นายวรพงศ เทียนไชย 5813670030 เลขที่23 Reflective journal จากหนังสั้นเรื่อง Memories เปนเรื่องราวเกี่ยวกับลูกสาวที่ตองลางานกลับบานมาตางจังหวัดเพื่อดูแล พอที่ปวยเปนโรค dementia ซึ่งเรื่องราวเกิดขึ้นภายหลังจากที่งานศพของแมไดสิ้นสุดลง โดยพอบกพรอง ความสามารถชวยเหลือตัวเองพื้นฐาน ประกอบกับความจำเสื่อม และมักจะสรางความใหลูกสาวและเพื่อนบาน เปนประจำ เชน รื้อขาวของภายในบานกระจัดกระจาย ถามหาคนขางบานซึ่งไมมีอยูจริง ทำใหลูกสาวตองดูแลผู เปนพออยางใกลชิดและมีคุณภาพชีวิตที่แยลง จนกระทั่งเกิดเหตุการณที่พอเดินออกจากบานโดยที่ไมบอกลูกสาว จนกระทั่งลูกสาวตองออกตามหาและถามคนในหมูบานไปทั่ว จนไดมาเจอกับพอนั่งอยูที่โรงเรียนเกาของตน เมื่อ ไดวากลาวและสอบถามถึงสาเหตุที่พอมานั่งอยูที่โรงเรียนเกานี้ จึงไดคำตอบวา มารอลูกสาวกลับบานพรอมกับถือ กลองใสของที่เกี่ยวกับลูกสาวตอนเด็กไวในกลอง ทำใหลูกสาวเกิดความรูสึกเสียใจและละอายใจเกิดขึ้น ความรูสึกหลังจากที่ไดดูหนังสั้นเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นคือลูกสาวไมสมควรปฏิบัติกับผูเปนพอดวยความรูสึกที่วา พอเปนภาระที่สรางความลำบากใหกับชีวิตของตน เนื่องจากพอไมไดตั้งใจที่จะกระทำพฤติกรรมเหลานี้ สาเหตุที่ พอแสดงพฤติกรรมเหลานี้มาจากโรค dementia ซึ่งยังไมมีวิธีการรักษาใหหายขาดได แตเมื่อขาพเจาไดลองหัน มามองในมุมของลูกสาวก็ทำใหฉุกคิดขึ้นไดวาตัวลูกสาวเองก็ยังมีความรูและความเขาใจเกี่ยวกับโรค dementia นอย ทำใหเขาใจผิดวาพฤติกรรมตางๆของพอตนนั้นสวนหนึ่งมาจากการความตั้งใจทำ จึงทำใหตัวลูกสาวเองเกิด ความหงุดหงิดในตัวพออยูบอยครั้ง รูสึกวาพอเปนภาระ ซึ่งสงผลใหสุขภาพจิตและคุณภาพชีวิตของตัวลูกสาวซึ่ง เปนผูดูแลเองแยลงตามไปดวย ซึ่งสรุปไดวาสิ่งที่เกิดขึ้นมีสาเหตุมาจากการที่ลูกสาวมีความรูและความเขาใจ เกี่ยวกับโรค dementia นอย ทำใหปฏิบัติตอผูปวยไดไมเหมาะสมในบางเรื่อง ซึ่งสงผลกระทบตอทั้งตัวลูกสาว และพอ จากเหตุการณในเรื่องที่เกิดขึ้นทำใหขาพเจานึกถึงเรื่องราวของตัวเองในอดีตที่ปฏิบัติตอพอและแมไมดี โดยตัวขาพเจาเอาแตใจ ใชเงินอยางสุรยสุ ุ ราย และไมใสใจความรูสึกของพอและแม ซึ่งเปนชวงเวลาหลายปที่ ขาพเจามีระยะหางความสัมพันธกับคนในครอบครัวมาก ซึ่งในตอนนั้นหากขาพเจามีสติและถอยออกมา 1 กาว และยอนมองดูพฤติกรรมของตนเองและรีบแกไข คงจะไมปลอยใหเรื่องราวเหลานี้เกิดขึ้นนานหลายป จนเกิดเปน ความรูสึกผิดที่ติดตัวขาพเจาจนถึงทุกวันนี้ แตถึงกระนั้นขาพเจาก็ไดรับบทเรียนที่มีคามากในชีวิตจากสิ่งที่เคยทำ ผิดพลาดเหลานี้ โดยทั้งจากหนังสั้นเรื่อง Memories และเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นกับตัวขาพเจาเอง ตางก็เปนสิ่ง เตือนใจของขาพเจาวาตองเอาใจเขามาใสใจเราเสมอ และประเมินการกระทำจากเจตนา เชน ในอนาคตหาก นายวรพงศ เทียนไชย 5813670030 เลขที่23 ขาพเจาไดตรวจและทำการรักษาผูปวย ขาพเจาจะคิดเสมอวาผูปวยที่เดินเขาในคลินิกทันตกรรม เขาไมไดมา เพราะความอยากจะมา แตที่เขาตองมาเพราะมีความทุกขในชีวิต และเราคือคนที่เขาเชื่อวาสามารถกำจัดความ ทุกขเหลานั้นใหเขาได อีกทั้งการพูดจากับผูปวยก็เปนอีกเรื่องสำคัญ แมวาตัวขาพเจาจะเหนื่อยจากงานทั้งวันมา มากเพียงใด ก็ไมสมควรอยางยิ่งที่จะพูดกับคนไขดวยวาจาที่ไมดีหรือใสอารมณ เพราะวาคนไขไมจะเกิดความรูสึก วาตนเปนที่ระบายอารมณและกลัววาจะไดรับการรักษาที่ไมดี และในอนาคตหากคนในครอบครัวของขาพเจา กลายเปนผูปวย dementia ขาพเจาก็จะนำสิ่งไปเหลาเปนแรงผลักใหหาความรูและทำความเขาใจเกี่ยวกับโรค dementia เพื่อใหปฏิบัตติ อผูปวยไดอยางเหมาะสม และไมสงผลกระทบใดๆตอตัวขาพเจาเองและผูอื่น