ΤΟ ΣΑΚΙΔΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Όλη μου η ζωή μέσα σε ενα σακίδιο Όλες μου οι ελπιδες χαραγμένες στα ακουστηκά μου Ένα βήμα μου και μια εμπειρία Το κόσμο γύρησα και ανθρώπους γνώρισα Έφτασα μέχρι τον ήλιο Η ζωή μου ένα ταξίδι δίχως προορισμό Γιατί απλά είμαι ενα ανήσυχο πνεύμα ανάμεσα στους δήθεν Σκοπός μου;η κορύφωση Στόχος;Η εξιλέωση Δε με νοιάζει να φτάσω Μου φτάνει να περπατώ Κι αν τα παππούτσια μου χαλάσουν τότε ναι Μπορώ να πω πως τα κατάφερα ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ Αν θα μπορούσα να διοχετεύσω τη θεωρία μιας αντίλληψης χωρίς να εκμηδενίσω την αλήθεια μέσα από της ιδίας φυλής θα μπορούσα να εκφέρω άποψη στη νέα γενιά Μετά λύπης μου,αντικρίζω το χάος μιας προβλεπόμενης ανισότητας Εικόνα λυπηρή και στενάχωρη καθώς στη βλέψη μου ανορθώνονται τόσα Με τα βίας στέκομαι απέναντι στην οντότητα φερόμενη διαφορετικά από τη σημερινή χροιά Κλείνω λέγοντας πως δε θα σταματήσω το χτίσιμο της αυριανής πρεμιέρας παραμόνο σαν κλείσουν οι αυλαίες.. ΑΛΟΙΜΟΝΟ Γλυκαίνω τη φωνή μου για να χλεύασω τη δήθεν ανδρεία της εισερχόμενης τάξης Με μέλι και γλυκά θα θα μιλήσω για την εξουσία της πτώχευσεις Για να μη ακουστούν τα όσα πω με την αυθεντική τους έννοια Δε θα θέλατε Άπραγοι,αμετανόητοι Τα αγαθά κόποις κτώνται Πατήσατε επί πτωμάτων για την ανέγερσή σας και με αίμα φτωχών ανθρώπων τραφήκατε Ακατανόμαστοι,που νομίζετε πως από σάρκα και οστά φτιαχτήκατε Είμαι αρκετά νοήμον για να καταλάβω πως η σάρκα σας είναι άμμος και τα οστά σας μαλακά ωσάν μαλάκια Τι σας κάνει να πιστεύετε πως σαν άλλο έρμαιο θα ακολουθήσω τα χνώτα σας; Δούλοι της δικής σας αυθεντίας και μαντήλι του δικού σας σάλιου Σκουπιστείτε,γλίστρισα στη παρακμή Μα για κακό σας σηκώθηκα Και αλοίμονο σε όποιον σταθεί στο δρόμο μου! ΑΝΟΥΣΙΑ ΥΠΑΡΞΗ Εξεπλάγην στο φαίνεσθαι και ανασυγκρότησα στο υπέρ εγώ μου Αναμφίβολα ανάγκασα το μέσα μου να προσβληθεί από τον στοχασμό της εχεμύθειας Μην με ρωτήσετε γιατί δε με σεβάστηκα Ρωτήστε με γιατι τη σάρκα μου τη πρόσβαλα τόσο Ποιός κρατεί τα δεσμά μιας φλεγόμενης νόσους. Εγώ απορρίπτω τη γέννηση και προκαλώ τον θάνατο! ΜΑΣΚΑΡΑΔΕΣ ΤΗΣ ΥΦΗΛΟΥ Ακούραστα θα καταργιέμαι την αιωνιότητα σας Γιατί συνυπάρχεται στην οντότητα της αθλίωσης και της ψευτιάς Σας σιχαίνομαι μικρά ανθρωπάκια και σας φιλώ ως άλλος Ιούδας μασκαράδες της υφήλου!! ΚΡΥΦΤΕΙΤΕ,ΕΡΧΟΜΑΙ Αθλιότητα της μέσης εξακρίβωσης. Απύθμενη στην οντότητα της ύπαρξης Διαστραβλώνεται τα ήδη υπαρκτά στοιχεία μιας μέσης απώλειας δίχως να ανασυγκροτήσετε την βέβυλη αποπλάνηση! Μισώ τους μισούντες εαυτόν... Οχλεύω την απάθεια του πυθμένα και εναντιώνομαι στην απαστράπτουσα σχεδιασμένη εικόνα που εσείς φτίαξατε Μήπως σας τέθηκε εξουσία να συνυπάρχετε στην άκρως ανεύθυνη κοσμηκότητα σας; Αλοίμονο σε σας βέβυλοι Αναγεννήθηκα από τη στάχτη της φαντασία σας! Η μήπως νομίσατε πως θα τελείωνα στη φωτιά σας; Κρυφτείτε,έρχομαι! ΤΑΡΤΟΥΦΟΙ Η δομή της κακεντρεχείας ανέρχεται για ευνόητους λόγους από απαθείς μυστήρια εγωκεντρικά στο πλήθος άτομα.. Αν εξετάσουμε εκ βάθων την εξευτελιστική τους διαύγεια μιας δήθεν ιδέας ανακαλύπτουμε το πάθος των ιδεών τους Με τα λύπης μου θα αγνοήσω τα υπάρχοντα στο νους τους στοιχεία και θα αναθεωρήσω τυχόν νέες αλήθειες. Μα του κάκου γιατρειά δεν έχουν και ως άλλοι ταρτούφοι επιδιώκουν την υποκριτική ως άλλου θεατρικού Μολιέρου! ΘΕΑΤΡΟ Το θέατρο παίζει θέατρο στο θέατρο το θέατρο θέατρο αθέατο Στο θέατρο τα θέατρα το θέατρο στο θέατρο θέατρο αθέατο Στο γυάλινο το θέατρο θέατρο αθέατο Γυάλινο το θέρετρο! ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Αν αποφασίσω κάποτε να κόψω το νήμα της ζωής μου θα επιλέξω το μαχαίρι της αγάπης σας!!!! O ΧΡΟΝΟΣ Αν ο χρόνος ήταν στάχτυ θα γέμιζαν οι καπνοδόχοι με σαφήνεια! ΟΙ ΕΝΤΟΛΕΣ Εγώ θα μιλήσω για μένα...Και θα πω..Καταβάλλομαι από άβουλους ανθρώπους .Εγώ θα μιλήσω για μένα... Αθλιότητα της παρακρατούμενης η μη εξουσίας.. Προσβάλλεται απο τους ανασφαλείς.Ο βέβηλος της μίας και αμαρτωλικής χώρας πάντα σφραγισμένος θα ναι.. Εγώ έχω το λόγο για τον εκφοβούμενο εαυτό μου,για την απαξίωση του νου και της λογικής. Ω άνθρωποι ελάτε τα συγκαλά σας.Ευνοείτε ο αμαρτωλός ο οποίος το θάρρος δεν είχε πρώτος το λίθο βαλλέτο! Και συνεχίζοντας να μιλώ για μένα θα αποθανατήσω τις δικές μου αμαρτωλές στιγμές.Σας παρακαλώ μη κρίνεται η να μη κριθήται. Κι αν οι εντολές φτιάχτηκαν για μένα,κάντε εσείς τους μεγάλους σταυρούς σας και αφήστε εμένα να καώ στο πυρ το εξώτερο! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Ευχαριστώ για τις προσκλήσεις σας Μα σε σπίτια αφεντάδων δε πηγαίνω Εγώ ο κατώτερος άνθρωπος Κι αν μπω,τα πόδια μου καλά θα σκουπίσω μη τυχόν και σας βρωμίσω.. Στα χέρια μου δώρα δε θα κρατώ Μα στη καρδιά μου αγάπη θα έχω. Σε μια γωνιά θα καθήσω δε θα ενοχλήσω Αν μου μιλήσεις,θα μιλήσω.. Η ενδυμασία μου δεν θα σε εντυπωσιάσει τόσο Μα η ψυχή μου κούφια δεν είναι.. Νερό αν με κεράσεις,δροσιά θα σου ευχηθώ Αν πάλι ξύδι δώσεις δεν θα ενοχληθώ Λυπάμαι αν δεν ήμουν ο καλεσμένος που ζητούσες Τα ρούχα μου παλιά όχι σαν αυτά που φορούσες Αφεντάδες μου φεύγω,σκουπίστε τα χαλιά σας! ΦΘΟΝΟΥ ΦΟΝΟΣ Φόνος φθόνου εφόνευσαν δια διαφθοράς Εδώρισαν φθονερά στο φόνο του διαφθορέα Δολοπλόκει της διαφθοράς ενός φόνου μέσο του φθόνου Ως κι οι θεοί φθόνησαν το φόνο ενός μέσου φθόνου ΣΥΜΒΟΥΛΗ Όταν ψηλά στη στέγη ανέβεις μη φοβηθείς παιδί μου καθώς το χάος αντικρίσεις Μάθε να εισχωρείς εις τα ενδότερα και πίσω μη κοιτάξεις Μη φοβού τους Δαναούς και δώρα φέρουσει Μην αρνηθείς να παλέψεις με το δράκο ακόμα κι αν φλόγες σου πετάει Κοίταξε να σταθείς στα πόδια σου παιδί μου και μη φοβηθείς αν μια μέρα μαύρη ξημερώσει Μη σου ταράσετε η μέρα και η καρδιά σου μη λυπάται Κι όταν παιδί μου σε δω ευτυχησμένο η δική μου ήρεμα θα κοιμάται! ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Η ζωή για μένα δεν ειναι παιχνίδι δε ξερω να το παιζω. Για μενα η ζωή ειναι γεμάτη αγκάθια που με γεμιζει αίματα στα πόδια.. Μπορεί να μη ξέρω να παίζω ξέρω όμως να γράφω Τι κι αν δεν έχω μπογιές;Θα το κάνω με το αίμα από τα πόδια μου... ΥΠΝΟΒΑΤΩ Αλησμόνητες θα μείνουν οι εκφράσεις μορφασμών των αδίστακτων εκ θεάτρου κόσμων. Οι φωνές των βλεμάτων με τρόμαξαν μα του κάκου με ξύπνησαν από τον όλεθρο Έκβηλοι,θεατρίνοι που προσμένετε τη ταραχή της ψυχής μου Δε θα σας αφήσω να ακροβατείτε στο σκοινί της αγαλίασής μου.. Θυμηθείτε υπνοβατώ στα όνειρά σας ΤΑ ΑΓΡΙΜΙΑ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΞΥΠΝΟΥΝ Αν ήρθες απόψε να μου πεις ένα τραγούδι,κάθησε μα τη ψυχή μου μη πλακώσεις. Ξέρεις,κουράστηκε τόσο κι έκανα χρόνια να τη φτιάξω! Αν πάλι χωρίς δέος πλησιάσεις για κακό,θυμήσου.. Τα αγρίμια σιγά-σιγά ξυπνούν Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ Αδιαφόρησα για την ύπαρξη της συνείδησης,μα δε με νοιάζει γιατί ο φόβος της αντίλλιψης με τάραξε Κατανοώ της φύσης το αντίθετο μα η λογική μου δε κοιμάται Η σιωπή;Το ελιξήριο του κέρδους Ευλογία η πάσα αλήθεια του ανεξήγητου ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Δραματοποίησα μια κατάσταση ανύπαρκτη Στο μυαλό μου στοιβάζουν χιλιάδες φόβοι άνευ λόγου. Θα επιδιώξω το καλύτερο δίχως να πέσω στα μάτια κανενός Θα φτιάξω μια καθαρή εικόνα με χιλιάδες χρώματα και νότες και κάπου εκεί μέσα θα είμαι... Μου αξίζει ΑΕΝΑΗ Απραξία απουσία τεκμηρίωσεις ανισόρροπη κατάσταση θεωριών Αναμφισβήτηση ιδεών δίχως όρια Πλανόδια ύπαρξη των γεγονότων Αντίρριση ή αντιρρισίας; Πνιγόμαστε στη μετάφραση Ογκώδες πλημέλλημα αποφάσεων,δίχως όρια Ανέλπιστα διακαώς ταλαντεύομαι Ανήκω στο πέρασμα του χρόνου Θα μείνω δίχως αύριο ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ Η δύναμη της εκδίκησης διαμορφώνεται από τα σημάδια μιας απόρριψης.Ο αφανισμός της; Η αγάπη για την συγχώρεση! ΥΠΑΡΞΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ Αδιαφόρησα για την ύπαρξη της συνείδησης,μα δε με νοιάζει γιατί ο φόβος της αντίλλιψης με τάραξε Κατανοώ της φύσης το αντίθετο μα η λογική μου δε κοιμάται Η σιωπή;Το ελιξήριο του κέρδους Ευλογία η πάσα αλήθεια του ανεξήγητου.. ΜΟΥ ΑΞΙΖΕΙ Δραματοποίησα μια κατάσταση ανύπαρκτη Στο μυαλό μου στοιβάζουν χιλιάδες φόβοι άνευ λόγου. Θα επιδιώξω το καλύτερο δίχως να πέσω στα μάτια κανενός Θα φτιάξω μια καθαρή εικόνα με χιλιάδες χρώματα και νότες και κάπου εκεί μέσα θα είμαι... Μου αξίζει!!!! ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Απραξία απουσία τεκμηρίωσεις ανισόρροπη κατάσταση θεωριών Αναμφισβήτηση ιδεών δίχως όρια Πλανόδια ύπαρξη των γεγονότων Αντίρριση ή αντιρρισίας; Πνιγόμαστε στη μετάφραση Ογκώδες πλημέλλημα αποφάσεων,δίχως όρια Ανέλπιστα διακαώς ταλαντεύομαι Ανήκω στο πέρασμα του χρόνου Θα μείνω δίχως αύριο!!!! ΓΙΑΝΝΗΣ Αν ερχόμουν ένα βράδυ να σε δω άραγε θα σκιρτούσε η καρδιά σου όπως τότε; Στη πρώτη μας συνάντηση εκεί στις γραμμές του τρένου.. Άραγε το σκίρτημα της μια αθώας αγάπης θα ηχούσε ως άλλη ίδια νότα; Αν ερχόμουν ένα βράδυ να σε δω θα υπήρχε διάλλογος στη σιωπή; Άραγες θα φορούσες εκείνη τη κόκκινη μπαντάνα στο λαιμό σου; Αν η αγάπη είχε όνομα θα λεγόταν ΓΙΑΝΝΗΣ!!!!! ΚΑΗΜΕΝΕ ΑΝΘΡΩΠΙΣΚΟ Και τώρα τι;Νομίζεις πως με έθιξες; Πως μου τσαλάκωσες το εγώ μου; Μικρέ ανθρωπάκο άκου.. Στα λόγια σημασία δε δίνω Στις λέξεις;Αξία θα δώσω μόνο στις σωστά γραμμένες.. Όχι,όχι φίλε μου,όχι σε αυτές που θαρρείς Όχι σε αυτές που από μελάνι μόνο βγαίνουν Από τις άλλες τις μικρές που αγάπη και μυστήριο έχουν Και τώρα τι;Ευφράνθηκες; Καημένε ανθρωπίσκο η ζωή είναι ένα ρίσκο Για κακό σου έμαθα να σχοινοβατώ Το αποτέλεσμα απλό Εγώ θα σταθώ στη κορυφή ναι εκεί ψηλά που δύσκολα φτάνεις Μα εγώ θα φωνάξω και θα με ακούει το σύμπαν Κι εσύ από κάτω θα αναρρωτιέσαι τα όνειρά σου τι απογίναν!!!! Καημένε ανθρωπίσκο!!!!! ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΓΑΡ Ευθύς ταχύς εγρήγορσης.. Μακράν εγρήγορσης η εγρήγορη σκέψη Μάχη μαχώμενος γοργόν απόπνεων Γρηγορείτε και προσεύχεσθε Ταχύα φτάνει η εγρήγορση τιμωρία εαυτόν Γοργόν γοργόν επίμονη δια κάλλους Εφόνευσαν ταχύα το χρόνο Φοβηθήτε γαρ, Ο χρόνος γοργά γοργά ευθυς ταχυά ξεχνά!!! ΑΠΟΠΝΕΥΣΑ!!!! ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΙ ΨΥΧΩΝ Εφρανθήκατε από την απώλεια της πολύτιμης πλέον και μη υπάρχουσας αξιοπρέπειας Διότι πνιγήκατε στην άσκοπη αδράνεια των πολύχρωμων χάρτινων ιδεών ως άλλοι φιλάργυροι Σας κατανομάζω Ιούδες Φαρισαίους και ως άλλος Πιλάτος νίπτω τας χείρας μου Εγκλώβιστοι,απείραχτοι και μεμονωμένοι δουλέμποροι ψυχών Αφανίζω το είδος σας και ως άλλος Μωυσής ανοιγω πέρασμα να περάσουν οι πονεμένοι εκ πόνου δικού σας Ουε ειμή,διότι επάνω σας θα αναμοχλεύω τη κακεντρεχεία σας Ιούδες Φαρισαίοι στο παρασκήνιο κρυφτείτε Έφτασε η Ανάσταση μου. ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΑ ΚΑΡΤΕΡΕΙΤΕ Από το σώμα μου βγήκα μη μπορώντας να αποδείξω το δίκιο μου Εκφράστηκα με λόγια σκληρά ως ασπίδα της ψυχής μου Μα του κάκου με νικήσατε Με γεμίσατε φόβο κι ανασφάλεια με ποτίσατε με όχλο και μίσος Μπήξατε στη ψυχή μου καρφί Προδότες πώς σας άφησα; Και τώρα;Που να μιλήσω και πώς και να εκφραστώ; Κακό μου κάνατε μα δε σας πείραξα Να θυμάστε,εγώ στον παράδεισο θα πάω Κι εσείς απλά όταν και η καρδιά μου με προδώσει θα καρτερείτε στιγμές μαζί μου!!! ΚΑΡΤΕΡΩ Καρτερώ,καρτερώ μια ήσυχη γωνιά σε ένα δωμάτιο που ούτε φως να ενοχλήσει Καρτερώ,καρτερώ μια αγκαλιά και μια αγάπη δίχως να υπάρχει κάποια ανταμοιβή Καρτερώ,καρτερώ το νερό να το πιω και να με ξεδιψάσει Καρτερώ,Καρτερώ,Καρτερώ ΛΥΠΑΜΑΙ Εισχώρησαν εις τα ενδότερα δίχως να μπορούν να ευδοκιμήσουν στην ανέχεια μιας πολλαπλούς συνήθειας Ονόμασαν πάθος την αρρώστια τους και βάπτισαν αμέλεια την αποχή τους από την αδράνεια. Σκόνταψαν όμως στην απάτη και το ψέμα το έκαναν συνήθεια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά κοιτάζω τη κατάντια τους! ΠΕΣ ΜΑΣ ΔΗΜΟΚΡΙΤΕ Για πες μα Δημόκριτε,πως ύφαινε η Κλυτεμνήστρα στον αργαλιό της; Πόσοι μνηστήρες νοστάλγησαν τη σάρκα της καθώς ο ώμος της ξεπρόβαλε αχνά από τον μανδύα της.. Πόσοι πειρασμοί σταμάτησαν το ταξίδι του Οδυσσέα. Πες μας Δημόκριτε,τελικά ο σκύλος ή η γυνή ήταν η απόλυτη αφοσίωση στο χωρισμό τούτο.. Κι αν οι σειρήνες αλόγιστα προσπάθησαν τον Οδυσσέα να ξεγελάσουν. Ακόμα και οι συμπληγάδες διοχέτευσαν ανάμεσά τους το φόβο για το πέρασμα. Πες μας τελικά Δημόκριτε στο κόσμο τούτο που ζούμε.. Πόσες σειρήνες και πόσες συμπληγάδες αναμοχλεύουν τους ίδιους εαυτούς τους ως άλλη Οδύσσεια; Αποχαιρετώ σε φίλε Δημόκριτε διότι σε ερωτήματα στιρφνά απάντηση δε πήρα.. Και έμεινε η Κλυστεμνήστρα μόνη να υφαίνει!!!