kayong tatlo. Huwag n'yong pahirapan si Tita Sophie sa pag-aalaga sa inyo."
"Kuya Rique, kailan ka babalik?" tanong ni Elford.
"December. Dito ako magki-Christmas kasama n'yo of course."
Nagpaalam na rin ako sa parents ko. I hugged Tita Sophie for the last time.
Tinapik-tapik ako ni Dad sa likod. "Puntahan mo agad ang Tito Harvey mo pagdating mo sa Pilipinas, Rique," bilin niya.
Si Tito Harvey ang President/CEO ng mga business namin sa Philippines. Malapit siya sa buong family namin kaya Tito Harvey ang tawag ko sa kanya.
"I will, Dad. I'll go inside now. Love you all, guys."
Sixteen hours later, nakarating ako sa NAIA. Taun-taon ay nagpupunta kami ng pamilya ko sa Pilipinas para bisitahin ang family ni Tita Sophie pero ngayon lang ako mananatili rito nang matagal mula nang kunin ako rito nina Dad at Tita Sophie twelve years ago.
Pumunta ako sa coffee shop sa airport na meeting place namin ni Mommy. May kausap siya sa cell phone. Wala akong makapang pananabik sa dibdib ko nang makita ko siya. May time na uhaw na uhaw ako sa atensiyon at pagmamahal niya pero hindi niya iyon ibinigay sa akin at ngayon, hindi ko na siya hinahanap-hanap. Napansin niya ako. "Enrique is here. See you later, darling," paalam niya sa kausap bago itinago ang cell phone. "You're late," sita niya sa akin pagkatapos. My mom was wearing oversized sunglasses but despite that, hindi ko maiwasang mapansin na ang laki ng tanda ng itsura niya compared kay Tita Sophie. Si Tita Sophie kasi, mukhang nasa twenties lang.
Dinampot ni Mommy ang designer bag sa tabi niya at tumayo. "We have to hurry up. May pupuntahan pa ako."
Nice to see you again too, Mom, sa isip-isip ko habang sumusunod sa kanya. No hug or kiss from her. I was not surprised at all. Mas magugulat ako kung nagkaroon siya ng change of heart sa akin. Because, to tell the truth, I didn't think my mom had a heart.
A black large SUV stopped in front of us. I disliked the vehicle at first sight. It was too bulky for my taste. I preferred sleek sports cars.
May lalaking naka-barong na lumabas sa unahan ng sasakyan at binuksan ang pinto sa likuran. Sumakay kami ni Mommy.
Tumingin ako sa driver at lalaki sa front passenger seat. They both looked sinister, like goons or bodyguards.
"Whose car is this?" tanong ko kay Mommy.
"Joben."
"Who's he?"
"Congressman Joben Antares. My fiancé."
So, she was engaged to a politician. That was news to me.
"Congratulations," I said.
"No need to be sarcastic now, Enrique."
Hell. Hindi naman ako sarcastic. I was trying to have a conversation with her. Para kasi kaming mga estranghero sa isa't isa na hindi nag-uusap sa sasakyan samantalang biological mother ko siya. I should've just shut my mouth.
Huminto kami sa tapat ng isang mataas na condominium building.
"Ibinili kita ng place na mapag-i-stay-an mo habang nag-aaral ka rito. Let's go."
Pumasok kami ni Mommy sa condominium building, sumakay ng elevator at lumabas sa fifteenth floor. A minute later, nasa loob na kami ng isang condo unit. Halatang inayos iyon para magustuhan ng isang teenager. Cool ang wall paint at mga furniture, may malaking TV at iba pang modern appliances and gadgets.
"Malapit lang ito sa new school mo. Hindi ka mahihirapan sa pagpasok. Like it?" tanong ni Mommy, tila nasisiyahan sa sarili dahil nag-take siya ng time para hanapin at ihanda ang place na ito para sa akin.
"You shouldn't have bothered, Mom. Puwede naman akong mag-stay sa house namin sa The Abbey," walang latoy na sabi ko. Ewan ko kung bakit nag-expect ako na sa house niya ako patitirahin habang nasa Pilipinas ako kaya nadismaya ako nang dalhin niya ako rito.
"Nag-iinarte ka ba, Enrique? Hindi ka nagagandahan rito dahil maliit ito kung ikukumpara sa properties ng ama mo? You spoiled brat. Unang araw mo pa lang rito pero pinag-iinit mo na ang ulo ko."
"I wasn't complaining, Mom. Nagpapakapraktikal lang ako. May iba naman akong matutuluyan, hindi mo na kailangang gumastos para sa akin."
"Gusto kong dito ka tumira, hindi sa bahay ng Dad mo, at susundin mo si Mommy. Alright?" Para bang isa akong batang munti sa tono ng pananalita niya. Ganoon rin niya ako kausapin kapag mayroon siyang gustong ipagawa sa akin nang bata ako. "Alright, Enrique?" ulit niya nang hindi ako sumagot.
"Yeah, fine," sabi ko, exasperated.
"Good boy." Tumingin siya sa relos niya. "Iiwan na kita rito. Magkikita pa kami ni Joben." Pagkaalis ni Mommy ay hinubad ko ang backpack at ibinaba sa couch. Inilibot ko ang paningin sa makulay ngunit tahimik na condo unit. I was already missing home as early as now.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Two
Sherrie
Click.
Naglalakad ako sa St. Michael's University nang biglang mabali ang takong ng sapatos ko. Drats! Muntik na akong matumba. Mabuti na lang, nabawi ko agad ang balanse ko. Oh why, oh why? Bakit palagi na lang itong nangyayari sa akin? Hindi ako clumsy. Madalas nga lang ay palpak ang mga napipili ko. Gaya na lang ng sapatos na ito. Kabibili ko pa lang last month pero nasira na. Hay.
Umupo ako sa isang wooden bench at binuksan ang bag ko. Kinuha ko sa emergency kit ang super glue. Palagi akong handa sa ganitong pagkakataon dahil madalas nga kasi akong malasin.
Hinubad ko ang sirang sapatos para malagyan ng super glue. Habang hinihintay na matuyo iyon, pinanood ko ang mga estudyanteng naglalakad sa St. Michael's. Ang bilis ng panahon. Parang kailan lang, isa pa ako sa mga estudyante rito. Ngayon, nagtuturo na rin ako rito gaya ng papa ko. Ito talaga ang pangarap kong propesyon noon pa.
Sa peripheral vision ko ay nakita ko na may mga lalaking estudyante na pumuwesto sa kabilang bench. Malapit lang sila kaya hindi maiwasang maulinigan ko ang usapan nila.
"And what are French women like?"
"Inventive."
"Oooh. I think I'm going to love French women. Seriously, sawang-sawa na ako sa mga babae na walang katorya-torya sa kama. You better shake it more, girl! C'mon!"
Napailing-iling ako. Tsk! College boys and their hormones.
"Bar tayo mamaya."
"Game! Malabong makakilala tayo ng French girls sa bars dito. Pero alam ko na ang lalapitan ko, mga p're. 'Yong magaling gumiling sa dance floor!"
Rowdy laughter.
"Kayo na lang. I don't like going to bars and parties."
"The fuck, Rique? Afraid your mom will spank you if you come home late? Booo!"
"I don't live with my Mom. Mag-isa lang ako sa condo. But I don't like staying up late. I need my eight hours of sleep every night."
Kantiyawan uli.
"Bakit, gusto mo pang lumaki, Rique?"
"Okay sana 'yon, but I already stopped growing up two years ago unfortunately. Gusto ko nga sanang pantayan o lagpasan ang height ni Dad na six-four. Imagine my disappointment nang six-two lang ang inabot ko."
"Six-two is not bad, dude. You're easily the tallest here. Six-one lang ang captain ng basketball team."
Naintriga ako sa isa sa mga estudyanteng iyon na six-two raw ang height kaya tumingin ako sa direksiyon nila. May tatlong nakaupo sa bench at may dalawa na nakatayo. Sa dalawang iyon na nakatayo, may isa na matangkad. Tall, lean and heart-stoppingly beautiful...
Akmang-akma sa kanya ang huling description ko dahil para talagang tumigil sandali sa pagtibok ang puso ko nang mapagmasdan ko siya. Mayroon siyang maamong mukha. Napakaputi at napakakinis ng kutis niya para sa isang lalaki. Itim ang buhok niya gayundin ang magagandang mga mata niya. Matikas ang tindig niya. Kahit T-shirt at jeans lang ang kasuotan niya, mukha siyang prinsipe na may mukha ng isang anghel.
"Hi, Rique," bati sa kanya ng dalawang female students na napadaan.
"Hey," he greeted the two girls back, flashing his perfect smile at them.
Nakangiti pa rin siya nang pumaling ang mukha niya paharap sa akin. Naramdaman siguro niyang may iba pang nakatingin sa kanya. Kumislot nang malakas ang puso ko nang magtagpo ang mga mata namin.
Oh boy! I'm caught!
Nag-iinit ang mukha na nag-iwas ako ng tingin. Umakto ako na parang walang nangyari. Pero nag-panic ako nang maglakad siya patungo sa kinaroroonan ko. Drats! Bakit siya lumalapit? Ano'ng kailangan niya?
Huminto siya sa harapan ko kaya napatingala ako. Muntik na akong matulala. Jesus, this boy was even more good-looking up close! Sa sobrang guwapo niya, parang may nakikita na akong golden light na nakapaligid sa kanya. "Problem?" he asked.
I blinked. Itinatanong ba niya kung ano ang problema ko at tinitingnan ko siya kanina? And then I realized na ang hawak kong sapatos ang tinutukoy niya.
"Oh this? Naputol ang takong ko. But it's okay now. Pinapatuyo ko na lang ang inilagay kong glue."
I studied him. Maaaring Prince Charming material siya pero hindi pang-fairy tale kundi pang-red-hot romance novel ang mga bagay na maiisip ng isang babae kapag kaharap siya. Parang napakasarap halikan ng maamong mukha niya. Imposible ring hindi pangarapin ng mga babae na haplusin ang malapad na balikat at maskuladong dibdib na bumabakat sa suot niyang blue T-shirt.
Watch your thoughts, Sherrie. Alalahanin mong estudyante siya.
But, boy, oh boy, why did he have to look so awfully perfect?
Sa pagkagulat ko ay umupo siya sa tabi ko. Inayos pa niya ng kamay ang makintab na buhok niya bago nagpakilala. "I'm Rique. You are?"
Er... napagkamalan ba niya akong estudyante rin?
"Miss Leones," sagot ko.
Siya naman ang napakurap. "You're a professor?"
"Instructor." I was still a low-ranking college teacher. Ikalawang sem pa lang ng pagtuturo ko sa St. Michael's.
"Cool. You look very young to be a college instructor though. How old are you?"
"I'm twenty-two."
"I knew it. Bata ka pa. I'm twenty-one." He smiled and I found it hard to breathe.
Napatingin ako sa ID niya. Nagulat ako nang mabasa ang buong pangalan niya. "You're Enrique Delhomme? Ang transferee rito na mula sa isang prestigious university sa France?" gulat na tanong ko.
"I see you've heard about me." He smiled again.
Drats. Stop that.
His smile was enough to make any woman's heart melt, and I was not an exception.
"Narinig ko ang ilang professors sa Literature Department na pinag-uusapan ka last week."
Actually, kahit hindi ko narinig ang co-teachers ko na pinagkukuwentuhan siya ay pamilyar na rin ako sa pangalang Delhomme. Ang pamilyang iyon ang nagmamay-ari ng The Abbey, isang sikat na residential and commercial area sa Pasig. They were currently based in Bordeaux, France.
"Twenty-one ka talaga? Pero second year ka pa lang." Iyon ang narinig ko sa professors na bumanggit sa kanya.
"Well, you know. Eighteen na usually nakakatapos ng high school ang mga student sa Western countries. Nineteen sa case ko dahil nag-transfer ako sa France nang bata ako." He shrugged. "Literature ba ang subject na itinuturo mo?" tanong niya dahil nabanggit ko ang Literature Department kanina.
"Yes."
"You like classic novels and poems?"
"As a matter of fact, I do, Mr. Delhomme." "Call me Rique. Or Enrique if you like."
Enrique. Yeah, mas gusto ko iyon.
"What's your first name by the way?" he asked.
"Um, Sherrie." Tumingin ako sa hawak kong sapatos. "I think kanina pa okay ito." Isusuot ko na sana ang sapatos nang bigla iyong kunin ni Enrique.
"Let me." Lumuhod siya sa harapan ko. Hindi ako nakahuma nang kunin niya ang paa ko. Hinaplos niya iyon ng daliri na muntik ko nang ikasinghap. Parang may nagliliparang mga paru-paro sa sikmura ko. Oh Lord, what was this boy doing to me?
"Maganda ang paa mo." Maingat na isinuot niya sa akin ang sapatos.
"T-thanks." Tumayo ako. I wanted to escape. Sobra na akong naaapektuhan ng presensiya niya at nahihirapan akong itago iyon. "I have to go. I don't want to be late for my next class."
Nagmamadali na akong umalis. Ramdam ko na sinusundan ako ng tingin ni Enrique.
Last class ko for the day. Naglalakad-lakad ako sa classroom, binabantayan ang students ko na naggu-group reading. Napapihit ako nang bigla na lang bumukas ang pinto sa likuran ng classroom. Nakita ko si Enrique na nakasilip sa pinto.
"Good afternoon. Can I sit in on this class?"
The girls in my class shrieked. I couldn't blame them. Prince Charming just stepped into the room. Hindi na kasi hinintay ni Enrique ang sagot ko kung puwede siyang mag-sit in, pumasok na lang siya basta at sumali sa isang reading group. Pigil na pigil ng mga estudyante sa grupong iyon ang mapatili na naman. 'Yong ibang groups, sa kanya na lang din nakatingin.
"Mr. Delhomme, is it your vacant period?"
"Yes, ma'am." Tila ipinaparating sa akin ng nakangiting mga mata niya na tinawag niya akong ma'am dahil tinawag ko siyang Mr. Delhomme. Jeez, ano naman ang gusto niyang itawag ko sa kanya sa harapan ng mga estudyante ko? Enrique? Masyado iyong informal.
"Alright. You can sit in on my class, but try not to distract my students too much, Mr. Delhomme." Ugh! As if he can help it that he's good-looking!
Pumunta ako sa table. Nag-take down ako ng notes. Nararamdaman kong may mga matang nakatingin sa akin kanina pa and I was right, kay Enrique ang mga iyon. What the hell was wrong with him? Why was he watching me?
Ipinaypay ko ang notebook sa mukha ko. Oh boy, it's hot in here.
Enrique smiled, kumikislap ang mga mata. Argh! Nakakahiya ako! Ipinahalata ko talaga na naaapektuhan niya ako. Instructor pa man din ako pero walang ipinagkaiba sa mga estudyante ko ang reaksiyon ko sa kanya.
Tumikhim ako bago itinuloy ang pagsusulat sa notebook. Pinilit kong huwag nang pansinin si Enrique. Nang matapos na ang oras na ibinigay ko sa mga estudyante ko sa pagbabasa at pag-discuss ng story ay tinawag ko ang atensiyon nilang lahat. Pinag-recite ko ang representatives ng bawat group kung ano ang naunawaan nila sa nabasa. I could still feel Enrique's eyes following my every move, pero iniwasan kong mapatingin sa dako niya.
Nang matapos na ang class ko, for the very first time, my students were reluctant to leave. Nanghihinayang na bumuntonghininga sila habang binibigyan ng last look si Enrique bago sila lumabas ng classroom. Inayos ko ang mga gamit ko sa desk. Aware ako na nasa classroom pa rin si Enrique, nakaupo. Nang kaming dalawa na lang ang natitira sa classroom, tumayo siya at naglakad palapit sa akin. Oh boy. Ano na naman ba'ng kailangan niya this time? Natataranta ako tuwing lumalapit siya.
Tatanungin ko na sana siya kung ano'ng kailangan niya nang lagpasan niya ako. Kinuha niya ang eraser sa patungan at sinimulang burahin ang kaunting nakasulat sa white board. I rolled my eyes. Ako na ang assuming na may sasabihin siya. Itinuloy ko ang paglalagay ng mga gamit sa bag ko. "Can I have your number?"
Napaharap ako kay Enrique. "What?" gulat na tanong ko.
"Nagpunta talaga ako rito para hingin ang number mo."
"You want my number? Why?" Umiinit na naman yata sa classroom. Or was it just my face? "Paano mo nga pala nalaman kung nasaan ako in the first place?"
"Itinanong ko sa secretary ng Literature Department ang class schedule mo."
"At hinahanap mo ako dahil...?"
"I just told you. Para mahingi ko sa iyo ang number mo."
Nakakatunaw ang tingin niya. Pati yata utak ko, nalulusaw na dahil parang ayaw gumana nang maayos. Get a grip, Sherrie.
"Sorry, Mr. Delhomme. Ibinibigay ko lang ang number ko sa students ko, in case na may announcement ako para sa buong class." Kinuha ko ang mga gamit ko. Nanginginig pa ang kamay ko. I headed for the door.
Maliksing sumunod si Enrique sa akin. Ipinagbukas niya ako ng pinto. Paglabas ko ng classroom ay nagmamadaling naglakad ako.
"Wait up, Sherrie!" tawag sa akin si Enrique.
Sherrie? What the hell?
"Please call me Miss Leones when we're on the school premises, Mr. Delhomme."
"Sorry," paumanhin niya. "So, your number?"
Napabuga ako ng hangin. "Bakit ba ang kulit mo? Hindi nga sabi kita estudyante para ibigay ko sa iyo ang number ko."
"I don't want to be your student. I want to apply as your boyfriend."
Boyfriend? Nanlaki ang mga mata ko. Pagkatapos ay mas binilisanko ang paglalakad. He was giving me a heart attack!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Three
Enrique
I tried to keep up with Sherrie. I swear, ngayon pa lang ako nahirapan nang ganito sa pagkuha ng number ng isang babae. Pero ayaw kong sumuko dahil interesado talaga ako sa kanya. Nang masulyapan ko pa lang siya kanina na nakaupo sa bench ay hindi ko na naiwasang humanga sa gandang taglay niya.
Oval-shaped ang mukha niya, mahaba ang tuwid na buhok, mapupungay ang itim na mga mata, perfect ang pagkakatangos ng ilong at mapupula ang mga labi. Balingkinitan ang katawan niya pero malusog ang dibdib at bilugan ang balakang. Her legs seemed to go on for days. I liked her long legs a lot.
Kakaiba nga ang atraksiyon na naramdaman ko sa kanya dahil usually ay sa mga mapuputing petite girls ako naa-attract. Sherrie had an olive complexion. At sa tantiya ko, nasa five-nine ang height niya pero dahil may takong ang mga sapatos niya, halos magkapantay na kami ng taas.
"Sorry, but I really need to go. I have a class," pag-iwas niya, pretending that she didn't hear what I said.
"Hindi ba huling klase mo na 'yong kanina?"
"I mean, MA class. Uma-attend ako ng graduate school." Lumabas siya ng gate.
Sumunod pa rin ako sa kanya. "Where?"
"Taft." Pinara niya ang parating na taxi. Huminto iyon. "Bye."
Ako ang nagbukas ng pinto sa backseat ng taxi para sa kanya.
"Thanks. Hey!" Nagulat siya nang umupo ako sa tabi niya at hinila ko pasara ang pinto ng taxi. "Sasabay na ako sa iyo. Mahirap mag-abang ng taxi. Taft, manong," sabi ko sa cab driver.
Halatang nakukulitan na si Sherrie sa akin. "Enrique, wala akong time na makipaglaro sa iyo."
"I'm not playing games with you. I like you."
"Are you crazy to say that?"
"Kabaliwan na ba ngayon ang magsabi ng I like you?"
"It's not that. Maghanap ka ng kaedad mo. Jeez."
"Oh come on. It's not like you're ten years older than me, Sherrie." Wala na kami sa campus, hindi ko siya tatawaging Miss Leones. In fact, I would never call her Miss Leones.
"I teach at St. Michael's."
"And to you I'm just a kid dahil estudyante ako at instructor ka? Not to brag, pero magaling ako sa business. Katulong ako ni Dad sa pagpapatakbo ng vineyard namin sa France. Seven years old pa lang ako ay in-expose na ako ni Dad sa operasyon n'on. Ngayong nasa Pilipinas na ako, ang takbo naman ng mga negosyo namin dito ang pinag-aaralan ko kapag hindi ako busy sa school. I'm more mature than you think, Sherrie."
Magsasalita sana siya pero pinatahimik ko siya sa pamamagitan ng pag-lean forward. Halos magdikit ang mga mukha namin.
"Gusto mong patunayan ko sa iyo sa ibang paraan na hindi ako bata para sa iyo?'"
Nanlaki ang mga mata niya. Bumaba ang tingin niya sa mga labi ko, kapagkuwan ay itinulak niya ako sa balikat. "Don't!"
Umayos siya ng upo. She looked tense. Hindi siya magkakaganito kung wala akong epekto sa kanya. Para mapatunayan iyon ay lumapit uli ako sa kanya.
She shifted away.
"Why are you so scared of me?"
"What?"
"Hindi ka lalayo kung hindi ka takot sa akin. You like me too, don't you?"
"Of course not!"
"But I think you do." "Hindi nga sabi!" Binigyan niya ako ng matalim na tingin. Pagkatapos ay humalukipkip siya at hindi na ako pinansin.
Oh hell. Nagalit na yata siya sa akin. Hindi naman iyon ang gusto kong mangyari. Gusto ko lang na malaman ang number niya at ayain siyang lumabas.
"Sherrie—"
"Manong, para na diyan sa tabi," she said. Nasa tapat na kami ng gate ng isang kilalang university sa bansa. Inilabas niya ang wallet.
"Ako na ang magbabayad."
"Okay. Thanks." Nagmamadaling itinulak niya ang pinto, mukhang relieved na makakalayo na siya sa akin.
Binigyan ko ng two hundred ang driver. "Keep the change, Manong."
Bumaba ako ng taxi at hinabol si Sherrie. Pero nakapasok na siya sa gate ng university. I shoved a hand through my hair, frustrated. Bakit ba niya ako nilalayuan? I didn't like this. It was making me feel unwanted. Again.
"Nice crib, dude."
"Yeah. This place looks hella cool!"
I was not in my best mood nang dumating ang mga kaibigan ko sa condo ko. Worse, may kasama silang tatlong babae na hindi ko kilala pero taga-St. Michael's rin daw. Kanina sa school ay kinumbinse ako nina Derick, Colt, Geomar at Hermes na mag-party sa condo ko kahit sinabi ko na sa kanilang wala sa bokabularyo ko ang salitang pagpupuyat. Hindi sa boring akong tao, but I wanted to get high grades, man.
Bata pa lang ako, determinado na akong makakuha ng matataas na grades dahil iniisip kong ikatutuwa iyon ni Mommy. Hindi ko agad na-realize noon na hindi mahalaga kay Mommy kung mag-aral akong mabuti o hindi dahil wala siyang pakialam sa akin. Wala na iyon sa akin dahil nagkaroon pa rin naman ako ng parents na nakaka-appreciate sa akin. Pero nag-stick sa akin ang habit na mag-aral nang mabuti hanggang ngayong nasa college na ako.
Nagsiupo sa couch at bean bag sa living room sina Geomar, Hermes at ang tatlong girls na kasama nila. Sina Derick at Colt ay lumibot sa condo.
"Ang daddy mo ba ang bumili ng magandang condo na ito para sa iyo, Rique?" tanong ni Hermes. Nakahawak sa magkabilang braso niya ang dalawang girls na nag-aagawan sa atensiyon niya.
"No. Si Mommy. I mean, my biological mother."
"Si Janice Valle ang totoong mommy mo?" tanong sa akin ng girl na nakaupo sa bean bag. Maganda siya pero masyadong sexy ang mga kasuotan niya gaya ng dalawa pang babae na katabi ni Hermes.
"How did you know that?"
Alam ng lahat na anak ako sa ibang babae ni Dad, hindi kay Tita Sophie, pero hindi public knowledge ang identity ng mommy ko. Kondisyon kasi iyon ng pamilya ni Mommy noon. Ipinaubaya nila ako kay Dad at Tita Sophie noong seven years old ako pero hindi puwedeng kumalat kung sino ang biological mother ko. Ayaw ng Valles ng eskandalo. Yeah, iyon lang ang tingin sa akin ni Mommy at parents niya: isang bagay na makakasira sa reputasyon ng pamilya nila. Sad but true.
"Napanood ko sa TV news program na gumawa ng quick profiles ng ilan sa mga tatakbo sa pagka-senador, including Congressman Antares. Narinig ko na engaged and soon-to-be-married siya kay Janice Valle na mother raw ng first son ni Ezequiel Delhomme na owner of Delhomme Group of Companies in Manila and adopted son of one of the richest men in Europe."
Snoopy journalists. Pati background ni Mommy, binubulatlat nila dahil tatakbo sa senate ang fiancé niya. Baka hindi niya iyon ikatuwa. On the other hand, hindi na namin iyon kasalanan. Siya ang pumili na ma-involve sa isang politician. Hindi niya kami masisisi kung lumabas ang itinatago niyang sikreto.
But something was not right. Kung hindi gusto ni Mommy na malaman iyon ng mga tao, bakit niya ako pinilit na pumunta at mag-aral sa Pilipinas?
"We have pizza, guys!" sigaw ni Derick, dala ang pan pizza na dinner ko dapat.
"And soda," Colt said. Ipinamahagi niya ang mga soft drinks. Obviously, they raided my kitchen.
"Bakit wala ka ni isang bote ng beer rito, Rique? Para kang hindi college student," reklamo pa ni Colt.
"Wine lang ang alcoholic drink na iniinom ko."
"Sosyal mo, p're. Ganyan ba kapag may vineyard ang pamilya?" kantiyaw ni Derick.
"'Sarap ng pizza na 'to. Saan mo 'to binili, Rique?" tanong ni Geomar.
"I didn't. Ginawa ko 'yan."
"Marunong kang magluto?" tanong sa akin ng babae na kumausap sa akin kanina.
"Yes. Tinuruan ako ng Dad ko."
"Wow," she said.
Three hours later, nasa condo ko pa rin silang lahat. Nakabukas na ang stereo. Nagsasayawan sila sa living room habang nagsisigawan nang malakas. Talagang tinotoo nila na magpa-party sila rito. Nang hindi na ako nakatiis sa ingay nila ay lumabas ako sa balcony ng condo ko.
I found myself thinking of Sherrie. Disappointed talaga ako na ayaw niyang seryosohin ang sinabi ko na gusto ko siya. And because of what? Dahil mas bata ako sa kanya? Dahil college instructor siya? So what? Hindi dahil mas bata ako, hindi na ako karapat-dapat sa kanya.
Besides, I could tell that she was attracted to me too, and I was not even being conceited here. Kabisado ko na ang mga babae. Alam ko kung attracted sila sa akin, and Sherrie was very easy-to-read. Hindi ba iyon lang dapat ang mahalaga, that we liked each other?
Bumukas ang sliding door sa likuran ko. Tinabihan ako ni Mina, 'yong babaeng kanina pa nagpi-flirt sa akin.
"Nandito ka lang pala. Kanina pa kita hinahanap," she said.
"Nagpapahangin lang ako."
"Polluted naman ang hangin dito sa labas. Ayaw mo ba sa maingay? Sabi kasi ni Hermes, hindi ka mahilig mag-party."
"Yeah," matipid na tugon ko.
"Why not? You're nineteen just like us."
I felt a pang of guilt. Nang magpakilala ako kay Sherrie ay sinabi ko na twenty-one na ako kahit nineteen pa lang talaga ako. May pakiramdam kasi ako na iisipin niyang masyado akong bata para sa kanya kung sinabi ko ang totoo kong edad. Tama naman ako. Kahit nga nagsinungaling ako na twenty-one na ako, ayaw pa rin niya akong seryosohin.
Dapat sinabi kong twenty-three na ako para hindi niya iniisip na mature na siya para sa akin. Matangkad naman ako at malaki ang katawan ko, I will pass for twenty-three. I think.
"Partying is just not my thing," sabi ko kay Mina.
"Yeah?" Naramdaman ko ang paglagay niya ng kamay sa braso ko. Tumingkayad siya at inilapit ang mukha sa akin. Oh hell. Here we go. "Show me your room, then maybe you can start having fun tonight," bulong niya, nang-aakit ang ngiti.
Hinila ko ang braso ko. "I don't do casual sex, Mina."
Tumaas ang mga kilay niya, tila tinatantiya kung seryoso ako.
"It's not that you're not pretty, Mina, but like I said I'm not interested in casual sex. I don't sleep with a girl unless I have special feelings for her. Unless we have a mutual understanding."
"I see." Inilagay uli niya ang mga kamay sa railing.
Nakahinga ako nang maluwag na hindi ikinagalit ni Mina ang pagtanggi ko. I knew that women didn't handle sexual rejection lightly. Fortunately, hindi pa naman ako nasasampal ng isang babae kahit madalas akong tumanggi sa mga natatanggap kong ganitong proposition.
"Hindi ka lang pala mukhang good boy, mabait ka pala talaga. Hindi ka jerk gaya nina Hermes."
"You think they're jerks?"
"Hell, yeah. 'Yong tatlo na 'yon, hindi naaalala ang names ng mga girls na nilalandi nila. Kung paano sila makaka-score sa mga babae lang kasi palagi ang nasa isip nila. Pero ikaw, natandaan mo ang pangalan ko. At binabanggit mo ang pangalan ko habang magkausap tayo. Girls like that, you know. 'Yong naririnig namin ang name namin sa guy na gusto namin."
"Ngayon ko lang iyan nalaman."
"Nakikipagkaibigan ka rin dapat sa girls para magkaroon ka ng insight sa mga gusto namin."
"Marami akong kaibigang babae sa France."
"Really? Ang mga lalaki daw na maraming kaibigan na girls, usually ay close rin sa mommy nila."
"I'm close to my stepmom."
"Can I be one of your friends too, since hindi tayo puwedeng maging f*ck buddies?"
I chuckled. "Yeah. Why not?"
Nagkuwentuhan pa kami ni Mina sa balcony. Pero habang kausap ko siya ay dumadaan pa rin sa isip ko si Sherrie. Nahiling ko na sana ay si Sherrie ang kasama at kausap ko ngayon. Marami akong gustong malaman tungkol sa kanya.
Kinabukasan ng umaga, pumunta ako sa opisina ni Tito Harvey sa Abbey Tower. Itinanong ko sa kanya kung alam rin niya na open na si Mommy sa media tungkol sa akin.
"Nagpa-investigate na ako. May nakausap ang investigator ko sa isa mga staff ni Congressman Antares. Napag-alaman kong balak gamitin nina Janice at Congressman Antares ang pamilya mo."
"What do you mean, Tito Harvey?"
"Alam ni Janice na malalaman at malalaman ng media ang tungkol sa pagkakaroon niya ng anak sa pagkadalaga. Bukod sa very resourceful ang journalists, hindi rin sealed ang public documents kaya madali iyong napapasakamay ng kung sino-sino. Kaysa malaman ng mga tao ang ginawa ng Valles noon na pagtatago sa iyo, nag-crisis management agad sila. Pinapunta at pinag-aral ka rito ng Mommy mo para lumabas na may magandang relasyon kayo. Para kung lumutang man ang balita na itinago ka noon ng mommy mo, maitatanggi niya iyon."
Oh hell, I knew it. May dahilan kung bakit bigla akong kinulit ni Mommy na mag-aral sa Pilipinas.
"Binanggit mo na gagamitin nila ang pamilya ko?"
"Masyadong mabango sa mga tao rito ang pangalang Delhomme. Multibillionaire ang grandfather mo at isa lang ang hahalili sa kanya balang-araw, ang dad mo. At ikaw naman ang panganay na anak ng Daddy mo, ang susunod sa footsteps niya. Alam ng lahat na pagdating ng panahon, ikaw ang hahawak sa mga business ng grandfather at father mo. Napakatamis n'on sa pandinig ng mga tao."
"Or voters," I said, pissed. "Pinapunta ako ni Mommy rito para gamitin. This is so f*cking familiar." Minsan ko lang gamitin ang F word. I was really just pissed.
Pagpasok ko sa school, bad trip pa rin ako kay Mommy. Napaka-selfish niya talaga. Pinilit niya akong pumunta ng Pilipinas para siguruhing magiging senador ang lalaking pakakasalan niya.
Noong seven years old ako, dinala niya ako sa France at ipinakilala kay Dad pero hindi dahil gusto niyang magkaroon ako ng kikilalaning ama. Gusto lang niyang maagaw si Dad kay Tita Sophie. Pero hindi umubra ang pangmamanipula niya kay Dad noon. Hanggang ngayon, wala pa ring pagbabago si Mommy. She was still a manipulative bitch. Hindi ako makapaniwala na siya talaga ang mommy ko. Napakalayo ng ugali niya kay Tita Sophie. Pagkatapos ng last subject ko, kinuha ko sa bulsa ng jeans ang papel na pinagkopyahan ko ng teaching schedule ni Sherrie. Bad trip. Wala siya sa St. Michael's dahil MWF lang siya nagtuturo at Thursday ngayon. Gusto ko pa namang mag-sit in uli sa klase niya para makita ko siya at gumanda naman ang araw ko.
My cell phone rang.
Si Mommy. Lalo akong na-bad trip nang malaman na siya ang tumatawag. Sinagot ko iyon dahil alam ko na magagalit siya kapag hindi ko pinansin ang tawag niya.
"Mom," bungad ko. Naglalakad pa rin ako sa school building. May mga babaeng bumabati sa akin na tinatanguan ko lang. Wala talaga ako sa mood.
"Do you have a class on Saturday, Enrique?"
"Sa umaga lang. Sa hapon—" Pumupunta ako sa Abbey Tower para pag-aralan ang takbo ng DMGC. Hindi ko na iyon naituloy dahil nagsalita na uli si Mommy.
"Good. Engagement party ko sa Saturday. Be there. Ipapakilala kita kay Joben. Maraming reporters na darating. Wear your best suit." Sinabi niya sa akin ang venue at oras ng engagement party. Hindi na rin niya ako binigyan ng pagkakataong tumanggi. Nawala na siya sa other line.
Wala akong ganang um-attend sa engagement party. Wala rin akong interes na makilala si Congressman Antares. Ngayon pa lang, may pakiramdam na akong hindi ko siya magugustuhan. But if I didn't attend my mom's engagement party, she would surely raise hell. My mom was very good at that, and it was something I didn't want to witness again. Wala akong choice kundi um-attend.
May naisip ako na nagpaganda ng mood ko. Right! I would ask Sherrie to be my date on my mom's engagement party. Paano ko kaya siya mapapapayag?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Four
Sherrie
Jeez, kanina pa hindi normal ang heart rate ko. Sobrang kinakabahan ako at patingin-tingin sa paligid habang papunta sa Literature Department, as if mayroon akong gustong makita.
Si Enrique?
No! Kinakabahan ako na baka magkita kami. Hindi ko "inaasam" na magkita kami. Magkaiba kaya iyon. 'Yong una, natatakot ako na mangyari iyon. 'Yong pangalawa naman, it's like I actually want it to happen, and of course, that's not true—
"Hi," bungad sa akin ni Enrique pagdating ko sa department. "Cripes!" I shrieked. "Sorry. Hindi ko gustong gulatin ka." "W-what are you doing here?" Mas mabilis na ngayon ang pagtahip ng dibdib ko. At bakit hindi ko na masabi na kaba lang ito? May parte ko na parang natutuwa na nandito siya. Parang sabik na sabik ang mga mata ko na tingnan ang napakaamong mukha niya.
"Hinihintay ka." He smiled coyly.
Nagsisirko ang puso ko. That smile. God. It should be declared illegal. Ang lakas kasi ng epekto ng ngiti niya sa mga babae.
"Huwag mong sabihing nandito ka dahil kukulitin mo na naman ako sa number ko?"
"Iba ang sadya ko. I wanted to ask you if you could be my date tomorrow night."
"Huh?" Nagsisirko na naman ang puso ko. Stop that! Hindi ka dapat nagkakaganyan dahil sa isang estudyante. You should be ashamed of yourself. Sheesh.
"Engagement party ng mom ko bukas. I wasn't very keen on attending that event, pero wala akong choice. But if you could be there with me, hindi na magiging masyadong unplesant sa akin na dumalo. So, please, pumayag ka na," he pleaded, and he actually looked cute. Ang amo kasi ng mukha niya pagkatapos ay nagpa-puppy eyes pa siya. Irresistible.
But I had to resist.
"Bakit ako? May mga kaibigan ka na maaari mong ayain sa event na iyan, Mr. Delhomme."
"Ikaw ang gusto kong makasama bukas ng gabi. Please?"
"I'm busy."
"Ilang oras lang naman. Seven p.m. ang start ng event. Susunduin kita sa inyo at pagkatapos ng event, ihahatid uli kita."
"No." Tinangka kong lagpasan siya pero hinarangan na naman niya ako. "Paraanin mo ako, Mr. Del—" Natigilan ako nang makita kong dumating ang papa ko. Tumingin ang papa ko sa amin ni Enrique, nagsasalubong ang mga kilay.
Pumormal ako. "Sa library available ang exercise book na hinahanap mo, Mr. Delhomme, hindi dito sa department. Itanong mo na lang sa librarian kung paano ka makaka-avail."
Ngumiti sa amin si Papa bago siya pumasok sa pinto ng department. Nakahinga ako nang maluwag na napaniwala ko siya na isa lang estudyanteng nagtatanong si Enrique.
Sinenyasan ko si Enrique na umalis na dahil baka may iba pang professor na dumating. Imbes na umalis ay inilapit niya ang mukha sa akin. Nanlalaki ang mga matang napaatras ako sa dingding. Lumapit uli siya at inilagay ang mga palad sa magkabilang tagiliran ko, trapping me.
"A-ano ang ginagawa mo, Mr. Delhomme?"
"Hahalikan kita kapag hindi ka pumayag."
Drats! Mapapahamak ako sa ginagawa niyang ito!
"This is not funny. Tanggalin mo ang mga kamay mo diyan at lumayo ka sa akin, Mr. Delhomme," utos ko sa kanya. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Alalang-alala ako na biglang may sumulpot at makakita sa amin.
"Say yes first. Say you'll be my date tomorrow night."
"No!"
Inilapit na naman niya ang mukha sa akin, nakatingin sa mga labi ko. Nasamyo ko ang mabangong hininga niya. Oh my God! Huwag niyang sabihing hahalikan nga talaga niya ako?
Pinigilan ko siya sa dibdib. "Alright! Yes!"
Tumigil sa paglapit sa akin ang mukha niya. "Great! Isulat mo rito ang address mo para mapuntahan kita bukas." Inabutan niya ako ng piece of paper at ball pen na kinuha niya sa back pocket ng jeans niya.
Inis na kinuha ko ang mga iyon, then scribbled furiously.
Sumulpot si Chad, Literature prof din. "Good morning," bati niya sa akin.
"G-good morning," tugon ko. "Ito ang title ng exercise book na itinatanong mo, Mr. Delhomme," patay-malisyang sabi ko uli kay Enrique nang iabot ko sa kanya ang papel at ball pen.
He chuckled. Muntik ko na siyang sipain sa binti. Na-amuse pa talaga siya na pinalabas ko uli na nagtatanong lang siya tungkol sa isang partikular na libro! Hindi naman ako magda-drama nang ganito kung hindi siya makulit.
"Nag-breakfast ka na, She?" tanong ni Chad.
Enrique frowned at him.
"Hindi pa," tugon ko.
"Bumili ako ng breads at coffee. Kainin natin sa loob."
"Susunod na ako."
Pumasok na sa department si Chad.
"Who's that?" tanong ni Enrique, nakakunot pa rin ang noo.
"Katrabaho ko. Obviously."
Napatag ang noo ni Enrique. "I see. Susunduin kita bukas sa..." Binasa niya ang address ko. "Hermano Building. What a coincidence. Malapit lang ito sa condo ko." He sounded pleased. "Dadaanan kita nang six p.m. Is that all right with you?"
Tumango ako.
"I'll see you tomorrow night, cherie," nakangiting paalam niya bago naglakad paalis.
Pumasok na ako ng department. Nag-uusap si Chad at ang Papa ko habang umiinom sila ng kape. They were close. Parang mentor ni Chad ang papa ko dahil naging estudyante siya ni Papa noon.
Pumuwesto ako sa isang bakanteng desk, nanginginig, especially my hands. I can't believe I touched him. Oh. My. God. I touched Enrique Delhomme's chest. Hindi ko rin mapaniwalaan na pumayag akong samahan siya sa event na binanggit niya. Ugh. Ano kaya'ng mangyayari?
Saturday. Nagmamadaling binuksan ko ang pinto ng condo ko. Drats, it was already five-thirty! Pinag-assist pa ako ni Papa sa speaker ng seminar na ginanap sa St. Michael's kanina kaya ngayon lang ako nakauwi.
Ibinaba ko ang mga gamit ko sa couch. Dali-dali akong pumasok sa bathroom. Nag-shower ako nang hindi binabasa ang buhok. Wala na kasi akong time na patuyuin iyon. Mayamaya ay darating na si Enrique para sunduin ako.
Pagkatapos mag-shower, ibinalabal ko sa sarili ko ang makapal na bath towel. Nanginginig pa ako sa ginaw paglabas ko ng bathroom. Humatsing ako.
"Bless you."
I screamed when I saw Enrique in my condo. "Relax. It's only me."
"Paano ka nakapasok dito?" Bakit ba palagi na lang niya akong ginugulat?
"Nahulog mo ang susi sa labas ng pinto." Ipinakita niya sa akin ang susi.
Lumapit ako sa kanya at kinuha ang susi. Sa sobrang pagmamadali ko kanina, hindi ko namalayang nahulog pala iyon. "Hindi ka pa rin dapat pumasok na lang basta rito," kastigo ko sa kanya.
"Sorry. Nag-alala ako nang makita ko ang susi sa labas. Kinabahan ako na baka na-kidnap ka kaya nabitiwan mo ang susi mo."
I rolled my eyes. "Sa movies lang nangyayari ang ganyan."
"Nah. Na-kidnap noon ang stepmom ko bago sila ikinasal ni Dad."
"Okay. Sa movies at sa mga mayayaman lang nangyayari iyon."
Hindi na siya sumagot. Paano, abala ang mga mata niya sa paghagod sa katawan ko. What? Nagbaba ako ng tingin sa sarili. Drats! Naka-towel nga lang pala ako!
Tumakbo ako sa silid ko. Hinawakan ko ang nag-iinit na mukha ko. Bakit ko ba nakalimutan kanina na hindi disente ang itsura ko? At ang Enrique na iyon, sinamantala pa talaga ang view sa harapan niya.
Kinuha ko sa closet ang susuotin ko. Structured black dress na isa lang ang strap. Nagsapatos ako na may takong. Well, halos lahat naman ng sapatos ko, may takong. Nagsuklay ako at nagwisik ng kaunting cologne sa likod ng tainga, then okay na ako.
Kinuha ko lang ang purse ko at binalikan ko na si Enrique. "I'm ready to go."
"Wow." Hinagod na naman niya ako ng tingin.
Hindi ako nagpaayos sa salon at hindi rin Vera Wang ang dress ko pero pakiramdam ko, napakaganda ko ngayon dahil sa appreciative na paraan ng pagtitig niya sa akin.
"Halika na," patay-malisyang sabi ko. Habang papunta kami sa elevator ay tinitingnan pa rin niya ako. Gusto ko na siyang sawayin dahil nako-conscious ako nang sobra.
"You look beautiful."
"Yeah, right. Galing ka sa Europe. As if maniniwala ako na magagandahan ka sa tulad ko na hindi fair-skinned, blonde at blue-eyed," panonopla ko sa kanya. Defense mechanism. Ayokong ipaalam sa kanya na apektado ako ng tingin at papuri niya.
"Believe it. Ikaw ang pinakamagandang babaeng nakita ko sa nine... sa buong buhay ko, Sherrie. You're breathtaking."
Such a smooth talker. Sa tingin ba niya, hindi pa sapat ang mukha niya para mahulog sa kanya ang mga babae? Kailangan pa talaga niyang magbitaw ng mga ganoong linya?
Boy, have mercy on me. I can't fall for—
Literal na napatalon ako nang hawakan niya ang kamay ko. "What the hell?" nanlalaki ang mga mata na sita ko sa kanya.
"Gusto lang kitang alalayan sa paglalakad."
"Makakapaglakad ako nang maayos." Jesus. Wala talaga siyang awa! Aatakehin na ako nang totoo sa mga pinaggagagawa niya.
Mabilis na lumapit ako sa bumukas na elevator. Isa lang ang nakasakay doon at lumabas na rin sa floor na kinaroroonan namin.
Tinabihan ako ni Enrique sa elevator. Parang pinapakiramdaman niya ako habang pababa kami. Umakto lang ako nang normal. Hanggang sa hawakan na naman niya ang kamay ko. Hinila ko iyon pero lalo niya lang hinigpitan ang hawak niya.
"Enrique, what do you think you're doing?" Tumingin siya sa akin. "I told you I liked you, Sherrie, at ayokong makalimutan mo iyon. I'm courting you. I'm determined to make you my girlfriend."
Umawang ang bibig ko. Tumingin na uli siya sa harapan ng elevator, nakangiti, tila natutuwa na nasabi na niya ang gusto niyang sabihin sa akin. Hawak pa rin niya ang kamay ko. At habang tumatagal, nagugustuhan ko na rin iyon.
No! That's wrong!
Sinubukan ko uli na bawiin ang kamay ko. Useless. Nag-replay sa isipan ko ang sinabi niya. I'm determined to make you my girlfriend. Oh hell, seryoso ba siya roon? Bakit ako pa ang napag-trip-an niyang ligawan? Dahil ba hindi ko pinapatulan ang pagpi-flirt niya sa akin mula pa noong Wednesday? Na-challenge ba siya?
Bumukas na ang elevator. Nagpatianod na lang ako nang maglakad siya. Lumabas kami ng building. Dinala niya ako sa harapan ng isang Ferrari. In-unlock niya ang mga pinto niyon.
"This is your car?"
"My dad's. Tinawagan ko siya kanina para hiramin ang sasakyan niya. This is my dad's too." Tumingin siya sa suot niyang suit.
Ngayon ko lang napansin ang suot niyang suit. Pero kung kasingguwapo niya ba naman ang lalaki, sino pa ang papansin sa suot niya?
"Hindi ako nakapagdala ng suit nang pumunta ako ng Philippines kaya nanghiram muna ako kay Dad. Luckily, kumasya sa akin kahit mas matangkad siya sa akin nang two inches. Parang sinadya nga para sa akin ito, don't you think?"
"Uh, yes."
Lumamlam ang mga mata niya, parang nalulungkot. "I'm trying to impress you, Sherrie. Am I failing miserably?"
Okay. Chance ko na itong linawin ang ginagawa niya.
"Enrique, bakit ka ba nakikipaglaro sa akin? Are you bored? O gawain mo lang talaga ito kahit nang nasa France ka pa?"
He scowled. "Who told you na nakikipaglaro ako sa iyo?"
"Ano ang tawag sa ginagawa mo? Bakit mo ba ako kinukulit? Dahil ba—"
"Because I want you, Sherrie." Hindi ko napaghandaan ang ginawa niya. He framed my face in his hands and kissed me. I gasped.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Five
Enrique
I swallowed Sherrie's sweet little gasp. Nanlalaki ang mga mata niya, pero pagkatapos ay pumikit siya. Hindi na ako nagdalawang-isip na palalimin ang paghalik ko sa kanya; ipinasok ko ang dila ko sa bibig niya at nilasahan siya. Her mouth was so sweet, the sweetest I'd ever tasted.
She smelled good too. Hindi ko alam kung anong pabango ang gamit niya pero hindi floral at hindi rin niya ipinampaligo sa buong katawan. Kaunting hint lang ng perfume ang naaamoy ko at natutukso akong hanapin ang pinanggagalingan niyon. Some other time perhaps. For now, I concentrated on kissing her sweet mouth.
Nakapikit pa rin siya habang nakatingala sa akin. She was so damn beautiful. Hinaplos ko ang mukha niya habang hinahalikan siya. The word mine crossed my mind. Funny, dumaan rin sa isipan ko si Dad at Tita Sophie. I'd seen my dad kiss Tita Sophie a million times, and I realized that was also how I was kissing Sherrie now. Possessive and worshipful at the same time.
Si Sherrie na ba ang special girl na binanggit sa akin ni Dad na isang araw ay makikilala ko? I wondered. "Can't you feel it? Can't you feel how much I want you?" I asked, still caressing her face with my fingers.
Napadilat siya. "Oh no." Nagpa-panic na tumingin siya sa paligid, namumula ang buong mukha. She was so cute.
"Hey, don't be embarrassed. We only kissed."
"You kissed me. In public!" Hinila niya ang pinto ng Ferrari at pumasok para makapagtago sa mga tao.
Nangingiting pumuwesto ako sa driver seat. Nakatulala si Sherrie sa passenger seat, mukhang hindi pa rin makapaniwala na nag-kiss, or rather, hinalikan ko siya. Still, hinayaan niya ako at hindi niya ako itinulak. Napatunayan kong may epekto talaga ako sa kanya kahit itinatanggi niya.
Pinatakbo ko ang Ferrari. Nasa Manila lang din ang resort-hotel na venue ng engagement party ni Mommy. It was owned by her family. Pinagbuksan ko ng pinto ng sasakyan si Sherrie para makababa siya.
Tiningnan niya ang parking lot na puno ng mga sasakyan. "Bakit may mga sasakyan ng TV and radio networks?"
"Binanggit ni Mommy na may mga reporters rin na a-attend dito."
"Oh no! Iuwi mo na ako. Baka may makaalam na magkasama tayo rito."
"Don't worry. May mga reporters lang dito dahil congressman ang fiancé ni Mommy. But the reporters won't pay much attention to the guests."
Nag-hesitate pa rin siya. "Kung hindi ka comfortable na may mga reporters dito, hindi natin kailangang magtagal. Magpapakita lang ako kay Mommy para malaman niyang pumunta ako, then we can go. Is that all right with you?"
"Y-yes," pagpayag niya bagaman napipilitan lang.
I took her hand. Automatic na hinila niya iyon. Hinigpitan ko ang hawak ko sa kamay niya.
"Enrique..." Nakikiusap ang mga mata niya na huwag akong maging ganito sa kanya. "Get used to it, Sherrie. Get used to me," I said.
Wala na siyang nagawa kundi magpatianod sa akin papunta sa hotel. Pumunta kami sa Events Hall. Hinanap ko ng tingin si Mommy. Nasa unahan siya, may kausap na reporters. Hindi na lang muna ako magpapakita sa kanya. Mamaya na lang, kapag wala na ang reporters.
But she already saw me. Tinawag at kinawayan niya ako. Nagsilingon sa amin ang reporters.
"Pupuntahan ko si Mommy. You don't have to come with me. May mga reporters. Stay here," sabi ko kay Sherrie.
"Okay."
"Let's have dinner and go to the movies after this."
"What?"
Iniwanan ko siya ng ngiti bago ko pinuntahan si Mommy. Dinner. Movies. With Sherrie. I couldn't wait.
Wala naman talaga akong balak na magtagal rito. Ginamit ko lang ang party na ito. Nagmakaawa ako kay Sherrie na samahan ako dito pero ang plano ko talaga ay ayain siyang mag-dinner at magsine afterwards at dahil magkasama na kami, wala na siyang magagawa kundi pumayag.
"This is my son Enrique Valle Delhomme," pakilala ni Mommy sa akin sa reporters. Inilagay niya ang kamay sa braso ko, like a proud mom.
Alam ko na ang plano niya kaya hindi ko makuhang matuwa na ipinapakilala niya ako sa mga tao bilang anak niya. Gayunpaman ay hinarap ko nang maayos ang reporters. Sinagot ko ang mga katanungan nila. I also lied when I had to, for Mommy's sake. Pinagbigyan ko na lang siya sa palabas niya.
"Darling! We're over here!" tawag ni Mommy sa lalaking nakasuot ng Barong sa di-kalayuan.
Congressman Joben Antares.
What was mommy thinking? That guy looked like the bad guys in the movies. Dark and brooding. Malulupit ang mga mata na hindi napagtakpan ng malapad niyang ngiti. Kahit sa malayo ay amoy na amoy ko ang sangsang ng pagkatao niya.
Ang mas ikinainis ko pa, pinalabas ni Mommy sa reporters na malapit kami ni Joben sa isa't isa, na para ko na rin siyang pangalawang ama. And the slimy bastard put his arm around my shoulders and smiled at the reporters who were asking for a photo op.
Tiningnan ko si Mommy. She narrowed her eyes at me. "Behave, Enrique," pagbabanta ng mga mata niya sa akin.
Pinagtiim ko ang bagang ko. I hated this. I hated it that she was using me again. Ang mas malala, matanda na ako ngayon. Aware na ako sa ginagawa niya hindi tulad noon. Pero wala pa rin akong magawa. Because she was my mother. Hindi ko makuhang ipahiya siya sa mga tao. Kaya pinagtiisan ko na lang ang mga nangyayari. Matatapos rin ito, and then I can take Sherrie to dinner. Gaganda pa rin ang gabi ko.
Hinanap ko ng tingin si Sherrie sa pinag-iwanan ko sa kanya. Nakita ko siyang nagpa-panic, then tumakbo siya. Ano'ng problema?
"Excuse me." Nilagpasan ko ang reporters para sundan si Sherrie. Maraming nakaharang na tao pero naabutan ko siya. "Sherrie."
"Enrique." "May problema ba?"
Ngumiwi siya. "Nasira ang damit ko. Bumigay ang strap."
Noon ko lang na-realize na hawak niya ang bodice ng dress niya upang pigilan iyong mahulog. "Nakakainis. Palagi na lang nangyayari sa akin ang ganito. Ang malas-malas ko." She looked like she was about to burst into tears.
"It's okay. Maaayos natin iyan."
Sinamahan ko siya sa ladies' restroom.
"Uh, kailangan bang pati ikaw nandito?" she asked.
"Wala namang ibang tao." Hinawakan ko ang natastas na strap ng dress niya. "Kailangan natin ng safety pin."
"Meron ako." Binuksan niya ang purse at inabutan ako ng perdible.
"May perdible ka talaga sa bag mo?" hindi makapaniwalang tanong ko.
"I told you, malas ako. I always pick the worst things. Kaya palagi akong handa."
"This is a very pretty dress though," sabi ko habang maingat na ipineperdible ang nasirang strap sa damit niya.
"I know right? I love this dress." She sighed. Tumaas-baba ang dibdib niya kaya napatuon roon ang tingin ko. She had great breasts. High. Proud. Agad kong binago ang direksiyon ng isip ko bago pa ako maapektuhan. "There. Ayos na."
"Thanks." Inayos niya ang lapat ng damit niya. Pinanood ko siya. There was something so elegant and graceful about her. Bawat kilos niya, ang sarap pagmasdan. She was like... a queen.
Bumukas ang pinto ng restroom. Sumugod sa amin si Mommy. Bago pa ako makapagsalita ay dumapo na sa pisngi ko ang palad niya. Dinig sa buong restroom ang lutong ng pagkakasampal niya sa akin. Napasinghap sa gulat si Sherrie; itinakip niya ang purse sa bibig. I was looking at my mom, stunned.
"What was that for?" tanong ko, medyo wala pa rin sa sarili.
"Nagtanong ka pa? Sino ang nagsabi sa iyong umalis ka habang ini-inteview tayo ng reporters?"
"I excused myself."
"Aalis ka kapag sinabi ko. Hangga't hindi ko sinasabing puwede ka nang umalis, hindi ka gagalaw sa kinatatayuan mo! Naiintindihan mo, Enrique?"
"No!" sagot ko. Kanina ay nagawa ko pang magtimpi ng galit sa harap ng reporters. Pero hindi na ngayon.
"What did you say, Enrique?" tanong ni Mommy. She really thought that I was still a child; isang bata na mapapasunod siya sa lahat ng sabihin niya. Well, I wasn't.
"Ginawa ko na ang gusto mo. Sinakyan ko ang palabas n'yo ng fiancé mo. Pero hindi ka pa rin masaya sa ginawa ko, Mommy? Kahit kailan, hindi ako pinagbuhatan ng kamay ni Dad o Tita Sophie. Kahit noong muntik nang mamatay si Tita Sophie dahil sa akin, hindi siya nagalit sa akin kahit kaunti. Pinalaki at minahal niya ako. Pero ikaw, kailangan mo ba talaga akong sampalin ngayon?" sigaw ko. I was so mad. I didn't deserve that slap.
"Huwag mo akong ikukumpara sa madrasta mo. Pinalaki ka niya pero ako pa rin ang nagpakahirap na ipagbuntis ka gayong puwede kitang ipalaglag noon. Utang mo sa akin na binuhay pa rin kita kahit alam kong sisiran mo lang ang kinabukasan ko. Huwag mong kalilimutan ang ginawa ko para sa iyo!"
"Trust me, sometimes I want to forget that you're my mother!" Kinuha ko ang kamay ni Sherrie at hinila siya palabas ng restroom. Hindi ko pinansin ang pagtawag sa akin ni Mommy.
I was so furious. Halos hindi ko makita ang mga taong nadaraanan namin dahil sa makapal na ulap sa ulo ko habang palabas kami ng hotel.
Pagsakay namin ni Sherrie sa Ferrari ni Dad ay isinandal ko ang likod ko sa upuan at pumikit. Nakikita ko pa rin sa isip ko ang pagsugod at pagsampal sa akin ni Mommy. Bakit ba kahit katiting na pagmamahal para sa akin, parang wala siya? Wala ba akong nagawa noon para mahalin niya ako?
Is it me? Is it my fault? Am I not deserving of my mother's love?
Akala ko noon, balewala na sa akin na hindi ako nakaramdam ng pagmamahal mula sa biological mother ko dahil napunan naman iyon ng pamilya ko sa France. Pero secure lang pala ang pakiramdam ko kapag malapit ako sa pamilya ko. Ngayong malayo sila at pagkatapos ng pag-aaway namin ni Mommy kanina, puro rejection at abandonment na naman ang laman ng dibdib ko. I felt so unwanted.
"Enrique?"
Dumilat ako nang hawakan ako ni Sherrie sa braso.
"Are you okay?"
Bigla ko siyang hinila palapit sa akin at hinagkan sa mga labi. Naitulak niya ako dahil sa pagkabigla, but I refused to let her go.
"Don't. Love me, want me, need me. Please," I begged her.
Tumigil siya sa pagtulak sa dibdib ko. Nakatingin siya sa nagmamakaawang mukha ko, then she wrapped her arms around my neck and kissed me as if she meant it. Lumipad lahat ng negatibong emosyon na nararamdaman ko at napalitan ng matinding pananabik para sa mga labing natitikman ko.
Hinila ko si Sherrie sa kandungan ko. Naaamoy ko na naman ang pabango niya. Tila galing iyon sa balat sa leeg niya, so I kissed the column of her neck. Nope. Hindi galing doon. Dinala ko ang mga labi ko sa likod ng tainga niya. Yes. There. I kissed and licked the soft skin below and behind her ears. Humigpit ang pagkakayakap niya sa akin, her supple breasts crushed against my hard chest.
"Enrique."
Ang tamis ng pagtawag niya sa pangalan ko, like she needed me. Itinaas niya ang isang binti para makaupo paharap sa akin. I groaned.
"Sherrie, do you know that you're sitting on my... um..."
Parang hindi rumehistro sa kanya ang sinabi ko. Namimigat ang mga mata niya habang hinahalikan ako sa buong mukha. Nakasuksok ang mga daliri niya sa buhok ko, caressing my scalp; I didn't know that could feel so good.
I cupped her breasts. Kahit may bra siya, ramdam ko na matigas ang nipples niya. Diniinan ko ang mga iyon ng daliri ko at lalo lang silang tumigas. She moaned. Yumuko ako at inilagay ang bibig ko sa ibabaw ng nipple niya. Kinagat-kagat ko iyon nang bahagya. Iginalaw ko ang pang-ibabang katawan ko, rubbing up against her.
She whimpered. Naaaliw na tumingin ako sa mukha niya. Tila hindi niya alam kung ano ang gagawin sa nangyayari sa amin. Her mind was clearly telling her that we shouldn't be doing this in my dad's car, in the middle of the parking lot, but her body was telling her otherwise.
Hinawakan ko siya sa balakang, urging her to move with me. Nanaig ang kagustuhan ng katawan niya kaysa sa isip niya; yumakap siyang muli nang mahigpit sa akin. She ground herself against my erection.
"That's right, cherie. Feel me."
"You seem so big."
I laughed. Ibinaon ko ang mukha sa leeg niya, inhaling her scent that I loved.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Six
Sherrie
My God, nawawala na ako sa katinuan ko para gawin ito. Hindi ito acceptable behaviour para sa isang teacher! Pero kahit siguro ulit-ulitin ko iyon sa sarili ko, hindi pa rin ako matatauhan. Wala akong pakialam sa kahit ano ngayon maliban sa napakasarap na pakiramdam na kumakalat sa katawan ko tuwing itinataas-baba ko ang sarili ko kay Enrique.
Nahatak ko ang buhok niya. I was annoyed with him, but at the same time I wanted to kiss him again and again. "What are you doing to me, Enrique?"
He smiled. Ugh! Nakakainis siya talaga! "Hindi mo na itinatanggi na may epekto ako sa iyo? You want me too. Right? Ayaw mo lang aminin nang una."
If I didn't want him, sa palagay ba niya gagawin ko ito? "We're going to get caught."
"Cherie, for all we know, hindi lang tayo ang gumagawa nito ngayon sa parking lot."
Cherie. Akala ko, nagkamali lang ako ng dinig kanina. Tinatawag pala talaga niya akong cherie, French for darling or beloved.
Ni-recline niya ang upuan para mas mapadali sa akin ang paggalaw sa ibabaw niya. Nagpasalamat ang mga binti ko na nagsisimula nang mangawit. Then I felt like a pervert. Pakiramdam ko kasi ay pinagsasamantalahan ko siya habang nakasandal siya sa upuan.
"Don't think too much," he said. Kinuha niya ang mga kamay ko at inilagay sa dibdib niya, tila iniimbitahan akong i-explore iyon.
I couldn't resist. My hand went to his chest, admiring its hard planes. Nasabi niya sa akin noon na bata pa lang siya ay tumutulong na siya sa vineyard business ng pamilya niya sa France. Mukhang hindi lang office work ang ibig niyang sabihin kundi backbreaking labor. Ang tigas kasi ng muscles niya.
Itinaas niya ang shirt, showing me his abs. Muntik na akong masilaw. Oh my God! Halos hindi na ako makahinga.
Inangat niya ang ulo niya para halikan ako. Umuungol na tumugon ako sa halik niya, sinasalubong ang mapangahas na dila niya. Ibinaba ko ang kamay ko para haplusin ang abs niya. Wala na akong pakialam kung para akong pervert na sinasamantala ang magandang katawan niya. Hindi ko mapigilan ang mga daliri ko sa paghagod sa matitigas na muscles sa tiyan niya.
Magkahinang pa rin ang mga labi namin nang biglang sumalya nang malakas ang balakang niya sa pagitan ng mga hita ko. Namilog ang mga mata ko. Parang may kumalat na napakalakas na boltahe ng kuryente sa sentro ng katawan ko, electrifying me. Sinapo niya ng mga kamay ang pang-upo ko at sinunod-sunod ang pag-ulos sa pagkababae ko. I saw hot, blinding light behind my eyes. May gumuhit na nakakabaliw na sensasyon sa kaibuturan ko. Muntik na akong mapasigaw nang malakas sa sasakyan.
"You're coming," he said.
Shit, I am! And it felt so damn good. Napaarko ang leeg ko dahil sa kaluwalhatiang nararanasan ko. Para akong nakalutang sa ere at nagpapaikot-ikot doon. I'd never felt anything quite like it before. Maski nang matapos iyon, masarap pa rin ang pakiramdam ko.
Masuyong hinalikan ni Enrique ang mukha ko. "Are you okay?"
Tumango ako, smiling, saka yumakap sa leeg niya. Parang ang sarap na lang matulog ngayon habang nakasandal ako sa matigas na katawan niya. I felt... contented.
Mayamaya ay na-realize ko na hindi normal ang tigas ng katawan niya. His muscles were rippling too, as if "looking for some action." Oo nga pala. Kailangan rin niya 'yong naranasan ko. Release.
Tiningnan ko siya. Napalunok ako sa nakitang init sa mga mata niya. "A-are you okay?" tanong ko.
"No."
Oh no. Gagawin ba namin iyon dito? Paano? He unzipped his pants. Napalunok na naman ako. Gagawin nga namin? Hindi ko pinangarap na mawala ang virginity ko sa sasakyan!
Tumingin uli siya sa mukha ko. Our gazes locked. Hinihintay ko na may gawin siya pero pinagmamasdan niya lang ang mukha ko habang... What's he doing?
Bumaba ang tingin ko. My lips parted. Nasa kamay niya ang pagkalalaki, hinihimas iyon. Oh boy. Tama nga ako kanina. That was big. Hindi ko maalis-alis ang tingin ko sa ginagawa niya doon. Napansin ko rin na bumibilis ang paghinga niya, gaya ng galaw ng kamay niya, then thick streams of sperm spurted out of his shaft and he groaned. Erotic. That was the only way I could describe it. Nag-init ang pakiramdam ko sa napanood.
"Sorry," he said. Kumuha siya ng tissue at pinahid ang likidong galing sa kanya na napunta sa damit ko. Pinag-aralan niya ang mukha ko, tila tinatantiya ang reaksiyon ko sa ginawa niya. Saka lang ako napahiya. Drats! Pinanood ko talaga siyang gawin iyon sa sarili niya!
Dali-dali akong bumalik sa upuan ko. Inayos ko ang damit ko. Basa ang pagitan ng mga hita ko pero alangan namang magpunas ako sa sasakyan niya? Sobrang nahihiya na nga ako ngayon pa lang dahil unti-unti nang nagsi-sink in sa akin ang ginawa namin. Ugh! I want to die!
Binuhay niya ang car engine. "Dinner?" he asked, maganda ang mood. Maayos na rin ang mga damit niya.
"No. Ihatid mo na ako, please."
"Maaga pa."
"May babasahin pa akong essay papers ng students ko. Sa condo na lang ako magdi-dinner."
Halatang dismayado siya na nagpapahatid na ako pero hindi siya nagpumilit. Pinaandar niya ang sasakyan. Kinagat ko ang daliri ko habang nakatingin sa kalsada. What have I done, what have I done, what have I done?
"Do you like teaching?" he asked, starting a conversation.
"Uh, yes."
"Why?"
"Nagtuturo rin kasi ang papa ko pati si Mama nang buhay pa siya. Bata pa lang ako, ang maging teacher na ang pangarap ko."
"Nang makilala ko si Dad, naging dream ko rin na maging tulad niya paglaki ko. A businessman."
"May isip ka na nang makilala mo ang Dad mo?"
Prominente ang Delhomme family sa Pilipinas dahil sa taglay nilang yaman pero kaunti lang ang alam ng publiko sa pribado nilang buhay. Very low-profile sila.
"Yup. I was seven. Pinuntahan ako ni Mommy dahil ipapakilala niya na raw ako sa Dad ko."
"Pinuntahan?" naguguluhang tanong ko.
"Itinago ako ni Mommy pagkatapos niya akong ipanganak. Ayaw niyang malaman ng mga tao na may anak siya sa pagkadalaga. Hindi siya ang nag-alaga sa akin kundi ang yaya ko."
"She abandoned you?"
"Sort of. Dinadalaw niya lang ako once or twice a year."
That's terrible. Hindi ko akalain na pinagdaanan iyon ni Enrique nang bata siya. Hindi kasi halata sa kanya dahil puno siya ng buhay. "Bakit hindi ka kilala ng Dad mo nang bata ka?"
"Hindi alam ni Dad na naanakan niya si Mommy. It was an accident. Hindi sila talaga nagkarelasyon. Si Mommy lang ang humahabol kay Dad nang teenagers sila. Ginawa ni Mommy ang lahat para makuha ang pagmamahal ni Dad pero nabigo siya.
"Eight years later, nagkita uli sila ni Dad at bumalik ang obsession ni Mommy na makuha si Dad. Doon na ako pinuntahan ni Mommy at dinala sa France. Kasal na sina Dad at Tita Sophie during that time. Bagong kasal. Inisip ni Mommy na magagamit niya ako para paghiwalayin sina Dad at Tita Sophie. Needless to say, nabigo lang uli siya. My Dad really loves Tita Sophie. He would never leave or give her up for anything in this world."
"Iniwan ka ba ng Mommy mo sa parents mo sa France nang mabigo siya na paghiwalayin sila?" "No. Actually, ibinalik ako ni Mommy sa Pilipinas. 'Yon ang araw na, uh, muntik nang mamatay si Tita Sophie dahil sa akin."
"How?"
"Naitulak ko siya nang di-sinasadya sa hagdan nang ipinagbubuntis niya ang little sister ko na si Samantha. Nang maka-recover si Tita Sophie, doon na nila ako kinuha sa Pilipinas. Nagkaroon sila ng agreement with the Valles. Dad and Tita Sophie talked to me and made me understand that what happened to Tita Sophie wasn't my fault, that it was an accident, but the memories of that day still chills me to the bone. Pero dahil sa pangyayari na iyon, nalaman ko na mahal talaga ako ni Tita Sophie kahit hindi niya ako kadugo. She loves me unconditionally."
"Bakit Tita Sophie ang tawag mo sa kanya?"
"Nakasanayan ko dahil iyon ang unang itinawag ko sa kanya nang bata ako. Hindi rin niya ako pinressure na tawagin siyang mommy habang lumalaki ako. Pero kahit Tita Sophie ang tawag ko sa kanya, para sa akin ay mommy ko siya. Hindi rin half-sibling ang turing ko sa mga kapatid ko. I'm very close to them. How about you? Do you have siblings?"
"Wala. Nag-iisang anak ako." This is nice. Hindi na ako masyadong naiilang dahil sa namagitan sa amin kanina habang nagkukuwentuhan kami. "Kung close ka sa family mo sa France, bakit ka nag-transfer sa St. Michael's?"
"Pinilit ako ni Mommy. Hindi kami close pero sinusubukan ko pa rin na hindi maputol ang communication namin, lalo na nang bata ako. Pero habang tumatanda ako, medyo natatanggap ko nang hindi talaga niya ako mahal bilang anak niya. And tonight..." Medyo dumilim ang mukha niya. "Yeah, malinaw na malinaw na iyon sa akin."
Nakagat ko ang labi ko nang maalala ang pagsampal sa kanya ng Mommy niya kanina. Siguradong masakit iyon, not just physically.
"Bakit ka niya pinapunta rito kung wala ka naman palang halaga sa kanya?"
"Para sa pangangampanya ng fiancé niya. Gusto niyang maging asawa ng senador at hindi na ako magugulat kung gusto rin niyang maging Presidente ng Pilipinas balang-araw si Joben Antares. Mommy is an ambitious woman. Ginagawa niya ang lahat para makuha ang mga gusto niya. Hindi siya madaling sumusuko."
"Your mom is scary," komento ko. Mga villains sa mga telenobela ang naaalala ko sa mommy niya. Hindi marunong magmahal, nabubuhay sa ambisyon, nananampal ng anak... Yikes.
"She's only my biological mother, not my mom in the real sense of the word. Si Tita Sophie ang real mom ko dahil siya ang nag-play ng role as a parent sa akin. Sa kanya kita ipapakilala kung saka-sakali."
"B-bakit mo naman ako ipapakilala sa Tita Sophie mo? I don't see any reason to meet her."
"You're my girlfriend now."
"I'm not your girlfriend!"
"Yes, you are."
"I'm not!"
"Yes, you are. We've kissed already."
"Look. Hindi dahil sa nangyari sa atin kanina, may relasyon na tayo," mariing sabi ko.
Sumimangot siya. "Fine. Pero liligawan pa rin kita hanggang maging girlfriend kita at hindi mo ako mapipigilan."
Ikinambiyo niya ang sasakyan papasok sa parking lot ng Hermano Building. Kaunti lang ang may sasakyan sa building na iyon kaya maraming free slots. Mga estudyante kasi ang majority ng mga tenants doon.
Mabilis na nakababa siya. Pinagbuksan niya ako ng pinto. Kahit makulit siya, mas marami pa rin siyang nakakatuwang katangian.
"Ihahatid kita sa condo mo."
"No need."
"Ihahatid kita. I want to make sure na safe kang nakapasok sa condo mo."
Kinuha niya ang kamay ko. Hindi ko iyon binawi. Dahil lang alam kong hindi niya bibitiwan ang kamay ko, hindi dahil masarap hawakan ang kamay niya. Yeah, right. Kahit ako, hindi naniwala sa sarili ko.
"Mag-isa ka lang ba sa condo mo?" he asked.
"Yes. Pero dati, nang nasa college pa ako, may roommate ako. Si Lou. She's a close friend of mine."
Huminto kami sa elevator. May iba pang mga nag-aabang ng elevator doon, karamihan ay babae. Tumingala sila kay Enrique at sabay-sabay na bumuka ang bibig. Enrique smiled at them. Hindi ko iyon nagustuhan.
Ugh. Problema ko? Hindi ko siya boyfriend para mainis ako kapag ngumingiti siya sa ibang babae.
Nakarating kami sa tapat ng condo ko.
"Umuwi ka na," sabi ko sa kanya.
Hindi pa rin niya binibitiwan ang kamay ko. "I'll order pizza. Mag-dinner tayo rito at manood ng movies."
Paulit-ulit akong umiling. Ayoko siyang papasukin sa condo ko. Baka kung ano ang mangyari. "We can't. I told you, may babasahin akong essay papers ng students ko."
"Really? Hindi ka nagdadahilan lang para maitaboy ako?" Puppy eyes.
"I'm not making that up," I lied. Grrrr. Kung alam niya lang kung gaano siya kahirap tanggihan kapag ganoon ang itsura niya. Para bang imbes na paalisin siya ay mas gusto ko nang sunggaban siya at ikulong sa condo ko.
"Alright. Huwag kang masyadong magpupuyat."
Ibinaba niya ang mukha at awtomatikong pumikit ako nang ipaglapat niya ang mga labi namin. He tasted, nibbled and sucked on my lips, then thrust his tongue deliciously into my mouth. God. I liked the way he kissed me. A lot.
"Good night, cherie."
"Huwag mo na akong lalapitan sa school, Enrique. Please lang," I said, nakapikit pa rin, dinadama ang sensasyong naiwan sa mga labi ko. O siguro, ayokong dumilat dahil hindi ko kayang sabihin ang mga salitang iyon habang nakatingin sa mukha niya.
"Why not? You like me too, Sherrie. Don't try to deny it." Hinawakan niya ako sa pisngi at muli na naman akong hinalikan, as if he was trying to break down my defenses.
Itinulak ko siya pero pinigilan niya ako sa paglayo sa pamamagitan ng paghapit sa beywang ko. "Instructor ako sa St. Michael's, Enrique."
"So what? I'm not your student. Hindi na rin ako minor. Wala akong makitang conflict doon."
"You're not my student, but you're still a student, and I'm an instructor. I can't get romantically involved with you. Hindi iyon magandang pakinggan, and you're younger than me besides. Mas hindi magandang pakinggan iyon," I blabbered out.
Pinagmasdan niya akong mabuti. "Sa palagay ko, naghahanap ka lang ng dahilan para itulak ako, Sherrie. You're just resisting the attraction between us. Hindi ko alam kung ano ang totoong dahilan. Pero kahit ano pa iyon, hindi pa rin ako lalayo sa iyo at hindi mo mababago ang isip ko." Dinampian niya ng mabilis na halik ang mga labi ko at umalis na bago ko pa siya muling makontra.
Nagbuntonghininga ako bago pumasok sa condo ko. Umupo ako sa couch. Ang gulo-gulo ng isip ko. Ano ba ang gagawin ko kay Enrique? Kahit ipagtulakan ko raw siya palayo, hindi pa rin niya ako titigilan. Pumayag na lang kaya akong maging girlfriend niya?
Argh! I'm out of my mind to even consider that.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Seven
Enrique
Nasa condo na ako nang mag-overseas call si Dad.
"Pumunta ka raw sa engagement party ni Janice, Enrique?"
"Who told you about the engagement party? Si Tito Harvey?" Nagtanong pa ako. Of course, si Tito Harvey ang mga mata at tainga ni Dad sa Pilipinas. "Yes, kagagaling ko nga lang doon, Dad."
Itinaas ko ang mga paa ko sa center table. Nakaupo ako sa couch, boxer shorts lang ang suot. Ganito ako kapag malapit na akong matulog.
"How did it go?"
"Not so good. Nag-away kami bago ako umalis. But then, we're talking about Mommy here. What can you expect?"
Pinili kong huwag nang ipaalam kay Dad ang ginawang pagsampal ni Mommy sa akin. Malaki na ako. Hindi ko kailangang isumbong na parang bata kay Dad lahat ng hindi magandang nangyayari sa akin. Sometimes, I had to learn to deal with them on my own. "Siguradong binanggit na rin sa inyo ni Tito Harvey ang strategy ni Mommy at ng fiancé niya sa pangangampanya."
"He did. Bumalik ka na rito sa France, Enrique. Hindi mo na kailangang ituloy ang pag-aaral mo diyan. Madali kang makakabalik sa dati mong school rito. Pinag-usapan na namin ito ng Tita Sophie mo. Wala kaming tutol kung gusto ni Janice na maging malapit sa iyo pero kung gagamitin ka lang pala nila ng fiancé niya, hindi kami makakapayag."
"Dad, ayokong umalis sa school ko ngayon."
"You want to help your Mom?"
"Wala itong kinalaman kay Mommy. Actually... I met a girl. No, woman. She's twenty-two. She's beautiful and smart and I like her a lot."
"You want to stay in the Philippines because of her?" Narinig kong kinausap ni Dad si Tita Sophie. "No, baby, hindi si Janice ang tinutukoy ko. May nagugustuhan si Enrique na babae sa bago niyang school."
"Is he dating her?" narinig ko na excited na tanong ni Tita Sophie. Na-imagine ko siya na idinidikit ang tainga sa phone receiver para marinig rin niya ako sa kabilang linya.
"Isinama ko siya sa engagement party ni Mommy kanina, but I sort of blackmailed her para mapapayag siyang maging date ko. I think she likes me too, pero issue sa kanya ang age difference namin. And, yeah, nakalimutan kong banggitin na instructor siya sa St. Michael's."
Nasuklay ko ng mga daliri ang buhok ko. Napu-frustrate pa rin ako kapag naaalala ang mga sinabi ni Sherrie bago kami naghiwalay kanina. Ano ba talaga ang tunay na dahilan at itinutulak niya ako? Bakit naghe-hesitate siyang bigyan ako ng chance?
"She's a teacher!" bulalas ni Tita Sophie. "Forbidden romance. Hot." She giggled. She still did that a lot.
"She is. But I'm not her student," I said.
"Wala naman palang problema," sabi ni Dad.
"Unfortunately, ipinagpipilitan ni Sherrie na issue ang pagiging instructor niya at student ko. But I think I'm missing something important here. May kutob akong idinadahilan niya lang ang pagiging instructor niya sa St. Michael's para i-discourage ako sa panliligaw sa kanya."
"Alam mo ba kung nagka-boyfriend na siya noon?" tanong ni Tita Sophie.
"No, Tita." Naalala ko ang paraan ng paghalik ni Sherrie sa akin kanina. She was not very good at French kissing, but not totally clueless sa paghalik. Oh damn! She had been kissed before. Hindi ako ang una. I felt disappointed. I wanted to be the first. Her first everything.
"Ask her. Baka nagka-boyfriend na siya noon at may not so good experience siya sa naging relationship nila ng ex niya," sabi ni Tita Sophie.
"Baka nga," I said. But I hoped Tita Sophie was wrong. Ayoko sa ideya na may lalaking nauna sa buhay ni Sherrie noon. Lalaki na niyakap, hinalikan at sinabihan niya ng I love you noon.
Aw, hell, this is depressing me.
"Do you really like her, Enrique?" tanong ni Dad.
"Yes, Dad. I can't believe how much I like and want her."
Ngayon lang ginulo nang ganito ang isip ko ng isang babaeng kailan ko pa lang nakikilala. I couldn't get her out of my mind. Hindi ako mapakali kapag hindi ko siya nakikita. At kapag magkasama naman kami, wala akong ibang gustong gawin kundi tingnan siya. Well, to kiss her too. I loved the taste of her mouth. Kaya ko siyang halikan nang isang buong linggo, nonstop.
"I'm sure you can win her heart. You're my son and we Delhommes don't give up no matter what. When we find something that we really want, we don't stop until we get it."
"I know, Dad. At wala akong balak mag-give up kay Sherrie."
Pagkatapos naming mag-usap ni Dad, sumandal ako sa upuan at tumitig sa kisame. Motivated pa rin akong i-pursue si Sherrie pero hindi mawala sa isip ko ang hinala ni Tita Sophie na baka may hindi magandang experience si Sherrie sa relationship noon. Totoo nga kaya iyon? Nagka-boyfriend na kaya talaga si Sherrie?
Mas lumakas ang hangarin kong mas makilala siya, na malaman ang lahat-lahat sa kanya. Pero paano ko iyon gagawin kung ayaw niya akong bigyan ng chance na mas mapalapit sa kanya? I didn't even have her phone number. That sucked.
Ang hina mong dumiskarte, man. Are you Ezequiel Delhomme's son or not? my mind taunted me.
Well, I am. And tonight, I'm gonna prove it. Pumasok ako sa bedroom. Nagbihis uli ako at naglagay ng ilang damit sa backpack.
Takang-taka si Sherrie nang pagbuksan niya ako ng pinto ng condo niya half an hour later.
"Ano'ng ginagawa mo rito?" she asked.
Oversized shirt at maiksing shorts ang suot niya. Holy shit. Those long legs. Hindi ko maalis-alis ang tingin sa mga iyon. I wanted to wrap them around me. "Enrique, bakit ka bumalik? Ano'ng kailangan mo?" You, tugon ng isip ko.
Pinilit ko ang mga mata ko na umakyat sa mukha niya. Her hair was tousled and her cheek was creased from the pillow. Nakahiga na siguro siya nang dumating ako. "Nag-away uli kami ni Mommy. Umalis ako ng condo na binigay niya sa akin. Can I stay the night here?"
She was horrified, not exactly the reaction I was hoping for. "Dito? No, of course not!" Hinawakan niya ang pinto para isara.
"Wait, Sherrie." Iniharang ko ang katawan ko sa pinto. "Wala na akong ibang mapupuntahan kundi dito."
She scowled. "I don't believe you. Sa yaman n'yo, siguradong marami kayong properties dito sa Pilipinas."
"Hindi ako puwedeng mag-stay sa isa sa mga iyon dahil malalaman nina Dad at Tita Sophie na umalis ako ng condo. Kapag nalaman nila iyon, malalaman rin nilang nag-away kami ni Mommy. Masyado nang basa ang papel ni Mommy sa kanila. Ayokong bigyan sila ng panibagong dahilan to hate my mom."
"Go to a hotel. Jeez."
"Can't. Malalaman ni Dad kapag ginamit ko ang credit cards ko. Magtataka sila kung bakit ako nag-i-stay sa hotel."
"Pumunta ka sa... sa bahay ng mga kaibigan mo! Sa kanila ka makitulog."
"Hindi pa kami ganoon ka-close para makitulog ako sa kanila. Besides, malamang ay hindi pumayag ang family nila na ma-involve sa away namin ng mommy ko."
"Hindi ka talaga puwede rito. Nag-iisa lang ako at... at sinabi ko na sa iyo kanina na hindi tayo puwedeng ma-involve sa isa't isa, 'tapos makikitulog ka pa rito? I'm really sorry pero hindi talaga kita matatanggap rito." Mabilis ang pagsasalita niya, tarantang-taranta.
"Alright. Kung ayaw mo talaga, wala akong magagawa. May nakatira ba doon?" Itinuro ko ang kabilang pinto.
"I don't know. Why?"
Pumunta at kumatok ako nang malakas sa pinto ng kabilang unit.
Nilapitan ako ni Sherrie, horrified once again. "Enrique, what are you doing?"
"Naghahanap ng willing na magpatulog sa akin sa bahay nila."
Bumukas ang pinto. Nanlaki ang mga mata ng transwoman na bumungad sa amin. "O... M... G! Ang guwapong boylet."
"Hi. Puwede ba akong makitulog?" tanong ko.
"Oh my gosh! Yes na yes! Come in!"
"Nagbibiro lang ang boyfriend ko. Naglalaro lang kasi kami ng truth or dare. Sorry sa abala. Good night!" Hinila ako ni Sherrie sa condo niya.
"Tama ba ang narinig ko? Did you tell him, I mean, her, that I was your boyfriend?" nangingiting tanong ko.
"Kunwari lang iyon. But are you crazy? Makikitulog ka kahit saang bahay na lang?"
"I was desperate. Ayaw mo naman akong patulugin rito. Wala akong magagawa kundi maghanap ng ibang taong maaawa sa akin."
Pumikit siya, seemingly exasperated. "Enrique, ano ba'ng gagawin ko sa iyo?"
"Hayaan mo na akong mag-stay rito. Please?"
Pinagmasdan niya ako. Ginawa kong nakakaawa ang mukha ko while she was making up her mind. Pinagkrus ko ang mga daliri ko habang naghihintay.
"Okay, fine!"
Yes!
"Thanks. I knew it. Hindi mo ako matitiis." Huminga lang siya nang malalim, parang pinagsisisihan na ang desisyon niya ngayon pa lang.
"So where's the bedroom?"
"Hindi mo na kailangang makita dahil hindi ka doon matutulog. Diyan ka." Itinuro niya ang pandalawahang tao na couch.
"Sherrie, mukha ba akong three-feet?"
"Ayaw mo sa couch? Fine. Sleep on the floor."
Ginawa ko uli na nakakaawa ang mukha ko. "Kahit aso, may maayos na tulugan. Ako, sa malamig na sahig mo patutulugin?"
"Isa lang ang kama rito, Enrique. What do you want me to do?"
"Share it with me." Pumasok ako sa pinto na may palagay ako na silid niya. Aha! I was right. Single bed lang ang naroon, pero wala akong balak na mag-complain. Pabor sa akin ang maliit na kama.
"No! Enrique!" habol sa akin ni Sherrie. "Hindi ka dito sa kuwarto ko matutulog, for God's sake!"
"Hindi ako nakakatulog sa matigas na higaan." Hinubad ko ang backpack at rubber shoes. Hinubad ko rin ang T-shirt ko at ibinagsak iyon sa sahig.
"Wha... What are you doing?" sindak na tanong niya. Mas nasindak siya nang ibaba ko ang jeans ko. "Stop! Bakit ka naghuhubad?"
"It's eleven o' clock. Gusto ko nang matulog."
"Lumabas ka sa sala kung gusto mo nang matulog!"
"Hindi nga sabi ako makakatulog kung hindi maayos ang hinihigaan ko. My grandfather is a billionaire. I'm used to luxury."
"I don't care! Lumabas ka ngayon din!" Itinuro niya ang pinto.
Hell. She was serious. Pumayag siyang mag-stay ako sa condo niya pero hindi niya ako patutulugin sa kama niya.
Lumapit ako sa dingding at naupo sa sahig. I wasn't about to give up now. I'll give it another shot.
"Ano'ng ginagawa mo diyan?" she asked.
"Hindi rin naman ako makakatulog sa sala. Ganito na lang ako magpapalipas ng gabi. It'll make no difference. Go ahead. Matulog ka na." Ipinalibot ko ang mga braso ko sa katawan ko, nangongonsensiya. I'm cold. Hindi ka ba naaawa sa akin?
Tila pinagpapasyahan niya kung umaarte lang ako. Pagkatapos ay nakairap na binuksan niya ang lampshade, pinatay ang overhead lighting at sumampa na sa kama. Nagkumot siya. Hahayaan niya talaga akong nakaupo dito sa sahig? But it was freaking cold!
"Sherrie," tawag ko sa kanya.
Hindi niya ako pinansin. Tinalikuran pa niya ako. Lumipas ang mga minuto. Nakatalikod pa rin siya sa akin at hindi kumikilos. Natutulog na yata siya.
Frustrated na naihilamos ko ang mga palad sa mukha ko. Damn it. Ayoko na ganito siya sa akin. Ang sama sa pakiramdam. Parang may pumipilipit sa tiyan ko tuwing ipinagtutulakan niya ako, kapag wala siyang pakialam sa akin. It made me feel so small, insignificant, uncared for. "Enrique?"
Tinanggal ko ang mga kamay sa mukha ko nang marinig kong tinawag ako ni Sherrie. "Dito ka na."
Mabilis pa sa alas-kuwatrong nakalapit at nakahiga ako sa kama. Sumukob ako sa kumot. Niyakap ko si Sherrie.
"Enrique," protesta niya.
"Giniginaw pa rin ako," I said. Nakangiting hinigpitan ko ang pagkakayakap ko sa kanya. Lumunok siya, tila naiilang na magkatabi kami sa kama, and then, hesitantly, yumakap rin siya sa akin. I could swear I was at the gates of heaven.
Hindi ko napigilan na halikan siya sa mga labi.
"Enri—" Idiniin ko lalo ang mga labi sa kanya upang putulin ang pagpoprotesta niya.
Hinaplos ko ang hita niya. "I love your long, shapely legs, cherie. Parang kayang-kayang kumapit sa akin, no matter how fast and wild the ride is."
Namilog ang mga mata niya sa sinabi ko. Itinulak ko siya sa likod niya at kinubabawan siya.
"Enrique, no... Oh!" she gasped when I pressed my swollen manhood against her hot center. Kusang pumaikot nang mahigpit sa akin ang mahahabang hita niya. Sweet.
Hinawakan ko ang mukha niya at pinagmasdan siya. "Pinayagan mo akong matulog sa condo mo, sa tabi mo. Are you my girlfriend now?"
"N-no."
"Pity. I really want to be your boyfriend." Idiniin ko uli ang pagkalalaki ko sa pagitan ng mga hita niya. She gasped. Ang mga damit lang namin ang pumipigil na maangkin ko siya nang tuluyan. I was rockhard and she was wet.
Pinisil ko ang isang dibdib niya. Umuungol na umangat ang likod niya sa kama. I rotated my hips, grinding against her. Impit na napasigaw siya. "To make love to you and make you come again and again..."
"Please," she begged, writhing underneath me, breathing heavily. Bahagya kong itinaas ang sarili ko. "No," pigil niya sa akin.
"I'm not going anywhere. I want to touch you." Ipinasok ko ang kamay ko sa loob ng shorts niya. No panties. That made me smile. My fingers made contact with her curls. Nilaro-laro ko iyon ng daliri ko. Lumunok siya, tila natatakot ngunit pinananabikan rin ang sumunod na gagawin ng kamay ko.
I cupped her mound. Napakapit siya sa braso ko, sobbing my name. Bago pa siya makabawi ay pumagitan na ang isang daliri ko sa hiwa niya at hinagod ang ubod ng pagkababae niya.
"Enrique, don't!"
Sinelyuhan ko uli ng mga labi ang bibig niya. Ang daliri ko ay dumiin nang paulit-ulit sa ibabaw ng clit niya. Nakakapit pa rin siya nang mahigpit sa braso ko, umuungol. Ipinasok ko ang dila ko sa bibig niya. Her lips wrapped around my tongue and she sucked on it hungrily. I groaned.
Kinuha ko ang kamay niya at inilagay sa crotch ko. She gripped my shaft and stroked it gently. Nag-igtingan ang bagang ko sa masarap na friction na nililikha ng palad niya at fabric ng boxer shorts sa kahabaan ko.
Ipinasok ko ang daliri ko sa basang lagusan niya.
"Oh my God!" she exclaimed and climaxed suddenly. Her back arched. Humigpit ang pagkababae niya sa daliri ko, gayundin ang kamay niya sa pagkalalaki ko.
I came too, exploding inside my boxer shorts. I didn't care. Huminga ako nang malalim at nag-focus kay Sherrie. I wanted to give her more pleasure. Binundol ko ng dulo ng daliri ang sensitibong bahagi ng pader ng pagkababae niya. She screamed again, then convulsed violently. Hindi ko ihininto ang pagdiin sa G-spot niya. What she experienced earlier was clitoral orgasm. Vaginal orgasm naman ang nararanasan niya ngayon kaya mas matindi. Hindi niya mapigilan ang paglindol ng buong katawan niya.
Bumagal lang ang galaw ng daliri ko nang unti-unti na siyang bumababa mula sa pedestal.
"Oh my God," she said, parang hindi makapaniwala sa naranasan.
"Was it good?" I asked.
She nodded.
Umalis ako sa ibabaw niya. Hinubad ko ang boxer shorts. Lumaki ang mga mata niya.
"It's soiled," paliwanag ko bago pa siya mag-isip ng kung ano. Humiga ako patagilid. Hinila ko siya palapit sa akin. "Let's go to sleep."
"Uh..."
"Why?"
"You're... naked."
"Are you tempted?"
Kinagat niya ang labi.
Pinisil ko ang ilong niya."Sorry. I won't make love to you for real, cherie. Unless pumayag kang maging girlfriend ko."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Eight
Sherrie
Angelic face and broad shoulders. Ang mga iyon ang bumati sa akin paggising ko kinaumagahan. Drats! Hindi ko lang pala napanaginipan na dumating si Enrique sa condo ko kagabi. Magkatabi talaga kaming natulog.
Bumaba pa ang tingin ko. Muscular chest. Ripped six-pack abs. C-c-c-co... Hindi ko mabanggit-banggit sa isip ko iyong huli. I could only stare at it. Gumagalaw iyon, lumalaki... I was amazed.
"Just touch it already, cherie."
Nagulat ako nang marinig ang bagong gising na boses ni Enrique. Nag-inat siya.
"Good morning," he greeted me. Inilagay niya ang braso sa beywang ko at hinila ako para halikan. I felt his shaft poking my stomach.
"W-wait!" Tinangka kong lumayo sa kanya pero mas mabilis siya. Nasakop na niya ang bibig ko. Saglit lang akong nagprotesta, pagkatapos ay nagpaubaya na. I tentatively touched his hard chest.
Kinagat-kagat niya ang labi ko, pagkatapos ay dinilaan ang bahaging kinagatan niya. It made me shiver. Ipinasok niya ang dila sa loob ng bibig ko, enticing my own tongue to play. Oh Lord. Bakit ba ang galing humalik ng lalaking ito? Nakakakilabot na nakakapanghina.
Hiniga uli niya ako sa kama. He was on top of me, still kissing me and I was still touching his delicious chest. Nang sobra na akong nadadala sa ginagawa namin, saka naman siya tumigil sa paghalik sa akin.
"Do you mind if I use the restroom first?" "Huh?"
"Well, may usapan tayo. I won't make love to you, cherie, unless sabihin mo ang gusto kong marinig."
Bumaba siya ng kama. Nakabuka ang bibig ko habang nakatingin ako sa hubad na katawan niya. He was magnificent, kagaya ng mga gods and demigods na nababasa ko sa Mythology.
Kinuha niya ang backpack sa sahig at kumuha ng boxer shorts. Nakangiting lumabas na siya ng silid, tila alam na sinusundan ko siya ng tingin.
Tinakpan ko ng mga kamay ang mukha ko. Ugh! Nakakahiya talaga ako! Kung hindi pa siya tumigil kanina, bibigay na naman ako sa kanya. Hahayaan ko na naman siyang gawin ang mga ginawa niya sa akin kagabi.
You loved what his talented fingers did to you last night, my mind taunted me.
Oh shut up!
Lumabas na rin ako ng silid. Pumunta ako ng kitchen at nagpainit ng tubig. Dinig ko ang lagaslas ng shower sa banyo. Mayamaya, huminto iyon. Lumabas si Enrique ng banyo, bagong shower at naka-boxer shorts. Mabuti naman at may saplot na uli siya kahit maliit. Medyo thankful na rin ako.
Wala na rin siyang morning erection. I wondered if he had, uh, masturbated in the restroom. Inalis ko ang nabubuong erotikong imahe niya na pinaliligaya ang sarili sa isip ko.
"May pasok ka ba ngayon?" he asked. Binuksan niya ang ref at tiningnan ang mga laman.
"None. It's Sunday. Magka-catch up lang ako sa readings para sa graduate class ko."
"Wala ka palang pasok sa school, wala rin akong pasok. Dito lang tayo the whole day." Inilabas niya ang ham at dalawang itlog sa ref.
"Mag-i-stay ka pa?"
"Naglayas ako sa condo ko, remember? Wala akong mapupuntahan."
"But... isang gabi lang ang usapan natin! Pinatulog na kita rito."
"And thank you for that. You're really sweet, cherie." Pinisil niya ang baba ko, saka kinuha ang non-stick pan na nakasabit sa itaas ng counter. Isinalang niya iyon sa gas stove at nilagyan ng kaunting mantika. "Babalik ako sa condo ko kapag cool na kami ni Mom."
"At saan mo balak matulog habang hindi pa kayo nagkakaayos?"
"Here."
What? "Enrique, hindi ka puwedeng magtagal rito."
"Wala ka namang ibang kasama rito. Walang problema kung nandito ako."
"Yes, but—"
"Please? Alam mo na wala akong mapupuntahan." Puppy eyes. Argh! Bakit ba palagi niyang ginagamit ang irresistible look na iyon? Nakakatunaw ng matris.
"Mangupahan ka kung hindi ka puwedeng mag-hotel at gamitin ang credit cards mo."
"I don't have enough cash. I swear, hindi ako makakaabala sa iyo. Tutulong rin ako sa house chores habang nandito ako. Marunong akong maglinis at maghugas ng pinggan. I can cook too. See?" Binasag niya ang mga itlog sa gilid ng pan. Hindi nasira ang pula ng mga iyon nang ihulog niya sa kawali. Then he tossed two slices of ham in the pan.
"Ano na lang ang sasabihin ng mga tao kapag nalaman nilang nagpatira ako rito ng lalaki?" exasperated na tanong ko. Hindi ko na talaga alam ang gagawin sa kanya.
"Mas concerned ka pa sa iisipin ng ibang tao kaysa sa akin?" malungkot na sabi niya. Damn it. Hindi ako dapat maawa sa kanya. Pero hindi ko mapilit ang puso ko na magmatigas. In fact, kanina pa iyon tunaw na tunaw sa kanya, gaya ng matris ko. "Sige, magpapakupkop na lang ako sa tenant sa kabila."
"Fine! You can stay here! Dadalhin pa ng konsensiya ko kapag namolestiya ka ng transwoman na iyon."
"Thanks. Sabi ko na nga ba, hindi mo talaga ako matitiis, cherie."
Kinuha niya sa counter ang sliced loaf bread at kumuha ng apat na slice. Nilagyan niya iyon ng mayo at lettuce. Pagkatapos, gamit ang siyanse, kinuha niya ang sunny side-up eggs at ham sa kawali at ipinatong sa bread. Mukha nga talaga siyang sanay na mangusina. I found that really sexy. Idagdag pa na boxer shorts lang ang suot niya habang nagpe-prepare ng sandwich. Yummy.
Nag-whistle ang kettle kaya natauhan ako. Ugh! Nakuha ko pa talagang paglawayan siya habang nagluluto siya.
Nagsalin ako ng mainit na tubig sa tasa at tinimplahan ng instant coffee at kaunting asukal. "Wait," pigil sa akin ni Enrique sa pag-inom. Kinuha niya sa akin ang tasa. Nilagyan niya ang coffee ko ng kaunting chocolate powder, milk at cinnamon bago ibinalik sa akin.
Tinikman ko iyon. Wow. Hindi ako makapaniwala kung gaano iyon kasarap. It tasted like Christmas.
I looked at his smooth chest with flat nipples. Para bang Christmas presents ang tingin ko doon. Presents na gusto kong i-enjoy. Here I go again. Tsk!
Inabutan niya ako ng sandwich na ginawa niya. "Here. You look hungry," he said, grinning broadly.
Tinapunan ko siya ng masamang tingin dahil sa panunukso niya. Pero tinanggap ko na rin ang sandwich. Kinagatan ko iyon. It was good too, just like the hot drink. "Kung mag-i-stay ka rito, may conditions ako. Una, hindi mo iyon ipagsasabi, lalo na sa mga taga-St. Michael's."
"I won't. Alam ko na may inaalagaan kang reputation as a college instructor."
"Mabuti naman at hindi ko na kailangan pang ipaliwanag sa iyo kung bakit hindi mo iyon puwedeng ipagkalat sa mga tao. Pangalawa, hindi mo ako guguluhin kapag may ginagawa ako. I teach and at the same time, nag-aaral ako. Marami akong kailangang gawin kahit wala akong pasok."
"I understand. Hindi kita guguluhin. Swear." Itinaas pa niya ang kamay.
"Pangatlo, may curfew ka. Ten o' clock, nandito ka na dapat dahil ayoko na gigisingin mo ako nang late at night."
"No problem. I'm a homebody. I don't like partying and all those stuff na ginagawa ng mga kaedad ko sa gabi. Mana ako sa Dad ko. Dalawa lang ang interest niya nang bachelor pa siya: his businesses and the woman he loves. He was a workaholic before he met Tita Sophie. Nang magpakasal sila, he became a wifeaholic. Sa sobrang pagka-adik niya kay Tita Sophie, handa na siyang talikuran habambuhay ang pagiging businessman niya noon para maging devoted husband. She was his life. Until now."
Nakita ko na sa mga magazine si Ezequiel Delhomme. He was probably one of the most gorgeous men in the world and I was not even exaggerating. Pero maliban sa pagiging gorgeous rich man, wala na akong ibang alam kay Ezequiel Delhomme noon. I didn't know what kind of a man he was.
Pero nang makilala ko si Enrique, nalaman ko kung gaano kamahal ni Ezequiel Delhomme ang babaeng pinakasalan niya, and I liked that. Kapag nagbabasa kasi ako ng fiction, ang pinaka-memorable characters para sa akin ay 'yong mga heroes na sobrang mahal ang heroines. I guessed I was a romantic.
"May iba ka pa bang condition?" tanong ni Enrique.
"Yes. Magdadamit ka kapag nandito ka. Ayoko na may lalaking pumaparada rito nang nakahubad." Hindi naman sa hindi ko siya gusto kapag nakahubad siya. In fact, masyado kong gusto kapag nakahubad siya. I found his body so yummy, and that was dangerous.
"Pero isang backpack lang ang damit na dinala ko, and mostly boxer shorts lang ang mga iyon."
Napamaang ako. "Boxer shorts lang talaga ang balak mong suotin habang nandito ka?"
"Yeah. Sorry. Masanay ka na lang na makita ako na ganito." Ngumiti siya sa akin bago kinagatan ang hawak niyang sandwich. "Are you..." Are you trying to seduce me?
"Am I what?"
"Wala!" sabi ko. Alam ko na naman ang sagot. May iba pang dahilan kung bakit plano niyang pumarada sa condo ko nang almost naked: para matukso akong pumayag na maging girlfriend niya.
Ibinaba ko sa sink ang tasa ng kape. Babanlawan ko sana iyon pero pinigilan ako ni Enrique. "Leave it. Ako na'ng bahala diyan."
Hmm. Mukhang medyo magkakapakinabang rin ako sa kanya.
"Okay. Magsha-shower na rin ako." Kumuha ako ng damit sa bedroom.
Pagkatapos kong mag-shower, bumalik ako sa bedroom. Maayos na ang kama; inayos pala ni Enrique habang naliligo ako. Nakapatong na rin sa ibabaw ng chest of drawers ang backpack niya. Wala na iyong masyadong laman. Nang buksan ko ang pinakataas na drawer ay nakita ko roon ang mga damit niya. Kaunti nga lang talaga ang dinala niya. Three T-shirts, five boxer shorts, socks and an extra pair of jeans.
Kinuha ko ang brush at sinuklay ang buhok ko. Then kinuha ko ang mga readings para sa graduate class ko. Umupo ako sa kama at sumandal sa headboard. Mayamaya, sumilip si Enrique sa pinto. Nagtaka siguro siya kung bakit hindi ako lumalabas kanina pa. Pumasok siya at may kinuhang handouts sa kanyang backpack. Ibinagsak niya ang likod sa kama.
Oh no. Mukhang imposibleng hindi ako guluhin ng isang ito.
I tried to ignore him. Binabasa niya ang handout habang nakahiga pero patingin-tingin rin siya sa akin.
"Sherrie."
Ignore him, ignore him.
"Sherrie."
Ugh! Kulit. "What?"
"Can I ask you a question?"
"Ano ba 'yon?"
"Nagka-boyfriend ka na."
Nailang ako sa tanong niya. "B-bakit?"
"Gusto ko lang malaman kung naranasan mo nang magka-boyfriend."
"H-hindi pa."
"Seriously?"
"Hindi pa nga."
Ngumiti siya. "So you haven't been kissed before? I'm your first kiss?"
"Of course not."
Nawala ang ngiti niya. "Hindi ako ang first kiss mo? Sino?"
"I don't remember his name. Kalaro ko siya nang eight years old ako. Hinalikan niya ako habang naglalaro kami ng bahay-bahayan."
"What? Sana sinuntok mo." "I did. I punched him and made him cry." "Good."
"How about you? Who's your first kiss?" Hay. Kailangan ko rin siyang tanungin tungkol sa first kiss? Bakit hindi ko na lang asikasuhin ang ipinapabasa sa akin ng prof ko?
"Her name is Audree. We were twelve years old. It was a French kiss too."
"She was twelve and she knew how to French kiss?" I asked, shocked.
"Yup."
Twelve years old pa lang pala, na-experience na niyang makipag-French kissing. Kaya naman pala napakagaling ng dila niya. Praktisado.
"Naging girlfriend mo ba siya?"
"No. Fourteen ako nagka-first girlfriend. It was very stressful. Palagi kaming nag-aaway. Hindi kami nagtagal. Only four months. I guess we weren't really in love with each other but only infatuated."
Hindi ko siya ma-imagine na nakikipag-away sa isang girl sa amo ng mukha niya. Nangungulit pa siguro. Nang-aaway, no.
"Kailan ka nagka-girlfriend uli?"
"Fifteen."
"Madalas rin ba kayong mag-away ng second girlfriend mo?"
"No. We were okay."
"Bakit kayo naghiwalay?"
"Because we were just okay. Pati third, fourth and fifth girlfriend ko. So-so lang ang naging relationship namin. What I had with them was not something special. Hindi tulad ng meron sina Dad at Tita Sophie, not even close. What they have is really strong and beautiful, you know. That's what I want. That's the kind of love I want to share with someone."
"Naka-five girlfriends ka na pala." Ba't nagseselos na naman yata ako?
"Sa France nakatira ang family ko. Iba doon. Hindi na kailangan ng mahabang courtship. Kapag nakipag-date ako sa isang babae, parang kami na agad. Although I won't ask a girl out unless I really like her."
"Oh I'm sure hindi ka pinapahirapan ng mga babae, sa France man o dito," I said mockingly.
"Hindi na ngayon. Nahihirapan akong pasagutin ang isang babaeng nakilala ko sa school."
Bahagyang nag-init ang mga pisngi ko. Iniwasan kong tumingin sa kanya.
"Ano'ng kailangan kong gawin para sagutin mo ako, cherie?" Tumagilid siya at pinadaanan ng daliri ang tuhod ko.
"Bakit gusto mo akong maging girlfriend?"
Patuloy siya sa pagguhit ng bilog sa tuhod ko. "Because I like you a lot."
"You like all the girls. A lot."
"What?"
"Marunong akong mag-observe. Nakita ko kung gaano ka ka-charming sa mga babae. Flirting with girls is as natural to you as breathing. You're a natural flirt."
"Wait a minute." Bumangon siya sa kama at umupo. "I was just being friendly. I mean, walang masama sa harmless flirting."
"Harmless flirting? Is there even such a thing?"
"Oui!"
Pinigilan kong mapangiti sa biglang pagpe-French niya. I liked his accent.
"Nginingitian ko sila, and sometimes nakikipag-small chat ako sa kanila. But that's all. Unless I want to date them, hindi ko hinihingi ang number o inaayang lumabas ang mga babae. Kaya siguro naman hindi masasabing pinaasa ko sila na interested ako sa kanila."
Ipinaikot ko ang mga mata ko sa katwiran niya. "Why do you have to flirt with a lot of girls anyway? Because you can? Because it makes you feel good?"
"I told you before that my biological mother never wanted me. Way ko siguro ng pag-compensate sa lack of love niya sa buhay ko kaya ako natutuwa kapag nakaka-receive ako ng attention and appreciation from the opposite sex. Pero hindi ko naman tine-take advantage ang attention na ibinibigay nila sa akin. I'm not a player, Sherrie. Why do you think of me that way? You're hurting my feelings."
Natameme ako. Sumobra ba ako? Binara ko lang naman siya kaya ko binanggit ang obserbasyon ko na overfriendly siya sa opposite sex. Pero nang banggitin uli niya ang ginawa sa kanya ng mommy niya nang bata siya, na-guilty ako sa mga sinabi ko. I felt bad for hurting his feelings.
"Hindi kita pinaglalaruan. Seryoso ako na gusto kita. Gusto kitang maging girlfriend. Sana maniwala ka na sa akin."
Tumingin ako sa hawak kong mga papel. Binasa ko ng dila ang mga labi ko. "I'm sure, maraming babaeng handang magbigay ng hinahanap mong atensiyon at pagmamahal, Enrique."
"No. Ikaw lang ang makakapagbigay ng gusto ko. Because it's your love I want. Hindi ng ibang babae. At hindi ako titigil hangga't hindi ko napapatunayang karapat-dapat ako doon, Sherrie. Ipapakita ko sa iyo na karapat-dapat ako sa iyo."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Nine
Enrique
Past five p.m. na. Minadali ko ang pagbabasa ng financial records na hawak ko. Dumidiskarte pa ako kay Sherrie kanina nang bigla namang tumawag si Tito Harvey para itanong kung nasa Abbey Tower na ako. Dahil ipaparating niya kay Dad kapag um-absent ako sa trabaho ko rito kapag weekends, wala akong choice kundi pumunta ng Abbey Tower.
Tingin ko, nakahinga pa si Sherrie nang maluwag kanina na aalis ako. Ang tingin niya lang yata sa akin ay makulit na suitor. Aminado naman ako na kinukulit ko siya, but hey, a man had got to do what he'd got to do. Nilalabanan niya ang meron sa amin kaya lalo ko lang ipagsisiksikan ang sarili ko sa kanya.
Finally, natapos ko rin ang ginagawa ko. Lumabas ako ng President/CEO office. Pinuntahan ko sa parking floor ang Ferrari ni Dad. Didiretso na sana ako sa condo ni Sherrie nang maisipan kong dumaan sa supermarket para mag-grocery. Wala kasi masyadong laman ang ref niya at dahil sa condo niya na rin ako nakatira ngayon, gusto ko siyang busugin araw-araw.
Pumipili ako sa mga nakabalot na lettuce sa fresh produce area nang mapansin ko ang mga high school students sa likuran ko na kinukunan ako ng picture o video yata. Tumili sila nang pagkalakas-lakas nang lingunin ko sila. Aakalain tuloy ng ibang naggo-grocery na may nasaksak or something doon.
Dali-daling dinampot ko ang basket para dalhin sa checkout counter. I liked it that I got my Dad's good looks, pero minsan lang talaga ay may mga ganitong situwasyon na nangyayari sa akin na hindi ko alam how to deal with. And some women scared the crap out of me too.
Forty minutes later, pumasok na ako sa condo ni Sherrie bitbit ang dalawang grocery bags. Ibinigay niya sa akin kanina ang spare key. Ipinasok ko sa kitchen ang grocery bags, then sumilip ako sa bedroom para tingnan kung nandoon si Sherrie. Nakahiga siya sa kama, mukhang nakatulog sa dami ng binasa niya. Nilapitan ko siya. "Cherie."
She stirred. Humarap siya sa akin, antok na antok ang mga mata. "Nakabalik ka na pala."
"Nag-dinner ka na?"
Umiling siya. "Hindi ka pa dapat natulog kung hindi ka pa kumakain."
"Hindi ko alam na nakatulog ako. 'Buti ginising mo ako, hindi ko pa ito tapos basahin." Dinampot niya ang libro sa tabi niya pero inilayo ko iyon.
"Tama na muna iyan. Hindi na rin iyan papasok sa utak mo sa dami ng binasa mo mula pa kanina. Mabuti pa, mag-dinner na lang tayo. Magluluto ako." Hinila ko siya pabangon. Hindi siya nagprotesta. Mukhang antok pa siya.
Pumunta kami sa kitchen
"Namili ka?" Nakatingin siya sa grocery bags. Sinilip niya ang laman ng mga iyon. "Nagamit mo pa tuloy ang allowance mo. Magkano lahat ito? Babayaran ko."
"No, you won't."
"But—"
"Sherrie, stop treating me like a kid. Kung may trabaho ka, meron din akong trabaho. Doon nga ako galing ngayon, 'di ba? Work."
"Pero sabi mo kasi kaninang umaga, kaunti lang ang cash mo."
"Ginamit ko ang credit card ko. Hindi na iimbestigahan ni Dad ang food expenses ko kaya wala kang dapat ipag-alala. Hindi na niya papansinin kung para sa dalawang tao na ang ginagastos ko sa pagkain simula ngayon, iisipin niya lang na lumakas akong kumain. Now tell me what you want to eat. Chicken, beef, shrimp or lamb?"
"May shrimp?"
"Yup. Lots." Kinuha ko ang lalagyan ng shrimp.
"Ako na lang ang magluluto."
"Nah. I'll do it. Matagal ko nang pangarap ito."
"Ang magluto?"
"Ang magluto para sa babaeng gusto ko. Mula pa nang bata ako, madalas kong napapanood si Dad na nagluluto para sa amin. Tinuruan niya ako at naging kasinggaling niya ako sa pagluluto pero meron pa rin akong isang ikinaiinggit sa kanya: the fact na may Tita Sophie na kumakain ng mga luto niya. I wanted to cook for someone I like too. Now I want to cook for you."
Nakayuko siya, nagkukunwaring may tinitingnan sa paa niya. Ilang na ilang siya tuwing sinasabi ko sa kanya ang nararamdaman ko. But it was something she had to get used to. Ganoon ako. Vocal talaga ako. Lumaki ako na nakita kung gaano kaganda ang nagagawa ng love sa buhay ng mga tao kaya bakit ako mahihiyang iparating sa kanya ang nilalaman ng puso ko? Kung hindi maganda ang hangarin ko, saka lang ako dapat may ikahiya. But I was really serious with Sherrie. Hindi laro para sa akin itong ginagawa ko.
"Want some vegetables to go with the shrimp?"
"Sure," naiilang pa rin na tugon niya. Naka-cross arms siya at hindi pa rin tumitingin nang diretso sa akin.
Pero nang sumunod na sandali, siniguro ko na hindi na niya ako maiignora. Sinadya ko ba namang magpakitang-gilas sa kanya habang hinihiwa ko ang mga gulay na parang professional chef. I sautéed the vegetables in butter, then stir-fried the shrimps. Gumawa rin ako ng special sauce na gawa sa tomato paste at herbs.
"Bon appétit," sabi ko nang matapos.
Ngumiti siya. "Looks good."
"Tastes better." Kumuha ako ng shrimp, isinawsaw sa sauce at inilapit sa bibig niya. Nag-hesitate siya sandali bago niya iyon kinagatan. Isinubo ko ang kalahati na itinira niya. "'Di ba? Masarap?"
Tumango siya. Nang kukuha siya ng shrimp, pinigilan ko ang kamay niya. Gusto ko na ako ang magsusubo sa kanya.
"Say ah, cherie."
"Enrique..."
Hinalikan ko siya. Nalasahan ko sa mga labi niya ang shrimp at sauce. Nang nakapikit na siya at umuungol ay inilagay ko sa nakabukang bibig niya ang shrimp. Napadilat siya, pagkatapos ay kinunutan ako ng noo. I smiled at her. "Ano'ng mas masarap, ang luto ko ang halik ko?"
"Itong hipon."
"Liar. Kung mas nasasarapan ka diyan, bakit hindi ka umungol habang kinakain mo iyan?" I teased her.
"Hmm," she moaned exaggeratedly. "Tastes really, really good."
Oh shit. Nag-react ang pang-ibabang katawan ko doon.
"You're good at moaning, cherie. I'll give you an A plus."
She laughed. Napangiti na rin ako, pleased na nawala na ang pagkailang niya. Sana ganito siya palagi. Sana ma-realize niya na wala siyang dapat ikatakot sa nangyayari sa aming dalawa, na mas maganda kung magpapadala na lang rin siya doon. Hell, gusto ko nang malaman ang mangyayari sa amin kapag nagpadala siya sa nararamdaman niya.
"And you're a good cook," she said.
"And a good kisser?"
Ipinaikot niya ang mga mata.
"C'mon. Admit it. I'm a good kisser."
"I can't tell. Wala akong maraming mapagkukumparahan."
"Hindi mo kailangan ng comparison. 'Yong nararamdaman mo lang tuwing hinahalikan kita ang kailangan mong pagbatayan. Why do you moan when I kiss you? Hindi ba dahil nasasarapan ka tuwing hinahalikan kita?" "Gutom pa ako. Pahingi." Tumingin siya sa shrimp.
Inilayo ko sa kanya ang lalagyan n'on. "Hindi na kita pakakainin kapag hindi ka umamin."
She frowned. Itinaas ko lang ang mga kilay ko para iparating na hindi ko babawiin ang sinabi ko.
"Oo na. You're a damn good kisser, Enrique."
Sa tuwa ko ay nahalikan ko uli siya. "Thank you. Hindi naman mahirap maging honest, 'di ba?"
Sinubuan ko na uli siya. Pagkatapos naming kumain, ako ang nag-volunteer na maghugas ng pinggan. Hindi dahil nagpapa-good shot ako; gusto ko lang talaga siyang pagsilbihan.
"Pagkatapos ko dito, manood tayo ng TV," I said.
"Uh, magbabasa pa ako."
"Thirty minutes lang. Please?"
Huminga siya nang malalim. "Okay."
Yes! Madalas na yata siyang pumapayag sa gusto ko. Sana, ibig sabihin ay natitibag ko na ang pader na inihaharang niya sa sarili.
Binilisan ko ang paghuhugas. Pagpunta ko sa sala mayamaya, bukas na ang maliit na flat-screen TV. Nakaupo si Sherrie sa couch. Tumabi ako sa kanya. Inilagay ko ang braso ko sa balikat niya. Tiningnan niya ako, parang gusto akong sawayin, pero hindi niya itinuloy. Itinuon na lang uli niya ang tingin sa TV. Oh yes. This is good, man! Hindi ko alam kung ano ang palabas pero pelikula. Love story yata. Hindi ko masyadong pinagtutuunan ng pansin ang kuwento dahil mas interesado ako sa katabi ko.
"Sherrie."
"Hmm?"
"Ano'ng gamit mong pabango?"
"Why?"
"I like it. It smells... I don't know. Regal. Queenly."
"Red tea scent."
"It really smells good on your skin." I nuzzled her neck. Tumaas ang balikat niya.
"Enrique... stop."
"Nakatira na ako rito. I will be kissing you a damn lot, Sherrie. Alam mo na dapat iyon." Ipinasok ko ang kamay ko sa oversized shirt niya, touching her flat stomach. "I'm afraid I also won't be able to stop myself from touching you, cherie." "Time's up! Thirty minutes na. Magbabasa na ako." Tumayo siya at nagmamadaling pumasok sa bedroom.
Bumuga ako ng hangin at ibinagsak ang ulo ko sa headrest ng couch. Akala ko okay na. Akala ko nakakapasok na ako sa pader na iniharang niya sa amin. Hindi pa pala. Bakit ba ang hirap niyang pasukuin? Ano pa ba ang dapat kong gawin?
Nanood na lang muna ako kahit hindi naman ako interesado talaga sa palabas. Ayoko lang na ipakita kay Sherrie ang frustration ko. But thirty minutes later, disappointed at frustrated pa rin ako. Hindi puwedeng ako lang ang ganito.
Tumayo ako at pinatay ang TV. Pumasok ako sa bedroom. Nagbabasa si Sherrie sa kama. Hinubad ko ang mga damit ko. Hindi siya tumitingin sa akin pero alam kong pinapakiramdaman niya ako. Nang boxer shorts na lang ang suot ko, lumapit ako sa kama.
Nanlalaki ang mga mata na tumingin siya sa akin. "D-dito ka uli matutulog?"
"Alam mo na ang sagot diyan. Ikaw, hindi ka pa ba matutulog?"
"T-tatapusin ko pa itong binabasa ko."
"Can I kiss and touch you?"
"W-what?"
"Magbasa ka lang. Hindi kita pinipigilan. Let me just kiss and touch you, okay?" Hinalikan ko siya sa balikat. Inilagay ko ang palad ko sa mahabang hita niya na gustong-gusto kong niyayapos.
Umurong siya. "I... I don't think this is a good idea, Enrique."
Hinila ko siya palapit sa katawan ko. Hinalikan ko siya sa pagigil na paraan sa leeg. "Don't mind me, cherie. I understand that you're more interested in reading. Go ahead. Read. Ignore me." Binuhat ko siya at hiniga sa kama. Dinaganan ko siya habang patuloy sa paghalik sa leeg niya.
"But you're... you're deliberately doing this! You're seducing me again, Enrique!"
"Am I?"
"You know you are. Ugh!" Huminga siya nang sunod-sunod, tila pinapalinaw ang isip. Akala ko ay itutulak na niya ako, pero narinig ko ang pagbagsak ng librong binabasa niya sa sahig. She wrapped her arms around me. "You're maddening, do you know that?"
Itinaas ko ang T-shirt niya. Kanina ko pa alam na wala siyang bra. Mukhang hindi siya nag-aabalang magsuot ng underwear kapag nasa bahay siya.
"You're beautiful, do you know that?" I said, looking at her mouth-watering breasts. Ikinulong ko ang isang umbok ng dibdib niya sa kamay ko. Napaungol na umarko ang leeg niya. Oh God, yes, she's so beautiful. Habang pinipisil ang dibdib niya ay nilalaro ko rin ng daliri ang nipple niya. Lumakas ang ungol niya at buong katawan na niya ang umaarko kahit dibdib pa lang niya ang binibigyan ko ng atensiyon. She was so responsive it was making me want her all the more. Ibinaba ko ang ulo ko sa kabilang umbok ng dibdib niya at isinubo ang kulay rosas na tuktok. Nahila niya ang buhok ko.
"Enrique!"
Nilaro-laro ko ng dila ang nipple niya na nasa loob ng bibig ko habang patuloy kong pinipisil ng daliri ang kabilang nipple niya. She liked it. It was driving her crazy.
My hand moved down to her belly, pababa pa sa pagitan ng mga hita niya. Nang sinakop ko siya ng palad ay umawang nang malaki ang bibig niya. Hindi ko napigilang itaas ang ulo ko at angkinin ang mga labi niya. Agad siyang tumugon sa halik ko.
"Can you be my girl?" I asked.
Hindi siya tumugon, patuloy lang akong hinahalikan habang nakapikit. I kneaded her sex with my palm. A look of pure ecstacy washed over her face.
"Be my girl, Sherrie. Please be mine."
Still, she ignored me. Itinagilid ko siya ng higa.
Napadilat siya, disoriented sa sudden lost of contact namin. "What..."
Humiga rin ako sa bandang likuran niya. Niyakap ko siya, stroking her body with my hands, kissing her face, neck and shoulders. Pero 'yong alam ko na gusto niyang pagtuunan ko ng atensiyon, sinadya kong iwasan.
Makalipas ang ilang sandali ay hindi na siya mapakali. Tinangka niyang humarap sa akin pero pinigilan ko siya. "Enrique," tawag niya sa akin, frustrated.
"I know. I know. Nahihirapan din ako. But I don't make love to a girl unless she wants to be my girl."
"No! Please!" pakiusap niya, lalo pang namilipit, rubbing her backside against me.
Pinigilan ko siya ng mga braso sa paggalaw bago pa ako sumabog sa ginagawa niya. Kung hindi ko siya pararausin, hindi rin ako puwedeng makaraos. Ang hirap, ang sakit, pero desperado na ako. Ayoko na ng sexual release lang kung pagbibigyan ko uli ang mga sarili namin.
"Kapag handa ka nang sumuko, you know what to say, Sherrie. Just two words: I'm yours." Nang naiparating ko na sa kanya ang gusto kong sabihin ay hinalikan ko siya sa balikat. "Now let's try and get some sleep, cherie," I said. I wasn't sure If I could. Hindi ko alam kung uubra na itong ginawa ko para mapapayag siya na bigyan kami ng chance. Sana.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Ten
Sherrie
"Inumin mo itong hot chocolate na ginawa ko."
Iniwasan ko ang mug na inaabot sa akin ni Enrique pagdaan ko ng kusina. "Male-late na ako. Wala akong time na inumin iyan. Kailangan ko nang mag-shower." Nagmamadaling pumunta ako ng banyo.
Pagkasara ko ng pinto, napapikit ako. Bakit ba nagising pa ako ngayong umaga? Nakakahiya ako kagabi! I literally begged Enrique to take my virginity. Pero tinanggihan niya ako. Mas kahiya-hiya.
Tumatanggi ako tuwing inaalok niya ako—in his heartmelting way—na maging girlfriend niya pero kapag naman hinahalikan at hinahawakan niya ako, bigay na bigay ako. Anong klaseng babae ba ako na tumatanggi na maging girlfriend ng isang lalaki pero nagmamakaawa na angkinin nito?
Ikakahiya ako ng ancestors ko. Nag-shower na ako. Nang matapos ay napaungol ako. Nakalimutan kong magdala ng mga damit. Nasanay ako na sa bedroom ako nagbibihis pero dahil nasa condo ko si Enrique, hindi na magandang lumabas ako ng banyo nang nakatuwalya lang. Pero wala akong choice ngayon dahil sa pagiging absent-minded ko.
Nagtapi ako ng towel sa katawan. Pinilit kong umakto nang normal paglabas ko ng banyo. Sana hindi ako mapansin ni Enrique. Sana hindi ako mapansin ni Enrique...
Asa pa ako. Nasa kusina pa rin siya. Isinasalin niya sa pinggan ang niluto niyang bacon pero nang makita niya ako, natapon sa lamesa ang bacon.
"Darn!" he cursed. Sa pagkataranta niya, dinampot niya ng kamay ang natapong bacon. "Shit! Hot! Hot!" he cursed again. Binuksan niya ang gripo at isinala roon ang napasong mga daliri.
Tumakbo ako sa kuwarto. Pagkasara ko ng pinto ay nakahinga na ako nang maluwag. Pagkatapos ay bumungisngis ako nang maalala kung paano napaso si Enrique sa bacon nang makita ako. Feeling ko medyo nakaganti na rin ako sa ginawa niya kagabi.
Served him right. He "put me in the mood" last night, pagkatapos iiwan lang pala niya ako sa ere. Ang sakit kaya sa puson ng ginawa niya. Isinaksak ko ang hair dryer para patuyuin ang buhok ko. Ayokong pumasok na basa ang buhok dahil napupunta sa buhok ko ang lahat ng polusyon sa siyudad kapag nagko-commute ako.
Sumilip si Enrique sa bedroom. "Sherrie, matagal ka pa ba? Breakfast is ready."
Naging awkward na naman ang pakiramdam ko nang makita siya. "H-hindi ako magbe-breakfast."
"Bakit?"
"Dahil nagmamadali nga kasi ako. Wala akong time na kumain."
"It's only six-thirty. Nine pa ang first class mo."
"May meeting kami ngayong umaga sa department," I lied. Naisipan ko lang na umalis nang maaga para makaiwas sa kanya.
"I see. Sandali lang." Mabilis na umalis siya sa pinto ng bedroom. Ewan ko kung ano'ng gagawin niya.
Medyo tuyo na ang buhok ko. Nagbihis ako ng pastel blouse at tight pencil-cut skirt. Palaging ganoon ang outfit ko kapag pumapasok ako. Hindi kasi ako masyadong mahilig mag-pants. Nag-heels rin ako, then kinalap ko ang mga gamit ko. Paglabas ko ng bedroom, sinalubong ako ni Enrique.
"Here. Gumawa ako ng grilled cheese and bacon sandwich para sa iyo. Baunin mo. Sa biyahe mo na lang kainin."
"Hindi ko iyan makakain sa biyahe."
"Sa department, pagkatapos ng meeting n'yo." Ipinasok niya sa shoulder bag ko ang sandwich na nakabalot sa foil. As usual, makulit pa rin siya.
"Thanks. Aalis na ako." Nilagpasan ko siya.
"Wait, Sherrie! Sasabay na ako sa iyo sa pagpasok sa school. Three minutes. Magbibihis lang ako."
As if gusto ko siyang makasabay.
"Sorry, I'm in a hurry." Pumunta na ako sa pinto.
"Thirty seconds!"
Nagtuloy-tuloy ako sa paglabas. Naghihintay ako sa elevator nang makita ko si Enrique na palapit sa akin. Nanlaki ang mga mata ko. Naka-boxer shorts pa rin siya at kasalukuyan pa lang na nagsusuot ng jeans.
"Are you crazy? Bakit ka lumabas nang ganyan?"
"Nagmamadali ka, eh." Isinuot naman niya ang rubber shoes.
"Papasok ka ba talaga sa school? Nasaan ang gamit mo?"
"Er... nakalimutan ko sa pagmamadali ko. It's alright. Manghihiram na lang ako ng ballpen at manghihingi ng paper sa classmates ko kung may quiz kami mamaya."
I sighed.
May tatlong babaeng dumating, mukhang mga estudyante. "Oh my gosh!" bulalas nila, nanlalaki ang mga matang nakatingin kay Enrique na topless pa rin.
Ngumiti nang alanganin sa kanila si Enrique. "Hi," he said, sabay nagmadali sa pagsusuot ng T-shirt.
Tinampal ko ang noo ko. Wala talagang pakialam ang lalaking ito sa maaaring maging epekto niya sa mga babae—pati doon sa mga alanganin—na nakakakita sa kanya.
Pagbukas ng elevator, agad akong pumasok. Tumabi naman si Enrique sa akin! Argh! Ayoko ngang malaman ng mga estudyanteng kasabay namin na magkakilala kami, eh.
"Dito ka rin nakatira?" tanong kay Enrique ng isa sa mga estudyante na nagpapapungay ng mga mata.
"Yes," he replied in a friendly manner, sabay pulupot ng braso sa beywang ko.
My God! I hate him!
The three students gushed. Nagbulungan rin sila kung gaano ako kasuwerte. 'Tapos 'yong tingin nila, masyadong makahulugan. Who could blame them? Naabutan ba naman nila si Enrique kanina na nagbibihis pa lang. Hindi na kataka-takang iniisip nila na may "green" na mga kaganapan sa pagitan namin ni Enrique bago kami lumabas ng condo.
Paglabas namin ng elevator, nagmamadali akong naglakad para makalayo kay Enrique.
"Sherrie." Pinigilan niya ako sa braso.
Argh! Hindi ba talaga siya marunong makahalata? "What?" I snapped.
"Nandoon sa parking lot ang sasakyan ni Dad. Sumabay ka na sa akin."
Napabuga ako ng hangin sa bibig. "Enrique, 'di ba, nagkaintindihan na tayo na hindi puwedeng kumalat na nag-i-stay ka sa condo ko, pero sinabi mo pa sa mga nakasabay natin kanina sa elevator na dito ka nakatira."
"Er... oo nga pala. Sorry. Nakalimutan ko." Nagkamot siya.
"Ngayon naman ine-expect mo na sasabay ako sa iyo sa pagpasok," I added.
"So... hindi tayo puwedeng magsabay sa pagpunta sa school?"
"No! Of course not!"
Nanghihinayang na bumuntonghininga siya. "Alright. Magta-taxi ka ba?"
"No. LRT." LRT ang sinasakyan ko sa pagpasok sa St. Michael's dahil masyadong ma-traffic sa umaga. Para hindi ako ma-late.
"Great! Mag-LRT na lang din ako. Mahihirapan lang akong mag-park sa campus kung gagamitin ko ang sasakyan ni Dad."
"Hindi nga tayo puwedeng magsabay, Enrique!" Bakit ang kulit mo talaga? Gusto ko nang umiyak.
"Hindi naman natin ipapahalata na magkasabay tayo."
"Huh?"
He grinned. "Maglakad ka lang, susunod ako."
Hay! Ano na naman ba itong idea niya? Pero naglakad na nga ako. Like he said, nakasunod siya sa akin. Hindi kami nag-uusap pero ramdam ko na hindi niya inaalis ang tingin sa likod ko.
Sa LRT station, siksikan ang mga tao as usual. Katabi ko na si Enrique at bagaman hindi pa rin kami nag-uusap, pasimpleng pinoprotektahan niya ako para hindi ako mabalya ng mga tao. Pagsakay namin ng train car, tumayo siya sa likuran ko. Pinagtitinginan kami ng mga tao pero walang naghihinala na magkasama kami.
Umuga ang train. Maagap niyang ipinulupot ang braso sa katawan ko para hindi ako matumba. Tinanggal din naman niya iyon agad. Tumikhim ako habang umaayos ng tayo. Ang ekspresyon ng mga babaeng commuters na nandoon ay parang nagsasabi na sana ay sila ang nasa lugar ko, ang inalalayan ng guwapong "stranger" sa likuran ko.
Pagbaba namin ng LRT station, naglakad pa kami nang kaunti para makarating sa St. Michael's. Hindi pa rin ako hinihiwalayan ni Enrique. Sinundan niya ako hanggang sa school building na parang iyon ang paraan niya ng paghahatid sa akin. Pagdating ko sa Literature Department, lumiko siya ng direksiyon.
"Aga mo, Sherrie," sabi sa akin ni Julie, ang department secretary. Nasa forties ang edad niya.
"Uh, may naiwan akong libro dito na kailangan kong mabasa."
Inalok ako ni Julie ng kape na ginawa niya. Hinatian ko naman siya ng sandwich na ibinigay ni Enrique. Napahinga ako nang malalim habang kinakain iyon. Parang langit bawat kagat ko sa sandwich.
"Ang sarap nito, ah," sabi ni Julie.
I know, right? Pinasukan ko ang dalawang klase ko para sa umagang iyon. Paglabas ko ng second class ko, nagulat ako dahil nasa corridor si Enrique, nakasandal sa railing and of course, naging instant attraction siya ng mga estudyanteng napapadaan. Nginingitian niya ang mga bumabati sa kanya. Medyo nainis ako na pinapansin niya 'yong mga nagpapa-cute sa kanya but at the same time, naaaliw ako. Ang hirap talagang ignorahin ng isang Enrique Delhomme. Basta nasa isang lugar siya, parang nagkakaroon ng liwanag sa paligid. Hindi kaya angel talaga ang lalaking ito?
O baka demigod.
Lumipat ang tingin niya sa akin. Kumislot ang puso ko. Hindi siya ngumiti sa akin. What he gave me was a heated gaze. Sandaling-sandali lang iyon, baka nga walang nakapansin maliban sa akin. Nagbaba siya ng tingin sa cell phone na hawak niya at kinalikot iyon.
Inalis ko rin ang tingin ko sa kanya. A college instructor was not supposed to stare at a male student, kahit pa gaano kaguwapo ang estudyanteng iyon. Pumunta ako sa Literature Department. Three minutes later, lumabas rin uli ako kasama ng tatlong prof para mag-lunch sa school cafeteria.
Kumakain na kami sa cafeteria nang makita ko si Enrique at mga kaibigan niya na pumuwesto sa mesa sa tabi namin. Maingay sila gaya ng ordinayong mga estudyante, walang pakialam kung may professors sa paligid.
My two female co-teachers didn't seem to mind. Wala silang ipinagkaiba sa mga estudyanteng naroon na nakatingin kay Enrique at kulang na lang ay maghugis heart ang mga mata. Pero si Chad, napailing.
"Students," he said condescendingly, na parang hindi siya dumaan sa pagiging estudyante. Or maybe he was only jealous dahil hindi siya kasing-popular ni Enrique nang estudyante pa siya.
Hay, bakit parang ipinagtatanggol ko si Enrique kay Chad?
Tumingin sa akin si Enrique. Nagtama ang mga mata namin. Oh boy. He knew I was here. Ibig sabihin, sinadya niyang pumunta rito para sundan ako. May stalker ako sa St. Michael's! Grabe, dapat naiinis ako pero kinikilig pa ako. I bit my lower lip.
"Gusto mo ba ng dessert, She? How about a halo-halo?" tanong ni Chad.
"Salamat na lang. Busog na ako."
"Ako, gusto ko ng leche flan, Chad. I-treat mo naman ako," pang-uuto ni Sal.
"Sure." Tumayo si Chad.
Bumungisngis si Sal. "Sinamantala ko na dahil alam kong hindi tatanggi si Chad. Nandito ka kasi. Galante 'yon kapag kasama ka namin," she told me.
"Ako rin sana, gusto ko ng dessert. Pero hindi mabibili dito sa cafeteria ang gusto ko. I want that eye candy." Inginuso ni Cynthia si Enrique. "Ang guwapong bata, shit!"
"Exactly, ang bata niya para sa atin. Lakas maka-cougar ng Enrique Delhomme na iyan. Hindi mo na papansinin ang yaman ng pamilya niya, sa mukha at katawan pa lang niya, solb ka na, dear," sabi ni Sal.
Parang biglang nangati ang lalamunan ko kaya tumikhim-tikhim ako.
"Sus! Ito naman si Sherrie, masyadong prim and proper. Mga tao lang din tayo kaya minsan ay imposible talagang hindi tayo maka-appreciate ng mga guwapong estudyante rito," sabi ni Sal. "Tell me, nagkaroon ka na ba ng estudyante na mas guwapo pa kay Delhomme?"
"Huh? Uh..." Umiling ako.
"Talagang imposibleng meron dahil si Enrique Delhomme ang pinakaguwapong naging estudyante ng St. Michael's," sabi ni Cynthia.
"Paano kaya ako magkakaanak ng ganyan kapogi balang-araw? Kahit anak na lang at hindi boyfriend, sasaya na ako," sabi ni Sal.
Tumingin ako kay Enrique. Tumingin rin siya sa akin habang kausap ang isang kaibigan niya. Cripes! Bakit ba parang alam na alam niya kapag nakatingin ako sa kanya?
Bumalik na si Chad. Ibinigay niya kay Sal ang biniling leche flan.
"Thanks, Chad. Ambait mo talaga. Sana sagutin ka ni Sherrie kapag nanligaw ka na," panunukso ni Sal.
Mukhang nailang si Chad pero hindi kinontra ang sinabi ni Sal. Ugh. Awkward. Katrabaho, kaibigan at parang nakatatandang kapatid lang ang turing ko kay Chad. Pero hindi naman ako manhid para hindi ko mahalata ang kakaibang kabaitan niya sa akin.
Dumako na naman ang mga mata ko sa kinaroroonan ni Enrique. He looked annoyed. Annoyed na magkatabi uli kami ni Chad.
Nang maubos ni Sal ang leche flan, lumabas na kami ng cafeteria. Mamayang two p.m. pa ang next class ko. Nagpunta na muna ako ng library imbes na magpalipas ng oras sa department. Meron din kasi akong mga libro na hihiramin. Inisip ko kung sinundan rin ako ni Enrique sa library pero hindi ko siya nakita at hindi ko rin nararamdaman ang presensiya niya. Baka may klase siya. Mabuti naman, makakapag-concentrate ako sa ginagawa ko.
Four o' clock, nag-LRT uli ako para makauwi. Mas tipid kasing mag-LRT kaysa taxi. Parang na-miss ko nga lang si Enrique habang nakatayo ako sa train car. Ilang beses kong hiniling na sana ay sumulpot siya at tumabi sa akin.
Pagdating ko sa Hermano Building ay nagulat ako nang makita ang kaibigan at dating roommate ko na si Lou.
"Sherrie!"
"Lou, bakit ka nandito?"
"Pinuntahan kita para i-surprise. Ang tagal na nating hindi nagkikita. Hindi ko alam kung ano'ng sched mo this sem pero nasa akin pa rin naman ang susi ng condo, so naisip ko na kung wala ka pa, papasok na lang ako sa loob at doon kita hihintayin. Pero nagkasabay lang pala tayo sa pagdating rito. Psychic ka yata, eh." Tumawa si Lou.
Oh no. Nasa condo na kaya si Enrique?
Pinilit kong ngumiti kay Lou. "Oo nga, ang tagal na nating hindi nagkita. Uh, tara, kape tayo sa Starbucks."
"Ayokong mag-Starbucks. Doon tayo sa condo. Na-miss ko na ang old place natin. Na-miss rin kita, friend!" Hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan ako nang exaggerated sa pisngi. "Mwah!"
"Ano kasi, wala akong pagkain sa condo, wala akong maihahanda para sa iyo."
"Hindi 'yon problema. Kahit malamig na tubig lang, ayos na sa akin. Gusto ko lang na makakuwentuhan ka gaya dati. Tara!" Hinila na niya ako papasok sa building.
Drats! Sana wala si Enrique. Kapag nagkataon, hindi ko alam kung paano ipapaliwanag kay Lou kung bakit may lalaki sa condo.
"Bakit parang alalang-alala ka? Weird mo, ah," puna ni Lou nang nasa elevator kami at tahimik akong nagdarasal. "Baka naman may itinatago ka sa condo?"
"Wala, ah!"
"Joke lang. Ito naman, kung maka-react, parang guilty." Tumawa uli si Lou.
Huminto na at bumukas ang elevator. Pinagpapawisan ako nang malamig. Halos hindi ko maisuksok ang susi sa keyhole kaya inagaw iyon ni Lou.
"Ako na nga! Alagaan mo ang kamay mo. Pasmado ka na, girl." Binuksan niya ang pinto.
I was doomed. Nakaupo sa couch si Enrique, nanonood ng TV suot ang itty-bitty boxer shorts niya. Kumurap siya nang makitang may kasama akong dumating. Tumayo siya.
"Hi," he greeted us reluctantly.
"Ho... ly shit," sambit ni Lou. Nalaglag ang panga niya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Eleven
Enrique
"May masarap na ulam na nagkamali ng pasok sa condo mo, Sherrie! My golly, ikulong natin para hindi na makalabas!" sabi kay Sherrie ng babaeng kasama niyang pumasok ng condo.
Nagbaba ako ng tingin sa sarili ko. I groaned. I was almost naked. Hindi ko naman kasi akalain na may kasama si Sherrie pag-uwi niya. Sa kanya ko lang naman gustong ipakita ang sarili ko na ganito.
"I'm Enrique," pakilala ko.
"Enrique? Kahit pangalan mo, yummy ang tunog. Diyan ka lang, ha? 'Wag kang gagalaw. Finders keepers. Sherrie, may lubid ka na magagamit nating panggapos? Huwag na natin itong pakawalan. Minsan lang may maligaw na napakaguwapong lalaki rito."
Er... seryoso ba siya? Itatali niya ako?
"Hindi siya naligaw rito. Ampon ko siya," sabi ni Sherrie, sapo-sapo ang mukha.
"Ano?"
"Dito siya nakatira. I mean, pinatira ko siya rito."
"Oh. Sorry," sabi sa akin ng kasama ni Sherrie. "Na-excite lang ako masyado nang makita kita. Akala ko nagkamali ka ng pinasok na unit kaya ka nandito. By the way, I'm Lou, Sherrie's friend."
Lumapit ako kay Lou para makipagkamay sa kanya. "Nice to meet you, Lou." Nagulat ako nang bigla siyang yumakap sa dibdib ko. Napataas ang mga kamay ko.
"My gosh, ang tigas!"
Sherrie groaned. Hinila niya si Lou sa buhok. "Umayos ka. You're a teacher."
"Sa buhok talaga? Galit ka ba nang lagay na 'yon? Sabunutan ba ako?"
"Sorry. Nakaharang ang buhok mo sa damit mo kaya 'yon ang nahawakan ko," pagdadahilan ni Sherrie.
"Sige, okay lang. Nakayakap naman ako. Sulit na sulit na 'yon. Ay, teka, sabi mo pinatira mo siya rito. Bakit?"
"Naglayas siya sa kanila. Wala siyang mapuntahan."
"Genern? Enrique, sana sa akin ka na lang nakitira. Welcome na welcome ka sa bahay ko." "'Di ba sabi mo gusto mong uminom ng tubig? Doon na tayo sa kitchen." Hinila ni Sherrie si Lou sa kusina.
Mabilis na pumasok ako sa bedroom at nagsuot ng jeans at T-shirt. Pagkatapos, pumunta rin ako ng kusina. Naabutan kong inuusisa ni Lou kung paano ako nakilala ni Sherrie.
"Estudyante siya sa St. Michael's."
"Kailan pa naging bukas 'tong condo mo para sa mga istokwa ng St. Michael's? Ah, 'sabagay, kung ako ang nilapitan ni Enrique, hindi rin ako tatangging ampunin siya."
Tumikhim ako. "Gusto n'yo ba ng snack, ladies? Gagawa ako."
"Oh yes, please! Thank you. Hindi ka lang pala guwapo at macho, ang bait mo pa," sabi ni Lou.
Ngumiti ako. "You're welcome."
Sinapo ni Lou ang dibdib bago bumaling kay Sherrie. "Hot," bulong niya.
"Maghunus-dili ka nga. Mas bata siya sa atin."
"Baby-faced naman ako, eh. Kailan pa siya nandito?"
"Uh, since Saturday night."
"Dalawang araw na siya rito? Ehmerged. Kung ako 'yon, ang dami ko nang nagawa sa kanya."
Nakikinig ako sa pagbubulungan nila habang naghahanda ako ng finger foods. Kabilang si Lou sa tipo ng mga babae na kinakatakutan ko dahil sa reaksiyon nila sa akin, pero medyo nakakatuwa rin ang pagiging aggressive niya. Plus, she was Sherrie's friend, so I automatically liked her.
"You mean, napagsamantalahan mo na siya."
"Sobra kang magsalita, bru. Pa-Maria Clara effect ka lang on the outside but on the inside, pareho lang tayo ng likaw ng bituka. Kitams, nagtatago ka pala ng lalaki rito at kung hindi pa ako naligaw rito, hindi ko pa iyon malalaman."
"Hindi ko siya itinatago. Kung itinatago ko siya, hindi sana kita dinala rito ngayon."
"Alam ng papa mo na may pinatitira kang lalaki rito?"
"Of course not! Ikaw lang ang nakakaalam. At hindi mo iyon ipagsasabi kahit kanino."
"Siyempre, hindi ko ipagsasabi, 'no. Kailan ba kita tinraydor? Kahit during college days, accomplice mo ako sa crimes mo. Never kitang inilaglag."
Ipinatong ko sa lamesa ang platter ng finger foods. "Classmates pala kayo noong college?"
"Yup! Sa St. Michael's University kami nagkakilala ni Sherrie. Pareho kami ng kinuhang course nang college pa kami. Mag-roommates rin kami dati dito."
"Ikaw pala ang roommate ni Sherrie na binanggit niya sa akin."
"Wow. Ikinuwento pala ako sa iyo ni Sherrie. Hindi na ako nagtatampo na ngayon niya lang ipinaalam sa akin na may pinatira siyang lalaki rito. Samantalang dati, wala kaming itinatagong secret sa isa't isa."
Nagsalin ako ng pineapple juice sa dalawang baso at ibinigay sa kanila. "Nabanggit mo na accomplice ka ni Sherrie sa crimes noon. I find that hard to believe. Strait-laced ang impression ko sa kanya."
"Naku, kung alam mo lang—"
Sinipa ni Sherrie si Lou sa paa.
"Mas mabuti pa sigurong hindi mo na malaman," sabi ni Lou. Lumagok siya ng pineapple juice. "Ahhh! Lamig. Sarap. So, naglayas ka raw, Enrique. Have you been a bad boy?"
"I'm afraid so," sabi ko, sabay tingin kay Sherrie, nakangiti.
Hindi 'yon nakaligtas kay Lou. Parang napaisip siya. "Isa lang ang kuwarto at kama rito. Paano ang sleeping arrangement n'yo?"
"Magkatabi kami ni Sherrie," sabi ko.
Pinanlakihan ako ng mga mata ni Sherrie.
"Just kidding. Sa couch ako natutulog."
Tumango-tango si Lou pero mukhang nagdududa. "Ah... sa maliit na couch. Galing. Napagkakasya mo ang sarili mo doon sa tangkad mo. Nang roommates pa kami ni Sherrie, naglalatag siya ng mattress sa sahig sa gabi. Pero nang umalis ako, kanya na ang kama."
Umupo na rin ako. "Bakit ka umalis rito?"
"Sa Antipolo kasi talaga ako nakatira. Sa isang school rin sa Antipolo ako nakahanap ng school na mapapasukan nang magtapos kami ng college. Mga malilinggit na bata ang tinuturuan ko. Si Sherrie, type niya talagang maging professor balang-araw like her parents kaya nag-masteral pa siya."
"Hindi pa raw nagkaka-boyfriend si Sherrie?"
Napansin kong pareho silang natigilan nang ilang saglit, as if meron silang naalalang kung ano.
"Hindi pa nga," kapagkuwan ay sagot ni Lou at hindi naman siya mukhang nagsisinungaling. Pero bakit may kakaiba akong kutob sa naging reaksiyon nila nang tanungin ko kung totoong hindi pa nagkaka-boyfriend si Sherrie?
Napatitig sa akin si Lou. "You know... parang medyo familiar ka."
"He's a Delhomme. Anak siya ni Ezequiel Delhomme," imporma sa kanya ni Sherrie.
Lumaki ang mga mata ni Lou. "Are you kidding me? Ezequiel Delhomme? Oh my God! Kaya pala. You look like your dad. Parang ikaw ang mabait na version niya. I mean, 'yong face mo. Hindi ko sinasabing hindi mabait ang daddy mo—"
"Mabait ang Daddy ko," I said.
"I believe you. Now, as I was saying, magkamukha kayo pero wala ka ng taglay niyang angas. Ang lakas rin ng sex appeal ng Daddy mo, gosh!"
"Are you saying na wala akong sex appeal?"
"Meron, pero iba ang appeal niya sa appeal mo. Animalistic 'yong kanya. Ikaw, mas angelic."
Sherrie giggled. Tinakpan niya ang bibig nang tumingin kami sa kanya. "Oops."
"Ang daddy mo, makalaglag-panty na tunay. Nailalabas niya ang pagiging wild ng mga babae. Ikaw, hindi ka lang masarap pagsamantalahan, parang masarap ka ring alagaan. Tama, Sherrie?"
"Ewan," patay-malisyang sagot ni Sherrie.
"Kunwari ka pang walang alam. Bakit mo siya tinanggap rito? 'Di ba dahil gusto mo rin siyang pagsamantalahan slash alagaan? Unless puro pagsasamantala ang nasa isip mo—"
Nilagyan ni Sherrie ng canapés sa bibig si Lou. "Manahimik ka at kumain."
Nginuya ni Lou ang canapés. Ngumiti ako sa kanya. She sighed, as if melting.
"Anong oras ka uuwi?" tanong ni Sherrie.
"Wala pa akong isang oras dito, pinapaalis mo na ako? 'Wag kang masyadong atat na masolo si Enrique, Sherrie."
"Hindi 'yon gan'on!"
"Talaga? Mabuti naman dahil wala pa akong balak umalis."
Nag-stay pa nga si Lou sa condo. Kalahati ko ang hindi masaya dahil gusto ko nang magkasarilihan kami ni Sherrie pero 'yong kalahati ko, natutuwa dahil marami akong nalalamang bago tungkol kay Sherrie dahil sa kadaldalan ni Lou.
Sa condo na rin nag-dinner si Lou. Ako ang nagluto at pinuri niya ang mga luto ko. After ng dinner, nag-aya si Lou na manood kami ng movies sa sala. Halatang napilitan lang si Sherrie na pumayag.
Sumalampak si Lou sa sahig, parang bata na gusto na malapit siya sa TV para kitang-kita niya ang palabas. Si Sherrie ay sa couch pumuwesto. Tinabihan ko siya. Medyo nakatalikod siya sa akin dahil nasa unahan ang flat screen TV. Nakapagpalit na siya ng oversized T-shirt at shorts. Umurong ako palapit sa likuran niya. Binigyan niya ako ng nagbababalang tingin. Hindi ko iyon pinansin. Idinikit ko ang binti ko sa binti niya. Itinaas niya ang mga binti sa couch para makaiwas. Pero hindi ako tumigil doon. Nagkunwari akong nag-iinat. Pagbaba ko ng isang kamay, sa beywang niya iyon lumanding. Nilingon uli niya ako at binigyan ng nagbababalang tingin. I smiled innocently at her, even while my fingers were already caressing her waist.
Tinapik niya ang braso ko para maalis sa beywang niya. Hinuli ko ang kamay niya. Ngayon, ang likod at beywang na niya ang nahahaplos ko. Hinila niya ang kamay. Hindi ko iyon pinakawalan.
"Bitaw!" she hissed.
"Nope."
"Isa!"
"Nope." "Naghaharutan ba kayo diyan?" tanong ni Lou na nanonood pa rin.
Pinakawalan ko ang kamay ni Sherrie pero hindi inalis ang kamay sa beywang niya. Hindi naman iyon makikita ni Lou kahit lumingon siya dahil sa anggulo namin.
"Hindi, ah," tanggi ni Sherrie.
"Ah. Akala ko naghaharutan kayo, eh."
Inabot ni Sherrie ang cell phone niya sa center table. Nag-type siya sa keypad bago ipinakita sa akin.
WAG KANG MALANDI ENRIQUE!!!
Inagaw ko ang cell phone niya.
"Hey!"
Tinawagan ko ang cell phone ko. Nang marinig ko na nag-ring na ang cell phone ko, cinancel ko ang tawag at ibinalik ang cell phone ni Sherrie. Finally, nakuha ko rin ang number niya.
Inis na kinuha niya sa kamay ko ang cell phone niya at pumihit patalikod sa akin. Pikon na ang maganda.
"Don't be mad, cherie." Hinalikan ko ang batok niya.
Parang nakuryenteng napapitlag siya. Aalis sana siya sa couch pero ipinulupot ko ang braso ko sa kanya. Pumasag siya pero hindi iyon naging dahilan para pakawalan ko siya.
"Shhh," pagpapakalma ko sa kanya.
"Let me go," utos niya sa akin. Tiningnan niya si Lou upang iparating na hindi kami puwedeng mahuli ng kaibigan niya.
But I wasn't a bit worried. May palagay ako na kanina pa alam ni Lou ang nangyayari sa amin ni Sherrie at kinukunsinti niya kami. Bless her.
Ipinarating ko kay Sherrie sa pamamagitan ng mga mata na ako'ng bahala. Marahan ko siyang hinila palapit sa akin. "Don't move," bulong ko.
Ipinasok ko ang kamay ko sa T-shirt niya. Napapitlag siyang muli, pero wala nang pagpoprotesta. Hinaplos ko ang tiyan niya. Flat iyon pero malambot at walang makakapang ribcage. Just the way I liked it.
Halos hindi siya humihinga habang pinapaakyat ko pa ang kamay ko. Narating ng kamay ko ang ilalim ng dibdib niya. Darn. Wala siyang suot na bra. Hindi ko nahalata kanina dahil napakaganda ng dibdib niya, tayong-tayo kaya parang naka-bra na rin siya. Sinakop ng kamay ko ang kaliwang dibdib niya. Kinagat niya ang labi, nagpipigil ng reaksiyon. Minasahe ko nang marahan ang dibdib niya. It was soft but firm at the same time. Perfect. Tumatama ang nipple niya sa palad ko. Nais ko iyong ilagay sa bibig ko pero sa ngayon, nagkasya akong pisilin iyon ng daliri ko. She gasped.
"Shhh," saway ko, nais mangiti.
Pinaglipat-lipat ko ang kamay ko sa magkabilang umbok ng dibdib niya. Ang isa ko pang kamay ay humahaplos sa likod niya. Hinahalik-halikan ko rin siya sa batok. Mataas na ang temperatura niya na parang nilalagnat at mas tumataas pa iyon sa paglipas ng mga minuto. Tiningnan ko ang mukha ni Sherrie. Pinagsamang pleasure and pain ang nakasalamin roon. Hell. Iyon rin ang nararanasan ko. Kanina pa nais makaalpas ng pagkalalaki ko sa pantalon ko.
"Naman! Iyon pala ang ending n'on. Cliffhanger. 'Kakainis. Nakakabitin," Lou grumbled. Tapos na ang movie.
Inalis ko ang mga kamay ko kay Sherrie at umayos ng upo sa couch. Si Sherrie ay sunod-sunod na huminga nang malalim, tila ibinabalik sa normal ang estado ng katawan niya pero ang nangyari ay nanginig siya. I wanted to pity her, but that shiver was so sexy. Gusto ko uli na gawin iyon sa kanya.
"Shoots. It's past nine. Makauwi na nga. 'Layo pa ng Antipolo." Tumayo si Lou. "Sherrie, aalis na ako."
"O-okay," disoriented pa rin na sagot ni Sherrie. Inihatid niya si Lou sa pinto.
"Enrique, babalikan kita. I mean, babalik ako para makita ko uli ang kaguwapuhan mo. And thanks sa dinner. Ang sarap," sabi ni Lou.
I smiled. "You're welcome."
"Shit. Guwapo mo talaga. Suwerte ni Sherrie."
Pinandilatan siya ng mga mata ni Sherrie.
"Wala naman akong ibang sinabi, ah. Ciao! Pakasaya kayo. Shit. Naiinggit talaga ako. Maakaalis na nga."
Napatingin ako kay Sherrie nang ibagsak niya sa sahig sa sala ang dalawang comforter at isang unan. Inilatag niya ang mas makapal na comforter.
Nilapitan ko siya. "What are you doing, cherie?"
"Obvious naman na inihahanda ko ang tutulugan ko kaya baka matutulog na ako."
"Dito ka matutulog? Why?"
"Masyadong maliit ang kama para sa atin. Hindi naman ako mamamatay kung sa sahig ako matutulog. Sa sahig talaga ako natutulog nang roommate ko pa si Lou gaya ng sinabi niya kanina. Hindi ako maarte."
Oh hell. I wasn't expecting this. Katunayan, kanina ko pa pinananabikan na makatabi uli siya sa kama. To feel her body against mine.
"Sherrie, hindi ka puwedeng dito matulog."
"Watch me. Never na matulog uli ako katabi ka." Nakairap na nahiga na siya at nagtalukbong ng isa pang comforter.
Never? Shit. "Dahil ba ito sa kagabi?"
"No. Dahil ito sa gusto kong makatulog nang maayos. Kaya huwag mo na akong kausapin at matulog ka na rin. Okay?"
"No, it's not okay. Lumipat ka na sa kuwarto." Hinila ko ang comforter sa katawan niya.
"Huwag mo akong guluhin, Enrique."
Mas hinila ko lang ang comforter sa kanya. Hinila rin niya iyon. Nagpambuno kami sa comforter.
"Enrique, stop it!"
Nang maalis ko nang tuluyan ang comforter sa kanya ay hinagis ko iyon palayo. Pagkatapos ay hinila ko si Sherrie para sana buhatin siya at dalhin sa bedroom pero nagpoprotestang gumapang siya.
"No! Tutuksuhin at paaasahin mo lang uli ako. Hindi mo na mauulit sa akin ang pahirap na iyon. Leave me alone!"
"Oh cherie, I'm sorry for last night." Niyakap ko siya buhat sa likuran.
Natigilan siya, tila natanto na nadulas siya at naamin na tama nga ako. She groaned in embarrassment. Ibinaon niya ang mukha sa comforter na nakalatag sa sahig.
Hinalikan ko ang mabangong buhok niya. "I was only hoping that I could make you want me enough... enough to surrender. I was desperate, you see. Handa akong gawin ang lahat kagabi maging akin ka lang." Pinagapang ko ang mga labi ko sa batok at leeg niya. My hand found her beautiful breast.
"Stop! Enrique, stop. I told you, you can't torture me again!"
"I won't. Hindi na iyon ang gagamitin kong paraan para mapasuko ka. This time, I'll show you what we're missing out on. I'll let you see how beautiful it could be between the two of us. Tonight, I'm going to make love to you, cherie."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twelve
Sherrie
He... he would make love to me? No way. Impossible. Nagkamali lang ako ng dinig. Baka nag-iilusyon lang ako na sinabi iyon ni Enrique.
Pinisil na naman niya ang dibdib ko na nagpasinghap nang malakas sa akin. Ang mga labi niya ay patuloy na gumagawa ng mahika sa leeg ko. Ang daling magpatangay pero ganoon ang ginawa ko last time nang ibitin niya ako. Nagpatangay ako para mamilipit lang sa frustration in the end. Masochist ako kung hahayaan ko na naman siyang gawin iyon sa akin.
"Enrique, let me go." Nagpumiglas ako pero lalong pumulupot sa akin ang mga braso niya. Argh! Desidido talaga siyang ituloy ang pag-torture sa akin gaya kagabi.
'Wag kang magpaapekto, 'wag kang magpaapekto, 'wag kang magpaapekto, I chanted silently. Pero 'yong mga pinagsasasabi ko sa isip ko ang walang epekto. It was impossible to ignore what his lips and hands were doing to me. Paano ko iyon maiignora kung sa bawat pagdampi ng bibig niya sa leeg ko, may init na kumakalat sa balat ko at bawat sensuwal na pagpisil niya sa dibdib ko, may apoy na rumaragasa sa mga ugat ko, nagpapalambot sa buong katawan ko... sa pinakamasarap na paraan?
"I'll take you to the heights of pleasure you've never experienced before, cherie," he murmured.
Oh yes. Oh yes, I want that, tugon ng isip ko na nagsisimula na namang kainin ng lust. Idinikit ko lalo ang likod ko sa kanya at napapikit-pikit sa sensasyong lumukob sa akin nang maramdaman ang kahandaan niyang dumidiin sa pang-upo ko.
Gumapang ang kamay niya at pumasok sa shorts ko. Naramdaman ko ang pagngiti niya sa balikat ko nang matuklasan na wala akong panloob. O siguro pinagtatawanan niya ako dahil bumigay na naman ako. Doon ako natauhan. Drats! Hindi ako makapaniwala na hinayaan ko na naman ang sarili ko na magpatangay sa kanya nang ganoon kabilis.
"Enrique, don't!"
Pero hindi nagpapigil ang kamay niya sa pagsakop sa pagkababae ko. Napaangat ang pang-ibabang katawan ko na parang may puwersang humila roon.
"No, please," pigil ko sa kanya, pero kahit sa pandinig ko ay parang iba ang hinihingi ko. Kung mayroon mang hesitasyon si Enrique, nawala iyon. Hinagod niya ng palad ang pagkababae ko. Kinagat ko ang labi ko upang pigilan ang pag-ungol.
His finger brushed my clit. I bucked against him. Muling tinudyo ng daliri niya ang sensitibong ubod ng pagkababae ko, paulit-ulit, pataas-baba, paikot-ikot, mabilis, mabagal, mariin at maingat. Wala akong nagawa kundi mapapikit sa kamiserablehan ko.
Kamiserablehan? No. Malayo ito sa kamiserablehan, pero hindi rin eksaktong langit. Parang... nasa pinto pa lang ako ng langit at nangamba ako na sa kabila ng pambihirang nararanasan ko ay hindi ako makapasok sa pinto na iyon.
"You're so wet," bulong niya, hinalikan ang tainga ko. Dinala niya ang daliri sa entrada ng pagkababae ko, dumiin roon papasok.
Halos mahimatay ako sa malakas na sensasyong kumalat sa bahagi ng katawan ko na pinanghimasukan ng daliri niya. Pagkatapos ay napasigaw ako nang idiin niya lalo ang daliri, mas ipinapasok.
"Shit!"
He chuckled. "Ngayon lang kita narinig na banggitin ang salitang iyan, Miss College Instructor. Is it that good?" Hinugot niya ang daliri. That powerful and overwhelming sensation assaulted me again. Dinoble niya ang epekto n'on sa pamamagitan ng biglaang pagbaong muli ng daliri sa akin.
Sinunod-sunod niya ang paglabas-masok ng daliri sa akin. Kumuyom ang magkabilang kamay ko sa comforter. Halos hindi ako makahinga.
"Ang init at ang lambot mo. I think you're ready now," he said. Ngayon ko lang din siya narinig na maging bulgar. Sort of. "Pero hindi natin ito tatapusin agad. Right?"
What did he mean? Pahahabain niya ang pag-torture sa akin? Oh no! I knew it. Hindi dapat ako bumigay dahil ako rin ang mahihirapan sa huli. I wanted to ask him to stop, pero as if naman na kaya ko. Parang nakasalalay ang buhay ko sa daliri niya na nagbibigay-ligaya sa akin. Ipinaikot pa niya iyon habang inilalabas-masok sa lagusan ko, sinasagi ang pader ng pagkababae ko na nagdadagdag sa masarap na pakiramdam na nararanasan ko.
Idiniin ko ang sarili ko sa kamay niya na naging dahilan para mahirapan siyang igalaw iyon. My sex squeezed tight around his finger hungrily, desperately.
"Ride it. Ride it, cherie."
Hindi ko na pinag-isipan, basta ginawa ko na lang ang sinabi niya. Inatras-abante ko ang balakang ko, mistulang sinasakyan nga ang daliri niya, at wala akong maramdamang hiya. Ang nasa isip ko lang ay mayroon akong gustong marating at sa takot ko na ipagkait na naman iyon sa akin ni Enrique ay mas binilisan ko ang pagtaas-baba sa sarili ko sa daliri niya, mistulang may hinahabol.
Nakalapat sa sahig ang mga palad na umungol ako, umaarko ang leeg habang umiigting ang buong katawan. I was close. Really close. Sigurado ako na mababaliw ako kapag binitin ako ni Enrique.
Humigpit ang braso niya sa katawan ko. Pinigilan ako ng mga hita niya sa paggalaw. Nanlaki ang mga mata ko.
"No! No! No, please!"
"Shhh." Hinalikan niya ang pisngi ko. It was a wet kiss, pinapaikot ang dila niya sa balat ko.
Kung kanina ay umaakyat ako at halos nakatuntong na sa nais kong puntahan, ngayon ay ramdam ko na bumababa ako. Spiraling downward. Fast.
"Shit! Shit! Enrique! Don't do this to me again—" Napasigaw ako nang bigla niyang iulos ang daliri sa loob ko. Just one thrust, and I was there again, sa halos ibaba lang ng pedestal na inaabot ko. He thrust his finger deep inside me again, and I reached that pedestal, levitating, then shattering into millions of pieces.
Naitapon ko patalikod ang ulo ko, my face contorting as I cried out. Inaasulto pa rin ako ng daliri niya habang sumasabog ako. Nais ko siyang pigilan dahil halos hindi ko na kayanin ang pleasure na nararanasan ko. Pero hindi ko magawang makapagsalita. Hindi rin siya huminto sa paglalabas-masok ng daliri sa akin kaya wala akong mapagpilian kundi tanggapin lahat kahit ikamatay ko pa iyon.
Mayamaya'y nag-collapse ako sa comforter. Hinabol ko ang paghinga ko. Oh my God. Oh my God. That was so good it was unbelievable.
"It's more powerful that way," sabi ni Enrique, explaining why he made me stop a while ago. "Did you feel it?"
Feel it? I almost died experiencing it.
Tumango na lang ako dahil hindi ko pa rin kayang magsalita. Hingal na hingal pa ako. May naiwang daloy ng masarap na pakiramdam sa katawan ko na hindi ko maiwasang namnamin. My sex was still clenching, my clit throbbing.
"You look hot when you come, cherie," sambit ni Enrique, niyayapos ang pang-upo ko.
Naalala ko ang pag-contort ko ng mukha ko habang sumasabog ako kanina. Drats! Naibaon ko ang mukha ko sa comforter. Nakakahiya talaga ako kapag nakakalimot.
"Hey, don't hide your beautiful face from me." Enrique flipped me over. Walang kahirap-hirap niyang nagawa iyon sa laki ng muscles sa mga braso niya. Pinagmasdan niya ako mula ulo hanggang paa na para bang cake ako na gusto muna niyang i-enjoy bago kainin.
Kainin? Ugh. What a strange choice of word.
Besides, hindi dahil hinayaan niya akong makaraos, puwede na akong umasa na masusundan pa ang ginawa namin.
Hindi nga ba? Bakit niya hinihila ang shorts ko? Napalunok ako, nais nerbiyusin pero hindi maikaila na pananabik ang mas tamang itawag sa nararamdaman ko.
Itinapon niya sa di-kalayuan ang shorts ko. Pinaghiwalay niya ang mga hita ko, tutok na tutok ang mga mata sa kaselanan ko at hindi ko maiwasang ma-self-conscious.
"Don't," pigil niya sa pagtatangka kong isara ang mga hita ko.
"You're staring," nag-iinit ang mukha na sabi ko. Sino ba'ng hindi magba-blush kapag tinitigan ng isang lalaki ang private part mo?
"I'll do more than stare, cherie." Tumayo siya at hinubad ang T-shirt niya. I sucked in a deep breath. That chest. It could win the Sexiest Male Chest in the World. Muscular. Maputi at makinis. Cute ang flat na nipples.
Hinubad rin niya ang jeans. Nakita ko na naman ang maliit na boxer shorts niya pero hindi talaga doon natuon ang tingin ko kundi sa bagay na nasa loob niyon. Nakatayo iyon, halos sumilip sa garter ng boxer shorts niya, and it seemed bigger than I remembered. I gulped.
Ngumiti siya. "Later. Promise. There's just one thing I want to do right now." Lumuhod siya sa ibaba ng mga paa ko. Bago ko pa siya matanong kung ano ang gagawin niya ay nakayuko na siya, ibinaba ang kanyang mukha sa pagitan ng mga hita ko.
Napaurong ako. "Oh my God! Enrique!" saway ko sa kanya.
Hinawakan niya ako sa balakang para pigilan ako sa paglayo. "Let me taste your cherry." Ngumisi siya. It was not funny!
"No, are you crazy— Shit!" He had already buried his face between my thighs. Isinawsaw niya ang dulo ng dila sa basang lagusan ko. Napapitlag ako pero ang nangyari ay parang inilapit ko lang lalo ang pagkababae ko sa bibig niya, and he took it in his mouth immediately. "No... Enrique... Oh... shit..." Hindi ako makabuo-buo ng coherent na pangungusap. I swear, he was drinking my juices. Nakakawindang!
"I get it. You say shit when it's good. But how about when it's really, really good?" Inilagay niya ang dalawang daliri sa mga labi ng pagkababae ko, then pinaghiwalay ang mga iyon, exposing the rosy flesh inside, bago muling sabik na sumisid.
"Oh fuck!" sigaw ko. Natakpan ko ng mga kamay ang mukha ko.
"I see. It's fuck now." Pinadaanan niya ng dila ang clit ko, tinitikman iyon. Inilagay niya ang bibig sa naninigas na ubod, kinagat-kagat iyon nang marahan bago hinigop nang marahang-marahan din.
Nadaklot ko ang comforter, nagsisigaw. At ang walanghiyang si Enrique, hindi man lang nagpakita ng kaunting simpatya. Patuloy lang siya sa pagtudyo, pagdila at paghigop sa clit ko. As if hindi pa sapat ang lahat ng iyon, ipinasok niya ang isang daliri sa lagusan ko at nagpabalik-balik roon.
Kung kanina, mababaliw ako kung hihinto siya, ngayon ay parang mababaliw ako kung hindi siya titigil. Too much. Just too much. Kataka-takang hindi pa ako literal na sumasabog at nagkakapira-piraso sa tindi ng nararanasan ko.
"Enrique, stop, please, stop," I sobbed.
"You have to come. Come again, and I'll stop."
Hinanap niya ang G-spot ko at itinuon doon ang pagbunggo ng dulo ng daliri niya. Umarko ang katawan ko. Iba talaga kapag tinatamaan niya ang bahagi na iyon sa loob ko. Damang-dama ko mula tuktok ng ulo hanggang dulo ng mga daliri sa paa ko ang sarap kapag tinatamaan niya ang G-spot ko.
May sumirit sa loob ko. Halos maiuntog ko ang ulo ko sa sahig habang nilalabasan ako. Iba rin ang orgasm kapag na-stimulate nang husto ang G-spot. Parang kulang na lang ay lumabas ang kaluluwa ko.
Ang tagal kong nanginig. Hanggang maramdaman kong kumubabaw sa akin si Enrique. Hindi pa rin ako makadilat. Nasa outer space pa rin ako.
"Don't sleep, cherie. Nagsisimula pa lang tayo."
Dumilat ako at nang makita ang mukha niya ay napangiti ako gaya ng isang taong lasing. Then again, sigurado ako na mas masarap itong nararanasan ko kaysa sa pagkalasing.
Inililis ni Enrique ang boxer shorts niya, kinuha ang kamay ko at inilagay sa matigas na pagkalalaki niya. Matigas na madulas dahil parang satin ang ibabaw niyon. "Hindi ko pa nagagamit ito sa iyo," he said, itinataas-baba ang kamay ko sa kahabaan niya.
May pumitik sa katawan ko nang makita ang kislap sa mga mata niya na parang masarap na pangako. Nabuhay uli ang pakiramdam ko. I stroked his shaft, looking forward to the pleasure it would bring me, for the rest of the night, I hoped.
Boy, am I hungry.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirteen
Enrique
Binitiwan ko ang kamay ni Sherrie at hinayaan siyang kusang itaas-baba ang malambot na palad niya sa akin. Pinapanood niya ang ginagawa niya sa pagkalalaki ko, para bang naa-amaze. Huminto siya sa paghimas sa akin at curious na hinaplos ng dulo ng daliri ang madulas na korona ng pagkalalaki ko. Dinilaan niya ang mga labi, and I groaned. Mayroon kasi akong ibang naisip dahil sa ginawa niya.
"You're... beautiful," she said.
"You won't mind if I put it in you, cherie?"
"Er... not really," tila nahihiya pero may katiyakang tugon niya, and that pleased me. Kung hindi niya ito gusto, hindi ko na itutuloy. But it was clear that she wanted this as much as I did.
Hinawakan ko ang kamay niya, inuudyukan siyang ituloy ang paghimas sa akin kahit hindi na kailangan dahil napakatigas ko na. Her ministrations were too delightful to resist. Halatang hindi siya marunong at nagustuhan ko iyon dahil doon. Her sweet innocence just fueled my desire.
Inilapat ko ang bibig ko sa mga labi niya. I kissed her leisurely while touching her breasts at the same time. Nakapikit na tinutugon niya ang marahang paghalik ko, may nakasilip na munting ngiti sa mga labi. Kinagat-kagat ko ang magagandang mga labing iyon para lalong pumula.
Kinagat ko rin siya sa leeg, kagat na alam kong magmamarka. Napakislot at umungol siya, tila nagustuhan iyon. Hinila ko ang T-shirt niya. Kusa niyang itinaas ang mga braso para mahubad ko iyon sa kanya. Tayong-tayo pa rin ang mga umbok ng dibdib niya kahit nakahiga siya. So proud. So beautiful. Ikinulong ko sa palad ang isang umbok at ang kabila ay nauwi sa bibig ko. God, I loved her taste and the feel of her soft skin here. Ikiniskis ko ang pisngi ko sa dibdib niya, pagkatapos ay muli iyong hinalikan at dinilaan, pinagsawa ang sarili ko doon.
"Enrique." Hinahatak niya ang buhok ko habang namimilipit.
"Yes, cherie?"
"Make love to me."
"We got all night. We don't have to hurry."
Pinagapang ko ang mga labi sa tiyan niya. Pagkatapos ay umupo ako at itinaas ang hita niya; hinalikan ko rin iyon. Ang isa kong kamay ay inilagay ko sa pagkababae niya at ipinasok ang isa kong daliri sa lagusan niya. So hot. So wet. Gusto ko uli iyong sisirin at sairin ang napakatamis na nektar.
Mas namilipit siya. "Enrique, please... I can't wait."
Hell. Who could say no to that? Kumubabaw akong muli sa kanya, mas nag-iinit na ngayon. Hinawakan ko ang pagkalalaki ko, idinikit at ikiniskis iyon sa puson niya.
"You want this, cherie?"
"Yes, yes."
"Where?"
Nag-adjust siya sa ilalim ko hanggang magpanagpo ang sentro ng mga katawan namin. May namuong pawis sa noo ko.
"There."
"Give me one second."
"No!"
I almost laughed at her impatience. Mabilis kong inalis ang boxer shorts ko. Muli kong hinawakan ang pagkalalaki ko at itinutok sa entrada ng lagusan niya, ngunit imbes na ipasok agad ay pinaikot-ikot iyon doon. Jesus. Kung ngayon pa lang ay ganito na ito kasarap, hindi ko lubos-maisip kapag pumalibot siya nang buo sa akin.
Napapaungol na itinaas niya ang balakang. "Please..." muli niyang pagmamakaawa.
"Kailan ka huling nagkaroon?"
Nagtaka siya kung bakit ko itinatanong ngunit nagawa pa rin niyang isipin. "Three or four days ago nang matapos ang last mens ko."
Good. Dahil hindi ko alam kung makakakuha ako ng sapat na lakas para bumangon at kunin sa wallet ko ang condom.
Ibinaba ko ang sarili sa kanya. Pumasok ako nang dalawang pulgada. Pinaikot-ikot kong muli ang pagkalalaki ko, ibinubuka siya para sa akin.
"Oh my God," sambit niya, nanlalaki ang mga mata sa pagkamangha, as if we had already done the deed, samantalang inihahanda ko pa nga lang siya sa pag-angkin ko. Nais kong tumawang muli. God, she was so cute.
Hinaplos ko ang mukha niya, pinagmasdan ang kagandahang nais kong ariin, bago ako pabiglang umulos papasok upang magkaroon iyon ng kaganapan.
"Oh my God!" sambit na naman niya, malukot-lukot ang mukha. Hinila ko siya at niyakap.
"There's no turning back, cherie. I'm inside you now."
"Walang duda. Ramdam na ramdam ko."
Hinaplos kong muli ng daliri ang pisngi niya. "Ano'ng nararamdaman mo, maliban sa masakit?"
"Hindi masyadong masakit."
"No?"
"Actually, masakit. Pero... hindi iyon ang pinakamalakas na nararamdaman ko... doon."
"Ano ba ang ibang nararamdaman mo... doon?" I teased her.
"May... may gusto ako, at baka makuha ko iyon kung gagalaw ka na."
I bit her bottom lip tantalizingly. "Your wish is my command, cherie."
Maingat kong hinugot ang pagkalalaki ko sa kanya. Napakahigpit at napakadulas niya. I groaned. She moaned. Muli akong bumaon. Dumiin ang mga kuko niya sa likod ko.
"Kaya mo?"
"Yes. Don't stop, Enrique."
"Trust me, cherie, the last thing I want to do is stop doing this."
I thrust back and forth, puno pa rin ng pag-iingat. Pinagmasdan ko ang mukha niya habang nagsasanib ang mga katawan namin. Nakapikit siya, ngumingiti, umuungol at umaangat ang katawan upang tanggapin ang mga ulos ko. She had never been more beautiful in my eyes. I'd never wanted her more than now.
"Isasagad ko," I said, hindi na makapaghintay na maramdaman siya sa buong kahabaan ko.
"Hindi ka pa ba nakasagad?" parang hindi makapaniwalang tanong niya.
I gripped her thighs and pushed all the way inside her. Bumuka nang malaki ang bibig niya. "Now I am."
"Oh God. This feels so good, Enrique."
Sobrang nasiyahan ako na marinig iyon mula sa kanya. "Hold on tight to me, cherie." Sinimulan kong muli ang paglalabas-masok sa kanya, malalim at mariin sa pagkakataong ito. "Kaya mo?"
"Yes. Yes."
Mas binilisan ko ang paggalaw ng pang-ibabang katawan ko. Para niyang pinipiga ang pagkalalaki ko sa bawat pasok ko dahil sa sikip niya. Kinailangan kong magpigil nang husto upang huwag sumabog.
Control, Enrique. Control. This is her first time. You will make this good for her.
Itinaas ko ang mga binti niya, clamping them around my waist. Mas madali na sa aking tamaan ang G-spot niya sa posisyong iyon. Hindi na niya makuhang pumikit o humalinghing, nanlalaki ang mga mata niya at paulit-ulit na napapasigaw sa pagkayod ng pagkalalaki ko sa sensitibong lugar sa pagkababae niya. Nag-igting ang buong katawan niya.
"I'm... gonna come!"
"Please," pagbibigay ko sa kanya ng permiso na labasan. Pinatamaan ko uli nang malakas ang G-spot niya. Mistula siyang bumulusok pataas. Hinawakan ko nang mahigpit ang balakang niya upang hindi ako mawala sa puwesto sa loob niya; she was coming uncontrollably. Pinagpawisan ako sa panonood lamang sa kanya.
"Ha-ha," tawa niyang may kasamang hingal nang matapos ang panginginig ng katawan niya. "Again."
Hindi ko rin napigilang tumawa nang malakas. Hinalikan ko siya sa mga labi. "Sure, cherie. Ilan pa ang gusto mo?"
Ginising ako ng tawag ng pangangailangan ng katawan ko. Matigas na matigas ang pagkalalaki ko. Sinulyapan ko sa tabi ko ang natutulog na si Sherrie. Nakayakap siya sa akin. Sa sahig na kami natulog pagkatapos ng nangyari sa amin.
Making love with her was spectacular, beyond anything I'd ever experienced before. It was like I was born to make love to her. It felt natural, so right. Para talagang hinulma ang mga katawan namin para sa isa't isa.
Humarap ako sa kanya. Hinaplos ko ang makinis na likod niya, pababa sa kurba ng pang-upo niya. I loved her behind. It was so round. So enticing. Ibinaba ko ang mukha ko at hinalikan ang mga umbok ng dibdib niya. They were just as enticing as her butt. I can come just kissing her breasts. Hell, I can come just looking at those gorgeous breasts. But of course, now that I could make love to her, walang dahilan para magpigil ako ng sarili.
I rolled her onto her back. I sucked her breasts while stroking her inner thighs with my hand. Tulog pa rin siya pero umuungol, animo nananaginip. Malamang ay napapanaginipan niya ang kasalukuyang ginagawa ko sa kanya.
"Cherie." Hinalik-halikan ko siya sa mga labi.
Unti-unting bumukas ang mga mata niya. "Enrique? Gising ka na?" inaantok na tanong niya.
"Awake and ready to make love to you." Pagkasabi niyon ay bumaon ako sa kanya.
Naibuka niya ang mga hita. Napuno ng luwalhati ang mukha niya. Inilagay ko ang kamay sa ilalim ng pang-upo niya sa gayon ay hindi iyon matagtag sa matigas na sahig habang inuulos ko siya. Hindi ko kayang maging maingat sa pagkakataong ito; I wanted her so bad that my blood was literally rushing through my veins.
I pounded into her again and again, harder and harder, groaning. It felt so darn good inside her. Mas tumigas pa ang kahabaan ko.
"Oh God," anas niya, nanlaki ang mga mata nang maramdaman ang paglaki ko sa loob niya.
"Kaya?"
"Yes!"
I groaned again, pleased that she was willing to take every inch of me. Patuloy ko siyang sinakyan hanggang sa bayolente siyang sumabog at habang mariing pinipisil ng basang laman niya ang pagkalalaki ko ay sumikip ang scrotum ko. Umakyat ang semen sa kahabaan ko at sumabog sa loob ni Sherrie. Napasigaw ako sa kaligayahan gaya niya.
Ibinagsak ko ang ulo sa malambot na dibdib niya. Pareho kaming hinihingal. Best night ever.
"Again," mayamaya'y narinig kong sambit ni Sherrie.
Itinaas ko ang sarili ko, chuckling. Hindi ako magsasawang pagbigyan siya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fourteen
Sherrie
Napabalikwas ako ng bangon. Nakita ko si Enrique na natutulog sa sahig, completely naked. Pagtingin ko sa sarili ko ay nakita kong wala rin akong saplot. Mabilis na bumalik sa akin ang namagitan sa amin buong gabi—ang mahabang namagitan sa amin. Drats! Drats! Drats! Ano na naman itong ginawa ko?
Tatayo sana ako pero sumara sa pupulsuhan ko ang kamay ni Enrique. Bahagya lang na nakamulat ang mga mata niya, tila nasisilaw sa liwanag sa sala. "Where are you going, cherie?"
"B-bathroom. M-maliligo."
"Mamaya na. Matulog pa tayo." Hinihila niya ako pero tumanggi akong mahiga uli sa tabi niya. Nag-iinit ang pisngi ko just thinking about the things that we did last night. Hot ang mga iyon pero hindi dapat naganap.
"Pupunta ako sa school."
"Wala kang klase kapag Tuesday."
"Hindi sa St. Michael's. Graduate school. May consultation ako with my thesis advisor."
Parang nainis siya na aalis ako ng condo pero binitiwan naman niya ang kamay ko para makaligo na ako. "'Kay." Inangat niya ang likod sa sahig at isinubo ang nipple ko, erotikong hinatak iyon hanggang sa lumabas sa bibig niya.
I shrieked. "Shit!"
"It's good, huh?" he said teasingly. Humiga na uli siya. "You're so delicious," sabi pa niya bago muling pumikit ang mga mata.
Hinawakan ko ang nipple ko, pinipigilan na hampasin siya dahil sa ginawa niya. Ang landi talaga niya. Sobra.
Pumunta na ako sa banyo. Hindi maikakaila na may nangyari nga sa amin ni Enrique dahil hirap akong lumakad. My legs were shaking. Para ding binugbog ang sentro ng katawan ko. Argh! Baliw na talaga ako. Nagpatira ako ng estudyante sa St. Michael's sa condo ko, and now I slept with him. Kahit sino, magsasabi na maling-mali itong ginagawa ko.
Meron ka bang wish na sirain ang buhay mo, Sherrie? Dahil kung meron, you're on the right track.
Binanlawan ko ang bula ng shampoo sa buhok ko. Pagkatapos mag-shower, napaungol ako dahil hindi na naman ako nakapagdala ng damit. Nagtapi ako ng towel sa katawan bago lumabas ng banyo.
Enrique was peacefully sleeping in the living room in his birthday suit. Ang mga paa at binti niya lang ang natatakpan ng comforter. Hindi ko naiwasang pag-aralan ang hubad na katawan niya.
Actually, it's understandable why you're putting your reputation at risk because of this boy, Sherrie. Look at him. He's magnificence personified. Wala kahit one inch sa katawan niya ang hindi impressive.
Matagal ko siyang pinag-aralan bago ako natauhan. Ugh! Enough! Hindi madya-justify ng great looks niya ang inakto ko kagabi. Mali pa rin iyon.
Nagbihis ako. Kinuha ko ang bag ko at inilagay doon ang mga kakailanganin kong papers.
"Inumin mo ito."
Napaikot ako nang marinig ang tinig ni Enrique. Papasok siya ng bedroom, may hawak na mug. Hindi ko alam na bumangon na pala siya.
Huminto siya sa harapan ko. "It's hot chocolate. It's Tita Sophie's favorite drink in the morning."
Hindi ko pinansin ang hot chocolate. Nakanganga ako habang nakatingin sa katawan niya. "Nakagawa ka ng hot chocolate pero hindi ka nakapagbihis?"
"Kailangan ko bang magbihis? Wala naman akong balak itago sa iyo ang tinitingnan mo ngayon."
Itinaas ko ang nag-init na mukha ko. "Dati, nakukuha mo pang mag-boxer shorts. Ngayon, pati boxer shorts wala na. Hay, grabe ka."
He just smiled charmingly at me. Inilapit uli niya sa akin ang mug ng hot chocolate. Tinanggap ko iyon at tinikman. Hindi iyon masyadong mainit na parang ayaw niyang mapaso ako.
"It's good," I said. Uminom uli ako dahil masarap talaga.
"May time kang mag-breakfast? Ipaghahanda kita."
"Kailangan ko nang umalis." Pero na-curious ako kung magluluto siya nang nakahubad pa rin kung pumayag akong mag-breakfast.
Admit it, siya ang gusto mong almusalin.
"Ubusin mo na lang 'yang hot chocolate. Anong oras ka babalik?"
"I don't know. Magkikita-kita kami ng classmates ko sa graduate school after ng consultation sa prof namin. Magre-research kami sa library."
"Magpupunta ka ba sa St. Michael's pagkagaling mo ng graduate school? Baka puwede tayong magkita. Sabay tayong mag-lunch or snack sa cafeteria."
"No!"
"No... hindi ka pupunta sa St. Michael's today?" paglilinaw niya.
"No, hindi tayo puwedeng magkita sa campus. Lalong hindi tayo puwedeng kumain doon nang magkasabay." Sinabi pa lang niya iyon ay ninerbiyos na ako. Kapag nakita kami ng mga taga-St. Michael's na magkasama, parang apoy na kakalat iyon sa campus dahil si Enrique ang most popular student ngayon sa university.
"Bakit ka ba natatakot na maging girlfriend ko? Hindi naman iyon bawal, ah. I'm not your student."
"Pinag-usapan na natin iyan dati." "Natatakot kang pag-usapan ng mga tao? So what if they talk? As long as wala kang ginagawang masama, hindi mo sila dapat pansinin."
Ibinalik ko sa kanya ang mug. "Aalis na ako."
"Wait, Sherrie."
"Hindi nga puwede, Enrique. 'Wag mo akong kulitin ngayon dahil male-late na ako."
"Fine. But don't forget to give me my goodbye kiss." Siya na ang kusang humalik sa akin. French kiss no less. Umagang-umaga.
Parang natutunaw na umungol ako sa bibig niya. Itinaas niya ang mukha at masuyong hinaplos ang pisngi ko habang nakatitig sa akin, his eyes warm and tender.
"Take care of you for me, cherie. Gusto sana kitang ihatid sa ibaba pero wala akong damit."
Ipinilig-pilig ko ang ulo ko para manumbalik ang sense ko na natunaw ng mainit na halik niya. "Uh, yeah, hindi mo na ako kailangang ihatid pa dahil baka mabulabog ang buong building kapag lumabas ka nang ganyan. Bye." Nagtungo ako sa pinto.
"Halata sa lakad mo na hindi ka na virgin."
"Ano?" Napaharap uli ako sa kanya. Ngumisi siya sa akin. Kulang na lang ay umusok ang magkabilang tainga at ang mga butas ng ilong ko. "Just kidding."
"Not funny, Enrique!" Naaasar pa rin na tumalikod uli ako. Pinigilan ko ang panginginig ng mga hita at ginawang normal ang lakad ko. Buwisit. Siya kaya ang dahilan kung bakit hirap akong lumakad ngayon 'tapos nakuha pa niya akong biruin nang ganoon.
One hour later, lumabas ako ng faculty kung saan ko kinausap ang thesis advisor ko. Ipinakita ko lang naman ang paper ko sa kanya para mabigyan niya ako ng constructive criticism. After that, nagkita-kita na kami ng classmates ko sa library.
"How's your paper going?"
Ano kaya ang ginagawa ni Enrique sa condo? Natutulog uli kaya siya? Hindi ako magtataka kung bumalik siya sa pagtulog. Nakakapagod 'yong mga ginawa niya sa akin kagabi.
"Hello? Are you with us, Sherrie?"
Napapitlag ako nang pumitik ang classmate ko sa harapan ng mukha ko. Narinig ko ang sinabi niya kanina pero hindi ko alam na ako ang kinakausap niya.
"Napuyat ka ba kagabi? Parang hindi ka makapag-concentrate sa ginagawa natin."
"Baka kasama niya ang boyfriend niya buong magdamag."
"Hmm. Is that true, Sherrie?"
Nag-blush ako nang husto. May nakapansin kaya sa lakad ko kanina? Argh! Bakit kasi ako biniro ni Enrique nang ganoon kanina? Mako-conscious na tuloy ako sa lakad ko nito hanggang mamaya.
"Wala akong boyfriend." Yumuko ako at nagsulat na muli para hindi na mausisa ng classmates ko how I spent the last night.
Pero nang sumunod na mga oras ay hindi pa rin naaalis si Enrique sa isip ko. Magtatanghali na. Pumasok na kaya siya sa St. Michael's? Kasama ba niya ang mga kaibigan niya? Nakikipagngitian kaya uli siya sa mga babae?
Sige lang. Landi pa. Tsk!
Bakit parang gusto ko siyang pagbawalan na mag-flirt sa girls? Hindi naman niya ako girlfriend para gawin iyon. Wala akong karapatang pagbawalan siya sa kahit anong bagay kung tumatanggi ako na maging girlfriend niya.
Pero ano nga kaya kung pumayag ako? Pakiramdam ko, magiging sweet na boyfriend si Enrique. Ngayon pa nga lang, sweet and thoughtful na siya.
Are you mad, Sherrie? Alam mong hindi puwedeng mangyari iyon.
Right. Ano ba 'tong pinag-iisip ko? Hindi ako puwedeng pumayag.
But how come na hinayaan kong may mangyari sa amin kagabi? Mas matindi pa nga iyon kaysa sa pagpayag na maging girlfriend niya kung tutuusin. Hindi ko nga siya boyfriend pero ginawa ko naman siyang lover ko.
No! Hindi ko lover si Enrique. Mistake lang 'yong kagabi. A mistake na hindi ko na hahayaang maulit kahit kailan. Two hours later, naghiwa-hiwalay na kami ng classmates ko. Nag-taxi uli ako pauwi. Habang paakyat ako sa building ko, I felt myself getting hot. Just because papunta ako sa condo ko kung saan ilang araw ko nang nakakasama si Enrique, and where we made love again and again last night. It occurred to me na mula ngayon, imposible nang tumuntong ako sa condo ko nang hindi naaalala ang maiinit na kaganapan sa amin ni Enrique. At imposibleng hindi hanap-hanapin ng katawan ko ang walang katulad na luwalhating idinulot niyon sa akin. Gaya ngayon. Ipinagsisigawan ng dugo ko ang pangangailangan para sa lalaking pinagsukuan ko ng katawan ko kagabi. Handa uli akong isuko iyon sa kanya kapalit ng ligayang ihahatid niyon sa akin.
Stop it! You're playing with fire, Sherrie, saway ko sa itinatakbo ng isip ko. Wala nang mangyayari sa amin ni Enrique. Magtitimpi ako.
Isinuksok ko sa doorknob ang susi. Para lang malaman na hindi iyon naka-lock. It could only mean one thing: nasa loob si Enrique. Binuksan ko ang pinto. I felt scared. Hindi kay Enrique kundi sa sarili ko. Sa kahinaan ko. At may batayan ang takot ko dahil nang makita ko si Enrique na nakaupo sa couch—wearing only boxer shorts as usual—ay inamin ko na nagsinungaling ako mula pa kanina. May mangyayari uli sa amin. Because I wanted him more than I wanted anything in my life.
Nakakalat ang mga damit at backpack niya sa sahig. Ibig sabihin, pumasok siya sa St. Michael's. "B-bakit nandito ka na? Hindi mo ba pinasukan lahat ng klase mo?" I asked nervously. Nakakakaba kasi ang tingin niya sa akin.
"Twelve ang tapos ng last class ko. Hinihintay kita."
Napatingin ako sa malaking bulge sa harapan ng boxer shorts niya. Obviously, may iba pang naghihintay sa akin.
Tumayo siya at mabilis na lumapit sa akin. Wala sa loob na napaatras ako sa pinto na naging dahilan para sumara iyon. He took me against the wall and later, in my bed. Walang protestang lumabas sa akin.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifteen
Enrique
Nakaupo ako sa kama at pinupunasan ng tissue ang pagitan ng mga hita ni Sherrie. Nakaawang ang bibig niya habang nanonood, tila hindi makapaniwala na may lalaking gumagawa n'on sa pinakapribadong bahagi ng katawan niya, pero hindi ako pinigilan.
"Umaapaw ang katas ko sa loob mo."
Her face reddened. I chuckled. Adorable talaga siya kapag nahihiya siya. "Hindi halata sa mukha mo na bastos ang bibig mo, Enrique," she said.
"Bastos talaga, kung iisa-isahin ko ang ginawa ng bibig na ito the past three hours." At hindi ako nahihiya sa mga iyon. "Shut up..." Natigilan siya, nanlaki ang mga mata. "Drats! Baka mabuntis ako sa mga pinaggagawa natin!"
"I think you're safe." "Paano mo naman nasabi?"
"Hindi ka marunong ng rhythm method? Babae ka, alam mo dapat iyon."
"Rhythm method?"
In-explain ko iyon sa kanya.
"I'm single. Paano naman ako magiging pamilyar sa family planning?" sumimangot na komento niya.
Single. Iyon ang pinakaanakakainis na salita para sa akin ngayon. Dapat ay hindi na applicable pa sa kanya ang salitang single pagkatapos ng mga namagitan sa amin. Gayunpaman ay alam ko na walang maitutulong kung ipagpipilitan ko sa kanya na tanggapin ako bilang boyfriend niya. I would give her time to get used to the idea that she belonged to me.
Itinapon ko ang tissue sa trash can. "Gutom ka?"
"Famished."
"Let's eat out," suhestiyon ko, naisip na magandang paraan ang paglabas nang magkasama para makita niya kaming dalawa as a couple.
"Ayokong lumabas. Pagod ako. I don't think I can even stand up right now," pag-iwas niya. But then, totoo din naman ang idinahilan niya. Katunayan, ako ang dahilan kung bakit siya napagod. Minabuti kong huwag nang ipagpilitan na kumain kami sa labas.
"Magluluto ako ngayon. Pero bukas, sa labas tayo magdi-dinner."
"P-pagod na ako sa maghapong pagtuturo pag-uwi ko bukas. Wala na ako sa mood na lumabas n'on."
"Fine. Thursday night."
"Er..."
"Thursday night. Period."
"Enrique..."
Bago pa siya makapagprotesta, lumabas na ako ng bedroom para magluto ng dinner. Dinampot ko ang mga damit ko sa sala at isinuot. Napailing ako sa sarili nang maalala na sa sobrang pagkasabik ko kay Sherrie kanina, pagdating ko ng condo niya ay naghubad agad ako para pagpasok niya ay nakahanda na akong umaksiyon. Ni hindi ko man lang inisip kung papayag siya o hindi. Ang nasa utak ko lang, I got to have her again. Wala na akong pakialam sa kahit ano.
Inilagay ko sa breakfast tray ang mga pagkaing inihanda ko at dinala sa silid. Sa kama kami magkasalong kumain ni Sherrie. Kahit hindi kami nakalabas para kumain sa labas, okay na rin ito. Cozy. May bonus pa, she was still naked. Nakatakip lang siya ng kumot sa katawan. Kung alam lang niya na siya ang ginagawa kong dessert sa isip ko.
Pagkatapos naming kumain, naghikab siya at sinabing gusto niyang matulog. Naghugas muna ako ng mga pinggan sa kusina bago ko tinabihan si Sherrie sa kama. Tulog na tulog siya at wala akong balak na istorbuhin siya. Kailangan niyang makabawi ng tulog. Niyakap ko lang siya at natulog na rin ako.
Kinaumagahan, nagising ako nang gumalaw siya. Pagmulat ko ng mga mata ko, like last morning, nakita ko siyang nakaupo at nanlalaki ang mga mata habang nakatingin sa akin. Mukhang hindi pa rin siya sanay na may namumulatang lalaki sa tabi niya sa umaga.
Nag-iinat na bumangon rin ako paupo. "Morning, cherie." Hahalikan ko sana siya pero natatarantang bumaba siya ng kama. "Saan ka pupunta?"
"Maliligo!"
Swell. Nakakainis na napapasuko ko ang katawan niya pero hindi ang isip niya. Ayaw pa rin niya akong tanggapin nang tuluyan sa buhay niya. I wondered why she was so hesitant to accept me as her man. Our attraction to each other was undeniable. Nagawa nga niyang ipagkaloob sa akin ang virginity niya sa kabila ng mga takot niya. But honestly, hindi lang naman sex ang habol ko kaya hindi ako satisfied. Sex with her was great, pero alam ko na mas mataas pa sa kaligayahang naibibigay ng mindblowing sex kasama siya ang mararanasan ko kung maririnig ko lang mula sa mga labi niya ang gusto kong marinig.
Bumaba na rin ako ng kama at nagsuot ng boxer shorts at jeans. Palagi kasi siyang nagrereklamo na halos hindi ako nagbibihis. Habang naliligo si Sherrie, naghanda ako ng breakfast. Magaan na ang pakiramdam ko. I liked this. Gustong-gusto ko kapag ipinaghahanda ko siya ng pagkain. Siguro dahil nakatatak na sa akin ang mga nakita ko kay Dad at Tita Sophie habang lumalaki ako. Hinintay kong magawa ko rin na pagsilbihan ang espesyal na babae sa buhay ko.
Bumukas ang pinto sa banyo. Nangiti ako nang makita si Sherrie na nakangiwi habang mahigpit na hawak ang towel na nakatapi sa katawan niya. Ilang beses ko nang napansin na naiilang siyang lumakad nang nakatuwalya lang kapag nasa paligid ako—despite the fact that I'd already seen her naked and tasted every inch of her body. Pero itong quality niya na sexually shy but at the same time ay bigay na bigay rin kapag nasa sexual act na kami, I found it endearing.
"'Wag kang tumingin!"
"Why?"
"Basta! Diyan sa ginagawa mo ikaw tumingin, 'wag sa akin!"
"Fine." Nagbaba ako ng tingin sa hinihiwa kong apples. She zoomed pass me. Muli akong nag-angat ng mukha nang papasok na siya sa silid. Mahigpit pa rin ang hawak niya sa towel na parang doon nakasalalay ang dignidad niya. Cute.
"Mag-breakfast tayo pagkabihis mo!" I hollered.
Lumabas naman siya ng silid mayamaya para mag-almusal. Pinapanood ko siya sa pagkain. Maliliit ang nguya niya. Maya't maya rin ay pina-pout niya ang bibig at dinidilaan ang mga labi. "Drink this." Inilapit ko sa kanya ang hot chocolate na ginawa ko.
Kinuha niya ang mug at hinawakan iyon gamit ang dalawang kamay bago inilapit sa mga labi. "Ang sarap nito."
"Glad you like it, cherie."
Sumimsim uli siya ng hot chocolate. Hindi niya kamukha si Tita Sophie pero naalala ko si Tita Sophie habang pinagmamasdan ko siya. Had my heart finally decided that she was my own Tita Sophie? Kung sakali man, hindi ko iyon tututulan.
"Kumain ka pa, magsho-shower na rin ako." I stood up.
"Tapos ka na? Nakaka-ilang bites ka pa lang."
"Kumakain ako habang naghahanda ako ng breakfast kanina." "Okay. Ako na lang ang uubos ng mga ito."
Pumunta na ako ng banyo. Binilisan ko lang ang paliligo. Ayokong maiwan ni Sherrie. Sasabay ako sa kanya sa pagpasok kahit ano pa'ng sabihin niya. Paglabas ko ng banyo ay nasa kusina pa rin siya, sinisimot ang mga pagkaing nakahain sa lamesa. Nagamit nga pala niya ang lahat ng lakas niya the past two nights, and whether she was conscious of it or not, nag-iipon uli siya ng energy.
Sa bedroom, kumuha ako sa chest drawer ng malinis na T-shirt. Kailangan kong kumuha ng extra clothes sa condo ko. O baka bumili na lang ako ng bagong mga damit para hindi maghinala si Sherrie na puwede akong pumunta sa condo ko any time na gustuhin ko dahil hindi naman talaga ako naglayas gaya ng pinalabas ko sa kanya.
Isinukbit ko ang backpack na ginagamit ko sa school. Kinuha ko rin ang bag ni Sherrie bago ko siya binalikan sa kusina. Hustong katatayo niya lang at natigilan nang makitang handa na akong umalis.
"Let's go?" I said.
"S-saan?"
"Sa school. Mamaya pa ang first class ko pero sasabay na ako sa iyo dahil gusto kong ihatid ka. Ihahatid kita sa umaga tuwing papasok ka sa St. Michael's. And you can't change my mind." Idinagdag ko ang huling pangungusap nang aktong magpoprotesta siya.
Huminga siya nang malalim. "Magtu-toothbrush lang ako."
At least, napapayag ko siya agad. Lumabas kami ng condo niya makalipas ang limang minuto.
"Akin na ang bag ko."
"Ako ang magdadala ng bag mo. That's what a suitor does, right?"
"Baka may makakita sa atin. Magtataka sila kung bakit dala mo ang bag ko."
"Cherie, huwag kang masyadong nerbiyosa. Sa laki ng Manila, slim ang chance na may makakita sa atin na nakakakilala sa iyo o sa akin. Ibabalik ko rin sa iyo ang bag mo bago tayo pumasok sa St. Michael's."
Matagal siyang tumingin sa akin, nagtatalo ang isip. Nang bumukas ang elevator, she said, "Okay."
Napangiti ako. Nagte-take siya ng risk. Ibig sabihin, may bahagi niya na gustong ikunsidera na bigyan kaming dalawa ng chance sa kabila ng mga pagdududa niya. Halos punuan na ang elevator pero mukhang willing naman ang mga tao sa loob na bigyan kami ng space. Pinauna ko si Sherrie na pumasok. Habang pababa ang elevator, halos lahat ay nakatingin sa akin. Inilagay ko ang kamay sa likod ni Sherrie upang iparating sa kanila na ang babae sa tabi ko ang nag-iisang gusto ko.
Namula ang mga pisngi ni Sherrie. Yumuko siya. Pero nahuli ko 'yong pigil na ngiti sa sulok ng mga labi niya. Look at that. Kaya ko rin naman pala siyang pakiligin.
Nag-LRT uli kami. This time, hindi na kami nagkunwari na hindi kami magkakilala. Nakalagay ang braso ko sa beywang niya. Nahuli ko siyang ilang beses na inililigid ang paningin sa train car pero okay lang 'yon. Naiintindihan ko siya.
Pagbaba namin ng train, inutusan na niya akong ibigay sa kanya ang bag niya. Habang naglalakad kami, sinubukan kong kunin ang kamay niya gaya nang naglalakad kami papunta sa train station pero lumayo siya. What happened? Dahil ba malapit na kami sa St. Michael's kaya ingat na ingat na uli siya? Inintindi ko na lang uli siya.
Pagpasok namin ng gate ng school, tuloy-tuloy ang paglalakad niya. Susundan ko sana siya hanggang sa building na kinaroroonan ng Literature Department pero hinarang ako nina Derick at Colt.
"Rique! Aga mo?"
"Oo nga, ba't nandito ka na, Rique? Mamayang ten pa ang class natin."
"Pupunta ako ng lib. Kayo, ba't nandito na kayo?" tanong ko habang hinahabol ng tingin si Sherrie. May sumabay sa kanyang lalaki, 'yong professor na kasama niyang nag-lunch sa cafeteria nang nakaraan.
I don't like that guy. Bakit nakakalapit siya kay Sherrie dito sa campus, but not me?
Sinundan ni Derick ng tingin ang dieksiyon ng mga mata ko.
"Manonood kami ng practice ng girls volleyball team. May dalawang hanep sa ganda d'on," sabi ni Colt. "'Wag ka nang pumunta ng library, p're. Matalino ka na. Hindi mo na kailangang magsunog ng kilay. Sama ka na lang sa amin." Inakbayan at hinila niya ako.
Hindi ako interesado sa volleyball practice na binanggit niya pero nakisama ako sa kanila. Pinapakisamahan rin naman kasi nila ako kapag mayroon akong gusto.
Pagsapit nga ng tanghali, nag-text ako kay Derick. Inaya ko silang mag-lunch sa cafeteria. Nakatayo na ako malapit sa cafeteria. Sinundan ko kasi si Sherrie at ang dalawang coteachers niya kanina at nalaman kong sa cafeteria sila papunta. Wala 'yong lalaking coteacher niya. Good.
Pagdating nina Derick, Colt, Hermes at Geomar, pumasok na kami sa cafeteria. Nagpatiuna ako para makapili ako ng table na malapit sa kinaroroonan ni Sherrie at mga kasama niya.
"What's with you? Sabi mo kanina, may gagawin ka kaya humiwalay ka sa amin. 'Tapos magte-text ka na iti-treat mo kami ng lunch. Tsk!" sabi ni Colt.
"Ganyan rin ang ginawa mo sa amin last time," komento ni Geomar.
"You're kidding me," bulalas ni Derick. Tumawa siya.
"Problema nitong si Derick?" sabi ni Hermes.
"Ako lang ba ang may utak rito na nakapansin kung ano talaga ang ginagawa ni Rique? Hey, Rique, you're stalking Miss Leones, aren't you?" nakangising tanong ni Derick.
"Sinong Miss Leones?" tanong ni Hermes.
"Dude, 'yong magandang professor sa table sa sulok!" sabi ni Colt.
"Ah. Miss Leones pala ang pangalan niya. I just call her The Legs. Man, she's got the most knockout pair of legs," sabi ni Hermes.
"Hindi ba siya 'yong prof na nilapitan mo nang nakaraan, Rique?" tanong ni Geomar.
"Kaya nga nakahalata ako na si Miss Leones ang totoong dahilan kung bakit dalawang beses nang nag-aaya si Rique dito sa cafeteria. Nagkakataon din kasing nandito si Miss Leones," sabi ni Derick.
"Oh man! Umaaligid ka kay Miss Leones, Rique?" tanong ni Colt. "Hindi ko naisip na gagawin mo 'yan pagkatapos mo siyang lapitan last week. Akala ko, nang malaman mong prof siya, nag-back off ka na."
"Hindi pa siya professor. Instructor." Parang masyado nang matanda ang dating kapag professor kaya nilinaw ko na hindi prof si Sherrie. Ayoko na pati mga kaibigan ko, ipagpilitan na mature na si Sherrie para sa akin.
Tinapik ako ni Colt sa balikat. "Type mo ngang ligawan, p're?" Tumaas-baba ang mga kilay niya.
"Tangina! Magpapakahirap ka pang manligaw ng prof. Baka hindi ka bigyan ng chance niyan. Ibang babae na lang. 'Daming nagkakandarapang mapansin mo rito," sabi ni Geomar.
"She's not a professor yet," ulit ko. "And, yes, I like her. I won't mind pursuing her. Wala akong interes sa ibang mga babae dito sa St. Michael's maliban sa kanya."
"Sabagay, ang ganda nga naman. Kaso parang masyadong prim and proper, eh," sabi ni Hermes.
"'Yon ang akala n'yo," sabi ni Derick na ikinalingon ko sa kanya.
"May pinapalabas ka ba?" inis na tanong ko. Ayokong nababastos si Sherrie. "Meron akong alam na hindi n'yo alam tungkol kay Miss Leones. Former student si Miss Leones dito sa St. Michael's—"
"Alam ko na 'yan," I said.
"Pero pupusta ako na hindi mo alam na nagkaroon siya ng affair sa isang alumnus ng St. Michael's."
Parang may sumuntok sa dibdib ko. I found it hard to breathe. "And I really mean affair, mga p're. Dahil may girlfriend na taga-ibang school 'yong guy. He was the most popular guy here nang nag-aaral pa sila, if I'm not mistaken. Number two niya si Miss Leones."
"That's not true. Paninirang-puri 'yang ginagawa mo, Derick," malamig na sabi ko.
"Hindi 'to imbento, p're. Alam 'yon ng batchmates nila. Well, hindi siguro lahat pero maraming nakakaalam n'on. Tinanong kasi ako ng ate ko kung naging estudyante ako ni Miss Leones sa Literature. Pagkatapos binanggit na niya ang tungkol sa nangyari kay Miss Leones at sa lalaking kinabitan niya. Naghiwalay rin daw sila bago sila grumaduate. Walang nakakaalam kung bakit."
"Baka nalaman ni Miss Leones na niloko siya ng two-timer na iyon," Colt said.
"Parang hindi ganoon. Alam ni Miss Leones sa simula pa lang na number two siya. Nakipagrelasyon siya sa lalaking 'yon kahit alam niya na may iba nang girlfriend 'yon sa ibang school," sabi ni Derick.
Fuck. Ang sabi ni Sherrie ay hindi pa siya nagkaka-boyfriend. Sa isang banda, kung may girlfriend na 'yong lalaki, hindi si Sherrie ang official girlfriend. Number two lang siya gaya ng sinabi ni Derick.
Parang dumidilim ang paningin ko. Hindi ko gusto 'tong mga nalalaman ko.
"Miss Leones is hot," sambit ni Hermes.
"'Yan din ang iniisip ko! Ganyan ang ideal woman. Kahit may sabit ka na, kapag mahal ka niya, papayag pa rin kahit number two lang siya," sabi ni Colt.
"Sakto! Ngayon alam n'yo na kung bakit nasabi ko na hindi kasing-prim and proper ng iniisip n'yo si Miss Leones. May chance ka diyan, Rique. Ligawan mo kung type mo talaga," Derick said, grinning.
Parang mas dumilim ang paningin ko. Kahit naiinis ako sa mga nalaman ko tungkol kay Sherrie, ayoko pa rin na pinag-uusapan siya ng mga kaibigan ko sa ganitong paraan. Kahit ano pa ang ginawa ni Sherrie sa nakaraan, she still deserved a lot of respect.
Nagpigil na lang ako ng galit ko. Walang ideya ang mga kaibigan ko na mas malalim sa iniisip nila ang ugnayan namin ni Sherrie kaya unfair sa kanila kung ibubuhos ko sa kanila ang outrage na nararamdaman ko.
"Umalis na tayo rito. Sa ibang canteen na lang tayo kumain," aya ko sa kanila.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixteen
Sherrie
Mahirap mag-abang ng taxi kaya minabuti kong mag-LRT na lang pauwi. Naglalakad na ako papunta sa LRT station nang sumulpot si Enrique sa tabi ko.
"Cripes!" Sinapo ko ang dibdib ko. Heto na naman siya, nanggugulat!
Kinuha niya sa akin ang bag ko. Magpoprotesta sana ako pero may kung ano sa aura niya ang pumigil sa akin na gawin iyon.
Why does he look so serious?
"Maghintay tayo rito. May magdadala rito ng sasakyan," he said, still serious and a bit distant. Katunayan, hindi siya tumitingin sa mukha ko. May nangyari ba? Bakit siya ganito?
"Uh..." Tumingin ako sa mga taong naglalakad sa sidewalk, baka kasi mayroong taga-St. Michael's. Doon pa lang siya tumingin sa akin at 'yong tingin niya ay obvious na hindi natutuwa sa pagka-paranoid ko. What's going on? Bakit para siyang galit?
Huminto sa kalsada ang isang impressive white Ferrari. May lalaking bumaba roon. Binuksan ni Enrique ang pinto sa passenger's seat at iminusyong sumakay ako. Hesitantly, pumasok ako. Ramdam ko na sa amin nakatingin ang lahat ng tao sa paligid.
Inabot ng lalaking naghatid ng Ferrari ang susi kay Enrique. Nag-usap sila sandali bago umikot si Enrique sa driver's side at sumakay na rin. Pinaandar niya ang sasakyan.
"Who was that?" tanong ko.
"Employee sa company namin."
"I see. And whose car is this? Sa daddy mo rin?"
"Mine. Ipinabili ko kanina kay Tito Harvey, ang CEO ng company namin. With Dad's permission, of course."
"Kanina ka lang nagpabili pero naihatid agad dito ang sasakyan?" Grabe. Parang bagong backpack lang ang ni-request niya.
"Naayos na ni Tito Harvey ang pagbili rito bago ito kinuha ni Anthony, 'yong lalaki kanina, sa showroom. Why do you look so shocked? You know that I'm a Delhomme, and rich people are used to getting what they want in a snap of the fingers, Sherrie." Nanibago akong muli sa kanya. Oo nga at hindi niya kailanman itinago na galing siya sa isa sa mga pinakamayaman at prominenteng pamilya sa Europe at Pilipinas, pero simpleng tao, simpleng estudyante, pa rin siya kung umasta. Pero para siyang ibang tao ngayon.
"Ngayon na tayo mag-dinner date," he said.
"Huh?"
"Lalabas tayo tomorrow night. Ngayon na natin gawin. Nagpa-reserve na ako sa restaurant."
May pakiramdam ako na hindi magandang ideya na tumanggi ako dahil mamasamain niya iyon. Nagbago lang ang mood niya pero parang ibang lalaki na ang kasama ko. I didn't know how to deal with him.
"Have you been to The Abbey before?"
"Oo. Maraming beses na." Isa iyon sa mga paborito naming hangout place ng dati kong college friends. Hindi na ako masyadong nakakapunta roon mula nang magsimula na akong magturo dahil naging napaka-busy ko na.
"Doon tayo kakain," he said.
Habang bumibiyahe, tahimik lang kami. Nakakailang ang sandali. Para siyang may iniisip na hindi niya ikinatutuwa dahil magkasalubong ang mga kilay niya. Jeez, bumalik ka sa dati. Ayoko nang ganyan ka.
Narating namin ang Downtown Abbey. Para na rin akong nakakatapak sa Europe kapag nandito ako dahil sa mga buildings at establishments rito. Mataas rin ang energy dito dahil karamihan sa mga taong dumadayo rito ay hip young professionals.
Ipinarada ni Enrique ang white Ferrari sa isa sa mga parking lots ng Downtown Abbey. Bawal magpasok ng sasakyan sa masisikip na eskinita ng Downtown Abbey. Kaya karamihan sa mga tao rito, naglalakad. Maganda naman ang tanawin kaya walang problema.
Sinenyasan ako ni Enrique na maghintay. Bumaba siya at ipinagbukas ako ng pinto. "Iwan mo na lang ang bag mo. Hindi mo iyan kakailanganin."
"Okay." Bumaba na ako.
Kinuha ni Enrique ang kamay ko nang paalis na kami ng parking lot. Hindi ko tinangkang hilahin ang kamay ko. Natuwa pa nga ako nang hawakan niya ang kamay ko dahil kanina pa parang ang layo niya. "Saan tayo kakain?" I asked. "Dutch House."
"I love that restaurant!"
"Great," tugon niya, parang malayo pa rin ang iniisip.
"Ano'ng problema? Kanina ka pa wala sa mood diyan. May nakaaway ka ba? Sino, daddy mo, kasi nagpabili ka ng brand-new Ferrari?" pagbibiro ko.
"Hindi gagawing issue ni Dad kahit magpabili ako sa kanya ng jet plane. Ibibigay niya iyon sa akin, no questions asked."
"Then why are you like that?" "I'm mad."
Napalunok ako sa dalawang salitang iyon. Iba pala kapag "angel" ang nagsabi na galit siya. Parang nakakakonsensiya na agad kahit hindi pa niya sinasabi ang dahilan. Kaya pinili ko na lang na huwag magtanong kung ano ang ikinakagalit niya dahil hindi ako sigurado na handa akong marinig ang sagot. Mabuti pang isipin ko na lang na may nangyari sa school kanina na nagpa-bad trip sa kanya, like baka may nakaaway siyang classmate.
"Nilalamig ka?" he asked.
"Huh?"
"You're shivering."
"Uh... medyo nilalamig nga ako dahil wala akong jacket at palubog na ang araw." I wasn't cold. I was... scared. Dahil kahit gusto kong paniwalaan na may nakaaway siyang classmate, hindi iyon naging hadlang para tumakbo at bumuo ng konklusyon ang isip ko. Does he already know? Estudyante siya sa St. Michael's. Hindi malayo na malaman niya ang tungkol doon isang araw.
"Ibibili kita ng jacket."
"No need."
Hindi siya nakinig sa akin. Dinala niya ako sa isang upscale store. Years ago, nagsimulang magbukas sa Downtown Abbey ang mga ultra-high-end brands gaya ng Chanel, Louis Vuitton, Gucci, etc. Versace store ang pinasok namin.
"Uh, Enrique, huwag dito. Sa iba na lang." "Magaganda ang jackets nila dito." Lumapit siya sa isang rack at pumili sa iilang naka-hanger na jackets. Kinuha niya ang isang white leather jacket na may kulay gold details. Hindi ko na kailangang tingnan ang tag para malaman na more than one hundred thousand pesos ang presyo n'on dahil tumitingin-tingin rin naman ako sa fashion magazines minsan. One hundred thousand, para sa isang jacket! I wanted to die.
Ibinigay niya sa sales clerk ang jacket at credit card niya. "Huwag n'yo nang ilagay sa paper bag. Just remove the tag."
"Yes, sir," sabi ng sales clerk na titig na titig kay Enrique, mukhang namumukhaan siya. Well, he was one of the heirs to The Abbey, hindi nakapagtataka kung kilala man siya ng mga tao roon.
"Baka mapagalitan ka ng daddy mo sa pagbili n'on." sabi ko kay Enrique.
"Sherrie, I told you before to stop treating me like a kid. Kahit ang daddy ko, hindi ako itinuturing na parang bata dahil alam niya ang mga kakayahan ko," iritadong sabi niya.
Nakagat ko ang labi ko. He's in a bad mood. Watch your mouth, I told myself. Crap. Ayoko talaga nang ganito siya. Nakakataranta.
Nang iabot na uli ng sales clerk ang jacket kay Enrique ay pumunta siya sa likuran ko. "Itaas mo ang mga braso mo." Isinuot niya sa akin ang jacket. Weird. Pakiramdam ko, mas matanda siya sa akin nang maraming taon dahil sa assertiveness na ipinapakita niya.
"It fits you," he said. Then he kissed me lightly on the lips.
Namigat ang mga mata ko habang magaan na humahaplos ang mga labi niya sa mga labi ko. It was the first time na naging sweet and romantic siya mula nang lapitan niya ako sa sidewalk. I wanted more, pero bumaling na uli siya sa sales clerk.
Pag-alis namin ng Versace store, nagpunta na kami sa Dutch House. The restaurant was cute, homey and well, very Dutch. Sa terrace sa second floor kami dinala ng headwaiter. May tatlong tables roon pero lahat ay may nakalagay na RESERVED sign.
Nagpadala si Enrique sa waiter ng two glasses of wine at appetizers: croquettes and cheese plate.
"Isa ito sa mga restaurant ng family ko dito sa Downtown Abbey," he informed me. "Ang buong family ko rin ang bumuo ng concept ng restaurant na ito. We travel a lot. 'Yong mga napi-pick up naming business ideas during our travels, dito sa Pilipinas nagma-materialize. With the help of Tito Harvey, of course."
Na-imagine ko ang buong family niya na namamasyal sa iba't ibang bansa sa Europa habang nakasuot ng winter clothes. "It must be wonderful being able to do that. Travelling all over the world with your family."
"Yeah." Tumango siya pero sa wineglass siya nakatingin, parang ang layo na naman ng iniisip, and I felt scared again.
Dinala ba niya ako rito dahil gusto niya akong tanungin tungkol sa pinakamalaking pagkakamali na ginawa ko sa buhay ko? Hindi ko iyon gustong pag-usapan. Mas gusto ko na lang iyon na makalimutan, maglaho, kasabay ng pagdaan ng panahon. It was less uncomfortable that way.
"Did you love him?"
Drats! Bakit tumama ang iniisip ko? Sana hindi na lang. O kaya, sana tumakbo na ako nang magkahinala ako. This was so... awkward.
"What's his name by the way? Hindi ko naitanong sa classmate ko na nagkuwento sa akin ng colorful past mo sa St. Michael's ang pangalan ng almost boyfriend mo nang estudyante ka pa."
Tumingin ako sa ibaba ng restaurant, sa mga taong naglalakad sa kalsada. Pinipiga ko ng mga kamay ang palda ko. I felt guilty, ashamed.
Dumating ang waiter dala ang wine, bread at cheese. Parang gusto kong sumama sa kanya nang bumaba siya.
"Bakit hindi ka nagsasalita?" he asked.
"L-let's not talk about him, Enrique."
"I want to. Ano'ng pangalan niya?"
Dinilaan ko ang mga labi ko. "Garreth."
"He was your first real kiss?" Tumango ako.
"You kissed him, and he had a girlfriend."
"Alam ko na iyon, hindi mo na kailangang ulitin." Why was he being like this? Hindi ba niya nakikita na hindi ako komportableng pag-usapan si Garreth?
"Mahal na mahal mo siya at handa kang maging pangalawa lang?"
Napabuntonghininga ako. Marahil ay mas mabuti pa nga na sabihin ko na sa kanya ang lahat ngayon. Para wala na akong itinatago sa kanya.
"Yes, I loved him. Pero hindi ako proud sa nagawa ko noon, okay? Dahil alam kong mali na makipagrelasyon ako sa kanya kahit alam kong may girlfriend siya.
"Ang sabi niya, ako ang mahal niya pero hindi niya maiwan ang girlfriend niya dahil papatayin siya ng tatay nito. I know, napaka-lame ng excuse niya pero pinaniwalaan ko dahil in love ako sa kanya at tanga ako. Magaling rin siyang mag-convince. Masigasig siyang manuyo sa akin. Napaniwala talaga niya ako na ako ang mahal niya at hindi ang girlfriend niya.
"Then, one day, pinuntahan ako ng girlfriend niya sa school. Hindi niya ako ineskandalo. Sinabi niya lang sa akin na makipaghiwalay na ako kay Garreth dahil pinaglalaruan lang ako ni Garreth. Isa lang daw ako sa mga babae niya. Hindi ako naniwala. Inisip ko na gumagawa lang siya ng paraan para iwan ko si Garreth. I really believed na totoo 'yong meron sa amin ni Garreth, that it was something worth fighting for. Until ako na ang makakita ng ebidensiya. Nahuli ko siyang may kasamang babae... at hindi 'yong girlfriend niya. I found out that he was a womanizer at isa ako sa mga tanga na nagpaloko at pumayag na magpagamit sa kanya para masaktan ang girlfriend niya na kabaro ko at walang ginawang kasalanan sa akin."
Naging masama akong babae dahil kay Garreth and for what? Not for a great love gaya ng inakala ko kundi para sa isang relasyon na puno ng kasinungalingan. So there goes my first "grand romance."
"Do you still love him?"
"I don't! I stopped loving him a long time ago. Itinuturing ko na lang siyang isang pagkakamali."
"A mistake or not, you still loved him. Binigyan mo siya ng chance kahit hindi niya maibibigay nang buo ang sarili niya sa iyo dahil hindi na siya malaya. But why can't you give me a chance? Is that cheating bastard better than me? Karapat-dapat siya sa pagmamahal mo pero ako hindi?"
"Enrique, it's not like that. Ilang ulit na natin itong napag-usapan—"
"At paulit-ulit na walang sense ang idinadahilan mo, Sherrie," mariing wika niya. "I'm not your student. Hindi masamang makipagrelasyon ka sa akin. Mahirap bang intindihin iyon?"
"Hindi malawak ang pag-iisip ng lahat ng tao. Gagawin nila iyong issue at ayoko na malagay na naman sa sentro ng usap-usapan. Nagturo ako sa St. Michael's hindi lang dahil matagal ko na iyong pangarap, but also because I was trying to redeem myself. Ayoko na iwan ko ang St. Michael's na sira ang pangalan ko. I owe that to my father and deceased mother, dahil ang kasiraan ko ay kasiraan rin nila."
"At ako ang sisira uli sa iyo? Iyon lang ako sa iyo?" Halata sa boses niya ang sakit. I realized that he was acting like this because of what happened to him in childhood. He was looking for complete acceptance from others. Ang huling kailangan niya ay taong tulad ko na itatago o ikahihiya ang presensiya niya sa buhay ko—dahil ganoon na ang ginawa sa kanya ng mother's side niya noon.
Oh God. Ngayon ko lang naikunsidera ang maaaring epekto sa kanya ng paulit-ulit na pagtanggi ko sa kanya nang nakalipas na mga araw. Siguradong may binubuhay iyong negative emotions deep inside him. At ang naging reaction niya roon ay ang lalong ipagpilitan ang sarili sa akin. Kaya siya nagiging makulit.
"It's not you, Enrique. Walang problema sa iyo. You're every girl's dream guy. Ako ang may problema. Kailangan ko lang siguro ng... ng time. Nahihiya pa ako sa ginawa ko dati kaya masyado akong conscious sa image ko ngayon. Just give me time, please?"
He regarded me for a long moment. "Are you sure? All I have to do is wait, pagkatapos ay maririnig ko na ang gusto kong marinig sa iyo?"
"Yes." Hindi ko alam kung kailan iyon mangyayari pero ayoko munang isipin sa ngayon.
"Okay." Pinasadahan niya ng kamay ang buhok niya. "I'm sorry kung parang pine-pressure kita, cherie. I hate this day. Dahil nalaman ko ang tungkol sa kanya. Ni hindi ko kayang isipin noon na may ibang lalaking nakahalik sa iyo. Pagkatapos ay nalaman ko na may minahal kang lalaki noon. Dumilim ang paningin ko. Literally."
I felt even worse. How come I have this kind of effect on him? Hindi ako perpekto. May mga bagay akong ginawa noon na mas gusto ko na lang na kalimutan. Marami akong mistakes at hanggang ngayon ay patuloy pa rin akong nagkakamali. I didn't know if I deserved him.
Kinuha niya ang kamay ko sa ibabaw ng lamesa at inilapit sa bibig niya. "Let's make this day better, cherie."
"How?"
"Magpunta tayo sa family house namin sa Uptown Abbey. I want to make love to you there."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Seventeen
Enrique
Ipinapasok ko pa lang ang Ferrari sa gate ng family house namin sa Uptown Abbey ay nakita ko na ang pagkamangha sa mukha ni Sherrie.
"Oh... my... Lord." Hinawakan niya ang bibig habang nakatingin sa castle/cathedral-like house. Maliwanag na maliwanag iyon at maging ang decorative lights sa mga puno sa paligid ay nakabukas. Nasabi ko na kasi sa house staff na darating ako.
Pinahinto ko ang sasakyan sa tapat ng bahay. Bumaba kami ni Sherrie.
"This is the most beautiful house I've ever seen, Enrique."
"You haven't seen the inside yet, cherie. C'mon."
Kinuha ko ang kamay niya. Nagtungo kami sa double French doors. Si Jacques, the butler, ang nagbukas ng pinto para sa amin. Hindi nagpakita ng pagkasurpresa si Jacques nang makitang may kasama akong babae. Very discreet and professional. Binati niya kami. The rest of the house staff was lined up in the foyer. Binati rin nila kami.
"She's Sherrie. Mag-stay kami rito overnight," I announced.
Namula ang mukha ni Sherrie. "Want a tour, cherie?" I asked.
Tumango siya pero mukhang kalahati ng pagpayag niya ay dahil gusto niyang matakasan ang curious glances na ibinibigay sa kanya ng house maids. The young master's girlfriend! Iyon ang isinasaad ng tingin nila kay Sherrie. Wala akong intensiyong baguhin ang pinaniniwalaan nila, considering kung ano ang mga pinaplano kong gawin kasama si Sherrie later.
"Magpapahanda ba ako ng dinner, Mr. Delhomme?" tanong ni Jacques. Mr. Delhomme ang tawag niya sa akin—since I turned eighteen last year—at kay Dad. Formal old man.
"No thanks, Jacques. Nag-dinner na kami ni Sherrie sa Downtown Abbey. Puwede n'yo na kaming iwan." May sariling tirahan ang house staff sa likod ng property namin.
Una kong inilibot si Sherrie sa first floor. She was giddy with excitement.
"Ilang beses pumupunta ang family mo rito?"
"Twice a year."
"Dalawa lang? Sayang naman ang napakalaki at napakagandang bahay na ito, minsan n'yo lang nagagamit."
"Mas malaki rito ang chateau ng Delhommes sa Bordeaux, France. Mas malaki naman doon ang bahay ng grandparents ko sa Bucharest."
"Jeez, hindi ba kayo makakatira sa maliit na bahay? Ayaw n'yo nang hindi kayo napapagod sa paghahanap sa isa't isa sa mga bahay n'yo?"
"Yes. Gusto namin na nakakapag-exercise kami," pagbibiro ko. "Sa second floor na tayo."
Umakyat kami sa grand staircase. Para na naman siyang bata na namamangha sa bawat silid na pasukin namin. Naalala ko ang sarili ko nang seven years old ako at first time kong nakatapak rito. That was the happiest day of my childhood, dahil pinuntahan ako ni Dad at Tita Sophie sa Pilipinas para sunduin at isama sa France. It was the day I found out that I was loved.
"Puwede bang ako ang pumili ng room na tutulugan natin?" parang bata pa rin na tanong ni Sherrie.
"No. We will sleep in the master bedroom."
"But... isn't that your parents' room?"
"Yes."
"We can't sleep in your parents' room, Enrique!"
"Who told you we can't?" Binuhat ko siya at dinala sa master bedroom.
"Enrique! This is so not right!"
I only chuckled. She can't stop me. I would make love to her in that big four-poster bed. Ibinaba ko siya sa sahig. "Mag-shower muna tayo. Maraming pantulog si Tita Sophie na magagamit mo pagkatapos." Sinisimulan ko nang hubarin ang mga damit niya.
"Damit niya ang gagamitin ko?"
"Kung ayaw mong magdamit sa pagtulog, wala ring problema sa akin." I grinned. Tinanggal ko ang sexy red bra niya. I lowered my face and latched on to one of her rosy nipples, as if I had found food. She gasped. Kumapit siya sa buhok ko. Lalo kong sinupsop ang nipple niya. Ibinaba ko ang matching panties niya.
"Hubaran mo rin ako para makapag-shower na tayo, cherie."
Inabot niya ang ilalim ng T-shirt ko at itinaas ngunit hindi tuluyang mahubad sa akin dahil hindi ko pa rin siya pinapakawalan, especially her nipple. "You're making this hard for me," she said, frustrated.
Ako na ang nagtanggal ng T-shirt ko. Kinalas ko rin ang snap ng jeans ko at ibinaba iyon kasama ng boxer shorts. Hinapit ko siya sa beywang at muling binuhat. Dinala ko siya sa malaking bathroom. Newly renovated iyon.
Nakakapit si Sherrie sa mga balikat ko habang inililibot ang kanyang paningin, hindi maiwasang muling mamangha sa kinaroroonan niya. Binuksan ko ang shower stall at pumasok kami roon. Ibinaba ko siya. Binuksan ko ang tatlong body sprays sa dingding. Nakatutok sa katawan namin ang buga ng tubig ng mga iyon, hindi sa ulo namin. In-adjust ko ang temperature ng tubig. Pagkatapos ay muli kong hinapit si Sherrie palapit sa akin. Hinalikan ko siya nang mapusok sa mga labi habang nababasa kami ng tubig. Nakapikit na ipinulupot niya ang mga braso sa leeg ko.
Kinagat-kagat ko ang ibabang labi niya, pagkatapos ay pinadulas ang dila ko sa ibabaw ng dila niya back and forth. Hinaplos ko ang malambot na katawan niya na kabaligtaran ng matigas na katawan ko.
Inilagay niya ang palad sa dibdib ko, dinadama iyon. I groaned. I have every intention of making love to her in the four-poster bed, but right now, a quickie would do.
An hour later, inabot ko kay Sherrie ang isang ivory silk midriff top at kapares niyon na shorts. Maraming sexy lingerie si Tita Sophie pero alam ko na mas style ni Sherrie ang mga ibinigay ko sa kanya.
Walang protestang tinanggap ni Sherrie ang mga iyon at isinuot. Tiningnan niya ang sarili. "I like it."
"I like it too."
Bagay sa kanya ang silk kahit hindi siya maputi. Maganda naman kasi ang pagkamorena niya. Pantay ang kulay at makinis. Parang silk din ang kutis niya kung tutuusin lalo na kapag naiilawan.
Ipinulupot ko ang braso sa beywang niya at binuhat siya palabas ng walk in closet.
"Bakit kanina mo pa ako binubuhat?"
"Mas mabilis kung bubuhatin kita at ako na mismo ang gagawa ng gusto kong mangyari. Like now, gusto ko na nandito ka sa kama." Maingat ko siyang ibinaba pahiga sa four-poster bed. The bed. Finally. Kumubabaw ako sa kanya sa paraang hindi siya mabibigatan sa akin. "Para matitigan ko ang kagandahan mo."
She laughed. "Kagandahan, huh?"
"Yup. You're so beautiful, Sherrie." Masuyong hinawi ko ang buhok sa noo niya, saka siya dinampian ng halik sa pisngi.
"Ang asawa ng daddy mo ang maganda. Nakita ko na siya sa magazines."
"Magkasingganda lang kayo, although hindi kayo magkapareho ng features." Pinagapang ko ang mga labi ko sa jawline niya. "I'm sorry again sa nangyari kanina. I've upset you sa pag-bring up ng past mo."
Kinagat niya ang labi. "I'm sorry too. Itinago ko sa iyo."
Hinawakan ko ang labi niya na kinagat niya. "Ilang beses niyang nahalikan ito?" Nakikita ko sa isip ko ang blangkong mukha ng lalaking iyon. I fucking hated him for touching what was mine. At nakuha pa niyang saktan at lokohin! Slimeball.
"I don't know. Hindi ko na iyon naaalala."
"How far did you go with him?"
"What? Jeez, alam mong walang nangyari sa amin, Enrique. Ikaw ang nakauna sa akin."
"I know. Gusto ko lang malaman kung ano pa ang ibang ginawa mo kasama siya. No, I don't want to know. Didilim lang uli ang paningin ko kapag narinig ko. But I need to know. Hindi ako matatahimik hangga't hindi ko nalalaman."
"Hanggang kiss lang. And hindi tulad ng kiss na ginagawa natin. Masaya ka na?"
"No. You still kissed him... and loved him. Paano ako sasaya?"
"Mababaw na love lang 'yon."
"Elaborate." Dahil gusto ko ang sinabi niya.
"May crush na ako sa kanya mula nang freshman student ako sa St. Michael's."
Damn it. I fucking hate this again. Pero kahit naiinis ako sa sinabi niya, kailangan ko pa ring marinig. Gusto kong malaman kung ano ba talaga ang meron sa kanila ng lalaking iyon noon.
"Nang magkakilala kami nang third yeard kami at pinormahan niya ako, I was really flattered. That's when I started to fall in love with him. Nahulog ang loob ko sa kanya dahil sa mga ipinakita niya. But I was only nineteen. At hopeless romantic ako. Pinaniwala ko lang siguro ang sarili ko na sobrang mahal ko siya kaya magagawa ko ang kahit ano para sa kanya. Pero kung mahal na mahal ko talaga siya, hindi dapat ako nakipaghiwalay sa kanya nang malaman kong womanizer siya. Magpapaka-martyr at magtitiis na lang ako kahit ganoon siya basta makasama ko lang siya. But no, tinapos ko ang lahat sa amin dahil... hindi naman pala ako ganoon katanga. Nagising ako sa katotohanan na isa lang siyang mistake sa buhay ko at makakalimutan ko rin siya balang-araw. Kaya nga kahit humingi siya ng tawad at second chance sa akin noon, hindi ko iyon ibinigay sa kanya. Hindi na talaga ako nakipagbalikan sa kanya."
"I'm glad you didn't, cherie. If he can't give you everything, including his life, he doesn't deserve you."
She giggled for some reason. Tinakpan niya ang bibig na parang nahiya sa bigla niyang pagbungisngis.
"What's so funny, cherie?" curious na tanong ko.
"May isa pa akong naisip ngayon lang na evidence na hindi malalim ang naramdaman ko noon kay Garreth."
"What is it?"
"Hindi ako masyadong physically attracted sa kanya. I mean, I found him handsome, pero hindi nagkakagulo-gulo ang sistema ko tuwing kasama ko siya. Wala siyang ganoong epekto sa akin. Alam ko na gusto niyang may mangyari sa amin noon, pero ayoko. Umiiwas ako. Hanggang kiss lang ang kaya kong gawin kasama siya. Kissing him was nice, just nice, pero hindi katulad ng, uh, kapag nagki-kiss tayo."
"Like this?" I captured her lips, nasisiyahan sa sinabi niya na hindi siya naapektuhan ng gagong Garreth na iyon gaya ng epekto ko sa kanya.
"Yes," she murmured. Hinaplos niya ang ulo ko. "The first time I saw you, I wanted to make you mine."
Shit. Napadiin ang paghalik ko sa kanya. "You seemed like an angel. You're so beautiful," she murmured dreamily.
"And yours, cherie. I became yours from the very day we met." Itinaas ko ang isang hita niya at ipinulupot sa akin habang patuloy sa malalim na paghalik sa kanya. I rubbed my body against hers, nais siyang maramdaman sa ilalim ko. "And I want to believe that you're mine. You're made for me exclusively. Walang karapatan ang kahit sinong lalaki sa iyo, ako lang. Akin ka lang." Ramdam ko ang sarili kong intensidad habang sinasabi ang mga salitang iyon. Mula nang malaman ko ang tungkol sa Garreth na iyon, lalong tumindi ang hangarin kong mapasaakin si Sherrie. Sobrang tindi na parang nagiging desperasyon na iyon. I wanted her so much it hurt.
"You're mine, cherie. Promise me that no other man would kiss these lips." Idinampi ko ang mga labi ko sa mga labi niya. Her lashes fluttered. Itinaas ko ang isang hita niya bago ko ihinagod nang sensuwal ang katawan ko sa kanya. Ipinasok ko ang kamay sa leghole ng shorts niya. I caressed her sex. "And definitely, no other man could touch, taste and possess this sweetness. Only me."
She wrapped her limbs around me, breathing heavily, evidently aroused.
"Promise me," I demanded.
"Yes," she promised.
Satisfied, I made love to her. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Eighteen
***Sherrie
Grabe, hindi pa rin ako makapaniwalang nandito ako sa bahay ng family ni Enrique, na dito ako nagpalipas ng gabi. Maski sa hinagap ko noon, hindi ko naisip na makakapag-overnight ako sa isa sa mga tahanan ng Delhommes. It was so... surreal. Tulog na tulog pa rin si Enrique sa tabi ko. Para talaga siyang angel, an archangel, lalo na kapag natutulog siya. He was the most beautiful and sexiest thing I'd ever seen.
Itinaas ko ang kamay ko para hawakan ang dibdib niya pero tumigil ako. Hay, para kang sex maniac, Sherrie. Pagkatapos ng mga ginawa n'yo kagabi, hindi ka pa rin nakuntento.
Kaysa mapagsamantalahan ko siya habang natutulog, bumangon ako. Hinanap ko ang ipinagamit sa aking pantulog ni Enrique kagabi pero hindi ko makita; baka natabunan ng sheets sa kama.
Nag-tip toe ako papasok sa bathroom. I peed, then I washed up. Naghilamos na rin ako at nag-toothbrush. Ginamit ko 'yong bagong toothbrush na nakita ko.
Napansin ko ang nakatiklop na robes sa bathroom shelves; may pambabae at panlalaki. Kumuha ako ng silk robe na alam kong sa stepmom ni Enrique.
"Pahiram po muna, Tita Sophie."
Tita Sophie talaga? Para namang close na kami.
Pero sa dalas banggitin ni Enrique ang stepmom niya sa akin, feeling ko nga parang personal na kakilala ko na rin ang asawa ng daddy niya.
Pagkatali ko ng sash, sinipat ko ang sarili sa salamin. Nagustuhan ko ang robe. Medyo maiksi iyon sa akin, hanggang kalahati lang ng mga hita ko, pero parang sinadya na maging ganoon. It made me feel sexy.
Humiram rin ako ng malambot na house slippers. Grabe, kumpleto sa lahat ang bathroom na ito. I want a bathroom like this.
Paglabas ko ng bathroom, natutulog pa rin si Enrique. He worked me hard again last night, hindi na kataka-takang ang lalim ng tulog niya.
Naisip kong lumabas ng silid at puntahan ang library sa ibaba. Isa ang library sa mga pinakanagustuhan kong bahagi ng bahay na iyon. Ang dami kasing hardbound books.
May nakasalubong akong housemaid sa first floor. Parehong nanlaki ang mga mata namin sa gulat. Pagkatapos ay bumubungisngis na nagpatuloy siya sa pupuntahan niya. Yikes! Nakakahiya. Hindi naman masama ang dating sa akin ng bungisngis ng housemaid. Parang kinikilig lang siya or something nang makita akong naka-robe lamang, pero kahit pa. Nahiya pa rin ako.
Tumakbo ako papunta sa library. Nang makarating doon ay nakahinga ako nang maluwag. Tumingin-tingin ako sa mga libro sa floor-to-ceiling shelves. Amazing. Sa movies lang ako nakakakita ng ganitong klaseng home library.
Masyado akong nalibang sa pag-browse ng mga libro, nakalimutan ko ang oras. Napagtanto ko lamang na napatagal na pala ako sa library nang bumukas ang pinto at pumasok ang napakaguwapong lover ko. Lover?
Yeah, I guessed he was my lover. Wala kaming pormal na relasyon pero ang dami nang nangyaring seksuwal sa amin. Hindi naman kami matatawag na fucking buddies lang dahil vocal siya na may gusto siya sa akin at gusto niya akong maging girlfried.
Naka-jeans siya. Magulo ang buhok niya at may kaunting antok pa sa mga mata kaya nahinuha kong bagong gising siya. Lumapit siya sa akin at hinila ako sa mga bisig niya. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. "Bakit ka umalis sa bedroom, cherie?" he murmured.
"Uh, natutulog ka pa kasi kanina. Wala akong magawa kaya pumunta muna ako dito sa library."
"Breakfast?" he asked.
Tumango ako. Ilang araw na akong malakas kumain. Considering kung ano ang physical activity na pinagkakaabalahan ko lately, hindi na iyon kataka-taka.
Inilagay ni Enrique ang mga kamay sa beywang ko para maibaba niya ako sa sahig kahit kaya ko naman iyong gawing mag-isa. Ang natural sa kanya na alagaan ako. Hay, bakit kasi naging estudyante pa siya sa St. Michael's? Sana rin napaaga siyang ipanganak nang isang taon. Sa Pilipinas kasi, kapag mas matanda ang babae sa lalaking karelasyon niya, ginagawa nang issue ng ilan.
"Sa kitchen na tayo," he said.
"Ngayon na? Hindi ka ba magti-T-shirt? Ang dami kayang housemaids na pagala-gala rito. Baka makita ka nilang ganyan."
"Hindi mo gusto na may ibang babae na makakita sa naked chest ko, cherie?"
Kinagat ko ang labi ko, pagkatapos ay tumango ako. "Yes. Ayoko."
Nakangiting idinikit niya sa akin ang mukha niya. "Nagiging possessive na rin sa akin ang cherie ko. Yee-haa!"
Natawa ako sa pag-"yee-ha" niya. Gusto ko kapag ganito siya. Full of life. Nakakahawa.
Umakyat muna kami sa master bedroom. Nag-T-shirt siya. Isinuot ko naman ang mga damit ko. Then bumaba na kami sa kitchen.
May naabutan kaming lalaking naghahanda ng mga pagkain roon.
"Tito Gerard," masiglang bati ni Enrique sa lalaki.
"Morning, Enrique. Tinawagan ako ni Jacques kanina para ipaalam na nandito ka. Howdy, ma'am! I'm Gerard, personal chef ng Delhomme family. Head chef rin ako sa isa sa family restaurants nila pero tuwing nasa Pilipinas sila ay pumupunta ako rito para pagsilbihan sila."
"Ako lang naman mag-isa ang dumating rito, Tito Gerard. Hindi ko expected na tatawagan ka pa ni Jacques."
"Anong ikaw lang? 'Ayan, may kasama kang magandang dalaga. Malaki ka na talaga, Enrique."
"Don't make Sherrie blush, Tito Gerard. Baka hindi na siya pumayag na bumalik rito."
"Sorry, Miss Sherrie."
"Uh, Sherrie na lang," I said.
Ipinaghila ako ni Enrique ng upuan. "Dito na kami kakain ni Sherrie. Ipagluluto ko sana talaga siya but since may mga iniluto ka na, we'll just enjoy the food you prepared for us."
"Whoa! Whoa! Sa pagkakaalam ko, hindi basta-basta nag-uuwi ng babae at nagluluto ang isang Delhomme man para sa isang babae. Seryoso 'to. Tsk, tsk." Enrique chuckled. Ako naman ay nase-self-conscious na napayuko. But deep inside, natutuwa ako na sa mata ng mga tao sa bahay na iyon ay "sineseryoso" ako ni Enrique. Hindi ako isang babae lang na dinala niya roon para parausan.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Nineteen
Enrique
Pumasok kami ni Sherrie sa bagong Ferrari ko para makabalik na kami sa condo niya. I liked this car, pero nahiling ko na sana ay hindi ako naging impulsive kahapon na ipabili ito. I really felt bad yesterday dahil doon sa filthy Garreth na iyon at naghanap ako ng bagay na makapagpapataas ng kumpiyansa ko sa sarili. But now, I was disgusted with myself for flaunting my family's wealth to Sherrie because, seriously, I sounded like a shallow jerk yesterday.
Nadiskubre ko kahapon na kayang-kaya ni Sherrie na ilabas ang self-doubt at ibang negative emotions na nakatanim sa loob ko. Nang malaman ko na sumugal siya noon para sa Garreth na iyon, nasaktan talaga ako dahil sa akin ay hindi siya willing na gawin iyon. Pakiramdam ko ay wala akong halaga sa kanya. May boses na bumubulong sa akin na hindi niya ako makuhang bigyan ng lugar sa buhay niya dahil hindi ako karapat-dapat sa kanya. Hindi ako karapat-dapat mahalin dahil may mali sa akin. Hindi ako dapat inilabas sa mundo, isa lang akong aksidente at hindi bunga ng pagmamahalan ng biological parents ko. At dahil doon, hindi ako makuhang mahalin ng sarili kong ina.
Parang lason sa utak ko ang mga tinig na narinig ko, pinagdilim ang paningin ko. Hindi ko makita ang mga magaganda sa buhay ko. I felt desolate, isang tao na hindi makuha ang pinakahahangad niya sa buong mundo. Before, his mother's love. Now, the love of the special woman in his life.
I was glad na nakapag-usap kami ni Sherrie. Naintindihan ko na nag-iwan ng marka sa kanya ang nangyari sa kanila ni Garreth noon. Ayaw na niyang basta-basta sumugal uli dahil nadala na siya. Iyon lang pala ang dahilan kung bakit nag-aalangan siya pagdating sa akin, hindi dahil wala akong halaga sa kanya.
"Fasten your seat belt, cherie," bilin ko sa kanya pagkaupo namin sa sasakyan.
Habang nagsi-seat belt siya ay kinuha ko ang cell phone ko sa dashboard para i-check. Oh hell, ang daming missed calls galing kay Mommy mula pa kagabi. Sigurado akong galit siya na hindi ko nasagot ang mga tawag niya. Magko-call back sana ako pero siguradong pagagalitan niya ako. Ayoko iyong mangyari habang kasama ko si Sherrie. Nakita na niya akong sampalin noon ni Mommy. Sobra-sobra na iyon. Ayoko nang mapahiya uli sa harapan niya. Mamaya ko na lang tatawagan si Mommy.
Ibinalik ko sa dashboard ang cell phone at pinaandar ang sasakyan. "Wala kang pasok ngayon. Iniisip ko kung ano ang puwede nating magawa."
"Wala akong pasok pero ikaw, may pasok ka, 'di ba?"
"Three subjects lang naman. Hindi ko na papasukan."
"Teacher kaya ang sinasabihan mo niyan. Hindi ka puwedeng um-absent!"
"I want to spend the whole day with you."
"Pero hindi puwede dahil may pasok ka. Saka may mga babasahin rin ako."
Nakita ko ang mga sarili namin na nakahiga at nagbabasa sa kama. Kahit iyon lang ang gawin namin, maganda na sana. Pero mukhang hindi talaga siya papayag na hindi ako pumasok. Bakit ba naging educator pa siya? Kung hindi iyon ang propesyon niya, baka maintindihan niya kung bakit mas gusto ko siyang makasama kaysa pumasok. Baka maging less conscious rin siya sa image niya.
"Alright. But after my class, magde-date tayo."
She bit her lower lip. "Hindi ka puwedeng tumanggi."
"Fine."
Pagdating namin sa building niya, hindi na ako sumama sa kanya sa pag-akyat. Nag-drive na ako papunta sa St. Michael's University. Nasa sasakyan naman ang mga gamit ko sa school.
Nagda-drive pa rin ako nang tumawag na naman si Mommy. Inilagay ko sa loudspeaker ang phone nang sagutin ko ang tawag niya para makapagmaneho pa rin ako nang maayos.
"Puñeta, bakit hindi mo sinasagot ang mga tawag ko mula pa kagabi, Enrique?" As I'd expected, my mom was super mad.
"I left my phone in my car."
"Oh you have one now? Sino ang bumili n'on sa iyo? Ang dad mo?" sarcastic na tanong niya. Sanay na ako doon. May hinala ako na bitter pa rin si Mommy na hindi natupad ang pangarap niya noon na mapabilang sa Delhommes kaya ganito siya kapag nababanggit ang family ko. Kaya rin siguro hindi siya natutuwa sa akin kahit ano'ng gawin ko para ma-please siya noong bata ako. Bukod sa hindi niya ako mahal, naiinis siyang makita na ako ang nagtamasa ng pangarap niya.
"Yeah. Bakit ka tumatawag last night, Mommy?" What do you want this time? Naaalala niya lang naman ako kapag panahon na para pakinabangan uli niya ako.
"Nasaan ka last night?"
"Sa condo."
"Liar! Nanggaling ako sa condo mo pero wala ka. Nang tawagan kita, hindi ka sumasagot. Ano ang ginagawa mo last night, Enrique?"
"Kasama ko ang mga kaibigan ko. At gaya ng sinabi ko, naiwan ko sa sasakyan ang cell phone ko kaya hindi ko alam na tumatawag ka. Ngayon ko lang uli nakuha ang cell phone ko. Sorry."
"Ano ang ginagawa n'yo ng mga kaibigan mo kagabi?"
"We went to a bar." Iyon ang unang dumaan sa isip ko dahil iyon ang hilig ng mga kaibigan ko sa St Michael's.
"Leche! Hindi kita pinapunta sa Pilipinas para magbulakbol, Enrique. I don't want you going to bars or clubs to drink, party and hook up with loose women. Huwag na huwag kang gagawa ng kahit anong katarantaduhan kung ayaw mong malintikan sa akin."
I got it. Gusto niya na manatiling maganda ang tingin sa akin ng mga tao hanggang sa maluklok ang fiancé niya sa pinupuntiryang puwesto sa gobyerno. "Narinig mo ako, Enrique?"
"Yeah. Anything else?" Gusto ko nang matapos ang pag-uusap namin. "Magkita tayo mamayang lunch. Magla-lunch tayo kasama si Joben."
Parte na naman ito ng palabas nila, sigurado ako. "May class ako hanggang hapon."
"Skip your afternoon class."
"Can't. May exam kami."
"Are you giving mommy a difficult time, Enrique?"
"I'm telling the truth."
Huminga siya nang marahas. "Sasabihin ko kay Joben na dinner na lang tayo magkita-kita."
"I already have plans for tonight. Paubos na rin ang power ng phone ko. I have to hang up, Mom. Bye." Kahit alam ko na lalong ikagagalit ni Mommy ay pinatay ko ang cell phone ko. Gusto kong iparating sa kanya na hindi niya ako mapipilit na mag-dinner kasama ang Joben na iyon. Masyadong repulsive sa akin ang character ng lalaking iyon.
Uwian. My friends asked me if we could take a spin in my new car pero sinabi ko sa kanila na next time na lang dahil may gagawin akong importante. Pumunta ako sa condo ko. Kinausap ko ang building manager. Humingi ako ng permiso na gamitin ang rooftop garden. Pagkatapos ay kinuha ko sa unit ko ang telescope. Kumuha na rin ako ng blanket. Dinala ko ang mga iyon sa rooftop. Naghanap ako ng magandang puwesto. Inilatag ko ang kumot at sinet up ang telescope.
Afterwards, umalis muna ako ng rooftop. Ni-lock ko ang pinto gamit ang susi na ipahiram sa akin ng building manager para walang ibang makapunta doon habang sinusundo ko si Sherrie.
Malapit lang ang building niya sa condo ko kaya fifteen minutes lang ay naroon na ako. Naabutan ko siyang nagba-vacuum sa kitchen. Dahil sa ingay ng vacuum ay hindi niya narinig ang pagdating ko. Pinagmasdan ko siyang mag-vacuum, partikular ang matambok na pang-upo niya.
"Masamang manilip ng teacher, Mr. Delhomme." Nakatingin na pala sa akin si Sherrie nang hindi ko namamalayan.
Ngumisi ako nang pilyo sa kanya. "Walang panty si Ma'am."
Namula ang mukha niya. "Salbahe ka!"
"Hindi po ako nanilip, ma'am. Pero wala po kasing nakabakat na pantylines. Ibig sabihin, wala ring panty."
"Oh shut up!" Pinatay niya ang vacuum at nagmartsa paalis ng kitchen.
"Saan ka pupunta?"
"Magpa-panty!"
Tumatawang hinagip ko ang kamay niya. "Magpalit ka na rin ng damit. I told you, magde-date tayo."
Nawala ang galit sa mukha niya. Na-conscious na siya. At least, hindi takot ang dumaan sa mukha niya. "Ano'ng susuotin ko?"
"Casual. Top. Jeans. Flat shoes. Mag-panty ka pero puwedeng huwag nang mag-bra."
"Ewan!" Tumalikod uli siya at pumasok sa bedroom.
Paglabas niya ten minutes later, napigil ko ang paghinga ko. Naka-casual clothes lang siya gaya ng suggestion ko, but still breathtaking. May kung ano sa bone structure niya na nagbibigay sa kanya ng air of elegance. Right now, para siyang beauty queen na magpupunta sa mall.
Lumapit ako sa kanya. Hinawakan ko ang dibdib niya para kapain kung may bra siya. None. Darn. Ginawa ba niya ito dahil request ko? She was making me happy. I massaged her breasts gently.
"Akala ko lalabas tayo?"
"Three minutes." Itinaas ko ang cropped top niya. I kissed her breasts. Binasa ko ng dila ang nipples bago isinubo. Nasabunutan niya ako. Kinagat-kagat ko nang marahan ang nipples niya at nang napakatigas na ng mga iyon ay ibinaba ko uli ang cropped top niya. Nakabakat ang nipples niya. I loved it. "Let's go, cherie." Hinila ko siya sa kamay.
"W-wait! Hindi ako makakalabas nang ganito. Three minutes!"
"You look sexy like that." Binuhat ko na siya palabas ng condo. Sa elevator, pinindot ko ang going down button.
"May balak ka bang ibaba ako?" she asked.
Ibinaba ko ang mga paa niya sa sahig pero hindi ko inalis ang mga braso ko sa kanya. I kissed her in the mouth.
"Ang landi mo talaga, Enrique."
"Uh-huh. Pagtiisan mo na lang ang kalandian ko dahil araw-araw ko iyong ipapakita sa iyo, cherie." Hinaplos ko ang pang-upo niya habang hinahalikan siya sa mga labi. My playful tongue teased her shy tongue. I heard a squeak. Pagtingin ko sa elevator, nakita kong nakabukas na iyon at nakatingin sa amin ni Sherrie ang mga pasahero roon. Niluwangan ko ang braso sa beywang ni Sherrie bagaman hindi siya tuluyang binibitiwan. Nakabaon ang mukha niya sa leeg ko. "Thank you for holding the elevator for us, ladies," I said. Binuhat ko si Sherrie papasok sa elevator.
"No. Sa susunod na elevator na lang tayo, please," bulong niya.
"Nasa loob na tayo, cherie. Makakaistorbo tayo kung lalabas pa tayo." Nangingiting hinaplos ko ang ulo niya na nakasubsob pa rin sa balikat ko. Nagiging malupit ba ako dahil hindi ko ikinunsidera ang kahihiyang pinagdaraanan niya? Maybe. Pero gusto ko lang talaga 'yong ganito. 'Yong hindi na niya maitanggi sa mga tao sa paligid niya ang ugnayan naming dalawa. 'Yong pakiramdam ko hindi na niya ako maitatago pa.
Pagsakay namin sa sasakyan, nakasimangot si Sherrie.
"On the bright side, hindi nila nalaman ang tungkol sa hard nipples mo dahil nakayakap ka sa akin hanggang sa lumabas tayo ng elevator."
"Argh!" Hinampas niya ako sa balikat. "Nakuha mo pa talagang magbiro nang ganyan? Hindi nakakatawa!" Humalukipkip siya.
"Hey, huwag kang sumimangot. First date natin ito. Ipakita mo na masaya ka."
Binigyan niya ako ng sarcastic na ngiti.
Fortunately, habang nasa biyahe kami, unti-unti nang nawala ang pagka-bad trip niya. In fact, she even looked excited, lalo na nang ipasok ko ang white Ferrari sa building ko.
"Anong lugar ito?" she asked.
"My condo."
"Ano'ng ginagawa natin dito? Akala ko ba, naglayas ka? 'Tapos, sa condo mo ako dadalhin? It doesn't make sense."
"Er, sa rooftop naman kita dadalhin. Hindi sa unit ko. Hindi malalaman ni Mommy na nandito ako," pagdadahilan ko.
"Ano'ng gagawin natin sa rooftop?"
"You'll find out later."
Pagka-park ko sa basement, bumaba na kami. Nag-elevator kami. Mayamaya pa'y binubuksan ko na ang pinto sa rooftop. Binuksan ko ang decorative lights roon.
"What's this?" tanong ni Sherrie.
Oh hell. Akala ko, makikita agad niya kung gaano ito ka-romantic. Madalas ko itong makita sa Hollywood movies. "Uh, that's a telescope right there. Naglatag rin ako ng blanket para makaupo tayo."
"Oh. Telescope. Mag-i-stargazing tayo?" Bumalik na ang excitement sa mukha niya. Nakahinga ako nang maluwag. Akala ko, failed ang unang romantic date na pinlano ko para sa amin. Good to know na hindi naman pala. Gusto kong magustuhan niya ang mga gagawin namin ngayong gabi. Gusto kong ma-enjoy niya ang lahat ng dates na gagawin namin in the future—all ten thousand and one of them.
"Ngayon lang ako nakakita ng real telescope. Saan ito galing?"
"Kasama sa mga gamit na binili ni Mom para sa akin."
Tinuruan ko siyang gumamit ng telescope. Hindi ko alam ang pangalan ng mga stars sa kalawakan na ipinapakita ko sa kanya pero sapat na ang ningning ng mga iyon para mamangha siya. Mayamaya ay medyo lumalamig na sa rooftop. "Mag-i-sneak in uli ako sa condo ko. Kukuha ako ng pangbalabal at mga pagkain."
"Okay," she said, nakasilip pa rin sa telescope habang hawak ang buhok.
Kulang na lang ay lumipad ako papunta sa condo ko. Kumuha ako ng dalawang towels. Kumuha rin ako ng Tupperware basket at pinuno iyon ng lahat ng pagkain at inumin na madampot ko sa fridge at cupboards. Pagkatapos ay bumalik ako sa rooftop.
Naupo kami ni Sherrie sa blanket. Ibinalabal ko sa likod niya ang isang towel.
"Thanks."
"What do you want?" Dumampot ako sa mga pagkain sa Tupperware. "Chips, cookies or chocolates? May apples at oranges rin dito."
"Chips please."
"Will you share? Gusto ko rin ng chips."
Tumawa siya. Hell. Ang ganda niyang pagmasdan. More captivating than all the stars above us. "Sure. Mabait ako," she said.
Binuksan ko ang malaking bag of potato chips. Pinagsaluhan namin iyon at nagkuwentuhan. Nakalimutan na namin ang telescope sa likuran namin.
Mayamaya ay humiga kami sa blanket, itinuturo ang mga bituin sa langit, binubuo ang constellations. At mayamaya pa, nakaharap na ako sa kanya, nakapasok ang kamay sa top niya, minamasahe ang dibdib niya.
"I'd love to make love to you here, cherie. Underneath the stars."
Pinanlakihan niya ako ng mga mata. "Enrique!"
"Naka-lock ang pinto."
She giggled. "Malandi ka talaga!"
"You like me that way. Admit it." Pumatong ako sa kanya.
She shrieked, then giggled again. Ipinulupot niya ang mga braso sa leeg ko. I kissed her sweet lips.
"Anong kalokohan ito?"
Gulat na sabay kaming napatinginni Sherrie sa pinto, and there stood my mom. She was raging mad.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty
Sherrie
Natatarantang hinila ko pababa ang cropped top ko, so terrified of Enrique's mom. Nakakamatay kasi ang tingin na ibinibigay niya sa akin. Nasurpresa rin nang husto si Enrique sa pagdating ng mommy niya pero hindi siya takot gaya ko.
Akala ko ba ni-lock ni Enrique ang pinto? Paano nakapasok dito ang mommy niya?
Inalalayan ako ni Enrique sa pagtayo. May pag-iingat at protectiveness sa kilos niya. Napansin ko rin na nag-iba ang bukas ng mukha niya, naging seryoso. Hindi na naman siya ang charming college boy na nakilala ko sa St. Michael's. Pero hindi katulad ng nangyari sa kanya kahapon. Wala akong masalaming galit o inseguridad sa ekspresyon niya. He was calm. I could sense power and strength in him, and I knew right away that he was going to stand up to his mom for me.
"Everything's gonna be alright, cherie," pag-reassure niya sa akin.
Mukhang mas nagalit ang mommy niya. I wasn't sure if it was because of the loving way Enrique spoke to me. "Sinabi ko na sa iyong walang katarantaduhan, Enrique, pagkatapos ay nagdala ka pa ng babae rito? Saan mo ba napulot ang kiring iyan?" Sumugod siya sa amin. Nakasulat sa buong mukha niya ang intensiyong pagpira-pirasuhin ako.
Kulang na lang ay lumubog ako sa kinatatayuan sa kagustuhan kong takasan ang situwasyon. It was so terrible. Ngayon lang may taong nagpakita sa akin ng ganito katinding galit. Maski nang puntahan ako ng girlfriend noon ni Garreth, kahit ramdam ko ang pagkamuhi niya sa akin ay ipinakita pa rin niya na edukada siya at may class. Enrique's mother was definitely not a class act.
Mabilis na sinalubong siya ni Enrique para hindi siya makalapit sa akin. "Sa labas na tayo mag-usap, mommy."
"Tumanggi kang mag-dinner kasama kami para sa kaladkaring babaeng iyan? You stupid, worthless son of a bastard!"
Nag-iigting ang bagang na inangat na ni Enrique ang kanyang ina sa sahig at mabilis na nagtungo sa pinto.
"Release me at once, Enrique!"
"No."
Pababa na sila ng hagdan ay naririnig ko pa rin ang pagsisisigaw ng mommy ni Enrique. Niyakap ko ang sarili ko, shuddering. Kung gaano ka-romantic nagsimula ang fist date namin ni Enrique ay kabaligtaran ang naging pagtatapos.
Naupo na muna uli ako sa blanket habang hinihintay ang pagbabalik niya, yakap pa rin ang sarili. I felt vulnerable. Hindi ko maiwasang manliit habang nag-e-echo sa akin ang itinawag sa akin ng mommy ni Enrique kanina.
Kiri. Kaladkaring babae.
Jeez. It made me reconsider what I'd been doing with Enrique the past days. College instructor ako, estudyante siya and he was only twenty-one, pero pinatira ko pa rin siya sa condo ko. Worse, we were having a secret affair. I'd been behaving badly. Again. Kinakalimutan ko na naman ang tama dahil sa nararamdaman ko and in the end, sa akin rin ito magbu-boomerang. Pagsisisihan ko lang ito. Isa lang ding pagkakamali si Enrique gaya ni Garreth. Malaking pagkakamali.
Sumulpot si Enrique sa pinto. Mabilis siyang lumapit sa akin, nag-aalala ang anyo. Tinabihan niya ako. "Hey, cherie, I'm sorry about my mom." Sinapo niya ng kamay ang mukha ko. "You're pale. Natakot ka ba sa kanya?"
"Uh... na-rattle ako sa pagdating niya," pag-amin ko. Kung anuman ang mga naisip ko bago siya dumating, agad na nag-fade ngayong nandito na siya sa tabi ko at nakatingin ako sa maamong mukha niya. He was so beautiful and if he really was a mistake, then he was my most beautiful mistake. Pakiramdam ko, kung dahil lang doon, worth it na ang pagbibingi-bingihan ng puso ko sa isip ko.
He ran his fingers through his hair. "I'm really very sorry. I didn't want this to happen. Hindi na dapat kita dito dinala sa dinami-rami ng lugar sa Pilipinas."
"Paano ba niya nalamang nandito tayo sa rooftop?"
"Magkausap kami kanina sa phone. Inutusan niya akong mag-dinner kasama siya at si Congressman Antares pero sinabi kong may iba na akong plano. Hindi naniwala si Mom na may gagawin ako. Nagpunta siya dito para pilitin uli akong mag-dinner. Pagdating niya, itinanong niya sa reception kung nandito ako. Sinabi sa kanya ng nakausap niya na nandito ako sa rooftop at may kasama akong babae. Nag-demand si Mom na bigyan rin siya ng susi rito."
"She seemed to hate me."
"Nadamay ka lang sa galit niya. Galit siya dahil hindi niya ako napasunod kanina. Mas nagalit siya nang malaman na tinanggihan ko siya para sa iyo. Dahil ikaw ang gusto kong makasama, hindi siya. Gusto niyang isipin na ako pa rin ang bata na gagawin ang lahat ng ipinagagawa niya para sa kaunting atensiyon niya. Mommy is the type of person who raises hell kapag hindi umaayon ang mga bagay-bagay sa kagustuhan niya. Kaya huwag mo nang masyadong pansinin si Mommy. Ganoon na siya sa simula pa lang."
Pinatayo niya ako. "Umalis na tayo rito. Ibibilin ko na lang sa reception na kunin ang mga gamit rito at ipasok sa condo ko."
"Puwede mo namang ipasok ang mga iyan sa unit mo ngayon. Maghihintay uli ako rito sa iyo."
"No. Alam kong natakot ka na kanina. The last thing I want to do is leave you again while we're still in this building. And don't worry, hindi na rin kita dadalhin rito kahit kailan."
Bumaba kami. Kinausap niya ang receptionist at nagbilin tungkol sa mga gamit sa rooftop. Hindi makatingin nang diretso sa kanya ang receptionist, halatang nagi-guilty at nahihiya na napahamak kami dahil sa kagagawan nito. Then pinuntahan namin ang sasakyan ni Enrique sa basement.
Habang nagmamaneho ay kinuha ni Enrique ang kamay ko. "I'm very sorry again sa nangyari, cherie. Sana ay hindi ito maging dahilan para magdalawang-isip ka na makipag-date uli sa akin." Please, dagdag ng mga mata niya.
"Uh, no."
He smiled, relieved. "Thank you, cherie."
"Ikaw ba, ayos ka lang?" Kanina pa siya nag-aalala sa akin samantalang mas masakit ang mga sinabi sa kanya ng mommy niya kanina. How can a mother call her own son worthless? "Nasaktan ka ba uli niya?"
"Ng kamay niya? No. With her words, a little."
"I'm sorry too."
"No, cherie. Don't be sorry for me. Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? I was hurt only a little. Hindi na gaya nang bata ako ang epekto sa akin ng cruelty ni Mom. I guess that's because I don't need her anymore. I don't love her anymore. Well, maybe I still love her. A little. Yeah, kaunting pagmamahal na lang ang natitira sa akin para sa kanya. Kaya wala na ako masyadong pakialam sa tingin o iniisip niya sa akin. Nagagalit at naiinis na lang ako, pero hindi na masyadong nasasaktan."
I wanted to say that I was happy for him pero parang hindi yata tamang sabihin iyon kaya hindi ko na lang isinatinig. Parang mali na masaya pa ako na lumalabo na talaga ang relasyon nilang mag-ina. Pero siguro, ang ikinatutuwa ko lang naman ay 'yong nalaman ko na hindi na siya masyadong nasasaktan emotionally ng mommy niya. Lalo pa at parang puro disappointments and pain lang ang ibinibigay sa kanya ng malupit na babaeng iyon.
Pagdating namin sa condo ko, dumiretso na agad kami sa bedroom. Nagpalit ako ng pantulog. Si Enrique ay naghubad at itinira lamang ang boxer shorts niya.
Ikinulong niya ako sa mga bisig niya. "Babawi ako sa iyo. Sa next date natin, sisiguraduhin kong wala nang sisira doon."
"I still love our first date, basta tatanggalin ko lang 'yong part na dumating ang mommy mo."
"Yeah, do that, please. Forget my mom. Hindi ka niya magagalaw." Hinalikan niya ako nang masuyo.
Inilayo ko ang mukha ko at pinagmasdan ang mukha niya. He's a mistake, my mind said. Yes. But this mistake makes me happy, so happy and right now, that's enough. "What are you thinking?" he asked.
Pinadaan ko ang daliri ko sa dibdib niya. "You. The magnificence of you, Enrique. Gagamitin mo iyon lahat para pasayahin ako tonight, 'di ba?" "You bet, cherie." Nakangiti na muli niya akong hinalikan sa mga labi.
"Sabay tayong pumasok sa university today," Enrique said the next morning.
Umiinom ako ng orange juice nang sabihin niya iyon. Hindi naman ako nasamid, napalunok lang nang malakas. "M-magsasabay tayong pumasok sa school?"
"Yes." He was looking into my eyes, ipinaparating sa akin ang pag-asam niya na pumayag ako sa gusto niyang mangyari.
Oh boy, oh boy. Kinakabahan ako na... medyo excited. Excited dahil kapag pumayag akong i-expose sa mga taga-St. Michael's ang unawaan namin ni Enrique, para bang pinalaya ko ang sarili ko sa takot sa sasabihin ng iba. It would be... liberating. Hindi nga siguro makakatulong iyon para gumanda ang imahe ko, but maybe my image was not the most important thing. Maybe it was my happiness. Maybe it was me. Kung hahayaan kong tumakbo ang buong buhay ko na pini-please ang ibang tao, parang ginive up ko na ang kalayaan kong mabuhay. I wanted to live again. To love again. To tell the world that Enrique was mine and I was his.
"Sorry, kinukulit na naman kita tungkol rito. Masaya naman tayo kung tutuusin nang ganito. Parang girlfriend na rin kita dahil nakakasama kita, I can make love to you. But I want a real relationship. Commitment. I want you to be completely mine, Sherrie.
"Hangga't hindi kita matatawag na totoong girlfriend at hindi mo ako tinatawag na boyfriend mo, hangga't hindi ka komportable na malaman ng mga tao ang involvement natin, parang wala talaga akong lugar sa buhay mo. It's like Mom all over again. She's my mom but I wasn't allowed to call her mom when I was a kid. Hindi ko rin puwedeng sabihin basta-basta sa ibang tao na siya ang mommy ko."
"I understand."
"I'm sorry, nagiging selfish ako. Personal issues ko lang ang iniisip ko." Yumuko siya at nakakunot-noong tumitig sa pagkain niya na parang pinagdududahan kung tama ang kanyang ginawa.
"No, I really understand. Sige, sabay tayong pumasok."
Napaangat siya ng mukha para tingnan kung seryoso ako. "Payag ka?"
"Yes."
Nagningning ang mga mata niya. Oh dear. Para siyang bata na ang daling pasayahin. "Thanks! Maipagmamalaki ko na sa mga kaibigan ko na suitor mo ako, hindi stalker." He grinned.
Huh? Suitor?
Akala ko pa naman, ang maging official girlfriend niya ako ang tunay na ipinaglalaban niya rito. 'Yon pala, gusto lang niya na malapitan na niya ako sa school at maipagmalaki sa mga tao na nililigawan niya ako. Maybe for now ay iyon muna. Baka dinadahan-dahan lang niya ako para hindi ko masyadong masabi na makulit siya.
Fifteen minutes later, sakay na kami ni Enrique ng white Ferrari. At makalipas pa ang kalahating oras, narating namin ang St. Michael's. Lumakas ang tibok ng puso ko. Relax. Everything woud be okay, I told myself. Yes, everything would be alright. Iyon ang dapat kong isipin. Kahit may mga marinig akong hindi maganda, dapat ko na lang ulit-ulitin sa sarili ko na walang masama kung magkaroon kami ng ugnayan ni Enrique. Hindi siguro katanggap-tanggap para sa ilan, pero kung wala naman kaming sasaktan o sasagasaang tao, paano ito magiging mali?
Naghanap si Enrique ng mapagpaparadahan. Pagkatapos ay ipinagbukas niya ako ng pinto para makababa ako. Kinuha niya sa akin ang bag ko para siya ang magbuhat.
"Scared?" he asked.
"No. Just nervous." And giddy. Tumingin ako sa paligid. Oh boy. Yeah, they're all looking at us. "Ready?" he asked.
Na ipaalam sa lahat na ako ang nakakuha ng atensiyon ng resident Prince Charming ng St. Michael's? Oh yes, I am.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-One
Enrique
Wer r u? Cafeteria?
Ipinadala ko ang text message ko kay Sherrie. Impatiently, I tapped my foot lightly on the ground while waiting for her reply. One minute. Two minutes. Nothing. What was she doing? Bakit hindi niya makuhang i-check ang cell phone niya? Vacant period naman niya sa pagkakaalam ko.
Tinawagan ko na siya. Narinig ko ang pagri-ring ng phone niya pero naputol. Darn. Tatawagan ko sana uli siya pero nakatanggap ako ng text message. Mabilis kong binuksan ang text na galing kay Sherrie.
Nsa library ako. Wag kng magulo Enrique.
Napangiti ako. "Hey, guys. Lib muna ako," paalam ko sa mga kaibigan ko na nagkukuwentuhan sa bench.
"Aalis ka na naman, Rique?"
"Stalking Miss Leones again? Dude, you're pathetic. Ikakahiya ka ng mga kapatid mo sa ginagawa mo."
"Nanliligaw na ako. Hindi n'yo pa nabalitaan?" Nakangising iniwan ko na sila.
Tumakbo ako papunta sa library. Pagdating doon ay hinanap ko ng tingin si Sherrie. Hindi ko siya nakita pero napansin ko ang bag niya sa isa sa mga reading tables na nakalaan sa teaching staff at graduate students ng university. Malamang ay may kinukuha siyang libro kaya wala siya sa table niya.
I know where to find her!
Nagpunta ako sa classic novels section. I was right. Nakita ko si Sherrie na pinapagpag ang alikabok sa librong hawak niya.
"Hi, cherie."
Hindi siya nagulat nang lapitan ko siya. "I knew it, pupuntahan mo ako rito," she said and rolled her eyes.
Hinapit ko siya sa beywang at pinagdikit ang mga ilong namin. "I missed you," paglalambing ko.
Natawa siya. "Three hours pa lang nang ihatid mo ako sa department, Enrique."
"Three hours pa lang nang maghiwalay tayo? You sure? It felt like three days already." Ikinulong ko sa mga labi ko ang bottom lip niya. Napakalambot at napakatamis n'on. I pulled her closer to me, feeling her soft body mold into mine. I instantly felt better, happier, more content. Iyon ang epekto sa akin ng babaeng yakap-yakap ko.
Itinaas niya ang mukha, hinahayaan akong tuksu-tuksuhin ang mga labi niya. Namimigat ang talukap ng mga mata niya. Nabitiwan niya ang librong hawak at ang tunog na nilikha niyon ang tila gumising sa kanya.
"Oh no, we're in the library." Kumalas siya sa akin pero maagap na hinapit ko siyang muli sa beywang.
"So what if we are? Wala naman masyadong nagpupunta sa bahaging ito ng library. Tingnan mo nga, puro alikabok na ang mga libro rito."
"Baka may mapadaan."
Sinilip ko kung may taong naglalakad palapit sa kinaroroonan namin. "Wala. They're all busy reading." Niyapos ko ang likod niya. "Yakapin mo rin ako, cherie. Please?"
"Hay, huwag mo nang gagamitin sa akin ang puppy eyes look na iyan."
"Please?"
"Ugh! Ang needy, clingy at touchy-feely mo, alam mo 'yon?" Lumabi siya.
"I know. Kahit nang bata ako, mahilig na raw akong yumakap sa mga taong mahal ko. I think iyon ang paraan ko ng paghingi ng love sa kanila. So hold me, cherie, please?" Inilapit ko lalo ang mukha ko sa kanya.
Naiilang na nagbaba siya ng tingin. Alam ko kung bakit siya nailang. Because I mentioned the word love. Gayunpaman, kahit naiilang ay ibinalot niya sa katawan ko ang mga braso niya.
Ibinaon ko ang mukha sa leeg niya, rubbing my nose and mouth against her soft skin. Sa mabangong amoy pa lang niya ay para na akong nalalasing. Mon amour. I touched the swell of her breasts. Kung nasa pribadong lugar lang kami, hinubad ko na ang damit niya para makita ang magandang dibdib niya. Sa ngayon ay nagkasya na lang akong halikan ang dibdib niya sa ibabaw ng damit niya.
"Enrique, stop."
"Shhh."
"Baka may dumating."
"Maririnig natin kung may parating." Patuloy lang ako sa paghalik sa dibdib niya. Ipinasok ko ang kamay ko sa blouse niya.
"As if," diskumpiyadong sabi niya. I think she had a point. Ngayon pa lang ay nawawalan na ako ng pakialam kung may makahuli sa amin. "Stop that and go," utos niya sa akin.
Muli ko siyang hinalikan sa mga labi. Natatawang inilayo niya ang mukha. Napangiti rin na pinagapang ko ang mga labi sa panga niya. I kissed the delicate shell of her ear.
"Ang kulit mo talaga. Baka may makakita nga sa atin, eh."
Sumilip ako sa gilid ng bookshelves. "None." I nuzzled her neck again. Kinuha ko ang mga kamay niya at ipinulupot sa leeg ko. "Just hold me, cherie."
She finally relented. Parang natutunaw na sumandal siya sa akin. "Gahd, this is like that scene from that movie." She sighed.
"What movie?"
"The Prince and Me."
"Haven't seen it yet."
"It's one of my favorites."
"Let's watch it together one of these days."
Almost thirty minutes rin yata kaming nag-makeout sa library bago niya ako napapayag na tantanan na siya. Inaya ko siyang mag-lunch pero tapos na raw siyang kumain sa department. Nagpa-deliver raw kasi kanina ng pizza ang coteacher niya na si Chad. I secretly made fun of that Chad—halata naman kasi na nagpapa-impress ang professor na 'yon kay Sherrie.
Pizza? 'Yon lang ang kaya mo? Hintayin mo kapag Delhomme ang nagpa-impress.
"Mag-snack na lang tayo mamaya. After ng last class mo."
"Pupunta ako sa graduate school after ng last class ko."
"Ihahatid kita mamaya. Tapos na rin ang class ko n'on. Hihintayin ko ang oras ng paglabas mo."
"Okay. Sige na, kung iyan ang gusto mo. Now go. Importante 'yong ire-research ko."
Mabilis ko siyang hinalikan sa pisngi. "Bye. See you later."
Gaya ng napag-usapan namin, hinatid ko si Sherrie sa graduate school niya. Pagkahatid ko sa kanya, nagpunta ako sa isang shopping mall. Hinanap ko ang movie na binanggit niya kanina. Mabuti na lang may nakita ako. Bumili na rin ako ng mga damit ko.
Then, nang oras na ng paglabas niya sa graduate school ay sinundo ko uli siya. Binanggit ko sa kanya na bumili ako ng DVD ng movie na paborito niya at sinuggest kong panoorin namin iyon sa condo niya pero sinabi niyang next time na lang dahil may lakad raw sila ni Lou at dalawa pang college friend nila mamaya. Hindi ko iyon nagustuhan dahil maghapon kong hinintay na masolo siya sa condo niya pagkatapos ng mga klase namin, pagkatapos ay aalis pa siya.
"Saan kayo pupunta?" tanong ko.
"Bar."
"Bar?" Tumaas ang boses ko. "Hindi safe para sa mga babaeng tulad n'yo ang pumunta sa bar."
"Enrique, women go to bars all the time. Hindi sila napapahamak."
"Pero bakit ka pupunta sa bar? I didn't think you were the type na pumupunta sa mga ganoong lugar."
"Nang college kami, pumupunta kami ng friends namin ni Lou sa bars. Although hindi madalas. Paminsan-minsan lang, kapag gusto naming magsaya nang kaunti."
"I still don't like the idea na pupunta kayo ng bar. Hayaan mo akong samahan kayo."
"Girls' night out 'yon. You can't tag along with me."
I groaned. Hindi ko talaga gusto ito. Pero kahit ano'ng kulit ko sa kanya, hindi siya pumayag na isama ako.
Miserableng nakaupo ako sa couch habang nag-aayos siya sa bedroom para sa lakad niya. Napalingon ako nang lumabas na siya ng bedroom.
F*cking hell.
Napatayo ako, kulang na lang ay malaglag ang panga habang nakatingin sa kanya. "'Yan ang susuotin mo sa pagpunta sa bar?"
She was wearing a short pink dress and a pair of stilettos. I didn't know she own a dress like that. Wala kasi sa personality niya. The dress was so sexy. Naka-makeup rin siya at nakalugay ang mahabang buhok. Palagi namang nakalugay ang buhok niya, but this time, parang nilagyan niya iyon ng mousse bago binlow dry. She looked so hot.
At makikita siya ng ibang lalaki sa bar na ganoon. "Oo. Bakit?" she asked.
"It's too revealing."
"OA ka. Hindi naman nakalabas ang cleavage ko. Saka magja-jacket naman ako pagpunta sa bar. Doon ko na lang huhubarin ang jacket." Nagsuot nga siya ng khaki jacket na mas mahaba sa dress niya. "I've got to go. Hintayin mo na lang ako rito. Hindi, matulog ka na pala dahil baka late na ako makauwi."
"Anong hintayin kita rito? Ihahatid kita. At ako rin ang mag-uuwi sa iyo rito."
"Enrique, hindi kita isasama sa lakad ko kahit kulitin mo ako."
"Hindi ako sasama sa iyo sa loob ng bar pero hindi ako papayag na mag-taxi ka papunta doon pati pag-uwi mo mamaya. Hihintayin kita sa labas ng bar na pupuntahan n'yo. Let's go."
"But—"
"No buts. Hindi mo mababago ang isip ko, Sherrie. Safety mo ang nakasalalay rito."
"Hay! Bahala ka na nga."
Nasa Makati ang bar na meeting place ni Sherrie at mga kaibigan niya. May mga lalaking napalingon nang iparada ko ang white Ferrari sa parking lot, appreciating my car. Pero nang bumaba na kami, kay Sherrie na natuon ang humahangang tingin nila.
Stop staring at my girl, dickheads.
Hanggang sa makarating kami sa entrance ng bar ay maraming napapalingon kay Sherrie. Mas lumakas lang ang paghahangad kong protektahan ang pagmamay-ari ko.
"Papasok na ako sa loob. Tatawagan na lang kita kapag palabas na ako, Enrique."
Sa sinabi niya ay naalala ko ang katotohanang hindi ko pa siya girlfriend. Hindi pa siya sa akin. Dahil kung girlfriend ko siya at akin talaga siya, hindi ako maiiwan dito sa labas ng bar.
Damn it.
"Huwag kang susunod sa akin sa loob," babala pa niya sa akin.
"I won't. Babalik ako sa sasakyan pagpasok mo." The hell I would do that. Ilang beses na rin naman akong nagsinungaling kay Sherrie, unang-una na tungkol sa edad ko, kaya hindi na ako masyadong na-guilty sa pagsisinungaling ko sa kanya this time.
"Okay. Thanks sa paghahatid sa akin." She smiled sweetly at me, and it was breathtaking. Naalis na niya ang jacket at kung hindi lang dahil sa mga lalaking alam kong naglalaway sa kanya, magugustuhan ko sana sa kanya ang pink dress na iyon. Mukha siyang hot celebrity.
Inilapit niya sa akin ang mukha para halikan ako sa pisngi pero ipinaling ko ang mukha ko para ang mga labi namin ang magtagpo. I cupped her face and claimed those kissable lips. Wala akong pakialam kung hindi ko pa siya official girlfriend. She was mine. Period. At gusto ko iyong iparating sa iba.
Gulat na inilayo niya ang mukha. "You messed up my lipstick!"
Pinunasan ko ang gilid ng mga labi niya. "It's okay now. Puwede ka nang pumasok. Don't drink too much alcohol."
"Nandiyan ka naman para ihatid ako mamaya."
Bago pa ako makapagsimula ng panibagong argumento ay kumakaway na tumalikod na siya at pumasok ng entrance ng bar. Nang lamunin siya ng lugar na iyon, nagsimula na akong hindi mapakali. Nagpalakad-lakad ako, walang pakialam sa mga taong nagtatakang napapatingin sa akin. Pagkalipas ng thirty minutes, pumasok na rin ako ng bar. Hindi masyadong crowded roon dahil na rin siguro medyo maaga pa. Hinanap ko ng tingin si Sherrie. Nakita ko siya sa isang table kasama ang tatlo pang babae, isa na doon si Lou. Nagtatawanan sila, clearly having a good time.
"Table, sir?" Tumanggi ako sa waiter. Pero nagpabili ako sa kanya ng isang boteng beer. Inabot ko sa kanya ang bayad at generous tip. Hindi ako mahilig sa beer pero nang sandaling iyon, kailangan ko ng beer. I was feeling tense.
Nang sumunod na mga sandali ay pinanood ko si Sherrie at mga kaibigan niya. Umiinom sila ng cocktail drinks habang panay ang kuwentuhan, parang walang pakialam sa mga tao sa paligid. Good. Kung hindi sila magpapakita ng interes sa ibang naroon, malalaman ng mga lalaki na hindi sila nagpapa-hit on.
Pero na-tense na naman ako nang magsitayo sila at magsayawan sa gilid ng table nila. Holy, motherfu— Hindi iisipin ng mga tao na mga teacher sila dahil sa pagwawala, rather, pagsasayaw nila na napaka-sexy. Lalo na si Sherrie. Pinagpawisan ako habang pinapanood siya. Nakakatawag-pansin talaga ang pagsasayaw niya dahil malambot ang katawan niya. She was a good dancer.
I remembered the way she made love to me. Ganito rin: bigay na bigay. Beautiful. Breathtaking.
Nang mapagod sila ay umupo na uli sila at muling nagkuwentuhan. But every thirty minutes or so, nagsasayaw sila. "Hi."
Dalawang babae ang tumabi sa akin. Nasa late twenties na sila pareho. Parehong sexy ang mga kasuotan nila pero hindi tulad ng sexy dress ni Sherrie na cute sa kanya. Ang suot ng dalawang babaeng lumapit sa akin ay plain revealing.
"Kanina ka pa nag-iisa. Want some company?"
"No, I don't mind being alone."
"You a loner? C'mon. This is a happy place. Hindi ka dapat nag-iisa." Humawak sa braso ko ang isang babae. Kinurot naman ako sa baba ng isa pang babae. "You are so cute. How old are you? Eighteen?" Amoy sigarilyo ang hininga niya.
"Have you ever had sex with much older women? If not, I suggest you give it a try. You're gonna love it."
Nagtawanan sila. Minsan lang ako ma-disgust sa mga babae, isa ito sa mga pagkatataong iyon. "Excuse me." Iniwan ko sila.
Lumapit ako sa kinaroroonan nina Sherrie. Hell! They were dancing again!
Si Lou ang unang nakakita sa akin. "Oh my God! Enrique Baby!"
Nagsitingin rin sa akin ang dalawa pang kaibigan ni Sherrie.
"Whoa! You are Enrique?"
"Ano? Inggit na rin kayo kay Sherrie?" tanong ni Lou.
"Kanina pa kami naiinggit, bru. Pero ngayon, gusto ko na yatang magbigti dahil hindi ako si Sherrie."
"Enrique Delhomme," pakilala ko sa dalawang kaibigan ni Sherrie, inilahad ang kamay ko sa kanila. Nalaman ko na Jamie at Opal ang mga pangalan nila.
"What are you doing here?" tanong sa akin ni Sherrie. Sa pamumungay ng mga mata niya, halatang siya ang pinaka-may tama sa kanilang apat. Hindi siguro siya masyadong sanay uminom. "Sabi ko sa iyo, tatawagan kita kapag aalis na tayo, 'di ba?"
"It's past eleven. Naisip ko na baka ready ka nang umalis."
"No. Nagsisimula pa lang kaming magsaya ng mga kaibigan ko," nakangusong tugon niya. Nagulat ako nang ipulupot niya sa leeg ko ang mga braso niya. "Gusto mo rin bang sumayaw?"
"Sure." Bakit ako tatanggi? She was in my arms; gustong-gusto ko iyon.
Sherrie giggled. "Let's dance." Hindi pa rin siya bumibitiw sa pagkakayakap sa akin. Sa ganoong paraan na kami sumayaw. Sherrie was touching my chest. Hindi ko alam kung aware siya doon dahil nakapikit siya habang nakahilig sa balikat ko. "Hay, thanks to you, Enrique. Lumalabas na talaga uli sa shell niya ang kaibigan namin," Lou said. Nakaupo na uli siya at sina Jamie at Opal.
Matagal rin kaming sumayaw ni Sherrie habang magkayakap. May parte ko na gustong huminto ang oras, to stay in that moment, dancing with Sherrie forever.
Mayamaya'y inangat niya ang mukha at tumingin sa paligid. "Oh gosh. Look. Nakatingin silang lahat sa atin. Naiinggit sila sa akin dahil ako ang kasayaw mo." She giggled again. Proud. Happy.
Tumingin rin ako sa paligid at napangiti nang makita na mas maraming lalaki kaysa babae ang nakatingin sa amin. "No, cherie. Naiinggit sila sa akin." I planted a kiss on her shoulder. "Let's go home."
"Hmm," she protested and stomped her feet. "Gusto ko pang sumayaw."
"I'll dance with you in the condo. All night if you want," I whispered.
Nag-angat siya ng tingin sa mukha ko. May umalpas na ngiti sa mapupulang mga labi niya. "You mean, you'll make love to me in the condo?" nag-uulap ang mga mata na tanong niya.
"Yes. That's what I mean."
"Then take me home."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Two
Sherrie
Ang gaan pa rin ng pakiramdam ko nang makarating kami ni Enrique sa building na tinitirhan ko. Parang ulap ang tinutuntungan ko. Kinapa ko ng sapatos ang sahig pero hindi ko iyon naramdaman. Oops! My bad. Wala pala akong tinutuntungan. Binubuhat ako ni Enrique mula pa nang ilabas niya ako ng Ferrari niya dahil umeekis-ekis ang mga paa ko kapag sinusubukan kong maglakad. Magkadikit ang mga tagiliran namin.
"Gahd! Ang lakas mo. Paano mo ako nabubuhat gamit lang ang isa mong braso?" Hinaplos ko ang maskuladong braso niyang nakapaikot sa beywang ko. Parang ang sarap-sarap n'on sa paningin ko.
Nag-angat ako ng tingin sa mukha niya. Ah, his face looks more delicious. Ang guwapo-guwapo-guwapo niya. Kahit totoong angel, walang panama sa kanya.
Inabot ko ang tainga niya gamit ang bibig ko. I licked and sucked on his earlobe.
"Oh damn. Mas lumalakas yata ang tama mo," komento niya.
"Hindi ako lasing, ah. I'm just... ah... tipsy. Right. I'm tipsy."
Pinisil niya ang ilong ko. "Tipsy means slightly drunk, cherie. Therefore, you're drunk. Naka-apat na cocktail drinks ka lang naman. Ano ba ang inihahalo nila sa cocktail drinks sa bar na iyon? Tequila?"
"Paano mo nalaman kung ilan ang ininom ko?"
Hindi na niya ako nasagot. Ipinasok niya ako sa isang pinto. Ibinaba niya ako sa sahig pero hindi pa rin ako binibitiwan, mukhang nag-aalala na matumba ako. I tugged at his T-shirt. Gusto kong makita ang abs niya. 'Yong abs niya ang pinakamasarap sa kanya. Ah hindi. 'Yon palang instrumentong nasa pagitan ng mga hita niya. Pero hindi ko pa iyon natitikman. Not literally anyway.
I want to. I want to know what he tastes like down there.
Patuloy kong hinila ang T-shirt niya pero hindi ko maintindihan kung bakit ang hirap n'ong tanggalin sa kanya. Ano ba ang hindi gumagana nang maayos, ang mga kamay o ang isip ko? Pero hindi ako sumuko sa pagtaas ng T-shirt niya. Finally, nakita ko rin ang abs niya. Oh it looks so good. Pero nang sabik na hinawakan ko ang abs niya ng dalawang kamay ko, bumaba na naman ang T-shirt niya. Tsk! Naiinis na ako sa damit na ito! Hinila ko na naman ang T-shirt niya, forcefully this time.
He chuckled. "What are you doing, cherie?"
"Isn't it obvious? I'm trying to get rid of your damn shirt." And you're not helping me! Grrrr!
Hinawakan niya ang mga kamay ko. "Huhubarin ko ang mga damit ko para sa iyo mamaya."
"No! I want you to undress now and make love to me! You promised," maktol ko.
"But we're still in the elevator, cherie," amused na sabi niya.
"Huh?" Tumingin ako sa kinaroroonan namin. Oh yeah, it looked like the elevator. I giggled. "Oh my God, I'm drunk!"
"It's alright, cherie. You're cute when you're drunk." Amused pa rin na pinisil niya ang baba ko.
Bumukas ang elevator. Binuhat na naman niya ako. Nasa harapan niya ako this time. Yumakap ako sa dibdib niya. I rubbed my breasts against his hard chest. Hmm. Nagustuhan ko ang kuryenteng dumaloy sa gulugod ko. Inulit-ulit ko ang ginagawa ko at sa kaabalahan ko, hindi ko namalayan na nabuksan na pala niya ang condo ko.
Itinuro ko ang couch. "There. Let's make love on the couch."
"You sure you want to do it now? Don't you want to go to the bathroom or something? Baka nasusuka ka."
Lumabi ako. "Nandidiri ka sa akin dahil uminom ako. Ayaw mo akong halikan," panunumbat ko sa kanya.
"No, cherie." Itinaas niya ng kamay ang mukha ko at tumingin nang diretso sa mga mata ko. "Nag-aalala lang ako na baka sumama ang pakiramdam mo. But if you want to make love right now, we'll make love. But if you feel like you're going to throw up, just tell me and I'll stop." Inangkin niya ang mga labi ko. Malalim agad ang halik na iyon. His tongue thrust inside my mouth. Sinipsip rin niya ang bibig ko na parang umiinom doon. "Gusto ko ang lasa ng alcohol at mint sa bibig mo. Ano'ng pangalan ng ininom mo?"
"Dunno. Nakalimutan ko na. Si Lou ang umo-order para sa aming lahat kanina. Siya naman palagi ang pasimuno sa mga girls' night out namin noon."
"Nag-enjoy ka ba sa lakad n'yo kanina, cherie?"
"Yes. I had sooo much fun." Hindi ko alam kung paano pa namin nagagawang mag-usap while French kissing. Pero gusto ko na hindi lang sa paghalik sa akin siya interesado kundi sa iniisip at nararamdaman ko rin.
"Ano ang pinag-usapan n'yo?" Kinagat niya nang marahan ang dila ko at hinila para mas ilabas ko iyon, then he sucked on it.
"My dirty little secret," I said nang pakawalan na niya ang dila ko.
Bahagya niyang inilayo ang mukha at nakakunot-noong tumingin sa akin. "What is?"
"My dirty little secret? You."
"Me?"
"Uh-huh. Ikaw at lahat ng ginagawa natin."
"Lahat?" gulat na tanong niya. "Ikinuwento mo sa kanila ang lahat ng mga ginawa natin?"
"Yes. Minus the details. Alam na nila na pinatira kita rito sa condo ko... and that I let you pop my cherry." She giggled.
"Oh darn," he said, then laughed. Ewan ko, pero tingin ko masaya siya na ibinahagi ko sa friends ko ang tungkol sa namamagitan sa amin. "And here I thought you were not the kind to kiss and tell."
Ngumuso ako. "Sorry."
"It's alright. I forgive you because you are so adorable tonight." Pinangko niya ako. "You want to do it on the couch?" he confirmed.
"Yes, yes." Mas malapit kasi ang couch kaysa sa bed. Well, saka parang hot mag-sex sa couch.
Lumakad siya at ibinaba ako sa couch. Umupo siya sa tabi ko. Muling nagtagpo ang mga labi namin para sa isang mainit na halik, mas mainit pa kaysa kanina. Nangangawit ang leeg ko sa posisyon namin kaya sumampa ako sa kandungan niya at umupo paharap sa kanya. Agad niya akong hinila palapit sa katawan niya.
Napaungol ako sa bibig niya nang maramdaman ang katukso-tuksong pamumukol sa crotch niya. Ikinaskas ko ang pagitan ng mga hita ko roon. Ohhh. Napapikit ako sa masarap na friction na idinudulot ng ginagawa ko. Based on the hissing sound that escaped his lips, he liked it too.
Nag-hike up na ang dress ko at lalo lang niya iyong itinaas para mahaplos ang mga hita at balakang ko. "I forgot to tell you, you're so hot in this dress, cherie. Freaking hot."
"Ang hot mo rin kahit palagi ka lang naka-T shirt at jeans." Hinila ko ang T-shirt niya. "Take it off. Bilis. Kanina pa ako naiinis sa T-shirt na iyan."
Inabot niya sa bandang batok ang T-shirt niya at hinila iyon paalis sa kanya. Grabe, pati paghubad niya ng T-shirt, ang hot lang. Lalaking-lalaki. Itinapon niya ang T-shirt sa sahig at ang dress ko naman ang hinubad niya. Ibinato niya iyon sa ibabaw ng T-shirt niya. Kinalas niya ang bra ko. It only took him two seconds, and then his mouth closed around my left nipple. Pinaikutan niya iyon ng dila at sinipsip. "So sweet. So freaking sweet." Hinila niya ako at ikiniskis ang mukha niya sa dibdib ko. "These are mine."
I giggled. Para kasing gusto niyang imarka ang mukha niya sa dibdib ko. Itinaas niya ako para mahalikan rin ang tiyan ko, then ang puson ko. Nakatapak na ang mga paa ko sa couch at nakahawak ako sa headrest, parang naka-squat sa harapan niya. Ibinaba niya ang panties ko at para matanggal niya iyon nang tuluyan sa akin ay tumayo ako.
Hinila niya ang balakang ko palapit sa mukha niya. Napahawak ako sa dingding for support. Itiningala niya ang mukha, ibinuka ang mga labi at ipinadaan ang mahabang dila niya sa pagkababae ko.
"Ah," anas ko, naikapit sa ulo niya ang isa kong kamay. Inutusan niya akong ipatong ang isa kong tuhod sa headrest sa gayon ay mas magkaroon siya ng access sa pagkababae ko. He parted my folds with his hands and licked the sensitive flesh inside enthusiastically. Napapasigaw ako nang malakas habang kinakain niya ako.
Nanginginig na ang mga hita ko pero pinigilan ko ang pagbigay ng mga iyon. Kumapit ako nang mahigpit sa buhok niya at dahil nadadala ako nang husto sa pagpapaligaya niya sa akin ay ipinaikot-ikot ko ang balakang ko, idinidiin nang husto ang kaangkinan ko sa bibig niya. He really had a very talented tongue. Gusto ko iyong bigyan ng medal.
Naramdaman ko ang pagpasok niya ng daliri sa lagusan ko. Oh no! Hindi ako tatagal. Ayaw ko pa namang matapos agad ito. Pero may bahagi ko rin siguro na gusto nang marating ang kaluwalhatian dahil hindi ko siya pinigilan na ilabas-masok sa akin ang daliri niya, kinikiskis ang basang laman ko sa loob.
Ipinasok pa niya ang isang daliri. F*ck! Mabilis at mariin niyang iniulos sa akin ang mga daliri niya habang dinidilaan pa rin ang kaselanan ko.
"Enrique.... Enrique... Enrique..." parang nagdedeliryong tawag ko sa kanya.
Ang paghigop sa ubod ng pagkababae ko ang naging tugon niya. Ramdam ko na umaagos na ang katas ko patungo sa kamay niya na basang-basa na ngayon.
I was so close, and then I was there. I came on his face. Hinigop niya lahat ng likidong gumagapang sa pagkababae ko. Nakapatong na ang noo ko sa dingding, hinang-hina, hingal na hingal at may abot-taingang ngiti sa mga labi.
When he'd lapped me clean, ibinaba niya akong muli sa kandungan niya. Hinihingal pa rin na ngumiti ako sa kanya. Gahd! Ang sarap ng pakiramdam ko.
Hinawi niya ang buhok na dumikit sa mukha ko. "You look so freaking sexy, cherie. You transform into a femme fatale kapag naka-makeup ka. Gusto ko ang effortless beauty mo. But I think, mas gusto kita nang ganito."
Ngumiti ako nang malapad sa kanya, parang may tama pa rin pero hindi na lang ng alcohol kundi pati ng katatapos lang na high na pinagdaanan ko dulot ng orgasm ko. "Then, from now on magme-make up na ako palagi. Para sa iyo."
"That's what I want too. Gawin mo iyon para sa akin. Sa akin lang."
Tumango ako, 'tapos nagbaba ng tingin sa crotch niya na parang sasabog na. Merong gustong makawala. Tinulungan ko iyon. Nahirapan ako sa pagbaba ng zipper ng jeans niya. Lumalaban kasi ang bagay na nasa ilalim niyon.
Nang sa wakas ay magtagumpay akong buksan ang jeans niya, hinila ko iyon kasama ng boxer shorts niya. Itinaas niya ang pang-upo sa couch para mapadali iyon. Ibinaba ko ang jeans at underwear niya hanggang tuhod. Stop, sabi sa akin ng isip ko. Pinagmasdan ko ang ayos niya. Nakatayo ang pagkalalaki niya at nakababa sa mga binti ang jeans at boxer shorts. This is hot.
Nakaluhod ako sa sahig at babalik na sana ako sa kandungan niya nang muli akong mapatingin sa pagkalalaki niya. Naalala ko ang curiosity ko kanina sa lasa niyon. Bumalik ang pagka-curious ko. Lumapit ako sa kanya, nakaluhod pa rin. "I think I want to blow you."
Nanlaki ang mga mata niya. Lumunok siya bago hinawakan ang pagkalalaki. "Please."
Kasya ba iyon sa bibig ko? I wasn't sure but I really wanted to put him in my mouth, taste him, suck him, discover and enjoy his taste.
Hinawi ko ang buhok sa balikat ko. Humawak ako sa mga tuhod niya at unti-unting ibinaba ang mukha ko sa pagitan ng mga hita niya. He guided his shaft into my open mouth. When my lips wrapped around the silky crown of his thick member, he growled in pleasure.
Inilabas ko ang ulo ng pagkalalaki niya sa bibig ko, my lips rubbing against his most sensitive skin. He growled again, in pleasure and disapproval. Oh he wants my mouth in his beautiful shaft, huh. Muli kong ibinaba ang ulo ko para maisubo siya, this time, hanggang kalahati niya.
"Cherie." Binitiwan na niya ang pagkalalaki at nakapikit na ipinatong ang ulo sa headrest, nagtataas-baba ang dibdib.
Ramdam ko ang laki at bigat niya sa bibig ko. Pero hindi na iyon nakakaalarma para sa akin. Para akong nagkaroon ng kumpiyansa sa sarili ko. Maybe because I just found out that I like the taste and feel of his shaft in my mouth. Matigas siya pero smooth ang banat na balat, madali para sa akin na padulasin siya palabas at paloob ng bibig ko. Parang natural lang para sa akin na higupin siya tuwing inilalabas ko siya sa bibig ko kaya iyon ang ginawa ko; kapag itinataas ko ang mukha ko ay sinasabayan ko ng paghigop.
I gripped the base of his shaft. Nagawa kong bilisan ang pagtataas-baba ng ulo ko sa kanya. I couldn't stop myself. It didn't feel uncomfortable at all. Para ko lang ine-enjoy ang newest favorite delight ko.
"F*ck!"
Hmm. Guess it's really, really good for him.
"Cherie, stop."
"No," I murmured. Itinaas ko pa ang pagkalalaki niya at dinilaan ang underside. "Shit. You have to stop or I will come." Inalis niya ang kamay ko sa pagkalalaki niya, tila nasa verge na nga ng pagsabog. Pinisil niya ang dulo ng pagkalalaki, nakapikit nang mariin at nag-iigting ang bagang. Ewan ko kung ano'ng ginagawa niya pero mayamaya ay parang mas okay na siya. "Kunin mo ang condom sa wallet ko, cherie."
Kinapa ko ang wallet sa mga bulsa ng jeans niya at nang makuha ay binuksan iyon. May nakita akong tatlong condom. More than one. La-la-la. Nakangiting inabot ko sa kanya ang isang foil packet.
Mabilis na binuksan niya iyon at inirolyo sa sarili ang rubber. "Just to be safe," he said. Tinanggal niya nang tuluyan ang jeans niya. Pagkatapos ay hinila ako sa kandungan niya. Ikinapit ko ang mga kamay sa leeg niya. Hinawakan niya ang pagkalalaki, ipinasok sa entrada ko at sumulong papasok sa akin.
He groaned. Hinawakan niya ako sa beywang, hindi pa muna gumagalaw sa loob ko. "I'm really horny, cherie. You made me so horny. Be ready, I can get rough."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Three
Enrique
"Oh please. Please. You make me so horny too," Sherrie said. Siya ang unang gumalaw sa amin, iniatras ang balakang niya bago isinalpok sa akin. Bumuka nang malaki ang bibig niya at dumaing na parang sabay na nahihirapan at nasasarapan sa pagtanggap niya sa akin sa loob niya.
"Does that feel good, cherie?" I asked in a husky voice.
"Yes," she purred like a kitten.
Hinaplos ko ng mga daliri ang beywang niya na hawak-hawak ko. "Do it again."
Itinaas nga niyang muli ang sarili, pinadulas papalabas ang kahabaan ko sa masikip niyang lagusan, bago ibinagsak ang sarili sa kandungan ko, taking me in again. Sinabayan ko ang pagbaba niya ng pag-ulos. Nabanat siya nang husto sa pagpasok ko nang buo, and I loved how that felt. I loved how her tight core enveloped and squeezed me.
"Ah," anas niya, dumiin ang mga kuko sa batok ko.
"Am I hurting you?"
She writhed in my lap. "No, no. I want more. Do me now, Enrique. Do me now."
Oh my cherie. I gripped her buttocks and started working my shaft into her core. Itinaas-baba niya ang sarili sa ibabaw ko habang nakakapit sa akin. She was beautiful. Sexy. Like a goddess.
"Ride me harder, cherie."
Nilakasan niya ang pag-indayog ng balakang, pinapaikot-ikot rin iyon, grinding herself against my cock. "Yes! Like that. Use me, baby, darling, sweetheart. I'm all yours."
"Haaah! Enrique," tawag niya sa akin, nanginginig ang mga labi. Halos pumikit na ang mga mata niya. All I could see were the whites of her eyes.
Inilipat ko ang mga kamay ko sa balakang niya at ako na ang kusang nagtaas-baba sa kanya sa akin para makapagpahinga siya at makapag-concentrate sa pleasure na natitikman niya. I wanted to give her lots of pleasure tonight.
"You're so big, Enrique."
"Do you like it? Do you like my big cock? Do you like what it's doing to you?"
"Yes, yes."
"Does it make you feel good, cherie?"
"Yes! It's making me feel so good right now I want to scream."
"Scream! I want to hear it."
Sumigaw siya nang malakas, the next-door tenants be damned. May sarili kaming mundo sa condo niya. Hinigit ko siya sa beywang at mabilis na hiniga siya sa couch. Nakapatong ang ulo niya sa armrest, nakabuka pa rin ang mga hita. Nakaupo ako sa harapan niya. Ipinulupot ko ang mga binti niya sa beywang ko. Kapagkuwan ay humawak ako sa headrest, hovering above her, and started ramming into her again and again while watching her beautiful face.
"Yes! Enrique!" sigaw niya. "Fill me up. F*ck me!"
"Shit!" Lumakas ang pagbayo ko sa kanya, nanggigigil nang husto. Gumagalaw ang couch, nagpoprotesta sa puwersa ng pagtatalik namin. This wouldn't do, we might topple over and she would get hurt.
Muli kong hinigit sa beywang si Sherrie at tumayo ako sa sahig kasama siya. Her arms and legs were still wrapped around me and I was still buried deep inside her. Ikinawit ko ang mga hita niya sa mga braso ko at muli siyang itinaas-baba sa akin habang nakatayo ako.
"Oh gosh." Nakatingin siya sa nagpe-flex na muscles sa braso ko. Para siyang amazed sa posisyon namin. "I like it when you're a bad boy, Enrique."
"I like it when you're a bad girl, cherie. Kiss me."
She kissed me hard. Sinasalubong na rin niya ang pagbayo ko sa kanya. Basang-basa ang kaselanan niya at lumilikha ng malakas na tunog tuwing sinasalpok ko siya. Mayamaya pa ay naging mas kapansin-pansin ang tunog na iyon dahil napakabilis at napakalakas na uli ng paglalabas-masok ng pagkalalaki ko sa kanya. And Sherrie was screaming again, namumutawi sa mga labi ang mga salitang mas nagpapainit ng dugo ko.
"Oh yes! Oh yes! F*ck me, Enrique! Faster, deeper, harder!"
Nawalan na ako ng kontrol. Lumakad ako palapit sa dingding at itinapal siya roon, then I banged her furiously. Mariin ang mga daliri ko sa balakang niya. Sigurado akong magmamarka iyon sa balat niya pero pansamantala muna akong nawalan ng pakialam kung nasasaktan ko siya. At base sa naliligayahang sigaw at pagbaon ng kuko niya sa likod ko, wala rin siyang pakialam. I bit her neck and continued pushing my cock into her body, nailing her to the wall.
"Don't stop! I'm coming again, Enrique!"
"Let's come together, cherie."
"I don't know! I'm close!" she said, and then she climaxed, hindi na iyon napigilan. Umungol siya nang mahaba, napakaganda ng ekspresyon sa mukha na puno ng luwalhati.
Hindi ako nagpahuli, bumaon ako nang malalim sa kanya. I growled in satisfaction when I felt her squeezing me. Mabilis na umakyat ang katas ko at pumulandit palabas. Iniipit pa rin ako ng mainit na kaselanan niya, milking me. Mas marami pa'ng lumabas sa akin. Ako naman ang sumigaw sa sarap na nararanasan ko. Dinala niya ako sa pinakamataas na langit na maaaring marating ng mga tao sa lupa.
Nang matapos ang pagpapalabas ko ay hinihingal na ikiniskis ko ang ilong sa pisngi niya. "You okay, cherie?"
"Yeah. How do you feel?"
"Like I'd died and gone to heaven."
Kuntentong ibinagsak niya ang mukha sa balikat ko. "It was that good for me too."
Inayos ko ang pagbuhat sa kanya at dinala siya sa silid. Maingat na ibinaba ko siya sa kama. Inalis ko ang condom, itinali iyon at itinapon sa basurahan. Pagkatapos ay tinabihan ko si Sherrie sa kama. She was already sleeping. Oh darn. I thought she wanted me to make love to her all night? Pero hindi ko siya masisi. She was drunk and she was tired.
Niyakap ko na lang siya at pinanood habang nahihimbing siya. Maya't maya ay gumagalaw ang mga labi niya at nagsasalita.
"Please... Yes... Oh God, I love that, Enrique." She was having "hot dreams" for sure, and I was glad na ako pa rin ang kasama niya roon.
Nangingiting pinisil ko ang baba niya. I love you, narinig kong sabi ng puso ko. Yes, I loved her. Walang-wala ang naramdaman ko noon sa mga naging girlfriend ko in the past kumpara sa damdamin ko kay Sherrie. I needed her so much in my life and I didn't think I could ever let her go.
Naalerto ako nang marinig kong bumukas at sumara ang pinto sa labas. Bumangon ako at kumuha ng boxer shorts sa drawer. Lumabas ako ng silid para tingnan kung sino ang pumasok.
"Holy shoes!" bulalas ni Lou na natudla sa sahig nang makita ako.
"Good evening," bati ko, medyo nagulat din sa kanya.
Hinagod niya ako ng tingin. "Ang yummy mo talaga. Shems." Ipinilig-pilig niya ang ulo. "Stop. Baka magalit sa akin si Sherrie sa mga pinag-iisip ko. Si Sherrie?"
"She's already sleeping in the room." Mabilis kong dinampot ang mga damit namin ni Sherrie na nakakalat sa sahig.
"Bagsak na pala ang babaeng iyon. Makikitulog ako kaya ako pumunta rito. Layo kasi ng Antipolo at medyo nahihilo ako sa ininom namin. Hindi ko na kayang bumiyahe nang malayo. Gustong-gusto ko nang magpahinga. Ginamit ko ang lumang susi ko rito. 'Buti na lang nasa key ring ko pa rin iyon, hindi ko pa natatanggal."
"Okay. Pero saan ka matutulog rito?"
"Dito na lang sa sala. Pakuha na lang ako ng kumot please. Kahit wala nang unan. Hindi ako gumagamit ng unan sa pagtulog, sumasakit ang batok ko."
Although gusto kong magpaka-gentleman at mag-offer kay Lou na siya na lang ang tumabi kay Sherrie sa kama, medyo relieved ako na siya na ang nagdesisyong sa sala matulog. I didn't want to sleep tonight nang hindi katabi si Sherrie. In fact, I never wanted to sleep and wake up without her by my side.
Kumuha ako ng malinis na bedspread at comforter sa cabinet ni Sherrie at ibinigay kay Lou.
"Thanks." Inilatag niya sa sahig ang bedspread. "Matutulog na ako. Sakit ng ulo ko. Just leave the lights on. I cant sleep nang madilim. Night-night, Enrique." Humiga na siya at nagtalukbong.
"Good night, Lou."
Bumalik na ako ng silid. Binuksan ko ang maliit na lamp shade sa ibabaw ng chest drawer bago pinatay ang ilaw. Humiga ako sa kama at muling pinagmasdan si Sherrie sa malamlam na liwanag. Halos thirty minutes ang lumipas bago ko siya hinalikan sa noo.
"Night, cherie."
Naalimpungatan siya. Tumuon sa akin ang inaantok na mga mata niya. "Nakaidlip ako?"
"Yup."
"Bakit ang dilim?" she complained. Mukhang hindi pa rin siya tuluyang nahuhulasan sa pagkalasing base sa pagsasalita niya.
"Pinatay ko ang ilaw para makatulog ka nang maayos."
"No, I don't want to sleep." Sumiksik siya sa katawan ko. "Make love to me again."
"Er, pero dumating—"
"Tsk! Ba't ayaw mo? Inaantok ka na?" pamamatlang niya sa akin.
"No, but Lou might—"
"Tsk!" Hinila niya ako papunta sa ibabaw niya. "Make love to me! I'll kill you if you go to sleep."
Oh darn. I didn't want to disappoint her. Pagbibigyan ko na lang siya. After one more round, siguradong makakatulog na uli siya.
"Alright." Inabot ko ang drawer sa nightstand at kumuha ng condom, itinago iyon sa ilalim ng unan. Tapos ay tuluyan ko nang kinubabawan si Sherrie. Nawala na ang inis niya nang makuha ang gusto. She smiled up at me. "French kiss me, my Enrique," she purred. She was a sex kitten again and God, gusto ko talaga kapag ganito siya. Paano kaya siya magkakaroon ng ganitong personality kahit hindi siya nakainom?
Hinalikan ko siya sa paraang gusto niya. Nilaro ko ng dila ko ang dila niya na mas marunong na ngayon sa ganoong klase ng halik. Inililiyad niya ang katawan palapit sa akin habang magkahinang ang mga labi namin. I stroked her body with my hands, pinag-aapoy siya para sa akin, inihahanda siya, although tingin ko ay hindi na niya kailangan ng mahaba-habang foreplay.
"Put your cock inside me."
"Shhh," pagpapatahimik ko sa kanya. Baka gising pa si Lou o magising kung tulog na siya kanina pa.
"Now! 'Wag matigas ang ulo, Enrique, papaluin kita."
Hindi ko alam kung tatawa ako. Ngayon naman ay dominatrix siya. Or perhaps, a teacher. A bad and naughty teacher.
"Yes, ma'am." Kinuha ko ang condom sa unan at inilagay sa sarili ko. Mas ibinuka ni Sherrie ang mga hita para imbitahan akong pasukin na siya. Nag-init ako nang husto ngunit pinaalalahan ang sarili ko na huwag masyadong magpadala. Hindi ko pa rin maaaring kalimutan na may kasama kami sa condo.
Pinadulas ko ang kahandaan ko papasok sa kanya. "Here we go."
Umarko ang leeg at humalinghing siya. Tinakpan ko ng palad ang bibig niya. Hinawakan niya ang braso ko para palisin pero pinanatili ko ang kamay ko sa puwesto at sa huli, kumapit na lang siya sa braso ko nang magsimula na akong umurong-sulong sa ibabaw niya, paulit-ulit siyang pinupuno. Hot. Tight. Soft. Heaven.
The bed was creaking, but I couldn't help that. Ang pinipigilan ko ay ang sarili kong pag-ungol. Kumapit ako nang mahigpit sa kontrol ko, nagpigil na bayuhin siya sa paraang gusto ko. Fast. Deep. Hard. Wild.
Clearly, iyon rin ang gusto ni Sherrie. Siya ang nagbayo nang malakas sa kaselanan niya sa akin. Inipit ko ang pang-ibabang katawan niya sa mattress pero patuloy lang siya sa pagtaas at pagkiskis ng sarili sa akin.
Pinagpawisan ako. "Cherie, let's do this slow."
Umiling-iling siya. Hinila niya nang malakas ang kamay ko paalis sa bibig niya at sumigaw. "F*ck me hard, Enrique!"
Ah hell! Sa ikalawang pagkakataon nang gabing iyon ay itinapon ko ang kontrol ko. Niyakap ko si Sherrie at inulos nang mariin ang masikip na pagkababae niya. Umarko siya, buong-pananabik na sinasalubong ang malakas na paghampas ng pagkalalaki ko sa kanya.
"Yes, yes, yes, yes! That's how I like it. God, you're so good, Enrique. Don't stop. Don't stop."
Hinawakan ko ang mga kamay niya sa ibabaw ng mattress. Idiniin ko pa lalo ang pagpasok sa kanya. Mas mabaliw-baliw siya. Siniil ko siya ng halik para maski paano ay tumahimik siya. Pero hindi ko binawasan ang intensidad ng mga ulos ko. Mayamaya'y umungol siya sa bibig ko. Her whole body shook. Niyakap ko lang siya habang tila dinaraanan ng malakas na kuryente ang katawan niya. Sumunod na rin ako sa kanya. Siya naman ang lumunok sa ungol ko.
Nagkaroon ng katahimikan sa silid nang humupa ang init ng mga katawan namin. We were just both breathing hard now. Hinugot ko ang pagkalalaki ko sa kanya bago pa mag-leak ang condom pero hindi pa muna umalis sa ibabaw niya. Hinaplos ko ang mukha niya.
She was smiling again. A satisfied sex kitten. "I love you."
Bumuka ang mga labi ko. Parang tumigil sa pagtibok ang puso ko nang marinig ang tatlong magagandang salitang iyon mula sa kanya.
I love you, she said. Narinig ko talaga siya na sinabi ang tatlong salitang iyon. Hindi ako nananaginip lang.
"I love you too, cherie," I said when I'd finally recovered.
But she was already asleep. Tinulugan na naman niya ako. But she told me she loved me, at kahit lasing siya ay alam kong totoo iyon.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Four
Sherrie
Mabangong amoy ng pinipritong bacon ang bumati sa akin kinaumagahan. Kahit bagong gising ako, ramdam ko ang matinding gutom. Kumakalam ang sikmura ko. Bumangon ako. Hindi na ako nagulat na hubo't hubad ako. Nakakasanayan ko na yata ito.
Hindi masamang masanay na magising na well-loved the night before, I thought, smiling like a Chelsire cat. Nagbihis ako ng shirt at shorts bago pumunta ng kusina. Agad kong nakita si Enrique na naglalagay ng tinapay sa bread toaster. Naka-shirt at jeans siya. Bumalik ang magandang ngiti sa mga labi ko. There's my very talented lover.
Lalapit sana ako sa kanya nang may marinig akong magsalita sa kusina.
"Sarap ng tulog mo, ah. Ngayon ka lang lumabas ng kuwarto."
Nagitla ako nang makita si Lou na nakaupo at kumakain sa lamesa. "L-Lou?"
"Yup. It's me. Ba't para kang nakakita ng White Lady?"
"A-anong ginagawa mo rito?" Oh no. Hindi ko gusto ang naiisip ko habang nakatingin ako sa kasuotan ni Lou. Iyon rin ang isinuot niya sa bar na pinuntahan namin. Medyo lukot-lukot iyon. Huwag niyang sabihing...
"Grabe ka. Kagabi pa ako nandito, hindi mo alam? Nagpunta ako rito paglabas namin nina Opal at Jamie ng bar dahil gustong-gusto ko nang makatulog agad. Ang kinalabasan, hindi rin pala ako makakatulog nang mahaba-haba rito dahil sa ingay mo. Ilang beses mo bang kinalabit si Enrique buong magdamag? Panay ang ungot mo ng 'make love to me' sa kanya kagabi, eh."
Crap!
"E-excuse me, CR lang ako."
Tumakbo ako sa banyo. Shocked na tumingin ako sa repleksiyon ko sa salamin. Drats! Narinig ni Lou ang mga pinaggagawa namin ni Enrique kagabi! Kahit may tama ako last night, hindi ako ganoon kalasing para hindi matandaan ang mga nangyari. Alam ko na pagpasok namin ni Enrique sa condo ko, puno na ng aksiyon sa pagitan namin. I dozed off several times during the night at kapag nagigising ako ay "kinakalabit" ko nga si Enrique. Ewan ko, epekto siguro iyon ng alcohol sa sistema ko. Ang init-init ng pakiramdam ko kaya hindi ko mapigilang gisingin siya. Alas-kuwatro na yata ng madaling-araw nang magtuloy-tuloy ang tulog ko.
Apparently, hindi lang ako ang ilang ulit na nagigising kagabi. Nagigising rin si Lou... sa ingay ko!
Sobrang nakakahiya!
Binuksan ko ang gripo at binasa ang nag-iinit na mukha, 'tapos pinatuyo ng face towel. Pero hindi pa rin nabawasan ang pagkapahiya ko. Baka sa year 2050 pa ako makabawi.
Isinampay ko uli ang face towel at lumabas ng banyo. Sinenyasan ko si Enrique na sumunod sa akin sa sala. "Alam mo ba na nandito si Lou kagabi?"
"Yes. Narinig ko siyang pumasok habang natutulog ka kaya lumabas ako ng kuwarto kagabi."
"Alam mo? Bakit hindi mo sinabi sa akin na nandito siya nang magising ako at mag-request ako ng... ng alam-mo-na!"
"I tried to tell you pero ayaw mong makinig. You were determined to make love with me."
"Hay, dapat pinigilan mo ako! Dapat pinatulog mo na lang uli ako. Narinig tuloy tayo ni Lou."
"Alam mo naman na hindi kita kayang tanggihan kapag nagre-request ka." He grinned. Amused pa talaga siya sa mga nangyari! 'Sabagay, lalaki kasi siya, eh. Hindi masyadong napapahiya ang mga lalaki sa ganitong situwasyon hindi tulad ng mga babae.
"Hey, lovers! Hindi pa ba kayo kakain rito? Mauubos ko na lahat ng pagkain rito, kayo rin," tawag sa amin ni Lou.
I would look stupid lang kapag nagtago ako sa silid kaya bumalik na ako sa kitchen kasama si Enrique. Umupo ako, hindi makatingin nang diretso kay Lou. "Enrique makes the best pancakes, Sherrie. Gosh!" sabi ni Lou. Sumubo siya ng pancakes na may maple syrup, slices of fruits at whipped cream sa ibabaw.
"Uh, yeah. He does." "You want some pancakes too, cherie?"
Umiling ako. "Bacon, egg and toast ang gusto ko." Ikinuha ako ni Enrique ng bacon at sunny side-up. "Lalagyan ko ng butter ang toast mo."
"Shems. Suwerte mo, bru. May eye candy ka na rito, may tagapagluto at tagapagsilbi ka pa. Enrique, wala ka bang kakambal?" tanong ni Lou.
"Wala. But I have three brothers. Masyado pa nga lang silang bata para sa iyo."
"Triplets sila, 'di ba? May picture ka ba nila? Wala kasi akong makitang pictures ng mga kapatid mo sa internet o kahit saan. Pati 'yong sister mo na si Samantha."
"Pinoprotektahan sila ng parents ko from the media. They wanted my siblings to grow up with a normal childhood. Kapag may nagli-leak na photographs nila sa internet, pinapa-take down agad ni Dad."
"Pero bakit ikaw may pictures sa internet? Kaunti nga lang pero meron pa ring makukuha kapag magaling kang maghanap."
"Teen... I mean, I'm already an adult, hindi na masyadong protective sa akin ang parents ko. At kapag nagtapos ako ng college, magiging mas active na ako sa mga business namin. It wouldn't hurt kung kilala ako ng mga tao. Actually, para sa business lang din kaya pumapayag si Dad na magpa-interview sa magazines at um-attend ng social events."
"Speaking of which, nakita ko ang picture ng parents mo na kuha sa isang spectacular event sa France. Gosh, they look so good together. Your father is so gorgeous talaga and your stepmom, jeez, she's so freaking beautiful! Para siyang doll, but not Barbie cause she's petite. Ah basta, ang ganda niya."
"She's prettier in person."
"Shems! Parang ang sarap pumunta sa bahay n'yo sa France 'tapos tutunganga lang ako sa inyo buong araw. Baka hindi ako makapagsalita sa sobrang pagkamangha sa inyong lahat."
"That's nonsense. Wala kaming kinaibahan sa ibang tao."
"Hindi kaya. Walang ordinary sa qualities ng Delhomme family. Para kayong gods and goddesses. By the way, nabanggit mo ang pag-graduate mo ng college. Dito mo ba tatapusin ang pag-aaral mo?"
Kumagat ako sa buttered toast, hindi ipinahahalata sa kanila na sobrang interesado ako sa isasagot ni Enrique.
"Of course," he said. Naramdaman ko pa na nakangiting sumulyap siya sa akin.
I blushed.
"Wow naman. Hindi mo pala basta-basta iiwan si Sherrie, este, ang Pilipinas kahit nasa France ang family mo. It's nice to know that."
Kung anu-ano pa ang itinanong ni Lou kay Enrique, napakadaldal talaga niya. Pero mayamaya ay ipinaalam ni Enrique na kailangan na niyang pumasok. "Sasabay ka ba sa aking lumabas, Lou?"
"Ah hindi. Saturday naman ngayon, wala akong pasok. Dito muna ako."
"I'll leave the two of you then. Bye, cherie." Enrique pressed a light kiss on my lips. Kung dalawa lang kami, siguradong French kiss ang ibibigay niya sa akin. Baka ayaw na niyang dagdagan ang kahihiyan ko. "Bye, Lou," baling niya sa kaibigan ko.
"May kiss rin ba a—ray!" reklamo ni Lou. Sinipa ko kasi siya sa ilalim ng mesa. Matapos akong pandilatan ay kumaway siya kay Enrique. "Bye, Enrique."
Paglabas ni Enrique ay gumana na naman ang kadaldalan ni Lou. "Wala pa raw siyang planong bumalik agad ng France, bru. Wala ka palang dapat ikatakot na maiwan ka niyang luhaan. At malay mo, maging Delhomme ka someday," kinikilig na sabi niya.
Delhomme? Ako? Parang hindi ko ma-imagine. It was too good to happen.
"Is he good in bed? Ah hindi mo na pala kailangang sagutin iyon dahil ilang ulit mong isinigaw kagabi kung gaano siya kagaling. Tinakpan ko na nga ang tainga ko kagabi sa sobrang scandalous ng ibang naririnig ko."
"Argh! Stop it, Lou."
Tumawa siya nang malakas. 'Kainis. Sarap niyang pasakan ng toast sa bibig.
"Hiyang-hiya ka ba? Don't worry, alam ko naman na nakainom ka kagabi kaya napaka-wild mo. And actually, inggit lang talaga ako sa iyo. Imagine, isang Enrique Delhomme, handang gawin ang lahat para sa iyo, handa kang pagsilbihan—in bed and out of bed."
"I said stop it. Nang-aasar ka lang uli, eh."
"Fine. Seriously now, I'm happy for you. You found a guy who's so in to you. Kahit na siguradong maraming nagkakagusto kay Enrique, sa iyo niya ipinagsisiksikan ang sarili niya."
"Wala lang siyang choice. Naglayas nga siya, eh. Wala siyang ibang mapupuntahan."
"Asus! Hanggang ngayon, pinapaniwalaan mo pa rin ang excuse niya na wala siyang ibang malalapitan? Sherrie, imulat mo ang mga mata mo. Siyempre, dahilan niya lang iyon para makatira siya rito sa place mo."
Kumurap-kurap ako. Totoo ba iyon? And then I realized that of course Lou was right.
Ibinaba ko ang hawak kong tinidor. "Oh damn." "Ngayon mo lang talaga naisip na gawa-gawa niya lang ang paglalayas niya?" Parang natatawa si Lou sa naivete ko.
"Actually, naniwala ako na naglayas talaga siya dahil nasaksihan ko mismo ang pagtatalo nila ng mommy niya. Pero nang sinabi niya sa akin na wala siyang ibang matutulugan, hindi ako masyadong convinced dahil Delhomme siya. Imposibleng hindi niya iyon magawan ng paraan. Kaso, umarte na naman siya. Nagkunwari siyang makikitulog sa tenant sa kabila kaya napilitan akong tanggapin siya rito kahit deep inside siguro, hindi ako naniniwala na wala siyang ibang mapupuntahan."
"Hanga naman ako sa determinasyon ni Enrique." Lou giggled.
"Tsk! Pinaikot niya ako."
"Pero sabi mo nga, deep inside ay alam mo iyon. Still, pumayag ka. Ibig sabihin, gusto mo rin kasi."
I sighed. "Yeah." "Okay lang 'yon, bru. Actually, nagtataka nga ako sa iyo noon kung bakit nire-resist mo pa si Enrique, eh obvious namang gusto mo rin siya."
"It's because I wasn't sure before if Enrique was a good idea. Sa buhay ko, that is."
"Bakit naman?"
"Feeling ko, magiging mistake lang din siya like Garreth."
Sumama ang ekspresyon ni Lou nang banggitin ko si Garreth. Nang malaman namin na hindi lang pala ako ang pinaniwala ni Garreth na ako ang tunay na mahal niya, si Garreth na ang naging most hated person ni Lou. Siguro may guilt rin sa part niya dahil tulad ko ay hindi niya nahalata na manloloko si Garreth at sinuportahan niya ang bawal na pakikipagrelasyon ko kay Garreth.
"Hindi sila magkatulad. Garreth is a jerk, Enrique is not."
"But he's younger than me and he's a student at St. Michael's."
"Sooo what?" Lou rolled her eyeballs.
"Nadala na ako kay Garreth. Sumugal ang puso ko sa kanya pero natalo ako sa huli. Hindi worth it ang pagsugal ko dahil hindi lang ako nasira, nasaktan rin ako ng taong inakala kong mahal ako pero isa palang manloloko."
"'Ayun na nga, hindi worthy si Garreth sa mga isinakripisyo mo para sa kanya. Pero iba si Enrique sa kanya. Hindi siya manloloko. Nagdadalawang-isip ka lang kay Enrique dahil may iniwang pilat si Garreth sa iyo. Normal lang iyon. Pero huwag mong hayaan na hindi ka na maging maligaya dahil sa nangyari in the past. Huwag mong palagpasin ang isang Enrique Delhomme, my gosh! Hay, naku, kapag pinakawalan mo siya, libu-libong babae ang maghahabol d'on. Baka nga milyon pa."
"Wala naman akong balak na pakawalan siya," pag-amin ko.
"Sasagutin mo si Enrique?"
"Uh..." Tumango ako.
Tumili si Lou. "Good for you."
"Kinakabahan lang talaga ako."
"Bakit na naman?"
"I don't want to get hurt again. Kilala mo naman ako, 'di ba? Palpak akong pumili. Damit, sapatos, boyfriend. Palagi ko kasing sinusunod ang puso ko once may nagustuhan ako. Hindi ko na iniisip ang ibang bagay. Nabubulag ako ng pagmamahal."
"Hindi ka nga magkakamali kay Enrique. Trust me."
I hoped Lou was right.
Gabi na dumating si Enrique sa condo. May dala uli siyang grocery bags.
"Ano ang gusto mong kainin ngayong gabi, cherie?" tanong niya habang inilalabas ang mga pinamili niya sa kusina.
"Kahit ano. Puwede ba kitang tulungang maghanda ng dinner?"
"No. Kapag kasal na tayo, saka lang kita papayagang ipagluto ako o tumulong sa akin sa kitchen."
Oh boy. Sobrang nagsisirko ang puso ko sa sinabi niya. 'Wag ka nga, hindi naman siya seryoso.
"Fine. Kung ayaw mo, huwag. But can I ask you a question?"
"Go ahead."
"Hindi ka talaga naglayas nang gabi na pumunta ka rito, 'no? Nagsinungaling ka lang sa akin."
May dumaang guilt sa mukha niya. "Er... Hey, bumili uli ako ng shrimp." Itinaas niya ang lalagyan ng shrimp. "Paborito mo ito, 'di ba? Ito na lang ang dinner natin."
Ipinaikot ko ang mga mata ko. "Galing mong umarte." Lumabas ako ng kusina.
"Sherrie!" Hinabol niya ako. "Sorry. Gusto ko lang na mapalapit sa iyo kaya ako nagsinungaling na naglayas ako." Naglalambing na niyakap niya ako mula sa likuran. "'Wag kang magalit sa akin. Please?"
"Oo na. Cinonfirm ko lang naman. Hindi ako galit."
Nagulat siya. "You're not mad?"
"Bakit? Gusto mong magalit ako?"
"No. I'm glad that you're not mad, cherie." Nakangiting dinampian niya ng halik ang leeg ko. "So glad." "Sige na, magluto ka na bago pa magbago ang isip ko."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Five
Enrique
Masaya pa rin ako nang bumalik ako sa kitchen. Alam na ni Sherrie na palabas ko lang na naglayas ako pero hindi siya nagalit. Hindi rin niya ako inutusang bumalik sa condo ko. Oh man. Hindi ko maalis-alis ang ngiti ko dahil pakiramdam ko ay hindi ko na kailangan pang ipagpilitan ang sarili ko sa kanya gaya dati. Willing na siyang tanggapin ako at bigyan ng lugar sa buhay niya. Inspirado akong nagluto. Patapos na ako nang may tumawag sa cell phone ko. It was mom, dampening my good mood. "Hello, Mom," walang emosyong sagot ko sa tawag niya.
"Mommy wants to see you, Enrique. Come to my house," she said in a voice too sweet it made me suspicious.
"Gabi na, Mom. Meron kang sasabihin? Just tell me over the phone." "Ipapasundo kita. You're at that woman's place, aren't you?"
Naalarma ako. Mabilis ko kasing naintindihan na si Sherrie ang tinutukoy ni Mommy. Paano niya nalaman kung nasaan ako? Oh hell! Pinapasundan ako ni Mommy sa mga tauhan niya!
"Mas gusto mo ba na ako ang mag-drop by diyan, Enrique? Sounds like a good idea. Gusto kong makaharap ang babaeng iyon. Hindi kami nagkausap last time. Mayroon akong mga gustong itanong sa kanya gaya ng bakit siya nakikipagrelasyon sa isang nineteen-year old student. I learned that she was a college instructor."
I silently cursed. "What do you really want?" angil ko.
"Mag-usap tayo rito. Nag-aabang sa labas ng gusaling kinaroroonan mo ang bodyguards ko. Ihahatid ka nila rito."
I knew it. F*ck shit. Pagkababa ko sa cell phone ay pumikit ako. Kung kailan naman gumaganda na ang lahat sa amin ni Sherrie, saka pa sisingit si Mommy.
Napilitan akong magpaalam kay Sherrie na lalabas ako saglit. Nakaupo siya sa kama, nagche-check ng project ng students niya. "Akala ko galing ka na sa office ng company n'yo?" nagtatakang tanong niya. Ang idinahilan ko kasi sa kanya ay pupunta ako sa office.
"Tumawag si Tito Harvey. Pinababalik niya ako sa office dahil may ipapakita siya sa akin. Urgent raw." Dinampian ko siya ng halik sa mga labi. "Kumain ka na. Naka-set na ang dinner sa table. Huwag mo nang hintayin na bumalik ako bago ka kumain. Babalik ako agad."
Mayamaya pa ay palabas na ako ng Hermano Building. Habang naglalakad ako ay huminto sa tapat ko ang pamilyar na itim na SUV. Kalmadong sumakay ako sa backseat ngunit sa reyalidad ay sobrang bad trip ako. Sigurado ako na hindi ko magugustuhan ang magiging pag-uusap namin ni Mommy.
Makalipas ang halos isa't kalahating oras ay huminto ang SUV sa isang bahay sa Mandaluyong. I knew this place. Property ito ng maternal grandparents ko. Pumasok ako sa loob. Naghihintay sa akin si Mommy sa sitting room. Naka-robe siya na parang kimono at umiinom ng mamahaling rum. "Enrique darling, you're finally here." Itinaas niya ang isang kamay para lumapit ako sa kanya. Atubiling hinalikan ko siya sa pisngi. Ang layo ng amoy niya sa kinagigiliwan ko na amoy ni Tita Sophie.
Inilibot ko ang paningin. Isang beses pa lang akong nakatuntong rito. When I was ten years old. Nag-request ako noon kay Dad na gusto kong makita ang maternal grandparents ko. In-arrange naman niya iyon para sa akin. Kinausap niya ang maternal grandparents ko para makabisita kami sa bahay na ito. Hindi tumanggi ang maternal grandparents ko pero nang nandito na kami, matabang ang pakikitungo nila sa akin. Hindi ko naramdaman na masaya silang makita ako. Na-realize ko na pumayag lang sila dahil takot silang tanggihan si Daddy.
Pagkatapos n'on, hindi na ako humiling na pumunta uli rito.
"Are you looking for your lolo and lola? Nasa Davao sila. Nag-retire na sila last year. Iniwan na nila sa akin ang pamamahala sa family business. Pati ang anscestral house na ito."
"Dito ka nakatira?"
"Dito kami nakatira ni Joben. Sa Mindanao siya nakabase pero kapag nandito siya sa Manila dito siya namamalagi. Pero kapag naging senador siya, hindi na niya kailangang magpabalik-balik rito at sa Mindanao. Dito na talaga siya maglalagi."
I couldn't care less sa mga plano n'yo ng lalaking iyon, Mom, ngali-ngaling sabihin ko.
Nagsalin siya ng rum sa baso. "Now, about your teacher lover. I think she's a gold digger."
"She's not!"
"You're a Delhomme, Enrique. I-expect mo nang ninety-nine percent ng babaeng lalapit sa iyo, ang kayamanan ng pamilya mo ang tanging habol sa iyo."
"Hindi iyon nag-a-apply kay Sherrie."
"You can wish." Ininom niya ang rum sa baso. "What do you really want, Mom? Diretsuhin mo na ako para makaalis na ako."
"At makabalik ka sa babaeng iyon?"
"That's none of your business."
Naningkit ang mga mata niya. "You've changed."
"Kung ang ibig mong sabihin ay hindi mo na ako kayang paikutin sa mga kamay mo, that's true."
"You couldn't be further from the truth. Gagawin mo ang gusto ko dahil kung hindi ay ang Sherrie Leones na iyon ang mahihirapan sa katigasan ng ulo mo. You know me, Enrique. Alam mong marami akong magagawa para guluhin ang buhay ng babaeng iyon."
Shit. Na-figure out na ni Mommy na hindi na ako magpapagamit sa kanya kaya si Sherrie ang gagamitin niya para mapasunod ako. Nag-igting ang bagang ko.
"Stay away from Sherrie, Mom."
May kinuha siyang folder sa center table at inabot sa akin. "Inihanda iyan ng campaign manager ni Joben. Listahan ng planned actions namin para sa ikapapanalo niya sa darating na eleksiyon. Susuportahan mo ang lahat ng iyan, Enrique. Kapag sinabi ko na kailangan mong sumama sa amin sa isang event, sasama ka. Kapag sinabi ko na kailangan mong gawin ang isang interview, gagawin mo. Higit sa lahat, puro magaganda lang ang puwede mong sabihin tungkol kay Joben, sa media man o ordinaryong tao."
"I won't endorse your scum of a fiancé!"
"Sa tingin mo, may option ka? Wala, Enrique. If you don't want that woman to suffer, you will do as you're told."
Nalukot ang folder sa kamay ko. Sobra akong nakaramdam ng pagkasuklam sa pagbabanta niya kay Sherrie. Sa palagay ko, ngayong gabi ay nawala na pati ang katiting na pagmamahal na natitira sa puso ko para sa kanya. Hindi ko na talaga siya makita bilang ina ko. Isa na lang siyang tao na namba-blackmail sa akin.
"Do we understand each other, Enrique?"
"Yes," I said between gritted teeth.
"Good."
Tumalikod na ako at lumabas ng bahay na iyon. Hindi ako nagpahatid sa bodyguards na nagdala sa akin roon. Nag-taxi ako.
Pagdating ko sa condo ni Sherrie ay nakita ko siyang nakahiga sa kama, mukhang nakatulog sa pagbabasa, o baka sa paghihintay sa akin. Hindi ko siya inistorbo. Ibinagsak ko ang katawan ko sa couch. Tiningnan ko ang hawak kong folder, binuklat iyon at pinasadahan ng tingin ang mga nakasulat roon. Pagkatapos ay ibinato ko iyon sa center table. Nangangarap ang biological mother ko at si Joben kung iniisip nilang tutulong ako sa pangangampanya nila. Hindi na dapat maluklok sa posisyon ang maruming politikong gaya ni Joben. Oo, sinabi ko kanina na naiintindihan ko ang gustong mangyari ng biological mother ko pero wala akong sinabi sa kanya na payag ako roon.
Pero kapag hindi ka sumunod sa kagustuhan niya, manganganib si Sherrie sa mga kamay niya. Marami siyang puwedeng gawing kasamaan kay Sherrie.
Kailangan kong protektahan si Sherrie. Iyon ang dapat kong gawin.
"Enrique, kanina ka pa?" Nakita ko si Sherrie na lumabas ng silid.
"No. Kadarating ko lang."
"Are you okay? Parang may pinoproblema ka."
"May kinalaman lang sa trabaho. 'Yong binanggit ko sa iyo na dahilan ng pagpapatawag sa akin ni Tito Harvey sa opisina," pagdadahilan ko.
Tinabihan niya ako. "Kung anuman ang pinoproblema mo, sigurado akong maaayos rin iyon."
"Yeah. I hope so," I said with a faint smile. Then niyakap ko siya. Gagawin ko ang lahat para sa babaeng ito. Gagawin ko ang lahat para walang makasaling sa kanya.
Binuhat ko siya at dinala sa silid. I made love to her. Nakatulog siya pagkatapos. Bumangon ako at nag-text sa biological mother ko. Alam kong magwawala siya kapag nabasa ang message ko pero iyon na ang pinal na desisyon ko. Walang makakapaglayo sa akin kay Sherrie.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Six
Sherrie
Wala si Enrique sa tabi ko paggising ko kinaumagahan. Na-disappoint ako. Ang mala-anghel na mukha niya kasi ang gusto kong unang makita pagkamulat ko ng mga mata para maging maganda ang simula ng araw ko.
"Hey, cherie."
Nakita ko siyang nakatayo, bihis na bihis. "Aalis ka?"
"Kailangan kong pumasok nang maaga sa office. Magkikita kami ni Tito Harvey."
Oo nga pala, pumapasok siya sa company nila kapag weekends. Minsan nakakalimutan ko iyon dahil nakatatak sa isip ko na estudyante siya sa St. Michael's.
Lumabi ako. "Iiwan mo ako rito?"
Tila natuwa siya sa paglalambing ko. Umupo siya para magkalapit ang mga mukha namin. "Puwede akong umuwi nang maaga. Gusto mong mag-date uli tayo?"
"Sounds good. Sana lang, hindi na dumating ang terror mom mo."
Nawala ang liwanag sa mukha niya. "She wouldn't. Hindi ko siya hahayaang makalapit sa iyo at takutin ka na naman."
"I was only kidding. Masyado ka namang seryoso." Hinila ko siya sa leeg. "Goodbye kiss ko."
Dinampian niya ng halik ang mga labi ko. "Think of me habang wala ako."
"I'll try," biro ko.
Iginugol ko ang buong umaga sa pag-asikaso ng dissertation paper ko. Bandang tanghali ay kumain ako ng bread at hot chocolate. Nalukot ang ilong ko habang iniinom ang hot chocolate. Mas masarap kapag si Enrique ang gumawa. Darn, I missed him. Parang napupuno ng liwanag ang buong condo ko kapag nandoon siya. Kapag naman wala siya, kapag hindi ko nakikita ang maamong mukha at magandang ngiti niya, medyo malungkot ang atmosphere.
Pagkatapos kumain, hinarap kong muli ang paper ko. Kailangan ko itong ayusin nang husto para makuha ko ang master's degree ko.
Three p.m., bumalik si Enrique. Kahit mahalaga ang paper ko, walang pagdadalawang-isip na itinabi ko iyon nang sabihin niyang lalabas kami para sa second date namin. Pinagdala niya ako ng extra clothes. Magbaon na rin daw ako ng damit na susuotin ko sa pagpasok sa school bukas.
"Saan ba tayo pupunta?"
"Subic."
"Subic! Hapon na."
"Makakarating tayo doon bago gumabi. Come on. Ferrari ang car ko," pabirong pagmamalaki niya at kumindat pa sa akin.
Natawa ako. "I believe you."
Sumakay kami ng Ferrari niya. I really liked this car. It was so white, bagay na bagay sa kanya.
Paglabas namin ng Metro Manila ay ibinaba niya ang bubong ng sasakyan. Hinahangin ang buhok ko pero nagustuhan ko iyon. Itinaas ko ang mga kamay ko. I felt so free.
Enrique chuckled. "Sana nagdala ka ng shades."
"I did!" Kinuha ko sa bag ang sunglasses at isinuot.
"Pretty, cherie." "Gusto ko nang isipin na hindi magaganda ang mga babae sa France. Ba't ba gandang-ganda ka sa akin?"
"Dahil maganda ka talaga. I can't wait for my mom to meet you. I'm sure she will like you."
Mom? Na-meet ko na ang mommy niya, ah. "Oh you mean, your stepmom?"
Parang na-realize rin niya na natawag niyang mom ang Tita Sophie niya. "Yes. I'm positive na magkakasundo kayo."
"Is she intimidating?"
"Nah. She's the most loving and kindest woman I know. And she's very girly."
"Gaano ka-girly?"
"She giggles a lot and she likes beautiful things. Oh right, it's my father who loves buying her fancy doodads. Nag-e-enjoy lang siyang gamitin ang mga iyon dahil alam niyang nai-in love sa kanya lalo si Dad every time she dresses up for him."
"Parang ang saya ng marriage ng parents mo, 'no?"
"It is," he confirmed. "They're so in love with each other."
Almost six p.m. namin narating ang destinasyon namin. Pinahinto ni Enrique ang Ferrari sa tapat ng isang napakagandang cottage-style house malapit sa beach.
"See? Nakarating tayo rito before sunset," he said.
"Property n'yo rin ba ito?"
"Nah. I rented it for the night. Papasok na ba tayo sa loob o gusto mong panoorin ang paglubog ng araw?"
"Let's watch the sunset."
Hindi na muna kami bumaba ng sasakyan. Doon namin inabangan ang paglubog ng araw.
"Madalas kaming mag-beach ng family ko. Specifically, sa Spain," pagkukuwento niya. "Nami-miss ko iyon, lalo na ang family ko, kaya naisipan kong dito ka dalhin."
"Nagpupunta pa kayo sa Spain para lang makapag-beach? Hay, lifestyle nga naman ng mga ultra-rich," kunwari ay kondena ko sa kanila.
"Not really. Nagkakataon lang na kapag summer sa Europe ay sa Spain kami nagbabakasyon. Kapag winter, nag-i-ski kami sa Austria. Pero ang pinakapaborito kong season sa Europe ay kapag grape harvest. Tumutulong ang buong family ko sa pag-pick ng grapes."
Ilang toneladang grapes kaya ang binuhat niya sa vineyard ng family niya at naging ganoon kasiksik ang muscles niya? Gusto ko sanang itanong pero baka malaman niya na masyado akong obsessed sa muscles niya. Sa buong katawan niya, actually.
"Funny. Hindi ko pa nakikita ang mga kapatid mo pero nai-imagine ko sila sa vineyard n'yo."
"Malaki ang hawig ni Samantha kay Mom. Mukha siyang batang anghel. While the triplets are like miniature versions of Dad pero may buhok na gaya ng kay Mom. Brown and curly. Identical sila pero may kaunting distinction sa isa't isa. Like si Ellis, he has the curliest and longest hair. Takot siya sa gunting kaya pahirapan siyang dalhin sa barber shop. Si Essex, payat at matangkad nang one inch sa kanilang tatlo. Suplado rin ang isang iyon. Si Elford, may maliit na nunal sa bridge ng ilong niya. He's the most studious one."
"Kung kamukha sila ng Dad mo, kamukha mo rin sila."
"Yes. No. Sort of." He chuckled again. "Yes, malaki ng pagkakahawig ko kay Dad at sa triplets pero wala sila ng angelic features na meron sa mga babae sa family ko. Meron ako n'on kahit lalaki ako, nakakahiya mang sabihin." He smiled sheepishly.
"Ano naman ang nakakahiya doon? I like it that you look like an angel. And, oh my God! Para ngang anak ka na rin ng stepmom mo dahil may angelic features ka like her and Samantha."
"Yeah. Maraming nag-aakala na biological mom ko siya."
"Maybe... dumaan ka lang sa biological mother mo pero ang asawa talaga ng Daddy mo ang destined na maging mom mo. Nakasulat na iyon sa stars."
"You believe in destiny, cherie?"
"Yes. I believe na may mga tao na meant for each other. Hey, like your stepmom and your dad!"
"Yeah. I believe that they're meant for each other too. No one is more perfect for Dad than her and no one is more perfect for her than him."
Nagkuwentuhan pa kami nang nagkuwentuhan hanggang sa lumatag ang dilim. Nilalamok na kami kaya minabuti naming pumasok na sa loob ng bahay. Kahit mukhang cottage, kumpleto iyon sa makabagong kagamitan. Mayroon pa doong fireplace.
May nakahain na mga pagkain sa maliit na bilog na table sa tabi ng fireplace. Kumain kami ni Enrique, patuloy sa pagkukuwentuhan. Ten p.m. na kami pumasok sa silid.
"Look at the big bed, cherie," sabi niya habang yakap-yakap at niyayapos ako. "Think of the possibilities. Ang dami nating magagawa diyan."
Natawa ako, and then I asked him to show me the things we could do in that huge bed. He willingly obliged me.
Inaantok ako nang bumiyahe kami ni Enrique pabalik sa Manila. Maaga kaming gumising para hindi kami ma-late sa morning class namin. Idagdag pa na medyo late na rin kami natulog.
Humikab ako. Naputol iyon at nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko sa giant billboard.
Sherrie,
Will you be mine?
Enrique
"Ano ito?" tanong ko kay Enrique, nakaaawang ang bibig at nanlalaki pa rin ang mga mata.
"Props sa panliligaw ko sa iyo."
Props? Grabe siyang mag-props! Nakagat ko ang ibabang labi ko dahil sa kilig na nararamdaman ko. Parang gusto ko na siyang sagutin ngayon pa lang. Pero pinigilan ko ang sarili ko. I decided to wait for a few days.
Tanghali. Habang naglalakad ako sa campus ay hindi iilang estudyante ang nahuli kong pinagbubulungan ako.
"Siya si Miss Leones."
"That's her? Serious ba talaga sa kanya si Rique? Sa tingin n'yo?"
"Nakita n'yo naman 'yong billboard, 'di ba?"
"Sila ba 'yon? Baka nagkataon lang na kapangalan nila."
"Inihahatid siya ni Enrique dito sa school araw-araw. May mga nakakakita sa kanila."
"So he's really courting her? But she's much older than him..."
"Saka tingin n'yo ba, tamang magpaligaw ang professor rito sa isang student? Dapat ipinagbabawal iyon."
Hindi ko na lang pinansin ang usapan nila kahit may hatid na kaunting kirot iyon sa akin. I knew that those young girls were just jealous of me. Inasahan ko na rin naman na hindi lahat ay sasang-ayon kapag nagkarelasyon kami ni Enrique.
Nagkibit-balikat na tumungo ako sa department. Vacant ko na at naghihintay sa akin doon ang mga co-teachers ko para sabay-sabay kaming mag-lunch. Ewan ko lang kung sa cafeteria kami pupunta. Minsan kasi, lumalabas kami at kumakain sa restaurant.
Kung sa restaurant kami kakain, susundan kaya ako ni Enrique?
Napangiti ako. Sigurado 'yon.
Ini-imagine ko nang nasa restaurant kami ng coteachers ko. Ite-text ko si Enrique na lihim kaming magkita sa restroom, so we could share a few stolen kisses.
Restroom? Oh you're hopelessly infatuated with this boy, Sherrie, tukso ko sa sarili ko.
"Sherrie!" tawag sa akin ni Sal pagpasok ko sa department.
Napatingin ako sa napakaraming flower arrangements sa buong department. Mga roses at tulips na iba't iba ang kulay. Sa isang lamesa ay masasarap na pagkain naman ang nakalagay.
"Hay, salamat, dumating ka na. Puwede na siguro nating simulang kainin ang mga ito." Tinapunan ni Cynthia ng natatakam na tingin ang mga pagkain.
"Ano'ng okasyon?" I asked.
"Okasyon? May Delhomme na nanliligaw sa iyo. Matatawag ba iyong okasyon?" sabi ni Sal. "Ah, anyway, who cares kung ano ang tawag doon? Grabe, ha, Sherrie. Totoo pala ang nasagap kong tsismis na nanliligaw sa iyo si Enrique Delhomme! Sa kanya galing lahat ng bulaklak at mga pagkain na ito. 'Ayan, o." Inabot sa akin ni Sal ang isang maliit na card.
Binasa ko ang nakasulat doong note:
Enjoy the flowers, my beautiful Sherrie.
-Enrique
Kanina, billboard. Ngayon naman, sangkatutak na flowers at food. Grabe talaga ang Enrique na iyon.
"Akala ko, nagpapaka-gentleman lang ang estudyante mong iyon tuwing inihahatid ka niya rito sa umaga. May balak pala siya sa iyo," komento ni Julie.
"Hindi ko siya estudyante," sabi ko sa department secretary.
"Hindi mo siya estudyante? Pero iyon ang sinabi niya sa akin noon nang itanong niya ang schedule mo kaya ibinigay ko naman. Ang ibig sabihin, umaaligid na pala siya sa iyo noon pa."
Kinurot ako ni Sal sa tagiliran. "Bilib ako sa iyo. 'Yong estudyanteng pinagpapantasyahan lang namin, nabihag ng beauty mo. Well, alam naming malabong sagutin mo siya pero enjoy-in mo na lang ang attention niya. Ipakita mo sa mga estudyanteng mas bata sa atin na mas malakas ang appeal natin kaysa sa kanila. Go girl! Itayo mo ang bandera natin."
Malabong sagutin ko si Enrique? Nagtaka ako kung bakit ipinagpalagay iyon ni Sal.
"Si Enrique Delhomme rin ba ang nagpalagay ng sweet message sa billboard na pinag-uusapan ng lahat ng estudyante rito, Sherrie?" tanong ni Julie.
"I don't know. Hindi ko pa naitatanong sa kanya," I lied.
"Ano, kakainin na ba natin ang mga ito? Gutom na talaga ako," hirit na naman ni Cynthia.
"Sige, mag-lunch na tayo," sabi ko.
Nagsikuha ng pagkain ang mga coteachers ko. Ikinuha ko rin ng lunch si Papa na nagsusulat sa desk niya. Ibinigay ko sa kanya ang pagkain.
"How about you, Chad? Gusto mo rin bang ikuha kita?" alok ko.
"No. Nag-brunch ako. Busog pa ako," tanggi ni Chad. Kanina ko pa napansin ang kakaibang pananahimik niya. Halatang hindi niya nagugustuhan ang panliligaw at ang mga bagay na ipinadala ni Enrique sa department para sa akin. Pero hindi ko makuhang mag-alala pa sa feelings niya. Masyado akong masaya.
"Mabuti pang patayin mo na sa lalong madaling-panahon ang pag-asa ng batang iyon, Sherrie," seryosong sabi ni Papa na patuloy lang sa pagsusulat.
"B-bakit naman po, Papa?"
"Hindi magandang tingnan. Baka akalain ng mga tao na nakikipagmabutihan o may balak kang makipagmabutihan sa estudyanteng iyon."
Paano kung may balak nga ako, Papa?
"Sayang, 'no?" sabi ni Sal na ngumunguya. "Kung kaedad mo lang sana si Enrique, medyo okay pa na sagutin mo siya kahit estudyante siya. But he's only nineteen. Darn."
"No, he's twenty-one," I said.
Umiling-iling si Sal. "He's nineteen. Everyone knows that."
Nineteen...
Nineteen?!
He's a teenager?!
Itinanggi iyon ng isip ko. There must be a mistake. Imposibleng nineteen years old si Enrique. He told me he was already twenty-one the first day we met.
Habang nagkakainan ang mga kasama ko ay hiniram ko ang PC ni Julie. Sinabi ko na bubuksan ko ang e-mail ko pero balak ko lang talagang i-research sa internet ang edad ni Enrique. Nag-type ako sa keyboard: Enrique Delhomme's age.
Wala akong nakuhang sagot sa internet. Naghanap pa ako nang naghanap. May mga nakita akong online news tungkol kay Congressman Antares kung saan na-mention si Enrique at ang biological mother niya pero hindi naiisipan ng reporters na ilagay ang edad ni Enrique. Medyo na-frustrate na ako.
Kapagkuwan ay may naalala ako. Sinabi sa akin ni Enrique na dinala siya ng biological mother niya sa France noong seven years old siya para makilala ang ama niya. Newly-weds lang daw noon sina Ezequiel Delhomme at Sophie Saavedra Delhomme.
Chineck ko sa internet kung kailan ikinasal ang parents ni Enrique. Twelve years ago. Twelve plus seven... Nineteen. Enrique was nineteen years old.
Oh God. I was in utter shock.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Seven
Enrique
I was starting to get worried. Kanina pa hindi nagre-reply sa mga text ko si Sherrie. Tinawagan ko siya pero nakapatay ang cell phone niya. Si Tito Harvey naman ang tinawagan ko. Cinonfirm ko kung nagawa niya ang hiningi ko. Positive. May mga bantay si Sherrie na sisiguro sa safety niya kahit nasaan siya. Walang kumokontak sa akin kaya ibig sabihin ay nasa maayos na kalagayan si Sherrie. Baka na-drain lang ang power ng cell phone niya.
Nag-drive ako papunta sa condo niya. Ewan ko kung bakit tense pa rin ako. Ah, baka may kinalaman lang ito sa paghamon ko sa biological mother ko kagabi. I told her to leave me and Sherrie alone. Sinabi kong huwag niyang gagalawin si Sherrie dahil sa sandaling gawin niya iyon ay hindi ako mangingiming gamitin ang pagiging Delhomme ko para siguruhing matatalo sa eleksiyon ang fiancé niya. Alam kong magdadalawang-isip na ang biological mother ko na ituloy ang threat niya ngayong ipinakita ko na handa akong lumaban sa kanila pero gusto ko pa ring magsiguro kaya humiling ako kay Tito Harvey na ikuha ng mga bantay si Sherrie.
Binuksan ko ang pinto ng condo. Nakita ko ang bag ni Sherrie sa couch pero wala siya sa sala at kusina. Wala rin siya sa silid. Where is she? Pinihit ko ang seradura sa banyo. Locked.
"Cherie?" tawag ko. Hindi siya sumasagot. Shit. What was the matter? Kung walang problema, dapat ay sumagot man lang siya sa pagtawag ko.
Bumalik ako sa kusina. Kinuha ko sa ibabaw ng ref ang set ng susi sa condo niya. Isa-isa kong isinuksok ang mga iyon sa doorknob sa pinto ng banyo hanggang sa marinig kong na-unlock iyon. Pumasok ako. Nakaupo si Sherrie sa sahig, nakasubsob ang mukha sa mga tuhod.
"Go away, Enrique," taboy niya sa akin.
Nilapitan ko siya. "Cherie, what's the problem?"
Nag-angat siya ng mukha, nanunumbat ang mga mata. "You lied to me."
Uh-oh. Naintindihan ko na ang nangyayari.
"You're nineteen. You're freaking nineteen years old! A teenager. I can't believe I slept with a teenager! Oh God." Sinapo niya ang noo na parang sumasakit iyon.
Actually, thankful ako na umabot pa nang ganito katagal bago niya nalaman ang totoo, but at the same time, hindi pa rin ako handa na harapin ang galit niya sa pagsisinungaling ko. Hindi ko gusto kapag galit siya sa akin. Gusto ko lang na... na tanggapin niya ako nang buo. All the time.
Umupo ako sa tabi niya. I touched her shoulder "Cherie, please don't get mad."
Pinalis niya ang kamay ko. "Don't touch me!"
"Cherie, my age doesn't matter."
"Oh yeah? If it doesn't matter then why did you lie?"
"I mean, gusto kong ipakita sa iyo na hindi mahalaga kung mas bata ako sa iyo. Nineteen nga lang ako pero naipakita ko sa iyo na puwede kitang pasayahin at ako ang tamang lalaki para sa iyo."
"How can you say that? Wala kang kinaibahan kay Garreth. Niloko mo rin ako."
"Cherie, I did not. Nagsinungaling ako pero hindi masasabing niloko kita dahil hindi iyon ang intensiyon ko. All I wanted was for you to give me a chance, not play you for a fool. Alam kong hindi mo ako bibigyan ng chance kung sinabi ko sa iyo sa simula pa lang na nineteen ako. And if only because of that, I'm not sorry I lied. Nagkaroon ako ng chance na makasama ka hanggang sa punto na ito dahil sa pagsisinungaling ko." Nakikiusap ang eskpresyon ko na unawain niya ako.
"No, you're just like him. Wala kayong pakialam sa consequences ng ginawa n'yo, kung mapasama man ako. Wala kayong pakialam sa mararamdaman ko kapag nalaman ko ang totoo, kahit masaktan ako. Ang importante lang sa inyo ay magawa at makuha ang gusto n'yo. Sarili n'yo lang ang iniisip n'yo. You're both childish and self-centered!"
"Cherie, please. Don't say that." Hinila ko siya palapit sa katawan ko at niyakap. Tumanggi akong pakawalan siya nang magtangka siyang lumayo. "I only did all of that because I love you." Itinaas ko ang mukha niya. I looked straight into her eyes and said, "I love you, Sherrie."
Tila hindi niya alam kung paniniwalaan ako. "Do you? I think you just wanted to feel loved again, Enrique. Gusto mong mahalin kita dahil 'yong may nagmamahal sa iyo ang pinakagusto mong pakiramdam pero kung minahal mo ako, iyon ang hindi ako sigurado. Dahil kung mahal mo talaga ako, hindi mo ipagpipilitan ang isang bagay dahil lang gusto mo kahit mapapahamak at masasaktan ako dahil doon. That's not love."
I don't care, I don't care, I don't f*cking care! Wala akong pakialam kung tingin niya ay mali ang ginawa kong pagpupumilit ng sarili ko sa kanya. I needed to be a part of her life. Uulitin ko pa rin ito kung kinakailangan makuha ko lang siya.
"Hindi ka masasaktan. Hindi ko hahayaang mangyari iyon. Alam kong nag-aalala ka lang sa sasabihin ng ibang tao, cherie. But in the end, hindi na magiging mahalaga ang opinyon nila dahil magiging masaya tayo. I will make you happy every single day of your life, Sherrie. I swear."
Umiling siya. "I'm not sure if this will work out, Enrique."
"Of course it will." "Hindi sasang-ayon ang papa ko na magkarelasyon tayo. Na-disappoint ko na siya noon. Nangako ako sa kanya na hindi na ako gagawa ng anumang bagay na ikapapahiya niya sa mga tao. Pagkatapos, makikipagrelasyon ako sa nineteen-year-old college student?"
"Our age difference is really not a big deal. Mari-realize din iyon ng Papa mo balang-araw. Know what? You're just shocked and confused right now. Mabuti pa, magpahinga ka na at bukas, kapag medyo malinaw na ang isip mo, mag-uusap uli tayo. Alright?"
Hindi siya tumanggi nang alalayan ko siyang tumayo. Dinala ko siya sa silid. Umupo siya sa kama. Nakayuko siya at nakatitig sa magkasalikop na mga kamay niya.
"Puwede bang iwan mo muna ako? Doon ka na muna sa condo mo matulog. Gusto kong mapag-isa ngayong gabi," hiling niya.
I didn't want to leave her tonight, hindi sa ganitong kondisyon. Hindi ako mapapakali kung malayo ako sa kanya. Pero kapag tumanggi ako, lalo niyang iisipin na wala akong konsiderasyon sa situwasyon at nararamdaman niya, na ang gusto ko lang ang mahalaga sa akin.
"No problem, cherie. Pero buksan mo ang cell phone mo. I'll check up on you tomorrow." Lumabas ako ng condo niya, my stomach tied up in knots. Gusto kong sabihin sa sarili ko na magiging okay na ang lahat bukas pero ang totoo ay hindi ako sigurado sa mga mangyayari.
Kinaumagahan, tinawagan ko si Sherrie para sabihing dadaan ako sa condo niya para ipaghanda siya ng breakfast pero tumanggi siya. May headache raw siya at mas gusto niyang ituloy ang pagtulog. I felt anxious. What was going through her mind? Anuman iyon, nahiling ko na sana ay hindi kasama doon ang paglayo sa akin.
Please fight for me, cherie. I know you love me too. My heart wants to believe that you do love me, that you need me. Don't push me away.
Mabigat man ang pakiramdam ay pumasok ako sa school. Hindi rin naman pumapasok sa ulo ko ang itinuturo ng prof ko. "Mr. Delhomme."
Nag-angat ako ng tingin nang marinig ang malakas na pagtawag sa akin ng lalaking professor ko. Gaano katagal na niya akong tinatawag? I had no idea.
"You can leave my class. You're excused."
Nagtatakang napakurap ako.
Siniko ako ni Hermes, 'tapos ay iminusyon niya ng ulo ang lalaking naka-barong na nakatayo sa nakabukas na pinto. "Ipina-excuse ka na raw ni Congressman Antares sa dean," bulong niya.
Congressman Antares? What the hell?
Kinuha ko ang bag ko. Lumabas ako ng classroom. Ihahatid raw ako ng lalaking naka-barong sa kinaroroonan ni Joben. Dinala niya ako sa isang nakaparadang kulay asul na 4x4. Pumasok na raw ako.
"Hindi ako sasama sa inyo," sabi ko nang gumana na nang maayos ang isip ko.
Bumaba ang bintana sa front passenger seat. I saw Congressman Antares's mocking face. "Hindi kita ipapa-salvage, Enrique. Wala kang dapat ikatakot para sa buhay mo."
Hindi ako kumilos dahil diskumpiyado pa rin ako. Hindi ko pagtitiwalaan ang mga salita ng lalaking ito.
"Enrique, maraming nakakaalam na pinuntahan kita rito. Kung may mangyaring aksidente sa iyo, ako ang ituturo ng lahat at nasisiguro ko na hindi titigil ang pamilya mo hangga't hindi ako naipapakulong. Alam kong kayang-kaya nilang gawin iyon. Maniwala ka, masyadong malakas ang pagnanais kong maupo sa senado para gumawa ng kaistupiduhan."
This time I believed him. Tuso si Congressman Antares. Hindi niya ilalagay ang sarili sa alanganin.
"Ano'ng kailangan mo sa akin?" I asked.
"Mayroon akong gustong mga sabihin sa iyo. May meeting kami ng campaign manager ko sa headquarters namin. Nandoon rin ang mommy mo. Hinihintay na nila tayo."
"She just gave birth to me, but she's not my mom."
He acted bored. "Sa totoo lang, wala akong pakialam at hindi ako interesadong marinig ang drama n'yong mag-ina sa buhay. Pero maniwala ka sa akin, kailangan mong marinig ang mga sasabihin ko sa iyo."
Nag-isip ako sandali at nauwi sa desisyon na mas mabuti para sa akin kung alam ko ang tumatakbo sa isip niya kaysa hindi. Keep your enemies close, sabi nga.
Sumakay ako sa likuran ng malaking sasakyan. Nakatabi ko ang dalawang bodyguards ni Joben. Hinintay kong sabihin na niya ang pakay sa akin pero may kinakausap siya sa cell phone, sinasadyang ignorahin ako. Alam kong paraan niya iyon ng pag-intimidate sa akin. Ipinapakita niya sa akin na wala ako kumpara sa kanya kahit pa isa akong Delhomme.
Hindi ako nagpaapekto sa power tripping ng pulitiko. Hinayaan ko siyang makipag-usap sa cell phone habang bumibiyahe kami.
Makalipas ang kulang isang oras ay huminto kami sa isang skyscraper sa Makati. Pumasok kami sa isang office suite sa twenty-ninth floor. May mga taong nagmi-meeting sa isang lamesa.
Nandoon rin ang biological mother ko. Naka-designer suit at oversized shades siya. Nasilip ko ang nangingitim na gilid ng mga mata niya. She had a black eye. Napakunot ang noo ko. Saan niya iyon nakuha?
Nagsindi ng sigarilyo si Congressman Antares sa kabila ng air-conditioned ang opisinang iyon. Lumapit siya sa lalaking naka-suit na nahulaan kong campaign manager niya. Nag-usap sila sandali. Pagkatapos ay binalikan niya ako habang nakatingin sa nagmi-meeting na mga tao at bumubuga ng usok sa bibig.
"Ang sabi ng tangang ina mo, ipaubaya ko na sa kanya ang pagkausap sa iyo dahil kayang-kaya ka raw niyang pasunurin. Hindi dapat ako nagtiwala sa kanya. Nainsulto ako dahil mukhang iniisip ng isang gaya mo na may gatas pa sa mga labi na nabahag ang buntot ko sa banta mong pababagsakin ang political career ko."
Buong kaarogantehang pumihit siya paharap sa akin. "Ano ba'ng ipinagmamalaki mo? Ang impluwensiya ng apelyidong Delhomme? Masyado kang kumpiyansa. Hindi lang pera ang nagpapaikot sa mundo, tatandaan mo iyan. Mas mayaman ka sa akin, totoo, pero mas makapangyarihan ako sa iyo. Paano iyon nangyari? Fear, Enrique, fear. Ang taong may kakayahang maglabas ng takot ng mga tao sa paligid niya ang pinakamakapangyarihang tao."
Naniningkit ang mga mata na humitit siya sa sigarilyong nakaipit sa mga daliri niya. "Paano ko ba mapapalabas ang takot mo? Ano ang pinakamahalaga sa iyo ngayon na kayang-kaya kong saktan... o patayin? 'Yong teacher?"
Sa galit ko ay dinakma ko siya sa kuwelyo. "Don't you dare touch Sherrie or I will—"
"Ano? Sisirain mo ako?" Idinipa niya ang mga kamay. "Sure. Kaso, kahit sirain mo ako hanggang sa gumapang ako, maibabalik mo ba ang buhay ng taong mahal mo kung patay na siya? Hindi. Naroon ang kaibahan natin, Enrique. Kaya kong dumihan ang mga kamay ko makuha ko lang ang gusto ko. Ikaw? Ang pamilya mo? Kaya n'yong magpabagsak ng mga tao o kompanya kung gugustuhin n'yo pero hindi kaya ng konsensiya n'yo ang mga bagay na kaya kong gawin."
Hindi ako makapaniwala na patuloy lang sa normal na pag-uusap ang mga tao sa opisinang iyon na parang hindi nila naririnig ang napakasamang lumalabas sa bibig ng demonyo sa harapan ko.
"Mag-usapang lalaki tayo ngayon. Gagawin mo ang lahat ng ipagagawa namin sa iyo. Bilang kapalit, hindi ko gagalawin ang babae mo. Kung tatanggi ka, ipapapatay ko siya. Kahit protektahan o ilayo mo siya, makakagawa ako ng paraan para matapos siya. Siyempre, alam kong pagbabayarin ako ng Delhommes kapag may nangyari sa kanya. Hindi na ako magiging senador. Makukulong ako. Pero nasisiguro ko na magiging mas miserable ka pa rin sa akin habang ipinagluluksa mo ang pagkamatay niya. Ano'ng pipiliin mo?"
"F*ck you." Nanginginig ako sa sobrang galit.
Ngumisi siya. "Alam kongpumapayag ka na, Enrique. Nakikita ko ang takot sa mga mata mo. Takot ka sa isang mundo na wala siya." Tinapik-tapik niya ako sa braso. "Welcome to the team. Siya nga pala, bukod sa tutulungan mo kami sa pangangampanya, gusto kong iwasan mo ang makipagkita sa babaeng iyon habang hindi pa tapos ang eleksiyon. Masyadong malakas ang karisma mo. Magagamit natin iyon para mahakot ang boto ng mga kabataan. Ayokong isipin ng mga dalagang Pilipina na hindi na available ang prinsipeng pinapangarap nila."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Eight
Sherrie
Masakit pa rin ang ulo ko nang bumangon ako bandang tanghali. Nagising na ako kaninang umaga, bago ako tinawagan ni Enrique, pero mabigat ang pakiramdam ko kaya pinili kong bumalik sa pagtulog. Umupo ako sa gilid ng kama, hinilot ang noo ko. "Damn you, Enrique. You have an angel's face but I just knew it. You were trouble. Talking to you that day was a mistake. You're... Ugh! You're nineteen! Nakakainis ka!"
Why nineteen? Bakit kailangang maging teenager siya? Kahit sana man lang naging twenty years old siya.
Sheesh. Nakuha ko pang tumawad. Kahit twenty o twenty-one siya, isa pa rin ang makikta ng mga tao: mas matanda ako sa kanya. Pero dahil nga nineteen siya, it just made things worse. Cradle snatcher ang magiging labas ko nito. And the worst? Student siya. Nakikinita ko nang pagbibintangan ako ng mga tao na sineduce si Enrique and since mas bata siya sa akin at teacher ako, ipagpapalagay nilang madali akong nagtagumpay na gawin iyon. Sometimes, distorted mag-isip ang mga tao. Mga judgmental. Kaya paano ako hindi mag-aalala?
Maybe you shouldn't. Siguro ang sariling kaligayahan mo na lang uli ang dapat na iniintindi mo, hindi ang iisipin ng mga tao, my mind said.
My happiness. Iyan na naman. Kaya ako palaging napapasama, dahil mas pinipili ko ang isinisigaw ng puso ko, dahil gusto kong maging masaya. Pero minsan short-lived lang naman ang happiness na naibibigay sa akin ng mga bagay na pinipili ko. So in the end, nagiging mistake lang sa buhay ko ang bagay na iyon. Teacher ako kaya dapat ay nakuha ko na ang lesson sa mga past experience ko. Pero bakit ganito? Bakit parang ang hirap isipin na tatalikuran ko si Enrique? I can't imagine waking up day after day not seeing his face and smile. Or eating the food that he had prepared for me. Or making love with him. Especially the latter.
I can't imagine making love with anyone but that beautiful, angelic boy.
"Bakit mo ba ito ginagawa sa akin, Enrique?" Sinapo ko ang mukha ko. Hindi ko talaga mapigilang mamroblema. 'Yong positive kasi ang subukan mong tingnan. Positive, positive. Well, Enrique said that he loved me. Wala siyang pakialam sa sasabihin ng mga tao at handa raw niyang ipaglaban ang mayroon sa amin. That made me feel a little better. Pero may pagdududa na namang sumingit sa isipan ko. He's nineteen. Gaano siya kasigurado sa nararamdaman niya? He loves me now, pero paano naman next month, or next year?
Hindi naman itinanggi sa akin ni Enrique na marami na siyang naging girlfriend noon. Kasi nga, gusto niya raw makaranas ng love na katulad ng mayroon ang parents niya. Hindi niya raw iyon naramdaman with his past girlfriends. So, ibig sabihin, may possibility rin na iwan niya ako at mag-move on siya sa ibang babae. Masakit man tanggapin, I think may possibility na mangyari iyon. Gaya nga ng sinabi ko kay Enrique, may pagka-immature siya. Para siyang bata na idinadaan sa pangungulit kapag mayroon siyang gusto. He didn't listen to reason. What he wanted, kailangan niyang makuha. Hindi siya sensitive sa feelings ko. Naka-focus siya sa needs and wants niya. Yes, hindi siya masama. Mabait siya. Marunong din siyang mag-alaga. Pero childish pa. And I didn't think na dahil iyon sa bata pa siya. It was not something na maa-outgrow niya naturally kapag nadagdagan ang edad niya. Kasama na iyon sa character niya, deep-seated, dahil sa pinagdaanan niya nang childhood niya.
Paano kung hindi totoo na naghahanap lang siya ng girl na makakapagparamdam sa kanya ng love na katulad ng mayroon ang daddy niya sa stepmom niya? What if natural lang talaga para sa kanya na maghanap nang maghanap ng girl na magmamahal sa kanya? Siya nga mismo, aminado na natutuwa siya kapag may girls na nagbibigay sa kanya ng attention. Hindi ko mapigilang maisip ang mga bagay na iyon.
"Stop it. Sumasakit lang lalo ang ulo mo," I told myself. Minabuti kong magtimpla ng coffee sa kusina to distract myself. May a-attend-an dapat akong lecture sa graduate school pero hindi ko na pinuntahan dahil hindi rin naman ako makakapag-concentrate. Baka maipahiya ko lang ang sarili ko doon.
May kumatok sa pinto. Kumabog ang puso ko. Ang una kong naisip ay si Enrique. Pero may susi nga pala siya ng condo ko kaya malabong siya ang kumakatok.
Ibinaba ko na muna ang coffee mug. Pumunta ako sa pinto. "Sino iyan?"
"Ako ito, Sherrie. Ang papa mo."
Si Papa! Oh my God! Tumingin ako sa condo ko, chineck kung may gamit si Enrique na pakalat-kalat. Nang wala akong makita ay binuksan ko ang pinto.
"Papa? Ano ang ginagawa mo rito? Hindi ba may klase ka mayamaya?"
"Dumaan lang ako rito. Nakita ko ito dito sa pinto pagdating ko." Tinanggap ko mula sa kanya ang isang brown envelope. "Tumawag ako kay Dr. Santiago. Hindi ka raw nagpakita sa lecture niya." Kaibigan ng papa ko ang isa sa mga professor ko sa graduate school. "Mabigat ang pakiramdam ko, Papa," pagdadahilan ko.
"Uminom ka na ba ng gamot?"
"Iinom pa lang po sana pagkakain ko. Nasa kusina ako pagdating n'yo. Gagawa sana ako ng makakain," pagsisinungaling ko na naman.
"'Yong madaling tunawin ang ihanda mo."
"Opo. Bakit kayo tumawag kay Dr. Santiago kanina?"
"Tinatawagan kita kanina pero hindi kita makontak. Magbibilin sana ako sa kanya na kapag nagkita kayo sa lecture hall ay sabihin sa iyo na puntahan mo ako sa St. Michael's dahil nais kitang makausap."
Naalala ko na pinatay ko nga pala ang cell phone ko. Baka kasi tawagan na naman ako ni Enrique at gusto kong magpahinga na lang kaninang umaga. "You wanted to talk to me? Bakit? Tungkol saan, Papa?"
"May tumawag sa akin sa bahay. Ang sabi niya'y madalas na nagpapalipas ng gabi rito ang isa sa mga estudyante sa St. Michael's."
Oh no! Sigurado ako na namutla ako.
"Is that true?"
"Hindi po, Papa!" automatic na pagtanggi ko. "S-sino naman ang nagsabi niyan sa inyo?"
"Hindi siya nagpakilala. Concern lang daw siya dahil umaakto nang hindi tama ang anak ko at pagsabihan raw kita. Mga guro pa naman daw tayo sa isang respetadong unibersidad pero wala tayong moralidad." Mukhang inis ang papa ko na may uminsulto sa kanya. "Baka prank call lang, Papa. Hindi mo na dapat pinansin. Wala lang magawa iyon." Oh boy. Lagot ako kapag ni-ransack ni Papa ang kuwarto ko. Malalaman niyang nagsisinungaling ako.
"Pakiramdam ko ay iyong mayamang estudyante sa St. Michael's na nanliligaw sa iyo ang tinutukoy ng tumawag sa akin," nakakunot-noong sabi ni Papa, may bahid ng pagdududa sa mga mata. "S-si Enrique? Nagpupunta siya rito pero hindi ko siya ine-entertain." Darn! Bakit hindi ko na lang inamin ang totoo sa simula pa lang para hindi ako napipilitang mag-string ng lies? Sabi nga, kapag nagsinungaling ang isang tao, kailangan niyang i-support iyon ng mas maraming lies. Ganoon ang pakiramdam ko na nangyayari ngayon.
Kung umamin lang sana ako agad. Ano? Kung umamin ka, nag-walk out na ang papa mo nang galit sa iyo. Baka hindi ka na niya kausapin.
"Sigurado kang walang namamagitan sa inyo ng lalaking iyon?"
"Wala po."
Natawag ang atensiyon namin ng transwoman na lumapit sa amin. Bigla kasi siyang sumingit sa usapan namin ni Papa. "Ay, sino, father dear? 'Yong matangkad na poging mukhang anghel na boylet?"
Namutla uli ako. Pakiramdam ko rin, magkaka-heart attack ako. I'm... dead.
Hindi komportable si Papa sa presensiya ng mga taong kabilang sa third sex dahil konserbatibo at tradisyunal siyang lalaki pero ngayon ay itinuon niya ang isandaang porsiyentong atensiyon sa tenant ng kabilang unit. "Kilala mo si Enrique?"
"Hindi naman, papa dear. Isang beses lang kaming nagkaharap at muntik na akong mahimatay sa kaguwapuhan niya. Pero 'yang anak n'yo, nakuha pang magpakipot sa kanya! Hay, so unbelievable. Hindi yata normal ang anak n'yo. Ganoon kasarap na ulam, tinatanggihan." Kinindatan ako ng transwoman bago siya nagpatuloy sa paglalakad sa hallway patungo sa elevator.
Bumuka ang bibig ko sa nangyari. Ngayon ako naniniwala na totoong may miracles.
Bumaling sa akin ang papa ko. "Pasensiya ka na sa akin kung pinagdudahan kita," hingi niya ng paumanhin.
"Okay lang po iyon, Papa."
"Hindi sa akin. Hindi ko dapat inisip man lang na ginawa mo 'yon. Anong klaseng ama ako na pinagdududahan ang sarili kong anak dahil sa sabi-sabi ng iba? Natuto ka nang maging maingat sa mga aksiyon mo dahil sa nangyari sa iyo noon. Hindi ko dapat kinalimutan iyon bago ako nagpunta rito. Patawarin mo ako. Mula ngayon ay nasa iyo na ang buong tiwala ko." Pinisil niya ang balikat ko. Pagkatapos ay nagpaalam na rin siya na papasok sa St. Michael's bago umalis. Kahit nakalusot ako, mas sumama naman ang pakiramdam ko sa pagtatago ng katotohanan kay Papa. Nagkaroon din akong muli ng doubts sa involvement ko kay Enrique. It was really not a good idea. Ang puso ko lang ang nag-iisang nagsasabi ng kabaligtaran.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twenty-Nine
Enrique
"Calm down, Enrique," pag-pacify sa akin ni Tito Harvey. Pumunta ako sa opisina niya pagkagaling ko sa headquarters ng kampo ni Joben.
"I can't. Pakiramdam ko, mali siya, Tito. Parang kayang-kaya kong pumatay o magpapatay ng tao ngayon kahit hindi ako kasinsama niya. I want to kill him," tiim-bagang at nakakuyom ang mga kamay na wika ko.
"Galit ka lang kaya mo nasasabi iyan. Hindi halang ang kaluluwa mo gaya ng fiancé ng mommy mo. Hindi ka kriminal."
"She's not my mom! Nasa France ang mommy ko. Wala akong mommy na makikipag-alyansa sa isang demonyo."
"Totoo ang huling sinabi mo. Antares is an evil man. Pagkatapos kong banggitin sa daddy mo ang hinala ko na balak ka lang gamitin ni Janice sa pangangampanya ng fiancé niya, inutusan niya akong imbestigahan si Antares." May kinuha si Tito Harvey na envelope sa drawer ng executive desk. "Report ito ng private investigators na kinuha ko."
"What did they find out?"
"Maliban kay Janice, tatlong babae na ang kinasama niya noon. May bali-balita na sinasaktan niya ang mga babaeng nakakarelasyon niya."
"What?"
"He beats women. Sadistic si Antares. May nakalap rin na impormasyon ang investigators ko na nawala ang isa sa mga babaeng dating kinasama niya. Most probably, he had her killed. Malaki rin ang posibilidad na sinasaktan niya si Janice."
Naalala ko ang black eye na nakita ko sa biological mother ko kanina. "Why is she with him?" I asked, puzzled. Bakit pipili ang biological mother ko ng ganoong klaseng lalaki? Oo nga, masama siya. Pero galing pa rin siya sa magandang pamilya. Nirerespeto ang mga Valles.
"She's into that kind of relationship. Hindi lang si Congressman Antares ang unang bayolenteng lalaking nakarelasyon ni Janice."
"What? Siya mismo ang may kagustuhan na gawin siyang punching bag ng mga lalaki?"
"Lumalaban siya. Agresibo rin si Janice. May tendency ang ilang tao na maging addicted sa substance, isang tao, o trabaho. Addictive personality ang tawag doon. But Janice, she craves drama, she feeds on it. Pain, disorder, anger, ang mga iyon ang nagbibigay sa kanya ng high."
"She needs help." Naisuklay ko ang mga daliri sa buhok ko.
"She needs to help herself. Sa tingin mo ba, hindi siya sinubukang ayusin ng parents niya? Tutol ang parents niya sa mga pinipili niyang makarelasyon pero hindi siya nakikinig sa kanila. May mga tao na hindi kayang ayusin ng ibang tao, Enrique. Kung tumatanggi silang makinig sa ibang tao, kung hindi sila willing na tulungan ang sarili nila, walang mangyayari. Dapat ay manggaling sa kanila mismo ang kagustuhang magbago."
Sa kabila ng sinabi ni Tito Harvey ay ang sama pa rin ng pakiramdam ko sa mga sinabi niya tungkol sa babaeng nagsilang sa akin sa mundo. "Kung ganoong relasyon ang hanap niya, bakit gusto niyang maging asawa ni Dad noon? Hindi bayolente si Dad. Why would she want to marry him?"
"Alam niyang hindi siya mamahalin ng dad mo kahit kailan. Nilinaw na iyon sa kanya ng father mo noon pa. Pero naniniwala siyang kaya niyang i-manipulate ang dad mo na pakasalan siya. Kapag nangyari iyon, kapag naikasal sila, ano sa tingin mo ang mangyayari? Day by day, your father would hate being married to her. Worse, itutulak ni Janice ang daddy mo para lalong magalit sa kanya hanggang sa magmistulang impiyerno ang pagsasama nila. Itutulak niya ang daddy mo na maging masama at malupit. Nangyayari iyon sa ilang lalaki na trapped sa hindi masayang marriage."
Nakita ko ang katotohanan sa sinabi ni Tito Harvey na gagawa ang biological mother ko ng mga bagay na ikakagalit ni Dad. Nakita ko iyon nang isama ako ng biological mother ko sa France. You would think na magkukunwari siyang mabait para makuha ang affection ni Dad. But no. Hindi niya itinago ang pagiging bitch niya. Nakuha pa niyang saktan noon si Tita Sophie. I guessed, iyon nga talaga ang personality niya. She couldn't help doing things that would make the people around her hate her, then hurt her afterwards.
Kaya ba hindi niya ako makuhang mahalin kahit anak niya ako? Because all I wanted before was to love her and be loved by her? Hindi iyon normal para sa kanya dahil ang gusto niya ay manakit at makaramdam ng sakit.
Naisip ko rin ang parents ng biological mother ko. They were cold. Walang mas importante sa kanila kundi ang pangalan nila. Mas matimbang para sa kanila ang reputasyon kaysa sarili nilang kadugo. Kaya nagawa nilang utusan ang biological mother ko na itago ako sa mga tao para hindi ako pagmulan ng eskandalo sa pamilya nila. Maybe, just maybe, hindi rin nakaramdam ang biological mother ko ng pagmamahal sa parents niya noon kaya naging ganito siya ngayon. Dysfunctional. Only maybe dahil alam ko na hindi palaging kasalanan ng parents kung napapasama ang anak nila. May free will ang lahat ng tao.
"Mabuti na lang at hindi nahulog si Dad sa biological mother ko." Twice. Noong teenagers sila at noong bagong kasal si Dad.
"Janice is no match to your dad. Kahit hindi namagitan noon ang parents ni Janice at itinuloy niya ang paghahabol sa daddy mo, hindi pa rin niya makukuha ang daddy mo."
"Bakit nga ba nag-give up si Mommy kung gustong-gusto niya talaga si Dad? Bakit hindi niya sinuway ang parents niya?" Parang out-of-character kasi ni Mommy ang mag-give up.
"Her parents threatened to disown her."
"I know that."
"Janice couldn't live without drama in her life but she also couldn't live like a pauper. She's very spoiled and materialistic."
Napatango ako, naintindihan na sa wakas. "Iyon nga rin pala ang dahilan kung bakit bigla siyang nagdesisyong agawin si Dad kay Tita Sophie. Nabulag siya ng kagustuhan niyang maging asawa ng isang Delhomme. She likes prestige."
"Mas mabilis niyang tinanggap na walang mangyayari sa paghahabol niya sa Dad mo sa France dahil alam niyang may iba pang mga isda sa dagat. Ayaw na niyang mag-aksaya ng panahon sa lalaking alam niyang hindi ibibigay ang gusto niya."
"Mayaman ang lahat ng nakarelasyon niya?"
"Yes."
"Pero nananakit ng babae Bastards," I muttered. "What are we gonna do about Congressman Antares? I can't let him touch Sherrie,"pag-iiba ko ng paksa.
"He won't. He's nothing but a bully. Pinapaikot ka lang niya. You're nineteen, Enrique. Iyon lang ang dahilan kung bakit iniisip niyang kayang-kaya ka niya. But think of it this way: kung ang ama mo ang kaharap niya kanina, makakapagsalita ba siya ng ganoon? I doubt it na makakapagbitaw siya ng threat sa ama mo. Sinungaling ang taong magsasabi na hindi sila natatakot na banggain ang Delhommes."
"But what if he was telling the truth? Hell, I don't think na makakaya ko kapag may nangyaring masama kay Sherrie, Tito Harvey." Isipin pa lang iyon ay para nang may bahagi ko ang namamatay. "I'll ask Sherrie to go overseas with me. Kailangan ko siyang ilayo rito."
Kahit nagbanta si Joben na hahanapin niya kami kapag itinago ko si Sherrie, may paraan naman para hindi niya kami mahanap. We could live in a private island. Palalagyan ko iyon ng maraming bodyguards at lahat ng high-tech security system.
"There's no need for that. Congressman Antares was only bluffing. Ang totoo lang sa mga sinabi niya ay marunong siyang hanapin ang kahinaan ng isang tao. Na-sense niyang si Sherrie ang maaari niyang ipanakot sa iyo, so he grabbed the opportunity. Pero walang sense sa threat niya sa iyo. Bakit niya gagalawin si Sherrie kung alam niyang iyon ang magiging dahilan ng pagbagsak niya dahil hindi siya titigilan ng pamilya mo? Nakahanda siyang makulong kapag nagmatigas ka sa demand niya? I don't think so. Walang ibang mas mahalaga sa kanya ngayon kundi makaupo sa senado. Hindi niya itatapon ang lahat ng pinaghirapan niya. Nilalaro niya lang ang isip mo para gawin mo ang gusto niya. "Kahit politician siya, kung totoong makapangyarihan siya, hindi siya magre-resort sa pamba-blackmail sa iyo para makakuha ng boto. If he is as powerful as he want to think he is, yumuyuko na sana sa kanya ang lahat, kabilang ang Presidente ng Pilipinas. That man is a joke compared to your father, Enrique, or to you. Hindi ka niya mahahawakan kung hindi ka papayag. Alam kong alam mo rin ang bagay na iyan. Magulo lang ang isip mo ngayon dahil nag-aalala ka para kay Sherrie."
Tumango-tango ako, medyo umaangat na ang makapal na ulap na nakakulapol kanina sa utak ko. "Yes. You're right, Tito Harvey. Alam ko rin na nagba-bluff lang siya Joben kanina. Ang una kong instinct pagkatapos niya akong kausapin ay puntahan ka dahil alam kong lilinawin mo ang isip ko tungkol rito. I knew that you would tell me the things that I already know intuitively."
"You're more like your father than you think, Enrique. Pero bata ka pa. Okay lang na minsan ay naguguluhan ka at hindi sigurado sa sarili mo. Ganyan rin ang ama mo nang magkaedad kayo. Hindi siya masyadong sigurado sa sarili niya dahil sa personal issues niya. Nakagawa siya ng mga pagkakamali."
Alam ko ang tinutukoy ni Tito Harvey. Naghiganti noon si Dad sa legal na pamilya ng biological father niya. That was how he'd met my biological mother.
"But like him, you also possess the potential to reach the top. Balang-araw, kapag nag-mature ka pa at na-overcome mo ang mga kahinaan mo, kung ano ang daddy mo ngayon—a successful and happy family man—ay magiging ganoon ka rin. Trust me on this."
Paglabas ko ng Abbey Tower, naalala ko ang naisip ko na tumira kami ni Sherrie sa isang private island. Kanina ay isang solusyon lang iyon sa problema. Pero ngayong na-realize ko na hindi naman pala talaga nag-e-exist ang problemang inakala ko, that Joben had only played mind games with me, naging maganda pa rin para sa akin ang ideya ng pagtira sa private island kasama si Sherrie. In fact, I liked the idea even more now.
Ang tanong ay kung papayag siya, lalo na ngayon na alam na niya ang tungkol sa pagsisinungaling ko sa tunay na edad ko. I hoped na hindi pa siya nagdedesisyong putulin ang ugnayan namin. I hoped na ma-realize niyang kailangan niya ako sa buhay niya. Kung hindi... para na rin niya akong pinatay.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty
Sherrie
Wednesday morning. Naglalakad ako papasok sa campus. I missed Enrique. Hindi pa uli kami nagkakausap dahil hindi ko pa binubuksan ang cell phone ko. Maybe he took it as a sign na ayoko pa munang makipag-usap o makipagkita sa kanya. Magulo pa rin ang isip ko kung ano ang dapat kong gawin. But a big part of me was really missing him.
Kaya ko ba ang ganito? Kaya ko bang tikisin ang damdamin ko? I never told him, I never acknowledged it out loud, but I knew I loved Enrique Valle Delhomme. Mas makapangyarihan ang nararamdaman ko sa kanya kaysa sa love na naramdaman ko noon kay Garreth. In fact, hindi maikukumpara ang dalawa sa puso ko. I guessed my romantic side just fooled me into believing that I loved Garreth before, pero hindi pala. Si Enrique pa lang talaga ang lalaking minahal ko. Pero bakit ganoon? Bakit kailangan naming pagdaanan ang ganito? Bakit kailangang maging magulo ang situwasyon? I just wanted a perfect romance for once, jeez. I just wanted to be happy like everyone else. I sighed.
Naglalakad pa rin ako nang makita ko si Enrique na pasalubong sa akin. Bumilis ang tibok ng puso ko. Gaya ko, mukhang naghihirap rin ang kalooban niya. Tila wala pa siyang tulog. Nagbaba ako ng tingin at umiwas pero hinabol niya ako at hinawakan sa braso.
"Sherrie."
"G-good morning." Hindi pa rin ako makatingin nang diretso sa kanya. Kahit kailan, masyadong malakas ang epekto sa akin kapag nakikita ko ang maamong mukha niya. Kailangan kong makapag-isip nang malinaw. Hindi puwedeng puro emosyon ang pairalin ko.
"Don't try to avoid me please. Binigyan na kita ng space. Stop doing this to me now."
Space? Isang araw? "I need more time to think, Enrique. Complicated ang situation natin."
"Damn it. It's not. You're just overthinking this. We need each other. Walang dahilan para lumayo tayo sa isa't isa dahil lang sa sasabihin ng mga tao."
I sighed again. "It so happenned na isa sa mga tao na 'yon ay papa ko, Enrique. Hindi puwedeng balewalain ko na naman ang magiging impact sa kanya ng gagawin ko. He's my father."
"I will talk to him. Hindi masama ang intention ko sa iyo. Makukuha ko ang blessing niya sa ating dalawa."
"Hindi siya ang tipo ng tao na mai-impress mo dahil Delhomme ka, Enrique. Wala siyang pakialam sa impluwensiya ng pamilya mo."
"Hindi ang pangalan ng pamilya ko ang gagamitin ko. Ako lang bilang lalaki. Lalaki na gustong mahalin ang anak niya."
"Maybe this is not the right time." Katatapos lang naming mag-usap ni Papa. Siguradong sarado pa ang isip niya pagdating kay Enrique. He was younger than me and a student. Para kay Papa, unacceptable ang magkaroon kami ng relasyon ni Enrique dahil sa napaka-tradisyunal na mga paniniwala niya.
Pinilit kong tanggalin ang kamay ni Enrique sa braso ko. "Next time na lang tayo mag-usap. Magulo pa ang lahat sa ngayon. Bigyan mo ako ng chance na makapag-isip pa kung ano ang dapat nating gawin. Okay?"
"Hell, no! Naggi-give up ka na. Unti-unti mo na akong iniiwan. I can't let you abandon me, Sherrie. I need you so much."
"We're making a scene. Please let me go."
"Do you think I can?"
"Hindi makakatulong itong ginagawa mo. Mas pag-uusapan lang tayo ng lahat, eh."
"I don't fucking care. Bakit hindi ka maging ganoon rin? Bakit ba iniintindi mo pa sila?"
Heto na naman siya. Pushy at insensitive sa feelings ko. Alam ko naman, nahihirapan siya. Pero may mga bagay na hindi namin mababago. Hindi puwedeng makuha na lang niya ang lahat ng gusto niya dahil ginusto niya. Kailangan din niyang ikunsidera ang nararamdaman ng ibang tao.
Isa pa, hindi ko naman sinabi na layuan na namin ang isa't isa. I just asked him for a little time. Ako naman ang maja-judge ng mga tao kapag nagkarelasyon kami. Ako ang may father na madi-disappoint sa akin. Masama bang humiling ako sa kanya na bigyan niya ako ng sapat na panahon para ihanda ang sarili ko? Mahirap ba na intindihin rin niya ang pinagdaraanan ko? "Let her go. Now."
Sabay kaming napatingin sa pinagmulan ng maawtoridad na tinig. I saw Chad. Tinitingnan niya nang masama si Enrique.
"Hindi mo ba ako narinig, Mr. Delhomme? Ang sabi ko'y bitiwan mo siya. Stop harassing Miss Leones. Kapag hindi mo pa siya tinigilan ay ipatatanggal kita sa school na ito."
Masama rin ang tingin ni Enrique kay Chad. Gayunpaman ay binitiwan na niya ako. Natauhan na rin siguro siya na nakakagawa kami ng eksena sa campus.
"Let's go, Sherrie."
Nakayukong nilagpasan ko si Enrique. Naglakad na kami ni Chad. Ramdam ko na sinusundan kami ng tingin ni Enrique.
"Are you okay?" tanong ni Chad.
"Yes."
"Maganda kung magpa-file ka ng complaint sa estudyanteng iyon, She. He looked obsessed with you."
"Hindi na kailangan. I'm sure, hindi na niya ako guguluhin."
Lutang ang isip ko nang pasukan ko ang mga klase ko buong umaga. Pagsapit ng lunch break ko, pinili kong huwag sumama sa mga katrabaho ko sa cafeteria. Nag-aalala kasi ako na baka sumulpot rin si Enrique sa cafeteria. Isa pa, wala naman akong ganang kumain. Nag-stay na lang ako sa department.
Binuksan ko ang bag ko para ilabas ang student record ko. Napansin ko ang brown envelope na inabot sa akin ni Papa kahapon na nakita raw niya pagdating niya sa condo ko. Hindi ako nagkaroon ng chance na buksan iyon kahapon dahil sa dami ng iniisip ko. Kaya dinala ko na lang iyon nang pumasok ako ngayong araw sa St. Michae's.
Pinag-aralan ko ang envelope. Walang nakasulat na kahit ano roon. Para sa akin ba talaga ito? Baka naman may nakahulog lang nito sa tapat ng condo ko. Pinili ko na ring tingnan kung ano ang laman ng envelope. Baka may clue sa loob kung kanino iyon. Binuksan ko iyon at kinuha ang papel na naroon. May nakasulat roon na nagpatindig ng balahibo ko.
LUMAYO KA KAY ENRIQUE DELHOMME KUNDI KAKALAT ANG LAMAN NG ENVELOPE NA ITO.
Kinuha ko ang iba pang laman ng envelope. Oh shit! Nabitiwan ko ang mga iyon. Mga larawan. Larawan ng isang babae na nakikipagtalik sa isang lalaki na hindi ko kilala. Pero 'yong babae, dinoktor ang mukha. Mukha ko ang nasa katawan niya.
My whole body shaking, ibinalik ko sa envelope ang mga larawan. Sino ang nagpadala nito? Bakit niya ako pinagbabantaan? Bigla kong naalala ang tumawag kay Papa. Pakiramdam ko ay hindi nagkataon lang iyon. Tingin ko, may koneksiyon ang tumawag kay Papa sa nagpadala sa akin ng envelope. Seryoso siya na paglayuin kami ni Enrique kaya niya ako tinatakot nang ganito. Well, he or she was succeeding. Natatakot nga ako.
Kapag lumabas sa publiko ang mga larawan, madudungisan ang pangalan ko. Kahit pa fake iyon, hindi naman lahat ay maniniwala na fake iyon. Mayroon pa rin na mas pipiliin na paniwalaan ang nakikita ng mga mata nila, lalo na 'yong mga naiinggit sa akin. At 'yong eskandalo pa lang na lilikhain n'on, sapat nang dahilan para tanggalin ako sa St. Michael's. Hindi pa naman ako professor dito, part-time lang ang pagtuturo ko, kaya magagawa nila iyon. At kapag napaalis ako, hindi na talaga ako magkaka-chance na i-redeem ang sarili ko. Ipagpapalagay ng mga tao na natanggal ako dahil doon sa pictures.
At si Papa... kahit maniwala siya na hindi ako ang babae sa pictures, iindahin pa rin niya ang epekto ng panibagong eskandalo na kinasangkutan ko. I also knew that it would break his heart. Dahil kahit naman ganoon kaistrikto si Papa, mahal niya ako. Istrikto lang siya dahil gusto niyang mapabuti ako.
Pumikit ako. Why is this happening?
Ang komplikado na nga ng situwasyon namin ni Enrique, ngayon ay naging imposible pa iyon. I felt like throwing up dahil sa stress.
Hindi ko na pinasukan ang sumunod na klase ko. Nag-text ako sa isang estudyante ko na hindi ako makakapasok. Binigyan ko na lang sila ng reading assignment. Pagkatapos ay mabilis na umuwi na ako.
Sa condo, itinago kong mabuti ang envelope. Then nahiga ako, completely drained. I wanted to cry in frustration pero kahit doon wala akong lakas. It was the most confusing and terrifying day of my life. Hindi ko alam kung paano iso-sort ang mga bagay na naiisip ko.
Mabuti na lang, nakatulog ako. Naputol ang pamamahinga ng isip ko nang gisingin ako ni Enrique. Nakaupo siya sa kama, hinahaplos ang mukha ko.
"Cherie. I need you. Don't leave me."
Damn it! Couldn't he give me a break? I told him I needed more time. 'Yon lang. Pero hindi pa rin siya nakinig. Sarili niya lang ang iniisip niya. Ni hindi niya makuhang kumustahin ang nararamdaman ko.
"Get out, Enrique! Get out!" galit na sigaw ko. Nabigla siya sa pagsigaw ko.
"Out!" ulit ko. Tumalikod ako at nagtalukbong ng comforter.
Matagal bago ko narinig ang mabigat na mga yabag niya palabas. Pumikit ako nang mariin, feeling terrible for shouting at him. Pero napaka-childish kasi niya kaya hindi ko napigilan na tratuhin rin siya na parang bata.
Yet, in spite of his childishness, I still loved him so much.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-One
Enrique
Nakatayo ako sa airport, hinihintay ang parents ko. Tumawag sila kagabi para ipaalam na lilipad sila patungong Pilipinas. Mayamaya'y ay nakita ko silang naglalakad. Nakakapit si Samantha sa hita ni Daddy. Hawak-hawak naman ni Mommy Sophie sina Ellis at Essex sa mga kamay. Si Elford ay mag-isang naglalakad. He was an obedient child. Kapag sinabihan siyang huwag malikot ay hindi na kailangang ulitin.
"Kuya Enrique!" Kumalas si Ellis sa kamay ni Mommy Sophie nang makita ako. Tumakbo siya palapit sa akin.
"Hey." Ginulo ko ang kulot-kulot na buhok niya. "Hindi ko alam na isasama rin kayo nina Mommy at Daddy rito."
"We wanted to see you."
"Ah. Siguro kinulit n'yo silang isama kayo. Lalo na ikaw."
Ellis grinned. Then asked, "Are you sick, Kuya?"
"No. Why?"
"You look sick."
"Do I?" Pinilit kong ngumiti.
Nakalapit na sa amin sina Daddy, Mommy Sophie, Samantha, Elford at Essex. Yumakap sa akin si Samantha.
"I missed you, Kuya."
"Missed you too, Sam," sabi ko. "You too." Inabot at ginulo ko rin ang buhok nina Elford at Essex. Lumayo si Essex at salubong ang kilay na inayos ang buhok niya.
"How are you?" Mommy Sophie asked me.
"Not so good."
Hinawakan niya ang mukha ko. "We're here for you. Janice and her fiancé can't touch my Enrique."
My Enrique. Na-realize ko na tinawag rin ako ni Sherrie sa ganoong paraan. Parang humapdi ang mga mata ko. Huminga ako nang malalim, pilit pinapayapa ang emosyong umaalsa sa loob ko.
"Pumunta na tayo sa sasakyan. We're attracting people's attention," aya sa amin ni Dad. May mga kumukuha na sa amin ng larawan gamit ang cell phone nila. Umalis kami ng airport. Sa bahay namin sa Uptown Abbey kami tumuloy. Agad na nag-explore ang mga kapatid ko pagdating namin. Obviously ay na-miss nila rito. Kinausap naman ako ng parents ko. Ipinaalam nila sa akin na a-attend sila sa event na gaganapin sa Abbey Shopping Mall mamayang hapon. Ipinaayos raw talaga nila ang event na iyon kay Tito Harvey.
"Palalabasin natin na marketing 'yon para sa The Abbey pero may naka-plant nang journalist para magtanong sa amin tungkol kay Congressman Antares. Sasabihin namin na hindi namin itinatanggi na biological mother mo si Janice pero wala kaming association sa kanya o sa fiancé niya maliban roon," Dad said.
Tumango ako. Simple lang ang magiging statement ni Dad pero alam kong malaki ang magiging impact n'on. Magkakaroon ng speculations ang media at publiko kung bakit hindi malapit ang parents ko sa biological mother ko o kay Congressman Antares. Maaalala nilang may mga masasamang issue na ibinabato kay Joben at ipagpapalagay nilang totoo siguro ang mga iyon kung kaya ayaw ng parents ko na ma-associate ang pangalan namin sa kanya.
Kapag nalaman ni Joben ang pahayag ng Dad ko, malalaman agad niya ang mensahe sa likod niyon. It was a declaration of war. Ipinaparating sa kanya ng Dad ko na huwag galawin ang sinumang miyembro ng pamilya namin, or else ay hindi lang sa simpleng statement matatapos ang mga gagawin niya.
"Kailangan ko bang sumama?" I asked.
"You don't have to. You can stay here with Sam and the triplets."
Mayamaya'y pumunta si Dad sa kitchen para tingnan ang mga pagkaing inihahanda ni Tito Gerald para sa amin. Si Mommy Sophie ay umakyat sa itaas para mag-unpack. One week silang mananatili sa Pilipinas.
Pinuntahan ko si Mommy Sophie. Nasa silid ni Samantha siya. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya mula sa likuran. Ipinatong ko ang mukha sa balikat niya.
"Hey." Hhinawakan niya ang mukha ko.
"I missed holding you like this, Mom."
Naramdaman kong natigilan siya.
"I'm sorry. I realized this only now, hindi kita natatawag na mom noon dahil may part ko pala na hinihintay pa rin na maisip ng biological mother ko na gusto niya akong maging anak. That she loved me and she wanted to be with me. Ang tagal bago ko nakita na ikaw lang ang makapagbibigay sa akin ng pagmamahal ng isang ina. Dahil ikaw lang ang nag-iisang mommy ko sa mundo. Wala nang iba."
Humarap siya sa akin. She smiled at me, her eyes full of emotion. "It's okay, Rique. Kahit hindi mo ako tinatawag na mommy noon, ramdam ko naman na mahal mo ako bilang mommy mo. It was enough for me. But of course, mas masarap pakinggan ang Mommy kaysa Tita Sophie."
"It also feels nice to call you mom." Niyakap ko uli siya. My Mommy Sophie.
Masaya ako na kasama ko ang pamilya ko sa Pilipinas pero hindi ko pa rin maalis sa sarili ko ang isipin si Sherrie. Habang lumilipas ang mga oras na hindi siya nagpaparamdam sa akin, mas natatakot ako sa mga mangyayari sa aming dalawa. Pakiramdam ko, palayo siya nang palayo. At tuwing naiisip ko iyon, parang sasabog ang dibdib ko.
Gusto ko uli siyang puntahan at kausapin. Pero may pumipigil sa akin. Maybe it was my fear na marinig nang direkta mula sa kanya ang rejection niya sa akin. Or maybe unti-unti na akong tinutubuan ng galit at pride dahil sa mga nangyayari. Nagagalit na ako dahil ginagawa niya ito sa akin.
I only wanted to love her, to be with her. Bakit niya ipinagkakait iyon sa akin? Iniisip ba niya na hindi talaga ako deserving para sa kanya? Isa lang ba talaga akong demanding at immature na bata sa paningin niya? Did she think she was better off without me dahil magiging kasiraan lang ako sa buhay niya? Napakawalang-halaga ko ba sa kanya at nais na niya akong itapon nang hindi ikinukunsidera kung masaktan man ako?
Yumuko ako at pumikit nang mariin habang nakasandal sa headboard ng kama ko. Kumuyom ang mga kamay ko. Ang akala ko, si Sherrie ang hinihintay ko. Ang babaeng magiging katulad ni Mommy Sophie kung ano siya kay Dad sa buhay ko. But Sherrie didn't want to be that special woman in my life. She would rather be like my biological mother—the woman who abandoned me. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Two
Sherrie
I smiled faintly while watching the news. Sina Ezequiel Delhomme at Sophie Saavedra Delhome ang ipinapakita sa telebisyon. Ini-interview sila ng reporter. Hindi ko na masyadong maintindihan ang topic ng interview dahil nakatitig lang ako sa kanila.
What a beautiful couple.
Nakasuot ng itim na three-piece suit si Ezequiel Delhomme. Si Sophie Saavedra Delhomme ay nakasuot ng chic designer dress and coat. Tita Sophie. Iyon ang itinawag ko sa kanya noon. Naisuot ko rin ang pantulog at robe niya. Siguro walang maniniwala sa akin kapag sinabi ko iyon sa mga tao. Para kasing ang katulad ko na maituturing na commoner ay napakaimposibleng magkaroon ng koneksiyon sa mga taong tulad nina Ezequiel Delhomme at Sophie Saavedra Delhomme. Ang sabi nga ni Lou noon, gods and goddesses ang mga miyembro ng Delhomme family.
Nang matapos ang interview ay pinatay ko na ang TV. Nag-ayos ako. Pagkatapos ay kinuha ko ang dalawang sulat na inihanda ko kagabi. Ang isa ay para sa St. Michael's. Nakasaad sa sulat na hindi ko na mahahawakan ang mga klase ko. Hindi naman iyon magiging problema dahil maraming freelance teachers na maaaring sumalo sa mga klase ko.
The second letter was for Enrique. Sana pumayag siya sa isinulat ko roon. Matagal akong nag-isip kagabi at nakapagdesisyon na ako sa aming dalawa. Alam ko na hindi ito magiging madali pero ito ang napili ko. Pumunta na ako sa St. Michael's. I was nervous. Hindi nakaligtas sa akin na pinagtitinginan ako ng ilang estudyante. Siguradong iniisip nila kung ano na ang score sa amin ni Enrique. Hindi na kasi nila kami nakikitang dumarating na magkasama sa campus. Natigilan ako sa paghakbang nang mamataan ko na kausap ni Enrique ang mga kaibigan niya sa bench sa di-kalayuan. Minabuti kong maupo muna sa isa ring bench para mapagmasdan siya kahit sandali. Of course, he still looked good. Beautiful like an angel. Nais ko siyang lapitan at halikan pero nanatili ako sa kinauupuan ko.
Mayamaya ay tinawag ko ang isang lalaking estudyante na napadaan. "Can you give this to Enrique Delhomme?" pakiusap ko sa kanya at itinuro si Enrique. "Pakisabi sa kanya, galing kay Miss Leones."
"Yes, ma'am," magalang na tugon niya.
"Thank you. And please, huwag mong sabihin sa kanya na nandito ako."
Hindi ako umalis sa bench para mapagmasdan ko ang magiging reaksiyon ni Enrique kapag nabasa niya ang sulat ko. Inabot iyon sa kanya ng inutusan kong estudyante. Tinitigan niya ang sulat, tila nagtatalo ang isip kung babasahin ang laman niyon. Mayamaya'y binuksan niya ang envelope upang kunin ang laman niyon.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Three
Enrique
Tinitigan ko ang card na nasa kamay ko. I had a really bad feeling sa nilalaman niyon kaya nag-hesitate akong buksan iyon. Pero parang may sariling isip ang kamay ko na unti-unting inilabas ang maliit at hugis square na stationery na laman ng envelope. I held my breath as I read Sherrie's letter to me.
Enrique,
Simula pa lang, alam ko nang hindi magiging madali ang situwasyon kapag pinili kong magkaroon ng involvement sa iyo. At habang tumatagal, parang mas lumalala ang lahat. Siguro hindi na tayo dapat magkita. Siguro maganda kung kalimutan na lang natin ang isa't isa...
Ibinalik ko uli ang stationery sa envelope, hindi makayang basahin ang kasunod ng mga salitang mistulang mga kutsilyo na isa-isang tumarak sa puso ko. Gusto kong magmura at sumigaw sa loob pero sa labas ay naging blangko ang mukha ko. Itinago ko sa bulsa ko ang card.
"Ano'ng nakasulat?" tanong ni Derick.
"Nothing important," tugon ko, salat pa rin sa emosyon.
Sinamahan ko pa ang mga kaibigan ko pero nang oras na ng next class namin, sinabi kong pinapauwi ako nang maaga ng parents ko. Mabilis akong umalis ng campus.
"I want to go back to France. Sasama ako sa inyo pagbalik n'yo roon," I told my mom and dad in our house.
Halatang nagtaka sila sa biglaang pagdedesisyon ko.
"Akala ko ba'y ayaw mong umalis rito dahil sa babaeng—"
Pinatlangan ko ang sinasabi ni Dad. "Things have changed. There's no reason for me to stay here anymore."
Umakyat ako sa silid ko. Blangko pa rin ang mukha ko. Ngunit sa loob, nilalamon ako ng mga pangit na emosyon. I couldn't stay here. What would be the use? Sherrie didn't want me. Siya lang ang dahilan kung bakit nandito pa rin ako. Pero mas gusto niya ng buhay na wala ako. I still loved her, still wanted her so damn much. Pero 'yong pagmamahal at paghahangad ko na iyon sa kanya, parang kumakain ngayon sa pagkatao ko dahil hindi iyon matugunan. Kapag nakita ko uli si Sherrie, alam ko na masasaktan lang ako. Hindi rin ako sigurado sa maaari kong magawa.
Days later, nakasakay na ako sa private jet ng pamilya ko pabalik sa Europe. I was not the same man I'd been months ago. I could feel it.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
PART 2 - Ever After with Prince Charming
This part of the story took place five years after Enrique Delhomme left the Philippines...
He's back and more determined than before to get the woman he loves!
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Four
Riq
Pumili ako ng tie at mabilis na isinuot iyon. Automatic na lang ito sa akin. It was almost as natural to me as breathing. Araw-araw, pagkatapos kong mag-work out at mag-shower, nagbibihis ako ng three-piece suit bago pumunta sa isa sa mga opisina ko.
But not today. Hindi business ang agenda ko.
Tumayo ako sa harapan ng salamin, although it made me feel uncomfortable. I didn't like staring at my own reflection. Hindi ko gusto ang nangangastigong paraan ng pagtingin niya na parang nagsasabi: "It was your fault. You know you were never good enough. No one can truly appreciate and love you except your family."
Work. Nadiskubre ko noon na mabisa iyong distraksiyon. Pagtapak kong muli ng Europe more than five years ago, imbes na bumalik sa unibersidad ay nagtrabaho ako sa company ng grandfather ko sa Bucharest.
Hindi iyon naging mahirap para sa akin dahil bata pa lang ako ay in-expose na ako ng ama ko sa business. Pero mas hinasa ako ng grandfather ko. Tinutukan niya ako nang husto, itinuro sa akin ang lahat ng nalalaman niya gaya ng ginawa niya noon kay Dad.
Makalipas lang ang isang taon ay ako na ang pinag-manage niya ng business investments niya sa Europe. Isang investor/capitalist ang grandfather ko. Mayroon siyang share sa maraming big projects sa iba't ibang bansa. Six-star resort and hotels, large shopping malls, theme parks, high-rise buildings, et cetera. He had colossal wealth, at tinutulungan ko siyang mas palaguin iyon.
For three years, I lived the jetsetter's life. Palipat-lipat ako sa iba't ibang key cities sa Europe. Pero naglalaan pa rin ako ng panahon para regular na makauwi sa Bordeaux, France kung saan nakabase ang pamilya ko. They were the only source of joy in my life right now. Hindi ko sila maaaring kalimutan.
Pero wala na ako sa Europe. Last year, pinakiusapan ako ni Dad na ang mga business naman namin sa Pilipinas ang pamahalaan ko. Halos dalawang dekada na mula nang iwan niya kay Tito Harvey ang mga negosyo namin sa Pilipinas para makapagsimula sila ng bagong buhay ni Mommy Sophie sa France.
Ayon kay Dad, nakakahiya na kay Tito Harvey na matagal nang tapat na naglilingkod sa pamilya namin. May pinatatakbo rin na sariling mga negosyo si Tito Harvey sa Pilipinas ngunit hindi pa rin niya binibitiwan ang pagiging President/CEO ng Delhomme Mla. Group of Companies bilang pagtanaw ng utang na loob kay Dad. Ang solusyon na lang raw doon ay ipadala ako ni Dad sa Pilipinas upang humalili kay Tito Harvey sa DMGC.
Pumayag ako sa panukala ni Dad. Lumipad ako patungong Pilipinas nang nakaraang taon.
Pero hindi iyon ang unang pagkakataon sa mahabang panahon na pumunta ako sa Pilipinas. Limang taon na ang nakalilipas, tatlong buwan matapos kong ianunsiyo sa parents ko na sasama ako sa pagbalik nila sa France, ay tumuntong akong muli sa bayang sinilangan ko. Nang panahong iyon, may parte ko na nais paniwalaan na nagkamali ako na walang dahilan para manatili ako sa Pilipinas. Kaya ako bumalik.
Pero nabigo ako.
At muli.
I clenched my jaw. Itinuwid ko ang tie sa leeg ko para ilayo ang isip ko sa black and white na mga alaalang sumasagi sa diwa ko. So many memories that made me the man I was today. Too bad, most of those memories were sad, really sad. Hindi nakapagtataka na walang kakislap-kislap ang mga matang nakikipagtitigan sa akin.
Nagsuot ako ng platinum watch. Pagkatapos ay tumayo ako nang tuwid, magkahiwalay ang mga binti, at sinipat ang sarili ko sas alamin. I wanted to look impeccable. Dahil sa araw na ito, haharap akong muli sa babaeng hindi nagbigay sa akin ng pagmamahal na hiningi ko noon. I would say goodbye to her. For good.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Five
Sherrie
A week ago...
"OMG! OMG! Bru! Guess what?" my officemate Lyca gushed habang tumatakbo palapit kay Mayen.
"Ano'ng meron?"
"Huwag kang hihimatayin. Nalaman ko ngayon lang na binili ng Delhomme Mla. Group of Companies ang major share ng Parkersburg!"
Aw shit! Nabitiwan ko ang stapler at bumagsak iyon sa paanan ko.
"Seriously? Under na tayo ng DMGC?"
"Yes. Confirmed na."
Sabay silang tumili.
Holy crap! Napasandal ako sa swivel chair. My head was reeling dahil sa narinig kong balita.
Three years na akong nagtatrabaho sa Parkersburg Corporation at alam ko na matagal nang dumaraan sa matinding financial crisis ang company namin. Hindi nakakagulat na may buy out na nangyari dahil iyon na lang ang paraan para mag-survive kami. Pero sa dinami-rami ng maaaring makabili ng controlling share ng Parkersburg, bakit ang DMGC pa, ang company na pinamamahalaan ni Enrique Delhomme?
Tumayo ako at nagmamadaling nagtungo sa ladies restroom. Humawak ako sa sink, medyo naliliyo pa rin ang pakiramdam dahil sa biglaang pag-akyat ng dugo sa ulo ko kanina.
Who would've thought na magkakaroon uli kami ng koneksiyon ni Enrique? Nang nakalipas na mahigit limang taon, maliban sa dalawang beses na di-sinasadyang pagkikita namin ay wala na kaming naging kinalaman sa isa't isa. I remembered our chance encounters...
Naglalakad ako sa Downtown Abbey, then, like a dream, I saw him standing five meters away from me, nakatingin sa akin. Nais ko sanang umiwas pero hindi ko magawa-gawang ikambiyo ang mga paa ko. Nagtuloy-tuloy lang ako sa paglalakad, kunwari ay hindi apektado kahit ang totoo ay parang sasabog ang dibdib ko sa pinagsama-samang emosyon.
Pagtapat ko sa kanya ay nagsalita siya. "How are you?" he asked in a low voice.
Yumuko ako, ayaw ipakita sa kanya ang matinding emosyon sa mukha ko. "I'm doing fine without you. Don't worry about me," pagsisinungaling ko. Nilagpasan ko siya at mabilis na lumayo.
Two years later, may binibili naman ako sa convenience store nang makita ko uli siya. Hindi ko pa siya nakilala sa unang tingin dahil sa pagbabago sa pisikal na itsura niya. Nag-mature na siya. Naglaho na ang boyish looks niya. Naka-business suit siya at nagbago rin ang gupit ng buhok niya. Mas maiksi, mas pormal. Umalis ako sa convenience store bago pa niya ako makita.
Ayokong-ayoko na nagsasanga ang landas namin ni Enrique dahil tuwing nangyayari iyon, hindi maganda ang nagiging epekto sa akin. Parang nagba-back to square one kami ng damdamin ko—bumabalik sa araw na nagbago ang lahat sa aming dalawa.
Pero ano'ng gagawin ko ngayon? Siya ang CEO ng DMGC at ngayon ay hawak na kami ng DMGC. Boss ko na siya. Paano kung magkita kami rito ni Enrique? Relax, Sherrie. Hindi mangyayari ang kinatatakutan mo.
Tama. Marami nang companies sa Pilipinas ang binili ni Enrique mula nang pamahalaan niya ang DMGC. Ang pag-acquire ng bagong business ay para lang pagbili ng bagong shirt sa kanya. Napaka-insignificant na lang ng Parkersburg sa katulad niya. Kaya kahit pumunta siya rito, imposibleng pag-aksayahan pa niya ng panahon na alamin kung sino-sino ang mga nagtatrabaho rito. He would never find out that I was working here. Medyo napayapa ang loob ko sa naisip ko.
Pumasok si Lyca sa restroom. Tapos na pala siya sa pakikipagtsismisan kay Mayen. Humarap siya sa salamin at nag-lipstick. Binuksan ko naman ang gripo at naghugas ng kamay. Ramdam kong nakatingin siya sa akin.
"Are you feeling ill? You don't look so good," puna niya.
"I'm okay," tugon ko, hindi tumitingin sa kanya. We were not close.
"Baka buntis ka," sapantaha ni Lyca.
"I'm not," matipid na tugon ko. Kapag nagpakita ako ng inis sa katabilan ng dila niya, baka isipin pa niyang tama siya na buntis ako. Kaya hindi ko na lang iyon masyadong pinansin.
"Sino 'yong lalaking palaging nag-aabang sa iyo after office hours? 'Yong nakikipagbalikan raw sa iyo? He's quite good-looking. Parang artista. Medyo pamilyar nga siya sa akin, eh. Hindi ko lang matandaan kung saan ko siya nakita dati. Anyway, ex mo ba talaga siya? Bakit kayo naghiwalay? Bakit ayaw mo pang makipagbalikan? Mukha namang sincere siya sa paghingi ng tawad sa naging kasalanan niya. Besides, kung nabuntis ka niya, dapat lang na hayaan mo siyang panagutan ka niya."
"Hindi nga sabi ako buntis. Mauna na ako, may ira-rush pa akong trabaho sa desk ko," sabi ko at lumabas na ako ng restroom.
Oras ng uwian. Habang naglalakad ako ay nakita ko si Garreth sa labas ng company building. Napabuntonghininga ako. Sinabi ko na sa kanyang tigilan na niya ako pero nandito na naman siya.
"Hi, Sherrie. For you." Itinaas niya ang hawak na bouquet of red roses.
Hindi ko iyon tinanggap. "Garreth, 'di ba sinabi kong huwag mo na akong pupuntahan rito?" Three weeks ago, nagkita kami ni Garreth. Nagmamaneho siya nang di-sinasadyang mamataan niya akong lumabas sa Parkersburg. Nagulat pa nga ako nang itabi niya ang sasakyan niya at lapitan niya ako.
Inaya niya akong mag-coffee. Pumayag naman ako. Kahit niloko niya ako noon, dati ko pa rin naman siyang kakilala. Saka naisip ko na baka magso-sorry siya sa mga nangyari noon.
Pero iba ang sinabi niya. Natutuwa raw siya na makita ako dahil matagal na niya akong hinahanap. Nabalitaan raw niya noon na nagturo ako sa St. Michael's University kaya pumunta siya roon. Pero matagal na raw pala akong umalis ng St. Michael's. Hindi niya alam kung saan ako hahanapin. Nang itanong ko sa kanya kung bakit niya ako hinahanap, sinabi niya na dahil mahal pa rin niya ako at ngayong malaya na siya ay umaasa siyang madurugtungan ang nakaraan namin. Sinabi ko sa kanya na imposible iyon pero heto pa rin siya. From Monday to Friday ay pinupuntahan niya ako sa Parkersburg.
"Kung ganoon, papayagan mo na akong manligaw sa iyo sa bahay mo para hindi na kita dito sa work place mo pinupuntahan?" tanong ni Garreth.
"No. Sinabi ko na rin sa iyo na ayokong ligawan mo ako. Wala kang maaasahan sa akin."
"Dahil ba biyudo ako? Turn off iyon sa iyo? Bata at guwapo pa rin naman ako kahit nagkaasawa na ako noon." Ngumiti siya nang alanganin sa biro niya.
"Hindi iyon ang dahilan. Wala akong interes na makipagrelasyon uli sa iyo, Garreth."
"Naiintindihan ko kung galit ka sa akin. Dapat talaga, nakipagkalas na ako kay Gwyneth nang makilala kita. Pero hindi ko ginawa dahil sa banta ng ama niya. Mas inisip ko ang sarili ko. Kasalanan ko. But let me make it up to you, Sherrie. Babawi ako sa lahat ng pagkukulang ko sa iyo noon. Bigyan mo lang uli ako ng chance."
"Garreth, hindi yata tayo nagkakaintindihan. Iba ang dahilan na tinutukoy ko. Nakipagkalas ako sa iyo noon dahil niloko mo ako. Hindi totoong ako ang mahal mo gaya ng ipinaniwala mo sa akin. Isa lang ako sa mga babaeng ginawa mong libangan."
"That's not true, Sherrie! Maraming beses ko nang ipinaliwanag sa iyo noon, ipinakita ko lang kay Gwyneth na nambababae ako para siya na mismo ang kusang mawalan ng gana sa akin at hiwalayan niya ako. Sa paraang iyon, hindi na rin niya kukulitin ang daddy niya na takutin ako na huwag siyang iwan. Pero hindi ka kasama sa mga babaeng ginamit ko lang para iwan ako ni Gwyneth. Minahal kita nang totoo, Sherrie."
"Ugh! Please, Garreth, I don't believe a thing you say. You're a womanizer. Nakita iyon ng mga mata ko mismo."
"Sherrie, please, believe me. Walang halaga sa akin ang babaeng nakita mo noon na kasama ko. Pinatulan ko lang siya dahil kaibigan siya ni Gwyneth at nagpakita siya sa akin ng motibo. Desperado na ako nang panahon na iyon na makakawala kay Gwyneth. Naisip ko na magagalit siya nang husto kapag pinatos ko pati ang kaibigan niya. But Gwyneth set me up. Kinasabwat pala niya ang babaeng iyon para tayong dalawa ang mapaghiwalay niya."
Pinapaikot talaga ni Garreth ang ulo ko. Hindi ba't pinakasalan niya si Gwyneth nang makipagkalas ako sa kanya? Pagkatapos sasabihin niyang desperado siyang makakawala kay Gwyneth noon?
"Garreth, walang patutunguhan ito. Gaya ng sinabi ko, wala akong intensiyong makipagbalikan sa iyo kahit ano pa'ng sabihin mo. Nagpapakapagod ka lang. Tigilan mo na ako."
"Hindi ako titigil. Ang tagal kong hinintay na mabalikan kita, Sherrie. Ngayon pa ba ako susuko sa iyo pagkatapos ng mga pinagdaanan ko? No. Gagawin ko ang lahat para mahalin mo uli ako. Pangako iyan." Iniwanan niya ako ng malungkot na tingin bago siya umalis.
Napabuntonghininga ako. Mas pinagsisihan ko ang araw na nakipagrelasyon ako kay Garreth noong nasa college kami. May kasalanan rin ako doon, alam ko. Hindi ko naman ipinagkaila kahit kailan na isang malaking pagkakamali ang nagawa kong iyon.
Naging bukambibig ng officemates ko ang tungkol sa pagkakabili ng DMGC sa major share ng Parkersburg nang sumunod na mga araw. Habang lahat sila ay excited, ako ay isinara ang isip roon. Nagtrabaho lang ako nang normal. Pero hindi ko pala maisasara ang isip ko kay Enrique nang matagal. Mahirap siyang hindi isipin, lalo na kung nasa harapan ko na siya mismo.
The present...
"Everyone, listen! May pupuntahan tayo. Maaari n'yo nang itigil ang mga trabaho n'yo," anunsiyo ni Ma'am Digna sa office administration ng Parkersburg.
"Ano'ng meron, Ma'am Digna?" tanong ng isa kong kasamahan.
"Funeral."
My officemates gasped.
"Sino'ng namatay?"
"Mother ng isa sa mga big boss. Compulsory ang attendance ng buong admin. May shuttle bus sa labas na maghahatid sa atin sa memorial park. Bilisan n'yo nang lahat."
Kinuha ko ang shoulder bag ko.
"Sinong big boss, Ma'am Digna?" muling tanong ng kasamahan ko.
"Mr. Delhomme. Ang biological mother niya ang namatay."
Muntik ko nang maibagsak ang bag ko. Shit! "Shucks! Mami-meet na natin si Enrique Delhomme sa wakas!"
Tinapunan ng nananaway na tingin ni Ma'am Digna ang kinikilig na officemates ko. "Alalahanin n'yong libing ang pupuntahan natin. Umasal kayo nang tama mamaya."
Bagaman malamig sa opisina ay pinagpawisan ako. Hindi ako makakilos habang ang mga officemates ko ay nagsisilabasan na.
"Ano'ng problema, Sherrie? Bakit nakatayo ka pa rin diyan? Maiiwan ka rito," puna sa akin ni Ma'am Digna.
"S-susunod na, ma'am," sabi ko.
Of course, I didn't want to go with them. Ayokong tumapak sa lugar kung nasaan si Enrique. But then again... it was his biological mother's funeral. Pakiramdam ko, kailangang nandoon ako. It was a foolish thought, pero hindi ko iyon maiwaksi. Kinumbinsi ako ng sarili ko na hindi puwedeng hindi ako pumunta sa funeral at damayan si Enrique.
At least, from a distance. Pagdating kasi namin sa memorial park, naroon lang ako sa likuran ng napakaraming tao. Hindi lang mga empleyado sa Parkersburg ang naroon, mayroon ding mula sa ibang companies na under sa DMGC.
Tanaw ko si Enrique mula sa kinatatayuan ko. Likod lang niya ang nakikita ko pero ramdam kong puno ng tensiyon ang buong katawan niya. Nakakuyom ang mga kamay niya. Hindi ko alam kung ano ang nangyari, kung paano namatay ang biological mother niya. Ngayon ko lang iyon nabalitaan. Wala ring nag-uusap tungkol roon sa mga tao sa paligid ko. Marahil, bilang respeto na rin sa namayapa.
Ibinaba ang white coffin. Hinagis ng mga tao ang hawak na mga bulaklak. Wala pa ring kakilos-kilos si Enrique, nakatitig lang sa white coffin sa palagay ko.
Mayamaya'y isa-isa nang nagsialisan ang mga tao kabilang ang officemates ko. Ewan ko pero ang bigat ng mga paa ko. Wala akong balak na magpakita kay Enrique pero may bahagi ko rin na nahihirapang iwan siya. Ngunit sa huli, pumihit ako at sumunod sa mga kasama ko.
May dalawang lalaking humarang sa akin. Nagtatakang napatingin ako sa kanila.
"Huwag ka munang umalis, Miss Sherrie. Nais ni Mr. Delhomme na makausap ka."
Lumaki ang mga mata ko. Ako, kakausapin ni Enrique? Alam niyang nandito ako? Naging mahirap para sa akin ang huminga.
"I-I need to go," natatarantang sabi ko.
Sa itsura ng dalawang lalaki, tila nakahanda silang gawin ang lahat manatili lang ako roon gaya ng ipinag-utos sa kanila ng amo nila. Sinulyapan ko si Enrique. Wala pa rin siyang kakilos-kilos sa kinatatayuan. Pinanonood niya ang pagtatabon ng lupa sa coffin.
Should I run away now? Pero iyon ba ang pinakamatalinong gawin sa situwasyon ko? Hindi. Mas mabuti pang harapin ko si Enrique nang kalmado.
"O-okay," sabi ko sa dalawang lalaki. "Kailan niya ako kakausapin?"
"Paaalisin lang namin ang mga tao, Miss Sherrie."
Kinausap nga nila ang mga natitirang tao. Pati ang mga nagpapala ng lupa ay pinatigil muna nila. Hanggang sa kaming dalawa na lang ni Enrique ang natirang nakatayo roon. Lumunok ako. Kapagkuwan ay nanginginig ang mga binti na nagsimula akong lumapit sa kanya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Six
Riq
Ito na 'yon. Ito na talaga ang huling pagkakataong makikita ko siya pero hanggang sa sandaling ito ay wala akong makapang lungkot sa dibdib ko. Ang naroon lang ay galit, panghihinayang at sakit.
Galit ako dahil sa mga ginawa niya hindi lang sa akin kundi sa sarili niya. Bakit ba siya nagkaganito? Bakit ginusto niya ng magulong buhay?
Nasa Europe na ako noon nang mabalitaan ko kay Tito Harvey na natalo sa eleksiyon si Joben Antares. Nagpakasal sila ng biological mother ko at gaya ng dapat asahan, naging magulo ang pagsasama nila. Nagnakaw si Joben ng milyun-milyong halaga sa kompanya ng Valles na ikinagalit ng biological mother ko. Ngunit hindi pa rin nagtapos ang relasyon nila, naging mas mala-impiyerno lang iyon, and I guessed that made my biological mother secretly happy. Sabi nga ni Tito Harvey noon, my biological mother thrived on drama. Joben was her perfect match; ang hayup na congressman ang nagbibigay sa kanya ng chaos na hinahanap-hanap niya kaya hindi niya ito binibitiwan.
Only, sinusubukan na ni Joben na patayin ang biological mother ko upang makuha ang kayamanan ng Valles. Nang malaman niya iyon, lumapit siya sa mga dating kalaban ni Joben sa politika. Alam niya ang maruruming sikreto ni Joben at iyon ang ginamit niyang panakot sa kanyang asawa. Muli siyang sinuyo ni Joben. Muli siyang nakisama rito. Nagpatuloy ang dysfunctional marriage nila. Ngunit ikanagalit iyon ng mga kalaban ni Joben. Inisip ng mga ito na pinaikot lang ang mga ito ng biological mother ko at ni Joben mismo. And now, my biological mother was in a coffin. Nabaril siya habang papasok sa isang restaurant sa Quezon City.
Inakusahan ni Joben ang mga kalaban niya sa pamamaslang sa kanyang asawa. Pero sa ipinagawa kong imbestigasyon, lumabas na si Joben mismo ang nagpabaril sa biological mother ko. Ginamit lang niya ang situwasyon upang hindi ma-implicate sa sariling krimen. Nasa kulungan na si Joben. Ipinadala ko sa mga kalaban niya ang ebidensiya na siya ang tunay na mastermind sa pagpatay sa biological mother ko. Sa ganoong paraan, mananatiling lihim kay Joben na ako ang dahilan kung bakit siya mabubulok sa kulungan. Tama lang iyon sa kanya.
You had it coming too, tahimik na sabi ko habang nakatingin sa white coffin na unti-unting bumababa sa lupa.
Hindi ko kailanman hiniling na may mangyaring masama sa biological mother ko. Pero na-sense ko nang magkakaroon siya ng malagim na pagtatapos kung hindi siya magbabago.
Muli, may kumudlit na panghihinayang sa dibdib ko. Nanghihinayang ako sa mga bagay na hindi nangyari para sa aming dalawa gaya ng magandang relasyon bilang mag-ina. Matagal ko nang natanggap na hindi ko kailanman matitikman mula sa kanya ang pagmamahal ng isang ina. Pero ngayong wala na siya, muling isinampal sa akin ang katotohanan na iyon. Wala na nga talagang pag-asa na mangyayari iyon. Imposible na. Hanggang sa huling sandali ng buhay niya, hindi niya ipinaramdam sa akin na mahal niya ako bilang anak niya.
Masakit iyon para sa akin. Bata pa lang ako ay binigyan na niya ng sugat ang pagkatao ko. Sugat na naging pilat na lang nang maging bahagi ako ng masaya at mapagkalingang pamilya ko.
Pero natuklasan ko na maski pilat, lalo na iyong malalalim, ay kumikirot pa rin, nagpaparamdam sa iyo sa ilang okasyon. Gaya ngayon. Ramdam na ramdam ko ang pagkirot ng pilat na iyon sa pagkatao ko. Mananatili na siguro iyon sa akin habambuhay, isang pamilyar na pakiramdam.
Pakiramdam ng isang taong naghangad nang husto ng pagmamahal na palaging ipinagkakait sa kanya, hindi niya mahawakan. Ang pakiramdam ng pagkawala ng isang bagay na hindi napasakanya kahit kailan.
Umalis ang mga tao sa paligid ko. I took a deep breath. Oras na para magpaalam sa taong nagbigay ng malalim na pilat sa akin.
Thank you for giving birth to me. Bayad ka na sa mga utang mo sa akin kung dahil lang doon. Rest in peace, Janice Valle.
Naramdaman kong may taong lumalapit sa akin. Nanatili ako sa kinatatayuan ko, nakakunot ang noo, sa mga puno sa malayo nakatingin. Finally, naramdaman ko siyang tumabi sa akin.
May naramdaman akong bagong kirot, mas nasa puso ko kaysa anumang parte ng katauhan ko. Hindi galing sa pilat ang nararamdaman kong kirot na iyon. It was more like a deep wound. Hindi pa naghihilom. Pero umaasa akong magsisimula na ang proseso ng paghilom niyon upang balang-araw ay maging pilat na lang din. Pilat na mayroon pa ring kirot pero mas kakayanin ko kaysa sugat na hindi gumagaling-galing at palaki lang nang palaki habang tumatagal.
Bumukas ang nakakuyom na mga palad ko. "How are you?" tanong ko sa kanya. Five years ago, iyon din ang sinabi ko sa kanya. For five years, hindi ko siya nakausap. Minsan, hindi ko alam kung paano ko iyon natagalan.
"Good," she said.
Her answer pained me even more. She had a good life without me. Gaya ng biological mother ko, hindi niya ako kinailangan upang maging masaya siya. Why? Why don't you need me, cherie?
"Ang korporasyon ng pamilya ko na ang major shareholder sa Parkersburg."
"I know. Nabalitaan ko sa opisina."
"How do you feel about that?"
"Ano ba ang dapat kong maramdaman? Thankful na isasalba mo ang company namin? Yeah. I think I'm grateful."
"Doesn't it bother you that we'll be seeing each other on a regular basis now?"
Patlang. Hindi ko matantiya ang reaksiyon niya dahil hindi ako humaharap sa kanya at hindi rin siya tumitingin sa akin. I wanted her to. Nais kong maramdaman ang paghaplos ng mga mata niya sa mukha ko. Nasasabik ako na tingnan niya ako tulad ng dati.
"Magpupunta ka sa Parkersburg?" kapagkuwan ay tanong niya.
"Would you rather that I didn't?"
"I-it's nothing like that. Hindi ko lang expected dahil hindi naman pumupunta sa Parkersburg ang shareholders maski ang founder nito na si Mr. Lewis Parker. Well, hindi madalas. Usually, kapag may mahalagang okasyon lang."
"Kapag may bago akong acquire na company, gusto ko na personal na hinahawakan iyon para maayos ko ang lahat ng problemang kinakaharap nito. Hindi ko bibilhin ang isang kompanya kung pababayaan ko lang pala iyon na bumagsak."
"I understand. Your presence in the company won't bother me," sabi niya sa mahinang tinig.
"Good. I hope we can be civil to each other kapag nagkita tayo sa Parkersburg. That's all. I'll go first." Humakbang na ako paalis, mas determinado na ngayong isagawa ang plano ko.
My biological mother never wanted me, and I had learned to live without her. Gaya ng biological mother ko, itinulak rin ako ni Sherrie palayo sa buhay niya kahit sinabi kong kailangan ko siya, na mahal ko siya.
Pero ayokong maging katulad ng biological mother ko si Sherrie hanggang sa huli. Ayokong tumanda kami at mawala sa mundo nang hindi ko nagawang masilayan ang magandang mukha niya sa bawat araw. Kinaya ko na wala sa tabi ko ang babaeng nagsilang sa akin, pero hindi ko na kakayanin pa na hindi makasama ang babaeng mahal ko.
Ibabalik ko siya sa buhay ko anuman ang mangyari. Kahit hindi niya ako kailanganin o mahalin, wala iyong halaga sa akin. I just needed to be next to her. For the rest of our lives.
"Araw-araw pa ring pinupuntahan ni Mr. Legaspi si Miss Sherrie sa trabaho niya, Mr. Delhomme."
Naningkit ang mga mata ko sa sinabi ni Raye. Nakaupo ako sa opisina ko sa Abbey Tower, kausap ang isa sa dalawang tao na inupahan kong magbantay kay Sherrie mula nang maging bantay sa buhay nito si Joben at ang biological mother ko.
"He's really determined. May pagbabago ba sa pakikitungo ni Sherrie sa kanya?"
"Wala akong napansin. Hindi pa rin tinatanggap ni Miss Sherrie ang mga bulaklak na dinadala niya."
It's good to know na hindi lang sa akin matigas si Sherrie. "You can go. Bantayan n'yo pa ring mabuti si Sherrie," dismiss ko kay Raye.
"Yes, sir."
"Wait." Bigla akong may naisip.
"Sir?"
"Namatay ang asawa ni Mr. Legaspi sa isang car accident two months ago. Maaari kayang may foul play?"
"Nais n'yong paimbestigahan?"
"Oo."
Pag-alis ni Raye ay nilapitan ako ni Mina. She was my executive assistant. Nakilala ko siya noong nag-aaral pa ako sa St. Michael's University. Nagkita uli kami seven months ago. Nagkataong kaaalis lang niya sa dating trabaho. Kinuha ko siyang assistant hindi lang dahil kakilala ko siya kundi dahil may sapat siyang qualifications.
Sa pitong buwan ng pagtatrabaho niya para sa akin, masasabi kong very efficient siya. Para siyang si Tito Harvey pero babae nga lang siya at hindi siya pormal na makitungo sa akin. That was fine with me. Mas gusto ko na nakakausap niya ako na parang normal na kaibigan kahit nasa trabaho kami.
"Sigurado ka ba sa ginagawa mo, Riq?" she asked.
"Saan?" Dinampot ko ang isang folder at binuklat.
"Alam mo ang tinutukoy ko. Nag-aalala ako sa iyo. Parang masyado kang obsessed sa Sherrie na iyon. It's not right."
"Bakit hindi tama?"
"Itinatanong pa ba iyon? You're Enrique Delhomme. Walang babaeng deserved na maging object of obsession mo. Besides, hindi naman siya ganoon kaganda." Lumabi si Mina.
"Yeah? Why do you sound insecure?"
She rolled her eyes. "Fine. She's beautiful. And tall. And well-endowed." Sumulyap siya sa dibdib niya. Sexy siya pero hindi ganoon kalusog ang dibdib. "Pero marami pa ring ibang babae na mas maganda sa kanya."
"Siya ang pinakamaganda para sa akin." "You've been all over the world. Imposibleng siya ang pinakamagandang babaeng nakita mo sa buong buhay mo."
"I just said that she is."
"You're biased."
"What's taking the renovation of my new office at Parkersburg so long?"
"Hindi ganoon kadaling mag-renovate ng opisina, Riq. Patience."
Initsa ko sa ibabaw ng desk ang hawak kong folder. "Masyado na akong matagal na naghintay na maging bahagi uli ng mundo ni Sherrie, Mina. Hindi mo ako masisisi kung naiinip na ako."
"In my opinion, you're doing just fine without her."
"I may be a successful man now, Mina, but success alone can't make me happy. For a long time, itinuon ko ang atensiyon ko sa paghawak ng business. Pero dumating rin ang punto na hindi na sapat ang pagpapakalunod ko sa trabaho para mawala siya sa isip ko. Hindi ko na kayang ignorahin ang nararamdaman kong hapdi sa puso ko. I need to find a cure for it, at si Sherrie iyon—hindi success, materyal na bagay o ibang tao. I need her in my life. At ilalagay ko siya roon anuman ang mangyari."
"Hindi ka niya binigyan ng chance noon. What makes you think na hindi ka na niya ire-reject kung ngayon mo siya liligawan?"
My lips curled into a smile. "Who told you I will court her again?"
Napakunot-noo si Mina. "Hindi ba iyon ang plano mo kaya mo binili ang major share ng company na pinapasukan niya?"
"No. I have a better plan."
"And that is?"
"I'll find a way to get her pregnant, then force her to marry me."
"Holy shit. Isa lang naman ang paraan para mabuntis mo siya. Lucky bitch."
"Don't call her a bitch. She's going to be my wife someday."
Umingos lang si Mina, saka tumalikod sa akin. "I will kill that bitch."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Seven
Sherrie
Monday morning. Parang zombie na pumunta ako sa kusina ng apartment ko at nagtimpla ng kape. Namimigat ang talukap ng mga mata ko dahil dalawang oras lang ang tulog ko.
I didn't feel like going to work. Pero hindi dahil puyat ako. Mula nang magkausap kami ni Enrique sa funeral ng biological mother niya last Wednesday, natakot na akong tumapak muli sa Parkersburg knowing na maaari siyang dumating anumang oras.
"Your presence in the company won't bother me..." Ugh! Why did I say that? Nang in-inform ako ni Enrique na regular na siyang magpupunta sa Parkersburg, ang sinabi ko dapat sa kanya ay, "Magre-resign na ako sa trabaho!" But no. Pinili kong magsinungaling at magkunwari na balewala sa akin kung magkasama kami sa office sa kabila ng history naming dalawa. At dahil sa pagsisinungaling ko na iyon, napilitan akong pumasok last Thursday and Friday sa Parkersburg para panindigan ang sinabi ko kay Enrique. Mukhang ganoon na rin ang mangyayari ngayong Monday. Wala akong choice kundi pumasok para hindi malaman ni Enrique na hindi ko siya kayang harapin.
But in a way, mabuti na rin ito. Tama lang na hindi ko inamin kay Enrique ang tunay na nararamdaman ko. Nakaka-degrade ng pagkatao kung malalaman niya iyon. Kailangan kong bigyan ang sarili ko ng kaunting kahihiyan. I couldn't let him know the truth. That until now, I still haven't moved on from our past.
Eight forty a.m., nakarating ako sa Parkersburg. Dalawang palapag ang company building namin. Ang buong first floor ay production area at warehouse. Nasa second floor ang canteen at office administration.
Ang Parkersburg ang nagpapatakbo ng sikat na hamburger restaurant chain na Parker's Burger. Dating sikat pala. Noong nineties kasi, sikat na sikat ang Parker's Burger. Pero ngayon ay natalo na iyon ng ibang burgerhouse at fastfood chains sa bansa.
May nadaanan akong mga plywoods sa ibaba ng office building. Last week pa inaayos ng mga karpintero ang isa sa mga private office sa admin after office hours. Pagkatapos lang namin mag-usap ni Enrique last Wednesday ko naisip na nire-renovate pala iyon dahil mag-oopisina siya roon. Baka gusto niya na maging maganda ang private office niya. Of course, he was a Delhomme. Mataas ang standard niya sa mga bagay-bagay.
Na-shock ako pagdating ko sa admin. Natanaw ko kasi na gawa na ang private office ni Enrique. Salamin na ang harapan niyon, and he was inside! Nakapuwesto siya sa L-shaped executive desk sa loob ng private office, nagbabasa ng documents.
Oh God. Nanlalambot ang mga binti na lumapit ako sa cubicle ko. Ibinagsak ko ang nanghihinang katawan ko sa swivel chair, still shocked. He's here! Hindi nga talaga siya nagbibiro, magtatrabaho siya rito!
Pinunasan ko ang malamig na pawis sa noo ko. Tila gumagalaw ang sahig sa paanan ko. Walang steady sa mundo ko ngayon. Para akong bangka na binunggo; umuuga at nagbabantang tumaob.
Maliban sa amin ni Enrique, wala nang ibang tao sa opisina. Medyo maaga pa at hindi ugali ng officemates ko na pumasok nang maaga. Kung alam ko lang na daratnan ko rito si Enrique at mapagsosolo kami sa buong opisina, hindi na rin sana ako pumasok nang ganito kaaga. Sobrang kumakabog ang dibdib ko.
Nanginginig ang mga kamay na kinuha ko ang listahan ng mga trabahong dapat kong asikasuhin ngayong araw. Binasa ko iyon pero tila lumalangoy lang sa harapan ng mga mata ko ang mga letra. Wala akong maintindihan maski isang salita. Dumadagundong pa rin ang dibdib ko at lahat ng senses ko ay naka-tune in sa lalaking nakaupo sa di-kalayuan.
Alam ba niyang nandito na ako? Nakatingin ba siya? Kung makikita niya ako, lalapit kaya siya? Ano'ng gagawin ko kapag nilapitan niya ako?
Ang tanong, nakatingin ba siya at may balak ba siyang lapitan ka?
Cautiously, I glanced at Enrique again. Absorbed pa rin siya sa mga binabasang dokumento. Napahiya ako sa sarili ko.
Sheesh. Bakit ba nag-o-overreact ako? As if naman may pakialam si Enrique kung nasa opisina na ako. As if naman obligado siyang lapitan at batiin ako sakaling makita niya ako. Nakalimutan ko na ba kung gaano siya ka-formal sa akin sa memorial park? How cold and distant he was? Ni hindi niya nga ako pinag-aksayahang tingnan. Kinausap niya lang ako hindi upang kumustahin kundi para balaan ako na magkikita kami sa Parkersburg. Sinabi pa nga niya na maging civil kami sa isa't isa.
Tama. Civil lang. You know what civil means, right? Polite but formal and cold at the same time.
Para na rin niyang sinabi na huwag kong isipin na puwede ko siyang ituring na tulad ng isang dating kakilala kapag nagkita uli kami. Nilinaw niya kung sino siya at ano ako sa sandaling nasa Parkersburg kami. Boss siya, employee ako.
Naiinis sa sariling kahangalan na binuksan ko ang computer. Nagtrabaho na ako.
Isa-isang nagsidatingan ang officemates ko. Lahat sila ay napapasinghap kapag natatanaw nila si Enrique. Gaya ko kanina, nanginginig rin ang mga binti na nagsitungo sila sa sariling mga puwesto, pero hindi nilulubayan ng tingin si Enrique. Hindi na ako magtataka kung maubos si Enrique sa katitingin nila.
Mayamaya ay isang babaeng hindi ko kilala ang pumasok sa admin. Transparent ang longsleeved shirt niya kaya kita ang makulay na bra niya sa loob. Red tulip skirt naman ang pang-ibaba niya at naka-black stilletos siya.
Pumasok siya sa private office ni Enrique. Tumayo siya sa harapan ng desk ni Enrique at may sinabi sa lalaki habang nakangiti.
Naulinigan ko ang pag-uusap ng officemates ko.
"Who's that? Girlfriend ni Mr. Delhomme?"
"Hindi siguro. Baka ang assistant niya. Sa pagkakaalam ko, babae ang assistant niya."
"I'm sure, may gusto siya at inaakit niya si Mr. Delhomme. Tingnan mo naman ang mga damit niya."
"Hmm. Parang gusto ko siyang gayahin."
"Evelyn! Hindi appropriate ang ganyang damit sa opisina."
"Pero ang suwerte niya. Nakakausap at nalalapitan niya si Mr. Delhomme. Speaking of which, wala bang balak si Mr. Delhomme na magpakilala sa ating lahat?"
"Kaya nga. Sana mamaya, magpakilala na siya sa atin."
Nang ilibot ko ang paningin ko ay hindi lang iisa ang nakita kong may hawak na salamin at nagre-retouch ng makeup.
Ugh. What's this? Bumalik ba kami sa high school or college?
Inangat ko ang receiver ng phone sa desk ko. Tumawag ako sa opisina ni Ma'am Digna. Mayroon kasi akong ire-relay sa kanya na messages. Walang sumasagot sa tawag ko.
"Absent ba si Ma'am Digna?" tanong ko kay Michelle na katabi ko ng cubicle.
"Duh. May one week seminar ang manager at senior managers. In-announce 'yon last Friday."
"Oh. Ganoon ba? Thanks."
Dahil siguro lutang ang isip ko last Friday kaya hindi pumasok sa isip ko ang announcement na one week mawawala ang mga boss namin sa Parkersburg. Employees lang din ang mga boss namin sa Parkersburg. Iyong mga shareholders kasi, o big bosses kung tawagin namin, ay mistulang silent partners lang. Hindi sila hands on sa pagpapatakbo ng Parkersburg.
Itinuloy kong muli ang pagtatrabaho. Ang bagal tumakbo ng oras. Kulang na lang, hilahin ko bawat segundo. Ganito ba palagi kapag nandito si Enrique? Bawat minuto, parang torture sa akin? Hindi ko yata matatagalan ang ganito.
Narinig kong muli ang malakas na pagsinghap ng officemates ko. Pag-angat ko ng tingin, nakita kong naglalakad si Enrique kasunod ang assistant niya. Malalaki ang hakbang niya at inaayos ang jacket niya, hindi pinag-aaksayahan ng atensiyon ang mga matang nakasunod sa kanya.
Oh Lord. Hindi ko maiwasang mapahanga nang pagmasdan ko ang kabuuan niya. Five years ago, he was magnificent. His face beautiful and his body glorious. He was still magnificent, pero hindi na maamo gaya sa anghel ang mukha niya. Dati ay palagi siyang ngumingiti pero ngayon ay may dalawang guhit sa pagitan ng mga kilay niya tanda na habit niya ang pag-scowl. Wala na ring kislap sa mga mata niya. At ang panga niya, tila palaging nakatiim. Nagmukha tuloy siyang medyo delikado.
Mas mukha nang fallen angel si Enrique ngayon. Anghel na nahulog sa lupa at naging itim ang pakpak. Bakit siya nagkaganoon? Ah baka dahil nadagdagan na ang edad niya. Hindi naman ako maaaring umasa na mananatili ang youthful charm niya habambuhay. Siyempre, nagkakaedad rin siya. Isa pa, pinapamahalaan niya ang business ng family niya. Hindi iyon biro. He had to be tough kung nais niyang maging matagumpay na businessman.
Natauhan ako nang mapatapat sila sa akin. Napansin ko kasing nakatingin sa akin ang assistant ni Enrique. May nanunuyang ngiti sa mga labi niya, parang may ipinaparating sa akin pero hindi ko alam kung ano.
Yumuko ako. Nagtaas lang uli ako ng tingin nang nakalabas na sila. I sighed. This is harder than I thought.
Akala ko, ang mahirap ay ang makasama si Enrique sa Parkersburg. Pero nalaman ko na ang mahirap pala talaga ay iyong dadaan-daanan niya na lang ako. Binabalewala. May ibinabalik iyon na sakit sa puso ko. Dahil minsan, inakala ko na mahal talaga niya ako. But the beautiful angel broke my heart into pieces.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Eight
Riq
"I caught Sherrie lusting after you."
My pulse quickened, pero hindi ko ipinakita kay Mina ang malakas na epekto sa akin ng sinabi niya. "Yeah?" kaswal na tanong ko. Nakaupo kami sa likuran ng black limousine ko.
"Pinag-aralan ko siya nang dumaan tayo sa cubicle niya kanina. Nakatingin siya sa iyo. May nangyari sa inyo noon, 'no?"
"How's a gentleman supposed to answer that?"
"Hindi mo na kailangang sagutin. Malakas ang kutob ko na tama ako. Hay, buong akala ko, nanligaw ka lang sa kanya nang student pa tayo sa St. Michael's. Apparently, there's more to that na hindi lang namin nalaman noon. Marami pang namagitan sa inyong dalawa bukod sa mga narinig naming usap-usapan sa campus."
"What made you say that?"
"The way she looked at you. Hindi ka niya tiningnan as a former admirer but as a former lover. Alam ko ang tingin na iyon dahil babae rin ako gaya niya."
Hindi ko pa rin itinanggi o kinumpirma ang hinala niya.
"Masuwerte talaga siya. Samantalang ako, tinanggihan mo noon kahit ako na ang nag-alok. Phooey."
"Matagal na iyon. And we're good friends now. You're also my assistant."
"Sa tingin mo, nawala na ang curiosity ko kung ano ang feeling na makasama ka for a night dahil lang magkaibigan na tayo at employer kita?"
"I hope so."
"Hindi ako masyadong aasa kung ako ikaw."
Kukunot na sana ang noo ko kung hindi lang siya ngumiti tanda na binibiro niya lang ako. "Don't worry. After mo akong i-hire bilang assistant mo, alam ko na wala na talagang pag-asa na one night I'll end up in your bed. Satisfied na akong maging good friend and sexy assistant mo na ocassionally ay pinagnanasaan ka."
Napailing-iling ako. "Just when I thought you were being serious."
"I'm serious. You're a friend and my boss I want to fuck in my fantasies."
Hinawakan ko ang batok ko. Minsan, masyado siyang straightforward na hindi ko alam kung ano ang gagawin sa kanya. "Mina," sabi ko sa nananaway na tono.
"Alright, alright. I won't mention fucking again kung tayong dalawa ang involved. Pero okay lang kung kayong dalawa ni Sherrie?"
"I never fucked her. I made love to her," pagtatama ko sa kanya. May times na sobrang intense ang pag-angkin ko kay Sherrie noon, pero hindi ko iyon ginawa para gamitin lang ang katawan niya. It was an expression of what I felt for her. Kaya hindi iyon maituturing na fucking.
Tumirik ang mga mata ni Mina. "Finally, umamin ka rin! Kaya pala ang lakas ng loob mong sabihin na you'll impregnate her para hindi na siya makakawala sa iyo. Confident kang madadala mo siya sa kama dahil nagawa mo na iyon noon."
"Just slightly confident."
"Bakit slight lang?"
"Attracted siya sa akin noon kaya nagawa ko siyang i-seduce. Hindi ako sigurado kung madali ko pa rin iyong magagawa ngayong mahigit limang taon na ang lumipas. Nag-alala ako na wala na akong maging epekto sa kanya." Pero sa sinabi ni Mina, medyo nabawasan ang agam-agam ko.
"You said na physically attracted siya sa iyo noon—at hindi naman mahirap makita kung bakit. But did she love you?"
I looked out the window. Nakita ko sa isip ko ang mukha ni Sherrie, antok na antok dahil sa kalasingan at pagod, her sweet lips murmuring "I love you."
Pinaniwalaan ko noon na mahal niya ako dahil iyon ang gusto ko. I wanted to hear her say that she loved me. Pero na-realize ko na nasabi niya lang ang mga salitang iyon dahil nadala siya sa mga nangyayari sa amin.
Hindi talaga niya ako totoong minahal. Dahil kung totoong minahal niya ako, ipaglalaban niya ako sa papa niya at mga tao sa paligid niya. Pero hindi niya iyon nagawa. Ipinagtabuyan niya ako sa buhay niya, and never regretted it for one second.
Naalala ko nang magpakita ako sa kanya five years ago sa pagbabakasakali na nasabik siya sa akin kahit kaunti. But instead, she said, "I'm doing fine without you." Then she walked away.
Para niyang tinarakan ng kutsilyo ang puso ko sa ikalawang pagkakataon. She made me feel so worthless in her life. Her rejection made me so miserable, so bitter, to this day.
"No. I don't think so," sagot ko kay Mina.
"Are you sure? Pero kung ibinigay niya ang sarili niya sa iyo, it must mean something."
"It means she's only human. Nakakaramdam rin siya ng lust."
"Well, 'sabagay, hindi lang kayong mga lalaki ang may hormones na mahirap pigilan. Kami ring mga babae. Lalo na kapag may kaharap na isang Delhomme. Yeah, it's pretty understandable kung naikama mo si Sherrie kahit hindi ka niya mahal. Tingin ko naman, kung minahal ka niya, walang dahilan para hindi ka niya sagutin noon. Pero ang hindi ko talaga maintindihan ay kung bakit gusto mo pa rin siyang mapasaiyo kahit hindi ka niya mahal. Maraming ibang babae na handang magmahal sa iyo, Riq."
"I want her. It doesn't matter if she doesn't feel the same way. Makukuntento ako basta makasama ko siya."
"Masa-satisfy ka nga ba talaga sa ganoon?"
"Yes. Kaysa wala siya."
Narating namin ni Mina ang site ng latest project ng Delhomme Mla. Group of Companies. Mula nang hawakan ko ang DMGC ay mas umunlad pa iyon. Magaling si Tito Harvey na magpatakbo ng business pero may edge ako sa kanya: isa akong Delhomme. Maraming businessman ang more than willing na makipag-deal sa akin. Sila pa ang lumalapit sa akin kadalasan.
Nagtagal kami sa site dahil maraming kailangang ayusin. Pinauwi ko na si Mina bandang six p.m. Eight p.m. naman ako umuwi sa penthouse ko sa Abbey Tower.
Nagpalit ako ng V-neck shirt at sweatpants. Pumunta ako sa private gym ko para mag-lift ng weights. Buong umaga kaming nagkasama ni Sherrie sa isang opisina at buong umaga rin akong nagpigil ng urges na naramdaman ko dahil sa kanya. Hanggang ngayon ay nasa katawan ko pa rin ang pent up energy na iyon. Kailangan ko ng outlet para mailabas iyon.
Ang sabi ni Mina, nahuli niya si Sherrie na tinitingnan ako nang may kasamang lust. Sana talaga ay totoo iyon. If I could still make Sherrie desire me, then I would use that to my advantage. I would give her what her body craved, para naman matupad ang kagustuhan ko: ang gawin siyang asawa ko.
"Papuntahin mo si Sherrie rito," utos ko kay Mina. Nakapuwesto ako sa desk ko sa Parkersburg. Ilang araw na mula nang i-take over ko ang kompanya. Ilang araw na rin akong nagpipigil na lingunin at panoorin si Sherrie habang abala siya sa trabaho.
"You'll finally make your move, huh? Alright. Good luck, boss." Ginamit ni Mina ang intercom sa sarili niyang desk upang makausap si Sherrie.
Hindi ko na magawang intindihin ang binabasa ko. Pina-attend ko ng extensive seminar ang managers ng Parkersburg hindi lang dahil kailangan nila iyon kundi dahil isa iyon sa mga paraan para magkaroon ako ng lehitimong rason para makausap si Sherrie sa opisina. Hindi ko maaaring ipakita na ang pagbili ko sa major share sa Parkersburg ay paraan ko lang upang makalapit sa kanya.
Mayamaya'y pumasok si Sherrie. Hindi ko siya sinulyapan kahit malapit na siya.
"Mr. Delhomme wants to talk to you. You can take that seat, Miss Leones," sabi ni Mina sa propesyunal niyang tono.
Sherrie hesitated. Kapagkuwan ay napipilitang umupo siya sa bakanteng swivel chair sa harapan ko.
"I'll go to the ladies' room. Excuse me," paalam ni Mina.
Itinabi ko ang binabasa ko at kumuha ng panibago. "Ikaw ang in charge sa pagtanggap ng requests para sa maintenance at improvement ng branches ng Parker's Burger?"
"Y-yes."
"Ano ang lagay ng branches natin? Hindi ko nakita isa-isa ang mga branch ng Parker's Burger bago ko binili ang major share nito. Gaano na ba kalala ang mga iyon?"
Wala akong nakuhang tugon mula sa kanya. Nag-angat ako ng tingin. Nahuli ko siyang nakatitig sa akin pero nang magsalubong ang mga mata namin ay tila napahiyang tumingin siya sa ibang direksiyon.
"Bakit hindi ka nagsasalita?"
"Kay Ma'am Digna ko lang sinasabi ang itinatanong mo."
"Nandito ba siya ngayon?"
"W-wala."
"Yes. Wala siya rito. Ako ang in charge ng lahat sa Parkersburg ngayon. Now spill. Anu-ano ang mga problema sa mga branches ng Parker's Burger?"
Inisa-isa niya ang immediate repairs na kailangang gawin sa ilang branch ng Parker's Burger—nang hindi pa rin tumitingin sa akin. I didn't mind. Nagawa kong pagmasdan siya habang nagsasalita siya. Hindi mukhang nadagdagan ng limang taon ang edad niya. Twenty-seven na siya ngayon pero para sa akin ay halos walang ipinagkaiba ang mukha niya sa twenty-two year-old college instructor na una kong nakita sa St. Michael's University. Taglay pa rin niya ang kagandahan na hindi ko pinagsasawaan.
"Anything else?" tanong ko nang huminto siya sa pagsasalita. Umiling siya.
"Alright. Bukas na uli kita kakausapin. I-update mo ako sa progress ng repairs. In fact, gusto kong i-update mo ako araw-araw mula ngayon. Gusto kong alam ko ang lagay ng branches natin. Huwag mo nang hintaying tawagin ka ni Mina, pumunta ka na lang dito nang ganitong oras din."
Doon na siya napatingin sa akin. "E-everyday?"
"Yes. May problema ka sa order ko?"
"Bakit kailangan pa kitang puntahan? Hindi ba puwede sa phone?"
"Ilang hakbang lang ang layo mo sa akin, gagamit ka pa ng phone? Bakit? Hindi ka ba komportableng makaharap ako araw-araw, Sherrie?"
Hindi niya sinagot ang tanong ko, nag-iwas lang uli siya ng tingin. Pero ang mahalaga, hindi na niya ipinagpilitan na sa phone niya ako i-inform.
"You can go," pag-dismiss ko muli sa kanya. Tumayo siya at nagmamadaling umalis. Pants. Palaging pants ang suot niya, inis na wika ko sa sarili ko. I wanted to see her wearing a skirt again. I wanted to see her shapely legs again.
Bumalik si Mina. "How did it go?"
"Okay lang."
"Hmm. Nasa level two ka na. Malayo pa ang aabutin mo, boss. Darn. The pathetic things you're willing to do for her."
"Mina."
"But it's true. Masyado kang nagpapakababa para sa kanya. Nagre-reality check lang ako para sa iyo. Although alam kong hindi ka makikinig sa akin."
Binalingan ko ang hawak kong mga dokumento.
"See what I mean?"
Pagkalipas ng isang oras, isang empleyada ang pumasok sa private office ko. Nakangiti siya, parang sadyang ipinapakita ang dimples niya sa akin. "Excuse me, pero ano'ng ginagawa mo rito?" sita sa kanya ni Mina.
"Good morning. I'm Michelle Sandoval. Sabi kasi sa akin ni Sherrie Leones, hindi na siya makakapasok simula bukas. Ipinakisuyo niya sa akin ang mga trabahong maiiwan niya. Gusto ko lang sabihin kay Mr. Delhomme na ako na ang pupunta rito para i-inform siya tungkol sa Parker's Burger branches. Ito nga rin pala ang resignation letter ni Sherrie. Ibigay ko raw ito sa personnel manager sa Monday. Pero naisip ko na puwede rin naman na si Mr. Delhomme ang mag-process nitong—"
I stood up suddenly. Hinaklit ko sa babaeng hindi ko natandaan ang pangalan ang resignation letter ni Sherrie.
"Riq, kalma," pahabol sa akin ni Mina paglabas ko ng private office.
Pinuntahan ko sa puwesto niya si Sherrie. May ginagawa siya sa desktop computer pero nang makita niya akong palapit ay lumaki ang mga mata niya. Inabot ko ang kamay niya at hinila siya.
"Saan mo ako dadalhin?" protesta niya.
Ipinasok ko siya sa isang bakanteng private office. Itinaas ko ang letter of resignation niya. "What's this?" Damn her! Hindi ba niya alam na gusto kong magwala kapag nakakatanggap ako ng sulat mula sa kanya?
"B-bakit nasa iyo iyan?"
"Ibinigay ng katrabaho mo. Aalis ka ng Parkersburg? Why? Dahil inutusan kitang mag-report sa akin araw-araw, Sherrie? Akala ko ba, hindi ka maba-bother sa presensiya ko rito, and yet you will resign because you couldn't stand facing me everyday?"
"W-walang kinalaman sa iyo ang desisyon kong mag-resign."
"You think I will believe that?"
"Matagal ko nang balak na mag-resign dito dahil... dahil babalik na ako sa pagtuturo."
Humakbang ako palapit sa kanya. Napaatras siya sa dingding. Inilagay ko ang mga kamay ko sa magkabilang gilid ng ulo niya, trapping her against the wall.
"Oh yeah? Magtuturo ka na uli?" Siniguro ko na mababasa niya sa mukha ko na hindi ko pa rin siya pinaniniwalaan.
"O-oo. Matagal na akong kinukulit ni Papa na bumalik ako sa pagtuturo."
"Nagsisimula na ang current sem sa mga university. Hindi ka basta-basta makakakuha ng teaching load."
Namula ang mukha niya. "A-alam ko iyon. Gagamitin ko ang ilang buwan para i-review ang mga itinuturo ko noon. Nakalimutan ko na kasi sa tagal kong hindi nagturo."
"I see. Tatambay ka habang hindi ka pa makapagturo sa university."
"Magre-review nga sabi ako, hindi tatambay!"
Hell. Napakalapit niya. Naaamoy ko ang pamilyar na pabango niya. Nais kong ilagay ang ilong ko sa ilalim ng tainga niya, amuyin ang pabango niya roon, halikan ang balat sa kanyang leeg ng mga labi ko. It's been so long since I last kissed and tasted your skin, cherie...
"Paano ka mabubuhay kung wala kang trabaho?"
"May ipon ako."
"Bakit ka aalis rito gayong puwede kang mag-review kahit may trabaho ka? Mas practical iyon."
"Bakit... bakit ba nakikialam ka sa gusto ko?"
"Dahil alam kong nagsisinungaling ka. Alam ko na gusto mong umalis sa Parkersburg para makaiwas sa akin. Naiilang ka? Ano ba ang ayaw mong maalala kapag nakikita mo ako? How I chased you? The childish things you hate about me? Or perhaps..." Mas lumapit ako sa kanya. Bahagyang ikiniling ko ang ulo ko, dropping my gaze to her luscious lips. "The intimate things we did together? Hindi mo ba makalimutan ang mga iyon, Sherrie? Iyon ba ang ikinakailang mo? Hindi mo ako matingnan nang hindi naiisip ang mga pinagsaluhan natin noon?"
"Of course not! Don't flatter yourself! Hindi ko iniisip ang mga iyon!"
"Patunayan mo." Ipinakita ko uli sa kanya ang resignation letter niya. "Patunayan mo na kaya mo akong makasama sa trabaho. Kapag nagawa mo iyon, kalilimutan ko ang sinabi ko na gusto mo akong iwasan."
Inis na inagaw niya sa akin ang resignation letter. "Fine." Tinabig niya ang kamay ko na nakatukod sa dingding at lumabas ng pinto.
Pinadaanan ko ng kamay ang buhok ko. That was close. Muntik na siyang makaalpas na naman sa akin. Pero kahit napapayag ko siyang manatili sa Parkersburg, hindi ako maaaring maging kampante. Kailangan ko nang bilisan ang pagkilos para hindi na maulit ang ganitong pangyayari. Baka makaisip na naman si Sherrie ng paraan para makalayo sa akin. I needed to get her into bed as soon as possible.
Yes. As soon as possible would be good.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Thirty-Nine
Sherrie
Padabog na umupo ako sa swivel chair. How dare him mention our past! Wala siyang puso! Ang lupit niya talaga.
"Sherrie, bakit ka hinila ni Mr. Delhomme? Ano'ng pinag-usapan n'yo? May kinalaman ba sa pagre-resign mo?" tanong ni Michelle na sobrang curious ang itsura. Kanina, pagkatapos akong ipatawag ni Enrique, nagdesisyon akong mag-resign na lang. Tama naman siya, ayoko siyang makaharap araw-araw. Tiniis ko na nga na makasama siya sa trabaho. Medyo kinakaya ko pa iyon. Pero kung araw-araw kaming magkakaharap, no way. Ibang usapan na iyon.
Kaya nagdesisyon akong umalis na lang sa Parkersburg. Sinabi ko kay Michelle na siya na muna ang bahala sa mga trabaho ko hanggang makahanap sila ng kapalit ko. Ayaw pa nga niya na madagdagan ang trabaho niya pero nang banggitin ko na isa sa mga gagawin niya ay ang mag-report kay Enrique, nagkislapan ang mga mata niya.
Hindi ko naman inakala na sa kasabikan ni Michelle na makalapit kay Enrique, pupuntahan niya si Enrique at ibibigay dito ang resignation letter na ginawa ko. Nalaman tuloy ni Enrique ang plano kong pag-alis sa company.
"Oo. Tungkol nga sa pagre-resign ko. Hindi niya raw iyon tatanggapin dahil understaffed na tayo."
"Bakit ganoon katindi ang reaksiyon niya kanina? Parang hindi lang iyon ang dahilan kung bakit ka niya hinila at kinausap nang sarilihan."
"Iyon lang iyon sa maniwala ka man o hindi."
Lunch break. Pumunta ako ng canteen. Bumili ako ng cup noodles. Nilagyan ko iyon ng hot water. Kumuha rin ako ng malamig na tubig bago pumuwesto sa isang table. Ramdam ko na pinagtitinginan at pinag-uusapan ako ng officemates ko. Sigurado akong may kinalaman iyon sa nangyari kaninang paghila ni Enrique sa akin. Hindi kasi nakikipag-usap si Enrique sa kahit sinong empleyado sa Parkersburg 'tapos ay hinila-hila niya ako. Natural na bumuo ng haka-haka ang officemates ko.
After three minutes, binuksan ko na uli ang foil lid ng cup noodles. Nabulabog sa pag-uusap ang officemates ko. Nalaman ko kung bakit sila natataranta: pumasok si Enrique sa canteen kasunod uli ang assistant niya. I groaned inwardly. Pati ba naman sa canteen, makakasama ko siya?
Bumili sila ng pagkain. Pagkatapos, lumapit sila sa mesang kinarooonan ko. Oh no. Sa tabi ko pa talaga umupo si Enrique. Nasa tapat namin ang assistant niya.
Sinulyapan ni Enrique ang cup noodles ko. Kumunot ang noo niya. "Sana, hindi ganyan ang kinakain mo araw-araw. It's not healthy."
Oh please, don't talk to me. Masyado siyang malayo sa Enrique na nakilala ko noon. I didn't know how to deal with him.
"By the way, I haven't introduced you to my assistant yet. Sherrie, this is Mina, my executive assistant."
"Nice to meet you, Sherrie," Mina said.
Hindi ko masabing "same here." May nasasagap akong bad vibes kay Mina kapag tinitingnan niya ako. Tinanguan ko lang siya.
"Nabanggit sa akin ni Riq na you know each other personally. Pero parang hindi naman, Riq. Parang ayaw ka niyang pansinin, eh," sabi ni Mina.
Bakit niya tinawag na Riq si Enrique? Was that a pet name or something? Pero kung assistant lang siya ni Enrique, bakit may pet name pa silang nalalaman?
"Galit pa rin siguro siya sa akin dahil sa ginawa ko kanina. I'm very sorry sa nangyari kanina, Sherrie."
Nagtaka ako sa pagso-sorry ni Enrique sa akin. Pero pinigilan ko pa rin na sulyapan siya. Hinalo ko lang ng tinidor ang noodles ko.
"Medyo mainit lang ang ulo ko kanina dahil sa ilang problema sa company. Pagkatapos ay nakarating sa akin na gusto mong umalis rito. Alam ko na ako ang dahilan n'on. Hindi ka aalis rito kung hindi dahil sa akin. I didn't like the thought na mawawalan ka ng trabaho dahil hindi ka komportable na nandito ako. Mabigat iyon para sa akin."
Sa pagkakataong iyon, pakiramdam ko ay kailangan ko nang magsalita. "Sinabi ko na sa iyong hindi ikaw ang dahilan kung bakit gusto kong umalis rito. Pinili mo lang na huwag iyong paniwalaan."
"Binigyan rin kita ng chance na baguhin ang iniisip ko, Sherrie." "Hmm. Mukhang may something sa inyong dalawa, Riq. Nabanggit mo kasi na hindi komportable si Sherrie na nandito ka at iyon ang nagtulak sa kanya na mag-resign," sabi ni Mina.
"I courted her before," sabi ni Enrique.
Gahd! Bakit kailangan niya iyong banggitin sa assistant niya at sa harapan ko pa? Talaga bang pinapatunayan niya sa akin kung gaano siya kawalang-puso ngayon?
"Naging masyado akong makulit noon sa panliligaw sa kanya. Natatakot siguro si Sherrie na gawin ko uli iyon."
"Don't worry, Sherrie. Riq is not makulit anymore. Hindi na iyon bagay sa isang big-time businessman na gaya niya," sabi ni Mina. "Persistence na ngayon ang pinapagana niya kapag may gusto siyang makuha, hindi kakulitan. Oh wait. May kaibahan ba iyon? Yeah, I think so. Mas may tactic na ginagamit ang mga taong persistent compared sa makulit lang. Am I making any sense?"
"No," sagot ko. Hindi ko kasi alam kung ano ang point ni Mina, o kung bakit niya sinasabi iyon sa akin.
"Ganyan talaga ang assistant ko. Minsan, walang filter ang bibig niya," sabi ni Enrique. Hinila niya ang cup noodles ko at inilapit sa akin ang pinggan niya. "Ito ang kainin mo. Hindi ko gusto na nakikita kang kumakain ng junk food."
Tiningnan ko ang pagkaing ibinigay ni Enrique na caldereta at rice. Dapat hindi ako pumayag na ipinagpalit niya ang mga pagkain namin, pero parang may sariling isip ang mga kamay ko na kinuha ang mga kubyertos at nagsimula uli akong kumain.
"Mina, gawan mo ako ng hard copy ng e-mail sa akin ng COO ng Eastern Mining Corp bago tayo umalis mamaya."
"Will do, Riq. Kailangan mo na rin palang mag-return call kay Mr. Fitzgerald bago mag-two o' clock. May flight siya mamaya, baka maging unavailable siya."
"Hindi ko kakalimutan."
Puro trabaho ang pinag-usapan nina Enrique at Mina nang sumunod na sandali. Medyo nakakailang. Kahit hindi na ako teacher at nagtatrabaho ako sa isang company, mababa naman ang posisyon ko. Hindi tulad nila. Hotshots. Tumigil sa pag-uusap sina Enrique at Mina. Nakita ko na may isinenyas si Enrique kay Mina. Tumayo si Mina at lumabas ng canteen.
Nilingon ni Enrique ang officemates ko. "It's almost one o' clock. Magsibalik na kayo sa puwesto n'yo," sabi niya sa maawtoridad na tono.
Nagsitindigan ang officemates ko. Tatayo rin sana ako pero pinigilan ako ni Enrique.
"Not you. Dito ka lang."
"B-bakit?"
"May sasabihin pa ako." Kinuha niya ang kutsara sa pinggan at sumubo ng natira kong caldereta. Galing sa bibig ko ang kutsara, pagkatapos ay isinubo niya. Ayoko man, naapektuhan ako niyon sa paraang hindi dapat. "Masyado ka ba talagang naiilang sa akin, Sherrie?"
"W-what do you mean?"
"Well, like Mina said, parang halos ayaw mo akong pansinin. Pakiramdam ko, mas gusto mong iwasan ako. It's bothering me."
"Why should you let it bother you?"
"Dahil hindi ka ordinaryong employee lang sa Parkersburg. Matagal na kitang kilala."
"Ginagawa ko lang ang gusto mo."
"Ang gusto ko? Wala akong natatandaan na inutusan kitang maging impersonal sa akin, Sherrie."
"Ipinarating mo iyon sa akin nang magkausap tayo sa memorial park, when you told me na maging civil tayo sa isa't isa. At tuwing dinadaan-daanan mo ako sa opisina na para lang akong hangin na hindi nakikita."
Argh! Hindi ko na dapat sinabi iyong huli. Ang dating ay parang sinusumbatan ko siya. Pero hindi ko napigilan ang dila ko dahil sa lahat ng ginawa niya mula nang dumating siya sa Parkersburg, iyon ang pinakakinaiinisan ko—'yong tratuhin niya ako na parang hindi ako nag-e-exist.
"Alright. I admit, hindi ganoon ka-pleasant ang paghaharap natin sa memorial park. I was too stiff and formal. Nag-a-apologize rin ako kung hindi kita pinapansin kapag nasa opisina tayo. In my defense, I just didn't want to make our present situation more uncomfortable for you, Sherrie."
"I see. Ako pala ang inaalala mo. Salamat sa konsiderasyon." Uminom ako ng tubig.
"I know I was the last person you wanted to see again, Sherrie. Mas magugustuhan mo kung hindi ang korporasyon ng pamilya ko ang nag-take over sa Parkersburg. Ano ang inaasahan mo na magiging pakikitungo ko sa iyo gayong alam ko na ayaw mo akong makita? Naging depensa ko lang ang pagiging malamig ko sa iyo."
So gawa-gawa mo lang din na ang layo-layo mo na sa dating ikaw? Maskara lang iyang mukha mo? "But I'm pleased to know na hindi mo gusto na maging malamig ako sa iyo, Sherrie."
Pagsulyap ko sa kanya, nakataas ang sulok ng mga labi niya, looking really pleased indeed.
"Hindi ko sinabi na hindi ko gusto na maging pormal ka sa akin. I only pointed out na ikaw ang may gusto na maging civil tayo sa isa't isa."
I wasn't sure if he was listening to me. Kinuha niya ang baso ng tubig na hawak ko at uminom siya, still looking at me. Intensely. My heart fluttered.
Napakunot ang noo ko nang bigla akong may naisip. "Nang mag-usap tayo sa memorial park, alam mo nang sa Parkersburg ako nagtatrabaho. Paano mo nalaman?"
"Maraming beses na akong nakarating rito bago pa tayo nagkita sa funeral. Nagmi-meeting kami ni Mr. Lewis at ilang shareholders. Early morning kami nagkikita-kita, kapag wala pa ang employees. After ma-finalize ang pag-transfer sa akin ng fifty-one percent share ng company three weeks ago, I stated my opinion to Mr. Lewis na maaaring bumabagsak ang Parkersburg dahil hindi magagaling ang mga tao rito. Pinabulanan iyon ng isa sa mga manager niya. Your immediate boss. I think her name is Digna. Sinabi niya na magagaling ang mga kinukuha nilang empleyado and in fact, mayroon siyang staff member na dating nagtuturo sa St. Michael's University. 'Miss Leones is very good at her job,' she said. Hindi mo siguro ako masisisi kung nag-assume ako na ikaw ang tinutukoy niya."
I nodded upon hearing his explanation. Akala ko pa naman, ipinahanap niya ako. For one crazy moment, naisip ko talaga iyon kahit alam kong napakalaking kahangalan niyon.
Tapos na siya sa akin. Matagal na siyang tapos sa akin. Walang dahilan para dumaan ako sa isip niya nang mga panahon na hindi pa kami nagkikita sa memorial park. Katunayan, isang taon na siyang nakatira sa Pilipinas pero nagkita lang uli kami nang i-take over niya ang Parkersburg. Wala akong halaga sa kanya. Tahimik akong nagbuntonghininga. I didn't want to think about that. I really didn't. Pero mula nang muli siyang magpakita sa akin, mahirap na hindi balik-balikan ng mga nangyari sa amin sa nakaraan.
"By the way, hindi ako nagkaroon ng pagkakataong sabihin sa iyo sa funeral: I'm sorry for your loss."
Tila ikinagalit niya ang pagbanggit ko sa paksang iyon. Tumigas ang mukha niya. "Don't be. Walang nawala sa akin. Matagal na siyang walang papel sa buhay ko."
Now I was sorry I mentioned his biological mother. Naipagsalikop ko ang mga kamay ko.
"How's your father?" he asked.
"He's doing fine. Nagtuturo pa rin siya sa St. Michael's."
"More than five years na nang huli akong tumapak sa St. Michael's. Can you believe it? Ganoon na pala katagal nang makita kitang nakaupo sa bench sa loob ng campus."
Naaalala pa rin pala niya kung paano kami nagkakilala. Should I be happy about that or what?
"Bakit ka tumigil sa pagtuturo?" he asked.
Bakit? Dahil tuwing nasa classroom ako, palagi kitang naiisip. Hindi ko na magawang makapagturo nang maayos dahil sa iyo. Palagi kitang nakikita na nakaupo sa likuran ng classroom at nginingitian ako. One time, I almost cried in front of my students.
"Naisip ko lang na subukan ang corporate world for a change." "Mas bagay kang teacher kaysa office girl, Sherrie." He touched my left knee with his fingertip. Gulat na nailayo ko ang binti ko sa kanya. "Mas bagay sa iyo ang isinusuot mo noon na tight pencil-cut skirt kaysa slacks." Sa mga binti ko pa rin siya nakatingin.
"L-lagpas one o' clock na. Mabuti pa, bumalik na ako sa puwesto ko." Mabilis na tumayo ako.
"Let's go back together." He also stood up.
Paghakbang ko, hinawakan niya ako sa likod. Electricity shoot up my spine. Napaigtad ako.
"Inaalalayan lang kita sa paglalakad. What's the matter, Sherrie?" he asked, smirking. "By any chance, naapektuhan ka ba nang hawakan kita?"
"H-hindi. Nagulat lang ako," kaila ko. "Are you sure?" Bakit pakiramdam ko, nakikipaglaro siya sa akin? Oh shit! Mukhang sinusubukan niya kung totoo ang sinabi ko kanina na nakalimutan ko na ang mga nangyari sa amin noon—the intimate stuff.
"O-oo. Huwag mo na akong alalayan. Kaya kong maglakad nang mag-isa." Nagmamadaling lumabas ako ng canteen, hindi normal ang paghinga.
Malapit nang mag-six o' clock nang tawagin ni Mina ang atensiyon ng lahat sa office.
"You might want to hear this everyone. Tuwing may bagong acquire na company si Mr. Delhomme, nagse-celebrate siya with the employees. Ang celebration para sa pagkakabili niya sa major share ng Parkersburg ay gagawin mamayang eight p.m. sa Club Siene. Invited kayong lahat na maki-party."
Nagsitilian ang officemates ko. Ngunit ako ay walang pakialam sa announcement ni Mina. Wala akong balak na pumunta sa party na binanggit niya. Mas gusto kong ipahinga ang katawan ko na mahigit isang linggo nang kulang sa tulog.
Nang eksaktong six o' clock na ay nilikom ko ang mga gamit ko. Napaangat ako ng tingin nang may tumayong lalaking naka-three piece suit sa harapan ng cubicle ko. Of course, si Enrique iyon. Niluluwangan niya ang tie niya habang nakatingin sa akin.
"I'll see you tonight at the club, Sherrie?"
Magdadahilan sana ako pero pinigil ako ng tila naghahamon na mga mata niya. Shit. Pakiramdam ko, gusto talaga niyang patunayan na apektado ako ng presensiya niya, na pagkukunwari lang lahat ng ipinakita ko sa kanya mula nang muli kaming magkaharap last week. Hinuhuli niya ako!
"I'll be there, Mr. Delhomme," matapang na sagot ko.
Tumaas ang isang sulok ng mga labi niya, as if satisfied that I accepted his challenge. "Call me Riq," he said. Nagpatuloy siya sa paglabas ng opisina.
"See yah," nakangiting sabi sa akin ni Mina. Muntik ko nang iuntog ang noo ko sa desk ko. Ugh! What did I get myself into?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty
Riq
Did she change her mind? Habang umiinom ako ng red wine ay hindi ko maiwasang magduda kung tutuparin ni Sherrie ang sinabi niya na pupunta siya sa company party. It was almost nine p.m. Marami nang tao sa Club Siene. Halos lahat ng employees ng Parkersburg mula office administration hanggang production ay dumating at nagpapakasaya na ngayon.
Pag-aari ni Tito Harvey ang Club Siene. Nasa basement iyon ng isang kilalang hotel. Sinadya ko itong piliin para pagdausan ng company party. Pero kung hindi darating si Sherrie, mababalewala lahat ng plano ko ngayong gabi. I would go home still an unsatisfied man. May gumuhit na disappointment sa loob ko. I didn't want to spend this night without her. Ang tagal ko itong hinintay. Ang tagal ko nang kinasasabikan na muli siyang mahawakan, mahalikan, maangkin—
"Oh my. Riq, you gotta look at this," sabi ni Mina. Magkasama kami sa VIP table na malapit sa club entrance.
Sinundan ko ang direksiyon ng tingin niya. Nanuyo ang lalamunan ko sa nakita. It was Sherrie. She came. Pero higit sa pagdating niya, ang hindi ko inasahan ay ang ayos niya. She was wearing a sparkly little black dress that showed off her amazing curves and a pair of killer heels that made her legs look a mile long. Alun-alon ang buhok niya. She had smoky eyes and kiss-me red lips.
Instantaneous ang naging reaksiyon ng katawan ko. My member stood at attention. Kung hindi lang itinatago ng dark gray coat ko ang pang-ibabang katawan ko ay mapapahiya ako sa estado ko. Twenty-five years old na ako at multi-billion worth of companies ang pinatatakbo ko pero nagkakaroon pa rin ako ng boner sa isang tingin lang sa isang magandang babae. Just like a freaking hormonal teenager.
Pero pagdating kay Sherrie, I guessed hindi ako ga-graduate sa pagiging hormonal teenager. My body would always react like this towards her.
"Dalhin mo rito si Sherrie at offer-an mo siya ng maiinom," utos ko kay Mina.
"Are you serious?"
"You know I am, Mina."
"Well... surely, alam mong hindi tama na lasingin ang isang babae at—"
"Hindi mo siya lalasingin. Paiinumin lang para mawala ang inhibitions niya. I'll take care of the rest."
"That's still wrong, Riq. Basta may kasamang alak, mali iyon. Akala ko naman, ise-seduce mo lang siya sa party na ito."
"I don't care if it's wrong, Mina. I'll have her any way I can." Ininom ko ang laman ng wineglass ko habang nakatitig pa rin kay Sherrie. Naglalakad siya sa club, tila naghahanap ng mapupuwestuhan. Maraming mga mata na nakatutok sa kanya, partikular ang mga lalaki na taga-production. May naramdaman akong galit. Possessiveness. "Now, Mina."
"Alright. Jeez. Desperado ka na talaga." Tumayo si Mina at pinuntahan si Sherrie.
Nagulat si Sherrie nang i-approach siya ni Mina. Halatang nagtataka siya kung bakit friendly sa kanya ang assistant ko. Hinila ni Mina si Sherrie patungo sa table namin. Good job, Mina. Kahit hindi siya nagdadalawang-isip na kuwestiyunin ang ilang ginagawa ko, maaasahan pa rin talaga siya.
Paglapit nila sa table na kinaroroonan ko ay nakita ako ni Sherrie. Natigilan siya ngunit hindi mukhang masyadong nagulat. Inasahan na siguro niyang magkasama kami ni Mina.
"Sit down," sabi ni Mina at itinulak si Sherrie sa upholstered na upuan na katapat ng kinauupuan ko. Tinabihan niya si Sherrie. "Bakit na-late ka, girl?" Kaswal na inabutan niya si Sherrie ng baso na may vodka. Mas gusto ni Mina ng vodka kaysa red wine kaya iyon ang hiningi niya sa waiter kanina.
"Wala akong maisusuot kaya bumili pa ako paglabas ko ng office," tugon ni Sherrie. Tinungga niya ang vodka. Ngumiwi siya sa pait ng alcohol.
"That's a smashing dress. Usually, kapag ganyan ka-fit, kaiksi at kakintab ang damit, nagmumukhang cheap ang may-suot. Pero hindi ikaw. I also like your hair tonight. Very sexy."
Nagdududang tiningnan ni Sherrie si Mina.
Mina laughed. "Hindi ako lesbo. Trust me, mga lalaki rin ang pinagnanasaan ko. Tulad ng guwapong lalaki sa harap natin." She winked at me. "Isn't Riq so yummy?"
Hindi sumagot si Sherrie. Kinuha ni Mina ang baso niya at muling sinalinan ng vodka. Walang pagdadalawang-isip na ininom uli iyon ni Sherrie. She looked tense, at dapat ko na rin sigurong ikatuwa iyon. Kapag ganito siya, alam kong naaapektuhan siya ng presensiya ko.
"How did you get here?" hindi ko napigilang itanong sa kanya.
"Nag-taxi cab ako."
"Nang ganyan ang suot mo? Sabihin mo sa aking may dala kang jacket na isinuot mo bago ka lumabas ng bahay mo."
"Wala."
I cursed. "Siguradong nagpiyesta ang taxi driver sa katitingin sa iyo kanina."
"Hindi mo na problema kung sino ang tumitingin sa akin."
"Whoa!" bulalas ni Mina. "Nakakadalawang basong vodka ka pa lang, nag-iba na ang personality mo. Tama nga ang sabi nila sa alcohol: liquid courage."
Tila napahiya si Sherrie sa pagtataray niya. "P-pupuntahan ko lang ang mga kasamahan ko. Maiwan ko na kayo. Excuse me." Tumayo si Sherrie at nilagpasan si Mina sa upuan.
"Oops! Sorry sa katabilan ko, umalis tuloy siya. Pero masyado naman siyang balat-sibuyas," sabi ni Mina.
"It's okay. Hangga't hindi pa siya umaalis ng club, magagawa ko pa ang plano ko." Tumayo ako upang sundan si Sherrie, ready to make my move.
"Uh-oh. You look evil, Riq. But darn, bakit parang mas hot ka kapag evil ka? Sana ako na lang ang gagawan mo ng evilness."
"Ikaw na ang gumamit ng limo mamaya. Hindi ko na iyon kakailanganin ngayong gabi."
Pipuntahan ko si Sherrie. Hinawakan ko siya sa braso. Gulat na napalingon siya sa akin.
"Would you like to dance?" I asked her.
"No," mabilis na pagtanggi niya.
"Isang sayaw lang, Sherrie."
Bago pa siya makapagdahilang muli ay hinila ko na siya sa dance floor. Hinarap ko siya sa akin at hinapit sa beywang palapit sa katawan ko. May dumaang panic sa mga mata niya.
"I-I really don't want to dance."
"Why not? It's easy. Ginawa na natin ito noon."
Naiilang na nag-iwas siya ng tingin. Obviously, nagtagumpay akong ipaalala sa kanya ang gabing nagsayaw kami sa bar na pinuntahan nila ng college friends niya noon.
"Just move with me." Napilitan siyang gumalaw sa kinatatayuan.
"Gusto ko ang suot mo." Pinagalaw ko nang sensuwal ang palad ko sa likod niya na naka-expose sa dress niya. Tumaas ang balikat niya. "E-Enrique, stop."
"Riq," I said. "Riq na ang tawag sa akin ng lahat. Hindi na bagay sa akin ang Enrique o Rique. Don't you think so too?"
She glanced at my face. Tumango siya nang marahan kapagkuwan ay tila napahiyang nag-iwas muli ng tingin. "Bakit parang ilang na ilang ka pa rin sa akin?" puna ko. "Hindi ba't nag-usap na tayo sa canteen kanina? I told you it bothered me that you couldn't treat me the way you did before. As someone you intimately know." Mas hinapit ko ang katawan niya, idiniin sa kanya ang bagay sa harapan ng pants ko na nais na mas makalapit sa kanya, bumaon sa kanya. "You intimately know this too, Sherrie. Don't you?"
Nanlalaki ang mga mata na kumalas siya sa akin. "E-excuse me. I need to go to the restroom." Nagmamadaling umalis siya ng dance floor.
Sinenyasan ko ang isang waiter. Sinundan niya si Sherrie. Napaghandaan ko na lahat sa gabing ito. Sa VIP restroom dadalhin ng waiter si Sherrie.
Naglakad ako. Pagdating ko sa VIP restroom, binuksan ko iyon gamit ang susi. Naabutan ko si Sherrie na nakaharap sa sink, naghahabol ng hininga. She spun around and was horrified when she saw me. "Ano ang ginagawa mo rito?"
Kinabig ko siya sa beywang at siniil ng halik. Napasinghap siya, gulat na gulat. Sinamantala ko iyon para masaliksik ng dila ko ang bibig niya. "You still have the sweetest mouth I've ever tasted." I groaned.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-One
Sherrie
"Stop! What are you doing?" I pushed Riq's solid chest, pero hindi siya natinag. Lalo pang humigpit ang braso niyang nakapulupot sa akin.
"What am I doing? Isn't it obvious to you yet, Sherrie? I'm disappointed." Sinapo niya ng palad ang batok ko at muli akong hinalikan na parang wala nang bukas.
Ang kamay niya sa beywang ko ay bumaba sa pang-upo ko. He pressed his erection against my sex. Oh no! Bago pa ako makagawa ng paraan upang makakawala ay iginiling niya ang balakang. Nanghina ako nang may gumuhit na init sa puson ko. Shit, shit, no! pigil ko sa katawan ko sa pagre-react sa ginagawa niya.
"Hell. This feels so good already," he hissed as he continued rubbing his crotch against me, mas dumidiin pa. Ramdam ko na mas tumitigas ang pagkalalaki niya sa loob ng pants niya.
Itinaas niya ang mukha ko at paulit-ulit na inilabas-masok ang dila niya sa bibig ko. "Really sweet."
Kinagat niya ang lower lip ko at hinila iyon hanggang makakawala sa ngipin niya. Medyo masakit ang pagkagat niya sa labi ko pero iyong klase ng sakit na may kahalong sarap.
"T-tumigil ka na," saway ko sa kanya.
"That's really not what you want, Sherrie. I'll show you what you want."
Itinulak niya ako sa dingding. Nag-panic ako pero mas malakas ang pananabik na gumapang sa akin. Inangat niya ako, pinaghiwalay ang mga hita ko kaya tumaas sa balakang ang dress ko at bago pa ako makahuma ay umulos siya nang malakas sa pagkakabae ko.
"Oh!" Instinctively, kumapit ako sa mga braso niya.
Sunod-sunod ang pagpapakawala niya ng ulos. Bawat pagtama ng pang-ibabang katawan niya sa pagkababae ko, nagkakaroon ng tila explosion sa pagitan ng mga hita ko. Halos panawan ako ng ulirat sa tindi ng sensasyong umaasulto sa akin. O siguro ay papanawan pa lang ng ulirat dahil ramdam ko na may paparating na mas matindi pa sa nararanasan ko.
I'm coming.
Dumiin ang mga kuko ko sa braso niya, pinananabikan ang pagdating ko sa rurok ng kaligayahan.
Riq stopped moving. Nakatingin siya sa akin. Buhat-buhat pa rin ako ngunit hindi na talaga siya gumagalaw. Pakiramdam ko ay tumilapon ako palayo sa maningning na kaluwalhatiang inaabot ko. Ang sarap na kanina ay gumuguhit sa kaibuturan ko, ngayon ay napalitan ng frustration.
Ikiniskis ko ang sarili ko sa kanya upang iparating ang nais ko pero bahagya siyang lumayo. No!
"I have a big and soft bed in my suite upstairs. Want to see it?"
Hindi ako sumagot, pilit lang siyang hinihila palapit sa akin. Inilagay niya ang palad sa harapan ng panties ko. He ever slowly kneaded my wet sex. It felt good, but it was also frustrating. It was heightening my arousal without giving me the completion that I badly wanted.
"Riq," tawag ko sa kanya sa nakikiusap na tono.
"Yes. I know what you want. I can give it to you." Lumapit ang mukha niya sa akin. He nibbled my earlobe. "But you have to spend the night with me."
Shit! He remembered! Alam niya na kapag binibitin niya ako nang ganito ay nawawala na ako sa tamang katinuan. Handa akong magmakaawa at gawin ang lahat para ibigay niya ang kailangan ko.
"I'll make you come again and again. Natatandaan ko pa rin ang mga gusto ng katawan mo. Gagawin ko uli ang lahat ng iyon sa iyo, Sherrie."
Sobrang nag-init ang pakiramdam ko sa mga ipinangako niya. Yes, I want that.
Don't do it. Pagsisisihan mo ito, sabi ng maliit na tinig sa isip ko. Ngunit sa liit niyon ay naging napaka-insignificant niyon kumpara sa pagnanasang umaalipin sa akin.
"Sherrie?" tawag niya sa akin, abala pa rin sa tainga ko.
Lumunok ako bago tumugon. "Okay."
Tiningnan niya ang mukha ko, tila sinisiguro na tama siya ng dinig. Tumango ako bilang kumpirmasyon. Tumiim ang bagang niya. Pakiramdam ko, nagpipigil siya ng emosyon.
Ibinaba niya ako sa sahig. Inayos niya ang dress ko. Isinara rin niya ang coat niya upang marahil ay ikubli ang pamumukol sa crotch niya.
Binuksan niya ang pinto ng restroom at pinauna akong lumabas. Natakot pa ako na baka may makakita sa amin pero wala namang tao sa hallway. I found that a little weird. Club iyon, natural lang na maging matao bawat sulok.
Inilagay niya ang palad sa likod ko upang alalayan ako sa paglalakad. Dumadagundong nang malakas ang dibdib ko sa antisipasyon. Sa puson ko ay may init pa rin na nais makaalpas. At ang mga binti ko, nanlalambot at halos magpaekis-ekis sa paghakbang.
Riq put his arm around my waist. "Dito tayo dumaan." Iginiya niya ako patungo sa isa pang pasilyo.
May nakita akong nakabukas na pinto. Nalaman ko na kitchen ng club ang nasa likod niyon. Pumasok kami roon. Sinulyapan kami ng kitchen staff ngunit walang sumita sa amin. Naisip ko tuloy kung pag-aari ng Delhommes ang Club Siene. If that was true, that would also explain kung paano siya nakapasok sa restroom kanina. He managed to get hold of the keys.
Itinulak ni Riq ang back door ng kitchen. Paglabas namin ay may nakita akong mga sasakyan at elevator. Sumakay kami ng elevator.
Pagsara ng pinto ay humarap siya sa akin. May kislap ng satisfaction sa mga mata niya. It was the first time I'd seen that look on him. Predatory. At ako ang prey niya. Ibang-iba talaga siya sa angelic Enrique na kilala ko. This man in front of me was much more intense, and I wanted him.
"You will be mine again," he said and pulled me to him. Kinuyumos na naman niya ako ng halik, inaangkin ang bibig ko sa makapanginig-butong paraan. Sweet heavens. That mouth. Mas magaling pa siyang humalik sa angel na humalik sa akin noon. "Did you miss this?" Ipinadaan niya ang dila sa ibabaw ng dila ko, tinutukso iyon.
Ungol ang itinugon ko habang tinutugon ang mainit na halik niya. Ipinaikot ko ang dila ko sa dila niya. He did the same thing. Halos magbuhol-buhol ang dila namin.
Hinawakan ko ang dibdib niya. Makapal ang coat niya, halos hindi ko maramdaman ang balat niya. It made me groan in frustration. Binuksan niya ang coat, hinila ang tie bago winarak ang harapan ng expensive shirt niya. Kinuha niya ang kamay ko at ibinalik sa dibdib niya.
I couldn't believe I was touching him like this again. Nagbaba ako ng mukha at idinampi ang mga labi ko sa makinis na dibdib niya. He still had no chest hair. He hissed.
"Come." Hinila niya ako palabas ng elevator na hindi ko namalayang nakabukas na pala. Tumapat siya sa isang pinto. Binuksan niya iyon gamit ang hawak niyang key card. Ipinasok niya kaming dalawa sa loob ng hotel suite.
Ililibot ko sana ang paningin sa kinaroroonan namin, but then he started removing his clothes. Sa kanya na lang natuon ang mga mata ko. Pinanood ko siya sa paghuhubad. Boxer briefs na lang ang natitira sa kanya. Boxer briefs! Naka-graduate na siya sa boxer shorts!
Mabilis na tinanggal rin niya ang boxer briefs. He stood before me fully naked. My mouth parted in admiration of this masculine beauty.
His body had become even more perfect over the years. Tila mas lumapad ang balikat niya. Mas lumaki ang mga braso. And his chest... and abs... naging mas defined ang muscles. Para siyang nililok sa marmol. No longer a demigod. I was in the presence of a god.
Bumigay na ang mga tuhod ko na kanina pa nanghihina. Napaluhod ako sa harapan niya. Mas lumapit siya sa akin. Nakatuon ang mga mata ko sa nakatayong pagkalalaki niya. May nakikita akong mga ugat sa kahabaan niya na dati'y wala roon. Hindi naman pangit iyon. Sa katunayan, parang naging mas virile ang bahagi ng katawan niya na iyon dahil sa mga ugat lalo pa at nakikita kong pumipintig ang dugo sa mga ugat na iyon. Parang buhay na buhay ang pagkalalaki niya. I could sense its power.
"Since you're already on your knees," sabi niya sa mababa at nakakaakit na boses. "Would you like to suck this cock?" He fisted his shaft, marahang itinaas-baba ang palad niya roon, seducing me.
Dinilaan ko ang mga labi ko. "Yes."
Hinawakan niya ang buhok ko at bahagya akong itinangala. "Open."
I parted my lips. Idinikit niya ang madulas na balat ng ulo ng kahandaan niya sa ibabang labi ko. May masarap na sensasyong nanulay sa katawan ko. Pinadulas niya ang ulo ng pagkalalaki sa mga labi ko, paikot-ikot, pabalik-balik, tinatakam ako lalo. Gusto ko na siyang kusang isubo pero hawak niya ang buhok ko, pinipigilan ang ulo ko sa paggalaw.
Please, put it in my mouth, I begged him silently.
His eyes gleamed with satisfaction. Unti-unti niyang ipinasok ang pagkalalaki niya sa bibig ko. Isinara ko ang mga labi sa kanya at sinipsip siya, hindi na makapaghintay na malasahan siyang muli.
A tremor rocked his body. Tumiim ang bagang niya bago itinuloy ang pagpapadulas sa pagkalalaki niya papasok sa bibig ko. Pinaabot niya hanggang lagpas-kalahati. Punong-puno ang bibig ko. Halos umabot siya sa lalamunan ko.
"Suck me now," utos niya.
I grasped the base of his cock, saka sinimulang igalaw ang ulo ko. Isang beses ko lang itong nagawa sa kanya noon pero sobrang nagustuhan ko iyon. Gusto ko ang lasa niya, ang pakiramdam ng malaki at matigas na pagkalalaki niya sa bibig ko.
Tiningnan ko ang mukha niya. Nakayuko siya, hinahaplos nang masuyo ang buhok ko habang pinanonood ako. Mabagal at malalim ang paghinga niya.
"Oh yeah. Suck me off. Suck me good," he encouraged me.
Bumilis ang paggalaw ng ulo ko. Lumakas din ang pagsipsip ko sa kanya. He cursed. Ngunit hindi niya ako pinigilan. Bagkus ay iniulos niya ang balakang, shoving his big cock into my mouth. Inulit-ulit niya iyon, rocking his hips back and forth. Halos nakakatakot siya habang ginagawa iyon. I did feel a bit of fear, but a bigger part of me was turned on. Ramdam ko na lalong nababasa ang pagkababae ko. Lalong tumitindi ang init sa puson ko. I wanted to touch myself down there so bad.
"I'm coming. Take my cum. I want you to swallow all of it, Sherrie. Every single drop."
Dalawang beses pa siyang umulos bago siya sumabog sa bibig ko. His semen hit the back of my throat. He growled lke a beast. Hindi niya binibitiwan ang ulo ko, hindi rin inaalis ang tingin sa akin habang nilalabasan siya, like he wanted to see my face as he violently climaxed.
Pumikit lang siya nang matapos iyon. Pinabalik niya sa normal ang paghinga. Nang muli siyang dumilat ay pinatayo niya ako. Pinunasan niya ang mga labi ko.
"Do you want to go to the bedroom now?" he asked.
My sex clenched in excitement. Oh God. Oh God. Oh God.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Two
Riq
"Y-yes," tugon ni Sherrie nang may kasamang nginig sa boses.
"First, let's remove this." Inabot ko ang hemline ng little black dress niya. It was a really sexy dress, humahakab sa magandang hubog ng katawan niya. Dahan-dahan ko iyong itinaas, slowly revealing her beautiful body. Matitikman ko na itong muli. At sisiguruhin kong masusulit ang gabing ito na napakatagal kong hinintay.
Itim rin ang panties niya. Black silk. Nais ko iyong tanggalin sa kanya at pagsawain ang sarili ko sa tinatakpan ng kapirasong tela na iyon. Later. Later, I would enjoy that part of her to my heart's content.
Muli kong hinila ang dress niya, exposing her flat stomach, then the underside of her breasts. Kulang na lang ay mapatid ang hininga ko. Ilang beses kong pinangarap na muling mahawakan, mahalikan ang dibdib niya?
Hindi ko na pinatagal, tuluyan ko nang inalis sa kanya ang dress. Her large breasts stood proudly on her chest. Her rosy nipples were erect too, tanda ng arousal niya. I lowered my head and blew over her nipple lightly. She shivered. Ang kabilang nipple niya naman ang hinipan ko.
"Oh please."
"Please what?"
Inilapit niya sa akin ang dibdib niya, her taut nipple grazed my lips. I took it in my mouth, and she gasped. Hell, it tasted as good as I remembered. I swirled my tongue around it, pagkatapos ay ibinuka nang malaki ang bibig ko, making sucking noises as I took her breast deeper into my mouth, wanting to take it all.
Nahawakan niya nang mahigpit ang ulo ko.
"Yep. Still love doing this to you." Inilipat ko ang bibig ko sa kabilang dibdib niya at iyon naman ang pinagtuunan ko ng pansin, sucking on her breast like a hungry child. I cupped her other breast, minasahe iyon ng palad ko at nilaro ng daliri ang naninigas na tuktok.
Nang kulang na lang ay matunaw siya ay tumuwid ako ng tayo at pinangko siya. Dinala ko siya sa bedroom ng hotel suite.
Napakurap-kurap siya. "Oh my God. There are mirrors... everywhere."
"Gusto kong makita lahat ng gagawin ko sa iyo ngayong gabi." I specifically chose this suite for that purpose.
Maingat na inilapag ko siya sa kama. Habang pinagmamasdan ko siya ay may malakas na emosyong pumuno sa dibdib ko na halos lumobo iyon. Finally, after more than five years, she was mine for the taking again.
I wanted to hold her in my arms, tell her how much I missed her, making love to her, and weep. Ngunit hindi ako maaaring maging emosyunal. Not if I wanted to succeed in my plan. Kaya para hindi ako daigin ng emosyon ko ay nanatili muna ako sa ibaba ng kama imbes na samahan siya roon.
I ripped her black panties from her body. Her shoes were next to go. Habang nakatayo pa rin sa ibaba ng kama, hinawakan ko ang magkabilang hita niya at pinaghiwalay ang mga iyon, nakatutok ang mga mata sa kaselanan niya. Nangingintab iyon.
With my hands, ibinuka ko ang mga labi ng pagkababae niya. Mas basa pa iyon sa loob. My fingers slid through her creamy folds. Napapitlag siya nang malakas, animo'y may dumaang kuryente sa katawan niya.
"Are you safe today?" I asked.
"I... I don't know." More like she couldn't think straight. Bumubuka ang bibig niya sa marahang paghaplos ko sa kaselanan niya, teasing her.
"It doesn't matter. I'll pull out before I come."
I fisted my cock and nudged her wet entrance with the head. She moaned. Lalo niyang ibinuka ang mga hita, as if welcoming me. I surged forward, filling her up. She cried out. Pumasok pa ako, binabanat ang kaloob-looban niya.
Dinaklot niya ang bedsheet. "Riq!"
I gripped her thighs, pulling and pressing her tighter against me. Umatras ang balakang ko, pagkatapos ay pinasok uli siya nang pabigla, itinutulak sa masikip na lagusan niya ang matigas na pagkalalaki ko.
"Fuck!" She arched her back, bakas sa ekspresyon ng mukha ang ligayang nararanasan.
Yes, fuck indeed. I gritted my teeth, groaning as I felt her sex sucking me in, milking me, so deliciously.
"Hindi mo alam kung gaano kasarap sa loob mo, Sherrie." Paikot na hinila ko ang kahabaan ko, pagkatapos ay diretsong ipinasok sa mainit at basang lagusan niya. "Did you miss this? Did you miss this Delhomme cock?"
Dumaing siya habang ikinikiskis ang sarili sa akin, as if trying to scratch the itch between her thighs.
"It's obvious that you did. Why don't you say it?" Inulos ko siya nang malakas, pressing her bottom against the mattress.
"Ah! Yes!"
"What's that again?" Mas nilakasan ko pa ang pag-atake sa pagkababae niya.
"I did!"
"How much did you miss it?"
"So much!"
I smiled at her admission. Pinabagal ko ang paglalabas-masok sa kanya, ngunit hindi nababawasan ang lalim at diin. Ibinaba ko ang kamay ko sa puson niya, inabot ang naninigas na clit niya at hinagod ng daliri ko.
"Riq! Riq!"
I could tell she was close. Inulos ko siya nang inulos at pinabilis rin ang paghagod sa clit niya. Umigting at lumiyad ang buo niyang katawan na parang may humila roon. Liquid heat gushed from her.
I knelt in front of her, buried my face in her sex and lapped and sucked and nipped her. She tasted so good, so sweet. I shoved my tongue inside her, looking for more of her essence that I couldn't get enough of. Again and again I thrust my tongue deep into her.
"Shit!" Dinaklot niya ang ulo ko.
Inilipat ko ang dila ko sa clit niya at ipinalit ang daliri ko sa lagusan niya. I rolled my tongue over her clit habang paulit-ulit na pinatatamaan ng daliri ko ang G-spot niya.
"Ah!" Parang musika sa pandinig ko ang muli niyang pagsabog. Inilapat ko ang nakabukas na bibig ko sa entrada ng lagusan niya. I licked the juices flowing from her again.
Nag-angat ako ng mukha at napangiti nang makita siyang nakapikit at sunod-sunod ang paghinga nang malalim. Tumayo ako. "Nakabawi na ba ako sa iyo sa kanina sa restroom?"
Dumilat siya at tumango. "Yes."
Sumampa ako sa kama. Binuhat ko siya papunta sa gitna ng mattress. Pagkatapos ay kumubabaw ako sa kanya.
"You look even sexier now," sabi niya habang pinagmamasdan ang katawan ko.
Kinuha ko ang mga kamay niya at ipinaikot sa akin. "Touch me. While I take you hard." With a grunt, bumaon ako sa loob niya.
Suminghap siya at wala nang nagawa kundi kumapit nang mahigpit sa akin habang pumapalo ang balakang ko, banging against her so hard and fast and deep the whole bed shook. Napakasikip talaga niya, hindi maikakailang walang ibang nakarating sa loob niya maliban sa akin—and that was more than five years ago.
I gripped her breast, tuloy-tuloy sa pag-atras-abante sa pagitan ng mga hita niya. Isinabay ko ang pagpisil sa dibdib niya sa atake ng pagkalalaki ko sa kanya.
Pumulupot sa akin ang mahahabang hita niya. Ang mga kuko niya ay kumakalmot sa likod ko at nagustuhan ko ang ideya na magkakaroon ako ng mahahabang marka doon dahil sa kanya.
"Riq. Oh God, Riq. Oh God."
Tumigil ako sa pag-ulos sa kanya, magpapalit sana ng posisyon, but she screamed in protest.
"No! Don't stop!" Hinabol ng balakang niya ang pagkalalaki ko, kusang ibinayo sa akin ang malambot na kaangkinan niya, ayaw maputol ang sensasyong idinudulot ng paglalabas-masok ko sa kanya.
Ah shit, yes. Nakakaakit siyang pagmasdan habang nasa ilalim ko, impaling herself with my shaft.
"You really missed my cock, Sherrie. No doubt."
Ipinaikot ko ang mga braso ko sa katawan niya at ibinangon kami paupo. Nakabaon pa rin ako nang malalim sa kanya habang nakaharap siya sa akin.
"Now ride me again. Fuck me." Tinulungan siya ng braso kong nakapalibot sa kanya na magtaas-baba sa akin.
Tumingin ako sa salamin sa dingding, pinanood ang sensuwal na pag-indayog ng balakang ni Sherrie, gaya ng madalas kong makita sa imahinasyon ko. I always fantasized about her doing this to me. With me.
Nakapikit na tumingala siya, nakaliyad at nakahawak sa mga balikat ko, doon kumukuha ng suporta sa mabilis na pagtaas-baba sa akin. Halos sumabog ang dibdib ko sa nakikitang kasabikan niya na pag-isahin ang mga katawan namin. It was a balm to the aching wound in my heart. Maaaring hindi niya ako mahal, but she wanted, would always want what was happening to us. Hindi makakatanggi ang katawan niya sa akin.
Isinubsob ko ang mukha ko sa malulusog na dibdib niya. I sucked on her nipples.
"Riq," she moaned.
"Enjoying yourself?" Dinila-dilaan ko ang nipple niya, then sucked on it again. "Don't stop. I'm enjoying myself too."
Yumakap siya sa leeg ko at ihinagod nang malalim ang sarili niya sa kahabaan ko, umuungol habang ginagawa iyon. May pawis na namumuo sa itaas ng mga labi niya habang nakatuon ang buong atensiyon sa pagpapabalik-balik sa pagkalalaki ko. Wala na talaga siya kahit isang patak ng inhibisyon. I loved her like this.
Humiga ako at hinila siya paibabaw sa akin. She didn't miss a beat, she continued rocking herself against my hard cock, walang bahid ng hesitasyon na ginagamit ako upang paligayahin ang sarili niya.
Inabot ko ang magkabilang dibdib niya, hinaplos ang mga iyon, mariing pinipisil ang mga tuktok. Bumilis na nang husto ang pag-indayog niya sa ibabaw ko. Itinukod niya ang mga kamay sa dibdib ko, her face contorting. Malinaw na malapit na siya.
Umulos ako nang malakas sa loob niya.
She cried out. Her whole body tensed up. Tumigil na siya sa paggalaw at ako na ang umaatake sa pagkababae niya upang hindi maudlot ang pagdating niya sa sukdulan. Nang naroon na nga siya ay sumigaw siya.
Hinapit ko siya sa beywang at pinagpalit ang posisyon namin. Umulos ako nang isa pa bago pinakawalan rin ang sarili sa loob niya. Itinaas ko ang pang-ibabang katawan niya habang inuubos ko sa kanya ang binhi ko sa gayon ay hindi iyon umagos palabas. Nakapikit siya, alipin pa rin ng mga sensasyong bumubuhos sa kanya at walang kamalay-malay sa ginagawa ko.
I hope you're fertile tonight, cherie. Make me a happy man. Be my wife. Give me children. Stay with me. Forever.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Three
Sherrie
Nakahiga ako sa malaking kama. Nakaunan ako sa balikat ng katabi kong tulog na lalaki. Natatabingan ako ng kumot hanggang dibdib at siya naman, hanggang beywang. I stared at him, mesmerized. He was gorgeous and looked vaguely familiar.
Enrique? Is that him?
No, that's not my Enrique. But why does this man look like him?
Wait a minute. Pinagmasdan kong mabuti ang nakikita ko sa salamin sa ceiling. Mirror sa ceiling? Where am I?
Bumalikwas ako sa kama. Nahulog ang kumot sa katawan ko. Hinila ko iyon at muling tinakpan ang dibdib ko. Nawala ang nakakulapol na antok sa utak ko. Naalala kong sumama ako kagabi kay Riq sa hotel suite na kinaroroonan namin ngayon.
Oh no! What's wrong with me? Bakit pumayag akong may mangyari sa amin?
Bababa sana ako ng kama nang biglang yumakap sa akin buhat sa likuran si Riq. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. Hindi ako nakagalaw sa gulat.
"Ito na ba ang oras na tatakasan mo ako?"
"W-what?"
"You were planning to escape, weren't you?"
Hindi ako sumagot. Kahit magsinungaling ako, hindi rin iyon magiging kapani-paniwala. Kaya bakit pa ako magsasalita?
Kumalas siya sa akin. Ewan ko pero parang nagalit siya sa ginawa niyang pagyakap sa akin. "Go take a shower," he said gruffly.
"Huh?"
"Kung gusto mong makaalis rito, mag-shower ka na."
"O-okay."
Maski paano, makakaiwas ako sa kanya kung pupunta ako sa bathroom kaya tumakbo ako roon. Ini-lock ko ang pinto. Tumapat ako sa salamin. May mapupulang marka ako sa leeg at dibdib. Ugh! I'm really out of my mind to let this happen. How could I face the world after this? Talagang kahit kaunting kahihiyan, hindi ako nagtira sa sarili ko.
Naligo na ako. Pagkatapos ay tinuyo ko ang sarili ko ng bath towel. Ano nga pala'ng isusuot ko? Nasa labas ang mga damit ko. Kumuha ako ng makapal na robe.
Paglabas ko ng bathroom, nakabihis na si Riq. Inabot niya sa akin ang isang pares ng malinis na underwear at casual dress.
"Wear these," he said.
Bakit may nakahanda siyang mga damit para sa akin sa hotel suite? Ah baka ni-request niya ang mga ito sa hotel habang naliligo ako. Pagkakuha sa mga damit, pumasok uli ako sa bathroom at nagbihis. Nagsuklay rin ako. Paglabas ko ng bathroom, ang mga sapatos ko naman ang inabot sa akin ni Riq. Tahimik na tinanggap ko na lang din ang mga iyon.
Lumabas kami ng hotel suite. Hindi nag-uusap na sumakay kami ng elevator. May babae na mukhang socialite kaming nakasama sa elevator.
"Look who's here. The man who's been taking the business world by storm. Riq Delhomme," she said, hindi itinatago ang paghanga sa kanyang mukha.
Tumango lang si Riq. I half-expected na ilalagay niya sa beywang ko ang braso niya upang iparating sa babae na iyon na nasa akin lang ang interes niya, but he didn't do it. Nakatayo lang siya sa tabi ko at nakatingin sa floor indicator. Right. Si Enrique nga pala ang gumagawa ng naisip ko, hindi si Riq.
Sa akin naman sumulyap ang babaeng mukhang socialite. She smiled meaningfully.
Do. Not. Blush, I told myself.
Sa ground floor kami lumabas ni Riq. Iniwan niya sa reception ang key card. Paglabas namin ng hotel, may tumapat sa aming black limousine.
"Iyan ang sasakyan mo?" tanong ko.
"Yes."
Bumaba ang driver para ipagbukas kami ng pinto sa likuran ng limo pero sinenyasan siya ni Riq na bumalik sa sasakyan. Siya ang nagbukas ng pinto at iminusyon na pumasok ako.
"Nasaan ang white Ferrari mo?"
"Hindi ko na iyon ginagamit."
Napalabi ako. I miss your white Ferrari, sa isip-isip ko bago sumakay sa limo.
Naupo si Riq sa tabi ko. May pinindot siyang button. "Sherrie's apartment, Jim."
Nagulat ako. "A-alam mo at ng driver mo ang apartment ko?"
"Yes."
"Pero... paano?"
"Madali lang sa akin na malaman ang mga impormasyong kailangan ko, Sherrie."
Why? Because you're a billionaire? "Gusto mo ng maiinom?" he offered.
"No, thanks."
Kumuha siya ng bottled water sa mini refrigerator sa gilid ng limo. Binuksan niya iyon at uminom siya. "Did you enjoy last night?"
Kung ako lang sa amin ang umiinom ng tubig, baka naibuga ko na iyon. What the hell? Alam ko naman na walang malalim na kahulugan sa kanya ang nangyari sa amin kagabi. It was only sex. Pero hindi ko pa rin akalain na tatanungin niya ako nang ganoon kagarapal.
"Last night was a mistake. Nakainom ako at nawala sa sarili ko."
"You weren't drunk last night. Maaaring nakahiram ka ng kaunting tapang sa alcohol, pero hindi ka lasing. Alam mo lahat ng ginawa at sinabi mo." "C-can we not talk about this?"
"Why not?"
Phew! Itinatanong pa talaga niya?
"I enjoyed last night," sabi niya nang hindi ako magsalita. "I enjoyed it immensely. I'm looking forward to the next time."
"There will be no next time!"
He crossed his legs. Ipinatong niya ang kaliwang braso sa itaas ng upuan. Like a boss. Napatingin ako sa sirang shirt niya at naalala kung bakit nawawala ang ilang butones niyon pati ang tie niya. Naiwan ang tie niya sa elevator, nawala na sa isip namin habang naghahalikan at nagyayapusan kami. Nag-init ang mga pisngi ko.
"But last night, halos sambahin mo ako," he said, smiling sardonically. "Oh right, you did, habang nakaluhod ka."
Mas namula yata ang mukha ko.
"I also remember you saying that you missed the Delhomme cock that drilled you again and again—"
"Stop insulting me!"
"I wasn't insulting you."
"Ano'ng tawag mo sa ginagawa mo?"
"Ikinukumpara ang Sherrie na nakasama ko sa hotel suite sa Sherrie na kasama ko ngayon sa sasakyan na nahihiya sa mga ginawa niya kagabi. Why are you so ashamed of the fact that you slept with me last night?"
"Dahil... hindi dapat nangyari iyon."
Nagkaroon ng guhit sa noo niya. Habang tinitingnan ko siya, pakiramdam ko ay mas matanda pa siya sa akin. He looked so mature. So manly. "Bakit hindi dapat? We're both adults, we're unattached at wala tayong sinaktang kahit sino."
"Wala tayong relasyon." Paglabas niyon sa bibig ko ay agad akong nagsisi. Relationship was not a subject I wanted to discuss with him.
"Ah. Pero wala rin tayong relasyon noong nakatira ako sa condo mo, and yet may nangyayari sa atin kung kailan natin gustuhin. Kahit ilang beses. Kahit abutin tayo hanggang umaga."
Argh! I knew it! I shouldn't have said that. "Although, on second thought, technically ay may relasyon tayo noon. We were in a sexual relationship. I was your lover."
Oh Lord. Hindi dapat ako pumayag na magpahatid sa kanya. Dapat tinakasan ko siya nang magkaroon ako ng pagkakataon para hindi ko na pagdaanan ang napaka-uncomfortable ride na ito.
Bakit kasi hindi na lang siya manahimik? Ugh!
"What if I tell you that I want to be your lover again?"
Nanlaki ang mga mata ko. "Excuse me?"
"Do you remember when I told you that you were the most beautiful woman I'd ever seen in my entire life, Sherrie? Five years na ang lumipas, but that still applies. Ikaw pa rin ang pinakamagandang babaeng nakita ko sa buong buhay ko. You're still the most desirable. You made me desire you again."
Nakalimutan ko na yatang huminga. Why was he saying these things?
"I desire you, and based on what happened last night, you desire me too. Puwede tayong magkaroon ng arrangement na magiging satisfying para sa ating dalawa, Sherrie. Share my bed every night. I'll give you all the pleasure you want, and you'll return the favor."
"Hell, no!"
"Still acting prim and proper, Sherrie? Pretending that I scandalized you?"
"Hindi ako nagkukunwari. You just made an indecent proposal. Sino ang hindi maeeskandalo?"
"I'm making a deal with you."
"Deal? What the... Pati sex life mo, ipinadadaan mo na rin sa negosasyon?"
"Sa iyo lang. Trust me, I never had to offer my services to other women before. Sila ang nag-aalok n'on sa akin."
Mas nainis ako sa kanya dahil sa sinabi niyang iyon. "Ganoon pala. Sa kanila ka makipag-deal!" Humarap ako sa kabilang panig para hindi ko siya makita.
Hinawakan niya ako sa balikat at ihinarap muli sa kanya. "We're good in bed together, Sherrie. Then and now. I've had sex with other women before, pero pinakamasarap sa iyo. Nasasarapan ka rin kapag ginagawa natin iyon. Hindi mo iyon maitatanggi sa akin. Why deny yourself of what you obviously want?" "It's wrong!"
"Ano'ng mali roon? Like I said, we're both adults. We can do whatever the hell we want to."
"I don't want to do it again."
"Liar. Tell me, ano ang ipinag-aalala mo? Conscious ka pa rin sa image mo kahit hindi ka na nagtuturo? That's easy. Hindi natin ipapaalam sa iba ang arrangement natin. Wala nang issue sa akin ngayon kung ilihim mo man ako sa mga tao, Sherrie."
"Hindi tayo magkakaroon ng arrangement dahil hindi ako pumapayag sa mga sinabi mo."
Magsasalita pa sana siya pero naagaw ang atensiyon niya ng ring ng cell phone niya. Kinuha niya iyon sa bulsa ng coat niya. "Hello." Nakinig siya sa caller. He cursed. Nang itago niya ang cell ay pinadaan niya ang palad sa bibig. He looked pissed. Na-curious tuloy ako kung ano ang sinabi sa kanya ng nakausap niya.
Hindi na kami nag-usap hanggang sa marating namin ang apartment ko. Pagbaba namin ng limo, lumaki ang mga mata ko nang makita ko si Garreth sa labas ng tinitirhan ko. Oh no! Paano siya nakarating dito?
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Four
Riq
Pinaningkitan ko ng mata si Garreth pagbaba namin ni Sherrie ng limo. That bastard. Nakagawa pala siya ng paraan para malaman kung saan nakatira si Sherrie. Marahil ay palihim na sinundan niya si Sherrie paglabas nito sa trabaho nang nakaraang araw.
Mainit na ang dugo ko sa kanya noon dahil minsan ay naging bahagi siya ng buhay ni Sherrie. Ngayon, mas mainit ang dugo ko sa kanya dahil pareho kami ng gusto. Pareho kaming determinadong makuha si Sherrie.
Hinawakan ko si Sherrie sa siko upang alalayan siya sa paglalakad at para rin ipakita sa lalaking iyon na akin si Sherrie. Mukhang napaisip si Garreth kung sino ako.
"Garreth, what are you doing here?" tanong ni Sherrie.
Nakangiting itinaas ni Garreth ang hawak na bouquet. "Aakyat ng ligaw?"
I clenched my jaw. If only the guy looked like a toad, baka hindi ako ma-threaten. Pero hindi mahirap makita kung bakit minsan ay nahulog ang loob ni Sherrie sa kanya. Garreth looked like a matinee idol and had an athletic build. Isa siyang professional basketball player.
"Ako na ang bahala sa kanya. Pumasok ka na sa apartment mo. Hintayin mo ako roon," utos ko kay Sherrie.
"What?" gulat na tanong niya.
"Do it, Sherrie. Pumasok ka na sa loob."
"But—"
I gave Sherrie a warning glance. "Now."
Napilitan siyang sundin ako. Lumapit siya sa pinto ng apartment niya.
"Sherrie—"
Hinarangan ko si Garreth upang hindi niya masundan si Sherrie. "I suggest that you leave her alone. Ayoko nang lumalapit ka sa kanya."
"I'm sorry, but who are you?" medyo napipikon na tanong niya.
"I'm the man she spent the night with."
Namutla si Garreth. "Isa iyang kasinungalingan. Kilala ko si Sherrie, hindi niya iyon magagawa."
"You met her a long time ago. Sherrie is mine now. Tigilan mo na ang panliligaw sa kanya."
"Imposible ang sinabi mo. Walang lalaki sa buhay ni Sherrie. Ngayon lang kita nakitang kasama siya. Paano siya magiging sa iyo?" Nag-isip siya. "Kaibigan ka ba niya na pinagpapanggap niyang boyfriend niya para tigilan ko na siya? Please, pakisabi kay Sherrie na hindi ko siya susukuan kahit ano'ng pagtataboy niya sa akin. Mahal ko siya, pare. Alam kong nakukulitan na siya sa akin, pero ito lang ang paraang alam ko para paniwalaan niya kung gaano ako kaseryoso."
Humakbang ako palapit sa kanya, totally pissed. "I'm not her friend. I'm Riq Delhomme, Sherrie's lover, and if you know what's good for you, you'll do what I tell you," I hissed.
Garreth was stunned for the second time. Ngunit nang makabawi siya sa pagkagulat ay tumalim ang tingin niya. "I don't care who you are. You can't tell me what to do."
"Hindi iyan ang pagkakaalam ko tungkol sa iyo. Sa pagkakaalam ko, ikaw ang lalaki na naging sunud-sunuran sa isang matandang heneral dahil takot ka na masira ang budding basketball career mo noon. You even married his daughter, didn't you? Dahil hindi ka makatanggi sa kanya."
Halatang ikinagulat niya na alam ko ang tungkol sa bagay na iyon. I also saw regret in his eyes. "Pumayag akong pakasalan si Gwyneth dahil nawalan na ako ng pag-asa kay Sherrie noon. Tumanggi siyang bigyan ako ng second chance kahit ano'ng gawin ko. I—"
"You wanted revenge. You married that woman so you can make her life a hell."
"What the heck are you talking about?"
"Malamig ka sa asawa mo."
"Totoo. Pero hindi dahil gumaganti ako. Hindi ko magawang kalimutan si Sherrie. Hindi ko kayang pilitin ang sarili ko na mahalin si Gwyneth."
"So you killed her to get rid of her. Pinlano mo ang aksidente niya."
Tumaas ang boses niya. "What the fuck are you talking about?"
"Ipina-check ko ang sasakyan ng asawa mo. May gumalaw sa makina niyon kaya naaksidente siya. Na-trace ko rin ang taong binayaran mo para i-tamper ang sasakyan ng asawa mo." I was spewing lies, ngunit kaunting sundot ng konsensiya lang ang naramdaman ko. Gaya ng sinabi ko, gagawin ko ang lahat makuha ko lang si Sherrie. I would lie and cheat if I had to, mawala lang sa landas ko ang mga sagabal sa plano ko.
"She was high on drugs when she died in a car crash! Nasa autopsy report niya iyon."
Hindi ko iyon pinansin. "Do you know what her father would do if I told him that you were the one who killed his darling daughter? I'll give you an idea. Pasusunurin ka niya kung nasaan ang anak niya ngayon. I bet, siya mismo ang gagawa n'on para mas ma-satisfy siya."
"You son of a bitch! You're blackmailing me!" Tumama sa mukha ko ang kamao ni Garreth.
Naramdaman ko ang sakit na kumalat sa buong mukha ko pero hindi ko iyon ininda. Ibinalik ko ang ibinigay niya sa akin—at mas matindi pa. Napaatras siya sa impact ng suntok ko. Humakbang ako at hinabol ng isa pang sapak ang mukha niya. Tumalsik ang dugo sa ilong niya. Bumagsak siya sa mga halaman. Nabasag ang ilang paso.
Yumuko ako at hinila siya sa kuwelyo. "Sherrie is mine. Hindi mo siya makukuha sa akin," I hissed. Muli ko siyang ibinagsak sa semento.
"My God!" bulalas ni Sherrie sa pintuan. Nanlalaki ang mga mata na lumapit siya sa amin. "Ano'ng ginawa n'yo?"
Kinuha ko ang kamay niya. "Halika na. Aalis na siya." Hinila ko siya. Pagpasok namin ng apartment niya ay isinara ko ang pinto.
"Bakit mo siya sinaktan?"
Tumiim ang bagang ko. Naghihimagsik ang kalooban ko sa pagpapakita niya ng simpatya sa gagong Garreth na iyon. "He hit me first."
Medyo nawala ang galit sa mga mata ni Sherrie. "Hindi bayolenteng tao si Garreth. Hindi ka niya susuntukin nang walang dahilan."
"'Yon ang akala mo. He's a killer. Siya ang pumatay sa asawa niya para makalaya siya at mabalikan ka niya."
"W-what?"
"He's dangerous, Sherrie. Kapag lumapit uli siya sa iyo, lumayo ka agad at ipaalam mo sa akin."
"Wait. Paano mo naman nalaman na siya ang pumatay sa asawa niya? And how did you even know Garreth bago kayo nagkita kanina?"
"Napag-alaman ko na siya ang lalaking lumalapit sa iyo pagkatapos ng trabaho mo. I had him investigated."
"Why?"
"Dahil nalaman ko rin na kamamatay lang ng asawa niya pero lumalapit na siya sa iyo. It raised my suspicions. Look, hindi na mahalaga ang ginawa kong pagpapaimbestiga sa kanya. Ang mahalaga, nalaman mong delikado siyang tao."
Puno ng kalituhan ang mukha ni Sherrie, tila hindi tuluyang mapaniwalaan ang sinabi ko. Hinawakan ko ang sugat sa gilid ng labi ko. "My lip is bleeding. Meron ka bang gamot?"
May pag-alalang dumaan sa mga mata niya nang mapatingin sa sugat ko. "Gagamutin ko. Doon tayo sa kusina."
Sa kitchen ng apartment niya, pinaupo niya ako. Kumuha siya ng bulak at Betadine. Yumuko siya at maingat na pinahiran ng gamot ang sugat ko. Nais kong mapangiti sa pag-aalalaga niya sa akin. Kahit pa para sa kanya ay obligado lang siyang gamutin ang sugat ko, hindi iyon mahalaga. Gusto ko pa rin ang ginagawa niya.
"Gusto mong lagyan ko ng Band-Aid?"
"No. That's not a good look for me."
"May sugat ka na nga, ang itsura mo pa ang inaalala mo." Hinaplos niya ng daliri ang baba ko na tinamaan ng kamao ni Garreth kanina. "Namumula. Baka magpasa ito mamaya. Gagawa ako ng ice pack."
Kumuha siya ng ice cubes sa ref at ibinalot sa bimpo. Idinampi niya iyon sa baba ko.
"Say yes, Sherrie."
Hindi siya sumagot ngunit batid ko na alam niyang ang alok ko kanina sa kanya ang tinutukoy ko. "Sarili mo lang ang pahihirapan mo kapag hindi ka pumayag."
"At bakit ako mahihirapan?"
"Dahil hahanap-hanapin mo ang mga ginawa natin last night, pero wala ako sa tabi mo para ibigay ang pangangailangan ng katawan mo."
"I'll be fine."
Kinuha ko sa kamay niya ang ice pack at hinila siya sa kandungan ko.
"Riq!"
Ipinaikot ko sa kanya ang braso ko upang hindi siya makakawala. "Alam mong hindi ako titigil hangga't hindi kita nakukumbinse, Sherrie. Kahit tumanggi ka ngayon, mababalewala lang iyon. Mas mabuti pang pumayag ka na ngayon. Say that you will share my bed."
"Let me go, Riq."
"Just for three months."
Nakuha ko ang atensiyon niya; tumingin siya sa mukha ko.
"For three months, let's satisfy each other in bed. Pagkatapos n'on, tapos na ang deal. Maghihiwalay tayo nang walang complications."
"Paano 'yon mawawalan ng complications? You're my boss. Nagkikita tayo araw-araw sa opisina."
"Three months ko lang hahawakan ang Parkersburg. After three months, maglalagay na ako ng bagong presidente nito. Pero habang magkasama pa tayo sa trabaho, we might as well make the most out of it. Right?"
"I-I'm not interested."
"You've become the world's biggest liar, Sherrie." Ibinaon ko ang mukha ko sa leeg niya at hinalikan siya roon. Tumaas ang balikat niya. "See that? You melt whenever I touch and kiss you." Kinagat ko ang balat sa leeg niya. She gasped.
"I-I think you should go."
"Iyon lang ang kaya mong gawin? Ang ipagtabuyan ako? Sa tingin mo, madali mo akong mapapatigil sa pagkuha sa gusto ko?" Inangkin ko ang mga labi niya, kissing her deeply, tasting her with my tongue. "I want you, and I will have you again, Sherrie. No one can stop me, even you."
Sumandal siya sa dibdib ko. Hinawakan niya ang mukha ko at tumugon sa mainit na halik ko. I smiled against her mouth, feeling triumphant. Nawala ang ngiti ko nang umalis siya sa kandungan ko. "That's the last time I'll kiss you. Please leave now, Riq."
Sobra ang galit ko sa pagtanggi sa akin ni Sherrie kanina. Kung dati ay hindi ko gusto kapag itinutulak niya ako, lalo na ngayon. Para niyang nilagyan ng asin ang sugat sa puso ko. Ganoon ang pakiramdam ko.
Pero hindi ko iyon maaaring ipakita sa kanya. Hindi niya maaaring malaman na hindi lang libido ko ang involved sa pag-aalok ko sa kanya na magkaroon kami ng sexual relationship. Hindi siya maaaring makatunog na ang puso ko ang totoong may kagustuhan na ibalik ko siya sa buhay ko. I tried to keep my cool habang nasa private office ko sa Parkersburg ako. Anyway, hindi pa kami tapos. May plano na ako na kausapin uli si Sherrie. May pakiramdam akong mapapapayag ko rin siya. Her body would betray her eventually.
Inilapag ni Mina sa desk ko ang old files ng Parkersburg na ipinahanap ko sa kanya. "How was your night, boss? Nangyari ba ang gusto mo?"
"Yes."
"Bakit hindi ka pa rin yata masaya? Oh wait. Na-realize mo ba na overrated ang memories mo kay Sherrie at disappointed ka sa nangyari sa inyo? Magpapa-party ako kung totoo iyan."
"Actually, last night was the best night I'd had in years. It even surpassed my expectations."
"Phooey. So ano nga ang pumipigil sa iyo na sumigaw sa tuwa habang sinisira ang damit mo?"
"Alam mong hindi isang gabi lang ang habol ko kay Sherrie, Mina. Gusto ko siyang makita sa tabi ko. Permanently."
"I know. I know. Mangyayari iyon kapag nagtagumpay ka na mabuntis siya. So, anxious ka kung nabuntis mo siya last night? Is that it?"
"Kahit ako, aminado na mababa ang probability na mabuntis ko siya sa isang gabi lang. I asked her if she wanted to have a sexual relationship with me for three months."
"Sexual relationship? As in no strings attached? Sex buddies? Oh my word. Pangarap ko iyan. Sa iyo siyempre, hindi sa ibang lalaki. Pumayag ba siya?"
"No. Not yet." Nagkakunot ang noo ko. "Kukumbinsihin ko pa siya."
"Hay, arte ng Sherrie na iyon. Hindi ba talaga nagsi-sink in sa kanya na ikaw si Riq Delhomme? Walang tumatanggi sa iyo, kahit ang mga makapangyarihang tao sa bansang ito." Lumipat si Mina sa likuran ko. "You were up all night. Are you tired?"
"I'm fine."
Inilagay ni Mina ang mga kamay sa balikat ko, pinisil-pisil iyon nang marahan.
"What are you doing, Mina?" "Giving you a massage." Sensuwal na dumulas ang palad niya pababa sa dibdib ko, hinaplos rin iyon, marahang-marahan, like a lover's caress. "My, you're in good shape, Riq."
"Mina, napag-usapan na natin ito noon. I will never be your—"
Yumuko siya at inilapit ang bibig sa tainga ko. "Nakatingin sa atin si Sherrie. She looks murderous."
Natigilan ako sa pagsaway kay Mina dahil sa sinabi niya.
"Tingin ko, naiinis siya na makitang may ibang babaeng humahawak sa iyo. Hay, ang laki ng problema niya. Tatanggi-tanggi siya sa offer mo pero ngayon, para siyang aso na nagagalit dahil may ibang aso na gustong kumagat sa buto niya. Kaya maraming lalaking nagsasabi na mahirap intindihin kaming mga babae, dahil sa mga katulad niya na ayaw magpakatotoo sa sarili niya. Bakit ba siya pa ang minahal mo, Riq?"
"I don't think na kailangan iyon ng explanation, Mina. I just do. My heart decided that she was the most special woman the first time I laid eyes on her. Kahit kailan, hindi ko na malalaman ang dahilan ng puso ko. Hindi rin ako kailanman magrereklamo sa desisyon nito. Matagal ko nang tinanggap na si Sherrie ang babaeng mahal ko. Ang tanging babaeng mamahalin ko habambuhay."
"Oh well. Sana lang hindi ka na niya masyadong pahirapan."
"Makukuha ko siya," may katiyakan na sabi ko. "I'm not a Delhomme for nothing."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Five
Sherrie
Executive assistant ba talaga ang Mina na iyon o sawa? Grabe lang makapulupot kay Riq. Nakita ko na inilapit pa niya ang bibig sa gilid ng mukha ni Riq, like she was smelling or nuzzling his ear. Ugh! Seriously. Hindi ba nila alam na nasa opisina sila at may mga nakakakita sa kanila? Kaunting modesty naman.
"Sherrie," tawag sa akin ni Michelle kaya napabaling ako sa kanya. "Chummy-chummy kayo ni Mr. Delhomme sa party kagabi, 'di ba?" she asked, sneering.
"Anong chummy?"
"Close. Nagsayaw nga kayo, 'di ba?"
Muntik na akong mamula nang maisip ang ibang "sayaw" na ginawa namin ni Riq sa hotel suite kagabi. Kung alam lang iyon ni Michelle, baka hindi lang niya ako ismiran, baka saksakin na niya ako ng ball pen dahil sa inggit.
"Kung ako sa iyo, hindi ako masyadong magpapadala sa ipinapakita sa iyong interes ni Mr. Delhomme. Mukha namang sa lahat ng companies na tine-takeover ng corporation ng pamilya niya, may isang empleyada siyang binibigyan ng special attention. Pero hindi siya seryoso sa iyo. Kung may gusto talaga siya sa iyo, hindi siya makikipaglandian sa assistant niya sa private office niya. Tingnan mo silang dalawa."
Imbes na gawin ang sinabi ni Michelle, pinatas ko ang mga papel sa desk ko.
"Bakit hindi mo sila matingnan? Nagseselos ka?"
"Of course not."
"Nagde-deny ka pa, halata namang selos na selos ka kanina pa. Sa akala mo ba, may karapatan ka na agad na maging possessive kay Mr. Delhomme dahil sa isang sayaw? Wake up, girl. Besides, may boyfriend ka na, 'di ba?"
"Wala akong boyfriend."
"Ows? How about the guy na madalas magpunta rito? Nabuntis ka pa nga daw ng lalaking iyon, eh."
"I'm not pregnant."
Tumingin si Michelle sa tiyan ko. "Talaga?" Mukhang lumalaki iyan, eh."
Mag-aaksaya lang ako ng oras kung ipipilit ko na hindi ako buntis. Papaniwalaan pa rin ng officemate ko ang gusto niyang paniwalaan. Hinarap ko na lang ang mga trabaho ko imbes na makipag-usap sa kanya.
Iniwasan ko na ang mapasulyap muli sa private office ni Riq. Pero nakatatak pa rin sa isipan ko ang imahe ni Mina na halos nakayakap na kay Riq buhat sa likuran. Habang si Riq naman, hinahayaan lang ang assistant niya na landiin siya kahit siguradong alam niyang nakikita ko iyon.
Hindi kaya pinamumukhaan ako ni Riq na hindi kawalan sa kanya ang pagtanggi ko sa alok niya dahil maraming babaeng willing na magpakama sa kanya, gaya na lang ng Mina na iyon? Maybe. Hindi ko siya mapipigilan na makipagsiping sa ibang babae, pero hindi ko maitanggi na medyo masakit sa akin na isipin siya na ginagawa sa ibang babae ang mga ginawa niya sa akin last night.
Ang tanga ko kasi. Bakit ako pumayag na may mangyari sa amin kagabi? Wala naman iyong magandang maidudulot. Dinagdagan ko lang ang mga pagkakamali na nagawa ko sa nakaraan.
But then, doon naman ako magaling. Making mistakes. Hindi na ako natuto.
Natauhan ako nang may pumalakpak nang isang beses sa tapat ng mukha ko. Nakita ko si Mina na nakatayo sa harapan ko. Muli, naalala ko ang pagpulupot niya kay Riq kanina, how she stroked his chest and kissed his ear. Uminit tuloy ang dugo ko. Calm down, Sherrie. Hindi magandang tingnan kung bigla mo na lang hihilahin ang buhok ng nakakainis na babaeng iyan.
"May nakakalimutan ka yata," sabi niya sa akin.
"Ako, may nakalimutan?"
"Hindi ba oras na ng pagre-report mo kay Riq?"
Napatingin ako sa relos ko. Oo nga pala! Nakalimutan ko!
"I wonder what's running through your head," pagpaparinig pa ni Mina bago siya humakbang patungo sa ladies' restroom.
Pumunta na ako sa private office ni Riq. Nang tingnan ko siya ay lumunok ako. He looked dashing in a dark blue suit. Bumagay ang matingkad na kulay ng kasuotan niya sa maputi niyang balat. Pati ang buhok niya, napaka-stylish ng pagkakaayos. Para siyang may pictorial para sa GQ magazine.
Nag-ipon muna ako ng lakas ng loob bago lumapit sa desk niya. "Good morning."
"Huwag kang masyadong pormal sa akin, Sherrie," sabi niya na patuloy lang sa pagbabasa sa laptop niya. "Sit down."
Umupo ako sa swivel chair sa harapan ng desk niya. "Nagbago na ba ang isip mo?"
"What?"
"I guess not."
"Nandito ako para i-inform ka tungkol sa inaayos na branches ng Parker's Burger."
Sumandal siya sa upuan niya, nakatitig sa akin. Inignora ko ang pagkailang na naramdaman ko. Inilahad ko sa kanya ang lahat ng kailangan niyang malaman sa branches ng Parker's Burger. Mukha nga lang na hindi siya nakikinig, pero hindi ko na iyon problema pa. Basta ginawa ko na ang trabaho ko.
"That's all. Lalabas na ako."
"Aalis kami ni Mina before lunch. May ka-appointment ako sa Makati. Gusto kong mag-dinner kasama ka mamaya. Ipapasundo kita pagkatapos ng trabaho mo."
Natigilan ako sa pagtayo. "Bakit tayo magdi-dinner? Para saan?"
"Hindi ba sinabi ko sa iyo na hindi ako madaling susuko sa pagkumbinse sa iyo?"
Sumimangot ako. "You should. Nandiyan naman si Mina. Siya na lang ang alukin mo." God, Sherrie, why did you have to say that? Para mo na ring sinabi sa kanya na nakita mo sila ni Mina kanina at nagselos ka.
"Mina is my assistant. I don't hook up with my employees, Sherrie." Way ba niya iyon ng pag-reassure sa akin na walang namamagitan at never na may mamamagitan sa kanila ni Mina? I wasn't sure. But it still made me feel a little better. Natutuwa ako na hindi siya magpapaakit sa anaconda na assistant niya anuman ang mangyari.
"Employee mo rin ako."
"Employee ka sa isa sa mga company na partly-owned ng korporasyon ng pamilya ko. But you're not on my personal payroll like Mina. Mayroon ka bang partikular na gustong kainin? French cuisine? Italian? Japanese?"
"Hindi na magbabago ang isip ko, Riq."
"Have you tried Greek food? I know a good Greek restaurant. Doon na lang tayo magkita mamaya."
"I don't want to eat Greek food with you. Babalik na ako sa puwesto ko."
"It's Friday, Sherrie. Last day of work. Spend the night in my place tonight, pagkatapos nating mag-dinner. In fact, I want you to spend the whole weekend with me. Pleasuring me in bed. And me, pleasuring you back in ways we've never tried before."
Oh God. Biglang nanlambot ang mga tuhod ko sa mga imaheng nabuo sa isipan ko dahil sa sinabi niya. Those vivid images awakened my body instantaneously. Hindi ko na naman tuloy nagawang tumayo.
"Would you like that too?" Nakakaakit ang tono na ginamit niya na sinamahan pa ng tingin niya na tila tumatawag sa akin na lumapit sa kanya.
"K-kailangan ko na talagang bumalik sa puwesto ko." Tinatagan ko ang sarili ko at umalis ako sa upuan.
"I'll see you later," puno ng kumpiyansa na sabi niya.
Pagbalik ko sa desk ko, sobrang nanlalambot pa rin ang pakiramdam ko. My heart was pounding and my blood was rushing through my veins. Hinawakan ko ang matigas na puson ko. Please, not here, not now. Pero hindi nakinig ang katawan ko. Hindi humupa ang init na bumabalot sa akin nang sumunod na mga sandali lalo pa at puro R-rated thoughts naman ang laman ng utak ko. Ugh! I'm sure, sinadya niya ito.
Bandang eleven-thirty, lumabas sina Riq at Mina ng private office. Hindi ko sila sinulyapan pagdaan nila sa tapat ko, pero may bahagi ko na naiinis na magkasama na naman silang aalis. Tingin ko, mainit na ang dugo ko kay Mina dahil sa nasaksihan ko kanina. Hindi maalis-alis sa isip ko kung paano niya pinuluputan si Riq. Alam ko, wala akong karapatang pagbawalan ang kahit sinong babae na dumikit kay Riq pero... ewan! Basta naiinis ako nang sobra. Hindi sa akin si Riq, wala akong karapatan sa kanya. Pero kung papayag ako sa alok niya... puwede kayang maging exclusive siya sa akin... kahit sa loob lang ng three months?
Six p.m. Lumabas ako ng company building. Napansin ko na wala si Garreth. Tinigilan na ba niya ako sa wakas? Medyo ipinagpasalamat ko ang bagay na iyon kay Riq. Kung hindi dahil sa kanya, baka kinukulit pa rin ako ni Garreth ngayon. Hindi ko alam kung paniniwalaan ko na si Garreth ang pumatay kay Gwyneth, pero totoo man iyon o hindi, wala pa rin siyang maaasahan sa akin. Wala ako ni katiting na pagnanais na makarelasyon uli siya. Guwapo pa rin siya gaya nang nasa college kami pero hindi na ako attracted sa kanya.
Honestly, never akong na-attract sa kahit sinong lalaki the past five years. Isang lalaki na lang ang may kakayahang makaapekto sa akin bilang babae. Isang sasakyan ang huminto sa tapat ko habang naglalakad ako. Namamalik-mata lang ba ako? It was a white Ferrari! Bumukas ang pinto sa driver's side ng sasakyan. Imbes na ang taong inaasahan ko ay ibang lalaki ang lumabas buhat roon. I was disappointed.
"Miss Sherrie, I'm Raye at your service. Ihahatid kita sa meeting place n'yo ni Mr. Delhomme," magalang na sabi niya. Naalala ko na isa siya sa dalawang lalaking lumapit sa akin sa memorial park at nag-inform sa akin na gusto akong makausap ni Riq.
Nagpunta siya sa backseat at binuksan ang pinto para sa akin. Sandali akong tumitig lang sa sasakyan, medyo nagtatalo ang isip kung sasakay ako. Sa huli, itinigil ko na rin ang walang katuturang pag-iisip. Kanina pa ako nakabuo ng desisyon. Sumakay ako sa likod ng Ferrari upang sabihin kay Riq ang napagpasyahan ko.
Sumakay na rin uli si Raye at pinatakbo ang sasakyan. Kinakagat ko ang daliri ko habang nasa biyahe kami. Para hindi ako masyadong matensiyon, ibinaling ko ang atensiyon ko kay Raye.
"Ano ka ni Riq?"
"Errand man, Miss Sherrie."
Tumango-tango ako. "Ito rin ba ang sasakyan na ginagamit ni Riq noong nag-aaral siya rito?"
"Yes, miss."
Tama pala ako. Well, at least he still had this car. Gusto ko talaga ito. Ang Enrique na nakilala ko noon ang naaalala ko sa sasakyan na ito, and everything that I loved and hated about that nineteen-year-old college boy. Ang pagiging charming at palangiti niya ang gustong-gusto ko sa kanya noon. Nakakatunaw kasi ng puso tuwing ngumingiti siya. Kasama naman sa mga minsan ay ayaw ko sa kanya ang pagiging makulit niya to the point na bingi na siya sa paliwanag.
Mahigit five years na nang makilala ko ang Enrique na iyon. Maraming nagbago sa kanya, but I was so proud of his accomplishments. Sumunod talaga siya sa yapak ng ama niya. He was as powerful as a Delhomme man could be.
Huminto ang sasakyan sa harapan ng isang magandang restaurant. Nagpasalamat ako kay Raye sa paghahatid niya sa akin at bumaba na. Huminga ako nang malalim.
"No need to be nervous, Sherrie."
Nagulat ako nang magsalita buhat sa likuran ko si Riq. "S-saan ka galing?"
Iminusyon niya ang black limo na nakaparada sa di-kalayuan. "Inaabangan ko kayo ni Raye sa sasakyan ko. Naisip ko na baka mailang kang pumasok mag-isa sa restaurant. I decided to wait for you para sabay na tayo."
Inialok niya sa akin ang braso niya. "Shall we?"
"Uh, hindi maganda ang damit ko." Naka-designer suit siya samantalang ako ay naka-simpleng blouse at slacks lang.
"Trust me, no one would care. You look like a queen kahit ano pa ang isuot mo, alright?" pag-reassure niya sa akin.
Nag-aatubiling kumapit ako sa braso niya. Pagpasok namin ng restaurant, wala ngang pumansin sa suot ko. Good. Hindi ako napahiya. Mukha pa namang mayayaman ang patrons ng restaurant. Umupo kami. Magkakalayo ang mga table doon kaya may privacy talaga.
"You love seafood, don't you? Maraming masasarap na seafood dish rito," sabi ni Riq. Hawak niya ang menu. "You want me to order for us?"
"Sige."
Umorder si Riq ng mga pagkain. Nagpadala rin siya ng best bottle of white wine na mayroon sa restaurant. Proud na ipinresenta iyon sa amin ng waiter bago sinalinan ang wineglass namin. Agad kong ininom ang akin na parang juice. Ninenerbiyos ako. Tumaas ang mga kilay ni Riq. Pati naman ang waiter ay mukhang nagulat at tinanong ako kung gusto ko pa ng wine. Itinaas ko ang baso ko.
"Ako na ang bahala. Leave us," sabi ni Riq sa waiter. Kinuha niya ang bote ng wine at siya ang nagpuno uli sa baso ko. "Masarap ba ang white wine nila rito?"
"I don't know. Ngayon lang ako nakainom ng white wine. Pero mas gusto ko ang lasa kaysa sa red wine."
"Mom prefers white wine too." He smiled, pero hindi naman pantay iyon kaya parang smirk. It was sexy. May init na nagsimulang mamuo sa puson ko; hindi ako sigurado kung ang wine ang may gawa o ang ngiti niya.
"How's Tita Sophie?" tanong ko.
"Still beautiful."
"Ang daddy at mga kapatid mo?"
"They're all doing fine in Bordeaux."
"Doon pa rin pala nakatira ang family mo. It's a beautiful place."
"Paano mo nalaman?"
"Uh, nag-research kasi ako sa internet tungkol sa wine trade sa France para sa paper ko noon," pagdadahilan ko. Inubos ko ang pangalawang baso ko ng wine. Ibinaba ko iyon sa lamesa pagkatapos. Huminga ako nang malalim. "Payag na ako. Doon sa alok mo."
Tumigil siya sa pagsasalin ng wine sa sariling baso. Napatingin siya sa mukha ko. "Say that again."
"Payag na ako sa arrangement na sinabi mo. T-three months, right?" Three months of scorching hot sex with him. Oh God.
Hindi niya kinumpirma iyon. "Bakit hindi mo agad sinabi sa labas? Para hindi na tayo nag-aksaya ng oras dito. But since we're already here..." Inabot niya sa akin ang baso ng wine niya. "Ubusin mo iyan. I like it when you're tipsy. I like it a lot."
"O-okay." Mas lumala ang init sa puson ko. Ininom ko ang wine.
Tumawag siya ng staff sa restaurant. Iniutos niya na dalhin sa place niya sa Abbey Tower ang mga pagkaing ipinahanda niya mamayang ten p.m. Ten? May almost three hours pa before ten o' clock. Ayaw ba niyang may mang-istorbo sa amin before ten?
"I'm ready. Let's go," aya niya sa akin, puno ng init ang mga mata. I was ready for him too.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Six
Riq
Pagpasok namin ni Sherrie sa limo ay agad ko siyang hinila at ihiniga sa upuan. Nagulat siya pero hindi ako pinigilan. Ipinauubaya na talaga niya sa akin ang sarili niya.
Just for three months? You wish, cherie. I'll make love to you as long as I'm breathing.
Tinanggal ko ang mga sapatos at pants niya. It took so damn long. Five seconds. "Huwag na huwag ka na uling magsusuot ng pants." Kung naka-skirt lang siya, nasa loob na niya ako ngayon pa lang.
Tinanggal ko rin ang panties niya. Kinapa ko ang pagkababae niya. Basa na siya, just as I had hoped. Pinakawalan ko ang pagkalalaki ko sa pants ko at kinubabawan siya.
"Ayokong paghintayin ka hanggang sa makarating tayo sa penthouse ko." I smirked, then I drove inside her so hard and deep she cried out. Tinakpan niya ng palad ang bibig niya. Inalis ko iyon. "Hindi ka maririnig ng driver ko, Sherrie."
Muli ko siyang pinasok nang mariin. She winced. I was probably hurting her a little. Minsan, hindi iyon maiwasan dahil sa sikip niya at depende rin sa posisyon.
"Itaas mo ang mga hita mo."
Isinampay niya ang isang paa sa itaas ng upuan at ang isa niyang hita ay ikinawit niya sa beywang ko. Habang ginagawa niya iyon ay binuksan ko ang mga butones ng blouse niya. She was wearing a black lace bra that pushed her breasts upward. It was a lethal sight.
Sinimulan ko muli ang paggalaw sa loob niya. She writhed underneath me.
"Much better?" I asked.
"Yes."
Mas diniinan ko ang paglalabas-masok, not hurting her but making sure that she could feel every inch of my throbbing shaft inside her.
"You like this?"
"Yes. Yes."
Hinawakan ko ang mukha niya at hinalikan siya sa mga labi. "I'll spend all night inside you. All night, Sherrie."
"C-condom. Maybe you should use a condom, Riq."
"No. I want to feel your soft flesh around my cock. Ayoko nang may harang. Don't worry, I'll pull out like last night."
"But... that's not a guarantee—"
Inabot ko ang isang umbok ng dibdib niya at minasahe. I also rotated my hips to intensify her pleasure. "O-okay," she said, nawalan na ng interes na makipag-argumento. Thirty minutes later, nakarating kami sa penthouse ko. Agad kong inalis ang mga kasuotan namin ni Sherrie. Binuhat ko siya at ibinagsak sa couch. Lumuhod ako sa sahig at pinagapang ang kamay ko sa katawan niya. I knew I looked half insane with lust, but I didn't care. Hindi ko mapipigilan ang pagkasabik ko sa kanya kahit pa subukan ko.
Dinala ko ang kamay ko sa pagkababae niya, cupping the soft mound. Then I sank my finger between her creamy folds. Her body jerked in response. Ipinaikot-ikot ko ang dulo ng daliri ko sa clit niya. Ibinuka niya lalo ang mga hita habang lumiliyad at umuungol. "Oh please, Riq."
"Want me to take you again? Now?"
"Yes!"
Ibinaliktad ko siya sa couch, saka ako pumosisyon sa likuran niya. Itinaas ko ang pang-ibabang katawan niya. Hinawakan ko ang pagkalalaki ko at pinasok siya sa isang maigting na ulos. My body exploded with pleasure; I groaned.
"W-wait, Riq!" Tinangka niyang humiwalay sa akin. Obviously, hindi siya komportableng magpaangkin sa akin sa ganitong posisyon. Hindi ako pumayag na mawala ako sa loob niya. Hinila ko siya sa beywang at muling bumaon sa kanya. Inulit-ulit ko iyon, pounding her hard from behind.
"Oh no! I'm not... sure about this," anas niya.
"Oh but I really like it." Her round buttocks served as a nice cushion everytime I thrust wildly into her. Hindi ko napigilang pigain ng mga palad ko ang nakakatakam na pang-upo niya. "Hell. I think I like it way too much."
Naging mas mabagsik pa ang pagpapakawala ko ng ulos. May hatid na ginhawa sa akin sa bawat pagpapadulas ko sa lagusan niya. It was addictive, I never wanted to stop.
Mukhang nakalimutan na rin niya ang disgusto sa posisyon namin. Humahalinghing siya habang nakatukod ang mga siko sa couch. Kusa niyang itinataas ang pang-upo upang mas madali akong makapasok sa kanya.
Inabot ko ang magkabilang dibdib niya. Tuwing pasok ko sa kanya ay pinipiga ko ang mga iyon, isinasabay ko. My balls smacked against her clit everytime I thrust into her. Lumakas ang pag-ungol niya.
"Iharap mo sa akin ang mukha mo," utos ko sa kanya.
Ipinatong niya ang pisngi sa couch para makita ko ang side view ng mukha niya. Nakapikit siya at nakabuka ang bibig, mabilis na sumasagap ng hangin. May butil-butil na pawis sa noo niya, dumikit roon ang ilang hibla ng buhok niya. She looked so hot.
Hinila ko siya sa mga binti. Bumagsak ang katawan niya sa couch. Dinaganan ko siya. Dinilaan ko ang mukha niya mula baba paakyat sa mga labi, ilong at noo niya. May dumaang nginig sa katawan niya.
"You have no idea how beautiful you are, Sherrie."
Muli akong umulos sa pagkababae niya habang nakapatong sa likod niya. Sumikip uli siya dahil sa posisyon namin na nakadapa pero malambot na malambot na ang pagkababae niya kaya hindi ako nahirapang i-penetrate siya.
"Binibilang ko na ang mga lugar na pag-aangkinan ko sa iyo ngayong gabi, Sherrie. One, on this couch. I like taking you on couches. Two, floor. I like pinning you on the floor too. Maybe I'll even let you take me on the floor. Three, bathroom. I have a big bathtub in my bathroom. Paliliguan kita, habang inaangkin kita. Four, bed. Doon kita huling dadalhin ngayong gabi. Doon kita paliligayahin hanggang umaga."
She sucked in a deep breath. "Any objections?"
"None."
Ipinalibot ko ang mga bisig ko sa katawan niya at mas hinila siya palapit sa akin. I held her in my arms and kissed her face as I rocked against her. Napakainit na pareho ng mga katawan namin. Para na kaming napapalibutan ng nakakapasong apoy. Palakas nang palakas ang halinghing niya, may kasamang desperasyon na maabot ang rurok ng kaluwalhatian.
Ibinaba ko ang isang kamay ko sa pagkababae niya upang tulungan siyang marating ang inaabot niya. I stroked her clit, hard and fast, gaya ng pagsugod ng pagkalalaki ko sa kanya. Sumigaw siya nang malakas at tuluyang sumabog.
Hindi na rin ako nagpigil. Bumaon ako sa kaibuturan niya at hinayaan ang unang pagsirit ng binhi ko na pumasok sa sinapupunan niya, bago ko hinugot ang sarili sa kanya at lumuhod. Mabilis kong hinagod ng palad ang kahabaan ko na nilalabasan pa rin, hindi iyon tinigilan hanggang sa masaid ang semen ko.
Hinihingal na sumandal ako sa backrest ng couch. Maging si Sherrie ay hindi pa nakaka-recover. Nakadapa pa rin siya at nakapikit; it almost looked like she had passed out. Hinaplos ko ang likod niya, ikinalat ang semen ko. Saka lang siya dumilat. Inabot niya ang basang likod niya.
"Is this your...?"
"Yes. Next time, gusto ko na isubo mo ako bago ako labasan."
"I don't think I can do that. I don't want to taste my own, um, you know."
Hinila ko siya sa kandungan ko. "You taste good. You don't have to worry about that," sabi ko bago siya hinalikan.
Nasa bathroom kami ni Sherrie nang dumating ang pagkaing ipina-deliver ko sa penthouse. Iniwan ko muna si Sherrie sa bath tub. Nagsuot ako ng robe at kinuha ang mga pagkain. Sinerve ko ang mga iyon sa pinggan at inilagay sa tray bago ko dinala sa bathroom kasama ang isang bottle of white wine at wine glass.
"Dinner," anunsiyo ko. Inilagay ko ang tray sa gilid ng tub.
Sabik na lumapit roon si Sherrie. "It looks delicious." Dumampot siya ng tinidor at sinimulang kumain habang nakalublob sa tubig na puno ng bula. Ngumunguya na tumingin siya sa akin. "Aren't you going to eat too?"
"I'm not hungry."
Parang hindi siya makapaniwala. "Paano? Sa, uh, dami ng ginawa mo."
"Sanay akong hindi kumakain nang mahabang oras. Madalas kong makalimutang mag-lunch kapag busy ako sa trabaho. Madalas rin, mas pinipili kong matulog na lang sa gabi imbes na kumain kapag pagod ako."
"Hindi iyon maganda sa katawan mo. Baka may ulcer ka na dahil sa pag-skip mo ng meals."
"My health is in perfect condition, Sherrie, kahit itanong mo pa sa doctor ko. Pero ikaw, malakas ka pa rin palang kumain after sex, huh?"
Napaubo siya nang mahina.
Binuksan ko ang white wine at nagsalin sa wine glass. Ibinigay ko iyon sa kanya. "Here. Tikman mo. Gawa sa vineyard namin ang wine na iyan."
Sumimsim siya ng wine. "Hmm. Mas masarap kaysa sa wine sa restaurant kanina."
"Of course. Mas mataas ang quality ng wine sa vineyard namin."
Hinubad ko ang robe ko. Nakangangang napatitig siya sa katawan ko na para bang mas masarap ako kaysa sa kinakain niya at ikinangisi ko iyon. Sinamahan ko uli siya sa bath tub. Hinaplos ko ang makinis na likod niya. "Don't stop eating."
"Gusto mong subuan kita?"
"No. Ayokong matanggal ang lasa mo sa bibig ko." Idinampi ko ang mga labi ko sa balikat niya. "Ikaw lang ang gusto kong kainin ngayong gabi." Dinala ko ang kamay sa dibdib niya. "These ripe fruits." Dumulas ang palad ko sa pagitan ng mga hita niya. "This sweet cherry."
Umungol siya nang mahina.
"Ubusin mo ang wine mo." Dahil mayroon akong gustong ipagawa sa kanya at nawawala ang inhibitions niya kapag nakakainom siya. Ininom niya ang wine. "Busog ka na ba?" I asked.
"Not really, pero hindi na ako gutom sa pagkain," she admitted boldly.
"I see. Perhaps, I could let you taste something else."
Umupo ako sa edge ng round tub. Tinanggal ko ng palad ang bula sa pagkalalaki ko. Lumunok siya habang pinagmamasdan ako na haplusin ang kahabaan ko, obviously turned on. Hinila ko siya patayo sa harapan ko. Hinaplos ko rin ang pang-ibabang katawan niya, inaalis ang excess na bula sa balat niya, lalo na sa kaselanan niya. Pagkatapos ay hinila ko siya sa harapan ko. Nakasuporta ang braso ko sa beywang niya para bahagya siyang nakaangat. Ibinuka ko ang hita niya sa gayon, nang dahan-dahan ko siyang ibaba sa kandungan ko ay nagawa kong pasukin ang pagkababae niya.
Bahagya siyang gumalaw sa ibabaw ko, riding me. That felt really good, pero hindi iyon ang plano ko.
"Stand up," utos ko sa kanya.
"Huh?"
"Stand up." Tinulungan ko siyang umalis sa ibabaw ko. "Kneel," utos ko uli.
Kahit nalilito ay naging sunud-sunuran siya sa akin. "I want you to taste your own nectar on me, Sherrie." Hinawakan ko ang pagkalalaki ko upang maging malinaw sa kanya kung anong parte ko ang tinutukoy ko.
"Oh." She swallowed hard while staring at my shaft. Unti-unti siyang nagbaba ng mukha at atubiling dinilaan ang ulo ng pagkalalaki ko, sinusubukan ang lasa ng nektar niya. Kapagkuwan ay nawalan na siya ng pakialam. Isinubo niya ang pagkalalaki ko.
I smiled. I knew I could make her do it. Pinalabas niya ako sa bibig niya, halos hanggang sa dulo, bago muling ipinasok nang walang hesitasyon. She was captivating when she was like this. Drunk in lust.
Three a.m. I was on top of Sherrie, rocking against her. Pumipikit-pikit na ang mga mata niya sa antok.
"I'm dead tired. Let me sleep, Riq."
"Wala pang umaga."
She groaned. "I really want to sleep."
"Matulog ka na."
"How? You won't let me."
"Matulog ka na," ulit ko sa mas masuyong boses.
Tumango siya at mabilis na nakatulog na para bang permiso ko lang ang hinintay niya. I was still on top of her, still inside her. Gumalaw ako nang marahan, sinigurong hindi siya maiistorbo. Hinaplos ko ang mukha niya habang inaabot ang sukdulan. I was close... almost there... Yes! Pinakawalan ko ang binhi ko sa kaibuturan niya.
Hindi ko hinayaan ang sarili ko na makadama ng guilt sa panlilinlang sa kanya. Mas matimbang sa akin ang kagustuhang maitali siya sa akin. Kung kailangan ko siyang dayain para mangyari iyon, so be it.
I kissed her lips softly. I love you.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Seven
Sherrie
May malaking brasong nakapalibot sa akin nang magising ako. Tumingala ako. Riq. Nakagat ko ang labi nang makita ang napakaguwapong mukha niya. Nami-miss ko ang nineteen-year-old Enrique na dati ay namumulatan ko sa tabi ko sa umaga, pero hindi ko rin maitanggi na mas guwapo at mas malakas ang appeal niya ngayon. Mas lalaking-lalaki ang dating niya. Lalo na ang katawan niya. Wala akong reklamo sa katawan niya noon pero grabe lang ang muscles niya ngayon. Mas tumigas at nasiksik. Ang gandang pagmasdan.
Tama na kaya ang pag-aaral mo sa katawan niya? 'Di ba nagising ka dahil kailangan mong magbanyo?
Inabot ko ang braso niya para alisin iyon sa pagkakayakap sa akin. Hinapit niya ako palapit lalo sa kanya. Napatingin tuloy uli ako sa mukha niya. Nakapikit pa rin siya, mukha namang tulog. Tinangka ko uli na kumalas sa kanya. Humigpit sa katawan ko ang braso niya. Argh! Hindi yata siya totoong tulog, eh. "Riq," tawag ko sa kanya, itinutulak siya palayo. Siyempre, useless iyon. Para kong itinutulak ang isang pader na gawa sa matibay na bato.
"Don't try to escape me again, Sherrie." Tama nga ako! Nagtutulug-tulugan lang siya!
"Hindi ako tatakas. I need to pee."
Dumilat siya. Pinag-aralan niya ang mukha ko kung nagsasabi ako ng totoo. Sheesh. Talagang naniniguro pa siyang magbabanyo lang ako? Malinaw ko namang sinabi sa kanya kagabi na payag na akong maging bed partner niya sa loob ng three months. Kaya bakit niya iniisip na tatakasan ko siya ngayong umaga?
Lumuwang ang braso niyang nakapaikot sa akin. "Okay. Magluto ka na rin ng breakfast pagkatapos."
Ano? Tama ba ako ng dinig? Pinagluluto niya ako? Dati naman, siya ang nagluluto ng pagkain namin. 'Tapos ngayon, ako ang inuutusan niyang magluto? Wala kaya iyon sa usapan namin.
"Balikan mo ako kapag tapos ka na," sabi pa niya at dumapa sa kama.
Nakasimangot na pumunta ako sa bathroom. Pagkatapos kong manubig, nag-shower na rin ako. Wala nga lang akong maisuot pagkatapos dahil wala naman akong ibinaong damit.
Tahimik na lumabas ako ng bathroom para hindi madistorbo si Riq sa pagtulog. Binuksan ko ang isa pang pinto na katabi ng bathroom. Tama ang hinala ko. Walk-in closet iyon. Ang dami niyang damit at puro mamahalin. Marami ring gold and platinum watches sa isang drawer. Mukhang nangongolekta siya ng mga iyon.
Kumuha ako ng V-neck shirt at isinuot. Wala akong panloob. Chineck ko ang mga boxer briefs ni Riq. Maluwag sa akin. Drawstring pants na lang niya ang isinuot ko. Hinigpitan ko ang tali niyon para hindi mahulog.
Lumabas na ako ng walk in closet at bedroom para maghanda ng breakfast sa kitchen. Wala akong idea kung nasaan ang kitchen. Hindi naman ako nailibot ni Riq sa penthouse niya kagabi.
Halos salamin ang lahat ng dingding ng penthouse. Napakamoderno ng istilo gayundin ang interior design. Ang mga kagamitan ay akma para sa isang bachelor na gaya ni Riq. Gawa sa glass, steel at leather. May nadaanan akong isang silid na may mga gym equipment. Halata talaga na lalaki ang nakatira roon.
Sa kalalakad ko ay nakarating ako sa kitchen. As I'd expected, napakamoderno rin niyon. Napakalaki pa. Binuksan ko ang mataas na two-door refrigerator. Marami iyong laman. Ano kaya ang iluluto ko? Sa totoo lang, sobrang gutom ako. Kailangan ko ng mabigat sa tiyan. Binuksan ko ang freezer sa itaas ng ref. Kumuha ako ng dalawang T-bone steak. Hindi pa iyon masyadong matigas. Come to think of it, pati 'yong mga gulay, mukhang bagong lagay lang doon. Ipinagkibit-balikat ko na lang ang naobserbahan ko. I grilled the steak. Nag-bake rin ako ng potatoes na nilagyan ng bacon at cream cheese. Dinala ko ang mga iyon sa dining room. I set the table.
Nang maayos na ang lahat, pinuntahan ko si Riq sa bedroom. Bumangon na pala siya at nakapag-shower na rin siya. Ibinubutones niya ang blue shirt niya.
"Magtatrabaho ka?" tanong ko.
"Wala sa agenda ko this weekend ang trabaho."
"Ah. Ang formal kasi ng suot mo kaya akala ko, aalis ka." Samantalang dati, kuntento ka na sa kapiranggot na boxer shorts kapag nasa bahay ka lang.
"Shirt lang ito, Sherrie. Hindi ako naka-suit." Tumingin siya sa suot ko. "You look good in my clothes. Ginagamit ko ang mga iyan kapag nagwo-workout ako."
"Wala akong magamit kaya hiniram ko muna ito. Nakapaghanda na ako ng breakfast."
"Kumain na tayo." Paglapit niya sa akin, inilagay niya ang kamay sa pang-upo ko. "I bet you're not wearing underwear."
Namula ang mukha ko. Bahagya lang akong tumango upang kumpirmahin ang hinala niya. Tumaas ang sulok ng mga labi niya.
"Good," he said.
"Puwede ba akong umuwi sa apartment ko mamaya para kumuha ng mga damit?"
"No. Hindi ka lalabas rito buong weekend. Wala tayong ibang gagawin buong weekend kundi magpakaligaya sa isa't isa."
"That's not humanly possible."
"Huwag mo akong hamunin na patunayan na kaya ko iyon, Sherrie."
Natawa ako. Ngisi ang itinugon niya. God. That sexy smirk. Bagay na bagay sa kamachohan niya.
"Baka matunaw lahat ng muscles mo kapag itinuloy mo ang binabalak mo, Riq."
"My muscles that you love?"
Inirapan ko siya. "Feeling."
"Matalas lang ang mga mata ko. Nahuhuli kitang naglalaway sa akin, Sherrie."
"Whatever." Iniwan ko siya at nagpatiuna sa pagpunta sa dining rom.
"Kapag breakfast, sa kitchen tayo kakain. Lunch and dinner ang sa dining room. Ganoon ang family ko," he informed me.
I blinked. "Huwag mong sabihing ako ang maghahanda ng breakfast, lunch at dinner kapag nandito ako?"
"Kung tinatamad kang magluto, oorder tayo."
Talagang hindi siya nagprisinta na siya ang magluluto! Nakakainis. Gusto ko pa naman siyang makita na nagluluto uli. Gusto ko na ipagluto niya ako uli.
Then again, bakit niya iyon gagawin? He was not courting me. Hindi niya kailangang magpasikat sa akin gaya noon. Bed partner niya lang ako.
Kumakain na kami nang may marinig akong boses ng babae na tumatawag sa kanya sa penthouse.
"Riq? Gising ka na ba?"
"Si Mina ba iyon?" tanong ko kay Riq.
Nakakunot-noo na tumango siya. "Titingnan ko lang kung ano'ng kailangan niya." He stood up.
Hindi ko naiwasang sumunod sa kanya dahil gusto ko ring malaman kung ano ang ginagawa ni Mina sa penthouse ni Riq. Nagtago nga lang ako dahil ayoko namang magpakita kay Mina.
"Mabuti gising ka na," sabi ni Mina paglapit sa kanya ni Riq. Sexy suit na kulay red ang suot niya. "Na-replenish ko na ang fridge mo gaya ng request mo sa akin."
"I know. Nagbe-breakfast na kami ni Sherrie. Thanks to you. Bakit ka bumalik?"
"Kailangan kita sa ibaba. Alam ko na malaki ang tiwala mo sa akin, Riq, pero hindi ko kayang mag-isa ang mga trabahong ipinaubaya mo sa akin."
"Umuwi ka na lang din. Iwan mo na ang mga iyon."
"You know I can't! Makikipagkita na tayo kay Mr. Fitzgerald sa Monday. Anong proposal ang ipapakita natin sa kanya?"
"I-cancel mo ang appointment ko sa kanya."
"We can't do that to him! Importante ang meeting mo sa kanya sa Monday. Masyado iyong vital sa future ng DMGC at alam mo rin iyon."
Matagal pang kinulit ni Mina si Riq hanggang sa huli'y pumayag si Riq na sumama sa kanya. Fishy. Hindi kaya sinadya ito ni Mina para mailayo si Riq sa akin? Alam niya naman palang magkasama kami ni Riq, eh.
"Magpapaalam lang ako kay Sherrie."
"Hihintayin kita sa elevator."
Tatakbo sana ako pabalik sa dining room pero makikita ako ni Riq. Wala na akong nagawa kundi manatili sa kinatatayuan ko. Nang mapatapat siya sa akin ay agad niya akong nakita. Parang wala naman siyang pakialam kung nakinig man ako sa usapan nila ni Mina.
"Bababa ako sa opisina ko. May mga aasikasuhin lang kaming importante ni Mina. Hindi ako magtatagal. Hintayin mo ako."
Ayoko sanang pumayag dahil ayokong masolo na naman siya ni Mina pero wala akong magawa kundi tumango. Hinalikan niya ako sa mga labi bago siya umalis.
Bumalik ako sa dining room at itinuloy ang pagbe-breakfast. Habang hinihiwa ko ang steak ay ini-imagine ko na si Mina iyon. Labas-masok lang pala siya sa penthouse ni Riq. Hindi naman niya itinatago ang pagkakagusto niya kay Riq kaya hindi na ako magtataka kung deep inside ay hindi niya gusto na sa penthouse ni Riq ako nagpalipas ng gabi. Hindi na rin ako magtataka kung drama niya lang ang mga sinabi niya kanina para mailayo sa akin si Riq.
Pagkatapos kong mag-breakfast, dinala ko ang mga pinagkainan sa kitchen. Hinugasan ko ang mga iyon sa sink, pati ang mga ginamit ko sa pagluluto. Pero pagkatapos kong magligpit sa kitchen, hindi ko na alam ang gagawin. Hindi ko naman akalain na maiiwan akong mag-isa sa penthouse ni Riq. I thought he would keep me busy all day. Iyon ang ipinangako niya.
Naglibot na lang ako sa penthouse. Sa tabi ng kitchen ay may wine bar. May malaking wine rack doon na may naka-display na daan-daang bote ng wine. Tiningnan ko ang ilan sa mga iyon, hindi maiwasang mamangha sa thought na ginawa ang mga iyon sa vineyard ng Delhommes sa France.
May tatlong bedrooms sa penthouse. 'Yong dalawa ay mukhang hindi nagagamit. May study rin doon na ang mga dingding ay natatakpan ng bookshelves na puno ng mga libro.
Sumilip rin ako sa gym ni Riq. Araw-araw kaya siyang nagwo-workout rito? Gusto ko sanang subukan ang treadmill pero hindi ko alam kung paano iyon gamitin. Lumabas na lang uli ako.
Pumunta ako sa living room. Naalala ko ang pagtatalik namin ni Riq sa carpet kagabi. I bit my lip, namumula ang mga pisngi. Last night, it was like we'd turned into wild animals.
Palagi naman basta ginagawa n'yo 'yon, singit ng isip ko. Mabuti na lang, hindi na ako teacher. Hindi ko na kailangang mahiya sa behaviour ko.
Lumapit ako sa glass wall. Pinagmasdan ko ang nakamamanghang view sa labas. Kitang-kita ko ang buong Downtown Abbey mula sa top floor ng Abbey Tower. Ano kaya ang nararamdaman ni Riq kapag siya ang nakatayo rito at tumatanaw siya sa labas ng penthouse niya? Did he feel like a king? After all, pag-aari ng Delhomme family ang nakapaligid sa amin ngayon. He was heir to all of this.
"Enjoying the view?"
Napaikot ako nang marinig ang tinig ni Riq. "Nakabalik ka na pala."
Lumapit siya sa akin, hinahagod ako ng tingin. "I'm back, and enjoying the view." Hinawakan niya ako sa beywang, still looking me up and down.
"Tapos na ba ang ginagawa n'yo ni Mina?"
"No. Pero ipinatawag ko ang company lawyers para sila na ang bahalang tumulong kay Mina."
"Iniwan mo siya? Akala ko ba, mahalaga sa future ng DMGC ang proposal na binanggit niya? Bakit mo iyon ipinaubaya sa iba?"
"Wala nang mas mahalaga kaysa sa iniisip ko." Hinaplos-haplos niya ang pang-upo ko.
"Ipagpapalit mo ang future ng family business n'yo sa sex?" Kinunutan ko siya ng noo.
"If it's sex with you, in a heartbeat, Sherrie." Binuksan niya ang shirt niya at itinapon sa sahig. Hinila niya ako at binigyan ng mainit na halik sa mga labi, pagkatapos ay sa buong katawan ko. He unzipped his pants.
"Okay lang ba na nandito tayo?" naghe-hesitate na tanong ko. Sinulyapan ko ang glass wall.
"Hindi tayo makikita ng mga nasa labas, Sherrie." Itinulak niya ako hanggang sa maramdaman ko ang malamig na salamin sa likod ko.
Hinubad niya sa akin ang drawstring pants at itinira lang ang V-neck shirt. Ipinaikot niya ang isang hita ko sa beywang niya. I felt the tip of his manhood brush against my sex.
Hinalikan niya ako sa leeg. "Five, against the glass."
Against the glass. Napangiti na lang ako at nagpaubaya sa kanya.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Eight
Riq
Masayang pinagmasdan ko si Sherrie na nakadapa sa kama. My bed. In my bedroom. Wearing my V-neck shirt, which was just barely covering her mouth-watering ass.
May mga binili talaga akong damit para sa kanya na maaari niyang magamit habang nandito siya sa penthouse ko. Pero nang makita ko siya kanina na suot ang damit ko, hindi ko na lang muna binanggit sa kanya ang tungkol sa mga damit na inihanda ko para sa kanya. Bukas na lang siguro. Nag-e-enjoy pa akong makita siyang suot ang V-neck shirt ko.
Pumatong ako sa likod niya. This felt good. She was no longer out of my reach. Nahahawakan ko siya kapag gusto ko, nahahalikan, naaangkin. Sinapo ko ang dibdib niya habang hinahalikan siya sa leeg. Unti-unti na muling tumitigas ang pagkalalaki ko na ikinikiskis ko sa likod niya.
"Riq, don't start again."
"Not listening." Mas naging mapusok ang paghalik ko sa leeg niya, naninibasib. Itinataas ko na ang pang-upo niya para sa pag-angkin ko.
"Riq! No, please! Hindi ko na uli kaya. I'm sore."
Shit. Oo nga pala. Hindi na siya sanay. The other night na lang uli niya naranasang makipagsiping sa isang lalaki.
"I'm sorry." Payakap na ipinulupot ko sa katawan niya ang mga braso ko. Naging malambing ang paghalik ko sa gilid ng leeg niya. "Magpahinga ka na lang uli kung gusto mo. In fact, puwede kang magpahinga for the rest of the day."
Kumurap-kurap siya habang nakatingin sa akin. "You sound like Enrique."
I cursed silently again. Ito ang mahirap. Minsan, nakakalimutan kong umarte sa harapan niya. Nangingibabaw ang katuwaan ko na nandito na siya. But I had to keep my feelings in check. Hindi ko maaaring ulitin ang ginawa ko noon na masyado kong ipinagpilitan ang sarili ko kay Sherrie. Kapag kasi ipinagsisiksikan ko ang sarili ko sa kanya, itinutulak niya ako palayo. Tinanggap niya lang ako ngayon dahil akala niya ay hindi permanente ang setup namin, na maaari pa rin siyang umalis sa huli. Hindi ko maaaring ipahalata sa kanya na gagawin ko ang lahat upang hindi niya iyon magawa bago matapos ang tatlong buwan.
Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama. "No, I'm Riq, Sherrie. I'm no longer the Enrique you've met more than five years ago."
She lowered her eyelashes. "You're right. Napansin ko nga rin na ang layo mo na sa Enrique na nakilala ko noon."
"I'm twenty-five. Hindi na kataka-taka kung nagbago ako. Nagbabago ang mga tao sa paglipas ng panahon."
Lumaki ang mga mata niya. "You're twenty-five? I thought you were only twenty-four dahil three years ang age difference natin."
"I celebrated my birthday six weeks ago." Na-disappoint ako na hindi niya alam kung kailan ako nagdiriwang ng birthday ko. Kung hinayaan niya lang sana noon na magkasama kami, alam na sana namin ang lahat ng dapat naming malaman sa isa't isa.
"Belated happy birthday. Saan ka nag-celebrate?"
"Umuwi ako sa France."
She smiled for some reason. "Kahit hindi ka doon ipinanganak, France talaga ang home para sa iyo, ano?"
"Doon ko unang naranasan na tumira sa isang bahay na matatawag kong tahanan at kung saan kasama ko ang pamilya ko."
"Ang layo mo sa kanila. Hindi ka ba nalulungkot?"
"Sanay na rin ako. Mahigit five years na akong involved sa mga business namin sa iba't ibang bansa. Hindi ko madalas makasama ang family ko. Weekends lang kadalasan. At nang pumunta na ako ng Pilipinas, almost every three months na lang ako nakakauwi sa France."
"More than five years? Pero nag-aaral ka pa noon—"
"Hindi na ako nag-aral nang bumalik ako sa Europe, Sherrie. Nagtrabaho na agad ako para sa grandfather ko sa Bucharest."
"You didn't finish college?" Gulat na gulat siya.
"No, I did not. I dropped out of college completely. Hindi na ako bumalik kahit kailan."
She blinked several times, tila hindi pa rin makapaniwala. "I didn't know."
"Why? Bumaba ba ang tingin mo sa akin dahil hindi ako nagtapos ng college? Can't believe that a former college instructor like you is sleeping with an uneducated person like me?" May naramdaman akong galit sa posibilidad na nais niya akong layuan dahil sa natuklasan niya.
"Hindi ko iniisip na uneducated ka. Hindi lang naman sa paaralan maaaring matuto ang isang tao. Nakita ko ang study mo kanina. You own a lot of books. You love to read. That makes you an educated man. Mas marami ka pa ngang alam sa akin. Walang dapat ikahiya ang isang babae kung ma-involve sila sa iyo."
"Wala? Then okay lang sa iyo kung malaman sa opisina ang nangyayari sa atin?" hamon ko sa kanya.
"Uh, no. Ayoko ng complications sa lugar na pinapasukan ko."
Just as I thought. Mahalaga pa rin sa kanya ang sasabihin ng mga tao. Kailan ba ako magiging matimbang sa kanya kaysa sa sasabihin ng iba? Kailan ako magkakaroon ng halaga sa kanya?
Iniunan ko ang mga palad ko sa ulo ko at tumitig sa kisame. "Bakit ka pumayag sa setup natin?" I asked Sherrie.
Saglit siyang nag-hesitate na sumagot. "Gaya ng dahilan mo. Para mapagbigyan lang ang sarili ko... since gusto ko rin naman na may mangyari sa atin. Kahit noon pa, alam mong kahinaan kita. Hindi kita kayang tanggihan... nang matagal."
"Yeah? Am I that good in bed?" I smiled sardonically. I could make her lust for me, but I could not make her love me. Pero hindi naman niya iyon kasalanan. Hindi ko siya masisi kung hindi niya ako makayang mahalin. Kahit ang sarili ko ngang biological mother ay hindi ako minahal. "Sana hindi ka magsisi sa pagpayag mo sa arrangement natin balang-araw, Sherrie." "I won't," mahinang wika niya. Sa sobrang hina, hindi ko alam kung nagsasabi siya ng totoo.
Humarap ako sa kanya. "Matulog ka na. Hindi ka pa nakakabawi ng tulog."
Marahan siyang tumango. She closed her eyes. Mayamaya'y nakatulog siya. Inabot ko ang pisngi niya, hinaplos iyon ng daliri ko.
No, hindi ko rin hahayaan na pagsisihan mo ang pagpayag sa arrangement na ito, cherie. Kahit na aminado akong ita-trap ko siya sa marriage, gagawin ko ang lahat para mapaligaya siya kapag mag-asawa na kami. Iaalay ko sa kanya ang lahat ng maaaring mabili ng salapi ng pamilya ko kung kinakailangan. If I couldn't make her love me even once we were already married, then I would just make her love being a Delhomme.
Kausap ko si Mina sa couch nang makita ko si Sherrie na naglalakad. Halatang bagong gising siya. She was sexily disheveled. Tanging V-neck shirt ko pa rin ang tumatakip sa katawan niya. Kaya naman ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita niya si Mina. Tatakbo sana siya pero pinigilan ko siya.
"Tapos na kami ni Mina rito. Aalis na siya."
Tumayo si Mina hawak ang proposal na dinala niya sa penthouse ko para ma-review ko. "I'll see you on Monday," nakangiting sabi niya bago humakbang. Pero nang mapatapat siya kay Sherrie ay nakita ko na sinukat niya ito ng tingin.
Tinawag ko si Sherrie pag-alis ni Mina. "Come here."
Lumapit siya sa akin. Ibinagsak niya ang sarili sa leather couch. "Bakit bumalik na naman siya?" Hinila niya ang V-neck shirt pababa sa balakang niya, nakalabi. Hindi ko maiwasang maaliw sa ginagawa niya. It was cute. "Ipinakita niya lang sa akin ang final draft ng proposal."
"Talaga bang assistant mo lang siya? Mukhang labas-masok lang siya rito sa penthouse mo. Kung nakakapasok siya dito kung kailan niya gustuhin, ibig sabihin, alam niya ang code ng penthouse mo."
"Ibinigay ko sa kanya ang code dahil hindi maiwasang utusan ko siyang pumunta rito kapag may kailangan ako minsan. But purely professional ang relationship namin ni Mina."
"Bakit ganoon siya makatingin? Parang karibal ang turing niya sa akin."
Alam kong hindi totoo iyon. Alam kong hindi itinuturing ni Mina ang sarili na karibal ni Sherrie dahil naiparating ko na sa kanya na walang chance na may mamagitan sa amin. Mina already knew who owned my heart. Kung medyo hostile man siya kay Sherrie, iyon ay dahil lang ayaw niyang nahihirapan ako sa pagkuha sa nag-iisang babaeng nais kong makasama. After all, aside from being my efficient assistant, Mina was also a friend.
"I don't think your assistant likes me, Riq."
"Don't mind Mina. May pagka-catty lang siya minsan. Well, halos lahat naman kayong mga babae, right?" Ngumisi ako.
Ngumuso siya. "I'm not catty."
"Well, that's also true. Prim and proper Sherrie."
"I'm not prim and proper. If I am, hindi ako papayag na maging sex slave mo."
Amused na tumaas ang mga kilay ko. "My sex slave? If you're my sex slave, then I am your sex slave too. Pareho lang tayong nakikinabang sa ginagawa natin, Sherrie."
"Mas nakikinabang ka. Bukod sa sex slave mo, ginawa mo akong tagaluto."
"Isang beses ka pa lang na nagluluto mula nang dumating ka rito."
"Pero in-imply mo na ako na ang magluluto palagi."
"Are you complaining?"
"Oo. Ayokong magluto. Ikaw na lang." She threw me a glance, bago binalikan na naman ang paghila sa V-neck shirt. What is it with Sherrie and my shirts? I wanted to chuckle.
"Magpapa-deliver tayo ng pagkain kapag tinatamad kang magluto, gaya ng sinabi ko kanina." Gusto ko siyang pagsilbihan gaya dati, as my woman, pero hindi ko pa iyon maaaring gawin ngayon. I had to wait for the right time. Hindi ko maaaring ipagkanulo ang sarili ko. "Let's take a bath. May pupuntahan tayo."
"Saan? Akala ko, hindi mo ako palalabasin rito buong weekend?"
"That was really my plan. Pero tumawag ang Tito ko. Hindi raw ako maaaring mawala sa birthday party ng little princess niya. Hindi ako makatanggi dahil madi-disappoint ang cousin ko."
Actually, wala talaga akong planong pumunta sa birthday party ng pinsan ko na si Skye. Children's party kasi iyon at ang balak ko ay sa Monday na lang dumaan sa bahay nila upang dalhin ang regalo ko sa kanya. Pero nagbago ang isip ko kanina. Gusto kong dalhin si Sherrie sa party. Gusto kong magkaroon siya ng ideya kung ano ang magiging buhay niya kapag naging Delhomme siya. I also wanted her to meet some of my relatives.
"Sinong tito? May uncle ka?"
"Tito Kiefer. Kiefer Khanh. Half brother siya ni Dad."
"Oh. May naririnig akong rumors mula pa noon na magkapatid sila, pero hindi ako sigurado kung may bahid ng katotohanan iyon. Totoo pala talaga."
"It's my family's open secret. But it's not a 'secret' dahil ikinakahiya namin iyon. We just don't see any reason para i-announce o i-clarify pa iyon sa publiko." Although prominente ang family ko lalo na sa Pilipinas, we'd always been very private with our personal lives.
"Do I really have to come with you?"
"No. Pero naisip ko lang na baka ayaw mong maiwang mag-isa rito. Baka gabihin na ako ng uwi." I shrugged.
Nag-isip siya, tila tinitimbang kung dapat siyang sumama. "Walang makakakita sa iyo na nakakakilala sa iyo sa bahay ng tito ko, Sherrie. Walang makakaalam sa office kung magpupunta tayo nang magkasama sa party."
"Okay. Sasama na ako. Pero dahil lang maiinip ako rito. Wait, wala nga pala akong damit na magagamit."
Inaya ko siya sa bedroom ko upang ipakita sa kanya ang mga damit na inihanda ko para sa kanya. Bumuka ang bibig niya habang tinitingnan ang sari-saring damit sa isang bahagi ng walk-in closet. Designer clothes lahat ng iyon. La Perla ang makukulay na underwear. "Kanino ang mga ito? Naiwan ng mga babaeng dinadala mo rito?"
Kinunutan ko siya ng noo. "Ikaw pa lang ang babaeng nakatapak sa silid ko at nag-overnight sa penthouse ko, Sherrie. Inihanda ko ang mga damit na iyan para sa iyo."
"Ibig sabihin, expected mo nang mapapapayag mo ako sa arrangement natin?"
"Yes. Dahil hindi ako hihinto hangga't hindi ka umo-oo. I'm a Delhomme, Sherrie. Wala sa vocabulary ko ang pag-quit kapag may ginusto ako." Kinuha ko ang isang pale blue silk dress. May maiiksing manggas iyon at above-the knee ang hemline. "Ito ang gusto kong suotin mo kapag ipinakilala kita kay Tito Kiefer at sa family niya."
"It's beautiful. I like it," she said, admiring the dress.
Bibigyan pakita ng maraming dahilan para magustuhan na manatili sa tabi ko, my future Mrs. Enrique Delhomme.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Forty-Nine
Sherrie
Katatapos lang naming maligo ni Riq. Sabay kaming nagbibihis sa walk-in closet. Na parang mag-asawa, I thought while watching and admiring him as he dressed up. Alam kong malayo ang setup namin sa dumaan sa isip ko pero pangarap lang naman. Hindi iyon bawal.
Naglagay siya ng mousse sa palad at ipinahid iyon sa buhok niya. Nahulog yata ang puso ko sa sahig. Para lang kasi akong nanonood ng TV commercial ng hair-styling product na may napakaguwapong model.
"What?" tanong niya nang makitang pinagmamasdan ko siya. He was still styling his hair with his hands. "Wala." Kunwari inaayos ko ang damit ko pero pinapanood ko pa rin siya. "Ganyan ba talaga palagi ang style ng buhok mo?"
"Yes. Why? Pangit ba?" Mukhang nag-aalala talaga siya na napapangitan ako sa hairstyle niya. Para namang may pangit sa kanya.
"No. Pero tingin ko lang kasi, it's too sleek." Lumapit ako sa harapan niya. "Hmm, kung ganito kaya?" Medyo ginulo ko ang buhok niya. 'Yong magulo na magandang tingnan at nasa uso.
"This hairstyle makes me look younger, Sherrie," nakakunot-noong sabi niya, tinitingnan sa salamin ang ginagawa ko sa buhok niya.
"Not really. Mas mukha ka lang less formal sa ganyang ayos ng buhok. Hindi mo naman kailangang magmukhang billionaire businessman araw-araw. Right?"
He looked as if he wasn't sure. Mukhang pinaninindigan talaga niya ang image niya na successful businessman.
Muli kong pinadaan ang mga daliri sa buhok niya. "You're gorgeous."
Ngumiti na siya. Hinawakan rin niya ang buhok ko. "Patuyuin natin ang buhok mo." Kinuha niya ang hair dryer at isinaksak sa outlet. Pumunta siya sa likuran ko na ikinagulat ko.
"Ikaw ang magpapatuyo ng buhok ko?"
"Mahirap itong gawin sa sarili n'yong buhok, 'di ba? Nakakangawit. Iyon ang sabi ni Mommy Sophie. Si Dad rin ang nagpapatuyo ng buhok niya minsan."
I imagined the great Ezequiel Delhomme blow-drying his wife's hair. Whoa. Nakakatuwa talaga ang parents niya.
"Marunong ka, ha," puna ko, trying to suppress a smile habang seryosong-seryoso niyang pinatutuyo ang buhok ko.
"Napapanood ko lang kay Dad noon."
"Ah. Akala ko, kasi gumagamit ka rin ng hair dryer." I wanted to giggle.
"Hindi gumagamit nito ang mga lalaki, Sherrie. Maiksi lang ang buhok namin, madaling matuyo. Pinabili ko ito para sa iyo."
Hindi man lang niya makuha na binibiro ko siya. Bakit ba ang seryoso na niya?
Almost thirty minutes ang inabot bago natuyo ang mahabang buhok ko. Tiningnan niya ako sa salamin habang nasa likuran ko pa rin siya, as if admiring his handiwork. Kinuha uli niya ang mousse at nilagyan ang buhok ko. Hala, Riq! Sigurado ka ba na hindi ka nagbabalak na maging hairstylist?
"Paano mo ba ginawa iyong ayos ng buhok mo dati?" he asked in a frustrated tone.
"Which one?"
"Iyong hairstyle mo nang magkita-kita kayo ng college friends mo sa bar."
"Ah. That." Yumuko ako, then I flipped my hair. Pagbagsak n'on sa balikat ko, nakuha ko na ang effect na hinahanap niya kanina pa. "Ganoon lang."
"Damn. You looked hot when you did that." Kinagat niya ako sa balikat. "Lumabas na tayo bago pa may iba akong magawa sa iyo."
Limo ni Riq ang ginamit namin papunta sa tirahan ng uncle niya. Pagdating namin doon ay lumaki ang mga mata ko. That's the biggest house I've ever seen in my life.
Nabanggit na sa akin ni Riq na ang pamilya ng uncle niya ang may-ari ng Philippine Commercial Bank pero nalula pa rin ako sa rangya ng bahay sa harapan namin. Mas malaki pa iyon sa bahay ng Delhommes sa Uptown Abbey.
Bumaba kami ng limo. May ilang dosena pang mga sasakyan na nakaparada roon. Sa di-kalayuan ay may natatanaw akong mga batang nagtatakbuhan. Naka-princess costume sila lahat.
"Children's party?" tanong ko kay Riq.
"Six years old ang cousin ko na si Skye."
"Kuya Riq!" Isang batang babae ang tumatakbong lumapit sa amin.
"Hey. Happy birthday, Skye." Binuhat ni Riq ang bata at hinalikan sa pisngi bago muling ibinaba.
"Sino ang kasama mo, Kuya Riq? Your girlfriend?" Ngumiti si Skye sa akin. She was a pretty girl, albeit missing a front tooth.
"She's Sherrie."
Nadisappoint ako na hindi ako ipinakilala ni Riq bilang girlfriend niya. Sinubukan kong huwag pansinin iyon. Hindi naman talaga niya ako girlfriend at masamang magsinungaling sa bata.
"Hi, Skye. Happy birthday," bati ko.
"Do you have a gift for me?" Nakangiting umugoy-ugoy si Skye.
"Of course, may dinala kami ni Sherrie na gift para sa iyo," sabi ni Enrique.
Lumapit sa amin ang driver niya na hawak ang tatlong boxes na may malalaking ribbon. "Yey! May candies, Kuya Riq? I want candies!"
"Bawal na raw sa iyo ang candy, your papa said. Mauubos ang teeth mo. Where are your mama and papa?"
"House."
Pinabalik na uli ni Riq si Skye sa mga kalaro nito. Pagkatapos ay inaya niya akong pumasok sa bahay ng uncle niya. May nakita akong anim na babae na nag-uusap-usap roon.
"Enrique!" A handsome man in his forties approached us. "I'm glad you made it to Skye's party."
"It's Riq, Tito Kiefer, not Enrique."
Tumawa ang Tito Kiefer niya. "Sorry. Nasanay akong tawagin kang Enrique." Tumingin siya sa akin at inilahad ang palad. "Kiefer Khanh, Riq's uncle."
Nakipag-handshake ako sa kanya. "Sherrie Leones, sir."
"Just call me Tito Kiefer too." Ngumiti siya. Mukha siyang mabait. May nilingon siya. "Hon! Riq's here!"
"Riq is here?"
Isang babaeng nakasuot ng sleeveless top at black pedal pants ang nagmamadaling lumapit sa amin. Nakangiti siya pero nang mapansin ako ay medyo bumilog ang mga mata, tila hindi inaasahang dumating nang may kasama si Riq, bago mas lumapad ang ngiti.
"Sorry, hindi ko kayo agad napansin. Kausap ko ang parents ng mga bisita ni Skye. Dumating iyong iba sa kanila, pero iyong ibang parents, inihatid lang rito ang mga anak nila at babalikan na lang nila after ng party. Anyway, how are you, Riq?" Humalik siya sa pisngi ni Riq.
"I'm doing good, Tita Saph."
Tumingin sa akin ang tita ni Enrique. "I can see why. Hi! I'm Sapphira. Hate that name, so just call me Saph, or Tita Saph, kahit ano'ng gusto mo sa dalawa. You are...?"
"Sherrie."
"Love your name. What do you do, Sherrie?"
"Nagtatrabaho ako sa isa sa mga companies na under ng DMGC."
"Doon kayo nagkakilala ni Riq?"
"And here I was hoping that you will feed us pagdating na pagdating namin," sabi ni Riq.
"Oh I'm so sorry. Kumain na muna kayo. Hon, ikaw na muna ang bahala sa ibang bisita. Dadalhin ko sina Riq and Sherrie sa dining room."
Riq's uncle winced, na parang hindi niya gustong i-entertain ang mommies ng mga kaibigan ni Skye, pero sumunod pa rin naman sa asawa.
"Tatlo ang dining room rito, believe it or not, Sherrie," sabi sa akin ni Tita Saph nang naglalakad na kami.
"You have a beautiful house po."
"Sus! I hate this house. Aksaya masyado sa space sa Earth. Sometimes, naiisip kong ipa-bulldozer ito. Ang hirap makapag-asawa ng mayaman. Tumitigas na ang mga binti ko sa kalalakad sa mansion namin. Nakakapagod rin mag-utos sa mga housemaid na gawin ang ganito at ganyan."
"Tita Saph," Riq said, frowning.
"Shhh. Sa atin-atin lang iyon. Dati kasi, sa isang maliit na studio apartment ako nakatira. Paikot-ikot lang ako doon. Hindi ko na rin kailangan ng mga tagapaglinis. In fact, madalas ay nakakalimutan kong maglinis, and that's fine. Hindi naman ako maselan. Hindi ako mamamatay sa kaunting alikabok," pagkukuwento ni Tita Saph.
Medyo natuwa ako nang malaman ko na gaya ko ay ordinaryong babae lang din pala siya noon. Nabawasan ang pagkailang ko.
Narating namin ang dining room.
"Magdala uli kayo ng mga pagkain rito. Sabihin n'yo na rin kina Shaira at King na pumunta rito dahil nandito ang Kuya Riq nila," utos ni Tita Saph sa isang housemaid na naabutan naming nagliligpit roon. "Opo, ma'am."
"See what I mean? Kung maliit lang sana ang bahay na ito, sisigaw na lang ako para marinig ako ng mga anak ko. Nakakapagod ang ganitong buhay."
Sa kung anong kadahilanan ay lalong nagsalubong ang mga kilay ni Riq. "Dito muna kayo. Titingnan ko lang ang mga pagkaing ipinapadala ko rito." Iniwan kami ni Tita Saph.
"Don't believe Tita Saph. Mapagbiro talaga siya. She loves her life here with Tito Kiefer and their kids."
"Hi, Kuya Riq." Napatingin kami sa teenager na babaeng pumasok sa dining room. Naka-gray T-shirt, jeans at sneakers siya. Parang may pagka-tomboyish siya na opposite ng soft features ng mukha niya. Kasunod niya ang isang teenager rin na lalaki. He was almost as tall as Riq. Gawd. Nasa lahi yata talaga nila iyon. Medyo gangly pa siya pero halata na sa mukha ang potensiyal na maging kasingguwapo ng ama niya o ni Riq balang-araw.
"Yosh, Kuya Riq!" he said. He saw me and stared at me intensely before he smiled. "Hey yah."
Oh boy. Lahat ba sila, may kakayahan na tumingin sa mga babae sa ganoong paraan? Girls, beware.
Siniko siya ng sister niya. "She's older than you, slut."
"I have eyes, pangit."
"Eh di dapat nakikita mong she's with Kuya Riq. Onting galang, ha?"
"Hey, don't forget that I'm still older than you, pangit. Igalang mo rin ako."
"Eew! As if you deserve it." "That's Shaira and that's King," pakilala sa akin ni Riq sa magkapatid na nag-aaway pa rin. "They're fourteen and fifteen," he added, as if that was enough to explain their behaviour.
Humarap na sa amin sina Shaira at King at sabay na ngumiti na parang walang nangyari.
"Hi, I'm Sherrie," bati ko sa kanila.
"Are you the woman Kuya Riq has been waiting for?" tanong ni King.
"Huh?"
"Matagal nang hindi nagkaka-girlfriend si Kuya Riq. Ikaw na siguro ang girl na matagal niyang hinintay. Kuya Riq, ang galing ng taste mo sa girls gaya ko."
Ipinaikot ni Shaira ang mga mata. "Slut."
"Ilan ang girlfriend mo ngayon, King?" tanong ni Riq. Mula pa kanina, hindi niya sinasabi sa family ng Tito Kiefer niya na girlfriend niya ako pero napansin ko rin na hindi niya itinatama ang maling assumptions nila sa akin. "Wala—"
"Three. His classmate Lynnette, Cali the cheerleader and Phoebe na taga-kabilang village."
"Watch your mouth! They're not my girlfriends!"
"Maghiwalay kayo, you two! Parating may giyera kapag magkasama kayo," sabi ni Tita Saph pagbalik niya ng dining room.
Inilagay ng tatlong maids sa lamesa ang mga dalang pagkain.
"Kakain uli ako, mama," sabi ni King at naupo.
"Kung alam lang sa school kung gaano ka katakaw, wala nang babaeng magkakagusto sa iyo," sabi ni Shaira.
"Palagi akong gutom dahil mabilis akong lumaki. Hindi tulad mo, walang nadaragdag sa iyo kahit fourteen ka na. You're still flat-chested."
"Subukan mo pang banggitin ang chest ko, aahitin ko ang buhok mo kapag tulog ka!"
"Hindi pa kayo tapos mag-away? Hindi ba kayo nahihiya sa Kuya Riq n'yo at girlfriend niya?" sabi ni Tita Saph. "King, apologize to your sister."
"Aw! For what, mama?"
"You know what."
"Sorry for calling you flat-chested, pangit."
"Fine. Lagot ka sa akin mamayang gabi, Kuya Kingsley," banta ni Shaira.
Pumasok ang tito ni Riq sa dining room.
"Bakit nandito ka, hon? Ang mga bisita?" tanong ni Tita Saph.
"Nagsisimula na ang children's show sa labas, hon. Nandoon sila."
"I wanna watch too," sabi ni Shaira. "Kuya Riq, let's watch the show."
"Hindi pa sila nakakakain, Shaira. Mamaya na," sabi ng papa niya.
"Hihintayin ko kayo roon!" Tumakbo palabas si Shaira.
"Kumain na kayo, Riq, Sherrie," sabi ni Tita Saph.
Sinamahan kami ng mag-asawa sa dining table. Kinumusta ng uncle ni Riq ang family niya sa Europe. Nag-usap rin sila tungkol sa business. Mayamaya, may housemaid na dumating at nagsabing kailangan sila sa labas. Pag-alis ng uncle at auntie ni Riq, si King naman ang kumausap sa amin. Hindi naman pala siya palaasar kapag wala ang kapatid niya na si Shaira. Pagkatapos naming kumain ni Riq, pumunta na rin kami sa children's party. Nadagdagan na ang mga batang naroon. Maraming palaro para sa mga bata ang mga entertainers na inupahan ng uncle at auntie ni Riq. "Sino ang gusto n'yong malagay sa magical bubble, kids?" Tumingin sa amin ang lalaking gumagawa ng giant bubbles. "How about them?"
Apat na bumubungisngis na bata ang lumapit at tumulak sa amin papunta sa kinaroroonan ng bubble maker. Tiningnan ko si Riq. Nagkibit-balikat siya, parang sinasabing makisama na lang kami sa nangyayaring kasiyahan.
Pinatayo kami ng lalaking entertainer sa loob ng bubble maker. "Lapit pa kayo sa isa't isa, ma'am, sir. Sir, yakapin mo si Ma'am."
Nakangiting inilagay ni Riq ang mga braso niya sa beywang ko. Ngumiti rin ako sa kanya, naaaliw sa napasukan namin.
"Look at them, kids. It seems that they love each other very much. Tingin n'yo ba mahal nila ang isa't isa?"
"Yes!" sagot ng mga bata.
Namula ang mukha ko. Naiilang na nagbaba ako ng tingin sa dibdib ni Riq.
"Ikulong na natin sila sa bubble. Tandaan n'yo na may magic ang bubble na ito, kids. Mula ngayon, wala nang makapaghihiwalay sa kanila. They will live... how, kids?" Inilagay ng lalaki ang kamay sa tainga nito.
"Happily ever after!" malakas na sigaw ng mga bata.
Namangha ang mga bata nang "ikulong" na kami sa giant bubble. Tumingala ako sa mataas na bubble na iyon na nakapaligid sa amin ni Riq. Magical bubble. If only that was true, mag-iiba na sana ang takbo ng mga nangyayari sa amin. Hindi tulad ng reality. I wouldn't be just his bed partner.
"Kiss!"
Natauhan ako nang marinig muli ang malakas na sigawan ng mga bata. Hinawakan ako ni Riq sa mukha. Pagtingin ko sa kanya, nakangiti pa rin siya.
"Kailangan nating pagbigyan ang mga bata." Bago pa ako makasagot ay sinakop na niya ang mga labi ko. Napapikit ako habang hinahalikan niya ako. Hindi French kiss pero napakasarap pa rin niyon. At napakatagal. Ako na ang kusang naglayo ng mukha ko sa kanya.
Nagpapalakpakan ang mga bata. Pati ang parents nila at ang buong family ng uncle ni Riq ay nakangiting nakatingin sa amin.
Nahihiyang nahawakan ko ang mga labi ko. "Baka isipin na talaga nila na girlfriend mo ako," bulong ko.
"Let them think what they want to think, cherie." Hinawakan ni Riq ang baba ko at muli akong hinalikan sa harapan ng mga tao, habang nakapaloob pa rin kami sa bubble na iyon.
Cherie. He called me cherie again after a long time. My heart wondered what it meant for us.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty
Riq
Sakay na uli kami ni Sherrie ng limo. She looked exhausted but pleased at the same time. Mukhang nag-enjoy siya sa pagpunta namin sa bahay ng family ni Tito Kiefer. Doon na rin kami nag-dinner kanina. Nais pa nga nila na doon kami magpalipas ng gabi pero tumanggi ako. I'd rather take Sherrie home.
Home. Yes, my penthouse was beginning to feel like home to me now, at dahil iyon kay Sherrie. Kahit isang beses pa lang siyang natutulog roon, nakatatak sa isipan ko ang mga imahe niya sa iba't ibang parte ng penthouse ko: sa couch, carpet, bathtub, bed, kitchen, glass wall, walk-in closet... She was everywhere, pinupuno ng liwanag ang penthouse ko, ang mundo ko. I became officialy alive again yesterday.
"Sleepy?" tanong ko sa kanya.
"Yes." As if on cue, she yawned.
Inilagay ko ang braso sa balikat niya at isinandal siya sa tagiliran ko. Yumakap siya sa akin. "Nalibang ka ba sa lakad natin?"
"Uh-huh," she answered.
"Nagustuhan mo ang family ng tito ko?"
"Uh-huh."
"Want to visit them again some time in the future?"
"Hmm. I'd love to."
Idinampi ko ang mga labi sa noo niya. Napapikit siya. Hinalikan ko naman siya sa ilong, then sa pisngi at sa mga labi. Marahang-marahan lang ang paghalik ko sa kanya, masuyo.
"I can't believe it's only Saturday night. May isang buong araw pa tayo bukas," she murmured.
No. We have forever ahead of us, cherie.
Nine p.m. na kami nakarating sa Abbey Tower. Bumaba kami ni Sherrie ng limo.
"See you on Monday, Jim," sabi ko sa driver ko.
"Good night, Mr. Delhomme. Miss Sherrie."
Kiming tango ang itinugon ni Sherrie. Pakiramdam ko, iniisip niya kung wala talagang alam ang driver ko kapag may nangyayari sa amin sa likuran ng limo. Of course, hindi iyon naririnig ni Jim, but I never said na hindi aware doon si Jim. In any case, alam ko na hindi ipagsasabi ni Jim ang pribadong parte ng buhay ko. Maingat ako sa pagkuha ng personal staff.
Pumasok kami ni Sherrie sa Abbey Tower. Parang lobby ng hotel ang bungad niyon. Very luxurious. Elegant. Ang buong Abbey Tower ay corporate offices at establishments maliban sa top floor. Dati iyong inookupa ng DMGC until mag-decide ako na gawin iyong tirahan ko. I hired top architects and interior designers to transform the top floor into the modern penthouse that it was today.
Pumunta kami ni Sherrie sa private elevator ko. Habang paakyat kami sa mahigit tatlumpung palapag ng gusali ay iniharap ko siya sa akin at pinagmasdan. Lahat ng ito, sa iyo rin. Everything that's mine is yours.
Bumukas na ang pinto ng elevator. Hinila ko siya sa kamay palabas. Ini-lock ko ang elevator bago kami nagtungo sa penthouse.
"Let's take a shower." Tinanggal ko ang mga kasuotan niya. Isinunod ko ang akin, hindi inaalis ang tingin sa napakaseksing katawan niya habang naghuhubad ako. Then kinabig ko siya palapit sa akin at dinala siya sa bathroom.
Sa shower, sinabunan namin ang isa't isa. Hindi ko napigilan ang mga kamay ko na magkaroon ng paboritong lugar na daanan, like her breasts and the apex of her thighs.
"Your skin is like silk, Sherrie," I said, caressing her left breast while stroking her nub down below with my thumb.
"Ah." Pumisil ang dalawang kamay niya na nasa pang-upo ko. I chuckled. Kanina pa niya iyon hindi binibitiwan.
"Madaya ka. Hindi ako nasasabunan gaya mo."
"Uh, okay." Pinagapang niya ang isang palad pababa sa pang-upo ko. She grasped my balls. Napahigit ako ng mahabang hininga. Hindi pa ako nakakabawi ay pinisil-pisil niya iyon sa palad. Ah shit. Nagtagis ang bagang ko sa pagpipigil sa mabangis na ungol na nais lumabas sa lalamunan ko. "Fair na ba ito?" she asked.
Kinuha ko ang isa niyang kamay at inilagay sa dibdib ko. "Show me how much you love my body, Sherrie," utos ko sa kanya.
Nakangiting pinadaan niya ang mga daliri sa matigas na torso ko. "Itong katawan na ito? Sa tao ba ito o sa Greek god?"
I smiled at her. "Do you really find me gorgeous?"
"Actually, kulang pa ang salitang gorgeous para pang-describe sa iyo. It should be Delhomme gorgeous. Kayo lang ang makakaabot sa level na iyon."
Nakangiti pa rin na idinampi ko ang mga labi sa mga labi niya. "Delhomme gorgeous, huh?"
Her hand closed around my thick length. "Delhomme big."
Sumingkit ang mga mata ko sa panunukso niya.
"Put it in me. I think kaya ko na."
"I don't think so."
Lumabi siya. Pinihit ko ang shower knob para mabanlawan kami ng tubig. Nang wala na ang bula sa katawan namin ay umabot ako ng towel at tinuyo siya. Pinatuyo ko rin ang sarili ko. Kapagkuwan ay binuhat ko siya palabas ng bathroom at ibinagsak sa kama. Ibinuka ko nang malaki ang mga hita niya.
"You can have this in your sweet cherry instead." I thrust my tongue inside her until he came into my mouth. Then I asked him to suck me. Ako naman ang nilabasan sa bibig niya.
Afterwards, humiga kami. Humarap at yumakap siya sa akin. Nagdalawang-isip ako kung yayakapin ko rin siya. Masyado na akong maraming nagagawa ngayong araw na hindi ayon sa dapat ay ipinapakita ko sa kanya. I was supposed to act a little emotionally distant, dahil supposed to be ay sexual lang ang relasyon namin.
Sa bandang huli ay tinalo ang isip ko ng emosyon ko. Pinaunan ko kay Sherrie ang balikat ko at niyakap rin siya.
Nakapikit na siya. I kissed her forehead. I love you. Sasabihin ko iyon sa kanya sa bawat gabing magkakasama kami, kahit hindi niya naririnig.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-One
Sherrie
Sunday late afternoon. Sandali na lang ay maggagabi na. Nakaupo ako sa couch sa penthouse ni Riq, wondering kung anong oras niya ako ine-expect na umalis since malapit nang matapos ang weekend.
Dapat ba magkusa na lang akong magpaalam para hindi masyadong masakit sa pride? Ang hirap naman nitong situwasyon ko.
Nakita ko siyang naglalakad palapit sa akin, may hawak na bottled water. Semi-casual shirt at pants ang suot niya. Bakit hindi na siya nagji-jeans? Ang sexy pa naman niya kapag jeans ang suot niya.
"Hey." Umupo siya sa tabi ko. "Bakit parang ang lalim ng iniisip mo?"
"Um, no. Wala iyon."
"Tungkol ba saan?"
"Trabaho," naisagot ko.
"May pinoproblema ka sa trabaho?" He looked concerned.
"Wala."
"Are you sure? Puwede mong sabihin sa akin kung may nagpapahirap sa iyo sa office."
"Ano naman ang gagawin mo kung meron nga? Tatanggalin mo siya sa trabaho?"
"I can't fire an employee without enough grounds. Pero puwede ko siyang i-demote sa production, o i-reassign sa isa sa mga branch ng Parker's Burger para malayo siya sa iyo."
"Don't worry, wala akong problema sa mga kaopisina ko." My officemates were not the nicest people, pero hindi naman tama na ipatanggal ko sila kay Rig sa office. Naalala ko na naman ang oras. "Siguro dapat mag-ayos na ako ng sarili ko."
"Why?"
"Para makauwi na ako. Gabi na mamaya. Mahihirapan akong mag-commute pabalik sa apartment ko."
"Do you really hate cooking that much, kaya nagbabalak ka nang tumakas?"
"Huh?"
"Ayaw mo lang na magluto ng dinner natin kaya gusto mo nang umalis. Right?"
"Uh, hindi. Pero gaya ng sinabi ko, maggagabi na kasi."
"Dito ka matulog. Kung may kailangan kang kunin sa apartment mo, bukas ng umaga mo na lang daanan. Hindi mo kailangang problemahin ang pagko-commute. Gamitin mo ang old Ferrari ko. Ihahatid ka ni Raye kahit saan mo gustong pumunta. Siya na ang driver mo."
"Driver? Binibigyan mo ako ng driver?"
"Hindi kita maisasabay sa akin dahil ayaw mong malaman ng officemates mo ang namamagitan sa atin. Hindi naman kita maaaring pag-commute-in na lang araw-araw papunta rito."
"Wait. Anong araw-araw?"
"Pagkatapos ng trabaho mo sa Parkersburg, ihahatid ka rito ni Raye."
"What? Akala ko ba, weekends lang ang usapan natin?"
"Wala akong sinabing ganoon. Ang sinabi ko sa iyo last Friday, I wanted to spend the whole weekend in bed with you. Pero ang deal natin, three months kang akin. Did you misunderstand?"
"Y-yes. Akala ko, kapag weekends lang tayo mag..." Namula ang mukha ko.
"Weekends?" He scowled. "You know I have a healthy appetite on sex, Sherrie. Hindi iyon sapat sa akin."
Oo nga naman. Sa isang araw nga, hindi puwede sa kanya ang isa lang. Mag-abstain pa kaya nang ilang araw?
"So, hindi pala ako makakauwi ngayon?"
"No."
Parang araw-araw na rin pala ako rito kung ihahatid ako rito ni Raye after office hours, 'tapos pati weekends dito rin ako. Parang dito na rin ako titira. At least, sa loob ng three months.
Humalukipkip ako. "Sige. Hindi ako uuwi ngayong gabi. But I don't want to cook dinner."
Kumunot na naman ang noo niya. "Mahirap ba talaga para sa iyo na magluto para sa ating dalawa?"
Hindi naman. Pero nagbabakasakali lang ako na magpiprisinta siyang magluto. "Kung hindi mo inuubos ang lakas ko, hindi iyon mahirap para sa akin."
He sighed. "Alright. O-order ako mamaya. May directory ako ng magagandang restaurants."
'Kakainis.
"Water?" Inabot niya sa akin ang bottled water na ininuman niya.
Nakalabing tinanggap ko iyon at inubos ang laman, pagkatapos ibinalik ko ang takip. Kinuha uli niya iyon sa akin at ibinaba sa sahig. He wrapped her arms around me. Dinaganan niya ako para mapahiga ako sa couch. Kinagat ko ang labi ko. Kapag ganito siya, naaalala ko ang Enrique na nakilala ko noon. Mahilig kasing mangyakap ang Enrique na iyon. Gusto niya palaging nakadikit sa akin. "It's only four-thirty. Mayroon ka bang gustong gawin?" he asked.
"Hmm, manood tayo ng TV?"
"Aside from watching TV."
"Ano'ng masama sa panonood ng TV?"
"Aksaya lang iyon ng oras."
"Sorry, Mr. Billionaire. Nakalimutan kong ginto nga pala ang oras mo."
"It's not that. Masyado na akong matanda para manood ng TV."
"You're twenty-five."
"I feel like I'm forty-five."
Hinawakan niya ang strap ng sleeveless blouse na suot ko. It was red silk. St. John's ang brand. Napaka-extravagant ng mga damit na binili niya para sa akin, kahit iyong mga pambahay lang. Pero kung hindi ko iisipin ang presyo, sobrang gusto ko ang mga iyon. Ang gaganda kasi. Parang bumagay na rin ako sa magandang penthouse niya dahil sa mga suot ko.
"Ah kasi ang laki ng responsibilities mo. Ikaw ang humahawak sa DMGC."
"No, it's also not that, Sherrie. Kapag sinabi ng isang tao na he feels old, it means that he's lonely."
"You're lonely? Bakit?"
"Mayroon ba akong dahilan para maging masaya?"
"You're a Delhomme. Nasa iyo lahat."
"Do I?"
"Hindi mo ba nararamdaman na nasa iyo ang halos lahat ng bagay na gusto ng ibang tao?"
"No. Matagal na akong hindi makaramdam ng saya. My life feels so empty and meaningless."
Such a pity. Maraming magsasabi na napakasuwerte niya pero hindi niya iyon nararamdaman. Pero karaniwan lang daw iyon sa ilang tao na nasa itaas. Siguro, dahil nasa kanila na ang halos lahat, wala nang bagay na makapagpasaya sa kanila.
Hindi naman siya ganito dati. Noong nineteen years old siya, palagi siyang may ngiti. But now that he was on top of the world, now that he was a powerful man, saka pa siya nawalan ng gana sa buhay.
"Baka kailangan mo lang uli na makasama ang family mo para sumaya ka."
"Napapasaya ako ng family ko. But sometimes I don't want to see my parents."
"Bakit naman?"
"Because they're so happy together." Umupo uli siya sa couch. Umupo rin ako, nagtataka sa sinabi niya. "Hindi ka masaya na masaya ang parents mo?"
"I'm happy for them. Pero nalulungkot ako para sa sarili ko. Magbasa na lang tayo sa study. You like to read too, right?" pag-iiba niya sa paksa.
"Ayokong magbasa. Maglibot na lang tayo dito sa Abbey Tower. Wala masyadong tao rito kapag Sunday, 'di ba? Pumasok tayo sa lahat ng floors."
"Why would we do that?"
"Wala. Just for fun." Isinuot ko ang cashmere slippers. Pagtayo ko, inayos ko ang maiksing shorts ko. Inabot ko ang kamay niya. "Let's go."
Napipilitang tumayo siya. Pumunta kami sa pinto.
"Zero-one-two-three ang code ng penthouse ko," he informed me.
0123? Wait a minute, birthday ko iyon! January twenty-three. Bakit birthday ko ang ginawa niyang code sa penthouse niya? But then again, baka nagkataon lang. Baka iyon lang kasi ang pinakamadaling tandaan na code para sa kanya. Besides, hindi naman yata niya alam ang birthday ko.
Sumakay kami ng elevator. Una kaming pumunta sa thirty-sixth floor. Bumulaga sa amin ang isang reception na may malaking stencil na DMGC sa dingding sa likuran.
"Dito ang opisina mo?" tanong ko kay Riq.
"One of my offices."
"Oo nga pala, may opisina ka rin sa ibang companies na under ng DMGC gaya ng Parkersburg."
"Administrative level ito ng DMGC. Sakop rin namin ang thirty-fifth at thirty fourth floor."
"Magkasama ba kayo ni Mina ng opisina?"
"May sarili siyang puwesto sa labas ng private office ko."
Good. Hindi kayo magkasama. Ipinakita niya sa akin ang opisina niya. Nalula ako sa laki niyon. Halos wala naman iyong laman kundi executive desk. Parang gusto lang talaga ni Riq ng malawak na space. Halos puro salamin rin ang dingding roon gaya ng penthouse niya.
Sa labas ng opisina niya ay may reception rin. So, iyon ang puwesto ni Mina. Sigurado akong hindi gusto ni Mina na nasa labas siya ng opisina ni Riq kapag nandito sila. Naalala ko kung paano siya pumulupot na parang anaconda kay Riq sa Parkersburg. Malamang, iyon talaga ang gusto niyang gawin kay Riq araw-araw.
Ipinilig ko ang ulo ko. Ugh! It was not obvious that I hated Mina.
Pumunta naman kami sa thirty-fifth floor. Maganda pa rin ang interior design ng floor na iyon kahit hindi iyon administrative level ng DMGC. Naghagdan na lang kami pababa sa other floors. "Wow! Anong company ito?" tanong ko nang nasa twenty-ninth floor kami. "Ang aliwalas at ang lamig sa mata."
"Martelé is a firm that distributes musical equipment," tugon ni Riq. Mukhang bored na siya.
Parang hindi umeepekto sa kanya ang ginagawa ko. Sinasadya kong maging excited sa bawat floors na pinupuntahan namin. Minsan kasi, kapag nakita mo na naa-appreciate ng iba ang mayroon ka, nari-realize mo na rin ang halaga ng bagay na iyon. I wanted Riq to realize how fortunate he was. Hindi lahat ay may pag-aaring building, at napakaliit na bahagi pa lang iyon ng kayamanan ng pamilya niya.
Lumapit ako sa glass wall. Medyo mamula-mula ang kalangitan gayundin ang araw na pababa na. Binigyan niyon ng ethereal mood ang kapaligiran. "Hey, Riq, look, ang ganda ng view."
Tumayo siya sa likuran ko. Inilagay niya ang mga braso sa beywang ko, hugging me from behind.
"Tingnan mo ang Downtown Abbey sa ibaba. It's also beautiful, don't you think? Dinadayo lang ang Downtown Abbey ng maraming tao dahil sa gandang taglay nito. But you, you own all of this. Ang sarap siguro n'on sa pakiramdam, 'no?"
"Ikaw lang ang nakikita kong maganda rito, Sherrie. You're the only one that's making me feel this good at this moment." Ibinaon niya ang mukha sa leeg ko at sinamyo ang balat ko. "Bumalik na tayo sa penthouse. Let's go back to bed."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Two
Riq
"Thank you." Tinanggap ko buhat kay Raye ang dalawang paper bags. Nagpaalam siya bago umalis.
Isinara ko na ang pinto ng penthouse. Pagpihit ko ay nakita ko si Sherrie na palapit sa akin. Napangiti ako nang pagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa.
"Do I really have to wear this in the office?" tanong niya habang sinisipat ang sarili.
"You don't like your new office clothes?" Ibinili ko siya ng mga damit na magagamit niya sa pagpasok. Chanel dress na may gold chain sa beywang ang suot niya ngayon.
"Maganda naman. But it looks too expensive para gamitin ko sa pagtatrabaho. Hindi naman ako executive."
"So what if you're not? Walang batas na nagbabawal sa iyong isuot iyan sa opisina."
Kinuha ko ang mga box na laman ng paper bags. Ang una ay may diamond stud earrings at pambabaeng gold watch ang pangalawa.
Inabot ko ang kaliwang braso ni Sherrie. Isinuot ko sa kanya ang manipis na gold watch. Ikinabit ko rin sa mga tainga niya ang diamond earrings.
"Hindi ka mahilig maghikaw. I want you to wear this everyday from now on. Simple lang ang design nito. Babagay ito sa kahit anong okasyon o lugar."
"Oh-kay." She laughed nervously. "Now ayoko na talagang pumasok nang ganito."
"You look perfect. Ano'ng problema?"
"Magtataka ang officemates ko kung bakit biglang naging ganito ako." She indicated herself. "Baka sabihin nilang may sugar daddy ako."
"Sherrie, for once, huwag mong pansinin ang sasabihin ng ibang tao. Hindi mo sila pinapakialaman sa buhay nila. Wala rin silang right na pakialaman ka."
"Wala na naman akong masyadong pakialam sa sinasabi ng ibang tao sa akin. It's just that... masyadong maganda itong mga suot ko para pamasok!"
"At iyon talaga ang bagay sa iyo. Diamonds and fine clothes." Idinampi ko ang mga labi ko sa ibabaw ng malalambot na mga labi niya. "Besides, gusto ko na ganyan ang ayos mo habang tinitingnan kita mula sa private office ko. Magiging pampaganda ka ng nakakabagot na araw ko sa opisina."
"Hindi mo iyon gagawin, right?"
"Ang alin? Tingnan ka mula sa private office ko?"
"Oo. Baka mag-isip ng kung ano ang officemates ko."
Napisil ko ang bridge ng ilong ko. Gusto ko nang mairita. "Akala ko, wala kang pakialam sa opinyon nila?"
"Oo. Pero mas makakabuti para sa atin kung maghihiwalay tayo ng landas three months from now nang walang ginawang issue sa atin ang ibang tao, lalo na sa iyo. CEO ka ng DMGC. Dala mo ang pangalan at karangalan ng pamilya mo."
Tuluyan na akong nairita nang banggitin niya ang "paghihiwalay" namin. Gusto ko siyang hawakan sa magkabilang balikat at isigaw na hindi ko siya pakakawalan, na nangangarap siya kung iniisip niyang hahayaan kong mangyari iyon. Pero pinakalma ko ang sarili ko.
"I'm too powerful para masira dahil lang sa walang kakuwenta-kuwentang usapan ng ibang tao, Sherrie. Kaya huwag mo akong alalahanin." Tumingin ako sa gold watch ko. "Kailangan ko nang pumasok. How about you? Dadaan ka ba sa apartment mo bago ka pumasok?"
Umiling siya. "You've already given me clothes and other things. Ano pa ba ang puwede kong kunin sa apartment ko na kakailanganin ko?"
"Bumaba na tayo kung ganoon. Naghihintay sa iyo si Raye sa basement parking. Ihahatid kita roon."
"Kaya ko na."
"Ihahatid kita dahil sasabay na rin ako sa iyo hanggang sa labas ng Abbey Tower. Nasa tapat ng entrance ang limo ko."
Walang emosyon na tumango siya. Damn it. Hindi ko gusto na nabawasan ang saya namin pagkagising namin dahil sa naging takbo ng pag-uusap namin.
"Sherrie," tawag ko sa kanya nang nasa elevator kami.
"Hmm?"
"Puwede bang subukan natin na maging masaya lang sa susunod na mga araw? Puwede bang isantabi mo muna ang mga alalahanin mo sa sasabihin ng iba at sa mangyayari kapag natapos ang three months?"
Hindi siya agad sumagot. May pagdududa sa mga mata niya kung posible nga ang hiniling ko. "Okay," she said afterwards, ngunit halatang malalim ang iniisip.
Sa basement parking, ako ang nagbukas ng pinto sa backseat ng white Ferrari para makasakay kami ni Sherrie. "Ibaba mo ako sa sasakyan ko, Raye." Tiningnan ko si Sherrie sa tabi ko. "Buong araw kang magiging malayo sa akin. Kiss me, bago tayo maghiwalay?"
Hinalikan niya ako sa pisngi. Kinunutan ko siya ng noo, pagkatapos ay hinila siya sa batok at hinagkan sa mga labi.
"Riq," she murmured, pinanlalakihan ako ng mga mata. Iminusyon niya ng ulo si Raye.
Pinalalim ko lang lalo ang paghalik sa kanya hanggang sa nakalimutan na niya na may kasama kami sa sasakyan. That's right. Forget the world, cherie. I'm right here. I can give you everything you want. Naghiwalay lang ang mukha namin nang huminto ang Ferrari. Nasa tapat ng entrance ng Abbey Tower na kami.
"Bababa na ako. I'll see you in the office later. Ingatan mo siya, Raye."
"Yes, Mr. Delhomme."
Sa Parkersburg office, habang nagtatrabaho ako ay palihim kong pinanonood si Sherrie sa gilid ng mga mata ko. There was a certain kind of peace inside my chest, knowing na nandiyan lang siya sa malapit at mamaya ay magkakasama na uli kami. May inilapag na mga papeles sa table ko si Mina. "Sherrie looks good today."
"Always, Mina. She always looks good." Kinuha ko ang mga papeles upang pirmahan.
"But this is the first time I saw her wearing a five thousand dollar dress. Mukhang pinagbubuhay-reyna mo siya ngayon pa lang."
"Dinadahan-dahan ko lang ang pagpapakita sa kanya ng mga bagay na maaari niyang makuha at maranasan kung akin siya."
Humalukipkip si Mina. "At naniniwala ka na hindi na siya aalis sa tabi mo kapag sinilaw mo siya ng kayamanan n'yo?"
"Hindi lang ako doon umaasa. Kung magkaka-baby kami, kailangan talaga niyang maging Delhomme."
"Kung hindi mo siya mabuntis?"
"Mabubuntis siya."
"Realistically speaking, puwede talagang hindi mo siya ma-impregnate. Iisa-isahin ko pa ba ang factors na makakapagpatunay sa sinabi ko?"
Nag-iipon ng pasensiya na pumikit ako. Pagdilat ko ay binigyan ko si Mina ng malamig na tingin. "At sinisira mo ang umaga ko dahil...?" I asked.
Nagulat siya. Ngayon ko lang siya pinagsalitaan ng ganoon. I knew that Mina meant well, pero hindi ko kailangan ng mga opinyon niya ngayon. Gusto kong mag-focus sa mga magagandang bagay at hindi siya nakakatulong.
"Binibigyan lang kita ng ibang point of view sa situwasyon n'yo ni Sherrie, Riq. Obvious kasi na bulag na bulag ka sa hangarin mong makuha siya, hindi mo na makuhang maging logical."
"Hindi iyon pagiging illogical. I have a one-track mind. Matagal na. Sinimulan ko na ang mga plano ko para mapasaakin si Sherrie. That's where my focus is right now. Hindi ako nabibigo kapag may ginusto ako. Alam mo na dapat iyon."
"How come na hindi mo siya nakuha noon?"
"Iba ako noon, iba ako ngayon. Nag-give up rin ako nang i-give up niya ako at utusang layuan siya. Masyado akong nasaktan sa kawalan ng halaga ko sa kanya. Tumigil ako sa pakikipaglaban para sa kanya. I chose to focus my attention on business while nursing my wound. Sa tagal kong ininda ang sugat na iyon, nagbago ako. It hardened me. Kaya ko nang tingnan si Sherrie nang hindi nasasaktan kahit hindi niya ako mahal. Wala na akong pakialam kung hindi ko makuha ang puso niya. Kailangan ko lang na ibigay niya sa akin ang buong buhay niya. I want her to be with me."
Disimuladong tiningnan ako ni Mina habang nakahalukipkip pa rin siya. "I don't know, Riq. Hindi ako naniniwala na makukuntento ka basta nasa tabi mo siya. You love her. At kung gagawin mo siyang asawa mo, natural lang na gustuhin mo na mahalin ka rin niya at paglingkuran nang buong-puso niya."
"Wala na akong pakialam kung hindi iyon mangyari, Mina. Magiging napakasuwerte ko na kung mapapangasawa ko si Sherrie. Sapat na iyon para maging maligaya ako." Inabot ko sa kanya ang mga pinirmahan kong papeles. Nakuha niya ang mensahe ko na tapos na akong makipag-usap sa kanya.
Kinuha niya ang mga papeles at nakasimangot na bumalik sa puwesto niya.
Bandang eleven-thirty, tinawag uli ni Mina ang atensiyon ko.
"Nasa kabilang line ang secretary ni Mr. Fitzgerald. Ipinapa-move raw ng boss niya ang schedule ng appointment n'yo mamaya. Kung maaaring gawin n'yo na lang daw na lunch meeting."
Nadismaya ako. Akala ko ay makakasabay kong mag-lunch si Sherrie. Kahit sa canteen lang ng Parkersburg iyon, magiging mas enjoyable pa rin iyon para sa akin kaysa lunch sa isang expensive restaurant. Hindi bale. Next time.
"Sabihin mong papunta na tayo."
Lumabas kami ni Mina ng private office ko. Kay Sherrie nakatutok ang mga mata ko habang naglalakad ako. Napatingin rin siya sa akin, nakatulalang pinagmasdan ang kabuuan ko. Napangisi ako. Ayaw mong ipahalata sa officemates mo ang ugnayan natin, and yet ganyan kang makatingin sa akin, cherie? Hindi ka halata. Sobrang hindi.
At dahil wala akong pakialam kung pag-usapan man kami gaya ng sinabi ko sa kanya kanina, pagtapat ko kay Sherrie ay hinawakan ko ang baba niya, yumuko ako at hinalikan siya nang mariin sa mga labi. Nanigas siya, nanlalaki ang mga mata. Chuckling, nagtuloy-tuloy na ako sa paglabas ng Parkersburg office.
Pumalatak si Mina. "Oh wow. Just wow. Hindi mo hinahabol na mahalin ka niya? Ano 'yong kiss na iyon? Ipinakita mo lang naman sa kanya at sa buong Parkersburg office kung gaano ka ka-romantic. You are wooing her, Riq. That's really what you're doing, and you're not even aware of it. You're trying to win her heart."
Pumormal ako. Hindi ko pinagsisisihan ang ginawa ko, but I hated it na kailangan ko pang magpaliwanag kay Mina. Bakit kasi hindi na lang niya isara ang bibig niya?
"Gusto ko lang na maging mas malaya ang mga kilos namin rito kaya ko iyon ginawa. Anyway, I'm single and she's single. Walang masama kung hinalikan ko siya. And Mina, unless hingin ko iyon, please keep your opinions to yourself."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Three
Sherrie
Gahd! Why did Riq do that? Why did he kiss me? Tumingin ako sa paligid ko. As expected, full of hate ang tinging ipinupukol sa akin ng officemates ko. Yumuko ako sa ginagawa ko at nagbuntonghininga na lang.
Totoo naman ang sinabi ko kay Riq na wala na ako masyadong pakialam sa mga tao sa paligid ko. Hindi na ako apektado sa iniisip nila sa akin. Kung sinabi ko man kay Riq na huwag na naming ipahalata sa iba ang nangyayari sa amin, iyon ay para din talaga sa kapakanan namin. Well, mostly for myself. Aware ako na temporary lang ang ginagawa namin. Ang gusto ko lang, kapag natapos ito ay matapos ito nang malinis. Iyong walang magpaparinig sa akin ng kung anu-anong masasamang salita.
Nai-imagine ko na three months from now, kapag umalis na si Riq sa Parkersburg. My officemates would sneer at me. Magtatawanan sila dahil hindi ako tinotoo ni Riq. Maaari nga na wala akong pakialam sa sasabihin o tingin nila sa akin, pero kung palagi nila akong pariringgan ay palagi ko ring maaalala si Riq at ang naging deal namin. Palaging dadaan sa isip ko kung gaano ako naging ka-pathetic sa pagpayag na maging bedmate niya. All because gusto ko na makasama uli siya gaya noon kahit three months lang.
Naulinigan ko ang pagbubulungan ng officemates ko. Ang naintindihan ko lang ay "gold digger." 'Ayan na sila sa paghabi ng kung anu-anong kuwento. Kung alam lang nila ang tunay na namamagitan sa amin ni Riq, siguradong mas pagpipiyestahan nila ako sa mga tsismisan session nila.
Mabuti na lang tumawag si Ma'am Digna. Na-divert ang atensiyon ko.
Two p.m., tumunog ang cell phone ko. Binasa ko ang natanggap kong text message mula sa isang unregistered number.
Hindi na ako makakabalik sa Parkersburg office this afternoon. I have another appointment. I'll see you at my place later. Take care.
Si Riq! Hindi ko naman naaalala na nagpalitan kami ng cell phone number. Palagi talaga siyang nakakagawa ng paraan para makuha ang number ko. Baka pinakialaman niya ang phone ko o hinanap niya sa database ng Parkersburg.
Maaga kong natapos ang mga trabaho ko kaya pagdating ng uwian, nakaalis agad ako ng opisina. Naglalakad na ako nang makita ko ang white Ferrari na nakaparada sa di-kalayuan. Oo nga pala, may personal driver na ako mula ngayon. Hindi ko gustong magkaroon ng driver pero siguradong pagtatalunan namin ni Riq kapag tumanggi ako. Sigurado rin ako na matatalo lang ako. CEO siya ng DMGC. Ano'ng ibubuga ko sa kanya?
"Good afternoon, Miss Sherrie," bati sa akin ni Raye pagsakay ko ng Ferrari. "Diretso na po tayo sa Abbey Tower?"
"Puwede bang hindi?"
"Er, ipapaalam ko kay Mr. Delhomme kung mayroon kang ibang gustong puntahan. Tatawagan ko na po ba siya?"
Sabi ko na nga ba. Hinawakan na ni Riq ang oras ko. "Huwag. Wala akong dadaanang iba. Sige, sa Abbey Tower na tayo."
Pinaandar ni Raye ang Ferrari. Mayamaya, huminto kami sa tapat ng entrance ng Abbey Tower. Umakyat ako sa penthouse.
"You home, cherie?" narinig kong pagtawag sa akin ni Riq. Galing sa kitchen ang boses niya.
"Oo. Nandito na ako."
"Come here then. I'm waiting for you."
Hay! Ang hilig mag-utos!
Pagpasok ko sa kitchen, nawala ang inis ko dahil sa nabungaran ko. Si Riq, naghahanda ng dinner. Oh boy.
"Quarter to seven na. Na-traffic ba kayo ni Raye?" he asked. Nag-i-slice siya ng cucumber sa chopping board.
"M-medyo. Kanina ka pa rito?"
"Twenty minutes."
"Bakit ka naghahanda ng dinner? Ano'ng sumapi sa iyo?" Si Enrique?
"Naisip ko lang na siguradong magko-complain ka kapag pinagluto kita pag-uwi mo." Nag-smirk siya sa akin. No. Hindi ganyan mag-smile si Enrique. "So here, para hindi ko na marinig na pinapahirapan kita, nag-decide akong maghanda ng dinner natin ngayon," he added.
"Akala ko, dahil alam mong galit ako."
"You're angry? About what?" painosenteng tanong niya.
"Alam mo na iyon. Bakit mo ako hinalikan sa office? Ang usapan natin, itatago natin ito sa mga tao. Ang sabi mo noon, okay lang sa iyo na ilihim natin ito."
"Cherie, nakita lang nilang hinalikan kita. They don't know everything. You can tell them na ako lang ang lumalandi sa iyo. Because I'm such a flirtatious boss." He winked at me.
Nawala ang inis ko dahil sa pagkindat niya. Ugh. I'm so hopeless pagdating sa kanya.
"Ano iyong naaamoy ko?" tanong ko.
"Naglagay ako ng lamb chops sa oven. Kumakain ka naman ng lamb, right?"
"Isang beses pa lang akong nakakain." Noong tumira siya sa condo ko dati. Nag-prepare rin siya ng lamb.
"Hindi ako kumakain ng lamb meat nang bata ako. Fifteen or sixteen na ako nang sinubukan kong kumain ng lamb. Dati hindi talaga ako makakain."
"Bakit?"
"May pet sheep ako nang bata pa ako sa France. Alaga siya ni Mommy Sophie, actually, pero naging pet ko na rin siya."
"May alaga kayong sheep sa bahay n'yo sa France?"
Tumawa siya. "Of course, wala siya sa loob ng bahay namin, cherie. May kulungan siya sa likuran ng chateau namin kasama ng ibang sheeps."
"Nasaan na ang alaga mong sheep ngayon? Buhay pa siya?"
"No. He died many years ago. Aw." Nagkunwari siyang may pinahid na luha sa pisngi. Natawa ako. "On the bright side, nae-enjoy ko nang kumain ng lamb ngayon."
Lumakas ang tawa ko. "Baliw."
Ngumiti siya sa akin. "Na-miss mo ako sa office?" "No. Busy ako sa mga trabaho ko para maisip pa kita."
"Alam kong inisip mo ako. Alam kong hiniling mo na sana ay nandoon ako para makita mo ang kaguwapuhan ko."
"Okay ka lang?" Kanina pa kasi ako naninibago sa kanya. Parang hindi siya si Riq kung magsalita. Para siyang ang malanding Enrique na nakilala ko noon.
"Yes. You know, dapat magkaroon tayo ng secret signal sa office."
"What for?"
"Para maiparating natin sa isa't isa ang iniisip natin nang walang nakakahalata na ibang tao. How about this? Kapag pinaikot ko ang swivel chair ko paharap sa glass window ng private office ko, ibig sabihin iniisip kita. Kaya kailangang isipin mo rin ako. Kapag sumandal ako sa swivel chair, it means I'm thinking about having sex with you, at gusto ko na imagine-in mo ang mga ginagawa ko sa iyo sa isip ko."
Ipinaikot ko ang mga mata ko. "Kahit huwag na lang."
"At kapag tumayo ako sa tapat ng glass wall panel at tiningnan kita, it means I want a quickie. Lalabas ako afterwards ng private office ko. Sumunod ka after two minutes."
Nanuyo ang lalamunan ko. "Magpapalit na ako ng damit sa kuwarto."
"Kapag hindi mo ako sinundan, pupuntahan kita sa desk mo at kakaladkarin kita. Ano ang mas gusto mo, kusa mo akong puntahan o kakaladkarin kita sa harap ng officemates mo?"
"Hindi tayo puwedeng mag-quickie sa office."
"Sherrie, thousands of people do it in their workplace everyday. Ite-text ko sa iyo kung saang lugar mo ako pupuntahan, so don't forget to check your phone para alam mo kung nasaan ako."
Seryoso talaga siya! Inilagay niya ang sliced cucumber sa bowl ng salad na ginawa niya. "Anong dressing ang gusto mo?"
"Bahala ka na." Hindi ako makapag-isip. Puro quickie sa office ang laman ng isip ko. Nakakanerbiyos iyon na nakakakilig din. "I'll just change."
"Shorts na maiksi ang isuot mo. No undies."
I rolled my eyes. Nag-request pa talaga siya. Pagkatapos kong magpalit ng sleeveless top at cotton shorts, bumalik ako sa kitchen. Pinasadahan ako ng tingin ni Riq. He smiled his approval.
Tinulungan ko siya sa pag-set ng table sa dining room. Masarap ang roasted lamb chops na ginawa niya. Pagkatapos namin iyong kainin, as well as the salad, naglabas siya ng dessert na cake. Simple ngunit maganda ang design niyon.
"Ikaw rin ang gumawa niyan?" I asked.
"I don't bake, cherie. Dumaan ako kanina sa cake shop bago umuwi rito."
"Ah." Kinain ko ang slice ng cake na sinerve niya sa akin. "Delicious."
Pagkatapos ng dinner, nagprisinta ako na maghugas ng mga pinggan since siya na ang nagluto. Mag-uurong na sana ako ng lamesa nang hilahin niya ako sa kamay. Napaupo ako sa kandungan niya.
"Not like that. Like this." Itinaas niya ang isang hita ko para makaupo ako paharap sa kanya. May pilyong ngiti sa sulok ng mga labi niya. Gahd. Habang tumatagal, mas nakikita ko talaga si Enrique sa kanya. "Let's try it in this chair, cherie." Lalo na kapag tinatawag niya akong cherie.
"I-I'm full."
"Then we'll go slow."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Four
Riq
Nakatayo ako at nakatanaw sa labas ng glass wall ng malawak na corner office ko sa Abbey Tower, nakapasok sa bulsa ang mga kamay habang nakakunot-noong iniisip si Sherrie. Ano ang ginagawa niya ngayon? Well, office hours pa rin kaya siguradong nasa Parkersburg pa siya. Pero kapag ganitong nasa ibang lugar ako at hindi siya makita, nate-tense ako. Hindi ako mapakali. Natatahimik lang ako kapag nasa malapit siya.
"Riq!"
I turned and saw Mina scowling at me.
"Kanina pa kita tinatawag."
"Sorry, I'm distracted."
"Ilang araw ko na ngang nahahalata. Tuwing may ka-meeting ka, palaging wala sa pinag-uusapan n'yo ang isip mo. Ilang beses na kitang kinailangang i-save sa kausap mo."
"And thank you for that. May appointment ba ako ngayon na nakalimutan ko kaya ka pumasok?"
"You have ten minutes before your meeting with the AbbeyLand's execs. It's Sherrie, isn't it? Kapag nasa Parkersburg tayo, si Sherrie ang iniisip mo. Kapag wala tayo roon, siya pa rin ang laman ng isip mo."
"I love her. Wala akong magagawa roon."
"I don't think iyon lang iyon. You can't focus on anything else because you're unhappy, Riq." Sinabihan ko na siya noon na sarilihin ang mga opinyon niya na may kinalaman sa amin ni Sherrie, but Mina was Mina. She would always say what was on her mind.
"I'm happy."
"Oh c'mon, Riq. Kung ia-analyze mo lang ang sarili mo, malalaman mo na hindi iyan totoo. Yes, napapayag mo si Sherrie sa isang sexual relationship. Pero hindi niya isinuko ang buong buhay niya sa iyo. Ikaw lang ang kukuha n'on, by force, kapag nangyari ang plano mo na mabuntis siya. The mere thought na kailangan mo pa siyang puwersahin, that's what's making you unhappy. You know in your heart na sasaya ka lang talaga kung kusa niyang pipiliin na makasama ka."
"Kahit pa totoo ang mga sinabi mo, hindi ko makita kung paano ako matutulungan niyan, Mina."
"Kung hindi mo makukuha sa kanya ang tunay na gusto mo, maybe it's better if you just let her go. Iyang ginagawa mo, isa lang ang puwedeng gawin niyan sa iyo: destroy you. Ayokong makita kang bumagsak nang dahil sa isang babae, Riq."
"Let Sherrie slip out of my life again?" I smiled frostily at Mina. "Never, Mina. I belong with Sherrie." Kinuha ko ang coat ko sa likod ng swivel chair, isinuot iyon at pumunta na sa conference room. Sa meeting, sinikap kong ituon ang isip ko sa business dahil alam kong binabantayan ni Mina bawat kibot ko, hinuhuli ako kung lilipad na naman kung saan-saan ang isip ko. Nagsisimula na akong mainis sa kanya pero aminado akong may naitutulong rin siya sa akin. Kung hindi dahil sa kanya, baka nga napabayaan ko na nang tuluyan ang negosyo ng pamilya ko dahil si Sherrie na lang ang gusto kong pagtuunan ng pansin.
Pero pagkatapos ng meeting, kahit si Mina ay hindi ako mapigilan sa kanina ko pa gustong gawin. "Aalis muna ako."
"Saan ka pupunta?"
"You know where."
"Sa Parkersburg? Riq!"
Nagtuloy-tuloy na ako sa elevator. Tinawagan ko ang driver ko para ihanda ang limousine sa pag-alis ko. Paglabas ko ng Abbey Tower, naghihintay na sa akin ang limo. Sumakay ako at nagpahatid kay Jim sa Parkersburg.
Maraming napapalingon sa limousine ko sa kalsada. Alam kong over the top ang sasakyan ko lalo na sa bansang ito. Ang limo, ang penthouse ko, ang pag-acquire ko ng maraming companies, paraan ko ang mga iyon para hindi ko maramdaman ang pagiging "worthless" ko sa taong pinakamahalaga sa akin. Pero kung magiging akin lang si Sherrie, kaya kong i-give up ang lahat ng materyal na bagay na mayroon ako. Siya lang ang kailangan ko para sumaya.
Pagdating ko sa Parkersburg building, umakyat ako sa office. Hindi ako tuluyang pumasok. Tumayo lang ako sa labas ng glass door at pinagmasdan si Sherrie na abala sa cubicle niya. Designer dress uli ang suot niya. Nakaipit sa likod ng tainga ang tuwid na buhok niya. Wala siyang makeup sa mukha. She was simple but elegant. Wala na akong maisip na ibang babae na perpektong maging asawa ko maliban sa kanya. I wanted her to stand by my side until we were old.
Nag-angat siya ng mukha at sumulyap sa private office ko. Nagbuntonghininga siya nang malalim. I could almost feel her longing in the way she sighed. My heart skipped a beat. Pareho lang ba kami? Hinahanap-hanap rin ba niya ako kapag wala ako?
Inilabas ko ang cell phone ko at tinext si Sherrie na lumabas ng office. Pagkatapos ay sumandal ako sa salamin at hinintay siya. Paglabas niya ay hinawakan ko siya sa braso. Nagulat siya.
"Riq!"
"Hi, beautiful." Hinila ko siya sa harapan ko.
"Ano'ng ginagawa mo rito? Sabi mo, whole day ka sa Abbey Tower ngayon?"
"I decided to take a breather and come here." Ipinaikot ko ang mga braso ko sa beywang niya habang nakatingin sa kanyang mukha. Kinakagat niya ang labi, pinipigilan ang pagngiti. She looked happy, gaya ng nararamdaman ko ngayon. "You missed me again, didn't you?"
"What? Hindi, ah," mabilis na kaila niya. Ngumuso pa siya na parang bata.
"No? Then bakit ka tumitingin kanina sa private office ko na parang gusto mo na nandoon ako?"
Lumaki ang mga mata niya, hindi akalain na nahuli ko siya. "That was only your imagination."
"I don't think so." Umikot ako at siya naman ang isinandal ko sa salamin. "Admit it. You missed me. You want to see me all the time. You want me all the time, cherie."
"Riq, baka may lumabas at makakita sa atin." Tumingin siya sa pinto.
Hindi ko pinansin ang pagsaway niya sa akin. Dinampian ko ng halik ang mga labi niya. Hindi siya umiwas bagkus ay para siyang natunaw sa halik ko. Inilagay niya ang kamay sa dibdib ko. Ang panga niya naman ang dinampian ko ng halik.
"Say that you want me." Pinagapang ko ang mga labi ko sa leeg niya na kusang umarko.
"I want you," she murmured.
"All the time."
"All the time."
Nakangiting hinaplos ko ang pisngi niya. Sana narinig niya ang sarili niya. All the time. That means endlessly. Permanently.
Hinalikan ko siya sa tungki ng ilong niya. "Limo."
"What?"
"My limo. Afternoon delight."
Namula ang mga pisngi niya. "Hindi ako makakaalis—"
Hinila ko siya patungo sa limousine.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Five
Sherrie
Naninibago ako kay Riq lately. Nang magkita kasi kami sa memorial park almost two weeks ago, napaka-cold niya. Kulang na lang, lantaran niyang sabihin sa akin na boss ko na siya at empleyado lang ako. Pagkatapos, nang i-propose niya sa akin na magkaroon kami ng sexual arrangement, medyo insentive ang dating niya. Insensitive pala talaga.
Pero ngayon, mas sweet na siya. Nang nakalipas na mga araw, siya na palagi ang nagluluto ng pagkain namin. Palagi na rin siyang ngumingiti at tumatawa kapag nag-uusap kami. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa kanya. Baka naman nagiging mas komportable lang siya sa akin? Siguro nga, iyon ang paliwanag. "You want to watch TV?" he asked. Katatapos lang naming mag-dinner. "Akala ko, hindi ka mahilig manood ng TV shows?"
"Wala akong sinusubaybayang palabas sa TV. Pero sinuggest mong gawin natin iyon last time, and since maaga pa, puwede tayong manood nang ilang oras."
"Okay. Pero liligpitin ko muna ang mga ito," tukoy ko sa pinagkainan namin.
Hindi rin naman ako TV buff, pero wala kasi akong ibang mapaglibangan. Minsan, pinipili ko na lang na manood ng mindless TV shows kaysa mag-isip ng mabibigat na bagay.
"I'll help you load the dishes in the dishwasher."
"Ang suwerte ng housecleaner mo. Hindi na siya nahihirapan dahil may dishwasher sa kitchen mo."
Nabanggit niya sa akin na may housekeeper na pumupunta sa penthouse niya para maglinis kapag nasa trabaho siya. Kaya pala palaging maayos roon tuwing dumarating ako sa gabi.
"Hindi rin naman niya nagagamit ang dishwasher noon dahil wala siyang huhugasan. Ngayon lang nagagamit ang dishwasher dahil ngayon lang ako kumakain rito."
"Hindi ka talaga nagluluto o kumakain rito dati? Bakit naman?"
"I hate cooking for one and eating alone."
"Ayain mo si Mina na dito kumain."
"Bakit palagi mo na lang dinadala si Mina sa usapan natin? Hindi kaya pinagseselosan mo siya?"
"What are you talking about? Hindi ako nagseselos, 'no."
"I think you are. C'mon. Admit it. Naiinis ka sa kanya dahil hindi lang boss ang tingin niya sa akin."
"I'm not."
"Hindi mo siya babanggitin kung walang dahilan, Sherrie. Umamin ka na." Kiniliti niya ako sa beywang.
"Stop that, Riq! Mahuhulog itong mga dala ko!"
"Answer me honestly first." Mas nilakasan niya ang pagkiliti sa akin.
Tumakbo ako papunta sa kusina para makaiwas. Ibinaba ko sa sink ang plates. Naramdaman kong bumunggo si Riq sa likod ko. Ibinaba rin niya ang mga hawak niya sa sink bago ako pinihit paharap sa kanya.
"Tell me, are you jealous of Mina?"
"Hindi nga sabi. Walang dahilan para pagselosan ko siya."
He didn't look convinced. Mukhang mas gusto niyang paniwalaan ang kung anumang iniisip niya. Ugh! Bakit ba kasi binanggit ko pa si Mina? Nagsisisi ako sa pagkadulas ko.
"Talaga? Kung puntahan ko siya ngayon, okay lang sa iyo?" hamon niya sa akin.
"Of course not!"
"Ayaw mo, 'tapos sasabihin mong hindi ka nagseselos? Niloloko mo yata ako."
"Eh kasi naman, hindi pa tapos ang usapan natin kaya bakit ka papatol sa ibang babae? Ano naman ang palagay mo sa akin? Papayag na galing iyan sa ibang girl..." Nagbaba ako ng tingin sa crotch niya. "Pagkatapos gagamitin mo sa akin? Eew."
"So, dito ka lang possessive?" Playfully, idinikit niya ang harapan niya sa puson ko. May gumuhit na sensasyon sa spine ko.
"Um, like I said, only while ongoing pa ang agreement natin. May karapatan naman siguro ako na mag-expect ng exclusivity sa iyo habang hindi pa tapos ang three months na usapan natin."
"Exclusivity with this Delhomme cock, you mean?" Playful pa rin ang expression sa mukha niya. "Kapag natapos na ang three months, wala ka nang pakialam kung sino ang paligayahin ko gamit ito, cherie?"
Tumingin ako sa ibang direksiyon. "Hindi kita mapipigilan kung gustuhin mo iyong gawin."
"Hindi iyon ang tanong ko. Ang gusto kong malaman ay kung okay lang iyon sa iyo, cherie."
Paano niya ako natatawag na cherie habang iminumulat ang mga mata ko na pagkatapos ng agreement namin, ibang babae na ang ikakama niya? Ibang mga babae. But truthfully, matagal ko na namang alam ang katotohanang iyon. Hindi iyon okay sa akin, siyempre. I even hated to think about that in fact. Pero wala naman akong magagawa. Maghihiwalay kami ng landas pagkatapos ng kasunduan namin.
"Oo naman. I know you're highly-sexed, Riq. I won't hold it against you kung bumalik ka sa dating nakasanayan mo kapag wala na ako." Tinalikuran ko siya. I scraped food scraps off the dinner plates para mailagay ko na ang mga iyon sa dishwasher.
Inalis ni Riq sa kamay ko ang hawak kong pinggan.
"Hey," sita ko sa kanya.
"Iwan mo na lang iyan. Hayaan mo na ang housekeeper ko na gumawa niyan bukas. Manood na tayo ng TV."
"Iipisin ang mga ito kapag iniwan natin rito."
"Walang roaches sa penthouse ko, cherie." Hindi na ako nakipagtalo sa kanya. Pumunta kami sa study niya. Binuksan niya ang flat screen TV gamit ang remote bago kami umupo sa couch na naroon.
"What to watch?" he asked.
"Dunno." Nawalan na ako ng gana na manood dahil sa napag-usapan namin. Pinalipat-lipat niya ang channel. Nang mapatapat sa isang lifestyle show, sinabi ko sa kanya na iyon na lang. Nanood kami pero halatang parehong wala sa palabas ang isip namin. Alam ko kung ano ang sumira sa mood ko; ewan ko lang sa kanya kung bakit bigla na siyang naging tahimik pagpasok namin sa study.
"Cherie."
"Hmm?" I murmured. Pareho kaming hindi tumitingin sa isa't isa.
"I didn't like it na ganoon kadali para sa iyo na ipamigay ako sa ibang babae."
Parang tumalon ang puso ko. What made him say that? Ah parang alam ko na. May problema nga pala siya kapag ipinagtutulakan siya ng isang babae. Nasisira ang self-esteem niya kaya kailangan niyang gumawa ng paraan para tanggapin at mahalin siya ng babae. Sa ganoon nga nabuo ang story namin, 'di ba?
"Don't take it seriously. Hindi ka naman naging akin in the first place para ipamigay kita. Alam mo kung ano lang itong setup natin. Alam natin sa simula pa lang na pagkatapos ng agreement natin, mawawala tayo sa buhay ng isa't isa."
"Paano kung ayoko nang ituloy ang agreement?" Pumaling ang mukha niya paharap sa akin. "Paano kung gusto ko nang gawing totoo ang namamagitan sa atin?"
Tumalon na naman ang puso ko. Hindi totoo ang narinig ko, right? Nagkamali lang ako ng interpretasyon.
"What do you mean?"
"I mean I want a real relationship with you, not a purely sexual one."
I laughed nervously. Hindi ko alam kung magugustuhan ko ang takbo ng usapan namin. "Wala ako sa mood na makipagbiruan sa iyo, Riq."
"I'm not kidding you, cherie. Ayokong iwan mo ako kapag natapos na ang deal natin. I want you to be my girlfriend, my fiancée, and afterwards, my wife."
Tumayo ako. "Ayoko nang manood ng TV."
Nagmamadaling lumabas ako ng study room. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Sa huli, pumasok na lang ako sa bedroom. Humiga ako sa kama at tumagilid. Ang lakas ng kabog sa dibdib ko. Hindi ko expected ang mga narinig ko kay Riq. Ano ba'ng pumasok sa isip niya at sinuggest niya na totohanin ang nangyayari sa amin? Nakikipaglaro na naman ba siya? Naramdaman kong pumasok siya ng bedroom. Lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko. Pumikit ako, hiniling na sana ay akalain niyang natutulog na ako.
Humiga siya sa likuran ko at iniyakap sa akin ang isa niyang braso. Naramdaman ko ang hininga niya sa pisngi ko. "Cherie."
Ugh. Of course, napakalayong mangyari ang hiniling ko. Pero pinanindigan ko ang pagpikit ko.
"Cherie, alam kong nabigla ka. But I'm not pressuring you to give me an answer right away. Kaya kong maghintay."
"Shut up, Riq. I want to sleep."
Hinila niya ako palapit lalo sa kanya. "I love you. I hope you'll stay with me for the rest of our lives."
Parang may pumiga sa puso ko. I love you. He said the same thing to me before, bago kami nagkahiwalay. But as it turned out, he didn't mean those words. Kaya hindi ko rin makuhang paniwalaan ang sinabi niya ngayon na mahal niya ako. Mas lumakas lang ang kutob ko na may bago na naman siyang laro, at puso ko pa rin ang puntirya niya.
Why are you so cruel, Riq? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Six
Riq
Mina was right. Hindi lang ang buong buhay ni Sherrie ang gusto kong makuha. Gusto ko ring makuha ang pagmamahal niya. Kaya nagtapat ako sa kanya kagabi. Pero ngayong umaga ay kinakabahan ako. Nag-aalala ako sa idudulot sa amin ng pag-amin ko sa damdain ko kay Sherrie. Hindi ko pinlanong biglain siya. Ang balak ko talaga ay unti-unting iparamdam sa kanya na mahal ko siya. Na mahal ko pa rin siya. That I never stopped loving her. Pero bigla na lang lumabas ang nilalaman ng dibdib ko last night bago ko pa mapigilan. Siguro, dahil sawa na akong magkunwari. Pagod na akong itago ang nararamdaman ko sa kanya.
Gumalaw siya sa tabi ko. Naging alerto ako, feeling a bit scared, at gusto kong mapailing. Ako si Enrique "Riq" Delhomme, CEO and heir to my family's fortune, pero isang babae lang ang may kakayahang palabasin lahat ng takot at insecurities ko. Si Sherrie.
Nagmulat siya ng mga mata. Pinakalma ko ang sarili ko. Itinukod ko ang siko ko sa mattress para bahagyang maiangat ang pang-itaas kong katawan. "Good morning, cherie," nakangiting bati ko sa kanya.
Tumitig siya sa akin. May nakita akong pangamba sa mga mata niya. "M-morning," tugon niya.
"It's Saturday. Buong araw tayong magkakasama. It's also a good day para magplano tayo ng puwede nating gawin, don't you think?"
Nakaka-isang linggo na pala siya sa penthouse ko. Nice. More than nice. One week, and before we knew it, magiging one month iyon, one year, then hindi namin mamamalayan na may mga anak na pala kami, then grandchildren...
"Ano'ng tingin mo kung lumabas tayo? We can go out of town. Gusto mong pumunta tayo sa Subic gaya noon? Maybe this time, makakaligo na tayo sa dagat. Hindi natin iyon nagawa five years ago at hanggang ngayon ay pinanghihinayangan ko pa rin iyon."
Bigla siyang bumangon. Umupo siya sa gilid ng kama. "Actually, gusto ko sanang pumunta ng apartment ko ngayon."
"Your apartment? Why?"
"May kailangan akong gawin doon. Okay lang naman, 'di ba?" Nilingon niya ako. Shit. I knew it. Natuklasan na niya na mahal na mahal ko pa rin siya kaya nagsisimula na siyang lumayo sa akin. Dahil hindi niya ako gustong mahalin din... Hindi niya ako kayang mahalin. She didn't want to be with me. Pinatahimik ko ang maingay na boses na nagsusumigaw sa utak ko. Kapag itinuloy-tuloy ko ang ganoong direksiyon ng pag-iisip, baka kainin ako ng galit. Ayokong takutin si Sherrie nang higit sa nagawa ko na last night. Lalo lang siyang lalayo kapag nakita niyang hindi ko kayang kontrolin ang sarili ko. "Of course. Ilang oras ba ang kailangan mo?" mahinahong tanong ko.
"I don't know. Gusto ko rin sana kasing bisitahin si Papa sa school. Matagal na niya akong pinapupunta roon."
Fuck. Nasa St. Michael's University pa rin si Chad sa pagkakaalam ko. Ibig sabihin, posibleng magkita rin sila ni Sherrie. Limang taon na ang lumipas pero mainit pa rin ang dugo ko sa mayabang na professor na iyon dahil alam kong may gusto siya kay Sherrie at ang lakas ng loob niya noon na sabihing ipatatanggal niya ako sa St. Michael's kapag hindi ko tinigilan si Sherrie.
"Do that if you have to," sabi ko kay Sherrie, walang mapagpilian. "Hihintayin kitang bumalik rito."
Bumuka ang bibig niya para magsalita. Napigil ko ang paghinga ko, because I was so sure na sasabihin niyang pinuputol na niya ang kasunduan namin. Nakahinga lang uli ako nang magbago siya ng isip.
"Maliligo na ako," she said instead and stood up.
Ibinagsak ko ang sarili ko sa couch. Kababalik ko lang ng penthouse matapos kong ihatid si Sherrie sa Ferrari na magdadala sa kanya sa apartment niya. Ihinilamos ko ang mga palad ko sa mukha ko. It was my fault. I should've made her fall in love with me first bago ko inamin sa kanya na mahal ko pa rin siya. Can you really make her love you? You think a scarred man like you is worthy of her? sabi ng boses sa utak ko. Ipinilig ko ang ulo ko. Hindi pa kami tapos ni Sherrie. Hindi ako dapat magpadala sa takot. Babalik siya. She belonged with me. Kapalaran namin ang isa't isa.
Pumunta ako sa study. Binuksan ko ang laptop ko at nagtrabaho para kumalma ang loob ko kahit kaunti. Makalipas ang dalawang oras ay tumawag si Raye sa cell phone ko. Mabilis ko iyong sinagot, knowing na may kinalaman kay Sherrie ang dahilan ng pagtawag niya. "Hello. Nasa apartment pa rin ba niya si Sherrie o pumunta na siya sa St. Michael's?" I asked.
"Lumabas na siya ng apartment niya, Mr. Delhomme. Pero hindi siya sa St. Michael's nagpahatid."
"Saan?"
"Sa isang book cafe malapit sa apartment niya. Nagkape siya at nanghiram ng libro. Er, habang nagbabasa siya, nilapitan siya ni Garreth."
Napatayo ako. "What? Paano nakalapit si Garreth sa kanya? Inutusan ko kayo ni Bruce na huwag hayaan ang lalaking iyon na makalapit kay Sherrie!"
"I'm sorry, Mr. Delhomme. Hindi namin agad nalaman na magkausap sila. Iniiwasan naming lumapit nang husto kay Miss Sherrie. Sa ganoong paraan lang namin siya nababantayan nang hindi niya nararamdaman ang presensiya namin. Pero nang maisipan kong bumili ng kape para masilip ang ginagawa ni Miss Sherrie, saka ko nakita na nasa table niya rin si Garreth. Mukhang sinundan niya kami mula sa apartment ni Miss Sherrie. Malamang ay nag-aabang siya roon kanina pa."
"At hindi n'yo namalayan?" sigaw ko.
"Ibang sasakyan ang ginamit niya, Mr. Delhomme. Nang makita ko si Garreth ay inaya ko na si Miss Sherrie na umalis kami. Mukha namang hindi rin niya gustong kausap si Garreth dahil siya na mismo ang nagpaalam rito. Nagpunta lang siya sa restroom ngayon kaya natawagan ko kayo para i-inform kayo sa mga nangyari."
Matapos kong kausapin si Raye ay ibinagsak ko sa desk ang cell ko. That Garreth! Binantaan ko na siya pero hindi niya iyon pinansin. Nais ko siyang pulbusin ng kamao ko.
Kinuha ko sa drawer ang report ng private investigators kay Garreth. Kinuha ko roon ang contact number ni Garreth. I called him up.
"This is Riq Delhomme," seryosong pakilala ko pagsagot niya sa tawag ko. "Magkita tayo."
Sa isang gusaling ipinatatayo ng DMGC kami nagharap ni Garreth. Walang ibang tao roon maliban sa amin.
"Tama ang hinala ko, tao mo ang naghahatid kay Sherrie sa trabaho niya araw-araw. Nakapag-report ba siya agad sa iyo kaya tinawagan mo ako?" he asked. Kalmado lang siya, hindi nagpapakita ng intimidation.
"I told you to stay away from her."
"Sa puso ko ako nakikinig, hindi sa iyo."
"Sa akin na siya. Nakatira siya sa bahay ko."
Tumiim ang bagang ni Garreth, tanda na naisip na rin niya iyon. Since sinusundan niya si Sherrie, malamang ay nakita niya na sa Abbey Tower inihahatid ni Raye si Sherrie sa gabi. Lahat naman ay nakakaalam na pag-aari ng pamilya ko ang Abbey Tower.
"I don't think you're the right man for her."
"At sino ang karapat-dapat sa kanya? You? Ni hindi mo naiwan ang girlfriend mo para sa kanya noon. Ginawa mo siyang mas masahol pa sa spare tire ng kotse mo, you bastard!"
"Minahal ko siya."
"You call that love?"
"How about you? Perpekto ba ang pagmamahal mo kay Sherrie? You're full of yourself. Walang dudang umakyat sa ulo mo ang yaman ng pamilya mo. You think you're entitled sa lahat ng bagay o tao na maibigan mo. Ituturing mo lang siya na isa sa mga posesyon mo. Laruan. At kapag nagsawa ka na, itatapon mo siya."
"Gago ka ba? Bakit ko siya itatapon? She's my life. Ibibigay ko sa kanya lahat. Handa akong gawin at iwan lahat para sa kanya."
Tinitigan ako ni Garreth, tinitimbang ang katotohanan ng mga binitiwan kong salita. "Obviously, wala sa atin ang may gustong i-give up si Sherrie. Bakit hindi na lang natin daanin sa labanan? Ang matalo, kailangang isuko si Sherrie."
"What on Earth? Ano'ng nangyari sa iyo, Riq?" tanong ni Mina. Kalalabas ko lang ng private elevator ko nang makita ko siyang galing sa penthouse ko. May kailangan siguro siya pero hindi ko na pinag-abalahang itanong kung ano iyon.
"Nothing." Binuksan ko ang pinto ng penthouse. Sumunod sa akin si Mina papasok.
"Anong wala? Bakit ganyan ang itsura mo? Nakipag-away ka ba?"
"Kay Garreth," I admitted.
"Who?"
"Garreth. Sherrie's ex. No. Almost ex. Hinamon niya ako na maglaban kami para malaman kung sino ang lalayo kay Sherrie."
"Oh God. Hindi ko na kailangang itanong kung sino ang nanalo sa inyo. Where is he now? Tell me he was still breathing when you left him alone."
"I'm not sure. I didn't bother to check."
Lalong nag-freak out si Mina. "Are you out of your mind? Paano kung napatay mo siya? You'll go to jail! At kung hindi mo man siya napatay sa bugbog, paano kung magdemanda siya?"
"Hire the best lawyers for me." "Damn it! I told you she was not good for you. Sinisira mo ang sarili mo dahil sa kanya. Wala ka nang pakialam makapatay ka man. Ano na ang gagawin mo sa susunod, ha?"
"Whatever's necessary to keep her by my side, Mina. Can you leave me alone now? Magpapalit ako ng damit."
"Bakit dito ka nagpunta, hindi sa hospital?"
"Pasa lang sa katawan ang nakuha ko. Wala akong sugat."
"Kukuha ako ng ice pack."
"Just leave."
"Let me help you, Riq. I'm your friend."
"Mina, if you're my friend, just leave. Ayoko ng kasama rito." Unless it was Sherrie.
"Fine. Pero huwag mong kalimutang apply-an ng ice ang pasa mo."
Pag-alis ni Mina, hinubad ko ang shirt ko na narumihan at napunit nang magpambuno kami ni Garreth sa sahig. Nangangasul ang ilang bahagi ng torso ko. But at least wala akong pasa sa mukha.
Nag-shower ako. Nang nakabihis na uli ako ay ibinagsak ko ang likod ko sa kama. Sherrie. Kung narito lang sana siya, hindi ko mararamdaman ang mga kumikirot sa katawan ko. Pumikit ako at in-imagine siya na binibigyan ng first aid ang mga pasa ko. Kisses too. Yeah. Her kisses. Walang hindi magagamot ang mga iyon.
Bumangon ako, hindi na nakatiis. Nagpasya akong puntahan si Sherrie.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Seven
Sherrie
Habang lulan ako ng white Ferrari, iniisip ko ang paglapit sa akin ni Garreth kanina sa café/library na madalas kong dayuhin sa lugar ko.
"Sherrie."
Nagulat ako. "Garreth."
Ngumiti siya nang atubili sa akin. He looked harmless enough, pero laman ng isip ko ang sinabi ni Riq na si Garreth ang may kagagawan ng pagkamatay ng asawa nito.
"Isang linggo na akong naghahanap ng chance na makausap ka uli," sabi niya habang nauupo.
"Uh, why?"
"Si Riq Delhomme, sino ba talaga siya sa buhay mo?"
"That's none of your business, Garreth."
"Do you love him?" he persisted.
"That's also none of your business."
"I don't like him. He's an arrogant son of a bitch. Bina-blackmail niya ako. Binantaan niya akong palalabasin sa dad ni Gwyneth na ako ang pumatay sa asawa ko kapag hindi kita nilayuan," he said through gritted teeth.
"Oh," nasabi ko na lang. Nakikita ko na nagsasabi ng totoo si Garreth. Riq lied, at ngayon ay alam ko na rin kung bakit. Nais niyang mawala si Garreth sa landas namin.
"He was mad. Just because he's a Delhomme, he thinks he's the king of the world. He thinks he can own you because he's rich."
"Garreth, I don't need to hear your opinion of him. Wala akong time. Aalis na ako—"
Hinawakan niya ako sa braso. "Sherrie, you couldn't possibly love someone like him. Naiintindihan ko kung napa-flatter ka na isang Delhomme ang bumabakod sa iyo. Pero hanggang kailan ba magtatagal ang interes niya sa iyo? Iiwan ka rin niya kapag tapos na siya sa iyo."
Alam ko, I thought. "You don't deserve that. Ayokong masaktan ka."
"You're not my father, Garreth. At hindi dahil may nakaraan tayo, may karapatan ka nang panghimasukan ang buhay ko." Hinila ko ang braso ko.
Lumapit sa amin si Raye. Mas naging madali para sa akin na takasan si Garreth.
Totoo man o hindi ang concern ni Garreth sa akin, hindi na iyon mahalaga. Sariling desisyon ko lang ang pinapairal ko ngayon sa buhay ko, hindi sa ibang tao. Pero aminado akong naguguluhan ako sa mga oras na ito. Nag-iba kasi ang situwasyon namin ni Riq.
"Malapit na tayo, Miss Sherrie," pukaw sa akin ni Raye. Ibinaba niya ako sa tapat ng gate ng St. Michael's University.
St. Michael's. Iniwan ko ang school na ito noon dahil naaalala ko si Enrique rito. Palagi kong maaalala si Enrique rito, kahit tumanda na ako. Naglalakad na ako sa campus grounds nang may tumawag sa akin. "Sherrie!"
Nakita ko si Chad na palapit sa akin. "Chad. How are you?" nakangiting bati ko sa kanya.
"I'm doing good. Bakit ka nandito? Babalik ka na ba?"
"No. Dadalawin ko lang si Papa."
"I see. Si Dean pala." Dean na ng Institute of Arts and Sciences ang papa ko. "Nabanggit niya nang minsang magkausap kami na sa Parkersburg Corporation ka nagtatrabaho."
"Oo."
May dumaang flash of curiosity sa mga mata ni Chad. "Nabasa ko sa newspaper na ang Delhomme Mla. Group of Companies na ang major shareholder sa Parkersburg. I don't believe in coincidence. At sabihin mo nang parang sa writer ang takbo ng utak ko, but I have a feeling that Enrique Delhomme is chasing you again. Tama ba?"
"Um, pass."
"It's okay. I understand. Ngayon na lang uli tayo nagkita, personal pa ang tanong ko. But I'm hope na makabalik ka rito."
"I won't count on it. Kung magturo man ako uli, baka sa ibang school na."
"Itatanong ko sana kung bakit ayaw mong bumalik ng St. Michael's, pero may pakiramdam akong too personal uli ang sagot. Sasarilihin ko na lang din ang mga palagay ko."
"Mabuti pa nga," pabirong sabi ko. "How's Sal? Kailan siya manganganak?"
Nagliwanag ang buong mukha niya. "Matagal pa. But we're both excited."
One p.m. na ako nakabalik sa apartment ko. Nakita ko ang limousine ni Riq na nakaparada sa tapat niyon. Ano ang ginagawa niya rito? Bumaba ako ng Ferrari. Bumukas ang pinto sa likuran ng limo at lumabas si Riq. "Hi," he said. "Tapos na ba ang mga lakad mo?"
"Yes."
"I hope you don't mind if I take you home now, cherie." Kinuha niya ang kamay ko. Nagpatianod ako nang hilahin niya ako sa loob ng limo.
Inilagay niya ang braso sa likod ko at isinandal ako sa kanya. Ngumiwi siya, although hindi ko alam kung bakit. "Nagkausap na kayo ng papa mo?" he asked.
"Yes." Ang awkward ko na sa kanya. Paano ko ba dapat pakitunguhan ang lalaking alam kong sasaktan, sinasaktan ako? Sana hindi na lang niya ipinahalata sa akin ang ginagawa niya. Sana wala na lang uli akong alam gaya dati, para sa bandang huli lang masakit.
"Ano ang napag-usapan n'yo?"
"The usual. Tungkol sa pagtuturo ko uli."
"Babalik ka ba talaga sa pagiging teacher? Hindi ako tututol kung sakali. Mas gusto ko kapag teacher ka kaysa office girl. Hindi ko makalimutan ang image mo na nakasuot ng pastel blouse at tight pencil skirt." Inilagay niya ang isang kamay sa hita ko. "Hindi ko makalimutan ang magagandang legs na ito nang makita kita sa bench at isuot ko sa iyo ang sapatos mo."
Lumayo ako sa kanya. Nasiko ko ang tagiliran niya. He groaned with pain. "Ano'ng problema?" nag-aalalang tanong ko.
Hinawakan niya ang tagiliran. Parang nahihiyang ngumiti siya sa akin. "Nakipagbugbugan ako kanina. Para akong bata, huh?"
"What? Kanino?"
"Garreth."
Bumuka ang bibig ko. "Nag-away na naman kayo?"
"He provoked me. Sinabi ko na sa kanyang huwag siyang lalapit sa iyo pero sinusundan ka pa rin pala niya. But I don't think na gagawin pa niya iyon. Nag-usap na kami nang lalaki sa lalaki na kung sino ang matalo sa laban namin kanina ay susuko na sa iyo."
Bakit kailangan pa niyang magpabugbog sa ibang lalaki gayong pinaglalaruan lang naman niya ako? It's a show. Gagawin niya ang lahat gaya noon para kumbinsihin ka na mahal ka niya, sagot ng isip ko.
"You lied. Pinalabas mong murderer si Garreth. Bina-blackmail mo rin siya," I scolded him.
"He was being a pest. Hindi man siya murderer, sinaktan ka naman niya noon. Tama lang na lumayo siya sa iyo. Look. I'm black and blue." Itinaas niya ang shirt. Alam kong dina-divert niya lang ang attention ko pero nagtagumpay pa rin siya. Naawa ako sa kanya nang makita ang discoloration sa torso niya. "Apply-an natin ng ice pack pagdating natin sa penthouse."
"Useless na rin. Kanina pa ito." Kinuha niya ang kamay ko at inilagay sa tagiliran niya. "Just touch it. Para mawala ang sakit."
His face melted my heart. Bakit ang galing niya sa ganito? Bakit kahit alam ko na ang tunay na motibo niya, nandito pa rin ako? Nilulubos ko lang ba ang katangahan ko? Alam ko naman nang pumayag ako sa kasunduan namin na isang pagkakamali iyon. A stupidity. Pero pinasok ko pa rin dahil iniisip kong maski paano ay sasaya ako sa sandaling panahon. Sinabi ko sa sarili ko na hindi ko pagsisisihan ang isang bagay na pinasok ko nang mulat ang mga mata ko.
But now, gusto kong irekonsidera ang naging desisyon ko. Alam ko na kasing pinaglalaruan uli niya ako. Masyado na akong magiging malupit sa sarili ko kung hahayaan ko siyang gawin iyon sa akin sa ikalawang pagkakataon.
Yet, I couldn't bring myself to say goodbye to him. Magkukunwari na lang siguro ako na walang alam. I would just act like last night didn't happen.
Hinaplos ko ang bruises niya. "There. Nawawala na ba ang sakit?"
"Yes." Hinila uli niya ako sa tabi niya, inilagay ang mukha ko sa balikat niya. "Lalo na kapag ganito."
Maingat kong iniyakap ang braso ko sa kanya. "Nag-lunch ka na?"
"Not yet. You?"
"Oo. Kasabay ang papa ko."
"Igawa mo ako ng lunch. Hindi ako makakapagluto nang ganito."
"Magpa-deliver ka na lang sa penthouse."
"Please?"
"Fine."
He kissed my hair. "Thanks."
Pagdating namin sa penthouse niya, sa kitchen na kami dumiretso. "Ano'ng gusto mong kainin?" Binuksan ko ang ref.
Niyakap niya ako. "You."
"Stop that. Baka nakakalimutan mong injured ka? Sabihin mo na sa akin ang gusto mong iluto ko. Kapag hindi ka pa sumagot nang matino, hindi na ako magluluto, sige ka."
"Fried chicken."
Natawa ako. "Fried chicken. Alright." Kumuha ako ng chicken sa ref. Naglakad ako papunta sa sink habang si Riq ay nakadikit pa rin sa likod ko. "Mas mapapadali ang pagluluto ko kung pakakawalan mo ako."
"Sumasakit ang mga pasa ko kapag hindi kita yakap."
I rolled my eyes. "Corny."
"Totoo naman kahit corny." Hinalikan niya ako sa balikat. "I'm so glad you're here, cherie. I love you."
Nanigas ako. "D-don't say that, Riq." Hearing him say those three words... masyadong masakit. Because I wanted it to be real, but it was not.
"I love you. I love you so much. I don't ever want to live without you."
Galit na kumalas ako sa kanya. "I said don't!" "But I do love you, cherie. Kahit pigilan kong sabihin sa iyo, hindi ibig sabihin na hindi ko nararamdaman. I'm not asking you to say that you love me back kung hindi mo pa kaya. Pero hayaan mong iparamdam ko sa iyo kapag magkasama tayo. Let me love you." Nagmamakaawa ang itsura niya.
"Your new game is sick, Riq. Ano ito, gusto mo namang malaman ngayon kung mahuhulog uli ako sa iyo kahit pinaglaruan mo ako noon? Iyon na ba ngayon ang ipinapagawa sa iyo ng ego mo para maramdaman mo na hindi ka kayang tanggihan ng mga babae?"
Napuno ng kalituhan ang mukha niya. "What are you talking about, cherie?"
"Sheesh! Huwag kang umaktong walang alam. I know, stupid ako dahil pumayag ako sa setup na ito sa kabila ng pinaglaruan mo ako noon. Nakakatawa siguro ako para sa iyo. Pero kung iniisip mo na mapapapaniwala mo uli ako sa 'I love you' mo, you're wrong, so just drop it. Hindi ako natutuwa sa iyo." Tinangka kong humakbang pero pinigilan niya ako sa kamay.
"Ano ba talaga ang sinasabi mo? Bakit mo inuulit-ulit na pinaglaruan kita?"
"Dahil iyon ang ginawa mo sa akin noon! You made me fall for you, and when I finally told you the words that you wanted me to say, iyon na rin ang araw na natapos ka na sa akin dahil nakuha mo na ang gusto mo. Nanalo ka na sa laro mo. Hindi ko iyon isinumbat sa iyo nang magkita uli tayo dahil alam kong pagkakamali ko iyon. Alam ko na noon pa ang tungkol sa deep-seated need mo na matanggap at mahalin ng maraming babae dahil sa ginawa sa iyo ng biological mother mo nang bata ka. I knew you were a player, pero ikinaila mo iyon sa akin at kinalimutan ko against my better judgment. Hinayaan kong paglaruan mo ako. So my mistake, really."
"Shit, cherie, hindi ko alam ang mga sinasabi mo," frustrated na sabi niya. "Isa lang ang alam ko, hindi kita pinaglaruan kahit kailan."
"Talaga? Then bakit iniwan mo ako pagkatapos mong basahin ang sulat ko? I was there. Nakita kong binasa mo iyon. Sinabi ko sa sulat na natatakot ako sa mga mangyayari kapag sinunod ko ang puso ko pero wala na akong pakialam. Sumusuko na ako sa iyo. I was yours, and I wanted to run away with you. Inaya kitang iwan natin ang magulong mundo para magkasama tayo."
Bumuka ang bibig niya sa mga sinabi ko. "I waited for you at that church Riq. Pero inabot na ako ng gabi doon pero hindi ka nagpakita. Ni hindi ka nag-abalang sabihin na wala kang balak dumating. Hinayaan mo akong umasa sa iyo hanggang sa huli. At pagkatapos ng dalawang araw, nabalitaan kong umalis ka na ng bansa." May tumulong luha sa pisngi ko. Tumakbo ako dahil ayokong ipakita iyon sa kanya.
"Cherie! Cherie, wait! I didn't know!"
Pumasok ako sa bedroom at ini-lock ang pinto. Ibinagsak ko ang sarili ko sa kama at doon itinuloy ang pag-iyak. Stupid. Sinabi ko pa talaga sa kanya na naghintay ako sa kanya sa supposed to be ay meeting place namin sa "pagtatanan" namin. Mas nagmukha lang akong kaawa-awa at katawa-tawa sa paningin niya.
Hindi ko na siya dapat inaya noon na magtanan, atsimbahan pa talaga ang naisip kong gawing meeting place. But back then, I just thought it was a romantic idea. Hindi ko alam na iyon pala ang magiging pinakamasakit na bahagi ng buhay ko, iyong isang buong araw kong hinintay ang lalaking mahal ko sa simbahan, pero hindi siya nagpakita.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Eight
Riq
"Cherie! Open the door, cherie. Please, let's talk. Hindi ko alam na nakikipagkita ka sa akin nang araw na hinintay mo ako. Hindi ko alam na may ganoon kang plano para sa atin. I didn't finish reading your letter, it was too painful for me. Akala ko, gusto mong kalimutan na natin ang isa't isa. Nasaktan ako masyado, hindi ko na kinayang basahin lahat ng isinulat mo."
Paulit-ulit kong kinalabog nang malakas ang pinto sa master bedroom pero hindi iyon binubuksan ni Sherrie. Nagbingi-bingihan siya sa paliwanag ko. I couldn't blame her. Mahigit five years na nakatatak sa isipan niya na pagkabasa ko sa sulat niya ay nawalan na ako ng interes sa kanya. Nakita pala kasi niya mismo nang basahin ko ang sulat niya. Hindi ko madaling mapapatunayan na hindi ko natapos ang pagbasa roon. Iisipin lang niya na kasinungalingan lang ang mga sinasabi ko ngayon.
But damn it! I was telling the truth. Wala talaga akong kaide-ideya sa napakalaking pagkakamaling nagawa ko noon. Binalya ko ang pinto pero masyado iyong matibay. Ang tanging na-accomplish ko ay pakirutin muli ang mga pasa ko sa katawan.
The keys! Tumakbo ako sa study room. Hinagilap ko sa desk drawers ang set of keys ng penthouse pero hindi ko nakita. Hindi ko matandaan kung saan ko talaga inilagay ang mga susi. Ilang beses akong napamura habang naghahanap. Naiisip ko si Sherrie na umiiyak sa master bedroom. Umiiyak dahil sa akin. Pero heto ako, walang magawa.
"Damn it!" Sinipa ko ang desk. Napapikit ako nang mariin dahil sa pagsisisi.
More than five years, Riq. More than five freaking years mo siyang sinaktan dahil mas inuna mo ang sarili mong nararamdaman. Nagpakalunod ka sa pagse-self pity mo. Hindi mo inunawa ang mga takot na pinagdaraanan niya noon. Higit sa lahat, hindi ka nagtiwala na sa kabila ng mga takot niya, ipaglalaban ka pa rin niya sa bandang huli.
Pagdilat ko ay napatingin ako sa cell phone na nahulog sa sahig dahil sa pagsipa ko sa desk. Kinuha ko iyon at tinawagan si Raye.
"Mr. Delhomme."
"Two days bago kami bumalik ng pamilya ko sa Europe, natatandaan mo ba kung ano ang ginawa ni Sherrie?"
"Sa pagkakatanda ko, Mr. Delhomme, halos isang linggong nagkulong si Miss Sherrie sa condo niya matapos n'yong umalis ng Pilipinas. Pero bago pa iyon, may pinuntahan siyang chapel. Hindi ko iyon makalimutan dahil nagtaka kami ni Bruce kung bakit nagpaabot ng gabi roon si Miss Sherrie at nang lumabas siya, parang patay ang mga mata niya."
Nadaklot ko ang buhok ko. Kahit alam kong nagsasabi ng totoo si Sherrie kanina tungkol sa paghihintay niya sa akin sa chapel, pinili ko pa ring marinig uli iyon kay Raye. Siguro, gusto ko lang na mas ipamukha sa sarili ko ang napakalaking kasalanan ko kay Sherrie.
What have I done to us? What have I done to her? Shit. Gusto kong saktan ang sarili ko nang maalala ang pakikitungo ko kay Sherrie nang magkita kami sa sementeryo. I acted like a cold, arrogant bastard. One week after that, I seduced her ruthlessly until I got her into my bed. Pagkatapos ay inalok ko siya ng sexual relationship for three months. Fuck. The woman I loved didn't deserve what I did to her then and now.
Bumalik ako sa master bedroom. Binalya kong muli ang pinto at sa ikatlong pagpuwersa ko ay bumigay na iyon. Nakita ko si Sherrie na nakadapa sa kama. Parang nadurog ang puso ko. Paano ko ito nagawa sa kanya? Wala akong kamalay-malay na habang nahihirapan ako sa pagkakalayo namin, nasasaktan rin pala siya. Habang pinaniniwalaan ko na wala akong halaga sa kanya, iniisip naman niyang hindi ko siya totoong minahal.
"Cherie." Tinabihan ko siya at niyakap. Nagpumiglas siya pero hindi ko siya binitiwan. "Cherie, forgive me. I'm an idiot."
"Go away, Riq."
"Never. Hindi na ako lalayo uli sa iyo. Pinagsisisihan ko ang pagbalik ko sa Europe five years ago. But believe me, hindi kita iniwan dahil pinaglaruan kita. I love you so much, cherie. I thought you gave up on me. Akala ko, inutusan mo akong lumayo sa iyo sa sulat.
"Pero ngayon, na-realize ko na ako pala ang totoong nag-give up sa ating dalawa. Bago ko pa natanggap ang sulat na iyon, maybe subconsciously ay buo na ang isip ko na hindi mo ako ipaglalaban. Ine-expect ko nang mangyari iyon dahil sa biological mother ko. There was a part of me na naniniwalang hindi mo ako mamahalin nang totoo at iiwan mo rin ako."
"Tama na, Riq. That's exactly what you did to melt my heart before. Ginamit mo ang pinagdaanan mo sa mommy mo. I'll buy it only once."
"Cherie, hindi ako nagsisinungaling." Lalo ko siyang niyakap. Wala akong pakialam kahit parang sinisilaban ang upper body ko dahil sa pagkirot ng mga pasa ko. Balewala iyon kumpara sa sakit na nararamdaman ko sa loob dahil sa mga natuklasan ko. "Lahat ng nangyari sa atin, lahat ng ipinakita ko sa iyo noon, totoo lahat. Alam mo kung kailan lang ako natutong magsinungaling sa iyo? Nang muli tayong magkita. Natatandaan mo sa memorial park? Napakapormal ko sa iyo pero alam mo bang gusto kitang yakapin nang sandaling iyon? I wanted to tell you how much I missed my cherie.
"At nang alukin kita ng sexual relationship, hindi iyon ang totoong gusto ko. What I wanted from the start is to impregnate you and make you my wife."
"Enough, Riq. Hindi mo na ako maloloko."
"Binili ko ang Parkersburg para makalapit sa iyo. Hindi ko na kayang tumagal nang hindi ka nakakasama. I need you in my life, cherie. Gagawin ko ang lahat para makuha ka."
"Stop lying! Matagal ka na sa Pilipinas pero hindi ka nagkaroon ng pakialam sa akin kahit kailan. Pagkatapos sasabihin mong kailangan mo ako?"
"Maaaring hindi mo ako madalas na nakikita, pero palagi lang akong nasa paligid mo, watching you."
"Tama na. Ayoko nang makinig. Ayoko na rin na magtagal rito. Tinatapos ko na ang agreement natin. Aalis na ako." Pinilit niyang makabangon. Napaupo na rin ako sa pagpipigil sa kanya.
"Cherie, please. Maniwala ka sa akin. Mahal na mahal kita. All these years, ikaw lang ang babaeng nasa puso ko."
Natigilan siya. Nabuhayan ako ng pag-asa nang makitang tila ikinukunsidera niya ang mga sinabi ko. Nilingon niya ako. "Hindi nagkaroon ng ibang babae sa buhay mo? Tell me, kunwari lang ang ipinakita mo sa aking image ng isang playboy billionaire, right? You really didn't sleep with other women all these years?" Umaasa ang mga mata niya na kukumpirmahin ko iyon.
Bumuka ang bibig ko pero hindi ko masagot ang tanong niya. How could I, gayong alam kong masasaktan na naman siya? Her jaw clenched. "You did. Ilan sila?"
"Cherie."
"Ilan?" she screamed. Itinulak niya ako sa dibdib.
"Marami," I murmured.
"Pagkatapos gusto mong paniwalaan ko na mahal mo ako mula pa noon? Nagagawa mong magpakaligaya sa ibang babae pagkatapos mahal mo ako? Go to hell, Riq!" Tuluyan na siyang bumaba ng kama.
Tumakbo ako sa pinto. Tumayo ako roon upang hindi niya mabuksan.
"Umalis ka diyan, Riq. Palabasin mo ako."
Hindi ako tuminag. Yes, I'd stooped this low para lang hindi siya makaalis. Hinigit niya ako sa braso pero nanatili ako sa kinatatayuan ko. Sa huli, frustrated na pumasok at nagkulong siya sa bathroom.
Umupo ako sa sahig at isinandal ang ulo ko sa pinto. Hanggang kailan ba kami mananatiling ganito? Bakit palagi na lang kaming nasasaktan pareho kahit hindi dapat? Mahal ko siya at minahal rin niya ako noon. Ngayon ay alam ko na iyon, kahit hindi niya direktang sinabi sa akin. She wanted to run away with me. Iiwan niya ang lahat noon para sa akin. Hindi niya iyon gagawin kung hindi niya ako mahal.
Namatay na ba ang pagmamahal niya para sa akin?
No. Pumayag siya sa arrangement namin ngayon. Hindi niya ibibigay ang sarili niya sa isang lalaki kung walang feelings na kasama roon. Hindi ganoon si Sherrie. Naihilamos ko ang mga palad ko sa mukha ko. Bakit ngayon ko lang iyon naisip? Bakit hindi noon? But of course, I knew why. Dahil pa rin sa feeling of being not enough ko para mahalin ng isang babae. Nasaktan ko nang sobra ang babaeng mahal ko dahil sa mga issues ko.
Gabi na lumabas ng bathroom si Sherrie. Hindi niya ako tiningnan pero nakita kong namumugto ang mga mata niya. Dumiretso siya sa kama at dumapa uli roon. Gusto ko siyang tabihan at yakapin uli pero emotionally drained siya. Hinayaan ko siyang magpahinga; she needed it.
Pinagmasdan ko lang siya at kahit nahihirapan ang loob ko, ang konsuwelo ko na lang sa sarili ko ay nariyan pa rin siya. Hindi pa huli sa amin ang lahat. Darating din ang panahon na hindi na kami parehong mahihirapan. Maaari pa kaming maging masaya. Someday. Basta hindi niya ako iwan. I would spend the rest of my life convincing her that I truly loved her if I had to.
Past midnight na at mahimbing na ang tulog ni Sherrie nang tumayo ako. May kailangan akong gawin. Pumunta ako sa study at may tinawagang mga tao. Makalipas ang mahigit dalawang oras ay ginising ko si Sherrie.
"Cherie, wake up." Hinila ko siya pabangon.
Pupungas-pungas na tiningnan niya ako. Marahil dala ng antok kaya hindi niya naalala na galit siya. "What time is it?"
"Three a.m. We need to get changed." Inalalayan ko siya sa pagbaba ng kama. Dinala ko siya sa walk-in closet. Inabot ko sa kanya ang isang knee-length white dress at ipinasuot iyon sa kanya.
"Why are we doing this? Bakit tayo nagpapalit ng damit nang ganitong oras? Ano na naman ba ang naiisip mo this time, Riq?" she complained.
"We're getting married, cherie."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Fifty-Nine
Sherrie
What did Riq say? We were getting what?
"Ano?" tanong ko sa kanya.
"Papakasalan na kita, cherie," tugon niya habang ibinubutones ang harapan ng shirt niya. Tumingin siya sa magulo pang buhok ko. Inayos niya iyon ng mga kamay niya.
"N-nagbibiro ka ba?"
"No. We're really getting married."
"Now?" tanong ko na naman. Panaginip lang ba ito? Baka nga tulog pa ako.
"Now," he confirmed. "Lumabas na tayo. They're waiting for us."
Sinong "they?" my mind asked. Hinila ako ni Riq sa kamay at napasunod ako sa kanya. Nasupresa ako nang makitang may mga tao sa living room. Isang may-edad na lalaki, isa pang lalaking mukhang kagalang-galang at ubod ng guwapo, at si Mina.
Mukhang antok na antok pa iyong matandang lalaki pero nang makita niya si Riq ay nagkaroon ng malapad na ngiti sa mga labi niya.
"Thank you for coming over on such short notice, Judge Romero."
"De nada, Riq. It's my honor."
Isa siyang judge? Wait a minute... Totoo talaga ito? Hindi nagbibiro si Riq at hindi rin ako nananaginip? Parang masyadong totoo ang lahat para maging panaginip lang. In fact, ramdam na ramdam ko ang lamig sa tingin ni Mina sa akin.
"Thank you also, Tito Harvey," sabi naman ni Riq sa guwapong lalaki.
Siya pala si Tito Harvey ni Riq. Ang dating CEO ng DMGC. He exuded a quiet kind of strength and confidence.
"I'm glad you called me up and asked me to be here." Tumingin rin siya sa akin at ngumiti. Hesitantly, I smiled back.
"Dala mo na?" baling ni Riq kay Mina.
"Yes," wika ni Mina.
"Simulan n'yo na ang kasal namin, Judge," sabi ni Riq. Hinigpitan niya ang hawak sa kamay ko nang maramdaman niya ang paghila ko roon.
"Riq, wait," natatarantang sabi ko. Parang iikot ang ulo ko dahil sa mga nangyayaring hindi ko inaasahan. Hindi ako pinansin ni Riq. Inutusan na uli niya ang judge na simulan ang private impromptu ceremony. Nandoon pala si Mina at ang Tito Harvey ni Riq para maging witness sa kasal namin. Kasal... Ikinakasal kami ni Riq... Oh boy, ano ba ito?
Tiningnan ko si Riq. Seryoso siya, halata ang determinasyon na tapusin ang seremonyas na iyon. Ilang ulit ko siyang binulungan na mag-usap muna kami pero parang wala pa rin siyang naririnig. Ang judge naman, nahahalata na rin ang pagiging reluctant bride ko pero mas minabuting magbulag-bulagan. Ugh! Magkano kaya ang ipinangakong ibabayad sa kanya ni Riq? O baka hindi pera ang usapan. Baka eager lang siyang makagawa ng pabor para sa isang Delhomme. Ilang tao ba sa Pilipinas ang maaaring makapagmalaki na may utang-na-loob sa kanila ang Delhomme family?
"Do you have the rings?" tanong ni Judge Romero.
Inilahad ni Riq ang kamay niya kay Mina. Inilagay ni Mina sa palad ni Riq ang isang maliit na kahon. Binuksan iyon ni Riq. May dalawang singsing roon, isang pambabae at panlalaki.
Kinuha ni Riq ang pambabaeng singsing na may maliliit na blue diamonds sa paligid. It was simple yet elegant and beautiful, gaya ng lahat ng gamit na ibinigay ni Riq sa akin.
Tiningnan niya ang mukha ko bago isinuot sa daliri ko ang singsing. Tulalang pinagmasdan ko iyon.
Inilagay naman ni Riq sa palad ko ang isa pang singsing na mas malapad at plain white gold. Nakuha ko na kailangan ko ring isuot iyon sa kanya. Reluctantly, inilapit ko iyon sa daliri niya. Hawak-hawak niya ang kamay ko, mas mukhang nais manigurong tatapusin ko ang pagsuot ng singsing sa kanya kaysa ginagabayan ako. Nang matapos na, tulala uli na pinagmasdan ko ang mga kamay namin. Kahit hindi ko tinitingnan ang mukha ni Riq, alam ko na ganoon rin ang ginagawa niya.
May simbolo na sa mga kamay namin na kasal na kami.
Naulinigan kong may sinabi uli si Judge Romero. "Kiss" lang ang rumehistro sa pandinig ko. Riq raised my chin. Sobrang liwanag na ng mukha niya. And his smile... hindi ito ngiti ni Riq, kundi ni Enrique.
"Good morning, Mrs. Delhomme," he said, bago mabilis na lumapat sa mga labi ko ang mga labi niya at binigyan ako ng makapugto-hiningang halik. Ipinulupot niya sa akin ang mga braso niya.
Tumawa nang malakas ang judge at sinabi kung gaano ka-romantic ang kasal na iyon. It was obvious na sumisipsip pa rin siya kay Riq. Ihiniwalay ko ang mga labi ko kay Riq. Inilayo niya ang mukha sa akin pero hindi pa rin ako binibitiwan. Nakatingin pa rin siya sa akin, nag-iilaw ang mga mata, gaya ng isang bata na hawak-hawak ang pinakamahalagang bagay para sa kanya. Inalis niya lang ang tingin sa akin nang may iabot sa kanya ang judge na papeles. Pinirmahan niya iyon pagkatapos ay ipinasa sa akin. "Sign it, cherie." "Uh..."
"Sign it, please," he pleaded.
Si Enrique pa rin ang nakikita ko sa mukha niya. Iyong lalaki na hirap akong tanggihan. Wala sa sariling pinirmahan ko ang papeles. Ibinalik niya iyon sa judge. "Congratulations," bati sa amin ng Tito Harvey ni Riq. Kinamayan niya si Riq. Nang ako na ang kinamayan niya, medyo pinisil niya ang kamay ko, as if reassuring me. "Riq will make you happy. I'm sure of that," he said and smiled at me.
Napatango na lang ako sa sinabi niya.
"Congrats, Riq," sabi ni Mina. She looked defeated and unhappy. Tumingin rin siya sa akin. "Sherrie."
Tumango lang din ako sa kanya. I didn't know what to tell her. Hindi nga siguro niya ako lantarang pinapakitaan ng hindi maganda tuwing magkaharap kami, but I know that she didn't like me for Riq.
The next thing I knew, wala na ang mga tao sa living room. Kami na lang uli ni Riq ang naiwan sa penthouse.
"I'll pack our things," he said.
"Huh? For what?"
"Our honeymoon, cherie. Mag-a-out of town tayo for at least three days. Ipinahanda ko na ang cottage na pinuntahan natin sa Subic noon. I'll be back."
Pumunta siya sa master bedroom. Five minutes lang ay binalikan na niya ako dala ang isang bag. Umupo siya sa harapan ko. Hinawakan niya ang paa ko para isuot sa akin ang magandang pares ng sandals na dala niya. Ngayon ko lang namalayan na nakapaa pala ako. Ikinasal ako nang nakapaa.
"Let's go," sabi niya pagtayo niya. Lumabas kami ng penthouse. Sa elevator, binanggit niya na originally ay sa Europe niya gustong mag-honeymoon kami pero wala pa raw akong European visa. Aayusin raw namin ang visa ko sa susunod na mga araw para kapag maisipan naming pumunta ng Europe, ipapahanda na lang niya ang private jet niya.
Halos hindi ako nakikinig sa kanya dahil nahihilo pa rin ako sa mga nangyari pero sa huling sinabi niya ay napatingin ako sa kanya.
"You have your own private jet?"
"We own it, Sherrie. You're my wife now."
Napakurap-kurap ako. Ako, may pag-aaring private jet?
Paglabas namin ng Abbey Tower ay nakaabang sa amin doon si Raye. Ibinigay ni Raye kay Riq ang susi ng white Ferrari. Pagkatapos ay binuksan nito ang pinto sa passenger's seat para sa akin para makapasok ako sa sasakyan. Riq slid into the driver seat. Ikinabit niya sa akin ang seat belt ko bago niya pinatakbo ang sasakyan. "Hindi kayo masyadong nakapag-usap ni Tito Harvey. But what's your impression of him? Did you like him?" he asked me.
"He seems like a kindhearted man." Nakita ko iyon sa mga mata ng Tito Harvey niya kanina. He was a powerful businessman, but not cunning. May puso.
"Riq will make you happy. I'm sure of that," he'd told me a while ago. Kilala ba niya ako? Nang tinitingnan niya ako kanina, pakiramdam ko ay may mga alam na siya sa akin.
"He is," sabi ni Riq. "Siya ang taong pinakapinagkakatiwalaan ni Dad. He's already like an uncle to me. Hindi lang niya ako binibigyan ng advise sa paggawa ng business decisions, he also provides me with emotional support."
Habang nagsasalita siya ay tiningnan ko ang singsing sa daliri ko. Hindi maaaring totoo ito, right? I couldn't be married to Riq. Baka palabas lang ang ceremony kanina. Another setup. Pinapaniwala niya ako na ikinasal kami pagkatapos... pagkatapos...
"Cherie."
Na-realize ko na may sinasabi si Riq sa akin pero hindi ako nakikinig. "Huh?"
"Sleepy? You can sleep if you want, cherie. Gigisingin kita kapag nakarating na tayo roon."
I nodded. Sumandal ako sa upuan at pumikit pero hindi naman ako natulog talaga. Patuloy pa rin sa pagtakbo ang isip ko.
Mabilis lang ang naging biyahe namin palibhasa'y madaling-araw pa lang. Isang oras lang, narating na namin ang Subic. Dumilat ako nang pahintuin ni Riq ang Ferrari. Nasa harapan na kami ng isang pamilyar na beachfront cottage.
"Damn. You're awake. May plano pa naman ako kung paano ka gigisingin."
Wala akong naging reaksiyon sa biro niya. Napakagaan ng mood niya, while I still didn't know what to think. Or believe. Is this real or not?
Siya rin ang nagkalas ng seat belt ko. Pumasok kami sa cottage. Wala iyong masyadong ipinagbago. May naramdaman akong tuwa sa dibdib ko nang tumapak kami sa loob.
"Ang tagal ko nang pangarap na magpunta uli rito kasama ka. Three years na mula nang binili ko ang property na ito, pero ngayon lang nangyari ang pangarap ko."
"Binili mo na ito?" ulit ko.
"Yes, cherie."
"Itong cottage o kasama ang beach?"
"Kasama ang beach."
Wow. He bought this place. Dahil ba sa memories namin rito, o gusto niya lang talaga ang cottage na ito? I couldn't decide. Sa ngayon, ayoko munang mag-assume habang magulo ang isip ko.
"Gusto mo ba na bumalik sa pagtulog o gusto mong mag-breakfast, cherie? Maghahanda ako."
"Gusto kong pumunta sa beach," tugon ko.
"Madilim pa sa labas."
"This is a private property. Safe naman siguro."
Tila napilitan lang siyang pumayag. Lumabas ako ng cottage. Naglakad ako sa dalampasigan. Hindi naman masyadong madilim dahil malaki ang buwan sa langit.
Umupo ako sa buhangin. Hindi ko masyadong makita ang dagat pero naririnig ko ang mga alon. Wala pa akong fifteen minutes na napag-iisa, naramdaman ko nang palapit si Riq. Hindi na ako nagulat pa. May ibinalabal siyang shawl sa likod ko bago umupo sa tabi ko.
"Thirty minutes na lang, sunrise na. Hintayin natin," he said. May namagitan sa aming saglit na katahimikan bago siya muling nagsalita. "I'm sorry kung pinilit kitang pakasalan ako, cherie. Ito ang naisip kong pinakamabisang paraan para mawala ang takot natin pareho. Naniniwala ka na pinaglalaruan kita, well I'm not, at ang pagbibigay ko sa iyo ng pangalan ko ang patunay. Natatakot naman akong iwan mo ako, lalo na ngayon, kaya itinali na kita sa akin."
"Legally binding ba ang kasal na iyon?"
"Of course, it's legal. Ipa-file ni Judge Romero ang papers sa munisipyo."
"Kapag hindi niya na-file, parang walang nangyaring kasal." Is that Riq's plan?
"He's a dead judge kapag wala siyang naibigay sa ating marriage certificate. But I don't think na hindi niya iyon aasikasuhin. Kapag nakuha ko ang marriage certificate natin, alam mo ang gagawin ko? Magpapagawa ako ng blow up copy at ipapa-frame ko." He was smiling.
"Don't be ridiculous, Riq."
"I'll really do it. Para maaalala mo palagi na mag-asawa na tayo."
"I can contest the validity of our marriage, you know. Like you said, pinilit mo akong pakasalan ka. Ground for annulment iyon."
Hindi na siya nakangiti nang sumagot. "Oh you can try. But do you think na papayag akong mapawalang-bisa ang kasal natin? Never, cherie. You're Mrs. Enrique Delhomme now, tomorrow and for all eternity."
Hinila niya ako sa katawan niya. Nabalot ako ng init niya. Kahit hindi ko pa rin alam kung pagkukunwari pa rin ang lahat ng ito, isa lang ang alam ko: noon at ngayon, gusto ko na makulong sa mga bisig niya na gaya nito.
"Aayos rin ang lahat sa atin, cherie," wika niya sa mas masuyo nang tinig. Hinawakan niya ang buhok ko. "The worst has already come to pass. We're approaching that happily ever after. I swear, I'll do anything to get us there."
Tumingin ako sa dagat. Unti-unti nang lumalabas ang araw. Nang una kaming pumunta rito, sunset ang pinanood namin. Ngayon, sunrise. Maybe it was a good sign. Yeah, maybe. Gusto ko ring umasa na may happy ending kami.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty
Riq
Tinabihan ko si Sherrie sa maliit na table sa kusina. Kinakain niya ang breakfast na niluto ko. Kanina ay natulog uli kami. Yakap-yakap ko siya habang nakatalikod siya sa akin. Nagising ako bandang ten a.m. Naghanda ako ng brunch. Nang matapos iyon ay gising na siya kaya inaya ko na siyang kumain.
She was very quiet. I know she was still mad at me, at deserved ko iyon. Malaki ang naging kasalanan ko sa kanya. I'd caused her pain for years. Pero desidido akong bumawi sa mga pagkakamaling nagawa ko. "Huwag puro chicken salad ang galawin mo, cherie. Kumain ka rin nito." Nilagyan ko ng slice ng lasagna ang pinggan niya.
"Thanks."
"You don't have to thank me kapag pinagsisilbihan kita. Asawa kita. Natural lang na gawin ko iyon." Idinampi ko ang mga labi ko sa pisngi niya. Itinulak niya ako. "K-kumain ka na rin."
Nalungkot ako sa pag-iwas niya sa halik ko. Iniisip ba niya ang mga babaeng dumaan sa buhay ko nang panahong magkalayo kami?
"Cherie, hindi ko itinatanggi, I've slept with other women. Pero maniwala ka, hindi iyon nangangahulugan na hindi kita mahal o attracted ako sa kanila. It's just that... nang magkahiwalay tayo ay naging mas matindi ang insecurities ko. Success, material things, women, ilan lang iyon sa mga ginamit ko para hindi ko maramdamang unwanted and worthless ako. I thought you chose to abandon me, cherie. Naghanap ako ng solace sa ibang babae. Pero hanggang doon lang iyon. Sa kama lang ang namagitan sa amin. Hindi ako naging sa kanila kahit kailan. Sa iyo lang ako, cherie. My heart, my soul, my everything. All yours."
Hindi siya tumugon. Nakatuon lang siya sa pagkain niya. Ang hirap maka-penetrate sa pader na iniharang niya sa paligid niya. But I guessed it only meant that I had to try harder.
Ngumiti ako. "Since nandito na rin tayo sa Subic, gusto mong mamasyal rito pagkatapos nating kumain, cherie?"
"Ocean Adventure? Seriously, Riq?"
"What? Ayaw mo rito? Nakapunta ka na ba rito?"
"Hindi pa."
"Good. Mag-e-enjoy ka rito."
She gave me a look that said "I seriously doubt it."
"Tingin mo ba, mga bata tayo?"
"No. Pero may mga couple rin na nagde-date rito." "This is so corny!" Natatawang inabot ko ang kamay niya. Marami kaming ibang puwedeng puntahan pero pinili ko ang lugar na ito dahil gusto ko na maging magaan ang atmosphere sa pagitan namin. Saan pa ba mangyayari iyon kundi sa lugar na maraming bata at puwede kaming magkunwari na mga bata rin kami?
"C'mon. Don't be such a spoilsport, cherie." Pinisil ko ang ilong niya. Nakangiting pinalo niya ang kamay ko. Parang may nawalang isang toneladang bigat sa dibdib ko nang makita ang magandang ngiti niya. "Niloloko mo lang ako. Hindi talaga tayo dito pupunta. Tama ba ako?"
Ipinaikot ko ang mga braso ko sa beywang niya. I squeezed her. "Sorry, but you're wrong, cherie. Dito ko talaga gustong makipag-date sa iyo."
"Akala ko pa naman, sophisticated billionaire businessman ang kasama ko. 'Tapos dito lang ako dadalhin."
"Ibibili naman kita ng souvenir T-shirt, saka 'yong stuffed toy na dolphin."
She threw her head back and laughed. Parang musika sa pandinig ko ang tawa niya. Tinakpan niya ang bibig nang makitang pinagtitinginan kami ng mga taong dumaraan. "Halika na nga," she said.
Naglibot kami sa Ocean Adventure. Nanood kami ng dolphin and sea lion show. Kahit nako-corny-han siya kanina sa idea ko, ngayon ay nakikita ko na nag-e-enjoy siya. Tuwang-tuwa rin siya sa mga makukulay na fishes sa aquarium.
And like I promised, bago kami umalis ay pumunta kami sa gift shop. Dumampot ako ng dolphin stuffed toy. Hindi ko maiwasang may maalala.
"Gustong-gusto kong magkaroon nito nang bata ako," I told her. "Pangarap kong pumunta rito kasama ang biological mother ko noon. In fact, madalas ay iyon ang birthday wish ko sa kanya. Pero hindi niya ako pinagbigyan. This is also the first time na nakapunta ako rito, cherie."
Natahimik si Sherrie, tila hindi alam ang isasagot sa sinabi ko. Then dumampot rin siya ng dolphin stuffed toy. "Dalawa na ang bilhin mo. Isa sa iyo at isa sa akin."
Tumingin ako sa kanya. Then I smiled. Agad kasing nawala ang lungkot na naramdaman ko kanina. Suddenly, wala nang halaga ang pagbigo sa akin ng biological mother ko noong bata ako. Kasama ko naman ngayon rito si Sherrie.
Pag-alis namin ng Ocean Adventure, pumunta kami sa isang restaurant. May view iyon ng dagat. Puro seafood ang inorder namin.
Inilapit ko kay Sherrie ang binalatan kong hipon. Isinubo niya iyon. "May magandang resort-hotel na malapit rito. Gusto mo ba na doon tayo magpalipas ng gabi, cherie?"
Umiling siya habang ngumunguya. "Okay lang sa akin sa cottage."
Na-disappoint ako. Kung pumayag siya sa suggestion ko na mag-hotel kami, I would have taken that as a sign na okay lang sa kanya na may mangyari uli sa amin. Pero tumanggi siya. Baka ayaw pa niya.
Isipin ko pa lang na kailangan ko uling pagkasyahin ang sarili ko sa pagyakap lang sa kanya mamayang gabi, nagpoprotesta na ang buong katawan ko. It was our honeymoon. I wanted to make love to my wife, damn it. Pero hindi ko naman iyon maipilit sa kanya dahil malaki ang kasalanan ko.
Inilayo ko na lang ang isip ko sa sex para hindi madagdagan ang frustration ko. "Darating ang family ko two days from now, pagbalik natin sa Manila," I informed her.
Napatingin siya sa mukha ko. "Buong... family mo?"
"Yes. My parents and my siblings. Tinawagan ko ang parents ko kanina, bago tayo ikinasal. I told them na hindi ko na sila mahihintay na makarating rito bago kita pakasalan. Naintindihan naman nila ako. Sinabi ko na lang sa kanila na pumunta sila ng Pilipinas pagkatapos ng honeymoon natin. Para ma-meet mo sila formally. I also want your father to meet my parents. Makakausap mo ba ang papa mo para i-meet niya ang parents ko?"
"H-hindi naman siguro tatanggi si Papa." She looked overwhelmed.
"Alam ko na masyadong mabilis ang kasal natin, cherie. Kaya gusto ko na magpakasal uli tayo. This time, a church wedding. Iyon ang gusto ko na pag-usapan natin kasama ng parents ko at papa mo kapag nagkita-kita tayo. Gusto ko na makita kang nakasuot ng magandang wedding gown. Gusto ko na makita kang naglalakad sa church aisle palapit sa akin." I smiled tenderly at her.
She looked uncertain. Still, she nodded. It was enough for me. Kahit alam kong hindi niya agad makakalimutan ang kasalanan ko, sapat na sa akin na handa siyang magpatianod sa mga gusto kong mangyari para sa aming dalawa. Because she loved me. Ngayon ko lang nalalaman kung gaano niya ako kamahal. Pagdating sa akin, palagi siyang handang sumugal sa kabila ng mga agam-agam niya.
I stroked her cheek with my fingertips. "I love you, Mrs. Sherrie Delhomme."
Again, nasa mga mata niya ang pagdududa. But she gave me a smile anyway bago niya muling itinuon ang atensiyon sa pagkain.
Sakay na kami ni Sherrie ng Ferrari pabalik sa cottage namin nang tumawag si Mina.
"Mina," automatic na sagot ko. Nang mapatingin ako kay Sherrie sa tabi ko, saka ko naisip na hindi ko dapat sinagot ang tawag ni Mina. Ayokong isipin ng asawa ko na inaalala ko ang mga business na iniwan ko sa Metro Manila habang nandito kami sa Subic kaya ko tinanggap ang tawag ni Mina.
"Riq—"
"I'm driving, Mina. I can't talk right now. Pagbalik ko na lang."
"Wait, Riq! This is important. Pumunta rito ang grandparents mo. Hinahanap ka nila."
Kumunot ang noo ko. "My grandparents?" Impossible.
Kaninang madaling-araw ko lang nakausap ang parents ko para i-inform sila sa kasal namin ni Sherrie. Kung sinabi nila iyon sa parents ni Dad, hindi pupunta agad ang mga ito sa Pilipinas dahil nasa honeymoon kami ni Sherrie. Same sa parents ni Mommy Sophie. Hindi nila ako pupuntahan kung alam nilang nasa honeymoon ako.
"Nakausap ko sina Mr. and Mrs. Valle. Mahalaga raw na makausap ka nila."
Valle. Fuck. I didn't like this. Whatever was coming, I didn't need it. Inaayos ko pa ang situwasyon namin ni Sherrie, I had no time for the Valles. They never wanted me in their lives before, and I sure didn't want them in mine now.
"We're busy. I'm hanging up now."
"Sinabi ko sa kanila kung nasaan kayo!"
"You did what?" sigaw ko kay Mina.
"Sorry, Riq. I think kailangan mong marinig ang sasabihin nila. Papunta na sila diyan. Meet with them." May binanggit siyang pangalan ng hotel restaurant sa Subic.
Nag-decide siya sa sarili niya para sa akin? The hell? Kailan pa siya naging parent ko?
"Wala akong time sa kanila. And we'll talk pagbalik ko diyan, Mina." Hindi ko gusto ang ginawa niyang pagdedesisyon para sa akin. I ended the call bago ko ibinato sa dashboard ang cell. "What about your grandparents? What's wrong, Riq? Why are you mad?" nag-aalalang tanong ni Sherrie.
"Oh it's nothing, cherie. Parents ng biological mother ko lang ang tinutukoy ni Mina, not my Dad's." Right. Iyon lang sila. Parents ng taong nagsilang sa akin, but not my grandparents. Nasa Romania ang totoong grandparents ko.
"Nakikipagkita ba sila sa iyo?" she figured out.
"Yeah. Pinapunta sila rito ni Mina dahil may importante raw silang sasabihin sa akin. Pero hindi tayo makikipagkita sa kanila. Babalik na tayo sa cottage."
"Pero hindi ba mas maganda kung malaman mo kung ano ang sasabihin nila sa iyo?"
"No. Hindi ako interesadong malaman anuman iyon."
"You're just saying that."
"No, I'm not, cherie. I really don't care. Wala silang lugar sa buhay ko, at sila ang may kagagawan n'on. Iyon ang gusto nila sa simula pa lang. And if they're nothing in my life, then there's nothing they can say na puwedeng magkaroon ng halaga sa akin."
"You don't know that. Hindi mo pa naririnig ang sasabihin nila. What if... hihingi sila ng tawad sa iyo?"
"I don't think so. Ang pinag-uusapan namin dito ay mga tao na hindi nagpakita sa funeral ng sarili nilang anak."
Sherrie's lips parted. "Yes, wala sila roon, cherie. Umalis sila ng bansa nang masangkot sa maraming eskandalo ang biological mother ko at ang asawa niya. Nang mamatay ang biological mother ko, tumanggi silang umuwi para dumalo sa funeral dahil hindi pa rin nila ito napapatawad sa mga kahihiyang ibinigay sa apelyido nila."
"Still, kadugo mo pa rin sila. Wala rin namang mawawala sa iyo kung pakikinggan mo ang sasabihin nila."
"Hindi sa nagmamatigas ako, cherie. Hindi rin ako gumaganti. Handa akong harapin sila kahit wala akong pleasant memories sa kanila. Pero hindi ngayon. It's our honeymoon."
"It's fine with me. Sandali lang naman iyon. Mas maganda rin kung matapos na iyon para hindi na natin iisipin sa susunod na mga araw kung ano ang kailangan nila sa iyo."
I sighed. Hindi pa rin ako sang-ayon sa kanya, pero hindi ko rin siya matanggihan. "Alright," nasabi ko na lang.
Nauna kami ni Sherrie sa private room sa hotel restaurant na sinabi ni Mina kanina. Twenty minutes kaming naghintay bago dumating ang parents ng biological mother ko. Tatayo sana si Sherrie nang makita sila as a sign of respect pero pinigilan ko siya sa braso.
Lumapit sila sa table na kinaroroonan namin. Aside from the fact that they looked older, wala akong nakitang ibang pagbabago sa itsura ng parents ng biological mother ko. Stoic pa rin ang mukha nila, you would wonder when was the last time they smiled. "Sit down," pormal na sabi ko.
Umupo sila. Tumingin sila kay Sherrie.
"Your assistant told us that you got married this morning," Mrs. Valle said.
"Yes. This is my wife Sherrie." Ipinaikot ko ang braso ko sa beywang ni Sherrie na nakatikom ang bibig at halatang nailang na bigla dahil sa nanunuring tingin na ibinibigay sa kanya ng mag-asawang Valle. Mukhang ngayon niya na-realize na kung hindi boto sa kanya ang biological mother ko noon, imposible ring magustuhan siya ng parents nito. "Sherrie...?" tanong uli ni Mrs. Valle. They wanted to know kung galing sa prominenteng pamilya si Sherrie dahil masyadong mahalaga sa kanila ang pangalan ng isang tao.
"Sherrie Delhomme. Para saan ang meeting na ito?" I asked.
Mas pumormal ang mag-asawang Valle. "Wala na ang mommy mo. You're a Valle. Take over the family business, Enrique. We'll give the Valle Group to you as your inheritance. Ang nais lang namin ng asawa ko ay ayusin mo ang takbo ng kompanya," Mr. Valle said.
"My mom is still very much alive and no, I'm not interested," flat na sagot ko.
Sa kauna-unahang pagkakataon, kinakitaan ko sila ng emosyon: surprise. Dahil businessman ako, akala siguro nila ay tatanggapin ko agad ang alok nila. But no, hindi talaga ako interesadong tumanggap ng kahit ano na galing sa kanila. "We're worth twenty billion," Mr. Valle said.
"Pesos?" Ngumisi ako. "Yeah. Not interested. Sorry." I stood up. Inalalayan ko si Sherrie sa pagtayo. "Tutuloy na kami ng asawa ko."
"Isa kang Valle, Enrique. Valle Group is your birthright." Ngayon, ipinagpipilitan nila sa akin ang karapatan ko bilang Valle samantalang dati ay inabandona nila ako? Nais kong mapailing. "Maaaring kalahati ng dugo ko ay Valle, but that doesn't make me one of you. I'm my parents' son. I'm one hundred percent Delhomme. Let's go, cherie." Tuluyan na kaming lumabas ng private room ni Sherrie.
"Are you okay?" she asked me.
"Of course. You're the one who looks upset, to be honest."
"Not upset. Just... I don't know. Bakit kahit ipinapamana nila sa iyo ang company nila, pakiramdam ko hindi nila iyon ginagawa dahil apo ka nila?"
"Dahil iyon talaga ang totoo. Ibinibigay lang nila sa akin ang Valle Group para mapabango uli ang pangalan ng Valles. Hindi sila masaya sa mga eskandalong naugnay sa pangalan nila. Pinakamahalaga sa kanila ang reputasyon nila, mas mahalaga kaysa sa pamilya o mga pag-aari nila."
"And... okay ka lang talaga?" tanong uli niya. Nagtataka siguro siya kung bakit hindi ako masyadong apektado.
"Yes, cherie. Kahit isang segundo, hindi ako umasa na humiling silang makipagkita sa akin bilang grandparents ko. I know they don't love me, will never love me, and that's fine with me." Kinuha ko ang kamay niya at dinala sa mga labi ko upang halikan. "Alam ko kung kaninong pagmamahal lang ang kailangan ko sa buhay ko at ang handa kong ipaglaban ng patayan. My family's love. And then yours."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-One
Sherrie
Sandali pa lang akong nakakatulog, nagising na ako. Tiningnan ko si Riq na nahihimbing sa tabi ko. Ewan ko kung maaawa ako sa kanya. Kanina kasing paghiga namin, pumihit uli ako patalikod sa kanya bago pa siya makapag-initiate na may mangyari sa amin. Narinig ko na lang siyang nagbuntonghininga bago niya ako niyakap at nag-goodnight.
Ang sabi niya, gusto niyang magpakasal kami sa simbahan. Pero hindi ko maiwasang matakot na baka may plano na naman siya. Nakita ko ang sarili ko na naghihintay sa kanya sa church. I saw myself being jilted again, crying for months and months again. Yet, mayroon ding parte ko na itinutulak akong paniwalaan ang eksplanasyon niya kung bakit hindi niya nagawang makipagkita sa akin sa chapel five years ago. Gustong paniwalaan ng puso ko na totoong minahal niya ako noon, na mahal pa rin niya ako hanggang ngayon. Ang problema lang, sa tuwing pinapakinggan ko ang puso ko, sa bandang huli ay nalalaman ko na nagkamali ako. Because my heart was stupid. Foolish. Hopeless.
Humarap ako kay Riq. Mukha siyang inosente kapag tulog siya. And lately, nababawasan na ang dating niya na parang fallen angel. Pero dapat ko rin bang paniwalaan ang pagbabagong nangyayari sa kanya? Paano kung ginagawa rin lang niya iyon para mas madali akong mahulog sa patibong niya? Inakala ko rin noon na inosente siya, na totoo ang lahat ng ipinakita niya. Baka mabaliw na ako kapag nalaman kong pinaglaruan lang uli niya ako.
He stirred in his sleep. Hinila niya ako at ibinaon ang kanyang mukha sa leeg ko, hinalikan ako roon habang tulog pa rin siya. Lalayo sana ako pero dinaganan niya ako.
"Riq!"
But he was still asleep. Sinakop ng kamay niya ang dibdib ko at pinisil. "Cherie."
He was grinding his pelvis against my inner thighs. Matigas ang pagkalalaki niya. Awtomatikong nag-init ang katawan ko. Hinagilap ng mga labi niya ang mga labi ko. My lips met his, and I kissed him back.
Nakita ko na lang na unti-unting bumukas ang talukap ng mga mata niya. Natigilan siya, tila nalilito sa kanyang ginagawa, pero nang rumehistro iyon sa kanya, nawala ang antok sa mga mata niya at napalitan ng nakakapasong init.
Sinapo ng kamay niya ang mukha ko at pinalalim niya ang paghalik sa akin, kulang na lang ay paabutin sa lalamunan ko ang dila niya. I loved it. I sucked on his tongue. Lalo niya iyong ibinigay sa akin habang patuloy siya sa pagkiskis ng pagkalalaki sa pagitan ng mga hita ko.
"Cherie. My cherie. Mon amour," he murmured. May urgency na pinagtatanggal niya ang pantulog ko. Pinaghiwalay niya ang mga hita ko at ipinosisyon ang ulo niya sa pagitan niyon. Inilagay niya ang mainit na bibig sa pagkababae ko.
Kumapit ako sa buhok niya. Nakalapat ang flat na bahagi ng dila niya sa hiwa ko, pinadadaanan ang basang laman na nasa loob. Nanginig ang katawan ko dahil sa malakas na kuryenteng kumalat doon sa bawat hagod ng dila niya sa kaselanan ko. Kinuyom ko ng palad ang bedsheet.
Ah God! sigaw ko sa isip. Who invented this type of foreplay? Ito na yata ang pinakanakakabaliw na maaaring maranasan ng isang babae, lalo na kung napakagaling ng lalaking gumagawa n'on sa kanya.
Bumaba ang dila ni Riq sa lagusan ko at pinanghimasukan iyon. Napaungol ako, happy to have a part of him filling me down there. Pinaikot-ikot niya ang daliri sa ibabaw ng sensitibong clit ko, while his tongue stroked my hot center, at hindi ako makapaniwala sa lalim na nararating niyon sa loob ko.
Itinaas-baba ko ang balakang ko, sinasabayan ang pag-ulos ng dila ni Riq. It felt so good. Para na talaga akong itinutulak sa masarap na pagkabaliw. Nang bumilis ang galaw ng daliri niya sa clit ko ay napaliyad ako nang husto.
"Yes! Yes!"
Ramdam ko na nais niyang makarating ako sa sukdulan kaya hindi ko na pinigilan ang sarili ko. Nang napakatindi na ng tensiyon sa sentro ng katawan ko, hinayaan kong sumabog ako sa bibig niya. Kasabay ng malakas na pag-ungol ko ay naririnig ko ang paghigop ni Riq sa orgasmo ko. Para siyang uhaw na uhaw roon.
Bumagsak muli sa mattress ang pang-upo ko nang matapos ang pag-abot ko sa sukdulan. Huminga ako nang sunod-sunod. Riq's face was still buried between my thighs, hinahagod pa rin ng dila ang buong kaselanan ko. I smiled with my eyes closed. Para kasing hindi na siya titigil sa ginagawa.
Mayamaya ay gumapang ang bibig ni Riq paakyat sa puson, tiyan at dibdib ko. He cupped my breasts and kneaded them with his palms. "I love these breasts. So full. So round."
Ikiniskis niya ang mukha sa dibdib ko, then isinubo ang isang nipple ko, sinipsip-sipsip iyon. Kapagkuwan ay ibinuka niya ang bibig at lalong ipinasok roon ang dibdib ko. Inulit niya iyon sa kabilang umbok ng dibdib ko. Nag-init na naman ang puson ko habang pinanonood siya. Nag-angat siya ng mukha at hinalikan ako sa mga labi. Nalasahan ko pa ang sarili ko sa bibig niya. Mas pinag-init lang niyon ang pakiramdam ko.
"Let me make love to you, cherie. I missed making love to you," sambit niya sa nakikiusap na tono.
Bilang tugon ay inabot ko ang waistband ng loose pants niya at ibinaba iyon. Hindi ko na rin kayang ipagkait sa sarili ko ang pangangailangan ng katawan ko. I needed him inside me. Filling me, riding me, possessing me.
Hinawakan ko ang pagkalalaki niya. Napakatigas niyon. I didn't think he'd ever been that hard. Nararamdaman ko sa palad ko ang malakas na pintig sa mga ugat ng kahabaan niya. Pahaplos na itinaas-baba ko ang kamay ko sa kanya.
"Ah shit," he hissed, halata ang pagpipigil. Inilapit ko ang pagkalalaki niya sa kaselanan ko, ikiniskis ang makinis na korona niyon sa akin. Napamura na naman siya. Umungol naman ako habang ginagamit ang kahandaan niya upang paligayahin ang sarili ko. My back arched, my eyelids became heavy. Iginiling ko ang balakang ko, kagaya ng pagpapaikot ko sa pagkalalaki niya sa kaangkinan ko.
May namuong pawis sa noo niya, bakas sa mukha ang paghihirap na kontrolin ang sarili. "Cherie, please," he pleaded.
Itinutok ko ang pagkalalaki niya sa lagusan ko. "Take me now."
Mabilis na bumaon siya sa akin. May tumawid na maluwalhating sensasyon sa buong katawan ko. "Ah Riq," I moaned.
"Cherie." Nakatingin siya sa mukha ko habang atras-abante ang balakang niya, paulit-ulit akong pinupuno. I writhed underneath him.
"Oh God. You're so hard."
"It's been so long." "Two days?" Gusto kong matawa.
"Two freaking long days." Binasa niya ng dila ang daliri niya bago pinaikut-ikutan ang nipple ko. "Do you like this?"
"Yes."
Mas pinagdikit niya ang pang-ibabang katawan namin at ginawang paikot ang galaw ng balakang niya. Napayakap ako sa kanya. "You like this too, cherie?"
"Yes." Ipinaikot ko rin ang balakang ko, sinasabayan siya. Hinaplos ko ang malapad na likod niya pero nagpigil na kalmutin siya dahil sa mga pasa niya. Ibinaon niya ang mukha niya sa leeg ko. "I can't believe you're really my wife now, cherie. You don't know how happy that makes me."
Bigla siyang bumangon at hinubad nang tuluyan ang loose pants niya. Umupo siya sa ibaba ko, his thighs splayed wide. Hinila niya ako padiin sa kanya at itinaas ang kaliwang binti ko sa balikat niya bago nagpakawala ng sunod-sunod at malakas na pagbayo sa loob ko. I gasped. Kahit malaki at marahas siya ay hindi ako nasasaktan. Handang-handa ako na tanggapin ang mga asulto niya.
Nakatutok ang mga mata niya sa bahaging pinaghuhugpungan ng mga katawan namin. Napatingin rin ako doon at nakita ko kung paano nakayakap nang mahigpit ang basang kaangkinan ko sa makapal na pagkalalaki niya. Nanuyo nang husto ang lalamunan ko.
Mas naging mapuwersa pa ang mga ulos niya. Madidinig sa buong kuwarto ang paglagapak niya sa akin at ang pag-ingit ng kama. Umangat ang likod ko sa kama. "Oh God! Please don't stop, Riq. It's so good."
Lalo pa siyang ginanahan sa pagbayo sa akin. Mayama'y ibinaba niya ang binti ko na nasa balikat niya, idinikit iyon sa kanang binti ko kaya bahagya akong napatagilid. Inangkin niya ako habang magkadikit ang mga hita ko. Ang sikip ko. Damang-dama ko sa pader ng pagkababae ko bawat pasok at labas niya.
He caressed my butt cheek. "You're too hot. Too hot for our own good, cherie."
Parang nagpapaikot-ikot sa vortex ang pakiramdam ko dahil sa laksa-laksang sensasyon na gumagapang sa katauhan ko. All I could do was moan.
Hinawakan niya ako sa beywang at idinapa ako. Bahagya niyang itinaas ang pang-upo ko bago pumatong sa akin. Iniyakap niya sa akin ang isang braso niya at binigyan ako ng basang halik sa tainga. Pinaikut-ikutan niya iyon ng dila. He entered me again. Dahan-dahan.
"Higher, cherie."
Itinaas ko pa ang pang-upo ko. Mabilis niyang itinulak ang pagkalalaki sa loob ko. Ohh. Lumalagapak na naman siya sa likuran ko habang bumabayo siya nang mabilis at mariin. Nandoon na naman ako sa vortex, lunod na lunod sa sarap na nararanasan ko.
"Riq! Riq!"
Ipinailalim niya ang kamay upang abutin ang pagkababae ko. He stroked my swollen clit fast. "I know you're coming." He bit my earlobe.
"Yes!" sigaw ko at nakagat ang bedsheet nang labasan na nga ako. Para akong tinangay pabulusok sa langit. Hindi ko na maramdaman ang katawang-lupa ko. Tuluyan na akong nilamon ng kaluwalhatian. Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon. Ang alam ko lang, nang makabalik ako ay umuungol nang mabangis si Riq sa likuran ko, pounding me like a caveman. Then sumirit ang likido mula sa kanya. Napapikit uli ako habang pinapaliguan niya ng semen ang kaibuturan ko. Even that felt incredibly good.
Hinugot niya ang pagkalalaki at mabilis na ibinaliktad ako. Itinaas niya sa ere ang pang-ibabang katawan ko. Halos ulo at balikat ko na lang ang nakalapat sa kama.
"Riq! What the hell?"
"I want to make sure na may makakarating sa ovaries mo, in case you're fertile tonight," hinihingal pa na tugon niya. "Ilang weeks na akong nagta-try na buntisin ka, cherie. Naiinip na ako."
My lips parted. Totoo ba talaga iyon? Gusto niya akong mabuntis? Kahit si Riq pa lang ang kaisa-isang naging bed partner ko, alam ko na hindi kasiguruhan ang pagwi-withdraw niya noon bago labasan para hindi ako mabuntis. Inisip ko na lang na dahil three months lang ang agreement namin, mababa lang ang chance na aksidente akong mabuntis. Inisip ko na lang din na iyon ang katwiran niya sa sarili niya kaya hindi siya gumagamit ng protection kapag nagtatalik kami.
Pero ngayon, napaisip ako. Posible nga kaya na ang tunay na dahilan kaya hindi siya gumagamit ng protection kapag nagse-sex kami ay dahil gusto niya akong mabuntis?
"I hope you're not yet tired, cherie." Hinila niya ako paupo sa kama. "Because as you can see, I'm still hard."
Binasa ko ng dila ang mga labi ko. "No problem. I want that inside me again."
He playfully roared before he picked me up in his arms. Dinala niya ako sa pinto, isinandal ako roon. "Let's reeanact that time I took you against the door in your condo, cherie."
"Sure. But make me come."
"I'm twenty-five already, cherie. I will never let you down." He grinned. Then he claimed my lips and lifted me up. Ipinaikot ko sa kanya ang mga binti ko.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Two
Riq
Sinulyapan ko si Sherrie sa passenger seat ng Ferrari. I could tell she was nervous. Papunta kami sa bahay ng family ko sa Uptown Abbey. Kaninang umaga, nabasa ko ang text message ni Samantha na nasa Pilipinas na raw sila. Agad kong ginising si Sherrie para makabalik na kami sa Metro Manila.
"I can't wait to introduce you to my family, cherie. Ano kaya ang magiging reaction nila, lalo na ang mga kapatid ko, ngayong may asawa na ako? Baka manibago sila." I chuckled.
"Am I... really your wife?" May pagdududa sa boses niya pero dahil sa excitement ko na maipakilala siya sa family ko ay hindi ko iyon masyadong napagtuunan ng pansin.
"Oh yes, cherie. Tingin mo kaya nakabuo tayo the past two days?" Naging napakasaya namin sa Subic nang nakalipas na dalawang araw. Kagaya lang kami ng ibang newly-weds na nagha-honeymoon, halos hindi kami lumalabas ng kuwarto.
"I don't know."
"Wait a minute. Hindi ka pa dinaratnan mula nang lumipat ka sa penthouse ko. Ilang weeks na iyon." Lumaki ang mga mata ko. "Holy shit, you're pregnant!"
"Hindi naman siguro. Baka na-late lang ang period ko. It happens sometimes."
"No, you're pregnant. Matutuwa sina Mom and Dad." Halos mapunit ang bibig ko sa lapad ng pagngiti ko.
"Don't tell them I'm pregnant! Hindi naman tayo sigurado."
"Alright. I won't tell them. But I'm happy you're pregnant." Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan.
"Ugh! Ewan ko sa iyo. Ang hirap mong kausap." Binawi niya ang kamay at humalukipkip. Bakit ang sungit niya? Buntis talaga siya, giit ng isip ko na iyon ang nais paniwalaan.
Nakarating kami sa bahay namin sa Uptown Abbey. Matapos kong pahintuin ang sasakyan, tinanggal ko ang seat belt namin ni Sherrie. Niyakap ko siya. Hinaplos ko ang tiyan niya. We're having a baby... Nagtagumpay ako na buntisin siya after all. Napangisi ako sa sneakiness ko.
"Riq."
"Hmm?"
"Your... your parents."
Kumalas ako sa kanya. Nakita ko sina Dad at Mommy Sophie sa di-kalayuan. They were inspecting the plants.
"Time for you to meet your in-laws, cherie."
Bumaba kami ng Ferrari. Hawak-hawak ko ang kamay ni Sherrie nang maglakad kami papunta sa parents ko.
"Riq!" Nagliwanag ang mukha ni Mommy Sophie nang makita kami.
"Hi, Mom." Niyakap ko siya. Ibinaon ko ang mukha sa leeg niya out of habit. I still liked the way she smelled. Pero ang amoy ni Sherrie na ang hinahanap-hanap ko. "Dad." Si Daddy naman ang niyakap ko, mas mabilis nga lang. Pagkatapos ay inilagay ko ang braso ko sa likod ni Sherrie. "Meet my wife. Sherrie."
"Good morning, ma'am, sir," kiming bati ni Sherrie.
"They're your mom and dad now too, cherie," I said. Namula ang mga pisngi niya.
"It's good to finally meet you, Sherrie," sabi ni Dad at nakipagkamay kay Sherrie. I could tell my wife was starstruck. Ni hindi niya matingnan nang diretso si Dad. I felt a twinge of irrational jealousy.
"You're as beautiful as I'd imagined!" Mommy exclaimed. Yumakap siya kay Sherrie.
"T-thank you po. But you're, um, prettier." Sherrie's eyes widened, tila hindi makapaniwalang nasabi iyon sa harapan ni Mommy Sophie.
My mom giggled. "Thanks to my hubby. Siya ang dahilan kung bakit maganda pa rin ako."
"Sherrie could be pregnant," I said.
Napabaling sa akin si Sherrie, nananaway ang tingin.
"What? I said you could be pregnant. Hindi ko sinabing buntis ka."
"That's wonderful!" Mommy Sophie gushed. "Ezq, magiging grandparents na tayo. Can you believe that? Parang ang tandang pakinggan, but, whatever. I'm so happy you're having Riq's baby, Sherrie. Gusto ko na uli na magkaroon ng new baby sa Delhomme family. Oh am I excited!"
"Sherrie and I will give you a lot of grandchildren." Hinalikan ko si Sherrie sa balikat.
Ngumiti si Dad na kanina pa nakamasid sa akin. "Nasa loob ang mga kapatid mo, Riq. Pumasok na tayo."
"We should talk about your church wedding, Sherrie," sabi ni Mommy Sophie habang naglalakad kami.
"Pag-uusapan natin iyon sa dinner mamaya kasama ang papa ni Sherrie, baby," sabi ni Dad.
"No! I mean, kaming dalawa lang ni Sherrie. We girls love to talk about those little wedding details."
"Ah okay. I understand, baby," natatawang sabi ni Dad. Hinalikan niya sa pisngi si Mommy. "I'm sure papayag si Riq na ipahiram si Sherrie sa iyo mamaya para sa girl talk n'yo."
"He should."
Pagdating namin sa living room, napatingin sa amin ang triplets na nakaupo sa dalawang sofa. They were teenagers now. Thirteen years old going on fourteen. May hawak na coffee table book si Elford. May kausap si Ellis sa cell phone. Si Essex ay nakasandal lang sa upuan, looking bored.
"Gotta go, babe! Bye!" sabi ni Ellis sa kausap sa cell. Mabilis na lumapit siya sa amin, nagliliwanag ang mukha. "Hey, Riq!"
"It's Kuya Riq, Ellis," pagtatama sa kanya ni Mommy Sophie.
"Jeez. That's so un-European, Mom. But fine. Hey, Kuya Riq!" Itinulak ako nang mahina sa dibdib ni Ellis. Sinulyapan niya si Sherrie. "She's your new wife? Sweet."
"Sherrie, this is my brother Ellis."
"Hello, Ellis."
Hinalikan siya sa pisngi ni Ellis. "Hi, Ate Sherrie. Welcome to the family."
"T-thanks."
Nakalapit na rin sa amin sina Elford at Essex. Hinagod ni Essex ng tingin si Sherrie, gaya ng isang tipikal na teenager na hindi maiwasang gawin iyon sa lahat ng babaeng nakikita nila.
"I'm Elford, Ate Sherrie." Inilahad ni Elford ang kamay kay Sherrie.
"Essex," sabi ni Essex. Hindi siya nakipag-handshake pero nagbigay ng matipid na ngiti habang nakatingin sa mukha ni Sherrie. Well, at least sa mukha ni Sherrie na siya nakatingin. Naalala marahil niya na asawa ko si Sherrie.
"Kuya! Kuya!" Pababa sa hagdan si Samantha. Napangiti ako nang makita siya. Seventeen na siya. She still possessed the most angelic face of a girl I'd ever seen.
Itinapon niya ang sarili sa akin. Tumatawang niyakap ko siya. "Hey, Sammy."
"Ang daya mo. Hindi ka araw-araw tumatawag."
"Boyfriend ang gumagawa n'on, Ate Sam. Get a boyfriend para may tatawag sa iyong lalaki araw-araw," sabi ni Ellis.
"I don't want a boyfriend but I want to talk to Kuya Riq on the phone everyday," sagot ni Samantha. Napatingin siya kay Sherrie. Kumalas siya sa akin. "Oops, sorry! I just missed my Kuya Riq. I'm Sam. Are you his wife?"
Tumango si Sherrie.
"Nagpakasal talaga kayo nang hindi planado?" curious na tanong ni Samantha.
"Yes, Sammy," sagot ko. "That's so romantic! The best talaga ang Kuya Riq ko." Yumakap uli sa akin si Samantha. Hinawakan ko ang buhok niya. Pagsulyap ko kay Sherrie ay nakita kong nangingiti siya habang nakatingin kay Samantha. So far, mukha namang nagugustuhan niya ang family ko.
"Nakapag-breakfast ba kayo, Riq, Sherrie?" tanong ni Dad.
"No, Dad. Bumiyahe agad kami ni Sherrie paggising namin."
Itinupi ni Dad ang sleeves ng shirt niya. "Maghahanda ako ng makakain nating lahat. Hindi makakapunta ang Tito Gerald n'yo para ipagluto tayo. May family event sila."
"I'll help you, Dad."
"No. Stay here with your wife, Riq." Umalis na si Dad para magluto.
"I don't want to eat breakfast. Can I go to my room and sleep now? I'm jet-lagged," sabi ni Essex.
"Go ahead, Essex. Matulog ka na sa itaas," sabi ni Mommy. "Sinusumpong ang isang iyon kapag hindi pinagbibigyan," imporma niya kay Sherrie pag-alis ni Essex.
"X is like a baby," sabi ni Ellis.
"May sariling tawagan ang triplets. Essex is X. Ellis is L. And Elford is D," imporma ko kay Sherrie.
"Would you like a tour of the house, Ate Sherrie?" tanong ni Elford, ever polite.
"It's okay, Elford. Nakapunta na kami rito ni Sherrie noon," I told him.
"You didn't mention that to me before, Riq," Mom said. "Do you like our house, Sherrie? It's beautiful, right?"
"Yes. It is."
"Dito ba kayo titira ni Ate Sherrie, Kuya Riq?" tanong ni Samantha.
"Hindi pa namin iyan napag-uusapan ni Sherrie. But right now, sa penthouse sa Abbey Tower kami nag-i-stay."
Marami pa kaming napag-usapan. Mayamaya'y tinawag kami ni Dad sa kitchen para mag-breakfast. Habang kumakain kami, medyo nabawasan na ang pagkailang ni Sherrie sa pamilya ko. Nakikita na siguro niya na kagaya rin naman kami ng ibang ordinaryong pamilya.
"Where's Sherrie?" tanong ko kay Samantha nang makita ko siyang lumabas ng kuwarto niya. Supposed to be ay kasama niya si Sherrie. Inaya kasi niya kanina si Sherrie sa kuwarto niya, may ipapakita raw sa asawa ko na "girl stuff."
"Bumaba na siya kanina pa, Kuya Riq. Akala ko magkasama na kayo."
"Kausap ko si Dad kanina. I'll look for her." Bumaba ako ng hagdan. Wala si Sherrie sa living room. Wala rin siya sa ibang parte ng bahay na pinuntahan ko.
"Nakita n'yo ba si Sherrie?" tanong ko sa dalawang housemaid na naglilinis.
"Pumasok po siya sa library."
"Thanks."
Nagpunta ako sa library. Nakatayo sa harap ng bookshelf si Sherrie ngunit tagus-tagusan ang tingin sa mga libro, malalim ang iniisip.
"Hey, cherie." Nilapitan ko siya. "Nandito ka pala."
"Nakita kong nag-uusap kayo ng dad mo kanina kaya naghanap ako ng ibang magagawa."
"You can call him Dad, too."
"Nakakailang."
"But he's your father-in-law now." Ipinaikot ko sa kanya ang mga braso ko. "Who's more gorgeous, my Dad or me?"
"Huh?" Nagtaka siya sa tanong ko.
"Who's more good-looking para sa iyo, cherie?"
"Do I really have to answer that?"
I cursed. "Si Dad."
"Er, yes. He's more gorgeous. Pero mas gusto ko ang kaguwapuhan mo."
Hindi ako nag-react dahil pakiramdam ko ay pakonsuwelo niya lang iyon sa akin.
"Galit ka ba?"
"I'm jealous."
"What? He's your dad! At hindi naman ako attracted sa dad mo. Hindi ako na-attract sa kanya kahit noong hindi pa kita nakikilala. Pero nakikita ko ang appeal niya sa mga babae. May quality siya na tulad ng celebrities na malakas ang dating."
"Ako, hindi mukhang celebrity?"
"No. Mas bagay kang Prince Charming. Ang maa-attract sa iyo ay mga hopeless romantic girls na mahilig magbasa ng fairy tales nang bata pa sila. Your dad makes a woman fantasize about having sultry sex with him. While you make girls dream of castles and happily ever after."
Tumaas na ang sulok ng mga labi ko. "You fall under the second category, cherie?"
Kinagat niya ang labi.
"Sa isang castle mo ba gustong tumira, cherie? My family owned a castle in Romania. I think I've mentioned that to you before. Gusto mong mag-migrate tayo sa Romania?"
"I'd love to see your family's castle. Pero hindi ko gustong tumira nang permanente sa Europe gaya ng family mo. Ayokong iwan dito si Papa."
"Our family," pagtatama ko sa kanya. "You've been married to me for three days now. Ilang araw pa ba ang kailangan para masanay ka sa pagiging Delhomme?"
"I..." She swallowed hard.
"What's wrong, cherie?" Hinawi ko ang buhok palayo sa mukha niya. "This is real, isn't it?"
"What is?"
"Hindi mo ako ipapakilala sa family mo ngayon kung hindi totoo ang kasal natin. Hindi mo magagawang lokohin nang ganoon ang mga taong pinakaimportante sa iyo. Right?" Namasa ang mga mata niya.
"Shit. Cherie, don't cry, please." Iniharap ko siya sa akin. "Natatakot ka pa rin na baka niloloko kita? Cherie, I love you. I've loved you from the moment I first laid eyes on you. But I've hurt you. Naiintindihan ko kung hindi mo agad magawang tanggalin ang doubts mo sa ating dalawa."
"Nawawala na. It's just that, naninibago ako na... ganito na. Suddenly, ang ganda na ng lahat. Hindi na ako naghangad noon na mangyari ito. Iyong maging akin ka uli kahit three months lang gaya ng usapan natin noon, sapat na iyon kahit masaktan ako nang husto kapag naghiwalay na uli tayo. Inihanda ko na ang sarili ko doon."
Damn it. Nagagalit ako sa sarili ko na ipinaranas ko sa kanya ang ganoon. I made her feel worthless to me. Fuck. Alam na alam ko kung gaano kasakit at kahirap kapag iyon ang pakiramdam mo na tingin sa iyo ng taong pinakamamahal mo. Na hindi ka mahalaga sa buhay niya, na hindi ka niya gustong makasama, na iniwan ka niya dahil hindi ka niya mahal.
Naalala ko nang sadyain kong magpakita sa kanya sa Downtown Abbey five years ago. May mababakas na lungkot sa mukha niya habang nakatingin siya sa akin pero bulag ako roon. Ang napapansin ko lang ay ang sariling pinagdaraanan ko. Nagpakalunod ako sa sakit na ako rin ang lumikha. At nang sabihin niyang, "I'm doing fine without you. Don't worry about me," hindi ko alam na ipinaparating pala niya sa akin na ayos lang siya kahit pinaglaruan ko siya. Buong akala ko talaga, ipinagtutulakan uli niya ako palayo.
Inilapat ko nang mariin ang mga labi ko sa noo niya." Hinding-hindi iyon mangyayari. Kung nakahanda kang makita akong umalis, ako, hindi ko na uli makakayang mawala ka, cherie. So please stay with me. I may have caused you pain, I may not be a real prince, but I will try my best to be the man who will make you happy. Every day, every hour, every minute of our lives. I will show you how much I love you."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Three
Sherrie
"Sit down, Sherrie."
Umupo ako sa sofa na katabi ng inuupuan ng mommy ni Riq. Nasa sitting room kami para sa girl talk namin tungkol sa wedding namin ni Riq. Hindi ko pa rin maiwasang matulala kay Mrs. Sophie Saavedra Delhomme. Hindi ako makapaniwala na nasa harapan ko siya. Dati kasi, sa TV o newspapers ko lang siya nakikita.
She was so beautiful. Walang maipipintas sa maliit na mukha niya. Pati ang kulay brown at alun-along buhok niya ay maganda. Her skin looked luminous and soft. Bukod sa pisikal na kagandahan, undeniable rin ang personality niya. She seemed so full of life. At kahit petite siya at may pagka-girly, I could sense that she was a strong woman. Noong ini-interview noon ang asawa niya ng reporters, nakatayo siya sa tabi nito at sumusuporta. Napakakalmado at dignified niya.
"Tingnan mo itong mga wedding magazines na inihanda ko. Para makahanap tayo ng inspiration para sa church wedding n'yo ni Riq. Gagawin natin iyong en grande."
Tinanggap ko ang magazines. "Okay lang po sa akin kahit simple lang ang maging church wedding namin ni Riq."
"No, no, no. That's not what Riq wants. Big wedding ang gusto niyang ibigay sa iyo, and me and my husband agreed with him. Gusto rin namin ni Ezq na lahat ng future weddings ng mga anak namin ay en grande. Limitado ang time natin, two weeks from now ay kailangan na naming bumalik sa Europe dahil sa schooling ng triplets at ni Sam. But no worries! Mapu-pull off natin ang wedding n'yo ni Riq kahit sandali lang ang preparations. Magtiwala ka sa amin ng hubby ko." She giggled.
Napangiti ako. "May tiwala po ako sa inyo ng husband n'yo, Mrs. Delhomme."
"Call me Mommy Sophie, Sherrie."
"Pero parang magkaedad lang po kasi tayo. Magtataka po ang mga tao kapag narinig nilang tinatawag ko kayong mommy."
"I'm forty-one. But people always tell me that I look much younger than my age. Why don't you just call me Tita Sophie then? Iyon din ang tawag sa akin ni Riq noon, and I didn't mind. Kahit kasi tinatawag niya akong tita ay alam ko na mommy ang tingin niya sa akin. So although tatawagin mo akong tita, alam ko na nakikita mo ako as your mother-in-law. Okay ba iyon sa iyo?"
"Sige po. Tita," I agreed kahit medyo nahihiya pa rin ako.
"Gosh! Until now medyo hindi pa rin ako makapaniwala na married man na si Enrique ko. Parang kailan lang, seven years old pa siya at kinakausap niya si Sam sa tiyan ko." Pinahid ni Tita Sophie ang luha na pumatak sa pisngi niya.
I didn't know what to say.
Huminga siya nang malalim upang kalmahin ang sarili. "Actually, hindi naman talaga ang church wedding n'yo ni Riq ang gusto kong pag-usapan natin ngayon, Sherrie. I just want answers. Alam namin ng asawa ko na ikaw ang babaeng minahal ni Riq nang nag-aral siya rito five years ago. Ibinalita niya sa amin sa phone na may college instructor na nakakuha ng atensiyon niya pero tinatanggihan siya nito dahil sa age difference nila."
Ikinuwento pala ako ni Riq sa parents niya noon.
"Nang sabihin ni Riq na sasama siya sa pagbalik namin sa Europe, nagulat kami ni Ezq. Ang naisip lang namin na dahilan sa desisyon niyang iyon ay binigo mo siya. He became a different person after that. We knew he was hurting, kahit pilit niyang itinatago sa amin, lalo na sa mga kapatid niya. May palagay nga kami ni Ezq na kaya ginusto ni Riq na magtrabaho para sa company ng grandfather niya ay para makalayo sa amin. Maybe nahihirapan si Riq na magkunwari na okay lang siya. Or maybe ayaw niyang maapektuhan rin kami kapag nalaman namin ang pinagdaraanan niya. Or maybe both.
"And then, one day, napag-usapan namin ng asawa ko na napakatagal na pero hindi pa rin bumabalik sa dati si Riq. What if minahal ka ni Riq nang higit pa sa inakala namin? What if you're that one special woman na hindi makakalimutan ni Riq kahit kailan? Nag-decide kaming papuntahin siya rito. In-oblige namin siyang pamahalaan ang DMGC. Naisip namin na kung may chance na madugtungan ang kuwento n'yo ni Riq, mas mapapadali iyon kung nandito rin siya sa Pilipinas."
Sinadya pala ng parents ni Riq na papuntahin siya sa Pilipinas. Inaantabayanan na pala nila ang mga mangyayari sa amin. Kaya ba napakasaya nila nang dumating kami kanina? Dahil nangyari ang gusto nila na magkaayos kami ni Riq?
"Nagpakasal kayo ni Riq. It means you also love him. But I just want to know, bakit mo siya binigo noon? Hindi ka ba sigurado noon sa feelings mo kay Riq?"
"Sigurado po ako noon na mahal ko si Riq. Pero maraming gumugulo sa akin. Tutol si Papa na makipagrelasyon ako sa kanya dahil pag-uusapan ako sa school."
"We already know that. To be honest, nagpa-investigate kami ni Ezq. Pero hindi sapat ang mga nalaman namin para mabuo ang puzzle. Walang private investigator na makakapagsabi sa amin ng totoong feelings mo. Nalaman rin namin ang tungkol sa ex mo. Nag-assume kami na iyon ang dahilan kung bakit napakaingat mo kapag nakataya ang reputasyon mo lalo pa at napakahalaga n'on kapag isa kang teacher. But... if you really loved Riq like you said, hindi pa ba iyon sapat para mag-take ka uli ng risk? I'm not condemning you. I just really want to know the whole story."
"I did. I decided to risk everything for him. Pero na-late po, I guess. Hindi kami nagtugma ni Riq. Nagmamadali siyang tanggapin ko siya sa buhay ko, but I had a lot to consider. Lahat ng mahalaga sa akin, nakasalalay sa isasagot ko sa kanya. My career. My father's trust. Then may nagpadala pa sa akin ng threat na magpapakalat sila ng fake pictures at video ko kapag hindi ko nilayuan si Riq."
Tita Sophie frowned. "Sino ang nag-utos sa iyong layuan si Riq?"
"Wala po akong idea. Hindi na uli siya nagpadala ng follow up threat sa akin after that."
"Hindi namin alam ng asawa ko ang tungkol sa threat na natanggap mo. Bakit hindi mo sinabi ang tungkol roon kay Riq? Matutulungan ka niya."
"I was confused. Para sa isip ko, si Riq ang reason kung bakit nagugulo ang buhay ko at matatapos lang ang gulong pinagdaraanan ko kung lalayo ako sa kanya. Pero nanalo pa rin ang puso ko sa isip ko. Pinili kong kalimutan na ang lahat at sumama sa kanya. Nagpaabot ako ng sulat kay Riq, but he thought it was a Dear John letter. Doon na siya nag-decide na umalis ng Pilipinas at inakala ko naman na pinaglaruan niya lang ako from the beginning."
"Oh. I didn't see that coming. So after all these years, it was only a misunderstanding between the two of you?"
"Sa tingin ko po, ang totoong dahilan kaya nangyari iyon ay dahil pareho kaming hindi pa ready noon. Mahalaga kay Riq na tanggapin siya agad nang buo ng isang babae, at hindi pa ako ang babaeng iyon dahil may issues ako. Pareho kaming may personal issues."
"I understand. Right love at the wrong time. Nineteen lang si Riq noon. Twelve years namin siyang inalagaan ni Ezq at binusog sa pagmamahal pero mahigit seven years siyang pinabayaan ng biological mother niya before that. Hindi madaling mabubura ang epekto sa kanya ng seven years na iyon. My poor Enrique." Tita Sophie sighed. Then she smiled although may bahid pa rin iyon ng lungkot para kay Riq. "I'm happy na nagkaroon kayo ng second chance ni Riq, Sherrie. I'm happy na mababawi n'yo ang mga taon na nasayang sa inyong dalawa."
Pagkatapos naming mag-usap ni Tita Sophie, umakyat ako sa bedroom ni Riq sa second floor. "Hey," sabi niya pagkasara ko ng pinto. Nakasandal siya sa dingding, tila hinihintay ako. Inabot niya ang kamay ko at hinila ako sa harapan niya. "Tapos na kayong mag-usap ni Mommy?"
Tumango ako. Nagtaka ako dahil ang lamya ng mood niya. "What's wrong? You look sad."
"Narinig ko ang pinag-uusapan n'yo ni Mommy kanina."
"Oh."
"Hindi ko rin alam ang tungkol sa threat na natanggap mo noon, cherie. I'm sorry. I'm sorry na may nanakot sa iyo dahil sa akin."
"Matagal na iyon. And gaya nga ng sinabi ko, hindi naman nag-follow up ang nagpadala sa akin ng threat."
"I think alam ko kung sino ang taong iyon. Si Joben Antares. Inutusan rin niya akong lumayo sa iyo noon dahil ayaw niyang malaman ng mga babae na mayroon na akong napupusuan. Hindi raw iyon makakatulong sa pagtakbo niya sa eleksiyon. Tingin ko, pinalayo ka niya sa akin para in case na hindi ko siya sundin ay mangyayari pa rin ang kagustuhan niya."
"Ang asawa ng biological mother mo? Hindi ko rin alam na pine-pressure ka pala niya noon na lumayo sa akin."
"Silang dalawa ng biological mother ko. Iyong time na pinuntahan kita sa condo mo at pinaalis mo ako, iyon rin ba ang time na naguguluhan ka dahil sa natanggap mong threat?"
I nodded. "I'm sorry, cherie. Hindi ko nakuhang tanungin ka sa mga pinagdaraanan mo noon. Naka-focus ako sa sarili ko." Malungkot na pinadaanan niya ng kamay ang buhok ko. "Hindi ko na napansin na nahihirapan ka rin gaya ko."
"Tapos na iyon, Riq. Let's just move on."
Ikinulong niya sa mga kamay niya ang mukha ko. "Mahal mo ako. Tama, cherie? Ang dami mong handang pagdaanan at isakripisyo para sa akin nang hindi ko agad namamalayan. Late ko nang natutuklasan. Isa lang ang puwedeng maging kahulugan n'on. You love me. Right, cherie?"
"Of course I love you. I saw you smile five years ago and I've been madly in love with you since then." Bumuka ang bibig niya. "That was the day we first met, right?"
"Yes."
"Cherie." Masayang pinaglapat niya nang mariin ang mga labi namin. "Say you love me again." "I love you." Ramdam kong nakangiti siya habang hinahalikan at niyayapos ako. "Again, cherie."
"I love you, Riq."
"Again."
I laughed. "Ayoko na."
"Cherie," he complained.
"No." Naaaliw ako kapag ganito siya—parang bata.
"I'll make you say it." Binuhat niya ako at sabay kaming ibinagsak sa kama.
"Riq! Nandito ang parents at mga kapatid mo!"
"It's okay. They know we're married." Hinalikan uli niya ako. Ipinasok niya ang kamay sa dress ko. He cupped my mound firmly.
"Oh I love that," I moaned and ground myself against his palm.
"I'll lick and suck you until you come into my mouth. Just say the three words I want to hear."
Of course, pumayag ako.
Gabi. Pinuntahan namin ni Riq ang papa ko. Nasabi ko na kay Papa sa phone na kasal na kami ni Riq at magpapakasal uli kami sa simbahan. Pero hanggang ngayon ay mukhang hindi pa rin siya one hundred percent na nakaka-recover sa balita.
"Do you really love my daughter?" tanong niya kay Riq.
"More than anything, sir."
Matagal na tumingin lang sa amin ang papa ko, tila binibigyan ang sarili niya ng oras na mag-sink in sa kanya ang lahat. Naiintindihan ko naman ang pagkabigla niya. He remembered Riq as the student na nanligaw sa akin sa St. Michael's. Hindi lang siguro akalain ni Papa na babalik ang nakaraan at ito ang magiging resulta. Kasal na ako ngayon sa estudyanteng iyon.
"Well, you're no longer a student," sabi ni Papa mayamaya. "You're a fine gentleman now. Tingin ko'y hindi mapapasama ang anak ko sa iba sa relasyon n'yo. Tanging ang kapakanan niya ang iniisip ko nang tumutol ako sa iyo para sa kanya noon."
"I undestand, sir," tugon ni Riq. "And I'm sorry. Inaamin ko ang pagkakamali ko noon. Hindi ko nakuhang maging rational dahil sa sobrang pagkakagusto ko sa kanya. Ipinagpilitan ko ang sarili ko kay Sherrie sa kabila ng magiging consequences n'on sa kanya. Bilang magulang niya, tama lang na pinrotektahan n'yo siya sa akin."
Tumango si Papa bilang pagtanggap sa apology ni Riq. "You're still younger than Sherrie. Hindi pa rin iyon nagbabago. But for some reason it doesn't matter any longer. I don't know why." Umiling si Papa. "Magbibihis lang ako sa loob." Pumasok siya sa kuwarto niya.
"Because I look older than her now," Riq murmured. Ewan ko kung biro iyon pero nang tingnan ko ang mukha niya, seryoso siya.
"That's not true," I said.
"It is. Mukha akong forty-five." Lalong naging seryoso ang mukha niya.
Tumawa ako. "No. You don't. I mean, yes, walang mag-iisip na mas bata ka sa akin. Pero hindi dahil mukha kang matanda. It's the aura of power around you." At kahit pa malaman ng mga tao ang age gap namin, alam ko na walang magtatangkang kumuwestiyon kung mature enough si Riq para sa babaeng mas matanda sa kanya. Walang maglalakas-loob na kumuwestiyon sa kanya sa kahit anong bagay, period.
Paglabas ni Papa ng kuwarto, lumabas na kami ng bahay para pumunta sa restaurant kung saan kami hihintayin ng parents ni Riq. Sumakay kami sa Ferrari ni Riq. Sa backseat kami umupo ni Papa.
"Can I call you Papa?" Riq asked my father.
Ngumiti si Papa bago tumango. "Of course, son."
Ngumiti rin ako kay Papa, natutuwa na tanggap niya si Riq.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Four
Riq
Bumalik na kami ni Sherrie sa penthouse ng Abbey Tower kinaumagahan.
"Tulungan mo akong pumili ng isusuot, cherie." Dinala ko siya sa walk in closet. Sanay na akong magbihis mag-isa, but why would I still do that ngayong asawa ko na si Sherrie? Bata pa lang ako, pangarap ko nang may gagawa rin sa akin ng mga ginagawa ni Mommy Sophie sa Dad ko. To have a loving and devoted partner. "Okay." Mukhang gusto rin niya ang ipinagawa ko dahil agad siyang lumapit sa kinaroroonan ng mga suit ko. Naghubad na ako habang pumipili siya. Binalikan niya ako dala ang isang white shirtdress at dark suit. "Bagay sa iyo ang kulay na ito. Parang walang epekto sa iyo ang araw. Kung gaano ka kaputi nang nineteen ka, ganoon pa rin ang skin mo ngayon."
"You're right. I can't get a tan."
"I don't like tanned skin sa guys. I prefer your fair complexion." Ngumiti siya bago inabot sa akin ang shirt. Isinuot ko iyon. Kumuha siya ng light blue silk tie at inabot rin sa akin. Tinapos ko ang pagbibihis.
"Magiging busy kayo ni Mom until the day of our wedding. Mag-leave ka na muna sa office mo."
Tumango siya habang ini-straight ang tie ko. I felt self-satisfied. I now had a say sa mga gagawin niya dahil asawa niya ako. I liked that. I really liked that a lot. "Actually, iniisip kong mag-resign na lang. Pagkatapos ng wedding, magha-honeymoon tayo sa Europe nang ilang weeks. Pagbalik natin dito, malapit na ang next sem sa mga university."
"Babalik ka na sa pagtuturo?" She nodded.
"That's good. Sa St. Michael's ba?"
"Yes. Dati, kung magtuturo man uli ako, ayoko sana sa St. Michael's. Pero ngayon, doon ko gustong magturo."
"Bakit ayaw mong bumalik sa St. Michael's noon? Dahil ba sa akin, cherie? Ako rin ba ang dahilan kung bakit umalis ka sa St. Michael's?"
"Yes. Naaalala kita sa St. Michael's. Nade-depress ako."
Hinila ko siya sa katawan ko. "I'm sorry, cherie. I'm sorry I left you. Pero hindi na tayo magkakahiwalay, I swear."
"Nalulukot ang suit mo, Riq."
Lalo ko lang siyang niyakap nang mahigpit. Did she think my suit was more important to me than her? "Saan mo gustong tumira, cherie? Dito o sa The Abbey?"
"Maganda ang bahay n'yo sa The Abbey. Pero mas gusto ko dito. This place feels like you. I want to stay here."
"Alright. This is going to be our home." Hinalikan ko siya sa ulo. "Ako na ang bahalang magpaalam sa boss mo sa Parkersburg na hindi ka na papasok mula ngayon."
"Sa Parkersburg office ka ba didiretso today?"
"No. May mga gagawin kami ni Mina sa ibaba. Tatawagan ko na lang ang boss mo. Hindi na rin ako pupunta sa Parkersburg. You were the only reason kung bakit ako nag-opisina doon." Kumalas ako sa kanya. "Anong oras kayo magkikita ni Mom?"
"Two."
"Let's have lunch together. Puntahan mo ako sa office ko before twelve."
"Okay."
Tumayo si Mina sa puwesto niya nang makita niya akong dumating. "Good morning, Riq."
"Morning."
Nangako ako na kakausapin ko si Mina pagbalik ko pero wala na ako sa mood na pagalitan siya. I was too happy.
Pumasok ako sa office ko. Minutes later, pumasok rin si Mina at inilapag sa desk ang tasa ng brewed coffee.
"Ano ang napag-usapan n'yo ng grandparents mo?"
"They're not my grandparents. Hindi ko tinanggap. Walang dahilan para tanggapin ko ang family business nila. Hindi nila ako kapamilya."
"Ano ang mangyayari sa Valle Group? Wala na silang heir sa pagkakaalam ko. Nag-iisang anak nila ang biological mother mo."
"Not my problem." Humigop ako ng coffee.
Nakita siguro ni Mina na hindi ko na iyon gustong pag-usaan kaya hindi na niya ako kinulit doon. "How was your honeymoon?"
"Perfect."
"Nabasa ko sa news na dumating ang family mo." She didn't look happy na hindi ko siya in-inform tungkol doon.
"Ikakasal uli kami ni Sherrie two weeks from now. Church wedding."
She looked more disappointed. "Paano mo siya napapayag na magpakasal sa iyo? Is she pregnant?"
"We don't know."
"Hindi n'yo alam? So... basta pumayag lang siya? Nagbago na siya ng isip sa iyo? Suddenly gusto ka na niya?"
"She loves me. Always been in love with me."
"But a few weeks ago, you were convinced that she didn't love you. Ngayon, sinabi niyang matagal ka na niyang mahal at naniwala ka? Paano ka nakakasiguro na mahal ka nga niya? Employee siya sa Parkersburg, Riq. Baka in love lang siya sa idea na hinahabol siya ng boss niya. Maraming babaeng ganoon."
"Why are you suddenly analyzing Sherrie?"
"Matagal ko na siyang ina-analyze, and I think na-establish ko nang isa siya sa mga babaeng magulo ang isip. Ni-reject ka niya noon dahil instructor siya at estudyante ka. Estudyante lang. Unlike now, boss ka na niya and you're an influential businessman. Maybe she likes your power. But she doesn't love you."
"No. Sherrie loves me." Magsasalita pa si Mina pero itinaas ko ang kamay ko. "Mina, stop. I told you, kapag hindi ko hinihingi ang opinyon mo, shut it. Just shut it."
"I told you before, as your friend, sinusubukan ko lang na bigyan ka ng ibang point of view sa situwasyon n'yo ni Sherrie dahil masyado kang bulag pagdating sa kanya."
Goddamnit, she really wouldn't shut it.
Ginawa kong kalmado ang boses ko, bakasakaling mas mag-penetrate sa kanya. "And I appreciate your concern, Mina. Pero sigurado ako sa pagmamahal sa akin ni Sherrie this time. We're happy. Very happy. Makikita mo iyon sa susunod na mga araw. Wala kang dapat ipag-alala para sa akin o sa pagsasama namin."
Tila hindi satisfied si Mina sa sinabi ko. But at least, nagpaalam na siyang babalik sa puwesto niya. Thank you. Napailing ako. Lately, I didn't like Mina very much.
An hour and a half later, tinawagan ako ni Raye.
"Nasa hospital kami ni Miss Sherrie, Mr. Delhomme."
"What happened?" Napatayo ako.
"Wala, sir. Ang sabi ni Miss Sherrie ay magpapa-check up siya."
Check up? Then it dawned on me. Nagpapa-check up si Sherrie kung buntis siya gaya ng hula ko. Umupo na uli ako, nakangiti.
"I see. Thanks for informing me."
Hindi na ako makapag-concentrate sa trabaho. Iniisip ko kung ano ang findings ng doctor kay Sherrie. Panay ang tingin ko sa relos ko, kulang na lang ay puwersahin na bumilis ang oras para sumapit na ang lunch time.
Eleven-thirty, in-inform ako ni Mina na nasa labas si Sherrie.
"Papasukin mo siya." Damn it. Bakit hindi na lang niya pinapasok si Sherrie agad? Alam niyang asawa ko na si Sherrie, of course, I wouldn't mind kung istorbuhin ako ni Sherrie sa trabaho any time.
"Hi. Are you still busy?" bungad sa akin ni Sherrie pagpasok niya. Sobrang aliwalas ng mukha niya. Good news. May good news siya. Kulang na lang ay mapasigaw ako sa tuwa.
"No. Just waiting for you." Mabilis na lumapit ako sa kanya. Hinawakan ko siya sa mga braso, nakatingin sa kanyang mukha, naghihintay.
Tumaas ang mga kilay niya. "So... magla-lunch na ba tayo?" pukaw niya sa akin.
"Wala ka bang sasabihin muna?"
"Wala. Bakit? Ano'ng kailangan kong sabihin?"
"Cherie."
"Bakit ba?" pagmamaang-maangan niya.
"Tinawagan ako ni Raye kanina. Nagpa-checkup ka raw."
"Oh." Nadismaya siya na hindi na niya ako masu-surprise.
"Well? What did the doctor said?"
"Hmm... I'm pregnant. Two weeks."
"Yes!" Niyakap ko siya nang mahigpit. "I knew it. I knew it. God, I'm so good."
Two weeks na siyang buntis. Eight and a half months more and I'd be a father. Mas hinila ko siya palapit sa akin. I couldn't get close enough to her. Gusto kong maramdaman ang pagpintig ng puso ng baby namin na nabubuo sa sinapupunan niya.
"I don't know how this happened."
I wanted to chuckle. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya alam ang ginagawa kong pag-sneak in ng semen ko sa kanya kapag wala siyang malay. Sorry but not sorry, cherie. "But I'm happy too, Riq," dagdag niya na nagpaangat ng mukha ko. She smiled radiantly at me. Ngayon pa lang, nakikita ko nang mas gaganda pa siya sa susunod na mga araw habang dinadala ang baby namin. Especially kapag halata na ang bump sa tiyan niya. Hindi na ako makapaghintay na mahawakan iyon at maipagmalaki sa buong mundo.
I cupped her face and kissed her in the mouth. "I'm so hard right now. Quickie."
Pinanlakihan niya ako ng mga mata. "Riq. Nasa labas si Mina."
"Quickie. Quickie. Quickie," hindi mapakaling giit ko.
She laughed. "Para ka na namang ang makulit na si Enrique. No. Si Riq na hinaluan ng Enrique."
"Please, Mrs. Delhomme?"
That did the trick. She bit her bottom lip. "Wait a sec." Ipinasok niya ang mga kamay niya sa palda niya. Unti-unti niyang ibinaba ang underwear. Ibinigay niya iyon sa akin. "Lock the door."
Inilagay ko sa mukha ko ang panties niya, inhaling her sweet scent. Pagkatapos ay mabilis na tumakbo ako sa pinto para i-lock iyon. No one could stop me from making love to my wife.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Five
Sherrie
Awkward. Iyon ang nasa isip ko habang nakaupo kami ni Riq sa likod ng limo niya at nasa bandang unahan naman si Mina. Pupunta kami sa party ng company ni Mr. Fitzgerald. Originally, sina Riq at Mina lang ang pupunta roon pero ayon kay Riq, asawa na niya ako kaya gusto niyang samahan ko siya sa mga social gatherings.
Nakakailang dahil alam kong may gusto si Mina kay Riq. Kahit tahimik lang siya, ramdam na ramdam ko ang disapproval niya sa akin para kay Riq. Hindi ako sigurado kung dahil iyon sa may gusto siya kay Riq o may iba pang dahilan.
"You're beautiful, cherie," bulong sa akin ni Riq. "Ilang ulit mo nang sinabi sa akin," tugon ko.
I was wearing a champagne silk dress. Manipis ang fabric niyon kaya tumatagos sa balat ko ang init ng palad ni Riq. Mula pa nang sumakay kami sa limo ay hindi na niya maalis-alis sa akin ang kamay niya. Panay rin ang halik niya sa mukha, leeg at balikat ko. Kanina ko pa siya pasimpleng sinasaway dahil hindi namin solo ang limo pero parang hindi naman niya iyon pansin.
"I'll tell you a hundred times every day. You're my queen, my life. I love you." Hinawakan niya ako sa baba at dinampian ng halik ang mga labi ko, maingat, para hindi masira ang lipstick ko.
I kissed him back. It was hard not to. Riq was too sweet. Ibang-iba sa Riq na nag-alok sa akin ng three-month-long arrangement sa sasakyang ito rin. Parang gusto ko na lang din na kalimutan ang presensiya ni Mina at magpakalunod sa atensiyon ni Riq. My husband. Hindi na ganoon kahirap para sa akin na paniwalaan na kasal na kami, na mahal niya ako.
Tumikhim nang malakas si Mina kaya nailayo ko ang mukha ko kay Riq. Riq looked slightly annoyed; he glared at Mina who just raised an eyebrow at him. Ang weird ng relationship nila bilang employer-employee. Feeling ko, itinalaga na rin ni Mina ang sarili niya bilang gatekeeper ng buhay ni Riq, hindi lang assistant. Mas naging awkward na sa akin ang biyahe namin, with Mina watching us like a hawk. It was a good thing that after a few minutes, narating namin ang venue ng party.
Lumabas kami ng limo. Inalalayan ako ni Riq sa paglalakad. Binrief naman siya ni Mina sa terms of agreement ng contract between DMGC at company ni Mr. Fitzgerald. I must admit, magaling na assistant si Mina. Although Riq was a powerful man, she could make him listen to her.
Binuksan ng dalawang bantay ang pinto ng venue para makapasok kami. Ang formal ng atmosphere sa loob. Tingin ko, business partners at executives ni Mr. Fitzgerald ang guests sa event.
"Tito Kiefer and Tita Saph are also here," sabi sa akin ni Riq.
"Really?"
Bago pa makasagot si Riq, nakita ko na ang tito at tita niya na palapit na sila sa amin. Tita Saph looked cute in a little black dress, while her husband was dashing in a dark suit, just like Riq.
"Riq! Sherrie! It's nice to see you again," bati sa amin ni Tita Saph. "We heard you're married and you're getting married again soon? Jesus! That. Was. Fast! Congrats! I'm so happy for you both." Hinalikan niya kami pareho sa pisngi.
"Congratulations, Riq," sabi rin ng tito ni Riq. Ngumiti siya sa akin. "I'm glad you're part of the family now, Sherrie."
"Thank you, sir."
"Call me Tito Kiefer please, Sherrie."
"Nagkita na kayo nina Dad and Mommy, Tito?" Riq asked.
"We have. Nasa bahay n'yo kami kahapon. Your father invited us."
"Ayaw na halos umuwi ni Skye yesterday. Maghapon silang naglaro ni Ellis," sabi ni Tita Saph.
"Little girls like Ellis. Attached rin sa kanya si Sydney." Tumingin sa akin si Riq. "Sydney is Tito Harvey's daughter."
I nodded.
"May lakad si King at ang triplets today. Hopefully, they don't get in any trouble. Sa mall lang naman daw sila pupunta dahil wala masyadong mall sa Bordeaux," sabi ni Tita Saph.
Si King at ang mga kapatid ni Riq sa mall? Oh no. Hindi ako kumbinsidong walang kaguluhang magaganap; at least sa puso ng mga girls na makakasalubong nila sa mall.
Sinulyapan ko si Mina. Nakangiti lang siya habang nakikinig, hindi mukhang out of place kahit hindi siya nakakasali sa usapan. Parang walang kahit ano na nakakaapekto sa self-confidence niya.
"Nakakainggit sina Sophie and Ezq, may anak na silang ikakasal. Baka ten to fifteen years pa bago kami magka-daughter or son-in-law ni Kief," sabi ni Tita Saph.
"At anak na magbibigay sa kanila ng apo." Hinawakan ni Riq ang tiyan ko.
Lumaki ang mga mata ni Tita Saph. "Holy shoes! Magkaka-baby na kayo? That's great. Kailan pa?"
"Two weeks," pagmamalaki ni Riq.
"Congratulations again. That's really great. The first one sa new generation ng Delhomme."
"Damn. Sa inyo ko unang nasabi. Hindi ko pa naibabalita kina Mom and Dad na confirmed na ang pagbubuntis ni Sherrie," palatak ni Riq. "Nawala sa isip kong tawagan sila."
Tumawa si Tito Kiefer. "That's okay. They will understand. I'm sure na sobrang saya n'yo, hindi n'yo na naalalang tawagan sina Sophie."
"Lalo lang akong nainggit ngayon kina Sophie and Ezq," sabi ni Tita Saph.
Napasulyap uli ako kay Mina. She seemed to be seething. Ano'ng problema? Galit ba siya na buntis ako?
"And here I thought na mahihirapan ang mga babae o lalaki na mag-apply na daughter-in-law or son-in-law mo, hon," biro ni Tito Kiefer sa asawa niya.
"You're wrong. Ngayon pa lang, I want Kingsley to fall irrevocably in love with a very interesting girl. Para hindi na siya kung kani-kanino papatol. Nakukulili na ang tainga ko sa mga pangalan ng girls na binabanggit ni Shaira na nilalandi ng anak mo. As for Shaira and Skye, well, akala ko rin dati, kapag nagkaanak ako ng mga babae ay mapa-paranoid ako na ipagkatiwala sila sa kung sino-sinong boys. But then I met you, hon, and your brother too. Nalaman ko na may mga lalaking gaya n'yo na worthy na makasama at mahalin ng mga babae for a lifetime, and poof, nawala ang pag-aalala ko. I'm sure mga katulad n'yo ang hahanapin ng girls natin balang-araw. Itinaas n'yo na ang standards nila sa lalaki ngayon pa lang."
Nakangiting pinisil ni Tito Kiefer ang baba ni Tita Saph. "Thank you, hon. And I promise to help our daughters find men who will be good for them someday."
Hindi lang pala ang parents ni Riq ang may napakagandang marriage, ang tito at tita niya rin. Ano ba ang meron sa genes nina Riq? Bakit ang perfect ng mga lalaki sa kanila?
"Riq, Mr. Fitzgerald is coming," sabi ni Mina.
Nalipat ang atensiyon namin kay Mr. Fitzgerald, a Filipino-American businessman na nirerespeto sa buong bansa. He was in his seventies. Gray na ang buhok niya at balbas sa mukha.
"Riq. Kiefer. Saph." Tumingin sa akin si Mr. Fitzgerald. He had kind and intelligent eyes. "Mr. Fitzgerald, this is my wife, Sherrie Delhomme," pakilala ni Riq sa akin. "You got married. That is good. Any man can build a company, but only men with a loving woman by their side can be unconquerable."
Pagkatapos ng short informal talk, napunta na sa business ang usapan nila. Mina was finally in her element. Inaya ako ni Tita Saph na lumayo muna sa kanila at maglibot sa venue. Nalaman ko sa kanya na may deal rin pala sa Philipine Commercial Banking Corporation ang company ni Mr. Fitzgerald kaya sila nasa event.
"You don't know how excited I am for you, Sherrie. You married Riq. You can't get luckier than that. And not just because he's a Delhomme, but because he is his father's son. I know he will make you happy sa buong pagsasama n'yo. Walang araw na pagsisisihan mo na nagpakasal ka sa kanya, and I'm not just saying this dahil aunt niya ako, but because I know Riq. His heart, his soul. He's a good man like his father and my husband."
"I know, Tita Saph."
"Good. Kailan lang kayo nagkakilala ni Riq, kaya gusto kong mapanatag ka na hindi ka nagkamali sa kanya."
"Actually, nagkakilala kami ni Riq nang nineteen years old siya at twenty-two ako. Nag-transfer siya sa St. Michael's that time. Instructor ako doon. Nagkaroon kami ng, um, sort of an affair. Pero hindi nag-work out kung ano ang meron kami kaya nagkahiwalay kami."
Tita Saph gasped. "I didn't know that. I thought kailan ka lang na-meet ni Riq. But heck, now it makes sense to me kung bakit parang nag-iba si Riq pagtuntong niya ng twenties. I thought part lang ng pagma-mature niya. Tell me more please."
Lumabas kami ni Tita Saph ng venue. May lawn sa harapan niyon. Umupo kami sa outdoor table at doon nagkuwentuhan. Sobrang sympathetic si Tita Saph nang malaman niya ang tungkol sa past namin ni Riq. Hinawakan niya ang kamay ko at pinisil. She was like an older sister. "Pero sa kabila ng mga nangyari in the past, heto kayo ni Riq. I believe na inihanda lang kayo ng tadhana kaya nangyari iyon. Alam ng fate na magsu-survive ang love n'yo sa isa't isa kahit magkahiwalay kayo nang ilang taon, at kapag nagsama uli kayo, magiging mas matatag na kayo. This is the right time for your love, hindi noon, kaya ngayon lang uli kayo pinagsama ng fate."
"I think so too. Kahit dumating siya sa simbahan noon, I doubt it na magiging masaya na lang kaming dalawa sa susunod na mga araw. It wasn't possible yet dahil nag-e-exist pa rin ang threats sa aming dalawa. At mayroon pa kaming mga personal issues na kailangang harapin. He was only nineteen then. Palaging dadaan sa isip ko kung ako na ba talaga ang para sa kanya. Palagi kong iisipin kung posibleng ma-fall out of love siya sa akin at iwan niya ako. Kahit magkasama kami, it still wouldn't feel like we're living in our happily ever after."
"And now?"
"It does. Hindi pa rin perfect ang situwasyon namin. I mean, I'm only human. Hindi mawawala sa akin ang insecurities, o sa kanya. Palagi akong magiging uncomfortable sa idea na mas matanda ako sa kanya, o na hindi magkapantay ang social status namin—"
"I have that too. Matagal na kaming kasal ni Kiefer, but always, may part ko na iikot ang mga mata sa lifestyle ng katulad ng mga Delhommes at Khanhs. It just means na hindi pa rin nabubura ang dating ako. Not totally, and that's okay. We don't have to feel sorry kung until now and forever ay hindi tayo magiging perfect para sa mga asawa natin. They love us anyway, kahit ordinaryong mga tao lang tayo o may iba pa tayong kapintasan. That's all that matters."
Tumango ako. It was nice to know someone like Tita Saph na napagdaanan na ang pinagdaraanan ko pa lang ngayon. Lalong lumalakas ang loob ko sa pagsasama namin ni Riq. "Yes. Sa kabila ng mga maliliit na ipinag-aalala ko, ang pinakaimportante sa akin ngayon ay alam ko na hindi magbabago ang pagmamahal namin sa isa't isa. That's the only ingredient na kailangan para sa isang happy ever after."
"That is so true."
Almost one hour pa kaming nakapagkuwentuhan ni Tita Saph bago lumapit sa amin si Tito Kiefer.
"Hi, hon. Mukhang nalilibang kayo ni Sherrie dito sa labas."
Napatayo si Tita Saph. "Oh no! Hindi nga pala kami puwedeng magtagal dito sa party. Nag-promise kami kay Skye na babalik kami agad. Tapos na ba kayong mag-usap ni Mr. Fitzgerald, hon?"
"Yes, hon."
"How about Riq?"
"May pinag-uusapan pa sila at mukhang matatagalan pa."
Napatingin sa akin si Tita Saph, tila nagtatalo ang loob kung iiwan na ako. "Go ahead, Tita Saph, Tito Kiefer. Dito na lang muna ako."
"Bakit hindi ka na lang pumasok uli sa loob, Sherrie? Ihahatid ka namin ni Kief."
"Business ang pinag-uusapan nila. I'll just get bored. Mayamaya na lang ako babalik." Actually, ayoko lang na magmukhang "useless" habang tinutulungan ni Mina si Riq sa pakikipag-usap kay Mr. Fitzgerald. Magiging awkward lang na situwasyon iyon para sa akin. I'd rather stay here.
"Alright. Basta pumasok ka na mamaya. Congrats uli sa kasal at baby n'yo ni Riq. I hope I'll see you again soon."
Pagkaalis nina Tita Saph at Tito Kiefer, naiwan akong mag-isa sa table. Hindi naman ako nainip. Pinanood ko ang mga nagdaraang sasakyan sa kalsada. Nang sa tingin ko ay kailangan ko nang bumalik sa loob, saka lang ako tumayo. Natigilan ako nang makita ko si Mina na palapit sa akin. She didn't look friendly.
"Riq is looking for you," she said.
"Oh. Akala ko busy pa rin kayo. Papasok na ako." Hindi ko naituloy ang paghakbang dahil nagsalita uli siya. "Is it fun?"
"What is?"
"Pinapaikot mo si Riq sa mga kamay mo. Nag-e-enjoy ka ba sa power mo sa kanya?"
"I don't know what you're talking about."
"You didn't take him seriously before because he was only a student. You only chose to sleep with him."
Nag-init ang mukha ko sa huling sinabi niya. How did she know that? Sinabi ni Riq?
"Nang maging boss mo siya, nagpapakipot ka pa rin sa kanya kahit obvious naman na you're still lusting after him. And now you're pregnant kaya sinabi mo sa kanyang mahal mo siya and of course, pinaniwalaan iyon ni Riq, at nagpakasal kayo. I can understand kung nakita mo ang advantage ng pagiging asawa ng isang Delhomme kaya pumayag kang magpakasal sa kanya, pero sana hindi mo na pinaikot si Riq. Why lie that you love him?"
"Hindi ko pinapaikot si Riq."
"Yeah right. Bulag si Riq pagdating sa iyo pero hindi ako. Alam mo ang frustrating? Alam ko ang mga capabilities ni Riq. He's one of the most brilliant businessmen out there. Pero pagdating sa iyo, nagiging pang-three year old ang takbo ng utak niya. You're like candy to him and that's the only thing he wants. Candy, candy, candy. Sherrie, Sherrie, Sherrie. Everything else be damned. It's funny almost, except he's my friend at hindi entertaining para sa akin na makita siyang nawawalan ng kakayahang mag-isip nang matino dahil sa isang babae."
"Ano ba ang point mo, Mina?"
"You're not good for him. Wala na akong magagawa dahil kasal na kayo. But I just want you to know that I don't like you for Riq. Ikaw ang ikababagsak niya, and that's scaring me."
"Sinasabi mo ba iyan out of concern mo kay Riq bilang kaibigan niya o dahil sa jealousy mo sa akin?"
Her eyes narrowed. "Careful, girl. Never kong itinago ang attraction ko kay Riq, hindi tulad mo. Pero palaging una sa akin ang pagiging kaibigan niya."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Six
Riq
Tumagal kaysa inaasahan ko ang pag-uusap namin ni Mr. Fitzgerald. Naisip ko na baka mainip lang si Sherrie kaya hinayaan ko siyang sumama kay Tita Saph kanina. Nang magpaalam na sa amin si Tito Kiefer, alam kong uuwi na sila ni Tita Saph kaya in-expect kong babalik na si Sherrie, but she didn't. Pinilit kong matapos na ang pag-uusap namin ni Mr. Fitzgerald para mahanap ko si Sherrie.
Hindi ko siya nakita sa venue ng party kaya lumabas ako. Nakita ko sila ni Mina. Tumiim ang bagang ko nang maulinigan ko ang pinag-uusapan nila.
"Enough, Mina!"
Sabay silang napatingin sa akin nang magsalita ako. Lumapit ako sa tabi ni Sherrie at inilagay ang kamay ko sa likod niya. I glared at Mina who looked unfazed. Parang balewala sa kanya na nahuli ko siyang pinagsasalitaan ng kung anu-ano si Sherrie.
"I believe na ilang beses na kitang sinabihan na sarilihin ang mga opinyon mo."
"No. Kailangan mong marinig ang totoo, Riq."
"What truth? That you know better? That I'm acting like a three-year-old, at kailangan kita para mag-isip para sa akin?"
"You're my friend, Riq. Hindi ako tatahimik kung nakikita ko na sinisira mo na ang sarili mo."
"I am not! Binuo ko ang sarili ko nang bawiin ko si Sherrie. That's what happened. Hindi niya ako pinapaikot. Sinaktan ko siya noon. Ako ang nang-iwan sa kanya. Ako ang dahilan ng misery na pinagdaanan namin pareho. Are you satisfied?"
"That's the story she told you? And you believed it?"
"Shit. Mina, you obviously hate Sherrie. I know that you're my friend, but this ugly thing that you're doing, hindi mo iyan ginagawa dahil kaibigan mo ako. You don't like it that I love her this much. That I'm hers. Naniwala ako noon na tanggap mo nang magkaibigan lang tayo. But I guess, deep down, umasa ka na balang-araw ay magbabago iyon. Pero dahil kay Sherrie, nalaman mong hindi iyon mangyayari. Especially now na kasal na kami. Kaya ganyan na lang ang galit mo sa kanya. Maybe ikaw ang bulag sa ginagawa mo rito."
Kumurap-kurap si Mina. Saglit siyang hindi umimik, as if assessing her own feelings. "I don't know if you're right," wika niya kapagkuwan. "Kung umasa nga talaga ang puso ko sa iyo. But it hurts. My heart hurts and I can't ignore it. Baka nga. Hindi ako aware sa pag-asa na nasa puso ko noon. At ngayong namatay iyon, I'm just mad. So mad." Humalukipkip siya habang nakatitig nang diretso sa akin. Hindi masasalamin sa mukha niya ang galit na binanggit niya, pero alam kong nasa loob niya iyon. Ganito talaga si Mina, nasanay siyang ipakita sa lahat na matatag siya. "You think it's better if I don't see you for a while? Should I quit my job?"
"Yes," prangkang sagot ko.
"Alright then. Don't expect me in the office tomorrow. I will e-mail my resignation letter." Tumalikod siya sa amin at umalis na.
Tumingin sa akin si Sherrie. She looked guilty. "Kailangan ba talaga siyang mag-resign bilang assistant mo, Riq?"
"I'm afraid so. Ayokong tuluyang masira ang pagkakaibigan namin at mangyayari iyon kung patuloy ka niyang pag-iinitan. Don't worry, she's strong. She'll get over this. She'll get over me. Madali rin siyang makakahanap ng bagong employer. In fact, marami nang nag-attempt na pumirata sa kanya sa akin. Kaya huwag kang ma-guilty kung nag-resign siya sa trabaho niya."
"Paano ka na, wala ka nang assistant?"
"Tapos na ang preparation sa deal namin ni Mr. Fitzgerald, I can do without an assistant for the next few days. Or, if you want, you can be my temporary assistant starting tomorrow. Don't worry, hindi kita pahihirapan sa office, cherie." I grinned at her.
She rolled her eyes. Pagkatapos ay sumeryoso siya. "Sure. Nakakainip rin naman na wala akong ginagawa since mag-resign ako sa Parkersburg. Halos ang mommy mo na rin ang nag-aasikaso ng lahat sa kasal natin, minsan lang niya ako isama sa wedding suppliers dahil mas gusto niyang i-prepare ko ang sarili ko sa church wedding natin."
Lumapad ang ngisi ko. Hinapit ko siya sa beywang. "Thank you, cherie." Nanghihinayang rin naman ako na nawala sa akin si Mina, but I knew this was for the best, hindi lang sa kanya kundi sa aming tatlo. Hindi ko na rin makukuhang isipin pa ang pagkawala niya kapag nasa opisina ako dahil io-occupy na ni Sherrie ang isip ko.
She's definitely getting her own desk in my office. Hindi ako kuntento na okupahin niya ang dating puwesto ni Mina sa labas ng opisina ko. Pareho lang kaming walang magagawang trabaho dahil palagi ko siyang pupuntahan.
"Excited na akong maging assistant kita." Hinalikan ko siya sa ilong.
"No quickie at work."
"No office quickie," I agreed. Ang malalambot na mga labi naman niya ang dinampian ko ng masuyong halik. "Just long and tender lovemaking in mid-morning, at lunchtime and in mid-afternoon with my wife." Man, that sounds great.
Kanina pa ako nakatingin kay Sherrie na nakapuwesto sa desk sa kabilang panig ng office ko kaya nakita ko nang ilabas niya sa drawer ang cell phone niya. Tiningnan niya ang umiilaw na screen pagkatapos ay mabilis na sinagot kung sino man ang tumatawag.
"Hello, Tita Sophie."
Napangiti ako habang nakasandal sa ergonomic chair. Sherrie and my mom. Dalawa sa pinakamahalagang babae sa buhay ko. Kung nag-iba lang ang takbo ng buhay ko nang bata ako, kung hindi ako dinala ng biological mother ko sa France nang seven years old ako, baka hindi ko sila nakilala. But God loved me. Hindi Niya hinayaan na manatiling madilim ang mundo ko. Binigyan Niya ako ng pangalawa at mapagmahal na ina, then He made sure that I would also find my own Mommy Sophie. A woman who would complete me.
"Sige po, Tita Sophie. Thank you so much." Pagkatapos magpaalam kay mommy, tumayo si Sherrie at umalis sa likuran ng desk. "On the way na raw dito sa building ang magde-deliver ng wedding dress ko. Aakyat ako sa penthouse para abangan siya."
"Make that the two of us. Sasamahan kita." Tumayo rin ako.
"Ako na lang, Riq. Stay here."
"No. Sasama ako."
"Dito ka na lang."
I frowned at her. "Bakit ayaw mong sumama ako sa iyo?"
"Isusukat ko ang dress para malaman ko kung okay ang fitting sa akin." Galing sa Paris ang gown niya kaya ngayon pa lang niya iyon maisusukat.
"So? That still doesn't explain kung bakit ayaw mong samahan kita sa penthouse."
"You're not supposed to see me wearing my gown before our wedding. Bad luck. Baka raw hindi matuloy ang kasal, sabi sa matandang paniniwala," paliwanag niya.
"Nonsense." Lumapit ako sa kanya. "Kasal na tayo, cherie. And even if we're not yet married, walang makakapigil sa kasal natin. Walang bad luck na makakatapat sa desire ko na mapakasalan ka sa simbahan."
She rolled her eyes, then laughed softly. "I believe you."
Kinuha ko ang kamay niya bago kami lumabas ng office ko. Umakyat kami sa penthouse. Ten minutes later, dumating ang deliveryman. Ni-receive namin ang dala niyang malaki at pahabang box bago ko muling isinara ang pinto.
Pumasok kami ni Sherrie sa master bedroom. Ipinatong ko sa kama ang box. Binuksan niya iyon excitedly, like a kid opening a present.
"Oh gosh. Mas maganda pa siya ngayong nasa harapan ko na siya, Riq."
Kinuha niya sa box ang dress at ipinakita sa akin. Empire-waist iyon, flared ang skirt at may mga manggas na gawa sa lace. It was simple but elegant, fit for a royal woman.
"Tinulungan ako ng mommy mo na piliin ito. Isn't it so beautiful?" Hindi pa rin mawala-wala ang ngiti sa mga labi niya. She was also teary-eyed. Tama talaga ang desisyon ko na i-set agad ang date ng church wedding namin. I wanted to see Sherrie this happy, this certain of my love for her.
"It is, cherie."
Tinulungan ko siyang hubarin ang mga damit niya at isuot ang gown. Halos hindi ako kumurap; gusto kong itanim sa isip ko ang bawat detalye ng espesyal na sandaling ito.
Pumunta ako sa likuran niya at itinaas ang zipper ng gown. Inilapit ko ang mukha ko sa tainga niya. "It fits you perfectly, cherie," I whispered.
"It does." Hinawakan niya ang skirt ng dress at humarap sa akin. She was glowing. Breathtaking. My queen. The woman who had enslaved my heart and soul since I first saw her. Halos sumikip ang dibdib ko dahil sa pag-ahon mula sa akin ng lahat ng pagmamahal ko sa kanya. I found it hard to breathe.
"I'm so ready to marry you again, Riq."
Muntik ko nang maikulong nang marahas ang mukha niya sa mga palad ko at mahalikan siya nang mariin. Sa halip, hinawakan ko siya sa mga pisngi nang buong pag-iingat, buong pagmamahal, at pinagdikit ang mga noo namin.
"Me too, cherie. And I can't wait to go to Europe with you," I said in a husky voice.
Kasabay naming lilipad patungong France ang family ko pagkatapos ng kasal namin ni Sherrie. Hindi kami magtatagal sa Bordeaux, tutuloy kami sa Romania kung saan mananatili kami nang one week. Mamamasyal rin kami sa Spain, Germany, Italy at England; the countries Sherrie wanted to visit the most.
"Hindi na rin ako makapaghintay na makita ang kinalakihan mong bahay sa Bordeaux at maglakad kasama ka sa vineyard."
Nang dumilat ako ay nakita kong nakapikit siya at kinakagat ang labi niya, tila ini-imagine kami sa ubasan namin. I stroked her cheek with my fingers. "That is my dream. Bata pa lang ako, gusto ko nang maging katulad ni Dad na may kahawak-kamay na naglalakad sa Chateau Delhomme. I wanted to be as happy, as content as him in this life. He's such a good man because of my mom's love, at alam ko na maging ganoon din ako kung matatagpuan ko lang ang tamang babae para sa akin. I can't believe I blew my chance five years ago. I found you but I doubted you then left you. I was such an idiot."
Dumilat siya at tumingin sa akin. "Riq, tapos na iyan. Magkasama na uli tayo."
"I know, pero kapag iniisip ko, hindi ako makapaniwala na napatawad mo agad ako. That you gave me another chance, sa kabila ng laki ng kasalanan ko."
"Dapat ba hindi? Dapat ba pinahirapan muna kita nang matagal? Para saan? Nasaktan ako nang sobra for five years dahil inakala kong pinaglaruan mo ako. Pero mali ang inisip ko; you only believed that I wasn't willing to fight for us. Nasaktan ka rin gaya ko nang mga panahong iyon. Kailangan ko pa bang dagdagan ang mga sugat natin? And you're wrong, Riq. Hindi ikaw ang may kasalanan. Wala sa ating may kasalanan. Nag-iwan sa atin ng takot at insecurities ang ginawa sa atin ng mga taong pinahalagahan natin noon. Pareho nating hindi ginusto iyon. Biktima lang tayo ng mga experience natin. Pero kapag inulit natin ang pagkakamali natin, kung magpapadaig uli tayo sa mga takot natin, then iyon ang magiging mistake."
Gumaan ang loob ko. Kahit masaya na kami, may guilt feelings pa rin ako sa ginawa kong pagbalik sa Europe nang nineteen ako. But Sherrie was so understanding. Nang nalaman niya ang totoong dahilan sa pag-alis ko ay hindi na niya iyon isinumbat sa akin. Hindi nagkamali ang puso ko sa pagpili sa kanya. "Thank you, cherie. Hindi ko sasayangin ang second chance na ito. I intend to be just like my Dad. Pagsisilbihan kita gaya ng pagsisilbi niya kay Mom. I'll try to be the husband you deserve." I brushed my lips against her forehead. "I will cherish you all my life."
I felt her smile. "I know that, Riq."
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Seven
Sherrie
The night before our wedding. Nang ayain ako ni Riq na lumabas, akala ko magdi-dinner kami sa restaurant. Kaya nang mapansin ko na ang pamilyar na daan papunta sa St. Michael's University ang tinatahak namin, nagtatakang napatingin ako sa kanya.
"Saan ba tayo pupunta, Riq?"
"I think nahulaan mo na, cherie," sagot niya habang nagda-drive. Napapadalas na ang paggamit niya sa white Ferrari niya. Para tuloy akong bumabalik sa past namin. Parang nabubura ang last five years kasama ang lahat ng sakit na idinulot niyon sa amin. Soon, alam ko, tuluyan na talaga naming makakalimutan ang mga masasakit na alaala ng nakalipas.
"Sa St. Michael's? Bakit?" At bakit sa ganitong oras? Imposible namang pupuntahan lang namin ang papa ko dahil nakauwi na si Papa.
"Gusto ko lang bumalik dito, kasama ka, bago tayo ikasal bukas. It's something na matagal ko nang gustong gawin. How about you? Hindi mo ba naisip na bumalik rito kasama ako?" Sumulyap siya sa akin.
"Honestly? Hindi ko alam noon kung posible iyon. I never thought na magkakabalikan tayo." Para sa akin, isa lang ako sa napakaraming babaeng hindi maiwasang mahulog para sa kanya. Hindi ako magiging realistic kung iisipin ko na isang araw ay babalik sa buhay ko si Riq at sasabihing mahal niya ako.
But it happened. Kaya nga para akong nasa fairy tale ngayon. "How about now? Gusto mo bang pumunta sa St. Michael's kasama ako?"
Tumango ako. "Yes. That would be nice."
Pinapasok kami ng guard ng St. Michael's kahit walang gate pass ang sasakyan ni Riq kaya nalaman kong na-arrange na niya in advance ang pagpunta namin dito. Dalawa o tatlong beses na rin naman akong nakapunta sa St. Michael's mula nang umalis ako sa pagtuturo dito, pero iba ang pakiramdam ngayon dahil kasama ko si Riq. Walang kaakibat na lungkot, just exhilaration.
Pagkatapos naming mag-park, ipinagbukas ako ni Riq ng pinto para makababa ako. "I almost feel bad that you're not carrying a bag, cherie."
Natawa ako nang mahina sa biro niya. Binubuhat kasi niya ang bag ko noon. "Next time, sasabihan mo agad ako kapag pupunta tayo rito para makapagdala ako."
"I don't have to. Next sem, instructor ka na uli dito and of course, ihahatid kita sa pagpasok araw-araw."
"Pero busy ka sa DMGC, Riq. Hindi praktikal kung iiwan mo ang company para maihatid ako dito sa school."
"People in love are not practical." He slid his arm around my waist and drew me closer to him. Naglakad kami.
Marami-rami pa ring mga estudyante sa campus pero dahil gabi na at medyo madilim sa paligid, hindi nila kami pinagtutuunan ng pansin. Hindi sila aware na si Enrique "Riq" Delhomme na ang nakakasalubong nila.
Inilapit niya ang bibig niya sa tainga ko at bumulong. "Sa library tayo, cherie."
"Sarado na, Riq," sabi ko nang makita ang Closed sign sa pinto ng library. Nanghinayang ako at nagtaka. Almost seven p.m. pa lang. Maaga na palang isinasara ang library sa St. Michael's? Kailan pa?
"Not for us." Binuksan ni Riq ang pinto. Once we were inside, he locked the door. "Hiniram ko ang buong library para sa ating dalawa ngayong gabi."
Napasunod ako sa kanya nang humakbang uli siya. Ang tahimik sa buong library. Wala akong ibang naririnig kundi footsteps namin ni Riq.
"Paano mo nahiram ang library?"
"Easy. Nangako ako na magdo-donate ng ten thousand new books."
"Ten... God. You're too much, Riq." I shook my head at him. On the other hand, maganda rin naman ang ginawa niya. Maraming makikinabang sa mga libro na ido-donate niya sa library.
"A man's got to do what a man's got to do." "Do for what?"
"A memorable night with his wife," he answered, grinning. Bigla niya akong hinila sa pagitan ng dalawang malalaking bookshelves. Nahagip ng mga mata ko ang title at author ng mga libro. Saka ko pa lang na-realize na nasa Classics section kami. Ang tagal na kasi nang huli akong nakatapak rito. Ito ang nag-iisang lugar sa St. Michael's na hindi ko kayang balikan noon. Isang alaala lang ang mayroon kami ni Riq dito, but it was too beautiful. Masyadong nakakapanghinayang dahil hindi na iyon mauulit.
Or so I thought.
Isinandal niya ako sa bookshelf at pinagmasdan. Hinaplos niya ng mga daliri ang pisngi ko. "If I could talk to my nineteen-year-old self, this is what I'd tell him: Don't be too anxious. Relax. She will be your wife someday. Trust me."
"At kung ako naman ang magsasabi sa twenty-two-year-old self ko na magiging husband ko ang nineteen-year-old student na iyon, mahihirapan siyang paniwalaan iyon."
"Cherie."
I laughed. "It's the truth, Mr. Delhomme."
"I don't like the truth. I prefer to hear na gustong-gusto mo ang idea na magiging Mrs. Enrique Delhomme ka balang-araw. That you will be mine. Buong-buo." Bumaba ang mukha niya at idinampi ang mga labi niya sa balat sa ilalim ng tainga ko. "Can you do that for me, please?" he requested.
"Alright. Kahit may doubts ako, hindi ko lang alam na deep down, gustong-gusto ko ang idea na maging wife ng makulit na nineteen-year-old student admirer ko. Happy?"
"Yeah. Much better." Hinawakan niya ang baba ko at ginawaran ako ng halik sa mga labi. I tilted my head and smiled as I received his sweet kiss. "Mas masarap kang halikan ngayon, cherie. Ngayong wala na akong takot na baka ito na ang huling pagkakataon na matitikman ko ang mga labi mo. Ngayon na wala na akong pagdududa na baka hindi mo ako kayang mahalin dahil may mali sa akin."
"Ano'ng mali sa iyo? You're perfect, Riq." And magnificent. And wonderful. Iniyakap ko ang mga braso ko sa malapad na balikat niya. And mine.
"Walang nakitang dahilan ang biological mother ko noon para mahalin ako. Natakot ako na baka iniisip mong hindi rin ako karapat-dapat sa pagmamahal mo."
"Sa kanya may mali, hindi sa iyo. I love you. I've always loved you."
Hinapit niya ako nang husto sa katawan niya. Ramdam ko ang intensity ng emosyon niya sa pagtindi ng halik niya sa akin. "And I've always wanted to hear that. You, your love, is all that I want in this world, cherie."
Sinapo niya ang mukha ko at lalong lumalim ang halik na pinagsasaluhan namin. I could feel his manhood swelling in his pants, and it made me feel hot. I rubbed my breasts against his hard chest.
Ipinasok niya ang kamay sa loob ng skirt ng bestida ko. Hinaplos niya ang hita ko. It made me shiver.
"I love you so much, cherie." I moaned in his mouth. Lumipat ang kamay niya sa pagitan ng hita ko. His adept fingers slid between my soft folds, and it felt like a lightning bolt shot up my spine. And when he stroked my clit, again and again, naging paulit-ulit rin ang pagkalat sa buong katawan ko ng nakakakuryenteng sensasyon. He really knew how to touch me, pleasure me, in my most intimate area. Halos bumaon na ang mga daliri ko sa balikat niya.
"It makes me so happy when you're like this, when you forget the whole world and just focus on this." He sank two fingers inside me.
Shit! Nakagat ko ang balikat niya, at hindi niya ako masisisi. Pinapadulas niya ang mga panggitnang daliri sa kalambutan ko habang hinahagod ng hinlalaki niya ang sensitibong ubod ko. Hindi na ako nasanay at hindi kailanman masasanay sa ganitong pagpapaligaya mula sa kanya. It would always feel like the first time he'd touched me. Parati akong babaliwin nito.
"Am I right, cherie? Am I the only thing on your mind right now? Is this the only thing that matters to you?"
"Yes. Yes!" tugon ko, nag-angat ng mukha upang tingnan siya nang diretso sa mga mata, as best as I could, dahil sa totoo lang ay halos rumolyo sa likod ng ulo ko ang mga mata ko. "Let's do this... again... next time. Here."
His face shone with happiness. "Not just here. In the car park, in a vacant classroom. We'll find a place and way to make love in this school, anytime we want. Right?"
More than five years ago, hindi ko nagawang sumuko nang buo sa kanya sa eskuwelahang ito dahil sa mga takot ko. I wanted to do it now. Lahat ng hesitasyon, lahat ng inhibisyon, itinatapon ko na. Para sa kanya, para sa amin.
"You bet we will, cherie." Ibinaon niya ang mukha sa dibdib ko, hinalikan ako doon na parang wala akong damit. Ang kamay niya sa sentro ng katawan ko ay mas bumilis ang galaw hanggang sa maramdaman ko ang completion ng pressure na kanina pa namumuo sa puson ko.
Isisigaw ko sana ang pangalan niya pero tinakpan niya ng mga labi niya ang bibig ko, capturing my cry. He didn't stop thrusting his fingers inside me, pinapahaba ang orgasm ko.
Lumilipad pa rin ang pakiramdam ko nang tanggalin ni Riq ang kamay niya sa akin at pumalit doon ang nangangapal na pagkalalaki niya. Just one swift thrust and he was buried deep in my center. Mayroon na namang sumabog sa loob ko, and I shuddered again. Ikinapit niya ang isang hita ko sa balakang niya at muling umulos sa akin nang malakas. Naghatid iyon sa akin ng panibagong klaseng sarap. To be possessed by him like this... it was everything. Dito nagkakaroon ng pisikal na kaganapan ang pag-iisa namin. When our hearts beat as one while we were dancing together to this beautiful rhythm.
"Cherie. God, I can't get enough of you. I need you so." Inangat niya ako sa sahig. I wrapped my thighs around him. Magkasabay pa naming sinalubong ang isa't isa, siya papasok sa akin at ako pabaon sa kanya, at sabay rin na napaungol sa luwalhating kumalat sa amin. We pulled back, then surged forward again. We continued moving against each other, dancing in sync with the music only we could hear. We would do this for as long as we wanted, for the rest of our lives.
"Riq." I pressed my lips against his cheek, his jaw, his chin, kissing him all over his angel face. "I'm yours."
Nakita ko ang muling pagsidhi ng emosyon sa mukha niya. Umigting ang bagang niya. "Yes, you are, cherie," he said. Naglakad siya papunta sa dingding, backed me against it, then drove powerfully into me. I gasped. Paulit-ulit niya akong pinuno, sliding his cock back and forth my hot center, hard, fast, all the way in. Hindi ko maisara-sara ang bibig ko. I was screaming silently. Yes. This, this is everything. I was born to be loved by him.
"Forever you're mine," Riq added. Inilagay niya ang kamay sa likod ng ulo ko bago inigtingan pa ang pag-ulos sa akin. Nang sumunod na mga sandali ay hindi ko na napigilan ang pagsigaw ko. Ang library ang saksi sa kaligayahang ipinaparanas sa akin ni Riq.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Sixty-Eight
Riq
Sherrie was the most beautiful bride I'd ever seen. Hindi ko maalis-alis ang tingin ko sa kanya habang naglalakad siya sa church aisle kasabay ang papa niya. Napakaperpekto sa kanya ng gown niya. May mahabang veil siya at white rose bouquet.
Ito ang matagal ko nang pangarap, ang makita siyang nakasuot ng wedding dress at palapit sa akin. It took us five years to get here but it was worth it. It was so worth it. Our eyes met. Gaya ko, hindi rin siya mukhang ninenerbiyos. My cherie was just happy. And for the rest of her life, she would be.
Pagdating nila sa kinaroroonan ko ay ipinasa siya sa akin ng papa niya. "Thank you, Papa," pasasalamat ko.
"Take care of my daughter, Riq."
"I will. Always."
Tiningnan ko si Sherrie. "You're so beautiful, cherie."
She smiled at me. "Thank you."
"Are you ready?"
Nakangiti pa rin na tumango siya. Lumapit kami sa altar para mabasbasan ng Itaas ang walang hanggang pagmamahalan namin.
Five days later, lumabas ako ng terrace ng castle namin sa Transylvania at tinabihan si Sherrie na nakatanaw sa luntiang paligid. Inilagay ko ang kamay ko sa ibabaw ng kamay niya.
"Hi, cherie. Enjoying the view, huh?"
"Walang salita na makakapag-describe kung gaano kaganda rito, Riq."
"I can relate. Nahihirapan din akong i-express gamit ang mga salita lang kung gaano ka kaganda sa paningin ko."
"It's okay. Ipinapakita mo naman sa akin through your actions."
Tumatawang hinapit ko siya sa beywang palapit sa akin at hinalikan siya sa leeg. "See? You're doing it again."
"I'll never get tired of kissing and making love to you. I just want to hold you in my arms until the end of time." Marahang hinaplos ko ang likod niya. My face was still buried in her neck. "Hmm. Sounds good."
Sinapo ko ng isang kamay ang tiyan niya. "How's our baby?"
"I'm sure she's developing properly, Riq."
She. So she wanted a baby girl. I wanted that too. "You married me and eight months from now, I'll be a father. You made my world perfect, Sherrie."
"My world is perfect too because of you, Riq."
"Is it?" I asked, uncertain. Nagtaas ako ng mukha at tiningnan siya sa mga mata. "I promised I'd make you happy, cherie. But now I'm scared. Natatakot akong mabigo kita dahil bawat araw, oras at minuto, ang pangangailangan ko para sa iyo ang naririnig ko. I don't know how to change myself, make myself better for you, be a perfect husband na uunahin ka. Because the truth is, I'll always be like a little boy begging for your love. I'll always hold on tight to you."
"Sino ba ang nagsabi sa iyong gusto kong magbago ka?" Inabot niya ang mukha ko. Napapikit ako sa comfort na hatid niyon sa akin. "I like you the way you are."
"You do?"
"One hundred percent. I like it that you need me as much as you do. Don't ever change."
"Dumilat ako. "No I won't, cherie." I also cupped her face and kissed her with all the love I felt for her. "Mon amour pour toi est eternel." ***THE END***
Yep, that's the last update, everyone! Thank you sa pagbabasa sa story nina Enrique at Sherrie dito sa Watty. Bye-bye na raw sabi nila. :)
~Sheen XOXO